frankslog
30 april 2006, 06:30 lees reacties
Eens even terug naar 1 mei 2005, dat was toen koninginnedag. Ik lees daar dat we op de kinderkleedjesmarkt een kleedje krijgen en lelietjes kopen. Nu: 7,5°C, regen en/of hagel, we gaan toch maar even kijken.
Dit jaar blijkt er geen sprake van lelietjes te zijn. De gewone winkels zijn dicht, alleen de Hema is nog even open. Gelukkig moeten we daar ook nog wat hebben zodat we een tamelijk zware bui mislopen.
We kopen bijna niets tot we wat speelgoed voor Dries vinden. Daardoor weer wat hoopvoller gestemd vinden we meteen nog twee stuks. Enige herstelwerkzaamheden zijn wel gewenst...
Nog even naar Suikervlied, niet om te verven maar om de verfrommel (wat een raar woord: ik verfrommel de verfrommel) op te ruimen. Maandag komen er weer bewoners. Nog steeds geen wroetsporen!
Sneeuwuil is de mooiste vrouw van Ermelo, wat zeg ik, van de hele Noord-Veluwe, maar ze heeft daar wel veel potjes, flesje, tubes enzovoorts voor nodig. Ons nieuwe badkamertje heeft te weinig ruimte voor dat alles, ik ga een plank boven de wastafel maken.
Ik bedenk in het badkamertje hoe ik dat moet doen, die plank. Twee zijkanten die zo'n beetje naast de wastafel staan, een plank daartussen. Dat is wel heel eenvoudig.
Naar de schuur, om materiaal te verzamelen. Met twee zijplankjes naar het badkamertje om af te tekenen hoe ze precies moeten worden, weer naar de schuur.
Ik bewerk de plankjes met de freesmachine, neem ze daarna nog eens mee naar het badkamertje. Ze passen precies, nu kan ik zo nauwkeurig mogelijk meten hoe lang de horizontale plank ertussen moet zijn. Ik draaf de trap weer af naar de schuur.
De plank netjes haaks en op de millimeter nauwkeurig afgezaagd, tussen de zijplankjes bevestigd. Nu kan ik 'm verven, maar ik ga eerst nog even kijken of 'ie echt wel past, ik draaf de trap weer op.
Nou, de plank past heel precies, zuigend zou je bijna zeggen. Maar er is maar een halve centimeter speling tussen de onderkant van de plank en de kraan. Zo'n moderne mengkraan die omhoog scharniert in de 'open' stand. Dan raakt 'ie de plank, g.v.d.
Bovendien is de plank zo breed dat je op je knieën moet gaan liggen om de potjes eronder te kunnen zien. Dit is het stomste ontwerp wat ik ooit uitgevoerd heb. Wel erg netjes gemaakt...
29 april 2006, 06:00 lees reacties
Even een bericht, speciaal voor Iris.
Het was 1992. We bekeken Les Baux, een Frans oord waar ooit bauxiet gewonnen werd. Dat bauxiet is op, wat overbleef was een bizar landschap.
In het stadje Les Baux kochten we de ideale koffiekopjes. Mooi, zeer hard gebakken bij een plaatselijke pottenbakker. Zes stuks, al jaren lang hadden we nog twee hele en één geplakte. Die geplakte mocht mee in de auto, om te helpen bij het zoeken naar vervangers.
In Elburg was een pottenbakker die bijna dezelfde kleur en bijna net zo hard bakte. Maar niet helemaal het ideale model. We hebben overwogen hem te vragen kopjes te bakken naar ons geplakte model, ik weet niet meer waarom het er nooit van gekomen is. Te zuinig, waarschijnlijk.
De ochtendkoffie staat op een klein blaadje in de twee laatste hele kopjes. Ik kan niet langer wachten, drink. Sneeuwuil prepareert het kattenontbijt. Dan kan Bontje ook niet langer meer wachten, ze springt op het aanrecht, gooit het blaadje+kopje+koffie over de vloer.
Kopje in scherven, Bontje is nog heel, lijkt zelfs niet koffiebespat. Sneeuwuil is bezorgd over Bontjes dracht, maar daar lijkt niets mis mee. Met ons is wel iets mis: nog maar één ideaal koffiekopje...
Dan herinnert Sneeuwuil zich een droom van die nacht. Ze zet thee en schenkt die in een doosje waarin een kitten zit. Dat wordt overgoten met gloeiende thee. Had ze die droom nou maar bij de notaris op laten schrijven voordat Bontje die brokken maakte!
Nog wat Suikervlied geverfd. De zijgevel zonnig maar koud, de achtergevel zonnig en windstil. De bouwvakkers waren een geruisloos werkje gaan doen, de helicopters waren naar Uruzgan. In de verte was iemand met een hamertje bezig, dat is wel een vredig geluid. Kortom, heel aangenaam wat verf gesmeerd.
De beplanting was ook nog zoals ik 'm de vorige dag had achter gelaten, hoogstens wat promilles gegroeid. Het allerfijnste was wel dat het pas drie uur na mijn laatste kwaststreek ging regenen.
Mij verder bezig gehouden met het optimaliseren van mijn computers. Onderdelen van de ene in de andere en vice-versa. Daarna net zo lang rommelen tot alles nog werkt ook. Dat vreet heel wat uren maar het levert geen tekst voor dit log op. Tenslotte nog lang gezocht naar de dia waar Sneeuwuil naar kopjes zoekt. (De dia was nog roodachtiger dan het vage plaatje wat je hier ziet.)
28 april 2006, 06:38 lees reacties
Goed verfweer, naar Suikervlied. De ramen in de zijgevel hebben een eerste laag verf gekregen. Een rustig werkje in een niet bepaald rustige omgeving. Overal rijden bouwvakkers af en aan met bouwmateriaal. Iemand is wel een uur lang aan het schieten, waarschijnlijk met spijkers. Als alles even zwijgt komt er een zwerm helicopters heel laag pal over Suikervlied.
Boven de klapramen zitten vernuftige ventilatiedingen, die haal ik er even uit. Vorige schilders hebben er verf op geknoeid, die peuter ik er af. Nou moet ik wachten tot mijn verf droog is om de ventilatiedingen weer aan te brengen.
Ik fietste om 08:00 en om 14:00 naar Suikervlied. De eerste keer om te gaan verven, de tweede keer om de ventilatiedingen weer aan te brengen. De tocht gaat grotendeels over onverharde paadjes door het bos. Tussen de eerste en tweede tocht is er een opmerkelijk verschil: de groenheid van het bos. Leuk.
Over dierenbezoek gesproken: niemand heeft deze nacht iets omgegooid, iets achtergelaten of anderszins van aanwezigheid blijk gegeven.
Even naar het weerbericht gekeken. Vrijdag lijkt nog wel een verfdag te worden, za-zo-ma niet, dinsdag weer wel. Za moeten we toch naar de vrijmarkt en zo kan ik wel de ramen aan de binnenkant gaan doen. En dat terwijl ik verven eigenlijk haat, ik hou alleen van afbranden. Helaas, er is niks meer af te branden...
27 april 2006, 06:07 lees reacties
De airco in het autootje doet het weer, heel Ermelo werd er koud van. De administratie van de telefoon-aankoop is tenslotte gelukt. Sneeuwuil vond een tafelkleed voor de tuintafel. Zie 26 april voor meer info over deze onderwerpen.
Blokker blijkt tafelkleedklemmen te hebben die misschien wel op het blad van een tuintafel kunnen. We besluiten een set aan te schaffen. Dan naar Gamma, we kopen twee potten verf. 'Humor', voor details in de badkamer en 'Moes' voor alles wat witachtig zou moeten zijn aan de buitenkant van Suikervlied.
We brengen tafekleed+klemmen+verf even naar Suikervlied. Het kleed blijkt te passen, de klemmen willen wel klemmen. Dan kijken we even naar de plantaardige schade.
We vinden iets wat zeker geen konijnenkeutel is. De €2 munt lag er niet naast, die komt uit mijn portemonnee. We vinden nog drie van deze drollen, onderling op een halve meter afstand, in rechte lijn naar het vogelbad. Heeft daar een dier staan drinken? (De aanplant is vannacht niet verstoord.)
Volgende vraag: is dit van een zwijn of van een hert? We hebben wel eens reeën gezien op de Toverberg, maar deze producten lijken me toch van een iets groter dier. Die webcam, dat lukt zo gauw niet, ik moet maar eens een nachtje in het donker in de kamer gaan zitten om te zien wie ons bezoekt. Een eland?
Nu nog wat afgrijselijke details. We hadden natuurlijk weer geen camera meegenomen, toch wilde Sneeuwuil bovenstaande foto maken. Ze heeft daartoe de drollen in een plastic zak verzameld en mee naar huis genomen. Daar heeft ze ze zo natuurlijk mogelijk op een stukje gras neergelegd. De katten vonden het zeer belangwekkend, ze gingen er maar net niet van eten.
