frankslog
30 november 2004, 06:14 lees reacties
Weer met Rozepoot naar de dierenarts. Haar ogen zijn nog van verschillend formaat. Sneeuwuil denkt dat ze ook verschillend van kleur zijn, maar volgens de dierarts is het psychisch. Bij navraag bleek hij niet Rozepoots psyche te bedoelen.
Biologisch wonder: de ogen van Rozepoot zitten tussen de oren van Sneeuwuil.
Het is hier een enorme puinhoop. De katten rollen met de prullemand, verscheuren de inhoud en verspreiden die door de kamer. Het gekste is nog dat wij dat heel erg leuk vinden.
Dit alles onder aanvoering van Rozepoot, echt last heeft ze niet van dat oog...
Sneeuwuil heeft zich in het migraineforum gestort. Zeldzaam zijn de leden van dit forum die iets zinnigs beweren. Velen klagen slechts, over hun dokter, hun neuroloog, of over hun situatie in het algemeen. Daarin worden ze bijgevallen door de anderen, die bijdrages kan je samenvatten als: "O, wat erg". Soms als: "O, wat herkenbaar".
Sneeuwuil heeft reclame gemaakt voor het 'nul-suiker' standpunt. Daarop volgde enige discussie, slechts weinigen waren bereid hun suikergebruik te verminderen. Na korte tijd werd door de leidster van het forum het woord 'suiker' verboden.
Maar nu het wonder. Sneeuwuil heeft één volgeling. Een dame in Giethoorn met veel migraine die sinds een ruime week het 'nul-suiker' recept toepast. Ze constateert nu dat ze bijna geen migraine meer heeft. Sneeuwuil verzamelde al eerder een map met informatie, die stuurde ze aan de Giethoornse. Die stuurde vandaag een VVV- cadeaubon!
Sneeuwuil gokt voorzichtig met aandelen. Dat kan tegenwoordig heel gemakkelijk op het internet. Soms verliest ze honderd euro, soms verdient ze er honderdtien. Dat voelt toch niet als echt geld. Maar nu kreeg ze die cadeaubon van €20,00 en dat voelt wel als geld wat je zou mogen verspillen. Ik vermoed dat het iets textielachtigs wordt.
Mijn migraine verhaal, was in juli al aanklikbaar.
Om een uur of elf (23:00 bedoel ik) de deurbel. 'Hoe later op de avond hoe schoner volk' denk ik en haast mij naar de voordeur. Door dat ribbelglas kan je zien dat er iemand staat, maar niet wie. Het lijkt een niet te groot persoon met iets collectebusvormigs. Die durf ik wel open te doen.
Het is Sneeuwuil met Rozepoot, dit keer niet tussen de oren.
Rozepoot was, langs paranormale weg, in de buur-tuin beland. Sneeuwuil ging haar halen, kon wel de tuinpoort uit maar niet meer in, in het donker. Maar hoe is die rotkat nou over ons visnet-hek gekomen?
Zodra de zon op is inspecteren, vragen of ze het nòg eens doet.
29 november 2004, 06:54 lees reacties
Pas op voor de liefhebbers van dit soort katten. Die hebben iets te maken met computerprogrammeren, als je het heel precies wilt weten, met tomcat. (Niet klikken, want dat wil je niet weten.)
Iris gebruikt dat voor haar webwinkel. Die heeft ze helemaal zelf geprogrammeerd, maar nu had ze toch een probleempje. Ik mocht helpen bij het oplossen. Het was een leuke ervaring om met wat net nog een klein meisje was op hoog niveau over het binnenste van een computerprogramma te praten. Van de details wist ze veel meer dan ik. Overigens, het probleempje was een klein stapje benaderd maar nog niet opgelost toen ik haar verliet.
Ik schreef kortgeleden over Simon, dat we samen op het inmiddels gesloopte dak zaten. Dit voorjaar zaten we weer op een dak, nu bij ons 'echte' huis. De dakkapel waaronder ik dit zit te tikken, lekt niet meer èn is geïsoleerd. Dat wist ik dus al, dat wat net nog een klein jongetje was nu veel meer van bouwen afweet dan ik. Voor ons, hoogbejaarden, is dertig jaar geleden alsof het vorig jaar was.
Jammer dat ik al ruim vijftig jaar een rijbewijs heb, anders kon ik nu bij Leonard rijles nemen. Hoewel, Amsterdam, daar rijden leren? Liever op Saba, in Amsterdam kan je beter gaan varen. Vaarles dan maar? Maar ik heb niet één bootje meer...
28 november 2004, 06:22 lees reacties
Ik kocht ooit een scanner en kreeg daarbij het programma Photostudio. Iris kocht ooit een printer en kreeg daarbij Micrografx Draw. Beide programma's gebruik ik nog steeds, niet dagelijks maar toch wel wekelijks.
Nu wil ik Nero hebben. Dat is een brandprogramma voor CD's en DVD's. Ik heb een dertig dagen versie geprobeerd en die beviel me wel.
Je kunt 'm kopen bij het Computer Collectief voor EUR 67,90.
Ik wil ook een DVD brander hebben. Ik heb een winkel gevonden waar je zo'n ding voor €71,00 kunt krijgen, samen met dat Nero programma. Het zal toch niet zo zijn dat de kale brander maar €3,10 kost?
Het lijkt wel printerinkt: inktpatronen kosten los bijna net zoveel als printer+patronen.
Zo'n dertig-dagen-probeerversie kan je gratis van het internet plukken. Dertig dagen later werkt 't niet meer, dan moet je even iets met een creditkaart doen en hij gaat weer. Je kunt ook even googelen voor een zeer goedkope oplossing. Meer dan 30.000 hits, veel onzin, maar waarschijnlijk wel iets bruikbaars bij de eerste 30.
Nu heb je drie problemen (bij de problemen die je toch al had). Ten eerste met je normen en waarden: kraken is stelen. Ten tweede uit alles wat Google vindt de goede keuze maken. Ten derde is de kraker die jou de code levert een heel handige jongen. Hij kan je dus bij de gevraagde code een fraai volwassen virus leveren, in zo'n vorm dat het zeer onwaarschijnlijk is dat je virusscanner het vindt.
| - | maar Frank, wat een ontzettend saai verhaal. |
| - | ja maar jullie vinden alles saai wat niet over poezen gaat en het is wel mijn weblog toevallig. En een moreel probleem, dat is toch ook altijd leuk? |
| - | maar helemaal geen een poes, is dat niet wat schriel? |
| - | nou goed dan, poezen, kan mij 't schelen. |
Ik wil het poezenfilmpje op de tv vertonen. Daarvoor moet ik een kabel aansluiten. Dat is bij de nieuwe camera twee keer zoveel werk als bij de oude: twéé stekkertjes, beeld èn geluid. Dat aansluiten is gelukt, een automatische vertoning van alle foto's die de camera in zich heeft is ook gelukt.
Maar nu de film. Die staat wel op de computer en zelfs op het WWW. Maar hoe krijg ik 'm terug in de camera? Ik lees de gebruiksaanwijzing, helpt niet. Ik installeer de Sony software opnieuw, helpt niet. Ik haal de allerlaatste versie van de Sony software van het internet, installeer, helpt niet. Ik geef het maar eens even op. Telkens die computer opnieuw opstarten, daar wordt je ook stapeldol van.
| - | nou gaat het nog niet over poezen |
| - | jawel, over vijf poezen die niet terug in de camera wilden. En hun vrouwtje, die ook niet, terug dus. |
27 november 2004, 06:27 lees reacties
Het oudpapier word op sommige zaterdagen opgehaald. Ik heb nog steeds niet kunnen doorgronden op wèlke zaterdag, de oudpapier voorraad groeit daarom sterk. Op de Toverberg staan containers voor dat oude papier, ik nam daarom de hele voorraad mee. (Ik moest toch naar de Toverberg om de thermostaat van Suikervlied op 21° te zetten.) Er is daar ook een glasbak, dus ook het oude glas nam ik mee.
Naast bakken voor papier, glas en huisvuil in 't algemeen is er ook een oudijzerbak. Daar is het goed snuffelen, ik vond er ooit mijn fiets. Nu was er ook allerlei interessants: een mooie rode gaskachel, een vierpits gasstel, diverse fraaie pannen en nog van alles. Bij nadere beschouwing bleek het bijna allemaal uit ons gesloopte huisje afkomstig te zijn. Ik beschouw het als een bewijs van geestelijke groei dat ik alles liet waar het was.
