frankslog
Hei, 't was in de Mei.
30 april 2005, 06:27 lees reacties
Eerst naar Lidl, KKK: koffie, kip, kaas. Dan met de fiets door het bos naar Putten. Omdat we dat kunnen onthouden zeggen we altijd dat het bos op z'n mooist is in de periode tussen onze verjaardagen, een maandje dat over een maandje begint. Zou dat door de klimaatverandering wat vroeger in 't jaar worden? Aan het bos te zien wel.
In Putten is Xenos. Daar hebben ze de volmaakte afwaskwast, ik koop er meteen drie. Weer naar huis door ander bos. Tijd om de nieuwe yoghurtmachine te controleren. 43°, de thermostaat nog een héél klein beetje teruggeschroefd. Ik overweeg nog het installeren van een beveiligingsschakelaar.
Nu moet er allerlei ingewikkelds met de gordijnen, voor en achter verwisselen, sommigen moeten plotseling in de was, te korte worden te lang, en vice-versa. Eigenlijk zijn het rotdingen, gordijnen. Je zou zo'n plat computerscherm moeten hebben, zo groot als het hele raam. Dat kan je helemaal doorzichtig maken: gordijn open. En dan kan je op dat scherm een gordijn tonen, elke dag een andere kleur en/of ander patroon.
Nou nog serieuze boodschappen, Ermelo is bijna onbegaanbaar, er is toch geen vacantie begonnen?
Ik blijf peuteren aan de code van de fotoalbums, ze zijn nu bijna zoals ze moeten zijn.
29 april 2005, 06:25 lees reacties
Het koningshuis en zo, ik vind het allemaal prachtig, maar er zou een wet moeten komen dat alleen de 250-jarige jubilea gevierd worden. Verjaardagen ook.
Gewone landen, Franrijk, Duitsland, Spanje, Portugal, Italië, Hongarije, Rusland, ik noem maar wat, hadden een koning of nog wat ergers. Nu zijn het allemaal republieken. Een van de eerste republieken op deze globe was Nederland, en dat moest zo nodig een koninkrijk worden. Twee koninkrijken, als je België meetelt.
Zag net een stuk van dat Beatrix-tv-programma, moest even wat afreageren. Gelukkig kwamen er ook nog vier ballonnen over ons huis zweven, kon ik even naar buiten. Dit soort meningen kan je in Ermelo beter niet hardop buiten de deur verkondigen...
Mijn nieuwe yoghurtmachine staat proef te draaien. Ik weet nog niet of het zelf geknutselde verwarmingselement voldoende capaciteit heeft, vol spanning kijk ik telkens naar de thermometer. Zo'n koelbox, die kan spullen enige tijd op 0° houden bij een omgevingstemperatuur van 21°. Om de inhoud op 42° te houden is net zo moeilijk: eenzelfde temperatuurverschil van 21°, alleen de andere kant uit. (Laatste nieuws: na 13 uur test is 'ie 45°, thermostaat heel klein beetje teruggeschroefd. Capaciteit is dus voldoende!)
Sneeuwuil is als een razende gordijnen aan het wassen. De gele, die uit het kleine huisje overbleven, hangen nu druipend aan de voorkant van het echte, ook niet zo grote, huis. We vragen ons af of ze krimpen of juist rekken bij het drogen. Voorlopig lijkt die links steeds langer en die rechts steeds korter te worden. Vooral de katten zorgen voor het vuil maken van de gordijnen, maar eens even wassen, dan zijn ze niet thuis.
En ik blijf maar foto's printen. Ik probeer Sneeuwuil te verbieden aan te pappen met vriendinnetjes zonder e-mail. Je zou denken dat die er niet meer zijn, maar zij heeft net de laatste twee in West-Europa gevonden, Miranda en Hanneke.
Sneeuwuil maakte nog meer foto's. Kan ik eens zien of het maken van een nieuw album echt zo gemakkelijk gaat. (Ja, dat gaat het. En ik vind meteen nòg een twee programmeerfoutjes!)
28 april 2005, 06:16 lees reacties
We waren er al bang voor, maar nu is het bewezen, Rozepoot is hoogbegaafd.
Ze zit daar op de achtergrond te mediteren, niks aan de hand zou je denken.
Wolfi snuffelt even aan de deurknop, maar die heeft hier verder niets mee te maken. Negeer die foto maar.
Rozepoot weer. Je ziet wel dat ze haar best doet er onopvallend uit te zien. Dat ze toch opvalt komt omdat ik de foto iets teveel contrast heb gegeven.
Hier denkt ze dat we haar niet in de gaten houden. Toch niet zo slim, als er telkens een flitsfoto van je gemaakt wordt.
Deze houding geeft erg veel te denken. Het lijkt wel alsof het haar niet kan schelen dat we kijken.
Het wordt steeds duidelijker wat ze van plan is.
Ze heeft het door, dat we kijken. Om ons af te leiden van haar bedoeling neemt ze deze vreemde houding aan. Krols, zou je denken, maar dat kan niet meer...
Hier is het weer duidelijk: ze gaat de deur open maken. Moeilijk, ze moet niet alleen de deurkruk draaien maar ook trekken aan de deur. Toch is het haar al twee keer gelukt. Gestimuleerd door haar grote behoefte zich rustig op de étage terug te trekken. (Als je langsloopt geeft ze wel een klein mauwtje, dat betekent dat ze een aai wil hebben.) Als we het kattenpoortje in de stand 'alleen naar binnen' zetten ziet zij ook kans naar buiten te komen.
Hier zie je het resultaat van een mini-projectje: het vervangen van een deurknop. Was het in Radewijk, dat we oude knoppen spaarden? Ik had er nog drie, en ik kon ze zelfs nog terugvinden. Met enige moeite compatibel gemaakt met een modern deurslot. (Over projecten gesproken: yoghurtmachine #2 vordert goed.) Maar het openen van althans déze deur zal Rozepoot niet meer lukken. Hopen we.
27 april 2005, 06:16 lees reacties
Allerlei mutaties op schilderijlijstengebied. Een schilderij krijgt ontspiegeld glas van een ander, het spiegelende glas vervangt een sinds de verhuizing gebroken glas. Glassnijden is leuk werk omdat het veel moeilijker lijkt dan het is. Uiteindelijk houd ik een lege, glasloze, lijst over.
Vorig jaar kocht ik een wegenkaart van Nederland bij de Action, schaal 1:300.000 voor 95 cent. Die zou best in die lijst kunnen, maar ik heb 'm in de computerkamer op de muur geplakt. Ik ging erop uit om nog zo'n kaart te kopen. Hij kostte nu nog maar 79 cent, bij de kassa afgerond op 80 cent. 15 cent verdiend, maar thuisgekomen bleek het toch niet dezelfde kaart te zijn. De vooruitgang slaat ook hier toe: deze kaart is schaal 1:250.000.
Meer kaart voor minder geld zou reden tot grote vreugde moeten zijn, maar daardoor past hij niet meer in de lijst. Ik besluit er net zo lang stukken af te knippen tot hij wel in de lijst past. Terneuzen, dat kan wel weg, hoewel Elfrieda daar woont. Zuid-Limburg vervalt ook, dat is toch veel te ver weg. Enschede en Groningen, die worden ook gesnoeid.
Het ziet er heel gek uit. Je bent zo gewend aan dat kaartbeeld dat je dat ingelijste nog maar nauwelijks als Nederland herkent. We nemen ons voor nooit meer een plaats te bezoeken die niet op onze gesnoeide kaart staat.
Zundert, dat staat er nog wel op. We zijn aldaar uitgenodigd voor een grote familiebijeenkomst. Om het kerkje in Zundert ligt een overmacht aan voorouders van Sneeuwuil. Een niet-katholieke familie in een overwegend katholieke omgeving, dan vorm je al gauw een overmacht bij een protestants kerkje.
Het oudste voorouderpaar ligt daar al bijna 200 jaar. Ze hadden geen zerk, maar een zodenbank. Dat vind ik nou leuk, het is goedkoop en je kan zitten bij het treuren. Die zoden hou je vanzelf over bij het grafdelven. Het kerkbestuur vond het maar niks, die lieten de zodenbank opruimen. De organisatoren van de familiebijeenkomst gaan nu na al die tijd toch nog een steen laten plaatsen.
Vreemd, om het zo voorzichtig mogelijk te zeggen. En we worden ook nog geacht €10,00 per persoon bij te dragen voor die steen. Sneeuwuil heeft zich bereid verklaard €20,00 voor ons beiden over te maken, als we maar niet naar dat feest hoeven. 15 maart waren we ook al in Zundert...
26 april 2005, 17:16 lees reacties
Iris koopt een huis, in den Haag, in de Schelfhoutstraat. Schelfhout, was dat niet een schilder? Ja, dat was 'ie. De schildersbuurt, dus.
