ga naar juli

donderdag 30 juni 2011, 23:12 lees reacties

Sneeuwuil zit bij Z&W, ik fiets. Ik fiets langs een grafheuvel. Niet bijzonder, er zijn hier zoveel grafheuvels dat het pas bijzonder is als je niet langs een grafheuvel fietst. Bij deze grafheuvel zie ik een leuk vogeltje, daar wil ik wel een foto van.

Het weekblad Libelle heeft vijfenzeventig banken kado gedaan aan Natuurmomenten, eentje staat er hier. Ter herinnering aan Henriëtte Drabmaker vermeldt een fraai gegraveerd plaatje. Ik ga op de bank zitten in de hoop dat het vogeltje zich weer laat zien.

De meeste grafheuvels worden gemaaid maar deze is weelderig begroeid. Als dat vogeltje tussen dat gewas zit zie ik het nooit meer terug. Een vlieg komt op me zitten. Hij wandelt wat heen en weer, gaat dan iets verder op de bank zitten. Allemaal leuk en aardig maar het vogeltje vertoont zich niet.

Ik fiets heel langzaam verder, misschien is er wel een veel leuker vogeltje. Niet dus, wel wat donkere wolken aan de horizon. Ik fiets richting Suikervlied, daar tref ik Sneeuwuil met Wit op schoot. Zwart negeert ons, je kunt hem aaien maar hij doet alsof hij dat niet merkt. Wit is meer van kopjes geven. Sneeuwuil wil nog niet weg, ik ga met een boek buiten zitten.

Na vijf minuten buiten begint het te regenen, ik trek mij met het boek terug onder het afdak. Daar zit je heel fijn, het enige geluid is het ruisen van de regen. Het boek is 'De mannenfluisteraar' van Yvonne Kroonenberg, verworven op de laatste boekenmarkt. Wel leuk, maar ze heeft maar één onderwerp.

Regen op, boek uit. Z&W hebben nou wel weer eens genoeg menselijk contact gehad, terug naar huis.

woensdag 29 juni 2011, 23:03 lees reacties

Ooit heeft een krantenschrijver de term 'afgestraft' in verband gebracht met de overgang van droog en warm naar nat en koel. Die term is daarna -tig keer overgenomen. Om zoiets een cliché te noemen is ook weer een cliché, maar toch.

God geeft mooi weer, maar het is niet de bedoeling dat we dat merken. Bidden en werken, dat wel. Genieten, dat moet afgestraft worden. Waarschijnlijk geloven we dat nog steeds een beetje, anders zou het a-woord niet zo populair geworden zijn.

'Omdat we die overdreven warme dagen zonder morren doorstaan hebben worden we nu beloond met wat koeler weer.' Kijk, zo kan het ook!

Sneeuwuil wordt verdacht van een iets te hoge bloedsuikerspiegel. Naar de dokter, de assistente prikt in Sneeuwuils vinger en constateert dat er niets mis is met de suiker. Ik wil om dat te vieren bij de Hema tompoezen gaan eten maar Sneeuwuil koopt bij de visboer een haring...

dinsdag 28 juni 2011, 22:55 lees reacties

Een fotowedstrijd, we maken allebei dezelfde foto. Sneeuwuil heeft gewonnen:

Er zijn katten die met deze temperatuur lekker buiten gaan liggen, met hun bontjas aan. In de schaduw, dat wel. Zo niet Dromdrosje, die gaat vlak bij de blaaskant van de airco liggen.

We waren in Suikervlied bij Z&W. Te warm om te fietsen, niet te warm voor wat noodzakelijk fietsonderhoud. De versnelling van een van de fietsen aldaar ging niet erg soepel, na wat poetsen en wat druppels olie doet 'ie het weer. Een kleine testrit over de Toverberg, dan gauw naar binnen. In Suikervlied blijft de temperatuur redelijk. Sneeuwuil wil de voordeur open zetten omdat het een beetje naar kat begint te ruiken. Nou, even dan, ik ruik toch niks.

Naar huis. Gisteren zeiden ze hagelstenen van vijf centimeter. Bij een volgend bericht werd dat al bijgesteld tot drie. En nu, 14:00, vier druppels regen en volgens de weerradar worden het er niet meer. Teleurstelling is groot.

Andere actualiteit dan maar. Holland Symfonia is een orkest met 143 musici, 23 meer dan het Concertgebouworkest. Ze krijgen 65% minder subsidie, daarmee kunnen ze 143x35%=50 muzikanten aan de gang houden. Dat verschil zie je wel, 50 of 143, maar zou je het ook horen?

Dat onweer, dat kwam uiteindelijk wel. Maar die hagelstenen niet...

maandag 27 juni 2011, 23:05 lees reacties

Als je de route zorgvuldig kiest kan je een heel eind fietsen in de schaduw. Dat doe ik, langzaam. Soms een niet te vermijden stukje hei maar ook dat levert geen logstof op. Samenvattend, er gebeurde

*niets

Gelukkig, toch nog iets. Sneeuwuil ontwierp een I.Q. test voor katten: filmpje 1, filmpje 2.
Wit heeft 110, Zwart nauwelijks 80.

* gedoe met computers, hard- en software. Zeer interessant maar niet voor het log.

zondag 26 juni 2011, 23:21 lees reacties

Simon heeft een telefoon waar je tegen kunt praten. Niet ongewoon voor een telefoon, maar in het apparaat zit ook een navigatiesysteem en dat begrijpt wat je tegen de telefoon zegt. Soms. Simon zegt 'Hanengewei', de telefoon denkt: 'hangend wijf'. Toch zijn ze precies op de afgesproken tijd hier, ongelofelijk.

Joke had een andere fietsverzekering afgesloten, tot haar verbazing kreeg ze toen twee vrijkaartjes voor het Dolfinarium. Een kado ter waarde van €50,00! Ze zijn nu dus op weg naar het Dolfinarium, komen even gauw de verjaardag van Jules vieren, volgende week word hij drie. Mag nog net voor niks naar de dolfijnen.

Het gesprek gaat veel over Joke's webwinkel. Die is nu een paar weken in de lucht maar de klanten weten dat niet. Moeilijk om je bij Google naar voren te dringen, maar er komen wat besprekingen van de site in de glimbladen. En een link in dit log, maar ik vrees dat de loglezertjes geen potentiële klanten zijn. J&S hebben het erg druk gehad met de winkel, die ziet er nu heel goed uit.

Jules heeft deze kleding zelf uitgezocht, hij weet altijd precies wat hij aan wil. De links-rechts verwisselde laarzen zijn misschien geen bewuste keuze, wel dat ze, net als de rest van zijn outfit, een cirkelpatroon hebben.

Als je goed kijkt zie je dat beide heren een doosje hebben. In dat doosje edelstenen. Sneeuwuil maakte niet alleen de foto's, ze verstrekte ook de (half) edelstenen.

We proberen al jaren om, bij wijze van verjaarskado, euroos op de bankrekeningentjes van D&J te storten. De bank vindt dat gekheid, die stuurt het geld steeds weer terug. Nu heeft Sneeuwuil twee enveloppen met flappen gevuld, die geeft ze aan Joke voor een transfer naar de spaarvarkens. Dries, Jules en Simon vertrouwen we in dezen niet.

