frankslog
Had je nou maar je 'favorieten' gemaakt zoals aanbevolen, dan was je volautomatisch bij april 2005 uitgekomen...
31 maart 2005, 06:19 lees reacties
Bezoek van Paulien en Leonard. Dat viel niet tegen, Paulien bleek kattenliefhebster:
Wie niet plat gaat voor Bontje moet wel van schokbeton zijn...
Een kort bezoek, want wij hadden een afspraak met de Puttense dierenarts, die ook al niet tegenviel. Dromdrosje moest gekeurd worden, anders mag ze niet naar de kater. Goedgekeurd.
Toen nog een heel gedoe met het verhuizen van dit log, en met het printen van Sneeuwuils boek. Puf. Geen tijd meer voor meer. Nou ja, dit is wel leuk. En, Bert, wat vind je van het logo van Google? Google heeft het al weer veranderd...
Als gevolg van de verhuizing van het weblog kan er iets kapot zijn. In het bijzonder: foto's die onzichtbaar blijven. Ontdek je enig manco, meld het dan a.u.b!
Zie favorieten als je problemen hebt met het instellen ervan: licht gewijzigd!
30 maart 2005, 07:04 lees reacties
Als ik vanuit de kamer die vlag zie dan kijk ik naar het zuiden, wind van links naar rechts betekent dus uit het oosten. Heel belangrijk bij het plannen van een fietstocht. Omdat ik altijd tegen de wind in wil beginnen ga ik bij oostenwind naar bos en hei, bij westenwind naar het boerenland. Als je de vlag hier binnen hoort klapperen dan blijf ik thuis wegens storm.
Wie het gevoel heeft dat die rechterfoto niet helemaal klopt, je denkt toch niet dat ik blijf wachten tot die wind weer eens een keertje wil draaien? 20 maart noemde ik die vlag voor het eerst, ik weet 10 dagen later nog niet wat een persoonlijke keuken is. Net zoiets als een persoonlijke computer, geen PC maar een PK?
De vlag heeft nu z'n spiegelbeeld stand: naar het boerenland. Niet alleen maar wei, je komt eerst door een stukje bos. Als ik het bos uitkom voel ik het duidelijk: wind mee. Blijkt de wind gedraaid te zijn! Onmiddelijk pas ik mijn route aan, van waar ik nu ben kom ik bij het Randmeer terecht. Vandaar ga ik richting Harderwijk, wel een mooie route maar een beetje erg parallel aan de A28. Je ziet 'm niet steeds, maar je hoort 'm des te beter.
180° de andere kant uit is beter. Ook langs het Randmeer, maar daar buigt de A28 richting Amersfoort. Je komt dan langs een mooi vogelkijkpunt, maar helaas, dat is met de wind mee, derhalve verboden.
Ik fiets over een huisjes-aan-het-water terrein, wat een treurigheid. De wel aardige huisjes, in twee soorten, staan met zoveel mogelijk bij elkaar op een kunstmatig schiereiland. €198.000 of €119.500, die laatste dus niet aan het water...
Verder langs het Randmeer. Er zijn nog een drietal duitse kampeerauto's. Duitsers komen hier massaal naar toe om te windsurfen maar het weer lijkt ze niet te bevallen, ze zitten allemaal binnen. Misschien in de war door de draaiende wind. Het enige wat vaart zijn beroepsschippers.
Nu mag ik terug, met de wind mee. Gauw, voordat 'ie weer draait! Ik kom door een Harderwijkse nieuwbouwbuurt waar reclame gemaakt wordt voor huizen in jaren dertig stijl. Ik geloof dat ze daarmee veel te ver overstekende daken bedoelen.
Alle straatnamen hebben iets met muziek te maken, en ze eindigen allemaal op 'dreef'. Ze wisten maar zes componisten, Bach, Beethoven, Mozart (uiteraard) en Strauss, Schubert en Sweelinck (bien étonnés). Een ander buurtje gebruikt muziekstijlen als naam: Rock and Rolldreef bijvoorbeeld. Zou iedere zoeker naar de Barbershopdreef weten dat dat een muziekstijl is?
Het derde en laatste buurtje houdt het op blaasinstrumenten: van Bazuin tot Trompet. Bazuindreef, dat lijkt me nog wel wat als adres, maar Piccolodreef? En ze hebben een echte 'comissie voor straatnaamgeving' in Harderwijk...
29 maart 2005, 06:57 lees reacties
Bontje rent met grote snelheid door de kamer, de andere katten worden daar ook wat opgewonden van. Ze had ruim 12 seconden nodig om de werking van het kattenpoortje te doorgronden, nu stuift ze daar met de snelheid en de trefzekerheid van een kruisraket doorheen. Ook de krabpaal beklimt ze met woest geweld. Dit alles onder voortdurend gepiep.
Soms vergist men zich nog even, dan is er gegrom of geblaas, maar meestal is de toestand vredig, voorzover je al die dynamiek vredig kunt noemen. De 'ouderen' grommen/blazen soms zelfs tegen elkaar, maar dan zeggen ze daarna meteen "sorry".
Daarnaast is Bontje heel vriendelijk tegen ons, ze heeft aan één aai genoeg om luid te gaan spinnen. Ze wil ook graag tegen je aan komen zitten, of via de stoelleuning in je nek kruipen.
Langs paranormale weg wist ze vanaf moment 0 waar de kattenbak is. Daar gebeurde even iets minder volmaakts, door het te snel op ander voer overschakelen, maar dat is inmiddels ook perfect in orde. Ook werd er even gekotst, in die kots zaten stukjes geel plakband, van die sluitstrips voor broodverpakking. Omdat wij nooit brood eten kan ze die hier niet gevonden hebben. Haar fokster gaf ons een CD met (heel mooie!) foto's, op één daarvan was een ontbijttafel zichtbaar met niet alleen katten maar ook heel wit witbrood...
Ander nieuws: er is nog geen kat ontsnapt uit ons eigen Guantanamo Bay. We hebben nog geen ontsnappingspogingen waargenomen. Het zou kunnen dat Rozepoot even aan het schrikdraad gesnuffeld heeft en daarna haar ervaringen met de anderen gedeeld heeft. Een webcam, nee, minstens twee webcams, gericht op het schrikdraad, dat moeten we hebben.
28 maart 2005, 06:50 lees reacties
Ik fiets tussen Hulshorst en Hierden, grover gezegd, tussen Nunspeet en Harderwijk. Ik denk "Huis ter Heide, Huis ten Bosch", omdat mijn fietsweg "Onder de Bos" heet. Voor wie dat een vreemde gedachtengang vindt: ik dacht het echt. Een nogal dure weg, Onder de Bos, Funda laat me kiezen tussen nummer 71 en nummer 229. 71 kan niks zijn voor maar €595.000, 229 lijkt er meer op, €2.050.000. Zo'n soort weg dus.
We zijn aan het fundaën omdat Iris dat ook doet, Peperstraat 35, Gouda, is de laatste vondst. Ik zou wel een link kunnen maken maar Funda verandert de plaats van z'n advertenties telkens. Het is een gek genoeg object om even naar te zoeken!
Station Hulshorst, daar stoppen al lang geen treinen meer, er staat wel een oud locomotiefje. Krupp, 1947, die werkte dus al weer...
Vermoedelijk als decoratie bedoeld, maar daarvoor te lelijk. Technisch bijzonder: reed zo te zien op perslucht. Van den Bergh en Jurgens, Margarinenwerke staat er ook nog op. Mysterieus.
Ik kom in het Leuvenumse Bos. Tot mijn niet geringe verbazing zie ik dat het fietspad een nieuwe zijtak heeft gekregen. Ik kom niet elke dag langs dat punt, maar toch wel eens in het kwartaal. Het is breed, iets te mooi geasfalteerd maar toch zeer uitnodigend. Het blijkt te leiden naar het Beekhuizerzand.
Het Beekhuizerzand is een voormalig militair terrein. Ik had al ergens gelezen over het herstel van de zandverstuiving. Een aantal jaren geleden had ik dit terrein al eens per fiets doorsneden. Niet dat je daar kon fietsen, het was meer zeulen met je fiets door het zand. Op een zomerse dag, het was net een echte woestijn. Er waren sporen van werkzaamheden waarvan het doel mij toen niet duidelijk was. Nu dus wel.