In Suikervlieds berging was een rampje gebeurd. De door Stoorvogel aangebrachte haken bleken zich van de muur losgemaakt te hebben. (Stoorvogel was de vorige eigenaar, hij dacht dat Suikervlied Vogelvlucht heette.) Dat komt ervan als je te goedkope pluggen gebruikt. Aan de haken hingen, vroeger, de tuinstoelen. Die stoelen even naar buiten zodat ik bij het koelkastje kan. Gered uit het gesloopte huisje, staat nu klaar voor een reis naar een andere bestemming.
Een heel ander onderwerp zijn borgmoeren. Een borgmoer is een moer met een ingebouwd nylon ringetje. Daardoor trilt hij niet los. Ze zijn te duur voor zuinige mensen, die kopen gewone moeren en een tubetje Loctite, een soort moerenplaksel. Zo'n tubetje heb ik, werkt heel goed.
In oude schemerlampen zitten vaak buizen en buisjes, met in- en uitwendige schroefdraad. Als je nou lang genoeg van die buisjes aan elkaar schroeft, met nog wat plaatjes, ringetjes en andere dingetjes ertussen dan heb je een staande schemerlamp. Als die lamp dertig of veertig jaar oud is, dan zijn al die schroefsels een beetje losgeschroefd. Zo nu en dan geeft een minder deskundige er een draai aan waardoor het geheel net niet uit elkaar dondert.
Als je dan op een fraaie dag besluit de hele lamp te demonteren dan heb je de eerste stap naar het ultieme geluk gezet. Daarna kan je hem namelijk monteren, met telkens een druppeltje Loctite op de schroefdraad. Vervolgens laat je hem een paar uur staan, tot de Loctite hard is. Dan heb je een lamp die weer net zo soliede en zo recht is als z'n ontwerper hem ooit droomde.
Als dat niet gelukkig maakt, wat dan wel?
26 november 2004, 06:12 lees reacties
Dat zeg ik nou zo vaak tegen Huub, je moet niet alles zo letterlijk nemen. Als ik zeg "ruim dat huisje even op" dan bedoel ik een beetje stofzuigen en zo.
Dat granito aanrechtje is een collectors item, mocht niet mee in de container.
Een knappe mengkraan is er ook nog te oogsten. Dat 'ie midden in de nacht altijd luid ging druppelen, dat zie je niet.
Als je heel goed kijkt zie je de asbest golfplaat nog staan, ooit het dak van het schuurtje. Heel braaf van Huub dat 'ie dat apart gehouden heeft.
Gefietst door bos en over hei, bijna dertig kilometer, niemand tegengekomen. Ja, drie lama's in Speuld. Het was me te koud om de camera (weer) te pakken, die jongste lama was wel een foto waard. Ga zelf maar kijken, bij het kruisje. Of kijk naar Llama (met twee ellen schijnt de voorkeursspelling, met één L is het de Dalai-).
Warme handjes dankzij de wantjes. Maar koude voetjes, ik moet verwarmde pedalen hebben. (Lang niet alle lezertjes weten dat verwarmde handvatten voor motorfietsen echt bestaan.) Echte schoenen blijken niet de oplossing voor alle problemen. Houten klompen met twee paar sokken, is dat een optie?
Tamelijk mistig, soms brak de zon even door. Op de nevelige hei in de verte de schaapskudde, nèt zonbeschenen. Ik zag de schapen omdat ze bewogen: nogal donkergele vlekjes op een lichtbruine hei, de VVV mag wel eens voor wat meer contrast zorgen. Ik probeerde de vliegtuigstrepen te fotograferen. Dat lukte wel, maar ik dacht opeens: wat kunnen mij die strepen schelen, m'n kouwe poten vind ik veel belangrijker.
Gauw naar huis, lekker bij de open haard zitten!
25 november 2004, 06:09 lees reacties
Een tochtje naar Putten. Sneeuwuil koopt een netje stuiters bij de scharrelslager. Een ernstig geval van branchevervaging. Beter past het aanschaffen van een nier. Kost bijna niets, volgens de slager oneetbaar, maar Sneeuwuil meent zich een fantastische bereidingswijze te herinneren. Mijn voorstel de nier voor transplantatie af te staan haalt het niet. Verder naar KKK voor kuikens. Het blijkt dat de inhoud van de dozen van 14 kilo is onderverdeeld in een aantal porties in plastic zakken. Marginaal duurder, maar zo krijg je 't tenminste in de vriezer. We gaan ervoor.
Niet alleen de kuikens, ook de Puttense hemel is diepvries. Strak blauw met minstens twintig witte strepen, die zich allemaal boven KKK lijken te kruisen. Als dat geen teken van de hemel is!
Helaas, geen camera, gauw naar huis. In Ermelo zijn net zoveel strepen, maar niet die mooie strakke van straks. Je ziet bijna nooit een vliegtuig, je hoort alleen de hele kleintjes, maar ze zullen er altijd wel zijn. Helicopters tellen niet mee, die komen soms met een of ander militair doel héél laag over, horen en zien vergaat je.
Even rekenen, Schiphol heeft het over 400.000 vliegbewegingen per jaar. Dat is 1100 per dag, of 50 per uur. Hoe lang blijft zo'n streep zichtbaar? Een half uur? Boven Ermelo of Putten 40 vliegtuigen per uur lijkt wat al te veel, hier klopt iets niet.
Het vliegtuig van Londen naar Hannover, dat komt hier over. Ja, Michelin, die paarse streep is voor autobanden, niet voor vliegtuigen. Manchester naar Keulen, verkeerd gegokt, Oslo-Parijs, dat lijkt er meer op. Maar 40, en dan ieder uur, snap 't niet.
Het nieuws van zes uur: zelfs het weerbericht heeft het over de vliegtuigstrepen. Maar niet over het aantal vliegbewegingen...
Toppunt van zelfbeheersing: niets zeggen over van der Ven<->Knevel.
24 november 2004, 06:46 lees reacties
Het oog van Rozepoot, zie 10 november. Het is wel wat beter, maar nog steeds zijn beide ogen niet even groot, vooral de pupillen niet. We blijven doorgaan met druppelen totdat ze wèl even groot zijn. Dat betekent een wekelijkse gang naar de dierenarts.
Sneeuwuil moest even naar de dokter. Het kostte mij de grootste moeite om haar niet in een kattenkooitje te stoppen en om daarna niet naar de dierenarts te rijden. Het ging om de uitslag van een onderzoek, alles OK, wel wat lichtere doseringen van alles wat de apotheek haar levert.
Al twee zoogdieren besproken, nu alle anderen nog. Bereklauw is gek op appel. Na mijn kopje zwarte koffie mag ik een stukje gedroogde appel. Ik bijt daar een stukje af voor hem. Ik probeer hem nu te leren dat niet via de weg over de tafel te komen halen, maar juist daaronder. Op de tafel trapt hij alles omver, bovendien staat hij voor het beeld van 2Vandaag. Ik denk dat hij het in ongeveer 2008 wel door heeft, want achterlijk is hij niet.
Drie van de zwaarste gevallen van computerverslaving zie je hier links. Sneeuwuil heeft telkens een andere goede reden om het www af te speuren naar nòg meer katten. Uiteraard willen Wolfi en Dromdrosje zich daarmee bemoeien.
W&D gaan bij de maaltijden ieder in een kooitje. Dromdrosje omdat ze enorm traag is met eten, Wolfi omdat hij enorm snel is. Sluit je ze niet op met hun voer dan gebeurt er wat je mag verwachten.
Polleke heb ik nog niet gehad. Zij wordt de mooiste kat van Ermelo, maar wel erg deftig. We worden een beetje verlegen als ze ons aankijkt. Nu ligt ze slapend op de bank, dan is ze meteen wat minder deftig. Als die kittens krijgt gaan we het tenslotte nog helemaal maken, financiëel dan.
Dan ikzelf nog. Vier october meldde ik door m'n rug te zijn. Pijn rechts, die intussen verdween, om als pijn links weer te verschijnen. Er wordt dus niet getimmerd. Wel gefietst, die houding is juist fijn voor je rug. En tikken op de laptop gaat ook heel goed. En zoeken naar freeware om films te bewerken. Ik wil voor het kattenfilmpje een titelblad maken dat langzaam overgaat in het eigenlijke filmpje. Niet moeilijk met de computer, wel moeilijk als het weer eens niets mag kosten.
