ga toch naar mei!

donderdag 30 april 2009, 23:26 lees reacties

Even zoeken naar 'meterkast'. Gevonden, 1 mei 2005, die tekst dus.

We gaan naar de kinderkleedjesmarkt met éen doel: een kattenkwartetspel scoren. Er worden nogal wat kwartetten aangeboden, we zien een hondenkwartet maar geen kattenidem. Dan maar giraffen, tijgers, leeuwen en poezen in pluche, Sneeuwuil is een beetje losgeslagen.

Ik zie minstens twintig printers, gemiddelde prijs €5,00. En minstens vijf scanners voor dezelfde prijs. Een heel groot beeldscherm voor €2,00. Niet éen fietsaanhanger...

We zien wel de familie Pauli, M+Y+ouders+kleed+koopwaar. Een deel van de handel komt ons bekend voor: ingebracht door Sneeuwuil. Ze maakt een serie foto's van het gezin.

Aan de horizon zien we iets wat op 'braderie' lijkt, reden om snel huiswaarts te keren. Sneeuwuil mailt de gemaakte foto's, drukt er ook een paar af, zonder correctie. Het resultaat is prachtig, doet niet onder voor foto.com. Heeft ze dat extra geel er nou nog in?

Na een lichte lunch is het tijd om een eindje te fietsen. De boeken die ik gisteren niet kwijtraakte zitten nog achter op de fiets, naar Suikervlied! Ik krijg ook nog twee handpoppen mee, om aan de handpopverzameling toe te voegen. Mooi weer, maar er wordt bijna niet gefietst, xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx (Ik maakte hier een grap over republikeinen die na even tv kijken opeens niet grappig meer was.)

Bijna thuis, in de gang achter de huizen scharrelt altijd een zwarte vogel met een witte nek. Die gang is nou niet echt een aantrekkelijke omgeving, hij scharrelde eerst bij ons in de tuin, maar al die poezen gingen hem toch wat tegenstaan. Nu zie ik hem vaak als ik met de fiets thuiskom. Hij blijft zitten wachten als ik de camera pak, maar bij het geluid van de uitschuivende lens verdwijnt hij altijd. Nu zie ik hem net de buurtuin inwippen, daar wil hij wel even poseren.

Helemaal thuis, Sneeuwuil vordert goed met de pastel van Oci.

woensdag 29 april 2009, 23:07 lees reacties

Als ik twintig kilometer per uur fiets en ik moet zes kilometer verder zijn, dat kan ik nog net uit m'n hoofd: achttien minuten. Ik moet naar de oogarts, voor een laatste controle. Ik vertrek om 09:15, ik arriveer om 09:35, ergens ben ik twee minuten kwijtgeraakt. Iets meer zelfs, de afstand is volgens mijn fiets 5.9 km.

Ik heb een afspraak om 09:55, ben dus zeer ruim op tijd, maar daar hou ik wel van. In de wachtkamer tref ik een man die tegelijk met mij geopereerd werd, bij de vorige controle zag ik hem ook al, we zijn dikke vrienden geworden. Hij vertelt dat hij bij de 1% hoort waarbij de operatie niet helemaal vlekkeloos verloopt. Een ingewikkeld verhaal, met veel oogdruppels en mogelijk ook nog laseren. Hij heeft tijd genoeg om alles te vertellen, om 10:55 mag ik pas naar de arts.

Die is, net als ik, heel tevreden, m'n nieuwe oog is 90%. Het oude oog is nu slechter dan het nieuwe, hij wil het meteen ook wel even doen, maar ik mag ook wachten tot dit najaar. Dat doe ik, wachten tot november. Even genieten van het feit dat ik niet meer drie maal daags een oogdruppel moet. Het was vooral de 15:00 druppel die nogal eens vergeten werd...

Terug, een iets mooier weggetje, dan nog een omweggetje door AH. Ik heb een lijstje, de twee eerste regels zijn niet moeilijk, de derde lukt ook nog wel, maar de vierde? 'Euroshopper' heeft bij ons een zeer beperkte betekenis: het zijn, net als Sheba, kuipjes kattenvoer, deze versie à €0,17. Dat laatste woord, staat daar nou reeijs?

Ik verzamel de eenvoudige waren, kom dan bij de afdeling dierenvoer. Er zijn maar vier soorten Euroshopper, eentje met zalm en forel, zeevis, dat zou 't kunnen zijn. Maar zalm, dat is maar part-time zeevis, en de zeeforel moet ook nog ontdekt worden. Ik neem er toch maar zes, in de hoop dat de katten (en Sneeuwuil) niet klagen.

Thuis. Sneeuwuil tekent, ik zie Oci verschijnen, in kleur nog wel. Ze was van plan hem in zwart-wit te vereeuwigen omdat kleur teveel stress oplevert. Nou, die stress komt in elk geval als ze haar werk, voor 't archief, wil scannen en printen.

Die hele tocht van vanmorgen was maar net twaalf kilometer, ik fiets nog even naar Suikervlied. Er moeten vier boeken naar toe en ik moet even zien in wat voor staat N+G het pand hebben achtergelaten. Het is een stuk warmer, een dunne jas is gewenst. Dat had ik beter niet kunnen wensen, bij Suikervlied aangekomen blijken m'n sleutels in de dikke jas te zitten. Door de ramen gezien lijkt alles prachtig maar er is nergens een gat waar die boeken doorkunnen.

Terug, met de boeken, over de hei, maar daar is het erg druk. Weer thuis, Yvonne en Marleen zijn er omdat ze morgen op de kleedjesmarkt moeten aantreden. Sneeuwuil en Yvonne willen het Zeldzame Huisdieren Kwartet doen maar met z'n tweeën gaat dat niet. Marleen wil niet, nu wordt ik gedwongen om mee te doen, dan doet Marleen ook mee. Dat is heel wat jaren geleden dat ik dit spel deed maar de strategie is in die tijd niet veranderd. Mijn geheugen, dat is wel veranderd, onthouden welke kaarten langskomen lukt maar matig. Marleen is heel handig, Yvonne heeft al haar concentratie nodig om de kaartjes te lezen. Best leuk, voor een keertje. Gelukkig willen ze daarna op de computer gaan opzoeken wat wandelende takken eten.

dinsdag 28 april 2009, 23:16 lees reacties

Ik heb de Canonprinter aan de gang, met wat (door Sneeuwuil gevonden) hulp.

Ik heb zelfs een afdruk gemaakt die Sneeuwuil niet slecht vindt. Daar zijn we wel de halve dag mee bezig geweest. De andere helft van die dag heb ik aan Ebay besteed. In een ver verleden heb ik me daar eens aangemeld, ik heb toen zelfs mijn wachtwoord genoteerd. Dat hebben ze jarenlang onthouden, inloggen werkt nog steeds!

Ik probeer om me aan te melden bij Paypal, ik doorloop alle stappen, maar dan. Paypal gaat twee kleine bedragjes, bijvoorbeeld €0,21 en €0,05, overmaken. Dat kan je zien als het getal 2105, dat heb je nodig om verder te komen bij het aanmelden. Best een goed bedacht systeem, ze weten zo of je het goede rekeningnummer hebt opgegeven.

Het probleem is dat ik mijn girorekening wil gebruiken. Die rekening heb ik al bijna een halve eeuw, maar er staat alleen mijn kleine beetje zakgeld op, ik doe er bijna niets mee. Ik heb daarom geen toegang tot die rekening via internet. In het nieuw ingerichte ING kantoor staat een machine waarmee je je saldo kunt zien, maar wil die ook een overzicht tonen? Ernaast staat een machine waarmee je munten uit de muur kunt halen. Dit alleen als curiosum, voor de oplossing van mijn probleem heb ik er niets aan.

Ik bespreek het probleem met Sneeuwuil, die zegt dat er vast wel een aardige juffrouw is die mij wil vertellen wat er met mijn rekening gebeurt. Ze weet de juffrouw zo aantrekkelijk te presenteren dat ik er wel een beetje zin in krijg. Een wandeling door de regen, daar heb ik ook wel zin in.

Naar ING. De machine doet het, mijn saldo tonen, maar verder niks. Op naar de juffrouw, maar dat valt tegen. Er is een balie met daarachter drie heren, ook heel vriendelijk. Ik mag er eentje benaderen, die vraagt om legitimatie. Ik zeg dat ik die niet bij me heb, maar dat ik kan pinnen. Dat vindt hij niet nodig, hij vraagt om mijn geboortedatum, mijn antwoord stelt hem geheel tevreden.

Vervolgens wil zijn computer niet. Hij roept een van de andere heren erbij, die geeft wat aanwijzingen die niets opleveren. Lichte paniek, maar opeens wil de computer weer wèl, een kinkje in de kabel? De laatste mutatie blijkt de maandelijks afschrijving van de internetkosten, nog niets van Ebay of PayPal. Die bestelling in China moet dus nog even wachten...

