maandag 28 februari 2011, 23:22 lees reacties

De gisteren vermelde dozen bevatten voor een belangrijk deel oud kinderspeelgoed, gedeeltelijk uit Sneeuwuils jeugd, gedeeltelijk zelfs van haar moeder afkomstig. Gedeeltelijk kapot, maar wel reparabel. We verwachten Gouden Bergen als we de spullen, na reparatie, op Marktplaats zetten.

Een poppenstoel, puntgaaf. Nog een poppenstoel, makkelijk te lijmen, alle onderdelen zijn er nog. Een derde poppenstoel, daar is heel wat werk aan. Ik ben al een eind gevorderd, eens zien wat zoiets opbrengt op Marktplaats. Deze lijkt er op, de onze is wat ouder en marginaal mooier. Maar voor €15,00 vliegt die van Marktplaats niet weg. Stoel een en twee, je mag heel blij zijn met €5,00.

De Gouden Bergen gaan niet door. Maar ik ben nou toch bezig, ik maak de restauratie wel af. Is er iemand met een kleinkind van de juiste leeftijd en geslacht die snakt naar poppenmeubilair?
(Waren het maar Dinky Toys...)

Deze blokkenpuzzel zelf is puntgaaf, de doos ligt grotendeels aan puin. Waarschijnlijk wel 100 jaar oud, de plaatjes zijn nogal lelijk maar dat waren ze 100 jaar geleden ook al. Wel leuk dat 'ie nog van Sneeuwuils moeder geweest is. De doos is helemaal van hout, ik zou er nogal wat bij moeten maken om 'm weer in de oerstaat te krijgen. Bijzonder is het grote aantal blokken, 6x8.

Sneeuwuil legt de puzzel aan de hand van een voorbeeld, zonder voorbeeld is het bijna onmogelijk. Dan blijkt een ernstig tekort aan haar opvoeding. Als je een van de zes puzzels voltooid hebt is het heel gemakkelijk om een andere te leggen. Je draait elke kolom een kwartslag, wel allemaal dezelfde kant uit. Ze gaat gillen als ik dat wil doen, ze wist niet dat dat kan!

Hadden we maar een functionerende open haard...

zondag 27 februari 2011, 23:24 lees reacties

Lang geleden, 3 okt '10, hadden we bezoek van Anja + Rob. Vandaag een tegenbezoek, een reisje naar Ede. Daar waren we al vaker, in Ede, soms voor een dekkater, vaker voor onze beste klant, Jannie. Het woord Ede komt 96 keer voor in het log, dat zal ik maar niet allemaal aanklikbaar maken.

Naast Ede is Ommen, daar woont Miranda. Ze stuurt elke week foto's die ik op haar website moet zetten. Deze week: geen foto's! Moeten we ook nog even naar Ommen om zelf foto's te maken?
Sneeuwuil belt, Miranda was ziek, maar ze leeft nog. Wat later komt zowaar de mail met de foto's maar dan moeten we net op pad.

TomTom weet wel waar Ede ligt, maar TomTom weet niet dat de weg is opgebroken, we moeten helemaal via Nijkerk. We vinden het huis, we begrijpen nu waarom het met Streetview onzichtbaar is, een voetpad voert langs de voordeuren. Het huis is groter dan we dachten, toch niet groot genoeg. Er is een mogelijkheid er een stukje bij te bouwen, dat gaan ze doen.

Twee kinderen van Rob, volwassen en bijna volwassen, flitsen even langs. Een gevonden poes, heel aardig. Een kastje met verzamelingen, onder meer antieke fototoestellen.

Sneeuwuil maakt het huis ook iets groter door twee dozen af te voeren. Anja is haar huis in Velp aan het afbreken, althans de inboedel aan het verdelen. Daar zit van alles bij wat ze Sneeuwuil heeft toegedacht. Er is zelfs een 20-tonig muziekmechaniekje bij, maar dat lijdt helaas aan hetzelfde euvel als het onze: een onderdeel is naar de transportrollenhemel.

In de kamer zijn drie gitaren zichtbaar. Een daarvan blijkt door Rob gebouwd, ik sla steil achterover van bewondering, het ding ziet er perfect uit. Rob speelt er op, dat klinkt volgens Sneeuwuil ook perfect, maar dat kan ik niet horen.

Weer naar huis, met de twee dozen. Niet over Nijkerk, dat weet ik nou wel, over Garderen. Thuis heb ik nog een Agfa Isolette, is dat wat of is dat niet oud genoeg? Kom 'm maar halen! Nou eerst Miranda d'r site bijwerken...

zaterdag 26 februari 2011, 22:57 lees reacties

Het Mastendolleke is te koop. Of toch liever Klompven 13? Het Mastendolleke kwam onlangs ter sprake, vandaar. Zelfs als we de benodigde contanten in een groot aantal oude sokken hadden zouden we hier blijven. Verhuizen, veel te vermoeiend.

We gaan te voet shoppen, er is over een uur regen beloofd, nu dan maar. De groenteboer en de bloemen in het centrum. Over het pleintje weer terug, daar staan kraampjes van de politieke partijen. Een klein arbeidertje vraagt of we gaan stemmen. "Ja". "Maar niet hierop", veronderstelt hij, zijn hand met PvdA folders tonend. "Ik wel, zij niet" zeg ik. Dat valt hem mee, hij vraagt Sneeuwuil wat zij dan wel stemt. "de Dieren", dat lijkt hij niet helemaal te begrijpen. Maar hij heeft een klein arbeidersvrouwtje die snapt dat de Partij voor de Dieren bedoeld wordt. "Ja, die maken ook deel uit van de schepping!" zegt hij.

Lijkt me een overloper van de Christen Unie...

Verder, nog meer bloemen, nou ja, bloemetjes. Nou de Coöp nog, dan weer thuis. Precies 14:00 uur, het regent! Gauw naar de schuur, ijzerzagen. Als mijn handen 11°C zijn ben ik net klaar. De moertjes precies instellen op de gewenste 70,3 kan binnen, in de warmte.

Maar waar is steeksleuteltje acht nou weer gebleven?

vrijdag 25 februari 2011, 23:01 lees reacties

Wij bezitten een eierdopje. Eén eierdopje. Bezaten, het eierdopje is verdwenen. Sneeuwuil eet wel eens een ei, maar niet elke dag. Het is daarom niet na te gaan op welke dag het eierdopje verdween en nog minder hoe. We gaan een nieuw eierdopje kopen!

Zaterdag 12 feb ging het over de slecht startende fouduebrander. Als we nou toch naar de eierdopjeswinkel gaan kunnen we ook wel een nieuwe founduebrander overwegen. In deze categorie winkels is er maar één: Blokker. En die heeft de brander (€2,99) maar geen eierdopje dat in Sneeuwuils denkraam past. Duur, die brander, we nemen 'm toch.

Verder, onder meer de Plusmarkt. Het probleem van de Plusmarkt is dat ze troetels verstrekken, mits je voor minstens €15,00 handel meeneemt. Een troetel is een uit plastic opgetrokken diertje, een nijlpaard is net zo groot als een eekhoorn. Nevenstaande giraffe hebben we al, als enige. Hoewel de meisjes niet meer elke donderdag op de stoep staan wil Sneeuwuil toch heel veel troetels. We hebben niet zoveel Pluswaar nodig, het kost enige moeite om het vereiste bedrag bij elkaar te scharrelen. Het kost nog meer moeite om een lopend totaal bij te houden maar Sneeuwuil kan het. Bij de kassa vraagt ze of er geen artikelen zijn waar je dubbele troetels bij krijgt. Met een vriendelijke glimlach verstrekt de Plusdame er drie!

