Raadsel: wat is dit?


(Hint: 31.211517, 16.538587)

Corry ligt nog steeds in het ziekenhuis, komt er misschien volgende week uit. Reden voor I&A om op ziekenbezoek te gaan. Dat bezoek is dan weer een reden om ons te bezoeken. Iris wil naar buiten, we lopen naar het boerderijtje met de bijzondere kippen en de wat gewonere geiten. Een tamelijk saaie woonwijk, maar als je het weet kan je over de Oude Arnhemse Karweg teruglopen. Daar spreekt Iris haar waardering uit voor wat rommelige achterkanten van schuurtjes. In haar eigen woonomgeving is een vervallen industrieterrein waar soms iemand toch weer wat nieuws begint. Ook zo'n soort waardering lijkt wel genetisch bepaald.

Weer thuis gesprekken over het werk van I en van A. Dat van I moet nog gang komen, dat van A lijkt in vol bedrijf, hij wordt tijdens het bezoek telkens gebeld door steeds weer andere opdrachtgevers. We zijn allemaal voorstander van biefstukken uit stamcellen. Behalve dit bezoek heb ik m'n dag voornamelijk besteed aan het prutsen met computercode, geen logstof.

Even een notitie voor Sneeuwuil: zelfs jongere meiden zijn niet veilig in Ermelo!

woensdag 30 maart 2011, 23:16 lees reacties

Het zijn de Alpen niet, toch zijn er wel meer dan manshoge hellingen op de hei. Ik bestijg zo'n helling en hoor een kettingzaag. Door de helling zie ik 'm niet, ik vraag me wel af welke boom hier aangepakt wordt. Het moet een boom met veel zijtakken zijn, telkens pruttelt de zaag stationair om dan weer volgas aan de volgende tak te beginnen. En bomen zijn zeldzaam op de hei.

Bovenaan de helling is het geluid nog duidelijker, ik kan nu ook zien waar het vandaan komt: de schaapskudde! Kennelijk heeft een schaap iets opmerkelijks gedaan waardoor de hele kudde in koor is gaan blaten. Ik hoor nu ook de lammetjes, die weten nog niet hoe een kettingzaag hoort te klinken.

De kudde staat in z'n geheel op de bij de schaapskooi horende wei, ik ga eens vragen wat er aan de hand was. De schapen zeggen niks, schaapachtig staren, verder komen ze niet, ik geef het op.

Nu even naar Suikervlied, ik wil zien of er al sprake is van nestbouw. Het hoekje onder het dak waar vorig jaar dat nest af viel is nog ledig, het nieuwe door Corry ingebrachte huisje ook.
Het nogal drastisch gesnoeide boompje loopt wel uit. Tijd voor een kop koffie.

De vorige bezoeker van Suikervlied heeft een rampje met de Senseo veroorzaakt. Een plas drabbig water omringt de machine, z'n lekbak is tot de rand toe vol. Ik dweil, ik poets, ik bedenk intussen wie die vorige bezoeker was. Na niet eens zo heel lang nadenken besef ik dat ik het zelf was... (Jeugdige lezertjes: 'besef ik', zo zei je vroeger 'besesf ik me')

Terug, meer geluk dan wijsheid: als ik m'n fiets in de schuur zet vallen net de eerste druppels.

dinsdag 29 maart 2011, 23:14 lees reacties

Sneeuwuil heeft, weken geleden, een vloerkleed besteld. Een winkel die op Marktplaats adverteert, heel goedkope kleden. De winkel heeft ook een website die er heel serieus uitziet. Maar als je probeert te bellen krijg je een antwoordapparaat, kennelijk een éénmansbedrijf, of ZZP in newspeak.

We zien wel dat de winkel in Oss gevestigd is. Toen we nog regelmatig van Den Bosch richting Nijmegen reden waren we altijd blij als we zonder brokken langs Oss konden komen, allemaal dieven en moordenaars daar. We krijgen wel berichtjes over de levering, het duurt allemaal nogal lang. We beginnen te vermoeden dat dit wel eens een geval van internetoplichting zou kunnen zijn. Het laatste bericht behelsde dat het vloerkleed mogelijk vandaag bezorgd zou worden, maar de auto van TNT reed ons huisje voorbij.

Ik ga een rondje fietsen. Erg zonnig, toch maar 11°C, de dikke jas dus. Heel weinig wind, als je die tegen hebt is de dikke jas OK maar terug, wind mee, zou het wel wat dunner kunnen. Met twee jassen op pad heeft geen zin, ik weet van mezelf dat ik ze toch niet omwissel.

Weer thuis blijkt het kleed toch bezorgd te zijn! We hadden een vage afspraak met Auke, dat die al het meubilair even zou optillen, maar daar heeft Sneeuwuil niet op gewacht. Ze heeft kans gezien het oude kleed niet alleen onder de banken maar ook onder de buitengewoon zware tafel uit te krijgen. Nog meer goed nieuws: de kleur van het kleed. Die is moeilijk te beoordelen van een fotootje via Internet, maar het blijkt perfect te zijn. Het kleed had een paar centimeter groter mogen zijn, maar dat wisten we.

Ik weet niet hoe, maar Sneeuwuil heeft het nieuwe kleed neergelegd en daar de tafel opgezet, precies op de goede plek. Tussendoor zag ze ook nog kans om foto's te maken. Ik mag alleen nog maar een klein beetje stofzuigen...

maandag 28 maart 2011, 23:25 lees reacties

Al weer een heel half jaar! Even bellen deze week...

Irak of Iran, dat kan ik onthouden omdat ze in alfabetische volgorde naast elkaar liggen. Ik doe dan net alsof ik niet weet dat je Moslimlanden van rechts naar links moet bekijken. Amersfoort en Apeldoorn, daar werkt het net zo. Omdat ze niet zo erg naast elkaar liggen was ik toch vaak in de war, dat heb ik opgelost door een paar jaar in Apeldoorn te gaan wonen. Ook bij Doetinchem en Doesburg werkt het, toch deed ik het gisteren weer verkeerd. Doesburg, daar is de winkel van Nienke.

Ik was misleid door Google: als je zoekt naar doetinchem zilverschoon dan is Nienke de eerste hit! Waarom ik met Ede en Epe nooit moeite heb weet ik niet, bij Rhenen en Rheden moet ik altijd even scherp nadenken. Het alfabet helpt hier niet. (Rhenen ~ Rijn helpt wel)

Nu het goede nieuws. Woensdag hebben jullie de kans voorbij laten gaan om een fraaie stoel aan te schaffen. De stoel was 's avonds verdwenen. Hoewel we bijna de hele dag via de geraniums op de straat kijken was die verdwijning ons ontgaan, of er sprake was van een koper wisten we niet. Nou, geen koper dus, de stoel staat er weer. Het is riskant, maar ik zou nog niet meteen toeslaan. Wie weet wat de stoel a.s. woensdag kost...

zondag 27 maart 2011, 23:21 lees reacties

Eindelijk weer eens om zes inplaats van om vijf uur wakker. Gisteren vier passende latjes gemaakt als lijst voor het schilderijtje, rood gebeitst, zwart gebeitst. Nu, zodra ik wakker was, nog eens zwart gebeitst. Dan een uurtje internet lezen, filmpje kijken, nog een filmpje kijken (na 1 minuut...). Ik twijfel tussen heel hard lachen of zachtjes huilen. Dan is de beits droog, ik plak de latjes waar ze wezen moeten. Intussen lijkt het 09:00, de katten krijgen hun ontbijt.

Vroeger, toen email nog gewoon emaille was, maakte Sneeuwuil dit sieraad. Intussen beheert Nienke het. Ergens op de lange weg van Oisterwijk naar Doetinchem is er iets gebeurd, onder de tram of zo. Er zijn stukjes van het transparante emaille afgesprongen, met medenemen van wat zilveren streepjes en stipjes. Nienke heeft zelf geprobeerd het te repareren, gelukkig is ze daar bijtijds mee opgehouden.

