frankslog
31 oktober 2004, 06:40 lees reacties
Een weblog dat wel ergens over gaat: Nader
31 oktober 2004, 05:00 lees reacties
Het grote voordeel van breedbeeldtelevisietoestellen is dat mensen ze kopen. Ze kopen ze omdat het iets nieuws is, niet omdat hun vorige toestel kapot is. Dat oude toestel ruilen ze in waardoor er een levendige handel in z.g.a.n. gebruikte tv's kan onstaan.
Zo'n toestel kocht Rik voor ons, bij de heer die hij in een reactie beschreef. Zelfs ging hij zo ver het bij ons af te leveren en het defecte ding te doen verdwijnen. De 'nieuwe' kostte ongeveer 1/20ste van zo'n breedbeeld geval. Hij past zonder meer in de kast èn de teletekst kan achteruit bladeren. "Wunschlos glücklig" zijn we.
We begrijpen nu ook waarom we die HDTV zo erg mooi vonden. We waren gewend geraakt aan het langzaam aftakelende beeld van het oude toestel, we schreven dat deels toe aan onze eigen aftakeling. Nu, met dit nieuwe toestel, zijn we plotseling weer helemaal opgetakeld. Kleur, contrast en geluid zijn perfect. En het toestel zelve is prachtig zwart.
(Dit terzijde: koop nooit een zilverkleurig toestel. Je krijgt, bij sommige uitzendingen, zwarte balken terzijde van het beeld. Bij een zwart toestel vallen die niet op. De vormgever die de zilverkleur bedacht heeft een ernstige hersenbeschadiging.)
Op de foto zie je Olle die de katten dresseert. Op de achtergrond zie je mij, toekijkend hoe Rik de vijfendertig tv kanalen instelt. Op de nog achterder achtergrond zie je geen poppenhuis. Dat nam Rik enkele dagen daarvoor al mee, daarmee ruimte makend voor een geplande kattenkraamkamer.
En we waren al zo gelukkig met de eveneens perfecte vleesmolen die we bij de Puttense kringloper aantroffen. Bij het zoeken naar een plaatje vond ik dat zo'n ding Fleischwolf heet. Op de onze staat met grote letters "Alexanderwerk".
Kippenbotten vermaalt hij zonder blikken of blozen. Mijn volgende project is het construeren van een aanduwertje. Het kàn met je duim, maar deze Wolfi is best bereid die ook te vermalen.
Nog één zware taak: m'n horloge een uur achteruit zetten.
30 oktober 2004, 07:51 lees reacties
Ik heb de oorcheck gedaan, hoewel die voor jongeren is. Ze verwijzen, voor ouderen, naar de hoortest, die heb ik ook gedaan. In beide gevallen bleek mijn gehoor niet heel goed, maar ook niet dramatisch slecht. Eigenlijk wist ik dat al...
De Garand is een geweer uit de 2e Wereldoorlog. Het schiet heel goed, maar het geeft een enorme dreun op je schouder en een enorme knal.
We gingen graag naar de schietbaan, toen in 1957. Je moest een hele tijd wachten tot je aan de beurt was, dat wachten mocht je liggend in de hei doen. Altijd verscheen er dan na enige tijd een wagentje met koffie en onderjurken. Was je aan de beurt dan mocht je vier kogels afschieten en daarna weer in de hei liggen.
Als je pech had moest je bij de schietschijf in een keldertje zitten. Na ieder schot moest je 1: aanwijzen waar dat schot gevallen was, en 2: het gaatje in de schijf met een stukje in stijfsel gedoopt papier dichtplakken. Omdat de schijven zelden vervangen werden en het plakken tamelijk slordig gebeurde kon je niet goed zien wat nou een nieuw gaatje was. Dan moest je maar wat improviseren.
Kortom, dolle pret. Dat ik na m'n eerste bezoek aan de schietbaan twee dagen niets hoorde mocht die pret niet drukken. In 2004 had ik meteen de Staat voor de rechter gesleept, tot de Hoge Raad aan toe, om een schadevergoeding te eisen. Toen wachtte je gewoon af of je gehoor zo'n beetje terugkwam. Dat deed het.
Veel later, 1970, heb ik mijn oren eens laten testen. Het bleek dat ik boven de 10 kiloherz niks hoorde. Dat is buitengewoon gunstig: je hoeft dan geen dure audio-apparatuur aan te schaffen. En je wordt redelijk handig in het raden van woorden die je niet verstond uit de context.
30 oktober 2004, 06:13 lees reacties
Ik zag bij de Expert een heel redelijke Sony. Zilverkleurig, daarom durfde ik hem niet te kopen. Later nog eens, met Sneeuwuil, naar de winkel. Dat had ik niet moeten doen.
Ze bevestigde weliswaar dat zilver nou niet zo ons interieur paste. Maar toen zag ze, aan een wand ergens in de verte een HDTV-scherm van bijna twee meter. HDTV, dat is High Definition TV, zowel horizontaal als verticaal twee keer zoveel beeldpunten als een 'gewone' tv, en ook nog betere kleuren. Alleen te ontvangen via een satelliet-schotel, er zijn nog bijna geen HD uitzendingen. Toen wij in de winkel waren was er een programma over Wenen. Zo mooi, dat je echt niet meer zelf naar Wenen hoeft. Behalve dan om economische redenen: het apparaat kost €5999,00.
Daar in de buurt vonden we wat kleinere soortgenoten, die toch nog tegen de €2000 kosten. Zij was al bijna overtuigd, maar ik nog helemaal niet.
Onze kast heeft een gat waar de oude tv in past. Zet je daar een zo groot mogelijke klassieke tv (KB) in dan heb je een zo groot mogelijk stuk glas. Zet je daar zo'n HDTV geval (BB) in dan heb je een net zo breed stuk glas, maar wel een wat veel lager is. De klassieke toont breedbeeld uitzendingen met zwarte balken erboven en eronder, net zo breed als het glas. Maar het breedbeeld apparaat toont klassieke uitzendingen met zwarte balken ernaast, veel lager dan het oude toestel.
Op het plaatje is BB-KB een breedbeeld apparaat met een klassiek plaatje, KB-BB is een klassiek apparaat met een breedbeeld plaatje.
De oude tv heeft hoogte:breedte=3:4, breedbeeld heeft hoogte:breedte=9:16. Hier, voor echte β's alles over die verhoudingen.
Je zou nog kunnen aanvoeren dat breedbeeld, en vooral de HD versie daarvan, technisch beter is. Maar daarvoor is 'ie wel 3 à 4 keer zo duur als een 'gewone' tv.
Maar misschien verzaag ik de kast waar de zaak in moet. Dan vervallen er wat argumenten. Voorlopig kijken we op een piepklein maar erg helder tv-tje.
29 oktober 2004, 08:57 lees reacties
Opeens begeeft de tv het. De voedingsspanning, niet zo heel erg moeilijk te repareren. Maar hij is al erg oud, dus even denken over een nieuwe.
Expert, die hebben we in ons dorp. Een teeveetje is snel gevonden, maar het moet wel in een winkelmandje. Eens zien wat er met een wasmachine gebeurt: ja hoor, die kan er nog wel bij. Zo'n 75 kilo, en ik ben al door me rug.
Als je 'bestellijst' te saai vindt, mag het dan 'winkelwagen' zijn? Die tv is trouwens ook wat aan de kleine kant. Stomme site: lxbxh is toch wel het minste wat je even onder 'meer informatie' kan zetten. Pardon, er is helemaal geen 'meer informatie'. Zouden er veel mensen zijn die bijna blindelings (Slechtziendelings, maar een soortgelijke grap maakte ik gisteren ook al. Schrap dit maar.) via Internet een tv kopen met zo weinig informatie?
Nu het goede nieuws, gelezen bij NU. Als de jeugd steeds dover wordt, dan word ik steeds minder doof. Nog een paar jaar, dan staat iedereen zo te schreeuwen dat ik alles weer kan volgen. Dat maakt de rij voor de kassa heel wat leuker.
Nog wat slecht nieuws: minstens één lid van de katpopulatie is te dom of te geremd om het deurtje van het katsteel aan te kunnen. Die piest voor de deur. Ik heb het deurtje, met het prachtige hi-tech scharnier, daarom verwijderd. Hopelijk is dit een tijdelijke maatregel.
Gehoor jeugd slechter dan gedacht
Uitgegeven: 29 oktober 2004 07:16Laatst gewijzigd: 29 oktober 2004 07:59
LEIDEN - Het gehoor van jongeren is slechter dan wetenschappers tot op heden vermoedden. Uit een tussentijdse analyse van testen die 80.000 jongeren uitvoerden op de internetpagina oorcheck.nl, concludeert het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) bovendien dat kinderen al op vroege leeftijd schade aan het gehoor oplopen.
Van de deelnemers aan de hoortest op internet behaalde slechts iets meer dan eenderde (37 procent) de uitslag 'goed', terwijl tweederde vooraf dacht goed te scoren. In tegenstelling tot de verwachting scoort de jongste groep (11- en 12-jarigen) niet significant beter dan de oudere deelnemers (13 tot 24 jaar).
29 oktober 2004, 06:36 lees reacties
Het BARF gebeuren is geen lolletje. Vooral onze prachtige Braun Foodprocessor heeft er bezwaar tegen. We slijpen z'n messen, bot van de botten. We denken: eendagskuikens.
