frankslog
naar februari.
woensdag 31 januari 2007, 05:55 lees reacties
Staan ze er al een week? De borden waar je je verkiezingsposter op mag plakken bedoel ik. Ik passeer vrij vaak een punt waar er twee staan, zo ongeveer 1,5x3 meter, nog maagdelijk wit. Wit, op een klein postertje na, linksboven, van de Groep Hop. Ik schreef een jaar geleden al over Hop: "Een warhoofdige querulant, die Hop". Dat is er niet beter op geworden na z'n nederlaag bij de verkiezingen voor de gemeenteraad. Even bladeren in maart 2006 levert niets op, maar ik herinner me het aantal zetels dat Hop haalde: nul. Voldoende reden om het nu eens bij de Statenverkiezing te proberen.
Hop is ook erg kwaad op de Stemwijzer, hij verdenkt ze ervan dat ze alle IP-nummers van de gebruikers verzamelen. Hij denkt ook dat je een IP-nummer gemakkelijk aan een persoon kunt koppelen, wij weten intussen dat dat niet zo is. In de databases met IP-nummers van bezoekers van Bontgoed en van dit log zitten nog steeds grote aantallen ongeïdentificeerde nummers...
Het meisje van de dierenwinkel belt: de bestelde catflap is aangekomen. Dat is snel, de flap met de noodreparatie is nog heel. Toch ren ik naar de dierenwinkel om te zien of het echt de juiste flap is. Ja, soms valt iets erg mee, de maat klopt en de prijs (€5,00) valt niet al te zwaar tegen, ik weet nog wat een complete Mittelgrosse Hundetür kost.
Na al dat zoeken in 2006 krijg ik zin om het uiterlijk van het log weer eens te veranderen. Dat uiterlijk is steeds simpeler geworden, die trend wil ik voortzetten. Maar hoe? Nog simpeler zou blanco bladzijden opleveren. Misschien moet ik Elvire (de koopster van Beer) om advies vragen. Ze blijkt maakster van onder meer haar eigen website. En het leek zo'n onschuldig meisje (zie Beer, zes weken, (scroll en klik))
Bij nader inzien is die site erg mooi, maar voor mijn smaak niet minimaal genoeg.
dinsdag 30 januari 2007, 06:44 lees reacties
Even naar Suikervlied, kijken of Huub zijn plicht gedaan heeft. Dat heeft hij, er is nog wel ongeveer een kuub kleiner takachtigs over. Die hark ik op een berg met het voornemen die berg later eens naar de afvalcontainer te verplaatsen. Dan vervul ik een opdracht van Sneeuwuil: tellen hoeveel sneeuwklokjes er zijn. Eindelijk eens iets rekenkundigs wat ik kan behappen: er zijn precies nul sneeuwklokjes.
Nu de stammen op ons terrein zijn opgeruimd is er een aardig doorkijkje ontstaan. De gezaagde stammen op de foto liggen net op het buurterrein.
(Ter vergelijking rechts nog even de foto van 21 jan.) Ik heb een stukje stam uitvergroot en dat hierboven gezet. Je kunt de jaarringen tellen, ongeveer vijftig.
Zo'n 22 jaar geleden, zowat midden op de jaarringenfoto, die smalle ringen, hadden we toen een slechte zomer?
2006-22=1984, 1985 was een nogal strenge winter, 1983 was nogal droog, erg overtuigend is het niet. Gelukkig ben ik geen klimatoloog, ik ga maar eens wat anders doen.
Nog wat werken aan het boek van de meneer uit Afrika bijvoorbeeld. De kwaliteit van het geschrevene wisselt nogal, het moeilijkst zijn de stukken die bijna helemaal goed zijn. En soms moet je raden wat hij bedoelt, wat is een steiger als het over een waterput gaat? Ik heb het geraden, mijn antwoord is inmiddels goedgekeurd.
maandag 29 januari 2007, 06:32 lees reacties
Via via leerden wij een meneer kennen, gevlucht uit een of ander Afrikaans land. Over zijn jeugd en zijn vlucht heeft hij een boek geschreven. Hij schrijft heel redelijk nederlands, maar het moet toch nog even door nederlanders gelezen worden voordat het naar de uitgever kan.
Je begrijpt al dat wij die nederlanders zijn. Nog afgezien van het verhaal is het leuk werk. Er staan veel kleine grammatikale foutjes in, soms is er iets nogal onbegrijpelijk. We proberen dan vast te stellen wat de bedoeling geweest zou kunnen zijn en dat dan in dezelfde stijl maar wel begrijpelijk op te schrijven.
Zondag zagen we de meneer voor het eerst in levenden lijve. We hebben heel intensief zitten lezen en schrijven. Hij had intussen al weer van alles veranderd en toegevoegd zodat we voorlopig werk genoeg hebben. Leuk, maar daardoor geen tijd voor logwaardige avonturen.
Ik had al zo'n vermoeden dat hij een Spreekwoordenboek had. Dat bleek te kloppen, hij had het zelfs, om zich te oefenen, in z'n moerstaal vertaald. Jammer genoeg staat er in dat woordenboek niet [arch] of [oub] bij een spreekwoord. Daardoor komen in z'n tekst wel wat al te verouderde of al te grappige uitdrukkingen voor.
Het woordenboek der nederlandsche taal zou heel handig zijn voor die meneer. Ik probeer al een hele dag om toegang te krijgen maar: 'Wegens grote belangstelling is het systeem momenteel overbelast. Probeert u het s.v.p. later nog eens'. Zullen al die allochtonen die een boek willen schrijven wel zijn.
Nog eens geprobeerd, dat woordenboek, het lukt nu wel, het blijkt prachtig mooi te zijn. De Dikke Van Dale kan bij het oud papier.
zondag 28 januari 2007, 07:29 lees reacties
We verwachten bezoek om drie uur, Marjon Kan, net niet uit de Twiskestraat. Even wandelen voor wat broodnodige buitenlucht, netjes op tijd ben ik weer thuis. Daar blijkt het kattenpoortje weer aan flarden. (deel 1, deel 2) De MTBF blijkt ruim vijf maanden. Het wordt steeds moeilijker om de resten van de flap nog aan elkaar te plakken, ik ga een nieuw poortje halen. Ik snel per fiets naar de dierenwinkel, deze maat poortjes blijkt onbekend. Dit terwijl het huidige poortje uit dezelfde winkel komt.
Wel beschikt men over een voorraadje flappen, maar de gewenste maat is er niet bij. Het winkelmeisje wordt wanhopig, roept een iets oudere collega erbij. Dan blijkt mijn droomflap al in bestelling te zijn, jammer genoeg voor een andere klant. Ze zijn bereid nog zo'n flap te bestellen. Dit is een zeer belangrijke ontdekking: losse flappen zijn bestelbaar!
Flaploos naar huis. Daar zijn intussen Marjon, een dochtertje en een vriendinnetje van het dochtertje gearriveerd. Doel van het bezoek: Bozo bekijken. Men valt als een collectief blok, Bozo is dus ook verkocht. Voor een foto van Marjon, kinderen en Bozo: zie Bontgoed. Het gezelschap bevalt ons wel. Het dochtertje is eigenlijk bang voor katten, maar niet voor hele kleine katten. We mogen hopen dat haar dapperheid meegroeit met Bozo...
Omdat de katten nu opgesloten zitten probeer ik toch nog een flap te improviseren. Dat lukt wel, maar het monteren van de zaak bij maanlicht lukt niet. Straks nog eens proberen.
zaterdag 27 januari 2007, 06:46 lees reacties
Het is goed spul, zegt Lidl en wij kunnen dat nazeggen. Maar twee dagen met een zak, dat is zeven zakken in twee weken.
Vòòr gebruik is dat 70 kilo, na gebruik minstens 100. Dat gaat allemaal in de grijze kliko, die wordt om de twee weken geleegd. Ik weeg zelf net genoeg om de kliko van parkeerstand in rijstand te kantelen. Zouden we ooit een nest met acht kittens krijgen dan worden we beroemd.
We komen dan in een tv-programma over een geheel vervuilde woning waarin ontelbare katten rondlopen. Er lijkt vaste vloerbedekking te liggen, maar dat is een laag kattenhaar. Hoe dat zo vast komt te liggen willen we best uitleggen voor de kijkers...