Ik heb al heel mooie programma's gevonden, nu nog leren hoe ik ermee moet werken.
23 november 2004, 06:44 lees reacties
Over huiswerk gesproken, zei ik op 10 november over de Da Vinci Code. Nu zeg ik het over Nevil Shute. Ik heb net "No Highway" uit, een van de boeken die ik kocht voor €0,25. Na de eerste bladzij wist ik dat ik het al kende, maar ik heb het toch uitgelezen. Een eurokwartje is tenslotte aanzienlijk meer dan een halve gulden.
Het verhaal is niet slecht, de technische details zijn geweldig. Ik heb het gevoel dat ik best een vliegtuig zou kunnen maken na lezing van dit boek, als ik maar genoeg aluminium had. Duralumin bedoel ik. Amerikanen zeggen aluminum, hier heeft iemand er nog twee letters afgehaald en er drie voor gezet, 'hard' in het buitenlands.
Na lezing van een boek van Hammond Innes heb ik meestal de neiging zee te kiezen. Waar het bij Shute veel over vliegtuigen gaat heeft Hammond Innes het over schepen. Soms wisselen ze dat om, maar ze weten heel veel van alles waar ze over schrijven. Shute werd maar 61, schreef 24 boeken die ik lang niet allemaal ken. Hammond Innes werd veel ouder, 85, schreef 35 boeken die ik bijna allemaal heb.
Als ik schrijver was zou ik het over computers moeten hebben. En dan niet over de toepassing daarvan, maar over de techniek. Hoe zo'n ding in elkaar zit, daar krijg ik geen roman mee vol. Het kàn wel, Kidder deed het in 1981. O nee, dat is geen roman.
In dit hele weblog komt 'euro' 188 keer voor, nu 189 keer. Ik schijn het leuk te vinden om heel schraperig te doen, een kwartje uitgeven om een dubbeltje te besparen. Soms kopen we toch wel eens iets voor de gewone prijs, de reeks 'Het Bureau' van Voskuil bijvoorbeeld. En best veel van Geert Mak. Ook nog nederlandstalig. En die 189 euro, daar moet ik 13 van af trekken wegens Europa, 176 dus. Dat valt weer mee. (Het editor programma waar ik dit mee tik kan dat heel goed, tellen.)
Nu ga ik 'So Disdained' lezen, tweede boek van Shute uit 1928, ook voor een eurokwartje.
22 november 2004, 06:16 lees reacties
Daar word je toch wel treurig van. Al die pannen die Simon en ik er op legden zijn nu een berg scherven. De keurig rechte nokbalk die we aanbrachten zal straks wel onderin de container liggen. En ons bankje, wou de kringloper dat niet? Nee, staat niet op foto maar nog wel in huisje. Maar we hebben de bouwplaat nog.
April '99, sneeuw en hagel, de oude pannen er af, isolatie, nokbalk, de pannen er weer op. Aangevuld met pannen van eerder gesloopte huisjes. Dat doen ze dus niet meer, oude pannen bewaren. Er zijn ook nog maar twee huisjes die familie zijn van ons voormalige huisje, vraag naar die maat pannen zal er niet veel meer zijn.
Helemaal links op de foto zie je nog net een rode mouw met hand. Eigendom van een dame die ik van de foto knipte. Ze vertelde dat ze het huisje had willen kopen, maar zag dat ze net te laat was. Toen ze hoorde dat ze dan voor drie stukken terrein had moeten betalen had ze wat minder spijt. Nog minder toen ze hoorde dat we het niet mòchten verkopen. Haar echtgenoot werkt elk weekend aan een huisje op de Driehoek, het buurterrein. Omdat zij zich dan kapot verveelt gaat ze maar wat wandelen. Die echtgenoot zou vreemd opgekeken hebben als zij opeens een ander huisje had gekocht. Het leek me dat ze zich ook wel een andere echtgenoot wilde aanschaffen, gauw maar weer naar m'n fietsje.
En koud was het ook. Die wollen handschoenen met Thinsulate® zijn wel fijn om mee te fietsen als je geen bezwaar hebt tegen afgevroren poten. Volgende tocht m'n wantjes... Nu pas bedenk ik dat die in mijn fietstas wonen! Stom!
Wat fijn dat ik zo oppervlakkig ben. Ik ben dat kleine huisje al helemaal vergeten. En straks nog helemaler als er op wat ons terrein was DRIE huisjes van ieder een euroton staan.
21 november 2004, 08:06 lees reacties
Snel (van 10:00 tot 10:00) naar Vruchten en verdien €100,00!
21 november 2004, 06:46 lees reacties
Hier is een foto van een busje dat langsreed met 36 km/uur. Ik heb jullie gewaarschuwd, gisteren. Dus, 36000 meter in 3600 seconden. Met andere woorden, 10 meter per seconde. Met nog andere woorden, 1 meter in 0,1 seconde. En de voorbumper is één meter voorbij de lantarenpaal. Conclusie: de 'shutter lag' is 0,1 seconde. De vraag is nu of ik precies op het juiste moment op het knoppie drukte. De volgende vraag is of die bus wel echt 36 km/uur reed.
De foto is niet erg scherp. De camera zet een hele lijst gegevens bij de foto, daar zie je onder veel meer dat de belichtingstijd 1/30 seconde was. Vandaar een tamelijk vaag busje, dat ovaal rechtsonder is de wieldop. Ik schat dat die dop 33 cm. in doorsnede is, dan heeft 'ie zich ook 33 cm. verplaatst. 33 cm in 1/30 seconde, dan kom je ook op 10 meter per seconde. Ik zal er wel een beetje naast zitten, maar niet meer dan 25%. Het zwakke punt van de hele berekening is dat mijn eigen reactiesnelheid er niet in voorkomt. Het andere zwakke punt is natuurlijk dat al mijn schattingen zo zijn dat het goede antwoord als vanzelf ontstaat.
Model - DSC-W1
DateTime - 2004:11:20 12:00:28
ExposureTime - 10/300 seconds
FNumber - 5.20
ISOSpeedRatings - 120
FocalLength - 23.70 mm
Bovenstaand lijstje is een extract van de gegevens die bij de foto staan. De originele lijst heeft 40 regels! Daarbij waren er veel die zelfs ik niet zo interessant vond. M'n oude Canon maakt een nog iets langere lijst.
Via veel omwegen kwam ik tot een conclusie over de 'shutter lag'. Simpeler is het om op Steve te vertrouwen, die noemt dezelfde tijd. Hoe zou hij dat meten? Vast niet met blauwe busjes.
Het bovenstaande vinden jullie niet zo fascinerend, vrees ik. Even een filmpje zonder katten, niet eens zelfgemaakt? Het heeft nergens iets mee te maken, maar ik vond het wel leuk gedaan.
Nu moet ik weer verder met het installeren van de netwerk printer op Sneeuwuils laptop. Jammer hè, het gaat nog steeds niet over katten...
20 november 2004, 06:28 lees reacties
Als er nou eens een hele dag niets gebeurt dan heb je als logger een probleem. Ik zou wel kunnen schrijven over het kilo spruitjes dat ik haalde, en dan over ieder individueel spruitje. Of over de crème fraîche van het huismerk. Of de dark roast koffiepads. Maar je merkt het wel, dat wordt niks. En dit zijn echt alle boodschappen die ik deed.
Ha, ik vergeet nog dat we naar twee kringlopers gingen om een grotere vleesmolen te vinden. Niks gevonden. Ik kocht drie boeken à €0,25. Onderweg waren er vast wel prachtige herfstkleuren, maar ik heb er niet op gelet. Ik mag bij het schrijven niet zomaar iets fantaseren, hoogstens gebeurtenissen een beetje aandikken. Maar aandikken van non-gebeurtenissen, dat werkt niet. En één van de gekochte boeken had ik al.
De Puttense kringloper heeft een redelijk kastje engelstalig, in Ermelo lezen ze geen engels. (Of ze lezen en herlezen het juist wèl, zodat het niet bij de kringloper komt.) In Putten zijn weer heel weinig apparaten, wat dat betreft hadden we in Hardenberg/Elburg moeten blijven. Geen mooie zin, de vorige, maar ik kan niet kiezen tussen H of E. Er tussenin dan maar, Ommen is ook goed op apparatengebied.
