frankslog
Ga naar mei 2007!
maandag 30 april 2007, 06:11 lees reacties
In de nacht van vrij op zat dacht ik: scharnieren. Ik wil scharnieren bovenaan dat hor in de slaapkamer. Zoals de constructie nu is functioneert het wel, maar het openen en weer sluiten van het hor gaat gepaard met vrij veel gedruis. Ongewenst, omdat het raam precies om 03:30 gesloten moet worden, voor het vogelgetjilp begint.
Best een goed raam overigens, het kan opvallend veel lawaai tegenhouden. Maar als je om het raam te sluiten eerst een lawaaiïg hor moet passeren (ik kan geen goed eind aan deze zin breien. Ik bedoel "dan ben je verkeerd bezig", maar dan iets minder clichématigs. Te gezwollen: "dan span je het paard achter de wagen". Klopt niet: "dan is het middel erger dan de kwaal". Ik heb last van het MUA-virus: verkeerd gebruik van zegswijzen.)
Zaterdag, bij het krieken van Gamma, daarheen. Ik wil van die scharnieren die je in elkaar kunt haken, deskundigen noemen ze paumelles. Gamma blijkt twee soorten te hebben, te groot of te klein. Te groot, daar kan je wel een sluisdeur aan hangen. Te klein, dat zijn van die inboorpaumelles, niks mis mee maar ongeschikt voor mijn hor. Maar kruisgehengen, die zijn er in veel meer maten.
De maat 'schuurdeur' tot de maat 'klein kistje' en alles daartussen is er. Als ik van zo'n kruisgeheng nou eens afzaag wat ik niet nodig heb, dan hou ik een paumelle van de zozeer begeerde afmetingen over. Ik koop er twee en huppel blij naar huis.
Daar aangekomen eerst even de e-mail checken. Een reactie van Rik, met een PDF. Die ga ik even op m'n log zetten en dan loopt de computer vast. Hij wil niks meer, alleen dat kleine knopje aan de voorkant doet het nog. Na indrukken van dat knopje start 'ie weer, maar erg ver komt hij niet. Nou sla ik wat details over maar het was wel ruim 10:30 toen de boel weer werkte. Ik zet de zaag in de gehengen, even de bramen wegwerken, simpel en snel maar het is toch wel 12:00 als ik klaar ben. Na een lichte lunch bekijk ik de e-mail weer, die behelst nu een vraag over de code van webpagina's.
Dat soort vragen, daar houd ik wel van. Ik begin aan een voorbeeld dat nog niet klaar is als we naar 't Harde vertrekken. Opeens is het zondagmorgen. Ik maak eerst dat voorbeeld af, zie Ellen als 't je interesseert, dan ga ik de gehengen monteren. Ik pruts wat in de schuur, zo geruisloos mogelijk want de (gristelijke) buren zitten op hun terras. Dan is het hor bijna klaar, er is nog een schoonheidbewerking nodig met de bandschuurmachine. Dat mag op maandag.
Dan komt Miranda er nog even tussendoor, die met de drie nestjes Rexen. Ze maakt erg veel foto's, waarvan ongeveer een kwart een beetje scherp. Omdat ze niet kan kiezen stuurt ze alle foto's naar Sneeuwuil, die stuurt ze weer naar mij, ik maak een keuze en zet ze bij haar site. Als ik goed geteld heb zijn er 4+3+3=10 kittens die Miranda in haar eentje verzorgt. Lijkt me wel iets om een beetje gek van te worden.
Catridge was ik nog vergeten. Valt tegen, nog geen 10000 hits in NL. Zag het gisteren bij de drukkerij in 't Harde, met die spelling. Je kan daar dus niet alleen je poezen maar ook je cartridges laten vullen.
Nog even iets heel anders: Iris scheert een schaap. Goed opletten, er zijn ook Iris-look-alikes!
zondag 29 april 2007, 06:20 lees reacties
Fennenkampweg, niet vergeten.
Gisteren was Bontje krols, vannacht was Bontje krols, vandaag weten we het niet. Toch willen we Diesel halen uit Ede, zie 5 maart j.l.. Maar Diesel heeft een afspraak met de dierenarts op woensdag, voor de fameuze snaptest. En die lui van de stambomen zijn net als de ambtenaren van de IND: een snaptest een paar dagen na de dekking, mooi dat je dan geen stamboom krijgt. Sneeuwuil surft even over het www, vindt dan een kater in 't Harde. Twee katers zelfs, cattery Copycats.
Bij nader contact blijkt er zelfs een derde kater te bestaan, maar de eerste is onlangs ontkaterd. Toch twee katers, dus. 't Harde, dat kunnen we zelfs zonder Tomtom wel vinden.
We gaan eerst naar Copydruk, een drukkerij, gelegen aan de ons goed bekende Eperweg. Boven die drukkerij woont de drukker, in een bloedwarme serre wonen een kat en een kater. Dit zijn de ouders van de twee katers waar het om gaat, maar die wonen ergens anders: bij de vrouw van de drukker.
We gaan naar dat andere adres, hij in z'n busje, wij rijden er achteraan. Ik onthou in het voorbijrijden Feddemastraat, niet erg nauwkeurig. Zie 21 mei 2005, zo kwam ik aan Feddema. Maar het is de Fennenkampweg volgens Michelin. Ik vermoed dat ze gescheiden zijn en dat ze de katten verdeeld hebben.
Niks gescheiden: ze hebben een ander huis wat ze aan het verbouwen zijn. Het eerste wat ze gebouwd hebben is een katerverblijf. Daarin zitten Mac en Mousse. Mac spreken ze uit als Meggie, maar het is toch echt een kater. Mousse is wat donkerder van kleur dan de andere, wij gaan voor Mac. We zetten Bontje bij hem, er wordt een beetje geblazen maar dat is te doen gebruikelijk bij een eerste kennismaking. Nu maar hopen dat de krolsheid doorzet, gelukkig is 't Harde niet ver. Het is Mac z'n eerste keer, Mousse heeft het twee weken geleden voor het eerst gedaan. Mousse kon het, we hopen van Mac hetzelfde.
We rijden terug via een toeristische route, de Bovenweg van 't Harde naar Nunspeet, die ken ik als onderdeel van fietstochten vanuit Elburg. Een dag of 3, 63 erbij, even op de kalender kijken: begin juli zullen we zien wat dit tochtje heeft opgeleverd.
zaterdag 28 april 2007, 06:13 lees reacties
Als dat achterste vliegtuig nou eens verward raakt in de sleep van het voorste terwijl ik al klaar sta met mijn camera, wat zou ik dan voor die foto kunnen krijgen? €1000? Waarschijnlijk zit er minstens honderd meter tussen sleep en tuig, maar je mag toch wel ergens van dromen?
Deze vogel zegt niks. Hij zit daar wel gevaarlijk, vlak bij het schrikdraad. Zie je die oranje draad? Als 'ie nou eens z'n linkerpoot op die draad zet terwijl de rechterpoot op dat kippengaas blijft staan, dat zou ook wel een spectaculaire foto opleveren. Wel eentje waar je vast geen €1000 voor krijgt, dus laat maar.
We gaan met de drie dames Coon naar de dierenarts voor hun jaarlijkse prik. Ze krijgen ook een anti-wormenpil die ze wordt toegediend met een pillenschieter. Dat kende ik niet, de pillenschieter, het is de uitvinding van het millenium. Een plastic buisje met aan het eind een handje waar je een pil in kunt klemmen. In het buisje een staafje waarmee je de pil uit het handje kunt duwen. Het geheel stop je tot in de kat haar keel, dan druk je op het uiteinde van het staafje waarna de pil zo diep in de kat terecht komt dat ze 'm niet meer uit kan spugen. Als ik denk aan de enorme gevechten die wij met ze moesten voeren om een pil naar binnen te krijgen...
In de wachtkamer van de dierenarts hangt de aankondiging van een lezing. In een plastic hoes wat het fotograferen moeilijk maakt, maar de essentie is toch wel leesbaar. www.gedragsadviesbureau.nl dus. Ik zou graag willen zien hoeveel en welke bezoekers €79 voor een lezing neertellen. Met lunch, dat dan wel weer wel.
Ik maakte de foto om dit gedoe lekker te kunnen afkraken, maar de website valt me toch wel een beetje mee.
Even tussendoor. Ik heb me wel eens positief uitgelaten over Henk Kamp. Was ik maar lid geworden van de Henk Kamp fanclub. Dan kon ik per direct mijn lidmaatschap opzeggen.
Avond. De vier onontwormden krijgen nu ook een pil. Bij drie personen gaat dat uitstekend met de pillenschieter maar Dromdrosje heeft het in de gaten. Ze stribbelt zo tegen dat het ook met dit prachtapparaat niet lukt. Sneeuwuil volgt dan een heel oude methode: pil in het voer verstoppen. Nou is Dromdrosje een rare eter, ze eet maar één keer per dag, en meestal moet ze de eerste hap in haar bek gestopt krijgen. Dat doet Sneeuwuil: een hap zonder pil, nog een hap mèt pil...
Moe maar tevreden gaan wij naar onze bedjes.
vrijdag 27 april 2007, 06:07 lees reacties
Via nl.foto is mijn inzicht in de panoramafotografie nog iets groter geworden. Dat is aanleiding om allerlei dimensies van het eerder genoemde ijzerwerk wat millimeters te veranderen. Eigenlijk niet nodig, het werkte al perfect. Dan het eerder genoemde hor, ook daarvan de dimensies wat millimeters veranderd, zodat het wat soepeler is aan te brengen.