Overigens, ING:

Op 24 februari had ik ook zo'n soort plaatje. Had ik mijn plan van toen nou maar uitgevoerd, de koers is intussen van 3,66 naar 5,72 gegaan. Mijn €400 was dan 400*5,72/3,66=625 geworden!
Ik heb het al vaker opgemerkt, alleen slecht nieuws is nieuws. De dramatische koersval van ING, daar stonden alle kranten vol van, het langzaam weer overeind krabbelen daar hoor je weinig over. En ING krabbelt (nu) heel wat sneller dat de AEX...

maandag 27 april 2009, 23:16 lees reacties

Ik heb de ideale inverter gevonden! Wel tamelijk ver weg, maar ze versturen hem gratis. Mijn euforie nam aanzienlijk af toen ik 'm wilde kopen, dat moet met PayPal. En voordat je je bij PayPal hebt aangemeld ben je jaren ouder.

Toen kwamen er reacties die erg veel tijd kostten. Dries wilde in een album en ik moest al die filmpjes bekijken. Tenslotte was er de Canon printer. Sneeuwuil is nog steeds niet helemaal gelukkig met de kleuren die hij produceert, daarom wilde ik hem via mijn computer een aantal goed geadministreerde proefdrukken laten maken.

Het installeren van de benodigde software bleek opeens een probleem, nog niet helemaal opgelost. Daarom geen tijd voor avonturen buiten de deur, wat qua weer wel weer goed uitkwam.

zondag 26 april 2009, 23:08 lees reacties

Tien dagen geleden zei ik dat ik Sneeuwuils oude laptop ging repareren. Ik draai er zo nu en dan een schroefje uit en er zitten talloze dozijnen schroefjes in. De kwaal van deze top was dat het scherm bijna onzichtbaar was, verder is het ding via het draadloze netwerk wel aanspreekbaar. Ik besluit welk onderdeel defect is: de inverter.

Om die bloot te leggen moeten er nog meer schroefjes uit. Ik vind de inverter, hij lijkt inderdaad niks te inverteren. Een nieuwe dus, maar die zijn erg duur. Op e-bay vind ik er een, helemaal in Marseille, bijna €25. Op Marktplaats vind ik een identieke laptop, die wil ik wel. Als dat niks wordt, dan maar Marseille.

Eerst was ik bezig met het fonteinfilmpje, daarna met de laptop, ik zit al uren te prutsen, moet nodig even naar buiten. Fietsen door bos en hei. Het bos lijkt stil, de hei is druk. Of zouden er in het bos net zoveel mensen per km² zijn, onzichtbaar door de bomen?

Bezoek van Iris en Auke, even later gevolgd door Nienke en Guido. Iris is bezig met een website voor Auke: Super Smart Solar. Dat wat klaar is ziet er goed uit. Wel lappen tekst, en er komen nog meer lappen. Ik ga het allemaal lezen, ik hoop wel dat ze me niet gaan overhoren. (die tabel bij Smart Technologies, 'Summary of levelized cost' snap ik niet. Ik zou 'm ook niet als plaatje maar als <table> opnemen, maar dit terzijde.)

zondag 26 april 2009, 10:19 lees reacties

Nog een uur aan dat klaterende plaatje besteed. Nog steeds niet geheel volmaakt.

zaterdag 25 april 2009, 23:09 lees reacties

Even naar Suikervlied, Nienke en Guido komen daar dit weekend. Suikervlied is goed geïsoleerd, als het overdag 22° is en 'snachts 4° dan wordt het binnen 13°. De thermostaat dus, en takken. Huub heeft overal gesnoeid, zie 3 april. Er zijn nogal wat grote takken achtergebleven, die wil ik opruimen.

Kom ik bij Suikervlied, zijn de takken verdwenen! Wat zorgt Huub toch goed voor ons. Ik heb nu zo weinig te doen dat ik het vogelbad wel eens grondig aan kan pakken. Bij een vorig bezoek had ik het schoongemaakt maar het pompje wilde niet erg. Nu neem ik de moeite om het nog wat rechter te zetten en het nog wat schoner te maken. Dan tot de rand toe vullen, en ja!

Ik fiets nog even een rondje over de hei, een stukje door het bos, kom uit bij AH, voer een opdracht uit. Het is er waanzinnig druk, AH-klanten doen niet aan kredietcrisis.

Dat filmpje, met klatergeluid, is in vier seconden gemaakt. Weer thuis ben ik toch wel een uur bezig om het netjes op deze bladzij te vertonen. Nou ja, netjes, 'unregistered'. Het herhalen van het beeld gaat nogal naadloos, maar het prachtige geklater hapert. Als je het goed wilt horen moet je maar eens naar Suikervlied komen.
Terwijl ik met dat filmpje zit te prutsen gaat Sneeuwuil helemaal alleen op pad. Een van de deelnemers aan de Atelierroute is een edelsmidin, ze woont in de buurt. Als Sneeuwuil nou maar op de stoep blijft komt ze er, linksom of rechtsom, vanzelf. Het lukt, ze komt ook weer terug, het smeedwerk was netjes gemaakt maar niet in Sneeuwuils stijl.

Ik vergeet bijna de foto's van wat er groeit en bloeit in de Suikertuin:

N+G arriveren. Guido heeft de 'van der Laan' gerestaureerd, je weet wel, dat kleine schilderijtje, 'Gezicht op Den Haag'. Er is opeens een wolkenlucht zichtbaar en details van een bootje, heel mooi. (klik voor Guido) Dit uit dankbaarheid dat ze in Suikervlied mogen!

vrijdag 24 april 2009, 23:16 lees reacties

Precies een week geleden al aangekondigd, de Atelierroute. We gaan naar de Kunstuitleen, krijgen daar een mapje en een plattegrondje met adressen. Erg handig is dat er van de meeste kunstenaars hier al iets van hun werk te zien is. Zo kunnen we al snel de meeste adressen schrappen. Daarna even naar de printerwinkel: na tien dagen de eerste lading nieuwe inkt...

Vervolgens gaan we niet de Atelierroute doen maar naar het huis van de ocikatten zoeken. Je hebt toch wel bij reageer gezien dat Sneeuwuil de opdracht krijgt een ocikat te tekenen? Een mooie weg, tussen bos en wei, we moeten even zoeken naar het huisnummer. Dan zien we dat de opdrachtgeefster al staat te zwaaien.

Ze wacht ons op met poedels, er zijn ook kippen en paarden. Ze heeft twee ocikatten die ergens binnen zitten. Ze mogen niet los lopen, ze hebben wel een ren voor de nodige buitenlucht, de kater wordt bovendien dagelijks aan een lijn uitgelaten. We mogen naar binnen, de katten zijn even niet te vinden maar ze heeft een aantal goede foto's. Na enige tijd komen de katten binnen, ze blijken voor vreemden redelijk aaibaar te zijn. De kater heet Oci, de poes heeft, voorzover ik weet, geen naam.

Sneeuwuil neemt enorm veel foto's van de kater terwijl z'n vrouwtje haar best doet om hem mooi te laten poseren, dat lukt veel beter dan we bij andere katten gewend zijn. Ik heb intussen de tijd om rond te kijken, er is veel te zien. Tien klokken bijvoorbeeld, poppen, beren, beeldjes, allerlei snuisterijen. Als Sneeuwuil haar tekening komt afleveren zal er iets anders moeten verdwijnen: alle wanden zijn vol.

Let bij de foto van de kater op de beschildering van de deur, door het vrouwtje vervaardigd. Op een andere deur een beschildering voorstellende een boerenkar met twee paarden, eveneens door het vrouwtje gedaan. (Er mist een stukje staart op de katerfoto. Sneeuwuil, plak dat stukje hier rechts er aan. 45° draaien en klonen, ja, je kunt het!)

Ik krijg een mail van ene Pieter die op mijn website een fotoalbum heeft gevonden. Je weet wel, zo'n verzameling kleine foto's die bij aanklikken voor het tonen van een grote idem zorgen. Hij wil zoiets, maar dan zonder de kleine foto's. De reden daarvoor is dat Pieter blind is.

Je vraagt je af wat hij dan met een fotoalbum moet, maar daar moeten foto's in van de verbouwing van zijn huis, voor zijn familieleden. Ik heb geprobeerd hem een verstandig antwoord te geven, ben wel benieuwd of Pieter er iets mee kan.

En dan nog dit:

Stemwijzer


Kieskompas

donderdag 23 april 2009, 23:19 lees reacties

In de reeks onbegrijpelijk spam is dit wel een topper:

Het e-mail adres is gekoppeld aan 3mages.com, iets bravers kan je je niet voorstellen.

We willen naar Putten, de scharrelslager, Sneeuwuil wil een omwegje via Vögele. Ze wil groene kleren, die zijn zelfs bij de Kringlopers niet te vinden, maar hier dus wel. Ze is wel drie kwartier bezig. Ik sta mij intussen voor de winkel te verbazen over het feit dat drie kwart van de klanten per electrische fiets komt.

