frankslog
naar juni 2007?
donderdag 31 mei 2007, 06:22 lees reacties
Een reisje, naar Valkeveen. Nee, niet de speeltuin maar de nabij gelegen begraafplaats. Ongeveer 50 jaar geleden was ik daar voor de eerste keer, voor de begrafenis van Yvonne's broer Leo. Nu voor de begrafenis van oma Guurtje.
Ik vraag Tomtom mij via de snelste weg naar de Valkeveenselaan te brengen. Het Gooi kan ik zonder Tomtom wel vinden maar daar ter plekke is er in die halve eeuw erg veel veranderd. Tomtom stuurt me naar afslag 7, die lijkt erg veel op een parkeerplaats. Maar nee, er is een weggetje naar rechts. Maar nog eens nee, het weggetje is afgesloten met een zeer solide hek. Verder dan maar, via volgende afslag terug, weer afslag 7 maar nu in de andere richting. Opeens ben ik op de Brediusweg, het lijkt erop alsof we toch nog op tijd komen.
In die halve eeuw is niet alles veranderd, sommige markante huisjes zien er nog hetzelfde uit, het smalle bruggetje in de Valkeveenselaan herken ik ook. We vinden de begraafplaats, zijn zelfs nog een kwartier te vroeg.
Het is intussen prachtig weer, veel mooier dan verwacht. Er is een soort van aula, daar in de buurt staat een groot gezelschap dat mij volkomen onbekend voorkomt. Wij wandelen verder, vinden een groot grasveld dat vol zit met konijnen. Camera in de telestand, stukjes foto uitgeknipt, dat zijn dus al die fotootjes.
Op de minuut nauwkeurig verschijnt de stoet met Guurtje en naaste familie. We mogen de aula in, krijgen mooie toespraken van Yvonne en Leonard. (Ja, ik weet dat ze meelezen, maar het waren echt mooie toespraken, met goede grappen.) De eigenlijke begrafenis volgt, we gaan weer naar de aula voor koffie etc. Dan blijk ik sommige onbekenden toch te kennen, het wordt, zoals te doen gebruikelijk, gezellig.
Op de terugweg vraag ik Tomtom om de kortste weg. Door de polder, veel leuker dan de snelste weg. En niet zo heel veel langzamer, het zijn daar allemaal 100 km wegen.
Ik heb met Leonard afgesproken dat hij ook zo'n toespraak doet op mijn begrafenis. En als je dat artikel van Romke (zie reacties, 12 mei) wil lezen, hier is een 'abstract'.
Iets beter te begrijpen: The Washington Times.
woensdag 30 mei 2007, 06:17 lees reacties
Meestal tik ik deze tekst voor de nacht valt. De volgende morgen haal ik een aantal van de spel/stijlfouten er uit, voeg soms nog een enkel woordje toe, dan gaat het geheel het www op. Soms heb ik alleen wat sleutelwoorden waar ik nog tekst omheen moet breien. Sleutelwoorden, omdat ik zelfs de belangrijkste gebeurtenissen de volgende dag geheel vergeten kan zijn. Nu heb ik niks.
Mijn gebruikelijke tiktijd is helemaal besteed aan het bijwerken van bontgoed.eu, in het bijzonder de poezen- en de kittenpagina's. Bontje is nu ongeveer een maand zwanger, dat is in de tekst verwerkt. Zwanger, en niet van de eerder genoemde Diesel maar van Mac. (Mack schreef ik eerst, dat komt door Diesel)
Er is nog een reden: er gebeurde bijna niets. We zijn inmiddels gewend aan de gevlekte vloer, ik bracht de randlatjes weer aan na ze geschuurd en geverfd te hebben. Nu moet de andere vloerhelft geschuurd en gebruind, maar eerst moet de beschermende transparante lak over dat stuk met de vlekken. Smeer dat er op! zou je denken, maar dat kan alleen als het weer zo goed is dat de katten minstens acht uur uit de kamers gehouden kunnen worden. Komende zat/zon misschien?
Dat van die latjes, dat was dus het enige wat gebeurde, daar krijg je geen log mee vol...
dinsdag 29 mei 2007, 06:01 lees reacties
Antiek, Curiosa en Boeken. Die zijn te bewonderen en aan te schaffen in Nijkerk. Een markt die we ook al aardig goed kennen. 'Antiek', dat is alles wat ouder dan 25 jaar is. Wat een 'curiosum' is, dat is minder duidelijk. Vaak dingen in de categorie 'zonde om weg te gooien'.
Boeken, dat is tenminste duidelijk, wat een boek is. Antieke en/of curieuze boeken, dat zou mooi zijn, dubbel- of driedubbelop. Maar die zijn er niet veel, erg veel boeken zien er uit alsof ze nieuw uit de winkel komen. Sneeuwuil koopt een boek voor mij: "Trappen naar Santiago", een ouder echtpaar fietst naar S de C, en beschrijft dat. Ze koopt ook een curiosum, een heel aardig, ja, wat? Een metalen doosje, maar met gaatjes, heel primitief gemaakt.
Weer naar huis, over de Oude Telgterweg. Het kruispunt met de geheimzinnige voorrang is nog niet veranderd. De gemeente heeft nog niet gereageerd, ze hebben het over 10 werkdagen. Even tellen, de limiet is zo ongeveer 5 juni. Wij houden u op de hoogte.
Over fietsen naar Santiago de Compostela gesproken, ik had al lang een lichte neiging dat ook eens te doen. De in dat boekje beschreven tocht gaat heel aardig tot de Pyreneën. Daarna komen ze telkens op een vierbaans autosnelweg terecht. Niet per ongeluk, dat IS de weg. Als dat niet anders kan, dan ga ik maar niet.
Ik maak een foto van het bovengenoemde doosje. Sneeuwuil zegt: "daar krijg je geen hand voor op elkaar". Dat zegt ze heel vaak, zou ze behoefte aan applaus hebben?
Ik doe in dit log wel enige moeite de lezertjes te amuseren maar niet altijd. Soms ga ik heel lang door over onderwerpen die niemand wat kunnen schelen, behalve mijzelf.
Zoals bijvoorbeeld voorrangskruisingen.
De anonieme maker van het doosje, die verdient applaus. Het deksel is gemaakt van een plaatje messing, met een rand, allerlei sierlijks, zelfs een edelsteen. Maar dat plaatje, hij had geen stukje dat groot genoeg was om die cirkel uit te zagen. Het bestaat daarom uit twee delen, heel netjes met een zwaluwstaart aan elkaar gezet. Eens zien of dat op de foto wil. Ja, applaus voor deze camera, je hoeft bijna nooit te flitsen.
maandag 28 mei 2007, 06:05 lees reacties
We gaan naar Apeldoorn, de ons welbekende vlooienmarkt in de Americahal. Sneeuwuil zoekt koffiekopjes maar ze vindt allerlei andere waren. Ik zoek een beter tasje voor camera+telefoon+accu's+gucki. Ik zoek niet al te hard want ik weet hiervan. We gaan ieder ons weegs, als ik Sneeuwuil weer tegenkom heeft ze een hondenmand voor de katten en een lijst met ontspiegeld glas gescoord die ik naar het autootje ga brengen. De mand wordt ook nog voorzien van diverse kussens en een fraai blik voor kattenvoer.
Ik loop met beide handen vol richting auto, kom onderweg een tamelijk exotisch geklede dame tegen. Ze lijkt mij iets aan te bieden, een kubus met een ribbe van ongeveer 15 millimeter. Het lijkt een caramel, maar dan in een goudkleurige verpakking. Ze spreekt een soort van engels, maar ze lijkt oost-europees. Omdat ik a: van mijn geloof geen caramels mag en b: beide handen vol heb zeg ik "nee dank u". Ze toont het blokje beter, is het massief goud? "thirty euro, for petrol?" dat is niet duur maar ik heb echt geen goudkleurig blokje nodig, ik blijf weigeren. Als ik, na het afleveren van de waren, terugloop zie ik haar met andere mensen in onderhandeling...
We zijn klaar met de vlooien, ik vraag Tomtom ons naar Corry te geleiden, die woont op 12 minuten afstand, ze beheert een nest jonge poesjes. Sneeuwuil mag als eerste mijn nieuwe telefoon proberen, die doet het. Corry staat op het punt te vertrekken naar een museum in Zwolle, als ik het goed hoor, die poesjes zijn dus niet te bezoeken. Dan vraag ik Tomtom ons langs de kortste weg naar huis te brengen.
De kortste weg is veel leuker dan de snelste, ik kom door allerlei Apeldoornse straten waar ik nog nooit eerder was, er staan ook nog veel leuke huizen te koop. De tocht, heen-en-weer, is bijna net zo leuk als de vlooienmarkt.
Het bankje doet het goed bij de doelgroep. Jammer dat ons huis vol is, we moeten nu echt een stoel weggooien. Ook jammer dat de tv de afstandsbediening niet meer kan zien.
Dit is de lijst met het ontspiegelde glas, omdat hij ingepakt was krijg ik hem pas thuis te zien. Een merklap, die vind je nogal eens op vlooienmarkten, maar deze is nogal ongewoon, hij heeft wel iets. De verkoopster was een mevrouw die kleiner moest gaan wonen, daarom moet de merklap weg.
Vreemd detail: de merklap is door haar dochter vervaardigd, "steekje voor steekje" zoals de verkoopster zegt. (Dat we vooral niet denken dat die dochter een borduurmachine exploiteert?) Heel mooi ingelijst door een vakman in Dongen, dat heeft wat gekost. En nou doet ze 'm weg voor €3,00. Zou ze ruzie met de dochter hebben?
zondag 27 mei 2007, 06:18 lees reacties
Iris & Auke verschijnen, op doorreis naar Apeldoorn. Auke heeft opeens grote belangstelling voor zonnecellen, hij weet uit z'n hoofd precies wat een kilowattuur zonne-energie in 2013 kost. Ook belangstelling voor nieuwerwetse accu's, voor als de zon onder is. Het zou best eens kunnen kloppen wat hij allemaal zegt.