Dat hoekhuis met die twee trapgevels. Het verband met de rechterfoto is me niet geheel duidelijk. Het is een heel groot gerenoveerd geval, groot genoeg voor een boxenfabriek. Nadere mededelingen zullen ongetwijfeld volgen.
26 april 2005, 16:44 lees reacties
"mag ik, van de bedreigde diersoorten, de Sneeuwuil?"
26 april 2005, 06:30 lees reacties
Sneeuwuil hoorde 'het geluid' weer. Vorige week ook al, maar toen was ik aan het fietsen. Nu dus weer, ik mag het ook horen. Een zeer luid geluid uit richting keukencentrum. Moeilijk vast te stellen wat het is. Te luid voor een schuurmachine, te langdurig voor een cirkelzaag. Een plank van een kilometer zou 't moeten zijn, lijkt niet waarschijnlijk. Ze wil actie ondernemen, maar we kunnen even afwachten of buren die nog dichterbij wonen dat zullen doen. Ik probeer haar te overtuigen dat je er ook in kan berusten, maar daar wil ze niet van horen.
Ze vraagt me zelfs dringend te gaan kijken wat de bron van het geluid is. Ik ga op pad, je moet een stukje omlopen om bij het keukencentrum te komen. Eerst lijkt het geluid af te nemen, maar dat zal wel komen omdat ik me van de bron verwijder. Als ik de hoek om ga wordt het weer wat luider, nog iets verder zeer luid. Dan kan ik de veroorzaker zien: een tuinman met een bladblazer...
Kan niet, een echte tuinman blaast geen blad, het zal wel een hovenier zijn. Dan zie ik een busje met aanhanger en ja hoor: hoveniersbedrijf! Ze zijn intussen uitgeblazen, de rust keert weer.
Froukje mocht bij ons in bed, het bleek toen dat ze kan klok kijken. Precies om 04:44 ging ze rondlopen, op en onder het bed en over ons heen. Dat is leuk om door dat kleine katje met die grote voeten belopen te worden, maar van slapen komt dan niet veel meer. Ja, zij wel, 04:56, slapen, maar ik niet. Om 05:30 zit ik al weer stilletjes te peuteren aan m'n fotoalbums. Toen het bladblazen klaar was mocht ik daarom nog een uurtje slapen.
Na de middag een fietstocht, ik ga nog eens naar de Hierdense beek. Ik kom langs een wei met wel twintig paarden, in alle maten en soorten. Hele kleine ponys, grote dikke knollen, en alles daartussen, ook nog in alle mogelijke kleuren. Leuk voor een foto. Daarnaast een hellend weiland, een zuidhelling, heel erg vol paardebloemen. Nog een foto, ik bedenk al een tekst over paarden en paardebloemen.
Verder door Hierden, ik ga een weg in die naar schatting in de goede richting loopt. Na een tijdje houdt de bestrating op, er volgt een halfverharde weg, goed befietsbaar. Weer wat verder kruis ik zowaar de Hierdense beek. Geen weg langs de beek, maar even verder is er een zijweg die er veelbelovend uitziet. Weiland met mooie bloemetjes, en een heel mooi bochtig slootje: weer foto's. Dan komt de weg zowaar bij de beek, die er hier een beetje te gewoon uitziet. Maar ik kan verder, langs de beek, tot bijna bij het Veluwemeer. De weg houdt zo'n beetje op, er is een hek met makkelijk overstapbaar prikkeldraad. Ik zet m'n fiets weg en loop nog een eindje langs de beek.
Een laatste bocht, en dan is daar zowaar het open water! Weer een foto, ik bedenk al dat ik er wel wat Noordzee-branding bij kan photoshoppen om het interessanter te maken. Nog meer foto's, het is hier echt mooi en doodstil. Een biddende valkachtige, eens zien of daar fotografisch wat van overblijft.
Nou wordt het wel eens tijd voor een verwijzing naar een fotoalbum. Maar nee.
Dit keer had ik wel de accu geladen, dat was dus goed. En om de accu te sparen stond het schermpje uit, met al die zon is dat toch moeilijk te zien, dan kan je beter de doorzichtzoeker gebruiken. Dat deed ik dus. Ik wilde wel eens even zien hoe de accutoestand was, daarom toch een blik op het schermpje.
De letters CF worden zichtbaar. Nooit eerder gezien, CF. Ik krijg een angstig vermoeden dat het wel eens Compact Flash zou kunnen betekenen, zo heet het geheugenkaartje. Gauw een blik in het binnenste van de camera: inderdaad, geen kaartje, zal nog wel in de laptop zitten...
25 april 2005, 06:14 lees reacties
Miranda belt twee keer om naar Froukje te informeren. Later, als Froukje gegeten heeft, belt Sneeuwuil Miranda. De telefonische ondersteuning van Miranda begint een dagtaak te worden. Om nog maar te zwijgen van de schriftelijke ondersteuning: ik print tig foto's. Die gaan in een brief, en voor de nacht valt op de bus. Een selectie van die foto's heb ik aan het Froukje album toegevoegd.
Dan verschijnt plotsklaps Leonard, per motorrijwiel. Het mooie weer, plus het feit dat Pauline in Madeira is, zijn reden voor een toertocht richting Ermelo. Zijn goede nieuws is dat hij zaterdag door dat smalle watertje naar het Waaigat gevaren is.
Nog wat technisch gefriemel aan de fotoalbums, onzichtbaar voor de kijkertjes. Maakt de albums wel wat handiger te bewerken. Sneeuwuil wilde dat ik mijn plank in de blanke lak zette. Dat heb ik gedaan, twee keer zelfs. Hij was nog niet echt droog toen ik hem in gebruik nam. Zit nu heel gespannen te tikken: kan de laptop straks nog van de plank? Nog spannender: kan de plank nog van de stoelleuning?
Nu weer eens heel wat anders. Vroeger, toen ik nog yoghurt maakte in 12 potjes, die ik na rijping in zo'n tweelitervat stortte, was het leven anders. Moeilijker, maar ergens ook makkelijker. De yoghurt rijpt nu ìn het tweelitervat. Vroeger kon je de yoghurt, met enige moeite, uit het vat schenken. Nu kan dat nog, maar dan komt er opeens een blok van twee liter uit het vat. Sneeuwuil wilde onze bakjes vullen, samen ruim een halve liter. Dat ging een beetje al te goed.
Gelukkig is onze yoghurt heel goedkoop, en (nu) heel makkelijk te maken. Ojee, de melk is op. Om 08:30 gaat Lidl open...
24 april 2005, 06:25 lees reacties
Eerst naar Suikervlied, voor de rhodo, dan naar Ommen, voor Froukje. Miranda vroeg zich af of ze dit aan zou kunnen, het afstaan van kittens. Zou dat niet zo zijn, dan houdt ze op met fokken. Niet echt een rots in de branding, die Miranda.
Daarna via de mooiste weg van Nederland, de Schelmse weg, naar Velp. Daar werd het huis geschilderd, tot de stenen aan toe. Dat klinkt gekker dan het is, het resultaat was heel goed. Even Froukje getoond. JM wilde haar 'klein potje' noemen, vanwege 'grote oren'. Dan via Otterlo-Garderen naar huis. Ook een heel mooie weg, overigens, maar Froukje vond er niks aan. Ze houdt wel een beetje van ons, maar helemaal niet van autorijden.
De confrontatie van Froukje met de groep van vijf verliep heel redelijk. Licht gegrom van Froukje en Bontje, de anderen besnuffelen haar wel maar grommen niet. Nu slaapt iedereen.
Toen nog een heleboel werk: het scannen van Rollo-tje. En het corrigeren van de scans. En het corrigeren van mijn fouten. En dat hele zaakje op het log zetten. En dan constateren dat er toch nog een blad ontbreekt. En een Froukje album maken. En nu dat ene Rollo-blad nog eventjes scannen.
23 april 2005, 06:27 lees reacties
Ik probeer, op mijn fietsje, de Hierdense beek te volgen tot wat eens de Zuiderzee was. (Nooit begrepen waarom ze die niet Noorderzee noemden. En dan de Noordzee natuurlijk Westzee.) Heel helder water in die beek, en hij stroomt ook lekker, best iets voor een forel. Even verdwijnt de beek, om onder de A28 en de spoorlijn te duiken. Gelukkig hebben ze een viaductje en een spoorwegovergang voor 't fietsje getimmerd.
De beek is een beetje onbereikbaar, maar ik krijg wel inspiratie voor mijn tweede kinderboek, Het Lelijke Locomotiefje. Dat gaat over een lelijk locomotiefje. Even later loopt de weg weer langs de beek, die hier met stroomversnellingen doet. Het lijkt de Ardennen wel.
