frankslog
naar dec '06?
donderdag 30 november 2006, 06:26 lees reacties
De zonnestand van eind november met de temperatuur van half september suggereert mij dat het 18:00 is. Ik moet dus heel hard fietsen om nog enigzins op tijd thuis te komen. Dat, terwijl ik toch wel weet dat het 15:00 is.
Ik fietste naar Vathorst. Hoe je in Nijkerk komt, dat weet ik wel, ik hoefde dus maar een klein stukje van de Michelin routebeschrijving te onthouden. Ik vind de genoemde straat, maar die is versierd met het bordje voor 'doodlopende weg'. Even verder is nog een weg die er wat minder doodlopend uitziet. Die komt uit op een viersprong. Twee van de vier wegen zijn alweer gemarkeerd als doodlopend, de derde daar kom ik net vandaan, de vierde lijkt ook dood te lopen.
Er gaan meerdere fietsers die vierde weg op. Ze verdwijnen ergens bij het talud van de A28, het is niet duidelijk waarheen. Een bodemloze put misschien? Ik ga maar eens kijken.
De A28 ligt hier nogal hoog omdat hij over de spoorlijn moet. Er blijkt een minstens zo hoog stuk particuliere geluidswal voor te liggen, daarachter is een klein tunneltje, daardoor verdwenen die fietsers, daardoor verdwijn ik ook. Ik kom meteen op het bouwterrein wat Vathorst nog grotendeels is. Via allerlei tijdelijke wegen vind ik het punt dat ik j.l. vrijdag vanuit de trein zag, het blijkt vlakbij het station Vathorst te zijn:
Weteringkade
Je moet al die rommel op de voorgrond wegdenken. Daarvoor in de plaats denk je een gracht, dan heb je ongeveer wat het moet worden. Elders zijn de grachten al klaar, omdat er nog steeds gebouwd wordt is het waterpeil nog wel zowat een meter te laag. Ik denk dat het best aardig kan worden, het lijkt nu al een beetje op het KNSM-eiland. Moet je wel IJ vervangen door wei.
Leest Wout dit log wel eens? Ik hoorde hem eens belangstelling voor follies uitspreken. Net buiten Vathorst, bijna tegen de A28, is er eentje. Het bouwwerk is enigzins in verval maar dat vermindert de charme niet. In Google Earth (duurt even, werkt alleen als G.E. geïnstalleerd is (de moeite waard!)) is het ook heel mooi als je niet weet dat de A28 en de spoorlijn net buiten beeld zijn. Eventuele kijkers moeten snel zijn, de bouwer is onlangs overleden, het bouwsel wordt gesloopt voor een afrit van de A28.
Ik fiets verder, via een iets andere route. Nijkerk blijkt een mij onbekende nieuwe buitenwijk te hebben, lijkt wel wat op Vathorst. Nu ik erover denk, Putten heeft ook zo iets. En Harderwijk. Nee, Ermelo niet.
Donkere wolken pakken zich samen, de zon is al uren aan het ondergaan, is nu onzichtbaar. Ik fiets nogal snel met de wind mee, maar de wolken zijn toch nog wat sneller. Spannend of ik droog thuiskom.
Achteraf helemaal niet spannend, er vallen twee uur later drie druppels...
woensdag 29 november 2006, 06:29 lees reacties
De PTT-KPN-TPG-TNT kent tegenwoordig, net als UPS, 'track and trace'. Sneeuwuil verwacht een pakje uit Utrecht. Dat pakje heeft een streepjescode waardoor de TNT computer het herkennen kan. Telkens als de TNTers iets met dat pakje doen wordt het gescand zodat de computer steeds weet hoe het er mee gaat. Als je die streepjescode weet dan kan je de computer vragen om de hele geschiedenis te vertellen. Wat blijkt: het fileprobleem kan worden opgelost.
Het pakje gaat namelijk van Utrecht naar Amsterdam. Vervolgens gaat het van Amsterdam naar Zwolle. Daar is het nu, hoe het in Ermelo gaat komen is nog niet duidelijk. Ut-Ams=60 km, Ams-Zwl=119 km, Zwl-Erm=44 km, 60+119+44=223 km. Ut-Erm=54 km, een kwart van wat TNT de beste weg vindt...
Nu even naar de Schoenenreus. 25% korting is mooi maar voor Sneeuwuil niet mooi genoeg. Als zij nou iets duurdere schoenen koopt dan krijgt zij die 25%. En 25% van iets duurders is meer, dat is voordeel nummer 1. Bovendien krijg ik dan 50% korting, voordeel nummer 2. Mijn schoenen kosten dus geen 22,95 maar 29,95/2=14,97. Dat vind ik nog erg veel geld maar dat schijnt tegenwoordig normaal te zijn.
De krolsheid van Froukje is een probleem voor haar, voor ons en voor de katers. De katers willen er wat aan doen maar verder dan de voorgeschreven nekbeet komen ze niet. Wij worden gek van de geluiden die ze maakt en zelf weet ze ook niet hoe ze het heeft. Sneeuwuil had ergens opgevangen dat je met een stomp voorwerp in de juiste opening de eisprong kunt opwekken. Dat wil ze proberen, maar hoe stomp is een stomp voorwerp?
Volgens Miranda een stopnaald. Ze zal wel een omgekeerde stopnaald bedoelen, maar dan nog. Sneeuwuil besluit de koortsthermometer te nemen. Katten hebben een ingebouwd mechaniekje, als je ze bij hun nekvel pakt houden ze zich erg koest. Als ze pasgeboren zijn dan wil Moeder ze nog wel eens verplaatsen. Dat doet ze door de kinderen in hun nekvel te pakken. Kinderen die te erg tegenstribbelen zijn door de evolutie verwijderd, de hedendaagse kat heeft dus die nekgreepreflex.
Ik pak Froukje bij haar nekvel, Sneeuwuil zoekt de juiste opening aan de achterzijde. Dat blijkt te lukken, Froukje slaakt de zeer herkenbare kreet. Froukje is hierna een stuk rustiger, maar we moeten de behandeling nog wel een paar keer herhalen. Zes eieren is heel gewoon voor een poes, we weten niet of die eieren alle zes tegelijk springen. We weten ook niet of ze nou schijnzwanger zal worden. Waarschijnlijk niet, bij al haar experimenten met katers gebeurde dat ook niet.
Nu Bontje weer eens, de bevalling kan elk ogenblik beginnen!
dinsdag 28 november 2006, 06:28 lees reacties
Nog even over smarties. En nog even over Bontgoed: de site werkt nu vrijwel hetzelfde als je kijkt met Internet Explorer, Firefox of Opera. En Sneeuwuil d'r e-mail doet het ook weer.
Ik fiets een rondje door bos en hei. Ieder jaar is het weer verrassend om het bos zonder blaadjes te zien, op een heel andere manier mooi. Aan het eind van de Poolseweg is een nieuw bord, gemonteerd op een dikke eiken plank. Je kunt je voorstellen dat er uit een toch omgewaaide eik zo'n plank gezaagd werd. Die moest eerst twee jaar drogen, dan door de vlakbank, gevolgd door eindeloos schuren. Daarna de eerste laag blanke lak, schuren, nog een laag. Dan nog eens nat schuren en aflakken. Prachtig!
Het geheel bestaat uit twee dikke planken, dat zie je niet op de foto. Die andere plank lijkt wel heel erg veel op de eerste. Het zou kunnen dat ze samen uit één boom gezaagd werden, maar dan zou je een spiegelbeeldige tekening verwachten. Ik zou de kopse kant wel eens willen zien, maar die is wel 2,5 meter hoog. Ik zou aan de onderkant kunnen kijken, maar om nou in die vochtige bladeren te gaan liggen...
Die knoesten die er in zitten, die hebben ze wel heel glad gekregen, je voelt er niets van. Het is nu wel duidelijk: dit is een stuk kunststof gefineerd met plakplastic. Op de achtergrond, links, zie je het 'oude' bord, met dezelfde kaart van het Leuvenumse bos. Wel wat groter maar zonder de broodnodige tekst WELKOM! . Ik ben bang dat hier een doorgeleerde ontwerper aan het designen is geweest.
Wat er nu volgt is voornamelijk van belang voor Sneeuwuil. De hangkast in Suikervlied is zo ondiep dat de hangertjes er schuin in moeten. Zou je de hangertjes vullen dan gaan er hoogstens 15 in de kast. De hangkast in de kleine kamer is iets groter, daar krijg je misschien wel 16 hangertjes in.
(Ons 'echte' huis is zo vol met kleren van Marktplaats dat er iets moet gebeuren. De zomercollectie naar Suikervlied zou een oplossing zijn. En dan bij het ingaan van de zomertijd de zomer- en wintercollectie omwisselen. Beide collecties zijn dan gelimiteerd tot 31 stuks.)
