Naar september...

woensdag 31 augustus 2011, 22:56 lees reacties

Vandaag gebeurt er echt helemaal niks. Ik vertel wel een sprookje.

Er was eens een heel oud mannetje. Vroeger kon dat mannetje wel netjes solderen, tegenwoordig had hij daar allerlei vergrootglazen bij nodig. Als hij aan een pennetje moest solderen dat 2,5 millimeter van een ander pennetje zat dan soldeerde hij vaak die twee pennetjes aan elkaar. Dat was natuurlijk niet de bedoeling.

Gelukkig woonde er een kaboutertje bij het mannetje. Dat kaboutertje was tien keer zo klein als het mannetje. Dat kaboutertje had ook een soldeerboutje, jullie raden het al kindertjes, precies tien keer zo klein als de soldeerbout van het mannetje. Voor het kaboutertje leken de pennetjes pennen, wel 2,5 centimeter van elkaar. Daar kon hij heel netjes aan solderen, het oude mannetje was erg blij met het resultaat.

"Als jij nou die draadjes vasthoudt dan schakel ik de batterij in", zei het mannetje. Het kaboutertje hield twee draadjes precies op de goede pennetjes. De batterij was een 24 Volt batterij, dat is ongevaarlijk voor mannetjes. Hij klikte met de schakelaar, het kaboutertje gaf een gil en lag morsdood naast de draadjes. 'Voor hem voelde die 24 natuurlijk als 240 Volt, stom, stom stom', dacht het mannetje, 'nu maar afwachten of er hier een ander kaboutertje komt wonen'...

dinsdag 30 augustus 2011, 23:05 lees reacties

De bediening van tv etc. in Suikervlied is niet helemaal vanzelfsprekend. Ik maakte daarom een gebruiksaanwijzing maar die verdween. Gisteren maakte ik daarom opnieuw een gebruiksaanwijzing, klad. Netjes getikt en geprint, vandaag breng ik dit produkt naar S.

Even proberen of je iets te zien krijgt als je de gebruiksaanwijzing volgt. Ja, hetzelfde dat me gisteren ook al opviel, rare reclame. Toevallig dezelfde, voor ALCACILQH, heel lang, naadloos gevolgd door ALCACHOFA DELAON. Zou dat toeval zijn? Het is namelijk vrijwel hetzelfde, spul met artisjokken waardoor je heel erg veel kilo's kwijtraakt. En heel erg veel euro's. Ik lees op dit forum: 'als het hier via tv wordt aangeboden vertrouw ik het wel'

Op 4 juli meldde ik de aankoop van een fietscomputer à €3,49. Die zette ik op een fiets die in Suikervlied woont maar nu heb ik hem zelf ingepikt. Mijn eigen fietscomputer, nog van de Lindengrachtmarkt, hield er mee op.

Probleem: je moet de wielmaat in inches opgeven. Een van de grootste mysteries in deze wereld is het verband tussen de werkelijke afmetingen van een fietswiel en het aantal opgegeven inches. Op de band staat 26 inch. Dat stelde ik in, de tocht naar Suikervlied is nu opeens 3,5 kilometer!

Even diep nadenken, de computer meet teveel, ik moet dus een kleiner wiel instellen: 25 inch. Terug, een omwegje langs de Leuvenumseweg, daar staan hectometerpaaltjes. Na 1300 meter zegt de fietscomputer 1360, zo'n 5% teveel, het moet 24 inch zijn. Eigenlijk 23 3/4 inch, maar dat kan je niet instellen. En straks, als ik dat electrische wiel heb, zal het wel weer een beetje anders zijn. Voorlopig fiets ik toch niet verder dan een kilometer of zeven...

maandag 29 augustus 2011, 22:55 lees reacties

Ik heb dat eerder gedaan, met enig succes, videobanden naar DVD overdragen. Nu lukt het beeld uitstekend, maar het geluid niet. Afhankelijk van de instelling krijg je allergrappigste effecten. Sprekers hebben wel synchroon geluid, maar een octaaf te laag. Of sprekers hebben geluid dat steeds meer achterloopt tot bijna het eind van de film. Dan gaan ze steeds sneller en hoger praten waardoor ze aan het eind nog net goed uitkomen. Na enige meditatie besef ik dat m'n eerdere pogingen met andere hardware gedaan werden. Hardware die intussen, door mijn eigen schuld, kapot is.

De hardware die ik nu gebruikte is afkomstig van het webcamproject. Die zwijnenfilmpjes zijn er mee gemaakt, ik had wel een microfoon maar die was niet aangesloten. Bij zwijnen zou het waarschijnlijk niet opgevallen zijn dat het geknor niet helemaal synchroon was. Ik geef het op, de videorecorder mag terug.

Lichte motregen, goed weer om naar Suikervlied te fietsen. De videorecorder past in de fietstas alsof die ervoor gemaakt is. Ik kom langs de postvakken, in ons vak ligt het blad 'Fit met Voeding'. We hebben het wel eens zonder voeding geprobeerd, fit zijn. Dat gaat heel goed maar op de iets langere termijn gaat het mèt voeding nog beter. Dat blad hebben we dus niet nodig, we wisten het al.

In Suikervlied was het heerlijk koel, nu is het er lekker warm. Het pand is goed geïsoleerd, het volgt de buitentemperatuur heel traag. Videorecorder aansluiten, even alles proberen, werkt. Rare programma's, maar dat zal wel niet aan de apparatuur liggen. Ik fiets terug langs Lidl, ik koop net voldoende om de fietstas weer vol te krijgen. We consumeren dus het volume van een videorecorder...

zondag 28 augustus 2011, 22:57 lees reacties

Ik ben blij dat ik geen €100 per uur verdien. Ik ben namelijk uren bezig zonder veel vorderingen te maken. Ik wil de videorecorder uit Suikervlied aansluiten op mijn computer. Omdat ik geen kabels van drie kilometer heb haal ik eerst met het autootje die videorecorder. Ik wil een rondje door het bos lopen maar vanwege de regen wordt dat een heel klein rondje.

Thuis. Stekkertjes die niet passen. Na enig nadenken weet ik opeens waar het tussenkabeltje is waardoor ze wel passen, toch een kleine vordering. Ik deed het al eerder, die videorecorder aan de computer, maar nu werkt het niet. Een programmaatje is verdwenen. Ik doorzoek het internet maar vind niks. Na een kop koffie weet ik ook weer opeens waar de CD is met het zoekgeraakte programmaatje!

CD in de computer, installeren, nou werkt het nog niet. Ten einde raad, zal ik de hele computer in de grijze kliko stoppen? Maar dan verdwijnt ook dit tiksel. Idee: een andere computer! Ja, die doet 't, een beetje, wel beeld, geen geluid. Dan wel geluid, maar asynchroon. Was deze zondag maar twee keer zo lang...

zaterdag 27 augustus 2011, 22:50 lees reacties

Ik wil iets doen met Microsoft Visual C++, een progammeersysteem. Dat ken ik niet, maar je kunt het leren via allerlei filmpjes. Als ik goed geteld heb in totaal acht uur! Omdat ik de eerste al weer vergeten ben als ik de laatste gehad heb ben ik daar een veelvoud van acht uur mee bezig. Ik probeer langs allerlei slimme sluiproutes het wat sneller te doen. Lukt, tot op dit moment, niet.

