naar juni '09

zondag 31 mei 2009, 23:13 lees reacties

Na de winter is er van mijn conditie niet veel meer over, maar dit jaar duurt 'na de winter' wel wat lang. Een rondje van dertig, als ik een heel goede dag heb veertig, maar veel vaker haal ik maar net de twintig kilometer. Met al die noord-oostenwind was ik al een paar keer op weg naar Elburg, maar gaf ik het in Hierden al weer op.

Vandaag moet het er toch eens van komen. De kortste weg is het fietspad langs de oude Zuiderzeestraatweg. Ruim zestig jaar geleden maakte ons hele gezin een tochtje van Naarden naar oom Wim Muller in Zwolle. We moeten toen diezelfde weg genomen hebben, de A28 was er nog lang niet. Ik herinner me van de hele tocht alleen maar de brug over de IJssel...

In Nunspeet is al lange tijd een Nestlé fabriek. Die was bijna onzichtbaar door heel veel grote bomen, die zijn verdwenen, geen vooruitgang. Formido is ook verdwenen, dat zal wel komen door de vestiging van Praxis er vlakbij.
In Doornspijk is de smederij verdwenen. Ik wilde daar raamgewichten aanschaffen, maar die hadden ze niet. Ze waren wel bereid mij een oven ter beschikking te stellen zodat ik zelf lood kon smelten. Dat is niet doorgegaan, ik heb toen iets met veren gedaan. (Ik had het schuifraam in de Bas Backerlaan gangbaar gemaakt. Vanwege het dubbele glas waren de raamgewichten te licht.)

Elburg is nog Elburg. Het hele centrum is nu voetgangersgebied. Een bord meldt dat fietsen er wel in mogen maar snorfietsen niet. Fietsen dus, naar de Bas Backerlaan.

We hebben een enorm zonnescherm gekregen, en een straatdeur in de schuur. Dat laatste vind ik wel een goed idee. Achter de schuur heeft het hoekhuis een nieuwe bestemming: Sjoel Elburg, interessant, maar ik heb geen tijd wat goed uitkomt, ze zijn gesloten.
Naar het centraalste centrum, nogal een erge toeristenkermis. Gauw een zijstraatje:

Rechts, niet de eerste struik maar de laatste, voorbij de straatlantaren, dat is 'm, de Amerikaanse Sering. Maar waarom bloeit 'ie niet? Op de foto slecht zichtbaar, maar ik heb 'm van dichtbij bekeken, geen bloemetje te zien. Zie ook 5 mei '07, zelfde probleem.

Nu terug, de weg zo noord-westelijk mogelijk. Een erg mooie weg, grotendeels autovrij en heel veel wind mee. Breed genoeg om trage echtparen te passeren. Eigenlijk maak ik de hele tocht om die weg nog eens te kunnen nemen en om te zien hoe het nou echt zit met mijn conditie.

Nou, dat valt mee. Maar het helpt 10% dat ik een korte broek aan mag. En nog eens 20% omdat ik de banden eens lekker hard heb opgepompt. 30% erbij, 40km+30%=52, de hele tocht is 56 kilometer, dus nog 10% vanwege het seizoen. Kortom, niets aan de hand! (Ik heb Mijn fiets heeft dikke banden, twee keer zo dik als 'gewoon', dus ook twee keer zoveel poreus oppervlak. Maar vier keer zoveel lucht er in, ze lopen dus half zo snel leeg. Dat gaat zo langzaam dat je het veel te laat merkt.)

zaterdag 30 mei 2009, 23:02 lees reacties

Een zware dag, qua weblog dan. Hoe kan ik nou een pakkende tekst schrijven als er niets gebeurt? De aankoop van passepartout karton in de schilderwinkel, pal naast Gamma, wie, behalve Sneeuwuil, kan dat nou wat schelen? Vervolgens, bij Gamma, de aankoop van twee latten om lijstjes van te maken, ook al niet schokkend genoeg.

Die eeuwige schuuropruiming, tot het daar te warm werd. (De deur en de ramen moeten dicht omdat anders de katten gaan helpen.)

Later, een beetje technisch gepruts aan dit log, 100% onzichtbaar. En een rare zin in het gisterlog gecorrigeerd. (Ik heb ontdekt ik helemaal geen fietsaanhanger nodig) En gele Canon-inkt, laat ik toch de gele inkt niet vergeten! Die dus ook nog gekocht. Het wordt niks met mij, gelukkig beleeft Sneeuwuil wel wat.

We zitten op de bank, een beetje voor ons uit te staren. Plotseling rent Sneeuwuil met haar camera naar buiten. Er passeert een oma met een kleinkind op een driewielertje. Het kleinkind valt op de poes van Petronella:

Oma woont om de hoek, Sneeuwuil drukt de foto af, ik mag de foto bij oma in de bus stoppen. Beleef ik toch ook nog wat!

vrijdag 29 mei 2009, 23:21 lees reacties

Dat aanhangsel is niet z'n staart. Er woont een herderloze kudde op het Cyriasse Veld, meestal in de buurt van het fietspad. Soms zijn ze niet te zien, soms zijn het opeens koeien. Er zijn er nog wat met deze haardracht, maar die hierboven is de mooiste. Hieronder familieleden die de schaduw opzoeken, ook die mogen wel eens naar de kapper.

Het schaap van de eerste foto kwam op mij af om geaaid te worden. Toen kon ik goed zijn dattie echt ook nog een kort staartje heeft. Hij zei dat die rare vacht hem niets kon schelen.

Ik heb ontdekt dat ik helemaal geen fietsaanhanger nodig heb. Deze foto rechts heb ik gepikt uit een erg mooie serie.

Geen spannende avonturen? Nee. Geen belangwekkende mensen gesproken? Nee. Nog wat schuur opgeruimd maar dat onderwerp wordt wat al te saai. De tabs van de Bontgoedsite wat mooier gemaakt. Best veel werk maar ik ben bang dat niemand het verschil ziet.
O ja, nog wel een aardig huis gezien. Vooral het hek om de tuin is erg mooi: moeilijk katbeklimbaar. Dat kan je op de foto's goed zien. Binnen zal het wel afschuwelijk zijn, daarvan is niet 1 foto...

donderdag 28 mei 2009, 23:08 lees reacties

Een tocht naar Pearle, Sneeuwuil wil een nieuwe bril. Pearle, althans de computer van Pearle, kent haar nog, wij kennen opticien Marco nog. We zoeken eerst een montuurtje, nog steeds de ideale manier om extreem veel geld voor wat ijzerdraad te vragen. Sneeuwuil zet een aantal voorbeeldbrillen op, die hebben het nadeel dat er vensterglas in zit waardoor ze niets ziet in de spiegel.

Ik maak twee foto's, die kan ze dan met een echte bril bekijken. Ze neemt de goedkoopste, toch nog een prijs waar je bijna een tweedehands autootje voor kan kopen. Dan gaat Marco meten, ik mag een kop koffie.

Als ik die op heb bekijk ik de zonnebrillen. Ik wil er wel een voor op de fiets, niet zozeer tegen de zon als wel tegen de insecten. Die zijn ook niet goedkoop, prijzen waar je bijna een tweedehands aanhangwagen voor kan kopen. Dan is Marco klaar, hij draagt Sneeuwuil over aan een van z'n hulpjes, mevrouw Raatknager (of zoiets, Braafdraver zou ook kunnen). Sneeuwuil zegt iets over de hoogte van haar manen wat verbijstering bij Rakna (of Bradra) veroorzaakt. Ze denkt dat Sneeuwuil zich als paard ziet, maar die bedoelt de twee halve maantjes in haar bi-focale bril.

Rakna vertelt dat je een multi-focale bril twee maanden gratis mag proberen. Als die je niet bevalt mag je terug naar bi-focus. Ooit, in Hardenberg, probeerde Sneeuwuil al zoiets, zonder succes. Rakna zegt dat er zulke technologische verbeteringen zijn, de brilsterkte verloopt niet alleen van boven naar beneden maar ook naar opzij. Sneeuwuil is overtuigd, ze wil wel. Dan komt Marco er bij, die ziet een bui hangen, hij raadt het experiment af. Bi-focus, dus.

Later, fietsweer. Ik kom twee hulpeloze oudere dames tegen. De ene lijkt op Annemarie Grewel, maar het is vrij zeker dat ze het niet is, de andere lijkt nergens op. Opvallend: ze hebben fietsen, maar geen electrische! Maar ze zoeken wel knooppunt 50, ze zijn door een wegopbreking de juiste koers kwijt. Ze hebben een vrij goede kaart van de Veluwe maar ze weten niet precies waar ze zijn, ze worden ook afgeschrikt door het bord 'doodlopende weg'. Ik kan ze op het juiste spoor zetten, ga dan verder over woeste bospaden. Na enige omzwervingen kom ik, volgens plan, op een verhard pad. Daar zie ik ze fietsen, in de richting die ik voor ze gedacht had. Mooi, nog mooier dat ze mij niet zien.

Donderdag, vaste dag voor de meisjes maar ze komen niet omdat ze vanavond meelopen in de avondvierdaagse. Reden tot veel rumoer op straat, wel lekker rustig voor ons.

woensdag 27 mei 2009, 23:15 lees reacties

Dat plaatje rechts hoort bij de tekst van gisteren, maar toen had ik het nog niet. Het is nogal matig, soms is het veel mooier....

We zoeken als waanzinnigen naar het mouwplankje. Sneeuwuil heeft een gewaad waar ze de mouwen uit wil halen. Voordat ze dat doet wil ze de mouwen strijken, vraag me niet waarom. We weten zeker dat we een mouwplankje hebben, maar waar? We besluiten een bezoek aan de Kringloper te brengen, daar is voldoende keus. Sneeuwuil vindt ook nog een lijst met ontspiegeld glas, minstens zo belangrijk!

