naar april!

dinsdag 31 maart 2009, 23:13 lees reacties

Een oud vrouwtje komt te laat, maar ze heeft een verkeerde brief. Ik mag samen met haar in een zaaltje waar acht rolstoelen staan. In de eerste zit een oud mannetje, in de derde een oeroud vrouwtje. Dat laatste oude vrouwtje was veel te vroeg, ze wordt naar een andere rolstoel overgeplaatst, ik mag in haar stoel.

De drie hier werkende dames proberen staarpatiënten zo te sorteren dat ze op het rijtje af naar de operatiekamer gereden kunnen worden. Voor die rit gebeurt er van alles, ze zijn wel een klein uurtje met je bezig. Het is erg gezellig in het zaaltje, de drie dames zijn net geen cliniclowns maar veel scheelt het niet. Vooral het feit dat je een 5% oplossing van cocaïne ingedruppeld krijgt is aanleiding tot veel vreugde. Ook het verstrekken van een valiumpje aan het oeroude vrouwtje is reden voor hilariteit. Als je bedenkt dat ze 3000 staarogen per jaar behandelen, dat ze dus 3000 keer hun grappen kunnen oefenen, dan kan je begrijpen hoe gestroomlijnd hun act is.

Ik mag. Ik wordt naar de operatiekamer gereden, wel tien meter verder. Daar is een andere dame, ze vraagt mijn naam, mijn geboortedatum en om welk oog het gaat. Als ik die drie vragen tot haar tevredenheid beantwoord heb mag ik op een veel mooiere stoel, zoiets als bij de tandarts. Ik krijg een lap over mij heen met éen oogvormig gat er in, dan gaat de oogarts aan de gang. Hij heeft veel water nodig, het ontgaat me wat er precies gebeurt. Na een kleine tien minuten is hij klaar, ik mag weer in de rolstoel.

Als ik naar buiten wordt gerold staat daar de rolstoel met het oeroude vrouwtje. Ze moet ook de drie vragen beantwoorden, dan wordt mij duidelijk dat ze precies tien dagen ouder is dan ik. Ik kan haar nog mededelen dat de operatie erg meevalt.

Nog een kleine nabehandeling dan mag ik weer naar het restaurant waar Sneeuwuil zit te wachten. Naar huis rijden doet zij, ik zie niks met het rechteroog en weinig met het linker. Samenvatting: de operatie zelf is een pijnloos fluitje van vele centen, maar die worden door minister Klink betaald. Ik ga liever naar de oogarts dan naar de tandarts. Jammer dat ik wel dertig tanden en kiezen heb en maar twee ogen...

maandag 30 maart 2009, 23:14 lees reacties

Tijd voor een lichte lunch. Noeschka is het daarmee eens, ze springt gezellig bij ons op tafel. Sneeuwuil vraagt zich af of Noeschka van ons houdt of dat ze mikt op een mogelijkheid om mee te eten. Moeilijke vraag, bestaat 'houden van' bij dieren? Zouden ze ook bij je op schoot willen als je temperatuur 15° was?

Dweiltje is een bijzonder geval. Als ze mij een prop brengt en ik reageer te traag dan tikt ze me aan. Ik moet de prop weggooien en zij apporteert hem weer. Behalve dat het een leuk spelletje is heeft ze er geen voordeel bij, het lijkt een beetje op contact om het contact.

Sneeuwuil vraagt zich vervolgens af of 'liefde' bestaat. Een baby heeft een moeder nodig, dat is geen liefde. Omgekeerd, die moeder zou haar baby in het asvat kunnen gooien, als ze dat niet doet, is dat dan liefde? Omdat ik zeven keer per week iets over evolutie lees weet ik het antwoord op die vraag: "Moeders die dat doen planten zich niet voort, dat soort sterft vanzelf uit."

Altruïsme dan, of empathie. Als je een kind ziet vallen, liefst met de knietjes op een sintelpad, dan heb je zelf de daarbij behorende onderbuikgevoelens. Mogelijk door de evolutie in je gestopt ten bate van je eigen kinderen, maar het werkt ook bij vreemde kinderen waar je verder niets mee doet.

Even knippen uit een oude Elsevier:

De vooraanstaande Nederlandse primatoloog en etholoog Frans de Waal nam de handschoen op. Hij werd wereldberoemd met zijn onderzoeken die bewijzen dat niets menselijks zijn apen vreemd is. In zijn befaamde boek Van nature goed toont hij aan dat niet alleen mensapen, maar ook andere diersoorten als dolfijnen en olifanten moreel gedrag vertonen. Ze houden zich duidelijk aan sociale regels, helpen elkaar, delen hun voedsel, zorgen voor de zwakkeren in de groep, bemiddelen bij conflicten, leggen hun ruzies bij. Als het eropaan komt, zijn ze zelfs in staat tot onzelfzuchtig gedrag door de belangen van anderen boven die van zichzelf te stellen, zonder dat daarvoor een onmiddellijke beloning in het verschiet ligt.

Misschien houdt Noeschka toch wel een beetje écht van ons...

Fiets. Ik stop op een kruising van paden voor een slok water. Toevallig aan de rand van een kaalslag, ik zie iets bewegen dat mij nog niet gezien heeft. Eindelijk voldoende tijd om de camera te pakken. Ik probeer ze samen op éen foto te krijgen, maar hij is aldoor een heel stuk verder. Zij moet alles even bekijken, zou een goeie zijn als Marktplaatsklant.
Gelukkig heb ik een computer die twee foto's heel netjes aan elkaar kan plakken. Om de afstand goed weer te geven zouden er nog twee foto's met alleen bos tussen moeten, maar dan worden die herten zo klein.

zondag 29 maart 2009, 23:04 lees reacties

Na een lange tocht met veel ontberingen vind ik eindelijk dit prachtige vogeltje. Nee, niet helemaal waar, Sneeuwuil vind hem, zittend op de bank, kijkend uit het raam. Dan zal dat van die lange tocht ook wel niet waar zijn, jammer.

We kijken Buitenhof. Krista van Velzen spreekt verstandige taal. Als ik er bij had mogen zitten dan zou ik gevraagd hebben tegen welke vijand we die JSF eigenlijk nodig hebben. Onze huidige vijand plaatst gaarne een bermbom, daartegen is de JSF niet echt handig.

