Met de goeie spullen is 't een fluitje van een cent, dat draadloos. Sneeuwuil zit nu tevreden te internetten op haar laptop. Helaas regent het nogal, anders zou ze met alle katten en de laptop buiten kunnen gaan zitten.
Als eerste bericht liet ik haar het onderstaande lezen. Ze zei meteen dat de alternatieve naam Interpol genoemd moest worden, te gebruiken als Polleke zich misdraagt.
Thomas heeft ons overtuigd: Polleke. Voor onze zwakke geestvermogens een stap die we nog nèt kunnen maken: Polly-->Polleke.
Terug uit Raalte, dus. Nu moet ik verder met het draadloze gedoe.
Vandaag alweer een "vrij reizen dag", nu naar Raalte. Daar ben ik ooit wel eens langsgereden in mijn automobiel, het lijkt erop dat ze daar ook een spoorwegstation hebben. De plaatselijke computerwinkel meldt mij dat het gezochte draadloze doosje voor me klaar staat.
Hier wilde ik grappen maken over de reisplanner van de NS, maar www.ns.nl laat het afweten. Ze zijn daar de computer aan het poetsen of zoiets, niet echt handig voor reizigers die nog gauw even willen kijken of ze het gisteren wel goed gezien hebben.
Nou moet ik stoppen. Nog even snel iets eten, snel mijn rugzakje pakken, snel naar het station. Daar aangekomen zal blijken dat ik, zoals altijd, een kwartier te vroeg ben. Dan maar de Metro lezen, in een kwartier heb je die wel uit.
Vannacht begonnen beide Maine Coons te zuigen op alles wat menselijk was. Dat zal toch geen raskenmerk zijn? Alleen Rozepoot hield haar fatsoen. Een afvloeiïngsregeling was gauw gemaakt, dus een zeer rustige nacht.
Het laatste bericht op het gebied van naamgeving is dat Polly nu Wolfi heet. De argumenten dat een wolf geen katachtige is, dat Wolfi een man is en dat Polly a-muzikaal is blijken gewichtloos. Een lange inleerperiode begint nu, vooral omdat we toch al sterk de neiging hebben ze bij hun kleur te noemen.
Dan komt straks het Abessijntje nog. Gisteravond een Abessijntje bij 'Zomergasten', wat is het toch lastig dat er zoveel landen van naam veranderen. Het Abessijntje, Artamis, moet nodig een nieuwe naam. Die van de Zomergast is onbruikbaar. Een vrouwennaam, dat kan nog, maar een VVD-lid, dat gaat te ver.
Katten doen niet aan politiek, wel aan religie. Ik vermoed dat Bereklauw Katholiek is omdat hij denkt dat dat iets met Kat te maken heeft. Polly, Wolly, Wolfi is Vrijzinnig Protestant en Rozepoot is Humanist.
We hebben lang gezocht naar Rozepoot, zie laatste foto. Prullemand staat onder computertafel. En de voorlaatste: beide MC's slapen kop-aan-kop.
Van links naar rechts: Bereklauw, Rozepoot, Polly.
Polly lijkt de grootste, maar dat is alleen maar vacht.
Twee of drie poesjes in je bed maakt geen enkel verschil.
Waren gisteren weer in Eindhoven, nu om Polly te halen. Daar bleek dat ook Mina Harker zeer aantrekkelijk is, zie fotootje links (Ze is hier door haar fokster geflitst, waaschijnlijk met 'rode ogen compensatie', vandaar die speldeknop pupillen). Met grote kracht geprobeerd Sneeuwuil tegen te houden van een bestelling, nog niet zeker of dat gelukt is. Mina is niet zo gek als ze er hier uitziet, maar vijf poezen, is dat niet wat veel?
Vanaf knooppunt Valburg (niets veranderd in 15 jaar) kortste weg naar Eindhoven: erg veel veranderd. Een en al bouwwerk eigenlijk, nogal vertragend. Terug via Den Bosch-Oss. Ook dat traject is één groot bouwwerk, maar daarna toch snel over de snelweg. De Ford Fiësta functioneert fantastisch fijn, fooral in z'n fijfde fersnelling. En hij compenseert de prijsstijging van de benzine door veel zuiniger te rijden dan de Volvo.
Terug in Ermelo. Polly geïntroduceerd. Rozepoot besnuffelde haar vriendelijk, Bereklauw gromde. En dat tegen eentje van z'n eigen soort, een klein meisje nog wel! We hebben hem gezegd "nog één grom en je staat zo op Marktplaats", nou daar schrok hij wel even van.
Polly wil, in tegenstelling tot R&B, op Sneeuwuils schoot. Ze heeft korte poten met grote voeten. Voor een mensenmeisje niet zo leuk, maar bij dit meisje juist wel. Ze lijkt weinig moeite met het gedrag van Bereklauw te hebben. Hij lijkt deze morgen Polly's komst wel te accepteren. Is dat nou een teken van grote wijsheid of is hij al vergeten dat Polly niet altijd al hier woonde?
Ze sliep vannacht op Sneeuwuils kussen, R&B aan onze voeten. Als die Maine Coons de zeven kilogrens passeren moet ik misschien mijn mening herzien over het aantal katten in je bed.
Als we nou niet gauw een betere naam bedenken dan blijft ze Polly heten...
Er was eens een jonge kabouter. Hij was 50, wat jong is voor een kabouter, want die worden 200. Hij vond op een dag een gouden dukaat. Hij verkocht de dukaat voor €666,00.
Ik had kunnen vertellen dat hij €666,00 vond, het is tenslotte mijn sprookje. Dat was korter, maar onwaarschijnlijker. En ik vind een dukaat leuker. Het sprookje gaat verder:
De kabouter bracht de €666,00 naar de bank en zette het hele bedrag op een rekening die 5% opbracht. Na een jaar kwam hij terug en kreeg €33,30, die zette hij ook op z'n rekening.
De bankkabouter zei: "dat kunnen wij voor u doen, dan groeit uw kapitaal vanzelf". "OK" zei de kabouter.
Omdat hij nogal handig was met de computer ging hij daarmee aan het werk. Hij wilde met Javascript een berekening maken, maar hij had als gauw een website gevonden waar het hele script al kant en klaar op stond.
Hij berekende snel dat hij na 150 jaar miljonair zou zijn. De dag voor z'n 200ste verjaardag ging hij naar de bank om z'n miljoen te halen.
"Uw miljoen?" zei de bankkabouter, "U vergeet de banktransactiekosten, het bewaarloon en de vermogensbelasting".
"Hoho" zei de kabouter, "de vermogensbelasting is afgeschaft!"
"Ja, maar nu betaalt u een rendementsheffing die op hetzelfde neerkomt" zei de BK.
Het bleek dat het hele kapitaal maar €6666,00 was. Onze kabouter zei: "Geef me dat dan maar mee, want dit schiet niet op". Hij kocht voor het hele bedrag verjaarsfeestattributen. De volgende dag was hij 200 en dood.
Moraal: ga nooit in een sprookje zitten dat begint met "Er was eens..."
Vacantie. Het draadloze ding was niet In Putten, Ermelo of Harderwijk te vinden, daarom besteld. Ik krijg het maandag, dus even tijd voor wat anders.
Bijvoorbeeld het verven van de planken samenhangende met de krabpaal. De kleur 'avocado' lijkt ons zeer geslaagd. Ook hebben we nu tijd om naar Eindhoven af te reizen om een Maine Coon jongedame op te halen. Ik moest terugbladeren naar 20 juli om te vinden wanneer we de eerste kennismaking met haar hadden.
Wat geeft die Anneke ze toch merkwaardige namen. (Zou je op Anneke gaan klikken misschien eerst even het geluid uit zetten?) Ze is, net als Arno, niet vies van Tolkien als naambron. Onze Polly heet voluit Along Came Polly, dat heeft dus niets met Tolkien te maken. Zoals ik al zei, merkwaardig. Puur toeval dat ons poesje niet "Buffy the Slayer" heet...
