frankslog
01 januari 2005, 06:35 lees reacties
Verder in 2005
31 december 2004, 16:49 lees reacties
Extra bulletin: Polleke was in te slechte conditie voor een narcose. Ze krijgt nu voeding via een infuus, morgenmiddag om 14:00 uur wordt besloten wat er verder moet gebeuren. Ze brengt de nacht door bij de dierenarts (die gelukkig dienst heeft, anders zouden we telkens naar Nijkerk moeten).
31 december 2004, 06:08 lees reacties
Er zijn speciale borstels om kattenharen op te vegen, uit je huis of van je zelf. Die doen het goed, toch neem ik liever een vochtig sponsje. Behandel je daar het vloerkleed mee dan kan je een handvol kattenhaar verzamelen, best een leuk werkje. In drie weken heb je genoeg haar om een nieuwe kat te breien.
Voor de derde keer met Polleke naar de dierenarts. Sneeuwuil en ik houden Polleke vast, op haar rug liggend. De dierenarts duwt een heel dun plastic buisje naar binnen en pompt daar het laxeerspul in.
Na een uur: nog niets. Na vier uur: nog niets. Na acht uur: nog niets. Na 20 uur: nog niets. Omdat Polleke op ons bed slaapt heeft die laatste weigering z'n positieve kant. Straks weer naar de dierenarts
Intusen maakte ik de verhalen over Schiedam en Naarden technisch wat mooier. Er is nu een aanklikbaar lijstje bij verschenen. Probleem met de inhoud is dat ik mij dingen niet op volgorde herinner. Ik zou er wel een strakke structuur in willen brengen, maar dan zou je het eerst in klad moeten maken. En dan zeker sorteren en overschrijven, ja ik ben daar gek.
Ik schrijf in het log wat ik op een bepaalde dag meemaak of bedenk. Ook daar zit soms niet veel structuur in, maar dat is als het leven zelf. Schiedam en Naarden begint meer op een autobiografie te lijken. Nou, dat is het ook, maar ongestructureerd.
Zie Naarden III
30 december 2004, 06:34 lees reacties
Polleke reageert niet op de toegediende chemicaliën tegen verstopping. Ze eet maar nauwelijks, dus weer naar de dierenarts. Die geeft haar een glycerinespuit. Het wachten is nu op de explosie.
Buiten zijn er explosies genoeg, de vuurwerk verkoop is officieel begonnen. Vroeger spaarden we het hele jaar, dan konden we één vuurpijl kopen. Die werd klokslag 12 uur afgestoken, en geen seconde vroeger of later. Ook hier heeft de welvaart toegeslagen.
Olle weet Wolfi en Dromdrosje aardig in beweging te krijgen, Rozepoot en Bereklauw doen niet mee. Polleke heeft zich op onze slaapkamer teruggetrokken.
12 uur na het bezoek aan de dierenarts, er is nog niets gebeurd. Dat wordt weer een bezoek. Zou het niet beter zijn om naast de dierenarts te gaan wonen?
Omdat er in Ermelo toch niets gebeurt ga ik maar verder met herinneren.
29 december 2004, 06:15 lees reacties
Klik hier voor Naarden, deel I. Of Schiedam nog vervolgd wordt?
Polleke is na zaterdag koortsvrij maar eet niet of nauwelijks. Dromdrosje stinkt nog steeds uit haar bek. Reden genoeg om beiden mee te nemen naar de dierenarts.
Sneeuw is niets voor Sneeuwuil. Ze verwacht dat we dit tochtje niet zonder ernstige schade zullen volbrengen. Omdat er dan drie dieren hulpeloos achterblijven begraaft ze de voordeursleutel naast het stoepje. Hoe wij vanuit de ambulance hulpverleners op die sleutel moeten wijzen weet ik niet.
Dierenarts constateert verstopping en haarbal bij Polleke, tandvleesontsteking bij Dromdrosje. Voorzien van advies, middelen en 50 eurootjes minder trekken we weer huiswaarts.
Reis heen en terug verlopen langzaam maar zonder deuken. Insluipers hebben de sleutel nog niet gevonden, dat valt weer mee. Die sneeuwpop lijkt me genetisch gemodificeerd.
De sneeuw begint steeds meer op regen te lijken, het mengsel wordt gevangen in de visnetten die de achtertuin omgeven. De ophangingen buigen alsof alle vijf de katten gemeenschappelijk in het net hangen. Gelukkig vinden ze het toch geen weer om naar buiten te gaan.
Kan het zo langzamerhand niet eens lente worden?
28 december 2004, 06:07 lees reacties
€13,98, bij Intertoys: digitale camera. Het plaatje wat er uit komt is twee keer zo breed en zo hoog als dit (352x288). De foto laat de eigenaar zien: Olle.
Die honderdduizendklapper ging toch al onze neus voorbij, maar nou lopen we die
400 kilo ook nog mis.
Motorpolitie kwam twee keer langs vandaag, anders maar eens per kwartaal. Was ik nou toch maar even buiten gaan kijken.
Bron: NU.
Erg veel tijd met zoeken zoekgemaakt.
Resultaat: Schiedam VI
Politie vindt honderdduizend-klapper onder kinderbed
Uitgegeven: 27 december 2004 17:04
AMSTERDAM - De politie heeft maandag na een anonieme tip twee dozen vuurwerk van bijna vijftien en 8,5 kilo gevonden onder een kinderbed in een woning in Zaandam. Het gaat volgens de politie Zaanstreek-Waterland om een zogeheten Flowerbed en een honderdduizend-klapper.
De politie startte een onderzoek in de woning, waarna de 42-jarige bewoner alle medewerking verleende en de twee dozen onder het bed aanwees. De dozen stonden daar sinds oktober. De bewoner heeft een proces-verbaal gekregen.
Elders in Nederland werd eveneens vuurwerk gevonden in een woning. In Ermelo nam de politie maandag ongeveer vierhonderd kilo vuurwerk in beslag. Twee mannen van 36 en 47 jaar uit Ermelo zijn aangehouden.
27 december 2004, 06:34 lees reacties
Heb de Nationale Wetenschaps Quiz gemist. Dat heeft het grote voordeel dat je behalve de vragen ook de antwoorden bij de NWO kunt vinden. Vraag 5 (de spons), vraag 7 (de voetbal), vraag 10 (de fiets), vraag 15 (de trein) en vraag 16 zijn de goede vragen, alle andere veronderstellen feitenkennis. Ongeldige vragen dus. Vraag 16 is heel simpel, je ziet zo dat de kans 1/2 is:
Vraag 16: Je hebt een zak met een witte bal. Je doet er blind een rode of witte bal bij. Vervolgens haal je één bal uit de zak. Die blijkt wit te zijn. Hoe groot is de kans dat de resterende bal ook wit is? A. 1/2. B. 2/3. C. 3/4.
Tot mijn stomme verbazing blijkt dat niet zo te zijn:
Antwoord: B, de kans op een witte bal als de eerste ook wit is, is 2/3. In de zak zat wit1+rood of wit1+wit2 of wit2+wit1. We haalden een witte bal weg. Neem voor het gemak aan dat dat wit1 is. We hebben dan in het ene geval rood over en in de twee andere gevallen wit2. De kans is dus 2/3 dat de resterende bal ook wit is. Nog even over de aanname dat we wit1 hebben weggehaald. Je ziet natuurlijk niet of je nou wit1 had of wit2, maar dat doet niks af aan het antwoord.
Maar nou ik. Ik draai de zaak om: wat is de kans dat de resterende bal rood is?
De kans dat ik de rode toevoeg is 1/2. De kans dat ik de toegevoegde bal er uit pak is ook 1/2. De kans dat de rode achterblijft is 1/2x1/2=1/4. De kans dat een witte achterblijft is dus 3/4. Mijn antwoord A is dus fout, maar B lijkt ook niet goed. Wat denken de meelezertjes?
(De opgave zegt niet expliciet dat we blindelings kiezen uit een vooraad van één witte en één rode bal. Ik neem aan dat dit wel zo is!)
Dit doet me denken aan het drie deuren probleem. (De terug-knop doet 't niet, klik op 't kruisje rechtsboven om weer hier te komen.)