Hadden we nou maar eens een lekke band, dan kon ik vertellen dat ik de bijsluiter van de Fiësta moest bestuderen om te vinden waar het reservewiel verstopt was. En wat er allemaal gebeurde toen de auto van z'n krik viel, maar niks lekke band. De vorige auto had ook nooit lekke banden, die hebben we weggedaan met precies dezelfde lucht in de vijf banden als waar we hem mee kochten. Ik merk nu dat als je maar hard genoeg probeert het ook wel lukt om non-gebeurtenissen aan te dikken.
Nu ga ik met de nieuwe camera voor het raam staan. Ik wacht tot er een auto langskomt. Ik kijk door de zoeker, precies als de lantarenpaal de voorbumper afdekt druk ik af. Uit het aantal centimeters voorbumper dat op de foto staat kan ik de sluitervertraging berekenen.
Morgen gaat het hele log over mijn meetresultaten.
19 november 2004, 06:01 lees reacties
Naar het station, wachten op Ellen. Dan via de A1, de A9 en de A205 naar Haarlem. Ik hou me netjes aan de maximum snelheden, zo erg veel harder gaat die Fiësta toch niet. Reistijd dik een uur.
Twee zussen, een broer, een schoonzuster, een zwager, Sneeuwuil en ikzelf. Een tamelijk zeldzame familiebijeenkomst. Schoonzuster heeft een fraaie lunch vervaardigd, zelfs rekening houdende met onze low-carb liefhebberij.
Terug wil ik wat anders, voor de variatie. De weg over Aalsmeer en Hilversum ken ik nogal goed. Er zijn wel erg veel stoplichten gegroeid toen ik even niet keek. Achteraf een goede keuze, gezien het bericht uit NU, hier rechts. (NU schrijft DENHAAG als één woord) Ik kruis mijn fietsroute Bussum-Loosdrecht van een halve eeuw geleden. In Hilversum hebben ze wel erg veel rotondes getimmerd.
Uitzonderlijk drukke avondspits
Uitgegeven: 18 november 2004 18:02
DENHAAG - Op de Nederlandse wegen staat donderdag in de avondspits ruim 415 kilometer file. "Het is uitzonderlijk druk", aldus een woordvoerder van de ANWB.
De wegen in de Randstad slibben dicht. Rond Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag is het rond 18.00 uur chaotisch op de wegen. In totaal staan er op dat moment zeventig files. Oorzaak is volgens de ANWB de regenval. Daardoor vinden veel aanrijdingen plaats.
Tussen Hilversum en Amersfoort is er zowaar wat langzaam rijdend verkeer, ik zie ook minstens vier mensen die elkaars gegevens staan te noteren. Reistijd dik twee uur.
19:00: gauw yoghurt oogsten: 30 uur! Gauw nieuwe maken: 18 uur. (De ervaring leert dat een halve dag meer of minder die bacteriën niet veel kan schelen.)(De ervaring leert dat jullie dit niets kan schelen. Maar misschien komt ooit de dag dat je ook zelf yoghurt wil maken, dan zal je hier dankbaar aan terugdenken.)
Nu is het 06:39, ik ga m'n ochtendportie yoghurt-met-cocos verwerken.
18 november 2004, 06:26 lees reacties
Kijk, zo doen we dat in Ermelo met beledigingen. Aanhouden zo'n kerel. Daarna wel overleggen met Justitie. De rechter vindt 8 uur taakstraf wel genoeg, de politieman wil 'm 8 jaar opsluiten. Na overleg maken ze daar 4 jaar van, gevolgd door 4 uur taakstraf.
Nederland, neem hier een voorbeeld aan!
Komt uit het
Ermelo's Weekblad
dat gisteren in de bus viel. Het vermeldt als verschijningsdatum Woensdag 17 januari 2004.
Man beledigt de politie
ERMELO - Een 29-jarige man uit Harderwijk werd aangehouden in de Stationsstraat wegens belediging van een ambtenaar in functie alsmede agressief gedrag. De man riep allerlei verwensingen naar de politieman omdat hij een bekeuring had gehad en vertoonde steeds meer agressie. Met behulp van versterking werd de man aangehouden en verhoord. De hoogte van de strafmaat wordt bepaald in overleg met justitie.
Het vergt nogal wat van m'n zelfbeheersing om niet veel meer te gaan citeren.
-.-.-.-.-.-
Als ik loop, loop ik nogal hard. In winkelcentra wordt ik zelden ingehaald. Tenminste, zo wàs dat.
Sinds enige tijd merkte ik dat de mensen om mij heen steeds harder gingen lopen. Na een nauwkeurige analyse van dit verschijnsel werd mij duidelijk dat ik steeds langzamer liep, en niet de anderen sneller. Dat zal het begin van het grote aftakelen wel zijn, zo concludeerde ik.
Tot gisteren. Ik ging er weer op uit, voor het rubberen snaartje. Vond het tenslotte in de vlak bijste ijzerwinkel, vlakker bij is er geen. Maar daarvoor had ik heel Ermelo doorkruist naar alle winkels die het gezochte heel misschien zouden kunnen hebben. Bij dat doorkruisen viel het me op dat ik weer net zo snel liep als vroeger.
Nu zou het kunnen dat alle mensen om mij heen langzamer waren gaan lopen, maar een soortgelijke veronderstelling had ik al een keer gemaakt. Daar trapte ik dus niet in. Het zou een laatste opleving voor het grote aftakelen kunnen zijn, maar waardoor veroorzaakt?
Ook nu was een zorgvuldige, diepgaande, analyse gewenst. Na een intensieve studie kwam ik er achter dat ik na maanden op Lidl klompen nu weer eens schoenen aan had! Dat veroorzaakte die twee km/uur die bovenop mijn kruissnelheid kwam.
Klompen zijn heel fijn, maar je gebruikt toch wel veel energie om ze niet te verliezen. Deze constatering maakt het afscheid van de klompen een stuk makkelijker, ik denk zelfs dat ik Korrelatie nu niet meer hoef te bellen.
Als beloning heb ik m'n schoenen gepoetst.
17 november 2004, 06:15 lees reacties
Ik heb een oud apparaatje. Voor de vervangende onderdelen kocht ik op een rommelmarkt nog precies zo'n apparaatje. Er zit een rubberen aandrijfsnaartje in dat helemaal gesmolten blijkt. Ik pak het reserve-apparaat: ook daar is het aandrijfsnaartje gesmolten.
Dat doet me denken aan mijn eerste auto, een oude Opel Rekord. Op een fraaie winterdag wilde ik dit voertuig betreden maar de deurknop brak af. Snel via de andere deur naar binnen en naar de autosloper. Daar bleken alle Opel Rekords van hetzelfde type afgebroken deurknoppen te hebben. Eventuele 'hele' knoppen waren al gedemonteerd. Uiteindelijk vond ik een kapotte die heel netjes gerepareerd was. Die knop heeft het tot het einde van de levensduur van de Opel volgehouden.
Dat doet me denken aan mijn eerste kampeerauto, een oude Bedford. Daarvan was een onderdeel van de voorwielophanging gescheurd. Lang gezocht bij veel slopers, ook hier vond je gescheurde of afwezige onderdelen. Tenslotte helemaal in Soest gevonden wat ik zocht.
Om dezelfde reden hebben we ook twee identieke naaimachines. Of het daar ook zo mee zal gaan weet ik niet, de eerste naaimachine is nog steeds niet kapot. Ik wil maar zeggen: dingen hebben specifieke zwakke punten, uit twee kapotte dingen één werkend ding componeren lukt daarom vaak niet.
Maar dit allemaal terzijde, het rubberen aandrijfsnaartje. Ik besluit een aantal winkels aan te doen om een nieuw snaartje te bemachtigen.
Het regent een beetje, eigenlijk wel lekker weer om te lopen. Heet die winkel hier ook Handyman? Zo'n soort winkel hebben we hier. Ik loop en dan slaat het noodlot toe. Mijn voeten worden steeds natter, rechts nog wat natter dan links. Het blijkt dat mijn onvolprezen Lidl-klompen versleten zijn: bij de rechterklomp kan ik een vinger door het gat in de zool steken.
Ramp nummer twee: ik vind geen snaartje.
Mijn rug is weer zover hersteld dat ik m'n schoenen met veters weer aan kan krijgen. Ik denk dat ik die nog wel kan vinden, ga nu even zoeken. Zal ik eens iets heel wilds doen en ook schone sokken zoeken? Ja, ik doe het!