Het fietspad sluit naadloos aan op een ouder, mij welbekend pad, naar Ermelo. Gevaarlijk, fietsen op paasdagen. Maar de drukte op deze paden valt mee, waarschijnlijk omdat er veel slechter weer voorspeld was dan het in feite werd.
| - | Maar Frank, die enorme woestijnfoto, kan dat nou wel in die krappe webruimte? |
| - | Ik loop vooruit op de verhuizing van dit log. Ik ga het ergens zetten waar ik veel meer ruimte krijg. Bij een bedrijfje in Tilburg wat tijdens de paasdagen gewoon open is. Late paasavond zelfs. |
| - | En de poezenfoto's? Meer en groter? |
| - | Ja, dat ook, Maar dan zo dat je ze aan moet klikken om ze groot te zien. Voor de enkeling die nog met telefoontikken te maken heeft. |
| - | Nou, ik ben benieuwd. |
| - | Ik ook. |
27 maart 2005, 07:16 lees reacties
Klokslag 11:00, het fokkerspaar komt Rosie brengen. Bereklauw vindt haar bijna zo griezelig als het schrikdraad, Rozepoot en Wolfi hebben weinig problemen, Dromdrosje vindt het allemaal wel best. Rosie verkent de kamer, vindt de kattebak, doet na een uurtje alsof ze hier altijd gewoond heeft.
Naar buiten gaan vind ze niet erg nodig, dat was ze in Duiven niet gewend. Nu loopt ze heel rustig over het toetsenbord waarop ik dit zit te tikken, haar toetsaanslagen heb ik maar gewist. Ze is gewend brokjes te eten, maar een bakje barf schrokt ze pijlsnel op. Het lijkt de minst gecompliceerde kat, om niet te zeggen de minst gecompliceerde bewoner hier.
Rosie wordt omgedoopt tot Bontje, ofwel Bontepels, om verwarring met Rozepoot te voorkomen. Twee uur na aankomst is ze zò gewend dat ze de macht begint over te nemen. Als ze wat te eten krijgen wil ze van Bereklauws bakje eten. Bereklauw, drie keer zo groot als Bontje, deinst terug.
foto's Bontje.
Het was ook nog lammetjesdag. Je kon voor slechts €1,00 je kind, gehuld in schaapsvacht, laten fotograferen.
De lammeren met hun moeders waren dit jaar niet in de stal, maar op hun weide. Hierdoor werden ze weliswaar onaanraakbaar maar het bevorderde wel het huppelgedrag. Er zijn ruim 100 lammetjes, waaronder twee zwartgevlekte. Leuk om te zien dat die twee bij elkaar in de buurt bleven.
De overige lammetjes leken als 100 druppels water op elkaar. Ik hoorde een schaap verzuchten: "gelukkig hebben ze oormerken".
26 maart 2005, 06:05 lees reacties
Werkt dat schrikdaad nou of niet? De FenceMaster tikt en knippert met een lampje, maar m'n spanningzoeker-schroevendraaier doet niets. Dan maar even met de blote hand: ja, prikt. Dankzij de isolatie van de Lidl-klompen prikt het maar een beetje.
De katten mogen naar buiten. Ze kijken alle vier heel wantrouwend om zich heen. De visnetten hangen anders, er zijn oranje draden en er is een zachtjes tikkend kastje. Na enige tijd durven ze wel rond te rennen, maar het lijkt of ze toch maar liever binnen blijven. We hoopten Rozepoot naar de oranje draad te zien klimmen, maar niks.
Sneeuwuil denkt dat de katten in een vorig leven koeien zijn geweest en zich het schrikdraad herinneren. Vooral Rozepoot en Bereklauw zien het niet zitten. Rozepoot is op een boerderij geboren, dus die kan het van horen zeggen hebben.
Bereklauw vat moed en gaat nog eens naar buiten. Als ik m'n fiets pak schrikt hij zich de pleuris en schiet weer naar binnen, met groot geweld tot onder de c.v. radiator in de voorkamer.
Wolfi is na enige tijd gewend, loopt vrolijk in en uit, Dromdrosje weet sowieso niet wat voor of achter is, Rozepoot trekt zich terug in haar privé schuilplaats, achter de boeken.
Ik had me de kosten van die FenceMaster kunnen besparen, alleen oranje draden is al eng genoeg...
25 maart 2005, 06:35 lees reacties
Ik kom langs de kringloopwinkel, op weg naar andere boodschappen. Ik ga even naar binnen om te zien of er een electrisch koffiemolentje in de aanbieding is. Nee, niets, maar wel een Fleischwolf nummer 8. Precies hetzelfde model als het exemplaar dat ik ooit molde. Ik heb de brokstukken nog bewaard, wegens een vaag reparatieplan. Een andere voor €4,50 daar kan geen reparatie tegenop.
Ze hebben zelfs een electrische fleischwolf, maar die heeft een plastic binnenwerk. Daar kan je geen botten mee malen, dus die mag bij de kringloper blijven. De nieuwe is erg goed schoongemaakt. Zo zijn die christenhonden wel, zelfs dingen die ze afdanken moeten schoon. Wat roesten kan is licht ingeölied, wel met motorolie. Dat moet ik dus nog een keertje schoonmaken, gemalen kippennek met smeerolie-aroma lijkt me niet te vreten.
Nu kan ik het gebroken exemplaar wel wegsmijten, maar diverse onderdelen zou ik kunnen bewaren. Als ik die ooit nodig heb, zou ik dan nog weten dat ik ze bewaarde? En waar ik ze bewaarde?
N.B. Jaquard geweven tafelkleed.
Om de hoek, dierenwinkel. Sneeuwuil koopt een nagelschaartje, opdat Rosie niet te enthousiast verwelkomd wordt. Ook voor de toekomst: sommige dekkaters willen alleen maar als de poes geknipte nagels heeft. Aanbieding, van €6,95 voor €3,95: een paasei. Voor honden.
Toen ik de laatste hand aan de afrastering legde vielen de eerste druppels.
Een prachtige slotzin, had ik graag willen schrijven, maar nee. De afrastering is voor 90% klaar, maar bij een klein stukje was ik van plan A overgestapt op plan B. Tijdens de uitvoering van plan B begon het te regenen, bovendien bedacht ik plan C. Bijna klaar dus, dat schrikdraad, maar nog steeds niet getest met poezen...
24 maart 2005, 06:16 lees reacties
Je hoort van alles bij het maken van een hek.
Duiven, wat zijn dat eigenlijk stomme beesten. Ze roepen vijfentwintig keer roekoe, vijfentwintig keer precies hetzelfde. Dan zwijgen ze vijf seconden waarna er een nieuwe reeks roekoes volgt. Soms zwijgen ze iets langer, dan begint er een duif in een belendende boom de monoloog van de vorige duif te herhalen. Echt helemaal niks aan.
Zwaar gebrom wordt hoorbaar, blijkt een hommel te zijn. Waar zouden die 's winters blijven? Het is er maar één, wel een mooi groot exemplaar.
De buurkippen doen alsof ze een ei gelegd hebben, zoveel getok heb ik nog niet eerder gehoord. Zal wel een paasei zijn, vandaar al dat rumoer.
Zou een buizerd een duif aankunnen? We zien ze wel eens een enkele keer boven onze woonwijk cirkelen. Vorig jaar waren we nog bang voor het lot van Bereklauw en Rozepoot, maar die gaan intussen het draagvermogen van een buizerd verre te boven. Buizerds africhten voor de duivenvangst, dat lijkt me wel wat. Of om Carmen te vragen eens langs te komen.
Omdat ik nu aan de bovenkant van het hek bezig ben heb ik ongehinderd uitzicht op het schuurtje van de buren. Een erg mooi houten schuurtje, met een zeer professioneel stenen fundament. Maar waarom hangt er, aan de buitenkant, een koekoeksklok zonder wijzers? Gelukkig ook zonder koekoek! (De oerbuurschuur leek als twee druppels water op de onze, maar zij hebben 'm afgebroken en vervangen door een slaapkamer + badkamer. Vandaar dat andere schuurtje.)
Tussen de dierengeluiden (de onzichtbare hond van 23 maart hoor ik ook, zo nu en dan) een geluid uit het keukencentrum, achter onze tuin. Eerst klinkt het als een enorme stofzuiger, daarna als een wasmachine voor kokosnoten. Had ik maar tijd over, dan zou ik nu omlopen naar de ingang van de keukentoestand om te proberen de geluidsbron op te sporen. Ze zullen toch niet zelf keukenkastjes aan het maken zijn?
Het keukencentrum stopt, de duiven zijn iets anders gaan doen. Ik maak zelf wat lawaai: twee gaten in een muur geboord, latjes gezaagd, nog meer gaten geboord, nu in die latjes. Als alles weer stil is, een helicoptertje. Wat maak ik toch veel mee!