Nu naar de Kringloper, we hebben nog steeds geen eierdopje. We hebben daar ieder onze eigen route, als ik even later Sneeuwuil weer tegen kom klaagt ze geen eierdopjes te kunnen vinden. En dat terwijl er een bijna oneindige verzameling bordjes, kopjes, schoteltjes, vaasjes en bakjes is. Een nogal verkreukeld vrouwtje hoort ons gesprek, "links naast de kassa!" zegt ze. En ja, daar zijn ze, zelfs het model met het integrale schoteltje!

Tenslotte de Natuurwinkel en Gamma. Die zijn tegenover elkaar, Sneeuwuil wil iets bij de een, ik iets bij de ander. Ik heb twee stukken ijzer, die ga ik verbinden met draadstangen. Elk stuk ijzer komt tussen twee moeren, die kun je verdraaien en zo heel nauwkeurig de afstand van 70,3 mm. instellen. Dit dus voor de strokenmal zoals gisteren gememoreerd. Bij het teruglezen van de betreffende tekst merk ik pas dat ik de beits vergeten ben...

donderdag 24 februari 2011, 23:03 lees reacties

Was dat in 1965 of nog iets later? Ik ging bij Philips werken, daar hoorde een medisch onderzoek bij. Mijn gehoor werd gemeten: boven de 10.000 Hz hoorde ik niets, toen al. Ik wist al dat mijn gehoor slecht was sinds mijn eerste bezoek aan de schietbaan, in 1956.

Na het afschieten van zes kogels hoorde ik niet meer. Dat duurde een paar dagen, toen begon het langzaam weer terug te komen maar het werd nooit meer wat het was. Ik vang iets op dat je gratis je oren kunt laten testen. Ja, gratis! maar niet in Ermelo. Daarom doe ik de hoortest op het internet, die zegt dat ik 80+ ben.

Goede test: je hoort een woord met achtergrondgeruis. Dat is precies waar ik moeite mee heb, dat achtergrondgeruis. Als dat er niet is versta ik gesproken woord meestal wel, behalve als het een toespraak van Mubarak of Ghadaffi is. Ik overweeg een claim in te dienen bij Hans Hillen,of zou 't (2011-1956=55) verjaard zijn?

Je ziet wel, er is niets gebeurd vandaag. Ik heb lang zitten prutsen met een computerprobleempje, dat tenslotte opgelost. Leuk hoor, maar geen logstof. O ja, een nieuwe mal, die ga ik nu maken.
Nee, die gaatjes komen niet goed over op de foto, maar ze zitten er in. Tamelijk netjes zelfs. Maar de kleur, die beits is veel te oranje. Bestaat dat eigenlijk nog, gewone ouderwetse waterbeits? In allerlei kleuren? Te laat om nou nog naar Gamma te gaan.

Die strook gewoon papier is alleen maar voor het testen van de maat, dat moet ivoorkarton zijn. Maar om dat te snijden moet ik eerst een strokenmal maken, de strook moet 70,3 mm breed worden.

woensdag 23 februari 2011, 23:10 lees reacties

Ik loop naar Suikervlied. Niet alle vogels weten dat het gevroren heeft, men heeft wel wat van het zaad gegeten maar lang niet alles. Nou, die krijgen deze winter niks meer. Tot mijn verbazing vind ik op de terugweg een onbekend paadje! Sommige paadjes lijken nieuw omdat er gekapt is maar dat is hier... nee, nou begin ik te twijfelen. Een leuk paadje, dat wel.

Thuis. De kandidatenlijst voor de Provinciale Staten. Nummer 6 bij de PvdA is Mijnke Bosman uit Ermelo. De naam is bijna goed, de plaats is helemaal goed. Mijn keus is gemaakt.

Maar helaas, we hebben Google. En Google laat me wel even schrikken. Mijnke Bosman, dus. Remonstranten zijn tamelijk verlicht. En Arminius zou wel eens een voorouder van Sneeuwuil kunnen zijn. Dus toch maar nummer 6?

Het zagen lukt vandaag beter, het kastje is bijna klaar. Een ander stukje perspex, dat moet nog. Flesje beits, uit een Duitse winkel vlak over de grens bij Radewijk, beitsen. Het lijkt opeens net echt.

dinsdag 22 februari 2011, 23:21 lees reacties

Ik kan best netjes zagen, maar geen 24 uur per dag. Zelfs na 4 uur houdt het al zo'n beetje op. Het laatste dat ik gisteren zaagde is dit hier rechts. Vier uitsparingen voor scharniertjes, alle vier een beetje krom. Links en rechts rafels, dat rechthoekige gat is niet erg rechthoekig. Vijftien centimeter lang, dat klopt wel, maar aan de ene kant 44 mm. breed, aan de andere kant 45 mm...

Dat moet over. Maar eerst de mal. Die maak ik van perspex, dat is heel gemakkelijk te boren. Maar het boorgruis smelt meteen, hecht zich vervolgens aan de boor. Dat moet je er eerst af peuteren, anders gaat het meehelpen bij het boren van het volgende gat. Een heel gedoe, maar het uiteindelijke resultaat is redelijk. Helaas heb ik mijn plan veranderd, ook de mal moet daarom over.

Nu moet ik nodig naar buiten. Naar Suikervlied, het vroor, de vogels krijgen voer. Prachtweer voor een boswandeling. Weer thuis, ik heb net de eerste regel getikt dan komen opeens Jaap en Gerdientje. Het doel van hun bezoek ontgaat me, maar ze krijgen thee. Ze vertellen nog steeds enthousiaste verhalen over hun kat Wolfi, ze aaien onze katten net zo enthousiast.

Bijna anderhalf uur van mijn zaag-en-boor-en-frees-tijd! Ik moet gauw verder, anders ben ik vergeten wat ik aan de mal moet corrigeren en hoe ik dat wilde doen.

maandag 21 februari 2011, 23:36 lees reacties

Als gewone schoenen schoenen zijn, dan zijn wanten handschoenen. Even afgezien van de duim, dat wel. Als handschoenen handschoenen zijn dan zijn die daar op dat plaatje gewone schoenen. Maar dit terzijde.

Vrijdag kocht ik van alles, ondermeer scharniertjes bij Gamma. Ik propte alles in de zakken van mijn jas. Te warm voor mijn wantjes, daarom bleek pas bij thuiskomst dat ik een want kwijt was. Dan mag die eenzame overgebleven want in de vuilnisbak.

Die scharniertjes zijn wel leuk maar eigenlijk heb ik geen 16 dezelfde passende schroefjes. Verzonken kop en dan 2 mm, wat ik kan vinden is te roestig. Weer naar Gamma, mooie schroefjes. Om naar buiten te komen kies ik een uitgang, toevallig die waar een want op een tafel ligt! Mijn want! Het is nu koud genoeg voor wanten, gauw naar huis. De vuilnisbak geeft de weggegooide want terug, met duim maar onbeduimeld, dank u wel!

Het kastje vordert, maar het moeilijkste moet nog: het deksel. En dan vooral de binnenkant van het deksel, daar moet de mal met de dertig gaatjes komen. Intussen gaat Sneeuwuil door een diep dal. Ze ponst banden voor de 20-tonige machine. Het wijsje, dat gaat nog. De begeleiding is al een stuk lastiger en dan moet de maat nog kloppen. Ze plakt gaatjes dicht, ponst er andere bij, knipt banden doormidden en zet er stukjes tussen. En straks, de 30-tonige machine, dezelfde problemen maal anderhalf...

zondag 20 februari 2011, 23:16 lees reacties

Vrijdag: Corry uit het ziekenhuis. Zaterdag, heel vroeg: Corry naar het ziekenhuis. Zaterdag veel later: Corry uit het ziekenhuis, I&A bij haar op bezoek. I&A logeren de za-zo-nacht bij Corry. Zondag: Auke gaat iets voor zich zelf doen in Apeldoorn, Iris komt ons bezoeken.

