Bontje eet weer als een wolf, de kittens hebben weer volop te drinken. De groep ziet er zo goed uit dat ze, in hun woondoos, weer naar beneden mogen: onder de webcam.
Die webcam begint redelijk te functioneren. Sneeuwuil wilde de Bontgoed site reorganiseren, met andere woorden: ik moest de site reorganiseren. Daar was ik het wel mee eens, met als resultaat een betere structuur. Net geïnstalleerd, die nieuwe versie, maar nog niet 100% gecontroleerd. Gaarne ontvang ik uw foutmeldingen!
Wel een halve dag bezig geweest met die webcam, en de andere helft van die dag met de site. Tijdens korte pauzes de kittens bewonderd, iedereen (twaalf+twee) lijkt vooralsnog weer helemaal gezond. Maar geen logwaardige avonturen beleefd.
Heeft Bontje nou toch koorts of heeft ze het alleen maar warm? De thermometer zegt 39° De kittens groeien wat minder hard, maar ze vallen niet af. Toch maar even met het gezin naar de dierenarts. Die heeft pas om 18:00 tijd voor ons...
Nog een probleem: het hele internet is aan de trage kant, sommige sites doen het helemaal niet. Voorbeeld: www.bontgoed.nl! Zo kan ik m'n nieuwe webcaminstellingen niet proberen.
17:40, we vertrekken met zeven katten richting dierenarts. Die heeft werkelijk, klokslag 18:00, tijd voor ons. Sneeuwuil heeft ooit geld gegeven aan het 'noodfonds' van de dierenarts, zou dat misschien geholpen hebben?
Hij thermometert Bontje, 39.9°, reden om haar een antibiotica prik te geven en een pepprik. Hij vindt de kittens prachtig, die geven geen reden tot medisch handelen. We krijgen nog wat pillen en druppels mee om Bontje de komende dagen toe te dienen. Daarvan krijgen de kittens, via de moedermelk, ook wat mee. Hij ziet de toestand niet somber in.
Een dag eerder dachten we dat Bontje weer gezond was, nu is ze officieel ziek, vandaag (dinsdag) zou ze weer beter moeten zijn. Sneeuwuil wordt er gek van, ik doe een beetje mee, met gekworden. Later op de avond worden we weer wat normaler: Bontje eet weer. We beseffen wel dat dit door de prikken komt, maar toch...
Hee, de Bontgoedsite doet het weer, het hele www lijkt weer beter te werken. Nu zou ik weer met de webcam verder kunnen ware het niet dat de hele doos met kittens&moeder naar de slaapkamer terug is: het geboorteterrein van de kittens. Ik wacht nu maar tot iedereen weer genezen beneden woont. Kan ik intussen nog wat verder speuren naar het ultieme webcamprogramma. (Ik zou het zelf moeten maken, dat programma. Kost me naar schatting een half jaar intensief studeren en programmeren. Dan zijn de kittens geen kittens meer.)
Bontje is zondagmorgen weer zo gezond dat Sneeuwuil wel even haar zijde durft te verlaten. We maken een reisje, naar de Twiskestraat in Amsterdam. Daar gaan we, een week te laat, de verjaardag van Dries vieren.
Hij heeft erg veel speelgoed dat electronisch geluid kan maken. Een koe die verschillende liedjes kan produceren vind ik wat vreemd, maar een vuilnisauto die het geluid van vuilnis kan maken is prachtig. Geluid van vuilnis is bijvoorbeeld het geluid van het legen van een glasbak.
Sneeuwuil voegde daar een sprekende tractor aan toe. Voorzien van een aanhanger met daarop vier eveneens sprekende dieren. Ik vond, niet zonder moeite, iets met wielen maar zonder batterijen.
Simon maakt foto's, ik ook, ik stop een selectie samen in een album. Daar kan je ook de pinguin zien die we op 25 mei op de rommelmarkt kochten. Een dier op wielen met grote zwemvliezen die mooi flapperen als je hem voortduwt. De jarige heeft er nog niet veel aan, hij loopt nog niet...
(Bij de Action zagen we eerder een kikker volgens hetzelfde principe. Die zag er wel mooi uit maar hij had kleine wieltjes en tamelijk stugge zwemvliezen. Met andere woorden, die deed het voor geen meter.)
Even een detail uit dat fotoalbum uitvergroten. Zoals wij het interieur van onze woning geheel laten slopen door de katten zo laten de ouders van Dries hun pand geheel dichtslibben met kinderspeelgoed. Een zo'n loopauto is al tamelijk volumineus, Dries heeft er twee...
Dries blijkt een heel sociaal kind. Als we allemaal op de grond zitten beklimt hij de bezoekers alsof hij ze elke dag ziet. Hij demonstreert hoe snel hij wel kan kruipen, daarbij omkijkend om te controleren of wij het wel zien.
We bekijken Simon z'n nieuwe oude caravan. De vorige was eivormig, deze is een wat groter ei. Heel leuk, ik krijg er ook wel zin in. Maar caravannen met 12 katten, zou dat kunnen?
We krijgen ook nog een low-carb lunch, daarna moeten we toch even gaan kijken of de zes kittens nog leven. Ja, dus. Ze zijn weer iets zwaarder, Bontje wil nog wel een maaltijd. Een dag eerder hielden we rekening met de mogelijkheid dat het mis zou gaan met het hele kattennest, nu is er niets meer aan de hand. En nog een geslaagd bezoek aan Dries ook. Nou de webcam nog...
Even naar Harderwijk. Ook de Harderwijkse Aldi heeft de camera niet meer. Maar in dezelfde straat is de Handyman, die heeft een heel aardige webcam met 'high quality lens'. Dat wil ik wel eens proberen.
Thuis. Blijkt nog waar ook, van die lens. Het ding heeft ook nog lampjes die vanzelf gaan branden als hij het te donker vindt. Op een afstand van wat minder dan een meter voldoende licht.
De katten hebben besloten voorlopig toch maar niet ziek te worden, ze eten weer. Alleen Bontje eet erg weinig, Sneeuwuil is bang dat de kittens niet genoeg krijgen. Ze weegt ze dagelijks, minder dan 10 gram gewichtstoename vind ze niks. (Meer dan 10 gram lijkt ook niet veel maar is dat wel als je minder dan twee ons weegt.) Ze voert ze bij met speciale kittenmelk, geserveerd in een speciaal zuigflesje. Dat kan alleen als Bontje even uit wandelen is.
Een kaart van Joke & Simon. De 14e juni, een woensdag, ruim twee weken. Ik ga m'n schoenen maar eens poetsen.
Alle hardware werkt, nou de software nog. Een katten-cam is pas echt leuk als je de kittens ziet wriemelen. Dat kan de webcam goed zien, maar hij kan het niet snel genoeg op het internet krijgen: de 'upload' snelheid van de verbinding is te laag. Een oplossing zou zijn om heel kleine plaatjes te gebruiken, maar dan ziet je niets meer van het gewriemel.
Was ik de KPN maar, die zetten die slechtvalken op hun eigen kabel met heel hoge snelheid. De link www.planet.nl/planet/show/id=2219210/sc=19b33e kennen jullie al van een reactie van Marja.
Laatste nieuws: Sneeuwuil bezocht Bontje deze nacht. Ook die begint weer wat te eten. Dat betekent dat het bijvoeren van de kittens niet meer nodig is. Om ongeveer 3 gram in ieder kitten te krijgen is ze een uur bezig...
Ik krijg toch wel zin om die dure webcam van Aldi te gaan kopen. Woensdag was de eerste dag dat ze 'm hadden, donderdag was de winkel dicht.
Vrijdagmorgen, wandeling naar Aldi: uitverkocht!
De hele verdere dag met computer hard- en software bezig geweest. De kittens zijn nu wat mooier georganiseerd. De fotos waren al eerder met wat meer dan één.
Nog even tijd voor tv: Netwerk. De krankzinnigheid van Verdonk blijkt heel goed overeen te komen met de krankzinnigheid van de Hoge Raad. Verdonk is een verschijnsel dat wel weer voorbij gaat, maar de Hoge Raad blijft. Beangstigend.
De katten krijgen hun avondmaal. Vooral Bereklauw, maar ook Wolfi, Froukje en Bontje hebben al een paar dagen een eetprobleem. Nu eet iedereen behalve Bontje, vervolgens kotsen Bereklauw en Wolfi de boel weer uit. Ze moeten nou even niet ziek worden want dan moeten wij die kittens met de hand gaan voeren. En dat moet dan om de twee uur...