Even goed kijken naar de regenradar, als deze bui voorbij is duurt het wel bijna drie kwartier tot de volgende. Een rondje lopen, de Jaarmarkt blijkt vandaag te zijn. Voordeel van al die buien is dat er weinig publiek is zodat je er pijlsnel langs kunt lopen. Er is niets dat mijn begeerte opwekt. Op het Raadhuisplein zou de kinderkleedjesmarkt zijn, maar die is al weggeregend.

Ik maak de drie kwartier niet vol, ga verder met het Visual gedoe.

vrijdag 26 augustus 2011, 22:55 lees reacties

Een lezertje met een onbekend IP-nummer: 109.208.216.112, dat is in de buurt van Annecy. Trept is daar zo'n 100 kilometer vandaan, dat zal er wel niets mee te maken hebben.

Dat gele spul, hoe heet dat nou ook al weer? Mijn middellangetermijngeheugen laat het afweten. Marmoleum panelen die aan elkaar klikken, in de voorkamer boven. 'Click', dat woord had er wat mee te maken. Zoeken naar dat woord helpt, aug05, het achterkamertje boven, nov08, voornoemde voorkamer. Marmoleum Click, dus, makkelijk zat.

Tegen de westmuur van laatstgenoemde kamer zit een vervelende radiator. In alle andere kamers zijn ze uitgeroeid maar hier zitten er nog twee. Dat Clickspul ligt niet helemaal tot onder de radiator maar omdat de zonnebank daar stond zag je daar niks van. Nu wel, je ziet een rand helder blauw plastic, nodig om de vloer van het onderliggende beton te isoleren. Sneeuwuil wil die kamer niet meer in zolang dat blauw zichtbaar is, een lat is gewenst.

Ik heb geluk gehad, die lat kocht ik gisteren al, nu regent het bakken! Ideaal weer om een lat aan te brengen! Sneeuwuil wil een diepvriezer ontdooien, ook daar is het ideaal weer voor! En natuurlijk het electronica/programmeerproject! Vier zinnen met een !, gekker moet het niet worden.

De lat zit op z'n plaats, de vriezer staat weer af te koelen, het regent nog steeds, ik ga verder met m'n project. Maar eerst nog even foto's van Jules bekijken...

donderdag 25 augustus 2011, 23:03 lees reacties

B, b, b en nog een b. Die laatste b is van biologisch fietsen, dat hoef ik niet te onthouden, dat ga ik doen. (Zie de reactie van Sneeuwuil.) Die drie bees daarvoor zijn een geheugensteun. Naar Suikervlied, dus.

In een boekenkast is een gat ontstaan, we weten niet hoe dat komt. Een stuk of twintig boeken naar het oude papier, dat zouden we ons toch wel herinneren? Maar het is een gat waar mooi een beer in past. Een b-beer die in Suikervlied woont.

De tweede b zijn de bessen, die zouden wel eens mooi rood kunnen zijn. Ja, dat zijn ze. Ik heb instructies gekregen hoe lang het afgeknipte deel moet zijn, het lijkt me beter om dat twee keer zo lang te maken. Zuinig als ik ben maak ik één foto van deze twee onderwerpen.

Blad, dat is de derde b. Er zijn nogal veel bladeren hier, ik moet dus op eigen kracht onthouden dat het hier om een papieren blad gaat. Een blad waar ik 42 jaar geleden op geabonneerd was, een aantal recentere exemplaren ervan liggen in Suikervlied.
Vrij Nederland, bij een lang artikel over borduren werden deze kruissteekjes afgebeeld. Het artikel gaat er over dat niet alleen borduren maar ook haken en breien weer helemaal van deze tijd is.

Beer, bes en blad gaan in de fietstas, ik fiets weer terug in de derde versnelling. De derde van de zes, om nauwkeurig te zijn. Geen centje pijn, ik zou nog wel verder willen maar dat mag niet. Het wordt ook wel iets te warm.

woensdag 24 augustus 2011, 23:04 lees reacties

Het gaat deze maand veel over electrisch fietsen. Dankzij google weet ik nu heel erg veel over dat onderwerp. Ik weet ook wat ik wil: een voorwiel met motortje en alles wat daarbij hoort. Op e-bay kan je dat al voor minder dan $100 krijgen maar als je goed kijkt is daar geen accu bij. Plus de transportkosten vanuit China...

In Nederland kan je overal electrische fietsen kopen, maar 'n wiel, da's wat moeilijker. Ik heb vier adressen gevonden, in Wognum, in den Bosch, in Noordwijkerhout en in Amsterdam. En nog wat adressen die allemaal gemeen hebben dat ze ver van Ermelo zijn. Nog iets wat ze gemeen hebben: alle wielen zijn in China geboren.

Ik wil dat wiel uit den Bosch wel, maar dat heeft een levertijd van 5 weken. Het wiel uit Wognum dan, een levertijd van 4 weken. Dat schiet niet op, gelukkig is het toch geen fietsweer.

Even naar de dokter, de apotheek, de Aldi. Aldi blijkt nog een electrische fiets van een oude aanbieding te hebben. Of zou het er een zijn die binnen de garantietermijn is teruggebracht? Wel goedkoop, je kunt losse wielen krijgen die duurder zijn.

Sneeuwuil zal het wel weer niks vinden, dit onderwerp. Ik ben vandaag weer uren met het electronicaproject bezig geweest, ook een non-onderwerp. De dokter, dat was wel interessant, maar niet echt iets om op het Wereld Wijde Web te zetten. De poezen dan maar: Noeska houdt haar kop nog net zo scheef maar ze is wel vrolijk en vriendelijk. Dromdrosje heeft een grote persoonlijksverandering ondergaan door de cortisonspuit. Een verandering ten goede, we zijn benieuwd of het blijvend is. Die twee met tandsteen doen al lang weer alsof er niets aan de hand is en met de andere vier is er echt niets aan de hand. Daar krijg je geen log mee vol...

dinsdag 23 augustus 2011, 22:53 lees reacties

Met de computer een schema van een electronisch apparaat tekenen, dat kan met elk tekenprogramma. Maar dan is het wel veel werk, het gaat beter met een programma dat speciaal daarvoor gemaakt is. Als je naar zo'n programma zoekt met onder de zoektermen het woord 'free' dan vind je erg veel. Dat 'free' betekent vaak dat je het programma gratis mag proberen maar dat het pas bruikbaar wordt als je betaalt.

Dat wil ik niet, betalen. Ik zoek verder, vind echt helemaal gratis programma's die het niet zo goed doen. Ik begin bijna te denken: 'alle waar is naar z'n geld' als ik het programma tegenkom waarmee ik bovenstaand tekeningetje maakte. Het is echt gratis en het kan alles wat ik van zo'n programma verwacht. Alleen de weerstanden, dat zijn van die zigzagjes, Europese stijl is om daar rechthoekjes van te maken.

Uurtjes zoeken, uurtjes inleren, wat fijn dat het beloofde mooie weer niet komt. Even naar buiten tussen de buien door. Ik zie niks vermeldenswaards maar dat kan komen omdat ik aldoor aan dat schema loop te denken. Weer thuis probeer ik m'n bedenksel, hoe je weerstanden als rechthoekjes kan tekenen. Werkt!