Vervolgens verschijnen Joke & Simon & Dries. Ze hebben hun caravan uit de stalling in Kootwijkerbroek gehaald. Dries past nog steeds door de kattenluikjes, maar hij kan nu ook heel goed Okkie zeggen, hij vind de katten leuk. We eten diverse taarten en andere etenswaren, het lijkt wel feest.
Een week geleden, op Dries z'n verjaardag, verbaasden wij ons over een electrisch aangedreven politiemotor. Uit de foto's kon je zien dat de jarige hier zichzelf mee kon verplaatsen door slechts een schakelaar te bedienen. Ons vermoeden dat de ouders van Dries niet zo blij waren met dit geschenk werd bevestigd. We hoorden ook dat hij al twee computers heeft.
Simon werkt bij KPN nog steeds aan de problemen met telefonie-over-internet. Als je daar meer over wil weten moet je naar de consumentenprogramma's op de tv kijken. Klachten van die consumenten dus, hij probeert die klachten op te lossen. Toen KPN nog PTT was hadden ze een goed werkend telefoonnet, waarbij reparatie en onderhoud prima geregeld waren. Nu, voor deze nieuwe technologie hebben ze ook nieuw personeel ingehuurd. Managers, die geen verstand van de techniek hebben en die ook niet weten hoe je reparatie en onderhoud organiseert...
I&A vervolgen hun tocht, J&S&D maken een Ermelo wandeling. Sneeuwuil en ik ga mee, Sneeuwuil maar tot Action, waar van alles gekocht wordt. Je kunt in een wandeling van een half uur ongeveer 97% van alle winkels in Ermelo zien, dat doen we dan ook. Dries zit in z'n wagentje, bij elke Volkswagen zegt hij 'Polo'. (Voor de niet ingewijden: er is een type VW dat Polo heet, ik vermoed dat de andere opa zo'n vervoermiddel heeft.)
zaterdag 26 mei 2007, 06:32 lees reacties
Bij Google Maps valt me deze vreemde vorm op, ergens in Ermelo. We willen weten wat dat is, we gaan er heen. Het blijkt een grote verzameling tandartsen te zijn, waaronder eentje waarmee we een afspraak hebben. Ooit hadden we een tandarts in Nijkerk, maar daar kregen we ruzie mee.
Die twee gebogen vleugels, daarin zitten de praktijkruimtes, minstens tien, misschien wel meer. Onze nieuwe tandarts is een dikke vrouw, ze lijkt wel aardig, maar ze is wel van plan erg veel aan ons te gaan sleutelen. Tandartsen willen graag dat je gebit tachtig jaar meegaat, maar ze maken de vergissing dat als 'nog tachtig jaar' te interpreteren. Dan zijn we 152...
Geen verjaarskaart van oma Guurtje. Ik ben gewend die al heel veel jaren te krijgen, maar dit jaar niet. Dan komt er, twee dagen later, tòch een kaart. De allerlaatste, en geen verjaarskaart. Guurtje is een dag na mijn verjaardag, bijna 93 jaar oud, overleden. Een jaar geleden, toen Joke&Simon trouwden zag ze er uit alsof ze de 100 wel zou halen.
De keukenvloer nog wat geschuurd en nog wat bruiner gerold. Het resultaat valt niet mee: lelijke vlekken en veel te veel glans. Vanwege onze korte termijn toekomstverwachtingen laten we het maar even zo. Misschien dat we er over een paar dagen zo aan gewend zijn dat we het niet meer zien. Maar het liefst zou ik de hele vloer er uit breken en er wat beters voor in de plaats leggen.
Twee dagen niet gefietst, nu durf ik niet meer. Ik heb het gevoel dat je helemaal voor gek rijdt zonder doping...
vrijdag 25 mei 2007, 06:17 lees reacties
Ik wil Glitsa-met-een-kleurtje op de vloer smeren, maar Gamma heeft juist dat kleurtje niet. Dan maar naar de echte verfwinkel, die heeft helemaal geen Glitsa. De verfwinkelier vindt dat Glitsa na enige tijd toch wat brokkelig wordt, hij raadt mij iets anders aan. Eerst een of twee lagen met kleur, dan een of twee lagen helder. Ik durf geen beslissing over de kleur te nemen maar ik mag een document met staaltjes lenen.
Een dag later gaan we samen naar de winkel, we besluiten tot iets lichtbruins, ik vraag om de kleinste verpakking om te proberen hoe dat eruit ziet. Het kost drie keer zoveel als Glitsa, zou het ook drie keer zo goed zijn? Weer een dag later schuur ik de hele keukenvloer. Vervolgens moet ik mijzelf stofvrij maken, want we moeten naar Jaap en Gerda.
Zie 11 maart voor J&G, ze hebben Wolfi geadopteerd. We worden regelmatig uitgenodigd om te zien hoe het met Wolfi gaat. Nou, uitstekend, hij lijkt iets dunner maar zeer gezond, hij maakt de indruk het naar z'n zin te hebben. Hij heeft al een muis, een vogel en een kikker gevangen. Sneeuwuil heeft wat brokjes voor hem meegenomen, om hem gunstig te stemmen. Uit beleefdheid eet hij één brokje, uitgehongerd is hij bepaald niet.
Gerda heeft een Selphy. Dat is een printertje waarmee je, zonder computer, je foto's kunt afdrukken op briefkaartformaat. Canon, de fabrikant, beweert dat de foto's 100 jaar goed blijven. Sneeuwuil wil er ook een, weet ze wel dat een afdruk €0,30 kost?
De Selphy wordt geleverd in een doos, met daarin allerlei bijbehorende troep, een binnendoosje, bubbeltjesplastic, enzovoorts. Gerda pakt hem uit, maakt afdrukken, pakt hem dan weer net zo in als hij geleverd werd. En dat elke keer...
Later. Ik maak de kamer katvrij en stofvrij, ik ga dat bruine spul op de vloer rollen. Het is een watergedragen acryl beits, het wordt best mooi. Ik probeer nat-in-nat te werken maar dat spul droogt zo enorm snel dat er toch donkerder gekleurde stukken ontstaan waar het laatste werk op dat van 20 seconden eerder aansluit. Morgen ga ik die er weer voorzichtig uit schuren en dan de hele planken in de lengte van nog een laag voorzien. Zulks in de hoop dat kleurverschilen in de lengte minder opvallen.
Eigenlijk zou ik een verfroller van twee meter breed moeten hebben...
donderdag 24 mei 2007, 06:25 lees reacties
Ik schuur een stukje keukenvloer, met de bandschuurmachine. Drie jaar eerder deed ik dat met een gehuurde parketschuurmachine, dat ging niet echt beter. De bandschuurmachine kan zelfs iets beter in de hoeken komen. Dan wordt het tijd voor een nieuwe schuurband, ik heb nog een hele bundel reservebanden. Tot mijn ontsteltenis blijkt die voorraad een maatje te groot te zijn, hoe kom ik daar nou aan?
De bandschuurmachine komt van Aldi, heeft Aldi misschien twee maten? Ja dus, mijn machine moet banden van 76x457 hebben maar de nieuwere machine wil 76x533. Die banden 24 mm inkorten, dat lijkt me niet te doen. Wachten tot Aldi/Lidl die grotere machine weer heeft is ook niet echt handig. Deze bundel wegsmijten en even naar Gamma dan maar...
Later. Ik fiets nog eens naar dat punt 79, zie 16 mei. De richtingen worden aangegeven met een getal en een pijl in een cirkel. Bij het punt 79 is wel een cirkel met het getal 10, maar de pijl ontbreekt! Misschien moet ik de bedenkers van het fietsroutenetwerk ook maar eens mailen.
Ik fiets, zonder op genummerde bordjes te letten, naar het Hulshorsterzand. Ik wil nu wel eens een wild dier zien.
Mijn fietsje blijft steken in een stukje mul zand, daardoor zie ik hem lopen. Zodra hij mij ziet blijft hij onbewegelijk zitten, hij geeft me de tijd om de camera te pakken. Al die edelstenen waar hij op lijkt te lopen zijn dus zandkorrels.
Het 'echte' fietspad was iets te vol bejaarde echtparen, daarom nam ik het eerste zandpad rechts, daarna het eerste zandpad links. Ik zal wel ongeveer parallel aan dat fietspad rijden, achter me hoor ik steeds minder van de A28, dit lijkt me de goede richting. Behalve die tor zie ik geen enkel dier, ik hoor wel een piepvogel. Na enige tijd kom ik er achter dat er in mijn fietszadel een piepje zit...
Ik stop even voor een slok water, dan hoor ik weer die piepvogel. Dat kan mijn zadel niet zijn, maar de vogel is onzichtbaar. Waarschijnlijk zijn er minstens dertig herten die mij in de gaten houden, en veertig zwijnen. Ik zie ze niet, ik zie helemaal niemand.
Ik denk opeens aan de treinkaping bij de Punt, nu precies dertig jaar geleden. Bij de treinpassagiers was ene Dijkman. In het (Philips) gebouw dat gisteren langskwam, met al die konijnen, zat ook een afdeling die zich met (digitale! toen heel nieuw) hoorapparaten bezig hield. Dijkman deed daar iets commercieels, we wisten van zijn bestaan omdat hij altijd erg luidruchtig over de gang liep. Toen dus drie weken niet.