Dit alles voor mensen die nou wel eens genoeg hebben van die doppen van de yoghurtpotjes. Voor mensen die daar helemaal nooit aan begonnen zijn:
- 1e kerstdag was Polleke ziek, koorts. Telefonische dierenarts schreef pil voor, een pil die we nog hadden na een vorige kwaal van een van de vijf. Hielp goed.
- 2e kerstdag was Polleke weer OK, maar Wolfi kotste alles uit. Er komt nog best veel uit zo'n klein katje. Hij lijkt nu weer OK.
- Rozepoot, Dromdrosje en Bereklauw wachten tot maandag met hun kwalen, wel zo netjes.
Vraag 15 overigens, zoiets stond al eens in het weekblad "Doe Mee"
Een man staat op een rijdende trein en schiet een kogel tegen de rijrichting in. Volgens Doe Mee viel de kogel recht naar beneden op de trein. Ik schreef ze een briefje dat ik daaraan twijfelde. Ik kreeg een briefje terug dat ik gelijk had, ze hadden het zonder controle uit een engels blad overgenomen. Reeds op jeugdige leeftijd had ik frikkige trekjes.
Hier nog een kort Schiedammetje 5.
26 december 2004, 06:19 lees reacties
I. & A. komen op bezoek, even later haal ik E. van het station. Drie bezoekers, en ze doen niks geks waar ik over zou kunnen schrijven. We wandelen door de parkachtige buitenwijken van Ermelo. I&A wilden eigenlijk naar het industrieterrein, dat besef ik te laat, anders was dat een leuk onderwerp geweest. Een grote hal met een bedrijfswoning, dat zoeken ze.
We komen thuis, we spelen met de katten. Die verzorgen met z'n vijven een volledig amusementsprogramma, maar dat heb ik al zo vaak beschreven. We verorberen een prachtige low-carb maaltijd, we spelen nog meer met de katten, we kijken tv, nog steeds gebeurt er niets wat geschikt is voor m'n weblog. I&A vertrekken naar Suikervlied om daar één nachtje door te brengen, E logeert bij ons. (kamertje hier naast, heel dun gasbeton wandje, ik moet heel zachtjes tikken.)
Vanmiddag gaat dit gezelschap, wordt vervangen door N&R&O. Als die nou ook niks geks doen dan zal ik zelf iets moeten bedenken. Nu maar even naar Schiedam IV
25 december 2004, 10:04 lees reacties
Schiedam, deel III
25 december 2004, 08:02 lees reacties
Letters op je computerscherm, tamelijk vanzelfsprekend, zonder letters zou er niet veel aan zijn. Wat jullie zien, van het WWW is gecodeerd in HTML. Wat HTML betekent hoef je niet te weten, alleen maar dat er binnen HTML meerdere methodes zijn om de code voor een letter te noteren. Eén van die methodes gebruikt een getal van vier cijfers.
Het alfabet, dat zijn er 26. Hoofd én kleine letters, cijfers, rare tekens, misschien kom je wel aan de 100. (Tel de toetsen, maal twee.) Wat moet je dan met getallen tot 9999?
Verder denken dan Nederland. Grieks, Russisch, Arabisch, de bijbehorende lettertypes zitten ergens in die code. Koerdische letters bijvoorbeeld, die hebben code 1569 tot 1618.
Het is niet te geloven, maar het heeft wel twee uur geduurd voordat ik het bovenstaande tabelletje gemaakt had. Ik heb niet de code van die symbolen getikt, maar ik laat het met een klein programmaatje door de computer zelf maken. Een heel simpel programma. Ik begin met die code 1569, zet dat symbool op het scherm, verhoog de code met één, zet dat symbool op het scherm, doe dat zo ongeveer 50 keer. Les 1 bij een cursus programmeren.
Die rechthoekjes? Codes die niet mee mogen doen.
Het werkte voor geen meter. Nou heb ik dat wel vaker, een punt of een komma op de verkeerde plaats en er gebeurt soms iets verkeerds, meestal gebeurt er helemaal niets. Heel lang zitten kijken naar die paar regels programma, kon de fout niet vinden. Tot ik er achter kwam dat Koerdisch van rechts naar links geschreven wordt...
Wat is nou wat? Google leverde me dit. Daar zag ik al snel dat de cijfers niet in mijn tabelletje stonden. Na nog even puzzelen kon ik dit aan m'n tabel toevoegen:
Dat ding wat op een 9 lijkt is een 9, dat wybertje aan het begin is de 0. Kennelijk noteren ze getallen in de 'gewone' volgorde: de eenheden helemaal rechts.
In eerste opzet had ik dat regeltje met cijfers in een kwartiertje te pakken, maar ze stonden in de verkeerde volgorde. En dat heeft dus heel lang geduurd, voor ik dat doorgrond had. En omdat ik nu de braadslee voor twee hazen moet gaan zoeken is er helaas geen tijd meer voor wat leukers. Of voor het herschrijven van de test met koerdische cijfers. Die kleine stukjes tekst, dat lukt natuurlijk helemaal niet.
Kunnen die Koerden niet gewoon nederlands leren zoals iedereen?
24 december 2004, 17:28 lees reacties
De inmiddels beruchte test heb ik uitgebreid met een link naar een speciale reactie verzameling. Die krijg je dus pas te zien als je de test gedaan hebt!
24 december 2004, 09:58 lees reacties
Schiedam, deel twee.
24 december 2004, 07:15 lees reacties
Ik las een artikel in de Stern over armoede, daar word je niet vrolijk van. Het is een nogal lang verhaal, ook nog in het duits. Heel in het kort samengevat:
De sociale onderklasse in Duitsland heeft genoeg geld, dat krijgen ze van de overheid, want ze zijn vrijwel zonder uitzondering werkeloos. Dat geld besteden ze voor een belangrijk deel aan 'Unterhaltungselektronik' en aan snoep. Overgewicht en suikerziekte zijn heel gewoon. Wat ze niet doen is lezen, wel op de bank hangen en de hele dag tv kijken.
Wat je daaraan moet doen weten ze in Duitsland: niet nog meer geld geven, maar meer opleiding. Opleiding met veel begeleiding, want dat krijgen ze thuis niet. Dat zoiets werkt is al op kleine schaal bewezen, voor de grote schaal is politieke ondersteuning nodig. En die ontbreekt.
Toch wel een beetje anders dan in Nederland, volgens 2Vandaag.
Zien jullie dat, die tijd, 7:15, wel een uur later dan gewoonlijk? Dat komt omdat ik al bijna een uur bezig ben met het verwerken van jullie reacties. Nou nog even wat actualiteit:
Rozepoot en Bereklauw kunnen heel aardig loodgieten. Rozepoot soldeert alles aan elkaar, Bereklauw gebruikt liever knelkoppelingen.
Het probleem is alleen dat ze nooit eens iets áf maken. Na een tijdje gaan ze er bij liggen of zitten staren, dat schiet natuurlijk niet op. Ze moeten nog een nieuwe vulkraan voor de verwarming monteren, en nu klagen ze aldoor dat die buizen te heet zijn.
Ze willen zeker dat we de hele zaak laten afkoelen, midden in de winter.
23 december 2004, 06:27 lees reacties
Een mevrouw neemt een gevulde kalkoen van vier-en-een-halve kilo. 1,10 per ons, even hoofdrekenen, €50,00. De slager had nog één kalkoen van 6 kilo en een aantal van 3, ongevuld. Ongevuld betekent: gevuld met kalkoen. Gevuld impliceert gaar. De slager aan de telefoon, de mevrouw aan de andere kant, met nogal wat kapsones. Je zag de slager rotwijf denken, hij zei het nog net niet. Maar ze nam 'm dus, die kalkoen. Hij moest 'm ook nog bezorgen, bij mevrouw Roëll. "Aha", zeiden Sneeuwuil en ik tegen elkaar.
Een heel ander dier is de mol. In Radewijk hadden we daar veel last van. We hadden ons een vernuftige val aangeschaft die je in een mollengang moest ingraven. De mol liep er in, een deurtje klapte dicht en een bovengronds vlaggetje klapte neer. Je kon dus zien of er iemand in de val zat zonder hem op te graven. Dat werkte heel goed, ik trok val+mol uit de grond en liet de mol los op een braakliggende terreintje aan de overkant van de weg.