Nu is mijn geluk volmaakt.

Ik mag dan volmaakt gelukkig zijn, Sneeuwuil is niet gelukkig met m'n log. En van het bovenstaande zal ze ook niet gelukkiger worden. Ze verzoekt me een droom op te schrijven, een droom die ik haar een paar dagen eerder vertelde.

Ik ben aan het fietsen, ergens in de buurt van Maastricht. Een dalende weg, ik hoef nauwelijks te trappen. Er is een pad naar rechts maar dat ziet er nogal zanderig uit, ik ga rechtdoor. Dit pad ziet er uit alsof het gisteren geasfalteerd is met een erg mooi bruin-grijs asfalt. Opeens zie ik een berg kranten op het pad, driekwart meter hoog en veel breder dan het pad. Ik kan de berg niet ontwijken, ik ga er overheen rijden. Dat gebeurt niet, mijn fiets snijdt moeiteloos door de berg. Het pad eindigt in het centrum van Maastricht. Daar is de weg geblokkeerd door een tiental groene vrachtauto's die allemaal aan het laden en/of lossen zijn. Einde droom.

Verklaar dat nou maar eens...

maandag 22 augustus 2011, 23:09 lees reacties

Gisteren was ik in Suikervlied. Aldaar nam ik een kop koffie en constateerde dat daarna de koffie op was. Reden om vandaag weer naar Suikervlied te wandelen, nu met een pak koffie.

Begin van dit jaar snoeide ik dat boompje nadat het was mishandeld door de zwijnen. Ik had het plan om elke dag, nee dat is wel wat vaak. Elke week dan, een foto te maken. En dan al die foto's laten overvloeien zodat je binnen een minuut het boompje tot volle wasdom ziet komen. De eerste groei was wel aardig maar de laatste maanden lijkt er niet veel te zijn gebeurd. Kijk maar, ik krijg wel een beetje zin om het hele boompje uit de grond te rukken.

Dat boompje kan er ook niks aan doen dat ik niet zo slim ben. Ik had een paaltje in de grond moeten slaan, om mijn camera op te zetten. Dan had ik telkens hetzelfde standpunt gehad (totdat de zwijnen het paaltje hadden omgeduwd) Niet dat het boompje daar beter van gegroeid zou hebben...


zondag 21 augustus 2011, 22:49 lees reacties

Nog eens over de LM324. Die heeft 14 pootjes waar je 14 draadjes aan moet solderen. De grote vraag is natuurlijk welk draadje aan welk pootje? Om die keuze wat makkelijker te maken bestaan er tekeningetjes:

Ingewijden snappen alle symbolen maar iedereen zal wel die cirkeltjes zien, genummerd 1-14. Bovenaan is er een hap uit genomen, die correspondeert met een hapje uit het 'echte' ding. De volgende grote vraag is nu: is dit een boven- of een onderaanzicht? Je bekijkt zoiets gewoonlijk van boven, daar vind je de opdruk LM324. Maar als je gaat solderen dan doe je dat aan de onderkant.

Een heel oud probleem. Vroeger hadden radio's lampen, die hadden wel wat minder pootjes. Soms werden die in de richting van de klok genummerd, soms andersom. En waar nummer 1 zich ophield moest je ook weten, en of 't nou een boven- of een onderaanzicht is. Ik ken het probleem al ruim zestig jaar.

Ik weet intussen dat het bij de LM324 om een bovenaanzicht gaat. Ik knip een stukje van een etiket en plak dat aan de onderkant, ik schrijf de nummertjes 1, 7, 8 en 14 er op. Ik weet dat ik aan VCC en GND (bovenste tekening) plus en min 5 Volt moet aansluiten, bij die punten zet ik + en -.

Ik soldeer een hele verzameling weerstanden en condensatoren waar ze moeten. Ik soldeer twee draden aan + en -, ik controleer alles nog een keer. Toch nog een foutje, die weerstand aan punt 7 moet aan punt 8, nu zou het helemaal OK moeten zijn.

Ik sluit de 5 Volt aan en er gebeurt niks. Nog een fout? Dan gebeurt er wel iets, de LM324 wordt gloeiend warm, ik begrijp meteen dat ik toch + en - verwisseld heb. Na al die jaren...

Gelukkig kunnen ze wel wat hebben, als de boel is afgekoeld en + en - aan de juiste punten zitten werkt het wel. Nou nog een klein stapje tussen al dat gesoldeer en het eerder genoemde programma. Maar eerst eens even naar buiten.

Vanmorgen één donderslag begeleid door één millimeter regen, nu zegt de radar dat het uren droogblijft. Ik loop een heel eind door het bos, het is bijna te warm om te lopen maar ik heb m'n kortste kleertjes aan. Weer in de bebouwde kom ik langs de kerk van de Oud Gereformeerde Gemeente. De middagdienst begint net. Dat je op een dag als vandaag een zwart pak aan moet lijkt me een geldige reden om van je geloof te vallen.

zaterdag 20 augustus 2011, 22:51 lees reacties

Er was eens, lang geleden, een schoonzuster Geeske die iets schreef voor een reisgids voor Israël. Daarbij had ze de bijbel nodig. Probleem met de bijbel was dat je er niets in kon vinden tenzij je 'm ongeveer uit je hoofd kende. Nu hebben we Google, maar toen hadden we al de concordantie. Geeske had zo'n concordantie, ik wist niet dat zoiets bestond. Een concordantie is een alfabetische lijst van woorden, in dit geval woorden uit de bijbel. Bij ieder woord staat het nummer van de bladzij(den) waar dat woord voorkomt. Dankzij de concordantie hoef je de bijbel nìet uit je hoofd te kennen om iets te vinden.

Bij de Koran hebben ze het probleem opgelost door alle Moslimjongetjes de hele tekst uit hun hoofd te laten leren. Omdat alleen de Arabische tekst de ware is moet je 'm in die taal leren, ook als dat niet je moerstaal is. Een Moslimjongetje kan elk stukje tekst vinden, zonder te weten wat het betekent...

Ik lees Joshua Foer over geheugentraining. Die maakt me bewust van het nut van zo'n concordantie, vandaar de eerste alinea. Nu hebben we Google en die werkt nog veel beter, je kunt naar meerdere woorden tegelijk zoeken. Uit onze kinderbijbel herinner ik met het verhaal van Ruth en Boaz, dit is de vijfde hit. Google leert me bovendien dat Boaz niet alleen een hereboer is maar ook een zuil. Overigens een van de weinige best aardige verhalen in de bijbel, dat van Ruth en Boaz. Misschien dat ik het daarom, een kleine zeventig jaar later, nog weet.

