frankslog
28 februari 2005, 06:17 lees reacties
Je gaat anders over eenden denken als je hun nekken wil malen. Dat is namelijk een heel gedoe. Je krijgt ze niet in de molen, tenzij je ze eerst in stukken knipt. Kippennekken malen marginaal makkelijker.
Een geheim mengsel van runderhart, eierschaal, lever en nog wat mysterieuze ingrediënten gaat in de foodprocessor. Sneeuwuil mengt dit vervolgens met de hand door de gemalen nekken. Uiteindelijk staan we nu aan het hoofd van een voorraad kattenvoer voor drie weken.
"Maak van uw kip een kat", dat boek zou ik nu kunnen schrijven.
Het was vannacht -9,9° buiten, in de computerkamer is het 17,6°, en dat ondanks de isolatie. De etage heeft één eigen thermostaat, op een wat ongelukkige plaats. Daar moet ik wat aan doen, maar dit lijkt me niet het moment om de centrale verwarming buiten werking te stellen.
Nu ga ik Sneeuwuils recepten bijwerken. Vooral de eerste toevoeging is de moeite waard, van de tweede weet ik niet eens wat het is.
En dan m'n andere vriendinnetje nog, Elfrieda. Ze vraagt me nog 9 artikelen uit het blad "Hoofdzaken" van de migraineclub te bewerken zodat ze op haar site kunnen. Daar zijn 'columns' bij van ene Freek, hij schrijft ze waarschijnlijk tijdens een aanval. Freek doet ook mee aan de migrainelijst, hij valt daar Sneeuwuil op grove wijze aan. Dat kan ik jullie niet laten lezen, maar wel die waardeloze columns. Ho even, geen waardeoordeel opdringen, kijk zelf maar.
27 februari 2005, 06:32 lees reacties
Dat was een heel
werk, die klompen-poster afdrukken. Het zijn 16 A4tjes, handgeschept papier, zo netjes
mogelijk afgeknipt en aan elkaar geplakt. Het kostte ook heel wat inkt.
Sneeuwuil vind het maar niks, die hield meer van de vorige wandversiering. Niet iedereen begrijpt hoe belangrijk de klomp in mijn leven is.
De katten eten tegenwoordig eenden- of kippennekken. Dat blijkt een handelsartikel: diepgevroren nek van eend of kip. Het idee is dat een kat zo'n nek geheel en al opeet, met al die halswervels dus. Helaas weten ze dat niet, van dat idee. Ze vinden het wel leuk om er mee rond te rennen, er een beetje aan te knagen en ze door de tuin te verspreiden. Alleen Rozepoot, die eet ze, en die moet nou juist aan haar lijn gaan doen.
Behalve door de tuin verspreiden ze ze ook door de kamer. Al te onogelijke brokken mogen in de vuilnisbak, van de overige hopen we dat ze er niet al te veel achter de boeken stoppen, of in andere duistere hoeken.
Volgens de theorie is nek heel goed voor de tanden. Maar als ze die tanden er nou niet inzetten? We besluiten de nekken te malen. Als je je daarop instelt is dat helemaal niet zo'n erg weerzinwekkend werkje.
Minder weerzinwekkend dan telkens iemand tegenkomen met een nek in z'n bek.
26 februari 2005, 06:14 lees reacties
Kunnen laptops je niet schelen? Spring dan over deze tabel.
LIDL | ALDI |
| Notebook 3000 (AMD) | Wireless Multimedia Entertainment Notebook, Intel® Centrino® Mobiele Technologie |
| Processor: 128 KB 1st Level Cache, 1024 KB 2nd Level Cache | Intel Pentium M processor 735 2 MB Cache, 1,7 GHz, 400 MHz |
| Grafische kaart: ATI Mobility Radeon 9700 met 128 MB DDR-RAM - één van de snelste grafische chips van de wereld! | Uitmuntende grafische prestaties ATI® MobilityTM RadeonTM 9700 SE met 128 MB DDR-RAM |
| Harde schijf: 80 GB | Seagate Ultrasnelle harde schijf van 100 GB met 5400 r/min. |
| Werkgeheugen: 512 MB DDR-RAM | 512 MB DDR-RAM |
| Pioneer DVD- + CD-brander: Schrijven: 8x DVD-/+R, 4x DVD-/+RW, 2,4 DVD+R DL, 24x CD-R, 24x CD-RW. Lezen: 8x DVD, 24x CD | Pioneer 8x Multistandaard CD/DVD-brander en ondersteuning voor Dual Layer (8.5 GB) |
| Scherm: 15,4" WXGA TFT wide Screen | 15.4" scherm |
| Draadloze netwerk- en internettoegang Mini Wireless PCI LAN-kaart | 54 Mbit/s Intel® PRO/Wireless 2200 LAN 802.11 g ( Draadloze netwerktoegang) |
|
Geïntegreerde 7 in 2 kaartlezer Modem- en netwerkaansluiting Muziek en audio Incl. accessoires Indrukwekkend softwarepakket! |
8 in 2 kaartlezer 6-kanaals audio-uit (analoog en 2x digitaal) 2 geïntegreerde luidsprekers en subwoofer 4x USB 2.0 FireWire IEEE 1394 10/100 Mbit/s netwerkcontroller Internet 56k modem (V.90) Analoge televisie, Radio-Tuner, BluetoothTM Incl. comfortabele draagtas en afstandbediening, Headset, USB Scroll muis Bijgeleverde software onder andere: Microsoft® Windows® XP Home Edition SP2, Microsoft® WorksSuite® 2004, Power DVD 5, PowerDirector 3.0 SE, NERO Burning ROM 6 en NERO Recode 2-S |
| Garantie: 3 jaar hotline-service incl. “pick-up-service" € 1299,- * | 3 jaar garantie
€ 1399.00 |
De Aldi laptop is iets duurder, zit wel iets meer in.
Zouden ze spionnen hebben in elkaars hoofdkantoor, Aldi en Lidl? Een vrijwel gelijkwaardig aanbod, Lidl iets later, geeft wel te denken. Of zouden ze, wat minder romanties, gewoon met elkaar overleggen?
Heb die laptops niet nodig, maar in de iets verdere toekomst heeft Lidl een tuinklomp en Aldi een professionele loopschoen.
Loopschoen, voor als je zou denken dat het een handschoen is. Of bedoelen ze "professioneel lopen"? "Professioneel handlopen", daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen.
Als het iets meer is dan een wegwerpartikel dan heet het al gauw "professioneel". Nee, dan die tuinklompen van Lidl. Ze lijken, op het plaatje in de winkel, sprekend op mijn veelbesproken klompen, ook de prijs €4,95 lijkt te kloppen. (Nog niet vindbaar op de Lidl-site.) Wel in veel meer kleuren dan tijdens mijn eerste aankoop. Ik kan haast niet wachten...
25 februari 2005, 06:17 lees reacties
Er wordt veel gekapt in het bos. Geen paniek: ze doen het heel netjes en systematisch. Ik probeer, al fietsend, uit te rekenen hoeveel bomen je redelijkerwijs uit een bos kan halen.
