naar september

dinsdag 31 augustus 2010, 23:23 lees reacties

De tv werkte, na de rondrit door Ermelo, tot gisteravond. Vanmorgen heb ik 'm opengeschroefd en een verdachte condensator gevonden. Een nieuw exemplaar kost minder dan €1,00 maar dan moet je er tien nemen. Erger is dat je 7-19 dagen moet wachten. In Harderwijk is een electronica winkel...

Naar Harderwijk voor een afritsbroek van Marktplaats. Ongeveer 35 jaar geleden waren we in Idar-Oberstein vanwege de daar verkrijgbare (en vindbare!) edelstenen. Dan kom je bijna vanzelf langs Cochem. De verkoopster van de afritsbroek was dit weekeinde in Cochem. Sneeuwuil beklaagt haar, maar ze had prachtig weer. In telegramstijl vertelt ze over een roofvogelshow, een boottocht op de Moezel, een bezoek aan een kasteel. De regen viel steeds als ze ergens binnen was. De broek is prachtig, wel wat erg lichtgeel, maar we nemen 'm.

Nu naar de Plantage. Net aan de rand van het centrum, voornamelijk parkeerterrein, maar daar is de electronicawinkel. Een condensator van 82 µF, dat kan, maar voor 450 V, daar heeft de winkelier nog nooit van gehoord. Sneeuwuil zit in de auto, ze past op z'n inhoud en ze spaart een parkeerbonnetje uit. Te saai, ze komt er uit en wandelt weg. Dat is, via een webcam, te zien vanuit de winkel. Ook is te zien dat ze de parkeerautomaat benadert. De winkelier legt alles vast, vooral 's nachts wordt de automaat wel eens gekraakt. Ook heeft hij een lid van de parkeerpolitie mogen registreren die de automaat ten eigen bate leegde.

Er staat een huisje te koop, als ik me niet vergis was dat zes jaar geleden ook te koop. Dat huisje bekijkt Sneeuwuil, toch wel iets te klein en 0 tuin. We gaan verder, zonder condensator, richting Putten.

Sneeuwuil wil kunnen solderen. Ze is gewend aan aardgas, maar we vinden via het internet dat het op dezelfde manier met propaan kan. Ze heeft een fles propaan, die fles is minstens 40 jaar oud. 'Moergestel', denk ik, daar moesten we heen om die fles te laten vullen. Moergestel zie ik vaag voor me, ook de sjieke schoenfabriek, maar dat vullen, waar was dat? In elk geval iets te ver, het kan ook in Putten.

Kon ook in Putten, onze zorgzame overheid verbiedt het vullen van oeroude gasflessen. We moeten een nieuwe, die mag zelfs van plastic zijn. Wel een bijzonder soort plastic. Voordeel: veel lichter en bij brand smelt de fles. Zulks in tegenstelling tot een stalen fles, die explodeert. De technische man van de gasflessen is er niet, komt over een uurtje. Even naar de Kringloper!

De kringloopwinkel heeft een apart pand voor de meubels, we zoeken een bureau. Ik wil een halve maan uit het blad zagen zodat Sneeuwuil het als smeedtafel kan gebruiken. Ze hebben iets wat tamelijk geschikt is maar buitengewoon lelijk. Morgen even kijken in de Ermelose meubelafdeling.

Terug naar de gasleverancier, er is een technische man die erg stottert. Dat weerhoud hem niet om ons de juiste fles met de juiste drukregelaar aan te raden. €55,00 statiegeld voor de fles! Terug via Suikervlied, N+O+R+R zijn weer thuis, Sneeuwuil wil boeken en dvd's halen. En natuurlijk inspecteren of alles wel kraakhelder is. Dat is het.

Thuis, al 17:00, gauw nog even een tweede laag rozerood aanbrengen. De beste uitvinding van de vorige eeuw is toch wel de verfroller. Dan het internet op voor een condensator...

maandag 30 augustus 2010, 23:13 lees reacties

Bezoek van Jan de Jong. Dat weten jullie vast nog wel, wie dat is. Zo niet, blader dan naar 22 juli '09. Hij organiseerde de tentoonstelling van de kattentekeningen. Over twee weken wordt er iets anders tentoongesteld, hij komt nu de bestellingen doorgeven. Vijf in totaal, door Sneeuwuil vervaardigde afdrukken van haar gescande tekeningen. Ze zijn slechts met een gummetje van het origineel te onderscheiden.

Behalve dit zakelijke gesprek heeft hij ook nog tal van andere verhalen. Over een paar weken krijgt z'n vrouw een nieuwe heup, rechts. Daar is ze het niet mee eens indachtig haar principe dat rechts goed is en links slecht. Als ze weer een beetje kan lopen, met krukken, gaat hij voor een prostaatoperatie naar het UMC. Als hij ook weer een beetje kan lopen gaan ze samen naar Lanzarote.

Hij probeert mij ervan te overtuigen dat ik m'n bloed moet laten prikken ter controle op PSA. Hij laat dat elk hafjaar doen, is dat nou hypochondrisch of gewoon ADHD? (Wat ik hier lees over PSA doet me niet besluiten per omgaande naar de dokter te rennen.)

Jullie weten vast ook nog wel dat Jan de Jong in 'de Croonenburgh' woont, een appartementen complex. Daar is onlangs een appartement verkocht aan een 100-jarige man met een 80-jarige vrouw. Bij de notaris heeft de 100-jarige na de koop mondharmonica gespeeld, de 80-jarige vrouw heeft erbij gezongen.

De dood van Baantjer wordt besproken. Jan de Jong was leraar Nederlands, hij probeerde MAVO leerlingen die nog nooit een boek gelezen hadden met Baantjer aan het lezen te krijgen. Soms lukte dat.

Bezoek afgelopen, ik rol een eerste laag rozerode verf op het kastje.

Avond, bezoek van N+O+R+R, ze zijn toch naar de Apenheul geweest. Ze zijn alledrie wildenthousiast. Rakker niet, die mocht er niet in, maar als mens mag je er zo nu en dan uit om je hondje te aaien. Ze hebben ons bijna overtuigd dat we er ook eens heen moeten. Sneeuwuil behelpt zich met Youtube.

zondag 29 augustus 2010, 23:18 lees reacties

Blanke lak in de laden terwijl de rest droogt. Dan naar buiten, een rondwandeling met paraplu. Nog binnen de bebouwde kom zie ik een sneeuwwit eierdopje, zo ongeveer de maat duivenei. Nog niet platgereden, dat ligt er nog niet lang. Kennelijk is er een vogelpaar dat niet goed op de kalender gekeken heeft. Met al die zomerhitte hebben ze gedacht dat het altijd wel zulk weer zou zijn. Niet dus, ik zie de toekomst van dat jonge vogeltje somber in.