De MUA is weer naar A, we gaan Suikervlied inspecteren. Hij blijkt het weer brandschoon te hebben achtergelaten, alleen de vijgenplant, die mag wel wat water. Sneeuwuil verzamelt overjarige voorraden, ik trek wat vogelkers, wat berken en wat eiken uit het grasveld. Het begint warm te worden, we gaan terug in het autootje met de airco aan.
Thuis, we gooien allerlei potten leeg, we houden glaswerk over. En we hadden al heel wat glaswerk, ik breng alles naar de glasbak. Het statiegeld-glas wordt door Super de Boer verwerkt. Die heeft naast de lege flessenmachine een ding met een gleuf. Als je je flessenbon daarin gooit dan doet iemand daar iets liefdadigs mee in India. Omdat ik dan niet in de rij bij de kassa hoef stop ik mijn bon à €0,90 in de gleuf.
Ik wandel verder door Ermelo, het is nu echt warm. Het fietsverbod is enigzins verzacht, ik mag fietsen maar niet op paden waar ik de enige ben, maar het is me nu wel te warm. Weer thuis bedenk ik dat er nog een onverwerkt panorama in de camera zit. Niet bolvormig deze keer, toch wel aardig. Niet dankzij het sublieme fotowerk maar dankzij het fraaie bos, bij Garderen.
Per ongeluk, een wolk. In de top van de boom zat een merel. Ik wilde een filmpje maken, vooral voor het geluid van die merel. Ik had al een filmpje, maar daar was de merel vrijwel onzichtbaar. Nu is de merel zojuist vertrokken, bovendien stond de knop van de camera op 'foto', niet op 'film'...
Het geluid van de fontein dan maar, het klatert mooi. Ik wil een eindeloze lus maken zodat het naadloos door blijft klateren. Dat kan vast wel, maar ik kan niet vinden hoe. Het is hier bij de computer 29,5°C, te warm om wat dan ook te vinden.
Later, ik sta af te wassen, dan is die merel er weer. Ik ga niet eens mijn camera halen, ik ben er 100% zeker van dat de merel wegvliegt op het moment dat ik de camera aanzet.
donderdag 26 april 2007, 06:06 lees reacties
Ik fiets via een holle weg richting Speuld. Naast de weg is een weiland, ik besef opeens wat 'je kop boven het maaiveld' betekent. Mijn kop is maar een heel klein beetje boven het maaiveld, echt centimeterswerk. De rand van het weiland is precies op ooghoogte, ik zie het dus van opzij. Omdat het een beetje stijgt zie ik wel wat meer dan die uiterste rand. Het was me al opgevallen dat het een heel goed paardebloemen jaar is, het weiland staat er vol mee.
De zon schijnt van linksachter, alle paardebloemen kijken naar de hemel boven de holle weg. Ik heb nog nooit zoveel zo geel gezien. Even later fiets ik over de hei, zelfs daar zijn, langs het fietspad, paardebloemen. Ik kan me niet herinneren die daar ooit gezien te hebben. De paardebloemen nemen de macht over...
Sneeuwuil wil wel eens wat ezelfoto's zien. Nu zag ik onlangs een wel sympathiek groepje van vier ezels in een nogal lelijke omgeving, ik nam daarom geen foto. Ik zou daar nog wel eens langs kunnen fietsen en proberen een standpunt te vinden waarbij de omgeving niet opvalt en de ezels wel. Maar waar was het nou? Niet in Speuld, daar zijn zelfs geen ezelsbloemen.
Via Uddel naar Garderen, ik zie wat koeien, een enkel paard maar geen ezels. Schapen, die wel, in alle soorten, maten en kleuren, ze zullen het allemaal wel warm hebben. Soldaten met geweren, die zijn er ook veel. Ik ben bang dat Sneeuwuil geen genoegen neemt met een soldatenfoto.
Naar huis, Sneeuwuil staat me al op te wachten. Niet om het geheugen van mijn camera te inspecteren maar om mij tot de orde te roepen. Ik had helemaal niet mogen fietsen bij 28°. Nou ze het zegt, het was wel warm maar ik had er helemaal geen last van. Ik ben een paar keer gestopt voor een slok water, als je stilstaat merk je pas dat het windstil is en, inderdaad, warm. Op de natuurcamping in Drie stopte ik even bij het washok voor een slok echt koud water uit de daar aanwezige kraan, fietste daarna probleemloos verder.
Als ik nou maar geen fietsverbod krijg...
woensdag 25 april 2007, 06:16 lees reacties
Hoe vogels heten, dat weet niemand. Hoe vogels genoemd worden, er zijn mensen die meteen weten of iets een kluut, een fuut, een wulp of een tulp is. De bijsluiter van de Arkemheemse polder meldt dat daar opmerkelijk veel grutto's zitten. Ik zoek naar iets vogelachtigs waar er veel van zijn maar dat zijn waterhoentjes. Maar de grutto blijkt een ander voordeel te hebben, hij maakt een geluid wat heel erg lijkt op 'grutto'. De kievit kan ook zoiets, 'kievit' zeggen. Zwaluwtjes zeggen niet veel, maar ik herken de zwaluwstaart.
Zo eentje met een lange snavel staat tamelijk dicht bij de weg. Er passeert een rammelend bestelautootje, gevolgd door een gierende brommer, de vogel trekt zich er niets van aan. Ik stop op een flinke afstand, parkeer de fiets, pak de camera, loop heel rustig naar de vogel. Dat heeft hij nog nooit meegmaakt, een lopend mens: wegwezen! Die zes keer zoomlens doet z'n best, maar het wordt toch een nogal klein vogeltje in een heel grote wei.
Camera's die datum en tijd bij de foto zetten, dat is heel gewoon vandaag de dag. Er bestaan camera's met ingebouwde GPS, die zetten bij de foto waar hij gemaakt is. Ik verlang erg naar een camera die bij de foto zet welke vogel er wordt afgebeeld.
Er zijn veel bomen met briefjes met vragen. Kennelijk onderdeel van een speurtocht voor kinderen, maar dit briefje zit wel erg hoog, mijn ooghoogte zo ongeveer. Dat zal dan wel niet voor van die hele kleintjes zijn, ook het feit dat ongekleurd papier wordt gebruikt doet zulks vermoeden. Even terug om de vragen te lezen:
7. Uit welk land komt eerste ASL-gecertificeerde applicatiebeheerder? 8. Wanneer is BiSL geïntroduceerd in het publieke domein en op welke wijze?
Toch voor kleuters, maar dan wel van groep 25.
Ik lees de nieuwsgroep 'nl.wetenschap' heel trouw. De discussies daar worden soms verstoord door de crea's en de evo's. De crea's proberen aan te tonen dat Darwin gek is, de evo's proberen aan te tonen dat de crea's gek zijn. Dat ontaardt in oeverloos gepraat, overgaand in gescheld. Na een paar honderd berichten wordt men moe, de discussie stopt. Na een maand of twee zijn er wel weer nieuwe argumenten die een nieuwe discussie los laten branden.
Onlangs is de 911 discussie gestart. Er zijn lieden die beweren dat de WTC gebouwen niet konden instorten doordat er vliegtuigen tegenaan vlogen maar dat er tevens explosieven zijn gebruikt. Explosieven die van te voren waren aangebracht. Het is interessant om te zien dat de stijl van argumenteren erg veel lijkt op die van de crea's en de evo's. Ook hier blijkt het onmogelijk de tegenpartij te overtuigen, alleen het gescheld is nog wat erger.
De discussies tussen Sneeuwuil en de MUA doen mij soms aan het bovenstaande denken. Natuurlijk ben ik zelf een evo. Qua 911, als je kans ziet te regelen dat die vliegtuigen het WTC binnenvliegen dan is het niet zo nodig om ook nog explosieven te gebruiken, dat maakt de kans op ontdekking van de samenzwering alleen maar groter.
Eén van de discussies tussen Sneeuwuil en de MUA gaat over de structuur van het boek. Ik ben het op dat punt helemaal met Sneeuwuil eens...
dinsdag 24 april 2007, 06:22 lees reacties
Een hor gemaakt voor het slaapkamerraam. Tenminste dat was het plan. Maar toen belde Miranda. Poes Saartje kreeg gisteren drie kittens. (Haar poezen Lotje en Brechtje hadden al kittens, deze en vorige maand!) Nu wil ze foto's aan mij mailen die ik op haar website moet zetten maar de e-mail doet het niet. Ze had iets veranderd aan haar abonnement waarna Planet wel het oude afsloot maar verzuimde het nieuwe aan te sluiten.
Planet gaat dat corrigeren, maar dat schijnt tien dagen te moeten kosten. Onbegrijpelijk. Planet gaf haar de raad om dan maar een hotmail abonnement te nemen, maar ze konden niet vertellen hoe dat moest. Nu belt Miranda Sneeuwuil en die duwt de telefoon in mijn handje. Dat had ik nooit moeten doen, die telefoon aanpakken. Ik heb nul ervaring met hotmail, maar ik heb wel eens van gmail gehoord. Ik leid Miranda stap-voor-stap door de Google site, en de Google Mail aanmeldprocedure. Als gevolg daarvan heb ik nu zelf ook een account: -. Stuur er niets naartoe, ik ben niet van plan het ooit te gebruiken!
Miranda is niet zo heel erg handig met de computer, maar na een dik halfuur is het toch gelukt. Nu gaat ze mij de foto's sturen. Ik ga nu eindelijk eens aan dat hor beginnen.