Niet helemaal uit de lucht komen vallen, deze herinnering, de t.v. herinnert het zich ook.
woensdag 23 mei 2007, 06:00 lees reacties
Vroeger, heel lang geleden, stopte mijn werkgever mij in een houten gebouw. Het was ooit als 'tijdelijk' neergezet, maar het stond er al minstens 30 jaar, volgens de overlevering. Onder dat gebouw woonden heel veel konijnen, die kwam je tegen als je eens om het gebouw wandelde. Dat was wel leuk, die konijnen, totdat er een uitbraak van myxomatose was. Sinds die tijd weet ik hoe dood konijn ruikt. Als je 's morgens de jou toegedachte ruimte betrad moest je met je neus dicht naar de ramen rennen en die zo snel mogelijk openen.
Nu weet ik dat dode koe net zo ruikt. De poezen hebben soms een reden bedacht om hun bakje rauw koeienhart niet leeg te eten. Dat bakje moet je dan apart houden omdat er anders iemand komt die veel te veel eet en dat dan weer uitkotst. Als je zo'n bakje even onbereikbaar in een keukenkastje parkeert dan moet je dat vooral niet vergeten. Dat deed ik wel. Toen ik aan de reparatie van de keukenvloer begon kwam mij van onder de vloer een dood konijn tegemoet. Dat kan niet, het bleek dan ook een dode koe uit een bovenkastje te zijn.
De vloer moet geverfd worden, maar eerst moet een slechte plek goed worden. In een hoekje van de keuken staat het waterbakje van de katten. Ze knoeien er wel eens mee, maar wij zijn nog erger, we trappen het hele bakje omver. De vochtbestendigheid van de vloer is niet tegen deze wateroverlast opgewassen. Omdat de hele vloer er niet uitziet kon het ons niet zoveel schelen dat een hoekje er minder dan niet uitziet, maar als alles prachtig moet worden...
De vloer is een soort parket, een laagje eiken van 5 millimeter, op een onderlaag van ruim een centimeter. Die onderlaag is een vreemd samenstelsel van latjes en uitermate grove spaanplaat, misschien wel veertig jaar oud. De latjes laten los bij teveel vocht, het spaanplaat zwelt op tot anderhalf keer zijn oorspronkelijke afmetingen, het eikenhout trekt krom. Kortom, een uitdaging.
Het ergste stuk is maar 30x40 centimeter, ik maak daarvoor een nieuwe onderlaag van multiplex. Ik plak er geredde stukjes eikenhout op, met heel veel lijmklemmen, zodat ze weer vlak worden. Het probleem is dat je niet alles tegelijk kunt lijmen, je moet dus telkens wachten tot de vorige lijm gedroogd is voor je verder kunt. Het is eigenlijk niet zo heel veel werk, maar door dat wachten ben ik er toch wel de hele dag mee bezig. Tijdens dat wachten tik ik dit, nu begrijp je waarom dit zo'n lang verhaal over heel weinig wordt. En dan vergeet ik nog de brief die ik van de gemeente kreeg:
Geachte heer/mevrouw De heer F Roscam Abbing, U heeft op 21-5-2007 19:30:24 een melding gedaan via www.ermelo.nl over verkeer, gevaarlijke situatie. Als locatie heeft u Oude Telgterweg buiten de kom opgegeven. Uw melding is geregistreerd onder nummer 667. Wij streven er naar om U binnen 10 werkdagen nader te informeren over deze situatie. Heeft u nog vragen dan kunt u contact opnemen met de afdeling Publiekszaken, telefoon (0341) 56 72 32 of u kunt een email sturen naar - Met vriendelijke groet, afdeling Publiekszaken ************************************************************* De Gemeente Ermelo doet haar uiterste best juiste gegevens en actuele informatie te verstrekken. Toch kunnen vanwege de elektronische verzending van dit bericht geen rechten aan de inhoud ervan worden ontleend. *************************************************************
Ze zeggen 'electronische verzending' maar ze zullen wel bedoelen 'electronische compositie en verzending', de hele tekst lijkt me werk van een automaat. Zou wel beter kunnen: 'heer/mevrouw De heer' lijkt me makkelijk er uit te programmeren...
dinsdag 22 mei 2007, 06:17 lees reacties
Een succesverhaal, dat is leuk voor de schrijver. Als leesvoer is een mooie afgang veel leuker. Ik verlaat Ermelo met het autootje via de Oude Telgterweg. Ik zie dit:
Ik wordt gewaarschuwd voor een vage uitrit, ik zie ook dat hier de 30 KM zone ophoudt. Verder niets bijzonders, de weg loopt door, ik weet toevallig dat hij daar verderop nog steeds Oude Telgterweg heet. Er komt een cabrio van rechts, die denkt dat hij hier al 80 mag, ik zie hem net op tijd, stop, rij verder.
Een tegenligger wil linksaf, de weg waar die cabrio uitkwam. Een dame, maar ze zal toch even moeten wachten. Dat bevalt haar niet, ze toetert. Niet duidelijk waarom. Veel later kom ik terug, via dezelfde weg. Nu zie ik dit:
Het is duidelijk wat de dame dacht, de Oude Telgterweg is, buiten de bebouwde kom, een voorrangsweg. Die voorrang buigt, volgens het bord, (zie detail links, onder het citroengele bord) met de weg mee, ze had dus inderdaad voorrang. Ik kijk even later in de spiegel, zie ongeveer het beeld van de eerste foto, geen bord dat waarschuwt voor een voorrangsweg.
Ik neem me voor een brief op poten naar de gemeente te sturen maar ik fiets een dag later naar datzelfde punt om er heel zeker van te zijn dat er echt geen driehoek op z'n punt staat. Of, erger nog, zo'n achthoek.
Nu moet het komen, die afgang: er blijkt toch een bord te staan, net buiten het bereik van de camera.
Helaas, echt geen bord. Ik schrijf de brief op poten, in e-mail vorm, ik verstuur hem. Dan pas bedenk ik dat het 'Einde 30 km zone bord' wel eens kan impliceren dat de andere weg voorrang heeft. Als dat zo zou zijn dan is de afgang compleet! Eindelijk!
Nou ja, brief op poten. Je moest een formulier invullen, vandaar al die dubbele punten:
Melding Plaats: Ermelo Locatie: Oude Telgterweg buiten de kom Ter hoogte van: Volenbekerweg Hoofdcategorie: Verkeer Subcategorie: Gevaarlijke situatie Bijzonderheden: Buiten de bebouwde kom is de Oude Telgterweg een voorrangsweg, de voorrang buigt mee naar de Volenbekerweg. Kom je op dat buigpunt via de O.T.weg vanuit de bebouwde kom dan rijd je in een 30 km zone. Aan het eind van die zone staat wel het betreffende bord maar geen bord (driehoek op z'n punt) dat aangeeft dat je op die meebuigende voorrang terecht komt. Ik zou daar graag dat driehoekige bord zien, of liever nog het achthoekige!
Ik zoek nu al ruim een uur wat zo'n 30 km zone nou precies betekent...
maandag 21 mei 2007, 06:24 lees reacties
Marjon, de koopster van Bozo, belt, zaterdagavond, om te melden dat het heel goed met Bozo gaat. Ze wil wel foto's van hem sturen, maar haar camera is gestolen. Nou gaan we zondag naar Dries, en de afstand Marjon-Dries is, hemelsbreed, 1090 meter. Tijd voor een plan.
Eigenlijk wil ik ook nog naar de Westermarkt, voor Steve Bloom. Z'n website geeft een aardige indruk, maar ik zou die foto's toch wel GROOT willen zien. Maar de omweg is ons wat te gecompliceerd.
Zondag, 12:44. We vragen Tomtom ons naar Bozo te geleiden. Dat gaat heel goed en snel, we treffen aan enorm gegroeide Bozo aan, met een perzische vriendin. De perzische heeft de gewoonte op de deurmat te pissen, Marjon heeft zojuist de hele mat weggegooid in de hoop dat ze (hoe heet die kat nou? Bibi of zoiets? Laat ik maar Bibi zeggen, ze ziet er wel uit als Bibi. Zo van niet lelijk maar toch.) Bibi dus, op de bak gaat pissen. (Ons Anemoon doet zoiets wel eens in de gootsteen. Dat juichen we zeer toe: spaart grit. Stinkt bijna niet.)
14:30, we gaan proberen Dries te vinden. We komen in een nieuwbouwwijkje dat niet in Tomtom's brein zit, maar ik kan raden waar we heen moeten. We zien een stukje van de buurt wat we niet eerder zagen. Vooral het oude gedeelte is erg leuk, en er staat best wel wat aantrekkelijks te koop. (Stoombootweg 2 bijvoorbeeld)
Dan zijn we in de Twiskestraat. Behalve de jarige en zijn ouders zijn er de ouders van Joke, Iris&Auke en Yvonne. De jarige heeft zojuist een politiemotor gekregen, met electromotor...
We willen hem niet overstelpen met kado's maar 'men' wil dat wel, hij krijgt de wigwam die zeer in de smaak blijkt te vallen. Minstens zo mooi vind hij het griezelige glibberige hondje dat Sneeuwuil voor hem kocht. Niet nader te beschrijven, ga naar de dichtstbijzijnde Action en koop er een. Redelijk walgelijk, plakkerig, wordt erg vuil maar is opmerkelijk goed wasbaar. De rest van de wigwamset wordt voorlopig verdonkeremaand.
zie ook: fotoalbums
en een filmpje
Een heel geslaagd feestje. Als we om 16:30 vertrekken valt er net de eerste regendruppel. Onderweg groeit die druppel uit tot een enorme stortbui. Daar mogen we stilstaand van genieten: de Vechtbrug, bij Muiden, is open. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Richting Amsterdam is nogal file-achtig, onze richting heeft nergens last van.