Dat doe ik zelden, klikken op een advertentie. En op de bijbehorende site vond ik deze variant.
Zodra ik een letter kon lezen, 1941? begon ik aan de Meyers Konversations Lexikon die in Schiedam in de boekenkast stond. Oud, in 20 delen, dat moet Auflage 6 geweest zijn, 1908. Ik herinner me weinig problemen met het duits en nog minder met de gothische letters, maar het mooiste waren toch wel de illustraties, messcherpe gravures. Even opletten bij het plaatje rechts, het gaat hier om een Kettenloses Fahrrad, iets wat mij toen al zeer de moeite waard leek.
Dat lijkt me nog steeds wel wat, zo'n fiets. Die van de advertentie komt uit Amerika, je zou heen moeten vliegen en terug fietsen. Als je je route een beetje zorgvuldig plant hoef je maar een kleine 100 kilometer met de boot. Eigenlijk vind ik die 'variant' nog mooier, daarvoor hoef je niet verder dan Denemarken.
Die 20 delen Meyers (Plaketen bis Rinteln, om er maar eentje te noemen) zijn bij het oude papier terecht gekomen toen mijn moeder van Naarden naar Bussum verhuisde. Dat heeft me zeer geschokt, toen ik daar achter kwam. Achteraf ben ik heel blij dat ik al die delen niet op al die verhuizingen heb hoeven meeslepen.
Koen doet iets bij een jaarlijkse boekenmarkt, daar dook ooit een complete Meyers op. Ik kon 'm kopen, heb er toch maar van af gezien.
vrijdag 26 januari 2007, 07:21 lees reacties
Een wat langere fietstocht door het bos. Als het stormt uit het westen dan zou je verwachten dat de kronen van omgewaaide bomen in oostelijke richting liggen. Meestal is dat ook zo, soms hele rijen naast of achter elkaar. Soms is er eentje die kans zag naar het noorden of zuiden om te vallen, hoe zouden ze dat doen? Bij een volgende storm ga ik maar eens midden in het bos zitten om dat waar te nemen.
De oost-west paden zijn meestal goed begaanbaar, eventuele modder is hard bevroren. Ik neem een pad dat blijkt uit te komen op het fietspad Hulshorst-Elspeet. Dat was een smal schelpenpad, men is doende er een brede betonbaan van te maken. Wel practisch, maar dat oude pad was mooier. Het nieuwe pad ligt nu zo vol takken dat je er weinig van ziet, houden zo.
Dicht bij Ermelo is een echt officieel fietspad versperd door een boom. Omdat het pad iets lager ligt dan het bos ligt de boom nogal hoog boven de grond. Net niet hoog genoeg om er onderdoor te kruipen, ik moet m'n fiets hoog optillen. Dan, na een bochtje in het pad, nog twee bomen. Deze liggen zo dat je er met enige moeite omheen kunt, maar als er voorbij de volgende bocht nou eens drie liggen? Of dertig?
Teruggaan op een ingeslagen weg, dat doe ik niet graag. Ik besluit verder te gaan, er blijkt niet één boom meer over het pad te liggen. Dan kom ik op een volgend pad, dat zal wel het pad zijn waarover de boswachter naar huis fietst. Uit alle dwarse bomen is een hapje van anderhalve meter genomen zodat je heel comfortabel kunt fietsen.
Weer thuis. Corry komt naar de poesjes kijken. Er is sprake van emigratie naar Frankrijk. Ik zoek even op internet, vind al snel www.mainecoon-france.com. Daaruit dit citaat: "Les prix habituels pour un chaton Maine Coon oscillent entre €650 et €950, suivant la qualité". We verhuizen volgende maand naar Frankrijk. Salutations amicoonement.
donderdag 25 januari 2007, 07:20 lees reacties
Een beetje koud bij een werkje is niet erg, maar dat koude gereedschap is minder prettig. Gelukkig heb ik maar één stuks gereedschap nodig: ringsleutel 10. De accu moet uit het autootje als straf voor z'n laakbare gedrag de vorige dag.
Eerste probleem: hoe gaat de motorkap open? Ik heb er de gebruiksaanwijzing voor nodig om dat te ontdekken, het blijkt niet echt heel moeilijk te zijn. Dan dus met die ene ringsleutel alles losmaken wat los moet. De accu gaat mee naar binnen, een beetje opwarmen brengt hem misschien op andere gedachten.
Ooit, in Amsterdam, hadden we twee boten, elk met een accu. Omdat je vooral 's winters niet aldoor ging varen had ik een acculader om een beetje leven in die accu's te houden. De boten zijn weggevaren, maar de acculader heb ik nog. Die heeft nu eindelijk weer eens wat te doen.
Een uurtje opwarmen en laden blijkt voldoende, het autootje start. Ik rij naar de accuwinkel, koop een accu van precies dezelfde afmetingen, verwissel de accu's. Dan zet ik de klok gelijk zonder in de gebruiksaanwijzing te kijken. We zijn weer helemaal klaar voor eventuele noodtoestanden.
Nog een boodschap: even naar Action. Er blijken twee soorten ruitontdooier te bestaan, in vrijwel identieke flessen. De ene soort is 20 cent goedkoper dan de andere maar ik kan niet ontdekken welke prijs bij welke soort hoort.
Terwijl ik dit mysterie probeer te doorgronden wordt ik aangesproken door een dame die sterk lijkt op deze dame uit de (erg mooie) reclame. Ze zegt: "Dat is heel goed spul!". Ik zeg dat er twee soorten van dat spul zijn, waarop zij zonder aarzelen de fles met het lelijkste etiket aanwijst als de beste. Die neem ik dan maar. Het blijk wel de duurste te zijn...
woensdag 24 januari 2007, 06:05 lees reacties
Een reisje naar Haarlem. Omdat we verwachten dat de winter net op die dag valt overwegen we de trein. Omdat Ellen ook naar Haarlem wil kunnen we samen met haar reizen: dan mogen we met korting! Omdat we die korting krijgen bedenkt Sneeuwuil dat we wel Eerste Klasse kunnen reizen. Daar gaat de korting...
Ja, het heeft gevroren, alle ruiten van het autootje zijn wit. Ik wil op tijd beginnen met krabben, maar het krabbertje is onvindbaar. Dan maar de spuitfles met ruitontdooier. Ook de spuitfles is onvindbaar, maar dan vind ik toch de krabber. Bij het krabben blijkt de ruit ook van binnen zeer beslagen, ik ga de motor maar eens aan zetten.
Nu blijkt dat de accu last van de kou heeft. De motor draait wat slagen rond, maar geeft het dan op. Dat is fijn, nu hoef ik niet meer te krabben! We lopen in gestrekte draf naar het station, dat blijkt binnen een kwartier te lukken. We moeten zelfs nog vijf minuten wachten op de trein uit Zwolle met Ellen.
Verder gaat het voorspoedig. Nog wel een klein vertragingkje, maar we zijn toch redelijk op tijd in Haarlem. Daar krijgen we een lunch bij Jacqueline en Koen, dit om de verjaardag van Jacqueline te vieren. Marja en Wout mogen meevieren.
Wout heeft een te goed geheugen. 12 januari schreef ik dat hij geschiedenis van de wetenschap had willen studeren. Ik voegde daar aan toe dat filosofie van de wetenschap mijn belangstelling had. Nu kwam hij daarop terug. Ik zou willen weten waarom bepaalde onderwerpen wel en andere niet leuk zijn voor wetenschappelijk onderzoek. Hij vroeg om voorbeelden en die had ik natuurlijk niet. Over een ding zijn we het eens: psychologie en psychiatrie is geen wetenschap.
Achteraf bedenk ik toch een uitzondering op deze regel: als je iemand iets laat doen terwijl je een hersenscan van die iemand maakt dan begint het erg veel op wetenschap te lijken. Kwantificeerbaar en herhaalbaar, ja dat ìs wetenschap. (Romke doet zoiets als ik mij niet vergis.)
De terugreis verloopt geheel zonder problemen. Spitsuur, nu is 1e wel fijn. Graag had ik een overnachting op Amsterdam CS beschreven, maar dat zat er niet in. Thuis een mini-probleempje: een spaarlamp heeft het opgegeven. Ik koop een nieuwe bij Gamma, die lamp zegt dat hij 8 jaar meegaat. Als je het doosje lang genoeg bekijkt zie je dat dit geldt bij drie uur branden per dag.