Stel, je hebt een vierkante kilometer bos, waarin de bomen 10 meter uit elkaar staan. Van west naar oost heb je dan een rij van 1000/10=100 bomen. Van noord naar zuid natuurlijk ook, dus in totaal 10000 bomen. Stel, je laat die bomen 30 jaar oud worden, je hebt met kappen en aanplanten bereikt dat alle leeftijden evenveel voorkomen. Dan mag je elk jaar 1 op de 30 bomen kappen, dat zijn er 333. Best veel, als je die bomen allemaal in stukken van een meter of twee zaagt krijg je een enorme stapel hout.
Zo'n enorme stapel hout kwam ik tegen, enigzins verontrustend. Maar bovenstaande berekening stelde mij weer gerust: de Veluwe wordt niet kaal gekapt. Het bos wordt er mooier van, van weloverwogen kappen. "Door de bomen het bos niet meer zien", dat klopt, minder is mooier. En het bos is elk jaar anders, en je ziet opeens grafheuvels die je nooit eerder zag.
Ook netjes om nu te kappen, voordat er nesten gebouwd zijn en voordat het toerisme oplaait. Allemaal heel positief dus. Als je al dat hout in een electriciteitscentrale opstookt dan werk je "CO2 neutraal", uitdrukking die ik een meneer op de tv hoorde gebruiken. (Klopt.) Nog steeds heel positief.
Tijd voor wat negatiefs: die enorme tractoren. Die rijden met enorme banden over doorweekte bospaden en maken daar een enorme modderpoel van. Bijna ondoordringbaar voor een simpele fietser. Naast het pad ligt zoveel houtafval dat daar ook niet te fietsen is. De houthakkers hebben wel de gewoonte om zo'n pad netjes te egaliseren als ze klaar zijn met kappen, maar daar heb ik nou niks aan. Bevroren tractorsporen: bijna zo erg als in de tramrails fietsen.
De simpele oplossing is: niet nieuwsgierig zijn. Niet willen kijken wat er nou precies gekapt is maar een route kiezen door een stuk bos waar vorig jaar gekapt is. Ook dat ziet er, met wat sneeuw, heel anders uit dan ik dacht.
En dan is er het officiële fietspad nog: daar fietst nu toch bijna niemand!
24 februari 2005, 06:14 lees reacties
Voor dat geld had ik ruim drie, bijna vier chinese schoenen kunnen kopen. En dit allemaal omdat ik 70 wordt.
U.B.A., dat is het Uittreksel uit de gemeentelijke Basis Administratie, E.V. is de Eigen Verklaring. Die Eigen Verklaring moet in dit geval aangevuld door een verklaring van de dokter, kost ook nog heel wat.
'Graag gedaan', ja dat doe ik ook graag, zoveel geld aanpakken.
En 'tot ziens', ze weten dat ik in 2010 wéér gekeurd moet worden. Maken nu al plannen wat ze dan weer eens met al dat geld gaan doen.
De vragen van de E.V. kon ik allemaal met 'nee' beantwoorden, maar de dokter gaat mij bekijken volgens de OPS methode. Die letters schijnen te staan voor 'Oriëntatie, Praxis, Sociaal'. Moeilijk googelbaar omdat OPS van alles betekent: Organisch Psycho Syndroom, Operationeel Prioritaire Stoffen, Onafhankelijke Patiënten Stem, Open Profiling Standard, Ontwijkende Persoonlijkheidsstoornis, Online Print Service, Outgoing Preparation Seminar, Overlegorgaan produktiesector, het schijnt dat het ook veel met spelletjes te maken heeft...
Ik zou het Sneeuwuil kunnen vragen, hoe die geslaagd is voor 'Oriëntatie'. We doen een rondje boodschappen, met de auto. Ik parkeer half-legaal bij het begin van het voetgangersgebied. Sneeuwuil wil naar Kalee, de schoenmaker, voor downgrading van de recentelijk gekochte schoenen.
De auto staat bij die V, Kalee is bij de ss van Stationsstraat, zo ongeveer 100 meter verder. Vanwege de twijfelachtige parkeerplaats blijf ik in het voertuig. Sneeuwuil verdwijnt uit het gezicht, verschijnt na een minuut of vijf weer. Heel goed, na het verlaten van de winkel niet rechtsaf gegaan! Ze loopt met hoge snelheid naar een punt ergens achter mij, steekt een tamelijk drukke weg over. Dan kijkt ze zoekend om zich heen en vindt de auto. Ik bedoel maar.
En Praxis, wat zou dat zijn? Heel lang geleden hadden we een Renault, en daarna weer een Renault. Aan de ene kant van het stuur zaten schakelaars en aan de andere kant ook schakelaars. De ontwerpers hadden het nodig geacht om de functies die eerst links geschakeld werden bij het nieuwe voertuig rechts te doen, en vice-versa. Dat leverde een trauma op waar we nooit helemaal van hersteld zijn. Nog steeds wissen we ruit als we eigenlijk linksaf willen.
Sociaal, dat moet je niet al te erg zijn want dan ga je bumperkleven. Wel een beetje, anders rij je dwars door iemand heen als dat de kortste weg is. Ik denk dat dat wel goed komt, maar dat Praxis punt...
23 februari 2005, 06:15 lees reacties
Boodschappen doen op mijn chinese schoenen, heerlijk. Eerst naar het postkantoor, het edelstenen-pakket afhalen. Dan naar Kruidvat en Trekpleister om te zien wat daar de printerinkt kost, dat zijn tenslotte ook chinese winkels. Maar voor de inkt moet je er toch niet wezen: ten eerste zijn ze niet bijzonder goedkoop en ten tweede uitverkocht.
Bij de supermarkt kocht ik ook nog 14 dingen. Buiten een beetje sneeuw en veel wind, niet het ideale fietsweer. Echt een dag om allerlei computer-technische probleempjes op te lossen. Voor ingewijden: FTP. En nog wat vreemde code van Elfrieda bestudeerd.
Weinig avonturen dus. Tenzij je het maken van een koordje een avontuur vindt. Sneeuwuil wil heel kleine kraaltjes rijgen, heeft daarvoor een heel dun koordje met een minstens zo dun naaldje nodig. Het naaldje is één draadje uit een snoer, het koordje wordt, na verwoede discussie, gemaakt uit een draad met dat naaldje in het midden. Voor wie dat niet helder voor zich ziet willen we wel een demonstratie geven.
22 februari 2005, 06:07 lees reacties
Ik kondig aan dat ik sportschoenen ga kopen, Sneeuwuil durft mij niet alleen te laten gaan. Ik vind in ongeveer 1 minuut de schoenen van mijn dromen, Made in China. Sneeuwuil vind allerlei laarsachtigen-met-hoge-hak voor om en nabij de €10,00. Een andere jongedame zoekt soortgelijke schoenen: ze beginnen hun vondsten te ruilen. De jongedame deelt mede dat ze commentaar van haar dochters vreest over haar uiterlijk, inclusief haar schoenen. Dan blijkt, na een vraag van Sneeuwuil, dat ze zeven dochters heeft. Wij stomverbaasd.
Ik denk nog steeds dat het guldens zijn, die 14,95. Als dat miljard Chinezen nou net zo rijk is als het rijke westen, (over een jaar of tien?) wat zouden chinese schoenen dan kosten? Dan kan je die schoenen weer hier gaan maken, spaar je in elk geval de transportkosten.