Zo maakte je wel een molloos territorium, waar dus binnen zeer korte tijd een andere mol zat. Mollenvangen werd daardoor meer een liefhebberij dan een zinvolle bezigheid.
In Zundert hadden we niet zo erg veel mollen. Soms werd er een door een kat gemold. Kennelijk zijn ze niet te vreten, je vond ze vrijwel ongeschonden in de tuin. Mooie diertjes, mooi vachtje en die geweldige voorpoten! We hadden toen een italiaanse kennis die geheel uit z'n dak ging door een dode mol.
Dankzij die kennis kon ik begrijpen waar het nieuws over ging, gisteravond, 15 van de 20 minuten. Talpa had de voetbalrechten verworven, het leek wel of er in de hele wereld echt helemaal niets gebeurd was.
Nieuws van de NOS over de NOS: dat is toch wel het allerbelangrijkste.
22 december 2004, 16:39 lees reacties
Door Yvonne werd me een test gestuurd. In Power Point. Omdat Ellen me ook al iets stuurde in Power Point had ik de Power Point Viewer geïnstalleerd, ik kon de test dus doen. Verbijsterend!
Power Point is wel een beetje veel van het goede, ik heb 'm even als HTML geschreven, de code is veel minder dan 1% van het PP origineel...
De test laat een aantal sommetjes zien. Reken ze uit en klik op verder. Schrijf niets op, klik alleen op 'verder'. Probeer het serieus te doen. Klik hier om te beginnen.
22 december 2004, 06:15 lees reacties
Geen gezeur met vleugels, poten of kuikens, we besluiten hele kippen te malen. Je moet ze wel even in stukken snijden zodat ze in de Fleischwolf passen, maar dan gaat het geweldig. Het kost wel veel kracht, ik til met de molen de hele tafel op. Teveel kracht, ik kan het nog wel maar de molen niet meer.
Een mooie breuk, het lijkt wel gietijzer. Ik kan proberen dat gat uit te boren, 8mm draad er in te tappen, een draadeinde er in draaien. Maar als het echt gietijzer is dan wordt dat tappen geen succes, gesteld dat ik mijn 8mm tappen nog zou kunnen vinden. Bovendien is 8 wat weinig, het zou wel 10 mogen zijn. 10mm tappen heb ik nooit gehad, gunstig, hoef ik niet naar te zoeken.
Op14 november had ik het over Sneeuwuil die naar een grotere Fleischwolf ging zoeken. Die vond ze ook, op Marktplaats. Hij kwam zowaar hier heen, dat had hij beter niet kunnen doen.
We hebben de kleine molen nog. Ik knip de kippen nog wat kleiner en maal ze. Mijn target van 5 kippen haal ik niet, bij 3 geef ik het op. Als ik niet eerst het gevecht met de grote molen had gehad, en de geestelijke dreun die daarop volgde, dan had ik nog wel een kipje gekund.
Nu zoeken we het internet af naar een electrisch maalmachientje. Voor zo'n €500,00 is er wel iets aardigs te koop.
We moeten dan wel een bijkeukentje bouwen om het ding te kunnen plaatsen.
21 december 2004, 06:10 lees reacties
Hier alles over Schiedam.
De telefoon belt. Sneewuil pakt 'm. Een man zegt dat hij een bankpasje van ene F. gevonden heeft. Er staan er twee in het telefoonboek, hij wil weten of hij de goede heeft. Om hem nou helemaal uit te leggen dat die tweede telefoon in het gesloopte huisje stond is niet nodig, Sneeuwuil overtuigt hem dat ik de verliezer ben.
Het is allemaal de schuld van Lidl. Die hebben zo'n klein aflegvakje bij de kassa dat je als de bliksem je waren moet pakken. Voor ook nog een bankpasje kom ik handen tekort, dus pasje los in jaszak. Als je heel veel geluk hebt denk je daar aan voordat je je auto bestijgt. Met wat minder geluk valt het pasje uit je zak in de auto, met nog iets minder op straat. En hun DVD's doen het ook niet. 'Test Sieger' staat op de verpakking, nou mooi niet bij mijn test.
Mijn pasje belandde op straat in het centrum van Ermelo. Toen had ik toch nog het geluk dat het door een gewetensvolle man werd opgeraapt. Hij woont aan de Kolibri, zijstraat van de Wielewaal. Als dat geen nieuwbouwbuurt is. Toevallig ken ik een weg daar vlakbij. Sneeuwuil is zo slim mij een fles Gewürz Traminer af te staan.
Snel naar de Kolibri, man blijkt militair. Hij vraagt nog even welke bank, en welk nummer. Ik ken maar wat fragmenten van dat nummer, daar neemt hij genoegen mee. De fles accepteert hij probleemloos.
DVD's van Action, die doen het wel.
20 december 2004, 06:21 lees reacties
Halfbevroren grond is slecht befietsbaar. Dan maar niet dwars door het bos, maar op het fietspad. Mooi weer, jammer dat zoveel andere mensen het ook mooi weer vinden. Die wandelen dan allemaal op het fietspad omdat ze het bos te modderig vinden. Ik haat ze maar laat dat niet merken. De meesten zeggen voluit "goedemiddag" als je ze passeert, in het worst-case-scenario ook nog met de klemtoon op 'mid'. Ik lach iedereen vriendelijk toe en zeg "dag".
Ik fiets over ons huisjesterrein. De wroetsporen van de wilde zwijnen houden nèt buiten het terrein op. Er zijn erg veel wilde zwijnen, sinds Beatrix niet meer op ze mag jagen.
Het was voor Huub niet genoeg om ons kleine huisje met de grond gelijk te maken: hij heeft zelfs een gat in die grond gegraven. Maar de vijf-vinger-eik staat er nog, net achter Huub's geliefde graafmachientje. De foto rechts is een historische opname.
Even het wat minder kleine huisje controleren. Als de c.v. het niet doet kan je een kapotgevroren ijsklomp verwachten. Hij doet 't!
Verder, bos, hei, nog meer bos, thuis. Nog net geen bevroren voeten.
19 december 2004, 06:13 lees reacties
Het tochtje Radewijk-Dedemsvaart en vice-versa heb ik vaak gemaakt. Halverwege kwam je dan langs de moeder aller Wildkampen: de Wildkamp in Lutten. Een heel fijne winkel als je een bijzonder buisje of slangetje nodig hebt. Een van de mooie dingen van Ermelo is een lokale Wildkamp.
Gisteren was 'ie in het nieuws: de Luttense Wildkamp. Ton Sijbrands was daar blind aan het dammen, tegen 24 opponenten.
Ik weet niets van dammen, bijna niets van schaken. Schaken vind ik leuker omdat de stukken mooier zijn. Ik heb ooit eens iets in Javascript gemaakt wat een schaakpartij kan naspelen, daarom weet ik hoe dat genoteerd wordt. Bij dammen gaat dat anders, zo meende ik te horen van de tv. Doet er niet toe: Sijbrands zit in een kamertje apart, de zet van een dammer wordt hem doorgegeven, hij antwoord met zijn zet, enzovoorts.
Dat alles zonder bord, echt helemaal uit z'n hoofd. En dat dan op 24 borden. En dan wint 'ie ook nog 20 keer, plus 4x remise! Ik begrijp daar helemaal niets van, hoe dat werkt in die Sijbrandskop. Nou weet ik ook niet hoe m'n eigen kop werkt, maar daar ben ik aan gewend.
We zijn met z'n allen bezig ons lange termijn geheugen op te frissen, maar hier gaat het over de korte termijn. Ook al weer merkwaardig, dat onderscheid. Ik merk dagelijks het verschil tussen kort en lang: Kees z'n puzzelstukjes zie ik nog voor me maar waar ik iets gelaten heb wat ik 5 minuten eerder nog had? (bij timmerwerk besteed ik 50% van de tijd met zoeken naar gereedschap wat ik net even weglegde.)
Moeilijk: dammen met Java. Ik kan 't niet winnen van deze chinese applet.