Wij, beek-fiets-ik, kruisen de weg Harderwijk-Nunspeet. Een heel mooi naamloos weggetje, maar dan besluit de beek linksaf te slaan, terwijl de weg rechtdoor gaat. Ik volg de weg, in de hoop de beek weer tegen te komen. Ik kom in een bos met zo nu en dan een vacantiehuisje, sommige heel mooi, sommige uitermate wrakke bouwsels. Even later een nogal prachtig landhuis, en dat alles aan een weggetje wat eruit ziet alsof het nauwelijks gebruikt wordt.
De beek vind ik niet terug. Ik fiets langs weilanden die op deze tijd van het jaar nog mooier zijn dan het bos. Dan terug langs het Hulshorsterzand, door het bos, langs de Lancaster (Heb ik daar nou al eens over geschreven? Kan het niet meer vinden)
(de zevende overleed een dag later.)
Groep 7 en 8 van de Beatrixschool in Hulshorst zijn hier geweest. Ze hebben elk een tulp met een kaartje eraan bij het monumentje gelegd. Zal wel 1 april zijn geweest, de kaartjes zijn nogal verregend. Ik probeer die kaartjes te fotograferen, met wisselend succes. Die tamelijk frisse bloemen maken deel uit van een bloemstuk uit de winkel, door de juf(fen) aangeschaft. Merkwaardig dat de wilde zwijnen hier afblijven.
Hier wat van de minst verregende kaartjes.
22 april 2005, 07:30 lees reacties
22 april 2005, 06:07 lees reacties
We gaan naar Suikervlied, voor het experimenteel plukken van één rhododendron bloemcluster. Experiment: zien hoe lang dat 't doet in een vaas. Doel: er zaterdagmorgen, op weg naar Ommen, eentje plukken voor Miranda, de fokster van Froukje. Miranda heeft het erg moeilijk met het afstaan van kittens. Ze mogen bijvoorbeeld niet 's avonds gehaald worden, omdat ze dan in het donker bij hun nieuwe huis aankomen. Miranda aait kittens met de eierwekker erbij: ze moeten allemaal evenveel geaai krijgen.
Een tweede reden om naar Suikervlied te gaan: het terrein heeft een containerparkje voor alle soorten afval. Het oude papier wordt bij ons huisadres wel opgehaald maar we hebben na een jaar nog steeds niet door, wanneer. Het oude papier, dus, die tweede reden. Soms vind je daar leuke boeken, maar dit keer niet. Bij het oude ijzer staat een redelijke mountainbike, maar ik laat 'm toch maar staan.
De huisjes tegenover Suikervlied naderen hun voltooiïng, dat meergenoemde huisje met het terras op het noorden heeft al bewoners. Op hun terras staan twee grote potten met planten. Nu maar hopen dat dat schaduwplanten zijn.
Weer thuis. Ik besluit de fiets van Sneeuwuil naar Suikervlied te brengen, om meer ruimte in de schuur te scheppen. Alweer ideaal fietsweer: lekker koud met veel zon. Een zware opgaaf, fietsen op een veel te klein fietsje, maar het lukt.
Fiets in Suikervlieds berging, ik vind nog wat plantaardig afval. Dat breng ik naar de groencontainer, ik kijk nog eens naar de mountainbike: ik zou erop naar huis kunnen fietsen.
Nee, de banden zijn leeg. Om 'm nou naar Suikervlied te duwen, de banden op te pompen, merken dat ze lek zijn, plakken, nog eens pompen, na een kilometer merken dat ze nog wel een beetje lek zijn, dat is niet zo aanlokkelijk. En, het doel van deze exercitie was toch ruimte scheppen in de schuur? Ik laat hem staan.
Lopen, voor het grootste deel door het bos, een stukje door het dorp. Lopend zie je toch weer heel andere dingen dan fietsend. Nu ga ik deel II van Het Lelijke Tafeltje maken.
21 april 2005, 11:19 lees reacties
Op aanraden van Marja heb ik zojuist een kinderboek geschreven: Het Lelijke Tafeltje
21 april 2005, 06:39 lees reacties
Rik was getroffen door deze gelijkenis. Inderdaad, nogal opvallend.
Die daar rechts is een Star Wars acteur. Dat de paus iets met een Hemelse Oorlog te maken heeft ligt voor de hand. Rik suggereerde ook de bijnaam Papa Razzi.
Hoe zou dat komen, die neiging om een beetje lacherig over Ratz te doen?
21 april 2005, 06:20 lees reacties
Dat vind ik nou leuk, het geboortedorp van die Ratzinger uitgebreid in het nieuws. Een dorpje van niks, waar niks over te vertellen is, en dan de tv van de hele wereld. Dan gaat het ook nog over wat Ratz gaat doen, iedereen mag z'n vermoedens uitspreken en niemand weet het. Heerlijk, helemaal geen nieuws, niets wat ik eigenlijk zou moeten onthouden.
Het metaalgaas zit al in de onderhelft van de sluisdeur. Mooier dan het visnet want bijna onzichtbaar. Ik heb wel zin om de bovenhelft ook te doen, maar dan zou ik meer gaas moeten kopen. En waar vind ik precies die maat? Maar qua gaas kan Froukje dus komen.
Het schrikdraad doet ook nog steeds wat het doen moet. Het kattenpoortje (dat van ons is wèl echt) staat dag en nacht open, niemand ontsnapt.
Een miniprojectje: een plank die op de zijleuningen van m'n stoel past. Op die plank de laptop, nu planktop. Dat geeft een betere tikstand en je hebt dat warme ding niet steeds op schoot. Deze tekst zit ik nu heel comfortabel te tikken. De plank laat zich opbergen naast het eerder genoemde lelijke tafeltje. Het leven wordt steeds aangenamer.
Fietstocht naar de Kwantumhallen in Harderwijk. Hadden nog één twee litervat van het vereiste model. Ik heb overigens wel een yoghurtcrisis veroorzaakt: er staat nu zes liter in de koelkast. Het is te gemakkelijk geworden, yoghurt maken. De productiecyclus daarom even onderbroken. Slecht voor de motivatie bij het vervaardigen van machine #2.
Door bos en over hei terug naar Ermelo. Koud maar zonnig, ideaal fietsweer, vooral omdat weinig anderen het ideaal fietsweer vinden.
20 april 2005, 17:41 lees reacties
Koen stuurde me dit filmpje kattenluikje. Niet klikken als je per telefoon verbonden bent! (1838284 bytes!)
20 april 2005, 06:04 lees reacties
Dat gat in het visnet van de sluisdeur had ik gerepareerd. Alweer iets dat niet voor een schoonheidprijs in aanmerking komt, maar wel effectief. Nu komen ernaast weer andere gaten, al groot genoeg om een Devon Rex door te laten. Wie zou dat toch doen?
Dat Wolfi nou net op de foto staat betekent niet dat hij de gaten maakt. Ter opleuking van de foto maakte ik kattenlokgeluiden, hij was de enige die reageerde. Je ziet dat ik een stuk dubbel heb gemaakt, eigenlijk onzinnig. Als ze door één laag komen kunnen ze twee lagen ook wel aan.
Ik ga er maar metaalgaas inzetten, onderin. De klusjesman heeft twee mooie stukken gaas achtergelaten, allebei nèt iets te klein. Ik besluit ze aan elkaar te zetten. Ik kom op het onzalige idee dat te doen door solderen.
De twee stukken hebben de goede breedte, één meter. De maaswijdte is 15 mm., ik moet dus zo'n 66 draadjeindjes aan elkaar solderen, het lijken er wel 100. Dat kan je alleen maar doen op een stenen vloer, een beetje een moeilijke houding. Het soldeert ook niet echt lekker, dat niet helemaal gloednieuwe verzinkte draad. Met een beetje purine lukt het wel. Ik ben halverwege, het moet wel voor zaterdag klaar want dan komt Froukje.
Zo kom ik weer niet aan yoghurtmachine #2 toe.
19 april 2005, 10:29 lees reacties
Een heel gedoe, php leren. Maar als je 't een beetje door begint te krijgen kan je heel effectieve code schrijven. De fotoalbums werken nu met php. Die 'vorige' en 'volgende' aankliksels, daar ben ik heel trots op. Ook op het feit dat ze op het juiste moment verdwijnen. De foto's worden hier niet anders van, maar het is nu heel eenvoudig om een nieuw album toe te voegen. Wel eerst foto's maken...
11:35, nu werkt 't beter met Opera en Firefox, niet meer die gigantische letters.
19 april 2005, 06:16 lees reacties
Een terzijde over de vettax.
Ik maak een bliksemsnelle foto van de yoghurtmachine. Die foto kan ik snel verwerken door het camera-geheugentje in een passend computer-sleufje te stoppen. Dat doe ik, bliksemsnel. Terwijl ik het doe voel ik al dat er iets fout gaat.
Ik schreef al dat m'n kaartlezertje niet meer wilde. Nou, dat is het dus, dat sleufje in de computer: lezer voor geheugenkaarten. Zit in een doosje dat je alleen kunt openen door het te slopen. Geen schroefjes maar lijm! En hier rechts zie je kromme pennetjes
. Ik heb geprobeerd die pennetjes recht te buigen, met zeer matig succes.