Nou, de foto is gelukt. Met de €2 munt heb ik nog een set kleedklemmen gekocht, voor het tuintafeltje thuis. Wat er met de drollen gebeurd is weet ik niet...
26 april 2006, 06:12 lees reacties
Er waren eens een moeder en een dochter. Ze hielden allebei van planten planten. De moeder plantte een kluit narcissebolletjes, de dochter plantte een krulhazelaar.
Dat zou prachtig worden, het volgend voorjaar!
Een paar dagen later, ik bedoel natuurlijk nachten, kwamen Ko en Nijn eens kijken. "Ha, nieuwe planten", zei Ko, "Welke doe jij, die takken of die bollen?" "De bollen" zei Nijn. "oK" zei Ko. Ze gingen aan het werk. Na korte tijd lagen zowel de bolletjes als de hazelaar naast de gaten waarin ze door moeder en dochter gedacht waren...
Er was ook nog een vader. Die kwam de ochtend na de nachtelijke veldslag op het plantterrein om een daar aanwezig huisje te verven. Hij zette de planten weer in hun gaten, legde stukken betonrand om de hazelaar. Dat beton mag pas weg als de hazelaar behoorlijk wortel geschoten heeft. Volgend voorjaar dus. Helaas kon de man zo gauw niks vinden om de bollenkluit te beveiligen.
Ik bel bijna nooit mobiel, minder dan eens per maand. Maar die zeldzame keer moet het mobieltje wel werken, en dat doet het nog maar een klein beetje. Ik ga naar "The Phone House" en zoek de allergoedkoopste telefoon. (€29,95) Er is een heel dik meisje, Henny, die wil mij er wel eentje verkopen.
Het geheugentje van de oude telefoon transplanteren in de nieuwe kost haar geen enkele moeite. En ik weet m'n pincode nog, het ding doet 't. Maar nu komt er een reeks administratieve handelingen waar je niet goed van wordt.
Ik sta al minstens 10 minuten te wachten, Sneeuwuil heeft intussen allerlei andere inkopen gedaan. Henny vraagt me of ik nog wat anders te doen heb, dan gaat ze bellen als haar probleem is opgelost.
We doen andere boodschappen. Ik blijf buiten de winkels, met de telefoon in de ene en de gebruiksaanwijzing in de andere hand. Als Henny belt moet ik toch wel weten op welke knop ik moet drukken. Maar ze belt niet.
Een kwartier later, ik loop nog even langs de winkel. Henny is er nog niet uit. Het probleem is dat de telefoon volgens de computer al verkocht is. Ze belt met allerlei instanties, print verschillende bonnen maar het klopt nog steeds niet. Ik beloof morgen wel eens terug te komen...
Even naar de Kringloper, daar wordt net een fraaie eiken tafel verkocht. Dat inspireert Sneeuwuil tot de aankoop van een tuintafel voor Suikervlied. De tafel die we daar vonden is gebarsten, deze andere is niet puntgaaf maar niet gebarsten. Bovendien wat groter: hij past maar net in het autootje.
Sneeuwuil wil naar huis, ik wil de tafel naar Suikervlied brengen. Dat doen we.
De ultieme test voor mobiele telefoons is bellen van/naar Suikervlied. Alle telefonieaanbieders hebben witte vlekken op de kaart van de Veluwe, van Vodafone zijn die het kleinst. Ik heb toevallig Vodafone.
Nou hij doet het, maar niet erg goed. Dan herinner ik me de gebruiksaanwijzing: je moet 'm van onderen vasthouden! Dat blijkt te helpen.
Wat is techniek toch iets moois.
25 april 2006, 06:03 lees reacties
Wat is verfafbranden toch een heerlijk werkje. Om acht uur in de morgen bij Suikervlied, aan de koude kant maar droog. Koud is juist goed: van die verfafbrander krijg je het warm genoeg. Ik doe dat rode stuk naast de voordeur, om halftien is het helemaal kaal, om elf uur zit de eerste laag verf er op.
Even boodschappen. Het autootje, werkt de airco nog wel? Nee dus. Het instructieboekje zegt dat je 'm elke maand dertig minuten moet laten werken. Jammer, dat boekje lees je pas als het te laat is. De garagist gaat de airco bijvullen, dat schijnt de remedie te zijn.
Volgende ramp: de waterstroom in het vogelbad hapert. De straal wordt kleiner, stopt helemaal, begint dan weer. Deze cyclus blijft zich herhalen. Als ik zie dat er luchtbelletjes meegepompt worden vermoed ik wat de oorzaak is: niet genoeg water in de teil. Bijvullen helpt, zou dat om de twee dagen moeten? Ik kan er wel eens een tijdschakelaar bij zetten zodat hij 's nachts niet pompt.
Die kapstok in de douche, dat is handig. Niet zo handig is dat het daar nogal donker is. Je kan natuurlijk met de trekschakelaar, niet handig als je je handen vol hebt. Een kastschakelaar misschien? Ja, een kastschakelaar!
Naar Gamma. Ik haat mensen die iets uit het rek met onderdelen pakken en dat dan niet kopen. Zouden ze het vervolgens ergens in een hoek smijten, prima. Maar ze hangen het terug in het rek, naast de plek waar het vandaan kwam. Gevolg: er hangt een verpakking met een fitting de kastschakelaars te verbergen. Omdat ik bekend ben met deze menselijke eigenschap, de slechtste der slechte eigenschappen, vind ik ze, na lang zoeken, toch.
Niet zo simpel om de schakelaar netjes te monteren, ik heb (alweer) een stukje aluminium hoeklijn nodig. Dat zo bewerken dat het een steuntje wordt, alles vastschroeven, elektrieke draad er aan, het werkt.
Die verf zal nu wel droog zijn, het is de hele maandag goed weer geweest, geen parasolpluie nodig gehad. Straks een tweede laag, dan het stuk aan de zijgevel aanpakken. Dat is in betere staat dan het bovengenoemde, niet zo zuid-west. Ik ga dat niet helemaal afbranden, alleen de bladders er af. Nu maar bidden dat het dinsdagse weer net zo goed wordt als het maandagse!
24 april 2006, 06:31 lees reacties
Ziehier het vogelbad bij Suikervlied. De goede opmerker ziet dat het bovendeel uit dezelfde vorm komt als ons badje. De onderste schelp met voet bergt het pompje.
Hierin zou een zwaan zich kunnen baden.
Auke had geen gedoe met grint maar heel wat meer graafwerk voor de kabel. Die loopt een tiental meters onder het terras en dan nog een meter of vijf onder het gras.
Iris zette een dikke mus, eveneens in Garderen geboren, in de voortuin. Op het gazon, maar dat moet nog even opkomen. Ze heeft alles waar geen boom staat omgespit, daarna van graszaad voorzien. Of het grasmaaien al geregeld is weet ik niet...
Toen wij kwamen kijken waren de Hoekstra'tjes al vertrokken, we waren te laat om ze te prijzen voor hun activiteiten. Bij deze dus.
De foto rechts werd genomen op 1 juni a.s.
Bontje lijkt duidelijk zwanger, maar Froukje? Zondagmiddag vertoonde ze zo nu en dan symptomen van krolsheid, later toch weer niet. In de avond begon ze toch weer erg krols te mauwen. Ze mag nog een derde keer naar Woerden...
Verven van Suikervlied, om allerlei redenen is daar niets van gekomen. Teletekst zegt 30% kans op regen en wind uit het zuid-westen, de hele volgende week. Het gedeelte wat ik wil verven is nou net op het zuid-westen. Als ik nou die hele grote parasol eens als parapluie gebruik? Goed idee, al zeg ik het zelf.
23 april 2006, 06:12 lees reacties
Lees de reacties en zie dat de katten het hele vogelbad hadden omgegooid als was het het standbeeld van Saddam. Weer overeind zetten is een zeer tijdelijke oplossing, ik moet iets beters bedenken: naar Gamma!
Daar koop ik twee meter aluminium hoeklijn. Ik maak een frame dat past op een witte plastic teil die de basis van het vogelbadgebeuren is. Kan ik eindelijk mijn popnageltang weer eens gebruiken.
Aan het frame komen twee klemmen die het badje bij zijn voet grijpen, er komen twee bouten+moeren die het frame met de teil verbinden.
De vorige opstelling had een rode teil als basis, qua afmetingen identiek aan de witte. Ik til de rode teil uit het gegraven gat en zet de witte, inclusief frame en bad, op die plaats. Omdat latere correcties moeilijk zijn zet ik de teil zo goed mogelijk waterpas. Dan mag het grind uit de rode in de witte teil. Het lijkt allemaal OK, alleen het pompje nog aanzetten!