Op de foto is een bus met rattengif zichtbaar. Waarom hebben we die? Er is in heel Suikervlied nog nooit een rat geweest, er zijn overal zeer solide betonvloeren. Naast de hangkast bevindt zich een legkast. Als we alle overbodige bussen opruimen dan kunnen we de legkast misschien zo samenpersen dat wat overblijft op de bovenste plank past. Dan maken we van die leg- ook een hangkast. Dat doen we dan ook in de andere slaapkamer. De beide collecties mogen dan 62 stuks omvatten, dat zou genoeg moeten zijn...
maandag 27 november 2006, 06:01 lees reacties
Bestaat er een partij tegen de Anglificering van Nederland? Toen dat kleine duitse autootje, de Smart, op straat verscheen had niemand daar met smart op gewacht. Kennelijk begreep iedereen 'smart' in het engels. Ik zag een bestelwagentje staan van de firma Smartfix. Denk nou niet dat die je Smart komt repareren, ook niet dat het hier een erg handig bevestigingssysteem betreft.
Het bestelwagentje is zodanig geparkeerd dat ik de achterkant zie. Die is versierd met een grote foto van een wanhopige dame. Ze lijkt hoofdpijn te hebben, 'smartfix' zal wel pijnbestrijding zijn. Ze beloven dat 24 uur per dag te doen. Als ik dichterbij kom wordt meer tekst zichtbaar, ze willen alleen maar je computer fiksen...
En dan zijn er nog smarties. Scroll vooral naar de alinea 'Trivia', de eerste regel!
Het bovenstaande is alleen maar bedoeld om een scherm vol te krijgen. Ik heb letterlijk uren besteed aan het netjes maken van die ronde klikdingen bij Bontgoed en Comies. Ik ben er nu wel tevreden over, het beeld wat Firefox oplevert is bijna hetzelfde als dat van Internet Explorer. Smartfix rekent €17,50 per kwartier, zou ik dat ook kunnen rekenen? Ik ben er minstens twintig kwartier mee bezig geweest. Met Opera is het nog niet helemaal perfect, nog meer inkomsten...
Het wordt nog beter: Sneeuwuil's computer houdt er mee op. Soms is onverwacht de accu leeg, dan hebben de katten besloten het laadsnoer te verwijderen. Soms hebben de katten een exotische toetscombinatie bedacht waardoor de computer geheel vastloopt. Nu werkt de e-mail niet meer, het is me nog niet duidelijk waarom niet. Dat het heel wat kwartieren inkomsten gaat opleveren is wel duidelijk.
Komt wel goed uit, geen e-mail. We moeten ons gaan bezighouden met de bevalling van Bontje en we moeten iets met Froukje doen. Op 8 november meldde ik haar krolsheid, dat is nog steeds niet over. Ze maakt geluiden waar wij niet goed van worden en zij waarschijnlijk ook niet. De Pil? Sterilisatie? Toch nog eens een kater? Maar eerst Bontje!
zondag 26 november 2006, 11:23 lees reacties
zondag 26 november 2006, 06:34 lees reacties
Feit is dat ik de onderliggende code van Bontgoed gebruikte voor de site van Miranda, de fokster van Froukje en Okki. Tekst en foto's zijn natuurlijk van Miranda zelf afkomstig. Behalve de foto van J. met Okki, die werd door Sneeuwuil gemaakt.
Er is veel gedoe geweest om de site op het www te krijgen. Ik had J. aangeraden met dezelfde provider in zee te gaan die ik voor Bontgoed nam, ene Wim. Wim heeft een éen à anderhalfmans bedrijfje, ik vrees dat het 'm enigzins over de kop loopt. Betalen lukte wel, de zaak naar zijn computer sturen lukte uiteindelijk ook maar daar hield het mee op. Na maanden gezeur toen maar een andere provider gezocht. Daar was het in enkele dagen voor elkaar. Van blijdschap zette ik daarom die link in m'n log.
Als Wim echt failliet gaat dan komt ook Bontgoed in de problemen, nu werkt het nog prima. Maar Miranda zal haar geld wel kwijt zijn...
De makers van websites hebben soms weinig oog voor de werkelijkheid. Ze kunnen uren zitten prutsen om een stukje tekst precies goed uitgelijnd te krijgen ten opzichte van een plaatje. De enige bezoekers van de site die dat opmerken zijn web-freaks die alleen daar oog voor hebben. De beroemde 80-20 regel gaat hier op: 80% van de tijd besteed je om het 20% van de bezoekers naar hun zin te maken.
De meeste lezertjes gebruiken Internet Explorer om dit te lezen. Als je niet weet wat je gebruikt, dan is het zeer waarschijnlijk Internet Explorer. Er zijn ook lezertjes die Firefox of Opera gebruiken. Die programma's doen alledrie vrijwel hetzelfde, maar je bent uren bezig om een website precies hetzelfde uiterlijk te geven als je 'm op die drie manieren bekijkt.
Het zou iets handiger zijn als de makers van IE, FF en OP hun programma's hetzelfde lieten werken, maar die hebben teveel ruzie met elkaar. Bontgoed z'n knoppen zien er zo uit met IE:
Dat is wat ik wil, maar FF maakt er dit van:
Nu ga ik nog wat uren prutsen om FF net zo te laten werken als IE. Dit alles in het besef dat het de kattenkijkertjes niets kan schelen. Sterker nog, ze merken het niet eens, dat knoppenverschil...
zaterdag 25 november 2006, 06:15 lees reacties
Met de trein naar Utrecht. Geen botsingen, geen berg stenen op de rails, zelfs geen minuut vertraging. Doel: de HCC-dagen. Voor een verslag van dat bezoek zou ik m'n tekst uit 2004 kunnen nemen. Uit die tekst van toen:
"Grote platte schermen zijn erg in de mode. De echt mooie, echt grote kosten ongeveer één kilo€".
Dat moet ik even aanpassen: die grote schermen van toen kosten nu ongeveer een kwart van de 2004 prijs of ze zijn nog eens twee keer zo groot. Omdat ik lid ben van de HCC krijg ik:
- een kop koffie
- een speculaasje
- drie dvd's met belangwekkende programma's
Verder niets te melden, of het zou moeten zijn dat het speculaasje misschien al voor de HCC-dagen van 2005 was ingekocht.
De terugreis verloopt net zo weinig spannend als heen, voor een weblog hoef je de trein niet te nemen. Het uitzicht is wel veranderd, bij Vathorst verrijst een grachtengevelwand. (Treinreizigers: tussen Amersfoort en Nijkerk naar het noorden kijken.) De laagstaande zon, een donkere regenlucht, en dan een Amsterdamse gracht middenin de polder. Bizar, maar het kan bizarder. Gelukkig had ik geen camera bij me, een foto door dat vuile treinraam was toch niks geworden.
Volgens Michelin is Emelo-Vathorst 20 kilometer met de fiets, die foto kan ik nog wel eens gaan maken.
Bijna thuis. De nieuwe buurman heeft nu de hele vloer eruit gebroken, dat wordt allemaal beton. Met vloerverwarming, dat wil ik ook! Omdat hij toch aan het zagen was zaagde hij ook alle bomen in de achtertuin om. Daar was niet veel aan verloren, maar hij krijgt wel een uitzicht dat ik liever niet zou hebben.
vrijdag 24 november 2006, 06:32 lees reacties
Even een paar punten:
- Het eerste wat een nieuwe regering moet doen is een wet aannemen. Een wet die verbiedt dat lijsttrekkers triomfantelijk blijven grijnzen als ze drie zetels verloren hebben.
- Als ik zou moeten kiezen tussen Pastors en Wilders, dan toch maar Pastors. Goed dat ik geen voorspellingen gedaan heb.
- Nog een wet die hoog nodig is. Het aantal zetels in de tweede kamer terugbrengen tot honderd. Partijen met minder dan twee zetels komen er niet in, hun zetels worden verdeeld over de partijen die het wel haalden.
- Voor taart kan je het beste bij de Christenunie zijn.
De halve donderdag ziek, zwak, misselijk. Geen avonturen. De buren vakten bouw, ik sliep er doorheen.
Nu weer OK, maar dus niets te loggen.
donderdag 23 november 2006, 06:28 lees reacties
Sneeuwuil gaat alle gekochte kleren verven, in twee kleuren. Daarvoor kochten we verf, maar we vergaten het zout. Ik weet niet waarom, maar je heb zout nodig bij het verven van kleren. Daarom nog even naar Lidl, een pakje zout van 500 gram kost €0,15. Dat is zò goedkoop dat ik ook nog maar even bij de bankschroefjes kijk. Die foto van gisteren vond ik op de Hobbysite. Let even op de prijs: €53,60, echt 100% identiek met het Lidl-ding. Nadeel: bevestiging met zuignap, op mijn houten tafeltje zuigt dat niet.
Die bankschroef is een aanbieding van vorige week, ze zijn nu bijna op. Vanwege die zuignap keek ik er niet zo goed naar maar nu zag ik dat er ook een ander model is, met klemschroef! Wat lege doosjes, uitgepakte bankschroefjes en wat bijbehorend klein spul. Ik verzamel alles wat volgens mij in de verpakking van een bs met klemschroef hoort in zo'n doosje en snel met dat en de twee pakjes zout naar de kassa.
Voor mij staat een dame die kattengrit gekocht heeft. Vroeger mocht je die in het karretje laten liggen. Omdat veel klanten de bodem van het karretje eerst met pakjes ontbijtspek belegden met daarop een zak kattengrit mag dat niet meer, alles moet op de transportband. Ik was teveel verdiept in m'n bs, anders had ik als grootverbruiker van kattengrit kunnen voorzien wat er ging gebeuren.