Al honderden keren deed ik dat, het geheugenkaartje in dat sleufje stoppen. Werkte steeds uitstekend, tot op dit moment. Iets te scheef erin geduwd? Ik wist wel dat de geleiding niet super was, toch iets te snel geweest...
Uit de tijd dat we twee huizen+computer hadden heb ik nog een kaartlezer. Daarvan ontbreekt het programma om 'm te laten werken. Was het een floppy of een CD? Ik zoek 20 minuten, niets gevonden. De fabrikant van het ding bestaat niet meer, die software is dus onvindbaar op het www. Nu zou ik het cruciale hardware-deel van de ene in de andere kaartlezer kunnen overzetten, maar echt eenvoudig is dat niet.
Toch is het gelukt, om die foto binnen te halen. En niet met de Aldi-kaartlezer, die ze heel toevallig de 20ste gaan verkopen. Ik bedacht me opeens dat m'n laptop ook zo'n sleufje heeft! Soms valt iets heel erg mee: het werkt zomaar, zonder extra geheimzinnige handelingen.
Uit de foto blijkt wel dat de eindvorm van de yoghurtmachine er niet uitziet. Maar hij werkt perfect, die pot ernaast bevat de laatste oogst, in de machine staat een verse pot melkmengsel.
Het wordt tijd dat ik eens aan machine #2 begin.
18 april 2005, 06:25 lees reacties
Gevaarlijk, fietsen op zondag. Als je maar ver genoeg van de verharde wegen blijft is er minder gevaar. Soms is iets verhards niet te vermijden, dan zijn er meteen hele drommen fietsers, met kinderfietsjes en aanhangkinderwagens. Gauw weer het bos in!
Arie heeft een bank gekregen, maar hij kan er niet meer op zitten. Die schroeven zijn goed, met zo'n kop waardoor je ze wel in maar niet uit kunt draaien. Ze roesten wel een beetje, daar zal Arie niet blij mee zijn. Gegalvaniseerde schroeven, in een aluminium plaat, da's niet voor de eeuwigheid.
Ik had toch ook nog een foto met uitzicht vanaf die bank?
De Hierdense beek, best een aardige foto, ik ben bang dat ik 'm gewist heb. Dit helpt ook niet echt.
Het bospad wordt een golvend paadje, bulten tot een meter of vijf. Niet wat je noemt een berglandschap, toch soms net iets te spannend om je zo maar af te laten rollen, vooral omdat je dan met vrij hoge snelheid in een modderpoel terecht komt. Ik vind het niet erg om weer op een wat vlakker stuk aan te komen.
Dan, in het bos, een roedel herten, wel dertig stuks. Ze steken het pad over, schrikken ergens van, de helft gaat terug. Nu zijn er twee roedels van vijftien exemplaren, zouden die groepen weer bij elkaar komen? Lijkt een mooi verhaal, het trieste is dat ik geen hert gezien heb.
Een bocht in de weg, er staat een echtpaar naast hun fietsen, fluisterend: "Heeft u die herten gezien? Het waren er wel dertig".
Ik moet bekennen dat ik ze niet gezien heb, en dat dertig best veel is. Ze spreken het vermoeden uit dat die herten van mijn komst geschrokken zijn, ik moet alweer bekennen dat dat best zou kunnen.
Ze lijken het me niet al te zeer kwalijk te nemen, gaan over tot normale conversatietoon. We zijn het er over eens dat je buiten de verharde weg nooit iemand tegenkomt. Zij dus wel, net eentje teveel!
Ze komen ook uit Ermelo, wat ze heel toevallig vinden. Ik denk niet dat 't zo toevallig is, een bos op tien kilometer van Ermelo, dat je daar wel eens een Ermeloër aantreft zit er dik in, maar die gedachte spreek ik niet uit. Wel zeg ik te hopen dat de herten nog terugkomen, dan mag ik weer verder.
Bijna thuis, zie ik eindelijk die herten. In het hertenkamp.
17 april 2005, 22:04 lees reacties
17 april 2005, 06:20 lees reacties
Hoogervorst, volgens de laatste norm moet je Excellentie Hoogervorst zeggen, heeft iets bedacht. Mensen die gezond leven moeten beloond worden, mensen die bewust ongezond leven gestraft.
Je zou kunnen zeggen dat goede gezondheid al een mooie beloning is, maar een flinke premiekorting is natuurlijk ook nooit weg. Nu was er bij 2-vandaag ene meneer Kompanje die er voor doorgeleerd had, een medisch ethicus. Die vond dat je wel mocht belonen, maar niet mocht straffen. Hij besefte kennelijk niet dat het onthouden van een beloning ook een straf is.
Een feestdag: de verjaardag van Rozepoot. De katten uit de buurt kwamen allemaal met cadeaux (of kado's? of cadeau's? nee toch maar cadeaux). Jammer, die kwamen niet over het schrikdraad, het bleef een rustig feestje. Ze kreeg wel een extra schoteltje met stukjes kaas en kipfilet.
Een beetje schuur opruimen, een beetje denken over de yoghurt machine #2, een beetje prutsen aan de code van de fotoalbums, gebeurtenissen waarbij de dag omvliegt, maar waar je een weblog niet mee vol krijgt. Helaas, andere gebeurtenissen waren er niet. En zo'n verhaal als jacq-redt-vrijwel-alle-diersoorten heb ik niet in me.
Nu ga ik weer aan de php studie...
16 april 2005, 10:16 lees reacties
Ik dat grijze vak rechts heb ik een nieuw ding toegevoegd: fotoalbums.
Dat wordt (d.v.) een groeiende verzameling.
16 april 2005, 06:18 lees reacties
In Putten wonen sjiekere dames dan in Ermelo. Dat kan je zien aan de kleren die ze naar de kringloper brengen. Sneeuwuil vervaardigt gewaden die ze aanvult met kringloopspul. Ik koop twee boeken en een buitengewoon fraaie koelbox. Eentje die precies groot genoeg is voor twee van m'n twee liter vaten, hij kostte dan ook wel €1,50.
Op een fietstocht eerder deze week vielen mij bomen met rare bulten op. Als je één zo'n boom opgemerkt heb dan zie je er opeens veel meer. Ik wilde eigenlijk van alle bulten een foto, zodat ik een bultenalbum op dit weblog zou kunnen maken. Maar nee, geen fotoapparaat meegenomen.
Een bultentekst zou me dan wel vanzelf invallen, tragisch voorbeeld van een gemiste kans.
Vandaag wèl, dat fotoapparaat. Heb er zelfs aan gedacht de accu op te laden. Maar nou zie ik geen enkele boom met bulten, dan maar bomen met elfenbanken!
Het begint zachtjes te regenen. Ik weet Suikervlied op minder dan 3 kilometer, erheen om te schuilen. Het gaat wat harder regenen, dan bereik ik het afdak van Suikervlied. Meteen wordt de regen minder. (Nee, niet omdat ik nou onder dat afdak sta.) Ik pak mijn heel klein opgerolde gele jasje uit de fietstas: er valt geen druppel meer...
Niet echt wat je noemt een album, maar die fietsenstalling is toch wel merkwaardig genoeg. Eigenlijk kan de inhoud van dat album me niet zo veel schelen, maar wel de werking ervan. De Kassa foto's en de Bontje foto's werken nu met hetzelfde nieuwe systeem als die bomen-met-elfenbanken.
Dat ik bezig ben met het verfraaien van een javascript voor fotoalbums zal niemand wat kunnen schelen. En dat het eigenlijk een php-script moet worden nog minder. Maar daarom heb ik opeens een album-hobby.
15 april 2005, 06:20 lees reacties
De eerste oogst uit de yoghurtmachine ziet er goed uit. Het vat is 41°, één graadje te weinig, maar of dat nou veel uitmaakt? Volgens het internet moet de temperatuur 35 tot 45° zijn, ik weet niet meer waar ik ooit die 42° opgepikt heb.
In de originele machine worden de potjes midden in de rij wel 50°, ik vermoed dat er zelfs geen thermostaat in zit. Als ik me goed herinner kostte dat apparaat wel 45 gulden, dat kan dus voor heel wat minder. Of voor heel wat meer: €89,95
Dat plaatje komt van de fabrikant, wij doen nooit vruchten door onze yoghurt!
Ik heb nog een thermostaat, Fonovits geheten. Komt uit de oeroude boiler die ik een jaar geleden uit de keuken sloopte. Kennelijk een heel goede thermostaat, na 40 jaar nog ongewijzigd in de handel! Daarmee ga ik een tweede yoghurtmachine maken, van wat handzamer afmetingen. Eerst maar eens naar de kringloper, voor een koelbox.