Sneeuwuil ziet al heel lang heel erg tegen de reparatie op. Die arabische gom, dat was ruim twee weken geleden. Je plakt zilveren onderdelen vast met arabische gom op een emaille onderlaag. Dan verwarm je de zaak tot het zilver in het gesmolten emaille zakt, de gom verbrandt zonder sporen achter te laten.

Dat kunstje kent ze al heel lang, maar soms gaat het fout. Ze was er al eerder aan begonnen, maar toen lekte de gasslang. De oude brander heeft een nieuwe slang, zoals het hoort. Ik monteerde de slang met twee slangenklemmen maar draaide ze wat al te voorzichtig vast. Bij de brander begon de slang zachtjes te sissen! Sneeuwuil was zo slim om de hoofdkraan dicht te draaien maar dan zit de slang nog vol met gas onder hoge druk, die blijft nog lang sissen. Door de brander te laten branden tot de slang leeg was liep alles goed af. Ik was aan het fietsen, ik had bij terugkomst een rokende puinhoop kunnen aantreffen.

Het kan ook anders fout gaat, het zilver verschuift tijdens het smelten van het emaille, het emaille verkleurt, het hele ding vervormt door de noodzakelijk grote hitte. Ik mag er bij zijn als ze aan het smelten gaat om de boel zonodig te blussen. Het lijkt fout te gaan, de gom verandert bij verwarming in een onbekende grijze substantie. Het valt mee, de grijze substantie verdwijnt, het emaille smelt, het zilver doet wat het moet doen. Nu nog koken in wat zeepsop, resultaat zie rechts boven.

zaterdag 26 maart 2011, 23:21 lees reacties

Ik had een heel redelijk lijstje gemaakt, deel van de bovenkant van het kastje van het chromatische speelwerkje. Dat lijstje vervolgens met zwarte beits volgesmeerd om het in dezelfde kleur als het kastje te krijgen. Dat leek er niet op, het kastje had ik eerst rood en daarna zwart gebeitst, hier had ik de rode laag overgeslagen.

Het eenvoudigst leek me om een nieuw lijstje te maken. Op de een of andere manier zag ik kans om dat heel erg scheef te maken. Het gekste is dat me dat pas opviel na het rood beitsen. Nog maar een lijstje maken? Sneeuwuil had een beter idee: het vorige lijstje afschuren!

Met een schuurmachientje zo klaar, rode beits, twee laagjes zwarte, perfect. Het schilderijtje er in, niet perfect. De rand van het schilderij is wat vlekkerig, gevolg van oude verlijming. Een heel klein latje, misschien wel een schuin latje, dat is een noodzakelijke toevoeging.

Ooit was er in Harderwijk, in de Hondegatstraat, een modelbouwwinkel. Die had van die latjes en nog veel meer wat je vaak denkt nodig te hebben. Ik google wat rond, vind dit forum, als ik niet zo keihard was zou ik in snikken uitbarsten. Verder googelend vind ik de Modelbouw-Schuur, eveneens in Harderwijk!

Het toeval wil dat deze Schuur alleen op zaterdag open is en dat het zaterdag is en dat de wind ook nog eens uit Harderwijk komt. Erheen!
De eigenaar is een vrolijke man van ongeveer 55, die overleeft mij wel. Hij is zelf druk aan het modelbouwen, een bootje. En hij bekent de inventaris van de winkel in de Hondegatstraat te hebben overgenomen. Ik zie heel mooie latjes, €0,35 per stuk. Hij heeft er tien, ik ben door het dolle heen, ik neem ze alle tien. Nieuwe klanten krijgen ook nog een petje, het zal wel de bedoeling zijn dat je dat opzet als je je model buiten laat vliegen, varen of rijden. Als Sneeuwuil op Koninginnedag met haar orgeltje op straat gaat staan dan mag zij het petje lenen!

vrijdag 25 maart 2011, 23:03 lees reacties

Ik ben allergisch voor gerammel, ik heb mijn fiets dan ook streng verboden te rammelen. Ritselende bladeren en knappende takken mogen wel maar toevallig zijn ze er even niet. Ik rij langzaam en geruisloos door het bos. Op een heuveltje ligt een zwarte baal, tamelijk ruw materiaal, geen plastic. Als ik dichterbij kom zie ik dat het een slapend zwijn is. Ik stop zo voorzichtig mogelijk, pak de camera, dan maakt de fiets toch een heel klein rammelgeluidje. Het zwijn kijkt op, voor ik de camera heb aangezet is het verdwenen. De fiets heb ik wel even toegesproken, niet boos maar verdrietig.

Soms passen dingen onverwacht, meestal passen ze niet. Na een lange bostocht kom ik langs Suikervlied. Gisteren viel me op dat de band van de kruiwagen bijna leeg was. Droge bladeren in de kruiwagen, dat kon nog net, zwaarder moest het niet worden. Nu eens zien of het fietspompje past op het kruiventiel. Ja! Je zou denken dat je met zo'n klein pompje heel lang moet pompen om zo'n dikke band vol te krijgen maar dat valt erg mee.

Weinig avontuur, maar ik krijg nog een kans. Sneeuwuil wil zowel naar de Coöp als naar Lidl, ik mag mee. Dat de ananas bij de Coöp er nogal uitgedroogd bij staat, da's geen avontuur. En dat Lidl helemaal geen ananassen heeft nog minder. Nee, het wordt niks meer vandaag.

donderdag 24 maart 2011, 23:06 lees reacties

Sneeuwuil heeft een dure lap gekocht. Een sari (niet het meervoud van sarong maar het enkelvoud van sari) van ruim een meter bij een meter of acht. Het moet een tafelkleed worden, maar het is (1) te doorschijnend en (2) te kwetsbaar. Met de verkoopster had ze al een mailwisseling over de 160 kattennageltjes. De sari moet daarom gevoerd worden met de gisteren gekochte lap van €0,50.

Een vrij omvangrijk naaiwerk, dat is onmogelijk in een ruimte met genoemde nageltjes, we gaan naar Suikervlied, Sneeuwuil voor haar handwerk, ik om buitenshuis op te ruimen. In Suikervlied is het koud, maar voor de geopende schuifpui is het wel uit te houden.

Ik ben dicht bij de weg aan het vegen, ik hoor zwaar gehijg, ik vermoed de hond van Huub. Die is 't, Huub komt er achter aan, zegt iets positiefs over het weer. Hij gaat verder maar is even later weer terug, zonder hond. Hij vindt dat er wel wat veel bomen veel te dicht bij elkaar staan op ons terrein. Daar heeft hij wel gelijk in, we bespreken even welke er wel uit zouden kunnen, ik ga Sneeuwuil bij dit gesprek halen. Die is het er wel mee eens. Huub zegt dat je dan wel weer iets nieuws kunt planten, ik zeg na kerstmis als er weer zo veel kerstbomen over zijn. (Er is in december een kerstbomenhandelaar die vorig jaar met veel bomen bleef zitten. Die zijn allemaal ergens geplant.)

Huub wijst op het perceel tegenover het onze, daar staan wat jeugdige naaldbomen. Ik zeg dat ik die nou niet zo geweldig vind waarop Huub, een beetje kwaad, zegt dat er over smaak niet te twisten valt. We herinneren ons een discussie over het kappen van een lariks, waarbij Huub tegenover Sneeuwuil niet helemaal z'n fatsoen wist te houden. De klant is weliswaar koning op de Toverberg maar Huub is de keizer.

Even later is er weer vrede, Sneeuwuil haalt jeugdherinneringen op, Huub vertelt over kikkerdril in z'n vijver. Tenslotte zegt Sneeuwuil dat hij ons kan sommeren in de herfst over de dan te kappen bomen te komen overleggen. Huub straalt na het woord 'sommeren'.

Hier nog wat foto's. Ik ga verder met vegen, ik verwijder mos van de tegels, ik ruk ongewenste groeisels uit. De geleerden spreken zich niet duidelijk uit over het snoeien van boompjes, ik doe maar wat. Best een aangename manier om een middag door te brengen. Ons geluk wordt een beetje verstoord door een heer met een bladblazer die alle wegen blaast. Als hij klaar is is ons geluk volmaakt.

woensdag 23 maart 2011, 23:16 lees reacties

Het is nu wel duidelijk, de Wittenkamp is het centrum van het Universum. Je hoeft de deur niet uit om iets te beleven als je maar uitzicht hebt op de Wittenkamp. We zien een oeroud vrouwtje dat moeiteloos een stoel draagt. Dat wil zeggen, ze loopt wel een beetje moeilijk maar dat doet ze even later, zonder stoel, nog steeds.