Dan is het tijd om de yoghurt te inspecteren. Ik gebruik een thermostaat uit een afgedankte cv-ketel. Ik wilde hem gisteren nog iets dichter bij 40° instellen. Hij is gemarkeerd met heel kleine cijfertjes, waar ik met m'n ene oog schatte dat 40 stond daar staat 35. De temperatuur is daardoor 38°, iets te koud. En nu bedenk ik pas dat er door de zomertijd een uur te kort gebroed is. Toch ziet het resultaat er heel goed uit, geen paddo's! Ik zet met twee brillen over elkaar de thermostaat wat hoger en de yoghurt in de koelkast.

Ik heb al dagen niet gefietst, dat moet nodig weer eens gebeuren. Ik zie allerlei buitengewoon interessante zaken maar ik ben te lui om foto's te maken. Dan kom ik toevallig weer langs de schapen van 28 feb. De gristelijke grap was me toen ontgaan:

Weer thuis. Sneeuwuil heeft wat fotonegatieven gevonden, ongeveer vijftig jaar oud. 6x6, die kunnen in de 'gewone' scanner, gaat heel goed. Deze komt uit Zundert, de van der Hoevenstraat toen die nog een zandpad was:

Ik overweeg de naam 'Schaapslog' te gaan gebruiken voor deze geschriften.

zaterdag 28 maart 2009, 23:06 lees reacties

Het belangrijkste nieuws van heden is dat ik mij herinnerde waar ik de thermometer gelaten had. Maar nauwelijks minder belangrijk is dat de temperatuur van de yoghurtmachine 41° is, precies goed. Vandaag om 13:00 begonnen een nieuw mengsel uit te broeden. Morgen, na Buitenhof, bekijken hoe het dan met de paddo's staat!

Verder nog wat goed nieuws: zie de foto van de gangmuur, donderdag j.l. Nog wat plaatjes opgehangen, nu boven de schakelaars. Daarbij geen electriciteitsleidingen geraakt!

Nog wat nieuws in de categorie merkwaardige mail:

Het onderwerp is veelbelovend, maar de inhoud laat wat vragen over. En niks aanklikbaars. Even zien waar het email adres aanhangt: ISIonline. De verbazing wordt groter.

Allerlaatste nieuws: Sneeuwuil is lid geworden van omroep Piep.

vrijdag 27 maart 2009, 23:15 lees reacties

Mijn yoghurtmachine produceert paddo's, zoals ik al eerder zei. Ik begin te vermoeden dat de temperatuur wat aan de lage kant is. De 'goede' bacteriën willen zo ongeveer 40°, misschien doen paddo's het beter bij 30° De ware wetenschapper zou nu de thermometer ter hand nemen maar ik kan 'm niet vinden. Ik schreef ook al eerder over een verwarmingselement, nu moet het er maar eens van komen.

De Kringloper heeft een aantal waterkokers, ze kosten allemaal €2,50. Ze willen niet allemaal zeggen hoeveel Watt ze zijn, ik vind er eentje van Tefal die 1000 zegt, bij 230 Volt. Hij ziet er redelijk demontabel uit, ik neem hem.

Ik heb helemaal geen 1000 Watt nodig, ik hoef die yoghurt niet te koken. Ik wil hem aansluiten op een transformator die 40 Volt levert, terwijl ik terugloop probeer ik uit te rekenen wat dat voor het vermogen betekent. Iets minder dan 1/6 is dat, 230/40. Daar het kwadraat van, 1/36. (Wees niet bang, ik ga niet uitleggen waarom dat een kwadraat moet zijn, het is hier het LBO niet.) 1000/36, bijna 30, maar die 36 is wat teveel, zou best eens precies 30 Watt kunnen zijn.

Om een goed geïsoleerd watervat op temperatuur te houden lijkt me dat wel voldoende. Weer thuis sloop ik de waterkoker, ik maak een proefopstelling met een pot water. Na een uur is dat water al bijna te warm om je hand in te houden, zou best 40° kunnen zijn.

Nu moet ik de yoghurtmachine zelve slopen. Dat betekent dat ik het yoghurtvormingproces moet onderbreken...
Ik zet zo snel mogelijk de nieuwe toestand in elkaar, wat toch wel een paar uur werk is. Nu afwachten of 40° bereikt wordt en of het ding niet lekt.

Sneeuwuil wijst me op de advertentie van Tweety. Een nieuw bod!


donderdag 26 maart 2009, 23:17 lees reacties

Op donderdag mag ik stofzuigen. Sneeuwuil doet het leuke werk: haren verzamelen met een speciale borstel. Elke week gooien we ongeveer het volume van een kat weg in haarvorm. Vervolgens stofzuigen, dit alles omdat vanmiddag de meisjes komen.

De stofzuiger maakt een vreemd geluid, het lijkt de telefoon wel. Dan merk ik dat het inderdaad de telefoon is. Ik zet de stofzuiger uit en ik overwin mijn telefoonangst. Dat had ik beter niet kunnen doen.

De nierstichting: "mag ik u iets vragen?" Er zijn drie antwoorden mogelijk: (1) nee, (2) u vraagt al iets, (3) ja. Ik ga lafhartig voor 3. "Er is in september een grote collecte en er zijn in uw wijk al voldoende collectanten." Ik vrees dat ze nu om een nier gaat vragen maar dat valt mee. "We zoeken nog een wijkcoördinator." Ik moet een aantal keren zeggen mijzelf daarvoor niet geschikt te achten, dan mag ik het gesprek beëindigen.

Zouden ze blindelings in het telefoonboek prikken of hebben ze een geheime selectieprocedure? We hebben sinds enige tijd een meter voor het electriciteitsgebruik die op afstand wordt afgelezen. Zou daar ook een webcam inzitten?

Ik ben niet zo dol op ingewandstichtingen, eens even zien of ik niks verkeerds over die nierlieden kan vinden. Zo kom ik bij het CBF, een lijst met de kosten/baten verhoudingen van 712 goede doelen. Ik maak er even een uittreksel van met alleen de medischachtigen en dat wat ik leuk vind om erbij te doen.

Oost Europa moet bijna Flevoland helpen. En de nieren maken het nog iets bonter dan de harten, toch voldoet de nierendirecteur bijna aan de Balkenendenorm. De hartenmeneer krijgt wat meer, iets meer dan een andere meneer een paar jaar geleden. Van elke € die je in de collectebus stopt gaat bijna 20 cent niet naar het 'goede doel'. Zou een wijkcoördinator daar ook 1 cent van krijgen?

Moeilijke fotograferen in de gang. Dat zwart op de hoek linksboven is een stukje visnet van de sluisdeur, de camera kijkt door de deur. Links moet er een paar centimeter bij, dat wil de sluisdeur niet. Rechts reflecties van de voordeur, ook niet erg mooi.