De transportband heeft, vlak voor de kassa, een vernauwing. Die vernauwing is van metaal, met een messcherp uitsteeksel. Bedoeling is de waren meer midden op de band te duwen, maar een zak kattengrit kan worden opengesneden door dat uitsteeksel. Gevolg: erg veel kattengrit op de band en een zak die moet worden afgevoerd. Dat gebeurde nu voor de zoveelste keer. Ik help opruimen, niet uit mensenliefde maar om eerder aan de beurt te komen.
Eindelijk is het zover: twee keer 15 cent voor het zout en €7,99 voor de bs! (Foto: de bs die een belangrijk deel van een robot in zijn bek heeft.)
Eigenlijk is het iets te makkelijk, maar er zijn er zoveel van, vooral de laatste week, dat ik even mijn zelfbeheersing verloor.
De hele avond verkiezingsuitslagen, daar word je wel een beetje gek van. Toen we Rosenmöller "ten principale" hoorden zeggen hebben we de tv uitgezet. Mooier wordt het toch niet meer.
woensdag 22 november 2006, 06:09 lees reacties
Er zijn van die dagen dat het niet echt wil lukken. Dagen, ik bedoel natuurlijk nachten. Dinsdagmorgen om 05:15 was ik zò wakker dat ik maar aan het stukje log ben gaan tikken. Dan nog wat foto's bewerken, die katten kunnen van die enorme flitsogen krijgen. Om zo ongeveer 08:00 zou ik nog wel even willen slapen maar dan zijn de bouwvakkers hiernaast alweer bezig.
Sneeuwuil geeft de katten hun ontbijt, ik was 8 bordjes af. (Dromdrosje is te chique om te ontbijten.) Nu mag ik m'n eigen ontbijt, de bouwvakkers maken nog steeds gedruis. Ik besluit naar Suikervlied te fietsen en daar nog een uurtje te slapen.
Dat doe ik, langs de kortste weg naar Suikervlied. Het is daar stiller dan ooit, er wordt nergens gebouwd, er wordt niet bladgeblazen, en worden geen takken versnipperd, er worden geen bomen gerooid. Ik weet niet wat er met Huub aan de hand is, maar ik vind het prima. Toch nog 10:15 als ik ga slapen.
Om 11:45 word ik wakker van een enorme regenbui. Je kijkt vanuit je bed zo tegen het schuine dak, als het hard regent hoor je dat wel, maar 11:45 is een mooie tijd. De regen was krachtig maar kort, ik vertrek naar het Hanengewei.
Even naar Lidl, onder meer een bloemkool verwerven. Weer thuis, als Sneeuwuil hoort dat die bloemkool maar €1,00 kost wil ze er nog drie. (Wij gebruiken bloemkool als low-carb aardappel in stamppotten.) Weer naar Lidl, de bloemkolen zijn op. Er is wel een bankschroefje met kogelgewricht, ook aantrekkelijk, maar het is geen bloemkool...
Nu is het 15:00, de bouwvakkers zijn doodstil. Ik heb in totaal 05:15+01:30=06:45 uur geslapen, ik wil eigenlijk nog wel even, maar dan hier, in het zijkamertje. Ik doe het, een van mijn mooiste eigenschappen is dat ik meteen inslaap zodra ik lig. Volgens Sneeuwuil zit er diep in mij het mechanisme van een slaappop.
15:15. De bouwvakkers zijn nog onhoorbaar maar de buurman zelve is aan de slag gegaan. Zo te horen slaat hij de tegels uit de wc. Een kwartiertje slapen helpt echt wel, vooral als je daarna ook nog een kop koffie neemt. Dat geeft me de kracht om het bovenstaande te tikken, maar nu is de koffie ui.........
Nog een beetje verder geslapen tijdens het 1e deel van het lijstrekkersdebat. Deel twee was amusant genoeg om me wakker te houden. Het slot was van grote schoonheid: Femke die Jan Peter vroeg hoe het met z'n normen en waarden zat in verband met de Irak-oorlog. Rouvoet, Halsema, Marijnissen, Bos, Rutte, Balkenende. Mijn volgorde van waardering van de lijsttrekkers in dìt debat.
dinsdag 21 november 2006, 06:13 lees reacties
Ik weet wel hoe het hoort, namelijk met steenwol, maar soms is piepschuim wel handig. Badkamertje en slaapkamertje isoleerde ik met steenwol, op minder interessante punten gebruikte ik wel eens piepschuim. Als je er een gipsplaat voor zet merk je het verschil toch niet.
Ergens, achterin een kast, kwam zo'n stuk piepschuim. Ik weet niet meer waarom, misschien waren de gipsplaten op, maar ik liet het zo, bloot piepschuim. Niet mooi maar achterin een kast hoeft 't niet zo mooi.
Dromdrosje is graag creatief bezig. Ze krabde al het behang er af voor zover ze daar bij kon. Ik ben haar gaan helpen, heb al het behang verwijderd en de muren geverfd. Dromdrosje had toen niet veel meer te doen, tot ze het piepschuim ontdekte. Daar kan je ook heel fijn in krabben, je krijgt dan allemaal kleine witte balletjes. Die balletjes kan je vervolgens door het hele huis verspreiden, erg leuk.
Zo'n regenachtige dag, dat is echt een dag om het huis een beetje op te ruimen. Alle witte balletjes verdwijnen in de stofzuiger, nu kom ik er toe de bron van die balletjes eens nader te bekijken. Ik moet er iets aan doen, maar een gipsplaat is wat onhandig te verwerken op die plaats. Ik haal drie plaatjes MDF, ontruim de kast, verwijder de kastplanken, maak de MDF op maat, breng de kastplanken weer aan, ruim de kast weer in.
Daar was ik ruim drie uur mee bezig. Ik wacht af wat Dromdrosje nu weer bedenkt. Intussen ga ik deze stomwijzer nog even doen: GroenLinks is het resultaat.
Laatste nieuws: alle katten, inclusief Bontje, zijn weer gezond!
maandag 20 november 2006, 06:01 lees reacties
Eric O., was dat nou voor of nà de mishandeling? Dat laatste feit was in oktober 2003 als ik goed heb opgelet. Even googelen op Eric: 27 december 2003, tot mijn verbazing. Ik ging ervan uit dat de overste Zwijgman ging hyperventileren omdat er weer iets misging en daarom 'geruchten' al ging melden. (Burgers zeggen 'overste Zwijgman', militairen 'de overste Zwijgman', waarom zou dat zo zijn?)
De generaal Berlijn gebruikte in Buitenhof het werkwoord 'bloemkolen' in de betekenis van 'voortwoekeren'. Lijkt me geen manier om Van Dale te halen, maar ik begreep het wel.
Als Wouter Bos in datzelfde Buitenhof nou eens gezegd had: "Ik reageerde misschien wat kort door de bocht toen ik zei dat minister Kamp geen knip voor z'n neus waard was". En dan de gebruikelijke bijzin over het afwachten van de resultaten van het onderzoek. Maar nee, hij bleef volhouden. Ik herinner me niet of hij de doofpot nog eens noemde, maar het zou kunnen.
Zou Wouter nou niet één adviseur hebben die dit onderwerp zag aankomen en toen adviseerde dat van die knip voor de neus wat af te zwakken? Of zouden al z'n adviseurs echt vinden dat Kamp niet deugt? Gelukkig heb ik 'm niet geadviseerd, stel je voor dat hij mijn voorkeurszin zou hebben uitgesproken. Dan zou ik toch nog zijn gaan twijfelen: Jan of Wouter...
Een overval. Romke en Leonard staan voor de deur. Ze komen hier met de een dag eerder aangeschafte Toyota Avensis. Dat moet een lesauto worden, Leonard begint per
Zien jullie wel dat Romke heur haar heel anders zit? En dat dat €50,00 kostte? Ik zag het niet...
Links op de foto zie je nog net een klerenhangertje met kleer. Het hele huis hangt zo langzamerhand vol met kleren van Marktplaats. En er komt nog steeds meer bij. Binnenkort moeten we een tuinhuisje erbij bouwen, voor de kleren of voor onszelf, dat is nog niet beslist. Een eindje verderop in de straat heeft iemand onder z'n hele huis een kelder met stahoogte uitgegraven, daar voel ik ook wel wat voor.
Maar dan wel een kelder met minstens twee etages.
zondag 19 november 2006, 06:53 lees reacties
Ik wilde een witte slang in de douche. Ik weet niet meer precies waarom, een of ander schoonheidsideaal vermoed ik. Witte slangen zijn van wit plastic vervaardigd. Aan beide einden hebben ze een witte wartel, een soort van moer. Deze wartel is ook van plastic en dat is niet sterk genoeg. Na korte tijd was de wartel aan de kraan-kant kapot. Je kunt zo'n slang uit elkaar peuteren en er een koperen wartel opzetten. Dat werkte, hoewel het enige afbreuk deed aan het schoonheidsideaal.
Gisteren, na ruim 1 jaar, brak ook de andere wartel, die aan de douche-kant. Die heeft een dubbele functie, niet alleen wartel maar ook passtuk voor de handdouche in de muurbevestiging. Met een koperen wartel krijg je de zaak wel waterdicht aan elkaar maar het wil niet meer aan de muur.