Die laatste handeling is mij verboden. Ik moet eerst Sneeuwuil waarschuwen zodat zij met de camera klaar kan staan als de katten het wonder aanschouwen. Als iedereen er klaar voor is mag dan eindelijk de stekker er in. Het water begint te klateren, de katten staan te schateren. Jammer, een prachtig rijm maar het is gelogen: de katten kijken nauwelijks. Met één uitzondering: Dromdrosje!
Omdat ik mijn computer een beetje in de war had gemaakt kon ik even geen filmpjes verwerken, nu weer wel. De Mittelgrosse Hundetür van een week geleden was een mooie IQ-test voor de katten. Dat niet iedereen zo slim is als hij er uitziet moge blijken uit dit Froukje filmpje...
Iris en Auke komen eten (zaterdag). Iris heeft gras gezaaid, Auke heeft het vogelbad van electriciteit voorzien. We hebben een en ander nog niet gecontroleerd, verstrekken toch een maaltijd. Vandaag (zondag) vertrekken ze weer naar Den Haag.
Straks gaan we even naar Suikervlied, tuin+bad kijken en fotograferen...
22 april 2006, 06:43 lees reacties
We gaan met Iris en Auke een vogelbad kopen voor in de 'nieuwe' tuin van Suikervlied. Voor zo'n boodschap moet je in de Beeldentuin in Garderen zijn, zie ook 1 juni 2005. De keuze is daar veel te groot.
Was op 1 juni j.l. 'het eerste hemdje' nog niet in de collectie, nu is het er wel. Beton, al dan niet beschilderd, maar van abominabele kwaliteit. Dieptreurig. Maar vogelbaden zijn er in alle maten en soorten. Naarmate we verder door de tuin dwalen komen we meer baden met stromend water tegen, men blijkt hier veel voor te voelen.
Sneeuwuil laat haar oog vallen op een klein badje, dat wil ze in onze tuin hebben als kattenspeelgoed. Iris vindt iets dergelijks, maar dan met een etage meer. Beide voorzien van pomp waardoor een eeuwigdurende waterval ontstaat. Prachtig.
Ik dwaal met Auke af naar een ruimte waar beelden gegoten worden. Een Poolse dame is daar bezig, ze wil ons wel in een soort van Hollands vertellen hoe dat gaat. Eerst vertelt ze uit een klein dorpje te komen waar de enige vreemde taal die onderwezen werd Russisch was. Ik vermoed dat je in de grote stad ook niet veel nederlands leert...
Auke z'n luidsprekerboxen worden, net als tuinbeelden, van beton gemaakt. Hij heeft daarom veel belangstelling voor het productieproces. Dat is niet echt ingewikkeld: je hebt een vorm en die vul je met betonspecie. Die vormen hangen aan een soort monorail waardoor ze onder het voorraadvat beton kunnen rijden. De hele installatie ziet er uit alsof hij in 1901 gebouwd is.
Terug naar Ermelo. Auke gaat het bad in de Suikervliedtuin opstellen, ik ga hetzelfde doen in onze Hanengeweituin. Probleem is dat het pompje een electrische aansluiting moet hebben. Hoe Auke dàt gaat oplossen wil ik wel eens zien.
Na lang schuiven heeft Sneeuwuil de perfecte plaats voor haar vogelbad gevonden. Niet te ver van het huis, zodat we kunnen zien wat de katten er mee doen. Niet te ver van de schuur, zodat ik daar een elektrieke draad naartoe kan maken.
Het pompje pompt water naar een soort van blad, vandaar stroomt het in een groter blad. Als dat overloopt valt het op de grond. Dat water moet je opvangen en weer in het pompje zien te krijgen.
Ik graaf een plastic teiltje in, zet het pompje in de teil en vul de teil met een soort van rode gravel. Overgehouden van een hydrocultuur experiment. Ik heb net genoeg gravel om de teil te vullen, op het gravel komt het badje.
Nu nog even de draad ingraven, een gat boren in de schuurmuur, een stekker aan de draad en de boel kan draaien. Wel eerst water in de teil, daardoor blijkt het gravel nogal in te klinken, er is maar net genoeg. De pomp kan aan. Tot mijn diepe teleurstelling komt er geen druppel water uit, onderzoek wijst uit dat er een ernstige knik in de slang zit. Na wat gepruts lukt het pompen maar het water is nogal rood, bovendien staat het bad niet erg stevig.
Sneeuwuil vreest dat de katten in het gravel zullen gaan graven. Ik besluit het gravel weg te smijten en het te vervangen door grind. Dat moet ik even bij het tuincentrum halen, gelukkig is dat hier net om de hoek. Ik haal twee zakken, later blijkt dat eentje wel genoeg was.
Het grind is nogal lemerig, dat moet gewassen worden. Weer een heel gedoe met veel water. Eindelijk zit het in de teil, het pompje zit onder het grind, het badje staat op het grind. En het werkt nog ook, het klatergeluid is precies wat we hoopten!
21 april 2006, 06:00 lees reacties
Omdat ik m'n computer had gereorganiseerd kreeg ik even geen e-mail. Ja, wel de reacties op dit log: die bekijk ik met een andere computer. Daarom duurde het even voor ik een nieuwe reeks foto's van Dries te zien kreeg. Kijk bij de fotoalbums!
Omdat ik m'n computer had gereorganiseerd merkte ik dat het piepkleine ventilatortje in z'n binnenste niet draaide. Dat ventilatortje zit op een aluminium blok met koelribben dat zò warm was dat je het niet vast kon houden. Dit samenstelsel was ook erg stoffig, dat is niet bevorderlijk voor de koeling. Alles gedemonteerd en schoongemaakt, het ventilatortje een drupje olie gegeven. Het wilde weer draaien.
Deze computer is geboren omstreeks 1999, het ventilatortje is dus zeven. Een nieuwere computer zal waarschijnlijk sneller zijn, die wordt daarom nog veel warmer. Als bij zo'n machine de ventilator stopt dan zou hij smelten als hij niet zo slim was zichzelf uit te schakelen. Mijn oude computer is niet zo slim maar hij heeft z'n koortsaanval overleefd.
Na een tijdje draaien begon het ventilatortje erg veel lawaai te maken. Extra goed hoorbaar omdat de computerkast al sinds 18 april open staat. Er zit een kogellager in dit ventilatortje, kennelijk is dat na 7 jaar enigzins versleten. Ik ga naar de Ermelose computerwinkel: geen passende ventilator! Dan bedenk ik dat er in een half gesloopte machine precies zo'n ventilator zit: die mag de 7 jaar oude vervangen.
Die vervanging is geen succes: deze ventilator maakt nog meer lawaai. Hij krijgt daarom een drupje van wat dikkere olie, dat blijkt redelijk te helpen. Geen ideale situatie.
Iris komt, ze wil boodschappen doen, dat willen wij ook. We gaan naar Putten, terwijl Iris en Sneeuwuil bij Vögele zijn ren ik naar de Puttense computerwinkel, net om de hoek. Daar hebben ze zowaar wel een passend ventilatortje. De winkel is wel extreem duur: €9,00!
Blij met mijn aankoop maar treurig vanwege de prijs ren ik terug naar Vögele. Die is tenminste goedkoop: men koopt niets. Nog even naar AH en de scharrelslager, dan naar huis, het nieuwe ventilatortje inbouwen. Die computer kan weer 7 jaar mee.
20 april 2006, 06:05 lees reacties
Katten bouwen graag nesten achter de tv, de cd speler/radio of de dvd speler. Ze houden kennelijk veel van electronische apparaten. Ze versnipperen daartoe alles wat versnipperbaar is. Daarbij trekken ze ook graag ongemerkt wat kabels los. Heel verassend: je denkt dat alles kapot is terwijl je alleen maar even de juiste kabel in het juiste gat hoeft te duwen.
Om deze acties te blokkeren veranderde ik de kast waar al die apparaten in staan zò dat hun achterzijden onbereikbaar werden. Alleen de tv liet ik zo, die heeft aan beide zijden maar 5 centimeter ruimte, daar kan geen kat doorheen.
Behalve Froukje dan. Misschien door haar zwangerschap gestimuleerd wrong ze zich langs de tv. De ideale plaats om eens te gaan werpen, achter de tv, vond zij. Daar dachten wij anders over. Ik heb nu stukken gaas aangebracht zodat alleen muizen nog achter de tv kunnen.
Nog veel uren aan de computer gesleuteld. De nieuwe DVD-brander wil ook heel graag CD's branden. Sneeuwuil leent drie CD's van Paolo Conte, kiest daarvan de mooiste nummers en laat mij dat op één CD zetten. Dat gaat nu pijlsnel, het maken van het papier voor in 't doosje gaat nog steeds even langzaam...
Boodschappen. De Lidl-dame gaat voor ons een leuk doosje leegmaken. We gaan proberen Froukje te overtuigen dat ze het beste in dat doosje kan werpen. Voor Bontje hebben we al een iets grotere doos.