We gaan naar de lammetjes kijken, er zijn er zo ongeveer tweehonderd. Sneeuwuil wil eigenlijk niet mee, te koud, maar het lukt haar over te halen. Iris d'r Prius zegt dat het buiten 2°C is. In dat hoekje bij de lammetjes, uit de wind, is het wel uit te houden. Dan mogen we naar binnen, bij de speksteenkachel. Die zou ik wel thuis willen hebben.

Weer thuis, Iris leent ons Inside Wikileaks. Achtentwintig bladzijden gelezen, leuk geschreven. Dan moet ze weer naar Apeldoorn om met Auke Den Haagwaarts te gaan.

Dan Thomas, hij brengt de sleutel van Suikervlied en de taartvorm terug. Heel mooi allemaal, maar zo schiet het Organettekastje niet op. Maar Zagen op Zondag, dat mag toch niet.

zaterdag 19 februari 2011, 23:00 lees reacties

Een oude foto, eentje van donderdag j.l. Al te veel andere tekst, paste nergens, een beetje vergeten. Ik was mijn fiets aan het poetsen, vooral de ketting en alles daar in de buurt, vier katten kwamen helpen. Ik miste het mooiste moment: Okkie daalde af van het zadel en liep over de bovenste framebuis naar het stuur.

En nu iets heel anders.

Sneeuwuil mist een neusvleugel. Niet aan haar neus maar aan haar bril. Ik mag met de bril naar Pearle. Omstreeks 13:00, nul wachtenden voor mij. De Pearledame, met tien kleuren nagellak, zoekt een passend vleugeltje. Daarna draait ze alle schroefjes iets vaster, vervolgens gaat de bril in het ultrasoon badje. Na een paar minuten mag de bril uit het bad, dan stelt ze vast dat het oude vleugeltje niet precies hetzelfde is als het nieuwe. Het oude vleugeltje wordt vervangen. Dan wordt de hele bril gepoetst, hij is als nieuw. De brillenkoker (nog uit Hardenberg) vindt ze niet zo mooi meer, ik krijg een nieuwe. Dan nog een 'Pearle' poetsdoekje, prachtig. Wel tien minuten werk, en dat allemaal gratis!

Nou nog iets heel anders, de 30-tonige Organette. Je krijgt daar een papierstrook bij, geponst met 'Happy Birthday', waarschijnlijk veronderstelt men dat de Organette een verjaarskado is. Sneeuwuil is het niet helemaal eens met alle noten maar erger is dat de machine soms een noot mist. De papierstrook is voorbedrukt met lijnen waarop je moet ponsen. Sommige gaatjes zitten niet perfect op hun plaats. Daarbij komt dat de strook nogal wat zijdelingse speling in de machine heeft.

De machine heeft 30 tandwieltjes waarmee hij voelt of er een gaatje langskomt. Zo goed mogelijk metend stel ik vast dat van het meest linkse tot het meest rechtse tandwieltje precies 58 millimeter is (dus 2 mm. tussen naast gelegen tandieltjes. Reken zelf maar uit waarom 30x2=58).

Van 10 tot 16: een stukje lineaal. Daarboven: een ongeponst stukje voorbedrukte papierstrook.
Daar is van links naar rechts ongeveer 58,3 mm. Daar komt de speling van de strook in de machine, 0,4 mm, mogelijk nog bij. Een afwijking van 0,7 bij een gaatje van 2 kan het net wel of net niet spelen van een noot bepalen.

Mijn strokenmal moet dus iets bredere stroken maken, mijn gaatjesmal moet niet van de voorbedrukte strook uitgaan. Het leven lijkt soms wel heel gecompliceerd, maar er is redding. Jaaaren geleden kocht ik op de Ermelose Braderie een nieuwe versie van het programma Draw voor €1,00. Daarmee kan je, de naam zegt het al, tekenen. Een rijtje lijnen op precies 2 mm van elkaar. Die '2' hoef je niet met de muis te maken, je mag hem tikken als 2,00. Dat printen, het resultaat is beter dan de strook uit de winkel...

vrijdag 18 februari 2011, 23:15 lees reacties

Het laatste nieuws over de zoektocht naar de transportrol voor het muziekmechaniek:

Van: "Frank Abbing" <->
Aan: "MYORGELnidec" <--sankyoshoji.co.jp>
Onderwerp: Re: Organette 20, Roller Replacement
Datum: vrijdag 18 februari 2011 7:36



Thank you for your response.



The price of the roller seems to be more than 30 Euros, if I do the 
conversion correctly. For 30 Euros I can buy the complete Organette 20 
locally....



Frank Abbing.



----- Original Message ----- 
From: "MYORGELnidec" <--sankyoshoji.co.jp>
To: "Frank Abbing" <->
Sent: Friday, February 18, 2011 2:00 AM
Subject: Re: Organette 20, Roller Replacement


> Hello,
>
> I just have been advised that the current one in black is interchangeable,
> and will be available at JPY 3,500 including shipping charge via EMS
> to the Netherlands.
>
> Shipment can be made in about one week after receipt of your
> payment via bank transfer or charge on your credit card.
> I will give you our bank reference as soon as your order confirmation.
>
> Best regards
> Tezuka

Hier gingen nog mails aan vooraf, voornamelijk over de vraag of de zwarte en de rode transportrollen uitwisselbaar zijn.

Is een Japanse komma nou een Nederlandse komma of een punt? Als komma=komma dan kost de rol €0,03 en dat inclusief de postzegel. Kannie. Als komma=punt dan is de prijs zoals ik in de mail zeg. Snapiknie.

Het lijkt er nu weer op dat één kastje wel genoeg is...

Deze foto kennen jullie al (6 feb). Maar het geheim van deze foto kennen jullie nog niet. Simon maakte hem, met z'n Sony camera. Die camera heeft een GPS dingetje in zich, hij noteert de plaats waar een foto gemaakt werd.

Als je de foto bekijkt met Irfanview dan kan je de coördinaten van die plaats te zien krijgen, 52.294708 Noord, 5.625822 Oost. Met een paar muisklikken kom je in Google Maps terecht, daaruit knipte ik het plaatje rechts. De groene pijl, onderaan, geeft aan waar Sony dacht dat we waren. De gele pijl wijst naar het speelding waar Jules op zat, ongeveer 100 meter verder. TomTom doet het beter...

(Wil je dit proberen: foto downloaden en bekijken met een enigzins recente versie van Irfanview met de nodige plug-ins.)

Als je een foto van je Ming vaas maakt met zo'n camera-met-gps dan moet je die niet op het Internet zetten. Dieven kunnen gemakkelijk zien waar die foto gemaakt is. (Voor hun te hopen dat de gps bij die camera wat nauwkeuriger was anders zoeken ze zich wezenloos.)

Ander nieuws: de post brengt de 30-tonige speeldoos. Hij is duidelijk niet van Sankyo, wel door Sankyo geïnspireerd. De 'echte' Sankyo heeft 32 tonen, Sneeuwuil heeft meteen al last van de twee ontbrekende. Semi-chromatisch noemen ze dat. Ik hoor 't niet, soms is het een zegen niet muzikaal te zijn. Ik ga een mal maken om de ponsplekken te markeren en nog een mal om de papierstroken te snijden, alles moet 30/20 X zo precies.