Naar Gamma. Boven de witte slangen hangen chroomkleurige slangen. De chroomkleurige in twee types, de duurste met 10 jaar garantie. Nu pas zie ik dat de witte slangen toch nog 5 jaar garantie meekrijgen! Natuurlijk heb ik dat bonnetje niet meer, ik koop een nieuwe dure slang. Het bonnetje wat ik nu krijg ga ik inlijsten, zodat ik het nog tien jaar lang kan vinden...
Op het Gamma-terrein staan houten borden op palen. Borden en palen duidelijk uit de bouwmarkt afkomstig. Het lijken wel borden voor verkiezingsposters, vanuit het Gamma-pand zie je de achterkant. Aan de voorkant blijken er heel goed bedachte Gammaposters opgeplakt te zijn. Jammer, geen camera bij me. Het internet biedt uitkomst, ik vind dezelfde posters in Vlissingen:
Niet erg leesbaar, deze foto, kijk maar bij de plaatselijke Gamma! Ik liep verder, kwam een groep allochtone kindertjes tegen. Dat is vreemd want die hebben we niet, in Ermelo, allochtonen. Dichterbij gekomen bleken het als Zwarte Piet geschminkte witte kindertjes, opeens waren we op weg naar de intocht van Sinterklaas. Ik nam gauw de eerste zijstraat, mij afvragend of die kindertjes nou geen identiteitscrisis zouden krijgen.
Naar huis, lekker probleemloos de slang monteren.
zaterdag 18 november 2006, 06:00 lees reacties
Weer even naar Putten, de dierenarts, nog wat Stomorgyl halen. Het begint nu aardig te werken, er is bijna geen diarree meer maar het is een kuur die je helemaal af moet maken. Wolfi kotst z'n pil uit en daarna z'n eten: die krijgt nu eerst een antibraakmiddel.
Die autobiografie van Ayaan is zeer fascinerend. Het eerste deel zou je als 'de avonturen van Ayaan' kunnen samenvatten. Het tweede deel ook, maar daarvan vind ik alles over de Islam het interessantst. Heb het bijna uit, maar ik moet nou even wat loggen.
Op minder dan een kilometer afstand van ons huis is een rotonde. Die is per fiets goed te nemen, ik kreeg tot op heden telkens de vereiste voorrang. Sommige auto's stoppen al als je nog over het voorgaande kwart van de cirkel fietst. Na die rotonde begint het bos. Je kunt dan een stuk van ruim 25 vierkante kilometers berijden zonder één verharde weg tegen te komen. Nou ja, de fietspaden niet meegerekend.
Ben je bereid zo nu en dan een verhard weggetje over te steken dan wordt het aantal vierkante kilometers bijna ontelbaar, in elk geval meer dan ik in één fietstocht kan behappen.
Qua herfstkleur een topdag. De bomen zijn het niet eens: sommigen hebben alles laten vallen, anderen willen nog wat blaadjes vasthouden. Ik probeer foto's te maken maar die zijn niks vergeleken bij de werkelijkheid. Nou ja, vergroot heeft het nog wel wat, die foto rechts.
vrijdag 17 november 2006, 06:28 lees reacties
Onze nieuwe buurman is uniek. Elke echte nederlander wil een schuifpui. Onze nieuwe buurman kocht een huis met niet één maar zelfs twee schuifpuien. Een heel echte nederlander dacht ik dus. Maar nu heeft hij beide schuifpuien eruit laten slopen en ze vervangen door kozijnen met een gewoon scharnierende deur met een gewoon raam ernaast. En geen kozijnen van tropisch hardhout maar van vuren, precies als de kozijnen die er 40 jaar geleden in zaten. Nog unieker kan ik me niet voorstellen.
Tussen deel A en deel B zitten ongeveer twaalf draden. Die kan je natuurlijk gewoon aan de delen A en B vastsolderen, maar mooier is het om er een stekkertje en een stopcontactje tussen te zetten. Beiden natuurlijk met minstens twaalf contactjes. Ik besluit in mijn fietstocht de electronicawinkel in Harderwijk op te nemen.
De winkelier begrijpt precies wat ik hebben wil, heeft dat zelfs in voorraad. Wel een ontzettend kleine voorraad, niet allemaal van dezelfde soort, wel in elkaar passend. Ik neem de hele voorraad, hij zegt helemaal uit z'n hoofd "tachtig cent". Dat is nog eens leuk boodschappen doen.
Nu wil ik naar de Toverberg. Ik fiets langs de kortste weg door Harderwijk naar het bos. De kortste weg is niet zo moeilijk omdat de keuze beperkt wordt door de beschikbare spoorwegovergangen en de beschikbare viaducten over de A28. Beide wegen doorsnijden Harderwijk. In het bos wordt het wat moeilijker, vooral omdat er geen zon is die helpt bij het koersbepalen. Dat enorme geblaf, dat zal "De Ark" wel zijn, die moet ik op enige afstand rechts passeren. Het lukt, ik vind het pad dat ik in gedachten had.
Midden op het pad liggen twee blikken. Ze lijken erg op de blikken met militaire rantsoenen, ze lijken ook ongeopend. Soms is iets dat wat het lijkt, dat is in dit geval zo. Ik wil ze fotograferen maar de accu van de camera werkt niet mee. Ik besluit ze in mijn fietstas te stoppen en de foto thuis in scene te zetten. Ik fiets verder.
Niet veel verder, want ik vind al weer iets. Een zaklantaarn in camouflagekleur. Groen met zwart, dat valt lekker op als het op een met beukenbladen bedekt pad ligt. Een lantaarn met een rood glas, wel met lege batterij. Wat zou hier gebeurd zijn? Ik weet dat er op enkele honderden meters een kazerne is, daar zullen die spullen wel vandaan komen. Maar wat de reden is om ze hier in het bos te verliezen?
(Toen ik in militaire dienst was kregen we op oefeningen eten uit van die blikken. Er was keus uit minstens zes verschillende soorten, op het etiket stond precies wat er in zo'n blik zat. De blikken gingen allemaal samen in een grote teil kokend water waardoor de etiketten loslieten. Je keus werd dus geheel door het toeval bepaald.)
Ik heb nu een blik Bruine Bonen met Varkensvlees 'expiredate november 2006' en een blik Indische Kip dat tot 2008 mee kan. Allebei met maar 13,5 gram koolhydraten per 100 gram. Nou de foto nog.
De accu van de camera is weer vol, maar het is nog donker buiten. Herfstbladeren zijn er genoeg op het WWW, nou moet ik die drie gefotografeerde objecten netjes uitknippen. Daar heb ik geen tijd meer voor, ik moet verder met de stekkertjes van de robot...
donderdag 16 november 2006, 06:06 lees reacties
dat is even schrikken, de resultaten van de levenbeschouwelijke kieswijzer.
dat lijkt er meer op, de Nieuwe Kieswijzer
Het idee achter de Nieuwe Kieswijzer is goed. Je geeft je mening over 'echte' wetsvoorstellen. Het lijkt me een gigantisch kwarwei om die wijzer te maken!
In 1976 waren er ook verkiezingen, toen werd Jimmy Carter gekozen. Nee, niet hier.
Ik weet het nog omdat ik op de dag van die verkiezing in New York aankwam, op 3 november. Zo'n feit is erg handig als je een bepaalde datum wil reconstrueren. Bijna op de dag af dertig jaar geleden dus. Ik vermeld het omdat er toen daar zo'n fantastische herfst was.
Ik was op bezoek bij een Philipsvestiging even buiten New York waar herfstbos op loopafstand was. (Tegenover Philips was de winkel van het Leger Des Heils, ook heel leuk maar niet met herfstkleur.)
In Amerika is alles groter en meer, als het niet kleiner en minder is. De auto's en de pizza's zijn groter, de herfstkleuren zijn er extremer. New York ligt net zo noordelijk als Madrid, zou de herfst in NY altijd zo warm zijn? Zou ik op kunnen zoeken, ben te lui. Toen, in 1976, was het een prachtherfst.
Het lijkt wel of de Ermelose herfstkleurblaadjes veel langer blijven hangen door deze warme herfst. De lariksen zijn wel heel erg geel dit jaar. Een donker dennenbos doet niet aan herfst, daarin een lariks die dat wel doet, een knaleffect. De bladeren van de amerikaanse eik liggen al in zo'n grote getale op het fietspad dat je soms nauwelijks het pad kunt vinden. Je komt gauw terecht in de wroetsporen van de wilde zwijnen, wat ernstig remmend werkt. Nog een paar dagen, dan zal het toch wel afeglopen zijn met al dat geel en rood...
woensdag 15 november 2006, 06:22 lees reacties
Dat is makkelijk: de inhoud van Dubbelspel. Heb het uit, heel leesbaar, maar deze meiden vinden van niet.
Zou nog leesbaarder zijn als je de regels van het Curaçaose dominospel kent. Die lijken wat anders dan de algemeen bekende. Ik probeer ze te vinden maar de bibliotheek doet er nogal geheimzinnig over.
Iris wil ons de autobiografie van Ayaan laten lezen. Ik ben op bladzij 36, tot zover is ook 'Mijn Vrijheid' heel leesbaar.
Nog even een oud onderwerp omdat het nog steeds actueel is: kattendiarree. Meer onderzoek leverde niets op, we proberen nu Stomorgyl te geven. Ze moeten tegen 1 december wel beter zijn, dan komen Bontjes kinderen...
