frankslog
naar september 2006
donderdag 31 augustus 2006, 05:59 lees reacties
"With a little help from my friends"
Er moet nog minstens één wieltje bij, in de afgebeelde stand zal de robot niet ver komen. En het allerbelangrijkste ontbreek nog: de electronica. Mijn beide leveranciers mailen dat ze de bestelde onderdelen verstuurd hebben. Ik wacht...
Nog steeds dikke wolken, maar er valt bijna geen regen uit. De wind waait uit richting Harderwijk, ik ga eens proberen of ik nog kan fietsen. Ik kom langs een gloednieuw huisjesterrein, nog 7 van de 30 'recreatiewoningen' zijn te koop. Een zuiver rechthoekig terrein, met zuiver rechthoekige huisjes, in twee kaarsrechte rijen gebouwd, een kaal veld tussen de rijen. Het doet erg aan een concentratiekamp denken.
De dikke wolken worden vervangen door dunnere, waaruit wèl een enkele druppel valt. Hoe snel zou een druppel vallen? Niet steeds sneller, zoals een baksteen, maar afgeremd door de lucht, ik schat zo'n drie meter per seconde. Hoe hoog zouden de wolken zijn? Een kilometer? Dan doet regen er 333 seconden over om vanuit een wolk mij te bereiken, vijf en een halve minuut. Die regen zou dan nog afkomstig zijn uit de nu verdwenen dikke wolk.
Lastig, zonder internet fietsen. Later, thuis, zoek ik naar valsnelheid regen. Het blijkt dat elke niet al te gekke schatting goed is, aan dat hele internet heb je niks.
Ik wil een klein stekkertje hebben, ik weet in Harderwijk één electronicawinkel. Vlak naast een huis dat we ooit bekeken hebben met koopplannen. Hadden we dat nou maar gekocht, dan had ik wel geweten dat die winkel op woensdagmiddag gesloten is. Een andere wens dan maar. Ik wil tandwieltjes hebben, ik weet in Harderwijk één modelbouwwinkel. De winkeldame zegt dat ze geen tandwieltjes hebben, "tegenwoordig wordt alles electronisch geregeld". Ik zou een discussie over 'koppel' kunnen beginnen, maar ik geef het op.
Ik loop terug naar mijn geparkeerde fiets, stuit dan toevallig op de bibliotheek. Eens kijken of daar het blad 'De Modelbouwer' is voor betere adressen.
Dat blad hebben ze. Een hedendaagse modelbouwer blijkt iemand te zijn die peperdure bouwdozen in elkaar zet. Een beter adres in Harderwijk kan ik niet vinden, ik geef ook dat op.
Intussen is het steeds beter weer geworden. Ik fiets verder, langs het Wolderwijd. De nogal harde wind komt uit het noordwesten, precies dwars. Gewone strandbezoekers vinden dit geen weer, maar de windsurfers wel. De parkeerplaatsen staan vol met duitse kampeerauto's, het water is vol duitse surfplanken. Ze gaan aanzienlijk sneller dan mijn fiets.
Het wordt steeds warmer. Ik trek mijn jas uit, sla links af, laat me door de wind naar huis blazen. Eens kijken of het ideale stekkertje niet in mijn eigen verzameling rommel zit...
woensdag 30 augustus 2006, 06:14 lees reacties
Die twee speelgoedauto's van zondag j.l. hebben in hun buik een vak voor batterijen. De contacten in dat vak zijn natuurlijk aangetast, zoals alle batterijenvakken waarin je te lang de overleden batterijen laat zitten. Ik kies de auto met het mooiste vak en zaag vervolgens alles er af wat niets met dat vak te maken heeft. De motoren had ik er al uitgehaald, de rest kan ik nu weggooien.
De motoren hebben allerlei uitsteeksels die er af kunnen. Kortom ik ben heel aangenaam aan het zagen. Ik zaag meteen maar een plaatje MDF wat de basis van de robot moet worden. Ik loop wel twintig keer heen en weer tussen de schuur (zagen) en de keukentafel (meten en denken), wel tien keer word ik daarbij tamelijk nat. Niet erg, als m'n MDF maar niet nat wordt.
Nu wil ik lijmen, twee wielen aan twee assen en stukjes MDF aan stukjes plastic. Dat gaat goed met secondenlijm, maar de secondenlijm is op. Weer eens naar Gamma, daar heeft ook bij de secondenlijm de vooruitgang toegeslagen. Er blijken wel tien soorten te zijn, en die tien ook nog eens in twee merken. Ik ben minutenlang bezig met het bestuderen van de gebruiksaanwijzingen. Tenslotte kies ik iets van €2,95.
Op weg naar de kassa zie ik oplaadbare batterijen, die wil ik ook! Duur, een pakje van vier voor €11,95, maar wel met grote capaciteit (2500maH). Lijkt me perfect. Hoofdrekenend kom ik op bijna €15, ik betaal, krijg wisselgeld. Bij Gamma komen de betaalde waren op een lopend bandje wat niet altijd loopt. Ik moet graaien naar het gekochte, met in m'n andere hand een portemonnee, het wisselgeld en het bonnetje.
Kleine dingen zitten bij Gamma meestal op een heel groot stuk karton, met heel taai plastic er omheen. Daarom loop ik altijd naar de inpaktafel om alles uit te pakken. Omdat ik m'n handen vol heb houd ik een papiertje tussen m'n lippen, gooi een ander papiertje in de afvalbak, stop dan de portemonnee waar hij hoort, fatsoeneer de verpakkingen. Buiten de winkel merk ik pas dat ik nog steeds een papiertje tussen m'n lippen heb: het bonnetje! Wat heb ik dan weggegooid?
Terug, de winkel in. Ik kreeg een €5 biljet, dat zit in m'n portemonnee. Of had ik dat al? De afvalbak zit halfvol met, ja, met afval, geen bankbiljetten. Maar een ander papiertje dan het bonnetje en het €5 biljet had ik niet, het kan niet anders dan dat ik het biljet heb weggegooid. Zo wordt die robot wel erg duur...
Nou, dat is er weer eens eentje voor de stommiteitenverzameling. Maar het loopt goed af. Na lang speuren vind ik het biljet toch bij het afval, bovendien is mijn arm net lang genoeg zodat ik niet de hele bak hoef om te keren. Toch maar half tevreden naar huis. Nu ga ik een seconde lijmen.
dinsdag 29 augustus 2006, 06:11 lees reacties
De verleiding om eens wat prachtige wolkenfoto's te maken is groot. Lekker groot op het weblog zetten, is er alweer een heel stuk vol. Maar het is te makkelijk, bovendien zien jullie allemaal precies diezelfde wolken wat vroeger of wat later. Een wolkenfilmpje dan, van 08:00 tot 20:00, 12 uur, dat is 60x12=720 minuten. Elke minuut een beeldje opnemen, dat met ongeveer 10 beeldjes per seconde afspelen: een dag in 72 seconden. Met de webcam aan de oude laptop kan dat automatisch, ook te makkelijk en al veel vaker vertoond.
Dan maar eens naar buiten, tussen de buien door. Een foto van de dertien passiebloemen, ook niet leuk genoeg. De rare plant dan maar, hoewel hij niet echt op z'n mooist is.
Een jaar of vijf geleden waren we ook al op die rommelmarkt in Voorthuizen. Parkeerplaats zoekende waren we in een nieuwbouwwijkje terecht gekomen vanwaar een voetpad naar de rommelmarkt voerde. Naast dat voetpad zagen we 'm voor het eerst, de plant. Nog helemaal groen, dan vind ik 'm het leukst. Toen we het Hanengewei kochten was het winter maar de volgende zomer bleek er hier ook zo'n plant te groeien. Inmiddels kan je al van een plantage spreken.
Dat paar van 25 juli en daar dan de man van. Die man wist hoe die plant heette, de latijnse naam. Had ik nou maar beter opgelet. (Van het paar niets meer gehoord, het buurhuis is nog steeds te koop.) Zou dat nou iets met de klimaatverandering te maken hebben, die rare planten?
Wat de robot betreft, ik ben zover met m'n studie dat ik geld ga uitgeven voor de electronica. €17,15 gaat naar een webwinkel in Amersfoort, €9,95 naar een meneer in Eindhoven. Ik hoop dat het daar bij blijft...
maandag 28 augustus 2006, 06:02 lees reacties
Ik probeer wel eens een stukje weblog extra te maken. Als noodvoorraad, voor het geval dat er niets te melden valt. Maar zonder de deadline van zo ongeveer 07:00 iedere dag lukt het niet. Nu is het zover; er is niets te melden. En die noodvoorraad, die is er dus niet...
Wat er wel gebeurde is dat ik de halve dag bezig ben geweest met het bestuderen van microprocessoren. Er is heel veel studiemateriaal op het WWW, van zeer wisselende kwaliteit. Na een uurtje lezen krijg ik een sterke neiging om in slaap te vallen, dan ga ik wat practisch werk doen aan de motortjes. Als ik dat in de kamer probeer te doen dan gaan A&A helpen, dat schiet niet op.
Dat practische werk duurt alles bij elkaar ongeveer een kwart dag, blijft er een kwart dag over. Die heb ik nodig om deze tekst bij elkaar te schrapen. Ik vind het nu wel weer genoeg, ik ga verder met de studie.
Toch nog een gebeurtenisje: een loglezertje in Sulaimaniya, om drie uur zondagmiddag. Moest dat lezertje de grens niet al over zijn? Of is dit weblog opeens populair geworden bij Koerden in het algemeen? Dat zal dan na dit stukje wel weer voorbij zijn.
"Het regent, o wat regent het, ik hoor het in mijn warme bed". Fragment van een kindergedicht waar ik mee wakker word. Ik hoor het niet alleen, ik voel het ook. Als het raam van de slaapkamer iets te ver open staat dan spettert het op mijn tenen. "Ik hoor de regen zingen", de verdere tekst herinner ik me ongeveer, maar niet letterlijk. Ik weet nog wel dat ik dat 60 jaar geleden een heel leuke tekst vond.
Google vindt moeiteloos het hele gedicht, "uit mijn warme bed" hoort het te zijn. Adama van Scheltema, zo had ik ook wel willen heten.
zondag 27 augustus 2006, 06:22 lees reacties
Voorthuizen, even in het archief kijken. De plaatsnaam vind ik een paar keer, maar niet het bijbehorende feit. Dat is de jaarlijkse rommelmarkt. Het leuke daarvan is dat die in een aantal straten van een gewone woonwijk gehouden wordt. De bewoners zetten hun hele interieur op de stoep, daar lijkt het in elk geval op. Ergens in mijn fabelachtige geheugen zit 26 augustus, naar Voorthuizen dus.