Volgens plan Suikervlied bewoonbaar gemaakt. Dan verschijnen Jolanda en Franco, voor het eerst sinds hun kinderen geboren zijn zonder kinderen. Een heel ander soort gesprekken is opeens mogelijk.
Uiteraard wordt begonnen met het bewonderen van de kittens. J&F willen geen poezen omdat ze acht weken per jaar in Italië zijn, als ze de kans krijgen willen ze wel even poezen vasthouden.
Voor wie niet kan zien wat Jolanda daar heeft nog maar even een stukje uitvergroot.
Het gesprek gaat verder over navigatiesytemen. Franco heeft iets aangeschaft wat italiaans spreekt, best bruikbaar als je sinistra van destra kan onderscheiden.
Dan wordt het nog interessanter. We weten van Fabio dat hij wat problemen heeft. Hij heeft moeite met de uitspraak van sommige klanken, lijkt ook enigzins dyslectisch, is wel handig. Letterlijk handig: met z'n handen dus. Nu heeft hij, op school, meegedaan aan de kangoeroe test. Hij zit in groep drie, de eenvoudigste test is voor groep drie en vier. Je kunt maximaal 120 punten halen, er waren op zijn school een paar kinderen in groep vier die in de buurt van de 90 scoorden, Fabio haalde 111 punten.
Dat lijkt op hoogbegaafd, in elk geval op het gebied van logisch denken. Ik kan alle lezertjes aanraden de testen ook te maken. Ze zijn er in vier soorten, tot groep 6 havo/vwo. Uitwerkingen staan nu (nadat alle deelnemende scholen de testen gedaan hebben) op de site, je kunt je eigen score vaststellen.
We doen een stukje van alle testen. Franco lijkt er nogal goed in, maar hij ziet ze natuurlijk niet voor het eerst...
Simon stuurde me wat schokkende beelden uit Amsterdam Noord.
Gistermorgen, van 06:05 tot 06:15 de tekst van m'n vorige log bijeengeschraapt. Daarna een computer ingericht voor het webcammen, die computer opgesteld bij de kittens, de hele zaak niet zo erg werkend gekregen.
15:00. Tijd voor een pauze.
Is er al weer een schoolvacantie? Er was een rommelmarkt aangekondigd op een grasveld. Leek ons, gezien het weer, niet zo'n goed idee. De organisatoren hadden de zaak wijselijk verplaatst naar een school naast dat grasveld. We hadden een dag eerder, bij Action, een niet-werkend kinderspeelgoed gezien. Op deze rommelmarkt werd een veel leukere versie verkocht, die nog werkte ook. Gekocht. (Foto komt over een dag of vier.)
We rijden terug door een fantastische stortbui, zo eentje waarin je niet verder dan vijf meter kan kijken. Die buien duren zo kort dat de regenmeter maar net een millimeter registreert. Interessant. Nou ja, vind ik interessant.
Sneeuwuil verhuist de kittens vanuit de KVR naar het hokje in de woonkamer. De KVR is dus weer KV, maar de webcam moet meeverhuizen. Niet alleen de webcam, ook de bijbehorende computer. Die computer zoemt, een beetje. Bovendien moet de webcam nu door het gaas van het hokje kijken.
Ik zou twee dingen moeten doen. (1) De computer het zoemen afleren. (2) Het dak van het hokje zo veranderen dat ik de webcam goed kan opstellen. Zowel (1) als (2) zijn niet zo simpel uit te voeren. Ik denk er nog over, maar ik beloof niks. Voorlopig dus geen webcam.
Nu is het 06:09. Het bovenstaande schreef ik gisteravond, nu lees ik het over terwijl ik een eerste kop koffie drink. De webcam van de Hema, die moet ik nog eens proberen. Het dak van het kattenhokje is van gaas met mazen van 2x2 centimeter, ik laat de cam door zo'n maas kijken. De Hemacam is wat groothoekiger dan de Kruidvatcam. (Ik zag de Trekpleistercam, zelfde als Kruidvat maar nog goedkoper: €8,99.) Dan zet ik de geruisloze laptop erbij, die moet het plaatje dan naar m'n 'echte' computer sturen en die laat ik dan het moeilijke werk doen. Tegen dat de kittens het huis verlaten zou dat best allemaal kunnen werken.
Straks even naar Suikervlied. Themostaat op 21°, verfspullen opruimen, vogelbad laten klateren. (Bijvullen zal niet nodig zijn.) Jolanda en Franco komen, zonder Mila en Fabio.
En nou zie ik dit weer, bij Aldi. 10x te duur, en hoe groothoekig? Maar autofocus, hoewel dat er niet bij staat.
Ik ben nogal tevreden over de techniek van www.bontgoed.nl, dat is nu wel klaar. Ongeveer 5 dagen, 4 uur per dag, dat is 20 uur werk. Mijn eerste baan, bij Fokker (1958), daar verdiende ik 200 per maand, ongeveer 1,00 per uur. Ik werk nog steeds voor dat tarief, maar, zoals alle middenstanders reken ik €1=1, ik ga Sneeuwuil een rekening van €20,00 sturen.
Foto's toevoegen, dat is service, doe ik gratis. Maar nou wil Sneeuwuil die webcam erbij. Op de site, onder de tab 'varia', is nog wel ruimte voor iets extra, dat is niet meer dan een uurtje werk. €1,00 dus. Maar nu komt er een technisch probleem.
Bontje is verhuisd (op het www hoor je dat als 'verhuist' te schrijven, ik hoop dat jullie de oude spelling nog begrijpen) van de huidige slaapkamer naar de vorige. De vorige, dat was de Kat Vrije Ruimte, nu dus bevolkt door zeven katten. Ik dacht daar mijn latopje neer te zetten (staat er al) en daarop de webcam aan te sluiten. Dat deed ik, dat werkt een beetje. Het laptopje kan al die kattenbeelden maar moeilijk verwerken, loopt telkens vast.
Bontje nog eens verhuizen, naar die computer met al dat geheugen, zou technisch heel goed kunnen. Maar opgroeien naast allerlei zoemende hardware (drie computers, een wasmachine, een wasdroger, een diepvriezer (die laatste zoemt het hardst)) zou wel eens voor zes traumaatjes kunnen zorgen. Dat is dus geen optie.
Ik moet nu dus 1 van de 3 genoemde computers zo optuigen dat hij met de webcam overweg kan. Die moet dan in de KVR gaan staan. Dat is een heel gedoe, ik heb daarom geen tijd meer om dit weblog bij te houden. En al helemaal geen tijd om de binnenkant van de Suikervliedramen te verven. Dat laatste komt wel goed uit voor de a.s. bewonertjes van SV.
Nu moet ik aan het werk!
We proberen het laatste fragmentje Buitenhof te ontcijferen, Sneeuwuil nam het op. "Befehl ist Befehl" is de laatste zin van Dorien Pessers. Daarna wordt ze door Witteman bedankt en dan zegt ze heel snel nòg iets. We spoelen zes keer heen en weer maar het blijft onverstaanbaar. Frustrerend.
Ik kan alinea drie van gisteren hier wel kopieeren. Met dit verschil dat de regenmeter het nu uitstekend doet. Vorige week stond ik de azalea's nog te sproeien, dat hoeft nou echt niet meer.
Alinea vier kan hier. Als Sneeuwuil niet bij de kittens zit dan zit ze hier met de Dikke van Dale. We denken nu dat er drie mannen- en drie vrouwennamen gevonden moeten worden.
Nu moet ik iets nieuws bedenken, alinea vijf herhaalt zich niet, geen nieuwe opties. Zal ik beschrijven hoe ik de Bontgoed site intern beter georganiseerd heb? Wel leuk om te doen, vrij veel werk, maar het ziet er precies hetzelfde uit. Alleen die ronde hoekjes van die dingen waar je op kunt klikken, dat is zichtbaar. (Jammer genoeg niet voor iedereen, daar ben ik nog niet mee klaar.)
Probleem: niet loggen op de kattensite en niet katten op het weblog. Zo blijf je wel wakker.
Je kunt Froukje beter geen Marmite geven. Ten eerste omdat katten geen zout mogen, ten tweede omdat ze alles wat met gist te maken heeft geweldig vinden. Sneeuwuil bood haar een vingertopje Marmite aan. Froukje likte dat op en beet daarna zo hard in die vinger dat er aan twee kanten een tandje in verdween. Sneeuwuil draagt nu een pleister met trekzalf en ze vindt het nog leuk ook. Masochist of felifiel?