Nu wacht ik tot de winkels open gaan om mijn speurtocht naar het snaartje te hervatten.
16 november 2004, 06:12 lees reacties
Er zijn drie mensen, a, b en c. De god van a heet A, die van c heet C. Jammer voor b, die heeft geen god. Het volgende gebeurt: b zegt tegen c dat C niet bestaat. Dat bevalt c niet, hij besluit om de uitspraken van b voortaan te negeren.
Nu zegt b tegen a dat A niet bestaat. Dat bevalt a niet, maar gelukkig is er een minister die tegen b zegt dat 'ie z'n mond moet houden.
Als ik a was zou me dat nog minder bevallen: de minister behandelt me als een klein kind. Gelukkig ben ik b. Heel misschien heb ik wel een B, maar dat vertel ik niemand.
Leuk, zo'n verhaaltje bedenken. Ik weet er nog wel een:
Er zijn twee landen, A en I. I heeft niet zo'n prettige dictatuur, ze hebben mischien vervelende bommen, ze hebben zeker lekkere olie. A heeft niet zo'n prettige democratie, ze neigen een heel klein beetje naar een theocratie. A heeft een baas, laten we zeggen B.
B, die zich gesteund waant door C uit het vorige verhaaltje, besluit om I militair te overweldigen. Er is dus oorlog, na enige tijd zegt B dat de oorlog voorbij is en dat hij gewonnen heeft.
Niet alle inwoners van I zijn het daarmee eens. Ze verzetten zich. Omdat A veel sterker is dan I verzetten ze zich op nogal onprettige wijze, maar toch, verzet. B maakt een inwoner van I de baas van I, nog steeds verzetten sommige inwoners zich.
B is niet blij, hij noemt de verzetsstrijders opstandelingen en rebellen. In 1940-45 hadden we hier een bezetter, laat ik 'm D noemen. D bedacht een locale baas, ik noem 'm SI. Wat vonden wij toen van mensen die zich tegen SI verzetten?
Nou niet meteen zeggen dat deze vergelijkingen mank gaan. Het zijn maar verhaaltjes...
15 november 2004, 06:08 lees reacties
De trein van 10:22, dan ben ik om kwart voor elf in Utrecht. De drom wachtenden is dan verwerkt zodat ik door kan lopen. Het gaat nog steeds over de HCC-dagen. Het station spreekt:
"Hier volgt een mededeling. Wegens teveel opgelopen vertraging vervalt de trein van 10:22. De eerstvolgende trein is die van 10:42. Herhaling: Wegens teveel opgelopen vertraging vervalt de trein van 10:22. De eerstvolgende trein is die van 10:42. Herstel, 10:52."
Het volk begint te morren, maar kan niet veel anders doen dan wachten. De wachtkamer is op slot, het kantoor inclusief loket is woest en ledig. Ook door de week is dit station onbemand. Je kan nog wel klagen, daarvoor is er een futuristische paal met drukknop, microfoon en luidspreker. Een vrouw klaagt echt, ze zegt tegen de paal dat er niets is omgeroepen. De paal antwoordt dat dat wel gebeurd is. Eindelijk snap ik wat 'voor paal staan' betekent.
Kwart over elf is ook een mooie tijd om in Utrecht te arriveren. Er is vrijwel geen gedrang meer bij de ingang. Twee grote hallen, nog eens twee grote hallen, een kleinere ertussen. Ik begin met de eerste twee.
Grote platte schermen zijn erg in de mode. De echt mooie, echt grote kosten ongeveer één kilo€. Ik zie lege CD-doosjes, van die hele platte, die heb ik nodig. Als ik de eerste twee hallen uit heb wil ik naar de tweede twee.
Daarvoor moet je door de kleinere tussenhal. Die is gereserveerd voor spelcomputers. Kennelijk doen die het alleen maar als er in de omgeving een enorme pestherrie is, die is er namelijk. Op een podium zijn twee heren met ontbloot bovenlijf en in goud gehuld onderlijf aan het worstelen. Wat hieraan computerachtig is ontgaat mij.
Met toegenomen gehoorbeschadiging kom ik in de tweede twee hallen.
Een optische muis van €6,00? Maar ik heb al een optische muis. Een grotere disk? Ik krijg die kleinere niet eens vol. Een nieuwe ventilator? Waterkoeling voor de computer? Wat ik eigenlijk zoek is een programma waarmee je veel te grote filmbestanden kunt verkleinen. Ik vind het niet, misschien zoek ik niet goed genoeg.
Half drie. Ik heb genoeg gezien. Het enige wat ik kocht zijn lege doosjes.
14 november 2004, 06:40 lees reacties
Het scherm van Sneeuwuils laptop is toch wel klein. En het heeft nog steeds een probleem. Vrijdagmiddag, we besluiten een gloednieuwe met groter scherm te kopen. Aldi en Lidl hebben er eventjes geen. De computerwinkel is vlak om de hoek maar is ie daar over een jaar ook nog? We gaan naar Expert Paulus.
Groot voordeel van Paulus: hij heeft maar drie laptops. Het toetsenbord van Packard-Bell bevalt Sneeuwuil het beste. We kopen 'm. Nog even het draadloze netwerk instellen en Sneeuwuil kan gaan zoeken naar een iets grotere Fleischwolf.
Zeg nooit 'even' als het om instellen van computers gaat. Ik krijg het draadloze dingetje niet aan de gang. Eens zien of Google iets kan vinden:
Nivard: De vader van een vriend van mij heeft de Easynote G1320 gekocht in Lelystad.
Met daarbij de vraag of hij draadloos kon internetten...dat kon omdat er een
wireless netwerkkaart in zit (deze man is al in het bezit van een goed werkende
wireless router).
Eenmaal thuis gekomen bleek dat de draadloze netwerkkaart geen netwerk kon
vinden.. ik ben er samen met hem 2 avonden mee bezig geweest (iemand anders ook
nog een avond) maar we kregen het niet aan de praat.
Als we een externe draadloze netwerkkaart eraan hangen (via usb) dan werkt het
perfect. Twee andere laptops daar in huis gezet, beide geen probleem met
Wlan..alles liep perfect op die laptops, behalve op de Easynote!
Uiteindelijk naar Dixons terug gegaan en nieuwe gekregen..deze heeft EXACT
hetzelfde probleem. De PackardBell helpdesk geeft absoluut geen oplossingen
aan. Ze stellen voor om een doos op te sturen waar de notebook in verzonden kan
worden (op eigen kosten), dan zullen ze hem nakijken. Maar waarom een notebook
nakijken als je net een nieuwe hebt gekregen bij de winkel en precies hetzelfde
probleem heeft.
Ik ben absoluut niet te spreken over deze notebook en ik heb al aardig wat
ervaring met WIFI netwerken en notebooks!! afrader dit!
Ik wist niet dat je Nivard kan heten, toch blij met dit bericht. Computer weer in doos mèt afdruk van bovenstaande, koopavond, terug naar winkel. Ze gaan het bekijken, dat zou wel eens lang kunnen gaan duren. Weer thuis. Even later belt de netwerk-expert: hij wil de instellingen bij ons thuis doen omdat hij geen draadloos netwerk heeft.
Zaterdagmorgen, de netwerkdeskundige komt, met de Packard-Bell èn met een Hewlett-Packard. Twee Packards, maar toch geen familie. (Bell wel familie van uitvinder telefoon.) Deskundige kan het ook niet, gelukkig heeft hij de brief gelezen. We proberen de Hewlett-Packard: werkt. PB en HP kosten precies hetzelfde. PB weer in doos en onder arm netwerkdeskundige.
De rest van de zaterdag besteed ik aan alle instellingen. Klaar om 17:59. We kijken nog eens naar de Sneeuwuiltje film, ook die is veel mooier op dit scherm, met beter geluid.
Nu, zondag, kan ik rustig naar de laatste HCC-dag.
13 november 2004, 06:35 lees reacties
Hier links, dat is mijn kleinkind. Echt klein: 76 millimeter. Dus niet zoals dat kleinkind van Sneeuwuil, dat meer dan twee meter is. Nog geen honderd dagen oud, die kleine dus.
Verder geen nieuws, wat dus goed nieuws is.