Eén lat geschroefd, dan belt Miranda weer. Hoe maak je een bericht, en hoe hang je daar meerdere foto's aan. Ik probeer even hoe ik iets aan mezelf moet sturen, dat lukt me, even later lukt het Miranda ook om mij een kort tekstje te sturen. Maar nu een foto erbij, dat lukt niet. Ik kan het wel, een mailtje met foto's versturen maar zij kan het niet. Ik krijg een lichte neiging om naar Ommen te fietsen, ze doet iets fout maar per telefoon kan ik niet ontdekken wàt. Eindelijk, na vijf kwartier zijn we zover dat ze een berichtje met één foto kan versturen.
Ik heb een roodgloeiend oor, het is een groot genot de telefoon neer te leggen. Ik ga nog een latje maken maar dan staat opeens Bert Rombouts voor de deur. Gefietst uit Utrecht op een erg mooi fietsje, hij komt kennis maken met de MUA. Bert heeft een strak tijdschema, hij verdwijnt weer na een half uur. Nu kan ik de laatste hand aan het hor leggen. Intussen belt Miranda weer met Sneeuwuil, nu om te melden dat alle foto's verstuurd zijn.
Nou, die foto's op de site zetten, dat kan ik. Eigenlijk nogal griezelig, die Rexkittens. Maar Miranda vindt ze prachtig en het hor zit op z'n plaats...
maandag 23 april 2007, 06:01 lees reacties
Deze panorama's zijn erg mooi gemaakt. Een moeilijk punt is altijd het punt op de vloer waar het statief heeft gestaan. Als je dat weet kan je daar soms wel wat kleine onregelmatigheden vinden. Niet bij de tweede, die van het Damrak, een perfecte zeshoekige tegel. Overigens een ideale vloer om met 'knippen & plakken' te bewerken.
Ik heb heel veel geld verdiend, door geen Manfrotto te kopen. (Begin deze maand ging het over ijzerwerk, functioneel is dat hetzelfde als die Manfrotto.) Toch wel bijna 1000 gulden. En ik ga nog meer verdienen!
De voorgevel van ons huis ligt pal noord. Het raam in die gevel, 228x163, was voorzien van Luxaflex. Misschien verwachtte de vorige bewoner behalve een klimaatverandering ook een verschuiving van de polen. Ik kan me geen andere reden bedenken om Luxaflex aan te brengen op die plaats.
Ik had 'm al lang geleden verwijderd, nu staat hij nog steeds een lastig obstakel te vormen in de schuur. Ik kan er niet toe komen 'm weg te gooien, ik bied hem nu aan op Marktplaats voor €1,00. Er zijn in Ermelo nogal wat exacte kopieën van ons huis, wat anders qua noord-zuidrichting, soms gespiegeld. Daar zou die Luxaflex prachtig passen. Jammer dat al die bejaarden geen Internet hebben.
De wind komt uit Stroe, dus fiets ik naar Stroe. Via de Arnhemse Karweg, aangelegd voor de tijd van de Tomtom. Hij gaat namelijk niet naar Arnhem maar, zoals gezegd, naar Stroe. Het is een heel mooie zandweg, met een heel goed fietspad ernaast. Een nadeel is dat er ook auto's op de zandweg mogen. Komt er eentje langs dan moet je vijf minuten met je ogen dicht fietsen, tot de stofstorm weer bedaard is.
In Stroe weet ik het niet zo goed meer, wel dat ik naar Voorthuizen wil. Via Kootwijkerbroek dan maar. Daar blijkt inderdaad een goed asfalt weggetje naar Voorthuizen te zijn, de Drieenhuizerweg.
Aan die weg, nummer 12, staat dit boerderijtje. Zo te zien staat het al een aantal jaren leeg, er is wat achterstallig onderhoud.
Bijvoorbeeld onder het linkerraam lijkt iets te ontbreken, maar je hebt het rechterraam als voorbeeld, dat is makkelijk na te maken. Al te veel glas zit er ook niet in, mooi, kan er meteen dubbel glas in. En er kan wel wat stro bij het dak.
En er kunnen wel wat schuren weg. Als je heel goed kijkt zie je midden op dat kleine fotootje een stukje achtergevel.
Het staat niet te koop. Alles wat ik kan vinden is dat er op 23 februari 2004 een sloopvergunning is afgegeven. De sloper is al drie jaar aan het nadenken of 'ie dat nou wel moet doen, slopen.
Na Voorthuizen kies ik bij vol bewustzijn een mij bekende zandweg. Dat had ik beter niet kunnen doen, de weg is zo droog dat er een losse zandlaag van wel tien centimeter op ligt. Een fiets met rupsbanden, die moet ik hebben...
zondag 22 april 2007, 05:56 lees reacties
Het schiet niet op met die klok op Marktplaats. Even graven in het mailarchief:
12 april, 07:26, advertentie "Thirty Hour Clock" geplaatst
13 april, 17:38, €75 geboden door de Boeldag
14 april, 02:38, €90 geboden door gerard
14 april, 20:47, €95 geboden door de Boeldag
14 april, 21:05, gerard verwijdert z'n bod
16 april, -----, ik betaal €1,30 om de advertentie weer bovenaan te krijgen
17 april, 00:48, €96 geboden door gerard
19 april, 07:47, ik nodig gerard uit de klok te komen bekijken
20 april, 01:32, antwoord van gerard:
Hallo Frank Ik heb er een beetje moeite mee dat het bod word opgehoogd voor de boeldag Ned herv Kerk tot 2 x aan toe Het is geen klok voor de Boeldag dan brengt hij zeker niets op , daar de klok hier niet gewild is Mijn eerste bod was € 70,00 euro ,dus laat ik de klok maar aan de Boeldag Ned herv Kerk Ik zie wel misschien op de boeldag gr Gerard
20 april, 06:45, ik lees het bovenstaande maar ik snap er niet veel van. Dat bod, '€ 70,00 euro', heb ik nooit gezien. Ik nodig nu de Boeldag uit om te komen kijken.
20 april, 19:16, de Boeldag blijkt Willem te heten. Hij schrijft:
Goedenavond. Heeft de klok een 30 uurmechaniek of een meerdaagsuurwerk. Indien het een 30 uursmechaniek betreft heb ik helaas voor 95,00 geen belangstelling meer. Jerome & Co maakte voornamelijk 30 uursmechanieken, maar die zijn veel minder in prijs. Dus als dat het geval is heb ik er geen 95,-- voor over. m vr gr Willem20 april, 19:51, ik antwoord:
De advertentie heet "Thirty Hour Clock"..... 30 uur, dus. Frank Abbing20 april, 20:35, Willem schrijft:
Sorry, nogal stom van mij. Veel succes met de verdere verkoop m vr gr Willem
Het enige wat ik aan al dit gedoe over hou zijn gr en twee keer vr gr
20 april, 20:36, Willem verwijdert z'n laatste bod
20 april, 20:36, Willem verwijdert z'n eerste bod
21 april, 07:33, ik verwijder de advertentie. Ik probeer het later nog wel eens.
Zou dat nou door de klimaatverandering komen, dat je zoveel kangaroes, struisvogels, papegaaien en teken ziet? Deze lama's, in Speuld, stonden rustig te grazen of lagen rustig te herkauwen. Doen ze dat, herkauwen? Dat zou ik op moeten zoeken. Ik wilde een lamarama maken, maar zodra ik mijn camera pakte gingen ze bewegen. De witte, links, is dezelfde als de witte, midden. De tweede bruine, rechts, zou wat helderder moeten, maar het wordt toch niks met die lama's. Bovendien zijn hun koppen te klein en zijn de schuren in Speuld te groot. Eén ding viel mee: ze gingen niet spugen.
zaterdag 21 april 2007, 06:09 lees reacties
De fietsenwinkel is jarig, ze stellen daarom allerlei nieuwe spullen ten toon. Onder meer een fiets met continu variabele versnelling. Zoiets als de Variomatic in een DAFje, maar dan niet automatisch. Zie: NuVinci. Die naaf zou ook in gedemonteerde staat te zien zijn, daarvoor ging ik er heen, maar die was er niet. Ik probeer er achter te komen wat zo'n naaf kost, maar volgens de fietsenmaker is hij niet los te koop. De fiets zelf vind ik nogal lelijk, net als alle moderne fietsen. Ik vermoed dat alle fietsfabrikanten tegenwoordig vormgevers in dienst hebben. En ik haat gevers van niet-functionele vormen.
Maar de naafprijs. Wat Googelen levert $400 op, en een site waar je een YouTube filmpje kan vinden. Alleen voor fietsfreaks! En $400 voor alleen de naaf, ik wacht wel tot 'ie op Marktplaats staat. Nog meer voor fietsfreaks: Rohloff. Rohloff is al op Marktplaats te vinden, maar wel in een fiets met een monsterlijk detail.
Ik droom, om de beurt van de ene of de andere naaf, en die dan gecombineerd met cardanaandrijving...
Nou weer eens heel wat anders. Als de ABN-AMRO gesplitst wordt, splitsen ze dan ook ons geld? We denken over een andere bank: naast Lidl is de SNS, naast Aldi de ING, precies midden tussen SNS en ING is de Rabo, gelukkig zijn er niet nog meer in Ermelo. Ja, de ABN-AMRO, maar die mag niet meer meedoen.
Het vergelijken van die banken is zo weerzinwekkend dat we waarschijnlijk maar blijven waar we zijn. De AOW ging ook gewoon door met de nieuwe regering en het pensioen blijft komen, ook na de dood van meneer Frits.