Donderdagmiddag, we verwachten de meisjes maar ze komen niet. E-mail van moeder Gerlinda: ze hebben pleinfeest. We proberen te bedenken over welk plein dat gaat, bij navraag blijkt dat het schoolplein te zijn. Aangezien er ook een rommelmarkt aan verbonden is besluiten we een bezoek aan dit evenement te brengen.

Het schoolplein, achter de school, is groter dan ik vermoedde. Na enig speuren vinden we de meisjes, of eigenlijk vinden zij ons. Ze staan op de uitkijk voor hun moeder, die zien we niet. Er zijn allerlei spelen waaraan je mee kunt doen als je een kaart à €3,00 hebt aangeschaft. Dat geld hebben ze niet, vandaar dat ze zo naar hun moeder uitzien.

Sneeuwuil besluit ze het bedrag voor die kaarten te lenen, daarna zien we ze niet meer. Intussen zijn er drie meisjes op een podium een playback act begonnen met zeer luide muziek. Als dat klaar is komt er een heer met oranje pruik aan de microfoon, waarschijnlijk het Hoofd Der School. Hij kondigt het volgende nummer aan, zeer luid wordt nu extreem luid. Ik wil zo spoedig mogelijk het plein verlaten maar Sneeuwuil probeert de wereld te verbeteren. Dat lukt niet, met enige moeite krijg ik haar mee, richting Hema.

Als we weer op de straat lopen horen we een lied over een olifant, gezongen door een zeer jeugdig persoon. Daar willen we toch wel meer van horen, via een achteringangetje komen we weer op het plein, nu op de verste hoek vanaf het podium. Het volgende nummer jaagt ons weer weg. Waarschijnlijk is de figuur die de knoppen van de geluidsinstallatie bedient al gehoorgestoord, de kinderen moeten dat zo snel mogelijk ook worden.

In het aanpalende winkelcentrum is het heerlijk rustig. Sneeuwuil ziet in een molen voor een winkeldeur een verzameling felicitatiekaarten die echt mooi zijn, ze gaat er een kopen. De verkoopster vindt die kaarten ook mooi, ze krijgen een heel gesprek er over. Sneeuwuil vraagt haar of er nooit kaarten gepikt worden, de verkoopster denkt dat je zoiets niet doet. Meteen daarna vertelt ze dat ze ooit op een bank in de straat om de hoek voor Blokker zat. Een man zette zijn tas bij een soortgelijke molen als die voor haar winkel staat. Hij keek even naar links en naar rechts en laadde toen een hele verzameling kaarten in zijn tas. Zij was zo verbijsterd dat ze niet in staat was tot enige actie.

Om de een of andere reden denkt ze dat hààr klanten nooit zoiets zouden doen. Ze schijnt zelfs te denken dat haar voorbijgangers zoiets nooit zouden doen. De kaartenwinkel is leuker dan het pleinfeest.

Nu toch nog even naar de Hema, ook daar zijn groene kleren, maar wel wat erg groen. Volgend jaar, bij het volgende pleinfeest, gaan we zonder tussenstop meteen naar de kaartenwinkel!

18:55, gauw nog even naar de brievenbus. Daar tegenover is een nieuwe klerewinkel die morgen geopend wordt. Veel groen in de etalage!

woensdag 22 april 2009, 23:14 lees reacties

Sneeuwuil bedenkt dat ze wel eens een kattenkwartetspel kan maken. Ze ziet maar éen probleem: een snijmachine voor de ronde hoekjes. Maar hèbben we geen kattenkwartet?

We vermoeden van wel, maar dan in Suikervlied, we gaan even kijken. Nee dus. Wel 'gewone' kaartspelen, veel meer dan je ooit nodig kan hebben. Maar geen enkel kwartetspel.

Later, weer thuis, googelen op kattenkwartet. Je vindt plaatjes van vier katten en éen kwartetspel. Sneeuwuil: poezenkwartet, dat werkt iets beter.

De PvdA is teuge de JSF, zou een reden moeten zijn om PvdA te stemmen als het met die kabinetscrisis nog wat wordt. De Gloster Meteor, die kostte ongeveer een kwart miljoen, in 1948. Hadden we nooit weg moeten doen. Maar PvdA, ik weet het niet. Ik begin een lichte D66 neiging te krijgen. Je doet alsof je op een partij stemt, maar in feite stem je op een mannetje (of vrouwtje) dat je wel aanstaat.

Ik ontdek net de JSF-Nee site. D66 zeurt een beetje over het extra lawaai dat de JSF maakt, dat vind ik nou minder interessant. Toch maar SP dan?

dinsdag 21 april 2009, 23:11 lees reacties

Maandagmiddag, het Philips Natlab op de tv, van 16:30 tot 17:00. Niet zo'n goed moment om buis te kijken, maar mijn computer kan tv uitzendingen opnemen. Vroeg in de morgen klik ik waar je klikken moet, ben daarna vol verwachting.

Dinsdagmorgen, ik wil zien wat er is opgenomen: niks. Ik hoef niet eens zo lang te denken waarom de opname niet doorging: ik had de computer uitgezet...

Teleac heeft z'n eigen 'uitzending gemist', die opname was helemaal niet nodig. Bovendien is het programma niet erg interessant, maar dat wist ik niet van te voren.

Ik fiets naar Nunspeet, heen door hei, terug door wei. Dat klinkt leuk maar het klopt niet, heen door bos, wei, Hierden, Hulshorst. Terug klopt wel, zo noordelijk mogelijk. Daar maakte ik dat panorama. Heel veel witte bloemetjes, (scroll naar ongeveer het midden) zijn dat pinksterbloemen? Pinksteren, dat duurt nog een maand, maar de natuur lijkt wel een maandje voor te lopen.

Weer thuis is de computer een hele tijd bezig om dat panorama te maken. Daarna ben ik een hele tijd bezig om het resultaat in een scrollbaar vakje te stoppen. Leuk werk, maar ik vergeet daardoor te vertellen dat ik in Nunspeet bij de twee Kringlopers was. Ze hadden niets wat ik nodig had, die melding mocht dus wel vergeten worden.

maandag 20 april 2009, 23:10 lees reacties

Tijd om te fietsen. Via Hierden en Hulhorst naar het Hulshorsterzand. De naam zegt het al, het is daar zanderig, maar dat wist ik. Ik tref een fietsend paar, iets jonger dan ik. Zij vraagt of dat zand zo blijft, ik zeg ja. Hij wil toch nog wel verder, zij ook wel, ik zeg dat ze fietsen met dikke banden moeten hebben, zoals mijn fiets. Daar zijn ze het wel mee eens, maar ja...

Ik rij ze voorbij, neem een lagere versnelling zodat ik kan blijven rijden. Dat kost nogal wat moeite maar ik wil niet gaan lopen zolang ze mij nog kunnen zien. Dan komt er een stuk met echt mul zand, de beheerder van het terrein heeft een laag van minstens tien centimeter erg mooi, fijn zand over de hele breedte van het pad gestort. En qua lengte van het pad: zover het oog reikt. Ik zet beide versnellingen in de -1- stand, je kan dan stilstaan met een draaiend achterwiel, dat schiet niet op.

Ik moet nu wel een stukje lopen, als ik omkijk zie ik het paar niet meer, de eer is gered. Even later ligt er wat minder nieuw zand, het oude zand is vrij goed berijdbaar. Maar die zandstorthobby begrijp ik niet, heel veel paden hebben sinds kort zo'n zandlaag. Het lost een probleem op dat er niet was en maakt er wel een probleem bij. En zand is niet voor niks...

zondag 19 april 2009, 23:00 lees reacties

In onze voortuin staat een boom die niet aan herfst doet. In de winter is hij kaal, zoals het hoort. In de lente krijgt hij meteen rode bladeren, die houdt hij tot in de herfst. Misschien dat ze dan nog roder worden maar dat valt niet op.

Buurvrouw Petronella vindt hem wel mooi, maar ze ziet niet graag dat hij een blaadje in haar tuin laat vallen. Ook verdenkt ze hem van luizen. Ik haal de dode takken er uit en kortwiek de Petronellakant. Daarmee heb ik wel weer voldoende goede wil getoond. Petronella bekent dat ze wel eens een blaadje heeft afgeplukt, om een geel boeket te vervolmaken.

Blijft het feit van het rode blad. Ik ken het chlorofyl verhaal, dat gaat dus over groene blaadjes en H₂O en CO₂, maar hoe zit het met dit gewas? Even Googelen, zo vind ik de boom z'n naam, Japansche Eschdoorn. En ik vind een leuke tekst, afkomstig van het Dominicus College. Die school, daar zou ik best naar toe willen, maar hij is helemaal in Nijmegen. Beschreven wordt een proef met rode en groene bladeren, maar de resultaten zie je pas als je die proef echt doet, dat staat er dus niet bij. Ik zoek verder, en ja, ook rode bladeren bevatten chlorofyl.

Eigenlijk jammer dat ik het nu weet, nu is er geen enkele reden meer om die proef nog te gaan doen...

Als je ALLES over mij wilt weten: klik!