Het slot van onze voordeur draait de verkeerde kant op. Daar zijn we helemaal aan gewend, alleen als je soms met je linkerhand de deur wilt open maken blijkt dat helemaal nog maar half te zijn. Het slot heeft een handigheidje: als je de knop iets verder dan nodig draait veert de schoot niet terug, de deur kan dan niet achter je dichtvallen. Soms is dat niet handig, je trekt de deur achter je dicht en het slot klikt niet. Dan moet je de knop een klein draaitje geven om het slot alsnog te laten sluiten.
We komen terug uit Amsterdam en de voordeur staat open. Het slot heeft niet geklikt en dat is onopgemerkt gebleven. In Ermelo kan dat, je voordeur een halve dag laten openstaan. De gazen sluisdeur was wel dicht, de katten zijn er nog allemaal.
Nu eerst maar eens een kleine modificatie van het voordeurslot.
zondag 20 mei 2007, 06:04 lees reacties
De post brengt de ANWB-Kampioen, dat is even schrikken: mijn telefoon voor niks! Ben ik toch weer iets te snel geweest met kopen? Nee, het blijkt een actie te zijn samen met het verderfelijke Vodafone, minstens €8,75 per maand...
Sneeuwuil verwerft dankzij een aankoop bij de Hema een kraskaart. We bezoeken de dichtbijzijnde tafel in het Hema-assortiment om rustig te kunnen krassen. Je mag maximaal vijf hokjes openen om korting te krijgen:
- Hema: 15% op tuinartikelen
- Bijenkorf: 20% op dames- en herengeuren
- V&D: 20% op mode
- Formido: 10% op alles
- M&S: 15%, ook op alles
Tuinartikelen, die hebben we niet nodig. Bijenkorf, de dichtstbijzijnde zal wel Arnhem zijn, wel aantrekkelijk, die dames- c.q. herengeuren, maar te ver weg. V&D, in Amersfoort, nee, we hebben al mode. Formido, dat is wel wat. Maar de kraskaart is maar geldig tot 20 mei, zo gauw kunnen we niet beslissen over de vloerverf.
Avond, de winkels zijn dicht, de kraskaart verloopt. Ik kras de andere vakjes open, 5% korting bij Dynabyte of Dixons, dat schiet ook niet op. Eigenlijk een rare actie, van de negen winkels die meedoen heeft er maar één een vestiging in Ermelo. Ze zouden je ook de reiskosten moeten vergoeden!
Verder zijn we al dagen bezig om onszelf zo mooi mogelijk te maken, voor het verjaarsfeest van Dries. Zoals jullie weten knipt Sneeuwuil haar eigen haar. Nu, met die twee spiegels is ze helemaal niet meer te houden, elke dag gaat er een stukje af. Wat jullie niet weten is dat ze al sinds de invoering van de BTW bij de kappers mijn haar knipt. Ik wist namelijk niet welke waarde waaraan werd toegevoegd.
Wat zou daar nou de winst van geweest zijn, zo ongeveer 37 jaar niet naar de kapper? Laten we zeggen 200 knipbeurten à 10 gulden, 2000 gulden dus. Maar, dat is mijn schuld bij Sneeuwuil. Die kreeg er niets voor, met andere woorden, 2000 gulden inkomstenderving. Dus niks winst, in totaal heeft het ons, als ik me niet vergis, 4000 gulden gekost...
zaterdag 19 mei 2007, 06:08 lees reacties
06 10421502
De telefoonwinkel had 'm niet. Het winkeljongetje zegt meteen dat hij daar nog nooit van gehoord heeft, een 1600 in een KPN pakket. Het losse apparaat voor €69,95, dat wel. Bij de witgoedgigant even verderop staat 'ie gewoon in de etalage, het winkeljongetje daar overhandigt me het pakket zonder deskundig commentaar. Voor de prijs die ik gisteren meldde. Soms denk ik dat winkeliers krankzinnig zijn.
Maar de situatie is nog gunstiger dan ik al dacht, je hoeft niet elk halfjaar te bellen, het is voldoende als je gebeld wordt. Nou is bellen een van de ergste dingen die er zijn, alleen gebeld worden is nog erger. Ik kan natuurlijk zelf van vast naar mobiel bellen, wel opnemen maar niets zeggen. Misschien kan ik dat volbrengen zonder heel erge psychosomatische aandoeningen te krijgen.
Sneeuwuil had een heel goed idee. Dat laminaat, zie 6 mei j.l., dat is in de praktijk toch wel erg lastig. We zouden, met de katten, in Suikervlied moeten gaan wonen, dan alle meubels in de opslag en de kasten demonteren. Het eigenlijke werk is dan simpel, oude vloer eruit, nieuwe erin. Dan de kasten weer in elkaar zetten en de meubels uit de opslag.
Ik vergeet nog even het bouwen van een buiten-katten-hok met gaas bij Suikervlied. En het weer afbreken van dat hok na gebruik, want het mag vast niet van Huub. Alles bij elkaar iets teveel.
Nu het goede idee van Sneeuwuil: lak de vloer, niet met blanke lak maar met een geel/bruine vloerlak, zo ongeveer de kleur die de vloer heeft op de goede plekken. Vragen: bestaat die kleur? Hoe lang moet dat drogen?
Ik moest naar Putten, naar de Natuurwinkel. Besluit daarna even naar de lokale Formido te fietsen. Daar vind ik Glitsa als blanke lak èn in zes kleuren. Bovendien kunnen ze die blanke lak ook een kleur geven. Ze hebben zelfs een kleurenscanner, daarmee kan je bijvoorbeeld een gordijn scannen en dan automatisch vloerlak mengen, precies in de kleur van dat gordijn. Droogtijd: 4 uur.
Ik overweeg Okkie mee te nemen naar Formido, en haar te laten scannen. Een Okkievloer, modderkleur dus, dat lijkt me ideaal!
vrijdag 18 mei 2007, 06:25 lees reacties
Ik bel heel weinig, toch verdampt mijn beltegoed. Vodafone wil dat je telkens nieuw tegoed koopt, ook als het oude nog niet op is. Vodafone en KPN doen het 't beste op de Veluwe, er is dus een alternatief: ik wil overstappen op KPN. Want KPN heeft een eeuwigdurend tegoed, als je maar eens in 't half jaar laat merken dat je nog leeft.
Dat kan, overstappen, maar daarvoor heb je een geheime code nodig. Ik vroeg met een papieren brief om die code maar Vodafone reageert niet. Via hun website probeerde ik een e-mail te sturen. Die methode heeft het nadeel dat je geen kopie hebt van je mail, daarom maakte ik de hier getoonde 'screen dump'. Als je de mail wilt versturen dan zegt Vodafone dat je een nummer moet invullen wat ze je per SMS gaan sturen. Maar mijn telefoon doet het niet, het beltegoed is bevroren, ik kan dus geen SMSjes lezen. Wat nu?
Ik kan nòg een papieren brief sturen, maar daar verwacht ik weinig van. Ik ga maar eens zoeken op het WWW.
Een van de dingen die ik al snel vind is dat je een heel speciale kabel nodig hebt, om je telefoon aan je computer te koppelen. Dus zelfs als Vodafone afkomt met die code, dan heb ik nog de kabel niet.
Ik vind iets leukers, namelijk dat KPN een telefoon verkoopt voor €39,99. Inclusief €15,00 beltegoed, waar ik tot eind 2024 waarschijnlijk wel genoeg aan heb! (Even rekenen: kort gesprek kost 0,42. 15,00/0,42=35 gesprekjes, 35/2=17,5 jaar) Waar je dat ding kan kopen is niet helemaal duidelijk, misschien in het postkantoor, anders in de Primafoon in Harderwijk. Het kost wel iets meer maar je bent meteen van het gezeur af. Ik pak mijn fietsje en ga shoppen.
Dan merk ik pas dat het Hemelvaartsdag is. Alle winkels zijn gesloten...
donderdag 17 mei 2007, 06:07 lees reacties
Ik ben verslaafd aan Maasdamer, kaas van Lidl. Als echt verslaafde wil je zoveel mogelijk weten van je drug, daarom lees ik alles wat er op de verpakking staat. Het is bij verpakkingen heel gebruikelijk dat de verschillende taalversies geen letterlijke vertaling van dezelfde oertekst zijn. Lidl maakt het wel heel bont: er is een (BE) en een (FR) tekst, allebei frans, maar niet hetzelfde! Waar de Fransen zeggen 'eten tot' zeggen de Belgen 'liefst eten voor', de smeerlappen. En de Italianen bewaren 'm een graadje warmer.
Overigens, Maasdam, is dat nou wel zo'n goed idee? De Amstel en de Rotte, die stromen niet of nauwelijks, dan wil zo'n dam nog wel. Maar de Maas, dat gaat echt niet, of je krijgt hetzelfde als bij die dam in de Rijn. Daar in Schaffhausen bedoel ik. De kaas komt overigens uit een fabriek in Huizen, daar hebben ze helemaal geen rivier.
Even naar Lidl, niet eens voor kaas, daar zie ik iets schokkends. De iglo-wigwam combinatie krijgen ze daar, gelukkig wel na de deadline van a.s. weekend. Maar wel met 'practische draagtas', die hadden ze niet bij Top 1 Toys (zie 11 mei j.l. voor onze wigwam-zoektocht).
Ik kom weer buiten, een stortbui, ik ga even schuilen bij de naastgelegen Super de Boer. Wat zien ik? Daar hebben ze tegenwoordig Metro! Leukste verhaal in die krant is dat van Maurice de Hond, hij mocht in het kort de hele Louwes zaak samenvatten. Als je dat zo leest ben je geneigd hem gelijk te geven. Je hoeft niet de deur uit, je kunt het artikel hier lezen
Sneeuwuil pleegt haar eigen haar te knippen, met schaar en tondeuse. Dat doet ze, uiteraard, voor een spiegel. Daarbij houdt ze in een hand het knipgereedschap en in de andere een spiegel. Geen hand vrij, dat maakt de zaak niet zo eenvoudig. Ze heeft wel iets wat 'kapspiegel' heet, maar dat is het eigenlijk niet: veel te klein. Ik probeer even een opstelling met twee spiegels om m'n eigen achterhoofd te fotograferen. Jammer voor jullie dat ik zoveel van die foto heb afgeknipt, anders had je misschien de enorme spiegel met gouden lijst uit De Moeren herkend.