Niet echt fietsweer, toch even naar Suikervlied. Ik wil zien of er storm, water of bliksemschade is. Die is er niet, ik ga het rondstamhuis bekijken. Huub had al aangekondigd dat dat er kwam, ik had de stapel stammen al een paar weken eerder gezien. Het is een bouwpakket, alle stammen zijn genummerd. Al die uithollingen waarmee ze op elkaar passen zijn op maat gemaakt omdat de stammen natuurlijke stammen zijn, niet allemaal even dik dus.

Heel leuk, die bouw, alles past heel netjes. Het huisje moet een bibliotheek worden. Eerst was het plan die te vestigen in de laatst overgebleven kopie van 'het kleine huisje', maar dat bleek te slecht, het moest worden afgebroken. De bedoeling is dat je de boeken die voor de oudpapiercontainer bedoeld zijn naar deze bibliotheek brengt.

Ik denk dat die stammen redelijk goed isoleren, je kan zien dat de sleuf die onderin de stammen gefreesd is iets te diep is, daar wordt glaswol in gestopt. Ik zou wel een zo gebouwd echt huis willen hebben, al te duur is het niet!

dinsdag 26 mei 2009, 23:11 lees reacties

Nog een cadeau, €5,00 van Gamma. Wel met de dubbele bodem dat ik eerst €25,00 moet uitgeven. Dat is niet zo heel moeilijk bij Gamma. Ik meldde onlangs dat je voor een snoeischaar naar de drogist moet. Dat blijkt niet helemaal waar, als je serieus knipt knakt de schaar. Een snoeischaar van Gamma, huismerk, bijna net zo duur als Gardena, twee jaar garantie, die neem ik.

Ik heb zo'n glassnijder met zes heel scherpe snijwieltjes. Als wieltje 1 niet scherp meer is kan je iets verdraaien waardoor wieltje twee in snijpositie komt. Als wieltje zes het gehad heeft moet je een nieuwe glassnijder kopen, dat moment is daar. Gamma heeft nog twee glassnijders in voorraad. De eerste in het rek heeft nog één snijwieltje, de andere vijf zijn verdwenen. Bij de tweede is het hele draaiding met alle wieltjes verdwenen, geen glassnijder dus. Wel handig, geen glassnijder jatten maar wel de snijwieltjes!

Dan maar de duurste PZ-2 bitjes. En verse accuutjes voor de camera, precies €25,27!

Ik zoek Danone Naturel Yoghurt, die schijnt te bestaan. De SuperCoop heeft een miljoen soorten yoghurt, heel weing daarvan is Naturel en niets is bovendien van Danone. Dan maar Friese Vlag.

De temperatuur van de yoghurtmachine is, sinds de laatste modificatie, precies volgens voorschrift: 40°. Er groeien geen paddo's meer, maar wel schimmels. Soms bijna geen, soms is de hele bovenlaag blauwgroen gespikkeld. Die bovenlaag kan je er afscheppen, dan is de rest OK, maar toch. Ik maak de vaten die ik gebruik zo goed mogelijk schoon, de deksels ook, helpt niet. Volgens ingewijden zou Danone de beste entyoghurt zijn, maar helaas.

Da None schijnt slecht te klinken in Amerika, waarschijnlijk daarom Dannon. (Bij Philips, omstreeks 1975, hadden we een computersysteem om machines te besturen: 'Industrial Sequence Control', ofwel ISCON. Op verzoek van de Franse Philips plakten we 'System' er achter zodat de afkorting ISCOS werd.)

Maar hoe krijg ik nou die schimmels weg? Waarschijnlijk zitten ze helemaal niet in de entyoghurt, misschien moet ik de vaten wel poetsen met bleekwater. Ik denk nu over nieuwe vaten...

maandag 25 mei 2009, 23:12 lees reacties

Wind pal oost, in het oosten is Elspeet. Richting Elspeet fietsen dus, maar dan ergens rechts, links, rechts, de Schaarweg. Komt me vagelijk bekend voor, ja, bijna drie jaar geleden, wat heb ik toch een geheugen als een ijzeren pot. Als ik de enorme mestsilo's zie weet ik het helemaal zeker. Dat doodlopende weggetje zal ik toen ook wel geprobeerd hebben maar dat herinner ik me niet.

Het loopt niet echt dood, soms is het pad wel moeilijk als pad te herkennen. Bos, hei, Speuld. Hier loopt het pad langs een oude boerderij met allemaal rare schuurtjes, wel leuk. Een paar jaar terug zijn er veel schuurtjes opgeruimd, er zijn nieuwe schuren bijgekomen en ontzettend veel lantarenpalen. Er is weiland bij, met heel veel schapen. En de zaak staat te koop.

Iris, als ik die 19,5 miljoen win, wil jij dan een boerderij met schapen in Speuld? (Die lantarenpalen haal ik wel weg)(en die rustieke wagentjes)(en die bakstenen vloer)

Verder, wei, bos, hei, even kijken hoe het met de eendjes gaat.

Dat mens let helemaal niet op, nou zijn er nog maar zeven kleine eendjes (niet allemaal op de foto). De heren zijn weer weg, maar vijf kleine eendjes dus ook. Gelukkig maar, als ze alle twaalf bleven leven zou de eendenpopulatie zich elk jaar verzesvoudigen. In tien jaar had je dan 6x6x6x6x6x6x6x6x6x6=60466176 eenden. Als je vier eenden op een vierkante meter zet dan is dat 60466176/(4*1000000)=15 vierkante kilometer eend. In het elfde jaar 90 km², enzovoorts. Heel Nederland is ruim 41000 km², dus in 2024 zou het hele land met eenden overdekt zijn. En nog wat méér dan vier per m²...

zondag 24 mei 2009, 23:11 lees reacties

Meestal is het de catflap die versplinterd wordt. Nu is het de apart scharnierende rand die in drie stukken is. De rand moet voor de broodnodige tochtdichtheid zorgen, heel urgent is de reparatie dus niet. Maar de openstaande deur is in de zon, best een leuk werkje. Als je het poortje van dichtbij bekijkt is het altijd ongelofelijk smerig. Om de rand weer te kunnen aanbrengen moet ik toch de hele zaak demonteren, ik kan alles lekker onder de kraan houden, Noeschka helpt.

Ik maak spalken van ijzerdraad, plak dan de stukken rand en de spalken allemaal aan elkaar met secondenlijm. Een heerlijk klungelwerkje.

Verder lees ik twee boeken, allebei zeer de moeite waard ('Musicofilia' van Oliver Sachs en 'Taal is zeg maar echt mijn ding' van Paulien Cornelisse. Het eerste is heel interessant, het tweede is erg leuk.) Ik leer ook nog wat duits:

Er zal wel een Chinees die denkt dat 'dutch' en 'deutsch' hetzelfde is met dat Google vertaalding bezig geweest zijn. Deze mail is er eentje van wel 100 duitsachtigen die ik de laatste tijd kreeg. Hee, nou komt er eentje in het italiaans...

Sneeuwuil en ik hebben, voor elkaar, de ideale verjaarscadeaus bedacht. Ik wil er helemaal geen, maar ik moet, daarom zei ik: staatslot. Dat wil Sneeuwuil nu ook, volgende maand, staatslot. Rik suggereerde al dat ik mijn lot als het weer eens niks opleverde wel aan Sneeuwuil kon geven. Maar de kans dat een eindcijfer wint is vrij groot, dan zou ze toch merken dat er gezwendeld is.

Het gevaar van een staatslot is dat je wint, in dit geval 19,5 miljoen. Dan wil je verhuizen en dat is een enorm gedoe. We hebben al even op Funda gekeken, eigenlijk is er niet één leuk huis te koop in Ermelo. En als je een paar ton wint kan je niet verhuizen en dan moet je iets verstandigs met dat geld doen. Het beste is natuurlijk om duizend € te winnen en dat dan aan leuke apparaatjes verspillen.

N+R+O+R komen afscheid nemen. Rakker krijgt z'n derde portie runderhart, de katten zullen drie dagen op houtjes moeten bijten. Daarna fiets ik nog een rondje, ik zoek een klein huisje op een groot stuk grond, met bomen er omheen, midden in Ermelo. Is er niet. Gelukkig.

zaterdag 23 mei 2009, 23:28 lees reacties

Vroeg op pad: naar Rehoboth! Daar wordt handel gedreven voor goede doelen, het krantje meldde ook een afdeling vlooien. We zijn er om 10:00, we zijn om 10:10 al weer klaar. Christelijke vlooien, dat is niks. (Hoewel, de kerk er tegenover, daarvan herinneren we ons een heel goede vlooienmarkt. Goed in de gaten houden wanneer die losbarst!)

We worden met cadeaus overstroomd. Dankzij de kredietcrisis besluit de Belastindienst ons aanzienlijke bedragen, in drie afleveringen, terug te geven!

Later. Ik was op 9 mei naar de Ermelose molen, ter gelegenheid van de molendag. Door de enorme drukte had ik gauw gezien dat ik dat beter niet had kunnen doen. Vandaag nog eens naar de molen, nu zijn er twee probemen. Ten eerste is er bijna geen wind, de molen wil wel draaien maar niet malen. Ten tweede ben ik nu de enige bezoeker, ik wordt besprongen door drie molenaars die mij alles over de molen willen vertellen. Ik weet nu hoe een pelmolen werkt en hoe het kaf van het koren gescheiden wordt.