Als je nog meer wilt weten, bijvoorbeeld wat ik op Marktplaats bekijk: klik!

zaterdag 18 april 2009, 23:16 lees reacties

Dat strookje van gisteren had aan de keerzijde een code, over de reis van het pakket.

Van Ermelo naar Oudorp, dat is 108 km. Van Ermelo naar Zwolle is 44 km, maar je moet ook weer terug, 88 km dus. Als ze nou eens die omweg niet maakten, zouden ze dan niet zoveel sparen dat het reguliere postkantoor weer open kan? En eens keertje de postzegels stempelen, ook geen onaardige bron van inkomsten.

Veel beter nieuws uit Zwolle!

Precies een week geleden wou ik een snoeischaar kopen bij Aldi of Lidl. Krankzinnige gedachte, een snoeischaar bij de supermarkt! Iedereen weet toch dat je daarvoor naar de drogist moet! (Dat zink is voor Sneeuwuil, die zit telkens aan de dakgoot te knagen.)

Sneeuwuil vindt onze bank te hard. Ze heeft een stuk schuimplastic, maar dat is het niet helemaal. Ze heeft ook een stuk schuimrubber, iets beter, maar ook te klein voor de hele bank. Even naar de Kringloper, die heeft niks bruikbaars. Dan naar Hendriks Kampeerwereld, die heeft enorm veel. Een opblaaskano, dat lijkt me wel wat, kost wel meer dan een laptop. Heel mooie verrekijkers, talloze zakmessen, prachtige GPS-apparaten, niet te vergeten waanzinnig veel snoep dat je zelf mag afwegen. Tenten en zo, zullen ze ook wel hebben, maar niet binnen ons blikveld.

Wel een afdeling kleding, zo groot als een voetbalveld. Achterin die afdeling de slaapzakken en daarnaast de matrasjes. Een heel goedkoop fakirbedje, met een draagvermogen dat je in milligrammen moet uitdrukken. Daarnaast iets wat er meer op lijkt, 'visco foam' geheten. Twee soorten die slechts in de bekleding verschillen. De bekleding gooien we toch weg, we nemen de goedkoopste, €79. Bijna de prijs van een printer...

Thuisgekomen blijkt dat Sneeuwuil ervan uitgaat dat ik de zaak wel even op maat maak. Dat doe ik, geholpen door de helft van de katten. De bank was geboren met poten in de vorm van houten ballen. Die haalde ik ooit weg omdat kittens onder de bank plachten te kruipen. Daardoor werd de bank iets lager, nu weer iets hoger, precies goed. Wat ik over heb moet ik aan elkaar plakken zodat dat voor de rugleuning kan. Even lijm kopen...

Via Gamma, bos, hei, weer thuis. Sneeuwuil heeft ruzie met haar nieuwe apparaten. Nu kan ik een heel lang technisch verhaal houden over hoe ik die ruzie suste maar dat zal ik jullie besparen. Ik ga visco foam plakken!

vrijdag 17 april 2009, 23:06 lees reacties

Oplettende lezertjes zullen denken: 'Alweer naar de Langmanstraat?' Lezertjes met een ijzersterk geheugen weten natuurlijk dat het postkantoor vorige maand verhuisd is naar de Plus, ja, dezelfde Plus waar ze die overheerlijke snelontkalker hebben!

Sneeuwuil heeft een vriendin Jo in Oudorp, een buitenwijk van Alkmaar. Ze sturen elkaar nogal eens paketten waar erg veel postzegels op moeten. TNT kan dat geestelijk niet aan, ze stempelen die zegels niet. Gelukkig kunnen ze het fysiek wel aan, het pakket wordt netjes bezorgd. Sneeuwuil en Jo knippen de postzegels uit de verpakking en plakken het geheel op het volgende pakket, dat gaat al een hele tijd goed.

Het postkantoor had vroeger een bak waar je een pakket in kwijt kon, de Plus heeft een bakje dat te klein is voor dit pakket. Ik ga er mee naar de balie en leg het op een weegschaal die niet alleen het gewicht maar ook het tarief, €6,75, vermeldt. Een vriendelijk Plusmeisje wil de postzegels gaan tellen maar ze vraagt zich af wat ze waard zijn. Veertig cent, tachtig cent, of eentwintig? Ik zeg dat de veertig cent voor een goed doel zijn, ze concudeert dat het dan toch wel genoeg zegels zijn. Zou ze weten dat ze die tachtig nog door 2,20371 moet delen?

Nu komt het volgende probleem. Ze wil een 'basispakketzegel' op het pakket plakken, maar die zegel kost ook nog eens €6,75. Dat wil ze me niet aandoen, ze gaat er een ander meisje bijhalen, veel minder vriendelijk. Die wil ook dat er een basispakketzegel op gaat, ik zeg dat ik vroeger zo'n pakket gewoon op het postkantoor kon afgeven. "Ja, maar dat is een andere winkel en wij hebben hier het allermodernste!" Daar heb ik niet van terug, maar de meisjes gaan nu in dialoog. Ze besluiten naar een Hoger Kantoor te bellen om een oplossing te vinden.

Het vriendelijk meisje belt, pakt daarna van onder de balie het boven getoonde strookje, pelt daar een streepjescode af en plakt die op het pakket. Ik krijg het strookje en ga loodrecht omhoog.

Schuin boven de Plus is de bibliotheek. In een zijvleugel van de bibliotheek zit de kunstuitleen, door een buitengewoon toeval pal boven de TNT-balie. Daar moet toch wel een bijzondere bedoeling achter zitten! Bij de kunstuitleen is een heel dikke maar ook heel vriendelijke vrouw. Ik vraag haar om een papier over de Atelierroute, maar dat heeft ze pas volgende week, de datum van die route. Sneeuwuil wil de Ermelose kunstenaars wel eens zien, moet ze zich daarmee verbroederen of juist niet?

donderdag 16 april 2009, 23:10 lees reacties

Een rustig feestje, zonder de jarige, Rozepoot wordt vandaag vijf.

Ik maak een tafeltje op wielen, voor Sneeuwuil d'r printer. Het mooie van dit tafeltje is dat ik er niets voor hoef te kopen en dat mijn berg rommel in de schuur slinkt. Met plankjes om diverse soorten printerpapier op te leggen.

Philips zegt dat je de Senseo moet ontkalken met citroenzuur. Ik maak een reis naar het centrum van Ermelo, citroenzuur, nooit van gehoord. Tenslotte beland ik bij de Plus, die heeft enorm veel schoonmaakazijn, dat zal Philips ook wel goed vinden. Maar dan zie ik in een klein hoekje, 'Snelontkalker, 20x sneller dan azijn!'. De procedure met citroenzuur schijnt zowat een uur te duren, met azijn misschien wel twee uur, ik neem een fles. Wel erg duur, per liter 20x duurder dan azijn. Eigenlijk geen onredelijke factor.

Ik schat dat het snelle spul genoeg is voor drie keer ontkalken, we doen het eens in de vijf jaar, weer in 2014, dan 2019, en in 2024 een nieuwe fles. Daar gaan we voor sparen.

De meisjes zijn er, er moet iets gekopieerd worden. Dat kan de nieuwe printer met een knopdruk, net zo snel als een echte kopieermachine! Dan moeten er foto's in de nieuwe laptop, gaat bijna vanzelf maar anders dan bij de oude. Sneeuwuil gaat net niet op tilt.

Sneeuwuil verzamelt alle voedingswaren met meer dan éen koolhydraat, die geeft ze de meisjes mee. We vermoeden dat we van koolhydraten migraine krijgen, de meisjes lijken daar (vooralsnog) geen last van te hebben.

Ik ga nu proberen de oude laptop te repareren. Die lijkt me ideaal om in Suikervlied te zetten met de infrarode webcam! Het scherm moet uit elkaar, ik heb al vier schroefjes gevonden maar er zijn er waarschijnlijk meer. Maar waar? Het internet wil het niet zeggen...

woensdag 15 april 2009, 23:06 lees reacties

Die nieuwe computer aan de gang krijgen was niet erg moeilijk. Het duurde wel vele uren, maar tijdens die uren waren er twee computers zelf bezig bezig, met een minimum aan menselijke tussenkomst. De nieuwe printer is een ander verhaal. Alleen het uitpakken is al een gevaarvolle tocht, zoiets als het ontdekken van Amerika. Talloze rode plakbandjes moeten verwijderd worden. Sommige plakbandjes houden alleen maar plastic vliezen vast, andere associeren een afbeelding met een stukje realiteit.

Als je klaar bent met uitpakken heb je meerdere plaatjes waarvan je niet meer weet waar ze nou bij horen. Gelukkig is er een dik handboek, nee twee, nee drie dikke handboeken waarin vermoedelijk alles wordt uitgelegd. Het derde boek blijkt een kopie van het eerste maar dan in talen waar nog nooit iemand van gehoord heeft. Het eerste bevat teksten in groepen van drie talen, bijvoorbeeld engels, duits, frans. De eerste regel in het engels, gevolgd door dezelfde regel in het duits en tenslotte nog eens die regel in het frans. Ik lees die drie eerste regels, vraag me af of ze wel precies hetzelfde betekenen, lees dan de volgende drie. Dat schiet niet op.