Ter afwisseling van het kittenbewonderen naar Buitenhof gekeken. Eerst een beetje saai over Europa, daarna werd het beter. Het leek wel of mevrouw Pessers mijn weblog van 18 mei gelezen had. Toen ze vvd-leden rancuneuze kleinburgers noemde kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Als slotzin zei ze iets waar Witteman en zij erg om moesten lachen, maar wij verstonden het niet. Is er een lezertje die dat wel verstaan heeft? Gaarne citeren!
Verder de hele dag besteed aan kittenkijken, fotoverwerken en website bijschaven. En de regenmeter bevestigd. Het punt waar de vorige meter hing was geheel overschaduwd door een zeer gegroeide rozenstruik, op het nieuwe punt heeft hij nog maar één millimeter gevangen. Dat schiet niet op.
Sneeuwuil heeft het eerste deel van de Dikke van Dale op schoot, ze zoekt namen met een A. Ik zou die kittens gewoon A1-A6 noemen maar zij wil iets bijzonders. En dat terwijl ze nog niet eens weet of het mannen of vrouwen zijn.
Aart, Abel, Achiel, Aduard, Angelique of Apestaart, makkelijk zat.
19:20. De eerste bestelling komt binnen! Sneeuwuil heeft de URL van haar site aan al haar relaties gestuurd, met dit resultaat. Je kittens op Marktplaats aanbieden wordt in fokkerskringen als zeer verwerpelijk beschouwd, zelfs "Kitten te koop" wordt maar nauwelijks getolereerd.
Even naar Lidl. Het parkeerterrein is stampvol, de winkelwagentjes zijn bijna op, precies de situatie van 15 april j.l. Gelukkig ben ik te voet en heb ik bijna niets nodig. Als ik weer naar buiten wil stortregent het. Nu even naar Super de Boer, op ongeveer 20 meter van Lidl, te dichtbij om nat te worden.
Bij de Boer is het nooit druk, maar eentje voor me bij de kassa. (Zou de Boer (Laurus) 2007 halen? Januari misschien maar december vast niet.) Het oponthoud is net lang genoeg om de regenbui te laten passeren. O, had ik maar een regenmeter.
Ik breng mijn boodschappen thuis. Sneeuwuil zit aan de zijde van Bontje die nog steeds boller wordt. Ik ga nog even naar buiten, er komt een redelijk grote opklaring aan. Ik loop zonder bepaald doel in westelijke richting, dan begint het weer te druppelen. Dichtstbijzijnde schuilplaats zou Gamma wel eens kunnen zijn, erheen!
Bij Gamma is het droog en warm, jammer dat ik niks nodig heb. Ik kom in een gang waar ik anders nooit kom, die met het tuingereedschap. Zoals ik eerder schreef heb ik alles wat ik ooit zou willen hebben op dit gebied al minstens in drievoud. Ze hebben spaden die wel verchroomd lijken, wat zou daar nou het voordeel van zijn? En dan, geheel onverwacht, in een klein hoekje: regenmeters! Ik besluit spontaan er eentje te kopen.
Langs een andere winkel (Staffordshire hondjes, zo te zien gloednieuw, ze moeten €40,00 kosten, lijkt me niks) kom ik thuis. Daar moet eerst weer aan www.bontgoed.nl gewerkt worden. Dan lijkt het er steeds meer op dat Bontje gaat werpen. Geen tijd voor de regenmeter, maar ook geen regen meer.
19:15. Bontje werpt een rood met wit kitten, even later gevolgd door een zwart. 20:20, opeens is er een grijs kitten. 20:35, nog een roje, nu zonder wit. 20:45 zwart met wit gezicht. 21:00, wit met zwart gezicht. 21:30, het lijkt klaar te zijn. Alle jongen zijn van top tot teen afgelikt, de nageboortes zijn opgesmikkeld. Leuker dan het lijsttrekkersdebat, wel met zes lijsttrekkers! Het probleem van de geslachtsbepaling schuiven we nog even voor ons uit.
Klik de bontgoed site voor fotos. De site is, voorlopig, klaar; ik meld hem aan bij Google. Nu ga ik volgnummertjes printen voor de klanten.
Al die verjaardagen, dat is wel een gedoe. Ik heb nu een goede oplossing bedacht: ik vier alleen nog maar de logarithmen van de verjaardagen. Als ik 2 wordt geef ik een groot feest in de Heerlickheijd van Ermelo. Voor mij duurt dat nog even, maar vandaag wordt er iemand 0. Gefeliciteerd! (We moeten even zeker weten dat onze twaalf katten het blijven doen, daarom komen we volgende zondag met cadeaux.)
Op 6 mei schreef ik over mijn sandalen-zoektocht. Na bijna twee weken gebruik was ik zo enthousiast over die sandalen dat ik naar Action ging voor een reservepaar. Vrijdag dus, de eerste geensandalendag!
Er is goed en slecht Action nieuws. Het goede nieuws is dat er nog één paar in mijn maat was. Het slechte nieuws is dat dit paar nu € 4,99 bleek te kosten. Gelukkig had ik die ene € nog na mijn geheugen aankoop!
Met dat geheugen ben ik lang bezig geweest. Ik heb drie computers die min of meer met hetzelfde soort geheugen kunnen werken. Twee daarvan, nee dat voert veel te ver, al die technische details. Samenvatting: de meest gebruikte computer werkt sneller, de minst gebruikten wat langzamer, ik ben zeer tevreden.
Verder tijd besteed aan www.bontgoed.nl. De site werkt nu redelijk, maar Sneeuwuil heeft nog wat wensen. Ik denk dat we net klaar zijn als het grote werpen begint. (Bontje slaapt bijna voortdurend, maar soms rent ze toch nog even naar buiten om te zien of het nog regent. Ja, dus.)
Allemaal leuk voor mij, maar het levert geen avonturen voor dit weblog op. Het zij zo...
Mijn nieuwe zaagblad zaagt lekker. Dankzij de verstekzaagmachine ook nog perfect haaks. Perfect, van voor naar achter, maar niet van boven naar beneden. Is dat zaagblad iets minder dan perfect gezet? Ik denk niet dat ik die zetting 'met de hand' kan verbeteren, ik schuur de blokken wel min of meer haaks met de bandschuurmachine. Kortom, die blokken houden je wel van de straat.
Wat lees ik nou toch weer: "man mag geamputeerd been niet verkopen", in Australië. Zou Marktplaats zoiets accepteren? Mijn aankoop is toch nog in orde gekomen. Ik hoorde niets meer van die figuur uit Lomm, maar de heer uit Nijkerk liet wel van zich horen. Hij verhandelt die 256MB voor iemand anders, die iemand ging accoord. Ik heb nu dus 256MB voor €15,00.
Een kleine 20 jaar geleden kocht ik 1/2MB geheugen voor de computer die ik toen had. Dat kostte 200 gulden, rekening houdende met de inflatie minstens €150,00 in geld van nu. Tien keer de prijs voor 1/500ste geheugengrootte, een factor 5000 prijsverlaging. Alles wordt duurder, maar electronicaspul niet. (Computers lijken niet goedkoper te worden maar ze nemen wel enorm toe in capaciteit.)
Naar de scharrelslager in Putten met een omwegje via Nijkerk, om bovengenoemde reden. De heer in Nijkerk blijkt in een flatgebouw te wonen. Helemaal bovenin, op de derde etage. De lift is het mooiste onderdeel van het gebouw, met een glazen achterwand waardoor je in iets bosachtigs kijkt. We wisselen geld en goederen uit, hij wenst me veel plezier met het geheugen, het lijkt wel een echte winkel. Gauw naar huis, lams+runderhart in de vriezer, geheugen in de computer.
Als je heel voorzichtig bent mag je wel even Bontjes buik betasten. Je voelt de kittens heel duidelijk bewegen, maar ze blijven nog even binnen. Zou de website er eerder zijn dan de kittens?
Naar Suikervlied, ten eerste om het oude papier kwijt te raken, ten tweede om in de container met afvalhout te kijken, ten derde om het blik 'humor' verf daar te bezorgen en ten vierde om de coniferenhaag te snoeien. Geen geschikt hout gevonden, de overige punten afgewerkt.