Ik heb zojuist de spaarlamp uitgevonden die 24 jaar meegaat...
dinsdag 23 januari 2007, 06:37 lees reacties
Soms vind je iets terug wat beter zoek kon blijven. Voor de voordeur, echt heel gemakkelijk te vinden: mijn fietssleuteltje. Toch hallucinatie, dus. Maar het fietsslot, zie dinsdag de 16de...
Even naar Suikervlied, wat takken en stammen sjouwen. Ik bevrijd het vogelbad, vind al snel het bovenstuk. Na iets langer zoeken ook de twee essentiële betonnen vogels. M'n vingers zijn te koud om alles weer volgens de voorschriften in elkaar te zetten maar alle onderdelen zijn er. Zie ook april '06.
Ergens wordt gezaagd en versnipperd. Ik ga op het geluid af, tref Huub met twee kornuiten. Huub meldt maar weinig omgevallen bomen: die ene waar hij nu mee bezig is en de verzameling die bij ons achter Suikervlied ligt. Volgens hem zijn er op De Paalberg wel 200 bomen omgewaaid. Hij spreekt het stellige voornemen uit om ook onze rommel op te ruimen c.q. te versnipperen.
Bozo
Thuis staat de telefoon niet stil, allemaal gegadigden voor Bozo. De Winschootse belt gelukkig af, Sneeuwuil maakt een wachtlijst van de andere klanten. Ondanks de prijsverhoging van meer dan 10% vliegen de kittens de deur uit.
Of het ook goed gaat met de economie!
maandag 22 januari 2007, 06:12 lees reacties
Bezoek van Elvire, Araminte en Erik. Dat gebeurt niet elke dag, bezoek van zulke prachtnamen. Elvire kenden we al, die kwam al voor de derde keer, naar Beer kijken. A&E hebben belangstelling voor Wolfi. We zoeken nog steeds een goed adres voor hem, met wel een andere poes maar zonder Bereklauw. Dat lijkt nu gelukt te zijn, Wolfi viel zeer bij ze in de smaak.
We hebben het al eens geprobeerd om Wolfi te laten verhuizen, dat was geen succes. Deze mensen lijken wel wat minder bang voor katten...
Het fotopapier van Aldi is beter dan dat van Action. Vier prachtafdrukken gaan in een envelop naar Jannie, je weet wel, die-uit-Ede-zonder-internet. Ik loop naar de brievenbus en wordt beloond met de mooiste omgewaaide boom, vlak achter de Rabobank. Jammer voor het log, geen camera. Mijn kinderen hebben allemaal zo'n telefoon die een klein computertje is, met minstens één camera er in. Als ik die zou hebben zou ik toch vergeten 'm mee te nemen. En anders zou net het accuutje wel leeg zijn.
Telefoon. Een autoloze dame uit Winschoten. Ze heeft de nieuwe advertentie op kittentekoop gezien, ze wil dat we Bozo komen brengen. Het blijkt dat ze maar nauwelijks weet waar Winschoten is (halverwege Denemarken). Moeten we hem eerst nog komen tonen? Nou, dat valt mee, ze wil wel per trein komen kijken. Gelukkig houdt Sneeuwuil deze boot, in een ultralang gesprek, af.
Het nadeel van veterschoenen gecombineerd met een laptop is dat er minstens drie poesjes tijdens het tikken je veters losmaken. Door de laptop kan je je niet verweren, bovendien is er altijd wel een poesje dat over de laptop loopt. Je hebt dan al je handen nodig om de misplaatste toetsaanslagen te corrigeren.
zondag 21 januari 2007, 07:00 lees reacties
Le Penseur
De plastic tulpen zijn zeer populair, Sneeuwuil wil er nog meer. Omdat Xenos in Putten bijna door z'n voorraad heen was gingen we naar Xenos in Harderwijk. Die bleek een complete kwekerij aan plastic planten te hebben maar net niet de tulpjes. Het hele Xenos-filiaal is maar half zo groot als dat in Putten. De enorme AH in Harderwijk blijkt ook net wat minder te hebben dan die in Ermelo. Harderwijk, daar komen we nooit meer!
Dat was vrijdag. Zaterdagmiddag om 14:00 wordt het goed fietsweer volgens de weerradar. Dat blijkt weer eens precies te kloppen, ik fiets via Groevenbeek naar Putten. Weinig omgewaaide bomen, wel een huis dat nieuwe dakpannen krijgt. Xenos heeft nog twee potjes tulp van de gewenste kleur, die koop ik. Dan verder, via de Grieteweg, naar Suikervlied. Hier zijn veel meer omgewaaide bomen, sommige paden zijn echt versperd. Klik op het plaatje voor een groter panorama.
Het zijn voornamelijk sparren die omgewaaid zijn, half doje loofbomen zijn afgeknapt. 99% staat gewoon overeind, maar op de Veluwe is 1% al heel erg veel bomen. God werkt zonder kapvergunning.
Op de Toverberg lijkt niets aan de hand, het huisje staat met al z'n dakpannen waar het altijd al stond. Als ik achterom fiets vind ik een interessante ravage: bomen van de buren. Iemand heeft ze al in mootjes gezaagd, ik hoop dat die iemand de mootjes gaat afvoeren.
Ook deze twee plaatjes zijn aanklikbaar!
Er is op ons terrein een slachtoffer: het vogelbad. Het cruciale deel, het bovenstukje met de pomp, is onzichtbaar. Omdat het niet van brons is zal het wel ergens onder de stammen liggen, wachtend op restauratie. We gaan ons best doen.
zaterdag 20 januari 2007, 07:28 lees reacties
Dat was de dag na 25 januari 1990, we woonden net een paar maanden in De Moeren.
Sneeuwuil experimenteert met een slaappil, met mij als proefpersoon. Die pil blijkt te werken, zie de logtijd van gisteren. Zie ook de lengte van de tekst van gisteren, en dat terwijl ik dat kleine stukje eergisteren al maakte. Het was mijn tweede slaappil ooit.
Omstreeks 1980 moest ik naar Peking. Je mocht toen nog niet langs de kortste weg over Rusland vliegen, je maakte een vlucht van 24 uur met tussenlandingen in Athene en Bombay. Van Bombay naar Peking kom je langs de Mount Everest.
Als je voor Philips zo'n reis ging maken moest je eerst langs de dokter. Prikken tegen tetanus, gele koorts, hepatitis en nog zo wat. Die dokter vroeg ik om mijn eerste slaappil ooit.
Mijn plan was om tussen Athene en Bombay te slapen, en tussen Bombay en Peking te waken zodat ik die Everest zou kunnen zien. Het eerste deel van dit plan mislukte, ondanks de slaappil sliep ik nauwelijks. Het tweede deel van het plan mislukte ook. Mijn biologische klok of zoiets vond dat ik best wakker kon blijven van Bombay naar Peking (Mumbai naar Beijing, voor jeugdige lezerjes) maar de Everest was in dikke wolken verpakt.
Zo nu en dan een klein glimpje Himalaya, meer kon er niet af. Het eerste stuk van de terugreis was 's nachts, dus weer geen Everest...
Kortom slaappil n° 1 was geen succes. Na het uploaden van het logje van gisteren ben ik nog anderhalf uur gaan slapen, pas na de middag was het pileffect helemaal vedwenen. Pil n° 2 was dus een iets te groot succes. Ik probeer het nog eens: pil n° 3. Die doet het beter, om 07:28 ben ik wakker genoeg om dit te tikken. Nu stop ik weer met het experiment, om niet hier terecht te komen.
vrijdag 19 januari 2007, 08:09 lees reacties
Half Nederland kijkt naar de weerradar, het duurt minuten voordat alle actuele plaatjes getoond worden. Erg mooi weer om naar Hardenberg te fietsen, je bent er in een uurtje. Omdat ik niet weet hoe ik weer terug moet komen blijf ik toch maar thuis. En ook omdat ik in Hardenberg niets te zoeken heb. (Nou ja, de Kringloper dan, een van de betere van NL.)
Ik wilde schrijven over mijn heroïsche tocht naar Lidl. Ik zie er vanaf, er is teveel concurrentie uit heel West-Europa.