18 december 2004, 06:19 lees reacties
Dromdrosje werkt nog steeds hard aan de re-styling van ons interieur.
Aan het unieke design zie meteen: "een echte dromdrosje, daar wonen kunstliefhebbers!". Als dat niet status verhogend werkt dan weet ik het niet meer.
Deze laatste toevoeging, hier links, is zo fraai dat we de vloerkleden verwijderd hebben zodat alle aandacht naar de wanden kan gaan.
Dat heeft als bijkomend voordeel dat je 's morgens de deur open kan krijgen. Die werd voorheen nogal eens geblokkeerd door de vele plooien die andere leden van het gezelschap in het kleed gedacht hadden. Tevens is de kans vergroot dat men op de kale vloer kotst, wat het opruimen aanzienlijk vereenvoudigt.
De hele dag naar de katten gekeken, in de vorm van het filmpje. Niet op klikken als je het al op 12 november gezien hebt, hetzelfde filmpje met wat letters erbij. Het is het enige filmpje wat ik op dit moment heb om op een DVD te zetten. Deze is klein genoeg voor een CD, dat blijkt ook te werken. (Eigenlijk wil ik alle oude videobanden op DVD zetten. En dan netjes, zonder reclame. Moet ik eerst nog wat hardware werk doen.) Foto's gaat ook goed, die DVD speler blijkt dat helemaal te snappen. Je moet wel waanzinnig veel foto's hebben om een DVD vol te krijgen.
En dan nog waanzinnig veel tijd om ze te bekijken...
17 december 2004, 07:01 lees reacties
Ik heb al heel lang het plan om eens naar Santiago de Compostella te fietsen. Het komt er maar niet van. Daarom was ik blij om een reden te hebben naar Santiago de Utrecht te gaan: de St. Jacobsstraat. Wel met de trein want ik moet op tijd thuis zijn om yoghurt te maken.
Gisteren, in mijn commentaar op een reactie ging het daar al over. Ik wilde naar een computerwinkel, één blik op het kaartje dat ik op het www vond was genoeg om te zien dat die winkel in de buurt van de Oude Gracht is.
In Utrecht ging ik via Hoog Catharijne eerst linksaf, naar de MediaMarkt. Ze hadden het ding wat ik zocht, een DVD brander, voor €86. Dat vond ik erg duur, dus nu rechtsaf, naar de St. Jacobsstraat.
Die was onvindbaar. Te snel naar het kaartje gekeken? Te slecht onthouden? Goede raad was niet duur: een stadsplattegrond! Daar zag ik dat ik na de MediaMarkt niet rechts maar verder links had gemoeten. Snel daarheen, Mycom winkel gevonden, DVD brander gekocht voor €69,00.
De kortste terugweg naar het station gaat, echt waar, dwars door de MediaMarkt. Ik kwam langs het schap met het eerder besproken programma Nero dat hier €79,99 bleek te kosten. Echt goedkoop zijn ze niet, tenminste niet voor de twee artikelen waarvan ik de prijs kon controleren.
Het mooiste is dat de doos van de DVD brander niet alleen de brander bevat maar ook Nero! Het zou kunnen zijn dat die brander zo slecht is dat ze je wel elf euro cadeau willen doen als je 'm maar meeneemt uit de winkel.
Het zou ook kunnen dat het prijsbeleid van de MM niet erg verfijnd is.
Fijn in de trein, doos openmaken en handleiding lezen. Die is er, in een stuk of twintig talen. Een probleempje: die handleiding staat zelf op DVD.
Gelukkig had ik nòg een doos. Daarin zat een DVD lezer voor aan de tv. Als ik DVD's kan maken wil ik ze natuurlijk ook kunnen bekijken. Jammer dat het zo'n simpel ding is, die DVD lezer.
Had de handleiding al uit voordat de trein langs Blauwkapel reed.
16 december 2004, 06:26 lees reacties
UMTS, als je dit leest, en 8 december, hoef je vanavond niet te kijken.
16 december 2004, 06:05 lees reacties
Was ik net gewend aan Connexxion, bestaat 't al niet meer. De bus heet nou opeens BBA-Connex. Als ze 'm nou Connex-BBA genoemd hadden, dan zou een simpele sticker over xion genoeg geweest zijn om die naam op de bus te zetten. Maar nee, de bus moest van groenachtig witachtig worden, met een geheel nieuw logo.
Uit een vorig leven (dat is al de tweede keer deze maand, dat ik dit cliché gebruik) weet ik wat B.B.A. betekent. Ik weet ook dat die tweede B al jarenlang niets betekent, maar die eerst B is nou B/V. Vroeger, toen alles beter was, hadden we hier de V.A.D, tegenwoordig betekent dat Vereniging voor Alcohol en Drugs problemen.
Een heel leger van mensen verdient hier geld aan. De ontwerper van het logo, de autospuiters, de verfwinkel, en dan nog al die halve ambtenaren die dit allemaal verzonnen hebben. Wie zou al die onzin nou moeten betalen?
Ik ben voor het nationaliseren van het openbaar vervoer, de post, de telefoon en radio/televisie. Alle huidige directeuren, tezamen met de regeerders die voor de privatisering zorgden moeten verbannen worden naar Rottum. Ze mogen er alleen af om als dwangarbeiders alle tramlijnen die sinds 1946 verdwenen zijn weer aan te leggen.
Normaal kom ik nooit op de grote weg, maar nu moesten we naar Harderwijk, zowel dinsdag als woensdag, vandaar die busconfrontatie. De pecannoten uit Ermelo of uit Putten worden snel ranzig, de nootpersoon in Harderwijk weet waarom. Hij heeft op de nootcursus geleerd dat je noten niet moet vacumeren. Ranzig worden is oxyderen, je zou zeggen zonder lucht kunnen ze niet oxyderen, maar dat lijkt niet te kloppen. Meer onderzoek is gewenst, maar vooralsnog zijn het uitstekende noten, die uit Harderwijk.
De nootpersoon is een beetje een noodpersoon: lang, dun, druk, veel te grote ogen die hij ook nog eens veel te ver openspert. Maar met grote amusementswaarde. Er heen, dus!
15 december 2004, 06:54 lees reacties
Mijn oudste herinnering aan vacantie? Dat is natuurlijk Noordwijk, maar na 1940 mocht je niet meer op het strand. Twee keer waren we in een pension in Silvolde. 41-42 of 42-43? 1944 was geen jaar om nog reisjes te maken.
Het pension bestond uit een boerenbedrijf met kamerverhuur, voor die tijd redelijk riant. De boer heette Colenbrander, er staan er vijf in het telefoonboek van Silvolde. De naam begreep ik niet, ik vond kolen branden nogal vanzelfsprekend. Een stal, waren de koeien buiten of hadden ze geen koeien? Iets van melken herinner ik me niet.
Een boomgaard met tuinmeubilair. De gasten lazen elkaar "Adriaan en Olivier" voor. Vertelden ze elkaar ook paardenmoppen of is dat een associatie met 'boomgaard'? Kersen die ze morellen noemden, oneetbaar.
Wim Colenbrander was iets ouder dan ik, hij nam mij mee naar de zaterdagse voetbalwedstrijd. Ik was vereerd dat ik mee mocht, maar de wedstrijd vond ik maar matig. Het was de eerste voetbalwedstrijd die ik ooit zag. (De tweede en laatste was die waarin Iris meespeelde.) Misschien kreeg Wim wel een dubbeltje van zijn vader voor het bezighouden van de gasten.
Tarwe, als je de korrels kauwt dan vormt zich na enige tijd een soort kauwgom. Iets met enzymen, daar heb ik nooit veel van begrepen. Die tarwe werd gemaaid door een combine. Daarbij kwamen wel wat aren op de grond, die mochten wij oprapen. We peuterden de korrels er uit en verzamelden die in een paarsachtige zak die we voor dat doel meebrachten. (Kennelijk was het de tweede zomer dat we daar waren: we wisten dat we die zak nodig hadden.)