Maar je ziet dat Sneeuwuil heel ijverig bezig is. Er zou nog wat kunst boven de lichtknopjes kunnen, maar we zijn bang dat we dan spijkers slaan in de electriciteitsleidingen. Als dit log opeens stopt dan hebben we zo'n enorme kortsluiting gemaakt dat alle leidingen verbrand zijn. Het zou wel handig zijn als Sneeuwuil boven die knopjes eens een wandschildering maakte. Niet met waterverf, dan maakt dat water alsnog kortsluiting!


woensdag 25 maart 2009, 23:28 lees reacties

7:30, even naar Suikervlied, de zwijnenfoto's ophalen. Het regent bakken en het is 4,5°, dus weer het autootje. Bij zwijnenfoto's kan het me niet schelen wat het kost. Er blijken 430 plaatjes te zijn vastgelegd, waarvan ongeveer negen in het donker. In het filmpje zie je het niet, maar om 23:14 is er een moment suprême:

reetjereetje

In principe werkt de camera dus, maar hoe vertel ik dat aan de zwijnen?

Nu eens iets heel anders. Iris, bladeren naar foto 22.

En dit wil ik voor m'n tachtigste verjaardag. En nog een, in het andere wiel, voor mijn vijfentachtigste.

dinsdag 24 maart 2009, 23:15 lees reacties

D'r was een doorgeleerde meneer uit Tilburg op de tv. Die vond dat de pensioenleeftijd omlaag moest, naar 63. Het schijnt dat de meeste mensen van boven de 60 toch al in de WAO of de WW of de bijstand zitten, dat kon ik nog volgen. En dat het dus gunstiger is voor de potjes waaruit dat betaald wordt, dat snap ik ook. Maar hij zei ook dat het beter was voor de pensioenfondsen. Twee jaar korter premie, twee jaar langer uitkeren, ik moet iets gemist hebben.

Later was er een andere meneer, eentje die ik herken uit duizenden, Flip de Kam. Die zei dat de overheid automatisch 37 miljard in de economie stopte, door ons economische stelsel. Hij zei nog meer, bijvoorbeeld over het al-dan-niet investeren in bouwsels, dat kon ik ook goed volgen. Nou geloof ik alles wat Flip de Kam zegt, maar waar komt dat enorme bedrag nou vandaan?

Ik wil een tv met Google. Niet alles van Google, maar wel alles wat betrekking heeft op wat de buis laat zien. Een soort uitbreiding van teletekst, je klikt 1, 2 of 3 en dan de tijd waarop je iets zag. Dan krijg je een tekst die nauwkeurig alle achtergronden verklaart. Zal wel weer teveel moeite zijn...

(Via de 'gewone' Google vind ik de meneer uit Tilburg, Verbon. Ik snap het nu, ik zou moeten narekenen of het klopt. Dat was gisteren, vandaag komt een andere meneer uit Tilburg, Sylvester Eijffinger, vertellen dat het toch 67 moet worden. Snap ik zonder narekenen, ik sla Eijffinger wat hoger aan dan Verbon. Over die 37 miljard kan ik niets zinvols vinden.)

Wat huizen verder in onze straat wil men wel eens wat nieuws, gevelrenovatie! Dat betekent dat de voegen tussen de stenen een stukje dieper worden uitgehakt. Dat hakken gebeurt met pneumatische beitels, redelijk oorverdovend. (Later wordt de boel weer gevoegd, maar dat gaat geruisloos.) Geen fietsweer, toch wil ik naar Suikervlied voor mijn siësta. Het autootje dan maar, neem ik meteen de infrarood leds+webcam mee, en de laptop.

Op de Toverberg staat een dreigende graafmachine maar hij doet niks. Ik installeer de cameratoestand, ruim daarna nog wat bladeren op. Het wordt wat beter weer, veel wolken maar ook veel zon. De camera registreert van alles: man met kruiwagen, donker grasveld als wolk, licht grasveld als geen wolk. Tijd voor de siësta, nu start de graafmachine.

Het valt mee, de machine stopt weer na een minuut of vijf, tijd voor wat laagvliegoefeningen met helicopters. Als ook die gepasseerd zijn kan ik zowaar even slapen. Daarna zie ik dat er 250 fotootjes gemaakt zijn, telkens van de lichtvariaties op het grasveld. Ik hoop maar dat de disk van de laptop niet vol is voordat de zwijnen komen...

Wordt vervolgd.

maandag 23 maart 2009, 23:41 lees reacties

We blijven het proberen, de perfecte afdruk maken. Opeens is het papier op. Er is nog wel wat ander papier maar dan moet je de moeizaam gezochte instellingen weer veranderen. Maandag, we moeten wachten tot 13:30 voor we de voorraad kunnen aanvullen.

Eindelijk, de winkels zijn open, maar de winkels hebben alleen hun eigen merk. Dan gaan we het al afgedrukte maar eens in lijstjes stoppen. Ooit talloos vele afdrukken 18x24 gemaakt, maar dat was lang geleden, in de donkere kamer. De fotowinkel, de enige in Ermelo, heeft duizenden lijstjes maar 18x24 is zò oud, dat bestaat niet meer. Fotolijm dan, ja, die is er nog. Ik kom thuis met al mijn boodschappen: éen tube fotolijm...

Sneeuwuil weet hoe ze iets bij Bol moet bestellen, en die leveren snel. Dat lost het probleem van het fotopapier op. Vervolgens besluit Sneeuwuil op 24x30 te gaan tekenen, dat is een meer eigentijdse standaard maat. Ze heeft een schetsboek van die maat, maar ze is bijna bij het laatste blad.

Het is beestenweer, toch willen we nù naar de schilderwinkel en, tien stappen verder, Action. Het autootje dan maar. De schilderwinkel heeft heel erg veel, maar net weer niet het ideale schetsboek, iets groter dan maar. Action heeft ook heel erg veel, van de ideale lijstjes neemt Sneeuwuil er tien terwijl ze €0,98 per stuk kosten.

Kortom, een dag met erg veel geklungel die mij niet bijzonder veel oplevert. Sneeuwuil wel, die werkt lekker door:

Ik ga de Brief aan Darwin maar eens lezen.

Een uurtje surfen, dan heb ik dit lijstje: prijzen van Canon printers. De meeste tijd gaat in de layout van het lijstje zitten. Een beetje verzendkosten komt er bij Bol nog bij, ongeveer €2. Vraag: waarom heeft Mycom nog klanten?