We zoeken nog even in een rare snuisterijen winkel naar halve knikkers met een sleufje. Dat een winkel zoiets zou hebben lijkt onwaarschijnlijk, maar deze voorwerpen bestaan. Het zijn eigenlijk fotostandaardjes. Je zou er een foto van een Devon Rex mee kunnen etaleren. De winkel heeft erg veel troep, maar niet de gezochte troep.
Terug naar huis. Spijt van de laatste winkel, daardoor missen we de postbode. Die heeft een document in de bus gegooid waaruit blijkt dat er een pakje voor ons is uit New Delhi...
Gauw fietsen met m'n nieuwe schoenen en Rik's overschoenen. Mijn voeten worden zò warm dat de sneeuw langs mijn pad spontaan smelt.
21 februari 2005, 06:27 lees reacties
Er was eens een poesje in Katwijk.
Die zei: omdat ik zo erg op een rat lijk,
Drink ik bier en geen water,
Dan krijg ik een kater.
Zo voel ik me heel even wàt rijk.
20 februari 2005, 06:25 lees reacties
Fraukje-met-au viel niet tegen. Ze hielp in aanzienlijke mate mijn Devon-Rexen-Afkeer te overwinnen. Haar bijna witte broer en zuster waren minder aantrekkelijk. Fokster en bevriende fokker bleken aardige mensen. We hoorden wel vreemde verhalen over haat en nijd in de kattenwereld. Niet tussen de katten, maar tussen de door die katten gehouden mensen.
Wat vroeger de N30 was is nu de A30, je bent zo in Ommen. Niet op klikken, dat A30, de uitdrukking 'dat wil je niet weten' is hier nou eens echt van toepassing.
Weer thuis zijn er talloze e-mails van de migraine-lijst. De lijst is bezig uit elkaar te vallen. Er zijn twee kampen: vóór of tégen Sneeuwuil. Sneeuwuil maakt haar teksten wel eens wat te compact voor de migraineurs. Die zijn dan beledigd, bedroefd, of christen. Anderen zeggen dan weer dat het Sneeuwuils plicht is de low-carb boodschap te verkondigen. Vorm blijkt veel belangrijker dan inhoud. De eerste lijst-verlaters hebben zich al afgemeld.
Bij barfplaats is er ene Minke die afgesnauwd wordt: "Het gaat er ook niet om of dat er bij jou in wil het is gewoon zo, net als dat 1+1 twee is". En dat terwijl computermensen heel goed weten dat 1+1=10.
(De discussie ging er over of hart nou een orgaan is of een spier. Als het in je lijf zit, dan is het een orgaan. Als je het opeet, dan is het een spier. Volgens mij. De concurrent heeft het over 'hart en ander spiervlees')
Kortom, binnen kort verhuizen we naar een marinebasis.
19 februari 2005, 06:06 lees reacties
Sneeuwuil bestelt wat afdrukken van foto's. Er komt iets uit de printer wat lijkt op deze rode Rosie: de inkt is op. Vroeger deed ik dat zelf, een 'cartridge' vullen met inkt. Omdat de cartridges extreem duur zijn is ondermeer Bruna in dit gat in de markt gesprongen. Zij verzamelen lege cartridges, vullen die, en verkopen ze voor wat minder dan de originele HP cartridge. Tref je d'r eentje die niet goed werkt dan doen ze niet moeilijk met omruilen. Heb goede ervaringen hiermee.
Naar Bruna dus, ongeveer 8 minuten lopen. Net geen €50,00 voor een zwarte en een kleurencartridge. Dan nog 8 minuten teruglopen, cartridge in printer, doet niets.
Naar Bruna dus, kleurencartridge omruilen. Cartridge in printer, doet niets. Oude, bijna lege cartridge er weer in, doet het wel, afgezien van de rare kleur.
In mijn Hewlett-Packard printer zitten twee cartridges, nummers 33 en 78. Heel gemakkelijk te onthouden: denk aan oude gramofoonplaten. Op het doosje staat handgeschreven 78, blijkt een vergissing te zijn.
Koopavond: weer naar Bruna. De gediplomeerde middenstander komt net met een bak met cartridges om z'n eigen voorraad aan te vullen. Hij put zich uit in excuses en ruilt m'n cartridge nog eens om, nu met het goede type. Rosie is weer donker.
Nu gaan we weer een kattentocht maken, naar Ommen, door woont Fraukje-met-au. Vlakbij Oosterbeek, de geboorteplaats van Wolfi, en dat is weer vlakbij Duiven, de geboorteplaats van Rosie. Woonden we maar in Arnhem, dan hadden we heel wat benzine gespaard.
Fraukje-met-au is zo'n griezelig Devon Rexje. Net zoiets als dat wat we in Woerden aantroffen. Sneeuwuil ziet meer in Fraukje-met-au, die gestreepte op de foto, dan in het Woerdense aanbod. We zullen zien, naar Ommen is wel een iets leukere tocht dan naar Woerden.
18 februari 2005, 06:45 lees reacties
Kreeg de tip eens naar zoekspion te kijken, en dan zo nu en dan op "vernieuwen" te klikken.
's Morgens of kwart voor zeven is er al iedere twee seconden een zoekopodracht, en ze zoeken naar de gekste dingen.
In de supermarkt. Mora heeft een diepvries pizza "met tijdelijke smaak"...
Ik dacht, wat nou Mora, dat heet toch Iglo? Blijkt tegenwoordig Iglomora te zijn, en dat blijkt, met vele anderen, Unilever te zijn: Alsa, Becel, Ben & Jerry's, Bertolli, Bifi, Blue Band, Bona, Boursin, Calvé, Conimex, Croma, Cup-a-Soup, Dextro, Duryea, Hellmann´s, Hertog, Iglo, Knorr, Linera, Lipton Ice Tea, Mazola, Mora, Ola, Phase, Slim Fast, Unox, Zeeuws Meisje.
En: Andrélon, Axe, Dove, Impulse, Lux, Pond's, Rexona, Vaseline Intensive Care, Vinolia, Cif, Glorix, Omo, Robijn, Sun, Sunil.
Eindelijk vind ik iets wat niet van Unilever is: zoetjes. Deze suikerconcurrent komt uit de suikerfabriek!
Nou maar eens heel wat anders, ik heb Sneeuwuils Recepten Site een iets ander uiterlijk gegeven. Als je 'm al eerder bekeek moet je misschien 'vernieuwen' klikken om de verandering te zien. Ik moet er nog wat aan doen om 'm ook in Firefox en Opera perfect te laten werken...
17 februari 2005, 06:20 lees reacties
"Door omstandigheden" erg vroeg wakker. Tijd voor een probleem van mijn vriendinnetje Elfrieda. Die heeft weer een vriendinnetje die een aanklikbaar plaatje als handtekening onder haar e-mail wil hebben. Geen idee hoe dat moet, heb zelf nooit dit verlangen gekoesterd. Na enig googelen vind ik de oplossing.
Een siamezen fokster, kennelijk (klik op katten, veel mooie foto's).
We krijgen bezoek, zondag, dus puinruimen. De krabpaal ziet er niet uit. Ik had wel rekening gehouden met het gewicht van meerdere katten, maar niet met hun snelheid, en nog minder met hun versnelling. De lichtsnelheid halen ze niet, maar het scheelt niet veel. In ieder geval neemt hun massa zo toe dat het plankje halverwege het begeeft: al een noodreparatie gedaan. Daar komt bij dat ik geen dikke spijkers in de vloer wil slaan.