De scharrelslager stuurt ons naar Torsius. Een kippenbroederij: je mag alleen verder dan de voordeur als je eerst onder de douche gaat. Vreemd: als je eruit komt moet je weer onder de douche. Zover willen we niet naar binnen, wij mogen droog blijven.
Het bedrijf neemt een ei en wacht tot daar een kuiken uit komt. Dan kijken ze of dat kuiken een man of een vrouw is. De mannen willen ze wel aan ons verkopen, levend. Dat is ons te gortig, maar Torsius stuurt ons naar Kiezebrink.
Kiezebrink neemt de mannen en maakt er diepvries van. Een doos van 10 kilo kost nog geen €8,00. Onbewerkt, alles er nog aan. Er zijn katten die vijf van die kuikens per dag krijgen en verder niks. Zie je nu wat die doos bevat waar Sneeuwuil in zit te graven?
Om de hoek is de Heihaas, waar ooit (1999?) ons Veluwe avontuur begon. Dat hadden we toen moeten weten, dat je zo vlakbij die heerlijke kuikens kon krijgen. Dan waren we meteen naar Putten verhuisd.
Onze katten zijn te verfijnd voor alleen maar kuikens. Hier zeggen ze dat alleen kuikens niet genoeg is, maar ook dat je ze moet koken. Dat laatste is tegen onze BARF principes, maar ze krijgen meer dan alleen kuikens. Hart, lever, wat groente, nu maar hopen dat het Braun-mes voldoende geslepen is.
De katten vinden kuikens erg leuk om mee te gooien. Pas als ze helemaal uitgegooid zijn beginnen ze te eten. Alleen Dromdrosje snapt 't niet, zoiets geels met veren, kan je dat eten?
28 oktober 2004, 06:26 lees reacties
Ik schreef onlangs dat ik redelijk snel kon tikken, met twee vingers. Nou niet naar het toetsenbord kijken: kan je, uit je hoofd, een tekening van je toetsenbord maken?
QWERTY, dat weet iedereen, en UIOP weet ik ook zomaar. De volgende rij begint met ASD, en de rij daaronder daar zit een X in. Ik kan het niet, die tekening maken. Toch hoef ik nooit te zoeken naar een toets als ik zit te tikken. Ik heb, en een kwart van de wereldbevolking heeft, dat toetsenbord geïnternaliseerd, zodanig dat je wel kunt tikken maar het niet kunt tekenen. Interessant, deze werking van de hersenen.
Nou niet zeuren over AZERTY en QWERTZ en nog honderd lokale variaties!
Te kort, dit stukje? Nou hier heb je de bijbel. Erg handige site, je kunt heel snel een passage opzoeken in de vertaling van 1951, de 'goed nieuws bijbel' en de 'nieuwe vertaling' (hebben ze vannacht online gezet. Die kunnen pas snel tikken! (met Gods hulp natuurlijk.)) Je kunt de drie versies in drie kolommen naast elkaar zien, echt heel goed gedaan.
Als je die drie uit hebt zijn er nog wat buitenlandse versies.
27 oktober 2004, 06:44 lees reacties
Dit is geen foto van het Prins Clausplein bij nacht, maar het zijn de koplampen van de katten. Nog een geluk dat er maar acht van de tien zichtbaar zijn. Om dit probleem op te lossen heb ik hieronder een verzameling kattenogen. Knip ze uit en plak ze op de ogen van bovenstaande foto.
Ik bedoel zoiets:
Ik doe het niet met een schaartje, maar met een programma als Photoshop. Niet echt moeilijk, wel veel werk. Het houdt je van de straat. (Waar het vannacht 2°C was, in de computerkamer 20°C.) Ik heb 'm ook wat lichter gemaakt, die camera knipt ook als z'n flitser nog niet helemaal bijgekomen is van de vorige flits. Dit is een plaatje wat je beter niet kunt afdrukken, dan zie je dat ik het corrigeren wat al te snel heb willen doen. Om de kritiek voor te zijn: Rozepoot en Polleke mogen nog wel wat donkerder ogen krijgen.
Een beetje printer doet 1200 dpi, dots-per-inch.Een A4-tje is ruim 20 cm. breed, 8 inch dus. Van links naar rechts mogelijk zo'n 10.000 puntjes. Mijn beeldscherm heeft er 1280 in de breedte. Een afdruk toont derhalve acht keer zoveel detail als m'n scherm. Met Photoshop kan je puntje-voor-puntje werken op een sterk vergroot stukje foto. (Gisteren, die foto van Mila: 'tig keer' is dus acht keer).
Een al te nauwkeurige computerprogrammeur heet al heel lang bitneuker.
Ook een passende omschrijving van iemand die flitskattenoogfoto's corrigeert.
26 oktober 2004, 06:00 lees reacties
Een aankoop waar ik geen spijt van heb: m'n Dahle guillotine. Een franse aristocratenkop past er niet onder, een foto wel. Van A4-tjes maak je heel simpel A5-jes, en daarvan A6-jes. Die laatste kan je laten doorgaan voor briefkaarten. Daarop een hele zwerm foto's van Fabio & Mila afgedrukt. Wat je rechts ziet is een uitsnede van een foto die ik op A4 afdrukte. Op papier is 'ie nog tig keer mooier dan op het scherm. Claudia Schiffer kan wel inpakken.
Die Dahle vond ik vier jaar geleden, in guldens, erg duur. Daarvoor had ik al eens iets aangeschaft met een mesje dat langs een lineaal kon schuiven. Snijden, dat deed het wel, maar nooit precies waar je wilde en alleen met buitengewone behendigheid kon je recht snijden. Ik denk dat die ervaring meehielp om mij over die prijsdrempel heen te helpen. Zuinigheid zorgt ervoor dat alles extra duur wordt: eerst koop je een rotding en vervolgens een goed ding.
Waarom hadden foto's vroeger een kartelrandje? Je had zelfs amateur-snijapparaten die zo'n kartelrandje produceerden. Dat zal wat gekost hebben!
(Hee, er is nog zoiets te koop, alweer van Dahle. Vraag blijft: waarom?)
Ik verlang nooit terug naar mijn werkgever, maar wel naar zijn huisdrukkerij. Daar hadden ze een snijmachine waar je een heel boek mee kon rechtsnijden, geweldig was dat. Mijn Dahle vindt meer dan zes blaadjes tegelijk een probleem. Ik snij drie A4-tjes tot A5-jes, die zes tot A6. Fotopapier van 170 gram, dat wel.
Ik verlang nooit terug naar mijn donkere kamer. Een hele avond prutsen, dan had je één kleurvergroting die je aan de kritiek durfde bloot te stellen. Maar eigenlijk was het nog niks.
Zelfs al moet je veel corrigeren aan een digitale foto dan ben je toch in een half uurtje wel klaar. Die tijdwinst is niet zo belangrijk, wel dat het resultaat veel mooier is dan met de amateur-chemische methode.
25 oktober 2004, 09:45 lees reacties
Bij NU lees je altijd wel iets amusants.
In het rijtje belangrijkste doodsoorzaken staat in de VS op de vijfde plaats niet een ziekte maar 'vermijdbare medische fouten'. Jaarlijks sterven 98.000 mensen in Amerikaanse ziekenhuizen door medische missers.
De specialist als terrorist.
25 oktober 2004, 06:10 lees reacties
Toen op 23 october van het jaar 4004 voor Christus (Ussher) de wereld geschapen werd deugde dat van geen kanten. Ik heb het al over mijn rug gehad, zonder leesbril kan ik niet lezen en nou vallen de blaadjes weer van de bomen. God wist dat wel, dat zo'n bos eigenlijk maar niks was, maar heel slim, hij schiep de mens zo dat die het mooi vond. Ja, zo kan ik het ook.
Nog zoiets:
| 7 | 8 | 9 | + |
| 4 | 5 | 6 | |
| 1 | 2 | 3 | Enter |
| 0 | Del | ||
Dat is dat blok toetsen, daar rechts, die toetsen die je bijna nooit gebruikt. Maar op je rekenmachientje zitten ze vrijwel net zo. Maar nou je telefoon:
| 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 |
| 0 | ||
Wat, zien jullie het verschil niet eens? Kijk dan nog maar eens goed. Waarom is dat, dat verschil? Ook weer de Schepping zeker! Nou, ik pik het niet langer. Ik weet nog niet wat ik ga doen: niet meer rekenen of niet meer telefoneren. Maar een van de twee! Actie!
24 oktober 2004, 08:14 lees reacties
Mila en Fabio. Mila is niet plotseling een halve kop groter dan Fabio: hij zit op z'n knieën. Ze waren hier om de poezen te aaien, nu zijn ze naar Zwolle.
Voor wie zich afvraagt wie dit zijn: M&F zijn de kinderen van Jolanda en Franco. Voor wie zich afvraagt wie dat dan weer zijn, Jolanda is een heel langdurige vriendin van Iris. En van ons.
24 oktober 2004, 06:42 lees reacties
Voor iedere kwaal is er wel een stichting. Depressie, Borderline, Osteoporose, Chorea van Huntington, Cystic Fibrosis, Endometriose, Heupdysplasie, Diagnose PH, Veteranenziekte, Meningitis, Biomagnetisme, Ziekte van Perthes, Ziekte van Hirschsprung, Steunpunt voor Vrouwen met Siliconen Implantaten, Plotsdoven, enzovoorts.