J&S&D&J gaan richting Harderwijk, wij gaan richting Toverberg. Sneeuwuil maakt contact met de katten, ik fiets een rondje.

zaterdag 25 juni 2011, 22:56 lees reacties

Hier een foto van een reuzenhand:

En hier zou je bijna katholiek van worden.

Een diep, zwart, gat. De oude laptop is klaar. Alle hardware problemen zijn opgelost, alle software die mij aantrekkelijk voorkomt is binnengehaald en werkt ook nog. Het heeft heel wat uren gekost, gelukkig zijn die uren gratis anders had je beter een nieuwe laptop uit de winkel kunnen halen. Maar wat nu?

Naar Z&W, Sneeuwuil probeert Z of W op schoot te krijgen, ik maak een boswandeling. Men tracht het watertekort hedenmiddag nog om te zetten in een wateroverschot. Ik kom niemand tegen, ook het rode poesje niet.

Avond, eindelijk gebeurt er eens wat, de ringrijderij. Maar er gebeurt hetzelfde als in 2006, die tekst kan ik ongewijzigd overnemen. (of de tekst van 2010, 2009, 2008, enz.)

vrijdag 24 juni 2011, 23:10 lees reacties

Weer naar Zwart & Wit, ze beginnen het nu heel gewoon te vinden. Wij ook, we lezen, Sneeuwuil probeert de videoapparatuur, het lukt haar alles aan de gang te krijgen. Aansluitend naar de middenstand.

Ik had er een filmpje van gemaakt als ik maar gedurfd had. Een dame voor ons bij de kassa van de drogist koopt een reeks drogerijen. (Ik wist niet dat ik dat bedoelde.) Een dikke tube, ik kan niet zien wat er in zit, is een kado. Meneer zelf staat achter de kassa, hij gaat die tube als kado verpakken.

Je neemt een vierkant stuk cellofaan, ongeveer 60x60 cm. Het zal wel een stuk plastic zijn, maar het ziet er uit als wat vroeger cellofaan was. Je zet de tube precies middenin, dan vouw je alle hoeken van het cellofaan naar elkaar toe, naar een punt in de ruimte precies op de hartlijn van de tube. Daarna maakt je een reeks handbewegingen die niet te beschrijven is, vandaar dat ik een filmpje wilde. Het heeft iets magisch, tenslotte gaat er een plakbandje omheen.

Bijna onmogelijk om dat met je blote handen uit te pakken. Voordeel van het cellofaan is dat je zo wel ziet dat het een dikke tube van de drogist is, je kunt dus spontaan tonen hoe ontzettend blij je bent met dit kado.

Als we bijna thuis zijn begint Sneeuwuil er over, dat de drogist daarvoor heeft doorgeleerd. Even zoeken hoe lang die studie duurt. Valt een beetje tegen, maar één jaar, wel zonder de module kadoverpakken...

donderdag 23 juni 2011, 23:06 lees reacties

Op de Toverberg woont een rood poesje, meestal op de eerste T-splitsing, soms op de tweede T, twintig meter verder. Gisteren liep ik naar de vuilniscontainer, het poesje liep voor me uit. Ik maakte een poezenlokgeluid maar dat viel verkeerd. Het poesje stoof weg, werd onzichtbaar.

Vandaag wilde ik zo maar een eindje lopen, tussen de buien door. Ik zag het poesje niet, maar het poesje zag mij wel. (Ik zeg aldoor 'het poesje' maar statistisch gezien zal het wel een katertje zijn.) Het poesje snuffelde aan mijn tenen. Voor het eerst kon ik 'm van wat dichterbij bekijken, nogal scharminkelig, de ogen niet erg schoon, duidelijk een zwervertje. Toen ik verder ging liep hij met me mee, soms zachtjes mauwend. Ik maakte een ronde over de Toverberg, soms bleef hij achter, rende daarna weer mee. Bijna bij Suikervlied was hij opeens verdwenen, wat eigenlijk wel goed uitkwam.

Ik had de eerder genoemde laptop meegenomen om daarvan alle softwareinstellingen eens in orde te maken. Dat blijkt heel lastig als je geen internet hebt. Je kan niet even iets opzoeken, je kunt ook niet even iets ontbrekends downloaden. Die mag weer mee naar de bewoonde wereld.

Intussen maakte Sneeuwuil foto's:

The Windmills Of Your Mind


er loopt iemand buiten...

woensdag 22 juni 2011, 23:24 lees reacties

Het wordt routine, naar Suikervlied. Sneeuwuil zit bij de poezen en leest een boek. Ik ga een rondje fietsen op de fiets die we lang geleden bij Suikervlied kregen. Hij heet weliswaar 'Tour de France' maar hij heeft een erg Hollands model. Wel met reesbanden. Die banden vertrouw ik niet helemaal, ze zijn minstens tien jaar oud en deze fiets heeft geen pompje. Ik rij over verharde paden een rechthoek om Suikervlied, nog geen tien kilometer. Dat gaat, de banden houden zich goed en die ene derailleur, daar is mee te leven.

Weer thuis. De oude laptop zit weer in elkaar, niet één schroefje over. Mooier nog, hij doet 't weer! Hij had ernstige problemen met z'n voedingsstekkertje, daar heb ik iets anders voor geknutseld. In het voorbijgaan het toetsenbord uitgestoft, althans daarmee begonnen: er blijft stof uit komen. Volgende probleem: wat moet ik met nog 'n laptop? (Met een webcam in S. om te zien wat Z. en W. doen als wij er niet zijn?)

Hier hebben we ook katten. Twee daarvan hebben als hobby het uitbeelden van oude symbolen:

dinsdag 21 juni 2011, 23:05 lees reacties

Ik demonteer een oude laptop. Dat heb ik al vaker gedaan, maar niet met deze. Je moet ontzettend veel schroefjes losdraaien, in minstens drie verschillende maten. Dat is een heel gepuzzel als je 'm weer in elkaar wil zetten, tenzij je een fotografisch geheugen hebt. Of als je deze laptop hebt: bij elk schroefgat staat de maat van de schroef die op die plaats hoort. Erg mooi!

(Of erg onmooi: ze wisten kennelijk van te voren dat het ding gedemonteerd moet worden.)

Weer naar Suikervlied. Zwart & Wit zijn al aardig gewend, ze doen wat ze doen moeten IN de bak. Sneeuwuil geeft ze een anti-vlooiendruppel. We zijn gewend dat dat bij onze katten een veldslag is, deze twee maken er weinig drukte over.

Ik haal iets uit de berging en zie uit een ooghoek dat één van de katten buiten loopt! Als ik met twee ogen kijk zie ik dat het een iets andere zwerfkat is. Ik begon al te twijfelen aan m'n gaasdeurconstructie...

Sneeuwuil gaat aan het werk met haar muziekmachine, ik loop een heel eind door het bos. Lopend zie je minder meters maar per meter zie je veel meer dan fietsend. Netto zie je precies even veel.