23 maart 2005, 06:19 lees reacties
Nee, nou niet weer over dat schrikdraad! Nou, nog even dan. Op 1 augustus 2004 ging het al over dat hek. Precies op het daar beschreven punt zat ik nu het net los te maken en een beetje anders weer vast te maken. Op minder dan één meter van de buurkippen. Een heel prettige soort is dat: je hoort ze binnensmonds tegen elkaar kakelen, maar je moet echt goed luisteren om het te horen. Het verstaan lukt me helemaal niet.
Door een spleet van het vlechtscherm zie ik een kippenoog dat mij geruisloos aankijkt. Pauze. Sneeuwuil schrijft een condoleancebrief. Ik loop naar de brievenbus, kom langs een dichte heg. Brief in bus, terug langs zelfde heg. Daar blijkt een onzichtbare hond achter te zitten die woedend blaffend aan gene zijde van de heg met me meeloopt. Opeens houd ik meer van kippen dan van honden.
En de condoleancebrief ging nog wel over een hond! Gericht aan de fokster van Froukje-nu-met-ou. Haar hondje is dood, Sneeuwuil stuurde haar ter afleiding een foto:
Hij zit daar wel vaker, niet helemaal duidelijk waarom...
Toen kwam Bert, de gekochte schilderijen afleveren. Moeilijk goed te fotograferen, daarom maar een heel klein fotootje. Kom zelf maar kijken als je het goed wilt zien. En nog een wat kleiner schilderij, nog moeilijker qua foto, daarom helemaal geen.
Voor de nacht valt nog even aan het hek breien, maar dan begint het zachtjes te regenen. Ik haal de deadline van a.s. zaterdag wel, als het weer een beetje zijn best doet.
22 maart 2005, 06:23 lees reacties
Op maandag gebeurt er van alles in Ermelo. Ik heb daar weinig van meegemaakt, bijna de hele dag in de achtertuin doorgebracht. Omdat ik nu alle netten heb laten zakken moesten de katten binnenblijven, daar waren ze het niet erg mee eens.
Ik ving zelf een vogel, onbedoeld. Hij fladderde onder een net en kon de terugweg niet meer vinden. Ik heb 'm, toen de katten niet keken, bevrijd. Er was erg veel vogelgepiep de hele dag, ze lijken mijn activiteiten niet op prijs te stellen.
Nog een paar dagen dit weer en 't schrikdraad werkt. Spannend, zal het Rozepoot echt tegenhouden?
Gamma is van 9-9 open, zeggen ze, en dat zijn ze ook werkelijk. Heel handig: als het te donker wordt om door te werken kan je inkopen gaan doen voor de volgende dag. Dat doe ik.
Het enorme, net een jaar oude, Gamma gebouw bevat nog wat dwalende klanten maar er is geen rij bij de enige bevrouwde kassa. Als dit financieel functioneert dan moet er wel een enorme marge zitten op de koopwaar.
Zonder lang nadenken weet ik al vier concurrerende bouwmarkten, niet in Ermelo, maar wel in de directe omgeving. Heel Nederland moet wel als een gek bezig zijn met verbouwen om dat allemaal draaiend te houden...
21 maart 2005, 06:17 lees reacties
In Ermelo gebeurt de hele week niet veel en op zondag nog minder. Ik heb wat geruisloze werkjes gedaan ter voorbereiding van het schrikdraad.
Heel belangrijk, maar je krijgt er geen weblog mee vol.
Een wandeling in bos op loopafstand. Ik fiets niet graag op zondag, omdat er dan zoveel andere fietsers ook op dat idee komen. Ik werd ontvoerd door kleine groene mannetjes in een vliegende schotel. Dat zou nou mooi zijn, voor het weblog, maar jullie geloven het toch niet.
Ik heb andere weblogs zitten lezen. Voor Jacq heb ik al genoeg reclame gemaakt, nu maar eens voor Wesker. Als klimaatverandering je interesseert, laat je dan niet afschrikken door z'n foto. En heb je de nieuwe rikstekst al gezien?
20 maart 2005, 06:11 lees reacties
Auke bouwt zelf een CNC freesmachine, en niet zo'n heel kleintje. (CNC=Computerized Numerical Control.) Hij wil die machine gebruiken om een mal te frezen uit bijvoorbeeld MDF. (MDF=Medium Density Fiber board, een modern soort hardboard.) Die mal moet dan weer dienen om beton in te storten. Dat beton, tenslotte, vormt de luidsprekerbehuizing waar het allemaal om te doen is. Hij maakt het zich niet echt gemakkelijk, maar leuk lijkt het me wel.
Dit moet, uiteindelijk, resulteren in de productie van verkoopbare luidsprekerboxen, waarna het grote geld zal binnenstromen. Deze hele fabriek gevestigd in een haags bovenhuis...
I&A waren hier, op weg naar A. Ze gaan in hun vacantie naar deze watermolen, wat niet verkeerd is. Maar die accu met zonnecellen, is dat nou wel zo'n goed idee? Als 't mijn molen was dan zou ik een molenrad voldoende restaureren om er electriciteit mee op te wekken.
Wij willen er ook wel heen, maar de poezen zijn er tegen.
Volgende week zaterdag komt Rosie. We krijgen alvast een contract, bijna zo lang en zo ingewikkeld als de Europese Grondwet. Klein foutje: 't is op naam gesteld van Rosie's broertje Marvin, en die motte we niet!
Ik had een zeer simpel doch soliede hokje getimmerd voor de FenceMaster. Om het te verduurzamen netjes geverfd, blijkt die verf in de koude schuur heel langzaam te drogen. Alvast gaten in de muur geboord: als de verf droog is kan ik het straks (zondag!) geruisloos aan de muur schroeven. Tweede laag verf kan ik er dan eveneens geruisloos opsmeren. Wel een beetje bang dat de Heere mij met bliksem zal treffen.
Achter onze achtertuin bevindt zich een keukencentrum. Mijn computer 'ziet' hun draadloze netwerk, ik ga daarop inbreken, zodanig dat ze hier gratis een koffiemolen bezorgen. Die hebben we nodig voor het malen van eierschalen.
Sinds enkele dagen hebben ze twee vlaggemasten geplant, met daaraan vlaggen. Een daarvan is zichtbaar vanuit onze kamer, met onleesbare tekst. Vandaag was de wind gedraaid waardoor de tekst leesbaar werd. Dat viel tegen, het haalt niet bij deze tekst. Maar handig als windwijzer, die vlag. Kan ik mijn fietstochten beter plannen.
Nu ga ik maar weer eens iets implementeren.
19 maart 2005, 06:09 lees reacties
De FenceMaster is eenvoudig te installeren. Monteer de FenceMaster op een muur, buiten het bereik van kinderen, dichtbij een stopcontact.
L'installation du FenceMaster est simple. Fixez le FenceMaster, à l'exterieur, hors du portée des enfants, près d'une prise de courant.
Das Elektrozaungerät ist einfach zu montieren. Befestigen Sie das Elektrozaungerät an einer Wand unter einem Vordach, auβerhalb der Reichweite von Kindern, in der Nähe eines Netzanschlusses.
The FenceMaster is easy to install. Mount the FenceMaster on a wall, under cover, out of the reach of children, adjacent to a power outlet.
Het ding komt uit New Zealand, die engelse versie zal dus wel het origineel zijn. Duits: letterlijk vertaald. Frans laat het afdakje weg. Nederland laat ook nog eens 'buiten' weg. We mogen hopen dat de Europese Grondwet wat nauwkeuriger vertaald is.
Als je alleen maar NL leest en de plaatjes kijkt dan denk je dat het ding waterdicht genoeg is om zo op een buitenmuur geschroefd te worden. Niet dus. Ik ga nu een vogelhuisje figuurzagen en dat buiten tegen de muur schroeven, 'in de buurt van een stopcontact'. Alsof er op buitenmuren gewoonlijk stopcontacten zitten. Eenvoudig, simple, einfach, easy: alweer, niet dus.
Ik heb bij Welkoop niet m'n geld teruggevraagd, maar de 'PetMaster' omgeruild voor de duurdere 'FenceMaster'. Die kwam vanonder de toonbank, in ongeschonden verpakking. De FenceMaster kan er beter tegen als er eens een takje de draad beroert. Die PetMaster was pet in de nederlandse betekenis van dat woord: wordt niet meer gemaakt.
Nog even iets heel anders: Nova Politiek, 18 maart: discussie van Baalen, Koole, Halsema over Europa. Een citaatje van ons Femke: "Balkenstein".