Een oud vrouwtje ging met haar paraplu de straat op. Ze werd over het dak van een appartementengebouw geblazen. Zoiets, dat zou nog wat zijn. Maar nee, niets van dat alles...
donderdag 18 januari 2007, 05:38 lees reacties
Even naar Putten, dan ook maar even naar de Kringloper. Er wordt een zak aangeboden, blauw katoen met kattepoot-afdruk-opdruk. Volgens een opgespelde bijsluiter is dit kattenspeelgoed: een ritselzak. En inderdaad ritselt de zak enorm bij de minste aanraking. Van binnen ziet hij er net zo uit als van buiten, tussen die twee lagen zit waarschijnlijk een gewone plastic zak. Heel netjes gemaakt, met nog een kanten randje er aan, dit alles voor slechts één euro!
Dat kopen we, daarnaast nog wat boeken en voor €2,00 een spijkerjack. Andere winkels, onder meer Xenos. Sneeuwuil koopt heel veel heel kleine tulpjes. Die staan nu op tafel de zilveren bak te vullen. We hopen dat de vijftien katten er af blijven nadat ze geconstateerd hebben dat het plastic tulpjes zijn.
Zodra er in ons huis een lege doos beschikbaar is zit er een kat in. Voor een plastic zak hebben ze ook altijd veel belangstelling. Vol verwachting bieden we ze de ritselzak aan: ze kijken er niet eens naar. Het lijkt wel of ze weten dat die zak speciaal voor hun is, misschien herkennen ze de kattepoot-afdruk-opdruk. Nee, dan de plastic schaal van de maaltijd-salade, omgekeerd, met een prop papier eronder, dat is pas leuk!
Als we eens een plantaardige plant of bloem op tafel willen hebben moeten we er bij zeggen "voor de kat", dan blijven ze er wel af. Een uitzondering op deze regel is Kattekruid, dat heet zo èn daar zijn ze gek op...
Het blijkt dat ik het spijkerjack aan moet. Dat wil ik eigenlijk niet, maar soms is het heel fijn om zoiets aan te hebben. Als je wat dan ook aan het aanrecht staat te doen kan er opeens een kat op je rug springen. Een kat die wil zien of er iets te halen valt. Als die kat Okkie is valt het mee, die weegt maar weinig. Maar Bontje en Wolfi hebben deze gewoonte ook. Wordt je besprongen dan is een spijkerjack fijn. Ik draag het al uren, maar nu springen ze niet. Ze zullen wel vinden dat het teveel naar zeep ruikt, want dat doet het.
woensdag 17 januari 2007, 06:23 lees reacties
Tijdens een fietstocht kan ik lang denken over iets dat niets met de tocht te maken heeft. De politie gaat iets installeren waarmee ze kunnen meten van welk punt een mobieltje 112 belt. Handig als je midden in een bos zonder straatnamen vermoord wordt. Tijdens een tocht bedenk ik dan hoe dat zou kunnen werken. Niet zoals TomTom, natuurlijk wel iets met de lichtsnelheid.
Bij een volgende tocht bedenk ik dat m'n vorige bedenksel veel te ingewikkeld was, het kan veel eenvoudiger. Ik hoop maar dat ze dat bij de politie ook bedacht hebben.
Bij een derde tocht denk ik opeens, zomaar: "In de verte blafte een hond". Ik dacht dat het Toon Hermans was die graag een boek wilde schrijven met dat als slotzin. Nogal wat blaffende honden met Google, maar geen Toon.
Ik bedenk daarna m'n eigen slotzinnen: "Hij werd herkend aan z'n tanden" vind ik wel een mooie, ook heel goed als openingszin.
Bij een vorige tocht probeerde ik na die tandenopening een eerste bladzij te bedenken. Dat is tamelijk lastig zonder papier en met allerlei afleidend landschap, ik ben bang dat het niks wordt. Ik spring dan tijdens dat gedenk naadloos over op een ander onderwerp: hoe was de Newton-Rhapson methode nou ook weer? Even proberen of je herinnering klopt is niet zo eenvoudig, nog steeds zonder papier.
De stelling van Pythagoras bewijzen, dat lukt wel.
Als ik 's nachts wakker lig probeer ik zoiets als de zijde van een regelmatige twaalfhoek te berekenen. Meestal lukt het me niet om lang genoeg samenhangend te blijven denken tot er een resultaat bereikt is.
Zou een formule uit je hoofd moeilijker zijn dan iets met een tekening? Dat is een onderwerp om te overdenken bij een volgende tocht. Jammer dat ik maar één proefpersoon heb.
dinsdag 16 januari 2007, 05:40 lees reacties
Ik sta bij de kassa, heb het gevoel dat er iets uit mijn broekzak valt. Ik zie niets van mijn eigendommen op de vloer, zal wel een hallucinatie zijn.
Als ik per fiets het perceel wil verlaten dan zijn er twee wegen. De gemakkelijkste is door de tuinpoort, maar die mag alleen open als de katten binnen zijn. Binnen, met een afgesloten kattepoortje.
De andere weg is door het huis. Er zijn drie soorten katten: 1. katten in de kamer, 2. katten boven, 3. katten in de KVR. Al deze soorten kunnen de gang bereiken waar de fiets doorheen moet.
Door heel sluw te manoevreren kan je een fiets op de openbare weg krijgen zonder dat er een kat kan ontsnappen. De terugweg is moeilijker, omdat de fiets dan meestal bemodderd is: hij mag niet door het huis. Ik zet hem dan buiten bij de tuinpoort om hem binnen te laten als de katten aan de maaltijd zijn.
Terwijl de fiets daar staat te wachten staat hij op slot. Eigenlijk overbodig, bij die achterpoort komt nooit een fietsendief, maar toch. Ik loop dan om zodat ik door de voordeur het pand kan betreden. Niet vergeten dat die fiets daar nog staat!
Even lopend boodschappen doen, lees nu regel 1 nog even. Het was geen hallucinatie, het moet het fietssleuteltje geweest zijn dat uit mijn zak viel. Die avond merk ik dat het verdwenen is, ik draag de fiets de schuur in. Ik weet niet meer in welke winkel ik hallucineerde, ik besluit het slot te forceren. Je ziet wel eens zo'n tv-programma waarin een fietsendief demonstreert hoe gemakkelijk je een slot open krijgt. Mij lukt dat helemaal niet, maar tegen de haakse slijper is geen slot bestand. Nu nog even een nieuw slot halen...
Een dag later fiets ik, met een nieuw slot, via De Zwarte Boer naar Suikervlied. Naast die Boer begint een heel mooi weggetje langs met bos omzoomde weilandjes. Ik heb de lage zon pal tegen, ik zie niet veel, als ik naar rechts kijk zie ik wel een aantal schapen. Zou best een leuke foto kunnen zijn, die schapen met al dat tegenlicht, maar ik ben te lui. Dan zie ik een autootje dat komt van een weg waar geen autootjes op mogen.
Het autootje stopt, er komen twee houthakkers uit. Ze hebben dezelfde natuurmonumenterige jasjes aan, daarom denk ik dat het houthakkers zijn, en daarom mochten zij wel op dat weggetje waar een gewoon mens niet mag autorijden. De ene houthakker gaat op het autootje staan leunen, de andere gaat op een sukkeldrafje de wei in. Nu pas zie ik een schaap dat doodstil op zijn rug ligt. De houthakker rolt het met een routinegebaar weer rechtop, het schaap gaat weer grazen alsof er niets gebeurd is.
In Suikervlied zet ik de thermostaat op 10°. De fiets fietste prima met het nieuwe ongesloten slot.
Jammer dat Iris-de-grote-schapenfan net nù in La Palma zit. Zou daar een internet café zijn?
maandag 15 januari 2007, 06:06 lees reacties
De laatste week is het log nogal eens weigerachtig. Als ik dat merk zet ik een kopie op frankabbing.nl/log.
van za tot zo: Jolanda en Mila in Suikervlied, maar voornamelijk hier bij de poesjes. Het log wordt vandaag verzorgd door Mila:
Als toegift, een stukje achterkant van deze brief:
zondag 14 januari 2007, 06:06 lees reacties
De Olmen
Ik schreef Anton Haakman over de Vulpendokter, hij stuurde me toen bovenstaande foto. Helaas dateert Anton zijn schrijfsels niet, ik krijg de indruk dat tekst en foto niet erg recent zijn.