Dan zie ik dat er een sectie spaans, italiaans, nederlands is. Daar heb ik iets minder de neiging om de vertalingen te controleren. Het blijft een omvangrijke, moeilijk te volgen tekst. Het tweede boek heet 'Network Setup Troubleshooting', in niet minder dan achttien talen. Dit boek is overigens wel wat normaler: een sectie per taal. Maar elke sectie moeilijk te volgen.

Ik besluit de boeken te laten voor wat ze zijn en wat meer op mijn gevoel af te gaan, na een half uur print de printer. Ik gebruik de schanda's voor een proefdruk, wordt heel goed. Ik maak de afdruk doornat, de inkt blijkt heel goed watervast. Nu gaan we dertig jaar zitten wachten om te zien of de belofte van kleurvastheid ook waar is.

(de printer kan draadloos printen. Tijdens het instellen van dat draadloze gedoe zag ik dat er een netwerk 'matrixpc' bestaat. Peter en Petronella, de buren, hebben sinds kort een computer van de firma Matrix. Zou het lukken om dat netwerk te hacken? Kunnen we zien wat Petronella voor mailtjes stuurt...)

We lopen naar AH voor mensen- en kattenvoer. Op de terugweg gaan we even bij Action naar binnen om plakzooltjes te kopen. We komen met twee erg mooie kleine koffertjes weer naar buiten. Daarna gaan we met het autootje naar Suikervlied.
Sneeuwiuil wil zien of de smurfverzameling in de koffertjes past (ja) ik wil een foto maken. Er schijnt een kans van 3 op 1000000 te zijn dat de Senseo ontploft. Deze hier is van hetzelfde type als die we thuis hebben, maar de datumcode, die is anders. Hij blijkt niet tot de risicogroep te behoren. Die we thuis hebben is veel ouder, die ploft dus ook niet. Ontkalken, dat zou toch geen kwaad kunnen.

het was me al opgevallen, het is erg mooi weer. De apparaten doen het, dus ik zou wel eens een stukje kunnen fietsen. Over de hei, daar maakte ik die bloesemfoto. De schaapskudde is in z'n geheel, dus met de lammetjes, op pad. Ze worden stalwaarts gedreven, voor de stal is een opvangruimte die bijna te klein is voor al die schapen. Ik fiets verder, mitrailleurvuur, hopelijk zijn 't losse flodders. Een bospad, een stukje bos waar zo te zien in geen honderd jaar iemand geweest is. Dan stuit ik opeens op een oud paar, twee honden, twee rugzakken, zij in de slaaphouding op de grond, hij repareert een hond of zoiets. Voor ze mij in de gaten hebben ga ik linksaf. Die dachten ook dat er in dat stukje bos in honderd jaar geen mens geweest was...

Weer thuis. Sneeuwuil bestudeert het scannen en printen met de nieuwe printer via haar nieuwe laptop. Dat lukt, maar een ongecorrigeerde afdruk van een scan heeft toch niet precies dezefde kleuren als het origineel. Voor gewone mensen is het mooi genoeg, voor een heel kritische kijker, Sneeuwuil dus, niet. Ze studeert verder, op het corrigeren...

Iets heel anders, een leuk (amerikaans) stuk over de positieve grondhouding.

dinsdag 14 april 2009, 23:03 lees reacties

Sneeuwuils laptop gaat op zwart. Je ziet nog heel vaag allerlei fascinerends op het scherm maar niet zodanig dat het herkenbaar is. Omdat ik toevallig weet hoe zo'n scherm in elkaar zit weet ik ook dat het niet betekent dat de laptop zelve kapot is, alleen maar dat er een lampje uit is.

Sneeuwuil heeft al lang een haat-liefde verhouding met haar laptop, de laatste tijd overgaande in een haat-haat verhouding. En dan hebben we het printerprobleem nog. We besluiten dat er iets nieuws moet komen. Gisteravond was dat, ik speur gauw even het internet af naar waar zulke zaken in West-Europa het voordeligst te verkrijgen zijn. Maar Sneeuwuil vreest dat ik mijn winst kwijt zal raken aan benzine, ze gaat voor een lokale leverancier.

De minst dure in Ermelo is Scheer & Foppen. Erheen! Om 10:30 zijn we de enige klant, er is een vriendelijke verkoper die ons meeneemt naar de duurste printer (Canon) en de goedkoopste laptop (Samsung). Na lang bekijken van al het aanbod nemen we beide apparaten, we krijgen zelfs nog een heel klein beetje korting.

Je kunt nog wel wat met de oude laptop als je er een extern schermpje op aanluit. Je kunt wat met de nieuwe laptop als je hem vertelt hoe ons draadloze netwerk beschermd is. Nou eventjes alle documenten en alle foto's overzetten, daar zijn die twee een paar uur mee bezig. Tijdens het wachten daar op kan ik dit tikken. En een spoedcursus 'Vista' doen. Ik ben nog maar net van Windows 98 overgestapt naar Windows XP. Op dat nieuwe ding zit Windows Vista, alles werkt daar net weer een beetje anders.

Iris belt, Rozepoot is zoek. Het is zeker dat ze niet naar buiten is, maar waar is ze dan? Het is een nogal groot huis daar in Den Haag, we weten hoe goed een poes zich kan verstoppen in ons piepkleine huisje. Nadat je zo'n dier niet kunt vinden loopt het opeens weer door de kamer terwijl je geen idee hebt waar het vandaan komt...

Precies twee weken heb ik dat nieuwe oog, ik ben er helemaal niet tevreden mee omdat ik er al zo aan gewend ben dat ik het doodgewoon vind. Maar objectief bezien (en dat kan ik nu met twee ogen) is het erg mooi dat je zo'n zeer hinderlijke staar zo snel en goed kunt verhelpen.

Ik moest twee weken oogdruppelen met het ene middel, nu nog twee weken met het andere. Dat schijnt heel erg gevaarlijk spul te zijn:

Laatste Nieuws: Rozepoot is terecht!

maandag 13 april 2009, 23:22 lees reacties

Het mag dan tweede paasdag zijn, Gamma is open en geeft zelfs 10% paaskorting op alles! Drie latjes, dat zullen wel weer schilderijlijstjes moeten worden. Dat lijstje van zaterdag is goed geworden, het kunstwerk past licht klemmend. Nu moeten er nog twee in dezelfde stijl komen, als dat maar goed gaat...

Ook op tweede paasdag moet je naar de kerk. Er komen twee dametjes uit een auto, de ene met zwarte rok, daarboven ook iets zwarts, daaronder zwarte laarzen. De andere lijkt er veel op, maar dan alles in het wit, daar is over nagedacht. Geen klanten van Wibra of Zeeman, zo te zien. Ze pakken allebei een hoed, gaan dan richting kerk. Maar de zwarte heeft een witte hoed en vice-versa een vice-versa. Hebben ze nou elkaars hoed?

Ik ben op de terugweg met m'n latjes. Ik wacht even tot wit en zwart de hoeden opzetten, dan moeten ze toch merken dat ze de verkeerde hebben. Nee, het is toch goed, ze houden van onverwachte contrasten. Daar is niet zo maar een beetje over nagedacht, het oog van de Heere zal hier met welgevallen op rusten!

12:45. Lijstje geplakt, terwijl de lijm droogt even fietsen. De kerk gaat net uit, volgens de kassabon begon de dienst zo ongeveer om 11:00. Gisteren twee keer, vanavond nog eens. Veel kinderen, hoe zouden ze die al die tijd koest houden?

Ik fiets richting Veluwemeer, ik wil van Horst naar Nulde, leuk langs het water, helaas ook langs de A28. Als Gods machtige hand dat wil dan staat dat ganse raderwerk stil, en verdomd, hij wil het! De file gaat stapvoets rijden, stopt daarna helemaal. Ik kan heerlijk rustig naar de bootjes kijken.

Een uitsnede uit een maximaal gezoomde foto. Je ziet nu meer dan met het blote oog, dat kajuitje, daar kon ik alleen maar naar raden.
Foto van hetzelfde standpunt, ongezoomd, niet uitgesneden, wel verkleind, veel contrast, maximale kleurverzadiging, als je heel goed kijkt zie je net éen rood driehoekje.
De file rijdt weer even sneller dan mijn fiets, dan vertragen ze weer tot stilstand. Intussen ben ik bij Nulde, daar kan ik onder de A28 door richting Ermelo.

Zijn het schapen of panda's? Ik speel woord: schanda. Dan begin ik te vermoeden dat ik dat al eerder deed, dat ik een soortgelijke foto ook al eerder maakte. Thuis even zoeken, ja, twee jaar geleden. Ze hebben ook wel wat van geiten, sgeinda's, dat zijn het. Deze scène net voor het geboorteoord van Rozepoot!

Naar huis. Het lijstje is droog, het past, net iets te ruim, van die plakdingetjes gebruiken. Nu wachten op I&A. Die komen, zijn in een paar seconden weer weg. Met Rozepoot...