18 maart 2005, 19:31 lees reacties
18 maart 2005, 06:22 lees reacties
Ik ga naar de Welkoop in Putten, ik verzamel isolatoren, draad en een schrikdraadapparaat. Dit ding vond ik op 12 maart, maar nu staat er een dik rood kruis door het plaatje: "niet leverbaar". Eigenlijk wilde ik zelf al iets professionelers. Ik ga voor Gallagher, de belangrijkste reden voor deze keuze is dat dit merk door Welkoop gevoerd wordt.
Ik vind het gewenste apparaat, maar het is een dummy, volgens opschrift. De uitermate vriendelijke en behulpzame Welkoop jongen (die ons ook al een warmtelamp leverde) geeft een korte uiteenzetting over de noodzaak van dummies, haalt dan uit een geheim hokje de echte. Die stopt hij in de verpakking van de dummy. Ik loop blij naar de kassa.
Het totaalbedrag valt me niet mee, maar ik betaal zonder morren. Nou moet ik nog ijzerdraad hebben, Welkoop heeft alleen maar kleine bosjes dun draad, hoogstens bruikbaar bij het bloemschikken. Ze zijn in het algemeen slecht in ijzerwaren. Ik kwam j.l. maandag nog langs de Boerenbond: daar had ik m'n inkopen moeten doen!
Thuisgekomen kijk ik nog eens naar de prijzen. Dan blijkt mij dat ik het lichtste apparaat gekregen heb in de verpakking van de één maat zwaardere: 149-114=35 euri teveel betaald! 6,5 kilometer, heen en terug 13 kilometer: minder dan 1 liter benzine, straks terug naar de Welkoop.
Morgen is het toch beter weer voor hekgeknutsel. Zondag nog beter: als we nou de gordijnen aan de achterkant dichthouden dan kan ik geruisloos doorwerken.
17 maart 2005, 06:21 lees reacties
We hebben nog tot 1 juni de tijd, maar straks mogen we naar dat referendum over Europa. Zonder er over na te denken ben ik vòòr Europa, en dus ook voor de europese grondwet. Maar eigenlijk heb ik geen idee wat die wet betekent.
Google zal ook dit wel weten: alle partijen over Europa. Wisten jullie dat, het | streepje? Dat het 'of' betekent? Nou, dat betekent het. Ruim 100 kilo hits, dat moet voldoende zijn. Proberen dat allemaal even samen te vatten...
Sommige mensen schreeuwen te hard, hier wordt ik een beetje voorder van.
Dat is handig, de SP maakt zelf een samenvatting:
U heeft gelijk als u op 1 juni ‘tegen’ stemt in het referendum omdat Nederland…
- niet moet verworden tot een kleine provincie van een Europese superstaat
- privatisering in bijvoorbeeld zorg en onderwijs niet kan gebruiken
- niet veiliger wordt van een peperduur Europees leger
- de sociale en culturele uitverkoop moet beëindigen
- te veel zeggenschap weggeeft
- zijn grondwet niet moet laten ondersneeuwen door een Europese grondwet
- niet zit te wachten op nog meer Brusselse bureaucratie
- hecht aan verantwoord natuur- en milieubeheer
Niet allemaal even interessant, maar in grote lijnen ben ik het wel met de SP eens, tegen dus.
D66, daar heb je nou echt wat aan. Ze noemen allerlei goed onderbouwde bezwaren tegen de grondwet. Stemadvies: voor stemmen!
CDA, na 10 minuten door hun site bladeren weet ik nog niet wat ze nou vinden. Een lid weet het wel: omdat God niet genoemd wordt in de grondwet gaat hij tegenstemmen.
VVD, niet zo heel erg duidelijk, maar toch wel voorstemmerig. Een (emotionele) reden om tegen te stemmen.
En dan de PVDA. Een lang verhaal, wat heel snel te vinden is. Jammer, ze zijn voor, terwijl ik net tegen was geworden. Twijfel slaat toe.
Het zal toch niet zo zijn dat ik die hele Europese Grondwet moet gaan lezen?
16 maart 2005, 06:05 lees reacties
Het kattenpoortje heeft een slimme sluiting. Er is een knop die je in vier standen kunt zetten. Open en dicht natuurlijk, maar ook "alleen naar binnen" en "alleen naar buiten". Bij het vallen van de nacht moet de knop op "alleen naar binnen". Wie dan nog buiten bezig is kan nog wel er in maar niet meer er uit.
Die "naar binnen" stand is niet perfect: Dromdrosje ziet kans net zo lang aan de binnenzijde aan het poortje te scharrelen dat het naar binnen open gaat, zodat zij dan naar buiten kan. Daarom gaat het poortje in de "helemaal op slot" stand als ze allemaal binnen zijn.
Theorie, deze gang van zaken. Vaak vergeten we het poortje, Rozepoot gaat in het donker naar buiten en verdwijnt naar de buren. Reden voor het schrikdraadverhaal van 12 maart. Gisteravond kwam Bereklauw met veel geweld naar binnen stormen, gaf een luide mauw, stormde weer naar buiten. Hij bedoelde: "Rozepoot is ontsnapt". We weten dat hij dat bedoelde omdat het al een keer eerder gebeurde.
Je zou bijna gaan denken dat katten verstand hebben. Rozepoot om te wachten dat het donker is, zodat ze ongezien kan verdwijnen. Bereklauw om te weten dat wij daar bezwaar tegen maken. Het kan ook zijn dat hij jaloers is: "Die Rotpoot kan iets wat ik niet kan".
Een echte automatiseringscursus begint met een verhaal over Jacquard. Hij maakte het mogelijk om het weven van patronen met behulp van ponskaarten te automatiseren. Heel vernuftig, puur mechanisch, zeer succesvol. Een rechtgeaarde theedoek heeft een Jacquard patroon, hoewel een handwever ook heel goed precies zo'n theedoek zou kunnen maken.
Ik heb een oude theedoek, die ik als poetslap gebruik. Er zit een groot gat in, wat heel handig is om 'm op te hangen. Dat gat staat niet op de foto, zou een te schokkend beeld opleveren. Hier links zie je een tamelijk ongeschonden stukje. Je kunt de kettingdraden tellen. (Ketting of schering, dat is hetzelfde, de draden in de lengte. Ik kan dat wel allemaal gaan googelen, en interessante links zoeken, maar dat geloven jullie wel. Hoop ik.)
Toch maar even een plaatje van het gat. Er zijn telkens groepjes van 16 kettingdraden, 16 rode en 16 witte. De middendraden van een groep zijn wat dikker dan die aan de buitenkant. Er zijn ook, ooit, minstens twee schietspoelen geweest, een rode en een witte. Bij het gat kan je goed zien dat er bij de inslagdraden ook dikke en dunne zijn: ze hebben met twee draadiktes en twee kleuren gewerkt, dus met vier schietspoelen.
Nou, dat snap ik. Je krijgt witte en rode vierkanten, en een mengkleur. Ieder vierkantje met wat reliëf, door dat draaddikteverschil. Maar hoe weef je een kat?
15 maart 2005, 06:19 lees reacties
1990-1995, we wonen in Zundert. Op drie adressen in dezelfde straat, op vier adressen in de buurt wonen familieleden van Sneeuwuil. Een van die familieleden was tante Reina, op de Buissche Hei. Tante Reina had een groot aantal zonen, een daarvan, Piet, woont in onze straat. Piet heeft twee dochters, één daarvan heet Reina.
We kennen iemand in Achtmaal, een hoekje Zundert dat bijna België is. Ons autootje brengt ons zonder enig oponthoud van Ermelo naar Achtmaal. Een klein stukje snelweg door België is sterk veranderd: erg veel beton voor de nieuwe hoge-snelheidslijn. De afslag die we hebben moeten is geheel onherkenbaar, gelukkig hebben ze wel een bordje 'Zundert' vervaardigd. Bezoekje aan Achtmaal bevalt ons goed, dan is het tijd voor de begrafenis.
Vlak bij het kerkhofje is het Huis waar Reina haar laatste jaren sleet. Handig, zo'n kerkhof bij een bejaardenoord, zou je denken. Niet dus: de meeste bejaarden zijn, als goede brabanders, katholiek. Het kerkje is protestants, dominee van Gogh preekte er ooit. Reina was niet protestant, maar een van der Hoeven, dan mag je ook op dat kerkhof.
De truc met de lift wordt niet herhaald, ze zijn weer terug bij de trouwe touwen. Allerlei familieleden van Sneeuwuil verzamelen zich onder vrolijk gekout om de groeve. Dan komt de kist, gevolgd door al die neven met hun aanzienlijk gegroeide aanhang. De oudste zoon, Bart, spreekt. Lekker duidelijk en vooral kort. Dan spreekt kleindochter Reina, leuk voorzover ik het kon verstaan.