Weer thuis, ik ga proberen of het klopt, de maat van al die schroefjes...

maandag 20 juni 2011, 23:02 lees reacties

Als we binnenkomen in Suikervlied zitten beide katten onder het tv-blok. Voor een portie Felix willen ze daar wel onderuit komen. Zwart ziet kans om flink te morsen, Wit doet dat bijna niet. (Nou ja, één brok in de buurt van z'n linkerschouder) Zwart heeft na een half bord wel genoeg, Wit schrokt alles naar binnen, trekt zich dan weer terug onder het blok.

Zwart wandelt rond, eet wat brokjes, bezoekt de bak. Hij betreedt de bak gewoon, met z'n kop naar voren. In die houding past hij niet helemaal in de bak, de drollen die hij produceert vallen daarom net buiten de bak. Sneeuwuil ruimt op, de laminaatvloer kan er tegen.

Sneeuwuil leest een boek, ik zaag en hak nog wat brandhout. Na ruim een uur beginnen de katten allebei rond te lopen en aan ons te snuffelen, echt bang zijn ze niet meer. Daarna trekken ze zich terug op de stoelen onder de eettafel. Nu kunnen we wel weg, verder met ons eigen leven.

Thuis hebben we nog een reservebak, even meten of die wat groter is. Nee, exact dezelfde maat. Ik zou aan de achterkant van de kap van de bak een erker kunnen maken waar Zwart z'n kop in past. Toch eerst maar eens afwachten wat er morgen naast de bak ligt.

zondag 19 juni 2011, 23:20 lees reacties

Weer naar Suikervlied. Er is veel brandhout dat groter is dan de kachel, ik zaag en hak tot het kleiner is. Intussen verzamelt Sneeuwuil alle breekbare waar en verstopt die ergens. Dan arriveren Anja en Rob, met twee katten. Ze hebben namen die ik niet kan onthouden. De ene is zwart, die noem ik Zwart. De andere is katkleurig, die noem ik Wit. Zo, dat kan ik wel onthouden.

Dit is Wit, die voelt zich het veiligst onder de tafel.

Zwart is veel avontuurlijker, die bekijkt alles voorzover dat bereikbaar is. Ze hebben voortdurend toegang tot een bak brokjes, Zwart eet daarvan, Wit heb ik het nog niet zien doen. Intussen allerlei diepgravende gesprekken, bijvoorbeeld over lactose intolerantie. Wij krijgen ook wat te eten, Zwart ligt bij me op de bank en laat zich aaien.

Na enige tijd constateren we dat Zwart vrolijk rondloopt maar dat Wit verdwenen is. Het huisje is van steen met een vloer van beton, erg ver kan hij niet zijn. Maar hij is nergens...

Bij het huisje hoorde een blokvormig tafeltje waar de tv op stond. Die staat er nog steeds, wel een andere tv maar hetzelfde tafeltje. De zijkant van het blok is dicht bij de muur, niet zichtbaar voor een normaal mens, maar je kunt wel voelen dat die zijkant open is. Je kunt ook blindelings een foto maken: Wit!

Nog meer dieren onder het tv-blok. Daar lijkt niet veel leven meer in te zitten, toch eens proberen of ik de slang van de stofzuiger daar in de buurt kan krijgen. Niet nu, pas als Wit&Zwart weer vertrokken zijn.

Als we weg gaan zitten ze allebei onder het blok. We doen de gaasdeur op de knip maar ze lijken niet erg ontsnaplustig. Morgen zien waar ze dàn zitten.

zaterdag 18 juni 2011, 22:54 lees reacties

We zijn al om tien voor tien bij de boeken in de kerk. Dat wil zeggen, in de hal van waaruit je zowel de kerk kunt bereiken als een soort van boerenhoeve. In die hoeve is het te doen en die hoeve gaat pas om precies tien uur open. Tamelijk veel publiek dat om de een of andere reden niet erg fris ruikt. Of stinkt de kerk zelf?

De boeken zijn hier altijd technisch goed, niet beduimeld of los in de band. Ze zijn wel veel duurder dan bij een kringloper, zo ongeveer €1,00. We hebben een doel, Het Verraad, het eerste deel van Merijntje Gijzen. We hebben dat boek, waarschijnlijk ooit hier aangeschaft, maar dat ruikt zo rokerig. Is er niet. Sneeuwuil vindt allerlei andere boeken, bijvoorbeeld Geert Mak: Het Ontsnapte Land, heel leuk en lekker dun.

Thuis, eigenlijk geen tijd om te lezen. Ik schreef al over het Trojaanse Paard. Dat paard was wel verjaagd maar de computer was nog niet brandschoon. Dat is 'ie nu wel, maar dat kostte een paar uur.

En nu, 16:45, weer een reisje: naar Suikervlied! Daar zitten Jolanda en Iris, die zijn naar de DVHS geweest. Jolanda is vooral tevreden over het schapen drijven met Border Collies. De regen lijkt ze niet te deren. Iris heeft het plan kampioen schapenscheren te worden. Slecht moment om te oefenen: er zijn nu bijna geen ongeschoren schapen. We blijven tot 18:30 omdat de klok stilstaat op 17:30, morgen een nieuwe batterij meenemen!

Marja, H. P. Baard was niet alleen directeur van het Frans Halsmuseum maar ook een neef van Zus.

vrijdag 17 juni 2011, 23:15 lees reacties

'We laden het deurmaakgereedschap in' schreef ik gisteren. En natuurlijk was daar iets bij dat in Suikervlied hoort omdat ik er twee van heb, zo'n heel klein schaafje. Voldoende reden om, met het schaafje, naar Suikervlied te fietsen. Naast de plaats waar ik het schaafje dacht ligt de snoeischaar, dat kan geen toeval zijn.

Ik knip de zijtak van het boompje, er zijn nog meer heel kleine zijtakjes. Die gaan er ook af.
Geen goed teken, al die zijtakjes...

De doje tak van de lariks, ik ben nou toch bezig. Betekent wel de takkenzaag en het laddertje. Nog een paar takken die er wel af kunnen, het is opeens De Dag Van De Tak. Het weerbericht van 14:00:

Vanuit het zuiden komt steeds meer bewolking opzetten. De zon krijgt dan ook steeds minder ruimte en tegen de avond valt in het uiterste zuiden lichte regen. Het wordt 18 tot 20 graden en er waait een zwakke tot matige zuidwestenwind, kracht 2-4.
Vanavond en vannacht valt enige tijd regen bij minimaal 13 graden. Morgen breekt vooral 's morgens de zon even door, verder valt een aantal buien, sommige met onweer en hagel. Het waait fors en met 17 graden is het fris.

De Dag Van Het Schaap? Weet niet, weer om binnen te blijven. Mischien even naar de boekenmarkt, eind van de straat, in een bijgebouw van de kerk. Water- en winddicht, de kerk heeft een bliksemafleider.

Curieus. In De Stentor lees ik dat het Gelders Archief erg veel on-line heeft gezet. Een beetje rondklikkend vind ik iets over vandaag, 17 juni, maar dan in 1939. Ik verbeeld me te weten dat Kees erheen ging, de vacantie in Noordwijk daarvoor onderbrekend.