Nou weer eens heel wat anders. De MUA komt, hij heeft z'n boek gewijzigd en aangevuld. Mooi, dat houdt Sneeuwuil weer een paar dagen van de straat.
vrijdag 20 april 2007, 06:06 lees reacties
Ik heb de opdracht om behalve het runderhart voor de katten ook negen magere runderlappen aan te schaffen bij de scharrelslager. Die lappen mag je zelf uit de diepvries pakken, er zijn er maar zes, vacuum verpakt. Meestal is er meer personeel en zijn er meer klanten, nu zijn de slager en ik de enige aanwezigen in de winkel. De slager gaat nog drie magere lappen snijden, hij vraagt of ze ook gevacumeerd moeten worden.
Ik zeg dat ik geen opdracht tot vacumeren heb gekregen maar dat hij het toch maar moet doen, om het zekere voor het onzekere te verkiezen. Hij reageert daar op door te zeggen dat hij weet hoe dat gaat en dat hij ook al heel lang getrouwd is. Zijn vrouw was vroeger erg wild, maar na de overgang is ze een stuk rustiger geworden. Dat zijn details waar ik niet zo'n behoefte aan heb, maar om de ouwe jongens onder elkaar sfeer niet te bederven zeg ik maar dat ik bij mijn vrouw niet zoveel verschil merk. "Nou, misschien komt het nog", zegt hij. "Ik denk het niet", zeg ik.
Dan gaat het verder over de prijzen van kittens, voor de prijs van eentje kan je ruim vier keer naar de slager...
Fietsen, tegen de wind, zeg maar storm. Toch wel goed fietsweer. Op 29 mei 2004 (klik daar op zebra) ging het over koeien met één streep, vorig jaar noemde ik ze weer. Nu kom ik langs hun weiland, bij de Vanenburg. Er zijn er veel minder dan bij eerdere ontmoetingen, maar in het weiland ernaast zie ik iets nieuws. Nieuw voor mij bedoel ik, de kruising van een schaap met een panda.
Weer thuis, de twee keer per week mail van Miranda. Ik maakte voor haar katten een website. Nu heeft ze twee poezen met kittens en nog eentje die zwanger is. Er moeten dus telkens kittenfoto's op de site, die moet ik er op zetten. Ze stuurt een hele zwerm foto's, daar moet ik dan uit kiezen. Het grote probleem is dat een scherpe foto bij Miranda een toevalstreffer is.
Dat de kittens rare mormeltjes zijn is, naar ik hoop, een tijdelijk verschijnsel. Ik doe nog maar twee schanda's:
donderdag 19 april 2007, 09:05 lees reacties
panorama gerepareerd...
donderdag 19 april 2007, 06:16 lees reacties
Het reisje naar Lelystad via Ede gaat niet door. De dames zijn overeengekomen dat het eigenlijk een krankzinnig plan was. Wel hebben we Jannie een soortgelijk reisje beloofd als een geschikter poesje ons pad kruist.
Galadriël zit er niet mee, er is kennelijk al iemand anders ingetrapt want ze is al van Marktplaats verdwenen.
Een ander reisje dan maar, driehonderd meter, naar Lidl. Twaalf literpakken melk, dat past precies in mijn fietstas. Ook nog twee zakken grit, dat is teveel, daarom neem ik het autootje. Omdat ik nou toch aan het rijden ben breng ik het oude papier naar de Toverberg. Met de auto naar de Toverberg, dan kan ik ook wel een foto-statief meenemen!
Na het storten van het oude papier en inspectie van het oude ijzer naar Suikervlied. Ik neem alle foto's voor een panorama van het interieur. De meeste foto's blijken heel goed te passen, maar er zijn toch nog wat probleemgevallen. Er zitten wat rafeltjes in het dak en het punt waar het statief stond is niet perfect. Het originele panorama is mooi, maar iets te groot voor het Internet, hier is een wat verkleinde versie. Vooral het zoomen is mooier bij de 'grote' versie.
Nu moet ik aan het werk. Van vier Louis Davids cd's moet ik Sneeuwuils selectie plukken en daarvan een nieuwe cd bakken. Vooral de doos-papiertjes vereisen de uiterste concentratie...
woensdag 18 april 2007, 06:36 lees reacties
Ellen vraagt me iets technisch over een website die ze aan het maken is. Er zit een heel klein foutje in, maar ik kan het niet vinden. Ik schrap steeds meer code, maar het foutje blijft. Dit terwijl het gaat om iets wat in dit weblog prima werkt: de dagelijkse tekst die doorschuift terwijl die linkerkolom vast blijft staan.
Ik ben wel twee uur bezig, dan vind ik het. Echt iets heel kleins, maar aan het weblog kom ik zo niet toe. Bovendien heeft Sneeuwuil het verzameld werk van Louis Davids geleend, op cd. Veel teksten waar niet veel aan is, veel wat overbekend is, maar ook nogal wat mooie woordspelingen. Het ene horen en het andere tikken, dat gaat niet.
Dat was het, voor vandaag. Maar dan vindt Sneeuwuil een kitten op Marktplaats. Bijna drie maanden, mag meteen mee. Zo'n multicolor meisje, ze denkt meteen aan Jannie uit Ede. Jannie wil namelijk een zwart-wit jongetje er bij. Sneeuwuil vindt de website van dat meisje, Galadriël geheten, pakt vervolgens de telefoon. Ze belt het kitten, dat is er nog. Dan belt ze Jannie...
Jannie heeft geen moeite met de overstap qua kleur en sexe, ze is zeer geïnteresseerd. Ik zie het er al van komen dat wij dat kitten moeten gaan halen, in Lelystad, en afleveren in Ede. En dan weer terug omdat het kitten tegenvalt. Jannie heeft namelijk geen auto en ook geen Internet. Foto afdrukken en per snailmail naar Ede sturen, zo lang wil dat kitten niet wachten.
Alternatief: we halen Jannie, gaan gezamelijk naar Lelystad. Dan weer terug naar Ede, met of zonder kitten. Zou best kunnen dat dat vandaag gaat gebeuren. (gezamelijk: ruim 400.000 hits.)
dinsdag 17 april 2007, 06:14 lees reacties
Mail van Marktplaats. De advertentie van de klok staat op bladzij 20, voor €1,30 zetten ze 'm weer bovenaan. Dat wil ik wel eens proberen, er komen geen nieuwe biedingen en 'gerard' heeft z'n bod ingetrokken. Om 13:20 verricht ik de vereiste reeks handelingen, het is nu 19:10, de klok is alweer gezakt tot bladzij vier, plaats 100 zo ongeveer. Conclusie: er zijn teveel oude klokken op aarde.
Daar zijn we al een aantal dagen niet geweest, bij de dierenarts in Putten. Bontje moet de jaarlijkse keuring ondergaan, vereist voor fokpoezen. Okkie gaat ook mee, maar bij nader inzien hoeft die nog niet. Daan, die kale op de foto, tapt een buisje bloed af. De assistente voegt iets toe aan het buisje en stopt het in een machine. Nu moeten we wachten op de uitslag.
Sneeuwuil zou dat hondje wel willen, maar dan moet het wel zo klein blijven.
De bazin van het hondje heeft een iemeeladres, die krijgt de foto's ook. Daardoor weet ik dat ze iets met 'adapraktijk' te maken heeft. Ze komt helemaal uit Kamperveen omdat ze Daan zo goed vindt. Ze maakt een beetje reclame voor Bowen therapie, het grootste voordeel daarvan is dat het nooit kwaad kan volgens Ada. Jammer dat we geen bijbehorende kwaal hebben.
Het wachten op de uitslag van het bloedonderzoek is klaar, alles OK. Nu begint het wachten op het document dat dit goede nieuws bevestigt en dan mogen we weer verder. We zijn een uur binnen geweest, waarvan ongeveer vijf minuten bij Daan. Een groot deel van dat uur werd ook nog eens gevuld met drie te dikke Rottweilers.
Nog even naar de Kringloper, maandag 26 februari waren we daar ook, toen was 'ie ook dicht, zoals elke maandag... Sneeuwuil troost zich bij de bloemist ernaast, een orchidee in de opruiming. Dan naar huis, probleem: fietsen of niet fietsen. Eigenlijk is het te warm om te fietsen, ik ga foto's mailen naar Ada en deze tekst tikken.
Precies om 17:00 begint het snel af te koelen, maar dan is het te laat om te fietsen. Ik ga maar eens proberen het panorama dat ik gisteren opnam netjes in elkaar te zetten.
Net na middernacht is 'gerard' weer terug op Marktplaats, nu met een bod van €96,00 voor de klok. Die €1,30 heb ik daarmee nog niet terugverdiend.
maandag 16 april 2007, 06:43 lees reacties
Ik heb een aantal vaste regels. De belangrijkste daarvan is: 'niet fietsen op zondag'. Niet alleen omdat Rouvoet dan niet fietst maar ook omdat de fietspaden dan zo vol zijn. Vandaag wijk ik van die regel af, ik ga, na 'Buitenhof', tòch fietsen.
De fietspaden zijn inderdaad vol en ook nog eens erg warm. Aan die volte is wat te doen: je neemt het eerstvolgende zandpad. Daar kan je zo rustig fietsen dat het meteen minder warm lijkt. Ik kom op een viersprong, ik ga nog eens proberen om een panorama te maken. Ik doe mijn best om de benodigde foto's zo systematisch mogelijk te maken, of dat gelukt is kan ik pas zien als de foto's in de computer zitten.
(Ik zou eigenlijk de laptop mee moeten nemen in de fietstas. En dan de accu opladen met de fietsdynamo. Nee, zo gek ben ik nog net niet helemaal.)(Aan het panorama wordt nog gewerkt.)