Bijna naast dat huis is de Koepelkerk, zeer geschikt om tot moskee te worden omgebouwd, maar het is nog steeds een katholieke kerk. Ik vond dat altijd wel een leuk bouwwerk, ik ben er wel eens in geweest voor een of ander doel. Trouw, doop of dood, dat weet ik niet meer, wel dat het van binnen ook een leuk bouwwerk is. Hee, deze foto's zijn veel beter!
(Al die www.tgooi.info foto's zijn voor Bussumkenners leuk om te bekijken, al hapert de site zo nu en dan. Dat de bibli- een ap-otheek werd is wel schokkend.)
Deze foto zit niet in bovengenoemde fotoserie, heb ik lang naar gezocht. Als ik me goed herinner was dit een kantoor van Turmac, maker van Turkse sigaretten. Nu zit er een weerzinwekkend gezondheidscentrum in.
De foto heb ik gestolen van Ivo Freriks (Ook zijn foto's zijn leuk voor Bussumkenners. De site functioneert bovendien uitstekend.)
Ik vond ook dit een leuk bouwwerk, het past bovendien goed bij het volgende:
Enkele alinea's op verzoek van Sneeuwuil gewist.
zaterdag 13 januari 2007, 06:05 lees reacties
Tweede bezoek van Elvire uit Apeldoorn. Ze moest kiezen tussen B+B, het wordt Beer. Ze maakt foto's met een digitale spiegelreflex die ze op kosten van de zaak aanschafte. Haar eigen zaak. Beer zal ze toch wel uit de privé-portemonnee moeten betalen.
De dame uit Almere belt af, maar intussen belt er nog iemand uit Apeldoorn. Vooral de schildpad poesjes hadden we al tien keer kunnen verkopen.
Even fietsen naar Suikervlied, de thermostaat wat hoger zetten, we verwachten Jolanda. Ik inspecteer het huisje en z'n omgeving op stormschade, dat valt erg tegen. Alleen het kleed van de tuintafel heeft z'n klemmen afgeworpen en is daarna van de tafel afgewaaid. Het waait nog steeds redelijk veel, vreemd genoeg heb ik op zowel heen- als terugreis de wind mee.
Later ga ik nog een brief posten over stambomen. De brievenbussen zijn nog steeds niet terug van hun Nieuwjaarsuitstapje, gelukkig is het postkantoor dichtbij. Ik vermoed dat er nog van alles met de namen van de poesjes gebeurd is maar dat wil ik niet weten, het komt ook niet op de Bontgoed site. Als je later nog eens een poesje uit dit nest tegenkomt dat niet op z'n naam reageert dan weet je nu hoe dat komt.
Ik loop, op weg naar huis, door de Dwarsweg. Die bestaat echt in Ermelo. In Harderwijk is het nog fijner, daar is een grote verkeersweg die Verkeersweg heet. Nee, dat doen ze in Bussum beter, zie de reacties, een week geleden. De Dwarsweg van de Nassaulaan heet Nassaustraat. Overigens, qua vreemde straatnamen is Hanengewei ook niet slecht.
Ik schrijf Nassaulaan en zie opeens de Brinklaan voor me, in het bijzonder de Vulpendokter. Die had een kleine étalage met als belangrijkste object een graszode, die regelmatig water kreeg. In 1950 was dat zeer ongewoon, past goed bij dit prachtverhaal. Het noemt zelfs de ijzerwinkel die ik me ook herinner. Ruegg, wat heb ik toch een goed geheugen.
Avond. Isabella en Bert uit Arnhem komen voor Barbertje. Bert valt bovendien voor Bennedik, ze nemen er twee. Ja, die tweeverdieners, die geven €1000 aan katjes uit alsof 't een kilo aardappelen is. Maar ze zijn allebei heel enthousiast, ze gaan ook nog verhuizen naar Oosterbeek waar B+B een tuin van 1300 m2 krijgen.
Nou nog iemand voor Bozo...
vrijdag 12 januari 2007, 07:18 lees reacties
Bezoek van Marja, Wout en Anna. Ze komen poesjes kijken, ze hebben zes in goudpapier verpakte kado's bij zich. De kado's worden een beetje rommelig uitgepakt.
M+W+A willen eigenlijk wel een aantal poesjes hebben maar ze zijn al verkocht. Bovendien is Sara zo allergisch voor poezenhaar dat ze nooit meer thuis zou kunnen komen. (We hebben zo'n speciale borstel om bijvoorbeeld het tafelkleed te ontharen. In vijf minuten kan je met die borstel een handbrede bal haar verzamelen.)
Sommige kado's zijn met kattenkruid gevulde muizen. Sommige muizen, zoals op bovenstaande foto, zijn katten. Als B+B+B+B+B+B daar maar geen identiteitscrisis van krijgen! Bonus voor trouwe lezers: speelgoed filmpje.
Wout had wel geschiedenis van de wetenschap willen studeren, ik filosofie van de wetenschap. Hadden we dat nou maar gedaan, dan hadden we nu de bèta canon kunnen opstellen.
Waarom zouden veel journalisten hardnekkig 'troops' vertalen met troepen? Een troep, dat zijn toch minstens 5 man/vrouwschappen. 20.000 troepen, dat zijn dan 100.000 militairen...
donderdag 11 januari 2007, 06:30 lees reacties
De dierenarts meldt dat Froukje kleine eierstokken had, met cystes er op. Of die cystes kwaadaardig zouden zijn/worden is niet vastgesteld, ze zijn er nu in elk geval uit. Geen ideale moederpoes dus. Helaas krijg je bij het kopen van een poes geen garantie op de eierstokken.
Later, ik ga Froukje halen. Ze zit in het verste hoekje van het hok van de DA, zodra ze haar eigen kooitje ziet wil ze daar graag in. Als we het DA-gebouw verlaten piept ze heel hard, dan merk ik dat het de deur was die piepte.
Ik zet het kooitje op de voorstoel van de auto, de gordel houdt de boel op z'n plaats. Froukje zit vrij rustig te mauwen, we gaan op weg naar Ermelo.
Het autootje heeft vijf versnellingen, telkens als ik een andere versnelling kies pakt Froukje tussen de tralies door mijn arm. Ze lijkt me wel het kooitje in te willen trekken, dat lijkt me in verband met de verkeersveiligheid geen goed idee.
Thuis. Sneeuwuil richt onze slaapkamer in als verkoeverkamer. Dromdrosje en Froukje liggen toch al bij voorkeur op onze slaapkamer. Dat mogen ze nu ook, met uitsluiting van de andere katten.
In Terneuzen woont Wendy. Wendy wilde a.s. zaterdag kittens komen kijken maar ze blijkt zelf katten met een mysterieuze ziekte te hebben. Sneeuwuil wil haar nu niet hier hebben met haar onbekende bacterieën. Wendy wil Biche, maar dan moet Biche wel een andere naam krijgen: Blue Pearl, roepnaam Pearl. Veel cattery exploitanten zijn gek op engels, zolang de stambomen nog niet officieel zijn vastgesteld kan je een naam veranderen. Blue Pearl heeft nog wel wat, beter dan All Seasons.
Je zou zeggen als een kat Sjaan heet en je wil haar Merie noemen dan doe je dat gewoon. Misschien begrijp ik iets niet.
Laatste goede nieuws: er is een dame uit Almere die Bozo overweegt als dekkater! Nu moet Bozo een indianennaam krijgen: Bijzondere Bizon, roepnaam Bies? Ze heeft al een dekkater, die overwegen wij dan weer als verloofde voor Anemoon en Al Poontah. Almere, dat is lekker dichtbij...
woensdag 10 januari 2007, 06:20 lees reacties
Van achter mijn computer kijk ik door het raam van de dakkapel. Het uitzicht is niet geweldig, die dakkapel zit nogal hoog en ik zit nogal laag. Ik kan overdag net de bovenste étage van een appartementencomplex, het dak van dat complex en een heel stuk lucht zien. Nu (07:07) is er een fel licht in dat stuk lucht. Een UFO of een aankondiging van de wederkomst van de Messias, iets anders kan het niet zijn. Dan herinner ik me dat daar ergens sinds 1 dag een bouwkraan staat...