Bewijsmateriaal voor Noordwijk is de foto van Ellen en mijzelve met een strandstoel op de achtergrond. Zus moet hoogzwanger geweest zijn maar dat herinner ik me niet. Ellen was bijna anderhalf, ik net vier jaar oud, dat lijkt te kloppen. Je kunt wel zien dat ik me toen al zorgen maakte over de Grieken.

donderdag 16 juni 2011, 22:59 lees reacties

Een fraaie dag voor de regenmeter, na elke bui is er een zonnige periode die ik gebruik om te zien hoeveel er nou weer gevallen is. We besteden de halve dag aan het zoeken naar de gunstigste spaarrekening. Eentje met veel rente heeft meestal ook veel verborgen voetangels en klemmen. En eigenlijk maakt een procentje meer of minder niet veel uit.

, die naam alleen al, en dan zo geschreven, dat moet wel enorme zwendel zijn. En ze geven veel rente, dat kan natuurlijk niet. Maar bij nader inzien blijkt het een dochter van de ouwe (niet zo trouwe) ABN te zijn. Van mijn toch al gehavende wereldbeeld blijft niet veel over.

Na de middag dozen halen voor poezen. In de twee dozen die al een half jaar naast m'n computer staan liggen bijna altijd poezen, nu zijn dat Dweiltje en Anemoon. Ze hebben zeer fraaie nesten met zachte vulling waar ze goed in passen, toch liggen ze graag in iets te kleine doosjes. Van die dozen dus voor Suikervlied, plus nog een doos waarin alle breekbare spullen uit S. moeten worden opgeborgen.

Naar S., we laden de dozen en een zak kattengrit uit en het deurmaakgereedschap in. We verwachten een gezelschapje voor De Dag Van Het Schaap, maar gezien de weersvoorspelling zou dat gezelschap wel eens uit alleen Iris kunnen bestaan.

Het veelbesproken boompje maakt zijtakken. Omdat het bovenstuk geen familie is van het onderstuk (geënt) zijn dat verkeerde uitlopers. Sneeuwuil wil ze er af rukken, maar ik ben bang dat je zo het boompje nog meer beschadigt. Ik durf de snoeischaar niet te halen want dan volvoert zij haar rukplan. Ik duw haar niet zonder moeite in het autootje, gauw rijden.

Na De Dag V.H.S. de Dag Van De Poes, we verwachten dan een ander gezelschapje, Anja+Rob+twee poezen, de twee poezen waar al dat geknutsel voor is. We zijn er klaar voor!

woensdag 15 juni 2011, 22:59 lees reacties

Laat nou de kat maar komen, de deur is klaar. En het lukt zelfs om 'm op z'n plaats te krijgen. Een onopgelost probleem is waar hij moet blijven als er geen logerende katten zijn. De afmetingen zijn zodanig dat 'ie niet onder een bed past.

Die lijmklemmen rechtsonder moeten nog weg, een laat bedacht blokje dat voorkomt dat de deur naar de verkeerde kant open gaat. Nou een beetje opruimen, 11:40 ben ik klaar. Naar huis, om 11:50 een enkele druppel, om 12:00 een enorme hoosbui maar dan ben ik al binnen. Meer geluk dan wijsheid. Nu tijd voor wat anders.

Je hersenen, linker- en rechterhelft. Alle zoogdieren hebben iets dat hier op lijkt, hersens van een chimpansee lijken er erg veel op, die van een muis veel minder maar wel met die twee helften. Omdat dolfijnen zoogdieren zijn hebben ze ook dit model hersens, daardoor zijn ze slimmer dan 'gewone' vissen.

Ik lees over een octopus. Die hebben hersens die helemaal niet lijken op die van zoogdieren. Toch zijn ze slim, zelfs slimmer dan dolfijnen.

Best een leuk verhaal over die octopus. Ik was bezig de bron van dat verhaal op te sporen toen m'n computer opeens klaagde over een Trojaans Paard. De computer scannen, paard verwijderen, nog eens scannen, dat duurde allemaal zo lang dat de octopus er niet meer van kwam. Eens zien of ik dit nou nog op het log kan krijgen...

dinsdag 14 juni 2011, 23:07 lees reacties

Ik was er al bang voor, dat mijn prachtconstructie iets te precies paste. Ik bedoel het deurkozijn dat ik gisteren maakte. Het hield zich vast aan het radiatortje, toen ik dat een stukje van de muur haalde kon ik het kozijn bevrijden. Daarna met de zaag bewerkt zodanig dat er geen katontsnapgaten ontstaan en het toch te plaatsen en te verwijderen is zonder het halve pand af te breken.

De deur gemaakt. Nu weer wachten tot de lijm droog is, dan mag het visnet er op. Het lijkt er op dat het project bijtijds (19 juni?) klaar is.

Mail van Gamma. Wel jammer dat ik zo veel gereedschap heb, veel zelfs dubbel. Nu loop ik die gratis Nivea weer mis. Hoe we vroeger overleefden zonder 'Nivea for men', dat kan je je nu niet meer voorstellen. En wat moet een vrouw die zich gereedschap aanschaft nou wel beginnen?

Nu is het 19:00, ik ga voor de derde keer vandaag naar Suikervlied. Een deur, die is links en rechts vrijwel hetzelfde. Voor en achter, onder en boven, hetzelfde: vrijwel. Je kan je dus heel gemakkelijk vergissen en om dat een en ander niet precies hetzelfde is moet je dan veel tijd besteden aan het herstellen van je fouten.

De kortste weg, helemaal via het verharde fietspad, dat duurt 10 minuten als er niet teveel trage echtparen in de weg zitten. Die zijn er niet om deze tijd, ik haal de 10 minuten. Alle lijmklemmen er af, de deur blijkt goed te zijn. De scharnieren er op, da's wel genoeg voor nu. Morgen het visnet.

maandag 13 juni 2011, 22:58 lees reacties

Om tien uur met het autootje naar Gamma en ik ben niet de enige. Verder is in Ermelo alles dicht behalve de kerken. Ik koop wat ik denk nodig te hebben en ga naar Suikervlied. Eerst het goede nieuws: nieuwe blaadjes! Dit voorjaar erg veel luis, die luis is nu weer weg. Bijna alles wat aangetaste bladeren heeft maakt nieuwe.

Ik bedacht dit vederlichte deurkozijn en zette het ter plaatse in elkaar. Het is de bedoeling dat het in z'n geheel verwijderd kan worden. Of dat zo is kan ik pas vaststellen als de lijm droog is, al die zwarte streepjes op het kale hout zijn lijmklemmen.
Linksonder zit een radiator, misschien heb ik mijn constructie daar iets te nauw passend gemaakt. Katten kunnen door kleinere openingen dan je voor mogelijk houdt, het lijkt wel alsof ze hun schedel kunnen laten krimpen.

Ik begon met het goede nieuws maar slecht nieuws is er eigenlijk niet. Of het zou moeten zijn dat de lijm nog niet droog is.


zondag 12 juni 2011, 23:10 lees reacties

Woonden we maar in Nijkerk!

Even naar Suikervlied, de hal opmeten. Het stuk bij de buitendeur, 102(b)x220(h). Ik ga daar een gaasdeur maken. We krijgen namelijk twee katten te logeren. Omdat onze acht daar bezwaar tegen maken zetten we de logees in Suikervlied. We willen ze door het hele huis laten lopen maar ze mogen niet ontsnappen. Vandaar.