Pas na de laatste foto verschijnt er een hond aan de horizon, die staat er lekker niet op. Ik fiets verder, zo ongeveer in de richting die ik bedoel: het boerenland tussen Voorthuizen en Putten. Als ik dat bereik blijkt de wind precies uit de goede hoek te waaien, namelijk naar Ermelo. Ik neem die richting, met de wind mee dus. Dat was een slecht plan, ik voel nu helemaal geen wind meer alleen maar grote hitte, ik neem een willekeurige dwarsweg.
Wind van opzij, ik koel weer af. Het is de Beitelweg, dan denk je vanzelf 'bijtel, even opzoeken'. Er staat iemand in een weiland wild met twee vlaggen te zwaaien, eerst links, dan rechts, dan allebei. Seinvlaggen? Er staat nog iemand bij, ik kan niet goed zien wat er gebeurt. Ik ga een eindje een particulier pad in, dan zie ik pas dat de seiner een ongeveer manshoge struisvogel is. Prachtvleugels waarmee niet te vliegen is, tragisch. De andere iemand is een mensenvrouw, zijn verzorger? Op een particulier pad een foto maken van een particulier, dat durf ik niet. Of een filmpje, dat was nog mooier geweest.
Weer thuis, bijtel heeft ongeveer 10.000 hits maar wordt niet foutgerekend door Google omdat er veel dames en heren Bijtel zijn. Die moeten even uit die 10.000 gewied worden. De eerste hit behelst het volgende:
Bijtel in marmer wat goeds men je deed
zodat je het nimmer, nimmer vergeet
Schrijf in het zand wat men je misdeed
zodat je het spoedig, spoedig vergeet
ingezonden 5 februari 2005 door R. Aukema
Aan deze wijze woorden heb ik niets toe te voegen.
zondag 15 april 2007, 06:08 lees reacties
Het Harderbos is net een echt bos, toch kan ik er niet in geloven. Het is bij Harderwijk, maar dan in de Flevopolder, de oudste boom is jonger dan ik. Er loopt een brede doodstille weg doorheen die wel eeuwenoud lijkt, maar dat kan niet. Ik zoek naar vogels om nou eens eindelijk een prachtige vogelfoto te maken. De vogels schijnen aan elkaar door te geven dat ik er aan kom, ze houden zich allemaal stil en schuil.
Ik kom op een soort van fietspad, met een wildrooster er in. Een bordje waarschuwt dat er dieren rondlopen die onvoorspelbaar gedrag kunnen vertonen. Je mag niet dichter bij ze komen dan op 25 meter afstand. Ik maak me een beetje zorgen over hoe ik die afstand moet schatten, maar de dieren doen heel voorspelbaar: ze houden zich stil en schuil.
Weer terug, richting Harderwijk, over de brug en onder het aquaduct. Bootjes, die zijn er genoeg, maar daar kom ik niet voor. Ik fiets door Harderwijk, langs de haven. Op de kade staat een bord met 'digitale camera's'. Ik verwacht een schip geheel geladen met camera's maar dat is er niet. Het bord vermeldt 'een echte winkel met internetprijzen', maar waar is die winkel? Even speuren tussen de kleine huisjes, ja, een onbekende winkel: digid€als.nl.
Dat moet ik even zien. Een klein winkeltje, twee man personeel, geen klanten. Ze blijken nog maar een kleine maand open te zijn en dat van die prijzen blijkt waar. Ze hebben mijn camera voor één euro minder dan ik ervoor betaalde. Verder, stukje binnenstad, pad langs het Wolderwijd. Kinderen doen alsof het zomer is en begeven zich te water. Wat zou de watertemperatuur zijn?
Met het bieden op de klok gaat het goed:
Bod Bieder Datum €95,00 Boeldag Ned herv Kerk 14-04-07, 20:47 €90,00 gerard 14-04-07, 02:38 €75,00 Boeldag Ned herv Kerk 13-04-07, 17:38
De Boeldag is de rommelmarkt die de Ermelose kerk elk najaar organiseert. Gevaarlijk: de kans bestaat dat we die klok dan weer terugkopen. Voor €100,00
zaterdag 14 april 2007, 05:42 lees reacties
Bij Ariane dacht ik meteen hier aan.
We zijn de vijg vergeten! 29 maart heeft 'ie voor het laatst water gehad, die zal nu wel overleden zijn. Ik fiets naar Suikervlied, daar blijkt de vijg z'n pot nog enigzins vochtig te zijn. Die (plastic) pot staat in een koperen pot, tussen koper en plastic is een halve centimeter ruimte. Ik laat een klein straaltje water uit de gootsteenkraan in die halve centimeter lopen, gedurende 10 minuten. Nu moet de plant er wel weer twee weken tegen kunnen.
Ik heb nòg een boodschap, in Putten. Vanuit Suikervlied is de mooiste fietsroute via de Grieteweg, die neem ik. Niet helemaal een echt fietspad, wel helemaal een echte bosweg. Midden in het bos staan drie huizen, het eerste buitengewoon lelijk, de twee andere wel OK. Net in Putten staat een echt mooi huis, Vogeloord geheten. Dat zou ik wel willen hebben, maar de bewoners werken niet mee.
Het echte fietspad is langs de Postweg, ook mooi, iets langer, veel drukker. Op de Grieteweg zie ik niemand, op de Postweg zou ik minstens drie echtparen tegengekomen zijn. De Postweg verbindt kasteel Staverden met het centrum van Putten. In mijn gedachten staat daar, aan het Puttense eind van de Postweg, het postkantoor. Zoals het in Oisterwijk aan het eind van de Lind stond, op net zo'n splitsing.
Al fietsend bedenk ik dat ik niet eens weet waar het Puttense postkantoor is. En misschien heet dat laatste stukje Lind in Oisterwijk wel Dorpsstraat. Ik denk wat af...
Weer thuis, even Googelen op 'vogeloord putten'. Google vraagt of ik vogelmoord putten bedoel, zijn ze geïnspireerd door de Puttense moordzaak? Dat was wel dichtbij Vogeloord. Nu komt er een e-mail: een bod van €75 voor de klok. Later, half drie 's nachts, een nieuw bod: €90. Die heeft echt een klok nodig!
vrijdag 13 april 2007, 06:02 lees reacties
Was dat in 1999, dat ik hier voor het eerst was? Kasteel Staverden, nu geheel in de steigers. Best mooie steigers, die lage waterstand is minder mooi. De beek die de vijver voedde is omgeleid, eens even kijken bij het waterrad.
Het waterrad draait niet, sterker nog, het is helemaal verdwenen. Vroeger (1999 dus) werd daarmee electriciteit opgewekt. Er stond een weerbestendige kast met een computer er in. Door op knoppen te drukken kon je zien hoeveel electriciteit er op allerlei tijdstippen geproduceerd werd. In de volgende jaren werkten er steeds minder knoppen, nu zijn ook de knoppen verdwenen, alleen de kast staat er nog. Had ik nou maar iets met mobiel internet, dan had ik kunnen zien wat de plannen met het waterrad zijn.
Op het terrein van Staverden is nog veel meer, bijvoorbeeld een fraaie stal met koeien en een landschapswinkel. Hoewel de naam anders doet vermoeden kan je daar geen landschap kopen.
De bovenste foto toont de westgevel van het kasteel. Omdat de wind pal oost is zie je de windwijzer als een vaag wit streepje als je precies weet waar je moet kijken. Daarom nog even een foto vanuit het zuidwesten, Staverden is het oord waar ze die witte pauwen houden. De kasteeltuin is ook helemaal omgespit, het enige wat er nog staat is een oud pauwenbeeld. Ik heb er wel een foto van, maar hoe krijg ik die nou op een leuke plaats op het scherm?
Nou, zo dan maar. Ze zijn van plan die tuin weer zo'n beetje 19de eeuws aan te leggen. Kan best mooi worden maar ik geloof niet dat je voor 2008 moet komen kijken. Nu ziet het er zo uit:
De foto van het pauwenbeeld is uit de bovenstaande afkomstig, je moet wel goed kijken om het terug te vinden. Nu nog iets over het wassen van katten.
donderdag 12 april 2007, 06:26 lees reacties
Op de plaats van deze Amerikaanse klok moet de poezenplaat komen. De klok staat meestal stil omdat hij anders door mogelijke filmpjes heen tikt, of omdat hij niet wil lopen. Dat heeft hij nu, hij wil niet, maar hij moet wel, want hij gaat op Marktplaats.
Er staat al een soortgenoot op Marktplaats, het laatste bod is €120. Dat lijkt niet slecht, maar in de VS brengen soortgenoten wel $300 op.
Je kunt een onderdeel van het uurwerk een beetje schuiven, daar in de buurt een beetje buigen, dan wil hij wel weer even tikken. Dat geschuif en gebuig wat verfijnen, hij doet het. Nou nog gelijk lopen...
Sneeuwuil had bij de Kringloper luidspreker boxen gekocht voor de radio naast haar bed. Twee boxen, met ingebouwde versterker. Ze deden het wel, maar het werd snel duidelijk waarom de vorige eigenaar ze naar de Kringloper had gebracht. Ze stonden zachtjes te brommen, zelfs als de radio uit stond, daar doe je geen oog bij dicht.
Technisch is het een beetje vreemd, die versterker in de boxen die ook al in de radio zit. Ik haal de luidsprekertjes er uit, gooi de behuizing samen met de versterker weg. De luidsprekertjes doen het uitstekend, meteen op de radio aangesloten. Ik maak twee zeer simpele kastjes, zo klinkt het wat beter. Wat heb ik het toch druk.