Overpeinzingen tijdens het haagsnoeien:
Nou, zo kan 'ie wel weer. Naar huis, nog maar wat schuuropruimen. Ik selecteer nu alles wat op hardhout lijkt. Ik probeer rechthoekige blokken te zagen, maar m'n verstekzaagmachine wil niet erg, er moet een beter zaagblad in.
Ik kom het prototype van de yoghurtmachine tegen. Tamelijk volumineus, die gele emmer kan weg, de thermostaat bewaar ik. (De definitieve yoghurtmachine werkt al langer dan een jaar!)
Een stapel dakpannen. Weg of bewaren? Er liggen wel wat minder gave pannen op het dak, bewaren maar. Wel wat beter opstapelen. Hetzelfde geldt voor een verzameling tegels. Misschien nooit meer nodig, maar ze nemen niet veel plaats in en ze gaan ook niet liggen rotten. Allerlei restjes gaas, die kunnen wel weg.
Lege flessen, dat is makkelijk. Wel nauwkeurig selecteren: wel/geen statiegeld. Die met statiegeld zijn van Lidl, daar vlakbij is een glasbak voor de andere soort. Voor de variatie breng ik de flessen even weg. Bij de flessenautomaat van Lidl krijg ik een bon van €2,00. Ik koop daarvoor vier pakken melk, om bovengenoemde yoghurtmachine aan de gang te houden. (Ja, ik maak nog steeds 2 liter yoghurt per 24 uur.)
Als je wat ruimte geschapen hebt dan gaat het opruimen steeds gemakkelijker. Je krijgt wel een neiging om àlles weg te gooien.
Het begrip Afstand Houden krijgt een nieuwe betekenis:
Sneeuwuil vertrouwt Bontje niet, die zou wel eens een paar dagen te vroeg kunnen gaan werpen. Eigenlijk vertrouwt ze de andere vijf, en dan vooral de katers, niet. Ze prepareert een bak en nestdoos, zet die voor onze slaapkamer. De bedoeling is dat we 't horen, als er iets gebeurt. Ze zet Bontje in de doos, laat de deur van de slaapkamer op een kier.
Bontje wil niet aangeraakt worden, je mag alleen haar kop nog aaien en dan niet te lang. Maar ze komt uit de doos, springt met moeite op ons bed en gaat daar liggen. Vanmorgen lag ze daar nog, ik zag geen kittens rondkruipen.
De schuur is een onoverzichtelijke bende geworden. Van alle werkjes van het afgelopen jaar bleven restjes over. Omdat ik nooit iets weg kan gooien staan er overal bakjes, doosjes, potjes en kistjes. Ik bewaarde kromme spijkers die ik nog recht zou kunnen slaan: ik besluit alles in die categorie toch maar eens weg te gooien.
Ik keer alles om op de vloer, ik gooi de gammele bakjes weg. Ik vul de overgebleven bakjes weer terwijl ik de berg op de vloer sorteer. Ik kom dingen tegen die ik al heel lang kwijt was. Ik kom nogal veel tegen wat ik zo weg kan gooien, heel fijn. Tenslotte is er alleen nog stof, gruis en zaagsel over.
De vloer vegen, ook heel fijn.
Overdag tv kijken vind ik niks. Maar soms moet je wel, als Ayaan een persconferentie geeft bijvoorbeeld. De woede van Zalm was prachtig om te zien. Daarna even vrij en dan weer het spoeddebat.
Ook mooi om te zien. Een aantal dames en heren die allemaal in hun eigen woorden hetzelfde zeggen en een paar die eruit springen. Femke stelde wel erg veel vragen, Lousewies vond ik niet slecht en een Rouvoet fan was ik altijd al. Eén vriend voor Verdonk, Nawijn. Dan heb je geen vijanden meer nodig...
We bekijken alles, als de Kamer even niet in beeld is bekijken we heren die van alles zeggen over wat we net zagen. Verdonk en Nawijn hebben één interpretatie van de wet, de hele Kamer heeft een andere. Dezelfde argumenten met toch steeds kleine variaties worden -tig keer herhaald. Blij dat ik geen kamerlid ben.
Na middernacht, het slaapkamerteeveetje toont voor de zoveelste keer Van As. Het is nu wel duidelijk: Verdonk mag blijven, Ayaan mag blijven. De tv kan uit.
Met de afgekoelde remmen naar de garagist, of liever: het garagistje. Hij duwt het autootje heen en weer, kijkt naar het remstof. Hij vindt de toestand niet zorgelijk, raadt me wel aan de remmen in de gaten te houden. Hoe ik dat moet doen is me niet helemaal duidelijk, maar ik wacht tot de APK, begin September. Volgens het garagistje is het normaal dat remschijven onaanraakbaar heet worden. Maar die rubberlucht dan?
De tekst van de advertentie waar ik op reageerde op Marktplaats:
Als je daar dan verder kijkt zie je dat de adverteerder Ed heet. Die 70 Euro is geen erg recente prijs, mijn bod van €15 is heel redelijk.
Zaterdag kreeg ik een e-mail:
Hallo,
Bedankt voor uw bod, ik ga daar mee akkoord.
Waneer wilt u hem komen halen of moet ik hem opsturen ?
Groeten Martijn
_______________________________________________________
Meer ruimte nodig? Maak nu je eigen Space http://spaces.msn.nl/
*************************************************************************
BELANGRIJK BERICHT VAN MARKTPLAATS: TIPS VOOR VEILIG HANDELEN
Kopen en verkopen via internet is handig, voordelig en heel erg leuk. Het is echter wel belangrijk om veilig te handelen. Maak nooit grote bedragen over naar iemand die u niet kent. Bij grote bedragen is het ALTIJD de moeite om bij de verkoper langs te gaan en het product persoonlijk te inspecteren. Wees voorzichtig als een koper meer biedt dan de vraagprijs, wil betalen met een cheque of woonachtig is in het buitenland. Wij adviseren u geen gebruik te maken van Western Union, BidPay en MoneyGram als u zaken doet met een onbekende. Kijk voor nog meer tips op: http://statisch.marktplaats.nl/help/veilighandelen.html
*************************************************************************
ik antwoordde:
Goedemorgen,
ik kom wel even langs (vanuit Ermelo)
Zeg maar wanneer dat kan, en bij welk adres.
Frank Abbing
daarna hoorde ik niets meer. Googelen op "Tinus Rinus" levert een merkwaardig clubje op, de leden zijn woonachtig in Lomm, dat is zo halverwege Limburg. Martijn Oudenhoven, is dat Ed? Zijn adres staat er wel bij...
Marktplaats heeft ook een knop 'e-mail de adverteerder', als je daarop klikt krijg je iets waaruit je een achternaam kunt distilleren. Een achternaam die veel voorkomt in Nijkerk, dat lijkt dus te kloppen. Zou "Tinus Rinus" wel reageren als ik om versturen vraag?
Poging tot oplichting? Foutje van Marktplaats? Ik weet het niet, maar iemand die probeert je voor €15 op te lichten kan ik me niet goed voorstellen.
Dat is snel!
Tijd 19:16, Twee Vandaag is net afgelopen en dan is het commentaar van E. Muller er al! Ik wou dat ik het geschreven had.
Hirsi Ali ook nog maar even? Ik ben geen 100% fan, dat ben ik van geen enkel VVD-lid, ik vind van H.A. dat ze te ver voor de troep uit loopt. Maar wat er nu gebeurt...
Ik was nog wel zo'n 20% een Wiegel-fan, dat is nu 0%. Ik haatte Verdonk toch al, ik hou erg van alles wat die haatgevoelens ondersteunt. Ik heb het erg moeilijk met van Baalen, die haatte ik alleen al om z'n uiterlijk en nou is hij de enige VVD-er die het voor H.A. opneemt.
Door die mislukte afspraak met Simon, gisteren, denk ik aan 4 maart. De daar genoemde datum, hoe kan ik die nou onthouden? Ik gebruik dit log vaak om iets op te zoeken in het verleden. Ik zou er iets bij moeten knutselen dat ik ook toekomstige data kan vastleggen. En dan iets met steeds luider trompetgeschal, 3, 2 en 1 dagen van te voren.
Nou weer iets heel anders. Meer dan een week geleden meldde ik dat ik €16,00 over had. Op Marktplaats heb ik iets gevonden waar ik €15,00 voor geboden heb, geheugenuitbreiding voor mijn computer. Die wil ik, maar voor verzendkosten heb ik geen geld meer. Gelukkig zit de verkoper in Nijkerk en gelukkig accepteerde hij mijn bod. Minder gelukkig is dat ik z'n adres niet weet.