Ik probeer een nest en/of oudervogels te ontdekken, niks. Verder, het bos in. Veel mensen met honden, maar dan begint het flink te regenen, dat helpt. Mijn paraplu doet het goed omdat het deze keer niet zo hard waait, nu best leuk, die regen. In de verte nadert een hardloper, uiteraard zonder paraplu. Als hij dichterbij komt blijkt hij van mijn leeftijd te zijn, hij zegt vrolijk: "Niet zo mooi!" Hij is zo snel dat ik geen passend antwoord kan bedenken, verder dan "Ja" kom ik niet. Het pad splitst zich, rechts naar de bebouwde kom, links verder het bos in, hij gaat links!

Weer thuis, enkele minuten later Rik met Rakker, Noëlle en Olle zijn in het zwembad. Ik hoor goede gesprekken over psychologie en over dierentuinen. Men wil maandag naar de Apenheul, Sneeuwuil suggereert Wissel. Later wordt duidelijk dat het weer voor beide inrichtingen te slecht is, dat zal wel weer het zwembad worden.

Er zijn niet veel lezertjes die zich Marijke zullen herinneren. Rik wijst ons op een fraaie foto, links, met twee kinderen, ze is weinig veranderd. (Iets naar beneden scrollen voor Marijke, Ctrl - voor uitzoomen!) Als je haar niet kent, die iglo is ook niet slecht.

R+R gaan N+O halen, ik smeer nog wat blanke lak. Dan is het hele gezelschap er weer, men selecteert nog wat dvd's. De tv in Suikervlied sneeuwt nog steeds, daar moet ik ooit eens wat grondiger interveniëren. N+O+R+R naar Suikervlied, ik plamuur.

zaterdag 28 augustus 2010, 23:14 lees reacties

Wel leuk weer, enorme buien afgewisseld door enorme opklaringen. Geen weer om naar Harderwijk te fietsen, de botters doen het wel zonder mij. Weer om met het autootje naar Gamma te gaan. Sneeuwuil gaat mee, ze kiest drie handgrepen. Mooi, hout, wel duur, maar zij betaalt.

Gamma heeft een enorme parkeerplaats, ik vermoed de grootste van Ermelo. Hij is voller dan ooit, vreemd genoeg is het binnen helemaal niet zo vol. Ja, vol met personeel, meer dan ooit. Bij de verf moet je altijd heel lang wachten, nu komt er na één bel meteen een handige jongen die zonder aarzelen de goede basisverf voorziet van de goede pigmenten. Dan de kassa, een rij van één, zo snel lukt het bijna nooit.

Bij AH hebben we geluk, er is zowaar een plaatsje op het iets kleinere parkeerterrein. Binnen is het veel drukker dan bij Gamma, maar er is minstens zoveel personeel. Ook hier bij de kassa een rij van één. Nu snel naar huis, de handgrepen aanbrengen, dan een laagje grondverf.

Avond, de grijze grondverf zit er op. Dat moet ik voor Sneeuwuil verborgen houden anders denkt ze dat die handige Gammajongen zich toch vergist heeft met de pigmenten.

vrijdag 27 augustus 2010, 23:28 lees reacties

Om 13:00 krijgen we een onbedwingbare lust tot winkelbezoek. Helaas zijn er in Ermelo vrij veel winkeliers die zich om deze tijd zitten vol te vreten: de winkel is dicht. Dan maar even een bezoek aan winkels die wèl open zijn, Action bijvoorbeeld. Daar zie ik het statief van mijn dromen! Ik moet de droom een beetje aanpassen, maar voor die prijs, €1,39, doe ik dat graag.

Ja, ik weet het wel, ik had dat spiegeltje wel eens schoon kunnen maken. En de statiefmoer van de camera had wel wat meer in het midden mogen zitten. Maar ik had al genoeg problemen met het herontdekken hoe de zelfontspanner werkt. Het statief heeft zeer flexibele poten, je kunt het overal neerzetten. Het heeft ook zeer korte poten, maar ik vermoed dat ik het wel ergens op m'n fiets kan zetten. Het balhoofdje is o.k., misschien monteer ik dat zonder die poten op de fiets.

Nu wil ik naar 'Sail'. Je zal denken dat ik een paar dagen te laat kom met die wens maar wij hebben onze eigen Sail: de Visserijdagen in Harderwijk, met een groot aantal botters. Gelukkig begint het nu weer te regen, ik heb helemaal geen tijd voor Sail. Naar Gamma, verfstaaltjes halen!

Gamma heeft drie merken verf: Histor, Flexa en Gamma. Elke soort in drie soorten: muurverf en water of terpentine verdunbaar. Elk van die soorten in tig kleuren, kortom, veel te veel keus. Ik pak alle niet-muurverf staaltjes van het roodachtige genre. Zoiets als de keuken, maar dan anders.

Sneeuwuil beslist: IG 199-C. Ik kan die kleur wel op het scherm namaken maar dat is op andere schermen toch weer anders. Kom maar kijken als het kastje geverfd is!

Avond. Bezoekers: Noëlle, Olle, Rik komen een weekeinde in Suikervlied. En Rakker, niet te vergeten. Die ruikt erg naar antivlooienshampoo, voor zover we kunnen waarnemen heeft die shampoo geholpen...

donderdag 26 augustus 2010, 23:07 lees reacties

Achtendertig! Ja, dat is een schatting, de streepjes van de regenmeter gaan maar tot vijfendertig. Ik gooi 'm leeg, na een paar uur zit er al weer twintig in.

Even kijken bij Wolderwijdweer. Daar vind ik dit prachtige plaatje. Die enorme piek tussen acht en negen is precies wat ik zien wil.

Het autootje moet naar de garage, APK. Even voor achten rijden we weg, precies om acht uur sta ik in de garage. Een korte conversatie met Kees, om vijf over acht begin ik de wandeling huiswaarts. Met paraplu maar die houdt lang niet alles tegen, redelijk doorweekt kom ik thuis.

Ik gebruik de paraplu ook om heen-en-weer te lopen naar de schuur, een kabelgootje gemaakt en een paneeltje aan de achterkant van de kast. Nou moet er nog een scharnierend deurtje in, ook aan de achterkant. Maar Kees belt al, het autootje mag nog een jaar meedoen. Ik loop naar de garage, regen, maar het haalt niet bij die regen van vanmorgen vroeg!

Even later gaat het beter, om 15:00 moet ik snel naar de regenmeter, hij loopt bijna over. Minstens veertig! De regen begon gisteren om 19:00, nu is het 17:00, de regenmeter staat op twee. 38+40+2=80 binnen een etmaal, is dat een Ermelo's record? Maar het scharnierende deurtje scharniert. Laatste werk: verf. Voorlaatste werk: keuze van verf.

Is hier keus bij, Sneeuwuil?

woensdag 25 augustus 2010, 23:10 lees reacties

We lopen naar het postkantoor via een sluiproute. Ongeveer parallel aan de winkelstraat is de Rozenlaan. Een doodstille laan met inderdaad rozen en allemaal huizen van onze leeftijd. Sneeuwuil wil er meteen gaan wonen. Gelukkig staat er niets te koop, anders zou blijken dat de Rozenlaan iets te duur is. (Deze telt niet mee, het goeie stuk is iets verder westelijk.)