Dan nog even naar de Kortlanglaan. In de KVR is een hoekje voor een klein stoeltje. Omdat wij recentelijk alle kleine stoeltjes hebben weggesmeten gaan we er nu weer een zoeken. Lukt, een puntgaaf rotanstoeltje voor €2,50.
Verder, naar Suikervlied. We willen zien hoever Iris gevorderd is in de tuinarchitectuur. Ze heeft al een heel stuk voortuin omgespit, dat moet een fraai gazon worden. I&A zijn er niet, maken waarschijnlijk een boswandeling. Of, nog waarschijnlijker, een schapentocht.
Weer naar huis. Sneeuwuil vind dat de kapstok maar eens weg moet. Die hangt bij de voordeur, daar is ook een extra gaasdeur zodat de katten niet kunnen ontsnappen. Het hokje wat daardoor ontstaat is erg klein: meer dan twee gasten kunnen niet in één keer naar binnen. Verwijderen van de kapstok maakt het wat ruimer.
De niet meer gebruikte douche, in de benedengang, dat is de ideale plaats voor de kapstok. Een uurtje werk, dan hangt alles op de nieuwe plaats. Grote gezelschappen zijn nu welkom!
(Groot = drie personen)
19 april 2006, 06:03 lees reacties
M'n eerste computer met een harde schijf, dat was ongeveer 15 jaar geleden. Op die schijf kon je 30 MB kwijt. MB, dat is MegaByte. Tweede paasdag kocht ik een nieuwe harde schijf. De kleinste nieuwe die nog in de handel is heeft een capaciteit van 40 GB, de G van Giga. 1 Giga is zo ongeveer 1000 Mega. In 15 jaar tijd zijn de schijven dus ruim een factor 1000 groter geworden!
Ik kocht er eentje van 80 GB, dat kost nauwelijks meer dan eentje van 40. Ben de hele dag bezig geweest de inhoud van die schijf te organiseren. Dat was een heel gedoe, dat je een nieuwe aflevering van het log krijgt bewijst dat het gelukt is. Het verven van Suikervlied heeft moeten wachten.
Eén bezoeker: Iris. Die kwam wat tuingereedschap halen. Er staat een serieuze update van het tuinachtige om Suikervlied op het programma.
Gelukkig had Sneeuwuil telkens een papieren brief over katten. Ik moest drie keer naar de brievenbus, anders was ik helemaal niet buiten gekomen.
Volgens de kattenclub is er al een 'spinhuis', we krijgen de tweede keus naam: 'bontgoed'. Binnenkort www.bontgoed.nl?
Nu ga ik weer verder met het nog meer verfijnen van de indeling van die harde schijf.
18 april 2006, 06:03 lees reacties
Sneeuwuil wil naar de Rijnhal in Arnhem, daar is een kattententoonstelling. Ik vind de tweede Paasdag meer iets voor kerkbezoek. (De eerste Paasdag ook wel, maar toen hadden we iets anders te doen.) De vorige keer dat we in de Rijnhal waren lag hij rechts van de doorgaande weg Arnhem-Nijmegen. Nu ligt hij opeens links.
Ik dacht eerst dat ze de hele hal verplaatst hadden maar na lang nadenken begreep ik het. De vorige keer gingen we naar een poppenhuizenbeurs in diezelfde Rijnhal. Heel lang geleden, toen woonden we nog ergens in Zuid-Nederland...
Ik zet Sneeuwuil af bij de Rijnhal. Veel auto's uit Duitsland, Denemarken en België. Die hebben wat over voor hun kattenhobby. Ik ga terug naar Arnhem Centrum, naar de Eusebiuskerk.
Vreemd, de kerk wil entreegeld hebben. Bij nader inzien valt het mee, onder de 7 en boven de 70 hoeven niet te betalen. Het interieur van de kerk lijkt niet erg op een kerkinterieur. Als je het mij vraagt is het een computerbeurs. Ik koop een DVD-brander, een harde schijf en nòg een webcammetje. (Meer pixels, een microfoontje en automatische verlichting voor €13,00.)
Terug naar de Rijnhal. Daarna nog even naar Anja in Velp. We willen plassen maar JM heeft de wc-pot verwijderd. Er zijn grote stukken uit de voet gebroken, van dat dikke porselein wat bijna onverwoestbaar is. Hij gaat ze met twee componentenlijm weer aan elkaar plakken.
Anja had twee oudere heren te logeren, een van hen is door de plee gezakt. Meestal hoor je dat bij wijze van spreken, maar hier is het letterlijk gebeurd. Zelfs als het van die snel hardende lijm is kunnen we niet op het plakken wachten.
We nemen het Menalda kistje (zie 31 maart) mee en gaan door naar Rheden. Daar treffen we Nienke aan, komt goed uit, voor haar was het kistje bestemd. Ze gaat ergens in juli een winkeltje openen in Doetinchem. Komt allen. (Nienke smeedt edel.)
Terug via dezelfde sluiproute (via Hoenderloo en Deelen) die we heen ook namen. We denken zo de paasdrukte te ontlopen, maar die blijkt er helemaal niet te zijn geweest.
Vandaag moet het verven van Suikervlied beginnen, volgens de planning. De regenradar is het daar niet mee eens. Dan ga ik m'n nieuwe computerhardware maar eens installeren.
17 april 2006, 06:02 lees reacties
Ik dacht al vaker dat de regenbuien niet meer zijn wat ze geweest zijn. De nacht van za op zo, continu regen, toch maar 2 mm in de regenmeter. Dan gaat me, eindelijk, een licht op.
De regenmeter is gebarsten, waarschijnlijk stukgevroren. Ik probeer 'm te plakken maar er blijven druppels doorkomen. Op tweede paasdag is er vast wel een tuincentrum open waar regenmeters in de aanbieding zijn.
Iris en Auke zitten in Suikervlied, ze hebben Corry op bezoek. Ze willen katten komen kijken. Telefonisch aangemeld, maar het duurt wel erg lang voor ze verschijnen. Dan belt Iris weer: een verkeersongeluk, zonder dojen of gewonden. Daarna duurt het weer heel lang.
Ik had begrepen dat het op de Drieërweg gebeurde, ik ga maar eens even kijken. Met het autootje tot Suikervlied gereden, niets gezien. Ja, wel Corrys rode auto, maar daar was niet mee aan de hand. Mysterieus, ik keer weer huiswaarts.
Kort daarna verschijnen ze. Auke had een jeugdige motorrijdster geraakt, met lage snelheid, maar toch. Niemand gewond dankzij deugdelijk motorpak, de motor wel behoorlijk beschadigd, de bumper van de auto is niet meer wat het geweest is. Ze kunnen nog wel rijden. De plaats van het rampje was veel dichter bij ons huis dan ik dacht.
Het gesprek gaat over het ongeluk. Vlak erna passeerde, toevallig, een auto waarin de oma en een tante van de motorrijdster zaten, die zorgen voor het thuisbrengen van de gevallene. Opvallend was dat iedereen erg vriendelijk was, inclusief de politie en de brandweer. (De brandweer om de olieplas uit de motor op te ruimen.) Ik weet niet meer hoe het gesprek nou op potloodventers kwam.
Indirecte oorzaak van de aanrijding was het nemen van een verkeerde afslag bij een rotonde en een iets te snelle correctie van die fout. De auto heeft een navigatiesysteem maar dat stond kennelijk niet aan...
Dan kijken we ook nog naar de katten. Rozepoot is er niet, die heeft zich teruggetrokken in de KVR, zij is de enige die dispensatie heeft. De twee zwangeren zijn nog niet erg opvallend zwanger, Corry wordt uitgenodigd voor Sneeuwuils verjaardag. Dan zijn de kittens (d.v.) het bekijken waard. Corry heeft een merkwaardig geheugen: ze weet van iedereen wanneer die jarig is!
16 april 2006, 06:03 lees reacties
Sneeuwuil plukt boemen in eigen tuin. Dan ziet ze een vreemde heer scharrelen op het pad achter de tuin. Hij probeert het buurhuis van achteren te begluren, maar dat lukt niet. Sneeuwuil begrijpt dat het een potentiële huizenkoper is, ze spreekt hem aan.
Hij heeft al een soortgelijk huis besnuffeld. Ons type blok blijkt meer voor te komen in Ermelo. Het huis wat hij bekeek is een gespiegelde versie van het onze. Hij heeft een zomerhuisje aan de Kawoepersteeg en een echt huis in Zwolle. Hij heeft samen met z'n echtgenote op kleinkinderen in Amsterdam gepast, is nu weer net een dag in Ermelo.
Willen jullie nog meer over hem weten? Ja? Zijn vrouw is doorgereisd naar Zwolle want die wou wel weer eens een paar dagen alleen zijn, hij wil dat ook wel. Hij wil het zomerhuisje aanhouden maar het lijkt hem wel een leuk idee als z'n vrouw dan niet in Zwolle zit maar in Ermelo. Die vrouw schildert kunst.