Het grote kartonnen bord op de stoel is onleesbaar vanuit onze kamer. Die eerste letter, lijkt wel een G, zal wel gratis zijn. Zal mij benieuwen hoe lang die stoel blijft staan.

Wat later, we willen naar de middenstand. Nu kunnen we bord bekijken, niks gratis! Waarschijnlijk is het oeroude vrouwtje de enige bejaarde zonder internet. Nog nooit van Marktplaats gehoord, ook nog nooit van de Kringloper. (Meer dan 20000 stoelen op Marktplaats, tot bladzij zes allemaal gratis.)

De Coöp, de apotheek, de Puttense Kringloper. Sneeuwuil vindt een fraai blikken doosje, een zeer fraaie houten doos en een minder fraaie lap, ik een duur boek. (€1,00, meestal kosten ze €0,25) De boeken staan in een apart vertrek maar er komen steeds grotere stapels net voor dat vertrek. Er zijn veel te veel boeken. Veel te veel glazen ook, maar net niet het model dat Sneeuwuil zoekt.

Dan de scharrelslager. Daar kunnen we een Citroën winnen als we een code invullen op een website. Volgens de slager mogen we allebei die code invullen omdat we een dubbele naam hebben. Terug door het bos. Je moet het even weten maar vanaf de slager kan je helemaal door het bos over zandwegen de bebouwde kom van Ermelo bereiken.

Twee fietsers met een bijbehorende hond voor ons. De hond draagt een tak, links steekt een groot stuk uit, rechts een kleintje. Heel goed want rechts van hem rijdt een fiets, de tak komt niet tussen de spaken. Soms heeft de hond de neiging om te kijken, dan komt het lange stuk van de tak gevaarlijk dicht bij een draaiend fietswiel. Ik weet dat er even verder een fietspad begint, ik hou afstand.

De fietsers doen wat je mag verwachten, ze gaan het fietspad op. De hond blijft op de zandweg naast de fietsers draven. Ik wil er nu wel langs, maar ik moet nu langs het lange stuk van de tak. Ik durf niet, maar de fietsers roepen de hond. Die kijkt nu in hun richting, we kunnen er langs. Ook buiten de Wittenkamp kan je wat beleven!

dinsdag 22 maart 2011, 23:18 lees reacties

Peter en Petronella, de buren, zijn een weekje naar Tenerife. Omdat de grijze bakkendag in die week valt werden wij verzocht hun kliko buiten te zetten. Die was daarom voor de achterpoort van hun tuin geparkeerd, dicht bij onze achterpoort. Telkens als ik van een fietstocht terugkwam zag ik 'm, maar die herinnering was niet nodig. De verantwoordelijkheid drukte zo zwaar op mij dat ik aan weinig anders dacht dan aan de grijze kliko van Peter en Petronella.

Eindelijk, het is maandagavond. De katten zijn binnen om te eten, ik ga naar buiten om de kliko van b naar c te verplaatsen, via de rode lijn op bovenstaande wegenkaart. Die middag stond hij er nog, maar nu is hij verdwenen! Zou een van de andere buren in een behulpzame bui voor het transport gezorgd hebben? Ik loop naar punt c, daar staan wel kliko's maar niet nummer 35. Ik loop een eindje links en rechts, geen nummer 35.

Zou er iemand zijn die kliko's steelt? Zou zo iemand dan niet liever wachten tot ze geleegd zijn? Onbeantwoorde vragen en een onvindbare kliko, als dat maar geen slapeloze nacht wordt...

De volgende morgen, 08:00, er is een nummer 35, maar die staat helemaal op de Wittenkamp, aan het eind van de blauwe lijn. Het adres waar de bak thuishoort heeft ooit op de zijkant gestaan, net op de plaats waar de vuilnisauto de bak pakt. Onleesbaar dus. Er steekt een stuk felblauw plastic uit de bak, dat herinner ik me niet, Petronella zou dat nooit zo doen met haar smetvrees. En huisnummer 35 op de Wittenkamp is vlakbij. Kortom, het zal 'm wel niet zijn.

Even later worden ze geleegd. Elke bak heeft een chip, de vuilnisauto leest de chip en zet een kruisje op de jaarrekening. Er zal wel geen controle zijn of bakken van het Hanengewei toevallig op de Wittenkamp staan. Weer even later zijn alle bakken vertrokken naar de plaatsen waar ze gewoonlijk staan, buiten ons gezichtsveld. We denken over een briefje met ongeveer de bovenstaande inhoud. We weten niet precies wanneer H&F terugkomen en helemaal niet hoe laat maar dat zou best om vier uur 's morgens kunnen zijn. En dan staat Petronella om kwart over vier op de stoep om naar haar bak te vragen.

Het is inmiddels 12:00, ik kijk nog eens achter in de tuin en daar staat nummer 35 voor de achterpoort van Peter en Petronella! Dan was 't 'm toch, die met dat blauwe plastic. Petronella kent iemand op de Wittenkamp, ze vertrouwde ons niet, zal daarom ook die Wittenkamper gevraagd hebben de bak buiten te zetten. Iemand met teveel energie, van b naar c is 80 meter maar dat was niet genoeg. Nog een stuk van 80 meter, de bak moet op de Wittenkamp! Erg blij dat Petronella deze verandering van plan niet vertelde, dan had ik deze logstof niet gehad. Nog blijer dat we dat briefje niet hoeven te schrijven...

maandag 21 maart 2011, 23:12 lees reacties

Als ik een camera was die zelf scherp kan stellen en ik zag niks dan zou ik op oneindig instellen. Zo niet mijn camera, die stelt dan op 56 centimeter in. Nog een reden waarom de maan zo onscherp werd.
Vanmorgen héél vroeg (05:00) bedacht ik opeens dat ik niet alleen tijd en diafragma maar ook de afstand eigenhandig moest instellen. Gauw even uit de hand proberen, dat lijkt er meer op, de tijd kan nog wat langer. Maar je ziet wel dat 'ie niet meer 'vol' is.

Ik vrees dat ik nu weer een jaar of twintig moet wachten voor hij weer supergroot is...

Ik fiets en ik zie een bestelauto met de tekst iris.be. Heeft ze nou nog een nieuwe website, eentje over schapen? Er komt een mannetje uit de auto die een hoogspanningsmast beklimt, geen direct verband met schapen. Die zijn er helemaal niet, waarschijnlijk wel jonge konijntjes en poesjes, de zandweg is vlak bij de geboortegrond van Rozepoot. Wel een mooie site, die iris.be.

Verder, de volgende website tegemoet, BioMassa-Erf Nee. Ter plekke wordt me niet duidelijk waar dat Erf zou moeten komen, dat zie ik thuis pas. Ook een mooie site, met goed geschreven inhoud, een enkele spelfout daargelaten. Maar het stuk land waar dat Erf moet komen, daar is niet veel aan verloren, zo vlak naast de A28.

Nou een rustig weggetje zonder allerlei teksten. Bijna te warm.

Thuis en weer op pad. Eerst naar de benzinepomp. Omdat de benzine zo duur is nemen we een heel klein beetje. Dan naar de radiowinkel. Sneeuwuil heeft een radio met koptelefoon voor onder de zonnebank. Het radiootje wat ze nu heeft wordt overstemd door het geraas van de zonnebank, de vorige radio is overleden. Ze wil een nieuwe, met meer vermogen. Het jongetje van Scheer en Foppen weet dat wekkerradio's minder vermogen hebben dan 'gewone'. Hee, dat had ik ook wel kunnen bedenken, nooit bij stilgestaan. Hij sleept ons mee naar een bijzondere aanbieding die 2x5 Watt levert, dat moet genoeg zijn. (De wekkerradio: 2x0.8 Watt)

Dan de Plusmarkt, daar zijn we toch al bijna, tenslotte ook nog AH. En ik was vanmorgen al bij Lidl, bijna een overdosis supermarkten, net op tijd naar huis. Nog even een randje lijmen aan het dertigtonige doosje.

zondag 20 maart 2011, 23:18 lees reacties

Als ik nou een foto van de maan maak met maximale zoom en dat volgende maand weer, dan kan ik precies meten, in pixels, wat het maatverschil is. Ik zet de camera op een statief, ik zet het statief buiten, richt op de maan, zoom, klik. Probleem: je moet de knoppen van de camera op de tast bedienen. Dat lukt wel wat betreft 'aan' en 'zoom' en 'klik', maar de subtielere menuutjes, dat niet. Ik neem nog maar twee foto's voor het geval dat er iets mis ging.