Vrij j.l., zat en zon zijn in Utrecht de HCC dagen. Vroeger, toen computers nog niet zoveel geluid maakten, waren dat altijd monumenten van rust. De hele Jaarbeurs vol met mannen van 25 tot 55 die zich verdrongen om de vele kramen met computerspul, daarbij zachtjes tegen elkaar mompelend. Tegenwoordig worden er ook vrouwen toegelaten, het is nu ook voor alle leeftijden, en het maakt lawaai. De bezoekers praten nog steeds met elkaar, maar moeten daarbij het computergeluid overschreeuwen.
Als trouw lid van de HCC krijg ik gratis entreebewijzen, één voor elke dag. En iets wat ruim €10 waard is moet je niet zomaar laten verlopen. Ik ga er dus voornamlijk heen om die €10 te verdienen, uiteraard met de trein op een vrij-reizen kaartje. Zat of zon, dat is nog onbeslist. Ik laat dus twee van de drie entreebewijzen wel verlopen: zomaar €20 weggegooid...
Jammer dat ik echt alles al heb wat ik maar hebben wil, op computergebied. Zelfs de allervoordeligste voordeelaanbieding voegt alleen maar iets overbodigs toe aan mijn verzameling prachtapparaten.
Een webcam, dat heb ik nog niet. Wel eens gekeken naar een katten-webcam? Meestal zie je niets, soms zie je een vaag plaatje van de hand van een verzorger, soms een voet, en als je heel veel geluk hebt een stukje kat. Soms zie je een mooi plaatje, maar dat plaatje staat er dan een uur later nog precies zo.
Er is maar één ding saaier dan een webcam: een niet-werkende webcam.
12 november 2004, 10:29 lees reacties
De remake van:
Sneeuwuiltje en de vijf katten
geheel in technicolor!
Het filmpje wat ik vanmorgen maakte is erg mooi. De eerste versie was te groot voor het weblog. Ik heb een video-editor gedownload en er stukjes uitgeknipt. Nu past het op het web. Je kunt proberen het te downloaden en te bekijken. (Doe dit niet als je per telefoon verbonden bent). Ook met een breedband verbinding duurt het heeeel erg lang! Helaas, het is niet zo mooi als de 'directe' weergave op mijn computer.
Ik moet nog wat op de techniek studeren...
12 november 2004, 07:01 lees reacties
Na een overdosis tv-nieuws wil je wel eens even wat anders. Bijvoorbeeld lezen in het boekje waar Ellen het over had. Een goed kinderboek is een boek voor alle leeftijden, zoals bijvoorbeeld 'Polleke'. En zoals het boekje wat ik net las.
Ken je toevallig een 8-jarige die nodig een boek moet hebben, koop dan "Het geheim van ons vuur". Maar lees het eerst zelf, prachtig! Of komt dat nou omdat ik het gevoel heb de twee hoofdpersonen te kennen? De ouders komen me ook nogal bekend voor, het broertje wat minder...
Nu wil ik de verzameling eken en nijlen noemen, maar dat snappen alleen enkele ingewijden. Voor anderen moet ik zoveel uitleg geven dat ik er maar over zwijg. Sla deze alinea alsjeblieft over. Maar het lijkt me dat de eken en de nijlen de schrijfster wel een beetje geholpen hebben.
Nu ga ik iets doen aan het agent.ay virus. Dat steekt al enkele weken zo nu en dan de kop op. Het doet geen kwaad maar het onderbreekt m'n getik. Ik gebruik AntiVir, dat meldt meerdere malen dagelijks dat agent.ay me weer lastig valt. Om dat met wortel en tak uit te roeien ga ik a2 gebruiken.
- maar hoe weet je nou dat dat werkt?
- omdat ik het eigenlijk gisteren al geïnstalleerd heb.
- waarom heet het a2?
- geen idee.
Hebben jullie dat ook, als je zo'n dialoog leest waarbij elke regel begint met een -, dat je dan aan het eind niet meer weet wie wat zegt? Dat je dan met je roje balpen elk even streepje markeert? Dat je dat zou willen, als je maar een roje balpen had? In de dialoog hierboven weet je niet eens wie wat zegt aan het begin.
Ik wordt maar geen schrijver.
11 november 2004, 11:59 lees reacties
Filmpje nog niet gezien? (wegens onderhoud gesloten.)
11 november 2004, 06:28 lees reacties
Wel een fraaie dame, van RTL. Ze stond van 's morgens vroeg tot 's avonds laat op het Lorentzplein en ze had maar heel weinig te melden. Bij haar in de buurt stond een sympathieke dame van de NOS, die precies hetzelfde te melden had. Onze eigen fraaie èn sympathieke dame bleef buiten beeld: Iris woont tegenover het park dat je op het kaartje van NU kunt zien.
Even terug naar Juli. Dat is geen dame van wat voor categorie dan ook, maar een maand. Ik schreef toen dat Balkenende eindelijk een beetje in z'n rol begon te groeien. Hij praat wat minder snel en hij zegt een heel klein beetje meer. Hij gaat zelfs als een soort vadertje des vaderlands naar een afgebrande school.
Jammer dat de tv wel het begin maar niet het eind van een gesprek van hem met een fraaie allochtone Udense liet zien. Deze dame vond dat het afbranden van de school de schuld van Hirsi Ali was. En ze vond dat Balkenende Hirsi Ali moest vertellen dat ze haar mond moest houden. Hij antwoordde iets over vrijheid van meningsuiting en toen wisselde het beeld. Zit je de hele dag naar een tv te kijken waarop bijna niets te zien is, wordt het eindelijk interressant en dan krijg je deze regiebeslissing. Of zou Balk z'n bodyguard zijn getraind om de camera 180° om te draaiien in zo'n geval?
De fraaie Udense schooldirecteur sprak zo goed nederlands dat je kon horen dat hij sympathiek was. Maar wat hij nou precies bedoelde werd niet erg duidelijk. Waarschijnlijk was het wel hetzelfde als wat alle goede bedoelers allemaal zeggen.
Dinsdagmorgen om tien uur een e-mail naar Quelle, 's middags om vier uur eentje terug van Quelle. Woensdagmiddag om twee uur belt de drogist: "Uw camera is er". Risicoloos contant betalen, zonder transportkosten. Heel fijn, heb ik bij het tv kijken de dikke gebruiksaanwijzing om te lezen. Heb 'm intussen uit, nou nog onthouden welk menuutje wat doet en hoe je dat menuutje kunt vinden.
Nu ga ik zitten wachten tot de katten iets doen wat om een bliksemsnelle foto vraagt.
10 november 2004, 06:08 lees reacties
De Zwarte Rugzak gebruiken wij om Rozepoot in te stoppen. Ze heeft al een aantal dagen een oogkwaaltje, er moeten druppels in dat oog. Als je haar in de houdgreep neemt verzet ze zich hevig, maar in dat rugzakje gestopt worden vind ze niet zo erg. Bij oogirritatie tonen katten een derde ooglid, een wit vlies wat er nog al griezelig uitziet. Toen ze gisteren bijkwam uit de narcose had ze twee grote ronde ogen, toen ze helemaal wakker was verscheen het vlies weer.
Over huiswerk gesproken, Dan Brown van de Da Vinci Code heeft het wel heel goed gemaakt. Ik heb het boek uit. Niet in één adem, daar is het wat te dik voor en mijn pad wordt telkens gekruist door katten en laptops en reisjes naar Nieuwegein. Het verhaal zelf is me soms wat te gortig maar het verhaal achter het verhaal is zeer interessant.
Dat er een vrouw naast Jezus zit bij 'Het Laatste Avondmaal' was me nooit opgevallen. Je hoeft echt niet naar het museum om je daarvan te overtuigen, het Internet is voldoende. Even googelen naar afbeeldingen last supper, vinci levert heel veel plaatjes op. 'Milan1.jpg', de vijfde, is heel duidelijk. Volgens de eenentwintigste Google hit is dat Johannes, maar een kat met één oog kan zien dat dit een vrouw is.
De 25ste Google hit laat deze dame heel groot zien. De tekst houdt vol dat 't Johannes is, maar wij weten wel beter.
Aan het eind van het boek arriveert men in Rosslyn. Sophie heeft iets met het plafond, hier is een mooi plaatje. (Het begeleidende artikel fascineert me niet echt.) Hier wordt Rosslyn vergeleken met Loch Ness, een goed verhaal, maar wat is waar?