Nog meer? Hij is 75 en hij kan niet bouwen maar wel wandkleden maken. Nu gaan ze eerst samen vijf weken naar Frankrijk en daarna gaan ze weer over huizen denken. Ze hebben nu geen katten, maar ooit hadden ze er dertien.
Wij zien hem wel zitten als buur, hij ons ook wel, vermoeden we. Maar we vermoeden ook dat hij het huis niet echt sjiek genoeg vindt. We overwegen hem een soort van premie aan te bieden als hij het huis toch neemt. (Ik zou bijvoorbeeld een badkamertje kunnen maken.) Sneeuwuil zag nog twee kijkende mannen die ze niet als buren wilde...
We gaan nog even dingetjes doen in Suikervlied. Buurvrouw An woont in precies zo'n huisje als Suikervlied, daar zijn er maar twee van, niet eens gespiegeld. Haar echtgenoot, Jo, woont in een appartement in Ermelo. Kennelijk komt een constructie zoals bij die wandkleder wel vaker voor.
Als je een 'echt' huis in Ermelo hebt doet men niet al te moeilijk over het permanent wonen in een zomerhuis in dezelfde gemeente. Wij blijven toch maar in één huis wonen.
15 april 2006, 06:21 lees reacties
Het doorzichtige flapje van het kattenpoortje lag in de keuken, een meter van het poortje zelve. Kennelijk was er iemand met woest geweld binnengetreden. Het poortje had al een aantal malen een reparatie ondergaan maar nu was het FUBAR. Omdat Bereklauw al bijna klem bleef zitten in het oude poortje verlangden we toch al naar een iets grotere uitvoering.
Naar de dierenwinkel. In de kleinere maten was wat meer keus, we hadden een poortje met een vier standen sluiting. Behalve de twee te verwachten standen kon je daar ook 'in maar niet uit' en omgekeerd kiezen. Bij 'in maar niet uit' was alleen Rozepoot handig genoeg om toch naar buiten te kunnen.
De dierenwinkel heeft een Mittelgrosse Hundetür, die neem ik. Kost wel €49,95 voor nog geen kilo plastic. En de sluiting is gewoon een plastic plaat die je er voor schuift.
Weer thuis, half twaalf. Er is een deadline van 12:15. Ik verwijder de resten van het oude poortje, teken een wat groter gat op de keukendeur. Met het decoupeerzaagje is het grotere gat zo gemaakt. Nu even doorgronden hoe de Hundetür gemonteerd moet worden, het is al 12:14.
Ik heb het door, maar nu blijkt het gat toch wel een paar millimeter te klein.
Om 12:15 begint de Mattheus Passion op de tv, Sneeuwuil wil 'm integraal genieten. Dan ga ik maar even wat cd's kopieeren...
Even later nieuwe sensatie. Als er mensen zijn die echt van ons houden, dan is hier een buitenkans. Klikken op het totale aanbod. (wij: 33)
Matje is klaar, even boodschappen doen. Zowel bij Lidl als bij AH is het parkeerterrein erg vol en de parkeerplaats van de winkelwagentjes erg leeg. Dat mag je verwachten, voor het paasweekeinde. Opmerkelijk is dat er geen rijen bij de kassa zijn. Kennelijk rijdt men met een automobiel naar de supermarkt, neemt daar een wagentje en blijft dan in de supermarkt rondrijden.
We zijn dus gauw weer thuis, ik zaag het kattegat wat groter. Nog een heel gedoe om de nieuwe Tür netjes op z'n plaats te krijgen. De katten vonden een groot kaal gat erg fijn, aan dit deurtje moeten ze even wennen. Er wordt erg veel gesnuffeld, ze merken wel dat de werking niet echt anders is dan die van het oude deurtje.
Nu wachten tot de nacht valt. Dan gaat de schuif voor de kattenpoort. We willen zien of Rozepoot ook voor deze sluiting intelligent genoeg is...
14 april 2006, 06:05 lees reacties
Ik heb veel tijd nodig gehad voor het heropvoeden van mijn computers. Na lang zoeken heb ik een corrigerende maatregel gevonden waar ze niet van terug hadden. Alles werkt nu weer zoals het hoort. Ik zou nu een lang verhaal kunnen ophangen over wat ik allemaal gedaan heb maar ik vrees dat de belangstelling daarvoor niet enorm is.
Ik heb weinig tijd aan de KVR besteed. Die is nu klaar, op intensief stof verwijderen na. De schilderspullen staan klaar voor transport naar Suikervlied.
Behalve mijn eenzame avontuur met de computers gebeurde er vandaag helemaal niets, niets met de katten, de katten-site, kattenfokkers of kattenclubs. Ik probeer me te behelpen met het wereldnieuws:
Bladzij 104, komisch nummer, precies wat ik al dacht. Bladzij 126, goed nieuws maar wel een paar jaar te laat. Jammer, geen woord over het wereldkampioenschap twirling!
Ik zit lang te denken over een slotzin die dit hele stukje de moeite waard maakt, er komt niets. Ik heb al minstens tien versies getikt en weer gewist, dat schiet niet op. Ik ga maar eens aan het echte werk.
13 april 2006, 06:43 lees reacties
Veel tijd besteed aan het ruziemaken met al mijn computers. Drie van de vier doen vervelend. De vierde is braaf, die werkt met Ubuntu. Jammer genoeg wil Ubuntu niets van ons draadloze netwerk weten, wat ik met die computer doe kan ik daarom niet aan de wereld medelen.
De laptop is technisch weer helemaal als nieuw. De scharnieren gaan zo soepel dat je 'm voor je plezier open en dicht doet. Enig probleem is de software: eigenlijk moet ik alles opnieuw installeren. Deze tekst tikken, dat kan nog net maar verder wil 't niet erg.
Ik probeer de vervelendste computer te dwingen zijn gedachtengoed op een dvd te branden. Dat wil hij wel een beetje, maar niet helemaal. Ik moet daar dringend wat aan doen anders is het afgelopen met dit weblog. Zal ik maar postduiven gaan houden? Dan krijg je weer gedoe met ophokken...
We waren al bezig aan een katten-website. Sneeuwuil wil daar geluid bij hebben: een spinnende kat. Ze probeert nu een filmpje te maken. De beelden gooien we weg, het geluid moet dan hoorbaar worden als je de site bekijkt.
Soms wil er best een kat heel hard spinnen maar als je dat wilt vastleggen doen ze het heel zachtjes. Rare bijgeluiden worden daardoor opvallender. Het zou het beste zijn als Sneeuwuil zelf spint.
Wat betreft het rapport van de WRR over de Islam, hier kan je het hele rapport als PDF vinden. Hoeveel mensen zouden dat helemaal lezen? Ik dus niet.
Ik zag een van de schrijvers, Schoonenboom, op de buis. Die zei dat we zo graag wilden dat de Palestijnen democratisch zouden kiezen. Dat doen ze, maar dan bevalt de uitslag ons niet! We willen niets van Hamas en soortgelijke bewegingen weten. Volgens S. moeten we dat wèl doen.
Ik ben erg voor rede vatbaar, was het daarom wel met hem eens. Totdat ik bedacht dat Hitler ook democratisch gekozen werd...
Tijd voor een overzichtelijk probleem: de laatste anderhalve meter plint in de KVR verven...
12 april 2006, 06:26 lees reacties
Al die tepeltjeskijkdagen waren weinig overtuigend. Daarom gingen we, met Froukje en Bontje, naar Daan, de dierenarts. Je kunt in het begin van de zwangerschap van een kat de zogenaamde ampullen in haar buik voelen, als je daarvoor hebt doorgeleerd. We hadden Froukje al zo ongeveer opgegeven, maar volgens Daan is zowel Bontje als Froukje zwanger!
Even terugbladeren, naar 20 maart en 13 maart. Daar 9 weken draagtijd bijtellen, dat wordt 21 mei zo ongeveer. Tot dat moment heb ik tijd om de webcam zo perfect mogelijk te installeren. Goed dat ik er twee heb, met die twee nesten!
De KVR is bijna klaar. Alle inboedel staat op z'n plaats, ik kan nu bij een klein stukje plint wat nog behandeld moet worden. Dan nog een dagje stofzuigen.
De bandschuurmachine heeft een vernuftig systeem dat de koellucht van de motor via een stofzak naar buiten blaast. De bedoeling is dat het schuurstof in die stofzak terecht komt, maar het stof weet dat niet. Of het verstaat geen chinees, het ligt echt overal. (De machine komt uit China, het stof uit Nederland: dat is vragen om problemen.)
Tegen het weekeinde ben ik echt klaar, dan kan ik het verven van Suikervlied gaan voorbereiden, dat moet volgende week gebeuren. Dan die webcams nog en tenslotte dit project.
11 april 2006, 06:05 lees reacties
Bezoekers: een vrouwtje en een mannetje van de bank. Het mannetje kennen we al vanuit Elburg, het vrouwtje was ooit bij ons in het kleine huisje. Ze komen om half twee, gaan weer om half vier. Hun basis is het kantoor in Harderwijk, reistijd heen en weer minstens een half uur.