Met Ruth en Boaz heb je geluk bij Google omdat die namen niet zo vaak voorkomen. Het zou heel mooi zijn als je kon zoeken naar twee woorden waar niet meer dan bijvoorbeeld tien andere woorden tussen staan. Ik vrees dat dit een dusdanig zware belasting voor de Google-computers vormt dat het er niet gauw van zal komen. (noot * * * jet werkt wel leuk. Kies wel nederlands als je dit probeert.)

vrijdag 19 augustus 2011, 23:03 lees reacties

Ik mag al om 08:00 op reis. Naar Putten, met Bereklauw en Okkie maar Aletta. Dierenarts Daan heeft een specialiste, Aletta, voor dierentanden. Tandsteen weghalen, bij katten gaat dat veel patiëntvriendelijker dan bij mensen, namelijk onder verdoving. Die dikke, is dat Aletta? Ik vermoed van wel, ze klinkt erg deskundig: ze vraagt of ze moet bellen als ze elementen moet weghalen. Zouden armlastige baasjes hun kat met een rotte kies laten rondlopen? En wel geld hebben voor het tandsteen weghalen? Ze hoeft niet te bellen. Ik mag B&O omstreeks 16:00 weer komen halen.

Dat komt goed uit, want omstreeks 16:00 mogen we met Noeska en Dromdrosje naar Daan. Noeska, omdat haar ogen zo tranen en omdat haar kop nog steeds scheef staat. Dromdrosje is een groter probleem, die lijkt een vlooienallergie te hebben. Ze heeft allerlei wondjes die we toeschreven aan gevechten met Noeska. Langzamerhand komen we er achter dat die wondjes vlooienbeten zijn, zo zwaar waren die gevechten niet.

Na de behandeling met Stronghold, gisteren, zijn er veel dode vlooien te oogsten bij Dromdrosje, dat middel lijkt beter te werken dan het vorige (Advantage). Of misschien is de druppel-in-de-nek beter gelukt.

16:00, in Putten. Daan ziet het meteen: vlooienallergie. Hij weet dat vlooien een voorkeur hebben voor iemand met een allergie. Hij weet ook wat je daar aan moet doen: een cortison-spuit, dat is gauw klaar. Noeska d'r tranen worden veroorzaakt door een haar die verkeerd uit het ooglid groeit, dat schijnt bij Rexen wel vaker voor te komen. Die haar weghalen heeft geen zin, die komt toch weer terug. Epileren, met een naald in het haarzakje, kan maar dat is een heel gepruts. Niets doen, ogen zo nu en dan schoonmaken met water. Daan beluistert ook haar hartslag, die is wat gedaald. De scheve kop lijkt Noeska niet te hinderen, ze is levendig genoeg.

B&O zijn weer bijgekomen. Terwijl Sneeuwuil allerlei administratiefs doet aan de balie mag ik ze afhalen. Ik krijg van ieder een gebruiksaanwijzing mee en van ieder een potje met een element. De ene had een afgebroken snijtand, de andere een losse snijtand. Ontzettend kleine tandjes.

We laden B&O&D&N weer in, om 17:00 zijn we weer thuis. Je krijgt de dag wel om als je genoeg katten hebt...

donderdag 18 augustus 2011, 22:56 lees reacties

Ellen speelde mij zeer terloops een boek toe van een mij bekende schrijver. Dat dacht ik, Jonathan Foer, daarvan heb ik een boek. Bij nader inzien blijkt het van Joshua te zijn, het jongere broertje van Jonathan. Joshua komt als journalist in aanraking met mensen die aan een geheugenwedstrijd meedoen. Het meest opvallend van die deelnemers is dat ze allemaal zeggen "dit kan jij ook". Joshua besluit dat dan maar eens te proberen en na enige oefening wint hij in 2006 de geheugenwedstrijd. Behalve deze prestatie kan hij ook nog schrijven, dat boek dus!

We hebben nog steeds vlooien. Na de behandeling van de katten worden de vlooien geacht na enkele dagen dood van de kat te vallen. Dat doen ze, maar reeds gelegde eitjes komen nog uit. De nieuwe vlooien moeten eerst op een kat gaan zitten om daarna te overlijden. Dat gebeurt wel maar we vragen ons af of de behandeling van Dromdrosje wel voldoende is geweest.

Je moet een heel klein knijpflesje leeg knijpen in de nek van de kat, net boven de schouderbladen. Dat spul moet door de huid heen in de bloedsomloop komen. Spul waar katten wel tegen kunnen en vlooien niet. Het probleem is dat Dromdrosje zo enorm tegenstribbelt dat je niet precies kunt mikken met dat flesje, je moet maar hopen dat niet alles in haar vacht verdwijnt.

De vorige behandeling was nog geen maand geleden, we willen weer. We gaan naar de dierenarts alhier om acht porties Stronghold te kopen. Het is maar een klein dierenartsje, één dame aan de balie, nul wachtenden. Maar die dame klinkt erg deskundig. Ze bevestigt dingen die we al wisten en ze voegt daar nog wetenswaardigheden aan toe. €90 lichter gaan we weer naar huis.

Daar gaan we meteen aan het werk. Eerst Bereklauw, omdat die altijd zo vecht tegen deze behandeling. Dat gebeurt nu weer, hij weet te ontsnappen. Dan proberen we de aanleiding van deze actie, Dromdrosje te grazen te nemen, dat lukt redelijk goed. Om ons te ontspannen mag Okkie nu, die blijft gewoon stil zitten alsof er niets gebeurt. De andere vijf zijn qua tegenstribbel iets tussen Okkie en Dromdrosje in, dat is te doen. Tenslotte Bereklauw nog eens, ook gelukt.

Nu begint Sneeuwuil zeer fanatiek te stofzuigen. Met het kleinste mondje alle stoelen, banken, randjes, enzovoorts. Na afloop wil ze de stofzak vervangen. Voordat we die in de grijze kliko deponeren plakt ze de ingang dicht zodat er geen vlo meer uit kan. En als 'ie er wel uit kan moet 'ie die kliko nog overwinnen. Om terecht te komen in een tuin waar minstens 1000 vlooien wonen...

woensdag 17 augustus 2011, 23:22 lees reacties

Vandaag gebeurt er niets. Er gebeurt van alles, ik soldeer allerlei electrische dingetjes aan elkaar, ik doe iets met een computerprogramma, we gaan shoppen, maar dit alles levert geen logstof op. Ik neem dan wel eens een kopie van 17 augustus van een vorig jaar om te zien of iemand dat merkt. Maar die van de zeventiende zijn niet erg geschikt: 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010.

Intussen zit Sneeuwuil te bellen met de Kringloper, of zij de zonnebank willen. Nee, dat willen ze niet. Dan een oudijzermeneer, die wil wel maar hij moet wel een hulpje zoeken om de boel de trap af te dragen. Hij klinkt erg vrolijk. Ik begin alvast met het scheiden van de twee helften, in z'n geheel kan hij zeker de trap niet af. Dan belt de oudijzermeneer, nog steeds vrolijk, hij heeft een hulpje, wil meteen komen.

Ik wil de tl-buizen eruit halen om die als afval te storten. Daar ben ik nog niet aan toe, dan zijn de oudijzermeneren er al. Ze zien wat ik ook net zag, dat grote stukken zonnebank geen ijzer maar plastic zijn. Daar worden ze wat minder vrolijk van, het lijkt ze beter om de hele zonnebank maar als afval te storten. Omdat ze er nou toch zijn, met een aanhangwagen, vraagt Sneeuwuil of zij dat willen doen, het transport naar de stortplaats. Hun uren en hun benzine rekenen, ze willen wel.