Een torenkraan, hoog boven de daken uitstekend, en dat om beton te storten in een uitgegraven gat, hoogte nul dus. Later kom ik er langs, ze hebben vandaag de bekisting verwijderd van het gisteren gestorte beton. Ook het beton is tegenwoordig pijlsnel!
Van alle kanten wordt er gemaild en gebeld door kittenbelangstellenden. Uit Arnhem, dat snap je nog, maar zelfs uit Terneuzen. Een koperspaar, Elvire en Roy uit Apeldoorn, verschijnt 's avonds; hij wil Beer, zij wil Bennedik. De poesjes slapen, maar het lukt om ze voor een demonstratie enigzins op gang te krijgen. Het prachtige rondrennen krijgt het paar niet te zien, erg klantvriendelijk zijn die kittens niet. Elvire gaat nog bellen, wie het wordt, B. of B. (Een naam voor het E nest, Elvire? Ze is Grafisch Vormgeefster, ze is natuurlijk gevallen voor de verfijnde grafische vormgeving van www.bontgoed.nl.) Intussen blijven de e-mails van klanten binnenstromen...
Het lijkt wel of Okkie krols is, voor de eerste keer. Froukje is het voor de laatste keer geweest, die wordt straks ontfroukt. Ze lijkt na herhaalde paringen onvruchtbaar, ze heeft wel veel last van de krolsheid, vandaar deze ingreep.
"Kom Froukje, in het kooitje, we gaan leuk naar Putten!"
dinsdag 9 januari 2007, 06:10 lees reacties
08:20, het regent bakken. Volgens het door Marja aanbevolen www.weer.nl duurt dat tot na 09:45, om 10:00 is het zeker droog. Als je op die blokjes boven de kaart klikt krijg je het bijbehorende radarbeeld, stilstaand. Heel mooi!
De advertenties die je bij de radar krijgt tonen aan dat het met de kunstmatige intelligentie nog niet opschiet. Google probeert er iets bij te zetten dat in de context 'weer' past. Ze wisselen als je de bladzij vernieuwt: 'weer mooie benen', 'lachen wordt weer leuk', 'Kidman en Cruise weer bij elkaar?' enzovoorts.
Wolfi's oog is dan wel OK, maar nu is het andere aan de beurt. Het oogzalfje zit in een heel klein tubetje, Sneeuwuil knijpt de laatste twee druppels er uit. Er moet een nieuw tubetje komen.
09:50, het regent niet meer, in het westen blauwe lucht. Omdat de zon zo laag staat duurt het nog vrij lang tot de zonnestralen het Hanengewei bereiken, maar om 11:00 is het zover. Ik pak de fiets en rij naar de dierenarts. Kleine omweg via Suikervlied, Iris had om onnaspeurlijke reden twee bordjes (een met 'n flinke beschadiging) en een lepel uit de inventaris van S. ontvreemd. Haar goede voornemen voor 2007: alles wat ze in 2006 gestolen heeft weer teruggeven.
Het is bijna te warm om te fietsen. Suikervlied staat er heel fris bij, fijn voor de nieuwe bezoeker die zich al weer aankondigt. Die heeft in elk geval genoeg borden en lepels tot haar beschikking. Verder, over de Grieteweg naar Putten. Wat je niet ziet op de weerradar is de hoeveelheid modder in het bos. Gewone zandpaden worden niet erg modderig, daar waar de houthakkers bezig zijn met tractoren is dat wel zo. Op tijd terugschakelen en dan met een lage versnelling er doorheen, dat is het beste. Als je blijft steken krijg je minstens één modderpoot.
Het lukt om het Puttense asfalt met droge voeten te bereiken. De dierenarts, die kan ik bijna nog beter vinden dan m'n eigen huis. Weer krijg ik zo'n klein €10 tubetje mee, dan weer naar huis.
Sneeuwuil blijkt niet of nauwelijks aanspreekbaar. De advertentie bij kittentekoop is geplaatst. Dat levert nu al de nodige e-mail op waarin om nog meer foto's gevraagd wordt. Er is veel belangstelling voor de twee beschikbare meisjes en voor één van de jongens. De handel lijkt snel te gaan.
(Om de twee advertenties te vinden moet je bijna onderaan de lange lijst zijn.)
Er is wat kritiek op de stambomen: Bontje, Al Koontah. Ja, er is wat inteelt, wat zou dat? Als je maar ver genoeg teruggaat zijn we allemaal familie van elkaar én van Bontje...
maandag 8 januari 2007, 06:55 lees reacties
In Radewijk, ik bedoel over de grens, fietsten de boerenkinderen naar de dichtstbijzijnde bushalte. Vandaar gingen ze, met de bus, naar school. Een klein schooltje in Itterbeck, een grotere in Uelsen. Het bijzondere is dat al die geparkeerde fietsen niet op slot stonden.
Dat wilde ik helemaal niet schrijven, wel dat die kinderen als ze je fietsend tegenkwamen je nogal uitbundig begroetten. Als je lang gefietst hebt, soms een beetje buiten adem, dan doet je stem het niet zo goed. Zag je zo'n kind van ver aankomen dan had je de tijd om eens goed je keel te schrapen zodat je een redelijk geluid kon produceren. Bij een bochtige weg had je wel eens plotselinge confrontaties waarbij mijn voortgebrachte klank veel te wensen overliet.
In Brabant wordt de bevolking geacht zo joviaal te zijn, maar ik herinner me daar geen groetende schoolkinderen. Het kan ook zijn dat het gegroet een recent verschijnsel is, zoiets als de prettige dag die je tegenwoordig door al het kassavolk wordt toegewenst.
Op de Veluwe word je ook gegroet door schoolkinderen, die zetten wel hun fietsjes op slot als ze ze parkeren. Een probleem zijn de volwassen fietsers. Sommigen zeggen zoveel dat het de one-liner ver te boven gaat, sommigen zeggen helemaal niets, de meesten iets daartussen. Ik probeer te anticiperen, als ik denk dat de tegenpartij iets gaat zeggen dan zeg ik 'dag'. Schoolkinderen zeggen vaak 'hoi', dat zeg ik dan ook. Voluit 'goedenmiddag', met een enorme klemtoon op 'mid', dat lukt me niet.
Wandelaars buiten de bebouwde kom hebben ook wel de neiging iets te zeggen. Ook daar is het moeilijk ze goed in te schatten, vooral als de tegenpartij eveneens zo'n inschatter is. Ik heb net een eindje door de regen gelopen, die regen heeft het voordeel dat je weinig mensen tegenkomt. Toch wel eentje, 'n manspersoon van mijn leeftijd. Het ging heel goed, we zeiden allebei precies synchroon, net zo nauwelijks hoorbaar, 'a'.
zondag 7 januari 2007, 07:06 lees reacties
Weinig wind, niet koud, fietsen. Via allerlei bospaden naar Drie. Vandaar langs het terrein van de motorclub. Het is er tamelijk druk, maar er is niets te horen. Ze zullen toch geen stille tocht aan het houden zijn? Als ik dichterbij kom zie ik marktkraampjes, het is onduidelijk wat er gebeurt. Ik onderdruk een lichte neiging even te gaan kijken, ik hoor zeker niet bij de doelgroep. R+O zouden het misschien wel interessant vinden, maar N+R+O zijn weer richting B vertrokken.
Even verder rechtsaf, richting schaapskooi. Het parkeerterreintje is overvol, maar bij de schaapskooi is niemand. Even later zie ik een groep van 100 op vier poten. Raadsel: wat is dat? Hint: het is niet de schaapskudde. En er zijn er drie afgedwaald.
Ik leer altijd wat uit de Ermelose Krant. Een heel makkelijk kunstje leren, of een niet zo moeilijk kunstje iets beter leren, dat heet 'clinic'. In het krantje werd een 'Nordic Walking Clinic' aangekondigd, dat is die groep dus, opgenomen in een kliniek. Valt nog mee dat het geen 'masterclass' heet.
Die drie afgedwaalden zullen nu wel bij de koffie met koek in de schuur naast de schaapskooi zitten.