We maakten fietstochten, ouders met ieder een kind achterop, ik op een eigen fietsje. Twijfel slaat weer toe, was er sprake van een tandem? Heuvels, die had je niet in Schiedam. En bos. En een boswachter. En een boswachtershuis. En de hond van de boswachter die tegen mij opsprong waardoor ik van mijn fietsje viel. Het echt bijzondere was dat we nog fietsen hadden, zelfs met echte luchtbanden. Montferland denk ik nu opeens, daar was die boshond. Ik vertrouw ze nog steeds niet, honden.
Terug in Schiedam, met het zakje graan naar de molen, 's morgens, heel vroeg. Die molen staat er tenminste nog. Je kon je graan laten malen, ik maakte me zorgen of het wel echt ons graan was wat je in gemalen vorm terug kreeg. Daar zal wel iets van gebakken zijn, maar dat herinner ik me niet. Erg klein plaatje van die molen, maar je ziet toch wel dat hij extreem hoog is, een echte stadsmolen. (Die in Delft, langs de spoorlijn, is dat ook: hoog. Plaatje mag je zelf zoeken, er zijn er genoeg.)
14 december 2004, 06:38 lees reacties
We woonden in Delft vlak bij het station. Op een etage, dus je kon het rangeren van de treinen goed zien.
Daar reed dit locomotiefje, net zo oud als ik. De kleur klopt niet, mijn locomotiefje was groen, zoals er veel groen was bij de NS. Dat je rem, gas en rijrichting van buiten kon bedienen maakte het extra belangwekkend, je kon goed zien wat de machinist deed. Je kon het goed horen ook, een relatief zware diesel.
Waarom dit locomotiefje 'sik' heet weet ik niet, wel dat 'sik ns' ontstellend veel Google hits oplevert, ook bij de afbeeldingenzoeker. Er zijn nogal wat particulieren die er eentje in de tuin hebben staan, anderen die hem als model nabouwen. Kennelijk een locomotief met grote emotionele waarde.
Rangeren is niet zo simpel. Om wagens op de goede volgorde achter elkaar te krijgen moet de rangeerder soms een heel eind rijden, van de ene wissel naar de andere, met of zonder een wagen die getrokken of geduwd wordt. Voor een jongetje heel leuk om te gissen wat de bedoeling van de rangeerbewegingen is.
Nou sla ik wat jaren over, het is opeens 1969. Ik geef een cursus in het Philips Ontspannings Centrum dat daarna afgebroken is. Een klein zaaltje ergens bovenin het gebouw, puur theorie, want een minicomputer was toen nog zo groot als een koelkast en zo zwaar als twee wasmachines. Die kreeg je de trap niet op.
Het P.O.C. was naast het P.S.V. stadion, bij de spoorlijn Eindhoven-Oisterwijk, dus ook bij het Philips rangeerterrein. Dat was een heel bijzonder rangeerterrein, het was namelijk bestraat. De rails lagen als tramrails in het plaveisel. Ze konden daarom rangeren met zware Mack-trucks, uit de legerdump aangeschaft. Die konden van het ene naar het andere spoor komen zonder via een wissel te rijden. Trekken heb ik ze nooit zien doen, duwen wel. Een rijdende wagon werd afgremd door met de voorbumper van de Mack achter een stijl van de wagon te haken.
Voor een jongetje van 34 heel leuk om te zien.
13 december 2004, 06:08 lees reacties
Heel aardig van de tv. Voor de derde keer al wijden ze langdurige programma's aan mijn weg naar de lagere school. Van de van Leeuwenhoeksingel naar de Voldersgracht kwam je over de markt.
Voor de opnames beginnen maken ze eerst de straten schoon, er staan net zo weinig auto's als in mijn jeugd. Alleen de winkel die Vloeba verkocht, die herken ik niet. Ik vond dat heel fascinerend, Vloeba: vloeibaar behang. In die tijd, 1943? bestond muurverf nog niet, je werd geacht papier op je muur te (laten) plakken. Ik stelde mij voor dat dat papier op de een of andere manier in vloeibare vorm in een pot zat, wat het uiterste vergde van mijn jeugdige voorstellingsvermogen.
We woonden in Delft omdat ons huis in Schiedam bijna geen ruiten meer had. Je kon wel zien dat vliegtuigen toen nog geen GPS hadden, de bommen die voor de scheepswerf Wilton bedoeld waren vielen bij ons in de straat. Eentje op het huis van Bartje Wilton, je zou kunnen zeggen dat die bom nog enigzins raak was. Dat huis stond bij ons op de hoek, vandaar dat onze ruiten sneuvelden.
Bartje had een trapauto met echt werkende koplampen, wat ik erg mooi vond. Uit de puinhopen van z'n huis werd gered wat er te redden was. Dat werd afgevoerd op een open vrachtauto, een hele stapel spullen met die trapauto er bovenop. Ik had niet het gevoel dat er iets essentieels verloren was gegaan.
Op het kaartje lijkt het alsof er midden op de Markt een blok huizen staat. Nou, als jullie goed opgelet hebben bij de tv dan weten jullie dat dat niet zo is.
Een Lark. Dat weet vast niemand, wat dat was. Google weet het ook maar nauwelijks. "De Zeilsport, H.C.A. van Kampen", bladzij 166, m'n geheugen doet het toch nog een beetje. Ene Sjaak had een Lark. Die lag in de Schie, voor het huis van tante Gon. Mijn moeder kwam uit Delft, ze had drie broers, Wim, Jan en Kees, waarvan er twee in Delft woonden. Gon was de vrouw van Jan. Mijn eerste zeiltocht ooit was met die Lark, daar ben ik nooit meer helemaal overheen gekomen.
Dat huis aan de Schie herinner ik me beter dan het huis aan de van Leeuwenhoeksingel. Het was daar altijd zomer en er waren altijd minstens twee honden die Wampie en Dolly heetten. En veel braakliggende bouwgrond er omheen, je kon tot aan de spoorlijn naar Schiedam lopen. In de trein, van Schiedam naar Delft, keken we al uit naar het huis van Gon. Na de oorlog werd daar de Kabelfabriek omheen gebouwd, toen moest je wel heel goed kijken om het huis vanuit de trein nog te zien.
Gon had een moeder, 'Moe' genaamd. Moe Schilperoort had een café aan de Kromstraat (zonder naam op het stukje plattegrond.) Meest opvallend van dat café was de WC zonder W. Wel met een ton die door de gemeente opgehaald werd. Er was een zwerm broers Schilperoort, aardige jongens, mannen in mijn ogen. Later liep het met de meesten nogal slecht af, delirium en zo. Moe verhuisde na de oorlog naar de Kanaalweg, net buiten het stukje plattegrond. Café met waterspoeling.
Broer Kees had twee zoons, iets ouder dan ik. De oudste was invalide, met de jongste wandelde ik eens in de buurt van zijn huis. Heette hij ook Kees? Keesje, om 'm van z'n vader te onderscheiden? Ik wandelde dus met Keesje en die zag kans ergens een komkommer te pikken. Al wandelend aten we samen die komkommer op. Dat vond ik interessant: ten eerste dat je een komkommer kon pikken, en ten tweede dat je daar stukken af kon breken.
Hoe lang woonden we in Delft? Een half jaar? Na enige tijd zaten er weer ruiten in ons Schiedamse huis, we keerden terug. Het puin van het huis van Bartje was geruimd, de kelder was een vijver geworden. Daar lieten we bootjes in varen, heel leuk.
12 december 2004, 07:11 lees reacties
Wij hebben een kerstboom met lichtjes, 25 centimeter, als één unit aangeschaft bij AH. Verder een bos plastic tulpen met lichtjes, nog van het Singel in Amsterdam, en tenslotte een metalen ster met inwendige lamp. Dit alles boven en op de vensterbank. In de buurt wordt dit als 'redelijk' geaccepteerd.
Eigenlijk hoor je de enige struik in de voortuin geheel vol te hangen met lichtjes. Een overbuurman heeft twee rendieren, ongeveer gemáákt van lampjes, op het dak van z'n berging staan. Voor het goede begrip: de overburen hebben bergingen aan de voorzijde.
Ik wilde dit,
€ 2.672,74, dit jaar wéér te laat begonnen met sparen.
Ons huis is inwendig zeer verfraaid. Uit het inmiddels verdwenen zomerhuisje haalden we de gordijnen, met hun rail. Die rail kwam boven de zonnebank, de gordijnen ontrekken nu de zonnebank aan het gezicht. Volgens Sneeuwuil is de kamer daardoor veel gezelliger geworden.