Ze weten de twee helften heel handig in hun aanhanger te krijgen, na het eerste telefoongesprek is niet veel meer dan een half uur verlopen. Sneeuwuil geeft ze €50 wat ze wel wat veel vinden, maar ze zegt heel blij te zijn. Ik ook, blij, met de logstof...

dinsdag 16 augustus 2011, 23:05 lees reacties

De post brengt Evi, Nick en ik. Ik ben op bladzij 58 heb het uit. Leeftijd: 9+, als die + tot 99 betekent dan klopt dat. Die witte kippen van zondag, die kwamen op de beschreven wijze tot stand, maar in het boek zijn ze niet wit. Mooi boekje, vol grappen èn ontroerend.

Een eindje lopen, maar niet altijd diezelfde wandeling. Dat betekent: eerst een stuk met het autootje. Ik ga naar Staverden, daar weet ik een pad dat er wel aantrekkelijk uitziet maar dat niet erg befietsbaar is. Onderweg een spandoek: 'de scholen zijn weer begonnen', dat houdt in dat er geen parkeerprobleem is op de Staverdenseweg.

Het pad valt niet tegen. Het kruist een aantal malen een beek, soms een zij-beek. Door heel gevarieerd bos, langs moerasachtige velden, geen mens te zien. Via allerlei omwegen kom ik bij de boerderij bij het bezoekerscentrum. Daar loopt een man die er uitziet als de helft van een echtpaar, ongeveer mijn leeftijd. Even verder kom ik een vrouw tegen die me de andere helft van het paar lijkt.

Ze spreekt me aan: "mooi!" Ik kijk haar vragend aan, ik neem niet aan dat ze mij bedoelt. "Stem" zegt ze licht gehinderd. Daarna wenkt ze me mee te komen, een donkere gang in een stal in. Ik loop achter haar aan, we komen bij een paardenstal, daarin staat een zwart paard. Dat laat zich over de neus aaien door de vrouw, "groot hè" zegt ze. Groot, dat klopt. Na deze observatie verdwijnt ze zonder verdere spraakpogingen. Ik kijk nog even rond, ontdek ook nog een Haflinger, die had ze vast niet groot genoeg gevonden.

Terug, richting parkeerplaats. Mijn inschatting qua echtpaar blijkt juist te zijn, ze lopen voor me uit naar de parkeerplaats. Hun autootje staat vlak voor het mijne, hij stapt in aan de verkeerde kant. Rechts stuur? Nee, zij rijdt...

maandag 15 augustus 2011, 22:51 lees reacties

Na dagen van geploeter werkt mijn computerprogramma zo ongeveer. Allerlei verfraaiingen zijn gewenst, maar het basisidee klopt. Nu de bijbehorende electronica nog. Daarbij horen vier chips, eentje daarvan is u allen welbekend. Hoe die ene werkt is heel goed beschreven in een heel goed vindbare tekst. Van de andere drie doet eentje het precies zoals hij het zou moeten doen en van een andere kan het me niet zoveel schelen wat 'ie doet. Maar de derde...

Op z'n rug staat de naam van de fabrikant: Sino Wealth. Chinese Rijkdom, dus. Die fabriek kan je vinden, in Shanghai. Op de rug van de chip staat eveneens een typenummer. Als je dat nummer zoekt vind je alleen maar Chinese meneren die je de chip willen verkopen maar niemand die wil zeggen hoe hij werkt. Eindelijk vind ik een tekst die ook niet echt helpt. Google biedt aan om 'm te vertalen, fascinerend, maar het lijkt niet over die chip te gaan.

Je hebt maar heel weinig goede vertaling nodig om een verhaal te begrijpen. Een mooie test voor 'begrijpend lezen'. 'Ze is 90', zou daar bedoeld worden 'Ze is van 1990'? En boeketten maken, daar kunnen ze ook wat van in China. Nou ben ik weer een hele tijd bezig met dat verhaal in plaats van m'n chipprobleem op te lossen...

zondag 14 augustus 2011, 23:12 lees reacties

Een heel verre reis vandaag, helemaal naar Ophemert. Ellen gaat mee, ik haal haar van het station. Ik wil net met een paraplu naar het perron om de trein uit Zwolle op te wachten en dan stapt ze uit een auto! Een wonderbaarlijke lift. In Ophemert treffen wij Marja en Wout en een aantal kippen.

Die zwarte lijkt een haan maar is een kip. Marja weert hanen vanwege het gekraai. De hele groep stond leuk bij elkaar maar toen had ik de camera niet paraat.

Er is een sympathieke hond, hoewel sommige postbodes daar anders over denken. Echte bezoekers bijt hij niet, ook Jacqueline en Koen niet, die arriveren even later. Hij is moeilijk te fotograferen omdat hij meteen met de fotograaf wil spelen. Toch moet het, want Sneeuwuil wordt verzocht hem te tekenen.

Als je goed kijkt kan je ook nog een aantal witte kippen ontwaren.

Marja heeft een fraaie lunch gecomponeerd met, onder andere, eetbare bloemen. Veel gesprekken, soms alleen maar leuk, soms ook nog heel interessant, maar moeilijk om ze hier even weer te geven.
Een detail: Mascha's baby is een jongetje.
De terugreis, zonder Ellen, die blijft te O. Ik wil dezelfde route volgen als de omgekeerde heenweg maar Tomtom wil dat niet berekenen. Die wil helemaal over Utrecht, of hij wil via een veerpont. Dat laatste dan maar, ik trotseer Sneeuwuils watervrees. We zien stukjes Nederland die we nooit eerder zagen. Die twee enorme nieuwe kerken in Barneveld bijvoorbeeld.

zaterdag 13 augustus 2011, 23:03 lees reacties

Goed nieuws: de katten hebben het raampje niet open gekregen. Ik breng de magneetsnapper aan, nou lukt het open krijgen ze vast niet meer. Verder met m'n computerprogramma, het vordert langzaam maar het vordert wel.

Nog meer goed nieuws: bezoek van Iris. Zonder Auke, die is aan het geldverdienen. We vieren haar verjaardag, wel een dag te vroeg. Daarna lopen we door Ermelo, we zien dat er veel huizen te koop staan. Iris denkt dat Auke niet in Ermelo wil wonen, ze is zelf ook niet zeker. We komen door het centrum, daar zijn wel drie flitsende winkels. Terug door de Rozenlaan, de leukste laan van het centrum. Maar daar staat niks te koop.

Wat is leuker, een stad of een dorp? Als je een werkje binnenshuis hebt dan doet het er weinig toe waar dat huis staat. Als je op natuurschoon uit bent zit je in de meeste dorpen beter maar als je het even niet meer weet helpt een stad. Radewijk, dat was nog minder dan een dorp, toch kan ik daar nog wel eens nostalgisch over doen...

vrijdag 12 augustus 2011, 23:05 lees reacties

Al een jaar of dertig weet ik wat die 'b' betekent. In een computerprogramma, als je 'm vergeet doet het programma wel wat maar niet dat wat je wil. En omdat de computer niet zegt "je bent de b vergeten" zoek je heel lang op allerlei verkeerde plaatsen. Behalve dat lees ik iets over een algoritme. En ik lees ergens anders over een algoritme dat hetzelfde zou moeten bereiken langs een iets andere weg. Een van de twee lijkt niet te kloppen. Drie kwartier later lijken ze allebei niet te kloppen maar na nog een kwartier heb ik het door: ze werken anders maar toch wel met hetzelfde resultaat.