Die strook gras, die stond toch ook altijd vol? En al die uitgestorven dwarsstraten? Ergens klopt er iets niet, ik zal me toch niet in de datum vergist hebben? We keren om, zien dan een heel klein bordje 'rommelmarkt', even later een nog kleiner bordje. Door het aantal geparkeerde auto's wordt steeds duidelijker dat de zaak dit jaar anders georganiseerd is. Met enige moeite vinden ook wij een parkeerplaats.
Dan de rommelmarkt. Een groot terrein, men heeft nu alles gesorteerd op de kramen gestort. Erg handig, zo kan je snel alle roestvrij stalen pannen overslaan. Ik ga meteen naar het speelgoed, schaf twee auto's aan voor €0,75 per stuk. Dan naar de radio/tvkraam. Ik vind een radio met dubbele cassette, kosten €1,00.
De computerkraam, dat zijn er wel drie. De beeldschermen staan vanaf de grond opgestapeld, tot drie hoog op de kraam, het lijkt wel een bevroren waterval. Nul klanten.
Sneeuwuil loopt haar eigen route, later blijkt dat ze een helicopter met electromotor voor mij aanschafte en een motorloos robotachtig wezentje. Omdat alles zo netjes gesorteerd is zijn we heel gauw klaar, maar we weten dat er in Ermelo een jaarmarkt annex kleedjesmarkt is. We willen nog wel wat meer rommel, erheen dus.
In Putten staat het verkeer zo'n beetje vast. Ergens in mijn fabelachtige geheugen zit 'truckfestijn', een jaarlijks evenement waarbij truckers rondrijden met gehandicapten. Mijn geheugen wordt geholpen door een enorm getoeter, ik vermoed dat ze naast de truckchauffeur een gehandicapte zetten met minstens een functionerende arm. We zien kans uit de file te breken en via een sluiproute de weg Putten-Ermelo te bereiken. Daar staat overal wachtend publiek langs de weg, kennelijk hebben die nog nooit een truck gezien.
De kleedjesmarkt valt niet tegen, Sneeuwuil vindt een erg mooi kistje (€1,00) en een complete robot(€0,30 maar door een wisselprobleem €0,50). De jaarmarkt valt ook niet tegen want daar verwachtten we niets van. Het zijn de 'gewone' winkels die hun troep voor de deur zetten, gemengd met kramen van goede doelers. De Stichting Schapedrift staat er ook, met een schapekussen. Nieuw, dus heel duur, Sneeuwuil koopt het toch.
Weer thuis. Ik sloop mijn auto's, ze blijken een goed motortje met bruikbare bijbehorende electronica te hebben. Ik sloop ook de radio met de dubbele cassette. Dat valt vies tegen: de twee cassettes blijken via een vernuftig systeem van elastiekjes door slechts één motor te worden aangedreven. Wel een heel mooi motortje...
Anemoon met het motorloze wezentje, op de achtergrond het kistje van €1,00.
Poontah op het schapekussen. Aan de onderkant van het kussen zit klittenband dat een dubbelgevouwen stand mogelijk maakt. Dan is het opeens een ruimtelijk schaap. Wel met erg korte poten.
Geen foto van de radio met maar één motortje, wel de Robot in volle glorie. De robot heeft een soort van pistool in z'n hand. Wat hij daarmee kan is onbekend, hij heeft geen passende batterijen. Maar iets schattigs zal het wel niet zijn...
zaterdag 26 augustus 2006, 06:18 lees reacties
Bontje lijkt twee van de zes wel genoeg te vinden, soms lijkt het wel meer dan genoeg. Ze is al weer krols, wat haar betreft mag er wel een nieuw nest komen. Wat ons betreft niet: de stamboomclub wordt heel erg boos als een poes meer dan drie nesten in de twee jaar heeft. Het likken van A&A laat ze over aan Froukje.
Als je hier komt om over katten te lezen, de vorige alinea, dat was het voor vandaag. Er is geen belangwekkende fietstocht te melden. De regenmeter deed het wel maar niet zo dat je er het NOS Journaal mee haalt. Mijn enige boodschap was 10 bordjes bij Action, à €0,59 per stuk, dan worden ze ook nog ingepakt met bubbeltjesplastic ertussen. Ik zag nul opvallende mensen of dieren. (Behalve Sneeuwuil en de acht katten dan, maar die deden niets geks.) Kortom, stop nou maar met lezen. De volgende alineas zijn alleen voor logverslaafden.
De hersenen van een behoorlijke robot, dat is een klein computertje. Niet zo'n ding met een scherm, een toestenbord en een printer maar iets waar je motortjes mee kan laten draaien en wat kan reageren op allerlei sensoren. Omdat het zo klein is noemen we het een microprocessor. Dat is niets nieuws: de eerste is van 1971. Sinds die tijd heb ik niet zo goed opgelet.
Er blijken nu enorm veel microprocessoren te bestaan. Ze kunnen veel meer en vooral veel andere dingen dan die eerste. Dat mag je verwachten na vijfendertig jaar ontwikkeling. Wat mij in de eerste plaats verbijsterd is de prijs van die dingen: vanaf iets minder dan €1,00 tot iets meer dan €10,00 per stuk. En je kan ze je gewoon vanuit Amersfoort laten toesturen!
Iets wat zo goedkoop is, dat moet ik natuurlijk hebben. Er zit wel een behoorlijke adder onder al dit gras: je moet een programma schrijven voor die microprocessor. Nou is een programma schrijven een van de leukste dingen die ik ken/kan. Het betekent wel dat je tot in detail moet weten hoe een en ander werkt. Ik heb bijna de hele dag zitten studeren op de werking van de PIC-18F4520 (toevallig een hele dure: bijna €11,00) Ik heb een boek van 388 bladzijden gedownload over dat ding. Dat moet ik eerst uit hebben voor ik weer over iets leukers kan schrijven.
Leuker voor de loglezertjes bedoel ik...
vrijdag 25 augustus 2006, 05:47 lees reacties
Mijn nieuwe laptop met die draadloze muis, dat werkt uitstekend. Moeilijker wordt het als Arie besluit om juist op mijn muishand de slaaphouding aan te nemen. Oplossing, links tikken, dat schiet niet op. Maar vandaag nog gaat Arie naar zijn nieuwe adres. De muis begint ook nog eens vervaarlijk te knipperen, dat betekent dat hij gevoederd wil worden. Nou, straks verder dan maar.
Straks, dat is nu: Arie is weg. Bontje wist het verschil tussen drie en zes niet, het verschil tussen twee en drie zal ze ook wel niet merken. Wij wel, er wordt heel wat minder met de kattenpoort geklapperd. Een hartroerend afscheid, dat nou wel weer wel, maar verder blijken we nogal van 'uit het oog, uit het hart' te zijn.
Bert R. belt. Hij gaat weer eens een accordeon kopen in Apeldoorn,wil op de terugweg een demonstratie geven. Wij gaan nog gauw even naar de scharrelslager en de kringloper in Putten. Ik koop bij de kringloper een speelgoedauto met heel dikke banden, de kringdame vraagt er wel €2,00 voor, gelukkig betaalt Sneeuwuil hier altijd. Het autootje moet de basis van een robot gaan vormen. Alles behalve de wielen en de twee motortjes ga ik weggooien.
Bert komt met een accordeon die evenveel kost als een tweedehandse Ford Fiësta. Hij klinkt goed voor zover ik dat beoordelen kan, beter dan de Ford.
Avond, Jannie de Jong belt. Zaterdag brachten we Azzurro en Abrikoos naar Ede, daardoor raakte Jannie nogal van de kook. Pas nu is de situatie zo normaal geworden dat ze verslag kan doen. Dat verslag stellen we zeer op prijs, vooral ook omdat het gunstig is wat A&A betreft. Haar grootste probleem zijn nu de namen, ze heeft Azzurro omgedoopt in Yuri (Joeri?) maar ze weet nog niets voor Abrikoos. Yuri is naar Gagarin genoemd, ik stel daarom Laika voor. Geen goed idee, het liep nogal slecht af met Laika...
donderdag 24 augustus 2006, 06:08 lees reacties
Toen B&W het weblog van 29 juli lazen zijn ze zeer verontrust geraakt. Vooral ook omdat op 1 augustus de nieuwe spelling wet werd voor ambtenaren. "Er zijn drie opties", zei de burgemeester:
- alle borden verwijderen
- de eerste 'e' afplakken
- de tweede 'e' afplakken
"De eerste optie kan natuurlijk niet, dan moeten we eerst overal de markering aanbrengen. De tweede, 'mark ering' slaat nergens op sinds de invoering van de euro. Laten we het maar op de derde houden".
Diezelfde dag nog werd een ambtenaar er op uit gestuurd, eindelijk snappen we nu wat er ontbreekt.
(Dat bord is waarschijnlijk voor blinden, die niet kunnen zien dat de markering ontbreekt. Binnenkort krijgen we nog veel meer borden, overal waar geen lantarenpaal staat: 'lantarenpaal ontbreekt'.)
We willen even naar Action, onder meer voor poezenborden. We hebben er al veel, maar we willen er nog wat bij, liefst precies dezelfde. Merkwaardig: er is een bordje, precies dezelfde maat en kleur, maar met smallere rand. Dat geeft stapelproblemen...
Een ander paar kijkt naar (koffie?) koppen. Er is keuze in gekleurde patronen, ze worden het niet eens over welk patroon. Dan zegt zij: "ik wil die crême wel". Hij antwoordt op zeer sombere toon: "die vind ik enorm truttig en ik ben wel student".
Sneeuwuil vindt wel het andere wat ze zocht, mijn lievelingssandalen zijn er alleen nog maar in maat 45.
Weer thuis constateren we dat de oude poezenborden precies dezelfde randen hebben als het huidige aanbod. Folie à deux.
Het schijnt de laatste mooie dag van dit jaar te worden. De randen van het schuurdak willen nog een tweede laag verf, die krijgen ze. Daarna is het tijd voor een afgeritste fietstocht.
Ik kan niet zeggen dat ik geen kip tegen kom, twee kippen zelfs. Naast een zandweg, je passeert het bord Nijkerk en dan ben je bijna in Voorthuizen.