Het was dus toch niet Gods Hand. Ook Rozepoot had last van deze file, of is het intussen weer een nieuwe?


zondag 12 april 2009, 23:05 lees reacties

We zijn al heel lang niet naar een vlooienmarkt geweest. Dit weekeinde zijn er meerdere in de buurt, het moet er maar weer eens van komen. We lopen ruim een uur rond, zijn het er dan over eens dat vlooienmarkten niet meer zijn wat ze geweest zijn. Ik vermoed dat het aan ons ligt, maar Sneeuwuil denkt dat ze al hun goede spullen op Marktplaats zetten. Zou best eens kunnen kloppen.

Terug nemen we de mooiste weg, via Uddel. Dan kom je in de buurt van Elspeet en dus ook in de buurt van de mini varkentjes. Sneeuwuil stelt een kleine omweg voor. Ik wil wel, een tweede kans om foto's te maken!

De boer zal wel naar een paasdienst zijn, hij bemoeit zich er niet mee. Ik schat de lengte van de diertjes wat beter: 70 centimeter. Sneeuwuil vindt ze veel leuker dan de vlooienmarkt. Meer varkentjes

Thuis. Sneeuwuil bereidt een paasmaal, we verwachten Iris en Auke. Auke heeft me van te voren een artikel gestuurd dat hij heeft geschreven over zonnecellen, goed te lezen. Hij stuurde er ook nog een hele onderbouwing bij, dat is heel wat zwaarder werk. Ze komen, Auke praat met mij over z'n tekst, Iris praat met Sneeuwuil over heel wat anders.

Daarna praten we over Rozepoot. Die heeft problemen met Noeschka. Hoewel ze twee keer zo groot en drie keer zo zwaar is als Noeschka vecht die laatste haar de tent uit. Niemand weet waarom dat is, dat gevecht. Rozepoot begint het leven steeds minder leuk te vinden. Er ontstaat een plan om Rozepoot naar Den Haag te laten verhuizen.

I&A brengen de nacht door in Suikervlied, gaan morgen iets paasachtigs doen met Corry, komen dan weer hier om Rozepoot, op proef, mee te nemen. En dat allemaal net voor Rozepoots vijfde verjaardag...

zaterdag 11 april 2009, 23:00 lees reacties

We verwachten regen op zaterdag, daarom is zaterdag de grote hortensiaplantdag. Ik mag de gaten graven, de planten planten, het gat aanvullen met de buitengewoon voedzame potgrond ('bevat voeding voor zes maanden'), heel veel water geven. Sneeuwuil doet iets met twee andere planten, ik mag nog een loslopende plant in de voortuin zetten.

Dan gaan we naar de supermarkten, Sneeuwuil wil zorgvuldig kattenvoer bekijken bij Supercoop, ik wil een snoeischaar van de naastgelegen Lidl. Dat was toch Lidl, die een snoeischaar aanbood? Of was het Aldi, ik kan allerlei interessante schroevendraaiers en tangetjes vinden maar geen snoeischaar. Sneeuwuil heeft meer succes, ze koopt allerlei merken kattenvoer. Die bakjes, blikjes, potjes, zakjes kattenvoer zitten vol met geur- en smaakstoffen die nogal goed gekozen zijn, de katten vréten 't. Er is nogal veel prijsverschil, we gaan testen of de katten het voer op prijs kunnen sorteren, zonder dat ze de kassabon te zien krijgen.

Fietsweer. De windrichting is niet erg duidelijk, ik ga maar richting Elspeet, voornamelijk omdat ik die richting al een tijd niet nam. Ik wordt ingehaald door een fietsclub (zwart-rood gestreept), even later door nog een fietsclub (blauw-rood gestreept). Ik wil een fietspad nemen maar dan zie ik de laatste fietsclub links van de weg door het landschap bewegen, kennelijk is daar een mij onbekende zijweg. Dat wil ik ook, die zijweg!

Ja hoor, een prima zijweg, links iets heideachtigs, rechts weiland, in de verte wat boerderijen. Bij de eerste boerderij zijn varkentjes, model wild zwijn, met een vacht, zonder slagtandjes, iets meer dan een halve meter. Ik stop even om ze beter te bekijken, dan komt de eigenaar op me af. Hij wil heel graag over z'n varkentjes praten, begrijpelijk, ze zijn echt leuk. Ze zijn afkomstig van een kinderboerderij die ze over had, ze zijn al een jaar oud, worden niet groter. Door dit intensieve contact vergeet ik een foto te maken...

Verder, Elspeet, zowel de zwart-rode als de zwart-blauwe fietsclub heeft op een terras plaatsgenomen. Een terras, dat is niks voor mij, ik ga even bij de Snuffelhal kijken. Veel oude ijzerwaren, antiek electromateriaal, heel veel ongedefinieerde maar wel leuke rommel. Een apparaat met een toetsenbord dat er accordeonachtig uitziet. Het lijkt erg veel op dit ding. Ik koop niks, ik ben weer aan wat bos toe.

Hoe zanderiger het pad, hoe minder volk. Ik kom éen oud mannetje tegen, Nordic walkend, met een Etrex aan een draagriem. Wat dichter bij Ermelo zijn er erg veel andere fietsers, wel zes. Nog dichter bij Ermelo, het verkeersplein bij AH, files in alle richtingen. Ik heb lekker voorrang en die krijg ik ook!

Ik had me wat millimeters vergist bij het maken van een lijstje, millimeters te groot. Intussen had Sneeuwuil bedacht dat ze haar pasteltekening iets ruimer wilde uitsnijden, het lijstje was daardoor precies goed. Het zoveelste Godsbewijs!

Nu moet ik een lijstje maken voor een 10x10 schilderijtje waar niets af mag vallen. Ik ga een plaatje triplex inlijsten zodat er een gat overblijft dat een heel klein beetje groter is dan 10x10. Zoiets als een tiende millimeter groter, wel een uitdaging. Overigens valt er vandaag geen druppel regen...

vrijdag 10 april 2009, 23:04 lees reacties

Omdat ik alles weet en dat dan ook nog beter dan iemand anders vul ik graag enquêtes in. (Is het nou enquète, enquéte, of nog wat anders. Wat een toeval: net 't enige wat ik niet weet meteen in de eerste zin!) Ik doe dat al jaren voor het NIPO, meestal enigzins zinvolle onderzoeken. Vandaag werd ik weer uitgenodigd om mijn mening te geven, beantwoorden van de vragen zou vier minuten duren.

TNT (PTT dus) wil iets van me weten. Heb ik een verjaardagskalender? Vergeet ik wel eens een verjaardag? Dan laten ze een aantal ontwerpen van verjaardagskalenders zien, ik mag zeggen welke ik het mooiste vind. Als ik zo'n kalender bij een vel van 10 postzegels van €0,44 zou krijgen, zou ik 'm dan willen hebben? Ook als ik 'm af moest halen of alleen als ik 'm toegestuurd zou krijgen?

Zo ging het nog even door, je had echt die vier minuten wel nodig. Tenslotte mocht je nog iets invullen bij 'opmerkingen'. Ik heb opgemerkt dat ik liever de vraag had gehad of het postkantoor al dan niet gesloten moest worden.

Nu even naar de kweker, Sneeuwuil wil hortensia's. Het is wel leuk bij de kweker, het is er ook nogal druk. We vinden zes hortensia's, Sneeuwuil kiest de mooiste vier, ik ben het eens met haar keuze. We krijgen de raad ze niet in turfmolm maar in potgrond te zetten, ook nog twee zakken potgrond dus. En nog wat kleine plantaardigheden, samen net iets meer dan €100. Voor dat geld had je een leuke Canon printer kunnen kopen, Sneeuwuil!

Waanzinnig mooi fietsweer, ik probeer door het bos te fietsen over paadjes die ik nooit eerder nam, dat lukt vrij aardig. Ik kom langs het Solse Gat, die paadjes ken ik wel heel goed.
Ik ga aan een tafel zitten en neem drie rijen van vier foto's, de tafel met mijn ellebogen is een redelijke statiefvervanger. Eens zien of dat een aardig panorama oplevert.

Verder, weer de onbekende paadjes, ik kom opeens in de buurt van de eerder vermelde Bostoren. Hij is nu geopend, hoewel ik het hele project lichtelijk krankzinnig vindt wil ik 'm toch beklimmen. De toegang wordt versperd door een tourniquet. Heel ergens anders kan je een kaartje kopen, dat moet je voor een venstertje houden zodat het gescand wordt, het tourniquet wil dan wel een kwartslag maken. Een hele tocht voor een kaartje, dat gaat me te ver, ik ga naar huis.