We zijn uitgenodigd voor een bijeenkomst bij Piet. We rijden langs ons voormalige huis. Schokkend: ze hebben onze prachtige heg gerooid! En er, deels, een rare houten schutting voor in de plaats gezet. En het fietspad, met die betonnen paaltjes, nee, dat is 'onze' straat niet meer.
Piets huis is nog hetzelfde. We kennen bijna alle aanwezigen, ze praten allemaal tegelijk. In zo'n situatie versta ik geen woord, ik probeer me onzichtbaar te maken maar allerlei mensen beginnen tegen mij te praten. Ik probeer op het goede moment 'ja' of 'nee' te zeggen, maar de blikken van mijn gesprekspartners doen synchronisatiefoutjes vermoeden. Sneeuwuil maakt een kleine vijftig foto's. Reina print, op verzoek, nog wat copieën van haar toespraak. Dan is het feest voorbij, we mogen weg.
Terug door Breda, even kijken in de Teychinélaan. Die buurt kennen we redelijk goed: Iris woonde er ooit, en, iets verder, Sneeuwuils ouders. Nu wonen in genoemde laan Noëlle, Rik en Olle. We verslinden onze meegebrachte low-carb voorraad, we bewonderen interieur-aanwinsten, we bespreken een boekje van Rik. Dan gaan we verder.
Ook de terugrit verloopt zonder haperingen. De katten lijken het leuk te vinden ons weer eens te zien. Moe maar tevreden, hee, dat zei ik ook al over j.l zaterdag...
14 maart 2005, 06:17 lees reacties
Die veelkleurige geweven stof, dat is een groot probleem voor ons. Het begon al in Den Bosch, waar we een tafelkleed verwierven met een driehoekjes-patroon. Niet bedrukt: ingeweven. Hoe doen ze dat?
Dit is een stukje van een door Sneeuwuil gekochte lap. Aan de afgeknipte kant zijn er wat rafels ontstaan, daardoor kan je de schering-draden zien, maar niet de inslag. Google bracht geen oplossing, wel weefgetouwen waarmee je zoiets kan maken, maar geen maakmethode.
Die indiase lap is nog relatief simpel, driehoekjes weven lijkt me veel moeilijker.
Op het moment dat Sneeuwuil Hanneke wil bellen gebeurt het omgekeerde. Heel goed, want het gesprek duurt 70 minuten. Hanneke is een rotterdamse Devon Rexen fokster, ze meldt de komst van drie kittens: Pontius, Pilatus en Cassandra. We hebben een optie op Cassandra, gaan over een maand kijken. Hanneke is de laatste rotterdammer zonder digitale camera, kan slechts papieren foto's per snailmail versturen. Gelukkig maar, zo'n pasgeboren mormeltje is niet om aan te zien. We besluiten dat de naam Cassandra zo mag blijven, in het dagelijks gebruik afgekort tot Kassa.
Op zondag schijnt de zon en zo hoort het ook. Ik fiets en het begint te regenen. De regen gaat over in hagel, en dat allemaal op de Dag des Heeren. Hagel heeft het voordeel dat je er niet nat van wordt, toch schuil ik even in een soort van schuurtje. Balen met opschrift www.edelspan.com, zelfs midden in het boerenland kan je niet zonder internet. Het blijft druppelen en/of korrelen, maar weer naar huis, onmiddelijk wordt het droog. Is dit een vingerwijzing van het Opperwezen dat ik niet op ZonDagh mag fietsen?
Nu maar eens even al mijn kleren wassen. Dit vanwege de begrafenis van Reina, in Zundert.
Pim, van Reina, en Lena liggen al op dat kerkhofje. Er ligt al een hele zwerm van der Hoevens, maar van de twee laatstgenoemden heb ik de begrafenis mogen meemaken.
Vroeger lieten ze je netjes zakken in zo'n graf. Daar in Zundert gaat dat met een soort van lift, zal wel moeten van de arbo-wet. Bij Lena weigerde die lift, wat tot enige hilariteit aanleiding gaf. Lena was bij haar leven nogal tegendraads, bleef dat na haar dood.
Anders dan sommige lezertjes mochten wij Reina wel. Haar soort stekeligheid had iets wat mij aansprak. Wie weet wat ze nog voor stunt uithaalt bij háár begrafenis.
13 maart 2005, 06:27 lees reacties
We nemen de trein, dan de tram, en arriveren bij de Albert Cuyp. Dat weet bijna niemand, maar achter al die marktkramen zijn gewone winkels. Nou ja, 'gewoon'...
Sneeuwuil heeft een lijst gemaakt van stoffenwinkels, gelukkig allemaal even huisnummers. We sluipen achter de kramen en constateren dat we even naar het saaie stukje Albert Cuyp moeten voor nummer 48. Een pakistaanse, met een pakistaanse moeder en twee pakistaanse kindertjes. De winkel is afgestampt vol met lappen, waartussen allerlei kinder twee- en driewielers. Sneeuwuil gaat uit haar dak.
Verder op het niet-saaie-stuk AC. Daar zitten de Boerenbonthal (slaan we over), de Kniphal (kopen we niks) en nog -tig andere. Eerst mogen we een 'uitsmijter-zonder-brood' als zijnde low-carb voedsel. Nu verder naar nummer 222, Silk Route. Een pakistaans echtpaar, familie van de eerder genoemde pakistanen, een wat sjiekere winkel. Sneeuwuil gaat nogmaals uit haar dak.
Ik mag naar buiten. Een chinees bemant een kraam met verrekijkers, kompassen, vele maten en soorten plakband en andere snuisterijen. Dan zie ik een sleutelring-tang-nagelvijl-schroevendraaier-mes-zaklamp combinatie. Ingeklapt maar zeven centimeter, die koop ik, voor €5,00. Vooral geïmponeerd door het heel kleine, heel felle lampje, het cylindertje uit de linkerpoot geklapt.
Sneeuwuil is klaar met inkopen. We nemen de tram weer, heel eventjes lijn 16, dan lijn 10 naar de Panamalaan. Daar blijkt een zeer modern appartementencomplex te staan.
In één van die appartementen woont Joke. Met Simon.
We bewonderen de woning: binnen alleen maar schuifdeuren. Aan de voorkant een soort van serre, die zeer effectief geluiden van buiten tegenhoudt: je ziet veel treinen rijden maar je hoort ze niet.
(Wie regelmatig met de trein reist heeft het gedicht van 11 maart herkend. Dat gebouw is 't.)
Simon bakt een 'Hartige taart met spinazie'.
Sneeuwuil kijkt hier alsof ze nog wel een stuk wil. Eerst je bordje leegeten, dan krijg je nog wat. Heel goed gelukt, die taart. En sla, ook nog. Dat kunnen we wel eens vaker doen...
Onder de appartementen blijkt zich ook nog een parkeergarage te bevinden. Een parkeerplek is in Amsterdam nog moeilijker te krijgen dan een huis, hier hoort 'ie er gewoon bij. Simon vervoert ons even naar het station. Moe maar tevreden keren we huiswaarts.
12 maart 2005, 06:17 lees reacties
De visnetten die onze tuin omgeven hangen na de sneeuwval weer zoals bedoeld. De katten blijven dan ook netjes in de tuin, behalve Rozepoot. Die ziet kans in de buurtuin te komen, maar ze doet het alleen als wij niet kijken, na zonsondergang. Het lijkt er bovendien op alsof ze de weg terug niet kan vinden.
Het zou kunnen dat ze een simpel weggetje gevonden heeft, waar wij geen oog voor hebben. Het zou ook kunnen dat ze, anders dan Arno denkt, in een slap hangend visnet kan klimmen. Goed raad is duur.
Goede raad kost €18,49, schrikdraad. Ex btw en verzendkosten, ex alle isolatoren en verdere troep, ik schat totaal zo'n €50,00.
Een andere oplossing zou zijn de hele netten-toestand ook aan de bovenzijde van net te voorzien, dat lijkt me nogal afschuwelijk en zeker duurder. Een kooi ter grootte van het terras, dat zie je nogal eens bij catteries. Wij vinden het nou juist leuk dat ze door de hele tuin kunnen rennen, geen optie dus.
Deze kattenfreak denkt dat de kattenvacht goed isoleert. Hij spande zoveel draden dat de draden alleen, dus zonder schrik, de katten al tegenhouden. Hier is er nog eentje die verstandig praat.
Nou moeten jullie niet op al die aanklikbare dingen gaan klikken, ik stop ze er alleen maar in zodat ik ze zelf kan terugvinden.