De zonnebank staat in de computerkamer. Als ik daar zit zie ik alleen m'n scherm, met zo nu en dan een enkele blik op het toetsenbord. Ik haal niet echt uit die gordijnen wat er in zit. Uit de lichtjestoestand ook al niet. Zit nu met laptop in woonkamer, gordijnen dicht, lichtjes onzichtbaar.
Hoor op 2Vandaag dat Armgard, Bernhard's moeder, niet tegen electrisch tuingereedschap kon.
(klik op Armgard, lees tekst, klik onder foto huis, klik 'lees verder' bekijk tuin.) Haar parkachtige tuin werd door 8 tuinlieden met de hand onderhouden. Die moesten vast ook met de hand bladeren harken! Eindelijk eens een reden om vóór de monarchie te zijn.
Bereklauw zoekt het programma over UMTS masten, helaas, niet gevonden. Hij googelde daarna op overleiden, dat stuurde hem in de goede richting. Even doorklikken, ja hoor: Donderdag 16 december, om 21:10 op Ned.3.
11 december 2004, 07:15 lees reacties
Hier kan je goud zoeken, in computers. Ja, zoeken kan je het overal, maar hier kan je het vinden. Citaat:
Printed circuit boards (PCBs) tend to be the main source of precious metals. In general, a ton of circuit boards yields approximately 10 ounces of gold. The average computer contains .25 - 1.0 grams of gold.
Al die 'circuit boards' hebben uitlopertjes waarmee ze contact moeten maken met de rest van de computer. Een soort stekker, maar dan met héél véél platte pennen. Al die platte pennen zijn verguld. Met echt goud, wel een heel dun laagje. Goud is hard, goud is een goede geleider voor electriciteit, en goud oxydeert niet.
Die 'stekker' moet in een stopcontact: dat is gemaakt met allemaal verende stripjes die ook verguld zijn. Heel fijn allemaal, en ze leefden nog lang en gelukkig.
Je kan geld sparen door niet te vergulden maar te vertinnen. Tin is niet hard, het oxydeert een beetje, maar het is spotgoedkoop. Een beetje B-keus, maar acceptabel.
Jullie denken nu, waarom zegt'ie dat allemaal. Reuze belangrijk, maar wat moeten we er mee? Nou dat komt, nu.
Sommige computerfabrikanten hinken op twee gedachten: we maken het goed maar duur, of iets minder goed en een beetje minder duur. Ze twijfelen tussen goud en tin. Dan komt er een moment dat een vergulde stekker in een vertind stopcontact komt. Dat gaat heel goed.
Nee, dat gaat gedurende enige tijd heel goed, maar dan beginnen die twee metalen op elkaar in te werken. Hier wordt dat beschreven (één van 170000 Google hits), met een referentie uit 1992. Ik wist dat in 1980 al, nadat mijn toenmalige werkgever een soortgelijke fout maakte, een vertinde stekker in een verguld stopcontact.
Nu zal je zeggen, dat is bijna een kwarteeuw geleden, moet je daar nou nog over zeuren? Ik dacht dat jij zo'n slecht geheugen had?
Ik zeur omdat het een actueel probleem is. Mijn voortreffelijke laptop, een Compaq, toch wel een A-merk, ik zit dit hele verhaal er op te tikken, heeft ergens zo'n combinatie. (Even googelen levert 17000 hits) Bij z'n linker scharnier heb ik een stukje plastic losgeschroefd waardoor ik een pink in z'n ingewanden kan steken. Zo nu en dan luistert 'ie niet meer naar mijn pijlsnelle toetsaanslagen, bovendien wordt het scherm steeds streperiger. Dan steek ik m'n pink in dat gat en hij werkt weer.
Gauw op 't log zetten voordat hij het definitief opgeeft...
10 december 2004, 07:05 lees reacties
Een belangwekkende trend. In mei waren er nog nauwelijks reacties, dat nam in de volgende maanden snel toe. In september begonnen de reacties mijn verhaal in te halen, in october en november waren de reacties langer dan mijn stuk, december lijkt dezelfde kant op te gaan. Ga zo door!
| 33.651 mei04.html 8.014 reacties.html 67.651 jun04.html 25.722 reacties.html 93.087 jul04.html 60.014 reacties.html 82.628 aug04.html 53.429 reacties.html 90.405 sep04.html 78.642 reacties.html 88.129 oct04.html 116.702 reacties.html 78.451 nov04.html 100.935 reacties.html 25.409 dec04.html 31.171 reacties.html |
Vandaag bijna de hele dag achter een van de drie computers, niet steeds dezelfde. Rommelen met allerlei soft- en hardware, geen avonturen waar je een weblog mee volkrijgt. Te koud en vooral te bewolkt om te fietsen, geen reden tot winkelbezoek of andere excursies, dan maar een weblog over het weblog.
Ook nog iets goeds gedaan: mij opgegeven als hulpje van een mevrouw die een migraine-site heeft. Door toenemende gezondheidsproblemen heeft ze iemand nodig die wat HTML kent. (Zelf weet ze er heel wat meer van dan de gemiddelde sitebouwer.) Nou, een uitdaging dus, het echte werk moet nog beginnen.
Het risico dat ik tekst voor dit log verwar met migraineuze tekst is levensgroot aanwezig, jullie zijn gewaarschuwd!
09 december 2004, 06:22 lees reacties
Een bladstille dag gisteren. Bladstil, omdat de bladen allemaal stil op de grond liggen. Behalve daar waar ze door bladblazers c.q. bladzuigers tot bewegen gedwongen worden. Bij Veldwijk zag ik een combinatie: de blazer blies een berg en de zuiger zoog die berg in een bak. Maar dat is dan ook een erkend gekkenhuis.
Als ik de minister was zou ik beginnen met de bladblazer te verbieden. Ten eerste maakt het ding een pestherrie, ten tweede stinkt het en ten derde is harken veel gezonder. Zowel voor lichaam als voor geest.
Vervolgens zou ik de bladzuiger, de electrische heggeschaar en de motormaaier verbieden. Kortom, alle motorisch gereedschap. Het fileprobleem zou ik oplossen door àlle motoren te verbieden, ben je meteen van de overlast van Schiphol af. Het liefst zou ik de hele bevolking afschaffen, maar daar zal de Kamer wel weer tegenstemmen.
Fiets langs het punt waar het Wolderwijd overgaat in het Nuldernauw. Nog eens zeggen dat ambtenaren geen alliteraties kunnen bedenken. Enorme aantallen zwanen en enorme aantallen zwarte stippen. Waarschijnlijk watervogels, ik moet toch eens m'n kijkertje in de fietstas laten wonen.
Middenin het Wolderwijd ligt een zandzuiger, door de afstand onhoorbaar. Het daar gezogen zand wordt gebruikt om nog wat meer strand te maken. Dat kleine randje tussen het water en de A28 noemen ze strand. Veelbezocht door windsurfers, maar niet in december. Niet alle zand wordt strand: soms is er een grasveld. Daarop, niet eerder gezien, een grote kudde schapen. Wat moeten die daar nou?
Had ik maar geld voor het voetveer, dan kon ik via Zeewolde naar de brug bij Nijkerk fietsen, mooie tocht. Linksonder op de kaart, die brug. Dat weggetje onderaan is ook mooi, lijkt onder de A28 door te gaan, maar de laatste keer dat ik daar was ging het er nog overheen. Door redelijk rustig boerenland kan je zo terug naar Ermelo.
08 december 2004, 06:33 lees reacties
In 2Vandaag ging het over de UMTS masten. UMTS lijkt op GSM maar werkt op een andere frequentie. Ze maakten gewag van een TNO onderzoek zonder daar verder veel over te zeggen. Toevallig wist ik daarvan omdat er ruim een jaar geleden in nl.wetenschap over gesproken werd, maar je kunt ook het hele rapport van de Gezondheidsraad lezen. Begin maar bij bladzij 16.