De volgende morgen blijken de foto's onbruikbaar. De camera meet weliswaar in het midden, maar zelfs met maximale zoom is de maan zo'n klein schijfje dat er nog heel veel donkere nacht omheen zit. Gevolg: de maan is zwaar overbelicht, enige tekening zit er niet in. Waarschijnlijk is het beeld zo overstraald dat hij daardoor al te groot word afgebeeld. Ik ga het deze nacht nog eens proberen, al is 'ie nu weer wat kleiner dan gisteren.

Een rondje lopen. Ik schreef al over het afgebroken huis dat in een tuin veranderde. Over de volwassen bomen die geplant werden. Even later verscheen er een hek, een halve meter hoog en een kleine twintig meter lang. Links en rechts dubbele klaphekjes waar wel een auto door kan. Deze week werd er een volwassen heg aangevoerd. Door de klaphekjes, begeleid door een graafmachine. Erg mooi, het lijkt alsof de heg er al tien jaar staat.

Vandaag zie ik dat de klaphekjes electrisch bediend worden. Links zitten ze dicht bij het bijbehorende woonhuis, rechts dus die kleine twintig meter verder. Nu pas valt me een kastje met een antenne op bij de rechter hekjes. Die kan je dus vanuit je auto openen als je maar de geheime code kan uitzenden. Maar de nieuwe heg loopt door, helemaal tot uiterst rechts.

De monteur van de hekwerken vraagt zich niet af 'waar ben ik mee bezig?'. Datzelfde vraagt ook de planter van de heg zich niet af...

zaterdag 19 maart 2011, 23:04 lees reacties

Een moeilijk moment voor de molen. Op zaterdag mag hij altijd draaien en nou waait het bijna niet. Maar hij kijkt richting Harderwijk, dus fiets ik richting Harderwijk. De winkelstraten in het centrum zijn geen aanrader op zaterdag, de achteraf straatjes zijn dat wel.

Ik kom langs de Heeraaltszstraat. Mooie naam, met die zeven medeklinkers achter elkaar. De naam is mij bekend door de vele berichten over de Harderwijkse stadsjutter die daar woonde. Ik ga de straat in, een huis is dichtgetimmerd, daar zal de jutter wel gewoond hebben.

Ik dacht dat ik heel wat bereikt had met m'n foto bij Streetview. Maar zoveel rotzooi verzamelen dat het bij Google Maps te zien is, dat is nog veel mooier. De buurt was bang voor brand, er was al eens een brandje. Een brandweerauto past niet in het straatje, ook daarom heeft de gemeente de boel opgeruimd, maar de jutter zorgde weer voor nieuw brandbaar materiaal. Hij is nu met zachte drang uit z'n huis gehaald.

Verder, een mij onbekend parkje net buiten de oude stadsmuur, dan het fietspad langs het Wolderwijd. Het is heel helder en heel windstil, ik fotografeer drie wolken en drie andere wolken. Je kunt op de fotootjes klikken voor een vergroting. Al die windmolens stonden in het echt ook allemaal stil. Toch maar kernenergie?

Nou nog even kijken wat Iris gemaakt heeft. Zoals die bladzijden schuiven, leuk. Maar zou iedereen weten wat CMS betekent?

Overigens, bidden helpt! 22:30, de lucht is nog steeds heel helder, de maan is prachtig. Maar opvallend veel groter? Ik zie 't niet...

vrijdag 18 maart 2011, 23:12 lees reacties

Het wereldnieuws, daar word je niet vrolijk van. Japan en Libië, als dat zich zo voort sleept dan ga je de grootste ramp saai vinden. Het Nederlandse nieuws, Robert M., dat duurt ook al veel te lang. Ik ben wel eens bang dat ik een slecht karakter heb.

Gelukkig hebben we de maan nog. Vijf plaatjes met vijf teksten. Citaat van blaadje 1:

Volgens sommige astrologen zou deze ‘supermaan’ rampzalige gevolgen kunnen hebben voor ons klimaat. Andere wetenschappers maken zich nergens zorgen om.

Hier lijkt het alsof astrologen wetenschappers zijn. Is nie.

Blaadje 2 en 3: meer eb en vloed. Ja, springtij hebben we twee keer in de maand. Nu een klein beetje meer, klopt zowaar.

Blaadje 4, daar vegen ze alle rampen van de laatste tijd bij elkaar. Ja, zo kan ik het ook. En op blaadje 5 halen ze ook orkaan Katrina er nog bij. Conclusie: Astrologen zijn gek. Helaas, geen nieuws.

Ik ga wel kijken naar de maan, dat doe ik toch wel graag. het schijnt dat je heel goed moet opletten om te zien dattie inderdaad groter lijkt. Bidden om onbewolkt!

Hoe ik als kind overleefde zonder Wikipedia, moeilijk was dat. Ik weet nog dat ik wel snapte dat de maan voor de vloed zorgde. Maar waarom 'ie dat 2x per (ongeveer) 24 uur deed, daar kwam ik pas jaren later achter. Nu pas vraag ik me af of een springtij bij nieuwe maan hoger is dan idem bij volle maan. (ja, volgens deze tekst.) Wikipedia in dit geval: NL te kort, UK/US iets te lang. Dit was mij, omstreeks 1949, veel te lang.

donderdag 17 maart 2011, 23:17 lees reacties

Ik herlees 'A Short History of Nearly Everything' van Bill Bryson. Net voor de aardbeving heb ik het stukje over plaattektoniek gelezen. Bryson vertelt bij elke theorie die hij bespreekt ook de geschiedenis van die theorie. Iedereen weet dat nu, van die platen, maar voor 1970 was het hele mechanisme niet of nauwelijks bekend. We weten het dus nog maar net en omdat het meestal ondergronds gebeurt weten we het nog niet zo precies.

Op de tekening hierboven (bron) zijn de getallen de beweging van de plaatranden in centimeters per jaar. Jammer dat die getallen nou net in de buurt van Japan ontbreken. Ik denk dat je het beste op een plaat kunt wonen die weinig beweegt, in Europa bijvoorbeeld. Bryson noemt Tokio en San Francisco als plaatsen die je beter kunt mijden, hij heeft het niet over Istanbul. T. en S.F. zijn min-of-meer aardbevingsbestendig gebouwd, dat zou in Istanbul wel eens een stuk slechter kunnen zijn.

Een leuk Bryson filmpje, wel over een heel ander onderwerp.

Terug naar Istanbul. Conclusie: ga daar maar niet wonen.
Nou nog even de dichtstbijzijnde actieve vulkanen, Etna, Vesuvius en Stromboli. Hekla, zou ik bijna vergeten. Zo'n 30 jaar geleden hadden we een vaag plan om eens naar Pompeï te gaan. Waarom we inplaats daarvan naar Joegoslavië (1981) gingen weet ik niet meer. Wel dat we daar Budva bezochten, een plaats die vrij recent (1979) door een aardbeving verwoest werd. Conclusie: blijf maar in Noord-Europa.
Maar ik heb mijn twijfels over de Waddenzee. Niet waarschijnlijk dat die weer actief wordt. Als het toch gebeurt kan je beter wat hoger wonen (AHN). Conclusie: je kunt het beste in Ermelo (15 m) wonen, liefst op de Toverberg (28 m).

woensdag 16 maart 2011, 23:06 lees reacties

Op de hei staat een paal, een heipaal dus. Niet ver van een kazerne, hier landt wel eens een helicopter. De windzak aan de paal was alleen nog maar wat ijzerdraad met rafels stof, die is een jaar geleden vervangen. Vandaar de frisse zak op de foto.