Dan even naar Suikervlied, de thermostaat op 20°C. Vervolgens tal van boodschappen, dan het bezoek van Thomas. Hij komt dit weekeinde helemaal alleen in Suikervlied zitten. Behalve de sleutel wil hij ook een taartvorm, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt met onze bezoekertjes.

donderdag 17 februari 2011, 23:02 lees reacties

Ik weet tamelijk nauwkeurig hoe GPS werkt, althans hoe je met satellieten kunt bepalen waar je bent. Ik kan me voorstellen hoe je die locatie op een wegenkaart kunt tonen, zoals Tomtom dat doet. Hoe dat precies werkt weet ik niet. Bij TomTom zie je een blauw driehoekje over de weg schuiven, dat driehoekje is je voertuig, of, beter, je TomTom kastje. Als de satellieten zich een beetje vergissen dan kunnen ze zeggen dat je een meter naast de weg rijdt. Het zou kunnen zijn dat het TomTom-computertje dat compenseert zodat het blauwe driehoekje op de weg komt inplaats van ernaast.

Als je moet afslaan dan zegt TomTom hoeveel meter het is tot de afslag. Kon je nou maar rustig naar dat schermpje staren dan wist je of die afstand echt 0 is op het moment dat je afslaat. Maar juist bij een kruispunt moet je zo nu en dan even naar buiten kijken. Ik heb de indruk dat de fout meestal veel minder dan 10 meter is.

We gaan een reisje maken naar Apeldoorn, begeleid door de TomTom. Ik heb gehoord van die zonnevlam, ik stel me veel voor van de verstoorde TomTom. Het wordt een grote teleurstelling, niet alleen vinden we Apeldoorn moeiteloos maar ook het ziekenhuis aldaar. Naar binnen, door het restaurant. Daar staan twee computers, zo te zien met internet. Even proberen, www.bontgoed.nl, dat werkt.

In het ziekenhuis ligt Corry, met een gerepareerde liesbreuk. Je moet snel zijn met je bezoek want patiënten staan na een breukoperatie zo weer buiten. Corry kan goed verhalen vertellen, dat doet ze dan ook. Verpleegkundigen en anaestesisten begroeten haar als een oude bekende. De chirurg kent haar ook, volgens Corry van een operatie 16 jaar geleden, volgens de chirurg van nog een operatie, 8 jaar geleden. Kortom, ze lijkt het wel leuk te hebben in dat ziekenhuis. (in m'n log vind ik 10 vermeldingen van Corry in het ziekenhuis!) Morgen moet ze weer naar huis...

Terug via Putten, de scharrelslager. We rijden over Garderen, een zeer fraaie tocht. Als ik fiets dan doe ik dat bij voorkeur niet langs autowegen, daarom is de route tamelijk nieuw voor mij. Omdat we er toch zijn, ook nog maar even de Kringloper. Een videocamera voor €5,00 is leuk maar ik heb al een videocamera (als ik me niet vergis voor €2,50) Heel bijzonder: we kopen niks. De slager, de rit naar huis, geen verdere avonturen.

woensdag 16 februari 2011, 23:03 lees reacties

Boompje groot,
Plantertje dood.

Een bekende volkswijsheid, maar die geldt niet in Ermelo.

Dat Brabantse Bont, wanneer was dat? 28 jan. Geen drie weken geleden werd er een huis gesloopt aan het Hanengewei.
In het Ermelo's Weekblad schrijft de Gemeente welke bouwvergunningen ze afgegeven hebben. Er mag daar een twee-onder-een-kap gebouwd worden en nou maken ze daar een bos!

Het zal wel iets met het huis op de achtergrond te maken hebben. Daar werd het buitenblad van de spouwmuur een paar jaar geleden afgebroken. Daarna weer opgebouwd met een iets andere kleur stenen. (Ja, dat heet blad.) Heeft er iemand geld teveel?

Het blijft maar prachtweer met weinig wind. Fietsen dus. Staatsbosbeheer of Natuurmonumenten, ik heb niet goed opgelet wie van de twee, zaait elk jaar iets op dit stuk grond. Er staat wel eens mais, niks aan, daar hebben we al zoveel van. Maar er staat vaker tarwe, veel leuker. Ik kan niet zien wat dit wordt, het lijkt gras. (Tarwe is gras.) Bos, veld, hei, dan richting huis.

Die bomen zijn nog niet allemaal geplant, het lijkt alsof ze samen op één rij komen, nogal een vreemd gezicht.

Sneeuwuil ziet een pot op Marktplaats:

Het bijzondere van deze pot (28 cm. van oor tot oor) is dat hij in Ermelo woont. Sneeuwuil mailt met de verkoper, men komt overeen dat we nu, 21:00, even komen kijken. Nog geen vijf minuten met het autootje. De pot valt niet tegen, de vraagprijs is €20,00. Erg veel geld, maar Sneeuwuil heeft vandaag alweer verdiend op de beurs, we nemen 'm. De verkoper heeft nog meer in de aanbieding, een kopje met een varaan als oor bijvoorbeeld. Ook een heel klein theepotje, dat krijgt ze er gratis bij! Gauw weer naar huis, het verkiezingsdebat...

dinsdag 15 februari 2011, 23:02 lees reacties

Er zijn veel vragen in het leven, ook wel bekend als 'levensvragen'. Er zijn zo mogelijk nog veel meer antwoorden. Bij elke levensvraag hoort een tweede vraag: 'wat is het goede antwoord?'. Telkens als ik de tv aanzet zie ik Bram Moszkowicz die zegt 'dat is een heel goede vraag'. Niet 'hele goeje', zoals een normaal mens dat uitspreekt maar in een soort super-abn met een vleugje Mestreechs: 'heel goede'.

Je kunt vragen stellen aan Watson, dat is een IBM computer. Hij doet nu mee aan een vraag-en-antwoord spel, dag 1 eindigde in gelijk spel.

Bij elke vraag die je aan Google stelt krijg je veel te veel antwoorden. Daar is het nog belangrijker om de goede vraag te stellen. We zochten naar riesen pling-plong, onder die naam werd het muziekmechaniek indertijd verkocht door Reuge, een bekende speeldozenfabrikant. We zochten dus ook naar Reuge, ook daarbij kregen we veel verkeerde antwoorden.

Ik haalde het Reuge ding uit z'n kastje omdat hij kapot is. Toen trof ik aan de onderkant het woord Sankyo, Reuge is dus niet de maker! Nooit meer naar Reuge zoeken, dus.

Ergens vond ik het woord 'organette'. Je zou denken dat dat verwijst naar een winkeltje waar je niertjes, levertjes en hartjes kunt kopen. Misschien is dat ook wel zo, maar het is ook de naam van een type speeldoos. Als je Googelt op organette sankyo dan gaat er opeens een wereld voor je open. Bijvoorbeeld deze tekst, over een Sankyo met 33 tonen, dus met kruisen en mollen. De tekst vermeldt ook een prijs, €490.

Sneeuwuil is winst aan het maken met de een-of-andere beursmanipulatie, ze zou dat ding kunnen kopen maar dan is de hele winst verdwenen. Ik Google verder en vind deze winkel. Aan het plaatje te zien is het ook een Sankyo, maar dan met 30 tonen. Daar wordt 'ie een heel stuk goedkoper van, £39,99! In mijn herinnering is een £ ruim een tientje, even omrekenen, dat moet zo'n €5,00 zijn. Maar de inflatie is in Engeland wat harder gegaan dan hier, £1.00 = €1.1947.

Het gaat nog steeds goed met het beursgedoe, Sneeuwuil bestelt het 30-tonige ding, met de postzegel iets in de buurt van de €60, dat kan er wel af.