Sneeuwuil bedenkt wel een andere naam, daar is nu wel een beetje haast mee. We hebben nu al de neiging om Rozepoot en Bereklauw Zwart en Grijs te noemen, Polly heet dan voor ze het weet, Bruin. Straks komt Artamis nog, die noemen we dan "iets lichter bruin".
Ik ben een beetje bang voor een nacht met drie katten in bed. Ik ben nog iets banger voor een nacht met vier katten. R&B zijn nu redelijk bruikbaar al moet B nogal eens tot de orde geroepen worden. Er bestaan katten-tranquilizers, dat zou wel eens een oplossing kunnen zijn. Dan kun je ze achter elkaar aan het voeteneinde leggen. Ideaal.
Zoals de meeste idealen zal ook dit wel weer een verborgen gebrek hebben.
Ik heb het verkeerde draadloze ding voor de gewone computer gekocht, vermoed ik. De computerwinkel hier om de hoek heeft niet precies wat ik wèl moet hebben. In Putten is er ook een, Google weet vast wel hoe die heet:
Een krachtige computerlink, ja, dat wil ik! Moet ik daarvoor helemaal naar België?
Het bovenstaande te kort? Ga dan naar Metro, met nog een fotootje ook, en nog veel meer columns, wel met hetzelfde fotootje. Nu ga ik weer aan het draadloze werk.
Die doosjes met draadloze dingen zijn van het merk Sweex. Op het doosje staat: DESIGNED IN THE NETHERLANDS. Zou dat op het doosje slaan of op de inhoud? En wie zou het merk Sweex bedacht hebben?
Het doosje bevat het ding waar het om gaat, een gebruiksaanwijzing en een software-cd. Het blijkt dat tekst, software en hardware niet 100% bij elkaar passen. Google levert niets op. Nog verder speuren levert wel het eigenlijke merk op: Realtek. Die naam ken ik tenminste. Inmiddels overtuigd dat die DESIGN opmerking op het doosje sloeg Google ik verder, nu met Realtek.
Het ding in de laptop leeft nu: het knippert met z'n lampjes. Nog meer gepruts: nu leeft het ding in de desktopcomputer ook! Nou nog ongeveer 1000 kleinigheden instellen.
Sneeuwuil had een struik gesloopt, ik mocht worteltrekken. Gelukkig maar, anders had ik de hele dag draadloos gedaan.
Het ding in de laptop ontvangt mysterieuze storingen. Ik neem aan dat de bejaarde buren niet draadloos zitten te doen, maar wat is het dan? Draadloze telefoon? Met andere woorden: het werkt nog steeds niet.
vanmorgen bij de e-mail:
Dear Sir/Madam,
We are pleased to inform you that as a result of our recent lottery draws held on the 21st of August 2004. Your e-mail address attached to ticket number 27522465896-532 with serial number 652-662 drew lucky numbers 7-14-18-23-31-45, which consequently won in the 2nd category. You have therefore won the sum of 2,700,000.00 Euros (Two Million Seven Hundred Euros only)
Note that all participants in this lottery program have been selected randomly through a computer ballot system drawn from over 20,000 companies and 30,000,000 individual email addresses from all search engines and web sites. This promotional program is promoted and sponsored by personalities like the Sultan of Brunei, bill gates of Microsoft Inc and other corporate organizations. This is to encourage the use of the Internet and computers worldwide.
Je begrijpt dat ik nu echt geen tijd meer heb voor dit weblog.
Naar Ede-Wageningen, met mijn "vrij reizen dag". De trein doet er iets meer dan een uur over, om half negen ben ik in Ede. In 1956 kwam ik daar voor het eerst, militaire dienst. Het dorp Ede bevatte toen nauwelijks meer dan het PMT en het KMT. Buiten de dorpskern kazernes, die zijn er nog steeds. Verder is Ede onherkenbaar veranderd.
Ik loop door een woonwijk naar een industrieterrein. In de woonwijk woont geen enkel normaal mens als je op de voortuinen afgaat. Sommige volgegroeid met drie meter hoog struikgewas, sommige geheel bestraat. Eentje met twee vakken: het ene wit, het andere zwart grind bevattend. Flatgebouwen met rare namen.
Een parkeerterrein, vol met Ford Fiësta's. Naderbij gekomen blijken het Opels, Peugeots, Fiats, Seats, Citroenen, VW's en aziatische merken te zijn, geen enkele Fiësta. Ik vermoed dat alle autofabrikanten hun ontwerpers halen bij een uitzendbureau. Ze hebben niet in de gaten dat ze allemaal dezelfde krijgen (dezelfde mensen en dus dezelfde autos).
Het industrieterrein bevalt me beter. Een tweedehands truck-handel. Veel trucks met franse nummerborden. Een met het afgebeelde bordje. Lijkt me niet verkoopbevorderend. Even verder Compucasion, ik koop een tweedehands laptop, met de nodige draadloze dingetjes.
Via een iets andere route terug naar het station. Een bakker verkoopt Atkinsbrood, dat dus weer wel in Ede. De trein. Meisjesmode: een duimbreed bloot omstreeks het middenrif. Niet alle meisjes weten dat duimbreed in dit geval een hoogtemaat is. Om 12 uur thuis.
Een dag eerder had Sneeuwuil een vloerkleed gezien op Marktplaats. Wel helemaal in Hengelo, ik zat niet te popelen maar was toch wel bereid daar even heen te rijden.
Bij telefonisch contact met de verkoper, Bert S., bleek dat die de volgende dag in Ermelo moest zijn!
Even een citaatje uit Marktplaats: "Ik heb een klijn edelstenen winkkeldje dus heb je intresse mail dan even trommel stenen"
Nauwelijks had ik mijn bepakking afgelegd toen er gebeld werd. Ja hoor, man met opgerold kleed op de schouder: Bert S. Hij was net binnen en begon al een verhaal over hoe de politie hem van heling verdacht had. Een tapijthandelaar had hem beschuldigd van het in bezit hebben van een gestolen kleed: het kleed wat hij nou bij ons kwam brengen. Omdat hij nog een briefje van de douane had kon hij aantonen dat hij het kleed eerlijk zelf geïmporteerd had, uit Tunesië. Dit alles binnen drie minuten na binnenkomst.
Van koffie voorzien vertelde hij verder. Net als Volkert van der G. had hij de vorm van autisme die Asperger heet. Een wat vrolijker versie van Asperger in zijn geval. Juist daarom kon hij zo goed omgaan met jongeren met dezelfde afwijking. Van dat soort jongeren zitten er nogal wat in de Ermelose inrichting die zijn uiteindelijke reisdoel was.
Daarna ging het gesprek al snel over het zoeken van fossielen, het beleggen in dollars c.q. marken, het verhandelen van bronzen potten in de Antillen, pyramides en nog wat minder belangrijke zaken.
Als je eens een sombere bui hebt, koop dan iets van Bert. Geeft niet wat, maar als hij het zelf komt brengen is je sombere bui gegarandeerd over. Na zo'n bezoek heb je wel een uurtje nodig om weer tot je zelf te komen.
Even onze enorm zware tafel (Bert kon niet ophouden die tafel te bewonderen) verplaatsen, oude kleed oprollen, nieuwe kleed uitrollen, weer tafel (leek nog iets zwaarder geworden) verplaatsen. Prachtkleed, eens zien hoe lang we dat schoonhouden.
Zo, nu dat draadloze laptop gebeuren maar eens aan de praat brengen.
Ik heb eens een hond gekend die zo slim was dat hij wel hersenchirurg had kunnen worden. Volgens zijn bazin, en die kende hem tenslotte het beste.