Wat zou een bankpersoon kosten per uur? Toch wel €50,00 vermoed ik. Dat bezoekje kost de bank dus
2x(2+0.5)x50=€250.00. De bank wil winst maken, de geheime bedoeling is dat dit bezoek ons meer dan €250.00 gaat kosten...
Sneeuwuil zit met haar laptop tussen de twee bankpersonen. Ze hebben wel iets leuks voor haar bedacht. Het vrouwtje heeft belangstelling voor poezen, en ze zijn nou toch aan het internetten. Na enige tijd zitten ze op Marktplaats, even later zelfs op Kitten te koop. Ja, zo gaat de bank wel mooi failliet!
Later, even naar Suikervlied. "Post uit de oorlog" ligt daar nu op een lezertje te wachten. Samen met de Ubuntu diskset. De rode verf lijkt het meest op 'snel' van Histor, het wit wordt 'vanille' of 'fluitenkruid', daar is nog discussie over.
Nog wat later, we proberen alle adders onder het gras van de bank te vinden. Sneeuwuil bestudeert hier een brochure, short en long is heel wat anders dan kort en lang.
De term 'leaseverlies', waarom komt die telkens in ons op?
Nadeel van zo'n bezoek is dat je geen al te smerige kleren aan mag. Die gekitte plint verven kan daarom niet. Voordeel is dat je de nette kleren de volgende dag, nu dus, toch weer aan moet. We gaan straks met Bontje en Froukje naar de dierenarts. Hij mag kijken of ze zwanger zijn!
10 april 2006, 06:06 lees reacties
Mijn nieuwste webcam heeft een drukknop. Als je op die knop drukt dan doet hij net alsof hij een echte camera is: hij maakt een foto. Hij heeft bovendien een soort aangebouwde wasknijper. Daarmee kan je hem op het scherm van je laptop klemmen. Hij staart mij nu permanent aan met z'n ene oog.
Wat betreft de afgebeelde persoon z'n gelaatsuitdrukking: zoek maar eens op "bloggers block". Meer dan 40.000 hits...
Maar we hebben altijd teletekst nog:
Dat zou wel eens het wereldrecord wederopstanding kunnen zijn.
We kijken naar het Reve-programma. Jammer dat de ruzie tussen van Oorschot en Mulisch niet tot volle wasdom kwam. Merkwaardig dat Schafthuizen in al die jaren niet een klein beetje taalgebruik van zijn partner leerde. Schafthuizen leek me overigens toch wel enigermate OK, meer dan ik voor 21:35 dacht.
We keken dus niet naar de National Geographic Judas-hype. Eens zien of ik de tekst van die uitzending ergens kan vinden. Nou, dit lijkt erop.
Ik ga lezen. Tot ziens.
9 april 2006, 06:33 lees reacties
Rik stuurt me iets, zegt er bij dat het niet voor het weblog is, maar voor de curiositeit. Nou, curieus genoeg om het toch even hier te melden. Die tafel ken ik!
Over webcams gesproken, ik heb een andere gekocht. Eentje met een veel betere belichtingsregeling en mechanisch wat minder gammel. Hij kostte wel wat, €9,99 bij het Kruidvat. Hadden we nou maar jonge poesjes...
Een gemiste kans: Verdonk en Rutte waren in Ermelo. De VVD komt hier wel vaker, daar had ik binnen moeten dringen. Een foto van de kuswisseling tussen V. en R. had hier niet misstaan. (Ik zou 'm van de tv kunnen stelen en dan zeggen dat ik de foto zelf gemaakt had. En dan deze tekst erbij.)
Een buis van de riolering was aan het lekken. Daar waar twee buizen nogal slordig aan elkaar gekoppeld waren spoot het water er uit. De normale manier om twee van die plastic buizen te koppelen is met een sok. Dat is een kort buisje waarvan de binnendiameter gelijk is aan de buitendiameter van de te koppelen buizen.
Dat heb ik netjes gezegd, dat moet iedereen snappen.
Als je toevallig geen sok hebt dan kan je de ene buis verwarmen. Zo, dat het plastic net niet verbrandt, dan wordt het lekker slap. Je kunt dan de ene buis in de andere steken, je vormt dan als het ware een halve sok. Als alles is afgekoeld blijkt het meestal niet erg goed te passen, je moet flink wat buizenlijm gebruiken om de zaak echt dicht te krijgen. Vooral bij verticale buizen goed toepasbaar, natuurlijk moet de bovenste in de onderste, niet andersom!
Een buis van boven naar beneden, door de keuken. Onze wasmachine staat op de étage, ik hoorde dat die stond te pompen. Maar zo enorm veel water, hoe kan dat nou? En die rare buizen kwamen me ook nogal onbekend voor. De bovenbuis zat maar ongeveer een centimeter in de onderste, minstens 5 centimeter is toch wel aan te bevelen. Terwijl ik probeerde met m'n blote handen de stortvloed tegen te houden bedacht ik dat ik waarschijnlijk droomde.
Wat ik niet doe voor dit log: zelfs als ik slaap probeer ik avonturen te beleven.
8 april 2006, 06:10 lees reacties
Een laatste portie vloerlak. Droogtijd, tijd om een boek te lezen. Ik begin aan 'post uit de oorlog', van Anna en Wout. Ik schrik even van een paranormale drempel. Als je daar eenmaal overheen bent is het een erg leuk boek. Even terug naar 12 november 2004, wat ik daar schreef geldt zeker tot bladzij 52. Tot zover ben ik gekomen, toen moest ik nodig weer eens even tikken.
Tikken, terwijl er niets gebeurd is. Ik fiets maar even naar Suikervlied, in de hoop avonturen te beleven. Door het bos, over de hei, langs het vennetje in de buurt van de Toverberg. Het water in het vennetje is knalgroen. Ik geef toe, een echt avontuur is het niet.
In Suikervlied vind ik een pot rode verf. Dat is de kleur die delen van de buitenkant hebben, delen die nodig geverfd moeten worden. De pot is behoorlijk ingedroogd, nog van de vorige eigenaar. Ik kan er nog net voldoende verf uit krijgen om een roerhoutje in een kleurenstaal te veranderen. 5 m2 rood, dat is het wel ongeveer. En dan nog vrij veel witte kozijnen, een halve liter rode verf en een hele liter wit is wel genoeg. Binnenkort denkt Iris de tuin van Suikervlied te gaan saneren, dan ga ik verven.
Weer thuis. Lezen. Ook na bladzij 52 is 'post uit de oorlog' prachtig. Ik kan het alle lezertjes vanaf 12 jaar aanbevelen. Ik zie al vol verwachting uit naar het volgende boek...
7 april 2006, 06:13 lees reacties
Je kunt een kat ook al laten echoën! Nog even, dan kunnen we in Froukje en Bontje kijken om te zien of er echt kittens op komst zijn. We beginnen steeds meer te vermoeden dat het wel eens raak zou kunnen zijn.
Ik leg een oud vloerkleed in de KVR, op de gelakte helft. Daarop de eerder vermelde schamele inboedel, nu kan ik de andere helft lakken. Half uurtje werk, nu vier uur drogen.
Voldoende tijd om met de webcam te experimenteren.
Je kan hem zo dichtbij scherp stellen dat 10 cent formaatvullend wordt afgebeeld. Ik had eerst m'n eigen oog zo vastgelegd, maar dat viel in de categorie 'schokkende beelden'.
Moeilijker heeft de webcam het met veel licht, iets wat fel zonbeschenen is kan hij niet behappen. Voor die toekomstige kittens is dat geen bezwaar.
Sneeuwuil doet de diabetestest. Omdat half Nederland dat op hetzelfde moment doet is de site enorm traag. Na enige tijd bereikt ze toch de laatste vraag, een advies volgt. "Licht verhoogd risico, ga naar de dokter". Dat advies maakt haar zo kwaad dat ze een e-mail op poten stuurt naar de testers. Jammer genoeg geen 'gewone' e-mail, dus geen kopie.
Ik doe, op haar verzoek, ook de test. Gelukkig heb ik het Ermelo's Weekblad nog niet uit want de site is nog steeds enorm traag. Ik beantwoord alles naar waarheid, ik vermoed te horen dat er met mij niets aan de hand is. Maar na een kwartier invullen verschijnt de boodschap:
Er is een fout opgetreden.
nou, dan maar geen diabetes...
We doen ons rondje Putten. De kringloper, Vögele en de scharrelslager. Bij de eerste twee snuffelt Sneeuwuil nog steeds naar crème gewaadjes. Vögele heeft zelfs allerlei groens van haar gading. Heel ongewoon: zomaar nieuwe kledingstukken aanschaffen!