Zo kan je uren bezig zijn. Het grote voordeel van werken op de computer is dat je alle rommel met een simpele 'delete' kan opruimen. Toch wordt het tijd voor iets anders, het raampje. Ik draai er gauw even een schroefje in, merk niet dat ik daarmee de boel enigzins forceer. Merk het wel, maar als het te laat is. Een kleine reparatie, alles bij elkaar tien minuten verloren. Maar nieuwe plamuur, nu moet ik weer heel lang wachten voordat ik dat kleine plekje weer blauw kan verven.

Tijd genoeg voor een reisje, Sneeuwuil wil naar Putten, de Kringloper. Daar zijn we al een tijd niet geweest, ze heeft nu een heel goed doel: kleren wegbrengen! We kijken nog even rond maar er is niets dat we nodig hebben. Zij kijkt bij de kleren, gelukkig hangt het net ingebrachte er nog niet bij.

Volgende doel, Formido, eveneens in Putten. Je zou het niet verwachten maar die heeft spijkerbroeken. Ik heb er al twee, maar die zijn nogal versleten, Sneeuwuil wil dat ik nieuwe neem. De exploitant van deze Formido is veel te actief, als je iets een jaar geleden gevonden hebt dan is het nu vast en zeker ergens anders. Helemaal achterin de (enorme) winkel zijn nu de spijkerbroeken, als ze de volgende keer maar niet helemaal verdwenen zijn.

Een supermarkt in Putten, dan nog twee in Ermelo, we zijn uren bezig. Nou eerst maar eens zien of die broek past...

Om 22:45 ontdekt Okkie dat je aan de Larousse kunt krabben. Het raampje is klaar maar nog niet gemonteerd. Een pianoscharnier is heel gemakkelijk aan te brengen, dat doe ik terwijl de katten hun avondmaal krijgen. Het magneetsnappertje, dat is niet zo simpel. Sneeuwuil bedenkt dat je het raampje kan laten klemmen door stukjes gum tussen dit nieuwe en het oude raampje aan te brengen. Ze versnijdt een gummetje zodat precies de goede klemkracht ontstaat. We kunnen er de nacht mee in.

donderdag 11 augustus 2011, 22:46 lees reacties

Het autootje mag naar de garage, APK. Dat mag al om acht uur, om vijf over acht loop ik terug naar huis. Ermelo zonder al dat volk, het heeft wel iets. De meeste winkels nog dicht, mooi, ik wil toch niks kopen. De fietsenwinkel ook nog dicht maar ik heb alle electrische fietsen al gezien, veel te duur.

Thuis verder aan het rechterraampje voor de kast. De Larousse heeft de nacht zonder bescherming moeten doorstaan, dat is gelukt. Als we het goed stil houden voor Dromdrosje kan het nog wel een nachtje. Ik kan best vlug een raampje maken maar het moet ook nog geverfd en zelfs acrylverf droogt niet snel genoeg om het vandaag al af te krijgen.

Om 11:00 belt de garagist al, het autootje mag weer een jaar. Ik was net bezig met m'n computerprogramma, ik ontdekte een enorme fout. Als je maar weet wat er fout is dan is het meestal niet zo moeilijk het goed te maken, ik wil nu best even naar de garage wandelen.

Weer thuis, de eerder op het raampje gesmeerde plamuur is droog, schuren en grondverven. Nou mag ik van de grondverf pas om 18:00 verder met dat raampje, veel tijd om de programmeerfout op te lossen. Dat doe ik, het programma is nog niet perfect maar wel stukken beter.

Na 18:00. Een groot wonder, ik heb nog wat van die blauwe verf. Net genoeg om het raampje twee keer te verven. Morgen de tweede laag...

woensdag 10 augustus 2011, 23:20 lees reacties

Een stukje van de foto van zaterdag. In het midden een deurtje dat de achterliggende snuisterijen beschermt tegen de katten. Rechts een stukje van de Larousse. Onzichtbaar daarvoor een plaat perspex met een doel als dat van het deurtje. Erg onhandig, die plaat, was het ook maar een deurtje. We kijken wel vaker op Wikipedia dan in de Larousse, maar toch. Het deurtje in het midden scharniert rechts, als daar nog een deur naast zit blokkeert die het scharnieren.

Als ik nou eens dat deurtje links laat scharnieren, met andere woorden 180° omdraai? En dan daarnaast een deurtje dat rechts scharniert, dat moet kunnen. Omdat ik wel heel lang met m'n hard- en software problemen bezig ben ga ik dat maar eens doen, het deurtje omdraaien. Het meeste werk lijkt me het verplaatsten van het magneetsnappertje. Dat had ik onzichtbaar gemonteerd, dat moet weer.

Zoals jullie op de zaterdagfoto gezien hebben bevindt deze kast zich boven de tafel waarop vier dozen met evenveel katten staan. Merkwaardig genoeg slapen ze alle vier en blijven ze ook slapen. Een pianoscharnier, da's wel heel erg makkelijk. Alle schroefjes er uit, deurtje draaien, alle schroefjes er weer in. Dan met de beitel een uitsparinkje voor het magneetje maken. Het meeste werk blijkt het opruimen van alle houtspaanders.

Even naar Gamma, latjes, nog een pianoscharnier, nog een magneetsnapper. Maar nou eerst nog een stukje programma schrijven. O nee, eerst het Ermelo's Weekblad lezen:

Die daar rechts, als die maar niet van d'r geloof valt...

dinsdag 9 augustus 2011, 22:54 lees reacties

Vandaag heel veel tijd besteed aan het het schrijven van een heel klein computerprogramma. Het vordert wel maar er zijn nog geen toonbare resultaten. Tussendoor het electronica project. Het vordert wel maar er zijn nog geen toonbare resultaten.

Druk, druk, druk, maar geen logstof...

maandag 8 augustus 2011, 22:53 lees reacties

De voegen in het badkamertje zijn niet wit en niet grijs. Dat zijn de makkelijke kleuren maar voegenspul heeft Gamma in veel meer varianten. Beige? Ja, beige! Nat lijkt het veel donkerder dan de bestaande voegen, ik ben erg benieuwd naar de droge kleur. Als die erg afwijkt zou ik het hele badkamertje met beige kunnen voegen...

Tijdens het droogproces probeer ik een computerprogramma te schrijven. Dat moet iets doen met een lange rij bytes. Precies de helft van die bytes wordt verkeerd verwerkt maar ik begrijp wat er verkeerd aan is. De andere helft wordt ook verkeerd verwerkt maar op een helemaal onbegrijpelijke manier. Ik ben twee uur bezig, het programma is maar 34 regels lang, maar wat is er nou mis mee?

Tijd voor wat buitenlucht. Terwijl ik richting Suikervlied loop weet ik opeens wat ik fout deed bij het programmeren. Daarna heb ik oog voor de omgeving: grote oppervlakken bedekt met springbalsemien. Ik kom een moeder met twee kinderen van 3 en 4 tegen. Ze wandelen heel vrolijk, wel een kilometer van de dichtstbijzijnde bebouwing. Ze worden gevolgd door hun kat, ze wachten op hem, manen hem aan om door te lopen.