Ik begin te neigen tot schrikdraad. Boven aan de palen hoekankers van ongeveer 30 cm. Op het horizontale deel 3 à 4 isolatoren, zodat ik om en om een draad met spanning en een aarddraad kan monteren.
Dat zou dom zijn: die aarddraden hoeven natuurlijk niet geïsoleerd te zijn! Drie aarddraden dan, en twee met spanning daartussen. Dat heb ik dus weer eens fout getekend: geen drie maar twee isolatoren bij elke paal. En de horizontale bovenlat ben ik ook vergeten, die is nodig om de ruimte tussen net en draad kleiner dan een katdikte te maken.
Zou dat werken, zonder Rozepoot te roosteren?
11 maart 2005, 09:29 lees reacties
Ik lig als een schip op de rede
van een stad die eeuwen bestaat
ik ben vastgelegd aan een heden
maar draag een verleden naam
ik huis hier tussen mijn muren
zoals mensen binnen hun huid
ruimte kijkt uit door mijn ramen
ik ben voor de mensen gebouwd
Je klikt op amsterdam, dan op 'stadsplattegrond', dan zoek je panamalaan, en dan klik je op 'beeldbank', dan vind je daar de foto van bovenstaand gedicht. Een beetje vreemd, dat gedicht, en dat dan in baksteen...
Klikken op 'luchtfoto' kan ook!
11 maart 2005, 06:19 lees reacties
map24, mappy en michelin zijn mooie kaarten programma's. Ze hebben allemaal hetzelfde manco: de trammen staan er niet op. Van Michelin snap je dat: die wil autobanden verkopen. Maar wij willen met de tram in Amsterdam. Het GVB heeft een lijnenkaart. Mooie kaart, als 'ie eenmaal geladen is, wat nogal even duurt. En daar staan nou wel alle tram- bus- en bootlijnen op, maar verder zo weinig. Met het openbaar vervoer wordt je wel een tram voorgeschreven, maar vervolgens krijg je een kaartje te zien waar die tram niet op staat!
Ooit had ik een kaart van Amsterdam gevonden waar niet alleen de tramlijnen, maar ook de huisnummers op stonden. Dat was heel handig, maar hoe vind ik die terug? Google geeft meer dan 100.000 hits, en die kaarten-sites laden niet zo snel. Tegen de tijd dat ik die allemaal doorgesnuffeld heb bestaat Amsterdam al enkele eeuwen niet meer...
Een reisje naar Nijkerk. Het mondhygiënische meisje keurt mijn kies goed.
De fietsenwinkel aldaar noemt zich 'tweewielers', terwijl ze ook driewielers en zelfs eenwielers hebben.
Qua begaanbaarheid zijn de bospaden nogal on. Had ik het eerder over bevroren tractorsporen, nu zijn ze ontdooid. Op plaatsen waar de vorst nog in de grond zit ontstaat daardoor een modderbrij van zeer geringe landschappelijke waarde. Erger nog, slechts met grote inspanning befietsbaar.
Voordeel is wel dat je fiets er heel modderig van wordt, en ik poets wel graag een fiets. Ik heb zelfs haken in het schuurdak om die fiets aan te hangen, zodat je comfortabel kunt poetsen. Jammer, ik durf die fiets niet meer zo hoog op te tillen, ik overweeg deze aanschaf.
10 maart 2005, 21:47 lees reacties
Zomaar even een tip:
PDF documenten, dat duurt eeuwig om die op je scherm te krijgen. Dat komt door Adobe z'n Acrobat, werkt nogal omslachtig. Bij foxit kan je een gratis pdf-lezer krijgen die echt vèèl sneller werkt.
10 maart 2005, 06:20 lees reacties
Een dioptrie, wat was dat nou ook alweer? O ja, je neemt de brandpuntsafstand van een lens, in meters. En daar dan het omgekeerde van. Huh?
Nou, ik richt m'n bureaulamp (daar zit zo'n langwerpige spaarlamp in) op de muur. Ik hou m'n brilletje voor de muur, zodanig dat er een redelijk scherp plaatje van die spaarlamp ontstaat. Ik pak m'n rolmaat: een halve meter. Een gedeeld door een half, dat is twee. Brilsterkte 2. Nou zie ik pas dat er +2.00 op één van de brilpoten staat...
Ik overweeg een tochtje naar de Trekpleister om een brilletje +3.00 te halen. Maar ik kan eerst m'n brilverzameling wel eens sorteren op sterkte. En dan meteen de exemplaren met kapotte poten of al te veel krassen weggooien. Die heel goedkope van de Action, daar zitten piepkleine kruiskopschroefjes in die zichzelf losdraaien. Die moet ik alleen al voor die schroefjes, veel kleiner dan ph0, bewaren. Brilletje +1.00, gebruik ik nooit meer, kan ik over brilletje +2.00 opzetten, heb ik ook +3.00 (voor één keer geen grap)!
Moeilijk, iets met lenzen weggooien. Ik merk dat ik een lenzenhobby heb. Fotoapparaten, verrekijkers, microscopen, vergrootglazen, ik zal wel een reïncarnatie van Anthonie van Leeuwenhoek zijn.
(Even iets heel anders. De keurige keuringsarts vroeg of ik veel op mijn rug krabde, hij veronderstelde jeuk door de droogte. Ik antwoordde vaag dat ik niet op mijn eigen rug kon kijken, derhalve van niets wist. Nu besef ik pas dat het door Wolfi komt, die soms van vrij grote afstand op m'n rug springt. Zal ik dat nog even gaan zeggen of zou ik dan m'n verlengde rijbewijs in gevaar brengen?)
Het beste middel tegen griep: frans spreken!
Nu maar eens naar Suikervlied. Het huisje is kleiner geworden, of de voordeur groter. Die klemt namelijk zodanig dat je bij openen de deurknop er bijna uittrekt. Ik neem de onvolprezen bandschuurmachine mee.
Tien minuten werk, de deur z'n gedragsprobleem is gecorrigeerd. Nou nog even wat bladeren opvegen en afvoeren, heel wat meer werk.
Overal zijn bouwvakkers doende met fundamenten van Huub's nieuwe winstobjecten. Gelukkig moet hij z'n activiteiten beperken tot het Toverberg-terrein. Er blijft nog wel wat Veluwe over.
09 maart 2005, 06:17 lees reacties
Eerst maar even Froukje, inmiddels met ou. Fred had erg veel moeite (Fred? wie is nou weer Fred? Een vriend van Miranda) om de foto's als bijlage (Miranda, wie is dat dan weer? De fokster van Froukje. Fred fokt ook, maar niet Froukje) te versturen. Na tientallen pogingen is het dan toch gelukt. De foto's zijn niet van topkwaliteit, maar dat Froukje lekker gestreept is kan je toch wel zien. En dat ze enorme oren heeft. Eigenlijk heeft ze gewoon grote oren, maar is ze zelf nogal klein. De relativiteitstheorie volgens de Devon Rex.
Over twee weken gaan we zelf nog eens kijken, en foto's maken.
Kom ik dinsdagmiddag om halftwee bij Lidl, zijn alle zwarte klompen op. Alleen reuzenmaten in het gifgroen zijn er nog. Ben ik blij dat ik er op tijd bij was!
Kom ik bij AH, zie dat alles wat ik wil kopen in de bonus is. Mijn bonuskaart is door de wasmachine verslonden. Gauw terug naar huis, Sneeuwuils kaart halen. €2,77 verdiend!
Kom ik bij het Kr.. nee de Trekpleister, hebben ze een heel aardige computer. Nou heb ik al 3 à 4 computers, echt nodig heb ik 'm dus niet. Toch leuk om te zien, de drogist die computers verkoopt. Dat platte scherm, ook niet slecht, volgende jaar is 't vast nog €100 goedkoper.
Belangrijker: de (uitstekende) leesbrillen gaan voor de halve prijs!
Kom ik bij het postkantoor om een pakket naar India te sturen. Voor Sneeuwuil is Exotic India als een winkel hier om de hoek. Soms krijgt ze dingen die anders zijn dan ze op de foto leken. Die stuurt ze moeiteloos terug en de lieden in India verwerken dat al even moeiteloos. En dat terwijl we de fraaie doosjes houden.
Wel dure doosjes, terugsturen van de inhoud, aangetekend buiten Europa, kost €7,90
Kom ik bij Veldwijk, het gesticht aan de andere kant van de spoorlijn. Een heel groot terrein, met fraaie oude villa's en minder fraaie nieuwbouw. Een soort parkachtige toestand. De geestelijk gestoorden zitten binnen, ze vinden het weer te slecht, zo gek zijn ze dus nog niet. Ik loop, met mijn parapluutje, via dit terrein naar de dokter om een administratieve handeling te verrichten.