Nu zijn er, na de tweede alinea, vier uur verstrekken, ik mag weer lakken. De plinten sluiten niet aan bij de vloer, dat deden ze wel bij de verwijderde vloerbedekking. Opeens begint dat me te hinderen, ik ga die kier dichtkitten. Even gauw naar Action, kit voor €1,08.
Avond, we kijken 2Vandaag. Een hardloper in beeld, blijkt al 15 jaar diabetespatiënt. Hij is erg kwaad, hij deed ook de test. Uitkomst: geen verhoogd risico. Op de buis komen, dat is beter dan e-mailen.
(Om 06:17 doet de test het als een speer. Ik krijg als resultaat dat ik een klein risico loop. In mijn rapport staat netjes dat omgeveer 2 op de 100 mensen met dezelfde testparameters toch diabetes krijgen. Die hardloper was misschien wel iets tè kwaad. Had waarschijnlijk nooit van kansberekening gehoord.)
De geadviseerde lifestyle heeft niets met low-carb te maken.
6 april 2006, 06:16 lees reacties
Weten jullie wat Linux is? Nee, kan het je ook niks schelen? Sla dan deze alinea over.
Er zijn veel verschillende versies van Linux, de meesten kosten niets, sommigen kosten een beetje. Een tamelijk bijzondere is Ubuntu. De makers sturen je gratis een CD met alle installatie software, vanaf het eiland Man. Omdat vijf CD's sturen bijna hetzelfde kost sturen ze er vijf. Bovendien twee versies, in totaal 10 CD's. Ik bestelde ze ongeveer een week geleden, was dat al weer vergeten. Maar ziet: een pakket! Een set voor mij, dat betekent dat ik 4 sets van 2 over heb. Heeft iemand daar belangstelling voor? (ik bedoel 4 iemanden.) Ubuntu dus.
De ene tepeltjeskijkdag is net voorbij, komt de volgende er al weer aan. Bij Froukje twijfelen we nog, maar Bontje lijkt nu, wat vroeg, al tekenen te vertonen. Het lijkt dus dat we minstens één maar misschien toch wel twee nesten zullen krijgen. Nou, de webcam doet het. Niet op 'terug' klikken maar op het kruisje rechtsboven! Het plaatje wordt niet erg vaak ververst omdat het niet zo bar interessant is.
Zijn de kittens er dan wordt de webcam op dat nest gericht, met een verversing om de 10 seconden.
Naar de boekwinkel. We kopen het boek "Post uit de oorlog" van Anna en Wout en meteen ook nog de eenzaamheid van de egel. (Via de link kom je bij Toon Tellegen die het boek voorleest.)
Naar de Ermelose Hema. Sneeuwuil snuffelt aan crème gewaadjes, ik vind een verlengkabel voor de webcam. De gewaadjes gaan niet door, er is een rij voor de kassa. Ik stel voor de kabel terug te hangen maar Sneeuwuil wil wel in de rij. Ze hoort omroepen dat er kassa-assistentie gevraagd wordt, schrijdt al in de richting van de tweede kassa. De aanstormende cassière splitst de wachtende rij, neemt de staart ervan mee naar haar kassa. Daar staat Sneeuwuil al, maar de cassière wijst haar bits op haar plaats, ze laat de kop van haar meegenomen staart voorgaan. Die kop heeft ook nog eens twee glazen die ingepakt moeten worden.
We blijven overwegen de kabel terug te hangen, maar de cassière is niet helemaal consequent: wij mogen als tweede. Die cassière kan zo lijsttrekker bij de VVD worden. Dat hele verhaal speelde zich af voor de opstelling van de webcam, anders had die nooit uit het zolderraam kunnen kijken.
Naar de Ermelose Etos. Sneeuwuil heeft een lege haarsmeerspulfles bij zich. Ze wil net zo'n fles, maar dan vol, die bleek eerder onvindbaar. De drogist/eigenaar zelf staat haar te woord, hij zegt ze nog wel te hebben maar dat ze er uit gaan. Hij begeleidt ons naar het vak waar nog zes flessen staan. Neem ze allemaal, zeg ik. Sneeuwuil vraagt de drogist om alle zes voor de halve prijs. Zonder een milliseconde aarzeling zegt hij ja.
Voor Sneeuwuil geen Bad Hair Day tot 2012.
5 april 2006, 06:14 lees reacties
De halve vloer van de KVR heeft z'n eerste laag vloerlak. Niet veel werk, nog geen 5 m2. Op de andere helft van de vloer staat de schamele inboedel, vandaar de halve vloer.
Terwijl de lak droogt kan ik een eindje gaan fietsen. De wind waait uit richting Harderwijk, ik zou wel eens kunnen kijken of ik daar een webcam kan kopen. Het heeft even flink geregend, nu ziet het er tamelijk goed uit qua zon, het bos vangt de tegenwind op.
Harderwijk heeft een heel leuk oud centrum. Daar heb ik nu geen oog voor, ik zoek alleen de webcam-winkels. Blokker en Kruidvat sla ik over: die hebben wel een webcam, maar die winkels hebben we in Ermelo ook. De handyman blijkt een veel te mooie te hebben, bij de Marskramer kan ik er geen vinden, Dixons heeft een hele zwerm. De prijzen in al deze winkels zijn tussen €10 en €100.
Tenslotte kom ik bij de Hema terecht, ik koop een ding voor €14,95. Die had ik dus ook in de Ermelose Hema kunnen vinden, maar dan was ik de fietstocht door het bos en de wandeling door Harderwijk misgelopen.
Voorbeeldje: Dromdrosje op de tafel, naasr de laptop, zonder voldoende licht. Een beetje een groezelig plaatje, 'ruis' heet dat, zie je niet bij voldoende licht.
Wat ik eigenlijk wil is een continu vernieuwd plaatje, hier op dit weblog. Ik heb wel een filmpje van Sneeuwuil die tegenover mij zit te tikken, maar ze vindt dat niet geschikt voor publicatie. Nee, jullie hoeven niet te gaan zeuren, het is al ge-delete.
Ik heb intussen de halve vloer van de KVR z'n tweede laag gegeven.
Als ik even opsta dan neemt de terrorist Bereklauw meteen mijn plaats in. Zie hem dan maar eens weg te krijgen! Sneeuwuil is druk aan het e-mailen, ik ben bang dat Mus straks mij komt halen. Ik weet wat ik dan moet doen: niets eten en trillend achter de wasmachine gaan zitten...
4 april 2006, 06:12 lees reacties
Bereklauw, Bontje en Froukje slapen in de kamer, de anderen elders. Zo merk je weinig van wangedrag van katers.
Onze westelijk buurvrouw zit al een tijdje in een bejaardenhuis. Ze komt nog wel eens een uurtje op bezoek bij zichzelf, vergezeld van een van haar kinderen. Ze heeft geëmigreerde kinderen, die komen binnenkort een maand in het huis wonen. Daarna zal het wel verkocht worden.
Dat moet toch te regelen zijn met de makelaar dat we een buurpersoon krijgen die gek is op abessijnen? We kunnen het huis ook zelf kopen, dan zetten we een klein kattenpoortje in de scheidingsmuur. Zo klein dat Bereklauw er niet door kan en Wolfi wel. Kost een paar centen maar je hebt wel wat.
Zojuist horen we via een kattenclub over nog een oplossing: een katten-gedragstherapeut.
Dit is niet mijn zoveelste poging tot leuk doen!
Dit is handiger: €10,00 voor een behandeling op afstand.
Terwijl ik dit tik is mijn andere computer CD's aan het kopieeren. Sneeuwuil selecteert uit drie of vier geleende CD's de mooiste stukken. Die vullen dan precies één CD. We hebben al teveel CD's, maar zo blijft het nog net te overzien. Je moet wel een beetje letten op wat je doet, of wat je de computer laat doen. En dan moet er nog een inhoudlijstje getikt worden, ik zie geen kans dat te automatiseren.
Geen tijd meer om te loggen. Doei.
3 april 2006, 06:21 lees reacties
Mus komt niet uit Schagen maar uit 't Veld, een dorpje dichtbij Schagen. Maar Mutv, dat is geen naam, ik heb ook vernomen dat hij eigenlijk Pieter heet. Ik ben nu aan Mus gewend, daar blijf ik bij.
Mus hangt zondagmorgen al vroeg aan de telefoon, stotterend van agitatie. Wolfi eet niet, zit aldoor trillend in een hoek. Hij vraagt zich af hoe dat verder moet: katten kunnen er niet tegen om langer dan 24 uur te vasten. Sneeuwuil consulteert onze dierenarts, die heeft wel medicatie om katten iets rustiger te maken.
We overwegen Mus naar zijn lokale dierenarts te sturen voor die middelen, besluiten dan om zelf maar even, via onze dierenarts, naar 't Veld te rijden. Met de doos met daarin het kleedje waarop Wolfi placht te liggen. Sneeuwuil wil eventueel een nachtje met een aansluitend dagje in 't Veld blijven, zodat Wolfi gaat denken dat we nu daar wonen. Ze neemt haar breiwerk mee, breien met zes katten is geen succes maar met eentje is het te proberen.