Ik merk op dat de Garderense molen geen pelwerk heeft, nu nemen ze me helemaal serieus. Eén van de drie begint omstandig uit te leggen waar je in die molen de balken kunt vinden die ooit een essentieel onderdeel van het pelwerk waren. Nu zijn ze klaar met mij, maar er komt een heel oud vierde molenaartje bij. "O, jij weet alles van Garderen!" , met deze woorden trekken de drie zich terug, mij aan de vierde overlatende. Hij blijkt nog net niet helemaal dement, hij weet erg veel van molens, waar hij zeer onsamenhangend over vertelt. Het enige wat mij bijblijft is dat de kap draait op reuzel.

Toch is het leuk, hi-tech helemaal van hout.

Opeens is het feest, N+R+O+R komen, even later gevolgd door I+A en tenslotte L, op de motor. Iris draagt Crocs met hoge hakken, Rik discussieert met Leonard over motoren en gitaren, Rik discusieert met Auke over Obama, Auke praat over de zondeval, Sneeuwuil, Iris en Olle doen een kattenkwartet, ik bekijk en beluister alles heel tevreden. N+R+O+R gaan in hun huisje eten, wij bestellen pizza's.

Als je ooit in Ermelo komt, neem dan geen pizza van 'Italia', ze zijn nauwelijks eetbaar. Wel lekker vlug klaar, en Auke houdt vol dat zijn pizza ok is. Bij de koffie bekijken we een brok silicium. I+A vertrekken, L vertrekt na een studie van de regenradar, we verwachten dat hij Amsterdam wel droog bereikt. The end of a perfect day, even afgezien van Rehoboth en de pizze.

wind uit zuid-west...

Nog een cadeau: Simon stuurt een filmpje!

vrijdag 22 mei 2009, 23:01 lees reacties

Ik droomde dat iemand vergeten had de schuur af te sluiten. Toen ik dat ontdekte, de volgende morgen, was mijn fiets verdwenen, en al het gereedschap en beide kliko's. Alleen de troep die ik nog niet opgeruimd had was er nog. De schuur was erg mooi, wel vijf meter hoog met gothische ramen.
Werkelijkheid: de sleutel van de schuurdeur zit dag en nacht in het slot, we sluiten de deur alleen om de katten tegen te houden. Sinds Rozepoot verhuisd is zal de deurmagneet wel sterk genoeg zijn om de deur dicht te houden, die sleutel kan dus ook wel weg. En de hoogte? 2,5 aflopend naar 2,0 meter...

Ik wilde op 3 mei iets zeggen over de 100ste geboortedag van mijn vader. Net op tijd kwam ik er achter dat ik een jaar te laat was:

Dries is nu vier jaar + 1 dag. Ikzelf ben een minder dan zesmaands kindje, als ik goed gerekend heb, zeker voor die tijd een medisch wonder.

En ook vandaag is er iemand jarig.
En, helemaal vergeten, 11 mei: Bereklauw, 18 mei: Dromdrosje, 20 mei: Anemoon en Al Poontah...

Kennen jullie het nieuwe zoekprogramma Wolfram|Alpha? Je kunt vragen stellen, daar krijg je vaak een zinvol antwoord op. Zie het verschil tussen Ermelo en Ermelo bijvoorbeeld. O ja, vijf-en-een-halve maand, dus.

Nog meer kieswijzers! Deze zegt, voor mij, SP. En dan nog deze.

Noëlle+Rik+olle+Rakker arriveren. De rexen vinden Rakker leuk, na enig tijd laten ook Dromdrosje en Anemoon zich zien. De mensen discussiëren over Crocs en Plakkies. N+R+O zitten dit weekeinde in Suikervlied.

donderdag 21 mei 2009, 23:30 lees reacties

Een reisje naar Amsterdam-Noord, de vierde verjaardag van Dries. Sneeuwuil verwacht rampen onderweg, ze wil daarom een huissleutel ergens verstoppen. Als één van ons na die ramp nog kan telefoneren dan moet die een buur zien te vinden die de katten eten wil geven. Een tegenoverliggende buurvrouw is in zicht, die wil wel op de sleutel passen.

Veel lange files uit Amsterdam, niet er heen. We zijn veel vroeger dan de andere genodigden waardoor we de gelegenheid krijgen Dries en Jules goed te bestuderen. Sneeuwuil heeft de vaker genoemde koffertjes gevuld met haar smurfenverzameling, dat valt goed in de smaak bij Dries. Het kost enige moeite een en ander buiten het bereik van Jules te houden.

Jules is een heel leuk ventje. Hij kruipt niet maar hij schuift redelijk snel op z'n achterste over het linoleum. Hij wil wel bij mij op schoot, bekijkt me heel lang heel ernstig. Hij lijkt me wel acceptabel te vinden maar lachen doet hij pas als ik hem op de grond zet.

Hier zien we Jules die een filmpje bekijkt met Dries in de hoofdrol, enkele minuten eerder door Simon opgenomen. Simon heeft een HD-TV en een fotocamera die HD-TV filmpjes maakt. Het resultaat is zo mooi dat we niet de moeite nemen om zelf op straat te gaan kijken hoe Dries fietst op z'n nieuwe fiets. Meer foto's: klik!

Yvonne komt met een reeks boeken, de meesten voor Dries maar eentje voor Sneeuwuil. Leonard komt, zoals je kunt verwachten, met een reeks autootjes. Dan de ouders van Joke met een leuk houten werkbankje. Wij vinden het tijd om te vertrekken, we missen daardoor Iris die ook nog verwacht wordt.

Terug wil ik door de polder om mogelijke files te vermijden. Tomtom wil ons langs de kortste weg naar Ermelo sturen maar ik neem de afslag Almere. Daarna probeer ik de weg naar Nijkerk te vinden, dat deed ik wel eerder. Ik laat me verwarren door Tomtom die terug wil naar de A1, maak daardoor een enorme omweg, geheel zonder files, zelfs nauwelijks ander verkeer.

Weer in Ermelo, Sneeuwuil wil haar sleutel terug. Er blijkt zojuist een kleine burenruzie gaande, de sleutelbewaarster heeft een conflict met een overbuur. Ze wil ons heel graag binnen nodigen om alles over dit conflict uit de doeken te doen. Ga er even voor zitten.

De sleutelbewaarster, wij noemen haar S, woont niet in het pand waar we op bezoek zijn. Daar woont haar blinde zuster die we B zullen noemen. B heeft een begane grond flat met een slaapkamer die grenst aan een tweetal parkeerplaatsen. De overbuur, bekend als O, parkeerde daar z'n diesel. Die liet hij in de winter wel eens een minuut of tien warmdraaien waardoor dieseldampen de slaapkamer van B binnendrongen. Aangezien B ook nog asthmatisch is, geen lolletje. S bedacht een list: in het appartementencomplex waar B woont zitten nogal wat invaliden maar er was geen invalidenparkeerplaats. Ze ging naar de gemeente, die werkte mee, er kwam zo'n parkeerplaats. O moest nu ergens anders parkeren maar B kon ongestoord slapen, die invaliden gaan meestal niet zo vroeg op pad.

O heeft een buurman, P genaamd. P parkeerde meestal naast O, was daardoor ook enigzins gedupeerd. Dat was reden voor O en P om zich zeer onheusch te gaan gedragen tegen S. Kernwoorden: voet-tussen-de-deur, politie, hoorzitting, foto's van kinderhinder (veroorzaakt door kinderen van O en P), veel bladzijden geschrijf, nog net niet de hoge raad.

Terwijl we dit alles aanhoren wordt er gebeld. "Belletje drukken", zeggen de zusters, "niet open doen". Er wordt nog eens gebeld, en nog eens. Door het matglas in de deur zie je iets stilstaan, het lijkt bona fide gebel. Ik durf de deur wel open te doen, maar die zit op slot. S heeft haar sleutels in de deur laten zitten, de kinderen hebben hem op slot gedraaid maar ze zijn bereid de sleutels door de brievenbus te gooien. De deur gaat open, S bedankt de kinderen, wij mogen naar huis.

Simon stuurt nog een foto:

woensdag 20 mei 2009, 23:00 lees reacties

Okkie blijft het proberen. Ze klimt in het gaas, stapt dan over in de vensterbank van het bovenlicht. Onzichtbaar op de foto: horrengaas, ze zit aan de buitenkant. Ze heeft nu een probleem: ze kan er niet meer af!

Anemoon kijkt toe, die probeert het niet eens. De foto rechts is een vertikaal panorama: twee foto's aan elkaar om alles er op te krijgen. Dat kostte nog wat moeite, mijn lievelingspanoramaprogramma kent geen vertikale panorama's. Maar die gaasdeur is niet echt gebroken.

En nou weer een kievit, de layout van dit blad lijkt naar niks.

Verder met het opruimen van de schuur. Naarmate ik dieper doordring wordt de vloer steeds vochtiger, alles is lekker aan het schimmelen. In de verste hoek is een afgesloten schoorsteengat, als ik dat nou eens open maak ter bevordering van de ventilatie? Moet er wel een kap op, anders wordt het nog natter in de schuur.

Fietstijd. Door het boerenland richting Nijkerk, dan met de wind mee terug over de dijk langs het Nuldernauw. Daar zijn altijd wel vogels, nu zijn er heel veel. Maar nog heel veel meer zijn de muggen, precies boven de dijk in grote wolken. Wind mee, de wolk waait net zo snel als de fietser, als je even stopt verdwijnt de wolk. Als je verder rijdt zit je toch weer snel in de volgende wolk.

Je wordt ook belaagd door kieviten, dat is wel leuk. Ze zijn te snel voor een behoorlijke (zie boven) foto, gelukkig zijn er ook wat tragere dieren. Zwarthalsganzen, als ze mogelijk anders genoemd worden dan is dat een vergissing.