Ik schreef gisteren dat er geen haast was bij het kastje, nu lijkt het er op dat er twee kastjes moeten komen. En een mal met 30 gaatjes, eerst maar eens een eindje fietsen. 12 jan '05 zeurde ik over een enorme plaat met verklarende tekst bij het Solse Gat. Ik kom er vandaag langs en de plaat is verdwenen! Het bos is een stuk mooier, maar ik ben bang dat ze een nieuwe, nog grotere plaat aan het maken zijn...

maandag 14 februari 2011, 23:02 lees reacties

Die lijmklemmen zitten er nog op voor de foto, de lijm is al lang droog. Maar je ziet dat ik niet helemaal stil zit qua kastje.

Ook niet qua computerprogrammeren, een ideale bezigheid als je moet wachten op het drogen van lijm. Een programma bestaat uit een aantal regels tekst die moeten voldoen aan een groot aantal heel nauwkeurig vaststaande regels betreffende spelling en grammatica. Ik doe het nou zo ongeveer een halve eeuw en nog steeds niet zonder fouten. Gelukkig is er een ander programma dat mijn tiksel bekijkt. Vindt het een fout dan wordt dat gemeld. Vaak een nogal onbegrijpelijke mededeling, maar wel voorzien van een regelnummer, bijvoorbeeld 23. Dan ga je kijken naar regel 23, vaak zit darr zo'n soort fout in. Vaak zit het wat dieper, dan moet je echt gaan denken.

Toch minstens een kwart eeuw vergist dat controleprogramma zich wel eens. Het zegt: regel 23 terwijl de fout in regel 24 zit. Dat weet ik dus al heel lang, toch ben ik vandaag wel een uur bezig geweest met het op alle mogelijke manieren corrigeren van regel 23. Eindelijk eens naar 24 gekeken en ja...

Op dat moment komt Sneeuwuil binnen. Ze meldt een ramp van kosmische omvang: de oude muziekmachine is kapot! Dat rode onderdeel op de foto is een transportrol, hij moet de papierstrook door de machine voeren. Er waren al stukjes afgebroken, maar nu zijn het grote stukken. Het lijkt plastic, dat rode spul, maar het zal wel iets rubberachtigs zijn. Rubber, om voldoende grip op de papierstrook te krijgen.

De nieuwe muziekmachine is een exacte kopie van de oude, behalve de transportrol. Die is nu zwart, zou die het langer volhouden? Ik ga proberen een nieuwe rol te maken, ik weet nog niet precies hoe. Maar het kastje, daar is nou geen haast meer bij...

De regenradar denkt dat het om 15:15 droog is, het is nu 14:00. Maar het regent niet hard, ik kan best even naar Suikervlied. Dubbele cd's daar in de kast en kijken naar de trommels:

De hoogste van het stel, daar past wel zo'n papierstrook in. Hij mag mee in de fietstas. Gauw verder, Huub is aan het kettingzagen.

Thuis. Eens kijken of ik hier zo'n transportrol zou kunnen kopen. Na enig zoeken vind ik een e-mail adres, ik stuur de foto van de afbrokkelende rol. Na korte tijd antwoord:

Your message

  To:      -
  Subject: music box
  Sent:    Mon, 14 Feb 2011 16:00:25 +0100

did not reach the following recipient(s):

- on Mon, 14 Feb 2011 16:00:45 +0100
    The message reached the recipient's e-mail system, but delivery was
refused.  Attempt to resend the message.  If it still fails, contact
your system administrator.
    

Wat nu?

(Sneeuwuil, chromatisch, wasda?)

zondag 13 februari 2011, 23:25 lees reacties

Vijfenveertig jaar geleden waren er computers die dit soort ponsband gebruikten. Breedte 1 inch, acht mogelijke gaatjes (een byte: code voor alle letters, cijfers, leestekens enzovoorts) naast elkaar. Voor één kilobyte heb je 1024*25.4=26 meter band nodig. Er waren bijbehorende ponstypistes die zulke banden konden lezen alsof ze beschreven waren.

Sneeuwuil ponst banden. Een heel stuk breder, maar ook korter. Ze speelt op haar keyboard, leest met één oog van het muziekpapier en met het andere oog haar ponsband. Dit om fouten op te sporen of om toevoegingen te bedenken. Ik zou graag schrijven dat ze heel zoet bezig is maar ik hoor haar soms, door de muur heen, een kat uitschelden.

Zondag en goed fietsweer, een slechte combinatie. Toch even een rondje fietsen. Wandelaars met honden, maar iets verder is niemand. Daar hebben de houthakkers zo'n moddertoestand gemaakt dat de paden bijna onberijdbaar zijn voor een gewoon mens. Ik kom in een onbekend bos, onbekend omdat de houthakkers het nogal veranderd hebben. Je kunt bij veel bossen nog zien dat ze ooit zijn aangeplant, ze proberen zo te kappen dat die rijen niet meer opvallen. Dat lukt aardig.

Weer thuis, Sneeuwuil bestelt een nieuwe mal. (zie woensdag) Stukje perspex, twintig gaatjes van twee millimeter, de middelpunten drie millimeter uit elkaar, precies op één lijn. Bijna goed, eentje staat niet netjes in de rij. Ik ga het over doen, maar ik ben nu eventjes uitgeput. Met als gevolg dat je maar negentien van de twintig keer goed genoeg oplet...

zaterdag 12 februari 2011, 23:33 lees reacties

Druk, druk, druk,

1. de O-ring
2. de brander
3. de regenmeter
4. het kastje

De houten vloer van het computerkamertje zit vol kwasten. Vandaag is er een nieuwe kwast bijgekomen, althans eentje die ik niet eerder zag. Volmaakt rond, het lijkt wel alsof iemand met een passer een zwart cirkeltje getekend heeft. Bij nadere beschouwing blijkt het een O-ring te zijn, een rubberen ringetje, meestal gebruikt om naden dicht te maken. Al na een seconde begrijp ik dat die ring uit de snelheidsmeter is gevallen toen ik de batterijen verwisselde.

In een spiritusbrander van het getoonde type zit een soort van wat. Die wat slurpt de spiritus op. Steek je de spiritus aan dan wordt de wat geacht niet mee te branden. Dat doet 'ie ook niet, toch 'slijt' hij wel. Onze brander is nog maar met grote moeite te ontsteken. Als 'ie eenmaal brandt zijn er geen problemen meer. Tenminste niet met de brander.

Na de sneeuwperiode zei de regenmeter: twee millimeter. Dat leek me toen al niet te veel, maar nu, een maand later, zegt hij nog steeds twee millimeter. Waarschijnlijk een lek ter hoogte van de '2'.

Het kastje, maar dat weten jullie nou wel.

Even met het autootje door Ermelo. We zijn het er over eens dat het waterkoud is. Dit zonder te kunnen specificeren wat 'waterkoud' nou precies betekent. Weer terug, ik heb het nog niet koud genoeg, ik fiets naar Suikervlied, daar hebben we van die brandertjes.

Niet zomaar fietsen, eerst moet die O-ring in de snelheidsmeter. Dat lukt zonder de batterij te hinderen, de instelling van de wieldiameter bljft ingesteld. Dan naar Suikervlied. Ik weet heel zeker dat daar minstens één zo'n brander is, ik weet ook heel zeker dat ik er geen kan vinden. Terug met een omwegje door het bos, nu wind mee, geen waterkou.

Vorig jaar was de regenmeter stukgevroren, toen gerepareerd met smeltlijm. Dat ga ik weer doen, maar eerst het ding te drogen leggen. Ik zou wel eens een nieuwe kunnen overwegen, de streepjes van de millimeters zijn bijna onzichtbaar. Die smeltlijm is heel goed, er zitten nu nieuwe barsten in de regenmeter, op enige afstand van de lijmnaden.