De tekening van die kippen, daar doe ik het voor, maar het komt niet erg over op de foto. Dan nog maar een kipknipsel.
Tussen Voorthuizen, Garderen en Putten is een stuk Veluwe waar ik nog niet alle weggetjes ken. Een mooi weggetje, wel een beetje modderig. Ik rij, noodgedwongen, door een erg modderig stuk, daaruit springt een stuk hout naar boven. Het raakt mij zeer gevoelig op mijn scheenbeen. Gisteren merkte ik op dat het zo fijn is om niet door een mesje gestoken te worden. Het is ook heel fijn om niet van te voren te weten dat je precies om 15:45 zeer pijnlijk getroffen zal worden door een modderig stuk hout.
woensdag 23 augustus 2006, 06:13 lees reacties
Gat in de markt: een gebreid kattenluik, dan kunnen ze niet zo enorm luid klapperen met dat luik. Sneeuwuil weet iets beters: een luik van badstof. De katten klapperen niet, komen bovendien niet zo zijknat binnen. Ik zit hier rustig aan de tafel, ik probeer een robot te bedenken. Tegelijkertijd rennen Arie, Anemoon en Al Poontah als gekken heen en weer door het luik. Als ze even rustig binnen zijn gaan ze in mijn tenen bijten wat mijn denkproces ook al niet bevordert.
Ik heb m'n afritsbroek maar weer eens aangeritst. Een omkeerbaar proces, daarom hoef ik niet lang te twijfelen. Erger is dat ik die broek daarna in de was deed. Fietsen met een schone broek (bijna schoon: die ene kitvlek ging er niet uit) lijkt leuker dan het is. Na twee kilometer voel ik iets krabben, na drie kilometer lijkt het wel of er een scheermesje in mijn broek verdwaald is. Na drie-en-een-halve kilometer begint het te regenen. Ik schuil even bij H20, op het bord met botenadvertenties zit een vlinder. De regen gaat niet door, ik wel. Mesje alweer vergeten maar na vier kilometer is het een mes geworden.
Een mes ter hoogte van de rechter ritssluiting. Eindelijk kom ik op het idee daar eens wat aan te doen. Al fietsend schuif ik de rits een handbreedte open. Daardoor wordt het leed al een stuk verzacht. Voorzichtig rondtastend voel ik waarlijk iets scherps, misschien moet ik toch maar even stoppen. Kan ik meteen even naar de kite-surfers kijken.
Een minimiem plastic afwerkingsrandje blijkt zich bij het wassen bijna van de rits losgemaakt te hebben. Bijna, maar nog niet helemaal, daardoor kon het als een klein tweesnijdend zwaardje mij belagen. Het laat zich heel gemakkelijk verwijderen. Ik fiets pijnloos verder. Daar sta je niet vaak genoeg bij stil, hoe fijn het is om niet door een heel klein mesje gestoken te worden. Ik bedenk meteen maar hoe fijn het is om alle mogelijke kwalen niet te hebben.
Ik kom door Harderwijk, vind een winkel waar ik vaag naar op zoek was. Bijtijds bedenk ik dat fietsen leuker is dan winkelen, ik fiets weer verder. Dan vind ik weer een iets ander bospad naar Ermelo. Ook fijn om te bedenken: dat er nog zoveel onontdekte paden zijn.
dinsdag 22 augustus 2006, 06:10 lees reacties
Gelukkig moet Iris nog even iets huishoudelijks doen in het Hanengewei, we krijgen nog een demonstratie van de robot. Mechanisch is hij klaar, maar het programma klopt nog niet helemaal. We zijn het erover eens dat er niet geprogrammeerd gaat worden, als je daar eenmaal aan begint is het zo 24 uur later. Maar de robot kan een bal pakken, als je hem luid genoeg toespreekt.
(I&A wilden niet in de aangekondigde verkeerschaos van het spitsuur terecht komen, daarom was er tijd voor dit intermezzo. Later bleek die chaos er helemaal niet te zijn geweest...)
Later. De wind waait van het Hanengewei naar Suikervlied. Ik wil, op de fiets, naar Suikervlied om iets tuinbouwkundigs te doen. Psychisch heb ik het daar erg moeilijk mee: een fietstocht beginnen met wind mee. Nogal veel wind, bovendien. Maar wat moet dat moet, onversaagd fiets ik derwaarts.
Het was ons opgevallen dat er bij Suikervlied veel halfdoje digitalis staat, die moet weg. Bramen, sinds we in Zundert gewoond hebben blijf ik aan het bramen trekken. En eiken moet je ook bijtijds uittrekken, als je even niet kijkt heb je een kapvergunning nodig die je dan niet krijgt. Rare rozengroeisels, weg ermee. Het tegelpad wordt ook steeds smaller, ik schraap het schoon. Mooi weer alweer.
Dan met de kruiwagen naar de tuinafvalcontainer. Even bij het oude ijzer kijken, daar ligt alleen een as met van die rechthoekige tanden. Lijkt me iets uit een versnellingsbak, ik vrees dat ik 'm nergens voor kan gebruiken. Vooral ook omdat hij in twee stukken gebroken is. Dan het houtafval, helaas is dat echt houtafval.
Naar huis. Ik fiets diep in gedachten, merk daardoor niet eens dat er tegenwind is. Ik zie wel een enorme donkere wolk boven Ermelo-Centrum hangen. De zon gaat met van die overdreven stralen door een gat schijnen, het lijkt wel een omslag voor De Wachttoren. Ik zou graag schrijven dat ik net voor de bui binnen was maar de regen laat nog minstens een halfuur op zich wachten. Dan valt er nog geen millimeter.
Later komt dat nog een beetje goed, met die millimeters, ze doen er zelfs wat onweergerommel bij. De kittens hebben nu allemaal de werking van de kattenpoort tot in alle details begrepen, die zijn buiten. Bontje wordt daar zenuwachtig van, die probeert ze bij een dreigende donderwolk naar binnen te krijgen. We hebben niet de indruk dat ze het verschil tussen drie of zes kittens opmerkt. Toch lijkt ze te 'weten' hoeveel er buiten rondlopen!
maandag 21 augustus 2006, 15:15 lees reacties
Nieuw bericht uit Koerdistan.
maandag 21 augustus 2006, 06:04 lees reacties
Ik ben ooit begonnen met het leren van de programmeertaal Java. Die is heel geschikt om dingetjes voor websites te maken. Daardoor ga je je ook enigzins verdiepen in de techniek van websites. Al mijn probeersels samen vormden bijna vanzelf mijn eerste site, die wekelijks door ruim 1000 bladeraars bezocht wordt. Ene Nans uit Tilburg wil heel veel verschillende gekleurde randen om een foto. Een onbegrijpelijke wens, ze probeert het zelf heel omslachtig, ik geef een wat eenvoudiger oplossing.
Wat zou ze daar nou mee moeten? Ze mailt nog "hartstikke bedankt" ook...
I&A zitten in vanaf za-heel laat tot ma-heel vroeg in Suikervlied. Ze bezoeken ons. Gesprekken over poezen, piano's, schapen, nog meer poezen. Hoewel het lekker regent besluiten we toch maar even naar de schapen te gaan kijken.
We zijn iets te laat om hun terugkeer vanaf de hei naar de schaapskooi mee te maken, meestal is dat om drie uur. Bovendien waren ze extra vroeg thuis omdat een van de herdershonden erg bang is voor onweer. Verstandige hond, onweer op een open vlakte is nou niet iets om naar te verlangen.
Als mens mag je niet in de schaapskooi, maar als je omloopt kom je bij een hek naast de open deur van de kooi. Een aantal schapen komt door de regen naar het hek toe. Willen ze geaaid worden? Dat is nog niet zo gemakkelijk, een vochtig schaap aaien. Je merkt niet aan ze of ze aaien op prijs stellen, maar ze blijven wel staan. Sneeuwuil wil een aantal een behandeling met mascara geven. Het klopt dat sommige schapen er wel erg stom uitzien, maar of mascara afdoende helpt?
Iris gaat een cursus schapenscheren volgen...
Avond, ik ga op bezoek bij I&A. Iris heeft een Lego-robot. Dat wil zeggen, het materiaal om een robot samen te stellen. Met Lego heeft het niet zoveel te maken, er is een groot aantal hi-tech onderdelen, waaronder motoren, sensoren en een blok met een computer. Iris wil zelf iets ontwerpen maar ziet in dat dat niet zo simpel is. Nu gaat ze een model nabouwen, ik mag helpen door de goede bladzij van de handleiding op te zoeken. Je kunt zien dat alles, de onderdelen maar ook de handleidingen, met veel liefde gemaakt is. Ik zie wel dat het voltooien van de robot en het daarop volgende programmeren nachtwerk wordt, ik kan daarom geen resultaten melden.
zondag 20 augustus 2006, 06:23 lees reacties
We gaan, met Azzurro en Abrikoos, naar Ede. In 1956 was ik ongeveer een halfjaar soldaatje spelend in Ede. Sinds die tijd is Ede onherkenbaar veranderd, maar gelukkig weet TomTom de weg. Jannie (ja, we mogen Jannie zeggen) de Jong is snel gevonden. Ze heeft een best aardig huis in een best aardige buurt, met een grote achtertuin. In de tuin wonen al kippen, er komt een kattenren. Een kamer met aan drie kanten ramen, waarvoor aan drie kanten luxaflex. Behalve voor een tuindeur is die luxaflex overal potdicht, er branden lampen. Sneeuwuil vraagt meteen naar de reden van deze luxafilie maar een duidelijk antwoord blijft uit.
Jannie heeft drie oude katten, die ergens apart zitten zodat A&A rustig de kamer kunnen verkennen. Dat doen ze, overal snuffelend. Dat zou ik ook wel willen maar ik beperk me tot stiekem rondkijken. Het valt me op dat er overal twee van zijn. Twee boekenkasten, twee andere kasten, twee radios, twee tafels. In de boekenkasten twee wereldatlassen, twee bijbels en twee sets woordenboeken (Frysk en engels). Ik zie maar twee kattenboeken, later blijken dat er talloos velen te zijn.
Geen televisie? Nee, geen televisie. Of toch, Jannie beweert dat dat ene kastje een tv bevat en ik zie toevallig in de keuken een tweede tv. Naast twee senseo's! (Lichtblauw en parelmoer, als ik me goed herinner.)