	S&F	BOL	Mycom	Expert	Dixons	Digideals
mp-190	47,95	54	59,95	--	--	-
mp-240	67,95	59	69,95	59,95	69,99	-
mp-540	96,95	90	99,95	99	99,99	85
mp-620	154,95	139	159,95	--	139,98	135

zondag 22 maart 2009, 23:05 lees reacties

Ik heb een bod van €20 gedaan op een Canon printer op Marktplaats. Het grote voordeel van deze printer is dat de verkoper bij de Parelvissersstraat om de hoek woont, die straat kan ik na veertig jaar nog wel vinden. Een ander voordeel is dat de verkoper, Tweety, waarschijnlijk niet weet wat hij/zij verkoopt. Een enigzins redelijke foto maken lukte ook niet, je moet heel goed kijken om te zien dat het om een MP800 gaat. Even zoeken, of ik die echt wil hebben:

Die grafiek, dat is het prijsverloop. Laatste prijs €239, vorig jaar mei. Ik hoop maar dat Tweety dat niet kan vinden...

We kijken Buitenhof, we zijn meer dan gemiddeld tevreden, vooral over Désanne

Helaas komt er nu een mailtje:

Ik heb teruggeschreven dat het misschien handig zou zijn om het typenummer te vermelden. Ik denk dat Tweety minstens €100 wil hebben. Voor dat enorme bedrag kan je ook hier om de hoek iets nieuws kopen, nog wat mooier dan de MP800. (Zie net dat mijn bod verwijderd is. Er is nu een andere bieder, €10.)

zaterdag 21 maart 2009, 23:07 lees reacties

De oostelijke buurman heeft de firma Lijkendijk op bezoek. Ze zijn nogal hevig met boor- zaag- en schuurmachines in de weer, ik ga voor mijn siësta naar Suikervlied.

Mooi weer, een omwegje is gewenst. De wind waait uit richting Nijkerk, dus naar Nijkerk. Ik kom langs twee Hampshire schapen, maar die foto heb ik al. Ze zijn intussen wel twee keer zo groot geworden.

Tussen Nulde en Nijkerk, de oude zeedijk, daar zie je behalve veel vogels ook veel vogelaars. Met grote kijkers op statieven, aan die kijker weer een spiegelreflexcamera, ja, zo kan ik het ook. Met m'n ene blote oog zie ik wat eenden, met m'n andere oog een impressionistisch landschap, maar niets om met mijn cameraatje vast te leggen.

Die kende ik al: aannemer Bouw, aannemer Timmer, beiden in Putten. In Radewijk hadden we een timmerman Spijker. Maar op het industrieterrein in Nijkerk is Zandink, een zandhandel!

Dwars door Nijkerk, marginaal leuker dan dwars door Ermelo, dan met de wind mee door het boerenland. Het lijkt hier Zuid-Amerika wel.

Een randje Putten, het Putterbos, de Toverberg. Vrij veel volk, maar ze houden allen de kop dicht, het is er heerlijk rustig. Even slapen, daarna mag ik altijd een kop koffie. De padhouders zijn verdwenen, die vind ik vrij gauw in het afdruiprek. Maar het busje met pads, waar is dat? Ik kijk in alle kasten, geen busje, ook geen padvoorraad. Gauw naar huis, een zware tocht, drie kilometer zonder koffie!

Nog even iets heel anders: wij koesteren een creationist aan onze borst! Yvonne (Pauli) weet zeker dat de Here God de aarde in zes dagen geschapen heeft...

vrijdag 20 maart 2009, 23:20 lees reacties

Weer uren lang geprobeerd om plaatjes te printen. Plaatjes met de goede kleur bedoel ik. Omdat het niet lukt een afdruk te maken die qua kleur veel lijkt op het scherm probeer ik het andersom. Het beeldscherm instellen zodat het de kleuren van de afdruk benadert. Lukt niet, maar het kost in elk geval geen inkt.

Fietsen, richting Hierden. Heel veel zon en vrij veel tegenwind, ik overweeg m'n wantjes aan te doen. Maar op de terugweg, wind mee en nog steeds die zon, wordt het zo warm dat ik de neiging heb om alles uit te trekken. Toch maar niet, hoewel de reacties in E. waarschijnlijk wel wat (broodnodige) logstof zouden opleveren...

donderdag 19 maart 2009, 23:20 lees reacties

Hier, middenin, kruisen zes herten mijn pad. De vraag is, zijn het edelherten? Ze zijn te groot en te donker gekleurd voor reeën, maar niemand heeft een gewei. Een vrouwenvereniging?

Ik moet eens iets statiefachtig op mijn fiets maken. Tegen de tijd dat ik mijn camera gepakt heb zijn de herten al lang verdwenen. Overigens, als je de camera aan moet zetten en je moet wachten totdat het lensje naar buiten komt dan kan je maar net een achterpoot van het achterste hert fotograferen. Zou je de camera zodra er 'natuur' in zicht is aan zetten dan moet je halverwege de tocht de batterijen verwisselen. Zal je zien dat net op dat moment die zes herten langs komen...

Rechtsaf, ik steek de N302 over. Gewoonlijk een heel drukke weg, nu is er tot aan de horizon links en de horizon rechts geen verkeer te zien. Als dat door de crisis komt, doorgaan met die crisis! Daarna een driesprong. Links, leuk maar dan wordt het fietsrondje wat te groot. Rechtdoor, heel mooi, maar dan kom ik wéér bij de schaapskooi. Rechts, wel aardig, maar een beetje dicht bij de N302, ik ga toch maar rechts.

Opeens is de crisis voorbij, er razen heel grote vrachtauto's in beide richtingen. Maar ik wordt beloond: ik tref een deelverzameling van de schaapskudde aan, vlak naast het pad. De dames zonder kinderen, toch nog wel een stuk of vijftig. 'Op de grote stille heide' is hier niet van toepassing. 'Dwaalt de herder eenzaam', eenzaam klopt als je mij niet meetelt maar de herder is de herderin. 'Trouw bewaakt wordt door de hond', dat zijn drie honden.

Sneeuwuil weet tegenwoordig hoe je de computer kan laten scannen en printen. Ze print kaarten met patronen om te prikken, de bedoeling is de meisjes daarvoor te interesseren. Op wat dikker papier wil de printer wel eens vastlopen, zelfs dat weet ze op te lossen. Maar daarna is de printer een beetje de kluts kwijt.