Dat weiland is van Natuurmonumenten, de vogels lijken dat te weten.

Weer thuis, de meisjes komen. Vandaag, omdat we op hun reguliere donderdag elders vertoeven. Ze hebben dozen nodig, we hebben geen dozen, ze gaan met Sneeuwuil naar Lidl en komen terug met een uitgelezen collectie dozen. Doel: het bouwen van een kattenflat.

Sneeuwuil maakte foto's, klik voor een vergroting!

dinsdag 19 mei 2009, 23:06 lees reacties

Een prachtige dag, de grijze kliko mag! Toch niet verder met de schuur, er moet van alles gekocht worden. Sneeuwuil bijvoorbeeld, die koopt dertig petunia's en nog drie gele weet-ik-vele. Daarna plant ze dit drieëndertigtal met zeer grote snelheid. Ik mag de planten voor het planten in een bak water doen, ik kan haar maar nauwelijks bijhouden.

Dan stuurt Miranda foto's die ik op haar site moet zetten. Ze stuurt ze in een raar soort album, het kost enige moeite om daar de foto's uit te peuteren. Opeens is het 12:45, volgens Sneeuwuil het ideale moment om naar AH te gaan qua parkeermogelijkheden.

Blijkt te kloppen, van dat parkeren. We kopen weer van alles, dan naar huis om nog even de laatste hand aan Miranda te leggen. Miranda heeft allerlei ernstige kwalen, ze heeft bovendien weinig geslapen de laatste week, ze maakt waarschijnlijk daardoor veel tikfouten. Die corrigeer ik stilzwijgend. Eén van de nieuwe poesjes heet Wiese, dat zal wel Wiesje moeten zijn, Miranda heeft een grote voorkeur voor niet-hippe namen.

Klaar met Miranda, ik fiets naar Harderwijk. In de Hortus, althans het bijbehorende gebouw, is een tentoonstelling over zonneenergie, dat moet ik zien. Een vriendelijk allochtoon mannetje wijst daar de weg. Hij heeft het niet druk, ik ben de enige bezoeker. Ik bekijk alles, verzamel wat folders, laat me dan nog alle soorten lampen door het allochtone mannetje demonstreren. LED lampen, dat moeten we hebben! Zonnepanelen en een zonneboiler, ook leuk, maar wel veel gedoe.

Een van de voordelen van tegen de wind in starten met je fietstocht is dat je een bui ziet aankomen. Als je dan omkeert kun je hem meestal voorblijven. Een van de nadelen van die richting is dat je niet altijd in Harderwijk komt. Tijdens de terugtocht komt er een buitengewoon donkere wolk op mij af en ik op hem. Hij dreigt niet alleen maar doet het ook: druppelen. Na een tijdje zijn er zoveel druppels dat het de moeite loont onder een boom te gaan schuilen. Die boom is niet helemaal waterdicht maar ik heb een plastic regenjasje dat ik nu maar eens aantrek.

Als ik verder fiets houdt de regen al weer op. Nu krijg ik het zo warm in dat plastic dat ik zelf begin te regenen. Omdat het Hanengewei al zichtbaar is aan de horizon laat ik dat maar zo. Weer thuis, Sneeuwuil heeft gecommuniceerd met Miranda, Wiese moet 't zijn! Wie heet er nou Wiese, toch maar als de bliksem corrigeren...

maandag 18 mei 2009, 23:17 lees reacties

• Kan je een vierkant verdelen in kleinere vierkanten?
• Ja, makkelijk, een lijntje van boven naar beneden en eentje van links naar rechts. Als die lijntjes precies in het midden zitten heb je vier dezelfde vierkanten. Stomme vraag, overigens.
• Maar als die vierkanten nou allemaal anders moeten zijn?
• Nee, dan kan het niet. Of misschien, nou ik er even over denk, toch wel. Maar waarom zou je dat willen?
• Nou ja, zomaar.
• Stomme vraag dus, zoals ik al zei.
• Ja, eigenlijk wel...

Ik kwam op de een-of-andere manier terecht bij Kennislink. Weet niet meer waarom, maar via de link 'wiskunde' kwam ik hier terecht, met deze oplossing:

Dat vind ik nou wel weer leuk, de oplossing lijkt beter dan hij is. (Er staan ook een aantal goede oplossingen in dat verhaal.) Wat ik mij afvraag is wat mensen bezielt om hier meer dan vijf minuten over na te denken. Ene Duijvestijn is zo'n zestien jaar met die vraag bezig geweest. Het houdt je van de straat, maar heeft het enig praktisch nut? Als je dat verhaal bij Kennislink bekeken hebt, helemaal aan het eind een plaatje van een kast die zo is ingedeeld. Erg mooi gemaakt!
Maar toch, zestien jaar...

Nee, dan dit probleem, daar denk ik al uren over.

And now for something completely different: 1Vandaag komt ook met een Kieswijzer, anders dan de andere, mijn resultaat:

Cremers=PvdA, Lemmens=Liberaal Democraten, Sprangers=Partij voor de dieren, Sargentini=Groen Links, van der Rol=Newropeans. Het wereldberoemde citaat aan het begin van deze alinea is een reactie op deze stichting. Maar wat moet ik nou met deze laatste Kieswijzer? De Dieren dan maar?

zondag 17 mei 2009, 23:06 lees reacties

We gaan even naar Suikervlied, daar staat een koffer met inhoud. Die inhoud moet in de twee koffertjes die we j.l. vrijdag kochten. Nadere berichten over die koffertjes volgen, waarschijnlijk a.s. donderdag.

Sneeuwuil vindt achter een niet zo heel oude tekening twee wel heel oude tekeningen van poezen. Die moeten mee, worden aan de collectie toegevoegd. Slecht plan, de muren van 't Hanengewei zijn vol en het valt ons juist op dat er in Suikervlied nog wel wat muurruimte is!

Het valt ons ook op dat het om Suikervlied heel erg groen is. Zorgden die acht katten nou maar eens voor zichzelf, dan konden we zelf wel eens een paar dagen daar gaan wonen.

Het goede nieuws is dat Rita nog maar twee zetels over heeft. Van 18 naar 2 in nog geen jaar, zoiets moet de PVV toch ook kunnen, van 34 naar 4 bijvoorbeeld, zo ongeveer maart 2010? (2011 bedoel ik, in 2010 kiezen we de gemeenteraad.)

De peiling is van Maurice de Hond, die vertrouw ik minder dan Marjon. Vooral sinds hij reclame maakt voor energie op basis van z'n eigen onderzoek.

Verder niets beleefd. Het opruimen van de schuur stagneert: de grijze kliko is vol. Ik had nog een alinea over Fleur Agema van de PVV maar vond 'm niet leuk genoeg, te makkelijk. Arie Slob, van de Christen Unie, wel leuk, maar die tekst is niet van mij. (Niet verder vertellen, maar ik mag Arie wel, ondanks alles.)

zaterdag 16 mei 2009, 23:09 lees reacties

Als eerste werk deze zaterdag: fietstocht naar Putten, heen door het bos. Dan aankoop van twee lijsten bij de Kringloper. Ze passen samen, met een zachte lap ertussen, op de millimeter precies in de plastic Gammatas. Terug door wei en hei, de lijsten overleven de reis zonder nieuwe beschadigingen. De tekeningen passen in de bijgeleverde passe partouts!

Vertalen, dat kan Google ook. Voorbeeld. Opmerkelijk: 'katers' is de ene keer 'males' en even later 'hangover'. Hoe zou die keus gemaakt worden? Schrikdraad is een moeilijk woord. Naar het frans is ook de moeite waard wat poezen en katers betreft. Chinees werkt alleen als je bladerprogramma dat kent, ik heb het mijn computer even geleerd, zie plaatje. Toch niet slecht voor een gratis dienst!

Verder met het opruimen van de schuur. Kiezen tussen bewaren of weggooien wordt mede bepaald door de ruimte in de grijze kliko...

En dan nog dit:

• www.kieskompas.nl Deed ik op 24 april, klik voor mijn resultaat van toen.
• www.stemwijzer.nl Ook op 24 april, klik voor mijn resultaat van toen.
• www.verkiezingskijker.nl
• www.groenestemwijzer.nl Klik voor mijn (niet verrassende) resultaat.
• www.wereldstemwijzer.nl Klik voor mijn resultaat, niet precies hetzelfde als de gewone Stemwijzer.
• www.ikkieswijzer.nl de bron van bovenstaande links.

nou, geen PVV dus...

vrijdag 15 mei 2009, 23:17 lees reacties

Eindelijk het ideale weer voor in de schuur. Er ligt allerlei waardevols bedekt met een dikke laag, ja wat voor laag eigenlijk? Een mengsel van zaagsel, schuurstof en spinnewebben, nog opgevrolijkt door wat mespuntjes toegevoegd door de haakse slijper, steenstof dus. Dankzij de spinnewebben veeg je dat niet zo maar weg, je moet echt poetsen.

Ik vind dingen terug die ik al vijf jaar kwijt was. Ik vind ook dingen terug die ik beter kwijt kan zijn, kromme spijkers, zwaar verroeste bouten en moeren, snippers metaalafval en gebruiksaanwijzingen van apparaten die al lang overleden zijn. Kortom, veel pret.

Tien dagen geleden meldde ik een mail uit Hongkong. Nu brengt de post een pakje uit die plaats. Op de douaneverklaring is een waarde van $5 ingevuld, de douane vindt het niet de moeite. De totale kosten zijn dus echt €7,51 en geen €45,00!