Mijn tafelproject heb ik nog niet gemeld. Wanneer onze laptops niet op onze lap staan, staan ze moeilijk ergens op de grond. Daarbij krijgen ze ruzie met elkaars laadsnoeren. Nu heb ik in ongeveer twee uur een tafeltje in elkaar gesmeten waar Sneeuwuils laptop bovenop kan. Met een soort schutting die het voor de katten moeilijker maakt het ding op de grond te schuiven. Mijn laptop kan, dichtgeklapt, op een plank daaronder.
Dit tafeltje is het lelijkste wat ik ooit gemaakt heb, gelukkig is het bijna onzichtbaar.
Door al dat gedoe met schrikdraad en door het winterweer wat minder gefietst. Je conditie rent dan achteruit, na 20 kilometer begint het grote afzien al.
Ik denk al een aantal jaren elke lente hetzelfde, dat ik te oud ben om ver te fietsen. Ieder jaar blijkt dat dan toch weer mee te vallen. Vooral als ik investeer in een nieuwe fietsketting en nieuwe achtertandwielen.
Handig, die fietstakel!
14 april 2005, 20:23 lees reacties
Wat meer dan 800 woorden, maar toch nog net leesbaar.
14 april 2005, 06:24 lees reacties
Zondag 8 mei is het moederdag. Hoewel het natuurlijk iedere dag moederdag moet zijn, is het de gelegenheid bij uitstek om alle lieve mama's in het zonnetje te zetten. En wie nog om ideetjes verlegen is, helpen we hier uit de brand. HEMA heeft namelijk speciaal voor moederdag een paar geweldige aanbiedingen op fotogebied.
| Foto op placemat | 9.95 nú 6.95 |
| Foto op mok | 9.95 nú 7.50 |
| Foto op muismat | 9.95 |
| Foto op t-shirt | 13.50 |
| Foto op puzzel | 8.95 |
Ik heb ooit digitale foto's laten afdrukken bij de Hema, met matig resultaat. Twee jaar geleden, ik meen te weten dat ze nu beter zijn. Ze hebben nu bijvoorbeeld door dat de verhouding 3:4 van de meeste digitale foto's niet past op standaard fotopapier. Sinds dat eenmalige afdrukken krijg ik steeds e-mail van de Hema, wel leuk om te lezen.
Bontje op een T-shirt, dat lijkt me wel iets.
Bij het begin van de dag prepareert Sneeuwuil het kattenmenu, ik laad de Senseo. Wolfi wordt daar zo opgewonden van dat hij op mijn rug springt, wat een pijnlijke ervaring is. Het kattenvoer moet eventjes door de magnetron, wat aanleiding is voor nieuwe rugsprongen. Ik stel voor hem om te dopen tot Wolfowitz.
Een mok met een foto van Wolfowitz, dan kan ik iets terug doen. Gloeiend hete koffie erin, bijvoorbeeld. Dat zal hem leren.
Bontje is wel erg uit het midden geprint,
dat komt hier wel goed uit
achter Kassa's enorme oren.
Wat weken geleden kondigde Lidl de verkoop aan van een fietstakel. Ik heb wel twee haken in het schuurdak, en ik kàn mijn fiets wel optillen, maar ik durf het niet meer. Onderhoud van de fiets in het algemeen en de derailleur in het bijzonder gaat makkelijker als die fiets niet op de grond staat. Een takel zou de oplossing zijn. Maar wat er kwam bij Lidl, geen takel.
En nu was de takel er wel, maar bij het Kruidvat, van 10 voor €5. Prachtig, vijf katrollen, haken, bevestigingsplaten, een nylon koord en een automatische rem voor dat koord.
Je takelt je fiets voor je plezier.
13 april 2005, 07:07 lees reacties
Rik wees mij op dit bord.
13 april 2005, 06:18 lees reacties
Sneeuwuil gaat ergens in Tibet knoopjes kopen. De foto's zijn afgedrukt, de te donkere afdrukken zijn lichter afgedrukt. De yoghurtmachine staat rustig op te warmen. En het is prachtig weer.
Met deze windrichting zou ik wel eens via Nijkerk naar Spakenburg kunnen fietsen, over de dijk. Even iets ingewikkelds doen zodat de katten niet ontsnappen en m'n fiets wel. Deuren op slot, kattenpoortje open. Sluisdeur dicht, naar buiten, fiets halen, fietsen.
De tocht verloopt voorspoedig. Maar na 5 kilometer denk ik opeens: "als die thermostaat nou eens weigert?" Ik zie voor me dat de emmer droogkookt, smelt, in de fik vliegt. Als je dat eenmaal gedacht hebt is het moeilijk iets anders te denken. Via een iets andere weg weer naar huis. Nog geen vette rookwolk boven Ermelo.
De brandweer is er ook nog niet, de buren bellen pas als de vlammen uit het dak slaan, de katten zijn niet zo handig met de telefoon. Die zitten natuurlijk achter in de tuin te kijken hoe het afloopt.
Nog dichterbij gekomen ruikt het branderig, maar toch meer richting buren dan ons huis. Het zal wel iets middagmalerigs zijn wat bereid wordt, er is, kortom, helemaal niets aan de hand.
De yoghurtmachine is nog maar 36°. Ik had wel geschreven dat hij al 40° was in 1,5 uur, maar dat was een schatting. Opgeschreven omdat het in de tekst paste, helaas onwaar. Het ding staat nu 5 uur aan. Dat hoefijzervormige element heeft een droogkookbeveiliging, en droog is 'ie. Die schakelt dus telkens uit, mijn thermostaat heeft nogal helemaal niet geschakeld.
Ik isoleer de emmer, nu wordt de temperatuur van 42° wel bereikt. Ik vul het twee liter vat met water van kamertemperatuur. Na terugplaatsing blijkt dat binnen twee uur ook 42° te zijn.
Nou moeten we eerst de yoghurt opeten die via de klassieke methode gemaakt is, dan kan de grote praktijktest beginnen!
12 april 2005, 06:11 lees reacties
Het moment van de te waterlatering! Maar dan omgekeerd: water in de emmer en kijken of hij lekt. 24 uur later: nog geen druppeltje te zien: ik ga de thermostaat monteren.
Ik koop voor €1,49 tien kabelcontraatjes, het eerste geld wat ik in dit project steek. Bedrading completeren, nu kan de netstekker er in. De watertemperatuur is nu 12°, de thermostaatknop staat in de buurt van de 42°. Wekker zetten: over een uur weer op de thermometer kijken.
Voor kattenfokkers is internet ideaal, vooral samen met een digitale camera. Je kunt al je kittenfoto's op een zelfgemaakte site zetten, of je zet ze bij kitten te koop. Je ziet daar meteen hoe populair de Maine Coon is. Je vind er ook wat je het meeste nodig hebt: dekkaters.
Merkwaardig is dat onze twee Devon-Rex foksters beiden géén internet gebruikers zijn! De moeder van Froukje vindt een computer te duur, de moeder van Kassa heeft een computer, heeft zelfs een internetaansluiting ten behoeve van haar kleindochters! Ze werkt wel met de computer, als boekhoudster, maar kennelijk is internetten een stap te ver.
Om bovenvermelde reden moet ik nu ruim 30 foto's afdrukken. De meeste gaan per snailmail naar de fokdames, een paar grote zetten we zelf neer in afwachting van Froukje en Kassa. Dat kost nogal veel tijd, dat afdrukken, wat in dit geval goed uitkomt. Met één oog kijk ik of de printerinkt nog niet op is, met het andere oog houd ik de water-thermometer in de gaten .
De emmer is vol water, met daarin het tweeliter vat, ook met water (anders gaat het drijven) De emmer is op temperatuur, nu vul ik het vat met water van 20°. Eens zien hoe lang het duurt tot het vat op 40° is: ongeveer 1,5 uur. Het lijkt me niet nodig om het melk/yoghurt mengsel voor te verwarmen.
Nu maar eens 'echt' yoghurt maken!
11 april 2005, 06:11 lees reacties
Kassa
maar wie is dit?
Klik plaatje voor meer details!
De trein brengt ons één minuut te laat in Utrecht, we kunnen nog net de staart van de trein naar Rotterdam aaien. Geen ramp, een kwartier later gaat er weer een. In de trein een moeder met drie dochtertje: supporters van een marathonloper. Rotterdam, een soort van dweil-orkest speelt. Blijkt iets te maken te hebben met de Marathon. Nog een korte wandeling naar de fokster van Cassandra. Die blijkt drie-hoog te wonen.
De fokster, Hanneke, was ons al enigzins uit haar brieven bekend. Ze doet er in persoon nog een schepje bovenop. Ze zegt m.e. te hebben, als dat waar is heb ik het ook. Ze praat heel druk aan een stuk door, fragmenten van prachtige verhalen. Ze heeft geen tijd om een verhaal af te maken, dan begint het volgende alweer. Je zou er een boek mee kunnen vullen, maar dan zou je haar wel heel streng moeten regisseren. Geen boek dus.