Bij R&B is één ding duidelijk: Bereklauw wordt geen hersenchirurg. Bij Rozepoot weten we het nog niet. Ze is wel heel leergierig, via de nieuwe krabpaal kan ze achter een rij boeken komen, helemaal boven in de kast. Omdat je ze zo niet kunt lezen gooit ze er wat uit. Ze daalt dan weer af naar de grond. Daar aangekomen lijkt ze wat teleurgesteld dat er nooit een boek over chirurgie bij is. Onzin natuurlijk, laat ze eerst de vooropleiding maar eens afmaken.
Bereklauw laat het meeste van zich horen als er wat te eten aan komt. We vermoeden dat zijn diaré (Noorse spelling, dat moeten we hier overnemen!) gestimuleerd wordt door zijn vraatzucht. We besteedden al €68,00 aan onderzoek van die diaré, we zijn nog in afwachting van de uitslag.
Laatste nieuws: Sneeuwuil gaat een draadloze laptop kopen. Zo kan ze met één oog naar de poesjes kijken en met het andere naar het beeldscherm. Op dat beeldscherm zie je e-mail, perzische tapijten, nog meer poesjes, edelstenen en dit weblog natuurlijk.
Met Speurders kan je laptops zoeken. Het aardige daarbij is dat je je eigen postcode kan opgeven en dan zoeken binnen een straal van bijvoorbeeld 30 kilometer. Je merkt helemaal niet dat je met de Telegraaf te maken hebt.
Zo heel zinvol is die laptop niet: beide poesjes zitten nu boven, bij de 'gewone' computers...
Alleen voor technici: ik heb een nieuwe versie van de krabpaal-met-tekst van 20 augustus 2004, 06:39 gemaakt.
Ik heb nooit willen geloven dat het leven op aarde is ontstaan via bezoek van UFO's. Maar dit filmpje heeft me toch wel aan het twijfelen gebracht.
Hier het melodietje en de integrale tekst. Een verderfelijk liedje. Veel poezen kunnen helemaal niet tegen melk. Citaat:
Ikke gi katten melk
Man skal ikke gi melk til katten fordi det ofte oppstår diaré. Det er homogeniseringsprosessen som vanlig melk går igjennom som gir katten problemer. Det finnes melk som ikke er homogenisert som man kan gi katten, samt kattemelk som selges i dyrebutikker og i noen dagligvarebutikker.
Noors, dat is wel een heel simpele taal. Je hoeft alleen maar te weten dat 'ikke' niet jijzelf is maar 'niet'. Ik zocht katten melk zonder een taalvoorkeur op te geven. Dan krijg je, onder meer, dit.
En al die rijstebrij (het liedje bezingt geen suiker, maar die zit er vast en zeker ook in ruime mate in) is niet goed voor 'mij'.
Hoe kom je nou opeens op dat liedje? Ik merkte dat ik het floot tijdens het maken van het boekenkastje. Sneeuwuil analyseert graag waarom je een bepaald liedje fluit, maar deze was zo gemakkelijk dat ik het zelf kon. Als je eens even geen kat ziet, dan maar een kattenlied. Omdat ik niet 100% zeker van de tekst was even gegoogeld.
Dit kwam ik bij die zoektocht ook nog tegen:
Vertederend, innemend en een historisch televisiefragment uit november 1967. Een driejarig meisje Corrina Van Ginkel klimt op schoot bij komiek Dorus (Tom Manders) en begint geconcentreerd aan een eigen versie van het aloude "Poesje Mauw". Dorus laat haar haar gang gaan en monotoon blijft de kleuter zingen: "Poesie Mauw, Poesie Mauw" Terwijl de hele zaal van het TV programma "Bij Dorus op Schoot" blauw ligt van het lachen gaat zij minutenlang ongestoord door: "Poesie Mauw".
Corrina is altijd geassocieerd gebleven als "het meisje van Dorus". Toen zij op 37-jarige leeftijd overleed op 31 juli 2002 aan de gevolgen van kanker berichtte het nieuws "Het Meisje van Dorus Dood". In haar rouwadvertentie stond op haar eigen verzoek te lezen: "Poesje Mauw is overleden..."
bron: http://zeeuwsebabbelaar.web-log.nl/
Dat t.v.fragment heb ik vaak gezien, misschien zelfs de oer-uitzending. Dorus was wel iets waar je naar keek. Deze afloop kende ik niet. Dorus werd ook maar 50.
Kennen jullie Wikipedia? Een soort on-line encyclopedie. Een van de dingen die je kunt opzoeken is een geboortejaar: 1935. Wat een zootje ongeregeld...
Een trouw lezertje in Zwolle kon dit log niet meer lezen. De problemen van andere lezertjes, gisteren, bleven haar daardoor bespaard, dus dat was mooi. Niet zo mooi was de reden van het niet kunnen lezen: haar computer deed het niet.
Heb je een computer met 'Windows' dan heb je dat gekocht van de rijkste man van de wereld. Niet de computer, alleen dat Windows. Gaat er iets mis met je computer dan blijkt dat 'ie dat Windows in zo'n vorm levert dat je in veel gevallen het geheel niet meer aan de gang krijgt. Je wordt gedwongen nog eens Windows te kopen, waardoor de rijkste man van de wereld nog wat rijker wordt.
Ik had ooit hetzelfde probleem, kon gelukkig wel verder met een illegale copie van Windows. Als je iets koopt en daarna een copie ervan steelt dan ben je toch niet zo erg slecht, dacht ik.
Probleem van de Zwolse computer was..., nee, ik hou erover op. Jullie hebben er niets aan en zij daar in Zwolle ziet het pas als het probleem al is opgelost. Mijn probleem is dat ik naar Zwolle ging om eens met enkele muisklikken de computer weer als een speer te laten werken en dat me dat niet lukte.
R&B mochten weer eens op ons bed slapen. Als ik wakker lag, denkend over het Zwolse probleem, dan zag ik ze heel rustig tussen ons in liggen, samen een cirkel vormend. Nee, jammer, geen foto. Maar als je teveel bewoog dan gingen ze overeind zitten. Rozepoot rustig om zich heen kijkend, Bereklauw wild op zoek naar iets om aan te gaan zuigen.
R&B eruit, wij weer in de slaaphouding. Verwijderen we alleen B dan heeft R geen bak, wat ook weer vragen om moeilijkheden is. Bovendien gaat B dan tamelijk luid mauwen. (We meenden vannacht al gemauw te horen, maar dat bleken Ermelose jongeren te zijn die acceleratietesten deden.)
We overwegen de installatie van een tweede bak. Hebben we in de nabije toekomst vier katten dan kunnen we ze verdelen in twee groepen. De rustigste groep mag dan bij ons slapen, wij zijn ook een tamelijk rustige groep.
Nou maak ik nog even een tekening van het boekenkastje dat ik, volgens plan, vandaag maak. Geknutsel met HTML.
Niet zo mooi met Firefox. Exact hetzelfde met Opera: niet zo mooi. De browser die de rijkste man van de wereld gratis onder het volk uitdeelt doet precies wat ik wil.
TWEEDE VERSIE! De krabpaal staat. Rozepoot beklimt hem in een flits, Bereklauw komt niet verder dan niveau één. Ook is niet zeker dat B over een jaar nog door de ronde gaten kan.
|
Half acht, extreem laat vandaag. Dat heeft twee redenen. Ten eerste neemt eens in de twee weken het AntiVir programma de macht over. Het vernieuwt zich dan geheel of gedeeltelijk: vooral 'geheel' duurt wel eventjes.
De andere reden is Bereklauw. Die knabbelde aan onze nachtrust en aan Sneeuwuils oor. Bereklauw heeft, vooral 's nachts, een grote zuigbehoefte. Hij heeft al eens een mijner tepels geprobeerd maar ik heb hem overtuigd dat dat tot niets leidt. Hij probeerde het ook bij Sneeuwuil, ook dat leverde niet veel op. Toch blijft hij het proberen, als onze vier tepels onbereikbaar zijn kiest hij iets anders bloots. In dit geval een oor. Ik werd wakker van de enorme sabbelgeluiden, je kunt je indenken hoe wakker Sneeuwuil werd. Omdat zij het eigenlijk wel leuk vindt laat ze het sabbelen toe totdat het ontaardt in bijten. Dit leidde tot uitzetting van beide dieren, Rita was er niets bij.