Ik maak een nieuw, zeer soliede, tussenplankje. Ik maak een eveneens soliede vloerplankje. Ik wikkel het touw opnieuw om de onderste paalhelft (waarbij ik zowat een meter overhou). Eigenlijk zou de paal van gewapend beton of chroomvanadiumstaal moeten zijn, maar zoals 'ie nu is gaat 't ook wel weer even. Vast wel tot zondag.
Mooi weer, zonnig en koud. 3°, koud genoeg om Rik z'n overschoenen te testen. Ze zijn gemaakt van enkele millimeters dik neopreen, zonder zool. Ik heb een paar linnen schoentjes die lekker zitten. Dan die overschoenen, gaat prima.
Ik fiets eerst naar Suikervlied om het vloerkleed op te meten (2.45 x 2.00). Tegenover Suikervlied, in het kaalgeslagen terrein, zijn drie betonplakken verschenen. Zouden daar drie huisjes verrijzen? Huub heeft het te druk met het dirigeren van een graafmachine, hij wil me niet zien.
Ik fiets met warme voeten verder, "de schapen zijn vandaag thuis" meldt een bord bij het Schapencentrum. Zeker te koud voor de herder, want schapen zijn de enige dieren die je nog buiten ziet. De kudde staat naast de stal, de herder zit naast de speksteen-kachel.
Net voorbij kasteel Staverden ligt er eentje op z'n rug, een schaap dus. Hij spartelt traag met vier poten, de andere schapen kijken alsof ze er niets mee te maken willen hebben. Ik overweeg (a) het schrikdraad te trotseren, (b) de bijpassende boer te zoeken, (c) de dierenambulance te bellen.
"Alsof 'ie het nummer van de dierenambulance weet", denken jullie nu. Nou, ik zou het best in m'n mobieltje gestopt kunnen hebben. Maar helaas, nummer zit er niet in en 112 lijkt me een geval van overdosis. Al die overwegingen terwijl ik langzaam blijf rijden. Ik besluit te keren en het schrikdraad nader te bezien. Dan zie ik het schaap geheel op eigen kracht overeind komen. Jammer, weer een kans op een heldendaad die de mist in gaat.
Dan gaat het fout. Ik fiets op een half-bevroren modderpad, blijf steken in een verkeerd ingeschatte modderplas. Rechtervoet in genoemde modder, ijswater dringt door. Met een warme linkervoet en een aanzienlijk koelere rechter keer ik huiswaarts.
Maar dat neopreen is prima.
16 februari 2005, 06:13 lees reacties
Precies op tijd staat de auto van 'Overnodig' voor onze deur. Twee kringloopheren laden onze oude bank in en een iets minder oude uit. Die nieuwere is dan wel een beetje te hoog, maar hij kan lager. We slopen er vier plastic doppen onderuit, waardoor hij zowat 5 cm. daalt. Bijkomend voordeel: de katten kunnen er niets meer onder deponeren.
Vervolgens verschijnt er een auto van de gemeente. Een gemeenteheer komt er uit en rukt de paal met het 30 km bord uit de grond. Een grote verbetering van ons uitzicht. "Zoals te zien op de foto van de sneeuwpop van 29 december", wilde ik schrijven, gelukkig zie ik bijtijds dat die foto zo gesnoeid is dat het bord eraf viel. Nou, dan maar een bord van het WWW.
De twee gemelde gebeurtenissen hebben niets met elkaar te maken. Gebeurtenis nummer II is een gevolg van het feit dat grote stukken centrum nu 30 km. zone zijn. Hieronder volgt gebeurtenis III, die weer niets met I en II te maken heeft.
Ik kruip in het in aanbouw zijnde kattenhokje, ik bevestig het gaas aan de voorkant. Het deurtje had ik al, nu maak ik het scharnier. Ziet er best redelijk uit. Al voor 20 januari begon ik aan dat hokje, nu nog niet klaar? Als ik vorig jaar net zo gezond was geweest als ik nu ben dan waren we nog niet verhuisd.
Nu de sluiting nog. Als ik niks beters bedenk kan dat zelfs met een hangslot. De deadline voor de sluiting is nog ver: Rosie mag in dat hokje acclimatiseren. Hebben jullie dat filmpje van 1 februari, met geluid, wel gezien/gehoord?
Gebeurtenis IV: de draagstangen van het visnet-kattenhek zijn niet bestand tegen het gewicht van een in het net hangende kat. Telkens als er weer eentje erg doorbuigt vervang ik 'm door een dikkere. Rozepoot was weer eens ontsnapt, ze blijft dan in de buurtuin zitten kijken naar het verloren paradijs. We hebben nog nooit lang gnoeg gewacht om te zien of ze op eigen kracht weer terug kan komen. Dus IV: het vervangen van een draagstang.
"Waterkoud" zou Marjon 's avonds zeggen. Mee eens.
15 februari 2005, 06:37 lees reacties
Mijn low-carb goeroe, Barry Groves, had al heel lang niets meer aan z'n site toegevoegd. Ik begon al te denken dat hij een beetje dood was, dat je toch echt wel wat meer koolhydraten nodig had. Tot gisteren: toen zag ik dat er wèl allerlei nieuws was:
"Raising Cholesterol Reduces Heart Disease", precies wat ik graag hoor, of
"Obesity, not Cholesterol, is Biggest Cause of Heart Attacks", bevalt me ook wel.
Speciaal voor Sneeuwuil:
"Exercise doesn't eliminate obesity death risk", niet dat ze nou zo 'obese' is,
"Why you DON'T need to eat five portions of fruit and vegetables a day", komt ons ook goed uit,
"Saturated fat lowers heart disease in women", doorgaan met die reuzel!
Toen ontdekte ik dat Barry bezig is met geld verdienen. Niks mis mee, maar daarom had 'ie wat minder tijd voor z'n site.
Nu zal je misschien zeggen: "wat kan mij dat allemaal schelen?". Nou komt de ware aap uit de eveneens ware mouw: er gebeurde hier niets. En dat weer van gisteren was niet echt geschikt om naar buiten te gaan en iets te laten gebeuren. Bladvulling dus. Wel bladvulling waar je misschien je voordeel mee kunt doen.
Saai? Lees dan dit maar.
14 februari 2005, 06:01 lees reacties
"Hagelstenen als duiveneieren", dat zou ik wel eens willen schrijven. Hoe groot zou een duivenei zijn? Of, nu het daar toch over gaat, een woerdenei?
Die eerste alinea schreef ik gisteravond al. Vervolgens kwam er een nogal verward verhaal. Het kwam erop neer dat je wel vaak die vergelijking hoorde, "X als een duivenei", maar dat niemand wist hoe groot een duivenei nou eigenlijk is. Ik beschreef m'n googletocht, waarbij ik wel een nep duivenei vond, maar niet hoe groot dat is. Je vindt veel over kippeneieren en eieren in het algemeen, maar heel weinig over het duivenei. Ten einde raad ging ik zoeken met engelse, duitse en franse zoektermen. De eerste franse hit ging wel over hagel als duiveneieren en zelfs als kippeneieren!