Cassandra is een heel leuk Devon-Rexje. Ze heeft twee broertjes, tig neefjes, nichtjes, ooms en tantes. De drie kittens drinken nog bij moeder of bij een tante. Interessant is dat ze daarbij altijd in dezelfde volgorde liggen, wat ook de volgorde is waarin ze geboren werden!
Het huis is 3 en 4 hoog, boven met zichtbare dakspanten. Vitrages maken het moeilijk naar buiten te kijken, daardoor lijkt het net of je in een huisje ergens in een dorp bent, de grote stad is heel ver. Het is er, afgezien van Hanneke, doodstil. Hanneke liep steeds op blote voeten, het bleek dat het pand vloerverwarming had. Ze heeft een heel grote boekenkast met daarin boeken zo gestapeld dat ze horizontaal liggen. Heel handig als je de titels wilt lezen. Iets minder handig dat er achter de zichtbare stapel nòg een stapel is. Hanneke is nogal warhoofd, maar boeken alfabetisch op auteur.
Dan is er nog een Doberman. Hanneke doet boodschappen op de fiets, daarbij laat ze zich trekken door de Doberman. Haar fiets, met boodschappen, laat ze onafgesloten voor de winkel staan, de Doberman waakt. Binnen is hij heel vriendelijk tegen alle katten en tegen ons, buiten schijnt dat niet zo te zijn.
Terugreis, tegenover ons een marathonloper. Daarnaast een oma + kleinkinderen: supporters van weer een andere marathonloper.
De trein brengt ons anderhalve minuut te laat in Utrecht, we zien nog net de staart van de trein naar Ermelo. Geen ramp, een half uurtje funshoppen in Hoog-Catharijne. Wel een ramp, op zondag, alles dicht behalve de bloemenwinkel. Sneeuwuil koopt geen uilen- maar pauwenveren. Altijd handig om in huis te hebben.
Thuis eventjes 130 foto's verwerken. De camera was, voor het eerst, helemaal vol.
10 april 2005, 09:56 lees reacties
10 april 2005, 06:12 lees reacties
De basis voor m'n yoghurtmachine is een plastic emmer geworden. Om zo'n emmer aan de buitenkant te verwarmen, dat is geen goed idee. Ik heb daarom een gat in de bodem gemaakt en dat weer afgesloten met de ijzeren plaat die eerst deel uitmaakte van de koffiezetter. Van een andere ijzeren plaat zaagde ik een ring, die ring zie je aan de binnenkant van de emmer.
Corresponderende gaatjes geboord in plaat, ring en emmer. De hele zaak met boutjes in elkaar gezet, met lekker wat siliconenkit ertussen. Dat moet nou een tijdje uitharden. Dat hoefijzer is het hart van de gesloopte koffiezetter, door die buis stroomde ooit het kokende water.
Nu ga ik een onderstel maken voor de emmer. Eronder moet isolatie komen, dat hoefijzer straalt net zo hard naar onderen als naar boven.
De volgende morgen verder, maar het is intussen weer winter geworden. Het is koud, dat is geen bezwaar. Maar je gereedschap is ook zo koud, en je werkstuk ook al. De siliconenkit blijft plakkerig. Ik ga gauw het grove werk afmaken, zodat ik de rest binnen kan doen.
Nu gaan we op bezoek bij Kassa.
09 april 2005, 16:44 lees reacties
Iemand stuurde me dit kunstmatige intelligentie ding. De moeite van het proberen waard.
09 april 2005, 06:36 lees reacties
Eén liter Boerenland yoghurt van Campina kost €1,38. Eén liter volle Lidl melk van €0,45 meng ik met 50 cc. Boerenland. Het mengsel verwarm ik gedurende 24 uur op 42°, in de hoop alle melksuikers in melkzuren om te zetten. Het procédé dat ik op 28 september j.l. al beschreef.
20 x 0,45 = 9,00. 9 + 1,38 = 10,38. 20 x 10 Watt x 24 is ongeveer 5 kWh electriciteit, kost zowat een kwartje: 10,38 + 0,25 = 10,63. 10,63/21 = €0,51 voor een liter super-yoghurt. Ik maak twee liter per dag, soms drie, ongeveer 750 liter per jaar (op jaarbasis heet dat tegenwoordig). Ik verdien 750 x (1,38-0,51) = 652,50 met deze noeste arbeid, alweer op jaarbasis.
Daar staat tegenover dat ik 750 x 6 = 4500 potjes moet afwassen. Tamelijk goed afwassen, anders loopt het met de bacteriën uit de hand. Wat ik moet hebben is een yoghurtmachine met twee potten van twee liter. Met voldoende vermogen dat ik het mengsel op kamertemperatuur in de potten kan gooien. Zoiets is niet te koop.
Vorig jaar werd de c.v. ketel vervangen. De oude was niets meer waard, die mocht naar de Ullerberg. Ik dacht toen al dat de ketelthermostaat wel eens nuttig zou kunnen zijn, dus die voegde ik toe aan mijn oude thermostaten verzameling.
Ik heb een Tefal yoghurtmachine van de kringloper, dat bleek een miskoop te zijn. Hij wordt warm als je op een knop drukt, maar als 'ie het warm genoeg vindt schakelt hij uit. Er zit een soort Bain Marie in, daardoor blijft 'ie wel een aantal uren warm, maar geen 24. Die yoghurt durven wij niet te eten...
Het verwarmingselement uit die Tefal, de thermostaat van de c.v, een pot van twee liter heb ik ook, daar moet toch iets van te maken zijn? Zelfs als het €600,00 kost heb ik het in een jaar terugverdiend!
Intussen heb ik die Tefal open gemaakt, dat ziet er niet zo bruikbaar uit. Het Bain Marie is een soort poeder, moeilijk te verwijderen. Daardoor onstaat een thermische traagheid die zich moeilijk met een thermostaat laat combineren. Maar ik heb ook nog een oude koffiezetter, met een element van 750 Watt. M'n thermostaat mag 16 A schakelen, dat kan dus makkelijk. Als ik dat nou es met een grote aluminium pan combineer, dat geheel inpakken in glaswol, een kistje eromheen...
Een pan waar twee van die bakken van twee liter naast elkaar inpassen heeft een doorsnee van zo'n 24 cm. Hij moet wel 22 cm hoog zijn, een tamelijke knots van een pan. 3,14 x 122=450, 450 x 22= bijna 10 liter. Ik vul meestal maar één pot, de andere bevat water. Ik stop dus twee liter op kamertemperatuur in 8 liter water van 42°, zonder verwarming wordt het geheel (42 x 8 + 21 x 2)/10 = 37.8°. Met wat isolatie is er nauwelijks verwarming nodig: misschien is 750 Watt wel veel te veel. Een dimmer in serie? (Die link ging echt naar 'dimmer' maar die lui veranderen hun site voortdurend.)
Ik ga maar eens aan het werk.
08 april 2005, 07:20 lees reacties
Dankzij PHP kan ik nu heel mooie lijsten maken van alle log-lezertjes. Ik zou zelfs kunnen onthouden wanneer een lezertje voor het laatst gelezen heeft. Ik bedoel natuurlijk dat de computer dat kan, ik kan zelf helemaal niets onthouden. Dan zou ik, bij een nieuw bezoek van dat lezertje, hem automagisch bij het oudste, niet-gelezen, bericht kunnen brengen.
Het is bij weblogs gebruikelijk om het nieuwste bericht bovenaan te zetten. Zou ik zo'n persoonsgebonden springsysteem maken, dan zou ik de berichtenvolgorde kunnen omdraaien. Als je dan enige tijd niet kijkt is het veel gemakkelijker weer 'bij' te lezen. Moet ik wel eventjes ongeveer 300 teksten in omgekeerde volgorde zetten!
Probleem is wel het testen van zo'n systeem. Je zou iemand moeten vragen nu te lezen, en dan drie dagen niet, dan weer wel en dan kijken of 'ie bij het juiste bericht uitkwam. Maar over drie dagen, zou ik dan nog weten dat ik dit systeem aan het knutselen was?
Er zijn natuurlijk wel kunstjes te bedenken om die drie dagen te simuleren. Als het weer nog een paar dagen zo slecht blijft? Maar ik ben ook al bezig aan een yoghurtmachine voor twee potten van twee liter elk.
Heb je die tekst hieronder al gezien?
08 april 2005, 06:12 lees reacties
Op de meest onherbergzame rotspiek groeit nog wel iets. Nu zou ik dus naar een rotspiek moeten afreizen, om dat groeisel te fotograferen.
Het is wel heel slecht weer voor een reisje, bovendien zijn die rotspieken altijd over de grens. En onze beider paspoorten zijn al geruime tijd verlopen. (zou dat goed zijn, 'beider paspoorten'? Ik vind het wel erg mooi!)