(Een niet zo snelle computer kan redelijk goed filmpjes manipuleren als hij maar veel geheugen heeft.)
Nijkerk is een mooie afstand voor een fietstocht, maar dat adres! Mag de verkoper op zondag niet e-mailen? En wat zal ik eens doen met die ene € die ik na de transactie nog over heb?
Sneeuwuil werkt aan de kattensite. Dat zal verdorie tijd worden, straks moeten die kittens op de markt gegooid worden en dan is er nog geen site! Ze sorteert en selecteert het fotomateriaal. Er is een probleempje, ze heeft alle tekeningen en schilderijen waar minstens een stukje kat op voorkomt gefotografeerd. Maar die foto's zijn nergens te vinden.
Alles wat onze camera's uitspugen zet ik eerst op mijn computer. De echt helemaal waardeloze foto's wis ik meteen, sommige moet ik 90 of 270° draaien. Als dat allemaal gebeurd is kopieer ik de hele zaak naar de laptop van Sneeuwuil. Soms doe ik dat heel vroeg in de morgen, dan is die laptop nog niet wakker. Het zou dus kunnen dat ik het kopieeren vergeet...
Ook op mijn computer zijn de foto's onvindbaar, ik heb ze kennelijk weggemaakt. Dat gebeurt me niet vaak, al zeg ik 't zelf. Het is nu mijn plicht die foto's opnieuw te maken. Hier is alvast een voorproefje:
We maken een reisje. In de buurt van Barneveld komen we langs een metershoog bord. Aangezien ons reisdoel een kippenmoeder is vinden we dat wel leuk. We besluiten op de terugreis een foto te maken.
Een stukje A30, daar kan je hard rijden tot de benzine op is. Net voor dat moment verschijnt er een BP pomp aan de horizon. Erheen!
Als ik uitstap om benzine te gaan tappen ruik ik een rubberlucht. Sneeuwuil ruikt op hetzelfde moment dezelfde lucht. Na lang zoeken komen we er achter dat de remschijven gloeiend heet zijn. Niet dat die van rubber zijn, maar rubber in de omgeving is er wel. Het is niet duidelijk wat de oorzaak is.
Meestal rijden we heel langzaam heel korte stukjes, die onbekende oorzaak zou dus al langer aanwezig kunnen zijn. Voorlopig houd ik het er op dat dit onze bijdrage aan het rembrandjaar is. We rijden (max. 100) verder.
Tussen Tiel en afslag Wadenoijen staat een bord nekpijn.nl in het weiland. We moeten draadloos internet hebben, in 't autootje. Nu moet ik de intellectuele reuzenprestatie leveren om mij dat bord te herinneren tot ik thuis ben. (Dat lukt, maar ik had het net zo goed kunnen vergeten.)
Afslag Wadenoijen en dan verder naar Ophemert. De weg loopt langs de laatste bloeiende fruitbomen. Geen erg drukke weg: een eend met wel negen jongen steekt hem ongehinderd over. (Jammer, te traag gereageerd, geen foto.)
We arriveren in Ophemert, bij het huis van Wout en Marja. We zien ze niet maar we horen een zaag zagen. Op weg naar dat geluid vinden we moederkip met drie kuikens, zoals gezegd, daar kwamen we voor. Nou dacht ik altijd bij kippen "nou ja, je moet toch wat", maar deze kippen zijn echt mooi. Nog belangrijker, hun gedrag is leuk, valt me 200% mee.
Het zaaggeluid blijkt door Wout veroorzaakt te worden, die is het kippenhok aan het uitbreiden met drie legnesten. Onze aanwezigheid wordt ontdekt, we gaan in de tuin zitten. Een paradijselijke omgeving, waarin nog drie andere kippen rondscharrelen. Aan de rand van het terrein is ook nog een paal met een ooievaarsnest, daar wordt gebroed. Over een week moeten daar ooievaartjes zijn.
Hoe komen we op "O land van mest en mist"? We kunnen ons de dichter niet herinneren, we zouden eigenlijk even willen googelen. (Later gebeurt dat, googelen, De Genestet).
Dan worden er eieren voor ons gebakken, eieren van eigen kippen. Zoals Marja zegt, krielkippen leggen relatief grote eieren, we krijgen er wat mee naar huis. Veel foto's, ik maak maar even een album. En een kuikenfilmpje.
Terug, ik durf nog steeds niet harder dan 100, krijg daarom genoeg van de snelweg, ga binnendoor via Barneveld. Ik vergeet dat ik een foto van het Moeder Kip bord wou maken, maar ook dat kan je op het www vinden.
Thuis, Simon belt. Het blijkt dat hij dacht een afspraak met ons te hebben, hij heeft z'n caravan gehaald uit de stalling in Kootwijkerbroek, is daarna bij ons langs gekomen. Om te bewijzen dat hij zich de afspraak wèl herinnerde stuurde hij bijgaande foto. We spreken af dat wij naar Amsterdam komen, ter viering van Dries z'n verjaardag, maar niet op die dag zelf want dan bevalt Bontje... Wat hebben wij toch een ingewikkeld leven!
Nog een foto. Goed dat we dat gele kiepautootje niet kochten bij onze expeditie naar Harderwijk. Joke heeft iets onduidelijks op schoot. Even een uitsnede maken met wat meer helderheid en contrast. Een aanloopkatje!
We gaan inkopen doen in Harderwijk. Voor wie Ermelo gewend is, een wereldstad. De inkopen betreffen voornamelijk een cadeau voor een relatie die binnenkort één wordt. Harderwijk heeft iets meer winkels op dit gebied dan Ermelo.
Harderwijk heeft iets meer winkels op veel gebieden, bijvoorbeeld kleding. Sneeuwuil wil bij iedere kledingwinkel naar binnen. Ik wacht buiten en neem waar hoezeer obesitas toeneemt. Sneeuwuil koopt niets, ze is zo gewend aan de prijzen van de Kringloper dat ze erg schrikt van 'echte' prijzen.
Speelgoedwinkels, daar ging het ons om. Het aantal valt niet mee en het aanbod lijkt ook nogal veel op elkaar. Ik wil iets zonder batterijen, Sneeuwuil denkt daar wat ruimer over. Ze bestudeert 'mijn eerste laptop'. Ze blijkt er niet mee overweg te kunnen, ze neemt aan dat een éénjarige dat ook wel niet zal kunnen. (De verpakking beveelt het ding aan voor kleuters vanaf 3. Een licht gevoel van walging overmant mij.)
Ik koop tenslotte iets wat me niet helemaal verkeerd lijkt, Sneeuwuil koopt iets wat me niet helemaal goed lijkt. Moeilijk hoor, een éénjarige. Was het maar 2011.
Terug naar de geparkeerde auto lopen we door de Hortus. Vanuit de drukke winkelstraat kom je via een weggetje in de wat minder drukke Hortus. Om fietsers af te remmen is er een vernauwing in de doorgang. We worden net niet aangereden door een fietsend meisje van een jaar of 11. Die meldt heel netjes dat er nog een fiets komt. Ook die, met niet minder dan twee meisjes, rijdt ons niet aan. Ze vallen wel om bij de wegvernauwing, maar zonder zichtbare schade.
We komen langs de grootste mij bekende plataan en langs een kruidentuintje. We vragen ons wel af of de paardenbloemen daar wel volgens plan aanwezig zijn.
Bontje gaat zich steeds rustiger gedragen. Ze wordt vooral steeds breder, van boven gezien bijna cirkelvormig. Je kan de kittens goed voelen bewegen als Bontje toestaat dat je haar aanraakt. Dat doet ze soms wel drie seconden. Draagtijd nog een weekje.
11 mei, de verjaardag van Bereklauw, ook vergeten...
Gelogd op 10, 16, 16, 17, 20, 21, 21, 21, 22, mei 2004. Ik wou m'n jubileum vieren maar ik was dat op 10 mei al weer vergeten. En 11 tot 15 mei zijn duidelijk geen feestdagen, ik start een beetje haperend. Maar na 22 mei heb ik geen dag overgeslagen!
Dat gebeurt nu, een dag overslaan. Geen log op 12 mei. Dat geverf van Suikervlied, dat wordt een beetje een al te vaak herhaald onderwerp. Over de berging van Suikervlied en hoe ik die een klein beetje opruimde, ik ben bang dat niemand daar belangstelling voor heeft. (Wil er iemand een hark? Er blijken twee bijna identieke harken te zijn. Of een spade? Die hebben we ook dubbel.)