Ik vond wel ergens een indirecte aanwijzing dat een duivenei 24-30 mm. is. Maar toen was m'n verhaal erg lang geworden, met veel te veel zijtakken. Wat ik eigenlijk wilde schrijven: "het hagelde heel hard" was helemaal ondergesneeuwd door eiertekst. Stel je dat eens voor, hagel die ondergesneeuwd is! Dat het weer later op de dag nog best meeviel, dat las je nergens.
Ik besloot daarom de hele zaak maar te wissen. Daarom is er vandaag dus geen tekst.
13 februari 2005, 06:06 lees reacties
Ongeveer 13:00 uur, we gaan nog eens naar Puttense kringloper, te vroeg, opent over een kwartier. We bezoeken de aanpalende Boni, supermarkt+bloemenwinkel, we kopen slagroom en een orchidee. Dan is de kringloper open, we gaan naar de hal die we op 3 februari ook al bezochten. Het banken-aanbod is licht gewijzigd. We zien iets wat minder lang en wat hoger is dan dat wat we zochten. De kringloopman verklaart zich bereid de oude bank af te voeren, dat trekt ons over de streep. Een bank van €30, transport naar Ermelo €5, afvoer oude bank €10, samen €45, veel gekker moet het toch niet worden. Sneeuwuil vindt nog wat hoognodige uitbreidingen voor haar garderobe, we scoren nog wat boeken.
Dan gaan we naar de Welkoop. Ooit de noordelijke concurrent van de zuidelijke Boerenbond, tegenwoordig één club. De Boerenbond in Zundert was leuker. De Puttense Welkoop heeft warmtelampen, om kuikens uit te broeden. Daar kan je ook koude kittens mee opwarmen, zagen we in Woerden. Precies wat er nog ontbrak aan het kattenhok. Een zeer professioneel ogend armatuur en een hele grote rode lamp, prachtig. Sneeuwuil vindt nog wat hoognodige uitbreidingen van het kattenspeelgoed en nòg een orchidee.
Nu ik die foto nog eens bekijk: die kooi eronder komt óók van de Welkoop! En over gemiste kansen gesproken: de combinatie Welkoop en Boerenbond heet Welkoop, en Welkoop is de stomme namenkampioen van Nederland, net boven Boni.
Boerenbond, zoals uitgesproken door Dora van der Groen in Dokter Pulder zaait papavers, onvergetelijk.
Nu pas valt me op dat we binnen één week Woerden en Duiven bezochten: plaatsen die ook vogels zijn, meer dan die twee zijn er niet! Nou ja, Meeuwen, maar dat is heel klein. Katwijk, daar had ik ook wel naar toe gewild, en dan via Kattenburg naar Katwoude.
We besluiten onze tocht met een bezoek aan het "Huisje Waar Niemand Is". Daar is inderdaad niemand, maar er zijn nog wel wat sneeuwklokjes die nodig geplukt moeten worden.
12 februari 2005, 06:31 lees reacties
Voorzichtig verder gewerkt aan het kattenhokje. Het gaas in model knippen en buigen bezorgt me de blaren op m'n handen. De griepachtigheden zijn verdwenen, de rug doet het weer enigzins, de kies is gekalmeerd, alle kwalen zijn nu vervangen door blaren.
Zal ik eens heel eerlijk zijn? Ik heb helemaal geen blaren, ik had alleen maar het gevoel ze te zullen krijgen als ik nog verder door was gegaan. Ik verdraai de waarheid wel vaker als dat een leukere tekst oplevert. Soms combineer ik feiten van twee dagen tot één dag, soms smeer ik feiten van één dag uit over twee dagen. Mag dat? Ja, dat mag.
In het kattenhok-gaas komt een deurtje met een hoge drempel. Dan kunnen de kittens niet ontsnappen, zodra ze op eigen kracht de drempel over kunnen moeten ze ook maar opgewassen zijn tegen de boze buitenwereld. Het deurtje krijgt een slot, zodat je die buitenwereld echt kunt buitensluiten. Slot en scharnier moet ik nog bedenken, op dit moment is dat m'n allergrootste probleem.
Rik en Olle bezoeken ons. Olle speelt, Sneeuwuil, Rik en ik zoeken vloerkleden en Jaguars op Marktplaats. De Jaguar, omdat 'ie hier vlak om de hoek staat. Vloerkleden omdat Sneeuwuil een ander vloerkleed wil. Ik haat andere vloerkleden.
En die Jaguar hoef ik ook niet.
11 februari 2005, 06:05 lees reacties
De tandarts kijkt 40 seconden in m'n mond, besluit tot een röntgenfoto. Een meisje met een poppekop maakt de foto. De tandartsstoel wordt in een iets betere stand gezet en ik mag wachten. Na enkele minuten meldt het poppekopje dat de foto zeer geslaagd is, ik mag nog wat langer wachten.
De stoel heeft een knik die 'm net niet comfortabel genoeg maakt om in slaap te vallen. Ik kijk uit het raam, er is een boom met één duif. Verder is er in dat kamertje echt helemaal niets te zien. Ik kijk weer uit het raam, nu zitten er twaalf duiven in de boom. Als je veroordeeld wordt tot eenzame opsluiting en je enige vermaak is uit het raam kijken naar een boom met duiven, zou je dan gek worden?
Zo even zitten, zonder dat de tandarts al z'n apparatuur uit de kast haalt, is wel lekker. Dan komt 'ie weer binnen, zegt iets over een tandvleesontsteking en stuurt me naar de wachtkamer. Ik moet wachten op de mondhygiëniste.
Ik weet dat ze er moeten zijn, VN's, onder de Privés, daarom vind ik ze. Piet Grijs is na al die jaren nog steeds met woordgrappen bezig, dat schiet niet op. Verder stond er best wat lezenswaardigs in, jammer dat ik dat al weer geheel vergeten ben. Contactadvertenties trof ik niet meer aan, 35 jaar geleden was dat een hele bladzij, en niet zo'n klein bladzijdje als nu.
Dan mag ik met de mondjuffrouw mee. Ze heeft op haar computer al mijn schermvullende kies. Ze legt me uit waar nou precies de boel aan het rotten is, daar gaat ze intensief zitten krabben. Die mondjuffrouwen zijn nooit zo erg bedreigend, ik val al weer bijna in slaap. Na een minuut of tien is ze uitgekrabd, ik mag nog even met H2O2 spoelen.
Over vier weken terugkomen. Het kan alsnog een financieele ramp worden, maar daar lijkt het nu even niet op. Ter verhoging van de feestvreugde neem ik binnenweggetjes door het boerenland van Nijkerk naar Ermelo.
Rik en Olle hebben krokusvakantie, gaan nachtje in Suikervlied, tref ze aan bij Sneeuwuil. Leuk. Ze noemen Suikervlied "Het Huisje Waar Niemand Is". Die naam bevalt ons wel.
Maar zijn er dan krokussen?
10 februari 2005, 06:46 lees reacties
Sneeuwuils laptop is kapot. Zomaar, vanzelf, stopt 'ie met de draadloze verbinding. Binnen in het kastje werkt alles nog, maar de verbinding met de rest van de wereld niet. Mijn laptopje doet het wel, net zo draadloos. Garantie, dat wel, maar toch lastig.
Omdat je niet weet wat de reparateur allemaal wegmaakt sluit ik de laptop aan via een kabel op ons netwerkje. Dat werkt wel. Nu kan ik alle fotoos, alle e-mails en alle andere documenten van levensbelang kopieeren. Omdat het inmiddels de volgende morgen is kan ik de tandarts bellen. Dan gaat de laptop in een tas en daarna met mij naar de winkel.