Al fietsend maak je zelf wind, je bent je niet altijd bewust van de 'echte' windrichting. Nu waait het zo hard dat de vreemde stand van de zak me opvalt. Rechts heeft de paal een randje schaduw, de zon komt dus van links. Even een stukje paal uitvergroten, linksachter is nauwkeuriger. De camera noteert 14:48 als tijd van opname.

Thuis maak ik een foto van m'n Blokker klokje. De camera zegt nu 15:44, hij staat dus nog op zomertijd, de paalfoto was dus om 13:48, ik kijk niet op een minuut. Nu zou ik kunnen opzoeken waar de zon precies stond op dat moment, maar ik neem aan 'een stukje voorbij het zuiden'. Met andere woorden: de zak wijst naar het oosten. Ik dacht dat zo'n zak met de wind mee zou waaien maar niet dus.

Net zo als een stilstaande klok elke dag twee keer heel nauwkeurig gelijk staat heeft een windzak die westenwind aangeeft meestal gelijk. Maar bij het landen met een helicopter zou ik er niet al te veel op vertrouwen. We zijn al een helicopter kwijt...

Thuis is het woensdag, de dag van de streekbladen. Twee stuks, bijna teveel voor een langzame lezer, ik beperk me maar tot de koppen. Eerst maar eentje uit het Ermelo's Weekblad: (moeilijk, over twee bladzijden)

Nou Het Kontakt nog, de website is in onderhoud, ik zal zelf een foto moeten maken:

Nou, zo kan 'ie wel weer.

dinsdag 15 maart 2011, 23:07 lees reacties

Vragen zoals 'waartoe is de mens op aarde', daar kan je antwoorden genoeg op krijgen. Moeilijker is de vraag 'waar ben ik?'

Ik kom op een open plek in het bos. Ik ben in de buurt van Harderwijk, dat weet ik. Maar die open plek, wat is dat nou? Ik heb geluk, er staat een bord bij de open plek, dat bord ga ik eens goed lezen. Helemaal onverwacht komt het niet, het is een open plek! Of nee, plekken meervoud, bij alle vragen die ik al had komt er eentje bij.

Even verder een soortgelijk bord, nu met de tekst 'bos met structuur'. Dit opdat je je niet zal vergissen met het bos zonder structuur. Bos enkelvoud, dat valt weer mee.

Ik wil vanuit Harderwijk naar het oosten, dat probeerde ik al eerder. Toen was de route wel bewegwijzerd, maar de route zelf was er niet. De wegwijzer is nu weg, maar de route is er, voor minstens de helft, wèl. Een heel stuk over gloednieuw industrieterrein, aan crisis doen ze hier niet. Halverwege loopt er iets dood, daar kan je nog wel naar Hierden. Daar is een wel leuke agrarische rommeligheid. Nu weer naar huis, we verwachten bezoek.

Auke was op reis, is maandagmorgen heel vroeg weer teruggekomen. Corry ligt nog steeds in het ziekenhuis, de liesbreuk is nu een lekkende darm geworden. I&A gaan op ziekenbezoek, komen daarna hier eten. Auke heeft veel foto's van z'n reis, onder meer van electrische autootjes die zonder bestuurder rijden. Een soort metro voor vier personen, maar dan niet op rails. Het zijn wel erg veel foto's, Auke gaat een reisverslag maken, naar ik aanneem met een selectie uit de foto's. Hier niet zijn foto's, wel zijn hotel. Als je helemaal naar beneden scrollt: het electrische autootje.

maandag 14 maart 2011, 23:14 lees reacties

Feest vandaag, 14 maart! Schrijf die datum als 3.14: Pi-dag! Pi-pie dus!

Links twee elementen van de confetti, wat anders gekleurd. De cirkel heeft hetzelfde oppervlak als het vierkant. Daar heeft π iets mee te maken. Als de zijde van het vierkant 8 is dan is de straal van de cirkel (8²/π)^1/2=4,51. Tel maar na.

Knip de cirkel uit. Knip alle stukjes die geen heel vierkantje vormen van de rand. Leg al die stukjes op de juiste wijze bij elkaar en je hebt nog een schaakbord.

Volgende week 3.21 weer zo'n feest maar dan voor iedereen die van chromosoom 21 er 3 heeft, 3.21 is Downsyndroomdag.

Eindelijk weer eens tijd voor de chromatische muziekdoos. Een schilderij, afkomstig van een defekte doos moet op de chromatische. Dat betekent dat ik de achterkant van het deksel moet slopen en dat vervangen door het schilderij. Dat schilderij is van achteren een mal, maar niet zo'n erg nauwkeurige. Kortom, weer een heel gepruts, het lijkt wel te gaan lukken.

zondag 13 maart 2011, 23:30 lees reacties

Bij peil.nl vind ik een lijstje. Een beetje verbaasd over de plaats van Jan Kees de Jager, erg tevreden over Hans Hillen. Vroeger zag je 'm nogal eens als commentator, dan kon ik hem soms wel waarderen.
Je zou het lijstje ook in volgorde van grootste dalers kunnen maken. Dan scoren Maxime en Ivo heel goed: 15%. Alleen overtroffen door alweer Hans: 19%. Nog meer verbaasd: Jan Kees is de enige stijger!

We kijken Buitenhof. Ik zou Hans Hillen er wel een % bij willen geven omdat hij zo dapper stand houdt bij een vraaggesprek. Slecht geïnformeerd zijn vind ik niet erg, iets vergeten doe ik ook aldoor. Maar die miskleun met de helicopter was waarschijnlijk geïnspireerd door de behoefte aan een heldendaad. Ik hoop maar dat hij die kwijtgemaakte helicopter zelf moet betalen.

Tijd voor de broodnodige buitenlucht. Het VVV-kantoor is vorige week verplaatst, naar naast de molen, tegenover Action. Ik kom er langs, dat raam was me al eerder opgevallen maar door-de-week raast daar nogal wat verkeer langs. Nu een mooie kans voor een foto. Niet alles is leesbaar, de kleine lettertjes zijn niet bar interessant. De grote lettertjes ook niet, behalve die ene regel. LOKAAL FIETSEN, wat zouden ze daar toch mee bedoelen? Het woord FIETSEN komt, iets kleiner, nog eens voor, dat je hier kan fietsen is dus wel duidelijk. Daar staan kleine lettertjes bij, waarschijnlijk bedoeld om de verwarring te vergroten:

zaterdag 12 maart 2011, 23:33 lees reacties

Sneeuwuil bewerkt het land. In razend tempo maakt ze zowel voor- als achtertuin lenteklaar. In de achtertuin verzamelt ze, met de hand, veel kattenpoep. Zou je die niet als mest kunnen gebruiken?

De wind waait uit richting schapen, dus toch maar daar langs. Er is grote belangstelling voor een leeg veld. Een beetje aan de foto geknipt, wat lucht er af en heel veel veld er af.
Geen schaap te zien en al helemaal geen lam. Als je heel goed kijkt zie je op de bovenste foto rechts de honden, Border Collies, hier nog even vergroot. Even later wordt de herderin zichtbaar, in een rolstoel?? Er wordt omgeroepen dat er over vijf minuten een demonstratie schapendrijven begint. De kinderen die niet bang zijn voor schapen mogen mee helpen.

Vijf minuten, dat is wel heel erg lang, daar kan ik niet op wachten. Ik neem het pad richting Elspeet. Omdat iedereen bij de schapen staat is het onderweg opvallend rustig. Hei, bos, hei, Elspeet. Daar de Snuffelhal, iets voor Suikervliedbezoekertjes, alleen op do-vr-za. Een waanzinnige verzameling van alles en nog wat, nauwelijks gesorteerd. Voor de foto's op de website hadden ze extra verlichting, normaal is daar een schemertoestand. Maar als je toevallig electrisch schakelmateriaal van voor de oorlog nodig hebt dan moet je hier zijn.