Nu ga ik verder lezen in Ayaan.
dinsdag 14 november 2006, 09:57 lees reacties
Eindelijk eens een goed plan van de VVD. 100% succes gegarandeerd.
dinsdag 14 november 2006, 05:59 lees reacties
Een microprocessor is een brokje electronica met veel pootjes. In dit geval erg veel pootjes, twee rijen van twintig. Je wordt geacht die in een speciale voet te stoppen, uiteraard met twee rijen van twintig gaatjes.
Ik schafte mij als experiment voor de prijs van €5,57 de afgebeelde microprocessor aan. Ik had er al een, met precies dezelfde buitenmaten die €10,59 kostte. Die dure kon eigenlijk veel te veel voor mijn simpele robot, ik wilde eens zien of het met die goedkope ook ging.
Nou, niks bijzonders tot dusver. Je moet wel voorzichtig zijn als je dat ding met die veertig pootjes in de veertig gaatjes stopt. Dat moet met enige kracht gebeuren, het gaat heel gauw fout: dan komt er een pootje net buiten het gaatje. Dat gebeurde mij ook, dan moet je 'm weer uit de negenendertig gaatjes peuteren, een krom pootje rechtbuigen en het nog eens proberen. Nu lukt het.
Nog steeds niets bijzonders. Het is wel zo dat je het ding 180° gedraaid in de veertig gaatjes kan stoppen. Daarom is er een klein markerinkje wat dat moet voorkomen. Dat markerinkje is zo klein dat je het op het fotootje niet ziet, het is zo klein dat ik het na een aantal malen in-en-uit prutsen ook niet zag. Kortom, ik stopte 'm 180° verkeerd in z'n voet. Gevolg: hij werd, na inschakeling, heel erg warm, zo warm dat je 'm niet meer aan kon raken. Af laten koelen, uit de voet, 180° draaien, weer in de voet, inschakelen.
Resultaat: er is niets meer mee te beginnen. Een moment van onbedachtzaamheid kan maken dat men €5,57 kwijt is...
Ik wilde een programmaatje in de overleden microprocessor stoppen. Dat gaat nou niet meer, vandaar dat ik uit frustratie deze tekst ben gaan tikken. Het is 07:50, de buurman begint pneumatisch te hameren.
Slapen van 23:59 tot 05:59 is wat aan de korte kant. Daarom slaap ik meestal zo omstreeks 15:00 nog een uurtje. Dat gaat slecht als de buurman pneumatisch hamert. Gelukkig is daar Suikervlied, daar is het doodstil. (Ik moet eens informeren naar Huub, zo geruisloos ken ik hem niet.) Als ik uitgeslapen ben blijkt het fietsje met een lekke band te staan. Stom, vergeten dat ik een nieuwe buitenband wilde. (zie 14 oktober)
De berging van Suikervlied bergt twee fietsen, die beiden functioneren. Ik kies het herenmodel, de banden blijken lekker hard te zijn. Naar huis, via de fietsenmaker. Dicht op maandag! Dan langs de andere fietsenmaker: ook dicht op maandag!
Thuis blijkt de buurman (met drie vriendjes, die hadden wij vorig jaar moeten hebben) een dakraam te hebben geplaatst. Net zo groot als het onze, en twee pannen hoger. De buren zijn ongeveer even lang als Sneeuwuil, en die kan maar nauwelijks horizontaal uit ons raam kijken als ze zelf vertikaal is. Met andere woorden, het buurraam zit drie pannen te hoog. Even naar buiten om pannen te tellen, ik vergis me niet. Intussen hebben ze nòg zo'n raam geplaatst, net zo hoog. Kennelijk willen ze helemaal niet uit het raam kijken. Ik geef toe, echt overdonderend is het uitzicht niet.
maandag 13 november 2006, 06:02 lees reacties
Ons gekkenhuis, Veldwijk/Meerkanten, staat in een enorm park. De gebouwen zijn voor een deel oud, 1900 schat ik, voor een deel wat nieuwer, na-oorlogs. Van die nieuwere zijn er twee soorten: voor of na 2000. De categorie 1945-2000 ziet er niet uit, die kan je maar beter afbreken. De categorie 2006 zijn woonhuizen/appartementen voor particulieren. Niet-gekken dus, althans niet geregistreerde gekken. Die woonhuizen zijn zo nauwkeurig in de stijl van het Hoofdgebouw opgetrokken dat je goed moet kijken om te zien wat wat is.
Voor de gebouwen staan bordjes met de naam van dat gebouw, daardoor weet ik dat het hoofdgebouw Hoofdgebouw heet. Er zijn ook gebouwen met twee of zelfs drie namen, als je niet al gek bent zou je het daarvan worden. Rechtsonder op het stukje kaart wat ik uitknipte zie je spoorrails, het station heb ik er net afgeknipt. Dat hert, dat klopt, er zijn ook kippen en struisvogels die niet meedoen met de ophokplicht. (Struisvogels hoeven niet, kippen zijn mogelijk gevaccineerd.)
Een lange inleiding, alleen om te zeggen dat ik door het park liep. Er staan veel bomen van voor de oorlog, die deden erg hun best met herfstkleuren. Omdat alle lanen, wegen en paden bochten hebben is het moeilijk om er echt de weg te weten. Als je niet telkens op het geluid van een passerende trein zou kunnen afgaan zou je er nooit meer uitkomen.
Men zegt dat de herfst zo laat is dit jaar, ik heb geen idee wanneer die blaadjes geacht worden te vallen. Op 5 december moet de maan wel door de bomen kunnen schijnen, dat zou nu echt nog niet lukken. Een eindje verder, de echte paden houden op, een stukje bos begint. Geen slechte plek, Veldwijk.
zondag 12 november 2006, 06:21 lees reacties
De post brengt niets van Marktplaats, maar wel een echte brief. Lees mee:
TANDARTSPRAKTIJK XXXXXXXXXXXX Dhr. Xxxxxxxxxxxx Nijkerk, 9 november 2006 Geachte mevrouw Roscam Abbing, Als ik uw woorden goed begrijp komt het op het volgende neer: U wilt niet voor controle bij mij komen. En als er problemen zijn in uw gebit geeft u aan dat het volgens u niet alarmerend is. U houdt het wel in gedachten! Wat is dat: in gedachten houden? Gaat het dan over? Wordt u daar weer gezond van? Mijn vraag aan u is waar u mee bezig bent. U komt helemaal vanuit Elburg naar mijn praktijk omdat u het belangrijk vindt dat goede zorg wordt besteed aan uw gebit. Vervolgens gaat u op "mijn" stoel zitten en weet het beter. Kort gezegd komt het hier op neer wat mij betreft: U gedraagt zich als patient en laat u als zodanig behandelen of het is wat mij betreft zinloos om op deze wijze verder te gaan. Ik zie geen reden u langer als patient in mijn praktijk te hebben als u het beter weet. De verantwoordelijk ligt uiteraard bij u maar ik voel mij medeverantwoordelijk. Ik hoop dat ik u op andere gedachten kan brengen! Ik ben zeer benieuwd naar uw reactie. Met vriendelijke groet,
Letterlijk. Ergens ontbreekt 'heid', net als in het orgineel. Nooit eerder vertoond: een tandarts die 'bek dicht' zegt. En hij noemt zichzelf nog wel Dhr. Hij heeft natuurlijk naar z'n computer gekeken en drie keer 'mevr. ziet het niet zitten' gezien. (zie donderdag.) Zo 'n mens dat veel te weinig wortelkanalen laat behandelen, die stuur je een brief op poten.
Dat we ooit vanuit Elburg naar hem toe kwamen was omdat er geen tandarts dichterbij was die ons hebben wilde. En het is een mooie weg naar Nijkerk, vooral als de rhododendrons bloeien. We gaan nu toch maar eens kijken of er geen tandarts dichter in de buurt bijgekomen is.
Iris en Auke komen eten. En poezen kijken, bovenstaande brief lezen, Sneeuwuils aankopen van Marktplaats bewonderen, discussieëren over god enzovoorts. Dan komt, laat op de zaterdagmiddag, toch nog de post met een Marktplaats-pakket...
Iris: kijk bij 'fotoalbums', scroll naar beneden, vind 'Rollo-tje'!
zaterdag 11 november 2006, 06:37 lees reacties
Gisteren tikte ik 3067 letters in 539 woorden, en nog wat onzichtbare code. En twee foto's van het www en eentje van me eige. De hele maand, tot op heden, waren er nog geen 4000 woorden, 400 per dag is dus redelijk, gisteren iets meer dan redelijk.
Zien jullie wat ik probeer te doen? Minstens 2000 letters tikken op een dag dat er helemaal niets gebeurde. Of ja, toch iets, in de dierenwinkel. We kwamen binnen en de winkel was in het duister gehuld: de stroom was in de hele straat uitgevallen. We wilden een blik Gistocal hebben. De Gistocal staat dicht bij de ingang, die was dus nog wel te vinden. Maar toen moest er betaald worden terwijl de kassa niet werkte. Er kon dus niet gescand worden, maar de prijs was bekend. We wilden ook maar één artikel, er hoefde dus niet opgeteld te worden. Met enige moeite konden we het precieze bedrag bij elkaar schrapen want er was geen wisselgeld: de la van de kassa blijft dicht zonder stroom...