Weer thuis. De printer is de kluts kwijt, maar hem ernstig toespreken helpt. De meisjes komen, ze hebben zoveel belangstelling voor de kaarten dat ik uitgestuurd wordt voor meer kaarten. Mooi, dan kan ik even naar het postkantoor met een envelop die niet door de brievenbus kan. Bij de nieuwe inktvulling zit een envelop waarmee je oude kunt opsturen. Doe je dat dan kan je een niet nader gespecificeerde prijs winnen!

Probleem: het postkantoor is plotsklaps gesloten. De supermarkt om de hoek herbergt per heden een postagentschap. Erheen, er is een licht nerveuze stemming want twee winkelmeisjes worden op dit moment omgeschoold tot postagent. Er is enige discussie maar dan is men toch bereid mijn inktvulling te accepteren. Voor de deur gebeurt er van alles met graafmachines. Er wordt een boom geplant of gerooid, dat is niet helemaal duidelijk.

Dan eindelijk Bruna, daar is het grootste probleem de A6 kaarten te vinden. Ja, daar zijn ze. Duur, zo'n pakje, jammer dat Action ze niet heeft! Gauw naar huis, een kaartencrisis voorkomen.

Tussendoor heeft Sneeuwuil de gekrabde Larousses heel netjes gerestaureerd. De vellen die erbij hingen zijn er weer aangeplakt. De geconsumeerde vellen blijken zo klein dat het nauwelijks opvalt. En het acrylglas zit er voor!

woensdag 18 maart 2009, 23:12 lees reacties

'the never ending story'

We hebben in elk geval genoeg kaarten voor a.s. kerstmis. Iets met 'gezegend' er overheen printen, dat moet lukken.

Sneeuwuil mag weer naar de dokter, voor de vorige week mislukte keuring. We mogen in een andere wachtkamer waar meer kinderspeelgoed is maar minder leesvoer. VT-wonen, 'Mooi! Mooi! Mooi! de 39 allernieuwste vloeren!' uit 2007...
Maar daaronder liggen zowaar het AD en Trouw, allebei van vandaag. Een echte papieren krant, dat heb ik lang niet mogen meemaken. Sneeuwuil verschijnt weer, met een ingevuld formulier maar wel €30 lichter. Het had best wat langer mogen duren, had de kranten nog niet uit.

De dokter blijkt inderdaad in dezelfde computer te kunnen kijken als onze eigen dokter. De reden voor dat ethische gezeur van vorige week wordt nog wat minder duidelijk.

Onze poezen zijn ontzettend conservatief. Computers, daar moeten ze niet veel van hebben, behalve dan een laptop om op te liggen. Maar wikipedia bijvoorbeeld, daar kijken ze nooit naar. Ze hebben liever de grote Larousse, ook nog in het frans. En die dan als krabpaal.

Even naar Gamma, een stuk acrylglas, dat moet voor de Larousse. We kochten hem ooit bij De Slegte in Antwerpen, ik weet niet meer hoe we 'm vervoerd hebben want die acht delen (plus supplement!) wegen een ton. Moeilijk, niet het acrylglas maar de deur ernaast. Die scharniert eigenlijk verkeerd om, daar moet ik nog even over denken, eerst een fietstocht.

Bijna geen wind, ik kies de hei. Daarna kom ik alweer langs de schapen. Ik begin te vermoeden dat de schaapskooi het middelpunt van het heelal is, ik kom er zo vaak langs. Dan bos, dwars door Putten, meer bos, thuis. Ik maak het acrylglas op maat, maar qua scharnieren heb ik nog niets besloten. Morgen is er hoogstwaarschijnlijk weer een dag.

dinsdag 17 maart 2009, 23:29 lees reacties

Alleen slecht nieuws is nieuws. Precies drie weken geleden waren er van die dramatische berichten over ING. Intussen is het aandeel ING in alle stilte al weer een beetje overeind gekrabbeld. Had ik toen m'n €400 maar in ING gestoken, dan had ik nu (3.25/2.50)*400=€520. Met die winst van €120 had ik Sneeuwuil d'r tekening naar Vietnam kunnen sturen. Daar tekenen ze het dan heel netjes na.

(Die grafiek van het ING aandeel is, zoals te doen gebruikelijk, nogal misleidend. Je ziet het stuk van 5,25 tot 2,50. Het stuk van 2,50 tot 0,00 hebben ze er af geknipt.)

Die reeks plaatjes van gisteren, daar is nog zo'n reeks bij gekomen. Of de poesjes zijn te groen of te blauw, of de achtergrond is te rood. Nou niet zeggen dat het een zwart-wit tekening is, want dat weet ik. Een zwart-wit print is heel aardig voor een algemene indruk, maar het lijkt niet op het origineel, de grijstinten zijn niet subtiel genoeg.

Uren ben ik aan het prutsen, even wat anders doen, naar buiten. Maar eerst even de Stentor lezen. Nee, ik durf niet meer naar buiten, ik ga dit maar bekijken. Nou durf ik helemaal niks meer...


maandag 16 maart 2009, 23:13 lees reacties

Sneeuwuils camera, mijn camera, de scanner, de printer, Sneeuwuils scherm, mijn scherm, Sneeuwuil zelf, dat zijn er al zeven. Allemaal met andere gedachten over kleur. Mijn gedachten over kleur tellen niet, ik zie toch maar met éen oog.

Ik knip een A4 tot twee A5-en en die twee nog eens tot vier A6-en, briefkaarten dus. Sneeuwuil heeft niks met al die A's te maken, die maakt een tekening van 24x30. Dat past niet in de scanner, ik maak er een foto van. Heel netjes, statief, alles waterpas, draadontspanner. Een tekening van drie poesjes, ik kies het belangrijkste stukje. Dat print ik op die A6jes, telkens met een andere instelling. Helderheid, contrast, wat minder blauw, wat minder groen, enzovoorts.

Dat heeft drie voordelen: minder papier, minder inkt en vooral minder tijd. Hoe die afdrukken worden kan ik niet laten zien, jullie schermen hebben toch weer hun eigen ideeën. Maar zelfs met een kwart van de tijd kost het erg veel tijd. Bovendien moet je goed administreren hoe je de instellingen veranderd hebt.

Net voordat ik er helemaal gek van wordt besluit ik tot een rondje bos+hei. Daar gebeurt gelukkig helemaal niks. Het is er niet koud, wel doodstil, perfect. Beukenbos: veel kale stammen, veel blaadjes op de grond, glooiende verten. Zon en wolken op de achtergrond. Veel variaties op weinig kleuren, en alle kleuren zijn precies goed. Hoe zouden ze dat toch instellen?