M'n laatste toevlucht is het huis-aan-huis blaadje. In het papieren exemplaar stond een kleine advertentie waarin twee tafelpoten werden aangeboden, helaas niet op het www terug te vinden. Jammer dat ik niet bij de ontmanteling van het XTC laboratorium was, er gebeurt echt wel wat in Ermelo...
Dit is aflevering 976. Nog 24, dan heb ik weer wat te vieren, maar 12 mei, dat wordt niks.
Sneeuwuil wil het kattenpaadje verharden met flagstones. Jeugdige lezertjes vragen zich misschien af wat flagstones zijn. Het meisje in het tuincentrum had geen flauw vermoeden maar een iets oudere man wist dat het tuincentrum ze niet had. Hij wist ook nog wie ze wel had: Pieper.
13:00 uur, te warm voor iets anders, naar Pieper. Ook daar treffen we een meisje dat nog nooit van flagstones gehoord heeft en een man die weet wat dat zijn. We krijgen vage aanwijzingen waar op het enorme terrein met allerlei soorten stenen de natuursteen ligt.
We vinden zowaar echte rode flagstones maar ze vallen tegen. Er zijn ook gele, die nemen we. Nee, toch maar de grijze? Ja, de grijze worden het. Er is een weegschaal, we wegen ongeveer 35 kilo af. Sneeuwuil vindt nog twee stenen, een groenachtige en een roodachtige, volgens een lijstje kosten ze ongeveer €0,50 per kilo. (Ongeveer een tiende van wat zoiets op een mineralenbeurs kost.)
We mogen met de auto het terrein op maar de doorgang wordt geblokkeerd door een enorme vrachtauto die heel ingewikkeld aan het hijsen is. Ik vind een kruiwagen zodat we de stenen toch in de auto krijgen. Nu nog betalen.
De eerder genoemde man is onvindbaar. Het eerder genoemde meisje is als het echt helemaal moet wel bereid uit te rekenen wat de kosten zijn. Het blijkt nu dat de platte stenen niet per gewicht maar per oppervlakte gaan. Ze meet van sommige stukken een diagonaal, van andere een zijde. Daarna doet ze wat hoofdrekenwerk. Ze komt uit op €58,00. Dat lijkt ons veel, maar we betalen zonder morren.
Als we wegrijden bedenkt Sneeuwuil dat het zo ongeveer het dubbele is van wat wij dachten. Het meisje moet gedacht hebben dat het meer dan een m2 was, terwijl het maar een halve is. We stoppen, rijden terug. Sneeuwuil gaat verhaal halen, ik pak de rolmaat. Ik leg de stenen naast elkaar, iets meer dan een meter bij bijna 60 centimeter, met nog gaten ertussen, ruim een halve m2.
Sneeuwuil komt terug met de man, het meisje is spoorloos. De man meet nog eens met z'n eigen rolmaat, gaat terug naar het kantoortje, rekent met een machientje, komt op €23,00! Dat lijkt er meer op. Zonder morren geeft hij het teveel betaalde terug.
(Dat meisje was wel mooi, met veel voorouders uit het verre oosten. Ze had kunstnagels die haar vingertoppen 1 cm. voorbijstreefden, niet echt handig bij een bouwmaterialenhandel. Ze was ook nog flink chagrijnig. En ze kon niet hoofdrekenen.)
Terug naar huis, Sneeuwuil verbiedt mij de stenen in de zeer zonnige tuin te gaan leggen. Ik breng ze wel van de auto naar het terras, dan ga ik dit zitten tikken. Als ik even opkijk heeft Sneeuwuil zelf de stenen in de tuin gelegd. Die zal straks wel een zonnesteek hebben. O nee, ze heeft ze alleen maar 'los' op hun plaats gelegd.
Veel later. De zon is zover gezakt dat de stenen in de schaduw liggen. Ik leg ze nu iets dieper, niet wiebelend. Bereklauw heeft al heel voorichtig met één poot gevoeld wat dat nou weer is. Bontje klost er met haar volle buik overheen alsof ze nooit anders gedaan heeft. Rozepoot loopt over het pad, zorgvuldig naast de stenen. De andere drie ontrokken zich aan mij waarneming. Sneeuwuil heeft geen tijd om te kijken: kitten te koop is net ververst...
De groenachtige en de roodachtige steen, die zijn voor een steenliefhebber. We kennen er eentje die vast wel belangstelling heeft.
M'n oude mobieltje had zo'n slechte accu dat ik het alleen aanzette als ik iets te melden had. "Ik lig met een gebroken been bij de 391ste boom rechts en dan nog 20 meter", of iets dergelijks. Het nieuwe mobieltje kan z'n accu maar niet leeg krijgen, dat laat ik gewoon aanstaan als ik op pad ga.
De schuifpui en de voordeur zijn tevreden met hun verflaag, ik begin aan de deur van de berging. Dan klinkt het uitermate vrolijke wijsje waarmee het nieuwe mobieltje een beller aankondigt. Sneeuwuil heeft een klacht: het vogelbad klatert niet. We bespreken een aantal mogelijke remedies, ze probeert ze zonder succes. Ik verf verder, maar het vogelbad knaagt aan mijn ziel.
De deur is klaar, nu moet ik een deur ernaast een beetje afkrabben. Dat kan ik beter niet doen naast die natte verf. Ik ruim alles op en keer huiswaarts.
Het vogelbad wil echt niet. Ik probeer het pompje electrisch door te meten, dat geeft nogal vreemde resultaten. Omdat ik vermoed hoe het pompje werkt begrijp ik de metingen wel, maar het voert te ver om dat uit te leggen. Waarschijnlijk is het pompje niet kapot, maar waarom pompt het dan niet?
Er is maar één oplossing: ik moet al het grint weghalen en het pompje nader inspecteren. (Wie de hele constructie niet meer helemaal helder heeft bladere naar 23 april. Ik kon dat zelf niet meer vinden, ik wist niet of ik nou grint of grind schreef...)
Het pompje heeft een filter aan de ingang, natuurlijk niet aan de uitgang. Dat filter is niet verstopt. Je kan het pomphuisje openschuiven, dan zie je het schoepenrad. In het hokje van het schoepenrad blijkt zich een kiezelsteentje te bevinden. Dat moet via de uitgang naar binnen zijn gekomen. Wie zou dat nou gedaan hebben? De katten, zullen we maar zeggen...
Als je nou zoekt met het zoekding, tegenwoordig in de kolom links, naar herontworpen dan zie je dat de relatie tussen vogelbad en teil anders moet. Omdat nu toch alles is opgegraven doe ik dat, herontwerpen. Dan zet ik de zaak weer in elkaar, grint in de teil, water erbij, stekker in stopcontact. Het vogelbad klatert weer!
We hebben nog wat spullen voor de kringloper, en Sneeuwuil wil een bloempot. Ik dacht eigenlijk dat er een kleine 10000 bloempotten in de schuur stonden, maar kennelijk niet de pot der potten. De kringloper blijkt niets te hebben, dan maar even naar Putten. Ook daar is een potvormige leegte, dan maar even naar Nijkerk.
De kringloper aldaar is gesloten maar de deur staat open. Deze kringloper wordt gerund door een groot aantal oudere heren. (Bijzonder! Meestal zijn 't voornamelijk oudere dames die zoiets draaiende houden.) Een heel vrolijke oudere heer vindt het best als wij rondsnuffelen.
Sneeuwuil vindt een prachtpot, à €0,50. De vrolijke heer legt uit waarom er zo weinig kinderfietsjes, kindertractoren, kinderaanhangers en kindershovels zijn. Alle oudere heren zijn grootvaders met veel kleinkinderen, zij hebben de eerste keus uit de aangeboden waren.
Als ik niets anders te doen had dan ging ik bij een kringloper werken!
Ik verf weer een stukje Suikervlied. Fietstocht heen om halftien, bijna te koud voor het zomertenue. De oostenwind overdrijft nogal maar verder is het heerlijk rustig, geen bouwvakker te zien of te horen. Zoals gewoonlijk neemt het voorbereiden van het verven de meeste tijd in beslag. De voordeur (die eigenlijk aan de achterkant zit) en de schuif van de schuifpui geverfd, dan is het al weer 12:00. Terug fiets ik over de Driehoek, het wat minder sjieke buurterrein. Er zitten twee konijnen midden op het pad. (Zondag zei de tv dat het zo slecht ging met het duinkonijn. Maandag zei de tv dat het weer zo goed ging met het duinkonijn. Met deze Driehoekkonijnen lijkt het uitstekend te gaan.)