Thuis stop ik de twaalf foto's die ik nam van het Solse Gat in de computer. Een wonderbaarlijk programma rijgt die foto's aan elkaar, je hoeft niet eens te zeggen in welke volgorde. Ik nam eerst een rijtje recht vooruit, toen een rijtje daarboven, tenslotte een rijtje daaronder. Uit de hand, niet zo heel erg nauwkeurig, dat fotootje hierboven is een verkleining van het resultaat. Klik voor de hele foto, scroll naar beneden en naar rechts. Zag je die kleine foutjes?

donderdag 9 april 2009, 23:16 lees reacties

Ik begin aan nog een lijstje voor Sneeuwuil d'r kunst. Dan hoor ik dat het lijstje wat groter moet, nee wat kleiner, nee Sneeuwuil past d'r kunst aan aan het lijstje. Dat is een oplossing naar mijn hart.

Sneeuwuil zit wel erg te vloeken en te schelden tegen haar computer. Die is heel traag geworden, ze wil een nieuwe. Ik mag kijken of er nog wat aan te doen is. Ja, dat is er, kost wel veel tijd en een beetje moeite maar ze is tevreden met het resultaat. En het spaart de kosten van een nieuwe laptop die na een tijdje ook weer traag zou worden...

Nu moet ik de stofzuiger gaan repareren. Na de wekelijkse zuigbeurt is er een wieltje afgebroken terwijl het ding nog maar vijfentwintig jaar oud is. Dus geen tijd voor avonturen buiten de deur. Bovendien wil ik al de interviews/boekbesprekingen onderaan dat blad ook nog lezen.

woensdag 8 april 2009, 23:24 lees reacties

De Dela, ooit het dooienfonds van Philips, toont de laatste tijd telkens deze tv-reclame. Omdat het geluid af staat weet ik niet precies wat er mee bedoeld wordt. Als het keuzemogelijkheden zijn dan ga ik toch maar voor optie twee.

Sneeuwuil tekent een pastel. Die moet achter glas, ik moet een lijstje maken. Het is echt prachtweer om lijstjes te maken. Tijdens het wachten op het drogen van de lijm zit ik te genieten van de regen die tegen de ruiten tikt. Tijdens de wandeling van drie meter naar de schuur had ik veel geluk: even droog. (In de schuur staat de verstekzaag.)

Sneeuwuil produceert kunst in een razend tempo. Nu heeft ze weer een ander stuk glas waar een lijstje in dezelfde stijl omheen moet. Ik heb nog bijna een meter lijstprofiel, even kijken, nee, net te kort.

Er zijn Nederlanders die in de regen op een klaterende fontein gaan zitten. Nee, dat klateren klopt niet, het water stroomt onzichtbaar een andere kant uit, dankzij dit vreemde gedrag. Ik ga proberen Dweiltje naar Gamma te sturen, voor nog zo'n profiellat. Maar dan zal je zien dat ze die lat onderweg nat laat regenen. Ik kijk even naar de regenradar, lijkt goed, ik ga zelf wel even!

Vijf minuten later, ik ga niet. Die motregen, die ziet de regenradar niet, maar een latje wordt er wel nat van. Nog veel later, net voor de zon ondergaat schijnt 'ie nog even en Gamma is héél lang open!

Tenslotte hebben we Tweety nog, die van de Canon printer. Hij heeft z'n advertentie opnieuw geplaatst, daarbij wat spelfouten weggehaald en wat nieuwe spelfouten toegevoegd. Ook is hij verhuisd van Apeldoorn naar Uddel, nog maar half zo ver van Ermelo. Maar ja, hij wil mij niet meer kennen...

dinsdag 7 april 2009, 23:09 lees reacties

Staar er uit, precies een week geleden. Met het oude oog kan ik een nummerbord lezen op 30 meter afstand, met het nieuwe op 20 meter. Vreemd genoeg haal ik met beide ogen tegelijk de 40 meter! Geprobeerd tijdens een wandeling naar de brievenbus en Aldi. Op korte afstand is het nieuwe oog iets contrastrijker.

(Neef Henk, die van de Rucphenseweg, is nog steeds bezig z'n huis te verkopen. Volgens het testament van zijn grootouders moet hij dat huis eerst aan alle kleinkinderen van die grootouders aanbieden, daarvan is Sneeuwuil er een. Ze kreeg een brief van de notaris, of zij het huis wilde kopen. Dat wilde ze niet. Die antwoordbrief moest gepost worden.)

Ik moet nog drie weken iets met oogdruppels, eind van de maand nog even naar de oogarts, ik vermoed dat het dan klaar is. Ik kan het iedereen aanbevelen, een staaroperatie.

Het is 12:30, de operatie was om 13:55, ik mag een week niet fietsen. Ik waag het er op, ik pak het fietsje, 01:25 te vroeg. Er is regen voorspeld, later vandaag, ook daarom kan ik niet langer wachten.

Is dit een overdreven vorm van Hampshire? Ik fiets ongeveer richting Formido, daarna richting Welkoop, beiden in Putten. Dan een stukje Putterbos waar ik nog nooit eerder was, heel leuk. Op een kruispunt van twee zandwegen staat een vrouw met twee Nordic stokken en twee Rottweilers. Ik schreef al eerder dat men elkaar groet zodra men elkaar buiten de bebouwde kom tegenkomt. Dat doe ik dus ook, vooral tegen mensen met grote honden ben ik heel vriendelijk. De vrouw vraagt mij of ik het wil melden als ik een Jack Russel tegen kom, ze heeft dus nog een hond!

Het Putterbos is voornamelijk beukenbos maar het stuk waar dat hondje in verdwenen is is van dat dichte dennenbos, heel donker, je kunt er zelfs met mijn nieuwe oog niet ver in kijken. Geen JR te zien, ik probeer het nog wel. Heel veel verder zie ik er eentje maar die is aangelijnd, dat zal 'm wel niet zijn. Verder, alles bij elkaar ongeveer 24 kilometer, er vallen 24 druppels. Zodra ik thuis ben komen er nog 2400 druppels achteraan.

Formido, Welkoop, hierom: toen we vijf jaar geleden naar het Hanengewei verhuisden was het tuinpad begrensd met halfvergane houten paaltjes. Die paaltjes zitten met z'n allen aan twee ijzerdraden gespijkerd. Bij Gamma kan je zoiets kopen onder de naam 'borderrol'. Ik kocht een aantal van die rollen, verving daarmee dat wat we bij het huis kregen. Die rollen zeiden dat ze geïmpregneerd waren, het resultaat was een prachtig fris tuinpad. (Even afgezien van die gewassen betontegels, om die te vervangen was me iets teveel moeite)

Die rollen zeiden er niet bij waarmee ze geïmpregneerd waren, we hebben nu weer een tuinpad dat begrensd is met halfvergane houten paaltjes. Ik wil ze vervangen door iets anders. Beton is me te lelijk en te zwaar, ik wil kunststof. Formido heeft zoiets, in twee maten, 10 of 15 centimeter hoog. Negen meter bij 15 cm. kost €5,99, dezelfde lengte bij 10 cm. €8,95. Net gedrukte prijskaartjes, iemand heeft hier een foutje gemaakt. Geeft niet, ik wil ze toch niet, ze zijn van veel te dun plastic.

Via een leuke omweg (heel erg zwarte lammetjes, kangoeroes, een lama, zwarte zwanen) kom ik bij Welkoop, die heeft iets wat lijkt op het aanbod bij Formido, die wil ik daarom ook niet. Andere oplossing: gewoon de oude troep er uit en kijken wat voor taluudjes zich vormen.

Nou eens wat anders. Wiskunde, een cartoon. Nog heel wat anders: ook een tweewieler!

maandag 6 april 2009, 23:16 lees reacties

Ik heb een loeplamp, lang gelden geërfd van oma Menalda. Best een mooi ding, maar hij heeft een zware voet die erg veel plaats inneemt. Ik gebruik 'm wel eens als bureaulamp maar de loepfunctie gebruik ik nooit. Ik zet hem op Marktplaats, met drie prachtfoto's erbij.

Ik vertel het aan Sneeuwuil en meteen gaat ze de lamp bekijken. Ik heb 'm al ongeveer twintig jaar maar nu heeft ze opeens belangstelling, of ik maar 'gereserveerd' bij de advertentie wil zetten. Ik vroeg er €15 voor, die krijg ik niet omdat het ding van haar moeder was.

Een leesbril, of in extreme gevallen, twee leesbrillen over elkaar, dat werkt meestal handiger dan zo'n loeplamp. Moet je wel een reguliere bureaulamp hebben, daar is nu plaats voor. Nu ga ik weer verder met het webcam gedoe.

Sneeuwuil komt binnen, ze gaat hoogst persoonlijk de loodzware loeplamp afvoeren! Als tegenprestatie moet ik het tuinfonteintje gangbaar maken, omdat dat zo leuk is voor de katten. Toevallig is het erg mooi weer om een fonteintje schoon te maken, alle katten komen helpen. Als het fonteintje weer klatert kijken ze er wel twee minuten naar...