Terugweg boerenland, hei, bos. Even een klein stukje asfaltweg maar daar zijn erg veel motorrijders. Dat ze zich zelf doodrijden moeten zij weten maar ik wordt liever niet meegenomen op dat reisje, ik ga gauw weer het bos in. Van de bosrand tot huis, minder dan een kilometer, voornamelijk fietspad, dat lukt zonder motorgeweld.

Avond. Het nieuws van tv-Gelderland: de lammetjesdag, de herderin loopt gewoon rond. Wie was dat dan in die rolstoel? Het schapendrijven: de kinderen staan op twee rijen tegenover elkaar, de schapen lopen er tussendoor.
Het nieuws van Nederland 1, 2 en 3. Japanners kunnen heel goed camera's maken, ze zullen dus ook wel weten hoe die dingen werken. Bovendien spreken ze Japans. Toch stuurt elk actualiteitenprogramma z'n eigen mannetje of vrouwtje naar Japan om daar, van mijn centen, de hulpverleners voor de voeten te lopen. Al die journalisten en hun opdrachtgevers moeten tot half april huisarrest krijgen. Als Uri Rosenthal daar nou eens voor zorgde...

vrijdag 11 maart 2011, 23:11 lees reacties

Even een rondje fietsen met mijn nieuwe handremkabel. Nou, hij doet 't, de rem. Terugweg via de Julianalaan, daar zit mevrouw Copijn op een bankje. (3 okt '10) Haar bejaardenhuis ligt links achter haar. Vlak bij de ingang daarvan zijn bankjes in de zon, maar zij zit, helemaal in haar eentje, op een bankje in de schaduw. Een vage glimlach, maar die heeft ze altijd. Ze ziet me wel, maar geen teken van herkenning.

Hoe zou het zijn om op haar manier dement te zijn? Om schijnbaar tevreden op een toch wel tamelijk koud bankje te zitten? Ik ben nog steeds m'n gisteren gemelde website aan het verfijnen. Als ik dat niet meer kan, wat dan? Zou ik dat zelf merken? Eerst maar eens zien of ik m'n huis nog kan vinden.

Auke is op reis, eerst het nabije, nu het verre Oosten. Iris gaat daarom in haar eentje bij Corry op bezoek. Die ligt weer in het ziekenhuis, haar onlangs gerepareerde liesbreuk is opnieuw gebroken. Daarna komt Iris hier. Sinds 1 maart heeft ze haar eigen bedrijf, ze mag nu al een snipperdag. En dat terwijl ze al een klant heeft! Ze sms-t met Auke, die nu ergens op Sumatra is. Hij is dus niet door de tsunami getroffen.

Een maaltijd, opgevrolijkt door het tv-nieuws. Dan gaat Iris weer huiswaarts, ze wil niet in Suikervlied. Sterker nog, ze wil morgen niet naar de lammetjesdag! Ze heeft wel een beetje gelijk, er zijn zo'n 240 lammetjes maar er zullen ook zo'n 2400 aaiende kinderen zijn. Iets te kermisachtig. (Begin juni, het schaapscheerdersfeest dan?)

donderdag 10 maart 2011, 23:06 lees reacties

Ik probeer een schuld van €40,00 ergens neer te zetten, maar daar schijnt een drempel voor te zijn. De belastingaangifte, dus. Schuld bij de ING. Nou, dan verstuur ik de aangifte maar zonder wat euros extra aftrek.

Tijd voor iets heel anders. Ik probeer een stukje website te maken. Het werkt, dan probeer ik het nog mooier te maken, nu werkt het nog wel maar niet goed. Het zou eenvoudig zijn om de laatste wijziging ongedaan te maken maar ik wijzigde vijf dingen tegelijkertijd. Als ik nou een van die vijf terugdraaide dan kwam ik misschien ergens waar ik wezen wil maar ik probeer een zesde wijziging. Dat wordt wel erg veel tijd voor iets anders...

Even helemaal opnieuw beginnen, ja, ik snap wat ik fout deed, het werkt weer. (Voor de lezertjes die dat snappen, ik deed onclick=window.open gecombineerd met TARGET="_blank". Dat moet je niet doen.) Tijd voor een fietstocht.

Door het bos in zuidelijke richting, door het veld weer naar het noorden. Ik kom langs een bord met www.teardrops.nl, daar werd ik heel vrolijk van. Niet waar, ik was al vrolijk. Dan een ander bord, www.dommelpool.nl, met het echte ding ernaast, dat van de rechterfoto. Eindelijk weet ik wat ze met al die stammetjes doen.

Na de stop bij de Dommelpool ben ik niet meer zo geremd als vroeger. Half zo geremd om precies te zijn: de achterremkabel breekt. Niet vergeten er een nieuwe in te zetten voor de volgende tocht.

Een stukje hei, dan Ermelo. Een wijk met straatnamen uit Zuid-Afrika, Witwatersrand bijvoorbeeld. Ik fiets altijd om die wijk heen, nu probeer ik eens om 'm langs de kortste weg te doorsnijden. Dat lukt niet. Omdat ik weet dat ik wind mee heb naar huis kom ik daar tenslotte wel, maar bepaald niet langs de kortste weg.

woensdag 9 maart 2011, 23:18 lees reacties

Het voorbereiden was weer eens het meeste werk. Vanmorgen de vensterbank geschuurd, daarna vensterbank en omgeving stofgezogen. Alle katten de kamer uit, de geverfde stukken MDF de kamer in. Lijmspuiten, MDF plakken. Minder dan een uurtje werk.

Daarna: aangifte inkomstenbelasting. Ze maken het steeds makkelijker zeggen ze, en dat is nog waar ook. Maar sommige dingen zijn net weer iets anders dan vorig jaar zodat je je wezenloos zoekt. Dat ben ik nu, wezenloos. Even naar buiten...

Dat helpt. Nou alles nog eens controleren. Wel handig, die twee schermen: links 2010 en rechts 2009. Vooral als je niets kunt onthouden, zelfs geen halve minuut...

dinsdag 8 maart 2011, 23:03 lees reacties

Ik verlaat het pand om 12:25 om Arabische Gom te gaan kopen. De fiets pakken, de tuin verlaten met fiets en zonder katten, dan fietsen. Niet ver, toch is het 12:35 als ik bij de gomwinkel ben. Die heeft lunchpauze van 12:30-13:30. Er is een andere winkel die dat spul ook wel zal hebben maar die heeft dezelfde lunchpauze. Het is nu 12:43, ik ga 47 minuten door het bos fietsen.

Bouwvakkers hebben radio's. Er bestaat zelfs een gereedschapskist met ingebouwde radio. Bosarbeiders, dat is een ander soort, die hebben geen radio. Misschien omdat die toch niet tegen de kettingzaag opkan. Ik tref bosarbeiders die het bos een beetje veranderen, iets met een niet helemaal duidelijk hekwerk. Ik hoor een vreemd geluid, is het één van hun machientjes of toch een radio? Ik passeer het laatste mannetje, de geluidsbron is nog verder, toch wel een soort muziek. Misschien hebben ze hun radio heel ver weg gezet omdat ze eigenlijk niet van radio's houden.

Nog verder, het klinkt steeds meer als een doedelzak. En ja, daar staat een heer met blote armen een doedelzak te bespelen! Door lage struiken kan ik niet zien of hij een rok draagt boven blote knieën maar dat neem ik zonder meer aan. Het bos blijft je verrassen.

Het mysterie van vorige week is opgelost. Er is een aantal variaties op dit bord, zie goed-bezig.nl
En hier is Sneeuwuil het niet mee eens, dat hoef ik niet eens te vragen.

De Arabische Gom is nodig bij een moeilijk emailleerwerkje van Sneeuwuil.

Mijn werkjes zijn veel eenvoudiger, vanmorgen de stukken MDF die de vensterbank moeten gaan bedekken geverfd. Nu mag het nog een keer!

dinsdag 8 maart 2011, 06:44 lees reacties

Heb ik eens (maandag, om 23:09) een niet-oppervlakkige alinea, dan heeft NU 'm ook, maandag 23:49...

maandag 7 maart 2011, 23:09 lees reacties

Het glaasje met MDF van zaterdag ziet er nog net zo uit, het water is een tintje bruiner maar het MDF is niet gedesintegreerd. Naar Gamma, ik koop twee plaatjes van 61x122. Ik moet 30x260 hebben maar dat bestaat niet. Zou het wel bestaan dan paste het niet in het autootje. Wel heel erg dat ik met één plaatje al 30x244 kan maken, ik mis maar 30x16...