2,5 km. heen, 2,5 km. terug, in de regen, zou ik gekker zijn dan de Veldwijkers?
08 maart 2005, 06:13 lees reacties
De Lidl klompen zijn te onderscheiden in heren- en damesklompen. Van die twee groepen omvat de herenverzameling de wat grotere maten, de damesverzameling een groter aantal kleuren. Ik schaf twee herenparen aan: het eerste in geraffineerd zwart, het tweede in een heel subtiele donkere kleur, net zo zwart dus.
Wolfi en Dromdrosje kunnen niet besluiten welk paar ze het mooist vinden.
Nou heeft Lidl weer iets begerenswaardigs, op 14 maart:
Draadloze fietscomputer
Met geïntegreerde polsmeter
22 Functies, meet o.a.: (gemiddelde) hartslag, snelheid, dagteller, gemiddelde snelheid, scanfunctie, automatische
start/stop-functie, temperatuuraanduiding, calorieën etc. Instelbaar voor praktisch alle wielformaten. Incl. hartfrequentiegordel
Eenvoudige montage
Afneembaar display
Gebruiksklaar
€17,99
Met geïntegreerde polsmeter
22 Functies, meet o.a.: (gemiddelde) hartslag, snelheid, dagteller, gemiddelde snelheid, scanfunctie, automatische start/stop-functie, temperatuuraanduiding, calorieën etc. Instelbaar voor praktisch alle wielformaten. Incl. hartfrequentiegordel
Eenvoudige montage
Afneembaar display
Gebruiksklaar
€17,99
22 functies: je weet niet precies wat een 'functie' is, maar ze noemen er maar een stuk of tien. Wat zouden die overige twaalf zijn? Afstand totaal, afstand deze rit, datum en tijd, meer kan ik niet bedenken. Je cholesterol zal 'ie wel niet meten.
Polsmeter, wat zou dat zijn? Polsslag, zou je denken, maar ze melden ook al hartslag. Als je pols anders slaat dan je hart, daar wil je natuurlijk wel even een melding van hebben. Ik moet toch eens wennen aan die euroos: veertig gulden, heb ik dat er wel voor over?
Temperatuuraanduiding, van mij of van de omgeving?
Calorieën, dan moet dat ding wel weten of ik wind tegen heb.
Gebruiksklaar: 't kan niet op.
De eigenaar van dat ding hier links gaat niet zo hard, 18.4, komt waarschijnlijk omdat hij net een hartstilstand heeft.
Daar komt nog bij dat het ding er uitziet als een franse radio uit 1949, zou ik daar aan kunnen wennen? Hoe langer ik erover denk hoe minder kooplustig ik word: mooi even €17,99 verdiend!
07 maart 2005, 17:10 lees reacties
Deze http://home.planet.nl/~wense040/droste.html is erg mooi. Je moet wel even op de (moeilijk zichtbare) knop klikken.
Druk, na openen van de site,F11, dan werkt het nog mooier!
07 maart 2005, 06:18 lees reacties
Zelf-referentie in het algemeen, en het Droste effect in het bijzonder, daar ben ik niet vies van. (Zie Marja's bijdrage van 6 maart, 11:12.) Mijn eerste gedachte was om Rozepoot in een verpleegsterstenue te steken en haar te fotograferen. Dat photoshoppen over een afbeelding van een Droste blik is een kleinigheid. Maar om haar a. die kleren aan te trekken en haar b. in de goede houding te krijgen en haar vervolgens c. lang genoeg in die houding te houden leek me een onmogelijke opgave. Ik vergeet bovendien dat ik het uniformpje eerst zou moeten vervaardigen.
Tijdens mijn boswandeling kreeg ik een beter idee. Mijn camera heeft een 'video output' stekkertje waarmee je wat de camera ziet op je tv scherm kan krijgen, je hoeft niet eens een foto te maken. Richt je de camera op de tv dan krijg je vreemde effecten. Op het scherm komt een plaatje van de tv, dat ziet de camera en dat komt dan ook weer op de tv, enzovoorts tot in het oneindige. Als je nou het tv scherm met een plakje ham inwrijft dan willen de katten best poseren.
Ik heb daarvoor een speciale kabel, en een speciaal scart verloopstuk (een stopcontact met heel veel gaatjes, aan achterkant tv, dat heet scart(Syndicat des Constructeurs d'Appareils Radiorécepteurs et Téléviseurs))(Wat leren jullie toch veel nuttige details! Goed onthouden, daar heb je altijd wat aan). Ik heb erg veel speciale kabels en speciale verloopstukken maar het tweetal wat ik zocht was daar niet bij. In al m'n kastjes, doosjes, hoekjes gezocht maar ze waren er niet. Te goed opgeborgen, had ik ze maar gewoon op de grote hoop gegooid!
Toen herinnerde ik mij een héél speciaal doosje, en ja hoor!
De zaak aansluiten was toen niet moeilijk meer, een mooi effect krijgen wel. Ik had het idee met de ene camera het effect te maken en dan met de andere de foto. In principe werkt dat wel, maar het resultaat zag er niet uit. Tenslotte heb ik maar m'n toevlucht genomen tot de computer...
Wel een beetje al te snel gedaan, je ziet dat ik niet echt hart voor deze oplossing heb. Het laat wel zien waar ik op mijn wandeling van droomde. (Zie ook: 18 juli)
Overigens, met poppenhuizen is het nog veel erger. Het eerste huis maak je schaal 1:10. Daarin komt een poppenhuis, qua omgeving weer 1:10, maar qua mensenwereld 1:100. Dat is nog redelijk te doen, een huisje van 8 cm. hoog. Maar het huisje wat daarin moet wordt 1:1000, een tafel van minder dan een millimeter hoog! En dan ben je nog maar drie diep...
06 maart 2005, 09:50 lees reacties
Op deze foto's zie je wat er met melkdozen gebeurt. Een filmpje laat het nog beter zien en horen. De snippers worden voor een klein deel gegeten, de meesten worden door het pand verspreid.
Er is een nieuwe versie van het oude poezen in de sneeuw filmpje.
06 maart 2005, 06:09 lees reacties
Dat lijstje van de eerste maart, daar ontbreekt een dag met twee gebeurtenissen:
- 26 maart: Rosie komt, Lammetjesdag.
Iris nam de trein naar Ermelo. Door sneeuw en ijs arriveerde die precies op tijd. Ze wist al van de 62 lammetjes op 2 maart, dus snel naar de Schaapskooi. Daar bleek het aflammeren nog steeds voort te duren, ik schat dat er nu al zo'n 80 lammeren zijn. Voordeel van lammetjesdag is dat je in de stal mag, nadeel is dat ongeveer 1000 mensen dat een voordeel vinden. Nu mochten we van buiten in de stal kijken, met nog drie anderen, leuker.
De herderin wees ons op één zwart-wit lam, dat in een apart hokje zat (met z'n moeder). De andere schapen moesten daar niets van hebben, ze zien dat lam voor de zwart-witte hond aan! Leuk, practische schapenpsycholgie.
De komst van Rosie werd aagekondigd door haar fokster, die komt haar brengen. Een vorm van service en tegelijkertijd een vorm van inspectie: is ons huis wel goed genoeg? Zullen we waarachtig alweer moeten stofzuigen!
Na een kort bezoek aan ons woonhuis was er alle reden om naar de Action te gaan. We kopen diverse snuisterijen, ik schroevedraaier bitjes, waaronder een pz0 en een ph0. Had ik nog nooit gezien (ook nog nooit nodig gehad, zal wel voor een horloge met kruiskopschroeven zijn).
Daarna nog een goed gesprek over Karnaugh diagrammen. Jullie willen niet weten wat dat is, maar Iris weet het.
05 maart 2005, 06:23 lees reacties
De keuringsarts woont een flinke steenworp verwijderd van onze nederige woning. Ik vertrek een kwarier voor de afgesproken tijd waardoor ik dertien minuten te vroeg arriveer. Dat heb ik lang niet gezien, een lege wachtkamer.
Is de vorige afsprakeling niet op komen dagen? Na drie minuten mag ik al naar binnen. Het doktertje meet mijn bloeddruk, beluistert mij, doet een heel simpel testje, laat mij een oogtestkaart zien. We zijn beiden heel tevreden over mij. De assistente heeft intussen vastgesteld dat ik geen suikerziekte heb.
Ik zeg met mijn nimmer falende gevoel voor humor: "tot over vijf jaar"! Dan meldt de dokter de vorige week nog een man van 95 te hebben goedgekeurd. We zijn het er over eens dat er iets belangrijks ontbreekt in het onderzoek: een test van de reactiesnelheid.