Geen tijd om het pakje open te maken, Sneeuwuil wil een koekepan. Blokker is bezig te sluiten, ze gaan verbouwen, de andere koekepannenwinkel is net veranderd in een klerewinkel (al die tussen-ennen horen er niet volgens mijn spelling en 'klere', dat bedoel ik dus.) We besluiten naar Putten te gaan, daar is weliswaar geen Blokker maar wel de Marskramer. Eerst even Xenos, voor lijstjes, geen maten die Sneeuwuil wil. Dan Marskramer, heel dure lijstjes en heel dure koekepannen. De prijzen van die laatsten kenden we, dat is geen verrassing. Wel het feit dat de pannen aan een rek hangen wat op slot is, je kan ze niet even pakken om te zien hoe ze in de hand liggen.

Eén meisje bij de kassa, die heeft geen tijd om pannen te ontsluiten. De winkel gaat ons steeds meer tegenstaan, we gaan naar de Puttense Hema. De lijstjes van de Hema kennen we, de koekepannen gaan wel maar we vinden ze toch niet mooi genoeg. Dan, volgens plan, AH en daarna de Puttense Action. We zoeken koffertjes, we vinden drie erg mooie beren (€0,39 per stuk) en daarna ook de koffertjes. Tenslotte naar de Kringloper, daar vlakbij.

Ik zoek mooie apparaten. In de apparatenafdeling is een man heel fanatiek bezig een fritessnijder te proberen. Als hij mij ziet kijken begint hij een verhaal over de geheel metalen fritessnijder van Brabantia die zijn schoonzuster ooit had. Hij kocht er eens een voor een kwartje op een rommelmarkt maar die zat nou bij z'n inboedel waar hij nu niet bij kon. Tussendoor opmerkingen over de kwaliteit van het mechanisme, deze fritessnijder was dan wel van plastic maar de onderdelen waar het om gaat toch wel van staal. Ik zeg dat het me wel een goed ding lijkt, ik vermoed dat dat hem over de streep trekt.

Intussen heeft Sneeuwuil ook wat gevonden. Het voordeel van deze lijst is dat er twee identieke exemplaren van zijn. Het nadeel is de prijs (€5,50) en het feit dat we 'm niet erg mooi vinden. Sneeuwuil heeft haar vrienden, Jo en Max, getekend. Twee tekeningen met dezelfde maat en dezelfde stijl, daarom deze dubbele lijstwens. De foto is om de lijst aan Jo te tonen om te vragen of ze 'm wil.

Weer thuis, mail naar Jo, ja, ze wil de lijsten. Sneeuwuil belt Krinloper, reserveert lijsten. Morgen weer naar Putten?

Zou het geen goed idee zijn om een bedrijf te beginnen dat koekepannen recyclet? Die pannen zijn onverslijtbaar op één ding na: de anti-aanbaklaag. Die haal je er makkelijk uit met een schuurmachine, maar hoe krijg je een nieuwe laag er in?
Toch maar eens een businessplan maken!

donderdag 14 mei 2009, 23:23 lees reacties

Nou heb ik dinsdag wel beloofd niet meer over staar te zeuren, maar als iedereen dat wel doet dan doe ik toch even mee. Ik lees in de krant dat er 32 miljoen bespaard kan worden op staaroperaties. Dat zegt me niets, wat is het totale bedrag dat er wordt uitgegeven? Een staaroperatie kost van bijna 900 tot ruim 2500 Euri, volgens Kiesbeter. Je weet niet of de goedkopen meer klanten krijgen dan de duren, een gemiddelde prijs moet ik schatten: €1500. (Harderwijk: €1222)

Nou moet ik nog weten hoeveel operaties er worden uitgevoerd. Deze site zegt 150.000 per jaar. Die besparing van 32 miljoen bereik je dus door elke operatie voor 32000000/150000=€213 minder te doen. Eenvoudiger: operaties stoppen in alle ziekenhuizen waar de prijs boven het gemiddelde is. Dan kan ik in december gewoon naar Harderwijk!

Boodschappen bij AH, dan kom je vanzelf langs Action. Daar kennen ze mij al als big spender. Gisteren €5,56 voor 16 schuifdoosjes, nu nog 24 er bij. Een eenvoudige optelling leert dat ik er nu 40 heb. Je kunt ze van elkaar scheiden, je kunt ze ook, met tamelijk veel moeite, weer aan elkaar schuiven. Ik maak een blok van 5 hoog en 8 breed dat precies onder een plank past, het ziet er heel mooi uit. Nu al die laden nog vullen en van etiketten voorzien.

Lidl had rhododendronmest, op=op, ik nam eerder deze week een pak. Nu wil Sneeuwuil nog wel een pak. Komt goed uit, voor Lidl staat een glasbak en ik heb bij het opruimen een heleboel glazen potten over gehouden. Voor de glasbak staat vaak vlakglas, wat men niet door de ronde openingen kan krijgen. Nu staan er drie stukken ontspiegeld glas, die zijn voor mij! Maar Lidl, inderdaad, op=op. (En vlakglas màg niet in de glasbak.)

woensdag 13 mei 2009, 23:16 lees reacties

Wanneer was dat ook al weer, dat marmoleum? Hoewel het resultaat van dat gedoe oogverblindend mooi is, is de schuur dat ook. De inhoud dan, oogverblindend, maar niet mooi. Even zagen, de resten even ergens neerleggen. Een mooi stukje hout zoeken, de andere stukjes ook ergens neerleggen. Kleine ijzerwerkjes, ook daarvan een hele afvalverzameling.

Kortom, de schuur is bijna onbegaanbaar. Het was aldoor te koud om 'm op te ruimen, of het weer was te mooi om in de schuur te gaan zitten. Tot gisteren, Sneeuwuil was agrarisch bezig, ik begon met het opruimen. Het helpt al erg als je veel weggooit en voor de rest een plaats bedenkt.

Ik heb veel te veel doosjes, bakjes en potjes, allemaal met andere afmetingen. Gelukkig komt er een leuk bedrag terug van de belasting, ik ga naar Action. Vier plastic schuiflaatjes in één pak, à €1,39, ik neem vier pakken. Je kunt de omhulsels aan elkaar schuiven, zodat er een kast van 4x4 ontstaat, voor slechts €5,56. Nu de zware taak om de inhoud van de doosjes, bakjes en potjes te sorteren, alles zit door elkaar. Een mooi werkje voor als het regent!

Nu een rondje fietsen, Leuvenum, Schaapskooi. Even voorbij het Cyriassche Veld zie ik een paar, de man maakt grote zwaaibewegingen, bedoeld om mij te doen stoppen. Een paar van mijn leeftijd, ze vragen of ik hier de weg weet. Antwoord: ja. De vrouw heeft een routebeschrijving die ze begint voor te lezen maar daar kan ik geen touw aan vastknopen. De man heeft een kaart die ik ken, ik kan daar heel nauwkeurig op aanwijzen waar we zijn.

Ik zeg dat er TomToms zijn voor wandelaars, de man zegt dat hij wel drie van die dingen heeft, voor de auto, voor de fiets en voor de wandeling. Waarom neemt 'ie er niet minstens één mee? Dat wordt niet duidelijk.

De vrouw vraagt of de uitspanning de Zwarte Boer een nieuwe eigenaar heeft. Wat fijn voor die mensen dat ik alles weet! Antwoord: ja. Ze vertelt dat ze bij de vorige eigenaar geen cappucino kon krijgen. De man heeft intussen geconcludeerd dat ze terug moeten lopen, hij spoort haar aan dat te gaan doen. Gelukkig, ik mag verder!

Het voordeel van het bos is dat het er niet zo hard waait. Het voordeel van de hei is dat je de heel harde oostenwind mee hebt. Je merkt wel dat deze tocht haarfijn gepland is. Tijd voor een panoramaatje:

Achter horizon, daar ligt Schiphol, dus die strepen snap ik. Maar die dwarse, minstens vijf, is dat Rotterdam-Groningen en/of vice-versa? Zeer merkwaardig. Verder, de lange helling richting Schaapskooi, heel gemakkelijk met die harde rugwind. Nog verder, dat pad dat ik altijd neem in de hoop nog eens een zandhagedis te zien. Zo kom je vanzelf bij het vennetje van j.l. zondag. Mevouw Eend heeft herenbezoek, drie heren nog wel. Deze heer lijkt zich wel te schamen.

En de twaalf kuikens zijn er ook nog alle twaalf!

Maar geen zandhagedis...

dinsdag 12 mei 2009, 23:22 lees reacties

Precies zes weken geleden kreeg ik dat nieuwe oog. Volgens de literatuur merk je tot zes weken later verbetering van dat oog. Dat blijkt te kloppen!
Het was een dag na de operatie al heel behoorlijk, ik was wel lichtelijk bijziend. Dat werd steeds beter, nu zie ik in de verte met beide ogen vrijwel even goed, de contrasten zijn met het nieuwe oog wat beter. Dichterbij werkt mijn goedkope leesbrilletje voor beide ogen hetzelfde, namelijk uitstekend. Nu zeg ik niks meer over ogen tot de volgende operatie!

Iets heel anders dus. Citaat uit New Scientist: A new study of 3654 Vietnam War veterans finds that men with lower IQs are more likely to suffer from dozens of health problems – from hernias, to ear inflammation, to cataracts – compared with those showing greater intelligence. Cataract, moeilijk woord, was ik maar wat slimmer dan wist ik wel wat dat betekent.

Fietsaanhangers, belangstellenden kunnen via deze site zelfs een fietscaravan vinden.