Nu heb ik niks meer te doen, ik kan wel eens aan het kastje beginnen...

vrijdag 11 februari 2011, 22:59 lees reacties

Een beetje regen, toch even naar Suikervlied. Als ik me goed herinner liggen daar wat profiellatjes. De kilometerteller zegt 3.1, iets te hoog. Maar dat komt omdat ik gisteren het fietswiel met de hand draaide om te zien of de teller werkte, ik besluit om 3.1 als 'uitstekend' te beoordelen.

Profiellatjes zijn er zowaar. Maar wel verkeerde profielen, een latje lijkt er een beetje op maar dat is maar twintig centimeter, meer geschikt om de kachel aan te maken. Lezertjes/Suikervlied bewonertjes: er zijn ook nog briketten!

Een mooi stuk multiplex, groot genoeg voor het kastje, van de goede dikte, dat wel. Het past maar half in de fietstas, snel naar huis voordat het al te nat wordt.

Thuis, dan weer met Sneeuwuil in het autootje naar de ivoorkartonwinkel. Uit dat ivoorkarton worden stroken gesneden voor de muziekmachine. Het moet wel droog blijven, dat karton, vandaar het autootje. Weer thuis, nu regent het echt niet meer, ik ga door het ene bos naar Formido in Putten fietsen. Die heeft iets meer profiellatten dan Gamma maar toch niet het gezochte. Via de Stationsstraat naar een klein bouwmarktje, Jecor geheten. Jecor heeft niet meer maar wel andere profielen, ook daar is het gezochte niet bij.

Via het andere bos huiswaarts. Als ik nou eens zo'n boor zou verslijpen zodanig dat ik er zelf het begeerde profiel mee kan frezen? Een mal, iets om te klemmen, de slijpsteen, ik zie het al voor me. Het bos is ook mooi, in de nevel.

donderdag 10 februari 2011, 23:15 lees reacties

Tijdens de wandeling bereken ik, helemaal uit m'n hoofd, dertien cent. Zelfs voor mij is dat niet veel, maar het probleem is dat je er meteen vierentwintig moet nemen. En van die vierentwintig heb je er maar vier, misschien acht, nodig. En de vierde van die vier over een aantal jaren, dan kan je 'm vast niet meer vinden. Zo komt de stuksprijs aardig in de buurt van €1,00!

Het gaat over een batterijtje voor de snelheidsmeter van m'n fiets. Een knoopcel heet zoiets, Blokker had vroeger kaarten met knoopcellen, heel goedkoop, maar die zijn er niet meer. Kruidvat heeft ze ook wel eens, maar vandaag onvindbaar. Dan maar naar Gamma, een kaart met vierentwintig knoopcellen voor €2,99. Op die kaart vier knoopcellen van de gewenste maat, wel in een fraaie doordrukverpakking waardoor de andere cellen niet gaan zwerven als je er eentje uithaalt. Ik neem 'm.

Thuis, volgende probleem. Als je de batterij verwisselt vergeet de snelheidsmeter alles om zich heen. Bijvoorbeeld dat je sinds het plaatsen van de vorige batterij 6000 km gefietst hebt, maar dat mag 'ie van mij vergeten. Erger is dat hij niet meer weet hoe groot de omtrek van de wielen van mijn fiets is. Nog erger is dat ik niet kan onthouden hoe je dat moet instellen. Lang zoeken, lang proberen, ja, gelukt. Nu wachten op fietsweer, dan ter controle naar Suikervlied, da's drie kilometer.

Volgende, nee eigenlijk vorige, probleem, nog bij Gamma. Dat kastje, onderdeel daarvan is een lijstje, iets met een profiellatje. Dat profiel is niet te vinden! Formido? Karwei? Praxis? Eerst maar een zien wat de post gebracht heeft:

De Mikrogids, met deze keer op de achterzijde reclame voor de hier getoonde hobbelscooter. Ik wil er iets sjagerijnigs over schrijven maar eigenlijk vind ik het wel een leuk ding. Misschien ben ik jaloers dat ik het niet bedacht heb. De begeleidende tekst is erg mooi: JiP weet van het ouderwetse hobbelpaard in een stoer nieuw jasje te steken! Als je op de lezerswebshop kijkt zie je dat de scooter onder de categorie 'lifestyle' valt. Iets heel anders is deze weegschaal, 'met ruimte voor 12 gebruikers'. Ik beheers me, ik maak niet over elke pagina van de webshop een grap, het is te makkelijk. Een diploma 'tekstschrijver', zou dat bestaan?

woensdag 9 februari 2011, 23:07 lees reacties

In Utrecht is het speeldozen museum. In de winkel van dat museum verkopen ze het apparaat van het plaatje, een kopie van het apparaat dat Sneeuwuil al heel lang heeft. Dat plaatje gebruikte ik vorige maand ook al. Sneeuwuil is zeer fanatiek bezig met het ponsen van stroken, vandaar dat het al dagen over kruisen en mollen gaat. Omdat ik niet weet wat dat zijn kan ik m'n eigen log al dagen niet meer volgen.

Sneeuwuil wil nòg zo'n machine. Bert woont minder dan een halve kilometer van het museum, hij werd er op uitgestuurd om de machine te bemachtigen. Dat lukte, vandaag kwam hij 'm bezorgen. Bert weet wel wat kruisen en mollen zijn, gesprekken daarover kon ik weer niet volgen. Triolen, nooit van gehoord, maar Bert en Sneeuwuil wel. Het log begint een eigen leven te krijgen...

Een carnavalsliedje uit Venlo schijnt zonder kruis of mol te kunnen klinken, ze noteren het. Dat kan nu dus ook geponst worden. Als je zo'n voorbedrukte papierstrook hebt, zoals boven afgebeeld, dan kan je goed zien waar je moet ponsen. Als je blanco stroken hebt is dat niet te doen, tenzij je een mal hebt. Ik maakte een mal uit een stukje perspex, al jaren geleden. Die mal voldeed wel, maar nu blijkt dat hij toch niet perfect is. De afstand tussen de gaatjes in de lengterichting van de strook wordt wat te klein. Alleen hinderlijk als je dezelfde noot twee keer achter elkaar wilt laten klinken. Hè, eindelijk iets wat ik wèl begrijp!

Ik moet dus een nieuwe mal maken. En waarschijnlijk ook een kopie van het kastje van het filmpje.
En dan nòg zo'n mal...

dinsdag 8 februari 2011, 23:15 lees reacties

'Pitch & Putt' staat op een bord. Even verder, dezelfde tekst op vlaggen. Pitch, dat is iets met vliegtuigen als ik me goed herinner. Putt, daar kan ik niks van maken. Ja, put, maar dat lijkt te makkelijk. Even googelen met m'n telefoon:

putt
1743, in Scottish, special use of put (q.v.) in sense of "putting, pushing, shoving, thrusting"; associated with the putting in shot putting. Putter "golf club used in putting" also is first attested 1743.

Dat maakt het niet veel duidelijker. (Detail: put klinkt als poet maar putt klinkt als put.) Gelukkig kan ik ook nog kijken naar het terrein waar die vlaggen op staan, een soort golfbaan voor minder bedeelden, net niet op de vluchtstrook van de A28. O, wat zou ik graag inzage krijgen in de boekhouding van dit gedoe! Nu is er niemand aan het pitchen of putten, ik kan me nauwelijks voorstellen dat dat deze zomer anders zal zijn.

Terrein, een duidelijk woord, goed gebruikt in de vorige alinea. Een huis, een schuur, een loods, allemaal geen terrein maar iets dat kan staan op een terrein. Maar wat is nou een 'outdoorterrein'? Ik dacht meteen 'indoorkamer'. Hier ongeveer komt dat outdoorterrein dus niet.