Weten jullie Tweety nog? Hij had vorige week een bod van €20, twee dagen later door dezelfde bieder opgehoogd tot €40. Nu is dat bod weer verdwenen, zou hij ook met deze bieder ruzie gemaakt hebben? De twee eerdere boden, €10 en €12,50 laat hij wel staan. Intrigerend.

zondag 5 april 2009, 23:09 lees reacties

Ik kan bijna de tekst van zaterdag gebruiken. Nou ja, geen wandeling naar Lidl en best redelijk weer. Toch: Sneeuwuil schildert, ik programmeer. Sneeuwuil is bezig een oud meesterwerk, 'Een Tuin Aan Het Klompven' van wat frissere bloemen te voorzien.

Ik ben nog steeds bezig met die webcam maar ik bewandel zoveel zijpaden dat ik er ook vandaag aan twijfel of ik de dag kan besluiten met een werkend programma.

Even naar buiten, niet te lang, die webcam staat zo te zeuren...


zaterdag 4 april 2009, 23:03 lees reacties

Mooi, geen mooi weer, hoef ik niet weer zo'n eind te lopen. Even met Sneeuwuil de wandeling naar Lidl, daarna gaat zij schilderen en ik programmeren.

Het ultieme programma voor het besturen van een webcam heb ik nog steeds niet gevonden. Daarom heb ik besloten dat programma zelf te gaan schrijven en daar ben ik nu de hele dag al mee bezig. Niet met schrijven, maar met bestuderen wat ik schrijven moet. Lastig om geen geheugen te hebben, ik herinner me nog wel heel oude progammeerkunstjes maar geen dingen die ik tien minuten eerder las, die moet ik dus wèèr opzoeken. Verhogen van de pensioenleeftijd tot 67, dat kan misschien, maar tot 73 is zinloos.

Heel lang geleden leerde ik C, dat is een programmeertaal. Veel korter geleden leerde ik Java, een andere programmeertaal. Een C programmaatje maak ik nog steeds zonder veel moeite. Omdat Java wel wat op C lijkt krijg ik een Java programma ook wel aan de gang maar ik moet bij elke regel die ik schrijf in het dikke boek kijken, schiet niet echt op.

Tussendoor krijg ik ook nog ideetjes over het anders inrichten van mijn computers, zowel hard- als software. Gedeeltelijk voer ik die ideetjes uit om tot de ontdekking te komen dat ik ze voor een deel vorige week al uitgevoerd had. Dat heeft als gevolg dat er na enige tijd niets meer werkt. Nog wat later zie ik in een helder moment wat ik allemaal in de war stuurde, als ik dat weer rechtzet werkt het weer. Kortom, ik ben uren bezig zonder dat het enig rendement heeft, maar ik heb wel veel plezier.

Maar logstof? Nee. Dat geöntstaarde oog levert ook geen logstof, dat is gewoon prima.

vrijdag 3 april 2009, 23:19 lees reacties

Geen lichamelijke inspanning, moeilijk. Wandelen, dat mag wel, als het maar geen snelwandelen is. Ik loop naar het dichtstbijzijnde bos, dat is tussen de begraafplaats en de tennisbaan. Een hondenuitlaatbos is het ook nog, het klinkt allemaal nogal afschuwelijk maar dat is het helemaal niet. Er is geen mens, ook geen hond. Van de ene kant komen vaag tennisgeluiden, aan de andere kant zijn ze doodstil.

Verder, naar het 'echte' bos. Ik kom langs de schietbaan maar daar schieten ze alleen op zaterdag. Het bos ziet er nog erg winters uit, je moet goed kijken om wat knoppen te ontdekken. Maar het is zo warm dat de vliegjes denken dat het zomer is. Eentje komt bij z'n eerste vlucht in mijn oog terecht. Dat prikt meer dan de cocaïnedruppels, gelukkig heb ik voldoende zelfbeheersing om niet heel hard in dat oog te gaan wrijven. Nog gelukkiger is dat de vlieg het 'oude' oog gekozen heeft, overbodige zelfbeheersing.

Ik kom bij het eerste huisjesterrein 'In de Rimboe' geheten. De huisjes die al bewoond worden bevatten gemiddeld anderhalve hond. Die honden beginnen allen te blaffen als je er langs loopt. Vandaar kom ik bij het volgende terrein, 'Fijnoord', waarschijnlijk bewoond door woordspelende Rotterdammers. Er zijn er wel wat maar ze zijn heel rustig.

Een ander bospad, richting Drieërweg, ik kom bij 'de Driehoek'. Nogal wat luid pratende mensen, maar een mens haalt het toch niet bij een hond. Dan, door het kleine paadje, 'de Toverberg'. Ik ga even op het terras van Suikervlied zitten, voor de echte pestherrie moet je daar zijn. Nee, niet op het terras, maar ergens in de buurt hoor ik een kettingzaag en nog een andere machine. Ik ga even kijken, zie foto. Dezelfde foto in stereo.

Het probleem is dat Huub erg van machines houdt. Bij m'n vorige bezoek was hij met een graafmachine bezig. Zo'n hoogwerker heeft hij niet maar ik vermoed dat hij ervoor aan het sparen is. Kettingzagen, bladblazers, grondfrezen, versnipperaars, dat heeft hij allemaal al...

Terug, door bos zonder huisjesterreinen. Een weitje waar ik vier jaar geleden twee reeën zag. Ik kijk elke keer dat ik er langs kom weer naar datzelfde punt, maar het blijft reeloos. Dan een paadje wat niet fietsbaar is, een heel nieuwe ervaring. Tenslotte verval ik toch weer in asfaltwegen maar zelfs daar zie je lopend dingen die je fietsend niet ziet. En autoënd al helemaal niet!

donderdag 2 april 2009, 23:11 lees reacties

Sneeuwuil rukt alle dorre groeisels uit de tuin. Met handschoenen aan, om conflicten met katproducties te voorkomen. Ik doe niets, ik mag tot a.s. dinsdag in het bijzonder niet bukken en mij niet inspannen in het algemeen.

We waren al twee dagen in Harderwijk, nu gaan we weer. De oogarts wil mij controleren. Ik zie het oeroude vrouwtje (die van de valium) en het eerste oude mannetje. We zijn meteen oude kameraden. Na het ziekenhuis nog even naar Kreawood, Sneeuwuil koopt nog meer geheimzinnige waren.

Dat is dus mijn probleem, ik mag wel een stukje lopen of een stukje rijden maar ik mag geen avonturen beleven. Ik ga maar wat stereofoto's bekijken:

(Jullie hebben dat brilletje toch nog wel? Tijd genoeg gehad om het op te zoeken of wou je beweren dat je dit niet zag aankomen? Deze en nog meer: f.abbing)

woensdag 1 april 2009, 23:19 lees reacties

We gaan naar de Hondegatstraat. Merkwaardige straatnaam, ik probeer de betekenis te achterhalen maar nee. Hanengewei, ook merkwaardig, wordt verklaard in een boekje dat we ooit leenden: 'een weg naast een akker om je ploeg te keren'. In Elburg woonden we dicht bij de Hondegatsteeg. Even Googelen: dat is een hondegat.

We willen naar Gijs Brouwer, een winkel met materialen voor kunstenaars. Sneeuwuil wil spielatten, dat zijn latten waarop je het doek van een schilderij kan spijkeren. Met spietjes in de hoeken kan je het doek strak trekken. Ze heeft gebeld met Gijs, die beweert van die latten te hebben. Wat hij er niet bij vertelde is dat hij 'smorgens gesloten is.

Sneeuwuil ontsteekt in grote woede, ze slaat nog net niet Gijs z'n ruiten in. Teruglopend naar de parkeerplaats komen we langs Xenos en die heeft complete Chinese schilderdoeken. Spielatten met het doek er al op! Maar dat doek is katoen en Sneeuwuil wil linnen. Toevallig heeft ze een hele rol linnen, het katoen er af en het linnen er op, dan ben je nog goedkoper uit dan met kale Hollandse latten.

(Action heeft ze ook, iets andere Chinese doekjes. Maar daar zijn de sleuven te groot gefreesd zodat je er met geen mogelijkheid de bijgeleverde spietjes in kan gebruiken!)

Verder na Xenos, we vinden een nieuwe winkel, Kreawood geheten. Welk talenwonder zou die naam bedacht hebben? Maar de winkel lijkt niet alleen qua naam erg op de zeer betreurde Kreashop. Goedkope doekjes maar ook kale spielatten. En penselen van eekhoornhaar. Volgens de exploitant worden eekhoorns gehouden om ze, als schapen, te kunnen scheren! Sneeuwuil is zo blij met deze winkel dat haar woede wegsmelt.

Het is nu ruim 24 uur na de staaroperatie. Mijn nieuwe oog is pijnloos, alleen als ik knipper voel ik dat er 'iets' zit. Mijn oude oog ziet nog steeds haarscherp in de verte, het nieuwe is vooralsnog wat bijziend. Op een meter afstand zijn beide ogen OK, waarbij het nieuwe oog wat contrastrijker en frisser van kleur is dan het oude. Waarschijnlijk zit in het oude ook al een begin van staar. Ik ben, nu al, zeer tevreden met het resultaat van de ingreep.

nog even naar maart?