Zes plaatjes zeggen meer dan 6000 woorden. Terwijl ik die grendelconstructie aan het maken was zag Anemoon nog kans om over mijn handen te springen. Ik hanteerde een fretboor, daardoor kon ik haar niet grijpen zonder haar te perforeren. En dat wil ik, ondanks alles, niet. Perforeren dus. Maar ze was wel de laatste!

Dromdrosje geeft het op.

maandag 11 mei 2009, 23:07 lees reacties

We gaan naar Action, nog meer lijstjes! Als Sneeuwuil niet tekent dan snijdt ze passe partouts of ze koopt lijstjes, ik overweeg haar Lijster te gaan noemen.

Na Action even naar Gamma, nog twee latten. Nu kan ik precies gaan opschrijven hoe geweldig handig ik dat gaasraam in een gaasdeur veranderde maar de foto zegt meer dan 1000 woorden. Nou nog twee scharnierpunten, ik heb ze wel bedacht maar nog niet gemaakt. De test met de acht katten moet dus nog gedaan worden. Als ze hier omheen komen dan is dat dankzij hun paranormale vermogens, dan geef ik het op.

Het was wel erg mooi weer om naar het zuid-westen te fietsen, maar hoe kom je weer terug? Dagenlang wachten tot de wind gedraaid is in Nieuwegein lijkt me niks, ik ga fijn die scharnierpunten doen!
(Veel later, de scharnierpunten zijn klaar. Maar nou bedenk ik dat ik ze eigenlijk een beetje anders wil hebben, de scharnierpunten zijn nog niet klaar. Dweiltje kijkt oplettend toe, die staat al een inbraak te plannen.)

Er is bijna geen plaats meer voor al die kunst. Deze Bereklauw was al eerder te zien, maar nu is hij ingelijst met een vers gesneden passe partout, zie detailfoto rechts. Hij hangt zo ver naar links omdat er rechts nog een maximum aantal dieren naast moet kunnen. En jarig, dat is hij ook, Bereklauw, vijf.

Sneeuwuil heeft twee oogjes in de achterkant van de Berelijst geschroefd, met daartussen een touwtje. De gaten voor die oogjes was ze aan het voorboren met een wat te dik en te bot fretboortje. Ik bood haar een van mijn fretboortjes aan, iets dunner maar niet veel scherper, toch lukte het.
Eigenlijk zijn ze best handig, fretboortjes. Ik besluit om naar de echte ijzerwinkel, hier om de hoek, te gaan en twee sets fretboren te kopen. Drie stuks voor €4,95, niet erg goedkoop maar ze zien er erg scherp uit, ik neem ze. Zo'n echte ijzerwinkel is toch wel een verademing als je veel bij Gamma bent geweest...

zondag 10 mei 2009, 23:06 lees reacties

We willen naar de vlooienmarkt in Apeldoorn. De makkelijkste weg is via de Ring, de kortste is dwars door het centrum. In beide gevallen is de Naald niet te vermijden. Het valt mee, weinig ramptoeristen.

Sneeuwuil koopt lijstjes (ons hoofddoel, wel met 'gewoon' glas), iets kledingachtigs, twee giraffen, twee houten poezen en een handleeuw. De terugweg, weer langs de Naald, nu zien we het veld er tegenover, dat met al die bloemen. Sneeuwuil ergert zich altijd aan mensen die in zo'n geval de bloemen in het plastic laten zitten. De gedachte van de gevers zal wel zijn dat de ontvanger de bloemen moet uitpakken maar dat zie je een grasveld niet gauw doen. We waren daarom blij met de vrouw die we op de tv zagen, ze ging meerdere malen per dag de verpakkingen verwijderen.

Weer thuis. Ik ga de houten poezen en de leeuw aan onze verzameling in Suikervlied toevoegen.

Hier zien wij links een soortement haas, in het midden een pinguïn, beiden geoogst op Koninginnedag. Rechts de genoemde leeuw. De andere twee zijn Lamsie en Vossie die al zo'n vijfendertig jaar in ons midden zijn. De houten poezen staan ergens anders, kom maar kijken.

Terug, nog even over de hei. Daar kom ik een eend met twaalf kuikens tegen.

Ik ken die eend wel, ik zag haar wel vaker. Het is ook niet midden op de hei maar bij het enige vennetje in de wijde omgeving, een plasje van ongeveer dertig meter volgens Google Maps. Vorige week zwom het eendje in haar eentje in het vennetje, een nest zag ik toen niet. Ook geen meneer Eend, maar die moet toch even langs geweest zijn.

Weer thuis, ik ga dit tikken. Mooi weer, tijd voor het gaasraam. Dat gaasraam komt in aanmerking voor de hoofdprijs bij 'Flop Van De Maand'. Okkie klimt in het gaas, steekt een poot uit naar het dwarsplankje, pakt de rand en trekt zich op. Al Poontah ziet kans om met een enorme sprong meteen op het dwarsplankje te komen. Dweiltje maakt zich zo plat dat ze zich onder de deur door kan persen. Zo wordt het toch nog gezellig.

Nu de giraffen nog even. Yvonne verzamelt giraffen, dus verzamelt Sneeuwuil ook giraffen, net als ooit de Eeken en de Nijlen. Een liggende giraf en een karikatuurgiraf, beiden aardig op weg naar levensgroot, ieder voor €1,00. Ze maakte deze foto:

Nieuws van 11 mei, laat de katten niet klikken!

Tenslotte nog een memorabel feit, een lustrum!

zaterdag 9 mei 2009, 23:24 lees reacties

Geurt Jansen schildert niet alleen je huis, hij heeft ook een verfwinkel. In die verfwinkel verkoopt hij al een aantal jaren ook van alles voor kunstschilders. Bovendien is z'n winkel op loopafstand. We gaan er heen, Sneeuwuil koopt één potlood en stelt honderd vragen. Onder meer over ontspiegeld glas. Hij heeft twee soorten: 'gewoon' (die wij heel mooi vinden) en 'museumglas' (waarbij je bijna niet ziet dat er glas voor zit, wonderbaarlijk). Het is wel duur, mede omdat hij wel eens een ruitje verknoeit, zoals hij tot mijn grote vreugde toegeeft. Het loont zeer de moeite om ontspiegeld glas te sprokkelen bij de Kringlopers!

Probeer dat maar eens, een perfecte achthoek op de straat denken. En dan precies op de hoekpunten gaan staan. Twee trommelaars, niet slecht. Zes doedelzakspelers, waarvan er eentje een constante bromtoon produceert. Een andere, of misschien is het wel dezelfde, een constante pieptoon. De rest speelt een soort van melodie. Een heel vreemde vorm van geluidshinder en je moet er nog voor oefenen ook.

De scherpe opmerker ziet linksvoor op de foto de schaduw van een molenwiek. Dat klopt, ik stond op de omloop van de Garderense molen. Ik stond daar al eens eerder, want een molen waarvan de deur openstaat, daar kan ik moeilijk langskomen. Er werd gemalen, maar dat doen ze wel vaker. Nu was het ter gelegenheid van de Molendag. Om die dag nòg leuker te maken was er die muziek, vermoed ik.

Op de heenweg zat ik even op de bank waar ik 10 april ook al zat. Er zijn in die maand heel wat groene blaadjes gegroeid. Mooi, maar zonder blaadjes is 't panorama interessanter. Mooi weer, toch is het heel rustig in het bos.

Er is een fietsroute gepland langs de molens in de buurt ter gelegenheid van de genoemde Molendag. Op de terugweg lijkt het er op dat ik een deel van die route te pakken heb, opeens heel druk met fietsers. Gauw het eerste onverharde pad, het is meteen weer doodstil.

Terug in Ermelo wil ik nog even in de Ermelose molen kijken of het maalwerk nou geïnstalleerd is. Het is er waanzinnig druk, op de eerste trap is een kind bezig met de afdaling. Dat gaat heel voorzichtig en dus heel langzaam. Er onstaat meteen een file van mensen die de trap op willen, ik zie af van dit bezoek. Volgens de molensite wordt vandaag het eerste graan gemalen, dat maalwerk zal het dus wel doen. Ik kijk nog wel eens op een andere zaterdag.

vrijdag 8 mei 2009, 23:13 lees reacties

Even iets rechtzetten, qua Al Poontah. Ik had mijn gaasraam weer geplaatst, om de maat van het broodnodige dwarsplankje te nemen. Terwijl ik een leuk plankje zocht klom Al Poontah heel handig in het gaas en wipte er overheen. Even later, nadat het dwarsplankje was aangebracht, sprong Anemoon er op, van een tuinstoel af die iets te dichtbij stond. Wat houden die katten toch veel van mij!

Was het aug '07? Even zoeken, ja, de aankoop van mijn horloge. Het loopt geweldig, geen seconde te snel of te traag, zomer- en wintertijd gaan feilloos. Tot gisteren: batterij leeg. Geen twee jaar met een batterij, toch wel redelijk. (Nu springt Al Poontah vanaf de leuning van de tuinbank!)

Horloge openmaken gaat heel gemakkelijk, maar hoe krijg je de batterij er uit? Zoeken op internet, het blijkt een belangrijk onderwerp op meerdere fora. Die discussies helpen wel, met een scherp voorwerpje aan de andere kant dan je denkt. CR1620 heet de batterij, die ook weer opzoeken, prijs tussen de €1 en €5. Misschien is het prijsverschil te vertalen in kwaliteitsverschil maar hoe onderscheidt Agfa zich van Agfa?

Sneeuwuil komt binnen, ze wil naar de passepartoutsnijderwinkel. Gaasraam weg, deur dicht, op pad. Ze koopt de snijder, een vel passepartout karton en nog wat klein spul. Dan nog even naar de Kringloper want de borrelglaasjes zijn op. Weer thuis, verder met de studie van batterijprijzen. Wel lastig, geen horloge, ik besluit om nu, tegen elke prijs, een batterij te gaan kopen. Ik begin bij Blokker.