Ik heb niets te doen in Suikervlied behalve even rondkijken. Verder langs het mededelingenbord:

Waar precies, dat staat er niet bij. Wat dat moet kosten ook niet.

Terug door het bos. De stilte wordt verstoord door een telefonerende vrouw. Ze heeft een kind dat geruisloos rondscharrelt maar zij verheft haar stem. "Verdwaald" hoor ik, en iets over rode paaltjes. Ik vraag of ze echt verdwaald is, om daarop te reageren wil ze haar gesprek wel even onderbreken. Ze vraagt waar de Drieërweg is, nou dat weet ik. Precies 180° de andere kant uit. "De zon in je rug houden", zeg ik nog maar of ze dat snapt?

(Als die vrouw in Spanje de zon in haar snuit had gehouden was ze geen 18 dagen zoek geweest. Enig besef van het verband tussen 'zuid' en 'zon' zou kinderen op de basisschool moeten worden bijgebracht. Maar misschien wist ze niet eens dat ze naar het zuiden moest...)

Thuis. De voegen zijn droog, kleur is OK. Programma na correctie: ook OK!

zondag 7 augustus 2011, 23:06 lees reacties

Even zoeken, waar is de tegelsnijmachine gebleven? Gevonden, maar hoe werkt 'ie ook al weer? Dat kan eigenlijk maar op een manier, even een onbelangrijk tegeltje versnijden. Ja, klaar voor het echte werk. Slechts drie tegels waarvan ik er een onversneden ga gebruiken. Even meten met de nieuwe rolmaat, snijden, plakken. Nou de voegen nog, ik dacht nog van dat voegspul te hebben, verkeerd gedacht. Mooi, dan heb ik maandag wat te doen.

Sneeuwuil sorteert intussen haar schoenen en haar kleren. Van beide soorten mag wat weg, zoveel zelfs dat we een gehaat schoenenrek ook weg kunnen smijten. Het rek bestaat uit aluminium buisjes gevat in een plastic geraamte. De buisjes kan ik vast nog wel eens gebruiken, het plastic vergruizel ik.

Tijd voor het electronica project. Ik zou de soldeerbout wel eens ter hand willen nemen maar ik moet eerst nog wat studeren. Dat doe ik, geen logstof. Hee, bijna de keukenkast vergeten, daar had ik het plafonnetje uitgesloopt om bij het buisje van 32 mm. te kunnen. Plafonnetje er weer in, de verzameling diepvriesbakjes die hier woonde kan terug. Nu moet ik nodig naar buiten, volgens de regenradar is het een uurtje droog. Dat blijkt te kloppen, de enige gebeurtenis op de wandeling was dat het niet regende...

zaterdag 6 augustus 2011, 23:16 lees reacties

Ik rol m'n rolmaat uit, door een gat onder het bad naar een gat ergens anders. Bij dat laatste gat leg ik het einde van de rolmaat precies waar ik het hebben wil. Dan terug naar het eerste gat: vijfentachtig centimeter. Ik zaag een buis op vijfentachtig centimeter. Nu is er nog een stalen profiel, daar moet een uitsparing in. Staal, ja, dat wel, maar heel dun staal, het kan met de blikschaar. Als die actie voltooid is blijk ik in één moeite door drie centimeter van de rolmaat te hebben geknipt.

Nog een buis, ruim een meter, twee bochtjes, lijmen, klaar. Douchekraan open, het water loopt beter weg dan vroeger, de buizen lekken nergens. Tijd voor een wandeling naar Gamma, ik wil drie zadels hebben om de buis waarboven Sneeuwuil d'r kleren gaat hangen te fixeren. Nu ik er toch ben, ook maar een nieuwe douchekop.

De hedendaagse douchekop heeft een binnenwerk dat niet zo goed tegen water kan. Groenig plastic sproeiertjes waar in den beginne een zeer fraaie straal uit komt. Na een jaar of wat slibt een deel van de sproeiertjes dicht, de rest verdwijnt. Gevolg: drie of vier harde stralen. De douchekop bij het bad heb ik al eens vervangen. De douchekop van de douche viel helemaal uit elkaar, die heb ik toen (tijdelijk) door de afgedankte kop van het bad vervangen. Tijdelijk, da's ook al weer een jaar of drie.

Gamma heeft douchekoppen in alle prijsklassen. De duurste die ik kon vinden kost €79,50. Gemiddeld kosten ze €10 tot €20. In een bak ergens onderaan liggen er een aantal van €2,95, die neem ik natuurlijk! Terug langs Action, een rolmaat van vijf meter, nog mooier dan die verknipte, voor €0,98.

Thuis. Douchekop monteren, zes schroeven in de drie zadels, klaar. O nee, drie tegels nog, maar dat mag wel even wachten. Hoewel het nog lang geen kerstmis is ga ik tòch even douchen!

Je kan wel zien dat 't familie is. Ze hebben prachtige dure nesten maar ze liggen het liefst in een gratis doos.

vrijdag 5 augustus 2011, 22:54 lees reacties

17 sept '05, bijna zes jaar geleden. Een gat voor een pijp van 110 mm. voor alle waterafvoer van het badkamertje. Afvoer vanuit de douche linksom langs het bad naar die pijp, met wel heel weinig afschot. Vandaag liep het bad leeg en de douche vol. Omdat de douche maar een klein randje naar de rest van het universum heeft liep ook het badkamertje vol.

Vijf jaar geleden dacht ik al, ik had beter rechtsom kunnen gaan. Daar zit een 32 mm. buisje, afvoer van de cv-ketel. Maar ik vond 110 zoveel mooier dan 32 dat ik linksom ging. Dat alsnog veranderen, dat is veel te veel breekwerk, dacht ik toen. Maar vandaag heb ik een dappere bui, ik breek een stukje gipsvezelplaat weg, ik sla twee tegels stuk en ik maak een plan.

Boven het buisje van 32 mm. hangen Sneeuwuil d'r kleren, er omheen staan Sneeuwuil d'r schoenen. Heel veel kleren en heel veel schoenen, ik verplaats alles naar een veiliger oord. Nu kan ik nog een stukje gipsvezelplaat weg halen. De onderkant van de badkuip wordt zichtbaar, ik kan al zien waar ik de nieuwe afvoer gedroomd heb. Naar Gamma!

Ik bestelde iets in Hongkong op 31 juli. Vaak duurt het wel een maand voor je bestelling komt. Ik wil de deur uitgaan, naar Gamma, daar is de post, een pakje uit Hongkong! Onderdeel van het electronicaproject, maar eerst Gamma. Een T-stuk, een eindkap, bochtjes, pijp, een heel gepuzzel, ik geloof dat het klopt.

Weer thuis, even in het pakje uit Hongkong kijken. Ja, precies wat ik bestelde, nou nog zien of 't doet wat 't zou moeten doen. Maar eerst moet het badkamertje af. Ik zaag de afvoerbuis van de douche door. Op twee plaatsen, de zaagsnee rechts kan met het zaagmachientje. De zaagsnee links, die moet met de hand, erger nog, met de linkerhand! Het lukt, de rafels er af en een eindkap er op. Het bad kan weer, de douche nog lang niet.