Meten dus. Ja, het kan heel gemakkelijk. Ik heb nog een stuk visnet, van hetzelfde soort dat al jaaaren in onze Hanengeweise sluisdeur zit. Die sluisdeur was veel moeilijker omdat hij op twee manieren kan afsluiten. Die in Suikervlied wordt demontabel want meestal logeren daar geen katten.

Fietsen moet je vandaag heel voorzichtig doen, het bos wemelt van de wandelaars. De kortste weg naar huis. Was het maar 2de pinksterdag, dan is Gamma open.

Bezoek van Iris&Auke. Auke wijst ons op dit filmpje. Ik weet niet meer hoe het ter sprake kwam, maar Iris wil het poppenhuis hebben. Dat staat nu bij Rik, die wil het wel kwijt. Auke wil de zonnebank, Sneeuwuil overweegt die af te schaffen. Het poppenhuis past misschien nèt in de Prius, de zonnebank zeker niet. Volgende week zijn ze weer hier, dan voor De Dag Van Het Schaap. Misschien dan de halve zonnebank?

We krijgen ook nog een demonstratie van de trikke. Auke had al eerder de elektrische versie van dit vervoermiddel. Daarmee was het moeilijk rijden zonder motor, dat gaat met dit ding veel beter. Zowel I. als A. komt er goed mee vooruit, ik snap nog steeds niet hoe het werkt.
Sneeuwuil maakt foto's, omdat net de kerk uitgaat(20:15) ook de onderstaande:

zaterdag 11 juni 2011, 23:07 lees reacties

Omdat ik graag een Goed Mens wil zijn wil ik toch een ontstoringscondensator. Zuidwesten wind, ik kan kiezen uit Nijkerk, Putten of Voorthuizen. Googelen op elektronica onderdelen putten geeft ruim honderdduizend hits, de tweede uit Nijmegen. Nauwelijks sites van bedrijven, erg veel sites die alleen maar doorverwijzen. De uitbaters van de laatste categorie sites zouden standrechtelijk geëxecuteerd moeten worden.

Het dichtste bij zijn twee adressen in Harderwijk maar die kende ik zonder Google ook al. Ik besluit toch maar met de wind mee te waaien. Daardoor kom ik als eerste bij TT-electronics, helemaal aan de rand van het oude centrum. De winkelier begrijpt wat ik wil, hij zoekt nog even in drie laadjes, stuurt me dan door naar de Handyman, vlakbij, net binnen het oude centrum.

Daar had ik niet aan gedacht: de Aaltjesdagen. Dat is een jaarlijks terugkerend evenement dat iets met paling te maken heeft. Daar merk je weinig van, van die paling, het lijkt vooral een braderie. Erg veel volk op de been, erg veel kraampjes met rotzooi. De Handyman is echt vlakbij, een klein stukje braderie overleef ik wel. Ook de Handyman snapt wat ik bedoel maar ook hij heeft geen ontstoringscondensator. Hij zoekt niet eens maar stuurt me door naar TT-electronics...

Ik geef het op, ik ga terug door het bos: geen tegenwind. Ik neem een heel mooi pad maar wel een pad dat ik tamelijk goed ken. Daarom maar eens een ander pad. Het lijkt wel alsof een oude schoenmaker z'n afval hier gestort heeft. Heel oude hakken, ooit met spijkers bevestigd. Als soldaat had ik ook van die hakken, Harderwijk had vroeger veel kazernes. Een tiental hakken en andere schoenonderdeelachtigheden. Dat was aan het begin van het pad, wel honderd meter verder vind ik de twee hakken van de foto, na weer honderd meter nog een hak. Het zou kunnen dat ze door zwijnen verspreid worden. Op het eerste gezicht is zo'n hak wel lekker maar bij nader inzien toch niet te vreten.

Wel een erg zanderig zandpad, in de allerlaagste versnelling kom ik op sommige stukken niet vooruit. Ik bereik een open plek, daar zie ik dat er een erg donkere wolk aankomt, ik hoor iets dat op onweer lijkt. Ik kom op een beter pad, nu zo snel mogelijk richting huis. "Eichen soll man weichen - Buchen soll man suchen", en dit is nou net een eikenpad. Ik weet een ongeveer parallel pad met beuken, dat dan maar. Overigens gaat het onweer niet door, de regen maar nauwelijks. Bijna droog en helemaal ongetroffen kom ik thuis.

Even zoeken bij Conrad: dit lijkt er op, wel iets te dik. En de verzendkosten: €6,95!

vrijdag 10 juni 2011, 23:14 lees reacties

Je hoeft niet altijd lange tochten te maken om foto's van bijzondere planten te maken. Hier een rank van de passiebloem, door de vloer van het computerkamertje heen. Ik ben benieuwd of er gebloeid gaat worden.

Verder met opruimen. Alles wat ruimtelijk is zo plat mogelijk maken, dat scheelt. De spinnen hebben een vacht op de vloer gemaakt, lijkt me niet erg effectief. Nou je het zegt, er zijn heel veel spinnenwebben maar geen spinnen. Als ik de webben verwijder zouden die dan wegblijven? Voor ik al te stoffig wordt een rondje fietsen.

Het vingerhoedskruid is dit jaar erg uitbundig. Door het bos kom ik in de buurt van Putten. We kochten onlangs glazen bij Xenos, Sneeuwuil wil er nog meer. Ze kocht er vier en brak er een, vandaar. Ik fiets naar Xenos, het gewenste model bestaat in twee maten, even scherp opletten. Ik neem er vier. Bij Xenos mag je je aankoop zelf inpakken, ik doe erg m'n best een pak te maken dat de reis in de fietstas overleeft. Ik wil weer door het bos, ik probeer een pad zonder veel hobbels te vinden.

Thuis, de glazen zijn nog heel. Ik kan het pak aan Sneeuwuil overhandigen, ik kan de glazen ook in stilte in de kast zetten en afwachten of ze het merkt. Ze komt me al tegemoet, ze weet al dat ik met glazen aankom! Paranormaal begaafd? Ja, dat ook, maar die gave hoefde ze nu niet te gebruiken. Ze was net bezig de tandarts te betalen, zag daardoor de bankafschriften en daar stond Xenos al bij...

(Iets heel anders. Ik scoorde 7 van de 10 bij deze (heel erg engelstalige) quiz.)

donderdag 9 juni 2011, 23:07 lees reacties

Ik moet nodig de schuur eens opruimen. Behalve dat ik zelf nogal wat rommel maak zijn er de spinnen die alles met een grijze laag bedekken. Ik begin bij de deur, daar staat een koelkast. Op de koelkast verzamelen zich voedingsmiddelen die niet gekoeld hoeven te worden en spinnen. Ik ontruim het bovenblad van de koelkast en vind daarbij de staafmixer, onder het stof.

De staafmixer? En Sneeuwuil gebruikte hem gisteren nog om allerlei vruchten te verpulveren. Het lijkt wel of we er twee hebben, waarom? Na enige discussie zijn we er uit: de ene komt uit Het Kleine Huisje, de andere uit Amsterdam. Die ene is bij het verhuizen de weg kwijtgeraakt. Verder met opruimen.