Dan duurt het even voor je weer slaapt. Rare gedachten net voor het inslapen: nog iets wat ik goed kon en wat nu nutteloos is. Het oude engelse geld. Ik kon heel goed uit m'n hoofd berekenen hoeveel wisselgeld ik moest krijgen, toen, in 1955 als ik me niet vergis. Als de winkelier 'toppensheepenie' zei verbleekte ik niet. Ik wist dat 12 pennies een shilling waren, en 20 shillings een pound, en dat je 'pound' als £ schreef. Ik wist zelfs dat 21 shillings een guinea waren, en dat een guinea niet bestond.
Dat weet ik allemaal nu nog, maar in 1971 hebben ze het geld gedecimaliseerd: 100 'new pence' in een pound. Jammer, nooit meer een penny uit 1880 bij je wisselgeld. Het jaartal 1971 moest ik opzoeken, de rest wist ik allemaal nog.
Dokter, kunt u een 'delete' knop in mijn kop inbouwen?
Helaas, alleen 'delete all' is in de aanbieding...
De katten gebruiken het kattenpoortje alsof ze nooit anders gedaan hebben. Het kattenhek staat er alsof het er altijd gestaan heeft. De multifunctionele horren (nouja, multi, bifunctioneel: katten binnen & insecten buiten) zitten er in alsof ze uit het venster gegroeid zijn. De kattensluis werkt, als wij naar buitengaan klimt Rozepoot ten afscheid in het deur-net. Kortom, ik ben klaar met de katten.
Nee, nog niet helemaal. Van Huub, onze huisjesbeheerder, kregen we twee kromme stukken boomstam. Daar moet ik een krabpaal-met-tussenétage van maken, tot aan het plafond. Bovenaan moeten twee loopplanken komen, zodat de katten bovenop de boekenkasten kunnen gaan zitten. Vooral bij de te verwachten waanzinnige aantallen katten is het wel handig ze zo over de ruimte te kunnen verdelen.
Uit het kleinste zomerhuisje sloop ik de boekenplanken. Die timmer ik dan weer in het grootste zomerhuisje. Alle dubbele boeken smijten we weg, zodat er, theoretisch, plank overblijft. Daar maak ik dan die loopplanken van. Zijn de loopplanken te kort, dan smijten we gewoon nog wat meer boeken weg.
Geld voor nieuwe planken is er niet, omdat de NUON niet ophoudt het termijnbedrag van ons vorige huis te incasseren. Ze beloven wel in heel beleefde brieven dat niet meer te doen, maar ze doen het wel.
Nog één principiëele beslissing moet ik nemen: laat ik het ontschorsen van de krabpaal over aan de katten, of doe ik het zelf? Zelfdoen heeft het voordeel van veel minder huisvuil, anderzijds lijken de katten enig amusement te ontlenen aan het ontschorsen.
Ze krabben echt niet heel erg veel aan ònze meubelen.
Elf uur. Bedtijd. Alle buitendeuren dicht, alle binnendeuren open. De katten springen op ons bed alsof ze dat al jaren zo gedaan hebben. Ik ga erbij liggen met Graham Greene, Sneeuwuil doet nog iets buiten mijn observatiesector.
Sneeuwuil is ook toe aan de leeshouding in bed. Dan blijkt Rozepoot verdwenen. We kijken rond, maken lokkende geluiden. Kennelijk vindt Rozepoot andere geluiden lokkend dan dat wat wij produceren: ze komt niet. We doorzoeken het huis, zonder resultaat. Omdat we er zeker van zijn dat ze zich niet in het Ermelose nachtleven gestort kan hebben geven we het zoeken op. We liggen en lezen, ik twee, zij twintig bladzijden.
Twee uur. A.M. wel te verstaan. We zijn zomaar wakker en merken dat Rozepoot nog steeds ontbreekt. We vermoeden opeens dat ze ergens opgesloten zit en maken nog een zoektocht. Ze blijkt op een stoel te liggen, boven op de overloop. Ik neem haar mee, zonder iets te zeggen gaat ze op ons bed liggen en slaapt verder.
Wij slapen ook verder, wel veel rustiger dan eerst. Zijn we aan het gek worden? En binnenkort hebben we vier katten...
Ik ben de links die ik gisteren zelf gaf aan het volgen. Die links linken weer verder, sommige doen het gelukkig niet meer: het is toch al veel te veel. Zodoende heb ik geen tijd om ook nog iets in dit log te schrijven.
Van de links heeft 'one' het grote voordeel dat het artikel leuk is om te lezen. Al lezende begon er iets in mijn gebrekkige geheugen op te duiken. Enkele jaren geleden was er een soortgelijke controverse over codes die in de Bijbel zouden voorkomen.
Zoeken naar "bible code" geeft meer dan 75000 treffers, die zullen we maar niet allemaal gaan bekijken. Ik zal eens zien wat er van mijn samenvatting in mijn geheugentje is over gebleven:
Je neemt de bijbel, in het hebreeuws. Daaruit pak je lettertekens door op een bepaald punt te beginnen en er telkens hetzelfde aantal over te slaan. Die gevonden lettertekens zet je achter elkaar en je kijkt wat er dan staat. Het blijkt dat je zo kunt vinden dat Yitzhak Rabin vermoord zal worden. Echt waar, goed geverifieerd.
Een beetje zwak is dat deze voorspelling pas ontdekt werd na de moord. Er werd dus doelbewust gezocht naar letters met een bepaald interval (wat met een computer niet moeilijk is) die de naam Yitzhak Rabin opleverden. Dan moest er in de buurt van die naam ook nog iets over 'moord' gevonden worden, en ook dat lukte. Er lijkt dus wel iets bijzonders aan de hand te zijn.
Niet dus. Ook uit "Moby Dick", beroemd boek over walvis, kan je de moord op Rabin halen. Zie dit Skepdic artikel.
Het komt erop neer dat je uit een voldoend grote verzameling gegevens alles wat je maar wilt kunt halen met statistische methodes. Het lijkt er een beetje op alsof dat ook met die herziening van de jaartelling gebeurt...
Speciaal voor Iris: schaaplog
Over jaartelling in het nederlands: een, en twee en drie.
Engels voer voor skeptici: one en two.
Daar valt me, alweer, de bek van open. Google ik op Auke Hoekstra, vind ik deze snuiter. Dat is schrikken: ten eerste dat Google Grieks doet, ten tweede deze verschijningsvorm van Auke. De foto lijkt wel een beetje, studie in Twente klopt, studierichting zou de 'echte' Auke alsnog kloppend moeten maken, geboortejaar komt in de buurt. Maar verder...
Ik bedoelde deze Auke of deze Auke. Ik wilde Auke even introduceren om over z'n nieuwste hobby te kunnen spreken: geschiedenis. En dan in het bijzonder dat de algemeen geaccepteerde jaartelling niet zou kloppen.
Er zijn wetenschappers die beweren dat er ergens tussen het jaar 0 en het jaar 1400 zo'n 1000 jaar teveel is binnengesmokkeld. Kort samengevat, het is nu 1004. Op het eerste gezicht de zoveelste crackpot theorie op het internet, maar ik kan na een eerste vluchtige kennismaking niet zeggen waar de fout zit. Onder heel veel meer bedoel ik dit. En op dezelfde site, Egypte. Jammer dat ze er geen plaatje bij doen. Als de laatste foto van deze reeks een ereteken voor de uitvinder van het Rode Kruis zou tonen dan geloofde ik dat wel. Nou niet direct dat dit een Christelijk kruis zou zijn...
Het verhaal van Kasparov bevalt me beter, ook al omdat het niet zo'n oeverloze lap tekst is.