Terug, toch maar, via de winkelstraat. Sneeuwuil wil meteen voor mij afritsbroeken gaan kopen. In de eerste winkel horen we dat die uit de mode zijn, de tweede geeft geen verklaring maar die heeft ze ook niet. Als het nou eens ging vriezen, dan hoefde ik niet meer af te ritsen.

Thuis. Nog wat zagen, plakken en schuren, dan zijn de laden klaar. Ik bedenk iets voor alle elektrieke draden, begin aan de uitvoering van dat plan. Ik bewaar altijd alle stukjes draad, voor mijn plan zou ik wel twintig van die stukjes aan elkaar moeten zetten. Dat wordt niks, maar weer even naar Gamma voor een heel lang stuk draad. Ik zou de draadvoorraad eens moeten saneren. Nou je het zegt, ik zou alle voorraden eens moeten saneren...

Niet gefietst maar gelezen over een fiets.

dinsdag 24 augustus 2010, 23:20 lees reacties

De tv-winkel belt, ze denken dat wij maar één jaar garantie hebben. Ik heb een garantiebewijs dat twee jaar vermeldt maar ik heb geen zin meer in dit gezeur, ik haal het apparaat terug. Ik ben van plan om zelf de reparatie ter hand te nemen maar nou doetiehet weer...

Naar Gamma, ik koop dopmoeren en latjes. Ik plak de latjes in de laden zodat er ruimtes ter breedte van een cd-doosje ontstaan. Binnen in de laden zie je vier boutjes met moertjes en ringetjes. De boutjes zijn iets te lang, ik heb ze op maat geslepen. (Te dik voor de kniptang, te onbereikbaar voor de ijzerzaag.) Dat ziet er niet uit, maar het is maar aan de binnenkant, onzichtbaar voor passanten.

Een slapeloze nacht van die afgeslepen boutjes. Nou weet je waar die dopmoeren voor waren, ze zitten al op de boutjes, prachtig!

Veel wind, toch wel goed fietsweer. Door zoveel mogelijk bos in westelijke richting, daarna langs het Wolderwijd. Ik dacht wel wat kitesurfers te zien maar er was er niet één. En maar één 'gewone' surfer, die ging wel heel hard. Aan het strand was ook bijna niemand, zou de vacantie voorbij zijn?

maandag 23 augustus 2010, 23:00 lees reacties

Zoals u allen weet doet onze tv weigerachtig. Maandagmiddag zou een rustig moment moeten zijn, we gaan met het apparaat naar de winkel. Er is één eigenschap van moderne tv's die zeer aangenaam is: ze zijn vederlicht. In de winkel gebeurt wat we al vreesden: hij doet het! Wiebe, de winkelmeneer, toont zich bereid het ding wat vaker te proberen, nu maar hopen dat de fout wèl optreedt...

Perfect weer om in de schuur bezig te zijn. Maar Miranda stuurt weer een hele zwerm foto's voor haar website. En meneer De Jong komt praten over de tentoonstelling. Sneeuwuil wil d'r tekeningen terug maar de volgende exposant is een beetje traag met z'n kunst. Ze mag ze wel halen, die tekeningen, we besluiten toch maar te wachten tot half september.

Nou nog even de schuur in, boutjes inkorten.

17:00, naar de tv-winkel. De tv werkt feilloos. Wiebe heeft 'm acht keer uit- en weer aangezet. Hij zou het liefste zien dat ik weer vertrek met het toestel onder m'n arm. Omdat ik dat niet wil is hij tenslotte wel bereid de tv naar de reparateur te sturen. Met de niet geringe kans dat die ook geen fout constateert. Ik wil nu naar Suikervlied, de tv die daar staat hierheen halen, maar dat mag niet van Sneeuwuil. Ik mag pas door m'n rug gaan als het hele prioriteitenlijstje is afgewerkt.

zondag 22 augustus 2010, 23:07 lees reacties

Naar Amersfoort, rommelmarkt. Een citaat uit j.l. april: Verder vinden we dat het publiek stinkt. Dat vinden we nu weer. Worden we steeds overgevoeliger of zou het publiek meer gaan stinken?
We kopen bijna niks, ja, Sneeuwuil heeft zich een piepklein mondharmonicaatje aangeschaft voor €0,10. Ik zag één statief, precies het type dat ik al heb: te groot.

Thuis stinkt het ook. We kregen van de drogist een monstertje herengeur, ik kan me niet langer beheersen en maak het open. Een druppel op een stukje keukenpapier, daarna alles in de grijze kliko. Je ruikt het nog, qua duurzaamheid waar voor je geld. Het publiek van de rommelmarkt rook anders.

Het laptoplaatje loopt lekker. Ik maak iets om het netsnoer in goede banen te geleiden, zie vrijdag. Niet moeilijk, wel een heel gepruts, ik ben er uren mee bezig. Nog een wandeling door dorp en bos. Is het nou warm of koud? Regent het of is het droog? Alles tegelijk, moeilijk om daar de juiste kleding bij te vinden.

Verder met het laatje enzovoorts. Ik maak tussendoor een kap ter bescherming van mijn laptop tegen de katten. Omdat het toetsenbord een beetje warm wordt neemt men daar gaarne plaats. Voor je het weet zitten ze allerlei kattenpornosites te bekijken. Die bestaan.

zaterdag 21 augustus 2010, 23:30 lees reacties

Een oud probleem, de vensterbank. Ik lees daar dat het toen al een oud probleem was en dat dure verf het niet oplost. Naar Gamma, daar blijkt het vensterbankenaanbod ongewijzigd. Wat nu? (Schuren, plamuren, een laag plakplastic?) (Plakplastic heeft de vervelende eigenschap toch wel een beetje te krimpen.) (Formica? Bestaat dat nog? Waar haal je dat? En de kopse kant? (30000 hits in NL, maar daar zijn veel bosmieren bij.))(Curieus.)

Een foto uit een ver verleden, 1991 als ik me niet vergis:

Naast Sneeuwuil staat Corrie, geen familie en geen Corry. Naast Leonard staat geen idee, verder is iedereen wel bekend bij de afgebeelde personen. Ik hoop dat intussen het gras gemaaid is want op dit ogenblik viert een nichtjestweeling (samen 100) daar hun verjaardag. De gasten brengen allemaal hun eigen tent mee, ze kamperen daar vannacht. Het grasveld, ooit van de tante vierde van rechts is nu van neef Pieter, haar zoon, niet op de foto. In Ermelo is het redelijk mooi weer, in Zundert, volgens de weerradar, ook.