Sneeuwuil geeft Jannie erg veel instructie over de behandeling van Abrikoos. Dat het met Azzurro goed zal gaan spreekt kennelijk vanzelf. We krijgen even een glimp van een dikke zwarte kater en een iets dunnere witte poes, de derde laat zich niet zien. Bijna twee uur druk gesprek, maar ik ken geen steno. We zullen ze best even missen, vooral Abrikoos was een heel aardige kater.
Terug, TomTom, of eigenlijk Lucy, stuurt me een beetje anders door Ede, ik luister ook niet goed genoeg. Gelukkig is Lucy nogal tolerant, het komt toch nog goed. Alleen als we nog even afslaan naar Suikervlied wordt Lucy steeds wanhopiger, ze blijft vragen of we alsjeblieft willen omkeren. Nou, na het bezoek aan Suikervlied doen we dat, Lucy is tevreden. Het Suikervlied-perceel bleek een nieuwe bodembedekker te hebben gekregen, geheel spontaan. Sneeuwuil probeert dat te fotograferen, ze is niet tevreden over de vastgelegde schittering. Ik vind het best mooi genoeg:
Thuis mag voor het eerst sinds maanden de tuindeur weer eens open zonder barrières. De drie overgebleven kittens mogen alle drie aan een tuin wennen. Dat doen ze meteen, heel intensief. Dat helpt heel goed bij ons rouwproces.
zaterdag 19 augustus 2006, 06:01 lees reacties
Bezoek van Marry, van Kekum Coons, met man en kinderen. Ze komen Angelina afhalen, je weet wel, die ze All Seasons gaan noemen. Bij hun vorige bezoek maakte Sneeuwuil een staatsiefoto van Rick, ze probeert nu hetzelfde van Gwen te doen. Zo'n bezoek heeft één nadeel, wat ook wel weer een voordeel is: je moet het huis poetsen. De bank, de stoelen en de vloerkleden ontharen is wel leuk werk, we proberen iedere keer een nog grotere bal haren te verzamelen. Je komt wel eens wat 'sporen' van Abrikoos tegen die zich slechts na enig inweken laten verwijderen.
Later. Sneeuwuil belt met mevrouw de Jong. Moet Abrikoos wel afgeleverd worden als we zijn darmgestel nog niet helemaal doorgrond hebben of moet hij nog een weekje in quarantaine? (septaine dus.) Mevrouw de Jong wil niet van uitstel horen, zaterdagmorgen brengen we Abrikoos, samen met Azzurro.
Dan hebben we alleen Arie nog, die wordt a.s. donderdag afgehaald. Nou ja, Anemoon en Al Poontah houden we. En Bereklauw, Rozepoot, Wolfi, Dromdrosje, Froukje en Bontje zijn er ook nog.
Wat het weerbericht ook zeggen mag, het is alweer prachtig fietsweer. Ik kom terecht in een stukje Leuvenum waar ik nog niet eerder was. Veel heuvels en dalen, een heel smal paadje. Dan, twee meter voor me, een zwijn. Het lijkt wel of die de fietsers minder horen dan de voetgangers. Zo dichtbij, dan merken ze je wel op, zijn dan ook snel verdwenen. Ik pak de camera, zet 'm aan. Dan gaat de camera eerst denken of hij wel aan wil en wanneer dat dan wel moet. Tegen de tijd dat je op de knop mag drukken kan je alleen nog maar de plek fotograferen waar het zwijn stond. Dat zwijn staat ergens, dertig meter verder, onzichtbaar te giechelen. Ik kan je verzekeren dat dat een hoogst onaangenaam geluid is.
Even verder zie ik twee herten, maar die zitten in een privé hertenkampje, dat telt niet. En bijzondere schapen, daar had ik iets over gelezen, maar hoe noemden ze die nou? De naam Hedelfingers komt in mijn breintje naar boven, maar ik weet dat dat kersen zijn, die schapennaam leek er wel op. Ik kom ook nog langs de schaapskooi waar merkwaardig genoeg wel dertig paarden staan. Naast ieder paard een tienermeisje, alweer.
Mijn onderbewustzijn blijft knagen. Kerry Hill, dat was het, een soort pandabeer in schaapvorm! Lijkt niet zo heel erg op Hedelfinger...
Ik merk dat vaker, je probeert iets uit je geheugen op te diepen en het lukt niet. Als je het loslaat, net doet of het je niets kan schelen, dan springt het gezochte opeens te voorschijn. Kon je dat maar wat beter regelen! (Iris: 10 september, Kerry Hill keuring in Ermelo!)
Nog zoiets, qua geheugen. De ANWB heeft een nieuw systeem van fietsroutes. (Kosten €1700000,00) Ze hebben allerlei fraaie paden een nummer gegeven, ze hebben ook borden vervaardigd met een kaart van de Veluwe en die nummers. Je kan dan zelf een tocht bedenken, van nummer naar nummer. Bij iedere splitsing staat een paaltje met pijlen met die nummers. Dat systeem werkt als je kans ziet een reeks van bijvoorbeeld vijf nummers te onthouden. Je moet zorgen dat je altijd een kind van een jaar of tien bij je hebt om die nummers te onthouden. Mij lukt dat niet, zo'n kind heb ik ook niet, ik neem m'n GPS wel mee...
Foto links is het vennetje dicht bij de Toverberg. Zeldzaam, vennetjes op de Veluwe. Foto om even te laten zien dat de waterstand weer normaal is. Ook om te laten zien dat de hei bloeit, maar helaas is dat niet erg goed zichtbaar. Maar hij/hei bloeit wel.
vrijdag 18 augustus 2006, 05:46 lees reacties
Met je linkerhand zagen, dat is nog te doen. Een stuk uit de buis van D naar B, zie tekening gisteren. Dan de zwarte stukken aan de buiseinden plakken, zie tweede tekening gisteren. Tot zover geen probleem. Maar nu het derde deel, de dikkere grijze buis, om die waterdicht op z'n plaats te krijgen...
Om te beginnen dus niet waterdicht. Veel water opgedweild, veel kit gesmeerd, weinig succes. Een andere buis, iets beter passend, andere kit, nu begint het erop te lijken. De terugslagklep werkt, maar niet helemaal volmaakt. Heel langzaam loopt de buis tussen B en D vol, daarbij de aanwezige lucht verdrijvend. Die lucht komt nu nog wel uit de doucheafvoer. Zoals gezegd, niet helemaal volmaakt, want niet helemaal geurloos. Maar er zijn geen overstromingen meer.
Wind uit het zuidwesten, dus fiets ik naar het zuidwesten. Helemaal vanzelf kom je dan bij de bessenkwekerij. Ze blijken nog net één kilootje te hebben, volgende week nog wat zelfpluk, daarna is het afgelopen. Die kilo koop ik, voor dezelfde prijs als bij AH, maar daar is het dan een pond (echt waar, gecontroleerd). Verder, door het boerenland naar Krachtighuizen. Vreemde plaatsnaam, daar in de buurt begonnen we ooit onze huisjeszoektocht. Was dat in 1999?
Een stukje hei, een heel stuk bos, de Toverberg, even naar het oude ijzer. Een kinderfietsje zonder voorwiel, daar kan ik niet zoveel mee. Naar huis.
Dat diagram rechts komt uit New Scientist.
Het liefdespaar is tot rust gekomen, Rocco kan wel weer naar Woerden. Onze eigen katten maken altijd veel misbaar in de auto, maar Rocco niet. Sneeuwuil houdt hem de hele tocht op schoot.
Froukje was twee keer vruchteloos in Woerden, nu Rocco in Ermelo. Drie bezoeken, drie keer halen, drie keer brengen, dus zes keer E-W en W-E, 900 kilometer gereden. Dat moeten we met de prijs van de kittens verrekenen. Als er kittens komen...
donderdag 17 augustus 2006, 06:09 lees reacties
Zo heb ik de riolering van het badkamertje gemaakt. D=douche, B=bad, W=wasbak, V=verticale pijp naar beneden. De douchevloer moet zo laag mogelijk, maar de buizen moeten wel wat afschot hebben. De buis raakt de vloer bij V, de buis bij B is ruim 10 mm. boven de vloer, bij D is dat 20 mm. Goed bedacht, maar niet lang genoeg gedacht. Dit mag dus toegevoegd worden aan de verzameling stommiteiten.
Bij gebruik van de douche werkt alles zoals bedoeld. De douchevloer heeft ook een heel klein beetje afschot, het water loopt heel netjes naar de afvoer. Maar nu het bad. De bodem van het bad is iets lager dan de bodem van de douche, niets aan de hand dus, zou je denken. Maar als je bijvoorbeeld 25 cm. water in het bad hebt dan is dat oppervlak ruim 20 cm. boven de douchevloer. Nog steeds niets aan de hand, maar als je het bad laat leeglopen dan stroomt het water bijna even snel naar rechts als naar links, komt dus door de doucheafvoer naar boven. Soms is dat zoveel dat het water over het randje van de doucheruimte stroomt, een rampje.
Wat ik had moeten doen is een dikkere buis nemen van B naar V. Om dat nu nog te doen wordt een hele brekerij, daar heb ik niet zoveel zin in. Gelukkig heb ik een helder ogenblik: een terugslagklep in de leiding tussen D en B. Zo gemonteerd dat het water nog wel vanaf D kan stromen, maar niet omgekeerd. Een terugslagklep, die koop je niet bij Gamma maar je kunt hem wel vrij gemakkelijk maken. Dat doe ik. Nu nog monteren en zien of het echt werkt...