Nu, uren later. Het lijkt wel alsof er nog steeds gesleuteld wordt aan het electriciteitsnet, ook hier valt nu de stroom zo nu en dan een halve seconde uit. Mijn laptop heeft er geen last van dankzij z'n accu. Had 'ie dat maar wel, dan had ik een goede smoes om te stoppen met tikken. 1240 tekens, tot en met de vorige zin. Ik doe er nog maar een foto bij, een van Sneeuwuils Marktplaats gewaden:
Nog even iets heel anders: Barbie en hond Tanner zijn te koop voor ongeveer €25,00.
Barbie is zeer populair als verzamelobject. Bij B&T horen allerlei accesoires, ondermeer realistische miniatuur poep en een poepschepje. Dat kleine spul raakt gauw weg, in 2020 worden daar kapitalen voor betaald. Tip van Kovels: koop B&T nu!
Gat in de markt: Barbie met negen katten en een tube realistische diarree...
vrijdag 10 november 2006, 06:14 lees reacties
12:30. Er schijnt veel te veel zon op de keukentafel, maar door het voorraam zie ik een inktzwarte wolk naderen. Fietsweer of niet? Even later wat regen, maar de inktwarte wolk is door het overtrekken lichtgrijs geworden. Ik waag het er op.
Prachtweer, veel zon, weinig wind. Ik fiets over de hei, zie de schaapskudde een heuveltje overtrekken, ze steken heel mooi af tegen de blauwe lucht. Daar moet ik een foto van hebben maar tegen dat ik de schapen wat dichter genaderd ben verdwijnt de zon. Er was nog een inktzwarte wolk in voorraad, gelukkig lekt 'ie niet. Maar de foto die ik zag is niet meer te nemen. Dat hieronder lijkt er niet erg op...
Even schatten hoe lang het duurt voor de zon terugkomt. Dan schatten hoe snel de schapen lopen. Conclusie: het wordt niks, ik fiets verder. Nog even over de Toverberg, bij het oude ijzer staat een kinderfiets. Even lijkt het wel wat, maar bij nader inzien is het wat het is: oud ijzer. Naar huis.
Sneeuwuil wil boodschappen doen, we lopen naar buiten, komen bij de container de nieuwe buurvrouw tegen. De nieuwe buurman is binnen bezig afval te maken, zij sleept dat de container in. We mogen even binnen kijken. Even noteren: Petronella en Peter, ongeveer 60, afkomstig uit Zeeland. Ze zijn zeer grondig bezig met echt alles te slopen, tot de vloer aan toe. Ik krijg wel zin om onze vloer te slopen maar Sneeuwuil wil het niet hebben.
We hebben, natuurlijk, zo'n nee-ja sticker. Meestal werkt die heel goed, de twee huis-aan-huisbladen komen trouw elke week, verder bijna niets zonder adres. Een probleem voor Jehovah's Getuigen die willen folderen. Nu blijkt dat ze niet achterlijk zijn, die JG's, ze hebben een oplossing: aanbellen! Dan, als je de deur opendoet (want je verwacht enkele postpakketten) duwen ze je met een stralende glimlach een folder in de hand.
De folder meldt met grote letters: HET EINDE VAN VALSE RELIGIE IS NABIJ! Eerst lijkt het alsof ze daarmee de Islam bedoelen, maar ze maken goed duidelijk dat het geloof van Bush ook niet deugt. Hoe er een einde aan zal komen beschrijft de folder in nogal onduidelijke taal. Het einde van Bush hebben ze aardig voorzien, dus met de rest zullen ze ook wel gelijk hebben.
In 1963 kende ik een JG, Max geheten. Zijn dagelijks werk was het bedienen van een van de twee computers die toen in het GAK gebouw in Bos en Lommer (dichtbij de Kolenkit) stonden. Mijn dagelijks werk was meestal op die computers passen maar soms moest ik naar een ponskaartenmachine bij de VADA in Wageningen, een grote drukkerij.
Max was een heel aardige Indo, tijdens zijn werk deed hij niet aan zending, in zijn vrije tijd wel. Hij ging dan met z'n bijbeltje de deuren langs. Zijn hartewens was een bijbel met duimgrepen om pijlsnel zijn slachtoffers met de juiste bijbeltekst om de oren te kunnen slaan. Die bijbels werden gedrukt bij de VADA. Verguld op snee, in een leren band. Heel duur, maar het personeel van de drukkerij kreeg korting.
Je snapt het al, ik heb er aan meegewerkt dat Max z'n bijbel met korting kreeg. Ik heb 'm nooit aan de voordeur gehad, Zaandam was gelukkig te ver...
donderdag 9 november 2006, 06:27 lees reacties
Alweer naar Nijkerk, nu met Sneeuwuil in 't autootje. Reisdoel: Marieke de mondhygiëniste. De tandarts heeft ongeveer vier assistentes, waarvan er misschien eentje ook wel een echte tandarts is. Sneeuwuil wordt bewerkt, ik wacht met uitzicht op de gang, ik zie de assistentes telkens langsdraven. Ze zijn allemaal in het wit met een roze truitje/bloesje/t-shirt/bovenstuk, hoe noem je zoiets? Allemaal hetzelfde dus. Sommigen hebben ook bijpassende schoenen, wit met roze.
Die kleur roze, hoe moet ik die beschrijven? Geen zalm, zalm-zonder-geel, dat lijkt er op. Tandvleeskleur, dat lijkt er nog meer op. Nu zie ik het opeens: ze zijn zoveel mogelijk tandkleurig! Een roze broek met een korte witte bhurka, dat zou nog mooier zijn.
Marieke probeert Sneeuwuil te overtuigen van het nut van een Röntgenfoto, ze denkt iets verkeerds op het spoor te zijn. Dat kost haar erg veel moeite, maar het lukt toch. S&M gaan naar de Röntgenruimte, ik zie nu kans een computerscherm te bekijken. Mei vorig jaar, er wordt Sneeuwuil iets voorgesteld maar 'mevr. ziet het niet zitten'. Die uitdrukking komt op dat ene scherm nog twee keer voor.
We bekijken de foto, een wolkje bij een wortel. Sneeuwuil vindt het geen wolkje van betekenis maar Marieke wil het toch aan de tandarts laten zien. Probleem daarbij is dat die met een oog naar de foto kijkt en met het andere naar z'n bankrekening.
Omdat we toch door Putten komen ook nog maar even naar de dierenarts. We zagen kans om van Wolfi iets zo walgelijks op te vangen dat we dat even gaan inleveren. Voor toch maar nader onderzoek...
Dan mogen we naar het huisartsencentrum voor de griepprik. Dat is enorm goed georganiseerd: naar binnen, prik, in drie minuten weer buiten. Geen hartstilstand of niks. In Elburg stond je daar wel drie kwartier voor in de rij, dat gaf wel meer voer voor een weblog.
Naar huis, we lopen langs de container. Allemaal halve keukenkastjes met heel mooie ladenglijders. Maar waar zijn de laden? [Afblijven, je hebt al genoeg ladenglijders!]
woensdag 8 november 2006, 06:22 lees reacties
De laatste dag van oktober ging het over kattendiarree. Die is er nog steeds, in wat mindere mate. Wat ze produceren noemt Sneeuwuil bruine tandpasta. We proberen voldoende te verzamelen voor een nadere analyse maar dat lukt niet erg.
Eigenlijk kan alleen Bontje ons wat schelen, vanwege haar gezegende toestand. Als ze een goede bui heeft mag je aan haar voelen, dat mag niet lang genoeg om de kinderen te tellen. Juist Bontje poept nu eindelijk iets van prima kwaliteit, dus niet naar de dierenarts!
Nu we het er toch over hebben, Froukje is weer krols. Jammer voor haar, we kennen even geen geschikte kater. Het plan is nu om haar volgend jaar samen met Okki uit vrijen te sturen. Als er dan tenminste een kater van het merk Devon Rex beschikbaar is aan deze zijde van Het Kanaal. De theorie is dat als de ene krols is de andere dat wel wordt bij aanblik van de kater. Of die theorie wetenschappelijk onderbouwd is weet ik niet.
Nou maar eens even over de nieuwe buren. Ze zijn begonnen met een grote container voor hun huis te laten zetten, nou ja, voor ons huis. Die zijn ze nu aan het vullen met stukken vloerbedekking, stukken zachtboard, glaswol-isolatie en ongeregeld hout. Vooral met dat hout heb ik het moeilijk, een splinter van meer dan een decimeter kan ik niet weggooien. En hier komen telkens latten van ruim een meter door m'n uitzicht. Ik onderdruk de neiging om al die latten weer uit de container te halen: ik heb al veel te veel latten van ruim een meter.
De buren als mens: een echtpaar, maar vandaag is het de vrouw met een andere man. Ze lijken ook wel een kind te hebben. Ik ben gewend dat er na enige tijd een balkje onderin het beeld verschijnt met naam en partij maar dat ontbreekt hier jammerlijk. De geluiden die ze maken zijn moeilijk te determineren, halen ze nou nog meer vloerbedekking weg of slopen ze de hele vloer? Ik zie nog geen vloerplanken...