Nou weer verder met het kastje. Allerlei onbeschrijfelijke verfijningen die ik daarom niet beschrijf.

vrijdag 20 augustus 2010, 23:00 lees reacties

De laptopla gemaakt, de infrastructuur bedacht. Ik bedoel iets om het netsnoer van de oplader permanent te laten zitten zonder dat het problemen maakt bij het openen en sluiten van de la.

De tv wil nou echt niet meer, ik vervang hem door een klein tv-tje. Dat betekent dat er een plaat MDF achter moet zodat de katten zich niet met de tv-infrastructuur kunnen bemoeien. Die lichtbruine plaat op de achtergrond. Heel functioneel maar niet erg mooi. Gelukkig heeft Sneeuwuil voldoende meloenen om de boel op te leuken:

Een probleem is dat kleine schermpje. Sneeuwuil zet twee stoeltjes vlak voor het scherm, zo kunnen we teletekst lezen zonder toneelkijkers.

Een eindje fietsen. Eerder dit jaar viel me het mooie uitzicht vanaf de Turfweg op. Het licht was niet zo goed, toch had ik wel een foto kunnen maken. Nu is het licht wel goed, ik ga een panorama maken. Een beetje netjes, vanaf een statief.

De hei bloeit volop. Hij zoemt ook volop, van de fiets af niet zichtbaar wie er zoemt. Een heel smal paadje, ik raak beurtelings met een linker- en een rechtervoet dat gebloei en gezoem. Niemand steekt mij!

Ik fiets via Speuld. Daar is een heideveld zonder schapen:

Eigenlijk zijn koeien veel gemakkelijker dan schapen. Geen herder, niet eens een stal. Eén keer in 't jaar komt er iemand langs om gele flappen in de oren van de nieuwe kalfjes te doen, verder heb je er geen omkijken naar. Maar door dit koeienpanorama merk ik dat ik het statief vergeten ben. Nou zijn dit maar twee fotootjes, dat kan haast niet fout gaan. Toch maar verder naar de Turfweg.

Het statief is helemaal niet nodig want het uitzicht is opgeheven. Mais, lengte twee tot drie meter, gemiddeld twee-en-een-half, jawel. In een boom klimmen voor de foto gaat me iets te ver, ik kom na de maisoogst nog wel eens terug.

Terug via Garderen, door het bos. Ik bedenk intussen hoe ik een statiefschroef permanent aan m'n fiets kan bevestigen. Die fiets staat heel stevig op z'n standaard, die is zelf een statief. De schroef moet zo zitten dat je de camera waterpas kunt zetten. Bovendien moet er zo min mogelijk fiets op de foto komen. Zoiets is wel zo simpel...

donderdag 19 augustus 2010, 23:11 lees reacties

Ik weet nog dat ik een maand of wat geleden 'potas' opzocht. Wat het was, en de etymologie. Ik herinner me nog dat het interessant was, maar wat was het nou? Nog maar eens zoeken: potas. Ja, klopt, interessant.

Ik kwam het woord potassium tegen in een artikel over aquamation. Ja, dat wil ik, t.z.t.

Ik schreef het al als een reactie op een reactie: het syphonnetje zit er in. Het afschot is nu echt AFschot, het geheel is zonder veel krachtinspanning demontabel. En het lekt niet dankzij allemaal frisse rubber ringen.

Weer verder met de kast. Ik speel een beetje vals: de ladegeleiders zitten met boutjes en moertjes aan de laden. Zo kan ik door meer of minder onderlegringetjes de scheefheid van de laden compenseren. Dat is nog een heel gepruts maar het reslutaat is goed. Nu de laptopla nog. Mooi woord, laptopla, helemaal spontaan ontstaan!

woensdag 18 augustus 2010, 23:01 lees reacties

Als je goed kijkt kan je de 'Vollauszug' waarnemen. Er moet nog een onderste la in en een kleinere, linksboven, voor de laptop.

Ik krijg een mailtje met als titel 'I search man'. Ik behoor tot de doelgroep, gauw lezen dus:

Twijfel slaat toe. Bedoelt ze mij wel? Uppmarksam, dat ben ik wel. Maar 'skapa', zou dat 'schapen' betekenen? Matlagning zoek ik op: koken. Helaas, ik hoopte dat dat 'ladegeleiders' zou betekenen.

Even wat anders, het is opeens fietsweer, naar Formido in Putten! Ooit, dat badkamertje, dat was ook zo'n eindeloos verhaal. Ongeveer het laatste wat ik daaraan deed was de afvoer van de wasbak. Met afschot, jammer genoeg verkeerd om. Het water moet tegen de helling op stromen. Dat doet het wel, maar niet van harte, de zaak heeft een sterke neiging om te verstoppen.

Sneeuwuil wil helemaal zelf die afvoer ontstoppen. Ik heb de zaak met woest geweld in elkaar gezet, er is een zelfde portie woest geweld nodig om alles te demonteren. Geen ideaal object om het ontstoppen te oefenen. Ik mag helpen, we krijgen alles wel schoon maar de syphon lekt een beetje, z'n schroefdraad is lichtelijk verziekt.

Kortom, naar Formido voor een nieuwe syphon. En een knietje zodat ik de buis naar de syphon opnieuw kan aanleggen, nu met het afschot de goede kant uit. Na Formido fiets ik nog wat verder, kom langs een boerderij:

Op de grote foto onzichtbaar, een uitsnede: daar links zitten twee grijze. Rechts nog een uitsnede: vier. In totaal kom ik op vijftien. En wij denken dat acht veel is. Ik ben in de buurt van de geboortestreek van Rozepoot, dat is wel te zien, die in de vensterbank bijvoorbeeld!

dinsdag 17 augustus 2010, 23:06 lees reacties

We bestuderen de regenradar zo nauwkeurig mogelijk. Van 14:00 tot 15:00 regent het niet in Putten. We vertrekken bijtijds, onderweg regent het, in Putten net niet meer. Doel: het bezoeken van de Curiosamarkt, de laatste van dit jaar. Daar had Sneeuwuil bij een vorig bezoek een heel bijzonder medaillonnetje gezien.

Er zijn wat kramen ongebruikt, er zijn wat kraamhouders aan het inpakken, maar de meesten proberen toch te doen alsof het redelijk weer is. Er zijn zelfs nogal wat bezoekers, waarschijnlijk omdat het aan het Randmeer nou ook niet zo heerlijk is. Maar de kraam met de medaillonnetjes is er niet.

We bekijken de hele markt, dingen van onze gading zijn ons te duur. Om 15:00 zijn we weer bij de auto, prompt begint het flink te regenen. Terug naar Ermelo, daar willen we nog even naar het centrum maar er is geen parkeerplaats te vinden. Dit omdat de Stationsstraat is afgesloten, zulks ter voorbereiding van de braderie, hedenavond...