Ik fiets langs het Wolderwijd, naar het zuid-westen, dan kom je langs het bovengenoemde terrein en ook langs dat niet-bestaande terrein. Meestal dicht bij de A28, soms is de oever wat grilliger, dan kan je een foto als hiernaast maken.

Strand, nou ja, een randje zand. Zoetwater mossels, daar heb ik wel eens van gehoord. Maar 'gewone' schelpen, maken ze die hier ook? Of zijn die nog uit de tijd dat de Zuiderzee zout was? (Afsluitdijk: 1932)

Op dit plaatje een kwartslag naar rechts, dan kan je bovenstaande tegenlichtopname maken. Een beetje naar links, daar is dat zandrandje. En de horizon, daar is de A28. Ik zal 'm maar even vergroten:

Net buiten beeld, een vrachtwagen met tekst: Le Packaging. Dat is weer eens wat anders dan Logistics, meer iets dat daar aan vooraf gaat. Weer even googelen, 'packaging' blijkt doodgewoon Franglais te zijn! Van mijn wereldbeeld blijft niet veel over.

Terug kom ik langs de Pollenkamp, de vaker genoemde blauwe bessenkwekerij. Ervoor een stapel stammen, bijna zo groot als die van gisteren. Ze zullen toch wel wat laten staan? (Nee die stammen zijn niet afkomstig van de Pollenkamp, maar uit het bos er tegenover.)

maandag 7 februari 2011, 23:00 lees reacties

Woensdag 26 jan voor het laatst gefietst, zou ik het nog kunnen? Ja, de fiets fietst fijn met al die nieuwe onderdelen. Even door het centrum, dan naar het bos. Ik verwacht veel omgewaaide bomen, er is er niet één. Althans geen vers omgewaaide, wat er ligt lag er vorig jaar ook al.

Bij Suikervlied zijn twee tuinstoelen omgewaaid, een gieter heeft een hele wandeling gemaakt. De vetbollen zijn helemaal op, de vogels krijgen geen nieuwe bij deze temperatuur. Verder door het bos, nu snap ik waarom er geen boom is omgewaaid, ze krijgen de kans niet.

Verder, langs de schaapskooi. Daar zouden nieuwe lammetjes moeten zijn, maar je krijgt ze niet te zien. Een eind verder andere schapen, die hebben sinds 13 jan niet bewogen. Het Leuvenumse bos, het water in de beek staat erg hoog. Al enige tijd geen regen van betekenis, zou de boswachter een stuw getimmerd hebben? Te lui om dat te onderzoeken.

Ik kom langs nog andere schapen, die halfwilde, van 13 jan. Dat neem ik tenminste aan, ze zijn vandaag onzichtbaar op hun uitgestrekte terrein. Bijna thuis, bijna gesmolten, 10°C!

zondag 6 februari 2011, 23:21 lees reacties

Joke, Simon, Dries en Jules op bezoek. Even zoeken, 29 juni '08, Jules geboren. Niet zo makkelijk te vinden, er is ook een kat van die naam. Maar hij is dus twee-en-een-half. Dries, daar is er maar één van, 21 mei '05, die wordt al bijna zes. Het gezinnetje maakt een zeldzaam harmonische indruk.

Dries leest Okkie voor. Over een bulldozer, Okkie kijkt nogal belangstellend

Quatre Mains, dacht ik. Maar ze hebben ieder een main nodig om het oortelefoontje ter plekke te houden. Ze hebben al gauw door wat de 'demo' knop doet. En het schakelaartje om de luidsprekers 'aan' te zetten. "The Last Rose of Summer" klinkt, met allerlei variaties veroorzaakt door random toetsdrukken. Prachtig!

Een filmpje: Trois Mains.

Joke & Simon hebben veel goede eigenschappen maar een van de betere is toch wel hun behoefte aan buitenlucht. Jules wil mee, Dries niet, ik wel. We lopen naar het boerderijtje met de gekke kippen en de wat gewonere geiten. Een stap verder is een speeltuintje, Dries Jules beklimt alles wat daarvoor bedoeld is. Hij zou er nog uren willen blijven, gelukkig krijgen J&s het ook koud.

Nog eens Jules. In deze houding, met die blik, kan je je voorstellen dat hij over een jaar of dertig partijvoorzitter van Groenlinks is.

Ik zei het al, een harmonisch gezinnetje. Dries speelt vrolijk met alle katten, Jules is iets terughoudender. Als Okkie wat dicht in de buurt komt zegt hij 'nagels'. Sneeuwuil geeft een demonstratie nagelknippen van katten maar dat overtuigt hem niet helemaal. Geen Partij voor de Dieren voor hem.

zaterdag 5 februari 2011, 22:58 lees reacties

Wij zijn een klein beetje katholiek, we hebben al heel lang een abonnement op de Mikrogids. Op de voorzijde daarvan wordt meestal een persoon afgebeeld die je niet wilt zien. Reden om de gids ondersteboven te leggen. Van wat je dan te zien krijgt heb ik een stukje uitgesneden.

Die dichtregel is erg mooi, dat ga ik ook eens proberen. Gek op de Lek, Dwaas langs de Maas, Fijn in de Rijn, Dwaal met de Waal, Dreinen langs de Seine, Echt naar de Vecht, Met Spijt naar het Wolderwijd, het blijkt minder moeilijk dan ik dacht. De Lot, dat is natuurlijk de rivier, het departement heet Lot zonder lidwoord.

Vervolgens komen we bij de foto. Er is in het departement Lot veel prachtigs te fotograferen, Rocamadour, Padirac, Cahors, ik noem maar wat. Maar wat kiezen ze, de foto van een achterlijk zwembadje met een voor die streek saaie achtergrond.

Wel leuk is dat de Klokkenluider van de Notre Dame bij dat zwembad zit. Maar als je dan daar gaat kijken is 'ie natuurlijk net weg. Je ziet nogal eens foto's waarbij de lengte-breedte verhouding een beetje mis is. Dat lijkt bij deze meneer het geval maar die lampen op de achtergrond zijn mooi rond. Misschien zijn die lampen in het echt ei-vormig en hebben ze gedacht dat te corrigeren...

Bijna dezelfde foto als hierboven, maar dan beter.

Probleem: ik heb veel te veel foto's. Ik zoek iets uit het departement Lot en ik vind de foto rechts (1992). Jullie weten toch niet waar die genomen is, ik zou 'm kunnen gebruiken. Maar een klein stemmetje in mijn binnenste zegt aldoor "Les Baux', en dat is een kleine 400 kilometer verder. De Gouffre de Padirac, ik weet dat ik daar een foto van heb, maar waar?

vrijdag 4 februari 2011, 22:57 lees reacties

Ergens in het binnenste van het keyboard vind ik de tekst 8a50. Die tekst staat vlak bij een transistortje dat ik verdenk van afwijkend gedrag. Ik zoek het hele internet af voor gegevens betreffende de 8a50, niet te vinden. Ik bekijk de tekst met een vergrootglas, ontdek dan een druppeltje lijm of zoiets. Als ik dat druppeltje verwijder staat er opeens 8050.

8050, die is er wel, een heel gewone transistor. Ongewoon is dat die 8050 zich anders gedraagt dan ik verwacht. Z'n gedrag past ook niet bij een kapotte transistor, ik snap er niets meer van. Ik overweeg het hele keyboard in de grijze kliko te smijten als me opeens een losse draad opvalt. Een draad ooit door een Chinees wat slordig gesoldeerd, maar waar zat die nou aan? Bij het zoeken naar een soldeerpunt waar ooit een draad gezeten heeft bekijk ik de transistor zelf wat beter. Dan blijkt dat z'n hele naam S8050 is.