09 november 2004, 06:59 lees reacties
Nummer twee van de top van de verzameling euphemismen is toch wel 'geholpen'. Vandaag wordt Rozepoot geholpen. Ooit droomden we van de combinatie Bereklauw-Rozepoot, maar dan krijg je vanzelf de combinaties Bereklauw-Polleke en Bereklauw-Dromdrosje. Die laatste twee moeten het grote geld opleveren, maar doen dat alleen in combinatie met katers van hun eigen soort. Rascisme in zijn zuiverste vorm levert euri.
Het top-top euphemisme is 'inslapen'. Waarmee bedoeld wordt 'nooit meer wakker worden'. Op de kattenshow ving ik een variant op: 'euthaniseren'. Een woord wat in mijn oren veel erger klinkt dan inslapen.
Als Bereklauw en Wolfi volgroeid zijn worden zij ook geholpen. Zou dat helpen nu al gebeuren dan groeien ze onvoldoende uit. Onvoldoende voor òns schoonheidsideaal.
Al dat menselijk ingrijpen in de kattensex is nou niet iets waar ik echt blij van word. Maar ik begrijp het wel. En blij was ik toch al.
Nu moet ik aan het werk, voorbereiding van het tochtje naar de dierenarts.
08 november 2004, 06:20 lees reacties
Niewegein, daar moet je zijn, op het industrieterrein, daar is het o zo fijn.
Industrie? Allerlei bouwwerken waarin iets sportachtigs bedreven wordt. Bijvoorbeeld een naamloos gebouw dat een klimhal blijkt te zijn, of de Heidehal, tennis. In de Heidehal doen ze ook andere dingen zoals een tapijtbeurs of een kattenshow. Wij kwamen er voor de katten.
De vreemdste kat heeft een soort schapenvacht. Waren z'n oren maar wat kleiner en hijzelf wat groter, dan kon je hem tussen de schaapskudde zetten. Sneeuwuil wil er eigenlijk eentje, maar gelukkig is ons huisje al vol.
Volwassen Maine Coons blijken zo groot als een klein paardje, en van die soort hebben we er twee. Over een half jaar is ons huisje zo vol kat dat wij er zelf niet meer bij kunnen. Tenzij de katten hun project voltooien om het huisje wat groter te maken, door het behangsel te verwijderen. Dat moet ik Dromdrosje vragen, die is de project coördinator.
Een voordeel van de Heidehal is dat die groter is dan onze kamer. Een nadeel van de Heidehal is dat je niet bij de knop van de thermostaat kan, die stond op een graad of dertig. Of zou 't de uitstraling van al die warme katten zijn?
Ik wandel naar buiten. Op het parkeerterrein staan drie kampeerauto's, op ingetogen wijze voorzien van stickers met "ik (hartje) (kattensoort)". Dat zijn pas katfanaten, die kopen een kar van een ton om hun diertjes naar een show te brengen. Uiteraard een dag van tevoren, zodat de katten de reisstress kunnen verwerken. Dè manier om een prijs te winnen.
Ik vind onze Fiësta. Die is heel wat koeler dan de Heidehal, bevat bovendien comfortabele zitplaatsen. En er is wat te lezen: Kattengenetica!
07 november 2004, 06:35 lees reacties
Die laptop is nog steeds onvolmaakt. Als je daar lang mee bezig bent is het malen van drie kilo kip een welkome afwisseling. Tijdens het malen de katten buitengesloten. Ze waren druk bezig met het zoeken naar gereedschap om het kattenpoortje te forceren. Net voordat ze €tig schade aanrichtten was het malen klaar.
Daarna nog meer afwisseling: naar AH. Daar waren we lang niet geweest, het was er weer net zo druk als twee jaar eerder. Ze zeiden zo vaak dat de prijzen laag waren dat je het bijna zou gaan geloven. We kochten twee diepvries pizzas.
Pizza, zal je zeggen, is dat wel low-carb? Het antwoord is nee, dat is niet low-carb maar wel makkelijk. We zien namelijk te weinig katten. We gaan daarom naar een kattenshow in Nieuwegein. We verwachten daarvan zo uitgeput terug te komen dat we alleen nog maar pizzas kunnen ontdooien.
Een meetkundige figuur tekenen met passer en lineaal noem je construeren. Een driehoek of een vierkant is niet moeilijk, een zeshoek is nog makkelijker. Een regelmatige vijfhoek is moeilijk, een zevenhoek onmogelijk. Vannacht lang liggen denken hoe dat ging, een vijfhoek construeren. Ik heb het een tekenleraar ooit zien doen, ik weet nog dat ik dacht: hij kan toch wel iets. Komt door de Da Vinci Code, die belangstelling voor vijfhoeken.
Bij de TUE weten ze het, van de 5-hoek. En ook van de Gulden Snede. Ze vertellen het je in kleutertaal, wat niet onaardig is. Niet helemaal foutloos, wat ook wel aardig is. Kon ik die laptop maar ruilen voor een geruisloze bedtop voor m'n nachtelijke problemen.
God maakt ook heel aardige vijfhoeken.
06 november 2004, 07:45 lees reacties
Extreem laat, eigenlijk heb ik helemaal geen tijd vandaag. Sneeuwuils laptop is een beetje ziek. Na een operatie wil 'ie alleen nog maar met een 640x480 schermpje werken. Er is een tijd geweest dat we dat heel erg mooi vonden, zie deze History.
Ik moet eventjes wat software her-installeren op die laptop. De ervaring leert dat 'eventjes' wel eens enkele dagen kan duren in dit geval. Lezen jullie intussen Jacq maar. De laatste twee vind ik erg mooi, 4 en 5 november.
05 november 2004, 06:05 lees reacties
We keken niet naar Zembla, wegens bezoek van I&A. Ik vermoedde al dat de conclusie van de uitzending van 4 november zou zijn dat je niet op grote schaal windmolens moet bouwen, net zoals je geen Betuwelijn moet aanleggen. De tekst op de site bevestigt mijn vermoeden omtrent de conclusie. (waar ik het mee eens ben.)
Nou weer eens heel wat anders.
Hier begon een lang verhaal over thermostatische kranen. Nuttig voor mezelf, om daar eens goed over na te denken. Nou weet ik wat ik moet doen, met die ene kraan. Helemaal niet leuk om te lezen, daarom weer gewist. En ik had al bijna een scherm vol getikt...
Dan maar even een filmpje wat Yvonne mij toestuurde. Duurt wel even voor het geladen is.
http://www.imgag.com/product/full/ap/3067907/graphic1.swf. Over Bush zijn Brein.
Nou ga ik genoemde Zembla uitzending bekijken.
04 november 2004, 06:34 lees reacties
Een gewone winkel heeft een winkelvoorraad. Sommige webwinkels hebben ook een winkelvoorraad. Omdat ze die voorraad in een oude schuur kunnen opslaan, zonder ruimte om klanten te ontvangen, kunnen ze goedkoper zijn.
Sommige webwinkels hebben helemaal geen voorraad. De winkelier zit in zijn schamel ingerichte woonkamer en wacht op e-mail. Zodra er een bestelling komt fietst hij naar de groothandel en dan naar het postkantoor. Nu weet hij wat het artikel kostte, en wat de verzendkosten zijn. Daar zet hij €5,00; bovenop, thuisgekomen maakt hij een factuur voor dat totaalbedrag en e-mailt die naar de besteller.
Nu gaat hij zitten wachten op z'n geld. Omdat hij erg goedkoop is heeft hij veel klanten, en veel daarvan betalen. Maar soms moet hij wel erg lang wachten. Hij besluit daarom tot een andere procedure: vooraf betalen, en als het geld binnen is stuurt hij de waren. De klanten die niet van plan zijn om te betalen vallen af, en ook de klanten die naar Radar gekeken hebben. (Pas op: de site bevat schokkende beelden, linksboven bedoel ik.)
Heel veilig voor beide partijen is het afhalen tegen contante betaling. Zie mijn reis naar Raalte, een heel goedkoop draadloos ding. De reiskosten vreten wel je voordeel op, tenzij de NS je voor niks willen vervoeren. In mijn geval willen ze dat soms.
Ik wil een Sony camera. De Combi-fotowinkel hier net om de hoek heeft 'm voor €399,00. Ik wil wat meer dan het meegeleverde geheugen, dat kost bij Combi €79,00. Totaal €478,00, geen bijkomende kosten. Nu ga ik het internet besnuffelen om te zien of dat goedkoper kan.