De eerste la is gemonteerd, hij glijdt soepel over de geleiders. Vooral nadat ik al het zaagsel dat zich in de geleider verzameld had verwijderde. De tweede la is gelijmd, die gaat er morgen in, dan lijm ik de derde. Het begint er op te lijken dat het wat wordt, met dat kastje.

maandag 16 augustus 2010, 23:04 lees reacties

Geheel volgens plan sleuven van 8 mm gefreesd en daar het 8 mm multiplex van de la in gelijmd. Nu is de ene millimeter de andere niet: hier is sprake van een nauwe passing, er is een tikje met de hamer nodig om het multiplex in de sleuf te krijgen. Heel goed voor een zo sterk mogelijk plaksel.

Bijna alle meisjes willen dierenarts worden. Sommige meisjes doen het ook, bijvoorbeeld Henriëtte. We gaan met vijf van de acht katten naar Putten, voor hun jaarlijkse prik + controle. Daar in Putten is Henriëtte, nieuwe dierenarts, ik schat ongeveer twaalf jaar oud. Maar ze is heel competent, ze verklaart iedereen gezond, Dromdrosje stribbelt tegen maar ook die krijgt haar prik.

Weer thuis, dat rare weer zorgt ervoor dat ik me de hele dag aan het omkleden ben. Nu weer van winter- in zomerkleed. Fietstocht naar Suikervlied, dat staat er prima bij, alleen de terrastegels zijn wat al te dynamisch. Kenden we maar een stratenmaker die snakte naar een weekje vacantie in Ermelo! Ik leg vier (volgens Sneeuwuil oneetbare) appels neer voor de zwijnen. Nog een klein omweggetje door het bos, dan moet ik nodig weer eens een la lijmen.

Daarna nog even naar Gamma. Ze hebben geen spantang maar ze denken wel dat ze 'm kunnen bestellen. Ik heb wel een leverancier gevonden die een passende spantang voor nog geen €3,00 heeft maar die rekent ruim €8,00 voor de verzending.

zondag 15 augustus 2010, 23:04 lees reacties

Een dag eerder: we lopen naar Lidl. Dan kom je langs een blok appartementen. De bewoners van de begane grond hebben een stukje tuin. Een oeroud mannetje van onze leeftijd staat te schoffelen tussen de begonia's. Sneeuwuil zegt er iets over, "mooie begonia's" of woorden van die strekking. Het mannetje zegt dat het niks is dit jaar. Ze horen zo breed uit te groeien dat je er niet tussen hoeft te schoffelen. Sneeuwuil suggereert dat dat nog wel komt, die uitgroei, maar het mannetje weet nog hoe het vorig jaar was en dat ze nou wel klaar zijn met uitgroeien. Sneeuwuil zegt nog iets bemoedigends over dat schoffelen, het mannetje antwoordt "Dat geeft niet, anders ga ik toch maar slechte dingen doen".

De verdere wandeling vragen we ons af welke slechte dingen dat wel zouden zijn...

Vandaag, er was slecht weer beloofd, ik ben in wintertenue, ga een eindje lopen, veel te warm. Lopend hoef je nog minder op te letten dan fietsend, je kunt heel goed denken. Ik denk over Rubiks kubus. Ik ben het eens met de Wiskundemeisjes dat een 'brute force' oplossing niet erg mooi is. (De moeilijkste stand van de kubus kan in 20 keer draaien worden opgelost. Die 20 is vastgesteld door alle mogelijke standen te proberen. Niet met een echte kubus, maar met een computerprogramma. Omdat er zo ontzettend veel mogelijkheden zijn heb je daar een hele zwerm computers voor nodig.)

Gewoon alle mogelijkheden proberen, dat is 'brute force', zinvol geweld. Mooier is het om een formule te bedenken die dit probleem oplost. Ik probeer al lopend zo'n formule te bedenken. Dat lukt natuurlijk niet.

Weer thuis, snel m'n zomertenue aan. Ik ga de eerste la plakken. Bodem, achterkant, zijkanten van 8mm multiplex. Als dat droog is ga ik sleufjes frezen in de massief houten voorkant. Probleem: de dikke frees wil niet uit de machine. Na veel gemorrel en gewrik komt hij er toch uit, met een kapotte spantang. Ik heb een andere spantang voor de 8mm frees, ik kan dus verder. Maar bredere sleuven zijn verleden tijd, tenzij ik een nieuwe spantang kan vinden. En dan niet eentje die net zo veel kost als de hele freesmachine.

zaterdag 14 augustus 2010, 23:29 lees reacties

Probleem: tv doettutnie. Deed 'ie het nou maar nooit, maar als ik hem uit de kast haal en op z'n buik leg dan doet hij het daarna soms wel. Nu helpt dat niet, hebben we nog garantie? Tot onze verbazing is hij al meer dan een jaar oud, maar tot onze grote vreugde hebben we twee jaar garantie!

Ik heb ooit z'n voet verwijderd vanwege een soortement wandmontage. Een beetje lastig om 'm zonder voet in te leveren, ik kan de voet nog vinden! Gemonteerd, nog even proberen, nou doet 'ie het weer. Dan sta je mooi voor aap in de winkel als ze het daar proberen...

Sneeuwuil belt de winkel, die begrijpen het probleem maar het is nieuw voor de man aan de telefoon. Nou, voor ons internetters niet: forum een, forum twee, en nog tig fora. De winkel heeft vijf leentoestellen die allemaal uitgeleend zijn. We doen maar even niks...

Eindelijk eens een insect dat stil blijft zitten. Het kost zelfs wat moeite om 'm in beweging te krijgen, ik wil zonder hem fietsen. (Die glimmende dop, daarmee zit het stuur aan m'n fiets.) Klein eindje, alleen even shoppen. Verder met de laden.

Bezoekers, eerst Ellen, wat later Iris en Auke. Een feestmaaltje, Iris is veertig. Raar hoor, je jongste kind, terwijl je zelf het gevoel hebt nog geen vijftig te zijn. We praten over zeep en over Wilders.

Iris wil alles weten van scheikunde omdat ze een zeepfabriek gaat beginnen. Ken je deze Periodic Videos, Iris? Leuke films, nog afgezien van de scheikunde.

vrijdag 13 augustus 2010, 22:57 lees reacties

Uren lang staan staren, de afgelopen nacht. Nou ja, minuten. Maar één ster zien vallen, het was niet erg helder.

Vorig jaar stond dat huis ook al te koop. Bijna een miljoen, leek me toen wat aan de hoge kant. De wereld is het, voor één keer, met me eens. De schapen zijn verdwenen.

Speuld was dat. Door bos en hei en bos naar Speuld, nog veel meer hei en bos, weer thuis. Niet teveel andere fietsers, nog geen regen, perfect fietsweer. Thuis is Sneeuwuil een taart aan het onthullen, hebben we een feestje of zo? O ja, dit huis is ook te koop. Meer onze prijsklasse, maar we hebben al zoiets.