R&B waren gisteravond nog levendiger dan anders, het leek erop dat ze het filmpje van vrijdag de dertiende wilden naspelen. Op de bank tussen ons in lagen nog meer kruimels dan gewoonlijk, een soort verpulverd karton, herkomst onbekend.
R&B hebben een verzameling speelmuizen. Een speelmuis is een muisvormig product dat gevuld is met kattenkruid. Ze hebben een verzameling omdat ze die muizen wegmaken, vervolgens ons een nieuwe laten aanschaffen, daarna de zoekgeraakte weer terugvinden. Een reclamepakket kittenvoer bevatte ook nog speelmuizen.
Sneeuwuil vond een gesloopte muis. Het velletje, verdacht veel op ècht muizenvel lijkend, was er nog, het binnenwerkje niet. Dat was het spul wat karton leek! R&B hadden een overdosis kattenkruid oraal verwerkt.
De katten zullen vandaag wel een kater hebben.
Toevallige gebeurtenissen lijken een bijzondere betekenis te hebben. Vorige maand waren er twee goede bekenden van mij op dezelfde dag jarig, vandaag zijn er weer twee goede bekenden (wel anderen dan het eerste tweetal) jarig. Dit soort van toevalligheden vindt niemand bijzonder, zonder veel rekenkundige kennis snap je dat de kans op een gelijke verjaardag redelijk groot is.
Als er drie kinderen in één gezin op dezelfde dag jarig zijn dan zou je denken dat dat toch wel heel bijzonder is (tenzij het een drieling betreft). Je hebt de neiging 365x365x365 te gaan berekenen maar dan maak je een fout. Het juiste sommetje is 365x365=133225. Nou moet je nog weten hoeveel gezinnen met drie kinderen er zijn. Ik kijk wel eens bij het CBS, daar vind ik erg veel maar bijna nooit wat ik zoek. Nu vond ik wel iets. (niet klikken! dit is zo'n tergend langzaam ladende PDF!) Hieruit kan je concluderen dat er 450.000 Nederlandse gezinnen met drie of meer kinderen zijn. In drie of vier van die gezinnen zijn de kinderen dus op dezelfde dag jarig. Niks toeval, puur rekenwerk.
Er is een beroemd, hiermee samenhangend, probleem in de kansrekening. Neem een schoolklas van 23 kinderen. De kans dat twee leerlingen op dezelfde dag jarig zijn blijkt 50% te zijn, veel meer dan je op het eerste gezicht zou denken. Hier is een berekening. Mijn vraag: hoe groot is de kans dat de oplosser van dit probleem Iris heet? Antwoord: 100%, kijk zelf maar.
Ik hoop dat iedereen begrijpt dat die 100% niets met kansberekening te maken heeft!
Wat hebben wij een ongelofelijk saaie katten. Simon stuurde mij de URL van een filmpje. Ik heb mij twee echte tranen gelachen. De meeste opnames lijken mij niet getruceerd!
Nu is er wat te zien, op die onweerkaarten. Ik weet niet welke ik moet kiezen, ze zijn het niet helemaal eens over wat nou onweer is.
Als je hier links klikt krijg je een weeranimatie van de Telegraaf te zien, loopt wel wat achter.
Behalve een hek om de tuin hebben we nu ook een hek in de gang. Dat fungeert als sluisdeur, zodat R&B niet een open voordeur kunnen bereiken. Gezelschappen van meer dan twee personen komen er bij ons niet meer in, de 'sluiskolk' is daar te klein voor. Of we moeten de groep verdelen in sub-groepen, maar ik ben bang dat we dat organisatorisch niet kunnen behappen.
Het komt allemaal omdat R&B vrijelijk door het hele huis en de tuin mogen zwerven, het lijkt Schengen wel. Daardoor weten we niet altijd waar ze zijn. Nu zitten we allebei te tikken, terwijl achter ons het wasproces in zijn laatste fase gaat. R&B liggen op 3 meter afstand te slapen, niet gehinderd door die laatste wasfase: centrifugeren op 1400 toeren. R&B hebben de neiging bij elkaar te blijven, en bij ons in de buurt, maar je weet maar nooit.
De tuin wensen zij slechts te betreden via de deur, het kattenpoortje weigeren ze te gebruiken. Dat is de mooie uitleg van het verschijnsel, maar het lijkt erop alsof ze te stom zijn om de werking van het poortje te doorgronden. Ze zijn echt wel graag buiten, zelfs als het regent, maar het poortje: nee.
De nacht van 11 op 12 augustus mochten ze zelfs in de slaapkamer. Ik slaap onder een lege dekbedhoes, vanwege de hitte. Rozepoot wilde via die hoes op het bed klimmen maar trok al klimmende de hele hoes van mij af. Toen sprong ze maar op me, maar ik was toch al wakker door hoesverlies. Bereklauw kwam erbij, en ging met Rozepoot stoeien. Toen ik even overeind ging zitten om de situatie te evalueren gingen ze gauw samen op mijn plaats liggen slapen.
En toch maar stug volhouden dat poezen leuk zijn.
Wanneer was het? 1964? Mijn eerste auto, een Opel. Tig-dehands, uit 1956, zo ongeveer. Drie versnellingen, hij zoop benzine, maar toen kreeg je nog één liter voor een halve gulden. Plaatje van het www geplukt, de mijne glom niet zo mooi.
Je kon een heel doosje met onderdeeltjes voor de carburateur kopen. Dat deed ik, na installatie van al dat spul reed hij beter en zoop hij minder. Veel over carburateurs geleerd.
Auto's van tegenwoordig hebben geen carburateur meer, dus ook die kennis zit nutteloos ruimte in mijn kop in te nemen. Onze 'nieuwe' Ford heeft een gaspedaal wat bleef 'hangen'. Daar leek het op: als je gas gegeven had dan onthield 'ie dat. Als je vervolgens ontkoppelde dan begon de motor wel een minuut heel hard te razen. Sneeuwuil dacht dat 'ie wel kon ontploffen. Daar was ik niet zo bang voor, wel voor het nagewezen worden door voetgangers.
Terug naar de garage. De baas is met vacantie, het monteurtje monteert een nieuw onderdeel. Helpt niet. Het monteurtje maakt een ander onderdeel schoon tegelijkertijd een mobiel telefoongesprek voerend met een zeurende klant. Het monteurtje blijft daarbij heel vriendelijk en beleefd. Schoonmaken helpt een klein beetje. Het monteurtje maakt nog iets schoon, helpt niet.
We praten over de goede oude tijd, toen er nog carburateurs in autos zaten, waar je aan kon afstellen. Nu gaat alles electronisch, niks af te stellen. Het monteurtje zegt ten einde raad: "de computer moet gereset worden". Hij maakt de accuklem los en wacht 10 minuten. Accuklem er weer op: probleem blijkt opgelost!
's Avonds zagen we één Perseïde. Nu is ons geluk compleet.
Had je die al gezien, bij NU?
Een nogal nieuw werkwoord: chippen. Van alles wordt gechipt: auto's, fietsen, paarden, japanse schoolkinderen, honden en natuurlijk katten, to name a few. Een kattenchip wordt met een soort injectiespuit onderhuids aangebracht. In de chip staat een code die electronisch uitleesbaar is. Als je kat wegloopt, en als iemand hem dan vindt, en als die vinder de kat dan in de buurt van een leesapparaat houdt, dan heb je een kans dat je je kat terugkrijgt.
Eigenlijk zou je een GPS-ontvanger aan een mobiele telefoon moeten koppelen: GPS+GSM. Met het GPS kan je tot op een paar meter nauwkeurig je plaats op deze aardbol vaststellen. GPS+GSM stop je samen in een chip, die chip spuit je in je kat.