Over de hei, ik stop even op een koepelgraf, vanwege het uitzicht. Ik hoor een manspersoon nogal luid schreeuwen, het is niet duidelijk wat hij schreeuwt. Als ik rondkijk om de geluidsbron nader te determineren zie ik de schaapskudde. De schreeuwende man is de begeleider, herder kan je zo iemand niet noemen. De herderin heeft kennelijk een vrije dag, zij maakt niet zoveel lawaai.
Een e-mail van Bert. Hij heeft gemaild met de Trix meneer, die heeft enthousiast teruggemaild. Trix is van die alternatieve meccano, zilverachtig van kleur, wordt niet meer gemaakt. Oude Trix is wat beduimeld, vlekkerig, soms zelfs licht geroest. De Trix meneer heeft vernikkel-apparatuur aangeschaft om z'n oude materiaal weer als nieuw te maken. Dat is het ware fanatisme. De Trix meneer heeft een nieuwe website.
Schokkend. In mijn jeugd hoorde je bij het Trix-kamp of het Meccano/Märklin-kamp. Nu ontdek ik dat Trix sinds 1998 geen Baukasten meer maakt, en, sterker nog, door Märklin werd opgeslokt!
Een kort bezoek van I+A. Ze waren bij Corrie, die weer uit het ziekenhuis is. We bespreken weer erg veel, ook de electronische nieuwjaarskaart. Op m'n breeede laptop past die kaart perfect, volgend jaar komt er een kaart die ook op een kleiner scherm past...
zaterdag 6 januari 2007, 06:35 lees reacties
Sneeuwuil kan rekenen! Ze ziet bij NU het bericht "1 op 10 jongens elke week dronken". In dat bericht staat: Uit het onderzoek blijkt verder dat jongeren denken dat in een mixdrankje (zoals whiskey-cola) 15,5 procent alcohol zit, terwijl dit 35 procent is. Ook denken de ondervraagden dat er in bier 7,7 procent alcohol zit, in werkelijkheid is dat 5 procent.
Ze zegt dat onzin te vinden, en inderdaad: Whiskey-Cola. Even rekenen: 40 van de 200 ml is whisky, dus 20%. Die whisky bevat 43% alcohol, in de mix zit dus 20x43/100=8,6%. Het kan nog eenvoudiger: William Lawson = 7%. Die jongeren zitten er dus naast maar het bericht nog naaster. De oertekst van het onderzoek kan ik niet vinden, de Qrius site is niet echt informatief.
'Bier', dat zegt niets, dat kan van ruim 10% tot alcoholvrij zijn. Ik heb al vaker geconstateerd dat journalisten niet kunnen rekenen, nu merk ik dat ze ook geen getallen kunnen overschrijven. Of zou Qrius zo stom zijn?
Ik ben wel blij met dit onderwerp, want verder is er niet veel te melden. Dat de jonge poesjes steeds leuker worden, dat is geen nieuws. Dat Wolfi z'n beide ogen weer even groot zijn ook niet. Dat Rik terugkomt van een dienstreis met de bus, dat is wel interessant. Hij sprak een dame die zei vroeger, met haar zuster, een kampeerauto te hebben gehad. "Jullie denken dat Barbie zo suf is, maar bij ons maakte ze de meest fantastische vacantiereizen". Met de Barbie Camper dus. Even later verschijnt Noëlle op de fiets, op zeer korte afstand gevolgd door Olle op de aanhangfiets. Nou nog iets over N+R+O+de poesjes? Ja, leuk, maar nee, echt niets te melden.
vrijdag 5 januari 2007, 07:03 lees reacties
Ik zeg nog zo, lees nou de flaptekst! Maar weer niet geluisterd dus een boek van Dean Koontz, 443 blz, €0,50 gekocht. Ja, ik had wel een stukje van het eerste hoofdstuk gelezen. Dat was heel leuk geschreven, met leuke mono- en dialogen. Maar toen ik serieus aan het lezen sloeg, laat op de avond, bleek het science fiction te zijn. En ik haat science fiction. Toch was het nog steeds leuk geschreven, ik lees dus maar door, anders is het ook zonde van m'n €0,50.
Ik weet nog niet precies wat er in dit boek aan de hand is, maar een stel wetenschappers schijnt een soort virus te hebben gemaakt waarvan je I.Q. enorm toeneemt. Dat is getest op een kat die daardoor naast zijn katteneigenschappen een menselijke intelligentie heeft. Nou, dat heeft Rozepoot ook!
Het schijnt slecht te gaan met de oplage van kranten. Sinds we in Amsterdam woonden hebben ook wij geen krant meer, omdat we toen al vaak een paar weken in Ermelo zaten. Die kranten zouden dan zo'n berg achter de Amsterdamse voordeur vormen dat we 'm niet meer open zouden krijgen. Nu vinden we het heel gewoon om geen krant te hebben, vooral ook omdat er op het www zoveel krantennieuws is. Die dame in Nunspeet bijvoorbeeld, uitgebreid beschreven in de Stentor, nog een filmpje ook. Niet te vergeten, de commentaren van de lezers, daar kan geen papieren krant tegenop.
Enkele jaren geleden moest je nog heel moeilijk doen om een klein beetje internet-krant te kunnen lezen. Tegenwoordig is dat heel gemakkelijk, er is ook steeds meer. Hoe een krant daar rijker van wordt snap ik niet. De Stentor maakt op het internet alleen een klein beetje reclame voor zichzelf...
Zou ik nog kunnen fietsen? Ik ga het proberen, door het bos naar Putten, daar even naar de Kringloper. Ik koop P.D. James, 408 blz, €1,00, die schrijfster ken ik, dat boek koop ik blindelings. Het is veel groter dan het boek van Koontz, op dikker papier, met grotere regelafstand, daarom is het dubbel zo duur. De Kringloper zou bij het vaststellen van de prijs eigenlijk het aantal woorden moeten tellen.
Verder, door het bos. Er zijn weing bomen omgewaaid, er zijn wel enorm veel takken afgewaaid. Op sommige wegen lijkt het wel kerstmis. Ik zie in de verte een drietal fietsers, twee ervan op gewone fietsen, de derde op een aanhangfiets. Het zouden N+R+O kunnen zijn, maar N met een witte jas? Dat kan niet, en O is ook niet van de goede maat, ze zijn het niet. Als ik thuiskom blijkt Olle daar te zijn, Noëlle en Rik zijn aan het powershoppen in Harderwijk.
Als kind groeide ik op met Meccano en de compatibele soortgenoten. Zo'n 40 jaar geleden was ik geestelijk nog soepel genoeg om de overstap te maken naar Lego. Maar nu komt Olle aan met Knex. De overstap van Lego naar Knex, dat is zoiets als een Gereformeerde tot de Islam bekeren.
Heel hoogwaardig plastic, alles past minstens zo goed als bij Lego, maar het idee erachter is helemaal anders. Iets in een plat vlak maken, dat lukt, maar iets ruimtelijks? Olle heeft dit van de goede Sint gekregen, hij blijkt nog niet zo erg ervaren. Ik maak wat platte stukjes aan elkaar en zeg dat het een pannenonderzetter is. Die gedachte bevalt hem wel, hij maakt er een heel grote pannenonderzetter van.
Ik ben bang dat ik nu aan de studie moet...
donderdag 4 januari 2007, 07:02 lees reacties
Anemoon en Al Poontah kunnen elkaar met hoge snelheid achterna zitten. Van de vloer op een stoelleuning, een volgende stoelleuning, de krabpaal, enzovoorts. Als zich in het geplande traject een koffiekop bevindt dan wordt die genegeerd. Je kunt dus het beste een motoroverall dragen, zowel ter bescherming tegen messcherpe nagels als tegen gloeiendhete vloeistoffen.
Vaak heeft Anemoon juist een heel aanhalige bui. Als je zit te tikken geeft ze kopjes tegen je tikkende handen wat vreemde zinnen oplevert. Okkie legt soms een poot op je poot, heel aardig: een poot met ingetrokken nagels. Als je langs haar loopt doet ze dat ook, je aantikken met een zachte poot. Als je de trapt op loopt met je hand op de leuning dan tikt Okki telkens die hand even aan. Een hele prestatie voor iemand die zo klein is, maar het lijkt moeiteloos te gaan.