Nou moet ik toch weer zagen en frezen, maar eerst heel vaak meten. De vijf stukken van elke la zijn grof gezaagd, nu moeten ze heel erg precies passend gemaakt worden. Eerst even rust, teletekst kijken:

Je bekijkt dat even, niet zo'n groot vliegtuig, die dieplader is heel laag, dat moet wel kunnen. Je wilt het wel even nameten met je rolmaat maar dat is lastig met zo'n rond ding. Het ging ook wel in de hoogte, maar niet in de breedte, even niet aan gedacht. Zo'n vergissing had ik ook kunnen maken. Dat ik verbijsterd ben komt alleen maar door de laatste alinea.

donderdag 12 augustus 2010, 23:18 lees reacties

Zagen, lijmen, wachten tot de lijm droogt. Het lijkt me erg saai om dat steeds weer te lezen maar het is heel leuk om te doen. Als de lijm droog is mag ik ook nog met de cirkelzaag!

Ruim een maand geleden wilden we bessen plukken, maar helaas. Nu willen we het nog eens proberen. Geen zon, geen wind, geen kou, heel goed plukweer, erheen!

Het is nogal druk bij de bessen, we zien mensen lopen met emmertjes bessen met een kop er op. We worden naar veld acht gestuurd, daar zitten, ondanks de volle emmers, nog enorm veel rijpe bessen aan de struiken. Heel veel onrijpe ook, we kunnen over een week nog wel eens naar veld acht!

Na een uurtje plukken hebben we allebei een emmertje halfvol, dat vinden we wel weer even genoeg. Omdat we nu toch bijna in Putten zijn nemen we daar ook nog even de Kringloper. Boeken en kledingstukken, maar we hadden toch al boeken en kledingstukken?

Het is wel een uitdaging, iedere dag weer een blaadje vol tikken maar het is weer gelukt!

woensdag 11 augustus 2010, 23:07 lees reacties

Het midden van de piano en dan een octaaf naar rechts. Zo hard mogelijk, nee, zo hard kan een piano niet. Een graanveld aan de rand van het bos, daar hoor ik dat geluid. Ik heb al een vermoeden over de geluidsbron, dat blijkt te kloppen.

Een gezinnetje zit bij het Zwaartepunt van Nederland. Een meisje van drie, een jongetje van vier. Het meisje heeft waarschijnlijk bij haar vader geklaagd dat ze zojuist haar eerste gehoorbeschadiging heeft opgelopen. Die zegt "ja, hij doet maar en het kan hem niks schelen". Ik kan zien wat het jongetje deed omdat hij het nog eens gaat doen: die enorme ijzeren ring van het zwaartepunt optillen en hem daarna laten vallen. Ik fiets verder, zo snel als ik kan op dat zandpad.

Het weerbericht is aldoor nogal slecht. Dat hindert niet, want het is aldoor prachtweer, althans in Ermelo en omstreken. Langs dat zwaartepunt kom ik in bos terecht waar ik nog niet eerder was, nog geen tien kilometer van het Hanengewei. Ik schreef al eens dat ik de Veluwe nog niet uit had, nog steeds niet dus.

Voor de tocht wat gehoutlijmd, dat zal nou wel voldoende droog zijn. Nog een stukje houtlijmen, nee, toch iets fout. Een tussenschot zit niet helemaal haaks. Voor de ladegeleiders maakt het (toevallig) niks uit maar optisch is het een gruwel. En de lijm is nou echt wel droog. Opnieuw beginnen? Niet nodig, een kleine kosmetische ingreep is voldoende. Maar nou moet dàt weer drogen...

dinsdag 10 augustus 2010, 23:02 lees reacties

Bij Gamma krijg je bij alles wat je koopt een kraslot. Daarmee kan je een vacantiehuisje winnen. Nou hebben we al een vacantiehuisje maar twee is meer dan een. Dit huisje. Het gaat wel wat kosten, die rare zebrabekleding moet er natuurlijk uit.

O nee, die bekleding komt uit de 'Collectie Jan des Bouvrie', die is onaantastbaar. Je mag wel kiezen waar dat huisje komt te staan, in Zeeland, Limburg of Gelderland, eigenlijk is er geen keus bij. Met een beetje geluk win ik niks.

Thuis hadden wij een 'Le Klint' lamp, door mijn ouders gekocht bij de ouders van Jan des B. Niet precies die van de foto, andere voet, zelfde kap. De winkel was op de hoek van wat toen een soort pleintje was, op een andere hoek was Studio Irene, omstreeks 1950. Ik vermoed dat Jan toen al dacht: 'ik wil op de tv'.

Ik probeer een en ander terug te vinden op Google Maps, lukt niet. Streetview is schokkend: ik herken bijna niets van Bussum. Terug naar 2010: de ladegeleiders.

De kast zit in elkaar, de ladegeleiders zitten in de kast. Nu komt het moeilijkste, de laden zelf. Liefst geen millimeter te klein, zeker geen millimeter te groot. De lijm van de kast is nog niet helemaal hard, ik wacht nog even.

maandag 9 augustus 2010, 22:56 lees reacties

Wonen we hier al ruim zes jaar? Dat was voor het begin van dit weblog, dus onmogelijk te achterhalen. Maar ik vermoed dat begin 2004 Simon allerlei werkzaamheden aan ons huis heeft verricht, onder meer de restauratie van de dakkapel. Hij heeft toen een aantal enorme lijmklemmen achtergelaten. Kort daarna veranderde hij nogal grondig van carrière, waardoor hij geen belangstelling meer had voor de klemgiganten. Nu klemmen ze twee delen van het kastje!

Het frezen is klaar, het zagen is klaar en ik heb me nog niet één keer vergist, een heel vreemd gevoel. Of ik heb me wel vergist maar het nog niet gemerkt, straks blijkt natuurlijk dat de apparaten toch net niet passen...

Ik heb een rolmaat met een haakje aan het eind. Dat haakje zit een beetje los, heel functioneel, daarmee maak je het verschil tussen in- en uitwendig meten. Dat haakje is bevestigd met twee klinknagels. Als je haakt aan een plaat met een scherpe rand dan kan het gebeuren dat niet het haakje maar de klinknagel haakt. Als je dan iets meet, vervolgens op basis van die meting iets zaagt dan heb je een plaat verknoeid: 15 mm te smal.

Ik weet dat nu, door schade en schande, die fout heb ik dit keer niet gemaakt. Ik voel wel wat voor reïncarnatie, ik zou best m'n hele leven precies zo over willen doen. Met één verschil: dat ik dat van die klinknagel nog weet bij m'n wedergeboorte.

zondag 8 augustus 2010, 23:06 lees reacties

Hout frezen is leuk. Met een bovenfrees gaat dat heel snel en heel nauwkeurig. Een echte timmerman zou het ook wel met een beiteltje kunnen, maar dan was hij wel tien keer zo lang bezig. Vroeger moest 'ie wel, met dat beiteltje, omdat er geen machines waren. Nu heb ik twee schuurmachines (o nee, nog een kleintje, drie dus), vier boormachines, een cirkelzaag en een decoupeerzaag. Ja, die freesmachine zou ik bijna vergeten en dat kleine boor/frees/schuurding. Jammer dat ik maar twee handen heb.