(Even tussen haakjes, goed nieuws, wel een jaartje te laat...)
Later weer even naar Suikervlied, via de hei. Ik kom toevallig de schaapskudde tegen en even later nog eens. Hebben die schapen nou zo enorm hard gerend of zijn er twee kuddes? Deze vraag moet maar even wachten, want nu moet ik de periferie van het slot van de voordeur weer aanbrengen. Die had ik even verwijderd voor het verven. Er zijn wel veel zaadjes etcetera in de verse verf gewaaid.
De roos die in de paal onder de luifel klimt was uit z'n model gewaaid. Met wat stukjes touw dwing ik hem weer in een aanvaardbare stand. Nou nog een batterij in de klok en het gewassen tafelkleed neerleggen, wat heb ik het toch druk.
Naar huis, weer via de Driehoek, een ander pad. Daar staan wat caravans met voortent. Een van die voortenten heeft in aluminium gevatte glazen ruiten. Even wat beter kijken, ja hoor: nooit meer op reis zonder schuifpui!
Je zal toch op vacantie moeten met twee lappen glas van 1x2 meter...
Het goede nieuws: het door Iris gezaaide gras in de Suikervliedtuin komt op. Ongeschonden door Olle en/of Jonathan!
Het slechte nieuws: daarvoor moet je naar de Brederolaan. Daar kan je iets weerzinwekkends zien, misschien kan je beter niet naar de Brederolaan gaan.
Een zonnewijzer bestaat meestal uit een aantal metalen ringen en één rechte staaf, vaak van een pijlpunt voorzien. Je moet een zonnewijzer zo opstellen dat die staaf parallel aan de aardas is, de pijl naar het noorden. Op de Brederolaan staat er eentje zo'n beetje naar het oosten te wijzen...
Lang geleden, wel 35 jaar, gaf ik cursus in het POC, het Philips Ontspannings Centrum. Daar stond een hele grote zonnewijzer voor, een bol van wel drie meter. Op een sokkel van allemaal verschillende stukken natuursteen, afkomstig uit de landen waar Philips vestigingen had. Na een renovatie van het metalen deel hadden ze het ding zo'n beetje parallel aan de gevel van het POC op de sokkel gezet. Richting pal N-W. Ik heb daarover geklaagd, die fout is daarna heel netjes gecorrigeerd. Na mijn vertrek bij Philips is het POC afgebroken.
Sinds die POC-ervaring let ik altijd op de stand van zonnewijzers. Schotelantennes kijken zo ongeveer naar het zuiden, die doen 't niet als je ze verkeerd installeert. Een zonnewijzer doet het in dat geval ook niet maar dat valt bijna niemand op. De hoek van de centrale staaf met het horizontale vlak is ook belangrijk. 45° vindt men wel esthetisch, heel toevallig klopt dat wel ongeveer. Toch kan je beter naar Bordeaux of Grenoble verhuizen als je zo'n 45° zonnewijzer hebt.
Dat ding in de Brederolaan wees nog geen 20° omhoog, waarschijnlijk is die geïmporteerd uit St. Maarten.
Waar zou die POC zonnewijzer na de sloop van het gebouw gebleven zijn? Zelfs dat weet Google...
Overpeinzingen van een plattelandsbezoeker:
Even naar Suikervlied. Bertie is aan het poetsen, Olle en Jonathan rijden rond op meegebrachte stepjes. (Bertie, wie is dat nou weer? De moeder van Jonathan.) Rik heeft nog een derde step gevonden bij het oude ijzer. Op deze prachtige (zater)dag moeten ze weer terug naar Breda.
Rik zou ook moeten poetsen, maar hij is nader aan het kennismaken met een Friese Stabij. De eigenares van dit dier heeft behalve de Stabij een nieuw huisje op de Toverberg, precies in het uitzicht van waar ooit ons Kleine Huisje stond. (Snik.) De Stabij wordt gedekt wanneer ze voldoende afnemers voor de puppies heeft, Rik wil een afnemer worden.
Rik en Bertie blijken een gast te hebben, Joris. En er lopen kleine meisjes rond, Hille, Dille, Jippe of Ditte, één of meer. Dochters van Huub, die nogal op elkaar lijken. (Omdat we ze niet zo vaak zien is een jongere zus net zo groot al de oudere de vorige keer was. Is dat nou de relativiteitstheorie? Maakt ze moeilijk identificeerbaar.)
We krijgen koffie, maar goed dat we die grote tuintafel van de kringloper opstelden.
Sneeuwuil vindt het vogelbad te vervuild, ze vult het met schoon water. Het klatert nog mooier dan ons vogelbad, maar staat het wel helemaal waterpas? (I&A: Rik heeft iets in het lekje gestopt.)
Het is nou toch echt wel lente: ik heb in twee dagen al twee tekenbeten gekregen...
www.bontgoed.nl bestaat. Er is nog niet veel te zien, tenzij je de geheime ingang kunt vinden. Dan zie je iets wat al eerder vertoond werd.
Op 1 mei meldde ik een reactie op m'n advertentie op Marktplaats. De koper was niet pijlsnel met betalen maar op 5 mei verscheen het gevraagde bedrag op de bankrekening. Meteen met een pakket met de verkochte waren naar het postkantoor. Op mijn klittenband-sandalen die niet zo best meer willen klitten.
Naast het postkantoor is de Schoenenreus en ik had nu €20,00 te besteden: nieuwe sandalen! Er was wel enig aanbod in die prijsklasse, maar niets wat mij beviel. Richting huis lopend kom je ook nog langs Scapino. Daar zag ik iets zeer fraais voor €19,95 maar net niet in mijn maat. Verder maar weer.
Tenslotte vond ik prachtsandalen. In het rijtje bij de kassa stond ik achter een moeder met twee kinderen, j. ± 5, m. ± 4. De moeder streefde naar obesitas maar had dat doel nog niet bereikt. Het jongetje had ik al eerder gehoord maar nog niet gezien. De moeder was zo onverstandig geweest haar route door de winkel langs het speelgoed te plannen. Het jongetje verzocht haar autootjes aan te schaffen waarop zij antwoordde dat hij al zo veel autootjes had. "Ik heb maar een paar autootjes" herhaalde hij ongeveer 20 keer. Op een dreintoon, zij bleef vriendelijk.
Bij de kassa bleek dat moeder vier glazen had gekocht. Het jongetje sprak: "We hebben niks en dat is jouw schuld". Toen moeder niet reageerde herhaalde hij: "Het is allemaal jouw schuld". Het meisje had ik nog niet gehoord, maar nu mengde die zich ook in de conversatie: "Het is allemaal mìjn schuld!"
Vrouwelijk schuldbesef, je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen.
Ik moest €3,99 betalen. Zelfs met de gebruikelijke afronding naar boven een alleszins schappelijke prijs. Het was dan ook bij Action. Wat zal ik nou eens doen met de €16,00 die ik over heb?
- Je vervalt in herhalingen!
- Ik heb nog helemaal niks gezegd.
- Maar je was van plan om in herhalingen te vervallen!
- Ja, dat wel, maar het was niet zo.
- Nu begin je ook nog wartaal uit te slaan.
Ik wilde herhalen wat ik op 15 april '05 schreef over m'n conditie. Fietsen na het winterseizoen en zo. Ik maakte op 4 mei eindelijk weer eens een wat langere fietstocht, probleemloos. Ik had wel twee keer zo ver kunnen fietsen. Kennelijk is een kamertje renoveren goed voor je fietsconditie.
Ik kwam langs het Marskamp. Als je die aanklikbare tekst had gelezen dan wist je nu dat het Marskamp niet alleen bijzonder maar ook uniek is. Ik had het al vaker gezien, wat lage wallen op de hei. Het zou mij verbazen als ze daar echt (met Europese subsidie!) een publiekstrekker van weten te maken.
Ik had de wind mee op het fietspad dat het Marskamp doorkruist, ik probeerde de windsnelheid te meten door zo hard als de wind te fietsen: 33 km/uur. Misschien dat ik daarom niet voldoende oog voor het unieke en bijzondere had...
Boodschappen. Speciale kattenmelk voor Bontje, zodat ze nog wat meer kittens maakt. De dierenarts, anti-vlooienspul. De scharrelslager, gemalen hart voor alle katten.