Ik meld me bij de assistente om te betalen. Ik recycle m'n opmerking: "tot over vijf jaar". Daar moet ze even over denken, maar ze acht het dan toch heel wel mogelijk. Nu snel met het ingevulde papier naar de brievenbus. Vijf minuten na de oorspronkelijke tijd van de afspraak ben ik al weer thuis.
Sneeuwuil heeft intussen een boodschappenlijstje gecomponeerd. Lidl, Super, Aldi, AH. Bij AH staat een meer dan manshoge doos die denkt dat hij een kast is. Als een doos een mond zou hebben dan zou die op de plaats zitten waar deze doos z'n mond zit. In de mond allemaal kleine doosjes, je mag er gratis eentje pakken. De doosjes zijn qua vorm, kleur en afmeting gelijk aan een modem. In het doosje zit een foldertje dat ook over modems gaat. Nou hoef je niet meteen naar AH te rennen, je kan ook op www.planet.nl/ah kijken. Dan krijg je hetzelfde foldertje, zonder het doosje.
Waarom zou AH dat doen? Krijg je echt korting? Wie betaalt dat, AH of Planet? Had ik maar niet zo'n perfect werkende installatie, dan ging ik meteen voor dat draadloze AH modem.
04 maart 2005, 06:11 lees reacties
Ik pak m'n statief, zet de camera er op. Dan zoek ik een neutrale achtergrond, in dit huis nog niet zo eenvoudig. Dan probeer ik me te herinneren hoe de zelfontspanner werkt. Als ik eindelijk overga tot het nemen van de foto, is de accu leeg.
Accu laden, nog eens proberen. De flitser zit naast de lens, veroorzaakt dus slagschaduw, die werk ik weg. Ik denk dat de wetgever wel genoegen neemt met het resultaat, maar Sneeuwuil niet. En ik was nog wel zo trots dat de individuele fotootjes op de afdruk precies 35x45 waren. Sneeuwuil schrijft mij de gelaatsuitdrukking voor die ik in gezelschappen aanneem. Foto rechtsonder lijkt daar op.
Een kop van 24 mm breed, zouden ze dat wel pikken? Die afgekeurde koppen, die zijn wel precies twee centimeter! Wat een enorm gepriegel, om alles volgens de voorschriften te krijgen. Een tekenprogramma blijkt handiger dan een fotoprogramma als je met millimeters wilt werken. Vooral als je voor de goedkoopte 4 fotootjes op één A6-je wilt prutsen.
Bij de echte fotograaf kosten vier pasfoto's €7,50. Ik ben ruim twee uur bezig geweest, tegen een minimumloon van bijna €8,00. Als je iets beters te doen hebt dan kost je dat geld, zelf foto's maken. Aan de andere kant, het houdt je van de straat en uit de gokhal. Die hebben we niet eens in Ermelo, een gokhal, dus zouden er ook nog reiskosten (Zwolle?) bijkomen. Kortom, ik ben heel tevreden, zowel over de foto als over de financiële aspecten ervan.
03 maart 2005, 06:46 lees reacties
Die belastingaangifte-via-internet, dat werkt best goed. Heel lang geleden, toen je nog een floppy kreeg thuisgestuurd, werd ik er wel eens wanhopig van. Halverwege stoppen was lastig, een overzicht van het geheel was moeilijk te krijgen, vaak had je niet voldoende regels om iets in te vullen. We mogen constateren dat ze niet hebben stilgezeten, ik vind het niet alleen makkelijker maar zelfs een heel klein beetje leuker.
Filmisch epos: poezen in de sneeuw.
Plan: ik ga naar het bos, ik maak aantal prachtfotos, ik stuur de allermooiste naar het weerbericht. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, Gerrit Hiemstra was al aan het klagen dat hij zoveel foto's kreeg. Zal ik ze het poezenfilmpje sturen? Zoiets hebben ze vast nog niet!
Jullie denken toch niet dat ik naast de belastingaangifte nog tijd had voor allerlei avonturen? Dat had ik dus niet.
Straks heropent de fotowinkel, die zich nu 'outlet store' noemt, volgens het huis-aan-huis krantje. Een Powershot A85 voor €255, is dat nou zo goedkoop? Kieskeurig vindt van niet. Pasfoto's, tweede set gratis, bieden ze aan. Ik heb één set nodig voor dat rijbewijs, wat moet ik nou met die tweede set?
Nee, ik maak zelf pasfoto's, met statief en zelfontspanner, dat is nog veel gratiser. En meteen een avontuur om te webloggen.
02 maart 2005, 06:23 lees reacties
Eerst maar eens kijken of m'n kalendertje werkt: ja, hij doet 't. Dan maar eens een plaatje van de sneeuw:
Mooi hè? Echt weer om onderhoud aan je fiets te doen. Ik kocht, volgens plan, een fietszadel bij Action. "GEL Komfort, ride on wings, €5,95". Naar Action-norm tamelijk veel geld.
In de schuur vriest het. Dat is niet zo'n probleem, daar kun je je op kleden. Wel een probleem is dat al je gereedschap zo ontzettend koud is. Eigenlijk zou je een verwarmde gereedschapskist moeten hebben, met een thermostaat die 'm op 15° houdt. Die kist heb ik niet, ik krijg permissie m'n fiets in de keuken te zetten.
Zadel vervangen is 3 minuten werk. Nu zie ik pas hoe ingezakt het oude zadel was, ik moet het nieuwe twee centimeter lager zetten. De katten hebben erg weinig belangstelling, ze zullen wel vinden dat mijn gereedschap stinkt. De geur van heel oud smeervet, ik vind dat wel lekker, maar zij vinden het niks. Dat brengt me op een patenteerbaar idee: een heel oude pot met vet, en dan dat vet smeren op alles waar de katten moeten afblijven.
De derailleur heeft ook wel wat onderhoud nodig. Daar zitten twee kleine tandwieltjes in die de ketting strak houden, de tandwieltjes draaien niet lekker meer. Niet moeilijk, demonteren, schoonmaken, in elkaar zetten met flink wat van de inhoud van de oude pot met vet. (Die pot kocht ik toen we in het Klompven woonden!('in het Klompven' valt me op bij overlezen. Maar 'aan het Klompven' was het ook niet. Moeilijk.)) Dat draait weer soepel. Nou nog even de spuitbus met siliconen-olie ter hand nemen en de fiets is weer als nieuw.
De computerwinkel was niet interessant: hetzelfde als de vorige alleen weer ietsje kleiner. Ik hou zo van een on-line prijslijst, hebben ze niet. Een reden om naar Click-Fit in Putten te fietsen, wat is het toch jammer dat ik niets nodig heb. Dan fiets ik maar naar Gamma, ik moet dat nieuwe zadel toch even proberen. Ik haal zaagjes voor in 't zaagmachientje.
Zadel = OK.
01 maart 2005, 06:46 lees reacties
De maand maart, dat wordt het helemaal:
- 1 maart, de computerwinkel verhuist, alweer. Die haalt 2006 niet...
- 3 maart, de fotowinkel heropent. Vorig jaar verhuisd, van vlak om de hoek naar net tegenover waar vorige week de computerwinkel nog was. Vorige maand opheffings-uitverkoop. Nieuwe eigenaar?
- 4 maart, mag ik naar de rijbewijs-keuring, die maar €30,00 kost.
- 7 maart, de Grote Dag
- 10 maart, de mondhygiëniste. (Ja, alles OK met de kies)
- 22, 24 maart, nee, ik doe niet aan die dagen...
- 28 maart, nou moet ik toch eens beginnen met die belastingaangifte.
Ik doe er even een kalender bij:
De Grote Dag, 7 maart, dan zijn eindelijk de klompen bij Lidl. Ze zijn nu ook on-line te bewonderen.
Gisteren gefietst over anders mulle zandpaden. Kennelijk zit er nog voldoende vocht in dat zand om ze nu keihard bevroren te maken. Kom, midden op de hei, een politieauto tegen. Wat doet die daar nou? Geen mens te zien, en al helemaal geen misdadiger. Een crimineel schaap misschien? Oom agent groet mij vriendelijk. Dan rij ik over een bevroren hobbel en hoor een vreemd kraakgeluid: een zadelveer was niet opgewassen tegen de kou gecombineerd met mijn dynamiek.
Straks even naar de Action, die hadden een enorme partij fietszadels. Kan ik meteen naar de nieuwe vestiging van de computerwinkel, kijken of ze nog een openingsaanbieding hebben. Wat jammer nou, ik heb niks nodig, blanco DVD-tjes vond ik al bij Action...