Het is duidelijk dat een standaard gewenst is. Sneeuwuil is al drie jaar niet naar de kapper geweest, dat had anders 30x17,60=€528 gekost. Als ik die standaard voor minder kan maken is dat winst. Ik heb nog wat multiplex, ik koop een stukje stalen pijp voor €3,50. Mooi €524,50 verdiend! Jammer genoeg verdiend door Sneeuwuil, daar zit ik dus naast. Haar winst is wel iets minder, die rare kapspiegel heeft ze van Marktplaats, voor een bedrag wat me ontgaan is. Als je goed kijkt zie je de spiegel op de foto links.
Ik verlangde naar een langlopend project, om lang over te kunnen loggen. Dit was in minder dan één dag klaar, helaas...
woensdag 16 mei 2007, 06:06 lees reacties
Op 5 mei schreef ik over het fietsroutenetwerk van de ANWB, over dat nieuwe pad langs de Veluwemeerkust dat ik niet nam. De wind komt niet helemaal uit de goede hoek, toch wil ik dat pad wel eens zien. De foto die ik van het bord maakte heb ik gekanteld en uitgeknipt en een beetje erg vergroot. Het wordt er niet mooier op, maar je kunt toch wel zien dat ik van punt 10 naar punt 79 wil.
Punt 10 heb ik gauw gevonden, vooral ook omdat ik ongeveer wist waar dat is. Daar is een bordje dat naar punt 79 wijst, zoals je mag verwachten. Ik ga de aangewezen weg in maar vind dan niet een bordje meer. Dat is een probleem met dit systeem, als je een bordje mist dan vind je het volgende ook niet. Als je maar lang genoeg doorrijdt vind je wel weer een bordje, maar niet eentje met 79 er op.
Het pad moet bij het industrieterrein beginnen en ik hou van industrieterreinen. Ik schreef al eerder dat alle stadscentra hetzelfde zijn en alle industrieterreinen anders. Het Harderwijkse industrieterrein loopt door tot aan het Veluwemeer, als ik daar nou begin dan kan ik het pad niet missen.
Peter heeft een beetje moeite met talen, maar z'n vrouw, Petra, niet:
"Petra, hoe zeg je producties in het engels?
"Productions"
"En hout, wat is hout?"
"Ja zeg, ik weet ook niet alles, gewoon 'hout' denk ik"
En dat terwijl hij 'products' bedoelt. In Ermelo is dat bedrijf met het separatorvlees. Dat noemt zich meatindustrie. Als die nou eens een ruiltje zouden doen met Peter?
Dat bedoel ik, industrieterreinen zijn veel leuker dan winkelcentra. Maar het pad vind ik niet, ik kom bij de rotonde van de Zuiderzeestraatweg en dat is, volgens de routekaart, te ver. Conclusie: het pad bestaat niet. Nog een mysterie: bij de Ermelose schaapskooi is ook een knooppunt 79!
Na lang googelen vind ik een kaart met alle knooppunten, een grote PDF. Die ga ik nu maar eens bestuderen, ik heb al gezien dat er een blauw lijntje is tussen punt 10 en punt 79. Een heel dun blauw lijntje, de legenda meldt dat een dikke blauwe lijn een fietsroute is maar zwijgt over heel dunne blauwe lijntjes...
dinsdag 15 mei 2007, 06:22 lees reacties
Auke stuurt me een http://www.youtube.com/watch?v=9PWXrnsSrf0 filmpje. Laat je niet afschrikken door de inleider, de slechtste spreker ooit. Daarna komt Ray Kurzweil, Auke's guru, met een prachtig apparaatje.
Het eindeloos voortkabbelende verhaal over het acrylglas gaat nog iets verder. "Het laatste latje geschuurd en geverfd, het raampje aan de kast geschroefd." Einde. Het wordt tijd voor een nieuw eindeloos project, al was het alleen maar om dit log vol te krijgen. Er is altijd het weer nog: Marco kwam zaterdag nog 15 mm regen tekort, die zijn er intussen al ruimschoots bijgevallen.
Ik heb de site van Miranda een beetje anders ingericht, niet echt opzienbarend. Maar de laatste (aanklikbare) foto van deze reeks is wel aardig: dat kitten heeft twee verschillend gekleurde ogen. (In de kattenwereld komt dat wel meer voor, maar niet in ònze kattenwereld.)
Is aanklikbaar een woord? Mijn papieren Van Dale is van 1984, daar staat het zeker niet in...
Het is wel duidelijk, er moet iets gebeuren, anders wordt het niks met dit log. Als ik nou eens zeven tuigjes maak dan kan ik met de katten een voettocht naar Santiago de Compostella maken. Van het ene internetcafé naar het andere, dat levert vast veel logstof op. Alleen, hoe krijg ik Sneeuwuil mee? De internetcafés afwisselen met Kringlopers? Of gewoon acht tuigjes maken?
maandag 14 mei 2007, 06:26 lees reacties
Zou Marco dit log lezen? Hij reageert er wel meteen:
Het log van zaterdag bedoel ik. Dit was een stukje Journaal van die dag, 20:00. Nog even en we hebben alweer teveel regen...
Ik zaag zo stil mogelijk latjes op maat, voor dat andere raam voor de kast. Gaatjes boren, ook heel voorzichtig, dan de latjes verven, dat gaat tenminste geruisloos. Later merk ik pas dat de buren helemaal niet thuis waren, die zaten natuurlijk in de kerk.
Even naar Suikervlied. Het bos zit vol wandelaars, het fietspad vol fietsers. De tocht naar Suikervlied was bedoeld om de fontein en de verwarming uit te zetten: beiden stonden uit. Al onze bezoekers zijn volmaakt.
Intussen is wel de verf gedroogd, ik kan het raam in elkaar zetten. Nou wil ik nog bandschuren, die bandschuurmachine is vliegveld Lelystad gelijk, qua geluid. Zou er ook een avonddienst zijn?
Nee, ze gaan er in elk geval niet heen. Dan morgen maar de laatste hand aan het raam.
zondag 13 mei 2007, 06:12 lees reacties
Vandaag kunnen jullie wel eens naar Ellen's werk kijken, de website van Anna Woltz
Ik neem een dagje vrij. Sterker nog, ik màg niets doen op zondag.
zaterdag 12 mei 2007, 06:25 lees reacties
Al acht keer het woord 'acryl' in deze maand. En dan niet als verf of als textiel, maar als glasachtig. Even verder zoeken: in juni '04 ging het daar ook al over, acrylglas, nog wel voor dezelfde kast. Maar nu is het klaar, dat raam. En op iedere plank een zeer stijlvolle lamp, ook nog netjes via één schakelaar te bedienen. Genoeg hierover. Hoewel, eigenlijk wil Sneeuwuil nu nòg zoiets, voor een ander deel van dezelfde kast.
Verder uren besteed aan het laten werken van een stukje javascript. Ik zal jullie de details besparen, zelfs het uiteindelijke resultaat houd ik geheim. Maar het werkt nu zoals ik wilde.
Nu zou ik eens kunnen opzoeken hoeveel regen er gemiddeld in mei valt. Ik had het er j.l dinsdag al over, dat op dat moment alle regen die in april niet viel toen al gevallen was. Ik heb het gevoel dat we het gemiddelde voor mei nu al gehaald hebben, maar ik ben te lui om het uit te zoeken. Ik ga proberen dat te onthouden voor het log van 31 mei.
Om 16:00 uur even naar AH voor de 'DAG', een tiental exemplaren is er nog. Zestig jaar geleden woonden we naast Jaap Bets, redacteur van Trouw. Ik vermoed dat ik van hem de wijsheid heb dat de abonnementsgelden toen voldoende waren om het blanco papier aan te schaffen en te bezorgen. De rest van de krant moest uit de advertentieinkomsten betaald worden.
Met de gratis DAG is het anders, die hebben veel minder bezorgkosten. Maar zouden ze nou wel voldoende advertentieinkomsten hebben om die best wel aardige krant te kunnen maken? Ik vond het exemplaar wat ik bekeek een iets betere indruk maken dan Metro of Spits. De website www.dag.nl heeft een digitale versie van de gedrukte krant, je hoeft dus niet naar AH. Behalve als je de krant echt wilt lezen, dat lukt niet met de www versie.
Toen ik de krant uit had was me niet één advertentie opgevallen, ik moest 'm nog eens doorbladeren om te zien of ze er wel in stonden. Ja, dus. Vier gratis kranten, De Pers is er ook nog, hoeveel zouden daar over vijf jaar van over zijn?
vrijdag 11 mei 2007, 06:14 lees reacties
Binnen afzienbare tijd is Dries jarig, als ik dit log mag geloven wordt hij twee. Moeilijk probleem: welk cadeau? Gelukkig heeft Dries ideale ouders: zij bedenken wat hij wil! Een wigwam.
Een wigwam, zo'n indianentent met minstens vier stokken. Uiteraard zoeken we eerst op Marktplaats, daar is weinig aanbod en zelfs nogal wat vraag. Ook is het versturen van die stokken een probleem. Het ergste is echter dat die dingen buitengewoon lelijk zijn.
Als ik zoiets moest ontwerpen dan zou ik het een beetje op een echt indianenverblijf laten lijken. Vooral wat de kleur betreft, afmetingen en materiaal van het origineel zijn minder praktisch. Bruinachtig katoen dus.