Voor wie dat niet wil lezen (die pdf's laden wel erg traag) even het TNO onderzoek samenvatten: Proefpersonen zitten in een afgeschermde ruimte, waarin geen straling kan doordringen. Er is een antenne die of uit staat, of GSM, of UMTS signalen uitzend. De proefpersoon weet niet wat de toestand van die antenne is, maar hij mag wel zeggen wat z'n eigen toestand is. Dan blijkt dat GSM niks doet maar dat men zich bij UMTS straling wat minder prettig voelt.
De conclusie: Je kan niet zeggen dat er niets aan de hand is, dus zet voorlopig geen UMTS antennes op gebouwen. Althans, dat zou mijn conclusie zijn.
Het rapport zegt het een beetje anders: Er is iets aan de hand, maar we willen meer onderzoek. We zeggen maar even niks over al dan niet stoppen met die masten.
Je zou willen dat de minister de bouw van UMTS masten stopte totdat was aangetoond dat de straling onschadelijk is. Helaas draait de minister de zaak om: ga maar door met die masten totdat is aangetoond dat de straling schadelijk is.
Dat komt er van als je een VVD'er op Volksgezondheid zet.
07 december 2004, 10:03 lees reacties
Ik koop een laptop, krijg daarbij de Windows XP CD. Eens proberen of ik die op een andere computer kan installeren, dat bespaart me toch minstens €125,00.
Dat gaat goed, maar de computer mekkert wel over 'registreren' en 'activeren'. Even googelen levert hacks & cracks. Ik volg de voorschriftjes, computer werkt en mekkert niet meer. Nu zet ik het jaar op 2007: computer wil na her-start niet meer voor- of achteruit. Het kwaad straft zichzelf.
Toch ga ik het nog eens proberen, nu op een helemaal 'schone' machine. In XP zit namelijk een leuk programma om video te bewerken, en daar droom ik nog steeds van (als ik niet aldoor van gekleurde doppen droom)
Dat gaat zoveel tijd kosten dat ik waarschijnlijk voor 2006 niet meer aan dit weblog toekom.
07 december 2004, 06:24 lees reacties
Een gemiste kans. Kuikenverstrekking aan R, P en W. Als ze het verslonden hebben krijgen ze er nog een. Buiten, terwijl B en D een wat verfijndere maaltijd binnenshuis genieten.
Na afloop van dit festijn laten we P en W naar binnen, Rozepoot blijft buiten. Sneeuwuil gaat ook naar buiten en verlaat de tuin door de gaasdeur naar het achterpaadje. Ze maakt lokkende geluiden naar Rozepoot.
Het was een beetje donker, een beetje mistig, daarom niet echt een kans om een nieuw filmpje te maken. Maar het was een dramatisch hoogtepunt geworden als ik snel genoeg gereageerd had. Rozepoot liep wel richting gaasdeur, maar wilde toen toch wel weer de keuken in.
Doel van deze exercitie was Rozepoot òver het hek te lokken, om te zien hoe en waar ze dat nou deed. Nog meer lokgeluiden deden R. wel op haar schreden terugkeren maar toen ze zag dat er niks te halen was ging ze toch weer richting keuken. Sneeuwuil volgde haar teleurgesteld.
B&D hadden sardientjes gegeten, blikje à €0,19 van Lidl. Daar was nog van over, Sneeuwuil bereidde nog een portie, zelfs met gistpoeder waar de katten nogal gek op zijn en vertrok weer door het gaashek. Na eerst Rozepoot de geur van deze delicatesse te hebben laten opsnuiven.
Rozepoot liep ook richting gaashek, keek halverweg om met een blik van wat moet dit nou allemaal, toonde tenslotte een minimale belangstelling.
Rammelen met het bakje (moet je eens proberen, te rammelen met een sardientje) hielp niet. Sneeuwuil zette het bakje buiten het hek, schichtte zelf de tuin en vervolgens de keuken in. Rozepoot dwaalde wat door de tuin, keek zo nu en dan naar de sardien, maakte geenszins aanstalten over het hek te klimmen.
Zo'n open einde, dat moet wel een goede film zijn. Door de mist kans gemist. En door het falende daglicht. En door mijn eigen trage reactie.
06 december 2004, 06:22 lees reacties
Rozepoot ziet nog steeds kans te ontsnappen uit onze omheinde tuin. Ik had al wat zwakke punten versterkt, maar toch. En ze doet het alleen als we niet kijken: we weten dus niet wat het actuele zwakke punt is. Misschien dat een kettinkje met een loden bal aan een van haar rozepoten uitkomst biedt.
Haar soortgenoten zijn vooralsnog te dom of te onhandig om haar na te volgen. Als ik haar goed ken dan gaat ze de andere vier nu les geven. Vijf loden ballen, dus. Of schrikdraad. Of toch maar niet?
Laten we even aannemen dat ik dit ding koop. Ongeveer de prijsklasse van dingen die ik eventueel als het echt niet anders kan wel zou willen kopen, zelfs als de prijs ex BTW vermeld wordt. Dan moet ik de visnetten strak gaan spannen en vervolgens langs het min-of-meer horizontale stuk een viertal schrikdraden parallel aanbrengen. Een heel gedoe.
Dat allemaal in de vrieskou, misschien kan ik de barf mengen met een spierverslapper tot de lente begint.
Intussen zit Sneeuwuil te mailen, ze mompelt beendermeel. Zou ze bedoelen dat ik geen botten meer mag malen? Wel gemakkelijk, je koopt gewoon het gehakt wat in de aanbieding is en mengt daar beendermeel doorheen. Moeitloos bereik je zo het barf ideaal!
(We zitten naast elkaar draadloos te laptoppen. Werkt prima zolang we niet allebei een andere film willen downloaden.(Sneeuwuil: Aristocats, ik: 100 jaar Tour de France) Doen we nooit, films (of muziek) downloaden, we doen wel veel Google en Marktplaats. Dan zit je elkaar helemaal niet in de weg )
05 december 2004, 06:25 lees reacties
| 19.30 | De schatkamer (1) |
| << | AVRO |
| Een tv-persoonlijkheid wordt | |
| geconfronteerd met fragmen- | |
| ten van zichzelf. |
Als je alles uit hebt kan je altijd nog de Mikrogids lezen. Jammer, het programma is al voorbij. Dan maar naar de webwinkel: Hoe wordt ik gelukkig?, precies wat ik nodig heb.
Het zien van zo'n schrijfsel maakt me wel iets gelukkiger dan ik toch al was. De huis-aan-huis bladen zijn ook een rijke bron. Helaas niet meer citeerbaar als de katten ze uit hebben.
Dat stukje hierboven lijkt een tamelijk simpel stukje tekst. Er zit wat geheimzinnige code achter waardoor het knipsel een knipsel lijkt. Het maken van die code vind ik bijna zo leuk als het maken van de tekst. In dit geval zelfs iets leuker. Je moet wel met Internet Explorer kijken, met Firefox of Opera ziet het er niet precies zo uit als ik bedoelde. Wie de vorige zin niet begrijpt: negeer 'm!
Zal ik er nog een schaduw bijmaken? (Duurt wel weer een kwartiertje.)
Ik vind hem wel mooi, die schaduw, en helemaal uit m'n hoofd gecodeerd. Als je maar lang genoeg zoekt, vind je altijd wel iets om heel tevreden over jezelf te zijn.
Mijn antwoord op de vraag: Hoe wordt ik gelukkig? is: webpagina's maken!
04 december 2004, 09:33 lees reacties
Ik krijg veel spam. We hebben ooit amerikaanse magnesium tabletten gekocht. Goede en goedkope leverancier, maar een beetje slordig met z'n adressenbestand. Die tekst in het kadertje is nog wel te snappen, maar die regel die er onder staat, wat zouden ze daar nou mee bedoelen?
golih andlaug HZ04 barre Q. Why was the math book sad?
Sommige spam-mails zijn nog veel mysterieuzer. Als je bij deze wat dieper graaft vind je een tamelijk leuke grap, die voor de 'gewone' ontvanger onzichtbaar blijft. Bij dat graven zie ik:
From: dee krzyston <->
Subject: what she doesnt know sandblast
To: forest pengelly <->
Forest Pengelly, zo wil ik wel heten, maar waarom? Het 'subject' bevalt me ook wel. Dat Dee uit de skunkbox komt wat minder.