Dit rijtje namen waren de eersten die ik min of meer toevallig vond. Leuker vind ik de namen van stichtingen waarin een lichaamsdeel of een orgaan voorkomt:
Quiz: welke stichting hoort niet thuis in bovenstaand rijtje?
Maag Lever Darm, Hoofd Hart Vaten, dat schiet lekker op. Waarom niet een Lijfstichting en een Geeststichting, en een overkoepelende Mensstichting? Hoe zou dat komen dat er voor elke benoembare kwaal een stichting bestaat?
Ik denk dat het komt omdat buitenstaanders niet naar gezeur over jouw kwaal willen luisteren. Lotgenoten willen dat wel, op vooraarde dat zij dan ook mogen zeuren. Korte tijd las ik mee met de club van migrainepatiënten. Een enkeling zegt daar wel eens iets zinvols, maar de meesten zeuren. Ze hadden het over een op te richten migraine stichting. Die blijkt al te bestaan, maar zonder noemenswaarde activiteiten op het www.
Ik was al aan dit stukje begonnen toen ik de Volkskrant van zaterdag zag. Met een tabel over fondsenwerving. Ik zou die tabel met nog een kolom willen uitbreiden: het resultaat van het wetenschappelijk onderzoek. En dan alleen van het onderzoek dat door een stichting betaald is. (okt 2005: artikel is nog wel te vinden, maar niet gratis.)
In de tabel zoals die nu is zag ik dat ze in totaal 660 miljoen hebben binnengehaald bij 6,85 miljoen aan salariskosten. Die dikke 1 procent, wat kan mij dat nou schelen? Het gaat om het eerder genoemde onderzoeksresultaat. Moeilijker meetbaar, veel interessanter.
23 oktober 2004, 07:07 lees reacties
Wij hebben nogal wat boeken die alleen om hun uiterlijk zijn aangeschaft. Zo is daar de reeks "Les Miserables" in ongeveer tien delen, niet helemaal compleet. Staat bovenin de kast in het frans fraai te wezen. Een engelse vertaling is er op het Internet, 365 hoofdstukken! Gelukkig met een samenvatting van één schermpje.
Rozepoot kan via de krabpaal bovenop de boekenkast komen en vandaar achter "Les Miserables". Daar aangekomen besluit ze soms een aantal delen naar beneden te gooien. Die delen vallen katerngewijs uit elkaar.
Alle katernen zijn even groot, een katern met bepaalde bladzijnummers komt in alle delen voor met dezelfde bladzijnummers. Neem aan dat er zich twee katerns hebben losgemaakt van de boeken waarin Victor Hugo ze gedacht had. Kijk je nou naar de eerste bladzij van het katern en zoek je in het boek of het daar past dan zou het kunnen dat je het verkeerde boek voor passend aanziet. Kijk je bij het tweede katern naar de laatste bladzij dan vind je in het andere boek eveneens een passend gat. Je denkt dan dat alles klopt, maar je hebt wel twee katernen verwisseld. Op deze manier hebben wij een unieke Miserables verkregen, die bij ieder bezoek van Rozepoot unieker wordt.
Aan de hand van de franse tekst zouden we alles weer op volgorde kunnen leggen, en zelfs het ontbrekende deel printen.
Dat doen we niet, we zijn veel te blij met de uniciteit van onze eigen Miserables.
22 oktober 2004, 06:24 lees reacties
Gisteren had ik nog vijf pakken melk. Twee voor vr., twee voor za., dan heb ik er zo. eentje te weinig. Dus drie pakken gehaald, die kon ik weer dragen. Met andere woorden, het rugprobleem verdween. Ik dacht ook voor maandag genoeg te hebben maar Sneeuwuil at zoveel yoghurt dat ik vandaag drie pakken verbruik. En dan krijgen de katten er ook nog van, soms. (Veel katten kunnen niet tegen melk maar wel tegen yoghurt. Wij ook.)
Vanwege rugprobleem boek per dag gelezen. Een nieuwe oude Bagley, van 'Overnodig', de kringloper in Putten, à €0,50. Ik houd erg van schrijvers die hun huiswerk goed gemaakt hebben. Ten eerste moet de aardrijkskunde goed kloppen. En als de held iets moeilijks doet met een apparaat dan mag ik geen fouten kunnen vinden in de beschrijving van dat apparaat. Als het even kan moeten ook de gebeurtenissen niet al te onwaarschijnlijk zijn. (Mijn vader placht te zeggen dat één toevalligheid mocht, als basis van het verhaal. Dat ik dat ook vind is dus genetisch bepaald.)
Kijken jullie wel eens naar 'Midsomer Murders'? Als reclamefilm van de VVV van Midsomer zou het zeer geslaagd zijn, mooie landschappen, leuke dorpjes, sympathieke schapen. Dat is het niet, een reclamefilm, want 'Midsomer' bestaat niet. Maar de inspecteur, zijn vrouw èn zijn dochter maken héél toevallig aldoor dingen mee die met de moord te maken hebben. Nee, dan is 'Frost' veel beter, ware het niet dat we veel afleveringen daarvan al drie keer gezien hebben.
De nieuwe bijbelvertaling dan maar? De aardrijkskunde, zou dat nou wel kunnen dat je te voet de Rode Zee oversteekt? En de apparaten, als je de ark van Noach opnieuw vertaalt wordt 'ie niet waarschijnlijker. Het verhaal zal ook in deze vertaling toch wel science fiction met te weinig science blijven.
21 oktober 2004, 06:20 lees reacties
Ik was al begonnen aan een stuk over acronymen, naar aanleiding van BARF, vorige week. Maar het werd ondergesneeuwd door allerlei andere, op dat moment interessantere teksten.
Je heb drie soorten acroniem. Ten eerste de categorie VARA, een mooi woord maar het betekent niets. En ten tweede natuurlijk BARF, een mooi woord wat ook nog iets betekent. Ten derde de Fiat soort, waarvan bijna niemand weet dat het een acroniem is. Als sub-categorie bij de eerste: KRO, lelijk en eigenlijk onuitspreekbaar.
Uit 1945 herinner ik me er eentje van de tweede categorie: C.A.R.E. Ik wist wel dat het een acroniem was, maar of ik ooit geweten heb waar die letters voor stonden? De blikken met biscuits en de dozen met 'meat and vegetables' zie ik nog voor me.
Nu lees ik, militaire voorraden bestemd voor gebruik na de invasie van Japan. Dat wij ze kregen danken we dus aan het gebruik van twee atoombommen...
Dat de organisatie nog steeds bestaat wist ik niet. Ik had het kunnen raden, sinds 1945 hebben ze geen gebrek aan werkterrein gehad.
De gijzeling van Margaret Hassan doet me wat. Je raakt wel afgestompt door de overvloed van moord en doodslag op de tv. Iets waarvan je de basis op 10-jarige leeftijd meekreeg, dat springt er dan toch even uit. De tv toonde een video met beelden van al haar pasjes en identiteitsbewijzen, de gijzelnemers weten precies wie ze is. Misschien dat ze bijtijds inzien dat deze gijzeling geen enkel doel dient.
Hier CARE Nederland.
20 oktober 2004, 06:11 lees reacties
Vannacht 8°, computerkamer 21°. Maar vorige nacht, 4° en 21°, de isolatie werkt! (De 12e was het 5° en 19°)
Het katsteel is in vol bedrijf en het is geheel reukloos, dat werkt dus ook.
B.A.R.F. werkt: de katten zijn gezond en gedragen zich allemaal anders dan toen ze nog brokjes kregen. 'Anders' betekent een soort gedrag waaruit wij concluderen dat ze gelukkiger zijn.
Sneeuwuil heeft een werkend eetprotocol ontwikkeld. De katers gaan in transportkooitjes: de grijze, Bereklauw, in een grijs kooitje en Wolfi in een hertkleurig kooitje. Vervolgens wordt een portie B.A.R.F. verdeeld over vijf schoteltjes. De drie dames proberen in Sneeuwuil te klimmen, maar ze houden het netjes. Dan zet ze twee schoteltjes voor Rozepoot en Polleke neer en daarna nog eentje voor de slome Dromdrosje. Tenslotte kan ze dan de katers één voor één hun schoteltje verstrekken en weer opsluiten. De katers schrokken hun maaltijd naar binnen maar geven geen overlast dank zij de isoleercellen. Rozepoot is het eerste klaar van de poezen maar die is meestal te beleefd om van de anderen te stelen. P&D eten langzaam, is dat eindelijk klaar dan worden de katers bevrijd. Iedere afwijking van het protocol veroorzaakt een crisistoestand.
Kortom, alles werkt. Uitzondering: ikzelf. Maandag haalde ik mijn gebruikelijke twaalf melkpakken. Omdat het hard regende droeg ik de twee tassen in m'n ene hand en een paraplu in de andere. (Wat zijn paraplu's toch goedkoop. En leesbrillen, en wetenschappelijke rekenmachines bij Action. En iedereen maar klagen dat alles zo duur is, dat snap ik niet.) Daardoor liep ik nogal scheef, verder geen probleem. Dat was er pas dinsdagmorgen, zo'n rugpijn waarbij je je bijna niet bewegen kunt. Niet werken dus, wel tikken. En lezen: "Hoe god verdween uit Jorwerd". Uit.