De winkel verkoopt tv's, wasmachines, etc, maar ze hebben ook één computerverkoper. Die weet een onvindbaar knopje te vinden, als je dat indrukt gaat er een lampje branden, dat zou moeten betekenen dat de draadloze verbinding werkt. De winkel heeft geen draadloos netwerk maar we lopen even naar buiten. Een café, 100 meter verder, heeft een draadloze internet verbing voor z'n gasten, en ja hoor! we vangen iets op.
Geheel overtuigd keer ik met de laptop huiswaarts. Daar blijkt alles normaal te werken. We besluiten de katten de schuld te geven van het indrukken van het verborgen knopje.
Wat is de rol van die tandarts in dit verhaal? Helemaal geen, maar ik had wel kiespijn tijdens al dat gekopieer. Mijn oudste kroon, bijna 50, wil ook wel eens wat aandacht. Werk van de eerder genoemde van Putten. Straks mag ik naar Nijkerk.
Helaas is de garantietermijn van die kroon wèl verstreken.
09 februari 2005, 06:01 lees reacties
Het nadeel van tv-reclame zonder geluid is dat je moet blijven kijken om te zien wanneer het is afgelopen. Het voordeel daarvan is dat de goede visuele grappen overeind blijven. Een ander voordeel is dat je je kan concentreren op geschreven teksten: "Het Heelal, vandaag in de winkel".
Dat kost enige zelfbeheersing, om nou niet door te zeuren over dat heelal. Vooral omdat er verder niet zoveel te melden valt. Ja, dat vergat ik bijna. Schoenveters. Die zijn te koop in allerlei lengten. Te kort is onbruikbaar, te lang is heel verschrikkelijk. De Hema heeft een systeem dat de correlatie tussen aantal gaatjesparen en veterlengte duidelijk moet maken. Niet erg duidelijk, tenminste niet voor mij.
Ik heb al maanden last van te lange veters. Toen brak er een, het langste stuk wat overbleef had precies de goede lengte. Maar het rafelige uiteinde paste niet bij mijn fraai verzorgde maatcostuum. Wat ik had moeten doen is dat goede stuk opmeten. Dat deed ik niet.
Ik ging naar de Hema voor een snoerschakelaar. De elektraspullen waren verplaatst, het leek wel of ze uit het assortiment waren. Waar eerst de schakelaars hingen, daar hingen nu de schoenveters! Op goed geluk pakte ik de lengte 70 cm. Toen ik om de hoek toch nog de snoerschakelaars vond was mijn geluk bijna volmaakt.
Thuisgekomen monteerde ik de snoerschakelaar en reeg vervolgens de veters in mijn schoenen. Ze bleken precies de goede lengte te hebben.
Ik was eventjes volmaakt gelukkig.
08 februari 2005, 06:09 lees reacties
Vorige week twee keer een mini-rondje gefietst, <10 km. Gisteren een redelijk rondje, >20 km.
Dat heeft lang geduurd voordat ik kon onthouden dat je 'a>b' uitspreekt als 'a groter dan b', omdat je het ook 'b kleiner dan a' zou mogen noemen. De temperatuur is >-5° is ook zo'n moeilijke, zou het dan -6° kunnen zijn? Nee, het is -4,7°.
Wat een raar zijspoor, ik wou alleen maar vastleggen dat m'n conditie weer een beetje terugkomt, zelfs de ochtendlijke pijnscheut bleef uit. Misschien dat ik vandaag wel eens verder durf te werken aan het kattenhokje. Die link wijst naar 20 januari, 11+8=19 dagen niets getimmerd, alleen maar computer-code geproduceerd. Eerst Elfrieda, nou weer Bert. Die kleuren, allemaal variaties van rood, vandaag maak ik er wat variaties van groen en blauw bij. Hij komt morgen over die website praten, er moeten zo ongeveer 50 kunstwerken op komen. (De teksten, afmetingen, prijzen zijn alleen maar om te testen of mijn systeem werkt. Je moet ook maar niet op 'bestel' klikken...)
Ik probeer de Bert-site zo te maken dat hij 'm zelf kan onderhouden. Zie je ooit een paddestoelvormige rookwolk ergens naast de Domtoren dan is dat onderhouden niet gelukt. Het grootste probleem is dat Bert al z'n schilderwerk achter glas stopt en er dan een foto van maakt. Al die reflecties die je dan gratis erbij krijgt vindt hij een aardige toevoeging. De oplossing is scheef fotograferen en dan met Photoshop rechttrekken, een beetje een rare methode.
Wat een zijpad alweer! Ik wou een leuk fietsplan maken, de wind is matig, oost, draaiend naar zuid. Als ik nou eens eerst naar het zuiden fiets, dan als de wind draait naar het oosten dan kan ik met de wind half van achteren naar huis. Heb ik daar wel tijd voor?
Eerst maar eens zien of de zon wel opkomt vandaag.
07 februari 2005, 06:09 lees reacties
Zo ongeveer 1960 woonde ik in de Frans van Mierisstraat, de Pieter de Hoochstraat is daar net om de hoek. Ik wist de halte van lijn 16 nog. Lijn 16 zelf was nog het meeste veranderd: de Combino. En de route van lijn 16: van 't station tot de Albert Cuyp langs één enorme bouwput voor de Noord-Zuidlijn.
In de Pieter de Hoogh een etage, op die etage Bert z'n tentoonstelling. Nou vergeet ik de bloemen en de vaas die we op het station kochten. Vanwege de grote drukte aldaar moest Sneeuwuil zelf de bossen bloemen demonteren en in de vaas schikken. De bloemist deed er het water bij. Iris en ik stonden er bij en keken naar Philip Freriks, die een redelijk grote bos bloemen kocht.
Wij dus in de bovengenoemde Combino. (Niet op klikken, tenzij je een tram-freak bent.) We stappen uit bij de Pieter de Hoogh, met bovengenoemde bloemen, vaas en water om de beurt in onze zes handjes. We arriveren bij nummer 22, bestijgen twee trappen en komen aan in de ruimte waar het te doen is. (Zie de link die ik gisteren al gaf.)
Bert blijkt nòg productiever dan ik al wist, maar hij stopt alles achter glas. Dat heeft het voordeel dat je er bijna geen behoorlijke foto van kunt maken, daarom maar een foto van twee bezoekers. Dat geglim achter Iris is dus zo'n kunstwerk. Wil je de schilderwerken echt zien dan kan je naar de tentoonstelling gaan, of je kan wachten tot Bert z'n site klaar is.
Als we klaar zijn met de tentoonstelling mogen we naar Moeders Mooiste, een restaurant waar alle tafels gedekt zijn met borden. Dat is nogal gewoon voor een restaurant, het ongewone is dat die borden allemaal verschillend zijn. Gekregen van bezoekers. Naar later blijkt, alleen gebruikt als decoratie, ons voer wordt op een standaard horecabord geserveerd. Ook blijkt dat we de instelling van de camera eens moeten herzien, hij blijkt flitsen te combineren met extreem lange sluitertijden.