De zes kittens waren vandaag in de kamer. We hebben de ruimte achter de bank dichtgestopt met oude lappen, verstoppen is er niet meer bij. Een blauwgrijs poesje op een blauwgrijs vloerkleed is bijna onzichtbaar, die hoeft zich niet te verstoppen. Hij blijkt er tegen te kunnen als je op hem gaat staan, piept wel heel hard: "Ik kost €500, ja!"
Sneeuwuil maakte foto's en een wervende tekst voor kittentekoop, je kunt het daar bekijken als de beheerster van de site de zaak verwerkt heeft.
Tenslotte, Olle blijkt, net als Dries, door een kattenpoortje te kunnen. Het poortje in de binnendeur deze keer, maar de afmetingen daarvan zijn ontleend aan het poortje in de buitendeur. Zie film: Olle en het kattenluikje. Let ook op de sokken.
woensdag 3 januari 2007, 06:07 lees reacties
30 april 2005, 5 juli 2005, 22 januari 2006, al drie keer ging het over de Xenos afwaskwast. Dat woord is bijna niet uit te spreken, wij zeggen liever afkwast. Niet zo heel lang geleden kruiste een Action afkwast mijn pad. Dat is een erg lelijke maar wel functionele kwast, ik ging hem gebruiken. Na gebruik bleek er een ernstige ontwerpfout aan deze kwast te kleven: het ophanghaakje zit verkeerd om.
Sneeuwuil heeft plankjes die nodig in de was gezet moeten worden. Ik wil dat wel doen, ze stelt voor hiervoor de inmiddels oude Action kwast te gebruiken. Dat gaat heel goed, ik leg de kwast na gebruik in het doosje met poetsspul. Voordeel van leggen: de richting van het haakje doet er niet toe. Sneeuwuil heeft intussen in de voorraad een ongebruikte Xenos afkwast gevonden.
Later gebruik ik deze buitengewoon fraaie afkwast. Maar wat blijkt, na afloop? Er is in de voorraadkast iets merkwaardigs gebeurd: nu zit bij de Xenos kwast het haakje verkeerd om! Een leermoment: verkeerd betekent alleen maar 'anders dan je gewend bent'. Na een weekje gebruik zal het haakje wel weer goed zitten...
Er verschijnt een rode kampeerauto met Noëlle, Rik en Olle er in. Een prachtige 12 jaar oude Mercedes bus, technisch als nieuw. We hadden ooit een Bedford, later een Peugeot bus, maar deze is veel beter. Zou ik ook wel willen, zo'n bus. Dan wel met een aanhanger voor 15 katten en een uitklapbare kattenren.
(Foto van Rik, uit een e-mail. Op de achtergrond: Breda.)
N+R+O gaan een paar dagen met enorm veel bagage en enorm veel fietsen in Suikervlied wonen. Voordeel van een bus: je kunt veel meenemen. Nadeel van een bus: je neemt veel te veel mee.
Men in het algemeen en Olle in het bijzonder blijkt zeer enthousiast over de kittens. Dat hoort ook zo, wie niet enthousiast genoeg is komt er hier niet in.
Helemaal probleemloos zijn de kittens niet. Vooral Anemoon maar ook Al Poontah en Okkie spelen nogal woest met ze. De kittens lijken dat wel leuk te vinden maar na een tijdje gaan ze zich verstoppen. Ze liggen dan op een rijtje achter de bank. Daar is een zo smalle opening dat de oudere katten er niet in kunnen. Jammer dat de kittens dan onzichtbaar zijn.
Oplossing: kittens met Bontje in het zijkamertje, als ze niet slapen: wij erbij, anders: wij elders in West-Europa.
dinsdag 2 januari 2007, 07:50 lees reacties
Zo ongeveer van 2 tot 8 geslapen, dat houdt niet over. 13:00, ik kan m'n ogen niet meer openhouden, even slapen. Buiten is het stil, de buurman bouwt niet, alleen Froukje ligt in Sneeuwuils bed. Ik slaap 12 minuten, dan staat Froukje voor de deur te mauwen dat ze weg wil. Je moet dan heel voorzichtig naar haar toe lopen, anders schiet ze onder het bed.
Niet voorzichtig genoeg, ze zit alweer onder het bed. Ik laat de deur openstaan, nu komen Dromdrosje en Al Poontah ook nog binnen. Froukje gaat ze begroeten, dat komt heel goed uit. Nu kan ik ze met z'n drieën naar buiten gooien en de deur sluiten.
Ik slaap weer 12 minuten, dan is er veel lawaai. Is de buurman toch weer aan het werk? Of is het een restje vuurwerk? Ik kijk even uit het raam, het blijken kleinkinderen van de andere buren te zijn, met vuurwerk. Buurwerk. Ik zie Sneeuwuil door de tuin naar ze toe lopen. De conversatie kan ik niet volgen maar ik besluit dat 24 minuten slapen wel genoeg is.
Het blijkt dat Sneeuwuil ze heel vriendelijk erop gewezen heeft dat de katten wel erg schrikken van het geknal. De kinderen zijn tot een compromis bereid, ze gaan helemaal achterin de tuin staan knallen, dat scheelt zowaar wat decibellen. Later besluiten ze hun activiteiten voor het huis voort te zetten, misschien wel omdat Opa nu wil slapen...
We gaan even naar Suikervlied, dingen brengen en halen. Er is maar één boom omgewaaid, net buiten het terrein. We gooien oud papier in de papiercontainer aldaar, Sneeuwuil vindt een erg mooi wijnkistje in de houtcontainer. Weer naar huis, de buurkleinkinderen zijn gelukkig opgedonderd.
Avond. Sneeuwuil kookt iets met veel eieren er in. Dat levert een leeg eierkarton op, het eerste nieuwe oude papier. Ik lees het karton: "deze eieren zijn diervriendelijk geproduceerd". Leggen die kippen onder narcose? Het nieuwe jaar begint al weer met vragen.
maandag 1 januari 2007, 08:12 lees reacties
we komen vier man te kort,
dus of dat nieuwe jaar wat wordt...
dus of dat nieuwe jaar wat wordt...
De kittens wilden dat kunstje doen en dan zouden de negen ouderen het gedicht maken. Nou, dat kunstje gaat wel, ze zijn tenslotte nog maar net een maand. Maar dat gedicht... Lekker kort, dat weer wel.
De zwaarste dagen zijn die na een korte maand. De regel hierboven met dag en datum, dat gaat volautomatisch. Dat maandkalendertje links, dat was ooit wat denkwerk maar dat gaat ook volautomatisch. De vorige maand in het archief, dat is elke maand even een klein duwtje tegen de code van dat archief geven. Een jaarwisseling is wat het weblog betreft net zo moeilijk als een maandwisseling.
Mijn afkeer van maanden van minder dan 31 dagen komt door mijn horloge. Knopje uittrekken, en dan draaien om de datum op 1 te krijgen. Maar moet je nou links- of rechtsom draaien? Ik heb het hier al eerder over gehad, dat betekent waarschijnlijk dat ik geen andere problemen heb. Nu, de overgang dec-jan, is er dus geen probleem.
Wat ik niet had moeten doen is even een wandeling in de frisse lucht maken. Ten eerste is die lucht op zondagmiddag al van kruitdampen vervuld. Ten tweede gaan er nogal wat bommen van de 500 gram categorie af. Ik loop door de dure buurt omdat daar voornamelijk oude mensen wonen. Die blijken helaas kinderen en/of kleinkinderen te hebben, misschien zelfs wel achterkleinkinderen. Dat, en dan ook nog geld genoeg.
Zo'n 250.000 klapper is dan heerlijk rustgevend in al dat geweld. Het voortdurende geknal heeft wel een voordeel: de katten zijn helemaal afgehard, om ze te laten opkijken is een atoombom nodig.
23:30, we gaan naar boven, de katten mogen mee. De kittens zitten in het zijkamertje, die lijken wel doof, ze reageren niet op geknal. De meeste katten zit op ons bed, een paar er onder. Om 00:00 neemt het lawaai een beetje af, vuurpijlen verschijnen. Er blijken erg veel soorten te zijn maar na een minuut of twintig heb je ze toch wel allemaal een keertje gezien. Slapen bij het lawaai zou kunnen, slapen met minstens zeven katten op je bed, dat gaat niet. Er is zo weinig paniek dat ze wel weer naar hun gebruikelijke slaapplaatsen kunnen, beneden. Goede nacht.
Nog even naar 't vorige jaar?