Woensdag prachtig weer om de randen van het schuurdak af te werken. Ik gebruik daarvoor een laddertje. Rocco kan dat zien vanuit de KVR, zodra hij die ladder ziet kruipt hij onder het dekbed. Ladderfobie? Ik doe eerst maar de zijkant, dat ziet hij niet. Later, als hij weer eens even een pauze heeft, doe ik de voorkant wel. (Het dekken gaat nog steeds door, maar het enthousiasme van Froukje lijkt wat minder te worden. Donderdagavond mag Rocco weer naar huis.)
woensdag 16 augustus 2006, 06:45 lees reacties
| Dekkater Rocco heeft het woord 'dekbed' niet goed begrepen. Hij denkt dat het zijn taak is daaronder te gaan zitten. Had hij zich de vorige avond tussen twee bedden verstopt, de volgende morgen zat hij dus hier. Hij is erg aaibaar, lijkt meer in mensen te zien dan in die enge Froukje. | 
|
| Froukje blaast en gromt, maar maakt toch duidelijk wel te willen. We weten dat Rocco al nageslacht heeft, anders zou je denken dat het voor hem de eerste keer is. | 
|
| Als Sneeuwuil Froukjes hand vasthoudt lukt het zo'n beetje. Van enige afstand lijkt het heel wat, maar we kunnen niet goed zien of het echt raak is. Er vinden, over de dag verdeeld, vijf paringen plaats in ons bijzijn en minstens vijf wel hoorbaar maar ongezien. Ze mogen het tot donderdagavond proberen. Half september moet blijken of het echt gelukt is. | 
|
| We willen ook het rijtje nog op de foto hebben voor het grote afscheid. De ideale foto hebben we nog niet, daarom dit kleine plaatje. Ze werken redelijk goed mee, onze fout om Azzurro naast Al Poontah te zetten. Met dat flitslicht lijken ze precies hetzelfde. Straks nog eens met daglicht proberen. | 
|
dinsdag 15 augustus 2006, 06:02 lees reacties
Laurus is zo ongeveer failliet, ze hebben alles verkocht behalve Super de Boer. Ze proberen dat bedrijf in stand te houden, als je 't mij vraagt lukt dat niet. In Ermelo is de Boer naast Lidl, ze delen een parkeerterrein. Ongeveer 9 van de 10 parkeerders gaan naar Lidl.
Om te laten zien dat ze wel degelijk hun best doen is Super de Boer ook op maandagmorgen al vroeg open. En ze hebben, zulks in tegenstelling tot Lidl, tijdschriften. Helaas tref ik hier de mij al bekende Libelle, geen handel voor Super de Boer, dus.
Om de hoek is een sigarenwinkel die ook heel veel kranten en tamelijk veel tijdschriften heeft. Daar tref ik de verkoopster die ik onder de reactie van Yvonne beschreef, eentje die langs paranormale weg weet dat ik tevergeefs de Libelle zoek. Wat later, 11:30, is 'ie er wel. Bijna in een adem genoemd worden met Jan Marijnissen, John Leddy en hùn dochters, wat wil je nog meer. Meest opvallend: de zes geboortedata, de zes geboortegewichten staan er nog net niet bij.
Middag. De kittens mogen naar de dierenarts voor hun laatste inenting. Vier van de zes zullen ons deze week verlaten. Froukje schijnt dat aan te voelen, ze heeft besloten om maar eens krols te worden. Bereklauw bestijgt haar, inclusief de voorgeschreven nekbeet, verder gaat het niet. (Gelukkig niet, een Maine Coon - Devon Rex kruising lijkt me niet zo'n goed idee.)
(Zal ik, zoals ik meestal doe, Rocco aanklikbaar maken? Of zou dat niemand iets kunnen schelen? Of zou iedereen nog weten wie Rocco is? Ik laat 'm zwart op wit, als je 'm echt wil zoeken dan kan je Rocco via dat 'zoek' vakje, links, vinden. Waarschijnlijk weten ze er niets meer van, dat van 6 augustus heeft ook niemand gemerkt. Van die dingen denk ik nou tijdens het tikken.)
Avond. We gaan naar Woerden, Rocco lenen. Dat lukt. Rocco is erg gemakkelijk, dat hadden we vroeger al eens gemerkt. In de KVR ziet hij kans zich te verstoppen als we even niet kijken. Er staat daar een bed, wat tevens de bergplaats van een ander bed is. Rocco zit tussen de twee bedden. We peuteren hem er tussen uit, dat laat hij gewillig gebeuren. Daarna is hij aaibaar, hij wil ook wel wat eten.
Nu brengen we Froukje ook naar de KVR. Die moet niets van Rocco hebben, grommen en blazen. Hij blijft ontspannen rondwandelen, zo nu en dan eet hij nog wat, spinnend. Van voortplanten is nog geen sprake.
We wachten af...
maandag 14 augustus 2006, 06:52 lees reacties
De beken in het Leuvenumse bos doen het weer. 30 juli had ik daar klachten over, zo zie je maar Wie dit log meeleest.
Eindelijk weer eens fietsweer. Het weerbericht dreigt met buien, maar de regenradar denkt daar anders over. Helaas bleef dat niet onopgemerkt, er zijn heel veel fietsers. Snel dus een onverhard pad opzoeken, daar kom je alleen de erge fanatiekelingen tegen. Soms is het harde pad niet te vermijden, daar kom ik een geagiteerde vrouw tegen, als ze mij ziet keert ze meteen om.
Bij de schaapskooi zie ik haar weer, omzwermd door kinderen en een man. Nog steeds geagiteerd spreekt ze de man toe, onverstaanbaar, ik hoor wel dat het rotterdams is. Het lijkt er op dat ze een kind kwijt is, ik ben al bang dat ik zal moeten helpen met zoeken.
Nog dichterbij, de kinderen splitsen zich af, er blijkt er maar eentje bij haar te horen. Ik kan haar nu verstaan, ze schreeuwt tegen de man "maar jij had het toch in de mand gestopt!"
Ze ontruimt haar fietsmand, die het gezochte niet blijkt te bevatten. Nee, dat zal wel geen kind zijn. Na nog wat langer afluisteren blijkt het over een verloren rood kledingstuk te gaan, dat valt dus vies tegen. Rood, moet makkelijk te vinden zijn, hulp overbodig.
Dan nog maar eens een kattenfilmpje?
zondag 13 augustus 2006, 06:34 lees reacties
"Met het krieken van de dag naar Bruna", dat is niet helemaal gelukt. Ik moest eerst die accordeon nog in elkaar zetten. Omdat je dan pas kunt controleren of alles werkt moest ik 'm ook nog eens demonteren en remonteren. Dat kan ik nu binnen 1 minuut. De acht roestige spijkertjes van gisteren verving ik door acht blinkende schroefjes, een stuk makkelijker. Als je eenmaal snapt hoe alles zou moeten werken dan is accordeons repareren niet moeilijk. Tenzij je tongetjes moet vervangen en stemmen, daar heb ik me nog niet aan gewaagd.
Samenvatting: het klavier werkt, 11 van de 12 bassen werken ook. De twaalfde klinkt als een autotoeter uit een tekenfilm.
Nu eindelijk naar Bruna. Libelle blijkt in een vlies verpakt: doorbladeren is er niet bij. Weer naar huis om €2,50 aan Sneeuwuil te vragen, weer naar Bruna. Libelle gekocht en betaald, naar huis, vlies verwijderen, zoeken...
Geen interview gevonden, althans niet met Wout en Anna. Dit nummer blijkt voor de periode 7 t/m 13 augustus te zijn. Maandag dus weer naar Bruna, de dag kriekt daar dan pas om 13.00.
Sneeuwuil probeert nu "Le Temps des Cerises" te spelen, naar zij zegt een stuk met vier mollen. Ze heeft bladmuziek voor dat nummer, moet nu zelf de passende accoorden zien te vinden. Als het wat wordt maak ik een geluidsopname. Nu staat ze meer ertussendoor te mompelen dan accordeontonen te maken. Als ze niet denkt maar speelt klinkt het best leuk.
Dan komt er een e-mail:
Aan: "Frank Abbing" <->
Onderwerp: Libelle
Datum: zaterdag 12 augustus 2006 16:34
Die idiote Libelle werd ons toegestuurd, maar blijkt pas maandag te koop. Op de omslag van het juiste nummer staat, ik kan het ook niet helpen, Jodelahiti.
Jodelahiti indeed. Mijn eerdere plan, maandag->Bruna, daar hou ik 't op. Voorlopig kan ik vooruit met de bijlage van Libelle: 149 sudoku's. Of ze ook bij de tijd zijn.
zaterdag 12 augustus 2006, 06:32 lees reacties
Beste Lezers,
Mag ik een vriendelijk doch dringende verzoek doen?
Als jullie ooit een accordeon willen repareren, gebruik dan geen Bisonkit.
Een accordeon heeft overeenkomsten met een koekoeksklok. Er zit veel hout aan en veel ijzerdraad, en ze hebben allebei een balg. Die balg blaast en zuigt: bij een klok blaast 'ie tegen een verend stalen tongetje en zuigt 'ie aan een ander tongetje. Het eerste tongetje zegt koe en het tweede koek. In een accordeon zitten erg veel van die tongetjes en die zeggen allemaal wat anders. Aan welk tongetje je zuigt cq. blaast bepaalt de toets die je indrukt.
Met de ronde zwarte knoppen (ook 'bassen' genaamd) benader je een combinatie van tongetjes, als het goed is vormen die samen een prachtig accoord. Als de hele zaak teveel lucht lekt dan werkt een en ander niet zo fijn meer. Wat je dan niet moet doen is alles volsmeren met Bisonkit.
Bisonkit heeft de neiging tot draden trekken. Als die draden over een tongetje lopen dan klinkt dat tongetje niet meer. Als je alles een beetje scheef vastplakt dan krijg je ook nog heel veel luchtlekken. De kleine accordeon heeft 2x6 bassen. De ene set van 6 is nog origineel, de tweede set heeft de Bisonkit-behandeling ondergaan. Die deed dus niets meer.
De KVR is momenteel echt katvrij. Daar heb ik de kleine accordeon uit elkaar gepeuterd. De balg bleek met vier roestige spijkertjes aan het klavier te zitten en met nog eens vier net zo roestige spijkertjes aan... Ja, hoe heet dat, dat gedeelte met de bassen? Het stuk wat je in je linkerhand houdt, dus. Midden op de foto, dat ding met al die ronde gaten, na het afkrabben van de Bisonkit. Twee afgevallen stukjes hout ben ik nu aan het lijmen, zie de lijmklem. Omdat de lijm moet drogen heb ik tijd om dit te tikken.
De toetsen gaan ook niet helemaal lekker. Ze zitten in een deel wat demontabel was, totdat ook dat van Bisonkit voorzien werd. Mijns inziens geheel zinloos, ik probeer alles los te maken zonder teveel beschadigingen toe te voegen. Als die toetsen goed lopen, als alle bassen het doen, dan hebben we een aardig accordeonnetje. Eentje dat door Sneeuwuil te tillen is.