Een rek met schroevendraaiers, beitels, vijlen, tangen en nog veel meer. Het rek moet leeg om ontsponnen te worden. Het gereedschap zelve mag ook wel een schoonmaakbeurt hebben. Het rek is enigzins doosvormig, je steekt bijvoorbeeld een schroevendraaier door twee zijden van de doos waardoor hij fier overeind blijft staan. De spinnen kruipen in de doos en doen daar van alles. Dat 'van alles' wil ik er uit hebben hetgeen een heel gepeuter is. Eindelijk is alles schoon en op z'n plaats.

Dan kom ik bij de boormachine. Het is de oudste, minstens 35, hij staat permanent in een standaard wat erg handig is. Vorig jaar begon hij opeens rook en vuur te spuwen. Ik heb verder geboord met een iets jongere machine, reparatie van de oude kwam er niet van. Nu wel!

Ik ben bang dat er iets mis is met de rotor, dat is meestal zo bij dit soort electromotoren. Daar kan je als amateur niet veel aan doen, reparatie door een professional kost vele malen meer dan een nieuwe boormachine. Ik ben dus geestelijk voorbereid op het ergste, maar dat valt mee. Een onderdeel dat ik herken als ontstoringscondensator is ontploft! Die condensator vervangen is niet moeilijk, de boormachine draait bovendien heel goed zonder dit onderdeel. Aan denken: niet boren tijdens het WK. Beter nog, in Harderwijk een nieuwe condensator kopen. (Dinsdag was ik bij Blokker, daarnaast is de winkel van Handyman...)

Nu wordt het moeilijker, het opruimen. De voorraad hout, triplex, mdf, oud ijzer enzovoorts. Opruimen betekent sorteren en de helft weggooien. Weggooien, dat kost me grote moeite. Het weer wordt ook steeds beter, eerst maar eens naar buiten. Ik fiets naar Suikervlied en lever de staafmixer af. Precies een week geleden waren we daar voor het laatst, het veel besproken boompje zag er treurig uit. Ik overwoog het te rooien, maar door de wespen kwam het er niet van. Nu is het opeens aan een nieuw leven begonnen, ik ben de wespen alsnog dankbaar!

woensdag 8 juni 2011, 23:17 lees reacties

Als je een kind laat experimenteren met een passer dan komt al gauw deze bloem tevoorschijn. Als je een lijntje trekt tussen de uiteinden van de bloemblaadjes dan krijg je een nette zeshoek. Als je telkens een blaadje overslaat een driehoek, nog gelijkzijdig ook. Een vierkant is iets lastiger, als het kind een beetje gevoel voor meetkunde heeft dan ontdekt het wel hoe je twee lijnen haaks op elkaar kunt tekenen met passer en lineaal. Dan is het vierkant opeens heel makkelijk. Als het kind iets meer gevoel voor meetkunde heeft zal een achthoek snel volgen.

Een zevenhoek, da's andere koek. Het kind heeft een slapeloze nacht: een zevenhoek lukt niet met passer en lineaal!

Maar als je nou een ronde pillendoos wilt maken, met een vakje voor elke dag van de week? Het eenvoudigst is om een week van acht dagen te bedenken, dat deed de maker van deze doos. Als je de witte middenknop indrukt draait het binnenwerk 1/16 slag, als je 'm loslaat nog 1/16. Samen 1/8: een volgende dag! Omdat de geplande kalenderhervorming wat ver ging heeft de maker het vakje tussen Zo en Ma dichtgetimmerd...

In de afgebeelde stand is het vakje Wo voor de buitenwereld bereikbaar. Helaas is er nogal veel ruimte tussen de vakjes en de doorzichtige bovenkant: kleine pillen kunnen zich naar eigen inzicht herverdelen. Een overdosis zit er hierdoor wel in. Ik demonteer de doos, je zou ergens een vulring kunnen toevoegen waardoor de vakjes iets hoger komen. In mijn grote ringenverzameling vind ik een dikke ring met een iets te klein gat. Ik vijl het gat wat groter, de ring past maar hij is te dik. Beter zoeken levert een ring op die zonder ingrepen precies goed is. Zo krijg je de dag wel om.

dinsdag 7 juni 2011, 23:05 lees reacties

Sneeuwuil had een vage afspraak met de tandarts. Gisteren, net terug van de dierenarts, telefoon: ze mag morgen al komen. Morgen, dat is dus vandaag. Ideaal, zo'n korte termijn afspraak. Ook mooi dat ik m'n e-book nog niet uit heb. In "The Grand Design" zijn stukken die je wel kunt volgen, zelfs wel zou kunnen navertellen maar die je toch niet echt begrijpt. Dan is het goed als er geen al te lange periodes tussen de wachtkamerverblijven zitten. Behalve onbegrepen ook nog vergeten, dat wordt niks.

Ik zit aan de leestafel en lees. Er staat een rekje met bladen op de tafel, daardoor wordt een heer die tegenover mij zit gedeeltelijk aan het oog onttrokken. Hij doet iets met kleurpotloden, als ik om het bladenrekje gluur zie ik dat hij een tekening zit in te kleuren. Nogal vreemd, gelukkig komt er een nieuwe patiënt aan de leestafel zitten. Een dikke dame, ze trek het hele rekje naar zich toe. Nu kan ik zien dat de tekening iets officieels is, op schaal, met zo'n hokje met verklarende tekst. Een tuinarchitect? De gebogen vorm van het tandenpand zou die witte uitsparing in de tekening kunnen zijn.

Het wachten valt mee of tegen, Sneeuwuil is al heel gauw terug met een klein roze doosje. Geen vervolgafspraak, meteen maar even naar AH, daar kom je toch langs vanaf de TA. Om 11:30 al weer thuis.

Icare, ik weet wat dat is maar ik weet niet hoe ze aan dat woord komen. Ik zie er een rare afkorting van Icarus in. Niet erg effectief, maar één lettertje korter. Als je tussen 'I' en 'care' een spatie zet wordt het Engels, wel onduidelijk Engels. 'Ik zorg', en ze bedoelen, hoop ik, 'wij zorgen'...

Icare dus. Ze hebben een leefwinkel waar je pillendozen kunt kopen. Ik zou nog wel een alinea vol kunnen krijgen over het woord 'leefwinkel'. 'Sterfwinkel' lijkt me passender, ik denk bij 'leefwinkel' toch eerder aan Lidl. Een van de leefwinkels van Icare zit in het ziekenhuis in Harderwijk.

Ik fiets naar Harderwijk, nogal koud, wel wind mee. Ik ken het ziekenhuis, St Jansdal, redelijk goed maar ik herken het niet. Ze zijn grondig aan het verbouwen, de hele ingang is verdwenen. Ergens achterin, ooit was dat de ingang voor spoedeisende hulp, moet je nu naar binnen. Daarna loop je het hele ziekenhuis door om bij de centrale hal te komen. Koffie en broodjes, dat is er nog. De apotheek lijkt me gloednieuw, hij ziet er heel anders uit dan na m'n staaroperatie. (Kan ook komen omdat ik toen met maar één oog keek.) De leefwinkel leeft niet meer, er is een lege ruimte waar hij ooit was en mogelijk ooit weer komt. Nu dus eventjes geen pillendozen.