Bijna thuis, ik zie Petronella en Peter, ook bijna thuis na een fietstocht. "We hebben herten gezien!" zegt Petronella, "zes herten!" "Edelherten!" voegt Peter toe. "Mooi is dat, hè" zeg ik, inwendig knarsetandend van jaloezie. Had ik toch maar een wat mooier karakter.

zondag 15 maart 2009, 23:01 lees reacties

Ik heb best fijne schoenen, op een klein plaatje zien ze er best redelijk uit.
Ze waren niet duur, €11 als ik me goed herinner. Ze hadden een nadeel, de zolen wilden hun eigen weg kiezen. Dat heb ik verholpen met wat Bisonkit. Bij die operatie viel me een detail op, rechts nog mooier in beeld gebracht. Onder het leer bevindt zich een zeer fijn weefsel dat op sommige plaatsen bloot komt. Het leer blijkt vliesdun plastic te zijn!

Ik heb nog een paar schoenen, ooit aangeschaft voor de trouwpartij van Iris. Die bewaar ik zorgvuldig voor hoogtijdagen. (nog een.) Obermaterial Leder staat er in, dat zal wel, ze zien er nog prachtig uit. Je loopt er goed op, maar niet zo goed als op die plastic schoenen. Als het met die lente nou nog wat wordt kan ik weer overstappen in mijn geliefde klompen...

Bedreigde diersoorten, moet je die niet beschermen?

iris & Auke waren bij Corry, komen nu hier om ons te voederen. We gaan naar de Chinees, al weer zo'n enorme wandeltocht, nu wel bijna 400 meter. Lang geleden dat we daar waren, er is een andere kaart en er is ander personeel. Het chinese meisje kan niet alleen praten, ze maakt zelfs grappen! We bespreken de mooie goudvissen-uit-wortels-gesneden die we in Hardenberg-Dedemsvaart plachten te krijgen. Hier krijgen we heel mooie rozen, gemaakt uit een ui.

Ondertussen gesprekken over Java.

import java.util.Random;
import java.util.List;
import java.util.Collection;
import java.util.Iterator;

Auke begrijpt niet waarom je 'import' moet doen tijdens het compileren, hij heeft wel een beetje een punt. Ik denk dat de meeste lezertjes nu snel afhaken.

Aanleiding was het feit dat Iris wat meer Java wil gaan programmeren en wat minder 'office managen', wat dat ook mag zijn. Behalve de rozen is ook het eten OK. En, niet te vergeten, hoe de servetten zijn gevouwen. Voor herhaling vatbaar, alleen die enorme afstand...

zaterdag 14 maart 2009, 23:17 lees reacties

We moeten nodig eens naar de kerk. Redelijk weer, en de kerk is net geen drriehinderd meter, we gaan lopen! (Dat gaat niet goed, 300 bedoel ik.) In de kerk vinden wij geen dominee maar wel veel boeken. Erg veel christelijke boeken maar ook veel van alles.

Ik vind The Mind Game, lijkt me wel wat. Qua boeken is er een lichte crisis want ik heb de hele Ian Rankin verzameling uit. Een lichte crisis want het blijkt dat ik boeken die ik twee jaar eerder las geheel vergeten ben. Van die categorie en ouder heb ik er, grof geschat, minstens vijfhonderd. TMG is toch welkom.

Sneeuwuil vindt van alles, waaronder Anne Geddes. Je weet wel, van die vreemd babyfoto's. Goed gedaan, maar je moet er van houden, als je het kunstje een keer gezien hebt dan heb je het wel gezien. Dit boek ziet er als nieuw uit, Sneeuwuil haat Anne maar ze gaat het boek op Marktplaats zetten.

De kerk vraagt ons €10 voor een tas vol boeken, precies het bedrag dat Sneeuwuil denkt te vragen voor Geddes. Als het lukt, dat verkopen, kunnen we het volgende kwartaal weer naar de kerk.

Sneeuwuil produceert schilderijen, pastel-, houtskool- en potloodtekeningen. Die laten zich allemaal heel behoorlijk scannen als ze niet groter dan A4 zijn. Het gescande kan je natuurlijk bekijken op de computer maar dan blijken de kleuren af te wijken. Zelfs zwart-wit is niet zwart-wit, bovendien is het op mijn computer anders dan op die van Sneeuwuil.

Als je lang genoeg tovert met allemaal instellingen dan kan je een schermbeeld krijgen dat erg veel lijkt op het origineel. Ga je dat vervolgens afdrukken dan blijkt de printer toch net wat anders over kleur te denken. Je moet een beetje gokken hoe het scherm er uit moet zien om iets behoorlijks uit de printer te krijgen. Dat begint te lukken, maar dan is de inkt op.

We zijn al een hele tijd bezig, dit is een mooi moment voor een pauze. We kunnen dan meteen met dit gedruk samenhangende problemen bespreken. Bijvoorbeeld dat sommige plaatjes groter dan A4 zijn. Of dat printerinkt niet zo heel lichtecht is. Omdat Sneeuwuil die prints wil verhandelen moet een print niet binnen enkele maanden verbleken.

Naar Bruna voor nieuwe inkt, kleur en zwart, samen bijna €40. Bij de overburen, een nieuwe printer, net geen €60. En dat is een Canon, die beweert dat de inkt het tien jaar volhoudt. Thuis even googelen, Vivera houdt het 82 jaar vol. Ik kan me het gesprek in 2091 al voorstellen:

Dat poesje, dat is nog door een of andere voorouder getekend.
Welk poesje?
Daar, boven de schoorsteen!
Ik zie alleen maar een wit blaadje.

vrijdag 13 maart 2009, 23:25 lees reacties

Alweer een medisch reisje, dit keer blijven we binnen de grenzen van Ermelo. Sneeuwuil moet gekeurd worden voor de verlenging van haar rijbewijs. Vroeger moest je aarvoor naar een 'vreemde' dokter, tegenwoordig mag het bij je eigen huisarts. Ze maakte een afspraak voor vandaag, niet bij de huisarts maar bij zijn vervanger.

We melden ons bij Riet. Die zegt dat ze ons eigenlijk had willen bellen, de dokter doet een beetje moeilijk over het keuren van z'n eigen patiënten. Maar nu we er toch zijn hoopt ze dat de ons onbekende vervanger het wel wil doen. Die vervanger blijkt een meisje, in een kleuterklas zou je twijfelen of ze de leidster was of een kleuter. Maar ze heeft een heel vast standpunt: ze keurt geen eigen volk.