Alleen dat ene tongetje dat ergens los binnenin lag, waar zou dat nou vandaan komen?
vrijdag 11 augustus 2006, 06:05 lees reacties
Bezoek van Bert R. Hij is bezeten van accordeons en sinds kort ook van Marktplaats. Hij is nu in Apeldoorn geweest. Het ontgaat me of hij daar nou een accordeon gekocht, verkocht of geruild heeft. Of alleen maar rondgekeken? Hij heeft in elk geval twee accordeons bij zich. (Thuis heeft hij er nog meer!)
Ik begrijp nauwelijks hoe zo'n ding werkt. Ja, dat pianoachtige stuk, dat snap ik. Maar al die knoppen aan de andere kant, speelt één zo'n knop nou een accoord? Zal wel, vandaar de naam natuurlijk. Bert heeft zelfs accordeonles, hij kan al heel redelijk accordeon spelen.
De poezen worden wel wakker maar ze rennen niet eensgezind weg bij accordeonklanken, zie linksboven op de foto.
Sneeuwuil wilde toen we in 's-Hertogenbosch woonden eigenlijk al een accordeon, maar het is er nooit van gekomen. Nu wil ze het toch wel eens proberen:
Zoals Bert al opmerkte, als je een willekeurige zwarte knop indrukt, dan lijkt het vaak al heel wat. Ook Sneeuwuil blijkt een herkenbaar wijsje te kunnen spelen. Om er geen gras over te laten groeien kijken we even bij Marktplaats:
Twee accordeons en een trompet, in Ermelo! Sneeuwuil maakt meteen een afspraak, dezelfde avond.
Henk blijkt in een uithoek te wonen, bijna in Uddel, ruim vijf kilometer verder. Die buurt zit nogal vreemd in elkaar, allerlei stukjes weg die allemaal De Beek heten. We zoeken bij een enorme paardentoestand, tevergeefs. Even later blijkt het toch nog wat verder, met wat minder paarden.
De kleine accordeon heeft een probleem, zelfs ik kan horen dat er geen hele toonladder uitkomt. Van de zwarte knoppen werkt de helft niet, het lijkt erop alof één onderdeel niet op z'n plaats zit.
De grote accordeon is beter. Alle toetsen doen het, de klank is goed. De zwarte knoppen zijn niet perfect, sommige hebben de neiging te blijven hangen. Lijkt wel reparabel. Sneeuwuil koopt het hele zaakje.
Henk wordt pas spraakzaam als het over zijn katten gaat. Behalve paarden, honden en vogels had hij katten. Twee daarvan zijn onlangs gesneuveld, waarschijnlijk door het eten van landbouwgif. Ik spaar jullie de details over de dierenarts.
Naar huis, de poezen zijn zeer geïnteresseerd in onze aankopen. Als Sneeuwuil 'La Ronde' speelt probeert Rozepoot haar hand te pakken. Jammer, ik was te traag met de camera.
Straks gaat Sneeuwuil met haar accordeon bij de ingang van Lidl staan. Ze mag pas terugkomen als ze minstens de helft van het aankoopbedrag met spelen heeft terugverdiend. En dan morgen natuurlijk nog eens voor de andere helft.
donderdag 10 augustus 2006, 06:12 lees reacties
Weer geen weer voor dakwerkzaamheden, tijd voor wat anders. De ontluchter (6 aug.) lekt niet meer, toch zakt de waterdruk. Als ik op het manometertje op de ketel kijk hoor ik iets druppelen: de ketel zèlf lekt! De ketel woont in een kast die sinds de bouw van het badkamertje nog maar nauwelijks bereikbaar is.
Helemaal terug naar sept '05. Tekening, uiterst rechts een fragmentje kast van 70 cm. breed. De deur draait verkeerd, je moet je er eerst langs wringen, dan pas openen. Ik begin daarom met het verwijderen van die deur.
Bij de ketel krijg je een gebruiksaanwijzing, maar daar staat niet in wat je moet doen als de ketel lekt. Er staat ook niet in hoe je de behuizing open krijgt. Ik draai op goed geluk vier schroeven los, maar die vier waren het niet. Ik draai vier andere schroeven los, die waren het ook niet maar het is me nu wel duidelijk dat die eerste vier het toch wèl waren. De behuizing klemde en kleefde en beetje, waarschijnlijk omdat hij geacht wordt luchtdicht te zijn.
Gelukkig krijg ik veel hulp van zes kleine katjes. De oudere katten beperken zich tot toezichthouden.
Nou, het binnenwerk wordt zichtbaar. Een zeer opvallende grote schroefkoppeling blijkt flink te druppelen. Als ik 'm aan wil trekken met mijn schroefsleutel blijkt hij nog niet eens handvast te zitten. Vreemd, we hebben hier al twee winters meegemaakt, dat lek kan niet altijd zo hevig geweest zijn. Maar hoe komt die koppeling wel een hele slag los gedraaid? Dat lek is in elk geval gemakkelijk verholpen!
Omdat de kastdeur er nu toch uit is kan ik meteen de scharnieren wel verplaatsen zodat de draairichting wat handiger wordt. Even drie scharnieren verplaatsen is niet zo erg veel werk.
- drie scharnieren? ik zie er maar twee.
- nou ik had de eerste verplaatst en toen de tweede en toen...
- toen wat?
- toen merkte ik dat ik de eerste verkeerd om gemonteerd had. Die moest dus nog even andersom.
Hoe stond dat manometertje nou ook al weer? Is het toch nog een beetje gezakt? Dan moet ik onder de vloer van de KVR.
woensdag 9 augustus 2006, 06:05 lees reacties
Bij maps.ask.com hebben ze betere satellietfoto's van, bijvoorbeeld, Ermelo. Kan jullie dat niets schelen? Pech voor jullie, ik vind dat heel interessant. Elburg is daar ook veel mooier dan bij Google Earth. Kan Google maps.ask.com niet kopen?
Naar Putten, eerst naar de Kringloper, dan naar de boekenmarkt. Bij de Kringloper koop ik drie boeken, samen voor €1,00. Ik probeer dezelfde boeken op de boekenmarkt te vinden. Dat lukt niet maar ik kan toch wel schatten dat ze daar het tienvoudige zouden kosten.
Het lijkt me een droevig bestaan, handelaar in tweedehands boeken. Aldoor weer die dozen met boeken voor de zoveelste keer uit je aanhangwagentje halen, en later diezelfde dozen met nog vrijwel dezelfde inhoud weer terug naar je huis slepen, ergens in de buurt van Winterswijk... Je moet er niet aan denken. De handelaren doen overigens nogal vrolijk.
Later wil ik de geschilderde planken op het schuurdak gaan aanbrengen om ze daarna een tweede verflaag te geven. Als ik de schuur binnenkom begint het te regenen. Dat plan kan ik beter een dagje uitstellen:
...beter nog: een week uitstellen.
Een virtuele schuur dan maar. Ik schreef gisteren al over dat gratis tekenprogramma wat je bij Google kunt krijgen. Nou, dat is echt geweldig goed. Ik ken het nog maar zeer oppervlakkig, maar ik kan al een redelijk schuurtje tekenen. Je kunt zo'n 3D tekening van alle kanten bekijken, ook van alle afstanden. Als je steeds dichterbij komt ben je opeens binnen in je schuur, ik ken geen ander programma wat dat doet. Heel leuk.
Zie je door het rechterraampje die binnenhoek van de schuur? Maakt het programma er zelf bij. Dat je de hele schuur kan draaien kan ik helaas niet demonstreren.
Bij dat programma hoort een boek van 370 bladzijden, ook gratis downloadable. Heb ik nog niet uit...
dinsdag 8 augustus 2006, 05:57 lees reacties
Ik schreef nou wel dat we zo enthousiast over foto.com zijn, maar eigenlijk was Sneeuwuil niet helemaal tevreden. Ze was ervan overtuigd 'mat' te hebben besteld, maar ze kreeg 'glans'. Ze stuurde een klaagmail waarop nog geen antwoord kwam.
We keken een beetje rond op de foto.com site om te zien of je opnieuw kon bestellen zonder weer alles te 'uploaden'. (Up te loaden, dat kan ook niet. We moeten het nederlands maar afschaffen, veel te lastig.) Dat uploaden duurde de vorige keer iets meer dan een half uur. Terwijl we dat deden, dat rondkijken, klonk de bel van de e-mail. Ik zag er niet zoveel in, ik ging naar de schuur om m'n gegrondverfde planken af te lakken.
Een minuut later kwam Sneeuwuil de schuur binnengestormd. De e-mail was van foto.com, ze gaven toe dat het hun fout was, ze zouden alles nog eens in mat afdrukken. Nu zijn er vier mogelijkheden:
- Sneeuwuil is paranormaal begaafd
- Foto.com is paranormaal begaafd
- een combinatie van (1) en (2)
- Foto.com houdt in de gaten wie naar hun site kijkt. Als die bezoeker een oude bekende is dan kijken ze gauw of er een klacht is. Zo ja, dan sturen ze bliksemsnel een mailtje.
Of zou er nog een mogelijkheid zijn? Gewoon toeval...
Je kunt het plaatje van Google Earth kantelen waardoor je een indruk van diepte krijgt. Omdat Nederland nogal plat is lijkt dat niet erg interessant maar als je bijvoorbeeld naar de Alpen kijkt dan is dat prachtig. Aan de foto's is kennelijk informatie toegevoegd over de hoogte boven de zeespiegel. Dat wil zeggen, de hoogte van het terrein, niet de hoogte van de gebouwen.
Als je op de goede manier naar New York kijkt dan zie je dat al die wolkenkrabbers wèl hoogte hebben. Dat zijn allemaal met de hand gemaakte tekeningtjes, toegevoegd aan de satellietfoto. Erg simpele tekeningtjes, dat wel.
Bij Google Earth kan je gratis en voor niks een heel aardig programma krijgen waarmee je zelf 3D tekeningen kunt maken. Ze zullen wel hopen dat iedereen z'n eigen huis tekent en dat dan toevoegt aan Google Earth. Ons huis is er één van een rijtje, van datzelfde rijtje zijn er meerdere in Ermelo. Soms wat korter, soms gespiegeld. Je hoeft maar één huis te tekenen en je krijgt er tientallen. Jammer dat er verder niets aan Ermelo is, niemand zal behoefte hebben aan een 3D Ermelo.