De ontwerpers bij de speelgoedfabrikanten denken daar anders over, zij voorzien de tent van allerlei wilde afbeeldingen van indianen. Of zou de doelgroep dat nou juist leuk vinden?
Dan maar eens naar de plaatselijke speelgoedwinkel, die heeft geen lelijke wigwams, die heeft zelfs helemaal geen wigwams. Verder zoekend op het internet vinden we de folder van Top 1 Toys. We moeten toch naar Putten, daar is een vestiging van deze winkel. Bijna midden in het bos, halverwege Voorthuizen, is een grote ijzerwinkel met daarnaast iets wat lijkt op Blokker maar met veel meer speelgoed dan bij Blokker. Al onze dromen worden opeens waar.
Ze hebben de geïlustreerde on-wigwam, maar ze hebben ook iets onbedrukts, wel in nogal felle kleuren. ze hebben zelfs een ridderkasteel, bedrukt, nee, niet met ridders maar met stenen muren. Wel nogal betonkleurig, met een heel somber rood puntdak, we worden er heel treurig van.
De felgekleurde wigwam is verpakt in een doos waarin zich een eveneens felgekleurde iglo bevindt, en een tunnel om deze woningen te verbinden. Aardig multiculti dus, echt iets voor een Amsterdammer. We nemen 'm, we laten aan de ouders de keus om een deel van dit cadeau achter te houden...
Later, Noëlle en Olle. Olle heeft de dichtbundel Superguppie bij zich, van Edward van de Vendel. Annie M. G. voor gevorderden.
Ik leen een gedichtje van z'n site:
ZAKJE
Een
plastic zakje
waait op de weg
en tsjop!
wordt overreden.
Maar het is niet overleden
want het zwaait de auto achterna,
alsof het hem een schop wil geven.
Zo draait me daar toch even
de wereld op zijn kop:
levend zakje lucht
jaagt
auto op de vlucht.
donderdag 10 mei 2007, 06:40 lees reacties
Onze electrische tandenborstels houden het toch nog minder lang uit dan onze tanden. Die van Sneeuwuil draait nog een beetje, de mijne doet helemaal niets meer. Tijd voor een vervanging, naar het Kruidvat. Het model wat we hadden is kennelijk verouderd, er zijn een aantal vervangers. De drie simpelste modellen kosten allemaal €24,95 wat ik nogal veel geld vind. Even naar de witgoedwinkel, daar zijn ze nog wat duurder, ze hebben daar ook modelletjes van ruim €150. Ik kijk even binnen bij de Trekpleister, die heeft een speciale actie, €18,49! Ik koop er twee.
Als ik met de buit naar buiten ga piept het poortje. Terug naar de kassa, de kassadame doet nog eens de magische handeling met de koopwaar, loopt dan zelf met mijn aankoop door het poortje. Geen gepiep, ik krijg de borstels, zij verontschuldigt zich voor het ongemak. Een soort plaatsvervangende schaamte?
Als ik thuiskom belt Sneeuwuil met Miranda. Het gaat over het herplaatsen van katten. Op de een of andere manier bespreken ze mijn herplaatsing, als ik hier weg moet dan wil Miranda mij wel. Ik zeg dat dat goed is, kan ik meteen wat betere foto's voor de site van Miranda maken. Sneeuwuil vertaalt dat heel tactvol: ik kan die foto's dan meteen op de site zetten. Belangrijker: Miranda krijgt een rex-kater uit Estland. Of het een etnische Est of Rus is, dat is niet bekend, het is in elk geval geen familie van Okkie. Die kan er dus mee trouwen, volgend jaar.
De tandenborstels hebben een oplader die als een sleutel in een slot in des borstels binnenwerk gaat. Pas thuis zie ik dat die sleutel/slot combinatie anders is dan bij de oude tandenborstel: ik moet de oude opladers weggooien. Dat is niet zo erg, maar ik heb de snoeren tamelijk netjes ingebouwd bij het maken van het badkamertje. De oude snoeren er uit, dat is niet moeilijk, maar nu de nieuwe snoeren er in...
Ik ben wel tien minuten aan het prutsen met de ene, dan nog tien minuten met de andere oplader. Eindelijk zit alles zoals het zitten moet.
Dan zijn daar Noëlle en Olle. Het bevalt ze goed in Suikervlied, ze hebben ook wel wat geluk met het weer. Olle speelt met de katten, Noëlle en Sneeuwuil praten, ik ga weer verder met het acrylglas. Als ik de uren zou rekenen wordt het een erg duur raam, maar het begint nu ergens op te lijken. Ik heb me nog steeds niet vergist in de maten, ik heb ook nog niet één kras in het acryl gemaakt. En dat gaat nogal gauw, krassen maken...
woensdag 9 mei 2007, 06:06 lees reacties
Het is zo laat dat het al weer vroeg in de morgen is, nog net voor het eerste hanengekraai. Ik wil het slaapkamerraam, volgens voorschrift, sluiten. Maar het hor wil niet open. Ik had het nogal nauwkeurig passend gemaakt, passend na 40 dagen droogte. Nu is het zo nat dat het hor een beetje groeide, grote krachtsinspanning is nodig om het open te krijgen. Daarna weer dicht, dat is nog moeilijker. Ik maak nogal wat lawaai, Sneeuwuil klappert met haar vleugels. Straks, als iedereen wakker is, als eerste werk een kleine modificatie...
Jullie merken het wel, de meneer in Tilburg, van het hostingbedrijf waar dit log webruimte huurt, heeft het moeilijk. Wat er precies aan de hand is weet ik niet, ik kan mijn tiksels wel op het www krijgen, maar daarna is het puur toevallig of het wel door de hele wereld gelezen kan worden. Ik zou wel afscheid van de meneer in Tilburg willen nemen, maar dan moet hij het beheer van 'www.frankslog.nl' overdragen aan een ander hostingbedrijf. En hij reageert niet op e-mail.
Ik heb dezelfde problemen met 'www.frankabbing.nl', bij een andere hoster, de laatste tijd lijkt het daar nou weer wat beter te gaan. Als frankslog weer eens niet werkt dan kan je 'www.frankabbing.nl/log' proberen.
Als je nou nooit tegen je planten praat, hoeft het dan ook niet met Jezus? Hoewel, er is een bijeenkomst in een plaatselijk buurthuis, met koffie, gebed en lunch. Ze zeggen niet dat het ook wat kost, gratis lunch? Doet me denken aan TANSTAAFL. Ik zou wel kunnen bidden voor de meneer uit Tilburg.
Samen met Simon maakte ik ooit iets, misschien wel het dak van het kleine huisje. Tot dat ogenblik wilde ik nooit een accuboormachine hebben. Ik heb al meerdere boormachines met snoer, die hebben nooit het probleem van een lege accu. Maar Simon had zo'n accuboor, ik mocht hem gebruiken. Vanaf dat moment ben ik verslaafd, het is echt fijn om zonder snoer te boren zelfs in een ruimte vol met stopcontacten.
Ik kon al snoerloos boren, met een ouderwetse handboor waarbij je aan een slinger moet draaien. Het voordeel van een accuboor is dat je een hand vrij hebt, om bijvoorbeeld je werkstuk vast te houden of om een kat af te weren. Met onze zeven katten zou je denken dat je wel acht handen nodig hebt, maar dat valt mee. Voornamelijk Okkie is echt lastig, die probeert het draaiende boortje te pakken.
Ik was bezig het acrylglas van een passende lijst te voorzien. Omdat de kast waar het glas voor bedoeld is kleine afwijkingen heeft op het gebied van loodrecht, waterpas en haaks moet ik glas+lijst passend maken op de kast. Daarom was ik in de kamer bezig, daarom kon Okkie mij hinderen. Anemoon en Al Poontah hebben ook wel belangstelling, die gaan op de plaat acryl zitten zodra die horizontaal ligt. De andere vier kijken vanaf een afstand toe, ze zijn wel bereid de boorkrullen, hout of acryl kan ze niet schelen, op te eten. Ik boor met de ene hand, ik veeg met de andere hand, ik schop Okkie met een voet, en ja, ik moet ook nog ergens op staan, die andere voet dus. Acht handen hoeft niet, maar vier...
Bidden voor meer handen, zou dat helpen?
dinsdag 8 mei 2007, 06:21 lees reacties
Gemiddeld valt er in april zo'n vijf centimeter regen. Het lijkt er op alsof het opperwezen alle regen die in april niet viel op zeven mei wil laten vallen, de regenmeter loopt al bijna over. Ik wilde het vogelbad bij Suikervlied gaan vullen, dat stond tot gisteren helemaal droog.
Vandaag was het bad halfvol, wel erg smerig. Een andere reden voor een bezoek aan Suikervlied was het vervangen van de afwaskwast, de oude was in deplorabele staat. Die oude was nog wel goed genoeg om het vogelbad te schrobben. Het lijkt ondankbaar, maar na dat schrobben moest al het water er toch uit: te vuil. Helder water er in, pompje aan, het bad klatert.
Nog een reden voor een bezoek aan Suikervlied: de thermostaat moet op kamertemperatuur. Noëlle en Olle komen er nog wat dagen meivacantie opmaken, ze hebben zorgvuldig gewacht tot het regende...
Verder nog plankjes geschuurd en geverfd, bedacht hoe ik het ga doen, dat met het acrylglas. Dan voor alles wat ik nodig heb naar Gamma.