Da's heel wat anders, gedrag van het onderdeel is te begrijpen als het een S8050 is. En die draad, natuurlijk moet die aan het punt vlak naast die andere draad! Nu wil ik gaan solderen en de soldeerbout doet het niet. Probleempje met de thermostaat, niet definitief opgelost maar wel voldoende om die draad te solderen. Resultaat: keyboard werkt! Nou nog een schakelaartje om de luidsprekers het zwijgen op te leggen dan kun je horen of de koptelefoon het doet. Ja.

Klaar, Tijd om eens naar buiten te kijken. Storm. Zelfs treinvertraging, maar treinen met wind mee zullen er juist wel vroeger zijn. Ik wil eigenlijk fietsen maar nou regent het ook nog. Lopen dus.

Iemand heeft in Suikervlied koffiepads van het merk 'Parc' geïmporteerd. De ervaring leert dat die koffie best te zuipen is. Een voordeel van het merk 'Parc' is dat niemand daar ooit van gehoord heeft, behalve vaste Aldi-klanten dan. De pads van Douwe Egberts zijn volmaakt, maar je betaalt wel een zeker percentage voor de reclame die Douwe Egberts maakt. (Jammer dat dat percentage niet gemakkelijk te achterhalen is.) Ik verbruik vier pads per dag, ik doe dus negen dagen met een pak van zesendertig. 365/9=40 en een beetje.

Ik moet toch naar Aldi, eens kijken wat de Parcpads kosten. Een hele euro minder dan de D.E. pads! In een jaar €40,00! In vijf jaar €200,00 en daar kan je wat mee! Om de een of andere reden weet ik tamelijk zeker dat ik begin 2016 niet over een pot met €200,00 kan beschikken. Waar zouden al die besparingen toch blijven?

Nog meer besparing: bij de Van Boshuizenstraat kan je gratis je OV-chipkaart saldo ophogen. Meer dan tien jaar geleden kwam ik daar een tiental malen, bij die tramhalte. En bij de daar vlakbij gevestigde paradontoloog. Een uur lopen, dat deed ik soms op heen- of terugweg. Of met de vouwfiets, en dan hopen dat die niet uit de wachtkamer gejat werd. Maar meestal met de tram, dat kostte heel wat strippen. Maar die tanden zijn toen goed gerepareerd, ze doen het nog steeds.

donderdag 3 februari 2011, 23:24 lees reacties

Allereerst een zelfgemaakt filmpje. Oue ne suis je la fougère. Filmpje maken was een heel gedoe. Lege batterijtjes, opgeladen batterijtjes ook weer meteen leeg. Dan maar mijn camera, maar hoe maak je daar filmpjes mee? Eindelijk een opname, dan verstoort Anemoon de gang van zaken. Nog een opname, maar hoe speel je ze af?

Mijn camera kan prachtig filmpjes maken maar dat laat ik 'm nooit doen. Vandaar dat ik niet meteen weet hoe het moet. Maar uiteindelijk is het toch gelukt. Dit alles als voorbereiding van het ponsen van een Windmills strook.

Sneeuwuil heeft een keyboard, ooit gekocht op een Koninginnedagmarkt voor €5,00. Drie manco's: geen koptelefoonaansluiting, geen muziekstandaard en een F-toets die het niet doet. Ze gaat Marktplaats doorzoeken voor een apparaat zonder deze kwalen.

Intussen maak ik als de bliksem een muziekstandaard. Flink zwaar zodat de katten hem niet zo gemakkelijk omver lopen. Materialen uit de voorraad. Vervolgens haal ik het keyboard uit elkaar, ik poets de toetscontacten met spiritus en ik bevorder de 'line-out' tot koptelefoonaansluiting. Alles werkt. Nog even iets met stekkertjes doen, mono is geen stereo maar dan kan je toch maar beter met twee oren hetzefde horen.

Nou ze kan vooruit, maar hoe ze dat met die kruisen en mollen gaat oplossen? Ik weet gelukkig niets van muziek.

Avond, naar Gamma. Stereo contrastekkertje en accutjes. Duracell zijn de duurste, ik handel in de geest van Sneeuwuil. Weer thuis, verloopsnoertje gemaakt, doet 't niet. Zonder verloopsnoertje, doet 't niet. Luidsprekertjes aangesloten, doet 't niet. Kortom, het keyboard is er mee opgehouden. Repareren? Eerst maar eens een nachtje slapen.
En volgens Anja kan je wel transponeren maar dan krijg je toch weer de gehate kruisen en/of mollen. Het keyboard lijkt wat minder urgent...

woensdag 2 februari 2011, 23:19 lees reacties

Wanneer was dat, in 2003? De tv toonde spreekkoren, een menigte scandeerde een onverstaanbare tekst. Ondertiteling bracht uitkomst: 'Saddam, Saddam, mijn leven voor Saddam'. De tv toont weer spreekkoren, moeilijk te onderscheiden van die uit 2003, ze klinken hetzelfde. De ondertiteling is anders, er zijn zelfs allerlei verschillende vertalingen. Maar ze hebben wel allemaal iets met de situatie in Egypte te maken. Handig, zo'n multifunctioneel ritme.

Niet klikken op Blues pour Pinky! Zeer frustrerend, een fragmentje van 30 seconden dat heel erg naar meer smaakt. Gelukkig heeft Sneeuwuil het verzameld werk van Félix...

Het onderwerp lijkt me interessant, ik weet toevallig dat de schrijver leesbaar schrijft, maar $26,95, veelsteveel. Boek verscheen vorig jaar, dat heeft de Kringloper vast nog niet. Een beetje snuffelen, nu vind ik het boek gratis en voor niks als e-book! Ik ga lezen.

Ik vraag me intussen wel af hoe dit kan. Misschien wil meneer Harris zijn gedachten zo graag verspreiden dat hij het wel voor niks wil doen. Maar zo'n uitgever, die moet toch ook een beetje uit de kosten komen? En niks illegale download, niks met moeilijk registreren, gewoon één muisklik. 'Vraag niet hoe het kan, maar profiteer er van'.

En dan nog dit:

Jan Nagel dus, maar haalt die partij 2 maart wel? Of toch maar een minirukje naar rechts?

dinsdag 1 februari 2011, 23:20 lees reacties

Sneeuwuil heeft een Youtube verslaving. Het begon bij het inmiddels overbekende 'Windmills of your mind'. Het geluid van haar laptop is redelijk, maar niet meer dan dat. Ik suggereer dat je misschien wel een cd van haar lievelingsnummers zou kunnen maken. Ze prepareert meteen een lijstje, van 'Le Temps des Cerises' tot 'Laudate Dominum'.

Even studeren, het blijkt zeer eenvoudig. Het geluid van Youtube is niet perfect, maar het wordt door de reeks handelingen om er een cd van te bakken niet slechter. 'As time goes by' had er ook nog wel bijgekund. Of 'Blues pour Pinky', maar dat is op de hele Youtube niet te vinden. (Ik was de titel vergeten, zoeken naar leclerc "je ne suis pas venu" is voldoende.)

Even shoppen, geen weer voor verdere avonturen. Als ik m'n fiets nou eens op een standaard zet. Een of ander contactje dat door de trappers aan en uit gaat. Dat contactje naar de computer die Streetview doet, dan kan ik binnen fietsen over de hele wereld. Uitvinding, ik ga patent nemen en heel erg rijk worden. Of bestaat dat al?

De eerste van de maand, administratie! Ik werk het archief bij, ik heb nog ruimte daar tot en met 2015. Als het aantal logwaardige gebeurtenissen alhier niet drastisch toeneemt haal ik die datum niet...

nog even naar januari?