Via de site van Kieskeurig gaat dat heel gemakkelijk. De goedkoopste is de prijzenkoning, nou niet echt een vertrouwenwekkende naam. Volgens Kieskeurig €296,00, maar op de koning-site al €311,00, plus nog een tientje verzendkosten. Dat tientje kan je je besparen, maar dan moet je wel naar Edam.
De volgende dan maar, diga4u. Soortgelijk probleem, op de site kost 'ie €313,00. Ook door komt er een tientje verzendkosten bij, en, merkwaardig, je kunt 'm ook in Edam afhalen! In beide gevallen het extra geheugen niet meegerekend.
Quelle is wat duurder, maar die stuurt 'm gratis naar een lokale drogist, waar je contant kunt betalen. 339+69,95=€408,95, bijna 70 eurootjes minder dan bij Paulus. (Paulus is de fotowinkel, z'n neef Paulus van de Expert heeft de camera ook, voor dezelfde prijs! Paulus van de Toverberg heeft alleen maar zomerhuisjes.)
Wat zou Otto nou denken? 429+4,50=€433,50. Die komt toch uit dezelfde buurt als Quelle? De duitse Otto heeft 'm voor €399, de Ermelose straatprijs. Nog gekker: de duitse Quelle vraagt €349,00, een tientje meer dan in NL!
Ik googelde op sony dsc-w1 prijs. Nu maak ik van prijs preis. €276,00, dat gaat goed, nog goedkoper vind ik ze niet. Deze rare winkel heeft Paket B, €416,00, Paket mit 256 MB Speicher und Tasche en vlak daaronder Paket C, €396,00, Paket mit 256 MB Speicher, Tasche und 4 Akkus, Die Akkus kosten dus een negatief bedrag. En: "Abholung der bestellten Ware ist aus Logistik-Gründen z.Zt. nicht möglich"
Ik voel wel iets voor Quelle. Nou nog ruim vierhonderd eurootjes zien te vinden...
03 november 2004, 11:06 lees reacties
Per snailmail komt de foto waar het al eerder over ging. Precies de foto waar ik aan dacht, maar die ik niet kon vinden. Ze lijken hier nog een jaartje jonger dan op de zeepbel-foto.
Nog eens wat verder terug in de archieven. En ja hoor, juli 1970! S=7, R=9, L=9.
Die foto, met de Agfa Isolette 6x6, had wel wat scherper gekund!
03 november 2004, 06:45 lees reacties
Lijn 14 rijdt van de Linnaeusstraat linksaf de Wijttenbachstraat in. Je komt langs de Dapperstraat en dan moet je er uit als je naar de Balistraat wilt. De verslaggever staat op het middelpunt van de kwartcirkel die de tram maakt als hij linksaf slaat. Waarom vind ik het herkennen van dat punt bijna net zo belangrijk als wat de verslaggever zegt?
02 november 2004, 14:52 lees reacties
binnengekomen mail:
This letter notifies you, that your tariff expires on 15 November 2004 03:20.
If you wish to prolong the term of our service, please make sure pay to the order of MySharedPhotos before the tariff expiration date.
If your payment is not received before or on this date, MySharedPhotos is not responsible for any files you have uploaded, and they are subject to removal at any time, depending on the degree of server loading.
'payment', dat woord ken ik niet. Als je de foto's nog wilt zien dan heb je tot de 15e de tijd, als je héél vroeg bent. Maar waarschijnlijk heb je nu al een overdosis kattenfoto's.
02 november 2004, 09:33 lees reacties
Wolfi schrokt z'n rauwe voer naar binnen, en dan nog een brok waar Dromdrosje te verfijnd voor was. Na luttele minuten toont hij aan dat hij weet wat 'barf' betekent: alles komt er weer uit.
Net voor de maaltijd heeft hij zijn anti-wormenpil gekregen, die is hij nou weer kwijt. Crisis!
Sneeuwuil verwijdert het brok wat aan Dromdrosje toebehoorde, doet de rest op een fris schoteltje. Wolfi werkt het naar binnen alsof er niets gebeurd is. Het blijft ook binnen.
De andere katten, behalve Dromdrosje, kijken jaloers toe. "Extra schoteltje, willen wij ook!"
02 november 2004, 06:18 lees reacties
Als ik ga fietsen kijk ik eerst even naar de kerk. In de eerste plaats om de zegen van het opperwezen over de tocht af te smeken, maar ook om naar de windwijzer te kijken. Ik probeer mijn tocht zo te plannen dat ik heen tegen de wind in door het bos, en terug, met de wind mee, door het boerenland fiets. Vaak lukt dat redelijk.
Ik fiets richting Garderen, helemaal door de luwte van het bos. Ik kom bij het Solse Gat, in het seizoen nogal druk bezocht, maar nu doodstil. Tot er een viertal vrouwen van 50 à 60 komt aanfietsen. Ze strijken neer bij een tafel en kwetteren. Een octaafje lager dan kleine meisjes, maar overigens klinkt het niet anders. De woordkeus is wellicht niet hetzelfde, ik sta net te ver om dat vast te stellen. Ik fiets maar verder.
Het fietspad langs de weg Garderen-Putten is, eveneens in het seizoen, nogal druk. Nu zou het stil moeten zijn, maar er rijdt een tractor met een enorme bladblazer. Ze houden in Garderen niet van bladeren op hun fietspad, en dat zal je weten. Ik ben gewoon niet doof genoeg.
Gauw een ander pad zodat ik me ver van die tractor kan verwijderen. In betrekkelijke stilte kom ik in Putten, waar particulieren aan het bladblazen zijn. Uiteindelijk kom ik in het genoemde boerenland. De boeren zijn toevallig niet aan het oogsten, sloten schoonmaken, mechanisch melken of gieren, maar de wind is gedraaid! Gelukkig barst ik van de energie, bovendien kan ik een weg langs een windbrekende houtwal kiezen. Wel een beetje langs een industrieterrein, maar daar hou ik wel van.
Thuis blijkt Geeske op bezoek. Had een boodschap in Harderwijk en hier, in de Wereldwinkel. Ik mag mee met de gezusters.
De autootjes/vliegtuigjes/motorfietsjes uit Madagascar vind ik daar het leukst. Oude conservenblikken verwerken ze zo dat eventuele teksten op een logische plaats komen. Vaak zijn de autootjes Eenden, die hebben weinig vlakken die in twee richtingen gebogen zijn.
Geeske heeft een kleinkind en die heeft zojuist zijn kamer zwart geverfd. Aan de muur moet nog een zwart bord. De Wereldwinkel blijkt zo'n bord te hebben.
Dat kleinkind scoort hoog in de categorie "Merkwaardige verjaarswensen".
01 november 2004, 08:02 lees reacties
Van het usenet geplukt:
Waarom willen sommige mensen toch zo graag zeggen wat
ze denken? Iets wat je niet goed kunt, daarmee ga je
toch niet te koop lopen?
01 november 2004, 07:27 lees reacties
Kijk nog even naar de reacties van october.
01 november 2004, 06:08 lees reacties
october: 63502 tekens in 10647 woorden
reacties: 92372 tekens in 15041 woorden
------ -----
totaal: 155874 25688
155874/25688=6 tekens/woord
Jullie zijn zeer actief geweest in october, de reacties zijn anderhalf keer zo lang als frankslog. En niet al te lange woorden, gemiddeld.
Veel van die woorden staan ook in het WNT, wat eigenlijk een veel leuker boek is dan de NBV. Dat WNT, het Woordenboek der Nederlandse Taal, waar in 1851 aan begonnen werd, was pas in 1998 af. De trefwoorden worden beschreven met 1,7 miljoen citaten, daar vullen ze (nu) 43 banden mee. Je krijgt een aardig idee van de capaciteit van een CD'tje als je beseft dat die hele zooi op één CD past.
Sdu noemt de uigever van die CD zich. Was dat vroeger de Staatsdrukkerij?
Andere vraag, over Iris.
Een van de vele taken die ik dagelijks verricht is het afscheuren van de "Onze taal" kalender. Een nieuwe maand begint altijd met een blaadje reclame, deze keer voor genoemde CD van het WNT, actieprijs €230,-. Nou, een illegaal copietje daarvan zou ik wel willen hebben, maar voor dat geld koop je twee-en-een-halve TV. En de TV levert nog heel wat meer info dan het WNT.
Mijn andere taken zijn: (1) de klok opwinden, (2) yoghurt maken, (3) dat wil me nou even niet te binnen schieten.