Over slecht weer gesproken, eindelijk heb ik de regenmeter die bij het kleine huisje stond hier opgesteld. Hij staat zelfs op die weerfoto, maar je moet wel weten waar. 8 mm regen, hij doet 't dus nog.
Gelukkig hebben we onze eigen onherbergzame plekken. Hoewel koud vond ik het toch nodig het zolderraam open te zetten, en even later maar weer te sluiten wegens inregenen. Het is zo'n heel antiek ijzeren raam. Alle buren hebben al van die Velux dakvensters, maar wij kunnen het nog steeds hier wel mee. Ze zijn zo hoog aangebracht dat je eigenlijk niet naar buiten kan kijken. Maar goed ook: als je op een stoel klimt om tòch het uitzicht te bewonderen dan zie je erg veel golfplaten, het dak van het keukencentrum.
Zonder stoel zie je de hemel, wat wil je nog meer. Maar op die middenspijl een puist die om nader onderzoek vraagt. Klik op het zolderraam!
Nou niet gaan zeuren dat ik dat raam wel eens met de staalborstel mag behandelen, in de menie zetten, met twee lagen aflakken, zowel aan binnen- als aan buitenzijde. Ik vind dat mini-plantje veel leuker dan een fraai geverfd raam, dat gietijzer is best redelijk roestbestendig.
Eventuele volgende bewoners zetten er toch meteen Velux ramen in...
07 april 2005, 07:03 lees reacties
Wil je niets weten van PHP? Sla dit dan over!
Ik bekeek de PHP cursus van Essetee. Behalve wat tikfouten, in meer dan redelijk nederlands. Niet zo vreemd, maar de auteur is wel belg. Inhoudelijk heel goed. Niet zo vreemd, maar de auteur is wel ???!!. Niet dat die nou allemaal achterlijk zijn, maar zo'n cursus verwacht je toch niet...
07 april 2005, 06:24 lees reacties
In ons lijfblad, "It's Coontime" trof ik een artikel aan dat mij bekend voorkwam. De schrijfster gaf mij toestemming het hier te publiceren.
KATTEN MET VIER OREN.
Minke Roscam Abbing
Toen we met onze vijf katten in ons nieuwe huis trokken, vonden we daar een open haardje. We vonden het niet meteen, want het zat verborgen achter een uiterst verwerpelijk electrisch haardje, en was duidelijk door de makelaar vergeten, bij het vermelden van alle extra's van dit huis. Leuk natuurlijk. Het trok goed ook. Maar bij het inrichten merkten we dat we van die leuke open haard toch weinig plezier zouden kunnen hebben, want vanaf geen enkele denkbare stoel zouden we zijn warmte kunnen voelen, noch zijn vlammenspel kunnen zien. Daarvoor zat hij namelijk op een te onpractische plaats. We vergaten hem weer, dat wil zeggen hij bleef daar rustig zitten zonder dat we hem gebruikten, en ik zette er een plant in. Een kunstplant, met het oog op de katten. Hoeveel mensen hebben niet zo'n ongebruikte open haard ergens in huis met een plant erin?
Toen we in de warme zomer de kattebak begonnen te ruiken in onze vrij kleine kamer, dit ondanks nauwgezet driemaal per dag uitscheppen, toen viel mijn oog op een dag peinzend op die haard. Daar zat een luchtafvoer nietwaar? Er zat zelfs geen afsluitklep in. En hij trok toch zo goed?
De rest was vrij gauw gedaan, door de twee rechterhanden van Frank, mijn man. Hij kocht een plastic kratje, wat natuurlijk niet in de haard paste, want bijna elke haard loopt taps naar achter toe, en dit was ook nog eens een heel klein haardje. Hij zaagde en knipte en plakte zolang in dat kratje tot het wel paste, met hier en daar een dichtgelijmde naad, verstevigd door een schroefje. Een zak klonterende kattegrit van Lidl ging er net helemaal in.
Nou, de katten hoefden er niet lang aan te wennen, al leek het even of hij door niemand gebruikt werd. Je rook namelijk niets meer. Echt helemaal niets. Zelfs al liet ik alles een dag lang liggen, ik rook niets, tot ik mijn hoofd echt diep ¡n de open haard stopte. Maar dat is m'n gewoonte niet.
Toch waren we nog niet helemaal tevreden. Want het volle zicht op al die defaecerende katten was natuurlijk aardig shockerend. Ook voor hen trouwens was iets meer privacy wel leuker. Daarom maakten de twee rechterhanden nog een houten ombouw, met daarin op 15 cm hoogte (dat was ook de bovenkant van dat aangepaste kattebakje), een rond gat. Flink groot, met het oog op Bereklauw, onze XXL-Maincoon. Heel vernuftig maake Frank nog een perfect scharnierende klep in dat ronde gat, om het hele zaakje af te sluiten. Maar dat bleek net te link voor sommige van de katten. "We gaan natuurlijk niet zomaar naar binnen in een stikdonker kamertje, door een ondoorzichtig luikje. We zijn niet gek!"
Omdat het allemaal ook zonder ombouw al zo volmaakt geurloos was, en dat moeilijke en perfecte klepje dus eigenlijk overbodig, haalde Frank het er ongebroken weer uit. Als een echte boeddhist treurt hij nooit over onnodig door hem verricht werk. Ze doen het nu met een simpel gat - nou ja simpel...zie foto - zonder klepje. Daarmee was het laatste probleem, eerst zelf geschapen, ook weer opgelost, waaruit je alweer ziet dat er niks gaat boven eenvoud.
06 april 2005, 17:30 lees reacties
Je kan iets breed en hoog maken. Je kan het ook veel breder maken. Maar je kan het ook breder maken door het bij dezelfde breedte lager te maken. Zie deze breedbeeld
laptop.
Maar de voordelige inkt is voordelig. Dat mag ook wel, sinds we hier de boekdrukkunst hebben uitgevonden.
06 april 2005, 06:24 lees reacties
De wind komt uit de goede hoek om via Nulde over de oude zeedijk te fietsen. Er blijkt een hele nieuwe rivier te zijn ontstaan, de Schuitenbeek, iets heel erg ecologisch.
Bij Nulde buigt de A28 af, daar ging het op 30 maart ook al over. De wind komt wel heel erg hard uit voornoemde hoek, in de tweede versnelling kruip ik over de dijk.
In Ermelo hebben ze best leuke schapen. Sympathieke dieren, echt schaapachtig, maar fantastisch mooi kan je ze niet noemen. Vooral niet als je de Nijkerkse kudde gezien hebt.
klik zwanen, zie schapen
De herder loopt over het fietspad, de kruin van de dijk. Ik voel me verplicht iets tegen hem te zeggen:
- "Dat zijn mooie schapen"
- "Jaja"
Voor een goed gesprek hoef je niet naar de dijk bij Nijkerk.
Ik zie een grutto. Ik kan geen mug van een olifant onderscheiden, maar deze grutto zegt heel luid en duidelijk zijn eigen naam. Kieviten lijken er ook te zijn, maar wel met een klein spraakgebrek, veel minder duidelijk dan de grutto. Volgens deze lieden zijn er nog véél méér vogels.
Met de wind mee waai ik vanzelf naar huis.
05 april 2005, 06:17 lees reacties
| Sponsored Links |
|
Migraine healing Extrasensory healing without side effects, within 6-8 months www.healer-cz.com |
|
Migraine Health Info Migraine / Headache Information and how to get relief Migraine.Medical-Information.org |
|
Migraines.net Migraines.net Website Migraines resource site migraines.net |
|
Migraine Nieuwe en gebruikte Migraine. eBay.nl |
|
Beating Migraines Overcome & treat migraines now Fast, easy, effective, 100% natural www.beating-headaches-migraines.com |
Speciaal voor mensen die niet weten wat migraine is lijkt de voorlaatste link heel fascinerend. Gevonden bij mijn goeroe, Barry Groves.
Een of andere automaat doet dat vaker, onzinnige links maken naar eBay. Het gevolg zou wel eens kunnen zijn dat niemand meer via dit soort links naar eBay gaat. Als je dat wel doet vind je zowaar spullen die iets met migraine te maken hebben. (Dat die spullen voor 99% onzinnig zijn kan eBay niet helpen...)
De eerste link is ook een goeie: een paranormale genezer. Je hoeft zelf niet mee te werken, je hoeft niet eens te weten dat hij aan je werkt! Z'n aanbod is prachtig: hij behandelt je gratis gedurende een half jaar. Helpt het niet, dan betaal je niks. Veel kwalen gaan na een half jaar vanzelf wel wat beter, als je nou maar gelooft dat het door die genezer komt dan stijgt z'n banksaldo zonder dat hij iets hoeft te doen. Z'n tarieven zijn niet mis.
Bontje heeft het schrikdraad getest. Waarneming van Sneeuwuil, helaas zonder camera. Bontje schrok, maar niet zo heel erg, zag wel af van verdere pogingen. Rozepoot keek oogluikend toe.