Fietstocht, mooi pad maar ik ken het al zo goed, ik neem de eerste links. Dat blijkt een ruiterpad te zijn, heel mul zand, eigenlijk alleen met een paard te berijden. Omdat het een heel mooi pad is ga ik toch te voet verder, mijn fiets duwend (een duwpaard, zou dat bestaan? My Kingdom for a duwpaard). Mijn moeite wordt wel beloond, ik kom op een plek waar een duif gesloopt is. Het is grondig aangepakt, van de duif is niets over maar er liggen heel veel veren. Alles wat langer dan acht centimeter is neem ik mee.
Weer thuis, Al Poontah denkt: "Mijn God, daar heb je hem weer met z'n veren", maar ze wil toch wel met een veer spelen, de anderen willen ook wel even kijken. Sneeuwuil doseert de veren, ze krijgen er twee per dag. En de klok loopt al 20 uur, iets te snel, even aan het regelmoertje draaien...
woensdag 11 april 2007, 06:05 lees reacties
Gister had ik het over ene Maas, dat moet Mads zijn. Mads Stage is was een bekende Deense kunstenaar. Die poezenplaat zal dus wel geen originele tekening zijn.
Nieuw woord van de maand: berschermd, merkwaardig genoeg met ruim 3000 hits op Google. Ik zie het telkens op de buis langskomen in de Transitions reclame over zelfkleurende brillen. Zullen we afspreken dat elk woord met meer dan 1000 hits bij Google gewoon bestaat?
Ik fiets door een stukje bos, dicht bij huis maar ik was er nooit eerder. Ik kom op een driesprong die wel leuk zou zijn voor een panorama. Ik fotografeer een horizontaal rondje, dan nog twee rondjes daarboven. Ik begin aan een rondje naar beneden als er opeens een grote hond mij aanblaft. Ik wil hem geruststellend over de kop aaien maar daar moet hij niets van hebben. Als 'ie nou doodstil zou blijven staan dan zou hij in het panorama mogen, maar dat doet hij niet. Op de achtergrond beweegt nog een zelfde soort hond, met een baasje.
Mensen, dieren of dingen die bewegen kunnen lastig zijn voor je panorama. Als ze bewegen in de richting waarin je je camera draait dan kunnen ze op meerdere foto's voorkomen. Als ze traag in de andere richting bewegen kan je ze soms ook twee keer aantreffen. Het eenvoudigst is het als alles doodstil staat.
De hond is verdwenen maar ik ben lelijk de kluts kwijt. Ik wis de foto's van het laatste rondje maar dan verschijnen er wandelaars in twee takken van de driesprong. Bovendien zijn er opeens veel kleine wolken, het licht verandert voortdurend. Ik geef het op, dit wordt niks.
Richting huis, maar eerst nog even naar AH. Ik koop twee venkelknollen die samen ongeveer evenveel kosten als eentje van Lidl. Mijn wereldbeeld is ernstig geschokt.
Thuis toch maar even kijken hoe het panorama eruit ziet. Nou, die fiets is zwaarbeschadigd, en hemel en aarde...
dinsdag 10 april 2007, 06:06 lees reacties
We waren al lang niet in de Americahal in Apeldoorn. Daar is nu een vlooienmarkt, er heen, dus. Ter hoogte van Uddel gaat het benzinemetertje naar het rode vakje wijzen, maar ik weet daar een benzinepomp. Ik was daar ongeveer veertig jaar geleden voor het eerst, zonder benzine en zonder geld. Nu kom ik weer zonder geld maar met een pinpas en die moest veertig jaar geleden nog uitgevonden worden.
Welke reisje ik maakte, toen, weet ik niet meer, wel dat de pomphouder bereid was benzine op de pof te leveren met mijn horloge als onderpand. Dat horloge was niet bijzonder waardevol, maar het had toch wel iets in de buurt van 75 gulden gekost. Een liter benzine kostte ongeveer een kwartje, voor een tientje had je een volle tank. Een dag later had ik wel geld (vraag me niet waarvandaan, ook uit de muur halen bestond nog niet) en ik kon mijn horloge bevrijden.
Nu heb je een horloge voor een tientje dat veel beter loopt dan dat vorige. Nu kost een tank benzine €40, die ruil met het horloge zou nu nooit meer lukken. Toch wel fijn, die pinpas.
Op de vlooienmarkt zie ik, tamelijk aan het begin, een heel mooi klein verrekijkertje. Ik koop het niet want dan moet ik het aldoor meedragen, ik probeer wel de kraam te onthouden. Als ik de helft gezien heb kom ik Sneeuwuil tegen die nog niet op de helft is, er zijn nu eenmaal veel meer kleren dan interessante apparaatjes op de vlooienmarkt. Ze heeft bovenstaande plaat aangeschaft, we zijn het er over eens dat het erg mooi getekend is. Maar is het een echte tekening of een reproductie? Hoe dan ook, ik ga hem even naar de auto brengen, rondslepen met iets wat achter glas is ingelijst remt de vlooienvreugde.
Ik bekijk de andere helft van de markt, ik zie wel kijkertjes maar niets aantrekkelijks. Dan terug naar het eerste kijkertje, het is er nog. Ik kijk er door en begrijp meteen waarom het er nog is. Het beeld heeft een vreemde vaagheid, het is niet duidelijk wat er mis mee is. Sommige defecten aan kijkers zijn door een min-of-meer deskundige makkelijk te herkennen, de repareerbaarheid is dan ook in te schatten, maar deze hoef ik niet.
Sneeuwuil werd zo lang aan de praat gehouden door een verkoopster dat ze nog een kwartiertje langer mag, ik ga alle fototoestellen nog maar eens bekijken. Prachtige spiegelreflexen, met alle lenzen die je maar bedenken kunt erbij, ze liggen door elkaar in een doos onder een kraam, bijna niets meer waard. Dan is ook dat laatste kwartier om, we gaan naar huis.
Dit is de ondertekening van de poezenplaat, maar wat staat er nou? Ik probeer eens wat met Google, Maas Stage levert met moeite één plaatje op. Iemand die zo goed tekent, die moet beter te vinden zijn. Nog maar eens wat proberen, maar dan zijn er bezoekers.
Iris en Auke waren ook in Apeldoorn, maar dan bij Corrie, nu zijn ze hier. We bespreken weer ongeveer alles, onder meer Ray Kurzweil en digitale camera's. Voor Ray, zie 11 feb. jl. Een van de punten van Ray is dat allerlei ontwikkelingen niet lineair maar exponentieel verlopen. Een aardig voorbeeld van exponentieele ontwikkeling zijn digitale camera's. Mijn eerste digicam uit 2000 kostte meer dan het dubbele van de tweede uit 2007. Die tweede heeft twee keer zoveel pixels, twee keer zoveel zoom, kan tien keer zoveel foto's onthouden, is tien keer zo snel, enz. enz. We bekijken dus ook de camera. Auke maakt de foto rechts.
Echt vlijmscherp is 't niet, stond de camera nog op 'macro'?
We bespreken ook nog het kro-programma 'Het zesde zintuig'. Leuk programma, maar Auke wil er niets van weten. Ik wel, maar ik lees er dit bij (maar dat zeg ik niet tegen Sneeuwuil).
maandag 9 april 2007, 06:41 lees reacties
Wij wonen ruim honderd meter van het politiebureau, je zou verwachten dat het hier wemelt van de agenten maar nee. Hoogst zelden zie je er eentje rijden op een scootertje in politiekleuren, die schrijft graag parkeerbonnen. Nu, de vroege morgen van de eerste paasdag, staat die auto in ons uitzicht, er zal wel heel wat aan de hand zijn.
Bekijk de foto goed, de deur staat open, de bestuurder is er uit gestormd. Na enige tijd komt hij terug, gevolgd door een man die we kennen als 'de roker'. Die heet zo omdat hij binnenshuis niet mag roken, daarom doet hij het buiten, zo ongeveer waar nu die politieauto staat. De roker neemt plaats in de rode auto, rijdt weg en parkeert de auto ergens anders, de politie verdwijnt. Mysterieus.
Dan gaan we zelf in ons autootje zitten, we zien de plaats delict vanuit een andere hoek. De roker had geparkeerd op een invalidenparkeerplaats, en dat op eerste paasdag. Goed dat er zo streng gehandhaafd word! Wij rijden naar Rheden.
Die kale man rechts in beeld is Sneeuwuils oudere broertje Bert. Hij had al weinig haar, maar hij ondergaat nu een chemokuur met, naar het lijkt, goed resultaat. Links op de foto Tanja met een dochter, buiten beeld Tanja's echtgenoot en hun andere dochter. Middenin Ina, de vrouw van Bert en de moeder van Tanja. En dan is Nienke er ook nog. Zie 6 nov '06 als je wilt weten wie die laatste is.
Het gesprek wordt voornamelijk gevoerd door de vier volwassen dames, veel over kralen en katten. Tanja had twee katten, broers en/of zusters, die samen één hersen hadden. De domste liep altijd achter de slimste aan. Die slimste werd overreden, toen was de domste over, zonder hersen. Er wordt een afspraak gemaakt dat Tanja met dochters in Suikervlied komt zodra een volgend nest vier weken is. Onzeker wanneer dat zal zijn.
Ina maakte veel bronzen beeldjes, maar ook keramiek en schilderijen. Dit ding hierboven is haar laatste werk, op papier, ingelijst achter glas. Ik heb m'n best gedaan, maar het is ook een beetje een foto van Sneeuwuil c.q. een zelfportret geworden.