04 december 2004, 06:16 lees reacties
  |
Een foto van een manspersoon. De fotograaf heeft niet zo goed gemikt, de man is vrijwel onherkenbaar. Of is het een crimineel die niet met een balkje in beeld wilde? Het zou ook een slachtoffer van criminaliteit kunnen zijn. |
Slachtofferhulp bellen, dat lijkt zeer gewenst. De man z'n mooiste hemd, onherstelbaar beschadigd. Ribfluweel, corduroy, Manchester, hoe heet dat materiaal, dat kan je bijna niet netjes repareren. Een stukje van dat brede plakband misschien? Er achter, natuurlijk. Maar in de was, moet ik dan straks dat stukje plakband uit het filter van de wasmachine peuteren? Een wasmachine die eerst de hele etage overstroomd heeft? Ik geloof nooit dat Slachtofferhulp dààr tegenop kan.
De crimineel blijft buiten beeld: Wolfi. Bij het voederen der wilde dieren moet hij in een kooitje. Hij laat zich altijd zonder moeite oppakken, behalve als Sneeuwuil bezig is met de bereiding van de kattenmaaltijd. Dan rent hij pijlsnel heen en weer, alleen door goed anticiperen op zijn bewegingen kan je 'm grijpen. Vervolgens verandert hij in een bundeltje spierkracht dat niet in een kooitje wil. Ik win het nog net van hem, maar zo ongeveer 1 januari 2005 zal dat wel afgelopen zijn. Nu sneuvelt alleen mijn hemd nog maar, dan ben ik niet zeker van mijn eigen overleven.
Een half uur bezig geweest om dat met die 'muis hier' knop netjes te laten werken. En voor wie dat weten wil: Firefox en Opera slikken mijn constructie ook. Een anecdote over slachtofferhulp, ik heb het gevoel dat ik die al eerder vertelde, maar ik kan 'm niet meer vinden.
03 december 2004, 10:07 lees reacties
Die kans van 5/7, uit m'n hoofd, klopt niet. Zie kans
03 december 2004, 06:13 lees reacties
Als je een beetje mensenschuw bent dan kan je beter 's winters fietsen dan 's zomers. Niet alleen kom je geen kip tegen, maar ook geen mens. Een enkele boswachter daargelaten, maar die zijn niet gevaarlijk.
Ik kan nu schrijven over de nevelige verten, de zon in het bos (zonder blaadjes aan de bomen is er opeens veel meer zon) enzovoorts, maar ik ga nu opschrijven wat ik denk tijdens het fietsen.
We hebben twee yoghurtmachines, ieder met 6 potjes. De potjes hebben 6 verschillend gekleurde deksels, twee dezelfde sets van 6 dus. Ik gebruik beide machines tegelijk, 12 potjes. Ik leeg de potjes, was ze af, maak een nieuw mengsel, vul de potjes. Dat heb ik in september al eens beschreven.
Dat denk ik natuurlijk allemaal niet, het is de inleiding tot wat ik wel denk. Als ik zes potjes vul en ik draai daar blindelings de doppen op, wat is dan de kans dat er bij die zes twee van dezelfde kleur zijn? Zonder potlood en papier, want dat gaat niet echt lekker bij het fietsen. Ik kwam op 5/7, helemaal uit m'n hoofd. Toen wilde ik bepalen wat de kans op twee paren van gelijke kleur zou zijn maar werd afgeleid door het bos.
Het Leuvenumse bos is een eindmorene, daardoor vol heuveltjes en dalletjes, een nogal onnederlands landschap. En een beek met zijtakken, tamelijk zeldzaam op de Veluwe. Een smal bruggetje over. Met zoveel afleiding is het moeilijk om een behoorlijke kansberekening te doen. Nu kom ik opeens op een geasfalteerd fietspad, tamelijk onheilspellend.
Ja hoor, in Harderwijk. Even er omheen, naar het Randmeer, wat hier Wolderwijd heet. Veel zon en veel nevel, je ziet de overkant niet, het zou de Stille Zuidzee kunnen zijn als het 25° warmer was of de Poolzee als het 25° kouder was. Enorm veel zwemmende zwanen, het zal toch het Wolderwijd wel zijn.
Nog verder om Harderwijk, langs iets heel groot wegenbouwerigs, langs de gevreesde Kerstman, weer thuis.
02 december 2004, 06:33 lees reacties
Gisteren een nieuw onderwerp van Marja. Op 7 juli heb ik laten merken wàt ik interessant vind aan voetbal: de voetbal. Een GreatDodecahedron is dus gefundenes fressen voor mij.
Ik heb 'm volgens plan vergroot en geprint. Ruim passend op een A-4tje wordt het resultaat te klein om 'm gemakkelijk te kunnen dichtplakken. Daar links steekt iets uit wat niet uit zou mogen steken. Ik moet 'm op twee vellen printen, zo groot mogelijk.
De driehoekige 'dalen' kan je naar buiten duwen tot 'bergen'. De vorm die je dan krijgt is niets bijzonders, zie hier links. Wat bedoelt www.arabesk.nl nou met 'binnenste buiten keren'? De SmallStellatedDodecahedron mag zijn 'dual polyhedron' zijn maar dat je de een van de ander zou kunnen maken lijkt me niet de bedoeling.
Meer studie is nodig, dat vinden de katten ook. Hun poging om de bal binnenste buiten te keren waardeer ik zeer. Helaas zijn ze gestopt voordat ze dit project tot een goed einde brachten.
Ik begrijp nu dat je begint met een 12-vlak, gemaakt van regelmatige vijfhoeken. Daarin zijn zodanig scharnieren aangebracht dat je die kunt vervormen tot dat wat ik in elkaar plakte.
Kulturata, een verzameling Umstülpkörper. Dat blauwe ding van Klaus Ernhofer kost €65,00 & 12 uur om 't in elkaar te zetten. Arabesk heeft 'm ook, voor honderd eurootjes meer. Een ding van ruim €400,00 (bovenstaande bal) krijg je niet in 24 uur in elkaar, vooral niet als je eerst nog moet bepalen wat de onderdelen nou precies zijn. Er is nog heel wat werk voor de katten.
Ze krijgen één kuiken voor ieder netjes vervaardigd onderdeel.
Een hele kip als ze het ook nog in elkaar zetten.
01 december 2004, 06:13 lees reacties
Een prachtige vleesmolen, verworven via Marktplaats, arriveerde vandaag gisteren. Nummer 8, een stuk groter dan het ding waar ik het eerder over had. Een klein olifantje kan er in, maar het zal wel weer kip worden.
Een aantal ophangingen van het visnet-hek worden door wat zwaardere exemplaren vervangen. Dat visnet moet verend hangen, dan kunnen katten er niet in klimmen. Een probleem is dat we teveel gewichtsklassen hebben. Een stang die voor Bereklauw lekker veert voelt voor Wolfi als een star stuk staal. Als dat geen mooie alliteratie is dan weet ik het niet meer.
Ik bedenk nu ik dit schrijf een wat andere stand van de stangen. Dat zal ik eens even tekenen, met het veel besproken Draw. Dat rode lijntje is een stuk weerbestendig elastiek, als dat bestaat. Die elastieken van tent naar haring, zou dat wat zijn? Ik weet waar die te koop zijn, bij Hendriks, maar daar staat nu een kerstman van een meter of vijf voor de deur. Durf ìk niet naar binnen.
Een kat die over deze versie 2.0 heen komt is zò slim en zò sterk, die kan je maar beter niet in huis hebben.
Tekenen op een laptop met een touchpad is een vak apart. Het is te doen, maar een muis is makkelijker. Dat moet dan wel een draadloze muis zijn, anders denken de katten zonder enige twijfel dat het een echte muis is.
Scheur ik net de scheurkalender, het woord zegt het al. Zie ik reclame voor 'Schrijven voor het beeldscherm'. Daar komen ze nou pas mee! En ze vermelden niets eens de bijbehorende URL. Maar ik zie tot mijn schrik ook dat het 1 december is. Nou moet ik een verse maand aansnijden, en zorgen dat alles blijft werken.
Je merkt het vanzelf of dat gelukt is.