Die heeft veel batterijen maar niet het gezochte type. Dan maar naar de Expert, die heeft 'm wel! Het enigzins dubieuze merk GP, voor de niet misse prijs van €3,95. Als deze aankoop het maar een jaar uithoudt dan kost dat wel meer dan een cent per dag...

Thuis even een topmoment. De batterij die uit het horloge kwam was van het merk Sony. GP blijkt alleen het merk van de verpakking te zijn: er in zit een echte Sony, slechts met de voltmeter te onderscheiden van de lege Sony!

Nu het plaatsen van de batterij. Binnen de horlogekast bevinden zich twee enigzins tegenstrijdige teksten. Ik kies de tekst die me het waarschijnlijkst lijkt, en ja, het horloge loopt! Nog niet gelijk, maar dat moet 'ie zelf kunnen.

Sneeuwuil is intussen bezig met het snijden van passe partouts. De eerste gaat een klein beetje fout maar ze corrigeert hem onzichtbaar, de tweede is perfect. Ik mag glaasjes snijden, dat lukt ook. Het horloge zegt intussen FRI en 5 - 8, alleen de wijzers moeten nog zo'n zeven uur verder. Vijf uur terug mag ook, dat doet 'ie.

Tenslotte verknoei ik een stuk glas maar ik krijg nog een kans, dat gaat goed. Er is nu van alles ingelijst, met passe partout en voorzien van glas. Tijd voor een volgend kunstwerk.

donderdag 7 mei 2009, 23:10 lees reacties

Ik doe de boodschappen, Sneeuwuil tekent. Ze tekent ongeveer 23 uur per dag, ze heeft net een heel goed portret van Bereklauw voltooid. Maar Bereklauw, dat is geen handel! Rechts, Marleen op de kleedjesmarkt voordat 'het nieuws' bekend was. Zal ook wel geen handel zijn...

Uitzicht uit ons raam. Boomzorg deze keer, een heer doet iets met de boom voor het huis. Het lijkt wel of hij gaatjes boort, maar bij navraag blijkt het een injectie tegen de iepenziekte te zijn. "Zoiets als de griepprik", zoals hij zelf zegt. Wist niet dat dat kon, wat is uit het raam kijken toch leerzaam!

Niet echt fietsweer, toch fiets ik een rondje. In Harderwijk naar de vaker genoemde Kreawood, even kijken wat die voor passepartoutsnijders hebben. Twee modellen, voor dezelfde prijs als wat er in Ermelo te koop is. Als je het ding ziet schat je het op €15 maar het kost vijf keer zoveel. Ik heb al in China gezocht, maar nee. (Ja, het heet echt 'mat cutter')

Opeens beter weer, ik ga m'n gaasraam eens proberen. Ik moet nog haakjes aanbrengen, de katten kijken toe. Zodra het gaas zit zoals ik het gedacht had klimt Okkie er heel rustig in en gaat op de bovenrand zitten. Al Poontah zou dat ook wel willen, maar ze waagt het niet. Er moet nog een dwarsplankje op het raam...

woensdag 6 mei 2009, 23:09 lees reacties

Uitzicht uit ons raam. Welzorg, met al die bejaarden hier wil die nog wel eens langskomen. Een fraaie bestelwagen, met schuifdeur, nu gesloten maar hij kan ook open. Muis over de foto, en je ziet hoe Welzorg denkt over euthanasie.

Weten jullie Tweety nog? Hier de briefwisseling nog eens. Tweety verwijderde de advertentie, zette hem er weer in met een adres in Uddel. Die advertentie heeft hij ook weer vervangen, hij is weer terug in Apeldoorn. In mijn laatste mail had ik gezegd dat €25 me wel aardig leek, dat vond Tweety om de een of andere reden niet netjes. Kijk nou eens naar de advertentie!

Gelukkig heb ik een heel slecht karakter, nu kan ik volop genieten van het leedvermaak.

Geen nieuws over koffieverslaving.

Als je je afvraagt wat opknapper betekent...

Genoeg trivia, nu het echte leven weer eens. Met Al Poontah en Anemoon naar Putten voor de jaarlijkse prik. Tussen Ermelo en Putten rij je door het bos, komt goed uit want het is geen fietsweer. De weg van Putten naar Voorthuizen is ook leuk, maar we slaan linksaf, naar de DA. Daar, in de wachtkamer, een mooie, grote, rustige beveiligingshond (volgens z'n auto). Dan komt er een klein, lelijk, rothondje binnen dat een enorme pestherrie maakt. De beveiligingshond trekt zich er niks van aan, maar Al Poontah en Anemoon zitten met enorme ogen zo diep mogelijk in hun kooitje.

Het hondje is aan de beurt, rust. Dan zijn wij aan de beurt, A&A zijn O.K, ze krijgen hun prik, zonder verdere avonturen mogen we weer naar huis, ruim €40 lichter. Ik tik dit terwijl Anemoon achter m'n laptop ligt te slapen alsof er niets gebeurd is. Al Poontah zit vlak voor het kattenpoortje te slapen alsof er niets gebeurd is, die krijgt straks de flap tegen d'r kop. Gebeurt er toch wat.

Lang genoeg? Ja, dat wel, maar nou nog een goeie slotzin. Was het niet Toon Hermans die een boek wou schrijven met als einde:

"In de verte blafte een hond."

maar dat rothondje is te vers. Jullie zullen het zonder pakkend slot moeten doen...

dinsdag 5 mei 2009, 23:23 lees reacties

Naar de Kringloper, Sneeuwuil wil nog meer lijstjes. Ik zoek naar een passepartoutsnijder. Een passepartout maken, zo'n lijstje voor als je lijstje te groot is, is niet eenvoudig. Je neemt karton van enkele millimeters dik. Daarin moet een gat met een rand onder 45°, en dat dan heel strak en ook in de hoekjes goed. Daar heb je iets speciaals voor nodig, een passepartoutsnijder dus. De Kringloper heeft hem niet, de schilderwinkel er héél schuin tegenover wel. €75....

Op Marktplaats staat iets, maar er hoort toch een liniaal bij? Je kan ook die passepartouts kant en klaar kopen maar ook die zijn duur. Je kunt er zelfs een cursus in volgen, in passepartout maken!

Weer naar huis, we betrappen Petronella aan het knippen aan onze Japansche Eschdoorn. Ze is bang voor eventuele luizen die deze fraaie boom op haar stoep zou kunnen achterlaten. Je weet die foto van 11 april nog wel, bij de reacties? Voor het onwaarschijnlijke geval dat je hem niet meer weet, hier heb ik er een stukje uitgeknipt.
Dat was de toestand toen. Hier rechts is de toestand nu. Er is een kat verdwenen! Volgens Petronella gebeurt er elke zat-zon nacht zoiets. Die witte gans had men ook al eens verplaatst, die heeft Petronella nu zelf geruimd. Ze is al met een klacht naar de politie geweest, maar die zeiden dat ze toch geen man in haar tuin op wacht konden zetten. Nu heeft ze een erg lelijk hekje geïmproviseerd, in de hoop dat de aanranders daar over struikelen.

Er zijn ook kleine jongetjes die belletje trekken. Petronella zegt terecht, 'belletje drukken', we zijn het er over eens dat dat wel leuk is. De jongetjes zijn altijd duidelijk hoorbaar aan het samenzweren, dan wordt het stil, daarna de bel. Maar de jongetjes die zat-zon nacht uit de kroeg komen, ze verzekert ons minstens vier keer dat ze die niet leuk vindt.

De post komt, geen brief voor ons, wel voor Petronella, wij gaan naar binnen.

Andere post, een e-mail: Your eBay item 310132209424 has been shipped. Volgens die mail doet Hong Kong Airmail er 1 tot 2 weken over om iets af te leveren. Nu begrijp ik beter dat verzenden gratis is, een postduif is sneller! (9300 km in 10 dagen, 9300/240=39 km/uur.)

Het doel van de hele China exercitie is een laptop oplap. Met als ultiem doel, via die laptop en de webcam infrarood foto's van zwijnen maken, weet u nog wel? Maar ik ben bang dat de zwijnen nu voldoende voedsel in het bos kunnen vinden. Ga dus niet vol spanning op die zwijnenfoto's zitten wachten, het zou wel eens heel lang kunnen duren.

maandag 4 mei 2009, 23:12 lees reacties

Ik dacht, Sneeuwuil reageert helemaal niet op de link naar het varkentje, zou ze hem niet gezien hebben? Eergisteren, of nog wat eerder? Ik zoek m'n weblog af, maar nergens te vinden. Ik weet al langer niet meer wat ik kort geleden deed, maar nu wordt het erger. Ik weet nu iets wel dat ik niet deed! Maar dit bedoel ik dus. Dit dier is een combinatie van twee prachtdieren: de minivarkentjes en de koeien-met-een-streep.

Dit plaatje knipte ik uit de Telegraph, een foto die ik ook zou maken als ik de kans kreeg. Om te snappen waarom moet je vertaling 1 en vertaling 2 van 'litter' kennen. (Je mag klikken, maar alleen wijzen naar die blauw onderstreepten mag ook.) Meer van dit soort teksten in de Telegraph. (Als ik daar wat over te zeggen had zou ik grappen die als grap bedoeld zijn weigeren.)
En nu ik er toch ben lees ik dit ook maar helemaal.

Nou wordt het wel eens tijd om latten te gaan halen. Via de ING naar Gamma, bij de ING is zo'n verzameling klanten dat ik afzie van dat bezoek. Bij Gamma zijn nog meer klanten, maar die staan allemaal de aangeboden waren te betasten. Ik kies vier latten, geen rij bij de kassa.