Een detail zonder geglim, het lijkt Jeroen Bosch wel. Wel wat vrolijker dan Bosch. De tekening wordt gedeeltelijk bepaald door structuren in het papier. Meer kunst van Ina op haar website.
Heenweg over de zeer drukke snelweg, terug laat ik TomTom de kortste weg zoeken. Die blijkt veel minder druk en daardoor weinig minder snel te zijn. Zou de gemiddelde TomTommer wel weten dat dat kan, kiezen tussen kort of snel?
zondag 8 april 2007, 06:17 lees reacties
Met mijn slechte geheugen moet ik veel noteren. Snel noteren ook, voor ik het vergeten ben. Ik krijg soms een tweede kans, dan flitst een vergeten feit weer even langs.
Het woord van de maand maart was: reltoerist, dat van april: weigerambtenaar. Je zou kunnen denken op 8 april al een woord van de maand, we hebben nog ruim 70% maand te gaan. Maar dat komt door Holleeder, dat heet in 't jaar 7 al het proces van de eeuw. Ze moesten eens weten wat er allemaal nog komt...
Mijn laptop staat nooit op mijn lap maar op een plank. Sneeuwuil heeft nu ontdekt dat een plank erg fijn is. Omdat haar en mijn stoel een tweeling zijn past de plank ook op haar stoel: ik ben mijn plank kwijt.
Sneeuwuil stuurt mij met zachte dwang naar Gamma om materiaal voor een kopie van de plank te kopen. Bij Gamma zijn er talloze plakkaten die melden dat ze vandaag 10% korting op alles geven. Alles, dat is de hele inventaris met het pand, zelfs met 10% korting lijkt me dat nog wat begrotelijk. En je krijgt wel erg veel snuisterijen die je nooit nodig hebt.
Binnen blijkt dat je 'alles' niet zo letterlijk hoeft te nemen, ook op één stukje hobbytriplex krijg je die 10%. Dat triplex is een plaatje van 122x61, uit ervaring weet ik dat mijn arm+hand 62 centimeter lang is. Ik wandel naar huis, mijzelf verwijtend dat ik een regenrisico neem. Maar het Opperwezen is het eens met het plankenplan, er valt geen druppel. En dat terwijl het Opperwezen toch al zoveel aan z'n Kop heeft met de Paasdagen (en aan z'n Handen en Voeten als ik goed ben ingelicht).
Ik heb Sneeuwuil's plank overgetrokken op mijn nieuwe plaat, netjes uitgezaagd, randjes geschuurd. Nu eist Sneeuwuil dat ik hem net zo blank lak als haar plank. Ik vrees dat dat nog even moet wachten, tot derde paasdag of zo. Hij doet het zo ook wel, bij het tikken van deze tekst staat de laptop op mijn eigen nieuwe plank.
Nou nog even over vogelfoto's. We hebben in de herfst in de voortuin een pindanet gehangen. De hele winter waren er nul bezoekers, maar nu begint men belangstelling te tonen. Ik probeer door het dubbele glas een mees te fotograferen. Ik maak in de gauwigheid twintig slechte foto's. Z'n snavel moet op de foto, op veel foto's zie je niet eens een mees. Zie je een snavel dan is juist die foto onscherp. Je zou zo'n mees wel dood willen slaan en dan in de goede stand op dat net plakken. Tegen dat je daar mee klaar bent is het licht weg, als het al zou lukken die mees te vangen. Een echte vogelfotograaf heeft kennelijk meer geduld dan ik.
Slakken, die hebben we veel, meer dan vogels. Ik wordt slakkenfotograaf.
zaterdag 7 april 2007, 06:07 lees reacties
Okkie vertrouwt ons badkamertje niet meer, nadat ze het panorama daarvan gezien heeft. Niet helemaal zonder reden, er zitten wat vreemde verschijnselen in dat plaatje.
Het panorama-programma doet z'n best om alle fotootjes aan elkaar te plakken. Soms heeft een foto te weinig markante punten, dan lukt het niet. Je mag het dan zelf proberen, meestal lukt dat wel. Erger is het als het programma denkt iets goed aan elkaar te hebben geknoopt, dan zie je pas achteraf dat het niet helemaal perfect is. Ik zet het foute plaatje dan op een tweede computer terwijl ik op de eerste pobeer terug te vinden waar de onvolkomenheden zitten. Drie uur achter elkaar bezig zijn is dan niks...
Later fiets ik door het bos, ik zie twee zwijntjes achter elkaar aan rennen. Tegen de tijd dat de camera schietklaar is zijn ze al achter de horizon. Dan maar een bolvormig panorama uit de hand, eens zien of dat lukt.
In Elspeet blijkt een snuffelhal te zitten, dat was me niet eerder opgevallen. Hij valt niet tegen, behalve de gebruikelijke troep relatief veel technisch spul, zelfs een mechanische rekenmachine die niet in mijn fietstas past. Iets om te onthouden.
De gemeente Ermelo doet er veel aan, het interessant maken van het marskamp. Een vage wal, afkomstig uit een net zo vage greppel, in ruitvorm. Dat is een Romeins marskamp, lang geleden heeft een legioen daar een paar dagen doorgebracht. Er is echt helemaal niets aan te zien, bovendien wordt het doorsneden door een autoweg. Nu is er deze Romein op de gerestaureerde wal gezet. Hij lijkt me van beton gegoten. Ik vind het niks maar het vult m'n log lekker.
Thuis. Ik probeer of de bosfoto's een goed panorama opleveren. In principe wel, er zitten erg veel markante punten in een bos, maar ik heb niet genoeg foto's gemaakt (vooral boven- en onderaan, zie foto. Die rare zwarte randen, dat moet bosbodem c.q. boshemel zijn...) Sommige foto's overlappen erg veel, andere niet of nauwelijks. Een 360° panorama uit de hand is geen probleem, een bolvormig idem vereist meer discipline. Volgende keer beter...
vrijdag 6 april 2007, 06:24 lees reacties
Al die boomwortels had ik al eerder gezien, toen was het een tamelijk armoedig zootje. Nu zijn er een heleboel frisse, nieuwe, bijgekomen. Ik vind ze wel leuk, maar wij hebben er geen plaats voor. Bovendien zouden de katten er waarschijnlijk een trapje voor over het schrikdraad in zien. Zie het bordje als je zoiets wilt bestellen. Pieper is nogal een populaire naam voor dit soort bedrijfjes.
Nou maar weer eens wat vogelfoto's, voor de variatie afgewisseld met wat hazen: klik
Als er een veer naast het pad ligt dan stop ik met piepende remmen, Al Poontah houdt erg van veren. Nu ligt er een komplete dooie eend, met een vleugel verleidelijk uitgestrekt. Dat zou voor maanden veren opleveren, hele mooie, ook dat nog. Ik heb er wel een beetje zin in, maar je bent wel iets moois aan het slopen. En dat met je blote handen, toch maar niet...
Als 'ie nou die E weggelaten had dan had er nog een D achter gekund. Eigenlijk is de tekst zo sterker. Dat tweede bord, over de schuur die open is, dat deed mij een pad inslaan tussen twee schapenweitjes door. De schapen zijn geen bezoekers gewend, ze beginnen enorm te blaten. Ik kom bij een schuur waarin een groot vat gevuld met harken staat, verder niets.
Er verschijnt een mannetje, ik vraag welke schuur er open is, hij antwoordt: "alle, alles is te koop!"
Er blijken inderdaad meer schuren open te zijn, met erg veel vage troep. Een heel aardig huis staat er ook, dat zou ik wel willen, maar dan zonder al die schuren. Of nee, the middle of nowhere, te ver van Aldi en Lidl...
donderdag 5 april 2007, 06:12 lees reacties
Ik zette vorige maand mijn oude Canon S20 op Marktplaats. Dat leverde wel kijkers maar geen kopers op. Die advertentie wordt steeds meer ondergesneeuwd door nieuwere aanbiedingen. Marktplaats wil 'm wel weer bovenaan de lijst zetten, maar daarvoor moet je €1,30 betalen.
Er is een andere oplossing: advertentie verwijderen en opnieuw plaatsen. Dat deed ik, met iets andere tekst, onder meer een vraagprijs van €30. Dat leverde meteen al twee reacties op, een bod gelijk aan de vraagprijs en een mailvraag. De mailert biedt ook, €31.
Mooi weer, tamelijk koud, ik fiets naar Harderwijk. Er is een grote groep ganzen op het gras naast het fietspad, ze zijn aan het grazen, kijken nauwelijks op als je vlak bij ze bent. Ik maak een aantal best aardige foto's.
Leermoment: als je de EV instelling van de camera op +2 zet dan onthoudt hij dat, ook als je 'm uit en weer aan zet. Resultaat: een reeks sterk overbelichte foto's. Oplossing: hierheen sturen, betere oplossing: alles wissen.
Over vogels gesproken. In de tuin, waarschijnlijk in Rotterdam. Ik wil naar Rotterdam verhuizen!
Weten jullie Elvire nog? De raad die Sneeuwuil gaf heeft ze opgevolgd: Roy is de laan uit! Maar nu mailt de mailert nog eens, nu met een bod van €35, ik mail OK terug. Hij komt meteen, blijkt zo ongeveer om de hoek te wonen.
Ik heb nieuw zakgeld!
woensdag 4 april 2007, 06:09 lees reacties
Het gaat nu heel goed, bolvormige panorama's maken. Ik neem tien foto's, ik moet de camera dus telkens 36° draaien om helemaal rond te gaan. Dan laat ik hem 30° naar boven kijken, dan neem ik weer tien foto's. Dan nog eens omhoog, vervolgens twee rondjes waarbij hij naar beneden kijkt. Ik heb dan niet minder dan vijftig foto's. Tenslotte 90° omhoog, dan heeft het geen zin om meer dan één foto te nemen. Nou moet 90° naar beneden nog, dat zou een foto van het veelbesproken ijzerwerk+statief worden, die moet ik dus 'uit de hand' nemen.