Nu zou ik het liefst de oude vensterbank aanvallen met de bandschuurmachine maar we verwachten, zoals u allen weet, bezoekers. Om die te ontvangen in wolken schuurstof is misschien iets te alternatief. Nou, dan zaag ik de twee plaatjes wel in de lengte doormidden.

De bezoekers zijn er. Het boek over restauratie valt in zeer goede aarde. Opbrengst van de verkoop in Nienke's winkel van Sneeuwuil's producten valt eveneens in goede aarde. Gesprek over medische problemen: Ina wordt steeds vergeetachtiger, Bert is weer gevallen, Nienke moet iets aan een duim laten opereren. Als ze weg zijn maak ik nog wat stukken vensterbank op maat. Te laat om nog te gaan bandschuren.

Een meneer op de tv vertelt dat we steeds oppervlakkiger worden door internet gebruik. Nou, ik niet. Sneeuwuil wijst me op de buitenaardse bacteriën. Ik had al iets gelezen over de ontdekker, Richard Hoover. Heel oppervlakkig klikkend kwam ik al snel hier terecht. Maar dat verhaal heb ik heel aandachtig helemaal gelezen en niet diagonaal. Conclusie: onmogelijk is het niet, onwaarschijnlijk wel, dat Hoover buitenaardse bacteriën gevonden heeft. (NASA neemt ook heel veel afstand.)
Kortom: het internet is prachtig!

zondag 6 maart 2011, 23:17 lees reacties

We kijken, zoals te doen gebruikelijk, naar Buitenhof. Een keurige meneer, Joris Voorhoeve, vertelt met een keurig stemgeluid van alles over de toestand in Libië. Jammer dat er niets bij is dat we nog niet wisten.
Max Pam hebben we ook wel eens beter gehoord. Dan drie heren over het CDA. De tv mag vervroegd uit.

De reclame voorafgaand aan het programma was in dit geval interessanter. Een heer bouwt een scheepsmodel, de H.M.S. Victory. Een mooi, groot model, minstens een meter lang. In de hoek van het scherm zie je €2,95, voor het geval dat je het niet zag wordt het wolkje waar dit bedrag in staat even twee keer zo groot. Het wordt wel duidelijk dat je met dat bedrag alleen maar het eerste deel van een bouwpakket kunt aanschaffen, hoeveel delen er volgen is minder duidelijk.

Ik kwam dat pakket gisteren in de boekwinkel tegen, veel meer dan één spant zit er niet in. Ook daar is het aantal delen onduidelijk, men vermeldt wel dat de volgende delen ieder €6,95 kosten. Google wijst de weg naar een modelbouwforum, daar kan je vinden dat er 120 delen zijn, totale kosten meer dan €800! Mogen wij die €2,95 volkverlakkerij noemen? (Leonard, had jij niet iets met d'Agostini?)

Naar buiten. We verwachten bezoekers, N+G, maar we verwachten ze pas maandag. Een bliksembezoek, ze gaan niet naar Suikervlied. Dat betekent dat het boek dat we voor Guido bestemd hadden weer terug moet komen (zie 3 mrt). Heen door het bos, terug over de hei. De soldaatjes hebben met bulldozers geoefend, op sommige zandwegen is een mooi glad oppervlak geschapen. Helaas wel met harde en zachte plekken die optisch niet te onderscheiden zijn. Gelukkig zijn er nog niet-militaire paadjes.

Avond, 17:55, de tv mag weer aan. Zendtijd voor de politieke partijen: de OSP roept ons op om op 2 maart te gaan stemmen.

zaterdag 5 maart 2011, 23:31 lees reacties

Iets maken is mooi, maar je moet er wat bij te drinken hebben. Een glaasje water met een stukje MDF. Het staat er al een halve dag, het MDF neemt wat water op. Maar het wordt niet dikker, het valt niet uit elkaar, het krijgt geen vreselijke blaren. Die vensterbank is waarschijnlijk van LDF...

Als dat stukje in het water op maandagmorgen om negen uur nog niet opgezwollen is dan ga ik naar Gamma. Daar koop ik een plaat van het allerdunste MDF, dat plak ik op de vensterbank. Ja, ik weet wel dat ik eerst moet schuren en dat ik die plaat netjes op maat moet maken, ik hoef toch niet elke stap te beschrijven? En ik heb nog een half blik verf! Het moet wel redelijk weer zijn want de katten moeten in de tuin worden opgesloten.

Dan het probleem van de koperen pot. Ik wilde hem solderen, maar het is bijna onmogelijk om hem voldoende schoon te maken. Ik heb nog wat dakgotenkit, die smeer ik in de rand. Nou een dagje drogen, of twee of drie dagjes, dan is de vensterbank ook klaar. Je ziet, ik ben in één dag de poppen aardig ontgroeid.

We wandelen naar de winkels, op de terugweg komen we de postbode tegen. Die zegt dat het spettert, Sneeuwuil voelt geen spetters, ik wel. Wel heel kleine spetters, toch geen fietsweer. Ik wandel nog verder, richting centrum. xxxxxxxxxxxxxxxxxx Hier stonden 606 letters, samen 112 woorden vormend. Mijn avonturen in het centrum. Maar achteraf vond ik het niks. Weg er mee. xxxxxxxxxxxx

Nu nog even naar Action voor montagekit. Die hebben ze voor iets meer dan €1,00. Maar er is zo'n wanstaltige rij voor de kassa, dat kan ook wel wachten tot maandagmorgen.

vrijdag 4 maart 2011, 22:58 lees reacties

De DA is de saaiste drogist van Nederland en omstreken. Sneeuwuil wil iets om op haar snuit te smeren. Daar zijn tig merken van, per merk in tig variaties en per variant in tig kleuren. Ze hebben één ding gemeenschappelijk, de prijs: hoog. Ik zou graag de verhouding willen weten van de prijs van de ingrediënten+fabricage en de winkelprijs. Een factor 100 zou me niet verbazen.

Eindelijk, nu mogen we naar Gamma. Een blikje beits, kleur 'ebben'. Kost de helft van dat snuitsmeerspul, in het blikje zit minstens 25x zoveel. Daar heb je al een factor 50! Beits je snuit!

PHP, Javascript, CSS, daar zit ik lang mee te prutsen. Met de computer dus. Heel leuk, maar geen logstof. Een boswandeling, ook heel leuk, ook geen logstof. Ja toch, een gedicht:

Ga niet zelf porren,
Maar bel met Jaap Morren!

Wat verder in het bos, een pad in de buurt van een ander pad. Op het andere pad een dame met een partner, zal wel een echtpaar zijn. Ik kan ze niet verstaan maar zij klinkt alsof ze hem ergens van wil overtuigen. Hem hoor ik niet, misschien is 't wel een haar. Dan komen de paden dichter bij elkaar, zij heeft een zeer gele jas, haar partner gaat helemaal achter haar schuil, ik zie niks. We komen op een veelsprong, haar partner is een klein hondje. Dat valt mee, iets te loggen!

Bijna thuis, een foto die ik niet meer maken kan maar we hebben altijd Streetview nog. Vorige maand schreef ik over de bomen die geplant werden daar waar even eerder dat huis stond. Daarna is het terrein afgegraven, er wordt nu zwarte grond gestort. Men is doende met een fraai hekwerk. Ik schat dat een en ander toch wel een half miljoen kost. Die heeft wat over voor z'n tuin.