Iets wat niet altijd werkt: de link naar Funda, bovenaan onderstaand bericht. Die werkt namelijk totdat Funda iets veranderd. Kom je er niet meteen, klik op 'zoeken', kies dan Veldweg 199.
19 oktober 2004, 06:35 lees reacties
Dit huis willen Joke en Simon kopen. Dat weiland wordt industrieterrein, vandaar wellicht de redelijke prijs. En om de hoek house. Niet slecht, dat huis, maar ze hadden toch een lat-relatie? Ze kwamen zondag op bezoek en brachten een boekje voor ons mee.
Het lijkt wel of ze daar iets mee bedoelen... Ja, dat doen ze ook. Ik hoop dat het 23 mei geboren wordt, die datum kan ik in elk geval onthouden. Nou begrijp ik eindelijk waar dat huis voor is.
Ja, ik blijf mezelf, ik blijf onderkoelde grappen maken. Maar ik vind dit minstens zo leuk als alle katten bij elkaar. Ook leuk als toekomstig onderwerp voor dit log.
Hier rechts zie je Joke, op 23 mei 2004. Ze is nog niet veel veranderd al zegt ze van wel. Ik zag het nog niet, die dikke buik die ze zei te hebben.
Het bezoek was in Suikervlied omdat Joke niet tegen katten zou kunnen. Dat bleek terechte voorzichtigheid in verband met toxoplasmose. Zodra dat gevaar niet meer actueel is komen ze nog eens om de katten te aaien. Het Suikervliedterrein lag vol met de eikels waar ik gisteren over schreef, in plaats van het verhaal wat ik eigenlijk wilde schrijven.
Het embargo? Dat was omdat Leonard maandag uit Portugal kwam. Simon wilde niet dat hij het grote nieuws via dit log zou vernemen.
18 oktober 2004, 09:07 lees reacties
Buitenhof gekeken. "Religion in America is a mile wide but an inch deep", dat vond ik wel troostende woorden. Ik gokte of je aan de kop al kon zien of het een Bush of Kerry aanhanger was. Vrij vaak goed gegokt, maar dat kwam ook wel omdat veel koppen al bekend waren. Samenvattend: de aardige koppen zijn van Kerry fans. Ik ga voor Nader.
18 oktober 2004, 06:29 lees reacties
Wat jammer dat we geen eikels eten! Vorig jaar was het een waanzinnig goed cantharellen jaar. We hebben cantharellen gegeten tot ze ons neus en oren uitkwamen. Nu is het een waanzinnig goed eikeljaar. Nou je het zegt, er zijn ook erg veel beukenoten. En een berm met tientallen vliegenzwammen, bij een weiland met een Heilige Birmaan geïncarneerd als koe. Wat beleef ik toch veel!
Gisteren gebeurde er echt iets, maar publicatie daarover wordt door een embargo verhinderd. Misschien morgen, als andere betrokkenen... nee, laat ik er nou maar niets meer over zeggen.
Gisteravond bij wijze van experiment alle binnendeuren open gelaten. Naar bed, afwachten wat de katten gingen doen. Er was wat discussie binnen de groep: op of onder het dekbed, op of naast een mens, welk mens. Over één ding was men het eens: allemaal op het bed. Acuut een zwaar gevoel op de borst: uit onderzoek blijkt dat Dromdrosje er op ligt.
Om drie uur bleek dat de thermostaat onze handelwijze niet begreep. Die probeerde, via een open raampje, heel Ermelo op kamertemperatuur te krijgen. De vijf katten waren al 39°C (zie 25 september). Hoewel we erg gevleid waren door het feit dat elke kat uit vrije wil besloot om niet door het hele huis&tuin te gaan zwerven besloten we toch tot uitzetting van de hele groep. Zonder protest ging men met z'n allen op de bank liggen.
Vanmorgen lagen ze er nog. Alleen Rozepoot had wel wat beters te doen.
17 oktober 2004, 06:46 lees reacties
Van de schaapskooi richting Elspeet loopt een lang, langzaam dalend fietspad. Je hebt daar, hee, de kudde, de honden, de herderin, en dat alles met tegenlicht van de laagstaande zon.
Ik wou zeggen, je hebt daar een geweldig uitzicht. De hei, bos in de verte, nog meer bos in de verdere verte. Grijs bos aan de horizon, het lijkt wel alsof daar de Alpen beginnen, of de hemel. Of toch minstens de Ardennen.
Fernweh.
Zo mijmerend fietst mijn fiets vanzelf richting verte. Totdat de Flevoweg gemijmer onmogelijk maakt.
"Piet Bakker Logistiek" rijdt langs. Vroeger heette dat "P. Bakker Verhuizingen", sinds wanneer moet dat logistiek heten? Sinds alle kinderen met Lego spelen? Nee, dat was al veel eerder. Sinds 'merk' 'logo' heet?
Ik bemoeide me omstreeks 1969 met een computer die mijn werkgever importeerde. De directeur was daar om mij onbekende reden in geïnteresseerd, hij vroeg me of ik wel aan de logistiek gedacht had. Maar die directeur was dan ook van de marine afkomstig. Schout-bij-nacht, of zoiets. Ik mompelde: "dat is geregeld", terwijl ik me afvroeg wat hij bedoelde.
De Flevoweg is weg, nu linksaf naar Leuvenum. Nog een stukje hei, dan bos. Schriele eiken, dat heeft toch wel iets. Verderop stukjes weiland. Zelfs nog eentje met koeien. En hier zal wel mais gestaan hebben. "Wisselvallig weer", zei Marjon de Hond gisteravond. Nou, in de Bilt misschien, maar hier is het prachtig.
Mijn gemijmer wordt nu onbeschrijfelijk.
16 oktober 2004, 07:14 lees reacties
De correspondentie met Baddey. Nieuw!
16 oktober 2004, 06:07 lees reacties
De moeder van Dromdrosje gaf haar Brinta, wel met kattenmelk. Waarschijnlijk omdat ze daar zelf nogal van hield. Wij hebben intussen het licht gezien: B.A.R.F.. Dat heeft twee betekenissen: Biologically Appropriate Raw Food / Bones And Raw Food. Er is nog een ander B.A.R.F., ook de moeite waard.
Jammer, Iris heeft al aan Sneeuwuil verraden wat de grap in het acroniem barf is, zie B.A.R.F.
Bij veel acroniemen krijg je het gevoel dat ze eerst het woord kiezen en daarna de betekenis van de letters vaststellen.
Maar nu even over honden-barf, of nog liever, katten-barf. Een kat is een roofdier, pure vleeseter dus. Ze eten wel eens wat gras, maar alleen om het uit te kotsen tezamen met ingeslikt haar. Dat komt ervan als je je vacht de hele dag zit te likken. Waarom zit er in kattenvoer dan zo weinig vlees?
Whiskas met lam, kip, zalm of rund is bijna hetzelfde: zo'n 80% water en 8% eiwit. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen dierlijk en plantaardig eiwit. Sojabonen zijn natuurlijk wel goedkoper dan vlees, maar het allergoedkoopst is toch wel al dat water.
Carnibest is wat minder nat: vocht 62%, eiwit 18%. En het vlees is rauw. Ook zij gooien plantaardig en dierlijk eiwit op één hoop. Ik moet een katten-tweeling hebben, de ene geef ik een maandje sojabonen, de andere laat ik muizen vangen. Dan kijken wie, na die maand, het gezondst is.
Die BARF lieden geven hun dieren veel meer vlees met een klein beetje plantaardig spul. En ze geven dat rauw. Het lijkt wel heel erg veel meer op wat een kat in de natuur zou eten dan een blik Whiskas.
Sneeuwuil gooit een kip met botten en al in de mixer. Rauw runderhart, lamshart, lever en een toefje broccoli erbij. Malen. Een heel grote pan vol over doosjes verdelen, doosjes diepvriezen. Daarna moet ze even gaan zitten, terwijl ik probeer de ravage in de keuken te saneren. Maar de katten vréten het en lijken nu, voor het eerst, aan tien kanten gezond te zijn. (Wat bedoeltie nou met tien kanten?)
Barf: het Atkins dieëet voor dieren.
15 oktober 2004, 19:22 lees reacties
Nieuwe brief van Baddey.
15 oktober 2004, 11:49 lees reacties
Ik heb de briefwisseling met meneer Baddey een eigen bladzij gegeven.
15 oktober 2004, 06:56 lees reacties
Dat zwarte gat, dat is de toegang naar de vliering. 30x60 exact.
Deze rollen moeten op de vliering. Ze zijn 60x50, dat gaat dus van geen kanten. Oplossing: ik pak de rol uit en trek hem al ontrollend door het gat.
Die rollen waren toch al een probleem: er gaan er maar vijf in een Fiësta. Vier achterin, de vijfde bij Sneeuwuil op schoot. Gelukkig was zij thuisgebleven. Ik heb de oppervlakte berekening zo aangepast dat vijf rollen genoeg zijn.
Glaswol prikt, steenwol niet. Maar als je intiem genoeg omgaat met steenwol prikt het ook.