Als de kat zoek is, bel je z'n GSM. Die GSM is zo ingesteld dat 'ie bij één bepaalde beller automatisch opneemt en alle andere negeert. De GSM antwoordt met de positie die de GPS gemeten heeft. Die positie zoek je op een topografische kaart. Je gaat naar dat punt in de hoop dat je kat stil is blijven zitten. Nee, dat werkt natuurlijk niet...
Je moet zelf ook een GPS+GSM hebben, liever niet 'ingebouwd'. Die gebruik je omgekeerd: jouw GSM ontvangt de positie van de kat, geeft die door als doel voor de GPS. Die toont je dan een pijl die naar de kat wijst, met de afstand erbij. Je gaat lopen, zo goed mogelijk in de pijlrichting. Na korte tijd kan je de vermiste kat weer in de armen sluiten. (Heb altijd al eens een zin met "in de armen sluiten" willen schrijven.)
Probleem is de kat z'n batterij. Je wilt niet om de twee dagen de kat open maken om z'n batterij te verwisselen. Je wilt hem ook niet drie uur aan een laadapparaat aansluiten. Het laadstekkertje zou ook een ernstige aaibederver zijn. Nee, nou ik toch aan het uitvinden ben bedenk ik meteen ook maar de bio-batterij. Chemisch: aangesloten op de bloedsomloop maakt 'ie electriciteit als er zuurstofrijk bloed doorloopt. Alternatief, mechanisch: iets met een magneet en een spoel (zoals sommige horloges), als de kat beweegt maakt dàt electriciteit. Opgelost.
Zou ik nou toch nog rijk&beroemd worden?
Die bliksemkaarten deden niet veel meer, maar nu begint er toch wat leven in te komen. Luxemburg, daar moeten we zijn!
Deze bliksemkaart laat wel wat zien, gebruikt een andere methode. De rode stippen zijn ongeveer 50 minuten oude registraties van buien. Er is dus nog hoop op een bui voordat een ieder gesmolten is.
Je kunt je gratis registreren, dan krijg je een kaartje zonder vertraging (niet dat dat erg veel verschil maakt).
Dat wordt niks met dat onweer, geen groen vlekje meer te zien. De kinderrommelmarkt leverde voornamelijk knikkers op voor R&B. Ze zijn er heel blij mee.
Dit vind ìk nou Heel Mooi: onweer. Echt iets voor vandaag! Ik heb een half uur gedwaald over het www via links van voornoemde onweer site, toen nog eens gekeken. Twee buien in Noord-Frankrijk zijn naar het zuidwesten verschoven. Nu ga ik weer verder lezen, geen tijd voor het weblog!
Daar komt nog bij dat een kleine modificatie van het kattenhek gewenst is. Sneeuwuil ziet mogelijke ontsnap-routes, jammer genoeg willen R&B geen research doen naar de feitelijke ontsnapmogelijkheden. En er is ook nog een kinderrommelmarkt in Ermelo. Nee, dat wordt niks met het log vandaag.
7:40, de twee buien hebben zich tot één grote bui verenigd, nog wat verder naar het zuidwesten. De grote groene vlek is de bui, er komt alweer een klein buitje bij. (Het plaatje is geknipt uit een groter beeld van heel Europa. Kijk zelf!)
7:50, laat genoeg om matig lawaai te gaan maken. Wat gaten in de muur boren, bijvoorbeeld. Tot ziens!
Zo tegen zessen heeft Sneeuwuil een vaak niet zo eenvoudige maar altijd voedzame maaltijd klaar. Die eten we dan op voor de tv. Het Journaal en 2vandaag. Tijdens de reclame een kopje uit de Senseo. Onze dagelijkse gewoonte, die op zondag voor een probleem zorgt.
Op zondag is er geen 2vandaag. Het journaal is kort, omdat er a) niet veel gebeurt en b)het weerbericht lekker kort is. Hè, dat zondagse weerbericht, zo mag het voor mij elke dag zijn. Wel met ander weer a.u.b. Samenvattend, om ongeveer 18:07 vallen wij in een diep zwart zondags gat.
Dat lossen we vaak op door naar tv Gelderland te zappen. De programma's daar zijn wat trager en langer dan op de echte tv, vaak heel goed gemaakt. Vorige week over wild op de Veluwe, heel mooie plaatjes, goede info ook nog, en niet iets waar je 's nachts niet van kunt slapen. (De voorgaande zin heeft voornamelijk literaire waarde, ik heb nog nooit wakker gelegen van een tv programma.)
Gisteren had Gelderland iets over muziek, dus snel verder gezapt naar Discovery. Gevecht tussen leeuw en tijger, nou dat zien we de hele dag al in miniatuur. Weer verder naar NGC. Daar gaat het ook erg vaak over krokodillen die chimpansees lastig vallen of omgekeerd maar nu hadden ze iets wat ons beiden fascineerde: nanobes
Een leuk mevrouwtje, Philippa geheten, had levende structuurtjes ontdekt die veel kleiner waren dan microben. Veel wetenschappers zeiden: "dat kenniet", anderen: "dat kenwel". Beide standpunten redelijk onderbouwd. Het programma had een open einde, na enige erkenning van Philippa's ontdekking leek er toch voornamelijk twijfel te zijn of het wel om 'leven' ging. Ik kon pas om 19:00 gaan afwassen, wat toch bijna zo extreem is als 's nachts wakker liggen.
Vanmorgen op voorgaande link gegoogeld. Dit artikel gelezen. Irritante gewoonte van veel websites om de dag van vandaag bovenaan te zetten. Die datum wordt automatisch gemaakt maar suggereert dat het de publicatiedatum is. Onderaan vind je in dit geval 22 mei 2004, dat zal de 'echte' datum wel zijn. Redelijk recent dus.
Verder klikkend vind je dat nanobes wel eens allerlei ziekten zouden kunnen veroorzaken, van aderverkalking tot alzheimer. Vooral doorgaan met dat onderzoek!
Schilderij, twee boeren met tekstwolk:
Op de rommelmarkt gezien, prijs €20,00, zowat 1,20 meter breed, zeer behendig geschilderd. Niet gekocht omdat a) te groot en b) je geen grappen aan je muur moet hangen. Geen camera, daarom deze schets. Het 'echte' schilderij was goed van kleur, vanwege de vaker gememoreerde ruimte op het web doe ik het in zwart-wit.
In het vlaams is dat wit-zwart. Zeker en vast. Dat soort omdraaiingen verzamelde ik toen we nog in Zundert woonden. Jammer dat ik de andere vergeten ben.
Na wat dagen hitte ben je eraan gewend, tijd voor een buiten-rommelmarkt dus. In Harderwijk is er jaarlijks een met nogal wat semi-beroeps deelnemers. Vaak iets te duur, maar we hebben er wel goede herinneringen aan. We besluiten tot een bezoek. Omdat we naar verschillende dingen kijken gaan we op de markt ieder onze eigen weg.
Ik vind een mechanische rekenmachine (zie 19 juni). Bijna dezelfde heb ik al, voor deze vragen ze €60,00. Dat is me te duur, geeft wel een indicatie van de waarde van mijn verzamelingetje van 13 stuks.
Er is een aanbieder van "div. helmen van Afghaanse Slachtvelden". Een helm heeft een vierkant gat, alsof er met een voorhamer op geslagen is. Stom, camera niet bij me.
Zo nu en dan kom ik Sneeuwuil tegen. Ze heeft al van allerlei textielachtigs, boeken, glaasjes, ik heb, zoals te doen gebruikelijk, niets. Ze maakt een tas vol, de andere leeg, ik mag de volle dragen. Even later komen we elkaar weer tegen, ik heb het eigenlijk wel gezien.
Dan ziet Sneeuwuil een klok met veel cloisonné emaille. Cloisonné, dat heeft ze vroeger zelf gemaakt. De verschillende kleuren email worden daarbij door een metaaldraadje gescheiden. Een mooi effect, veel werk om het te maken.