Dan komt de post met de dagelijkse bestelling van Marktplaats. Hij spreekt het vermoeden uit dat de container er staat zodat wij wat meer ruimte in ons huis kunnen maken voor al die pakketten...
dinsdag 7 november 2006, 06:29 lees reacties
De doos van UPC, waar ik zondag over schreef, is een keurige doos. Een gebruiksaanwijzing heb je wel nodig, maar die is er bij. Ik stop het digitale kastje met alles wat erbij hoort in de doos, plak hem op de voorgeschreven wijze dicht en draag hem naar het TNT kantoor. Daar zitten nog dezelfde beambten, met iets meer oranje. Gelukkig is er aanzienlijk minder publiek dan bij mijn vorige bezoek. Rechts achterin staan nog steeds enorm veel niet-bezorgde UPC dozen. De stapel is vijf hoog, ik schat toch wel dertig diep. Honderdvijftig dozen! Zouden ze die allemaal terugkrijgen?
Tip: als je aandelen UPC hebt: gauw verkopen...
Het blijft maar goed fietsweer, tegen de (zwakke) wind over de dijk langs het Nuldernauw. Enorm veel vogels, een jonge buizerd zit op een paaltje maar hij blijft niet wachten tot in m'n camera gevonden heb.
Deze blijven wel zitten...
Dat ga ik eens even proberen: polder bij Nijkerk, als je Google Earth geïnstalleerd hebt dan zou je een heel oude polder te zien moeten krijgen. Het noorden zit eventjes links, langs het kanaal onderaan loopt een fietspad. Je ziet langsfietsend wel dat er in het weiland niet één rechte sloot is, maar dat het zo prachtig is, dat zie je niet.
(Machinaal vertalen lukt soms best aardig.)
Als je verder fietst kom je op het industrieterrein van Nijkerk en daar is dan opeens een heel mooi bochtig pad met veel bomen. Onverwacht. Ik dacht dat ik de weg daarna wel kende maar ook daar vind ik een onbekende variant. Fietsen blijft leuk. De rit nog eens over doen met Google Earth ook.
maandag 6 november 2006, 06:30 lees reacties
Al sinds ik er voor het eerst van hoorde haal ik ze door elkaar, Amersfoort en Apeldoorn. Hetzelfde probleem heb ik met Doesburg en Doetinchem, Rheden en Rhenen. Rhenen aan de Rijn, dat is een bruikbare ezelsbrug. Okki en Froukje komen uit Rhenen, Ina en Bert Menalda wonen in Rheden. Die plaats met 'Doe', die ligt aan de IJssel, de IJssel is zelf al zo problematisch: daar zijn er twee van. Net als de Vecht, overigens.
Conclusie: ik ga stemmen op een partij die daar eens wat aan doet.
Een reisje naar Doesburg. Even controleren, ja, echt Doesburg, aan de IJssel, zo ongeveer tegenover Rheden. Daar heeft Sneeuwuils nichtje Nienke een sieradenwinkel geopend, Zilverschoon. De opening van de winkel, deze zomer, was ons ontgaan maar de eerste zondag van elke maand doet Doesburg cultureel, dan is de winkel ook open. Een mooi verbouwd, niet zo erg oud pandje, midden in het oude centrum.
In de winkel treffen we vier vrouwen aan. Naast Nienke ook Ina, de moeder van Nienke. Er is nog een moeder met dochter die meehelpen. Personeel of vriendinnen van Nienke? Of doen ze ook iets kunstigs? Ina dus wel, haar bronzen beelden en haar wandversieringen zijn hier ook te zien.
Nienke is zelf zilversmid maar ze heeft nauwelijks tijd om te smeden. Het is veel lucratiever om je waren in een ver buitenland in te kopen. Ze heeft een goede collectie, tegen redelijke prijzen. Door jarenlang achter Sneeuwuil aan te lopen heb ik een klein beetje kijk op collecties en prijzen, ik zeg het niet voor de beleefdheid.
Er is heel veel aanloop, soms is de winkel echt vol. Dan valt er buiten een vrouw plat op haar gezicht: de winkel stroomt leeg. Bloedende wonden. Gelukkig was Ina vroeger verpleegster, die ziet kans de gevallene weer op gang te brengen, de winkel stroomt weer vol.
Ik heb intussen door dat de onbekende dochter Eva heet. Die is heel enthousiast bezig zoveel mogelijk sieraden aan zoveel mogelijk klanten (waaronder Sneeuwuil) te verkopen. Hoe haar moeder heet heb ik wel gehoord maar niet geregistreerd, laat ik haar maar Mve noemen.
Er komt een echtpaar binnen, een onopvallende man met een vrouw die precies op Sjoukje Dijkstra lijkt.
Mve: "Oh wat lijkt u op Sjoukje Dijkstra, hoort u dat wel vaker?"
Vrouw: "Nee"
Mve: "U lijkt echt op Sjoukje Dijkstra"
Man: "In haar goede tijd dan toch"
Vrouw, mompelt: "Ik vind dat een rare opmerking", draait zich om en verlaat de winkel.
Sneeuwuil koopt sieraden voor bij haar nieuwe kleren, wij mogen nog even boven kijken, in het woongedeelte. Ik wist niet dat er zulke enorm grote tv's bestonden. Erg mooi allemaal, Sneeuwuil is een beetje jaloers. Maar negen katten zou je hier niet kunnen houden...
zondag 5 november 2006, 07:18 lees reacties
Niet zoals het hoort: ik start mijn fietstocht met de wind mee. Ik had een onbedwingbare lust om tussen Harderwijk en Hierden te gaan fietsen. Niet het mooiste stukje Gelderland, wel heel vreemd. Het plaatje hierboven knipte ik uit Google Earth, je ziet voornamelijk boerenland. Maar waarom al die kleine kronkelweggetjes? Nu, na de maisoogst, kan je goed zien dat alle akkers krom en/of scheef zijn. Er zijn ook veel veldjes met paarden, die waren even naar binnen toen Google langs kwam. Helemaal rechts, dat zijn stacaravans. Linksonder, al die bio-industrie (kippen), dat valt niet zo op als je er langs fietst.
Een boer is gek geworden van al die kronkels, die wou eens wat rechte wegen door z'n maisveld. Of is het een wel heel erg mislukte graancirkel? Ik heb er niets van gezien, op 52°20'53.21" N 5°40'15.52" O. 180 meter naar het oosten is nog zoiets zichtbaar. De Google foto is van voor de maisoogst!
Verder, nog steeds wind mee, ik kom in het landgoed Hulshorst. Veel bomen, dus helemaal geen wind. Wel erg veel geblaf, er blijkt iets als een politiehondenwedstrijd aan de gang te zijn. Langs 't voormalige station Hulshorst bereik ik het viaduct over de A28 (E232), gauw verder, geen tijd om op de wind te letten. Daarna bos tot de Ermelose hei. Even stoppen voor ik de Flevoweg (N302) kan oversteken, dan blijkt dat het helemaal windstil is!
Volgens Google Earth moet ik nu van 22 naar 53 meter klimmen. Dat is de lange helling naar de schaapskooi. De wind is nu zwak, maar zo gedraaid dat ik hem weer mee heb. Ik moet zeggen dat het opperwezen wel erg meewerkt bij deze tocht. Daarna is er weer veel bos, via de windstille Toverberg naar huis. De kerktoren bevestigt mijn waarneming, de wind is echt gedraaid.
Thuis heeft de post weer van alles gebracht. Voornamelijk spullen van Marktplaats, maar ook iets voor mij. Van UPC, een grote doos, klein opgevouwen. Daarin mag ik het digitale-tv-kastje terugsturen. Ik kan de slotzin van gisteren recycelen:
Soms lijkt opeens alles goed te gaan.
zaterdag 4 november 2006, 07:01 lees reacties
Sneeuwuil is bezig met een diepgaande inhoudelijke analyse van de kattenbak. En dan niet van het grit. Iedereen die de bak bezoekt wordt verwijderd zodra het begraven begint. Wat er dan te vinden is gaat in een bakje voor nader onderzoek. Ik ga even alleen naar Putten, hart halen. Dat terwijl de katten niet eens hart eten, ze krijgen tijdens hun kwaal gekookte kip.
Het lijkt erop alsof de kattenpopulatie aan het herstellen is. We besluiten de poepbakjes weer schoon te maken. Meer boodschappen, maar Sneeuwuil kan nog steeds niet mee. Ze moet nu op de post wachten, ze heeft erg veel kleren besteld op Marktplaats. Soms kunnen die door de brievenbus, soms wordt ervoor aangebeld, soms komt er een serieuze bestelwagen voorrijden, soms doen alle drie genoemde voorvallen zich op één dag voor.
Ik ga de boodschappen combineren met een fietstocht. Er is een dreigende regenbui, ik schat in dat die mij net zal missen. Verkeerd ingeschat, dan eerst maar naar AH, ik ben nog bijna helemaal droog.
Bij AH staat een dame van Dorcas. Ze overhandigt mij een lijstje met kruidenierswaren. Ik moet iets van die lijst aanschaffen en dat in een daarvoor bestemde doos doen. Dorcas brengt die doos dan naar Oost-Europa of naar Afrika. Wel een leuke actie, je weet zo zeker dat ze het geld niet in eigen zak stoppen. Het zou natuurlijk kunnen dat ze die dozen zelf leegeten.