De vliering heeft een 'stahoogte' van tachtig centimeter. De vloer bestaat uit smalle, lichte balken waartegen het zachtboard plafond van de kamers eronder gespijkerd is. Ik kruip over die balken, angstvallig oppassend niet het zachtboard te raken. Tegelijkertijd trek ik de onwillige steenwol achter me aan. Op de foto liggen er al twee banen. Je ziet, links, nog wat piepschuim, dat verwerk ik ergens anders in het dak. De schuine grijze vlakken zijn asbest platen: héél rustig laten zitten dus.
Wat je niet ziet is een binnenmuur met een heel klein doorkruipgat. Om ook dat deel van de vliering te besteenwollen zijn gymnastische toeren vereist. Zouden ze dat nou bedoelen met "meer bewegen voor ouderen"?
Vannacht buiten niet onder de 9°C, nu is het 21°C is in m'n computerkamer. Dat bewijst niks, het moet nou maar eens 0°C worden.
Alles bij elkaar kom je aardig onder de steenwol te zitten.
14 oktober 2004, 08:50 lees reacties
Teveel moskeeën in Nederland? Nou, hier doen we iets terug.
14 oktober 2004, 06:58 lees reacties
- "Je neemt een cirkel met een straal van vijftien kilometer. Die heeft dus een omtrek van zowat zevenenveertig kilometer. In een bos, of in een stad, kan je gemiddeld niet verder dan vijftig meter ver kijken. Op die cirkel kan je dus 47000/100=470 punten denken."
- "Ja, wat wil je daar mee zeggen?"
- "Dat ik naar vierhonderdenzeventig verschillende doelen kan gaan als ik vijftien kilometer ver fiets!"
- "Dan moet die cirkel wel een plak beton zijn, en dan moet jij op het middelpunt wonen. Het doel mag aardig zijn maar de tocht erheen lijkt me niks aan."
- "Nou, dan doe ik het anders. Elke weg heeft binnen de vijfhonderd meter wel een zijweg. Bij een zijweg kan ik dus twee kanten uit. Elk van die kanten splitst zich ook wel weer in tweeën. Op een tocht van vijftien kilometer heb ik dus dertig keer zo'n keuzemogelijkheid. Zo bereik ik 230 doelen, dat zijn er zowat een miljard."
- "Dat kan nooit kloppen: zoveel wegen zijn er niet. En als ze er wel waren dan zouden die reisdoelen, eh, één kilometer is 1000x100x10, een miljoen millimeter. Dan zouden er duizend reisdoelen op zevenenveertig millimeter zijn. Mag je wel een microscoop meenemen om dat doel te bekijken."
-"En toch heb ik het goed uitgerekend!"
-"En ik maak ook geen fouten."
-"Laten we dan maar elk een andere kant uitgaan..."
Zulke conversaties bedenk ik nou tijdens het fietsen. Ik fiets altijd alleen, ik moet dus wel tegen mezelf praten. Ik heb een lichte neiging om steeds dezelfde rondjes te fietsen. Wat dan heel verassend is: zo'n zelfde rondje andersom. Lijkt voor 80% gloednieuw.
13 oktober 2004, 09:50 lees reacties
Het grote steenwol onderzoek
| rockwool | big boss | gamma | praxis |
|---|---|---|---|
| 111:400x60x10 | 600x60x8?? 10,75 | 12.95 | 500x60x10:12,19 |
| 113:600x60x8 | - | 17,99 | 16,99 |
| 111, per 26m2 | 7x10,75=75,25 | 11x12,95=142,45 | 8x12,19=97,52 |
| 113, per 26m2 | - | 7x17,99=125,93 | 7x16,99=118,93 |
| kilometers | 15 | 1 | 6 |
| autokosten | 7,80 | 0,52 | 3,12 |
Ik reken met een kilometerprijs van 0,26. En ik denk dat Big Boss zich vergist. Karwei heeft geen steenwol in z'n krantje.
10 cm. dik is ietsje beter dan 8. Naar Praxis dan maar?
13 oktober 2004, 06:07 lees reacties
Jonge dieren zijn leuker dan oude dieren. Dat zijn ze natuurlijk helemaal niet, maar dat vinden we. Het is geen algemene regel: jonge houtwormen zijn net zo saai als oude.
Voordat ik de krabpaal betouwde heb ik hem ontschorst. Toen bleek dat wij niet slechts vijf katten hadden, maar ook tussen de 100 en de 1000 houtwormen. Eikenhout, daar houden ze niet erg van, maar wel van eikenschors. Ik hoop dat de palen nu wormvrij zijn.
Zouden die wormen op jonge poesjes lijken dan zou je bij iedere worm die je laat sneuvelen een probleem hebben. Waarom vinden we jonge poesjes leuker dan jonge wormpjes?
Desmond Morris heeft daar iets over geschreven, maar ik weet niet meer waar. Ik vermoed dat het in "The Naked Ape" staat. Ik zou m'n boeken eens moeten sorteren, op soort en/of schrijver. Het kwam erop neer dat we een dier wat enige overeenkomst met een baby vertoont leuk vinden. (Ik heb het boek gevonden, meer geluk dan wijsheid. In de buurt van bladzij 200. Mijn samenvatting klopt niet erg.) (even voor mezelf noteren: Catwatching ken ik niet.)
Intussen functioneert de krabpaal in zijn nieuwe vorm uitstekend. Tel de katten. Sneeuwuil overweegt eveneens in de paal te klimmen om Dromdrosje van de klok te slaan. Rozepoot ontbreekt op deze foto, die kon heel goed in de schorspaal klimmen. Betouwd is wat beneden haar waardigheid.
Helaas is de fraaie kleur van het deurtje van het katsteel op deze foto wat onderbelicht. Men maakt er nog geen gebruik van, de educatieve werking van door-de-deur-duwen blijkt onvoldoende. Als we het kattenluikje naar de tuin blokkeren, dan moeten ze wel.
Wolfi maakt zich, hier rechts, ernstige zorgen over het financieële beleid van Sneeuwuil. (Na een prik van de dierenarts en een pro-bioticum lijkt hij weer helemaal gezond.)
Dromdrosje is wat minder onder de indruk: zij ziet altijd wel kans iets bij te verdienen.
Dromdrosje mocht bij ons slapen, dat bleek ze zeer op prijs te stellen. Na ons beiden nogal wild benaderd te hebben viel ze in slaap. Kwart voor zes werd ze wakker, misschien wel omdat ik een voet teveel bewoog. Het wilde benaderen werd hervat: reden om haar terug te verwijzen naar de kattengroep en mijzelf naar het toetsenbord.
12 oktober 2004, 06:13 lees reacties
Wij hebben een vlierinkje van ongeveer vier bij zes en een half. Via een klein luikje kan je er op kruipen, maar wel op de balken anders kom je met het zachtboard plafonnetje naar beneden. Er is een stuk koperdraad gespannen, als radioantenne en er zit ook een echte ouderwetse tv antenne. Verder zitten er alleen maar spinnenwebben.
(Je snapt niet wat zo'n spin daarin ziet, wanneer krijg je daar nou eens wat eetbaars in je web? Hun familieleden in de kruipruimte snap ik evenmin.)
Die antennes worden allang niet meer gebruikt: de wereld komt via de kabel bij ons binnen. Het vlierinkje heeft dus geen enkele functie meer, maar het is wel heel eenvoudig om er wat rollen glas- c.q. steenwol neer te leggen ter isolatie. Is het buiten 5° dan is het op mijn computerkamer net 19°C, de verwarming is kennelijk gedimensioneerd voor een koude slaapkamer. Bij 15° vorst mag je verwachten dat deze kamer net 0° blijft. Het innerlijk vuur wat mij beweegt bij het typen zou daar wel eens niet tegen opgewassen kunnen zijn.
Het katsteel heeft z'n laatste verflaagje gekregen, het kan nu officieel geïnstalleerd worden. Het omwikkelen van de krabpalen met touw is half klaar. Er is dus bijna tijd over om die isolatie aan te brengen. 4x6,5=26 m2. Bladzij 23 van de Gamma-folder: steenwol €5/m2, glaswol €1,59/m2. Een rol kan niet door het luikje: ik moet de rol uitpakken op de overloop en dan in uitgerolde vorm via het kleine luikje naar boven trekken. Goede reden om geen glaswol te nemen, wie dat wel eens verwerkt heeft begrijpt dat. Zeven rollen, past dat wel in de Fiësta?
Ik moet nog een psychische drempel over: iets duurs kopen terwijl iets goedkoops het ook doet...
11 oktober 2004, 06:44 lees reacties
Wolfi eet bijna niet, heeft wat diaré, geen koorts. Hij heeft daarom recht op een bijzondere behandeling: bij ons in bed. Om 3:22 gaan we alle drie plassen. Daarna vind hij het tijd om een uurtje te spelen. Tenslotte mogen we weer slapen, ik ben toch om 6:06 klaar wakker. Dat zal een mooi stukje worden wat ik nu zit te tikken.
Was dat Den Uyl die maar vier uur sliep op een nacht? Of Napoleon? Of allebei? En hoe zoek je dat nou met Google?
Dat blijkt wel heel simpel, een leuke lijst! Ik zocht "4 hour sleep", "4 hours of sleep" geeft meer hits. Maar de slaapduur van Den Uyl kan ik niet vinden.
Carmiggelt maakte extra stukjes op voorraad. Die gebruikte hij op een inspiratieloze dag. Zou ik ook moeten doen, maar als ik iets bedenk zet ik het meteen op mijn log, geen zelfbeheersing dus. Voor Carmiggelt was het gemakkelijk: die had geen Internet.