De lange wandeling naar buiten, dan maar even kijken of in Harderwijk zoiets als een pillendoos te vinden is. De eerste winkel die ik tegenkom is Blokker. Deze Blokker heeft een wat ander assortiment dan de Ermelose Blokker. Deel van dat assortiment is een vernuftige pillendoos met zeven vakjes voor €2,45! Mijn plan mag mislukt zijn, mijn missie is geslaagd.

Intussen wordt het ook nog goed weer, terug door het bos. Een oud stadje is leuk maar een bos is toch nog iets leuker.

maandag 6 juni 2011, 23:06 lees reacties

We mogen naar Putten, met vier katten naar de dierenarts. De kooitjes hangen in de schuur, zijn een jaar niet gebruikt, erg vuil. Ik behandel ze met de tuinslang, dat helpt, de regen helpt mee. Ik neem ze mee naar binnen om ze te laten drogen. De katten reageren op drie manieren: (1) ik wil er in, (2) ik laat niks merken, (3) het kan me niks schelen.

Twee uur later zijn ze bijna droog, Sneeuwuil maakt ze nog wat droger en legt er kussens in. Dromdrosje heeft zich verstopt maar we weten waar. Al Poontah stribbelt erg tegen maar Sneeuwuil is nog net iets sterker. Anemoon doet niet zo moeilijk maar Dweiltje, waar is die? Binnen is ze niet, buiten kunnen we haar ook niet vinden. Achter de bank zie ik iets dat op een kattenstaart lijkt, zou ze daar zitten?

Bank opzij, er zit een kat ongrijpbaar onder de radiator. Een kat met een staart van de verkeerde kleur, het zou Bontje kunnen zijn en die hoeft niet eens naar de DA. De radiator is verborgen achter een sierlijk paneel dat verwijderd moet worden. Bontje vlucht, nu wordt de staart van Dweiltje zichtbaar. Belangrijker, ze is ook grijpbaar.

Naar Putten. Dromdrosje zwijgt, de anderen zingen een driestemmig lied. De DA heeft een nieuw pand betrokken met een ruime parkeerplaats. Bij z'n vorige adres moest je altijd erg oppassen om bij het onparkeren niet in de tuintjes van de overburen terecht te komen. Binnen is alles erg nieuw, zelfs de meisjes achter de balie zijn nieuw. Waarom is de airco is niet meeverhuisd?

We mogen, een nieuw (ook al) meisje dat probeert zich voor te doen als dierenarts. Ze geeft de goeie prikken, kijkt naar oren en tanden, luistert naar harten, het zal allemaal wel vakwerk zijn maar ze heeft niet de goeie uitstraling. We zijn niet volmaakt gelukkig met al dat nieuwe. Binnenkort mogen we weer, met de andere vier, misschien dat we dan onze mening herzien. Nu zijn we eigenlijk alleen maar blij met de parkeerplaats...

zondag 5 juni 2011, 23:17 lees reacties

Ruim een week geleden dat ik die regenmeter aanschafte. Ik was al bang dat ik er mee terug moest: aldoor 0 mm. Maar vandaag komt het ineens goed: 40 mm!
Mooi weer om een computerprogramma te schrijven. In bijna alle programmeertalen mag je

appels = appels - 1

schrijven. In veel talen mag je dat korter schrijven:

appels -= 1

Dat scheelt tikwerk, vooral als het om fruit met een langere naam gaat, sinaasappels bijvoorbeeld. Als je 25 appels hebt en je verkoopt er een dan berekent het programma waar zo'n regel in voorkomt dat je er nu 24 hebt. In bijna alle programmeertalen mag je

appels =- 1

schrijven. Dat betekent dat je uitverkocht bent en toch nog een appel wilt verkopen: een negatieve voorraad van 1 appel. Mijn programma gaat niet over appels, maar -= 1 kwam er wel in voor. Maar ik tikte
=- 1, een tikfout die de computer niet kàn opmerken. Het resultaat was wel heel wat anders dan ik bedoelde, naar zo'n fout kan je lang zoeken.

Fout gevonden, de laatste bliksem, de laatste donderslag, tijd voor een rondwandeling. Jas aan, maar die moet halverwege uit. Broeierig warm zei het weerbericht, dat begint waar te worden. Thuis. Verder met m'n programma, er moet nog een fout in zitten...

zaterdag 4 juni 2011, 23:00 lees reacties

Ik wil naar Action. De molen staat tegenover Action. Op zaterdag draait de molen. Deze reeks feiten is aanleiding tot een bezoek aan de molen. Het probleem van deze molen is dat hij een van velen is. Elk dorp (behalve Elspeet) heeft een gerestaureerde geheel functionerende molen. Eventuele bezoekers moeten dus over al die molens verdeeld worden.

Als je binnenkomt tref je daar een aantal vrijwilligers, dames van mijn leeftijd. De snelste daarvan stort zich op je. Als blijkt dat je niet voor de meelwinkel komt probeert ze je door te sturen naar één van de twee gidsen. Maar ze kan niet verhinderen dat ik zonder gids een trap beklim.

Op de étage ben ik alleen, ik kan rustig de maalwerken bekijken. Heel rustig want ze malen niet. Nog een trap, daar is zowaar de molenaar, in gesprek met een kleinkind. Hier kan je zien dat enorme houten tandwielen gekoppeld kunnen worden aan een ander, wel draaiend tandwiel. Heel mooi.

Je mag hier ook naar buiten, op de houten omloop. Daar is vast wel een mooie vakterm voor, voor die omloop. Je kunt hier een klap van de molen krijgen maar dan moet je wel over een hekje stappen. Het uitzicht is matig, je bent nog niet hoog genoeg. Vooral de airco van AH is heel goed te zien. Je kunt in de molen nog hoger maar die trap is helaas afgesloten.

Ik daal weer af, zodra ik de begane grond bereik wijst de dame die ik sprak me aan bij een gids. Er is niet meer aan te ontkomen, gelukkig heb ik een vraag: "waarom maalt de molen niet?". Nou, de molen mag alleen dierenvoer en mout malen. Omdat de maalwerken voor het publiek toegankelijk zijn is hygiëne onvoldoende gewaarborgd. Bij mout schijnt dat niet te hinderen, de brouwerij aan de Putterweg gebruikt het. De EHEC bacterie komt dus niet uit Ermelo, of het zou via het Molenbier moeten zijn.

Nu naar Action. Ik zoek een pillendoos met zeven vakjes. Hebben ze niet. Ik vond er ooit een bij Aldi, die heeft ze niet meer. Kruidvat, Blokker, Wibra, allemaal niks. Trekpleister heeft iets heel duurs, Hema heeft iets minder duurs, beiden niet ideaal. Goed weer voor deze zoektocht, als het te warm is kan je in een gekoelde winkel weer bijkomen.

In Apeldoorn hebben ze deze doos. Ook hier overtreffen de verzendkosten die van de doos.

vrijdag 3 juni 2011, 23:10 lees reacties

Het paadje naar onze voordeur wordt gemarkeerd door twee gemetselde blokken van ongeveer 30x30x30 cm. Ze zijn bedekt met een gewassen grinttegel van 40x40. Een architectonisch hoogstandje mag ik wel zeggen. Al sinds mensenheugenis liggen die grinttegels los. Als iemand z'n fiets tegen het blok parkeert dan verschuift de tegel. Ik ben al heel lang van plan om ze eens vast te plakken, verder dan een plan ben ik nooit gekomen.