Amsterdam is teveel werk. Elburg, binnen de vesting, dat zou een aardig project zijn. Als we daar nog woonden, en als er een behoorlijke basisfoto was, ja dan...
maandag 7 augustus 2006, 09:33 lees reacties
Niewe foto's uit Koerdistan.
maandag 7 augustus 2006, 06:10 lees reacties
"Ondanks het feit dat de meeste Nigeriaanse oplichters in Amsterdam hun kantoren hebben, wordt het merendeel van de slachtoffers in Amerika gemaakt. Zo raakte een Amerikaanse professor 875.000 dollar kwijt nadat hem 55 miljoen in het vooruitzicht was gesteld."
Bron: de Telegraaf
Ze maken ook iedereen maar professor...
De aangekondigde bezoekers voor Suikervlied, Iris&Auke, komen niet. Hun poes Bonita heeft iets wat erg veel op blaasontsteking lijkt, wil niet eten en dus ook geen medicijnen nemen.
Dan belt An, de Suikervliedse buurvrouw. Ze hoort aldoor iets klateren, is bezorgd dat a: ons huisje onderloopt, b: dat er water verspild wordt. Nou is dat water wel net het enige wat gratis is op de Toverberg, maar dat is nog geen reden het te verspillen. Sneeuwuil begrijpt meteen dat An het vogelbad hoort, ze legt ook uit dat er een pompje is dat het water steeds recycelt.
Ik kan straks wel even naar Suikervlied fietsen om het pompje uit te zetten.
Voor de open tuindeur zit een schot van ongeveer 60 cm. hoog. Dat is om de kittens binnen te houden, tot een week geleden lukte dat uitstekend. Toen begon Al Poontah het schot te beklimmen, op het smalle bovenrandje te balanceren, in het algemeen belangstellend naar buiten te kijken. Vandaag waren de katertjes en Angelina elders bezig, het moment om Anemoon en Al Poontah eens naar buiten te laten. (Omdat A en A bij ons blijven mogen ze in de tuin. Van A, A, A en A weten we niet of ze een tuin krijgen, daarom wennen we ze daar niet aan.)
Het tuinbezoek werd zeer gewaardeerd. Er moest eerst erg veel gesnuffeld worden, daarna werd er rondgerend. Gerend, maar nooit verder dan een paar meter van het huis. Sneeuwuil probeert ze het kattenpoortje te leren maar dat gaat nog wat te ver.
De voorgenomen fietstocht. An is onzichtbaar, ik schakel het pompje uit, besluit een eind over de hei te fietsen. Bij het verlaten van de Toverberg rijdt er een heel dikke auto achter me, zo'n P.C.Hoofttractor, die nog luid muziek maakt ook. Ik haat dikke auto's in het algemeen en muziekmakende in het bijzonder. We stoppen naast elkaar voor de Drieërweg, nu hoor ik de muziek beter:
tingelinge pannekoek
rijst met rozijnen
tingelinge pannekoek
kom op bezoek
Hoewel het menu niet m'n eerste keus zou zijn ga ik toch anders over die auto denken. Hij lijkt ook wel wat kleiner.
De zandpaden op de hei hebben de zeldzame vochtigheidsgraad die ze net befietsbaar maakt. Een mooi vergezicht, heb al vaker geprobeerd dat te fotograferen. Ik bedoel die horizon met laagjes, ongeveer drie in dit geval. Alsof je nog maar een uurtje hoeft te fietsen en je bent in de Alpen.
Dat bordje, daar rechts, dat kende ik nog niet. De laatste regel doet een beetje veel aan een kleuterklas denken.
De zandpaden van Sparrendaal zijn iets te zanderig, je mag er dan wel fietsen maar het kan niet. Dat heeft het voordeel dat je echt helemaal niemand tegenkomt. Toch ben ik wel blij als het fietsje weer iets min-of-meer verhards bereikt.
Ik begin lelijk verslaafd te raken aan Google Earth. Den Haag is veel gedetailleerder dan Amsterdam. De schaduw van de voetgangers op het Binnenhof! Het huis van Iris&Auke (52°03'56.78" N, 4°18'47.27" O) je kunt de dakpannen tellen! (Zie ook Trouw.)
zondag 6 augustus 2006, 06:13 lees reacties
Live Vote
What's your view on the accuracy of the Bible? * 350290 responses
| 35%
| 33%
| 27%
| 5.2%
| |
Not a scientific survey. Results may not total 100% due to rounding.
Bron: http://msnbc.msn.com
Sinds kort heb ik dus die laptop. Sinds net zo kort heb ik dus Windows XP. Dan kan je ook Google Earth bekijken (gaat niet met Windows98). Het kaartmateriaal is nogal verschillend van kwaliteit. Op een uitgeknipt stukje, hier rechts, is goed ons voormalige dakterras aan de Egelantiersgracht te onderscheiden. Je moet natuurlijk wel precies weten waar je moet kijken.
Elburg herken je alleen maar aan die gracht, Ermelo is een verzameling vage vlekken. Google heeft wel het voornemen betere foto's te verzamelen, maar bijvoorbeeld bij Kampen is de brug in de N50 nog niet te zien.
Om de een of andere reden is Radewijk juist weer erg mooi afgebeeld, je kunt duidelijk het door Sneeuwuil aangebrachte dak herkennen. (Nou ja, aangebracht, dat grootste stuk rechts waren golfplaten. Sneeuwuil zorgde ervoor dat dat dakpannen werden.)
Ik hoef eigenlijk nooit meer naar buiten, ik kan alle fietstochten met Google Earth maken. Vooral in de buurt van Amsterdam of Radewijk.
Wat ik vrijdag schreef, dat gebeurde donderdag: foto's bestellen bij www.foto.com, in België (Waterloo om precies te zijn: ruim 100 km. ten zuiden van Zundert). In de nacht van don op vrij gaan ze die pijlsnel afdrukken, vrijdagmiddag brengen ze het fotopakket naar een NL brievenbus, net voor de lichting. Dan zouden ze dus zaterdag al hier kunnen zijn.
Er is iets veranderd bij de PTT, nee KPN, nee TPG, ze zijn veel vroeger dan vroeger, voor tienen is het pakket er waarlijk. De foto's zijn onwaarschijnlijk mooi, we zien nu pas echt hoe goed die Sony camera is. Mijn best wel aardige HP printer is nergens, hiermee vergeleken.
De centrale verwarming (nee, hoe kan dat nou een onderwerp zijn, midden in de zomer?) spuwde water. Hij heeft een automatische ontluchter die behalve ontlucht nu ook ontwatert. Ik probeerde z'n binnenste schoon te maken. Weinig succes, er moet een nieuwe ontluchter komen. Het ding zal wel zo oud zijn als het huis, van 1960 ongeveer. Weer eens naar Gamma, maar die heeft geen ontluchters! Niet vergeten dat ik zoiets nog moet zien te krijgen.
Iets anders. Weer eens naar de bessenkwekerij, maar die heeft geen bessen! Dat probleem is oplosbaar, ze hebben wel bessen als je ze zelf plukt. Dat hebben we dit jaar nog niet gedaan, eigenlijk is het nu goed plukweer. We gaan dat maar eens doen, plukken.
Er zijn erg veel onrijpe bessen, ook redelijk veel rijpe. Als je er eenmaal de juiste blik voor hebt zie je er steeds meer. We plukken een dik halfuur, hebben dan een kleine twee kilo. Die crisis is bezworen.
Later, goed fietsweer, even naar Suikervlied. Daar komen zondag bezoekers, ik wil het vogelbad een servicebeurt geven. Het hoeft deze keer niet bijgevuld te worden maar het water is wel erg groen. Ik gooi het water er uit, maak de drie bassinnetjes schoon, vul het weer met kristalhelder water. De stekker van het pompje er in: niets. Het pompje moet alweer schoongemaakt worden (zie 10 juli). Dat lukt.
Daarna door het bos naar Putten, dan naar Formido. Die heeft iets meer dan Gamma, bijvoorbeeld een fraaie ontluchter. En zelfs een knietje van 3/8 BI naar 12 mm knel! Via het boerenland terug naar Ermelo, het laatste stuk met de wind mee. Voor mij een donkere regenwolk, maar die zou mij, ook met de wind mee, voor moeten blijven. Merkwaardig, de bui denkt daar anders over, drie dikke druppels mag ik in ontvangst nemen. De luchttemperatuur is hoog genoeg om dat leuk te vinden.
zaterdag 5 augustus 2006, 06:18 lees reacties
Mevrouw de Jong belt, niet alleen om naar Azzurro en Abrikoos te informeren maar ook om nog eens naar Al Poontah te vragen. Dat laatste kan ze wel laten, A.P. houden we, ik ben al helemaal aan het idee gewend. Om mevrouw de Jong af te schrikken vertelt Sneeuwuil over Abrikoos z'n diarrhee.
Omdat onze afnemers meestal geen rauw vlees serveren willen we de kittens wennen aan brokjes. Dat gaat niet zonder moeite: eerst moeten ze de smaak te pakken krijgen, vervolgens moeten de ingewandjes er aan wennen.
Sommige oudere katten eten graag brokjes, zonder daar veel last van te krijgen. De kittens moesten wennen, ze eten ze nu wel maar wat bijvoorbeeld Abrikoos daarna produceert, daar zou ik beter over kunnen zwijgen. Doe ik niet, zwijgen: het is een substantie die qua kleur en consistentie erg veel op chocoladepasta lijkt. Dat gecombineerd met veel vacht levert geen aantrekkelijk beeld op.
Abrikoos vindt dat ook niet aantrekkelijk, hij probeert de rommel kwijt te raken door over de vloer te schuiven, wat een erg duidelijk spoor oplevert. Dat merken we snel: als je het niet ziet dan ruik je het wel. Sneeuwuil vult de gootsteen met lauw water en zet Abrikoos er in. Die protesteert een beetje, maar hij is niet opgewassen tegen Sneeuwuils oerkracht. Ik maak intussen de vloer zo'n beetje optisch schoon.
Mevrouw de Jong beweert geen problemen te hebben met zulke acties. Als we geluk hebben lukt dat wennen aan brokjes voordat Abrikoos het pand verlaat. Het telefoongesprek duurt al een klein uur, ik ga wat planken in de grondverf zetten.
Later, ik moet wat foto's afdrukken die in een papieren brief aan mevrouw de Jong gaan. We weten inmiddels dat ze Annie heet, maar we weten nog niet of we dat mogen zeggen. Zou wel heel wat tikwerk schelen. Sneeuwuil stelt een brief samen, ik breng 'm naar de bus.