Hieronder, 10 oktober, staat iets over 'deurkleur', niet zo bar interessant. Maar je moest eens weten hoeveel uur ik bezig ben geweest om dat werkend te krijgen. Niet eens mooi werkend, ook dat nog. En gebaseerd op iets wat ik al heel lang geleden (jan. 2002) maakte: kleuren. Java programmeren, dat gaat nog wel, maar allerlei bijkomstigheden vreten tijd. Jammer voor jullie, maar ik vind zoiets als 'deurkleur' maken net zo leuk als iets schrijven.
Het deurtje wordt donkerbruin, 240, 250, 150.
10 oktober 2004, 09:56 lees reacties
Het katsteel heeft de kleur Avocado gekregen. Belangrijke reden: daar hadden we nog een halve pot van. De deurkleur, daar gaat het nu om.
10 oktober 2004, 06:59 lees reacties
De gelaatsuitdrukking van een kat wordt bepaald door de vorm van z'n kop en de tekening van z'n vacht. Beide staan vrijwel voor 100% vast. Ogen kan hij dichtknijpen, tanden kunnen zichtbaar zijn, maar dat is het wel zo'n beetje, de scala van expressies.
De vocale prestatie zijn ook zeer beperkt: gemauw klinkt nooit vrolijk. Gesis of gegrom is wel altijd duidelijk: er is een probleem! Meestal veroorzaakt door een andere kat, dus zichtbaar voor een menselijke waarnemer.
Rudy Kousbroek beschrijft het mek-mek geluid van katten die een vogel zien waar ze niet bijkunnen. Ik heb al bij veel katten precies dat geluid in die situatie gehoord, maar veel andere woorden kennen ze niet.
Dat katten kunnen spinnen is heel merkwaardig. Het allermerkwaardigst is dat het òns als muziek in de oren klinkt. Je ziet een kat in een situatie die een mens als aangenaam beoordeelt, je hoort het gespin, en je maakt de koppeling spinnen=kat voelt zich O.K. (Ervaren katmensen kennen ook een weinig gehoord soort spinnen van een kat die zich niet goed voelt.)
Als Rozepoot bij ons in bed mag dan loopt ze een tijdje rond, gaat dan liggen, en spint. Tamelijk luid, varieërend met het ritme van haar ademhaling. Zou je een klok of iets dergelijks hebben die hetzelfde geluid produceert dan zou je van alles doen om dat geluid te dempen, maar bij dat draaiende motortje in een kat kan je heel goed slapen.
Al deze alineas als aanloop voor de vraag: is de kat gelukkig? Hoe die kijkt daar heb je dus niet veel aan, wat die zegt ook niet, het enige wat je kunt doen is z'n gedrag observeren. Als twee katten samen stoeien, is het dan vechten of spelen? Spelen wat in vechten over gaat? Als er vier achter elkaar aanzitten en de vijfde kijkt toe, wat denkt die vijfde dan? "Ik mag niet meedoen" of "kijk die gekken eens rennen"? Of denkt die vijfde misschien wel helemaal niets?
Een kat die met ons mee naar bed mag gedraagt zich anders. Wij zijn liggend wat meer van zijn maat, het lijkt wel of ze dat leuk vinden. Dromdrosje is ook in de woonkamer al tamelijk opdringerig, voor die maakt het niet veel uit. Bereklauw wil te graag zuigen, die mag dus niet mee. Polleke wordt zo enthousiast dat ze heel wild over ons heen springt, dat hou je geen nacht vol. Rozepoot of Wolfi spelen even en gaan dan liggen spinnen, zij zijn de enigen waarmee we het een hele nacht volhouden.
Het lijkt wel of samen slapen de volgende dag resulteert in een vriendelijker kat. 'Vriendelijk' is dan weer een menselijke interpretatie van katgedrag. 'Vriendelijk=gelukkig' zal meestal wel waar zijn.
Conclusie: ik weet het niet, ik ga het katsteel nog maar een laagje verf geven.
09 oktober 2004, 06:33 lees reacties
In mijn commentaar op een reactie ging het even over "het Weitje". Wie op die link klikte kreeg een foto te zien. Die foto gebruikte ik als basis voor de tekening hieronder. Aan de onderkant ga je naar Harderwijk, aan de bovenkant naar Putten.
Prominent op het Weitje staat de muziektent. Een lelijke omissie: ik heb 'm er niet bijgetekend. Geestelijke liederen worden hier regelmatig ten gehore gebracht. Omdat we er nogal dichtbij wonen hoeven we er nooit naar toe: we horen ze zo wel.
De cirkel is de bekendste succesvolle vervanger van hi-tech door lo-tech: het 'rond point'. Wij noemen ze nog steeds zo omdat we 25 tot 15 jaar geleden er zo enorm veel vonden in Frankrijk, ieder jaar meer. Dit pleintje is een van de vier die Ermelo tot op heden rijk is. Nee vijf, uh zes! Rotonde, nou weet ik het 'gewone' woord weer. Goed nieuws: de zevende rotonde is in aanbouw.
Walgelijk woord, Connexxion. Dan liever I.A.O. Maar dat groene complex is dus de busgarage met aanverwante bouwsels. Het blauwe vlak is duidelijk AH. Wat net buiten de tekening valt is de eerder genoemde molen en ons huis.
De busgarage wordt afgebroken. Op het vrijgekomen terrein wordt een nieuwe AH gebouwd. Vervolgens wordt de oude AH afgebroken Op het vrijgekomen terrein wordt een parkeergarage gebouwd.
Ik geef toe, busgarage zou nog leuker zijn, maar dit is toch ook niet slecht.
Dit wordt betaald door de klanten van AH, tevens gebruikers van de garage, die ook wel niet gratis zal zijn. Maar het houdt bouwvakkers van de straat. En nog positiever: er komen ook een redelijk groot aantal woonhuizen bij die ze nou niet in het buitengebied hoeven te bouwen.
Overigens: de I.A.O was de Internationale Autobus Onderneming die bij ons in Heerlen door de straat kwam. Een paar oude bussen, met één halte net over de Duitse grens. Ze zullen wel niet meer bestaan. Als er nog iets van over is heet dat Connexxion...
08 oktober 2004, 20:29 lees reacties
Rik schrijft brieven aan de NRC. Soms plaatsen ze die, soms niet, soms is het nog niet duidelijk. Om in ieder geval een aantal lezers te rekruteren zet ik ze (als hij ze mij stuurt) in rikstekst. Lezen!
08 oktober 2004, 06:11 lees reacties
Nijkerk is een ideaal oord. Binnen één vierkante kilometer de bouwmarkten Formido, Big Boss en Karwei. Ons stoelenmattertje zou hier ook gevestigd moeten zijn, maar het leek ons allemaal wat groots voor zo'n klein mannetje. Tot we ontdekken dat aan de weg met de bouwmarkten ook een woonwagenkampje te vinden is.
Formido heeft redelijk veel touw, maar niet genoeg voor ons, en tamelijk duur. Dus even verder linksaf: daar zit de touwslager. Je moet daar wel een klos met 220 meter nemen, terwijl we aan de helft genoeg hebben. Omdat het touw bij deze slager half zoveel kost als bij de b/t-ouwmarkt nemen we toch maar de hele klos. Dan kunnen we het touw, in 2014, nog eens vervangen.
De touwdame vertelt ons dat ze veel levert aan krabpaal makers, ze wist meteen welk touw we het beste voor paalgebruik konden nemen. Wie zijn wij dan om het beter te willen weten...
Terug naar huis via de polder. Buitengewoon fraaie wolkenluchten, Sneeuwuil maakt ze nog mooier door haar zonnebril op te zetten. Gelukkig hebben we de camera thuisgelaten, het komt toch niet over op een fotootje. Of je moet kans zien er zo'n gigantische dia van te maken . Dan moet je wel een station hebben om 'm te laten zien.
Thuisgekomen eerst het katsteel verder bewerken. Sneeuwuil heeft artistieke plannen ermee die mij wel bevallen. Plamuren, grondverven, en dan dat artistieke nog. Wordt vervolgd.
07 oktober 2004, 12:18 lees reacties
Ik wou dat ik dit zelf bedacht had...
07 oktober 2004, 08:17 lees reacties
Ik heb het omreken ding verbeterd.
07 oktober 2004, 06:13 lees reacties
De fraaie eiken krabpaal is te hard om lekker te krabben, zeggen de katten. Ze behelpen zich met een dennestammetje wat er naast staat. Ze vragen of ik die eik niet kan omwikkelen met touw, zoals bij Marianne.
Natuurlijk ben ik gaarne bereid om dat te doen. Ik heb nog van dat oranje nylontouw, maar dat willen ze niet. Zowel materiaal als kleur bevalt ze niet, ze willen hennep of sisal. En dat touw koop je niet op elke hoek van de straat.
Eigenlijk willen ze dit. Ze hebben ieder €100,00 gespaard, het zou dus kunnen, maar ze zijn er nog niet uit wat ze met die stuiver gaan doen die ze terugkrijgen. Wij werken niet mee aan dit plan omdat we het een monsterlijk meubel vinden, met een wat overdreven naam. Maar wel met sisaltouw.