Vanmorgen lag één van de tegels naast het blok, in twee stukken. Ik overweeg de stukken weer aan elkaar te plakken, dan herinner ik me dat ik ergens nog twee tegels heb. Ze blijken slechts 30x30 te zijn, precies pas maar zonder overstekend randje. Niet mooi, maar zo erg mooi was het toch niet. Ik plak ze vast met montagekit die 48 uur moet drogen. Als er deze nacht geen vandalen langskomen dan blijven ze wel liggen.

Die krakende fiets mag gerepareerd zijn, toch kraakt er nog iets in mijn ziel. Die kogeltjes, zijn die nou nog wel 100%? Ik heb wel zin in nieuwe, op het www vind ik ze voor €0,05! Vijf cent voor zo iets prachtigs als een fietskogel, verbazingwekkend. Ik wil er wel 20 maar ik koop ze niet: €4,95 verzendkosten...

Naar Halfords in Harderwijk. Daar zijn ze twee keer zo duur: 24 voor €2,49, toch neem ik ze. Naar huis, fiets demonteren, kogels vervangen. Het wiel draait waanzinnig soepel, maar dat deed het eigenlijk al.

18:30, naar Suikervlied. Sneeuwuil heeft een afspraak met meneer T. van Steeg gemaakt. Hij zou om 19:00 komen, maar misschien is 'ie iets te vroeg. Nee, hij is iets te laat, maar als hij er is trekt hij meteen z'n imkerpakje aan en bestijgt het trapje. Hij vind het een mooi wespennest, spuit er een klein wolkje gif in, wacht even, nog een wolkje en nog een. Geen actieve wespen meer. Het binnenwerk van het nest is leuk om te zien, hij wijst mij op de nog bewegende larven. 'Ik ween om wespjes in de knop gebroken', maar niet al te hard.

Naar huis, Sneeuwuil heeft een stukje EenVandaag voor me opgenomen. Erg mooi.


donderdag 2 juni 2011, 23:12 lees reacties

Ik zou wel een boswandeling willen maken, maar Sneeuwuil heeft meer plichtsbesef. Eerst naar Suikervlied, zien hoe het met de springbalsemien staat. Akkoord, we denken eigenlijk dat we dit onkruid niet hebben. Eerst naar het mededelingenbord, daar heeft Huub foto's van de gehate plant opgehangen, erg mooie foto's. We zien ook dat huisje 105A te koop staat, we gaan kijken.

Een leuk huisje op een mooier terreintje dan het onze maar wel erg klein. Omdat alle ramen van goed gesloten rolgordijnen zijn voorzien kan je niet zien hoe het ingedeeld is, twee slaapkamers is niet helemaal zeker. En het gedoe, Suikervlied ontruimen is nog iets maar het verkopen? Nee, laat u maar.

We lopen naar S. Nou, dat valt mee, de springbalsemien is in grote getale aanwezig. Goed herkenbaar en heel gemakkelijk uittrekbaar, het ideale onkruid. Het wordt me weer verboden tekenterrein te betreden, ik mag alleen de randen langs het terras doen. Ook daar is heel wat te halen. Na al deze aktie wil Sneeuwuil mij alleen uit wandelen sturen, zelf gaat ze op het terras zitten. De foto rechts is bewijsmateriaal voor Huub.

Ik wil niet wandelen, ik kan veel beter de dakgoten eens schoonmaken. Het dak heeft een steile zuidhelling en een flauwe noordhelling, je zou verwachten dat de zuidgoot minder bladeren vangt dan de noordgoot. Is nie. Meer zuiden- dan noordenwind? Lijkt me niet. Mysterie.

Eerst de zuidgoot. Emmer in de goot, trapje erbij, emmer vullen, emmer legen, trap verplaatsen. Een heel rustig werkje waarbij niet veel fout kan gaan. Zelfs als je de goten niet schoonmaakt gaat er niks fout, dan lopen ze gewoon over. Bovendien regent het toch nooit meer. Zuidgoot klaar, naar de noordgoot. Het oosteinde ligt tamelijk vol maar verderop is het niet veel. Ik leeg één keer de emmer, nu hoef ik alleen maar de trap een keer of vijf te verplaatsen, de rest kan wel in die ene emmer.

Ik reik zover mogelijk om de trap zo min mogelijk te moeten verplaatsen. Daardoor zie ik het wespennest pas nadat twee wespen mij gezien hebben. Het zijn wespen van matige kwaliteit, ik voel het wel maar het is geen helse pijn. Toch geen zin meer in de goten, de laatste meter van het westeinde komt later wel eens. Een zwelling van niks, de andere prik in m'n arm is nog minder indrukwekkend. Toch ben ik de wespen dankbaar voor hun bijdrage aan de logstof. Sneeuwuil wil ze verdelgen, ik twijfel nog. Nu al die bijen sterven moet er toch iemand zijn die het werk doet?

woensdag 1 juni 2011, 23:22 lees reacties

Ik ben om 10 voor 8 bij de dokter, het open spreekuur. Geen origineel idee, de wachtkamer zit al vol. Het inloopspreekuur begint om 08:00, er mogen maximaal 10 patiënten komen. Dat maximum is al ruimschoots overschreden.
Ik loop een rondje, de huisartsenpost is in een parkachtige omgeving. Gisteren waren we aan de andere kant van dit park, daar is de tandarts. Om 08:00 is Riet er, ik maak een afspraak voor 10:30.

Doel van deze excursie is het tonen van de tekenbeet. Dat is een al een week zichtbare rode plek, maar zonder de vereiste ring. Om 10:10 maak ik de wandeling nog eens. Ik toon de beet, de huisarts doet er nogal rustig over. Ik ook. Weer naar huis.

Ik kom langs het grasveld voor de kerk. Op een bank zit een heer met een tamelijk indrukwekkende videocamera. Ik vermoed dat hij op een bruidspaar zit te wachten maar dat blijkt niet zo te zijn. Hij roept me na, of 'ie me iets mag vragen. Dat mag, hij praat zeer luid en duidelijk.

- ik ben van TV Gelderland, ik wil u iets vragen
- ja, vraag maar
- ik zoek naar het mooiste meisje van Ermelo, waar kan ik dat vinden?

Bilksemsnel denken is vereist. Ik zou Hanengewei 33 kunnen zeggen of zal ik hem naar 'de meisjes' sturen? Ik besluit tot het laatste.

- de Wittenkamp, dat is daar links
- waar vind ik dat meisje dan?
- daar zijn een heleboel mooie meisjes!

Hij gaat in de aangegeven richting. Nu pas bedenk ik dat alle meisjes waarschijnlijk op school zitten. Marleen, Yvonne, Anouk, die donkere die zo goed kan waveboarden, dat kleintje met het hondje, keus genoeg maar niet thuis.

Ik doorzoek de site van Omroep Gelderland maar vind geen programma waar dit in zou passen...

nog even naar mei?