Tenslotte Lidl, ik koop melk voor de yoghurtfabricage, Sneeuwuil koopt drie dozen met poppenhuismeubilair. Dozen met verschillende inhoud, het ziet er Oost-Europees uit maar het is Chinees, €4,99 per doos. Best mooi, maar wat moeten we met poppenhuismeubelen? Wil ze een poppenhuis? Dan krijgt ze op haar verjaardag geen navigatiesysteem maar een m2 triplex en een figuurzaag.
Enkele uren later, Sneeuwuil gaat nog eens naar Lidl, ze wil nog meer poppenhuismeubelen. De hele voorraad blijkt al uitverkocht!
Sneeuwuil wil, voor haar verjaardag, een navigatiesysteem in de auto. Niet voor lange tochten door Europa maar voornamelijk om helemaal alleen het centrum van Ermelo te kunnen vinden. Of zo nu en dan een dekkater in Harderwijk of Putten, veel verder gaan haar wensen niet.
Ik doorzoek de winkels in Ermelo en het internet. Het grootste probleem is wel dat er veel te veel keus is. Je zou er eigenlijk een stuk of tien op proef willen hebben, maar zoveel zijn er in de twee in aanmerking komende Ermelose winkels niet eens. Gelukkig heb ik nog wel wat tijd...
Is er eens een warme dag, is 't meteen veel te warm. Ik ben een beetje ziek, zwak en misselijk van de warmte, kan eigenlijk niets doen. Nou ja, het opnieuw maken van die plank in het badkamertje, dat is redelijk geslaagd. Maar nou moet 'ie nog geverfd, daar heb ik de energie niet meer voor.
Kort hè, vandaag. Lees maar een stukje van Tommy Wieringa in Spits. (Iris: die van 7 april!) (T.W. is de schrijver van 'Joe Speedboot'.)
Een reisje naar Nijkerk, bezoek aan de mondhygiëniste. Wel een vriendelijk meisje, ze lijkt haar werk goed te doen maar ze wil altijd een gezellig gesprek aanknopen. Omdat haar gesprekspartner niet veel kan zeggen kiest ze geen al te zwaar onderwerp: het weer. Eerst constateert ze dat je vandaag beter kan wandelen dan bij de tandarts zitten. Persoonlijk zit ik liever in wat voor weer dan ook dan bij de tandarts, ik zou haar gelijk geven als ik een woord kon zeggen. Dan vertelt ze dat zij en haar vriend vandaag nieuwe fietsen krijgen, ze wil voor zonsondergang nog een rondje fietsen. Later blijkt dat ze met Sneeuwuil vrijwel dezelfde conversatie had.
Ze wil een röntgenfoto van een kies maken. Dat gaat nog net als vroeger, je krijgt een negatief in je mond wat bestraald wordt. Daarna gaat het anders: ze stopt het negatief in een machientje en gaat naar haar computer. Daar verschijnt na enkele seconden het röntgenplaatje, schermvullend. Erg mooi! (Niet het plaatje maar de achterliggende techniek.)
Minder mooi is de reden van de foto, ze dreigt al met een kaakchirurg.
De autotocht zelf is ook mooi. We stoppen even bij een wei met ponies die veulens hebben. Eigenlijk zijn het lelijk gevlekte dieren, zowel de ouderen als de jongeren. De evolutie die ervoor zorgde dat we onze eigen jongen leuk vinden was heel ruimdenkend: alle veulens zijn leuk. En straks, onze kattenveulens!
Omdat we rakelings langs de Puttense kringloper komen gaan we ook daar nog even naar binnen. Er staat een erg mooie boorstandaard, ik zou hem zeker gekocht hebben als ik er niet al precies zo een had. Sneeuwuil koopt weer erg veel kleren, voor wel €7,50. Dat terwijl de Puttense kringloper bekend is om z'n lage klerenprijzen.
Iris leende mij, omstreeks 16 april, 'Joe Speedboot'. Ik lees alleen maar 's avonds, in bed, ongeveer 2 bladzijden. 316/2=158, dat gaat bijna een half jaar duren.
Hier klopt iets niet: ik heb het al uit. Kennelijk is het boek zo fascinerend dat ik al mijn persoonlijke wakkerblijf records gebroken heb.
Vorig jaar, 7 juni stuurde ik filmpjes naar de DVD meneer. Daar ontstond een beetje vertraging, maar de meeste vertraging maakte ik zelf. Gedeeltelijk omdat ik zo moest bouwen, gedeeltelijk omdat mijn DVD brander niet meewerkte. Nu heb ik een nieuwe brander, ben ook tijdelijk uitgebouwd. Niets weerhoudt me om een dvd met drie kopieën te maken.
Het blijkt dat het ongeveer drie kwartier kost om de eerste dvd te maken, de volgenden hebben aan een kwartiertje genoeg. Nou nog even drie verpakkingen vinden, inpakken, wegen, zegelen en naar de brievenbus wandelen. Het kostbaarste van de hele operatie zijn de postzegels.
Rik verschijnt met Olle, Jonathan en de moeder van Jonathan. Ze gaan in Suikervlied op mooi weer zitten wachten. (Noëlle heeft nachtdienst...)
Een mooi trekje van Jonathan: hij eet geen suiker! Als Rik pannekoeken bakt dan doet Olle er stroop en suiker op, Jonathan neemt ketchup.
Geen moment om verf te smeren op Suikervlied, gelukkig regent het toch. (Iets minder gelukkig voor de bezoekers.)
Die bezoekers gaan zich voornamelijk voeden met vissticks. Met drie streepjescodes van de verpakking krijg je namelijk het tweede kaartje voor het Dolfinarium gratis. Is het wel fijnzinnig was om via vis eten bij vissen op bezoek te gaan? Nou ja, dolfijnen zijn geen vissen, bovendien eten ze zelf vis.
Wat maak ik toch veel rampen mee, nu breekt m'n bril spontaan in tweeën. Nee, niet zomaar een schroefje los, maar echt gebroken. Ik heb echt niet ergens klem gezeten, ik snap niet wat de reden van deze breuk is. Snel naar Action voor een nieuwe.
Ik zoek eerst in de bak met de €0,78 modelletjes, maar daar is alleen sterkte +3.00 nog te vinden. Dan maar een klasse hoger, €0,98, een randloze +2.00 bril (met verende poten!) is daar nog. Als het om brillen gaat dan let ik niet op de kosten.
Nog een paar dagen dan ben ik twee jaar aan het loggen. Tijd om weer eens wat aan het uiterlijk van het log te doen. Je zag gisteren al dat ik iets bescheidener was geworden, nu maak ik ook nog een ruk naar rechts.
Eindelijk reageert er eens iemand op mijn advertentie. Meteen gemaild dat ik het bod accepteer als 'ie ze zelf komt halen.
We hoeven vandaag niet naar de verjaardag van Leonard: hij was zo netjes zelf bij ons op bezoek te komen. We hadden een verjaardagscake aangeschaft die jammer genoeg te klein was voor 45 kaarsjes.
Hij parkeert z'n nieuwe auto naast de onze. Een Ford Escort, een slagje groter dan onze Ford Fiësta. We worden meteen jaloers, vooral omdat de fraaie Escort maar €1500,00 kostte. Sneeuwuil surft meteen naar Hordijk, onze garagist. Gelukkig komen we bijtijds tot inkeer: andere auto = teveel gedoe.
We bespreken het plan van Leonard om, als rijinstructeur, z'n eigen bedrijf te beginnen. De rijschool waar hij nu voor werkt verdient aan hem: dat geld zou hij zelf kunnen verdienen. Hij denkt om te gaan franchisen, erg veel meer dan een eigen lesauto is daar niet voor nodig.
Rijscholen werken zonder CAO, in loondienst zijn heeft daarom niet erg veel voordelen. Iets wat op een pensioenregeling lijkt is bijvoorbeeld onbekend.
Er is een nieuw rijexamen in de maak. Dat stelt hogere eisen aan de rijschool waardoor er, waarschijnlijk, concurrenten zullen verdwijnen. Wij zien het plan wel zitten.
We zitten even op ons terras, het is er bijna warm genoeg voor. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te kijken waar ons vogelbad al dat water laat, ik moet 'm alweer bijvullen. De straal die in het grint loopt spettert, daardoor komt 7,23% van het water buiten de onderliggende teil terecht. Niet alleen de plank boven de wastafel, ook de montage van het vogelbad op de teil moet herontworpen worden.
Nog even naar april?