(Sneeuwuil wilde een foto van haar met Katrien, voor dat doel overhandigde zij de camera aan een andere bezoekster. Die zag het aan/uit knopje aan voor de sluiterknop, wat dus geen succes was. Daarna zal ze wel op alle knoppen gedrukt hebben tot er weer iets gebeurde, dat zou wel eens deze vreemde instelling veroorzaakt kunnen hebben.)
Dan mogen we weer in tram en trein, Iris richting Den Haag, wij naar Ermelo. Moe maar tevreden komen we aan bij de katten. Die lijken ons niet gemist te hebben, dat kunnen we dus nog wel eens doen, een dagje Amsterdam.
06 februari 2005, 06:46 lees reacties
Een fiets is een ideaal vervoermiddel als je een rugprobleem heb. Je wordt gedwongen tot de juiste houding en je kan ook nog wat in je fietstas stoppen. Ik fiets naar Suikervlied en zet de thermostaat op 20°. Dan fiets ik naar de Super en koop een pak yoghurt. Ik loop naar Lidl (want die is ernaast) en koop 12 pakken melk. De yoghurt in de fietstas, de melk onder de snelbinder. Blij en tevreden fiets ik naar huis.
Het is 10:00 PM, normale mensen zouden 22:00 zeggen. A&I komen binnen. Ze zijn bij de moeder van A in A geweest, die is onlangs (binnen A) verhuisd. Ze spelen met de katten en wisselen verhalen uit. A over hoe je trilling kan dempen en I over edelstenen.
De katten krijgen hun avondmaal. Wolfi kotst het weer uit, Dromdrosje eet niet. Daar zijn we intussen aan gewend, het verontrust ons niet. A&I gaan voor één nachtje naar Suikervlied.
Ik slaap met zoveel codeïne dat ik heel weinig hoest. Na de eerste pijnscheut bij het opstaan is de rug rustig. We gaan vandaag naar A, naar de tentoonstelling van B. Die link wijst naar een probeersel van mij, hier is een echte link naar de tentoonstelling.
We gaan met trein en tram, I gaat met ons mee. Wat A gaat doen weet ik niet. Zou ik wel moeten weten, maar ik vrees dat ik even niet heb opgelet (1 van de 4 ouderen is dement). Eigenlijk wil Sneeuwuil naar alle exotica winkels in A maar daar zullen we wel geen tijd voor hebben. Zodra de buitentemperatuur boven de 15° is kunnen we wel eens een dagje naar A.
Ons oude plan, om in hotel van Onna te gaan logeren, lijkt moeilijk uitvoerbaar. De katten daar laten wonen zou kunnen, maar hoe krijg je ze daar? Niet, dus.
05 februari 2005, 06:15 lees reacties
Ik hoest. Zo'n droog kriebelig gekuch. Sneeuwuil wil me een afspraak met de dokter laten maken, ik wil natuurlijk niet. Dan zien we dat het nog maar 08:10 is, waarschijnlijk is het open spreekuur aan de gang. Om een einde te maken aan Sneeuwuils ongerustheid besluit ik maar even te gaan.
Er zijn vier mensen voor me. Een zwarte vrouw en man, dat zal wel een echtpaar zijn. Een jonge man en een heel jonge man, dat zal wel vader en zoon zijn. Waarschijnlijk maar twee patiënten voor mij. Dat valt dus mee, maar wat ik niet weet is dat er bij de dokter een dame zit die minstens 35 minuten nodig heeft. De tijd die ze al binnen was vòòr mijn komst niet meegerekend. Ze ziet er heel gezond uit als ze naar buiten komt, dat mag ook wel na al die tijd. In totaal wacht ik ongeveer 55 minuten.
De dokter beluistert me, zegt dat m'n longen schoon zijn en dat de rest vanzelf wel over gaat. Hij biedt me een receptje aan voor codeïne. Om niet het gevoel te krijgen dat ik voor niks gekomen ben wil ik dat wel, dat recept.
De codeïne blijkt een drankje te zijn dat naar dropwater smaakt. Het grootste nadeel ervan is dat je het zelf moet betalen, meer dan €8,00, voor dat geld had ik liever 5 blanco dvd's gekocht. Op aanraden van de dokter neem ik alleen voor de nacht een dubbele dosis. Ik slaap, maar wordt telkens wakker van m'n eigen gekuch. Codeïne lijkt het niet te zijn voor mij.
Sneeuwuil beveelt een 'cold-pack' aan. We hebben er twee in de diepvries, en ja, dat werkt heel goed. Zodra je, in bed liggend, de kriebel voelt opkomen dat cold-pack tegen je keel en de kriebel verdwijnt. Probleem is dat je al slapend eerst helemaal wakker moet worden om dat cold-pack te pakken.
Ik had me beter aan mijn oude, beproefde methode kunnen houden:
"Het is vanzelf gekomen, dus het zal ook wel vanzelf weer over gaan".
04 februari 2005, 06:15 lees reacties
Als je iets bestelt en ze versturen dat met UPS dan kan je via 't Internet volgen wat er met je pakket gebeurt. Zondag, 30 januari, bestelde Sneeuwuil het een en ander bij Exotic India. Maandag de 31ste verpakten ze de hele zaak en brachten 'm naar UPS in New Delhi. Donderdag 5 voor 11 stond UPS hier voor de deur, net toen wij ons gingen afvragen wat het pakket zo lang in Apeldoorn deed.
Afgeleverd op: 3 feb 2005 10:55 's morgens
Getekend door: ABBING
Vestiging: RESIDENTIAL
Afgeleverd aan: ERMELO, NL
Verzonden of gefactureerd op: 1 feb 2005
Trackingnummer: 1Z 251 0V4 66 4565 012 4
Soort service: EXPRESS
Gewicht: 1,00 Kg
Voortgang Pakket:
| Datum/ Tijd | Vestiging | Activiteit |
| 3 feb 2005 | ||
| 10:55 's morgens | APELDOORN, NL | DELIVERY |
| 6:18 's morgens | APELDOORN, NL | OUT FOR DELIVERY |
| 6:17 's morgens | APELDOORN, NL | IMPORT SCAN |
| 2:42 's morgens | APELDOORN, NL | PACKAGE DATA PROCESSED BY BROKERAGE.
WAITING FOR CLEARANCE;
RELEASED BY CLEARING AGENCY. NOW IN-TRANSIT FOR DELIVERY |
| 2 feb 2005 | ||
| 10:44 's middags | KOELN (COLOGNE), DE | THE PACKAGE WAS SUBJECT TO AN X-RAY INSPECTION PRIOR TO DELIVERY; A DELAY MAY RESULT |
| 3:28 's middags | MUMBAI, IN | DEPARTURE SCAN |
| 1 feb 2005 | ||
| 9:07 's middags | IN | BILLING INFORMATION RECEIVED |
| 12:35 's middags | NEW DELHI, IN | ORIGIN SCAN |
| 12:29 's morgens | APELDOORN, NL | PACKAGE DATA PROCESSED BY BROKERAGE. WAITING FOR CLEARANCE |
| 31 jan 2005 | ||
| 8:22 's middags | NEW DELHI, IN | PICKUP SCAN |
KENNISGEVING: UPS machtigt u tot het gebruik van UPS traceersystemen uitsluitend om zendingen te traceren die door of voor u aan UPS aangeboden zijn om te worden afgeleverd en om geen andere reden. Enig ander gebruik van UPS traceersystemen en informatie is ten strengste verboden.