Ze heeft wel een onderbouwing: een heer die werd afgekeurd door z'n huisarts, sleepte hem voor het tuchtcollege. De heer werd later toch afgekeurd, maar dokters schijnen het niet leuk te vinden bij het tuchtcollege. Ze kent ons niet, maar ze heeft wel toegang tot alle medische gegevens van de patiënten, ze weet daarom heel zeker dat ze niet wil. (Zou ze dit bedoelen?)

Terug naar Riet, die stuurt ons een loket verder, daar zit de assistente van een andere huisarts in hetzelfde pand. Die maak geen bezwaar, we krijgen een afspraak voor volgende week. Erg handig is dat ze het piespotje wel alvast wil bekijken! Merkwaardig is dat ze uit Sneeuwuils geboortedatum naam en adres weet te distilleren. Kennelijk kunnen alle assistentes bij dezelfde computer. Zouden de medische gegevens ook voor alle doktoren bekijkbaar zijn?

Verder, naar de apotheek. Herhaalrecepten kan je tegenwoordig via Internet bestellen. Sneeuwuil krijgt maar 1 van de 2 bestelde waren. Een meisje met een speldje 'apothekersassistente in opleiding' weet precies wat ze doen moet: even naar Riet bellen. Ja, het klopt, er ging iets fout bij het doorgeven. Het meisje weet ook al precies wat ze moet zeggen: "ik zal het even voor u klaarmaken". Dat betekent tikken op een toetsenbord, waarna een robot het spul aflevert. Om tijd te winnen is Sneeuwuil al naar Zeeman, maar als ik weer buiten sta komt ze uit Wibra. Van mijn wereldbeeld blijft zo niet veel over.

Bruna dan. Sneeuwuil zoekt iets voor de verjaardag van Yvonne (Pauli!), ik bekijk de boeken. Iets lagerdravend dan de boeken die ik woensdag bekeek, twee verschillende over Fritzl. Ik zou zo'n boek ongelezen in het asvat deponeren, maar de omslagfoto van 'Kelderkinderen' vind ik fascinerend. Heel aardig betegeld, ik zou lichtere voegen gemaakt hebben. Plakplaatjes om de boel nog leuker te maken. Een wc en een douche, ook netjes geïnstalleerd, electra is niet helemaal duidelijk op de foto maar dat zal ook wel goed zitten. Kortom, Fritzl kon er wat van.

Thuis even kijken bij het CBR, heel erg duidelijk is het niet. Eigenlijk staat er: 'je dokter mag je keuren maar het is nogal onethisch of zoiets'.

Iets teveel in allerlei panden geweest, ik fiets even naar Suikervlied. Niet naar binnen! Buiten, wat dorre groeisels opruimen, een beetje harken, denken over wat er met het omgeploegde grasveld moet. Niet bepaald probleemloos, maar het zijn wel heel andere problemen!

donderdag 12 maart 2009, 23:14 lees reacties

Een reisje, naar Harderwijk. Ik wil fietsen, maar het regent iets te hard, het autootje dan maar. Reisdoel: ziekenhuis, ik mag naar de anaesthesist. Het grootste probleem van de anaesthesist is hem vinden op de informatiezuil. Niet bij de A maar bij de P. (Het allergrootste probleem is natuurlijk de spelling van 'anaesthesist', en de P is van poli.)

Ik kreeg een formulier toegestuurd dat ik moest invullen en meebrengen. Een jongedame neemt alle punten van het formulier nog eens met me door. Vervolgens vertelt ze dat ik tijdens de operatie een blauw jasje aankrijg, over m'n eigen kleren. Die mag ik namelijk aanhouden, met uitzondering van de schoenen.

Zouden ze bang zijn dat je gaat schoppen? Wel belangrijk om dit schoendetail te weten, ik neem die dag een nieuw paar sokken!

Op de tafel staat een kubus met een ribbe van ongeveer zestien centimeter. Hij heeft alle kenmerken van een electronisch apparaat, bovendien zit er een slang aan. Aan de slang zit iets wat ik herken van de ouderwetse bloeddrukmeter. Dat is het dus, een electronische bloeddrukmeter. De jongedame sluit mij aan, de meter meet. Daar hoef je ook al weer niet voor doorgeleerd te hebben.

De jongedame heeft het gehad met mij, nu mag ik nog naar de echte anaesthesist. Voor z'n deur moet ik wachten, naast mij twee wachtende meisjes. De ene is de patiënt, de andere is voor de gezelligheid mee. Ze bespreken of de koeien nog op stal staan. De patiënt woont niet meer thuis, haar moeder heeft meteen haar kamer verbouwd zodat ze niet meer terug kan. Ze bespreken nog van alles wat ik niet helemaal kan volgen. Ze komen uit Uddel, is Apeldoorn dan niet dichterbij?

We moeten lang wachten. We horen soms geluiden uit de kamer van de A (ik ga dat moeilijke woord niet telkens voluit schrijven), een man en een vrouw, hij is er dus wel. Na een minuut of twintig komt de vrouw naar buiten, ze is in het tenue van het ziekenhuispersoneel. Wat hebben ze daar al die tijd gedaan?

De meisjes mogen naar binnen, staan na vijf minuten weer buiten. Dan mag ik. De A heeft het eerder genoemde formulier, zet daar nog wat krabbeltjes bij, vertelt me alles wat ik al weet over de plaatselijke verdoving. Hij heeft ook een apparaat wat ik nu herken als bloeddrukmeter, wel een iets trendier model. Jammer genoeg doet hij de meting niet nog eens over.

Ik ga een brief aan minister Klink schrijven. Als ze nou eens bij het eerste bezoek die bloeddrukmeting doen dan kunnen ze de metende jongedame ontslaan. Dit hele bezoek kan dan achterwege blijven, dat bespaart mij dan ook nog eens €0,60 voor de parkeermeter. En dat van het blauwe jasje zou op een briefje kunnen staan bij het formulier dat je toch al krijgt.

woensdag 11 maart 2009, 23:18 lees reacties

We gaan naar Riemer & Walinga, de enige 'echte' boekwinkel in Ermelo. Sneeuwuil wil boeken met dierenplaatjes zien, om te kunnen noteren wie dat uitgeeft. Ze overweegt een boekje met kattentekeningen en bijbehorende teksten te produceren. Het voordeel van zo'n boekje is dat je de originele tekeningen zelf mag houden.