Het 32 mm. buisje loopt door een keukenkast. Ik loop aldoor heen en weer van keukenkast naar zolderhoek, ongeveer evenveel lichaamsbeweging als 30 kilometer fietsen. Ik zet het T-stuk daar waar ik het gedacht had. Nou nog een lastig stuk pijp, dat bewaar ik voor morgen...

donderdag 4 augustus 2011, 23:07 lees reacties

Dat kastje voor mijn electronica project is bijna klaar, maar opeens bevalt het me niet meer, ik begin opnieuw, zie foto. Scherpe opmerkertjes herkennen een oplader in het gefotografeerde. Opladers voor NiCad batterijen zijn er genoeg, NiCad batterijen niet meer. Het apparaatje gaat werken op vier batterijen, daar is dit een mooie houder voor.

Die drie contactdingetjes had ik in het kastje van gisteren gelijmd met secondenlijm. Wat is die lijm waanzinnig sterk! Ik moest het kastje in stukken zagen om de contacten er uit te krijgen.

Tijd voor een fraaie wandeling. Nou ja, fraai, dwars door Ermelo naar het industrieterrein. Daar is het bedrijfje dat een electromotor in je fiets wil zetten. Een heel vriendelijke heer vertelt mij van alles over electrische fietsen, leuk om te horen. Minder leuk wordt het als hij de prijs noemt: €845,00. Ik ga maar verder met het electronische gedoe, dat heeft tot op heden €0,60 gekost.

woensdag 3 augustus 2011, 23:20 lees reacties

De juiste zoekterm, daar gaat het om. li ion fiets kit bijvoorbeeld. De eerste hit is al heel aardig, maar die €599, kan dat niet wat minder? Ja, hiero, €499. Ik moet een tabel gaan maken van alles wat er te koop is. Het kan zelfs in Ermelo gevonden worden, maar die willen niet zeggen wat 't kost.

Veel tijd besteed aan het electronische apparaatje. Het moeilijkst is de buitenkant, er moet een min of meer solide huisje omheen. En het moet op de computer worden aangesloten, er is een programma nodig. Als ik weken lang niets van mij laat horen dan ben ik aan het programmeren.

Sneeuwuil vindt dat ik het huis wel eens kan verven als ik toch niet fiets. Maar het huis is al geverfd, alleen het randje onder het raam naast de keukendeur, dat ziet er niet uit. Een zuidgevel, dat is een van de oorzaken van de bladders. De andere oorzaak is Dromdrosje, die staat daar altijd te krabben als ze naar binnen wil. Zoals vaker gemeld, die kan wel door het kattenpoortje naar buiten maar ze gelooft niet dat de andere richting ook werkt. Zelfs als je haar met enige kracht door het poortje naar binnen duwt gelooft ze nog niet dat ze dat een volgende keer zelf kan.

Ik krab het randje af en verf het. Nu maar hopen dat de verf droog is voordat de keukendeur dicht moet, anders gaat Dromdrosje in de natte verf staan krabben. En morgen moet er nog een laagje op!

Het laatste nieuws op RTL4, 19:30. Leonard heeft zich laten neppen door Telefoonboek.com. Dat was te zien. Het zou nog steeds te zien moeten zijn via rtl gemist maar mijn computer wil niet meewerken...

dinsdag 2 augustus 2011, 23:10 lees reacties

Ik wil een LM324. Op ebay kost 'ie $0.99. Voor die prijs krijg je er drie, de verzending is gratis. Een electronisch dingetje, eens zien of de electronicawinkel in Harderwijk 'm ook heeft. Ik fiets naar Harderwijk.

Warm, weinig wind maar dat beetje wel mee, dus nog warmer. Net binnen de bebouwde kom van Harderwijk gaat het hartritmecomputertje weer op tilt. Ik fiets heel langzaam naar de winkel, daarbinnen is het wat koeler, het hartritme wordt weer normaal. Ze hebben 'm, wel eentje voor €0,60! Ik neem 'm toch maar, hier hoef ik er geen weken op te wachten.

Een LM324 is vier keer hetzelfde in één huisje. Datzelfde is een versterkertje, bijvoorbeeld voor een electronisch meetapparaat. Zestig jaar geleden bestond zoiets niet, als ik iets had willen maken dat functioneel hetzelfde was dan had dat minstens ƒ100.- gekost. En in die tijd was het uurloon van een arbeider drie kwartjes...

Ik loop een eindje door Harderwijk, het hart doet weer wat gewoner. Dan fietsen richting Ermelo, het ritme neemt toe. Ik kom langs de Harderwijkse Kringloper, ik ga even naar binnen. Een groot gebouw met een grote koele ruimte, ik voel me stukken beter. Ik zou tot zonsondergang hier kunnen blijven maar deze Kringloper is nogal saai.

Verder, het blijft sukkelen met dat ritme. Tot het zich opeens, zonder duidelijke reden, helemaal vanzelf, herstelt. Ik zou nu nog wel een heel eind kunnen fietsen, maar ik ben al bijna thuis. Vrolijk fluitend zet ik mijn fiets in de schuur. Als Sneeuwuil dat gefluit snapt vaardigt ze meteen een fietsverbod uit. Maar dat had ik zelf ook al bedacht.

Post uit Zeeland:

maandag 1 augustus 2011, 23:05 lees reacties

Wind uit het Z.O, naar Uddel! Heen kies ik mijn weg zorgvuldig zodat ik maximaal bos en minimaal andere fietsers zie. Door het bos weinig wind. Terug neem ik het pad over de hei met wind mee. Daar zie je toch een paar van die 16686736 Nederlanders. De bejaarden zijn geen probleem meer, die hebben allemaal een elektrische fiets. De gezinnen met kindertjes zijn ook geen probleem omdat ze dezelfde wind mee hebben.

Sneeuwuil: de hei begint inderdaad te bloeien. Ik fietste over het pad waar ik jaren geleden een zandhagedis zag. Toen had ik geen camera bij me, nu kom ik er minstens maandelijks met de camera. Vandaag, de zandhagedis! Maar toen ik m'n camera gevonden had, aangezet had, in de goede richting gedraaid had was 'ie natuurlijk weer verdwenen. Onder de bloeiende hei, dat wel.

Sneeuwuil wil ook mij aan de elektrische fiets hebben. Nou, daar moet ik nog eens even over googelen. Ebay heeft iets leuks. O nee, veel te duur, daar moet nog een accu bij. Marktplaats heeft iets zonder verzendkosten...

Sneeuwuil maakte een foto. In het kader van de vlooienbestrijding hebben we alle doosjes van de katten weggegooid. Ze hebben nu andere doosjes, wel wat kleiner, maar dat lijkt niet te hinderen.

Vorige week waren we met Noeska bij de dierenarts. Ze krijgt nu 10 dagen een bloeddrukverlagende pil, ze heeft dat scheve kopje nog. Verder is ze de ene dag vrolijk alsof er niets aan de hand is, de andere dag (vandaag) lijkt ze niet veel zin in het leven te hebben. De gebruikelijke strijd met Dromdrosje is wat minder heftig, da's wel mooi meegenomen...

nog even naar juli?