Die Volkswagenbus, ik vrees dat 't niet doorgaat. Maar dit heb ik alvast binnen:
Gamma lijkt niet te weten dat ik mijn verjaardag niet vier. Wel een kleine adder onder dit gras: je moet €25,00 besteden. In één keer, ook dat nog...
maandag 7 mei 2007, 06:26 lees reacties
Ik maak het gisteren gekochte plaatje triplex op maat, plak het achterin de kast, ga zoeken naar verf. In Elburg hadden we een blauwe kast, op verzoek van de nieuwe eigenaar sloopte ik die, het hout verhuisde mee. Die kast stond daarna in wat gewijzigde vorm in de slaapkamer in Ermelo, staat nu in weer wat gewijzigde vorm aan de andere kant van die slaapkamer. Het zou best eens kunnen zijn dat ik hem na die laatste wijziging opnieuw geverfd heb. Dan is er misschien wat verf over die lijkt op de verf van de kast beneden, die waar nu dat triplex in zit.
Speurtocht in de schuur. Daar staan potten met klassieke verfresten, dat wil zeggen de niet-vorstgevoelige. Dat blauw, dat zou wel eens zo'n watergedragen verf kunnen zijn, die moet ergens anders rondzwerven. Ik vind diverse variaties op het thema blauw, maar niets wat lijkt op de kastverf. Een helder ogenblik: ik herinner me het vorstvrije plekje waar de andere verf staat. Tot mijn grote vreugde vind ik daar een pot die nog wel een kwart vol is. En ook nog de goede kleur heeft. Verven!
Ik ontdek een kans om zoniet rijk dan toch wel beroemd te worden: ik doe een uitvinding. Het schermpje van een digitale camera is bijna onzichtbaar in het zonlicht. Mijn camera heeft ook nog zo'n ouderwetse doorzichtzoeker maar vooral bij macrofoto's wil je graag het schermpje gebruiken. Je zou een lichtdicht kokertje om dat schermpje moeten maken. Een kort kokertje is handiger, dus moet er een lensje in. Ik ging zoeken in mijn lenzenverzameling en kwam een oud diaviewertje tegen, de Agfa Gucki.
Die Gucki past nogal goed op het schermpje van de camera, alleen de uiterste randjes zijn onzichtbaar. Ik probeer dat bij de amerikaanse sering, vandaag voor het laatst in de volle zon. Werkt perfect, alleen de hommels zijn er even niet. Ik componeer een tekst voor de nieuwsgroep nl.foto. Ik kijk nog even op het Internet voor meer informatie over de Gucki en dan vind ik dit.
Weer niet gelukt...
zondag 6 mei 2007, 06:39 lees reacties
Precies een week geleden brachten we Bontje naar 't Harde, nu gaan we haar weer halen. We melden ons weer bij de drukkerij, daar is de drukker met vrouw en dochter. De vrouw lijkt een andere te zijn dan die van vorige week. De drukker regelt al het papierwerk en incasseert €400,00. Dan gaan we naar z'n andere huis, daar blijkt de vrouw van vorige week aanwezig. Zij is de eigenares van de katers en de vriendin van de drukker. Helemaal duidelijk is de situatie ons niet...
Bontje gaat mee, wij gaan langs de kortste weg naar huis, we hebben nog meer te doen. Nog een kastplank moet worden ingericht voor de meer verfijnde snuisterijen. Hij moet daarvoor een blauwe achterwand krijgen en een afsluitend stuk acrylglas. Bovendien willen we naar Het Kruidvat voor plastic bakken die je onder je bed kunt rijden, die hebben ze namelijk, voor slechts €4,95 per stuk. Daar moeten al de kleren in die Sneeuwuil via Marktplaats kreeg. Eerder kochten we voor dat doel een soort van hoezen, maar die krabben de katten open.
We parkeren bij Gamma, vinden een stuk triplex, weten het niet meer helemaal bij het acrylglas. We overwegen een verandering van het plan, randjes om het glas? pianoscharieren? nog andere oplossingen? Vanaf Gamma is het Kruidvat op loopafstand. We kopen de bakken, lopen terug naar Gamma. Intussen hebben we bedacht dat we de vloer meer katbestendig moeten maken: waterdicht laminaat. We kijken nog even bij Gamma, nu naar het laminaat. Dat blijkt voor nogal verschillende prijzen verkrijgbaar te zijn waarbij niet geheel duidelijk is wat dat prijsverschil veroorzaakt.
Sneeuwuil spreekt een Gamma-medewerker aan, ze vraagt naar de verschillen. Deze heer blijkt net zo deskundig als wij, hij doet precies hetzelfde, namelijk heen en weer rennen tussen de duurste en de goedkoopste terwijl je probeert te onthouden wat erbij geschreven staat. Maar de functie van een V-groef is hem niet helemaal duidelijk. We besluiten niets te besluiten, we moeten eerst bedenken of we de boekenkasten moeten verwijderen.
(Sneeuwuil: nee, ik: ja.)
Dan naar onze volgende afspraak. Sneeuwuil zag op Marktplaats een lamp, gemaakt van een schelp. Leuk, maar lastig te versturen. Gelukkig woont de aanbieder in Putten, op een moeilijk adres. Ik stop het adres in de Tomtom, we gaan op pad. Tomtom zegt dat we er zijn maar we kunnen het huis niet vinden. Allerlei vage zandpaden, weet Tomtom dat wel? Sneeuwuil gaat het ergens vragen, dan blijkt dat ik nummer 16 inplaats van 13 programmeerde. Dat zou zo'n apparaat toch moeten merken...
We komen op het goede adres, een enorm bedrijf, blijkt een kalvermesterij te zijn. De kalvermevrouw, Gerda, wacht ons op, met een baby op de arm en twee kinderen van vier en vijf in de buurt. En een niet waakse waakhond. We gaan naar binnen, de lamp valt niet tegen. Dan komen de oudste kinderen, jongen en meisje, en tonen ons hun tattoos. Plakplaatjes op de bovenarm. De jongste, het meisje, zegt tegen Sneeuwuil: "wat heb jij een gekke schoenen!". Het jongetje voegt er aan toe: "en een gekke broek, je lijkt wel een clown!". Aan mij kunnen ze niets echt geks ontdekken, ze vatten het samen als "wat een oud meneertje". Gerda zegt dat ze Sneeuwuils kleurige kleren leuk vindt maar dat ze ze niet zou durven dragen. Sneeuwuil betaalt voor de lamp, dan zegt het meisje dat ze geld aan Sneeuwuil wil geven. De logica ontgaat me, het kind verdwijnt en komt terug met een portemonneetje waar ze een munt van €0,50 uithaalt. Sneeuwuil vindt dat veel te veel, na enig heen en weer blijft het bij het uitwisselen van wat centen.
Gerda vond de ene kant van de lamp het mooist, haar echtgenoot juist de andere. Zouden ze de lamp daarom wegdoen? We gaan naar huis, peuteren de lamp uit elkaar. De oesterschelp die de voet vormt kan wel weg, nu kan de lamp op veel manieren liggen. We ondezoeken nog welke stand wìj nù het mooiste vinden.
zaterdag 5 mei 2007, 06:07 lees reacties
Het waait nogal hard, maar wel precies uit Elburg. Een goede reden om eens te gaan kijken hoe de oer-sering er bij staat. De Westerwalstraat, ze denken in Elburg dat daar het westen is. Er is ook een Noorderwalstraat en een Oosterwalstraat, die namen zouden allemaal beter kloppen als je Elburg 45° naar rechts draait. Er is ook een Zuiderwalstraat, maar dat is zo ongeveer het verlengde van de Oosterwalstraat. Toch wel goed dat we daar weg zijn...
De Westerwalstraat is nog steeds een heel bloemrijk straatje, maar waar is de sering? Na enig zoeken en enig spitten in het geheugen vind ik hem, ik herken het blad, maar niks blauws. Is hij nou al uitgebloeid of moet hij nog beginnen? (De hoogste struik links op de foto.) Mysterieus.
Elburg is er erg op vooruit gegaan: tegenover de dokter is nu een filiaal van de apotheek. Die was in een rare uithoek, in een nieuwbouwwijk, met een nogal raar winkelcentrum. Elburg is er erg op achteruit gegaan, de geiten die op een deel van de wal graasden zijn verdwenen, de hele afrastering is weg. Het huis in de Rozemarijnsteeg dat we niet kochten ziet er enigzins opgefrist uit, het is bewoond.
Terug via een pad dat vroeger nauwelijks berijdbaar was. Nu is het beton, wel drie meter breed, geen verkeer behalve zo nu en dan een fietser. Die harde wind heb ik nu mee, volgens de snelheidsmeter van de fiets waait het 28 km/uur.
Dan blijkt dat hier het centrum van het heelal is: punt 01. Als computerfreak had ik het punt 00 nog mooier gevonden, maar dat past niet in het denkraam van de ANWB. Het pad gaat verder, richting Hierden, dat wist ik al. Maar op dit bord zie ik dat er nog een pad bijgekomen is, langs de Veluwemeerkust naar Harderwijk. Interessant.
Dat pad moet toch nog even wachten, ik neem nu de kortste weg richting Ermelo. Die kortste weg levert nieuwe stof tot overdenken op. Bezorgend verkeer, wat bezorgt dat? En waarom moeten de bezoekers juist de andere kant uit?
Dan een klein stukje Harderwijk, langs de moskee, fietstunneltje onder de A28, stukje bos, stukje Ermelo, thuis. Zestig kilometer gefietst, die 30 km met de wind mee tellen niet, maar de 30 km met wind tegen tellen dubbel. 60 km dus, even uitrusten.
Hier nog een vergeten kievit. Uitknippen en in de alinea met dat 01 bord plakken. Goed zichtbaar omdat de wei al gemaaid is. Maar hoe zit het met de nesten?
vrijdag 4 mei 2007, 06:15 lees reacties
Je kunt niet zeggen dat ik het niet probeer, insecten foto's. En dit is nog maar een derde van wat ik al weer gewist heb. Nou eens goed zoeken naar dierlijk leven: er zijn wel wat vage figuren, en maar eentje die enigzins scherp is.
Dit lijkt er op:
nog aanklikbaar ook!