Weer thuis, even zagen, de latten passen, ik heb maar twee stukjes van drie centimeter over. Nou nog boutjes in de hoeken en wachten op warm weer.

Even naar de brievenbus, ook nog even naar de ING. De mensenmenigte aldaar is verdwenen, ik ben de enige klant (toch maar geen aandelen nemen!) Dezelfde vriendelijk meneer als vorige week kijkt op mijn rekening, ja hoor, €0,03 en €0,05! Ik ren in gestrekte draf naar huis om mijn aanmelding bij PayPal te voltooien. Dat lukt moeiteloos. Meteen maar even bestellen in China, 1 inverter à €7,51. (minus de 8 cent die ik van PayPal kreeg!) Nu afwachten, ten eerste of 'ie komt en ten tweede welke poot de douane mij uitdraait. Maar zo duur zal het niet worden.

Meteen al een mailtje uit China, de eerste regels:

Dear frabb0341, 
 
Dear Vlaued Customer,
You are the winning buyer for the item below.
Thank you for your business!

Voor een automatisch gegenereerd briefje niet geweldig. Ik hoop dat z'n spullen beter zijn...

zondag 3 mei 2009, 23:04 lees reacties

Het probleem is niet urgent, maar soms wil ik wel eens een deur openmaken. Volgend weekend zou het weer warm worden, dan dus. Bontje, links op de foto, komt dan binnen, gevolgd door Anemoon, Al Poontah, Bereklauw, Dweiltje, Okkie en Nouschka. Of Dromdrosje ergens ligt te slapen is niet geheel zeker, misschien komt die ook wel. Dat mag dus niet, meer dan nul katten.

Ik heb een paar stukken heel stevig gaas, ooit ter beschikking gekomen toen buurman Peter zijn muur bouwde. Als ik daar nou eens de randen zodanig ombuig dat er een soort buisvorm ontstaat. Dan wordt het gaas nog steviger, bovendien zijn dan alle scherpe uiteindjes onbereikbaar.

Dat doe ik, een hele worsteling. Het lukt maar het resultaat is erg scheluw. Ik duw het recht, maar dan springt het in de scheluwstand anderom. Als ik dat voor de geopende deur zet zullen de katten vrolijk dansend binnenkomen. Ik moet latten hebben, een meter of acht. De moeizaam gebogen randen knip ik, ook nogal moeizaam, af. Goed plan met één zwak punt: Gamma is gesloten...

Over Karst: stukje een, stukje twee, stukje drie, stukje vier, stukje vijf

Vrijdagavond, de tv, Sanne Wallis de Vries: "Ik dacht vanmorgen, ik heb het wel even gehad met die aanslag". Ze zegt precies wat ik denk, maar ik durf het niet te zeggen, en al helemaal niet op de tv. Maar je krijgt een enorme overdosis van nieuws, tientallen minuten over een gebeurtenis van een paar seconden. Het Journaal, Een Vandaag, Netwerk, Nova: allemaal hun eigen man of vrouw in Apeldoorn, die allemaal in hun eigen woorden hetzelfde vertellen.

Wat ik zou willen weten: dat toespraakje van de Koningin, heel goed maar als je het voor de dertigste keer hoort toch wat minder, improviseert ze dat? Of leest ze haar eigen tekst voor? Of is het iets van een tekstschrijver? Maar dat hoor je niet.
En wat je echt wil weten, alles over Karst, dat lijkt niemand te weten. Zou hij gedacht hebben dat hij CNN wilde halen met z'n zelfmoord? Dan vind ik de 'methode Herman Brood' toch sympathieker.

Zondagavond, iederéén heeft het nou wel gehad, en nou kom ik nog eens...

zaterdag 2 mei 2009, 23:26 lees reacties

Mijn geheugen is gewoon slecht, maar het is buitengewoon slecht voor de namen van planten. Tarwe en haver, die kan ik om de een of andere reden van elkaar onderscheiden, maar bijvoorbeeld die struiken die zo enorm groeien, hoe heten die nou? We zetten ze bij het kleine huisje, we hadden ze ook in de Beukendreef. En die vier van een andere soort, die we zeer onlangs in onze tuin geplant hebben, even zoeken, ja 11 april, nou weet ik het weer, heel even.

(Sinds kort krijg je bij alles wat aanklikbaar is een tekstje als je er alleen maar naar wijst!)

Ik wil schrijven over de activiteiten van Sneeuwuil vanmorgen. Mooi weer, ik scharrel een beetje buiten, er is een groeisel met erg veel dorre takken. Groeisel, de naam is iets heiligs, maar wat nou precies. Nee, geen Christusdoorn, ook geen St. Janskruid. Maar dat groeisel, even googelen op klimplanten, dat helpt! Ik vroeg om permissie om alles een halve meter boven de grond af te knippen, maar dat mocht niet. Sneeuwuil vertrouwde mij niet meer, ze ging het zelf doen. Alles wat geel is volgen tot het groen wordt en daar afknippen. Een enorm karwei, de groene kliko loopt bijna over.

Gauw fietsen, er wordt minder goed weer voorspeld maar nu is het nog OK. Ik kom bij het Veluwemeer:

Hier zie je twee Nederlandse kampeerauto's. Al die andere zijn van Duitse windsurfers. Veel NOR en VIE, het lijkt wel of ik in Hardenberg ben.

Bezoek van Geertje, het vrouwtje van Oci. Sneeuwuil vindt de pastel van Oci eigenlijk wat te klein, ze wil nu z'n kop in potlood doen. Ze heeft Geertje uitgenodigd om haar mening te geven, die komt nu met een verzameling lijstjes. Resultaat:

Laatste nieuws: niks geen potlood! Geertje gaat naar huis met het bovenstaande. Ze heeft nog zo'n lijst, daarin moet een poedel-pastel! Eindelijk loopt Sneeuwuil binnen!

En wat die struiken betreft uit de eerste alinea, ook hier kan je ze net nog zien!

vrijdag 1 mei 2009, 23:05 lees reacties

Wel eens van 4DOS gehoord? Nee? Sla dan de rest van deze alinea over! Ik ben bezig een BTM te maken om het geheugentje van mijn camera, nee, ik bedoel de geheugeninhoud, naar mijn computer te verplaatsen. Met éen knopdruk. Het is bijna perfect, nog iets verfijnen. En natuurlijk niet met 4DOS maar met Take Command, tegenwoordig gratis!

Dan komt Sneeuwuil binnen. "Wat ben je aan het doen?" Moet ik nu een cursus informatica op minstens MBO niveau gaan geven? "Gaat je niks aan", is het korte antwoord, "iets technisch", klinkt wat beter. Maar ze wil het helemaal niet weten, ze wil dat ik er mee stop en mee ga shoppen. Dat doe ik, dat werkje maak ik straks wel af.

Het autootje naar het centrum, niet zo makkelijk te parkeren, heeft men vacantie? Eerste mei, de Dag van de Arbeid, is in Duitsland een vrije dag, dat is merkbaar. Naar de Schoenenreus, daar is het heel rustig. Sneeuwuil wil schoenen, maar liever niet van plastic. Ik wil ook schoenen, die plestikke van mij beginnen tamelijk walgelijk te worden. Ik bekijk een paar paren maar zelfs nieuw zijn ze al walgelijk. Bijtijds bedenk ik dat ik nog van die fijne klompen heb!

Ook Sneeuwuil kan niets vinden. We zouden nog wel naar andere schoenwinkels willen als ze wat dichterbij waren. Gebrek aan motivatie? Dan de schilderwinkel, Sneeuwuil vraagt van alles, maar koopt éen pastelkrijtje.

Vervolgens AH, ook daar is de parkeersituatie hoogst onaangenaam. Sneeuwuil vraagt zich af of iedereen nog geschokt is door de gebeurtenis gisteren maar daar blijkt niets van.
Tot bij de kassa. Een gezinnetje, pa, ma, twee kinderen staat voor ons in de rij bij de kassa. Het jongetje, 5 à 6, bekijkt de mobiele telefoons die daar te bekijken zijn, stelt gerichte vragen aan z'n vader die adequate antwoorden geeft. Het meisje, 4 à 5, zegt er ook iets over. Sneeuwuil zegt tegen de moeder dat ze niet eens weet hoe zo'n ding werkt. Er ontstaat een vrolijk gesprekje, moeder meldt dat ze dankzij haar mobieltje gauw was bijgepraat over Apeldoorn. Ze stonden net voor de bocht van de Loolaan met de kinderen. Ze hebben naar de koningin gezwaaid, een leuke dag, het hele gezinnetje is ongeschokt.

Naar huis, lichte lunch, prachtig fietsweer. Dat doe ik dus, fietsen, Leuvenhorst. Een bruggetje over een van de vele takken van de Hierdense beek, ik heb wel zin om een bolvormig panorama te maken. Uit de hand, dan moet je uitermate gedisciplineerd te werk gaan. Ik heb al zo'n dertig foto's, dan komen er twee wandelaars. Die wil ik er niet bij hebben, ik wacht tot ze uit het zicht zijn en neem er nog dertig.

Verder fietsen, tamelijk druk op sommige paden. Dan weer thuis, ik druk op de knop van de eerste alinea en de foto's worden precies zoals ik bedoelde in de computer gezet. Maar dan blijkt dat er tussen de twee reeksen een rare onderbreking zit, wandelaars, ze zouden verboden moeten worden. Maar voor jullie is het wel fijn, niet wéér zo'n bolvormig panorama. Ik beperk me tot de eerste foto van de zestig:

nog even naar april?