De verkoper prijst zijn klok aan. Volgens hem is het een franse klok van omstreeks 1920. Daar lijkt 'ie ook wel op, maar Fransen zetten altijd hun naam minstens op de wijzerplaat en meestal ook op het uurwerk zelf. Hier ontbreekt alles wat op tekst lijkt. Sneeuwuil noemt de klok chinees, maar daar wil de verkoper niet van horen. De klok is erg vuil maar het emaille lijkt onbeschadigd. We besluiten hem te kopen, voor de prijs van één Maine Coontje. Het kattenbeeldje krijgen we erbij cadeau.
We hebben niet genoeg geld, dus op naar het winkelcentrum om te pinnen. Geen pinmachine van de gewenste soort, dus kopen we een voordeelaanbieding tandpasta bij de C1000, die wil ons wel wat extra eurootjes geven. Terug naar de rommelmarkt om de transactie te voltooien.
Thuisgekomen de hele klokkast uit elkaar geschroefd. Alle onderdelen met wasbenzine schoongemaakt. Naarmate het schoonmaken vordert wordt de klok minder frans en meer chinees. Tijd voor een internet zoektochtje. Dat levert deze klok op. Niet precies dezelfde, maar hij lijkt er erg veel op. "A great decorator clock. Would be $3500 if old." Nou, old, 1980 dus.
Deze lijkt er nog wat meer op, is ook lekker duur.
Dat zwarte touw van 6 augustus, dat was een vergissing: het had rood moeten zijn.
Tijdens een redelijke onweersbui koelt het wel af, maar daarna is het weer net zo warm. Het bos is dan merkbaar koeler, vandaar een boswandeling. Dan moet je wel erg oppassen voor bushaltes. Niet dat die in het bos staan, maar je moet ooit weer uit dat bos om de weg naar huis te vinden. En dan zie je die bushalte.
De abri is voorzien van een reclameplaat, zo groot als de zijkant van de abri. Van verre lees ik al: douche-stoombaden 2450.-. Dat lijkt me nogal stevig aan de prijs. Dichterbij gekomen zie ik dat dat inclusief radio, telefoon en tv met lcd-scherm is. Ze verwijzen ook naar een website.
Thuisgekomen even gezocht: excellentwhirlpools. Dan blijkt die 2450.- echt het allergoedkoopste modelletje te betreffen. Wel met 'alarm 112 knop', dat stond niet eens op de abri.
Gaat het nou slecht met de Nederlandse economie of hoe zit het? Het gaat in elk geval slecht met de Nederlander als die denkt dat 't bezit van zo'n apparaat hem gelukkiger maakt.
Busreizigers zijn niet de doelgroep van reclame op bushokjes.
Vraag 1: vangen buizerds katten?
Vraag 2: vangen katten buizerds?
Met Google zoeken naar katten, buizerds, cats, buzzards en dan allemaal ook nog als enkelvoud. Levert veel te veel op, maar geen duidelijk b.v.k. verhaal. De dierenarts, waar we vanmiddag weer eens €100,00 gingen stukslaan, had het nog nooit gehoord.
Gisteren zagen we een buizerd cirkelen. We weten dat die met konijnen weinig moeite heeft. Een volwassen kat, daar zal hij wel niet aan beginnen. Maar twee van die kleintjes, die er heel lekker uitzien? Nu speuren we de hemel af als de katten buiten zijn, maar dat hou je natuurlijk niet vol.
Vandaag het kattenluik geïnstalleerd, ook dat nog...
T&S kwamen met R&B spelen, èn eten. Ze logeren al een halve week in ons zomerhuisje en ze zijn nog niet bij de schapen geweest! Ik geef toe dat poesjes leuker zijn dan schapen, en dat het veel te warm is op de hei, maar toch.
Op de tuinfoto van R&B, 3 augustus, kan je een gaasdeur zien. Rozepoot kan heel goed en snel tot bovenin dat gaas klimmen. Wat niet duidelijk is op de foto is het gladde plastic dakje, waardoor ze niet verder kan. Bereklauw is veel minder klimmerig. Met zijn heupdysplasie en zijn patella luxatie en zijn minimale verstand begint hij er maar niet aan.
Vannacht werd ik wakker na een droom. Die ga ik onthouden en op 't log zetten, dacht ik. Nu weet ik alleen nog maar dat ik dat wilde doen, maar de droom is uit m'n geheugen verdwenen. Althans uit het stukje geheugen waar ik bij kan.
Ik las ergens over een methode om dromen te onthouden: ze zo gauw mogelijk aan jezelf vertellen. Dat is me wel eens gelukt, maar dan vroeg ik me 's morgens wel af waarom ik dàt nou zo nodig onthouden wilde: allemaal onsamenhangende onzin.
Het zou erg leuk zijn als ik nu een voorspellende droom kon opschrijven en dat die dan morgen uitkwam. "Neelie vastgebonden gevonden in de schuur van Gerrit", of iets dergelijks. Maar nee, dat soort dromen heb ik niet, en als ik ze wel heb onthoud ik ze niet, en als ik ze wel onthoud komen ze niet uit.
Iets heel anders: mijn zoektocht naar het zwarte touw. Nu merk ik pas dat ik daar nog niet over schreef, terwijl dat toch voor een belangrijk deel mijn denken en handelen bepaalde sinds 30 juli. Op die dag arriveerde het visnet, gemaakt uit zwarte kunstvezel. Op vrijwel iedere straathoek kan je wit nylon koord kopen, op sommige straathoeken ook andere kleuren, maar nergens zwart touw. En ik wil zwart touw om het net net af te werken, en het moet ook nog weerbestendig zijn. Bij Formido donkergroen touw gevonden, de laatste twee klosjes: niet genoeg. En toen, na het verwerken van de laatste groene meter, eindelijk zwart gevonden. Zal ik nou alles overdoen, of alleen de onvoltooide gedeeltes?
Dat zijn nou mijn èchte problemen.
Ja, ik zit maar aan dat hek te prutsen, er gebeurt niets vermeldenswaards. Bereklauw met de Vreemde Kat hadden we 3 augustus al, dat was 4 augustus weer. Rozepoot met de Vreemde Kat had die dag de primeur, maar het leek erg veel op B met de V.K. We waren zelfs nog even in de koele kar naar winkels met websites, maar ook dat onderwerp is voldoende behandeld.
Dat ik DRIE liter yoghurt maakte, dat vind ik heel interessant maar ik ben bang dat het verder geen mens en geen kat wat kan schelen.
Ja, toch nog iets: de buren, die van het gesneuvelde konijn, kwamen even naar het hek kijken. Het gesprek ging al gauw over dat konijn. Het bleek dat de nadering van de hondjes paniek bij het konijn veroorzaakte. Dat kreeg daardoor de kracht om zelf de klep van het konijnenhok op te tillen en te ontsnappen. Konijnen zijn niet superslim, maar dit mag je wel een beetje dom noemen.
Buurvrouw had het konijn wel willen opeten, maar buurman vond dat te ver gaan. Ik dacht al dat de hard/zacht verhouding bij dit echtpaar zo was. Buurvrouw heeft ook de nieuwe rand van onze schuur die aan haar tuin grenst heel netjes rood geverfd, overeenkomstig het kleurengamma van haar woning.
er was eens een buurvrouw in Buren,
die stond stevig haar schuur te schuren.
"voordat ik hem rood maak"
"is dat een noodzaak"
"al duurt dat schuren ook uren"
Even pauze. Het verven van de rand van het schuurdak is een zeer warm werkje. Die verf zit er op, maar nu moet het visnet nog aan die rand. Ik wacht even tot de zon ondergaat. Ook bij de computer wordt het al aardig warm.
Had ik maar een boodschap met de auto+airco...
Wij verwachten binnenkort bezoek van een Keurig Iemand. Toen we dat wisten viel ons op hoe smerig onze bank eigenlijk is. Nu 'hoort' een bank smerig als je poezen hebt maar er zijn grenzen. Onze bank is duidelijk over een grens. Daarom naar Xenos, voor een Grand Foulard. Het Kruidvat had Foulards in de aanbieding, maar die waren niet Grand genoeg.