Het moeilijkst bij frezen is het bepalen waar je moet frezen. Je hebt daarbij tal van mogelijkheden om je te vergissen. Ik heb die mogelijkheden allemaal wel eens meegemaakt, ik frees dus met grote vreeze. (Ik had me nog zo voorgenomen die woordspeling niet te maken en nou is hij er toch.) Nu gaat het, tot duseverre, goed, alle sleuven zitten op de millimeter nauwkeurig op de juiste plaats. (Tenzij ik me bij het nameten op dezelfde manier vergis als bij het frezen, ook dat heb ik ooit gedaan.)

Even, tussen de buien door, naar buiten. Eens zien wat er nog meer te koop is op huizengebied. Dat valt best tegen. Een al te saaie buurt, een al te grote afstand van AH, een veel te groot huis op een veel te klein stukje grond, wat dan ook met een plat dak. Eigenlijk zou je een klein huisje met een heel smalle diepe tuin moeten hebben, gelegen tussen twee huizen met enorm brede tuinen, vol met de fraaiste bloemen. En vol met eeuwenoude eiken, beuken en kastanjes die zo ver van jouw tuintje staan dat het blad alleen in de buurtuinen valt. Toevallig weet ik een huisje dat dit ideaal vrij goed benadert maar de eigenaar zal er wel niet uit willen. Het is ook wel iets te ver van AH...

zaterdag 7 augustus 2010, 22:58 lees reacties

Hoor de bel!
't is DHL!

De ladegeleiders zijn erg mooi, ze overtreffen mijn verwachtingen. Maar geen tijd om ze in te bouwen, we gaan naar Harderwijk. Daar is de jaarlijkse Rommelmarkt op het Kermisterrein, een markt met een klein beetje pretentie. Dus niet kramen met oneindig veel kopjes en schoteltjes, wel met bijvoorbeeld antiek gereedschap. Zelfs een kraam met digitale camera's, die heb ik nog niet eerder in zo'n aantal aangetroffen op een rommelmarkt.

Sneeuwuil heeft een nieuwe hobby: zilveren bedeltjes. Goed passend bij de ruimte in ons huis. Ze vindt er wat, maar een glazen inktvis, hoort die er wel bij? De terugweg via Suikervlied. Corry heeft daar gisteren op het terras gezeten en is toen haar wandelstok vergeten. We vinden hem, we zetten de fontein aan. Die doet het zomaar, zonder handoplegging.

Naar huis. Tijdens onze tocht was het goed weer, nu begint het te regenen. Naar de schuur, zagen, schaven, schuren, lijmen. Denken waar ik de ladegeleiders precies in moet frezen. Denken over de laden zelf, best moeilijk om ze minder dan een millimeter van elkaar te laten verschillen.

We verwachtten onze bezoekers per fiets vanuit Utrecht. Per fiets, dat klopt, maar vanaf station Ermelo. Gezien de weersomstandigheden wel verstandig. Lisa blijkt een bedeltje te bezitten dat Sneeuwuil begeert. Een zilveren schelpje, nog uit haar eigen jeugd, Lisa wil wel ruilen. Lisa heeft ook zo'n telefoon-met-GPS, ze denkt daarmee Suikervlied te kunnen vinden.

Nou maar weer eens kijken of de lijm droog is...

vrijdag 6 augustus 2010, 23:06 lees reacties

Van Paderborn naar Bielefeld, dan naar Köln. Daar waren de ladengeleiders om 01:30 volgens de Track & Trace van DHL. 'Die Sendung wird ins Zielland transportiert', is het laatste bericht. De Nederlandse DHL computer kent de Duitse code niet, waar zijn ze nou?

Goed dat ze er nog niet zijn, die ladegeleiders, ik moest m'n tekening nog corrigeren. Een cd-doosje is ongeveer 125x142 millimeter. Het eerste plan behelsde vakken van 130 mm. hoog. Toen gingen we de doosjes een kwartslag draaien en in laden zetten, die laden moeten dus wel 145 mm hoog worden. Een nieuwe tekening maken is wel heel gemakkelijk met de computer, vooral als je de oude nog hebt.

Van Vaals naar Ermelo, dat lukt vast niet in één dag, we gaan op pad. Eerst naar Suikervlied, we verwachten morgen Lisa met een nieuwe vriend, per fiets vanuit Utrecht. Suikervlied is in prima staat, ze kunnen komen. Verder, shoppen in het centrum, van alles. Opvallend veel parkeerruimte!

Nu AH en dan tweehonderd meter verder, Julianalaan 26. Als we nou alles bij elkaar schrapen dan zouden we net dat huis kunnen kopen. Maar dan hebben we geen cent meer om al die monsterlijke tegeltjes te vervangen. De traplift zit er al in, dat dan wel weer wel. Vooral de tuin bevalt ons goed, al staan er wat veel twijfelachtige bouwseltjes. Nou, dan AH maar.

Thuis, we zijn het er over eens, een staatslot is de enige mogelijkheid. Ik moet toch nog naar Gamma, voor deuvels, dan kan ik in het voorbijgaan wel even zo'n lot nemen. Een dame voor mij bij de lotenwinkel wint €11, met een 'straatje', ze neemt meteen een nieuw voor €30. Snel rijk worden is er niet bij, hoogstens iets langzamer arm.

donderdag 5 augustus 2010, 23:09 lees reacties

Schuren en schaven. Met twee schuurmachines en twee handschaven, maar daar wordt het niet spannender van. En verder gebeurt er niks, laten we overgaan tot trivia uit het nieuws.

Deze bijvoorbeeld: pi op 5 biljoen cijfers achter de komma. Zover weet ik π uit m'n hoofd: 3,1416, voor elk practisch doel meer dan genoeg. Deze is veel leuker. Nou we toch in Almere zijn, de straatnamen aldaar, ik wil verhuizen! Ik heb me zelf ook wel eens in π verdiept. En wel eens van Pi-dag gehoord?

Nu wil mijn laptop wel eens wat anders. Hij gaat updates installeren, de ervaring leert dat hij daar heel wat minuten voor nodig heeft. Naast de laptop is een boekenplankje met moeilijk leesbare boekjes. Moeilijk leesbaar omdat ze klemvast op dat plankje staan, zulks om te voorkomen dat de katten ze eruit gooien. De kleine katjes kruipen er wel achter, ze hebben daar een soort nest met zelfgemaakte papiersnippers. De boekjes staan daar om hun decoratieve waarde.