Woonden we nog maar in Elburg! Daar heb je touwslagerij Deetman, de mooiste van Nederland. Hun site werkt voor geen meter, maar ik WEET dat ze touw hebben: ik heb het ze zelf zien maken.
Ooit zochten we, vanuit Elburg, een tandarts. De dichtstbijzijnde die nog nieuwe klanten wilde zat in Nijkerk. Dat is heel gunstig, want daar zit ook een touwslager. Hun site werkt niet feilloos, maar hij werkt. En ze hebben enorm veel soorten touw. En ik kan ze vinden. En het is nog geen 16 kilometer volgens Map24
Volgend probleem: hoe dik moet dat touw zijn? We dachten aan anderhalve centimeter, maar de plaatjes van de firma Eurokats (die van de Himalaya, voor katten met euros) zaaien twijfel. Acht millimeter dan? En hoe lang? Als het paalgedoe, met bochten, twee meter veertig is dan zijn dat 240/0,8=300 windingen. Als die paal gemiddeld 12 cm. dik is dan is de omtrek zowat 38 centimeter. 38x300=114 meter. (De katten kunnen dit al lang niet meer volgen. Optellen, dat gaat nog wel, maar delen vinden ze niks.)
Bekende namen, hier in de buurt. Ik noemde Deetman al, we hebben ook Pieper (komen we langs op weg naar Nijkerk), en een zwerm Knevels van hier tot Nijkerk en omgeving. (Wisten jullie dat je in het telefoonboek kan zoeken met als plaatsnaam nederland?)
De katten moeten nog even wachten. Eerst moet het katsteel af.
En wij hoeven nog niet naar de tandarts.
06 oktober 2004, 13:45 lees reacties
Ha, ik heb ook een e-mail:
> Er was maar één uitdrukking die ik niet begreep: 'paye age' 'betaal leeftijd' ???
>
> Jullie bedoelen toch niet 'péage'?
>
> Dan begrijp ik alles...
>
> Frank Abbing
en daaronder hun antwoord:
Beste Frank
We zullen dit zo spoedig mogelijk aanpassen, bedankt voor de tip.
Met vriendelijke groet,
Ad Hozi
Alphamega Hosting.
Zo spoedig mogelijk: minstens twee minuten werk.
'We hebben het meteen aangepast', hoort daar te staan, Ad Hozi!
Nee, dan Wouter Bos: 'je hebt wel gelijk, Rik, maar we doen er niets aan'.
06 oktober 2004, 06:30 lees reacties
Die kattenbak, dat is nog een heel probleem. Ik bedoel het katsteel. Ik heb een plastic bak gevonden die na wat practische chirurgie prachtig past in de open haard. Ik heb nog geen stinkzwam gevonden maar geurproeven met parfumachtigen hebben ons voldoende overtuigd. Daar zit het probleem dus niet.
Het deurtje, dat is de moeilijkheid. Op de katsteel tekening is dat vierkant. De kat-in-nood moet dat met kop en rug open duwen. Vaak besluit een kat halverwege terug te gaan. Bij een vierkant deurtje kan een hoek ervan zich bij die beweging in de rug van de kat boren. Niet dat dat nou meteen tot verwondingen leidt, maar wel tot een klemzittende kat. Het deurtje moet daarom rond zijn van onderen, zie het meest populaire model van het kattenluik.
Ik nam een stuk multiplex ter grootte van de voorgevel van het katsteel en zaagde daar een rond gat in. Eerst met een dun boortje een rijtje gaatjes maken als beginpunt voor m'n decoupeerzaagje. Vervolgens een beetje zorgvuldig zagen: zowel de gevel zelve als de schijf die eruit kwam moeten verder bruikbaar zijn. Dat lukte heel aardig.
Ter hoogte van de rode lijn bracht ik in de schijf twee stalen pennen aan, daar moest 'ie om scharnieren. Stalen pennen, dat zijn mooie woorden voor twee spijkers. Vervolgens maakte ik twee haakjes aan de achterkant van de gevelplaat waar die pennen in vielen. Ik hing de schijf in het gat, en ziet: het scharnierde.
Dat wil zeggen, het scharnierde heel mooi van buiten naar binnen, maar andersom liep het deurtje vast. Een kier waar net een muis door kon, verder ging het niet. Omdat de bak op die manier met twee, hoogstens drie, katten vol zou zijn was dit geen practische oplossing.
Ik heb intussen een mooi scharnier bedacht. Dat vergt wel wat metaalbewerking maar gelukkig kan ik voldoende van mijn ijzerzagen, vijlen en boren vinden. Ik zou een tekening of een foto van het scharnier kunnen maken maar daaruit blijkt de werking toch niet echt. Een filmpje dan, met een kat die van het deurtje gebruik maakt? Maar ik heb die camera nog niet waarmee dat kan, dat filmpje.
Kom maar eens kijken, over een week. Dan zou het klaar moeten zijn.
05 oktober 2004, 06:35 lees reacties
Mei 1990. Ik koop een tweedehands HP printer voor ongeveer 1200 gulden. Oktober 2004 ben ik het kleine zomerhuisje aan het ontruimen en kom diezelfde printer weer tegen. Weggooien, naar kringloper brengen, bewaren?
Het grote probleem bij een HP printer is de printkop. Die vormt één geheel met het inktreservoir. Koop je nieuwe inkt, dan koop je dus een nieuwe kop, dus eigenlijk een nieuwe printer: hij drukt nog net zo goed als in 1990. Dat betekent ook net zo langzaam als in 1990 en met als enige kleur zwart.
Intussen heb ik een Epson printer gehad, daarbij was de printkop een deel van de printer. Inkt zit in losse tankjes. Krijgt die kop een probleem, dan kan je beter afscheid van die printer nemen. Dat probleem kwam en het afscheid volgde. Ik heb het overleden apparaat nog wel één verhuizing meegesleept, maar nu wel echt gedumpt.
Als ik het dan weggooi bewaar ik het netsnoer. Dat is in perfecte staat, als nieuw mag je wel zeggen. Probleem is wel dat je bij nieuwe apparaten ook weer nieuwe netsnoeren krijgt: je hebt dus na een aantal jaren ontzettend veel netsnoeren. Niet erg lang, met aangegoten stekker dus niet netjes verlengbaar. Toch maar bewaren, samen met alle kleine netvoeding-adapters, ook van dooie apparaten overgehouden.
Nu heb ik een HP kleurenprinter, gekocht voor een fractie van het bedrag dat ik voor die eerste betaalde. Prachtig mooi, behoorlijk snel, wel met erg dure inkt. 42 milliliter zwart kost ongeveer €20,00, nou even het rekenmachientje erbij: per liter een kleine €500,00! Die inkt is voornamelijk water, met wat heel fijne pigmentkorrels.
Je kan ook inkt in een fles kopen, veel goedkoper. Je krijgt daar een injectiespuit bij, daarmee kan je een lege printkop een shot geven. Dat heb ik veel gedaan bij die oude HP printer, maar het is wel een geknoei, je zit na afloop tot je oksels vol met inkt.
Een kleurenkop vullen betekent dat je drie verschillende spuiten moet geven met drie verschillende kleuren. Geknoei maal drie, vaak met een niet perfect resultaat. Dan maar weer zo'n dure kop uit de winkel...
Maar nou die oude, trouwe, trage, zwart-wit printer. Nog steeds perfect printend, als 'ie aan een computer aangesloten zou zijn. Kwam er nou maar eens iemand in Suikervlied die een roman ging schrijven. Dan kon ik daar een ook al tamelijk overbodige computer kwijt, met die printer.
Aan de andere kant, als je ziet hoeveel boeken de kringloper heeft, voor bijna niets? Heeft er nog wel iemand een roman nodig?
04 oktober 2004, 17:00 lees reacties
Ik heb het fotoalbum vernieuwd. Je mag er maximaal 150 foto's in zetten, ik heb dus wat oude gewist en wat nieuwe erbij gedaan. Ik weet niet hoelang dit album gratis blijft. Als ik moet gaan betalen verdwijnt het! Gauw poezenfotos kijken dus...
04 oktober 2004, 06:34 lees reacties
Dierendag, dan kan ik wel eens over dieren schrijven. Maar eerst de accu van de camera opladen en de foto's uit de camera in de computer stoppen. Alle gekantelde foto's rechtop zetten, alle mislukte wissen, alle flitsogen corrigeren, alle ongewenste details wegwerken, uitsnedes bepalen. Resultaat uploaden naar de laptop van Sneeuwuil. Dat lukt niet want de laptop staat nog niet aan. Niet vergeten.
En een droom: het kleine zomerhuisje is al afgebroken, maar de inhoud staat er nog. Die moet ik gauw onder dak brengen, bepalen wat weg moet en wat bewaard. In werkelijkheid moet dat voor 1 november gebeurd zijn. Dat gedoe met die spiralen moet ook nog een vervolg krijgen, geen droom.
In het gele blok rechts heb ik iets nieuws gemaakt: 'zoek'. Klik erop en doe er je voordeel mee. Het zoeken zelf hoefde ik niet te maken, alleen een beetje organisatie eromheen. Wat nu? Het werkt niet!
Spring NU naar de volgende alinea! Aha,(hee, een AHA-Erlebnis) ik vraag Google om niet te zoeken en daarom zoekt Picosearch ook niet. Ik bestudeer de Pico FAQ, kan niets vinden. Ik bestudeer 'm nog eens: ja, zo zou het kunnen werken. En dat doet het nu!