Op weg naar Xenos nog even naar de bosbessenkwekerij. Je hebt, met z'n tweeën, zo drie kilo bij elkaar geplukt. Bosbessen zijn heel goed qua glycemische index, dus die 'mogen' wij.
En wat zien ik, bij Xenos? Allerlei soorten poezen in rieten mandjes. Zelfs Rozepoot was nog duurder en daar kreeg je geeneens een mand bij. Het plaatje komt uit de internet-folder, doet daarom de grote schoonheid van deze combinatie onvoldoende recht.
Tenlotte nog even naar de slager voor scharrelhart. Iedereen heeft vandaag de dag een website, zelfs de scharrelslager. Slagersmeisje bood ons plakje worst, Sneeuwuil weigerde. Ik neem altijd alles aan wat gratis is, en de worst van déze slager helemaal. Daarna kreeg Sneeuwuil een ernstige aanval van jalouzie. Nou een heel klein hapje van mijn plakje dan, maar gekker moet het niet worden.
Wij hoeven nergens anders meer heen voor avonturen.
Bereklauw test of het hek bestand is tegen vreemde katten.
Die vreemde is twee keer zo groot als B.
R&B verkennen de tuin. Ze gingen eerst heel langzaam de hele tuin een keertje rond. Daarna gingen ze wat details bestuderen. Tuin sproeien deed ze wegstuiven en heel voorzichtig weer terugkomen.
Sneeuwuil heeft een kleinkind, maar het is twee meter lang. Is hier misschien sprake van een understatement? Zijn vriendin heeft wat gewonere afmetingen. Ze logeren in ons zomerhuisje. Kwamen hier, voornamelijk om met R&B te spelen.
R&B mochten om de beurt met een tuigje in de tuin, het hek is nog niet helemaal klaar. Ze wilden voornamelijk in de schuur scharrelen en ruiken aan de eerste meter van de tuin. Dat veelbesproken hek blijkt geheel overbodig. Toch maar doorgegaan met de constructie ervan; het soort waartoe Artamis behoort staat bekend om zijn uitbrekerigheid. Arno, van de cattery in Oosterbeek, veranderde na iedere uitbraak zijn hek. Nu lijkt het zijn katten niet meer te lukken het perceel te verlaten.
Nog tamelijk veel gepruts aan dat hek. En er gebeurt daarbij niets om te loggen. Van buurzijde een enkele blaf, maar geen moordpartijen meer. De andere buur is helemaal geruisloos. Flardjes orgelmuziek, te onherkenbaar om er wat dan ook van te zeggen. Hommels, bijen en wespen converseren wel veel, maar niet zo dat ik het op kan schrijven. Ze steken me niet eens.
Te warm, ook dat nog...
Dit is 'm dus, Artamis. Officieel besteld. Sneeuwuil wilde hem eigenlijk aan Marten Toonder schenken omdat die zo zielig alleen in het Rosa Spierhuis zit. Zagen we gisteren op de buis. Maar je zal daar wel geen huisdieren mogen hebben, dus houden we hem zelf maar. Geplande aankomst in Ermelo ergens in september. Dan moet het hek wel klaar zijn!
In Oosterbeek kan je abbessijntjes halen, poesjes dus, bij de eerder genoemde Arno. Daar waren we om de kittens en het hek te bekijken. Het hek is OK, al experimenterende door Arno gemaakt. Ik hoop maar dat mijn hek net zo goed wordt...
Via de snelweg heen, iets meer dan een uur. Op Arno's site wordt gewag gemaakt van Abessijnenkoek. Jammer dat de grap die Sneeuwuil tijdens de heenweg daarover maakte niet voor publicatie geschikt is. Via toeristische route terug, iets minder dan een uur, koek kregen we niet.
In de boekenkast (de eerste cattery ooit waarin een boekenkast!) stond naast een dik boek met het verzameld werk van Tolkien het net zo dikke boek Dreamweaver. Dat laatste boek is een handleiding voor een WYSIWYG programma voor het maken van websites. Je hebt die link over acronymen toch wel onthouden? Anders moet je helemaal terug naar 16 juli, 16:35.
Een van de zoons had een CD gemaakt die hij zijn ouders kwam tonen. Titel: "da's andere koek". Afbeelding op CD-sticker: cocos-macroon. Hij vroeg om commentaar, zijn ouders reageerden vriendelijk maar Sneeuwuil zei meteen dat het witte randje om de macroon weg moest. Een formaatvullende koek. Daar heeft zo'n kind wat aan.
Maar zo'n soort familie dus. Wat meer OSM, zelfs dat staat in de internetwoordenlijst!
De kittens zijn leuk, maar de volwassen katten veel minder. Die op de foto heten Artamis en Idril. Ja, dat zijn een man en een vrouw, uit boeken van Tolkien. Als we die nou eens tot Cobus of Cora zouden omdopen? Dan kan ik van R&B Robeco maken.
Wat is het toch fijn om zo ontzettend veel gevoel voor humor te hebben.
Niet lezen! Dit is alleen maar interessant voor mijzelf. Ik vroeg me namelijk af: hoe maken ze dat visnet nou? Je zou zeggen dat je dat zo vindt met Google, maar wat moet de zoekterm zijn? Na lang gepruts hiermee gezocht. En daarmee bovenstaande link gevonden.
Beetje vreemd: een "knotless net" met daarin een "normal knot" of zelfs een "super knot". Hopelijk zijn de machines bij LIBA beter dan de tekstschrijvers.
Zo ziet mijn visnet er dus uit. "Lekker belangrijk" horen jullie nu te zeggen.
Zit ik rustig aan mijn visnet-hek te werken, als een bejaarde visser die zijn netten boet. Mijn blik starend naar de horizon, in dit geval het Gamma vlechtscherm van de buren. 's Morgens vroeg, aan de schaduwkant van dat buurhek is het dan best uit te houden. Start de buurman plotseling zijn motormaaier. (Hoe je zo'n ding niet-plotseling zou kunnen starten weet ik ook niet.) Zijn gazon is minstens 8 m2, maar hij is niet 100% valide, dus misschien moet ik hem dat motorgeweld maar vergeven. Maar hij werkt wel èrg dicht bij zijn hek en mijn oren.
Dan betreden bezoekers zijn tuin. Er was al aangekondigd dat er twee hondjes zouden komen logeren van zijn vacantiegaande kinderen. (Zwarte Zaterdag, en jullie weten nog niet hóe zwart...) Enige vrolijke kout volgt, maar ik volg het niet.
Totdat dochter, c.q. schoondochter in een luid gekrijs losbarst. Je moet ook altijd je cassetterecorder met microfoon klaar hebben staan, had ik weer eens niet. En fonetisch weergeven gaat mijn kunde ver te boven. Samengevat was het: "laat los".
Het blijkt dat het buurkonijn los door de tuin mocht lopen. Die werd als een maaltijd beschouwd door één van de logé-honden. Sneeuwuil kwam terug van een winkelexcursie en maakte het laatste deel van dit voor ons onzichtbare drama mee. Ze riep meteen: "leeft het konijn nog?" waarop het antwoord "nee" luidde.
De dochter, c.q. schoondochter zei, met een nu heel gewone stem met prijzende ondertoon: "het is best nog wel een jachthond".
De schoonzoon, c.q. zoon sprak tot de hond: "ze hebben ook nog kippen!".
Binnen 10 minuten waren de hondenbrengers aan hun vacantie begonnen, maar voor straf staan ze nu tot 22:45 in de file. Zonder airco, hoop ik.
Onze buren zijn van boerenafkomst. Die denken toch wat rationeler over dooie dieren dan wij.
R&B lezen graag, maar ze kunnen lang discussieeren over welk boek.