Het zwakke punt in deze procedure is de mensch. Het sluiterknopje van de camera heeft twee standen, 'half' en 'heel', net zoals dat bij alle hedendaagse camera's het geval is. Ik denk na een aantal foto's soms dat ik met 'half' al een foto heb genomen. Als ik klaar ben, met die 52 foto's dan blijkt de camera er 46 (ik noem maar wat) in z'n binnenste te bergen. Nu uitzoeken wat ontbreekt, dat is geen menschenwerk.
Een sterk punt is het programma dat alles aan elkaar knoopt. Het blijkt dat de volgorde van de foto's er niet toe doet, het programma zoekt zelf uit wat aan elkaar hoort. Meestal gaat dat zonder ingrijpen goed. Het programma is freeware, gemaakt door enthousiastelingen, heel leuk.
Het allerzwakste punt is dat ik geen kamer met een interessant plafond heb. De vloer is ook niet zo fascinerend...
Naar de bibliotheek, boeken terugbrengen. In de bibliotheek zat al geruime tijd een gat waardoor je geleende waren naar binnen kon gooien. Nu zijn er twee gaten, bekleed met roestvrij staal, met een computerscherm erboven. Alleen, het zijn geen gaten maar open dozen. Als je je boek in zo'n doos stopt dan blijkt het toch een gat te zijn: de bodem opent zich op magische wijze, het boek verdwijnt en de bodem sluit zich weer. Ik heb nog een boek, hetzelfde gebeurt. Op het beeldscherm verschijnen de titels van de ingeworpen boeken, mèt een mededeling over de boete (geen).
Even naar binnen, de tijdschriften lezen. Het was me al eerder opgevallen dat er tijdschriften ontbreken, waarschijnlijk moeten ze geld sparen om al die roestvrijstalen gaten te kunnen betalen. De 'Modelbouwer' is er nog, maar 'Fiets' is er niet meer. Nou je het zegt, alles onder de M is weg, wel 'Margriet' geen 'Libelle'. Ik begin te vermoeden dat er iets anders aan de hand is.
Ja, het blijkt dat er nog een rij tijdschriftenkasten is opgericht, aan de andere kant van de ruime ruimte. Alles van A tot en met L is er, er zijn niet minder maar juist meer tijdschriften. Blijft de vraag waar ze al die roestvrijstalen infrastructuur van betalen...
dinsdag 3 april 2007, 06:01 lees reacties
De wind waait weer uit Nunspeet, ik fiets erheen via een heel andere route (zie ook 28 maart). Op het fietspad zit een salamander, heel stil. Ik keer mijn fietsje om er een foto van te maken. Dan zie ik pas dat het twee halve salamanders zijn, niet meer echt leuk voor een foto. Verder. In Nunspeet is het Veluwe Transferium, gekenmerkt door een uitkijktoren. Ik beklim de toren om een panoramafoto te maken.
Dat valt vies tegen. Nunspeet is best aardig om doorheen te lopen maar van boven is er geen klap aan. Tenzij je erg van bouwkranen of saaie stations houdt. Bovenstaande foto maakt het erger dan het is, om ruimte te sparen is hij extreem gecomprimeerd. Ook zie je maar 180° van de hele cirkel. Maar de andere 180° zijn allemaal hetzelfde, boomtoppen met nauwelijks een vergezicht:
Als plaatje wel aardig, maar een 180° panorama zou minstens zes keer vrijwel hetzelfde plaatje bevatten.
Nog een optie is naar beneden kijken. Deze blik is vooral interessant als je van taxibusjes houdt. Nou hou ik daar wel een beetje van, maar deze overdosis, daar heb ik niet om gevraagd.
Je kunt mensen wel goed in de gaten houden. Dit ziet er uit als een groepje vakbondsleden die een actie aan het plannen zijn. Uiterst rechts, dat zou best Astrid Agnes kunnen zijn. Er is een Nestlé fabriek in Nunspeet...
Beklimmen van de toren is niet populair, ik ben de enige bezoeker. Als ik weer afdaal is er een mannetje dat net aan de klim begint, verder is er geen mens. Je hoeft ook helemaal niet te klimmen, in het toegangshuisje is een tv-scherm dat continu het beeld van een ronddraaiende camera bovenop de toren laat zien. Die camera staat nog wat hoger dan het hoogste punt wat je als bezoeker kunt bereiken.
Ik fiets verder, een stukje richting Vierhouten, dan richting Stakenberg, dan richting Ermelo. De houthakkers zijn zo ongeveer klaar na de storm. Het bos is in mootjes, alleen de mootjes moeten nog opgehaald worden. Ik vermoed dat er wat teveel aanbod van mootjes is op dit moment...
maandag 2 april 2007, 06:38 lees reacties
Het is allemaal de schuld van Tartini. Om de Duivelstriller van een cassettebandje op een cd te krijgen knutselde ik een kabel (zie 25 februari). Dat kabeltje werkte, maar de muziek viel tegen, we hebben die opname niet gebruikt. Maar het kabeltje hing nog steeds voor het grijpen, ik had het wel eens netjes op kunnen bergen.
Nu stond ik opeens met één voet in een lus die het kabeltje helemaal eigenhandig gemaakt had. Mijn andere voet kwam daarom niet op de plaats waar ik hem gedacht had maar op een onderdeel van het uitgeklapte statief. Daar brak een metalen onderdeel dat van plastic bleek te zijn. Een spalkje en wat bisonkit waren nodig om dit weer te verhelpen.
Het ijzerwerk voor de bolvormige panorama's is klaar, het werkt goed maar niet helemaal goed genoeg. Kleine modificaties zijn nodig. Eerst maar eens even naar buiten, de ijzerwinkel is jammer genoeg dicht.
De larix is opeens enorm groen en er zijn opeens erg veel mensen in het bos. Door de minder gebaande paden te kiezen heb je geen last meer van de fietsers, de wat verdere paden hebben ook met de wandelaars afgerekend. Ik wil een foto van een hert maken, maar er is geen hert. Dan maar een zwijn, maar er is geen zwijn. De zandhagedis, die noem ik maar niet eens maar er is zelfs geen mier te vinden. Daarom behelp ik me met die larix, die staat tenminste stil.
Weer thuis, er is bezoek van Noëlle met haar vriendin Sabrina. Sabrina wil alles weten over 'low-carb', wij willen daar graag reclame voor maken. We doen het al een hele tijd, het mijden van koolhydraten. Even rekenen, we wonen ruim drie jaar hier, we waren er in Elburg mee begonnen, een kleine vier jaar dus. Wat vliegt de tijd...
Die Friese Stabij, daar staan nou negen Stabijtjes bij. Zie donderdag j.l. als je er eentje wil, ze kosten slechts €150, zonder stamboom.
zondag 1 april 2007, 06:02 lees reacties
Een probleem met Marktplaats is dat de transportkosten van je handel vaak die van de handel zelf evenaren, zoniet overtreffen. Sneeuwuil kocht een boek in Amersfoort, de verkoopster vroeg zich af of ze het zou komen brengen. Dat leek ons wat al te dol, bovendien willen we altijd wel even naar de Kringloper in Amersfoort, we gaan het boek halen.
De verkoopster is tussen 13:00 en 13:15 thuis, dat vereist een strakke reisplanning. De Tomtom voorspelt een reistijd van 43 minuten, we rekenen drie kwartier, we doen het in 35 minuten, zijn dus te vroeg, maar ze is al thuis. Doe je je best iets goed te regelen, dat mislukt en dan gaat het toch nog goed. Dat doe ik nooit meer, strak plannen.
Het boek ziet er als nieuw en ongelezen uit, stofomslag en nog zo'n extra randje papier, smetteloos. Ze zal het toch niet gejat hebben? Nee, ze studeert (nederlands?), de schrijver kwam op bezoek, daarom kocht ze het boek. De schrijver viel tegen, daarom wil ze het boek ook niet meer. Zou ze zoiets OV-jaarkaarterigs hebben of is die afgeschaft? Zou wel haar brengbereidheid verklaren.
De Kringloper. Sneeuwuil gaat op zoek naar kopjes zonder oor en naar kleren. Ik zoek apparaatjes in het algemeen en foto-statieven in het bijzonder. Ik vorder aardig met het ijzerwerk voor mijn panoramaproject, maar ik zit nog een beetje met één onderdeel. Dat zou ik best van bepaalde soorten statieven kunnen stelen, maar niet van de types die de Kringloper aanbiedt.
Ik kan niets vinden, Sneeuwuil wel. Ik ga in de auto zitten, het zojuist gekochte boek lezen. Het is geschreven door een landgenoot van de MUA, vandaar onze belangstelling. De eerste hoofdstukken vind ik ok, die studente zeurt maar wat. Intussen bedenk ik een oplossing voor genoemd ijzerwerk. Een iets andere constructie, die geen nieuwe investeringen met zich mee brengt.
Sneeuwuil verschijnt, met kleren maar ook met twee heel mooie koffiekopjes zonder oor. Tevreden naar huis, ik maak de constructie die ik bedacht, nu ben ik helemaal tevreden. Sneeuwuil is ook heel tevreden, de gekochte kleren zijn veel goedkoper dan op Marktplaats. Ze overweegt nu om ze weer met dikke winst op Marktplaats te verkopen...
Nog even naar maart?