't Veld blijkt een klein nieuwbouw dorpje te zijn, Mus woont in een nogal riant pand met een zeer riant uitzicht over een geploegde akker. We komen binnen, Wolfi is nergens te zien. Hij blijkt zich te verstoppen achter de wasmachine, hij komt niet op Sneeuwuils lokroep af. Krachtig ingrijpen is nodig om 'm daar weg te krijgen.
Hij lijkt wel blij ons te zien, laat zich door ons aaien maar blijft vreemde mauwgeluiden maken. Sneeuwuil en Mus gaan wat voer opwarmen, ik bekijk intussen de glazen salontafel.
Er op ligt, zoals op elke salontafel, een afstandsbediening. Onder de tafel liggen nog vijf afstandsbedieningen, Mus moet dus minstens zes afstandbedienbare apparaten hebben. Verder: de VPRO gids, Trouw, een groot aantal niet identificeerbare kunstachtige bladen. Een boekenkast met erg veel lege planken, wel russische woordenboeken, ook duits-russisch. Verdere titels kan ik niet onopvallend lezen.
Wolfi wil nu, aangemoedigd door Sneeuwuil, wel iets eten. Mus neem Wolfi even op de arm, Wolfi stribbelt een beetje tegen, klimt op Mus zijn rug. Die heeft nu niet z'n mooiste overhemd aan. Maar Mus vindt dat klimmen helemaal niet leuk, begint zo ongeveer te kermen van pijn. Het lijkt wel of hij bang voor Wolfi is.
Als we rustig in de kamer zitten wil Wolfi wel doen alsof hij zich thuisvoelt. Hij krabt een beetje aan de drie fraai beklede banken, daar zie je weinig van. Hij krabt ook aan een leren stoel, met goed zichtbare sporen. Dat vindt Mus niet leuk, maar hij heeft nog een krabplank, daar wil Wolfi ook wel even aan krabben.
De laatste Abessijn van Mus is in februari op 16 jarige leeftijd gesneuveld. Die was heel rustig en erg aan Mus gewend, volgde hem door het hele huis. Mus heeft kennelijk gedacht dat je zo'n dier zondermeer door een jeugdiger soortgenoot kon vervangen. Nou, niet dus.
We beginnen door te krijgen dat Mus eigenlijk weer van Wolfi af wil. Het kost nog enige moeite hem dat te laten zeggen. Ik vind het prima, dan hoeven we hier geen uren meer te zitten, kan Sneeuwuil in d'r eigen bed slapen. Ik bedenk dat 'ie beter die dooie kat had kunnen laten opzetten maar ik zeg het niet, ik haal ons solide kooitje uit de auto. Inpakken en wegwezen.
De dijk van Enkhuizen naar Lelystad is mooi met dat stormachtige weer. Het Markermeer lijkt de zee wel, zelfs met een soort van branding. Dan nog wolken en lage zon, dat alles in technicolor. Kortom, een leuk reisje.
2 april 2006, 06:15 lees reacties
Even naar de dierenwinkel voor een blik Gistocal. Dan wandel je vanzelf langs Gamma, dus ook even wat schuurschijfjes. Terug wandel je vanzelf langs de kringloper, even naar binnen. Zoals ik al zei, ik heb twee identieke Eumig filmprojectoren die momenteel geen van beiden funktionsfähig zijn.
De kringloper heeft een filmprojector, in het originele koffertje. Er is wel een waarschuwing bij, maar de geharde Eumigfan weet dat dat onzin is: die 'steunen voor reels' bergt de projector uitklapbaar in z'n lijfje.
Het aandrijfelastiek is niet perfect, maar redelijk. Nog mooier: er zit een reserve elastiek bij! Of de lamp het doet weet ik niet, het netsnoer ontbreekt. Hij kost wel €5,00 en hij weegt een ton. Toch neem ik hem, ik wandel daarna langs de kortste weg terug naar huis.
Nog even een wandeling, nu naar Bruna, de printer wil nieuwe inkt. Ik heb al een stuk of 10 CD's gekopieerd, nu de papiertjes nog. Daar kloeg ik gisteren al over, dat dat zo omslachtig is. Als de printer niet meewerkt wordt het nog veel omslachtiger. Maar nu, met nieuwe inkt, is er niets meer wat me weerhoudt.
Bezoek van de Man Uit Schagen, die met belangstelling voor Wolfi. Ik zou z'n naam moeten weten, maar nee, laat ik 'm maar M.U.S. noemen. Hij moest eerst even naar een meubelhandel in Doetinchem, belt daarna vanuit Nijkerk om te vragen hoe hij bij ons moet komen. Daar moet je echt even de wegenkaart bij halen...
Mus komt binnen, valt als een blok voor Wolfi. Hij praat nogal ingehouden, Sneeuwuil vraagt z'n beroep, dat weet hij eigenlijk niet. Iets met de waterkwaliteit bij het hoogheemraadschap. Sneeuwuil durft niet naar eventuele partners te vragen, we vermoeden 0. Sneeuwuil was telefonisch en e-mailend al als een blok voor Mus gevallen, ze had daarom besloten dat Wolfi niets kost. Daar ben ik het mee eens: huisgenoten verkoop je niet.
Mus heeft al een kater-kitten besteld, maar denkt er nu over dat af te zeggen, twee katers is geen ideale combinatie. Hij weet wel heel zeker dat hij de kleur 'sorrel' niet wil. Wolfi mag wel bij hem op schoot maar hij mag niet aan z'n prachtige overhemd komen. (Voor sorrel klik en scroll naar beneden)
Wolfi gaat uit zichzelf in een rieten kooitje zitten, Mus bindt het met twee touwtjes dicht. Terug wil ik Mus over de Markerwaarddijk laten rijden, maar daar wil hij niets van horen: hij gaat via Amsterdam. Nou dan moet 'ie het zelf maar weten, Wolfi houdt helemaal niet van autorijden, hij kermt aan één stuk door. Ik zou dan de kortste weg nemen...
20:00 uur, Mus aan de telefoon. Wolfi had het kooitje stukgebeten, was ontsnapt in de auto. Mus had hem weer in het kooitje gestopt, dat in z'n kofferbak. Bij thuiskomst auto in de garage, dan pas kofferbak open. Wij hebben Wolfi ooit in een wat steviger plastic kooitje vervoerd, ook daaruit zag hij kans te ontsnappen!
We hebben wel een goed gevoel over de verhuizing, zo schijnt dat te heten. Nu eens zien of we nieuwe poesjes kunnen maken, het tepeltjeskijken heeft nog niets opgeleverd.
1 april 2006, 06:08 lees reacties
Even terug naar 't weblog van 1 april 2004. Gauw klaar: die is er niet. 1 april 2005 dan. Een heel gewone tekst, geen spoor van 'n 1 aprilgrap. Nu heb ik een goeie nodig, anders krijg ik m'n schermpje niet vol.
Dat het heel hard waaide hadden jullie zelf al gemerkt. Die vloer in de KVR, die schuur ik nog steeds wat schoner, ook al niet interessant.
Een wandeling, speciaal om avonturen te beleven, dat levert ook al niets op. Een administratief overzicht, ook maar matig belangwekkend.
Dan wil Sneeuwuil naar de bibliotheek. In de auto, op het smalle weggetje naast de bibliotheek komen we een zwarte Mercedes tegen. Ik stel voor 'm aan te rijden om een onderwerp voor dit log te hebben. Maar Sneeuwuil is er tegen, we zijn alleen maar WA verzekerd. Weer een kans op een avontuur gemist...
In de bibliotheek ligt een hele stapel bestelde CD's klaar, die mogen mee naar huis. Terwijl ik dit tik op de ene computer maakt de andere een kopie van een CD. Dat kan die computer heel goed zelf, al weer geen onderwerp. Het maken van de bijbehorende papiertjes, daar moet ik 'm erg bij helpen, zou een onderwerp zijn als het niet zo saai was.
Sneeuwuil heeft contact met een meneer uit Schagen die belangstelling heeft voor Wolfi. Het probleem daarbij is Arno, de fokker. Die heeft een contract gemaakt waarin staat dat hij in moet stemmen met eventuele verhuizingen van Wolfi. Volgende probleem: Arno is zelf aan het verhuizen. Laat in de avond toch een verlossend e-woord van Arno: Wolfi mag naar Schagen.
Die Franse arbeidswet, 2 jaar proeftijd voor jongeren, door Chirac afgezwakt tot 1 jaar. Ik begrijp wel dat je liever een proeftijd van een maand hebt, maar als de keus nou is tussen helemaal geen werk of werk met een lange proeftijd? Kennelijk hebben die jongeren erg weinig zelfvertrouwen, of snap ik toch nog iets anders niet?
Nog even naar maart?