Mevrouw de Jong wilde eigenlijk Angelina, maar die is al heel lang verkocht. Sneeuwuil vond op Marktplaats een evenbeeld van Angelina, maar wel helemaal in Hengelo. Mevrouw de Jong heeft geen auto, ze zou dus een hele treinreis moeten maken. Eigenlijk wil ze wel dat wij even naar Hengelo gaan, zo gek zijn we nèt nog niet. Nu bedenkt Sneeuwuil dat ze de advertentie van Marktplaats heeft afgedrukt, die had ook nog in de brief gemoeten.
Gekker moet het niet worden. Sneeuwuil maakt nog een brief, met de afgedrukte advertentie. Ik breng 'm weer naar de bus, voor de variatie wel een andere bus. Zo krijgen we de dag wel om.
vrijdag 4 augustus 2006, 06:02 lees reacties
Sneeuwuil is haar fotoverzameling aan het saneren. Dat is erg veel werk, soms worden er bovendien van die gewetensvragen gesteld:
Troost: je kunt ze er altijd weer uitvissen, uit die prullenbak. Tot je 'prullenbak leegmaken' doet, natuurlijk...
Schuurdak. Ik heb het gedaan, een bundel geïmpregneerde planken gekocht. Het was heel goed weer, droog en koel. Opvallend hoe warm zo'n zwart schuurdak toch nog wordt, bij bewolkte hemel. Maar toen het tijd werd om de eerste plank aan te brengen begon het te regenen. Geen probleem, ik moet messing en groef nog van de andere planken zagen/schaven. Dat ik nu zit te tikken komt van luiheid. Grondverf, dat moet ook nog voor de montage.
En ik moet telkens proberen of frankslog al weer werkt. De hele donderdag was dat niet het geval. Als ik het zelf merk maak ik een noodcopie op frankabbing.nl/log. (Ja, dat mag met of zonder www.) Drie fanatieke lezertjes kon ik dat adres toespelen, de anderen zijn mogelijk hopelijk zo fanatiek dat ze dat adres uit hun hoofd weten.
Pas op: als alles gewoon werkt wordt de noodcopie niet ververst!
De meneer in Tilburg zal toch niet met vacantie zijn?
Nu moet ik even zien wat Sneeuwuil doet. Ze is in een gevecht met www.foto.com gewikkeld. Dat werkte vroeger heel goed, maar ze hebben het nu iets te mooi gemaakt. Te mooi voor argeloze gebruikers. Sneeuwuil zit steeds luider intern te fluisteren, maar het lijkt nu toch te lukken. En dat allemaal voor mevrouw de Jong.
Vroeger had Sneeuwuil twee vriendinnetjes, Hanneke en Miranda. Dat waren, dacht ik, de laatste twee nederlanders zonder internet. Miranda heeft inmiddels een laptop (met precies zo'n draadloze muis als ik heb. Van boven gezien is dat een zuivere ellips, als je 'm andersom vastpakt dan voel je dat niet. Je muispijl maakt dan heel onverwachte bewegingen.) en Hanneke is achter de horizon verdwenen. Er blijkt nu nog een nederlander zonder internet te bestaan: mevrouw de Jong! Dat zal dan toch echt wel de laatste zijn.
Hanneke is nog wel onderwerp in het roddelcircuit. Ze blijkt een kitten te hebben verkocht waarvan de ouders broer en zus zijn. En twee kittens met een knik in de staart. Zo'n knik is een erfelijke afwijking waar fokkers niet dol op zijn, maar Hanneke zei tegen haar klanten dat de kittens tussen de deur hadden gezeten. Toevallig kwamen die klanten elkaar tegen.
We kennen zo langzamerhand heel wat kattenmensen. Ik vermoed dat die vaak iets krankzinniger zijn dan de gemiddelde nederlander. Vaak zijn ze ook wat aardiger dan de gemiddelde nederlander. (Schrap deze alinea maar, ik kèn helemaal geen gemiddelde nederlanders.)
19:55, de meneer uit Tilburg is terug van vacantie!
donderdag 3 augustus 2006, 12:01 lees reacties
Een derde bericht uit Koerdistan
donderdag 3 augustus 2006, 05:59 lees reacties
Ik heb het sterke vermoeden dat Al Poontah mag blijven. De advertentie op Marktplaats is verdwenen, op bontgoed.nl staat 'blijft bij ons'. Die Liesbeth heeft afgehaakt omdat ze eerst even moet verhuizen maar ze heeft net zoiets als A.P. besteld uit een toekomstig nest.
De beroemde Al Koontah, vader van dit nest, is nog 'heel', als we opschieten wil hij nog wel eens vader worden...
Miranda stuurde een serie foto's van Okki die helemaal niet bang is voor honden.
In juli publiceerde ik de prachtige fotoserie van de rand van het schuurdak. Vandaag maar eens begonnen aan een reparatie.
De klusjesman was wel van goede wil. De randen zijn vastgeschroefd met roestvrij stalen schroeven. Het verticale deel van de rand is OK, kennelijk wèl watervast. Juist het horizontale deel, wat het natste wordt, is niet watervast. Vooral nu, met nieuwe natheid na de droogte maakt het de meest fantastische krullen. Na een halfuur sloopwerk begon het toch te regenen...
Ik denk wel eens trespa. Ergens op deze aarde staat iemand platen trespa te verwerken. Hij produceert afval, dat gaat in de container. Stroken van tien centimeter, precies wat ik nodig heb, dat is het afval. Tragisch: hij gaat stortkosten betalen, ik moet heel veel betalen voor een veel te grote plaat...
Geïmpregneerde planken dan maar, kost niet zo veel, houdt het ook wel twintig jaar uit. Straks naar Gamma!
woensdag 2 augustus 2006, 06:16 lees reacties
Jacq kan dat beter dan ik, een leuk stukje schrijven over niets. Ik probeer wanhopig een schermpje vol te krijgen met wat er op een dag gebeurde, zij maakt er een leuk sprookje van. Ze heeft bovendien niet de neurose dat er elke dag gelogd moet worden.
Dinsdag dus. De hele dag bezig met allerlei werkjes, maar niets wat zo nodig hier genoteerd moet worden. Ik bezoek zelfs de wekelijkse braderie in de hoop dat dat iets oplevert, maar nee. De prestaties van de regenmeter, dat weten we nou ook wel. Het wereldnieuws, verstandiger mensen dan ik hebben daar al zoveel verstandigs over gezegd dat ik m'n mond maar hou.
Sneeuwuil zou leuk kunnen schrijven over het nieuwe meisje van de dierenwinkel waar ze net geen ruzie mee kreeg. Maar ik lette niet op, ik bekeek een video over wormenkuren. Ik ving nog wel op dat het meisje zei dat rauw vlees niet goed was voor katten, of en hoe Sneeuwuil op deze mededeling reageerde ontging me.
Ja, nou je het zegt, toen we de winkel binnenkwamen zat er ergens achterin een mauwend poesje. Konijnen, muizen, vissen en vogels, die hebben ze in die winkel maar poezen waren er nooit eerder. Wij op zoek, bleek het een vogel te zijn die mauwgeluiden maakte. We konden niet eens vaststellen welke vogel nou precies.
De overige Ermelose middenstand gedroeg zich normaal, alle klanten waren onopvallend, de koopwaar was heel netjes geprijsd, er was nul parkeerschade. Als men mij zò tegenwerkt dan stop ik maar.
dinsdag 1 augustus 2006, 17:04 lees reacties
Een tweede bericht uit Koerdistan
dinsdag 1 augustus 2006, 06:02 lees reacties
De tandarts, deel 2. Deel 1 beschreef ik 28 juni. Deel 2 is minder spannend, hij is wel 20 minuten bezig, ik val bijna in slaap. Mijn grootste probleem is dat de gewrichten van zijn stoel niet uitgelijnd zijn met mijn eigen gewrichten. Er komt nog een deel 3, over onbepaalde tijd.
Zondag kwam ik langs dit punt, die 'rommelmarkt' waar ook jonge poesjes werden aangeboden. Toen, zondag, was alle koopwaar verdwenen. Ik vermoedde dat ze voor elke Dag des Heeren alles naar binnen sleepten om het vervolgens op maandag weer uit te stallen. Nu, na de tandarts, een klein omwegje om te zien of dat echt zo is.
Jammer, mijn vooroordeel wordt niet bevestigd. Misschien waren ze gewoon uitverkocht.
Thuis zijn er vier bezoekers, Marry met echtgenoot en twee kinderen. Rick van 5 en Gwen van 1,5. Die spelling, Rick met ck, is mijn eigen aanname omdat ze nogal van engels houden. Zoals eerder beschreven wordt Angelina omgedoopt in 'All Seasons'. Aardige mensen met aardige kinderen die ze wat al te veel corrigeren. Rick beschrijft levendig het hoogtepunt van hun vacante in Turkije: het zelfbedieningsrestaurant van het hotel. Gwen wil wel naar mij kijken als ik m'n poten maar thuis hou.
Die zwarte veeg onder haar oog is het gevolg van een kattenkrab. Gelukkig van één van hun eigen katten. Rick, buiten beeld, probeert ons af te leiden met een hondje. Als het nou nog een katje was...
Zes weken geleden hoorde Sneeuwuil een verhaal over een kater die bijna niets wilde eten, en wat hij at niet binnen kon houden. De dierenarts had van alles geprobeerd, niets hielp. Zijn baasje hield erg van het dier, maar begon toch al over 'inslapen' te denken. Sneeuwuil gaf de raad uitsluitend rauw vlees te voeren. Nu hoorden we dat de kater geheel genezen was!
Kennelijk zijn er dierenartsen die niet weten dat een kat, nog veel meer dan een hond, een vleeseter is. Dat dierenartsen zelf kattenbrokjes verhandelen heeft hier natuurlijk niets mee te maken...
Er meldt zich ene Liesbeth, per e-mail, met belangstelling voor Al Poontah. Sneeuwuil heeft het er een beetje moeilijk mee, eigenlijk wil ze Poontah ook houden. We hadden er zes, Anemoon blijft, Okki komt, dat zijn er acht. Poontah ook nog, dat wordt zoveel dat we er nooit meer eentje uit een volgend nest kunnen houden. Of ik moet er een stukje huis bij verzinnen.
Een tuinhuis met een daktuin, dat lijkt me de oplossing.
Nog even naar juli?