Een ander probleem is een gat in het visnet van de 'sluisdeur'. Hebben de katten dat erin geknaagd, of komt het door de manier waarop wij de deur openmaken? Als je van buiten komt is de magneetsluiting bijna te machtig voor onze zwakke krachten. Een klein schopje tegen de onderrand doet wonderen. Vlak bij die veel geschopte rand zat het gat...
Geen tijd meer om te schrijven, ik ga verder met de PHP studie. Moet ook nog een zooi froukjefoto's (zie rechts) printen. Nu hebben jullie tijd om dit te lezen.
04 april 2005, 06:17 lees reacties
Ik ben bezig een nieuw computer-kunstje te leren, toe te passen op dit weblog. Het lukt nog niet erg, kost wel heel veel tijd. Door de andere plaats waar dit weblog nu staat zijn er wat meer kunstjes mogelijk. Een van die dingen is een andere zoekmachine. Nog niet helemaal getemd, maar toch wel redelijk werkend, probeer maar, daar rechts.
Op zondag moet je niet fietsen maar lopen. Op mijn wandeling stuit ik op het hek van de begraafplaats. Dat gebeurt nogal gauw, want Ermelo heeft een enorm grote begraafplaats. Voor een groot deel maagdelijk grasveld, voor een deel zelfs bos. Door het hek zie ik een weggewaaid papier. Ik probeer het met een tak naar het hek te trekken, maar dat lukt niet. De optie van helemaal omlopen naar de ingang gaat me wat te ver.
Het papier scannen en hier tonen, dat wil ik eigenlijk. Ik kan wel vertellen wat er op staat maar dan gaat er veel verloren. Toch maar doen?
Rechtsboven staat, door een volwassene met dikke viltstift geschreven: "Lieve Tony, ik vind het fijn dat ik deze tekening voor jou mag maken."
In het midden een tekening van een hondje dat vrolijk uit een doos kijkt, tekening en tekst kennelijk afkomstig uit de kopieermachine.
Het hondje heeft enkele handgekleurde details, gekleurd met een niet zo heel vaste hand, bovendien verregend. Rechtsonder staat, in het handschrift van een echte beginner: "Jamer dat ik jou niet gekent heb, groetjes Miky"
Langs het hek het bos in, er weer uit, Ermelo in. Zondagmiddag 14:30, kennelijk tijd voor een kerkdienst. Mannen in zwarte pakken, vrouwen in zwarte of donkerblauwe jurken en hoeden, de kinderen onder de 14 iets kleuriger. Kennelijk is deze van God gegeven fraaie dag niet aan ze besteed.
Sneeuwuil heeft een grote hoeveelheid kattenvoer bereid en ingevroren. Daarom stond de vriezer in z'n hoogste versnelling.
In de vriezer helaas geen Bokma, wel Corenwijn en Grappa. Nou kan je zien dat Corenwijn een pretentieuze aansteldrank is: het wil niet meer uit de fles! De Grappa is licht stroperig van de kou.
Merk op dat mijn alcoholtolerantie van 0 naar 1 is gegaan, dankzij de low-carb lifestyle. Dat verwerk ik even in m'n eerder gepubliceerde migraine verhaal.
03 april 2005, 06:20 lees reacties
Via Garderen en Stroe naar Kootwijkerbroek. Met Sneeuwuil in de Fiësta. We komen langs "De drie Musketiers", daar woont de man waarvan we het Elburgse huis kochten. Verder langs het MKZ museum naar de manege. Wat zien we toch veel onderweg! Maar bij de manege is geen paard te zien, wel een rommelmarkt.
Gratis toegang! We speuren naar yoghurtmachines en kleren voor Sneeuwuil. Hoewel we zelf over vier yoghurtmachines beschikken is er nu een toekomstige low-carber die er ook twee wil. Wij gebruiken er altijd twee, soms drie, dus moeten we er nog eentje scoren. Niets gevonden.
Wel kleren voor Sneeuwuil, allerlei blauwachtige dingen. Bij de allerlaatste tafel: een Fleischwolf nummer 10.
klik Bontje, grotere foto's
Wie had dat kunnen denken dat we ooit nog eens zo'n prachtige, zo goed als nieuwe, enorm grote, machine zouden vinden! Merkwaardig genoeg staat er tegenover de vindplaats van deze Wolf een wagen waarop, onder meer, drie oude Fleischwölfe. Niet zo mooi als die nummer 10. Eentje uit Zweden, een collectors item, maar ik collecteer hem toch maar niet.
De machine is zeer compleet, met een reservemes, een tweede snijplaat met hele grote gaten en een uitloopstuk voor het vullen van worsten. Het voordeel van vleesmolens verzamelen is dat je ze nog wel eens vindt, voor een redelijk prijs. Die laatste kostte €5,00.
Die overleden nummer 8 mag nu wel eens bij het oude ijzer.
M'n vorige verzamelobject, de mechanische rekenmachine, is uiterst zeldzaam geworden en daarbij uiterst prijzig.(zie ook 19 juni 2004)
Vleesmolens verzamelen heeft één nadeel: ze zijn niet zo geweldig interessant...
02 april 2005, 06:21 lees reacties
Ik ga op weg naar Stroe. Wat moet je nou in Stroe, zal je zeggen. Halverwege Stroe denk ik dat opeens ook: wat moet ik nou in Stroe? En sla daarom het eerste zijpad links in.
Dat zijpad loopt door een fraai bosterrein. Ik rijd een beetje random rond, tot ik op een pad kom wat mij vagelijk bekend is. Even verder is het pad vrijwel versperd door voertuigen van loodgieters, schilders en andere bouwvakkers. Een huis, midden in het bos. Het blijkt het huis van het kattenvrouwtje te zijn.
Het huis heeft een eerste laag witte verf aan de buitenkant gekregen. Allerlei bouwseltjes, geitenweitjes etc. zijn verdwenen. Kennelijk is de bewoonster eveneens verdwenen. Haar erfgenamen lieten er niet nog meer gras over groeien.
Wat er binnen het huis allemaal gebeurt onttrekt zich aan mijn waarneming, maar de vele katten zullen wel weg zijn.
foto van 26 september 2004
Het niet zo fraaie huis had de charme van een ruïne, met daarbij het charisma van de bewoonster. Van dit alles was alleen 'niet zo fraai' overgebleven. En de omgeving, die is niet kapot te krijgen.
Ik fiets verder over het zandpad dat de enige toegangsweg was. De nieuwe eigenaar vond dat niks, hij heeft een prachtige klinkerweg laten maken. 4 mm. op de topografische kaart van 1:50.000, 200 meter!
Verder, Garderen, bospad, Suikervlied. Daar blijkt Sneeuwuil op de bloempjes afgekomen te zijn. Naar huis, trucfoto van de molen in Garderen wordt niks.
01 april 2005, 06:41 lees reacties
Een berg in het bos. Die zijn er wel meer, maar deze springt er qua vorm een beetje uit. Ook qua hoeveelheid plastic in de grond, het is een gesaneerde vuilstort. Niet zo heel mooi gesaneerd, een metertje schone grond er nog eens over zou geen kwaad kunnen.
Ze hebben toch wel iets leuks willen doen: een uitzichttoren op de vuilstort. Door het perspectief lijkt 'ie hoger dan de bomen in de buurt, maar als je 'm beklimt blijken de bomen toch hoger. Zo te zien staat hij er al enige tijd, de bomen waren kleiner toen de toren werd opgeleverd. Helaas is ze niet verteld dat ze zo klein moesten blijven.
Tussen de bomen door kan je net een glimp van het Beekhuizerzand opvangen, daar was ik op 28 maart ook al. Nu was het nog wat beter weer en nog wat rustiger. Tijd voor een panorama.
In Elspeet zie ik een grasmaai-robot zijn eerste schreden zetten. Ik heb hem wel eerder aan het werk gezien, hij rijdt kris-kras al maaiend over het grasveld, zonder veel geruis. Het resultaat is niet slecht. Moet er toch eens op zondag gaan kijken, of 'ie dan mag werken.
Kijk nou toch eens. Precies op de plaats van ons oude huisje wordt een nieuw geval gezet. Vanuit ons slaapkamertje keek je op de vijfstammige eik, ongeveer midden op deze foto. Het nieuwe slaapkamertje komt er nog iets dichterbij, zo te zien. Klik de foto om 'm groter te zien.
Links op de foto het veelbesproken huisje met het terras op het noorden. Nu naar Suikervlied, ietsje verder.
Even naar binnen, om van het uitzicht te genieten. De drie huisjes die je hier ziet groeien zijn dus andere dan die bij de vijfstammige eik! Je kan maar beter aan de achterkant uitkijken, dan zie je bloemetjes.
Alleen voor webmakers: mocht je belangstelling hebben voor webhosting, goedkoophosting.org is op dit moment de beste goedkope provider die ik kan vinden.