Voor ik het vergeet, Jan Morren ontstopt riolen.

donderdag 3 maart 2011, 23:23 lees reacties

Een oud onderwerp, heel oud zelfs. De vensterbank die niet tegen water kan.
Omdat de vensterbank vol ligt met kussentjes voor de katten zie je al die vreemde verschijnselen niet. Behalve daar waar een grote kamerlinde in een koperen pot staat. Daarnaast heeft de vensterbank een gezwel dat wel een centimeter dik is. Nadere inspectie van de pot toont minstens één lek, vandaar de groentenemmer op de foto. Ik verwijder de bovenste laag van het gezwel in de hoop dat het door-en-door droogt. De radiator, vlak onder de vensterbank, helpt. De katten helpen ook, vooral Noeska heeft de neiging de beitel te willen pakken. Bij de snijkant.

De poppenstoelen willen op de foto, ook hierbij helpen de katten. Anemoon springt in de tafelstoel en meteen weer er uit. Ik zet Dromdrosje er in, die is wat trager. Ik heb de camera schietklaar maar ze is er toch al weer uit voor ik de foto kan nemen. Ik probeer het nog drie keer maar nee. Bij de andere opstelling hebben de katten er genoeg van, ze zijn verdwenen.

De tafelstoel heeft, zoals het hoort, twee standen. De hoogste stand wordt gefixeerd door een haakje, maar dat haakje ontbreekt. Dan maar een touwtje, dacht ik gisteren nog. Sneeuwuil vond het niks en daar had ze wel gelijk in. Vandaag zocht ik zingend een haakje in mijn voorraad. Iets te groot, maar ik maakte het fluitend op maat. Het haakje ziet er bijna net zo oud uit als de stoel.
Nou nog iets duurzaams bedenken voor de vensterbank. O ja, de koperen pot, dat lek, daar moet ook nog iets mee...

We staan al jaren op de mailinglist van het Rijksmuseum. We krijgen erg veel papier van ze, heel duur papier dat ook nog eens heel duur bedrukt is. Van de kosten van al dat papier hadden ze niet de hele verbouwing kunnen betalen maar wel de verbouwing van een zaaltje. Met het papier zelf had die verbouwing ook gekund, google maar eens op papercrete. Zelf iets bouwen, daar zijn we te lui voor, naar het oud papier dus.

Maar onlangs kregen we een boek over restaureren en dat was een heel leuk boek. We vinden het wel iets voor Guido (die van Nienke). Het ligt klaar voor hem maar het dreigt hier ondergesneeuwd te raken. Omdat N&G regelmatige bezoekers van Suikervlied zijn moet het boek derwaarts. Fietsen, dus. Suikervlied, daarna langs de schaapskooi naar het Leuvenumse bos. De grote wei is vol lammetjes. Het oudste lammetje is net een maand, ze staan met z'n allen te grazen alsof ze dat al jaren doen. Als je dat vergelijkt met een baby van een maand...

Ik neem een kronkelig bospad met veel toppen en dalen. Ik hoor nogal wat kindergejoel, toch niet op dit pad? Ja, wel, wat verder staan een dame en een heer, ieder voor een boom. 'Voor' is natuurlijk relatief, zij zullen wel vinden dat ze er achter staan. Als ik langskom roept de dame; "Rens, nu opstaan, er komt een fietser aan!" Ze spelen verstoppertje, Rens heeft zich, nogal kwetsbaar, verstopt in een plooi van het pad. Hij staat op, een kopietje van hem staat er naast. Een tweeling? Vier of vijf? Hij zegt verwijtend: "Je hebt mijn verstopplaats bedorven!" Dat kan ik niet ontkennen.

Ik ben hier nog nooit iemand tegengekomen, nu vier tegelijk! En wat verder, een heer met een klein meisje! Nog wat verder, een dame met een klein jongetje! Is het gezinsbosdag of zoiets? Overigens een fraaie, probleemloze, fietstocht.

woensdag 2 maart 2011, 23:07 lees reacties

Zo voel ik me vandaag, afgeknapt. Veel zon, weinig wind, toch sleep ik me voort met m'n fietsje. Meestal betekent dat dat ik de banden op moet pompen maar ze lijken hard genoeg. De band indrukken met je duim is de gebruikelijke test maar daar heb ik nu even de kracht niet voor.
Met zwammen overdekt, ja, dat ook. En nou zou ik dat beetje wind dat er is mee moeten hebben maar hij is tegen. De hei, die nevelige verte, zou die te registreren zijn? Even proberen, het knopje van de camera indrukken, dat lukt misschien nog net.

Het lukt zelfs drie keer. De drie foto's aan elkaar plakken is ook nog een zware taak maar dat kan de computer gelukkig zelf. Het resultaat is wel aardig, vooral als je het wat groter ziet.

Kiezen, dat hebben we ook al gedaan, zoals altijd in de Rhehoboth kerk. Al een paar dagen zien we overal in Ermelo dat bord, DURF met extra grote letters. Maar geen enkele aanduiding over wat je zou moeten kiezen. Weer thuis, googelen helpt niet wat het bord betreft. Als we nou maar goed gekozen hebben...


dinsdag 1 maart 2011, 23:06 lees reacties

December 1956: "Ik zal je een oor aannaaien zo groot als een taxideur!" Ik was net twee weken in militaire dienst en ik vond het niks. Toen deed de sergeant deze onvergetelijke uitspraak. Niet tegen mij, de aanleiding weet ik ook niet meer. Opeens begon ik er iets in te zien, in die dienst. Een uitspraak waar geen touw aan vast te knopen is en die toch kristalhelder is, dat kom je niet elke dag tegen. Vandaar dat ik 'm na een halve eeuw nog niet vergeten ben.

Sneeuwuil naait een haasje twee oortjes aan. Het haasje maakt deel uit van de speelgoedverzameling, het leek alsof ze een geweitje ging krijgen, twee van die knobbeltjes. Nu heeft ze twee fier rechtopstaande hazenoren. Vervaardigd uit een stukje leer, heel mooi. Het haasje mist ook een poot, Sneeuwuil maakt uit hetzelfde lapje leer een prothese die niet van de gezonde poot te onderscheiden is.

Tot de collectie behoort ook de moeder van het haasje, de paashaas dus. Die heeft poten met een skelet van ijzerdraad. Een ijzerdraad spalken, dat is meer mijn terrein, dat deed ik. Moeder en kind staan er weer mooi bij, je zou niet zeggen dat ze beiden minstens 80 zijn.

Verder aan alles wat van hout is kleine stukjes ontbrekend hout gelijmd. Dat bezorgt ons wel meteen het volgende probleem: de kleur van het toegevoegde. Ook een stukje blank hout is anders blank dan hout van 50 jaar geleden. Misschien een modderbadje?

Een schilderijtje wil een lijstje, naar de Kringloper. Die hebben enorm veel lijstjes, Sneeuwuil vindt iets voor €0,70. We zoeken poppenmeubilair om een idee van de prijzen te krijgen maar dat is er helemaal niet. Wel een spiegelreflexcamera voor €1,00, maar wat moet je er mee?

Dan de apotheek. We bestellen recepten per e-mail bij Riet, de assistente van de dokter. Riet herschrijft die e-mail in haar eigen woorden en stuurt het resultaat naar de apotheek. In de apotheek hoef je alleen maar je naam te noemen en je krijgt het bestelde. Maar vandaag niet.

Ten eerste heeft Riet zich vergist met de aantallen. Ten tweede wil de apotheek een ander merk leveren. Ten derde is Riet de sumatriptan helemaal vergeten. Sneeuwuil protesteert`, de apotheekdame begrijpt precies wat ze bedoelt. Ze gaat bellen met Riet over de aantallen: opgelost. Dan gaat ze ons uitleggen dat de verzekering z'n eigen voorkeur voor een medicijnmerk uitspreekt. Dat is per verzekering anders, maar het heeft geen zin om van verzekering te veranderen. De verzekering zelve wisselt namelijk nogal eens van voorkeur. We suggereren dat we wel voor 'ons' merk willen betalen maar dat hoeft niet. Ze levert het gewenste en gaat dat, met redenen omkleed, bij de verzekering melden. Sneeuwuil is diep geraakt door een apotheekdame die zo van goede wil is en ook nog eens kan denken en dat dan onder woorden kan brengen.

Weer buiten bespreken we het naamplaatje dat ze draagt. De naam zijn we alweer vergeten, maar onder die naam staat Apotheker, die heeft er dus voor doorgeleerd!

nog even naar februari?