Nu nog even over dieren die we niet hebben: vlooien en wormen. Althans de katten hebben die niet. Ze krijgen een druppeltje van een geheimzinnige vloeistof in hun nek. Dat druppeltje komt in hun bloedsomloop en doet daar zijn goede werk: vlooien en wormen verdelgen. Tamelijk griezelig, zo'n druppeltje zou je aan je mensenbaby toch niet gauw toedienen.
Het druppeltje werkt niet tegen teken. Ik had er zelf een stuk of drie, dit jaar. Gelukkig zonder nieuwe Lyme problemen. Mogen teken meedoen op Dierendag? Jammer voor ze, Sneeuwuil heeft ze verwijderd. Bij de katten nog geen teken geconstateerd.
Nou eindelijk over een dier wat we hebben. Wel eentje waar we soms aan twijfelen: Wolfi. Hij past nog niet erg in de groep, is eigenlijk te rustig voor een Abessijn. Hij speelt wel een beetje met ons en met de gordijnen maar niet met R&B&P&D. Althans, tot zondag j.l.
Z'n antibiotica kuur is bijna klaar, de pijnstiller kreeg hij al een paar dagen niet meer. Zou hij daarvan zo rustig zijn geworden? Hij begon opeens wèl met de groep mee te doen.
Het is de bedoeling dat hij in je klimt en op je schouder gaat zitten. Voor dat doel kocht Sneeuwuil haar spijkerbroek. Zover heeft Wolfi het nog niet gebracht, maar er is nu goede hoop.
03 oktober 2004, 07:16 lees reacties
Ja, allicht Hampshire, niet Hertfordshire. Hoe kom ik nou bij Hertfordshire? Ik ben wel eens een week of drie in Watford geweest, dat ligt in Hertfordshire, vlak boven Londen. Maar dat is meer dan 35 jaar geleden. Geen schaap gezien toen, wel veel computers.
Hampshire is ten ZW van Londen, een kleine 100 kilometer ver.
Maar Hampshire sheep dus. Of deze Nederlandse kampioen op de Dag Van Het Schaap.
Kortom, ik nam dus inderdaad fietsje en camera. Lichte regen, wind tegen, maar in de verte blauwe lucht. Mijn inschatting klopte: toen ik bij de schapen kwam scheen daar de zon. Tegenlicht, mooi hè. Niet omdat ik zo goed kan fotograferen, maar omdat alle bereikbare standpunten voor de fotograaf tegenlicht opleveren: ik moest wel.
Ze zijn nogal schuw, zodra je probeert ze te lokken doen ze wat stappen achteruit. Misschien dat ik niet weet hoe je schapen moet lokken. Mijn voornaamste schaapervaring is met het Veluws Heideschaap. Helemaal het allereerste begin van dit weblog ging over die soort. Die hoef je niet te lokken, bij het V.H.schaap kan je beter proberen uit te vinden hoe je ze van het lijf moet houden.
Het bordje van Natuurmonumenten, daar stond dus Hampshire op. Maar ook: Aflammerpercentage 155%. Weer een woord toegevoegd aan mijn woordenschat: aflammeren. Dat percentage betekent dat honderd ooien gemiddeld 155 lammeren krijgen. Het bordje meldt ook dat een ooi ongeveer 80 kilo weegt en een ram 120. Zware jongens, die Hampshire schapen.
Zoals ik op 1 oktober al zei, wat is dit weblog toch leerzaam.
02 oktober 2004, 19:16 lees reacties
Polleke heeft graag wat op de pennen. Het is lastig voor haar dat Sneeuwuil altijd probeert haar werkje af te pakken.
Je ziet hier dat ze daar heel kwaad om is. Terecht
02 oktober 2004, 09:34 lees reacties
Voor meubels met mensennamen hoef je nou niet meer naar Ikea. De dierenwinkel in Ermelo heeft ze ook. Dit is maar het halve plaatje, het is een enorm geval. Nog geen honderd eurootjes is eigenlijk voor niks. Uit de folder van Pet's Place.
Krabmeubel, zou dat al in Van Dale staan? Krabpaal misschien wel?
02 oktober 2004, 06:45 lees reacties
All animals are equal, but some animals are more equal than others, ik begrijp nu dat George Orwell het over schapen had. Gisteren kwam ik langs een weitje van Natuurmonumenten en daar zag ik twee Hertfordshire schapen. Groevenbeek, daar is dat weitje.
Hier zou nou een foto moeten van zo'n schaap. Had ik nou die oude, trage, camera maar bij me gehad: voor een schaap is die ruimschoots snel genoeg. Maar nee. En op het WWW vind ik niks behoorlijks. Nou ja, deze lijken er wel wat op. Nu kan ik wel camera en fietsje pakken en alsnog een foto maken, maar het is nog donker. Misschien later vandaag, maar ik beloof niets. Verheug je dus niet teveel op een schapenfoto.
Vandaag hebben we het toch al druk genoeg: Wolfi heeft weer eens een afspraak met de dierenarts. Op 24 september mocht hij daar ook al heen. Het vervelende van zo'n antibioticakuurtje is dat je het af moet maken, ook al zijn de symptomen waarom je er aan begon al lang verdwenen. Wolfi sliep weer in ons bed, hij kruipt dan graag diep onder het dekbed. Hij voelt dan erg warm, gelukkig weten we nu dat een kat een graadje warmer dan een mens MOET zijn.
Even iets heel anders. Gisteravond, schemering, wandelden we naar Lidl. Ons voornaamste doel was halverwege die wandeling: bloeiende klimop. De criminele Sneeuwuil knipte daar vijf takjes af, uit het Openbare Groen dus. Daarna gingen we ècht naar Lidl waar we een schokkende ontdekking deden: geen Maasdamer! Het lijkt wel alsof deze superkaas uit het assortiment verdwenen is.
Nog een schok: toen we thuiskwamen was het echt donker. Onze gebruikelijke verlichting was al aan, de gordijnen waren nog open. De rode muren, tezamen met de gekleurde lampen deden erg aan een bordeel denken. Gauw naar binnen en de gordijnen dicht.
Gelukkig weten ze in Ermelo niet wat een bordeel is.
01 oktober 2004, 06:30 lees reacties
Als je, 'door omstandigheden', wat minder fietst dan rent je conditie achteruit. Ga je weer fietsen, dan krijg je na een kilometer ontiegelijke (Bestaat dat woord nog? Even googelen: meer dan 3000 hits voor ontiegelijk, en nog eens meer dan 300 voor ontiechelijk!) pijn in je kieën. Nog 100 meter verder begin je te vrezen dat amputatie noodzakelijk zal zijn. Nog eens 500 meter en de pijn neemt af. Na twee kilometer is de pijn verdwenen.
Hoe zou dat werken? Ruwe kniegewrichten die door de beweging weer glad worden? En waar blijft het gruis dan? Ik heb mijn knie wel eens van binnen mogen zien op een tv schermpje, zie Lyme. Allerlei slierten dreven erin rond, maar geen gruis. Geen opvallend ruw oppervlak gezien.
Doel van mijn tocht was de stinkzwam, ofwel Phallus Impudicus. Voordat ik het katsteel maak willen we testen of de schoorsteen voldoende trekt. Daarvoor heb je iets nodig wat stinkt en waar de katten niet op af komen. Een stinkzwam dus.
Ik rook er wel een, in de buurt van het Solse Gat. Even rondgespeurd, maar ik kon hem niet vinden, de goede stinkzwammentijd is misschien nog iets later.
Na 20 kilometer fietsen krijg ik last van mijn cyste. Merkwaardig genoeg uitgesproken als 'kieste'. Een knobbel in mijn linkerhand, zit er al meer dan dertig jaar. Bouwvakken in het Klompvenhuis was de oorzaak, terwijl ik rechtshandig ben... De dokter zegt: "rustig laten zitten".
Die cyste zit tussen hand en stuur en belemmert de bloedsomloop een beetje. Getintel in m'n hand, een tijdje met één hand fietsen helpt. Of de handrem pakken, dan zweeft de cyste tussen stuur en remhendel. Dat vergeet ik na een paar kilometer, ik pak het stuur weer 'gewoon' totdat het getintel opnieuw begint. (Op de racefiets had ik weing last van de cyste, maar zoveel te meer van armen en schouders.)
Mijn voeten, daar heb ik nou echt geen enkel probleem mee, zowel lopend als fietsend.
Maar als ik God was dan had ik de voet geschapen met de vorm, de afmetingen en van het materiaal van de Lidl klomp. Nu leef ik in voortdurende spanning: Heeft Lidl die klompen weer voordat mijn huidige exemplaren versleten zijn? Als ze deel van mijzelf waren dan zou de natuurlijke groei de slijtage compenseren.
Het is goed fietsen vandaag de dag. Toeristen zijn weer naar hunne haardsteden teruggekeerd, bos is niet te nat, zandpaden niet te droog. Weinig wind, volgens de molenaar in Garderen tè weinig. De molen liep 30 enden, dat moeten er 60 zijn om te malen. Dat vertelde hij me in zeer verzorgd ABN. Kijk je uit het raam van de molen en zie je elke seconde een wiek passeren, dan loopt de molen 60 enden.
Wat is dit weblog toch leerzaam.