Ik werk eerst Sneeuwuils lijstje af. Wij eten alleen maar dingen die we kunnen vinden, Dorcas vraagt om allerlei ander spul. Ik ben er zo door gefascineerd dat ik Sneeuwuils paprika's vergeet, ik zoek Brinta. Brinta lijkt me goed te verzenden, met veel calorieën per pak. Het is al heel wat decennia geleden dat ik Brinta kocht, deze AH bestond toen nog niet eens. Eindelijk vind ik iets wat 'Wake Up' heet, wel van Brinta maar het lijkt me niks. Die ouderwetse Brinta, als je het niet te vreten vond kon je er altijd nog tegels mee plakken.
'Liga', staat ook op het Dorcas lijstje. Ook dat is niet meer wat het was, na lang zoeken vind ik een variant die 'Liga Continue' heet. Nou, die dan maar. Naar de kassa, naar de Dorcasdame, naar buiten. Het blijkt enorm geregend te hebben, nu is het weer even zonnestralend. De waren thuis afleveren, nog een rondje fietsen.
Thuis. De nacht valt, dat doet'ie nogal vroeg tegenwoordig. Even (in gedachten) terug naar Amersfoort, Sneeuwuil wil een tuinbroek, de broekenwinkel zegt dat ze die over een paar jaar misschien weer hebben. Nu weer naar nu: de post belt, een groot vierkant pak. Dat blijkt een heel mooie tuinbroek te bevatten, van Marktplaats. Goede kleur, goed model, goed passend, goedkoop.
Soms lijkt opeens alles goed te gaan.
vrijdag 3 november 2006, 06:14 lees reacties
Ik heb m'n eigen stemwijzer geknutseld. Dat kostte onevenredig veel moeite en het werkt nog niet helemaal zoals ik het wil. Een van de problemen is (als je niet met FireFox of Opera kijkt) dat hij bij de volgende muisklik pas reageert op de vorige. Als ik zo eerlijk mogelijk klik krijg ik dit als eerste drie: SP, GroenLinks, Dieren, niet helemaal verkeerd.
Ik publiceer hem nu omdat anders de verkiezingen voorbij zijn en om te laten zien dat ik niet niks zit te doen de hele dag. Geen tijd voor het weblog, dus.
Nou, een klein beetje log dan, over diarree. De Puttense dierenarts, dat zijn er twee. Eentje met charisma, Daan, en eentje zonder: een scharminkelig meisje. Daan heeft het aldoor te druk voor ons, die schar niet. Maandag waren we er al, toen hebben we ook wat kattenpoep ingeleverd, voor nader onderzoek. De schar gaf ons toen de twee eerder genoemde middelen. Sneeuwuil krijgt de pil er meestal wel in geperst, de vloeistof vergeten we maar.
Het onderzoek levert op dat de schar ons Stomargyl wil laten kopen, een nogal duur middel. Net tijdens het desbetreffende telefoongesprek rennen de katten als gekken door de kamer, erg ziek zijn ze niet. We besluiten nog een dag af te wachten.
Nu moet ik nodig eens verder met de robot.
donderdag 2 november 2006, 06:17 lees reacties
Sneeuwuil heeft, al vele maanden geleden, een boekbinder gevonden waar ze erg enthousiast over is. Ze gaf hem drie boeken ter restauratie, nu belde hij dat ze klaar waren. Erheen.
Een woonhuis, de garage omgebouwd tot boekbindwerkplaats. Een zeer spraakzame Indo van een jaar of vijftig, die heel graag alles vertelt over hoe hij de boeken uit elkaar gepeuterd heeft en ze daarna weer in elkaar zette. Hij heeft het heel mooi gedaan, nieuwe schutbladen in de kleur van de oude, alles zoveel mogelijk in stijl.
Sneeuwuil heeft nog een boek, de sprookjes van Grimm. Een minstens 100 jaar oude uitgave, ze kreeg hem bij haar geboorte van haar grootmoeder, waarschijnlijk is het boek toen al opnieuw gebonden. Een jaar of 10 geleden hing het zover uit elkaar dat ze er mee naar een Bredase boekbinder ging. Die maakte het technisch perfect, maar het zag er uit alsof het een verslag van de Europese commissie was, stijlloos dus.
Ze wil nu dat deze boekbinder redt wat er te redden is. Hij is bang voor de nieuwe lijm die de man uit Breda gebruikte, die kan hij waarschijnlijk niet oplossen zonder het geplakte te vernielen. Sneeuwuils moeder zette met grote letters de naam van de nieuwe eigenares op het schutblad. Dat wil Sneeuwuil er uit hebben, maar de boekbinder wil dat niet. Hij slaagt erin Sneeuwuil te overtuigen van de sentimentele waarde van die hanepoten. Hij gaat het proberen...
Dan nog even naar Action, Sneeuwuil wil administratiemateriaal voor nieuwe kittens en een agenda. Action blijkt de ultieme agenda te hebben, geen plaatjes van Janneke of Petronella, ruimte voor afspraken per halfuur, kosten €1,49. Ze vindt de laatste donkerrode.
Er zijn meerdere kassa's, er is maar één rij, je kan dus geluk hebben. Vlak voor ons een moeder met een dochter, de laatste ongeveer dertien. Moeilijk schatten, ouder dan elf, jonger dan vijftien, ja, precies goed, dertien. Druk gesprek over dochters vakkenpakket. Ze wil binnenhuisarchitect worden of tuinarchitect. Moeder zegt een zin waar 'paramedisch' in voorkomt, dochter zegt "dierenarts offuh kinderarts lijkt me ook wel leuk". Moeder zegt nu een zin waar 'baccalaureaat' in voorkomt zonder met haar ogen te knipperen, daar heeft dochter niet van terug. Ze spreken luid genoeg, goed gearticuleerd, ABN, heerlijk. Dan wordt helaas de rij gesplitst over meerdere kassa's, de rest ontgaat me.
Dat zou verboden moeten wezen, zo'n verhaal wat goed begint en dan zonder pointe eindigt. Die donkerrode agenda had geen verpakking meer, dus ook geen streepjescode. Dat levert veel stagnatie op, als we betaald hebben zijn moeder en dochter spoorloos. Misschien wordt de dochter wel geriater, dan komen we d'r nog wel eens tegen. Let op dit log, over een jaar of twintig.
woensdag 1 november 2006, 06:07 lees reacties
Een aantal weken geleden kocht Sneeuwuil uit de lokale ramsj een boek over de tekeningen van Leonardo da Vinci. Een heel mooi, groot, zwaar boek. Omdat het zo groot en zwaar is waren we er nog niet aan toe gekomen om het grondig te bekijken, wat echt wel de moeite waard lijkt.
Zoals gemeld, bleef Fabio j.l. weekeinde thuis om zijn door z'n rug gegane vader te verzorgen. Sneeuwuil vond deze daad van zelfopoffering (dat was het echt) zo mooi dat ze hem iets wilde geven. Toen bleek dat Fabio een spreekbeurt aan het voorbereiden was over Leonardo besloot ze het genoemde boek aan hem te geven. Dat viel in zeer goede aarde, maar nu zaten wij zonder boek.
Maandag, eerste werk, Riemer&Walinga bellen, of ze nog een exemplaar hadden. Niet dus. Verder bellen leverde een handelaar in Amersfoort op, die er nog vier had. Toevallg wilden we toch al naar de grote stad, voor blauwe schoenen. Meestal is Harderwijk als stad groot genoeg voor ons, maar nu kozen we voor Amersfoort. Ideaal weer voor een reisje, op naar Amersfoort!
Daar blijken verbijsterend veel schoenwinkels te zijn. De eerste drie die we zien zijn Ziengs, Scapino en Schoenenreus, die drie hebben we in Ermelo ook. Maar daarna volgen er -tig, ik had ze moeten tellen. (Ik tel achteraf, met behulp van het telefoonboek, rekening houdende met de twee straten die we bezochten: twintig.)
Sommige heel erg groot, sommige klein maar heel erg chique. Allemaal met minstens één stuks personeel, veel met een vacature voor meer personeel. Ik zou wel graag inzage in de boekhouding van al die winkels hebben, en inzage in de kasten van de klanten.
Er blijken zeer weinig blauwe schoenen en laarzen te bestaan. De blauwe laarzen die we vinden hebben een gat, dat hoort zo, zal wel 'design' zijn. Merk: Gaastra, dat was vroeger een zeer bekende zeilmaker. (Die BM, had die Gaastra zeilen? Niet 100% zeker.) Gaastra is nog steeds een zeilmaker, maar hij maakt en/of verhandelt nu ook laarzen. Ter versiering is er bovenaan een zeiloog van ongeveer 25,4 mm in de laars geramd.
Bij de Schoenenreus koopt Sneeuwuil erg lelijke puntschoenen. Ik dacht altijd dat schoenen zo ongeveer de vorm van je voet moeten hebben en dan ongeveer een halve centimeter groter. Dat schijnt niet waar te zijn. Behalve lelijk zijn ze gelukkig ook heel goedkoop.
Tenslotte de ramsjwinkel. Ze hebben inderdaad Leonardo, ze hebben ook Mucha, daar zijn we ook nogal een fan van. Nu moet ik een negatieve kattenkooi gaan bouwen. Dan kunnen wij in die kooi onze aanwinsten gaan bekijken zonder dat de katten meekijken/bijten/kakken.
Nog even naar oktober?