Je kunt wel zeggen dat het geen echte macrofoto is, maar een uitsnede. De hele foto staat hierboven, als je handig bent met 'exif' kan je vinden welke dat was. Overigens is dit een bij. De geleerden zijn het erover eens dat die van gisteren ook een bij is. Het Journaal zei dan wel, een paar dagen eerder, dat er een schrikbarend tekort aan imkers was maar kennelijk kunnen die bijen het ook wel zonder imker. De geïnterviewde imker citeerde ook Einstein, maar hij maakte er vijf jaar van, dat viel weer mee...
Mijn belangrijkste andere taak was het ophangen van het op de vrijmarkt aangeschafte vitrinekastje. Dat is redelijk netjes gelukt, al zeg ik het zelf. Sneeuwuil vulde het met het een en even later weer met het ander. Nu staan er voornamelijk houten beestjes in. Houten beestje van Marktplaats. Omdat het huis nu echt vol is koopt Sneeuwuil nu dierenpostzegels op Marktplaats. Die hebben veel voordelen: klein, plat, niet duur.
Ze vult vier lijstjes (ook van de vrijmarkt) met postzegel, heel leuk. Volgende probleem: die lijstjes moeten ergens hangen en de muren zijn vol. We zullen echt moeten verhuizen, of wat muren erbij maken.
Mijn derde taak was het bijwerken van Miranda, althans haar website. Iemand anders maakte de foto's, er zijn nu wel een paar leuke bij.
Mijn vierde taak is puur hobbyisme. Ik maakte al eerder gewag van een voorbeeld-site voor Ellen, dat voorbeeld blijf ik steeds mooier maken. Daar kan je tot in het oneindige mee door gaan.
Die heeft ze vast nog niet!
donderdag 3 mei 2007, 06:10 lees reacties
Als ik thuiskom van een fietstocht vraagt Sneeuwuil welke dieren ik gezien heb. Niet zo heel veel: 1 paard, 1 eekhoorn, 2 hondjes. Plus alle dieren die zo weinig indruk maakten dat ik ze nu alweer vergeten ben.
Bij het Hulshorsterzand zijn veel zandpaden, niet helemaal onverwacht. De meeste zijn onberijdbaar vanwege de droogte, sommigen zijn redelijk hard. Op een pad met afwisselend harde en zeer zachte stukken zie ik het paard. Het valt vooral op door de berijder: die heeft een glimmende donkerblauwe helm. Politie, zou je denken, maar wat moet de politie hier waar helemaal niets gebeurt? Paard+berijder komen dichterbij, ik zie goud gestreepte schouders: het is waarlijk een politieagent. Pas na een vriendelijke groet merk ik dat het een agente is.
Terwijl ik het opschrijf merk ik wat dieren te hebben overgeslagen, ik kom langs de schaapskooi. Dan kom je bijna vanzelf bij de Toverberg, daar zie ik die eekhoorn. Toen we het kleine huisje nog regelmatig bewoonden vonden we dat heel gewoon, eekhoorns die binnen kwamen. Het zal wel niet helemaal toevallig zijn dat er juist daar zoveel zijn.
Weer wat verder in het bos zie ik een man met twee hondjes. De hondjes blaffen mij aan, de man blaft de hondjes aan. In zo'n geval zeg ik standaard "ze zullen me toch niet opvreten?" De man zegt dat niet te verwachten.
Weer thuis zie ik zes katten, maar die tellen niet mee. Zes, ja, Bontje is nog steeds in 't Harde, er schijnt daar toch wel wat te gebeuren. En ik hoor er eentje, onze nieuwe buren hebben een soortement tropische piepvogel. Waarschijnlijk mag z'n kooi buiten staan als het van dat tropische weer is. En de wesp, die zou ik bijna vergeten:
De eerste macrofoto waarbij je enigzins kan zien wat er op staat. Dat blauwe, dat is dus de amerikaanse sering. Die bruine klodder, dat lijkt wel een wesp!
woensdag 2 mei 2007, 06:41 lees reacties
Een brief van Marktplaats:
Beste frabb, Uw advertentie staat nu negen dagen op Marktplaats.nl. Inmiddels hebben 13 bezoekers uw advertentie bekeken en staat uw advertentie verder dan pagina 50 van de rubriek Gordijnen en Lamellen. U kunt uw advertentie opnieuw bovenaan de reguliere advertenties in de rubriek plaatsen. Bel naar 0900-41 11 111 (€1,30 per gesprek)* en toets de volgende code van zeven cijfers in: 4313320. Uw advertentie wordt weer bovenaan geplaatst.
Dat schiet niet op, ik vraag €1, moet €1,30 betalen en dan willen ze 'm nog niet. Vandaag zaag ik 'm in drie stukken, precies passend in de grijze kliko. Die Luxaflex dus. Ik ben zo oud dat ik Luxaflex nog als iets heel kostbaars beschouw, het allermooiste wat je voor je raam kunt denken. Kennelijk is die visie lichtelijk achterhaald. Ik ben nooit te beroerd om me aan de heersende trend aan te passen: de ijzerzaag er in!
Nu moeten er transparante plankjes in het gisteren verworven vitrinekastje. (Het losse contact in het keyboard had ik al gesoldeerd) En dat laatste geschuur aan het hor, dat moet ook nog even. En een macrofoto...
In Elburg is een straatje, parallel aan de stadsmuur, bij de poort richting Doornspijk. In dat straatje stond een prachtig bloeiende struik, tegen een huis aan. Sneeuwuil vroeg de bewoner wat voor struik dat was, het bleek een amerikaanse sering. Wij snelden naar het tuincentrum (in Dronten of in Nunspeet?) en kochten een aantal van die seringen. We hadden ze op een rij langs het pad naar de voordeur gezet, heel vakkundig, met een latwerk om ze de goeie kant op te krijgen. We wisten wel dat ze niet helemaal winterhard waren, maar die in dat straatje deed het ook prima.
De volgende winter lag er ijs in de gracht, dus het moet wel wat gevroren hebben. Iets teveel voor de sering, de meesten gaven het op. Nu, in Ermelo, hebben we weer zo'n sering. Een vrij grote struik, enigzins uit z'n model omdat de katten hem als klimboom gebruiken. Die staat nu volop te bloeien, met het blauwste blauw wat ik ooit zag. En er zijn dan misschen te weinig bijen, hommels, dikke vliegen en wespen zijn er genoeg.
Bij mijn werkjes ren ik telkens heen en weer naar de schuur, kom daarbij langs de sering. Er zijn zoveel insecten dat zelfs ik het gezoem hoor, en ik hoor niet veel. Zo'n hommel die een sering bezoekt, dat zou leuk zijn voor een macrofoto. Die foto zou dan naast de vorige alinea kunnen. De werkjes zijn toch klaar, ik pak de camera. In de macrostand kan die scherpstellen op iets wat 1 tot 50 centimeter van de lens is, dat moet dus lukken.
Nou, mooi niet. Als je van zo dichtbij fotografeert heb je niks aan dat zoekertje, je moet op het schermpje kijken. Dat schermpje is wel heel helder, maar niet helder genoeg als het door een felle zon beschenen wordt. Ik hou de camera dan maar op de gok richting hommel, maar die blijft niet stil zitten. Of, als 'ie wel stilzit kijkt 'ie heel raar. Ik heb wel twintig foto's, zo nu en dan met een dudelijk seringenbloemtrosje, maar zonder scherpe hommels. Nader onderzoek is vereist.
Later fiets ik in oostelijke richting. Het Journaal meldt dat de Veluwe droog is. Op de hei merk je dat goed, maar in het bos valt het mee. Zelfs de beken stromen nog. Op de hei is het bijna te warm, maar de harde wind maakt het bijna te koud, een ideale situatie. Terug door het bos, met die felle zon, tegenlicht, het groenste groen wat ik ooit zag. Dat zou ik kunnen fotograferen want het is ver genoeg weg en het staat redelijk stil maar dat is te makkelijk. En de werkelijkheid is toch veel mooier dan een foto.
dinsdag 1 mei 2007, 06:23 lees reacties
Omdat koninginnedag Frankje wat te zwaar is gevallen, zal Sneeuwuil hem heden ontlasten van zijn taak met een
Oproep aan iedereen
om te reageren, en wel met een lijstje van alle door hem/haar gister op de vrijmarkt verworven aanwinsten. Liefst met de prijs erbij. Wij zullen beginnen:
| Frank: | Niets. Snuffelde wel aan twee oude fietsen, maar hád al een oude fiets | 0,00 |
| Sneeuwuil: | 1 keyboard (deed het al jaren zonder piano in huis.) | 5.- |
| 1 bosje lelietjes van dalen | 2.- | |
| 1 vitrinekastje om kleine houten indiadiertjes katvrij in te etaleren | 1.- | |
| 1 schelpenceintuur uit een ver land | 1.- | |
| 4 blankhouten portretlijstjes om héel mooie postzegels in te doen | 1.- | |
| 1 Heine-bundel in gothische letter, uit 1897, met prachtige plaatjes | 0,50 | |
| 1 strooien paardje | 0,10 | |
| 8 kleine flesjes met kurk, om kralen in te doen | 1.- | |
| 1 chinees blaadje met vogeltjes + bijbehorend doosje met vogeltjes | 0,50 |
Rekenen we ook nog mee 2 x 0,50 cent voor 1 blok- en 1 panfluitertje, plus nog 1 euro voor een tweestemmig blokfluitoptreden, dan komen we op een totale schade van 14,10
Eigenlijk best nog veel. En Frank wou het allemaal dragen. Zo had hij meer te dragen dan
God te dragen geeft. Was het dat misschien, wat hem te zwaar viel? Gelukkig hoeven we zijn
migrainepil niet zelf te betalen.
Zijn er meer van zulke contrasterende paren? Of anders interessante aankopen van solisten?
Nog even naar april?