Het lukt me om het dunste boekje eruit te krijgen. 10x15 centimeter, schat ik, nog geen centimeter dik, verguld op snee. Het blijkt een vertaling uit 1877 van Andersen te zijn, 'Winteravond-Vertellingen'. Geen sprookjes, vertellingen, de titel klopt. Ze zijn nog steeds zeer leesbaar, iets wat echt goed is blijft bestand tegen de tand des tijds. Jammer, nou is de laptop klaar, verder tikken. Wel fijn dat ik weer kan googelen! €300?

woensdag 4 augustus 2010, 23:00 lees reacties

Mooi regenweer, zelfs met wat donder en bliksem. Ook de temperatuur is ideaal voor werk in de schuur. Zelfs zonder ladengeleiders kan ik al wat hout op maat maken en aan elkaar lijmen. Ik heb erg veel lijmklemmen, waren het er nog maar eens twee keer zoveel! En droogde die lijm maar wat sneller!

Tijdens dat drogen betreed ik de woonkamer. Daar zit Sneeuwuil tv te kijken: het Kamerdebat. Je kunt veel van Lubbers zeggen, maar z'n amusementswaarde is groter dan die van het gemiddelde Kamerlid. Dat vinden ze zelf ook, er wordt nogal eens kamerbreed gelachen.

Het debat is klaar, nou kan ik wel weer wat lijmen. Eigenlijk wil ik frezen, maar ik beheers me, wachten op de ladegeleiders! Het regent bovendien zo hard dat de schuur toch onbereikbaar is. Gelukkig is er altijd wel een computerprobleem dat nader bekeken moet worden.

Tien millimeter in de regenmeter en dat vind ik veel. Terwijl het niks is vergeleken bij de 312 mm in Pakistan. Nu is het weer droog, eens zien of de lijm dat ook is. Ja, klemmen los, de volgende lijmaktie!

dinsdag 3 augustus 2010, 23:01 lees reacties

Leuk, zo'n brief. Nog leuker zou het zijn als ze erbij schreven wanneer het Paket auf die Reise gaat. Maar we kunnen wel even gaan shoppen, zo snel zal DHL niet zijn.

Eerst Gamma, ik koop hout. Ik durf nog niet alles te zagen voordat de ladegeleiders er zijn, bij dit type moet de la niet een millimetertje te breed of te smal zijn. Lignoshop doet er wel een net tekeningetje bij, maar ik vertrouw het niet helemaal. 12,7 mm, dat is precies een halve inch. Dan zal die 45 ook wel iets inchachtigs zijn. En het tekeningetje van de lengte is me ook niet duidelijk genoeg.

Verder shoppen, de scharrelslager. Een bijzonder feit: voor het eerst sinds ongeveer een jaar nergens opgebroken wegen of mysterieuze omleidingen. De slager verwacht ons niet, toch heeft hij een doos gemalen runderhart in de diepvries staan. Terug langs AH, daar is de ideale parkeerplaats vrij, vlak voor de deur.

Weer thuis zie ik de oplossing van een laatste computerprobleem, het lijkt wel alsof vandaag alles goed gaat. Behalve dat rechtse kabinet dan...

maandag 2 augustus 2010, 23:00 lees reacties

Dat had ik niet gedacht, Praxis in Harderwijk is nog 100 meter dichterbij dan Formido in Putten. Ze hebben ook zo'n kastje met aanraakbare ladegeleidervoorbeelden, iets meer dan bij Formido. Er is bij de voorbeelden wel iets bruikbaars maar het bijbehorende vak is leeg. De bijbehorende prijs is als bij Formido: veel te hoog.

Iets verder in Harderwijk, bij de haven, is Karwei. Dit deel van de haven is leuk, daar liggen de botters. Over de voetgangersbrug, naast de palingrokerij: Karwei. Die winkel maakt altijd een wat rommelige indruk en dat is 'ie ook: rommelig. Ze hebben vier voorbeeldlaatjes waarvan er een spontaan uit elkaar valt. En ze hebben geen volledig uittrekbare geleiders. Ik geef het op.

Ik geef het nog niet helemaal op, ik kom langs de Harderwijkse kringloper. Daar vind ik in de rommelbak een onderdeel van een ladegeleider, ik zoek dus op de goede plaats! Maar meer is er niet te vinden.

Het regende net voor ik wegging, daarom nam ik de kortste weg. Langs de N303, niet ideaal. Het lijkt droog te blijven, een kleine omweg is wel veel leuker. Thuis, nu begint het flink te regenen! Het opperwezen is het wel eens met mijn fietstochten maar ladegeleiders vindt hij onzin.

Ik ga bij het eerder gevonden adres in Duitsland vier paar ladegeleiders bestellen. Zelfs met de transportkosten erbij is dat de helft goedkoper. Een nog groter voordeel is dat ik daar krijgen kan wat ik hebben wil.

Betalen met PayPal, dat deed ik al vaker, maar hoe deed ik dat? Even graven in de archieven, ja, een wat ongebruikelijk e-mail adres, met een heel gebruikelijk wachtwoord, het lukt. Nu ga ik zitten wachten op de meneer van DHL...

zondag 1 augustus 2010, 23:02 lees reacties

Even een panorama. Augustus begint, iedereen is met vacantie. De hele straat staat elke zondag vol met auto's van parkerende kerkgangers, vandaag niet. Je zou denken dat ze allemaal in het bos zitten, maar nee. Dat panorama, de horizon is ongeveer 200 meter ver, lagere groeisels in een beukenbos. Een cirkel met een doorsnede van 400 meter heeft een omtrek van meer dan een kilometer, geen mens te zien.

Wat dichter bij Het Boshuis, iets meer drukte. Op de verharde fietspaden ook wel wat volk, maar zelfs bij de schaapskooi is het niet druk. Om de kampeerterreinen lopen voornamelijk hondenuitlaters, de bijbehorende parkeerterreinen zijn afgestampt vol. De kampeerders zelf zullen wel allemaal in hun caravan zitten, dat onttrekt zich aan mijn waarneming.

Bij het vennetje rechts en een heel eind verder schuin links, daar stonden altijd bijenkasten. Dit jaar zijn ze er niet. Verdwijnziekte (8000 hits bij Google) ?

Nee, ze zijn er nog, alleen staan de kasten ergens anders. Geen erg scherpe foto, uitsnede van iets veel groters, ik durfde niet dichterbij te komen. Maar dat ze (nog) niet verdwenen zijn is wel duidelijk.

In het bos raak ik de weg kwijt. De zon is onzichtbaar, geen idee van oost of west. Paden die je het ene jaar goed kent zijn het andere jaar weer heel anders. Een stuk bos is gekapt, of een kaalslag is weer begroeid. Er zijn rechte paden die uiteindelijk bij een herkenbare bosrand uitkomen maar ik neem juist de kromme. En als er heel in de verte toch een mens zichtbaar wordt neem ik blindelings de eerste zijweg.

Ha, een kastje! Het heeft iets te maken met het meten van de verzuring van het bos. Dat had het in elk geval, het lijkt niet meer in functie. Men is er achter dat het met die verzuring wel meevalt. Maar ik weet aan welk pad het kastje staat, een bruikbaar baken. Zo kom ik toch nog thuis!

nog even naar juli?