UPS doet wel een beetje gek: 12:29 's morgens, ze zullen wel 00:29 bedoelen. Als ik de baas van de wereld was zou ik dat gedoe met AM en PM afschaffen.
Nog gekker: de UPS-man was erg bang voor katten!
Wat jullie willen weten is wat dat pakket was.
Ten eerste een plastic zak van UPS, daar hebben de katten nog veel plezier van gehad.
Daarin zat een dichtgenaaide katoenen zak, ook nog voorzien van zegellak.
Daarin zat een kartonnen doos, daarin zat een houten doosje, daarin zaten watten en daarin de snuisterijen. Snuisterijen exact volgens de foto's zoals bij Exotic India.
Nou, die foto komt niet echt over, maar je hebt het allemaal op de site kunnen zien. Kortom, die site werkt goed, het bestellen en afleveren werkt goed, en je krijgt wat je besteld hebt.
We probeerden maandag om ergens in Nederland een bos bloemen te laten bezorgen. Via Internet natuurlijk. Een moeilijk werkende site, ze vroegen onbegrijpelijke dingen over credit cards, ze waren nog erg duur ook. Dat kost ze klanten.
Omdat we toch echt die bloemen wilden sturen vonden we tenslotte de mogelijkheid van een éénmalige machtiging, dat werkte zowaar. Die grote landelijke bloemenclub had Iris moeten inhuren, voor een site die net zo perfect werkt als die daar in India.
03 februari 2005, 06:10 lees reacties
De kringloper in Putten heeft een apart gebouw voor de meubels. Iemand doet 's morgens de deur open, het licht aan, laat de verwarming uit. Die Iemand verdwijnt dan weer naar de eigenlijke kringloopwinkel, 50 meter verder. We hebben opeens een bank nodig die zowat een halve meter langer is dan wat we hebben. (De oude bank was het -2- deel van een -2+3- combinatie die we ooit uit Emmen haalden. We hebben het -2- deel nog, waar is het -3- deel gebleven?)
Er is verder niemand in het gebouw. Het is er kouder dan buiten. Allerlei tafels, stoelen, kasten, bureaus en onidentificeerbare objecten en banken. Banken in vele maten, maar niet de maat die we zoeken: tamelijk laag, omdat 'ie voor de lage vensterbank moet staan.
We gaan naar de winkel zelve. Sneeuwuil koopt een sjieke winterjas, prachtig, maar wel erg duur: €7,50. Het duurste stuk van de collectie. We kopen ook poezenvoerbakjes omdat we die in hoog tempo stuk smijten. Vervolgens naar de scharrelslager, dat was ons echte reisdoel.
De kringloper in Ermelo heeft een apart gebouw voor de meubels. Dat is helemaal buiten Ermelo, bijna in Harderwijk. Het is maar anderhalf uur in de week geopend, toevallig net vanmiddag. De verzameling is bovendien net verplaatst van de ene boerenschuur naar de andere. De Fokko Kortlanglaan, de straatnaam zorgt al voor enig vertier. We vinden de schuur, de deur is open, het is niet zo koud als in Putten. De collectie lijkt erg op wat we 's morgens zagen, maar het is wel veel overzichtelijker neergezet, geholpen door de grotere ruimte.
We zien redelijke banken, maar helaas allemaal te hoog. De lage zijn allemaal net zo kort als wat we al hebben. Er is wel een leuk kastje, deurtjes met glas, goed schuivende laatjes, enzovoorts, voor €10,00. Jammer nou dat we dàt nou echt niet nodig hebben. Onverrichter zake keren we huiswaarts.
We moeten maar eens naar Harderwijk. Moeten we toch naar toe, voor de pecannoten, zie 16 december. De Harderwijkse kringloper is niet slecht, misschien zijn daar nog wat poezenvoerbakjes. En een koffiemolen, om eierschalen te malen. En nog een Fleischwolf, als reserve. En, wie weet, de bank van onze dromen.
Wat hebben wij het toch druk.
02 februari 2005, 06:07 lees reacties
Rare jongens, die Portugezen. Hebben ze een postzegel van €0,43, vinden ze dat toch een beetje te weinig. Maken ze er nog eentje, van €0,45 deze keer.
Wil je iets daartussen, €0,44 bijvoorbeeld, dan heb je pech. Moet je er twee nemen, €0,43 + 0,01 (Peto-verde, Picus viridis, Groene specht)
We kregen een briefkaart uit Madeira, van daar wandelende log-lezertjes. Dat vonden we leuk, maar ik vond die postzegel van 1 toch het leukst. 43, 45, 52, wat is dat nou voor reeks? Als je heel goed kijkt zie je bovendien dat die van 52 eigenlijk €0,26 is, helemaal onbegrijpelijk. Op www.ctt.pt kan ik niet meteen een overzicht van ALLE Portugese port vinden.
Nog meer vogels, nu begrijp ik dat die 52 de waarde in ecudos is: 200 Ecudo = 1 Euro.
1, 26, 28, 30, 42, 43, 52, 55, 70, 112
Als je ooit deze reeks te zien krijgt bij een IQ test dan weet je nu wat je moet zeggen: Portugese postzegels.
Over hobbelpaarden gesproken, ik heb een herinnering aan een Vliegende Hollander. Een voertuigje wat met roeibewegingen moest worden aangedreven, heel wat effectiever dan een klassieke trapauto. Had ik nou zelf zo'n ding, had ik er een langdurig te leen, of zijn het heel oude wensdromen? Of was het apparaat waar ik over beschikte kapot en niet reparabel? Ik herinner me technisch gepruts aan het (zeer simpele) mechanisme.
Je ziet ze bijna nooit meer, Vliegende Hollanders. Verdrongen door de trapskelter, met een nòg effectiever aandrijfmechanisme.
01 februari 2005, 06:31 lees reacties
Duiven, de nieuwbouwwijk, lijkt als twee druppels water op Velserbroek, de nieuwbouwwijk. Zowel het stratenplan als de architectuur van de huizen zijn hetzelfde.
De poesjes in die huizen zijn wat minder identiek. We vallen beiden als een blok voor Rosie. Ze heeft ook een wat meer ingetogen zuster, die dan ook Mary heet. Een Maine Coontje dus, met kerstmis geboren, eind maart mag ze verhuizen. (Jullie weten toch nog wel dat die Velserbroekse niet doorging wegens toch te scharrig? Rosie ziet er veel beter uit!)
De moeder van Rosie, Greet, is niet bepaald mooi, maar wel vriendelijk. Er woont ook nog een prachtige niet-ras kater, en er is een aquarium. We maken geen kennis met de vissen.
Deze autoverzameling is van de vriend van de fokster. Hij is al omgeturnd van honden op katten, nu moet hij nog overtuigd worden van méér katten. En hij moet geen schaal 1:1 gaan verzamelen.
Duiven heeft behalve die nieuwbouwwijk ook een enorm industrieterrein met Ikea en alle soortgelijke weidewinkels. Het lijkt me daar vrij treurig wonen. Vaag herinner ik me een ouder centrumpje, maar dat krijgen we niet te zien.
We komen langs Velp, waar we A+T aantreffen. Dan ook nog maar even naar Rhenen, waar we B+I+N vinden. N heeft het plan opgevat edelsmid te worden, ze komt in Suikervlied wonen om instructie te krijgen van Sneeuwuil.