Het valt mij op dat er zo veel nieuwe boeken verschijnen en dat €29,75 niks is voor een boek. Meer dan zestig gulden, ooit moest ik daar een week voor werken! En dat terwijl er al veel te veel boeken zijn bij alle Kringlopers en a.s. zaterdag ook weer in de kerk aan het eind van onze straat.

We gaan ook nog naar Hartenberg, ook boeken maar ook kantoorspul. Hier valt mij op dat er steeds nieuwe maandbladen verschijnen. Wie heeft er met al dat internet nou nog tijd voor een maandblad? Drie verschillende over trouwen, gebeurt dat dan nog? En de Loesjekaarten zijn ook niet meer wat ze geweest zijn.

Weer thuis, fietsweer, naar Suikervlied, er moeten boeken omgeruild worden. De sneeuwklokjes doen nog steeds niks, het grasveld is nog iets meer omgewoeld, het boek kan ik vinden, de boeken die erheen moeten kan ik in de kast geperst krijgen. Nog even naar het oude ijzer, maar dat is net opgeruimd. Dan nog even een rondje door bos en hei.

Dat zwart-wit getekende lammetje staat dicht bij het hek. Als ik daar voorzichtig naar toe loop stuiven de andere lammetjes weg, een meter of twee. De zwart-witte laat zich aaien. Volgens de herderin zijn de andere schapen bang voor een zwart lam, ze denken dat het de hond is. De lammetjes hebben nog nooit een hond gezien, die zijn dus niet bang. Knap van de herderin om te weten wat een schaap denkt, erg veel zal het niet zijn.

Nog een eindje bos+hei, ik kom twee soldaten tegen in volle gevechtsbepakking met donkergroene gezichten. In deze tijd van het jaar zou je die koppen beter donkerbruin kunnen kleuren. Wat dichter bij de bewoonde wereld loopt op ieder pad een persoon+hond, ik kan geen reden bedenken om dat te verbieden. Maar het zou verboden moeten wezen.

dinsdag 10 maart 2009, 23:25 lees reacties

Uren aan een computerprogramma geprutst, wat tenslotte NIETS opleverde. Verder NIETS beleefd, geen log dus. Maar er is redding voor de verslaafde lezertjes. In alle stilte is Iris een weblog begonnen!

Als je dat uit hebt kan je verder lezen bij Taede, een christen die ik wel kan verdragen. Ook over Phelps als je ver genoeg bladert.

maandag 9 maart 2009, 23:28 lees reacties

Een brief met extra grote letters, van de oogarts. 31 maart mag ik! Ik dacht dat er van die enorme wachtlijsten waren, dat blijkt nogal mee te vallen, 27 feb. het eerste oogcontact.

Dan komt er een mailtje:

Ik hou wel van korte mailtjes, maar deze is wel erg kort. Niks waar je op kunt klikken, wat zou de bedoeling toch zijn van zoiets? Arteitaly.com, ja dat bestaat, een soort italiaanse Blokker, lijkt me. Mayola, bestaat ook. Tajuana, de eerste die ik vind is een beetje angstaanjagend. Ik heb m'n best gedaan maar ik snap er nog steeds niks van.

Nu komt er een zwerm mailtjes. Een begrijpelijke tekst, maar drie keer dezelfde. De tekst verwijst naar een foto, die is er drie keer niet. Afzender: Ellen Kalee. Ik mail mijn verbijstering en mijn teleurstelling, ik krijg de tekst nog eens maar weer zonder foto. Ik mail weer, nu naar Ellen de Groot, die zal nu ook wel verbijsterd zijn. Gelukkig merk ik deze fout even later, ik stuur de ene Ellen een mail ter ontbijstering en de andere nog een noodkreetje.

(Later lukt het toch, zie reacties!)

Het schiet niet op vandaag. Ik probeer een programmaatje te maken maar daar zit een te rare gedachtenkronkel in. Nu ga ik maar eens wat dia's scannen voor Sneeuwuil als ik tenminste nog weet hoe dat ook alweer moet.

Stap 1: je moet de scanner eerst AAN zetten. Ik controleer het netsnoer, niks mis mee. Dan pas herinner ik me waar de netschakelaar zit, het is tien minuten later.

Stap 2: welk programma gebruikte ik nou ook alweer? En wat moet je aan- respectievelijk uitvinken? Enorm gepruts, en ja, hij doet het, nog eens een half uur later.

Stap 3: scannen, dat gaat prachtig maar ontzettend traag. Ja, de eerste vier zijn binnen, na ruim drie minuten! Nou nog achtentwintig.

Film van een uur: the most hated family in America. Shirley blijkt de dochter van Fred.

zondag 8 maart 2009, 23:12 lees reacties

Sneeuwuil heeft een dvd. Nee, fout, Sneeuwuil heeft een massa dvd's. Twee daarvan bevatten een schildercursus. Ze kan schilderen, zoals u allen weet, toch wil ze nog een cursus. Ze wil bovendien de cursus op haar laptop vertonen. Ze weet in welk sleufje de dvd moet, ze kan zelfs een plaatje op het scherm krijgen.

Maar dan. De dvd spreekt buitenlands en er zijn geen ondertitels. Ik ben iets heel anders aan het doen wat ook niet helemaal wil wat ik wil, ik wil daar best even mee stoppen om me in het ondertitelprobleem te verdiepen. We zijn geruime tijd bezig, vinden dan de smalle weg die leidt naar beeld, geluid en ondertitels!

De twee bovenstaande alineas zijn speciaal voor Bert. Zoals u allen weet kan Bert schilderen maar hij doet dat zo fanatiek dat hij nu een arm in een mitella heeft. Mooi tijd om eens rustig een schildercursus te bekijken! Sneeuwuil stuurt kopieën van bovenvermelde dvd's. Bert, ze zullen wel in je laptop willen, maar of je ondertitels krijgt...

RSI zal dat wel zijn, die arm, dat heb ik ook. Van het proppen gooien voor Dweiltje. Om 06:30, als ik de woonkamer betreed, staat ze al klaar met een prop. Soms verstop ik die na drie worpen, dan blijft ze enige tijd met grote ogen naar mij zitten kijken. Dan verdwijnt ze om na een minuut of vijf met een nieuwe prop terug te keren. Een nieuwe prop gooit niet lekker, maar als ze hem een paar keer geapporteerd heeft is hij vochtig genoeg.

Nu ga ik weer verder met mijn werkje dat niet wil. Een transformator en draden en een verwarmingselement. Ik moet iets nieuws maken voor de yoghurtmachine. Wat er nu als verwarmding in zit is erg vies en moeilijk schoon te maken. P=V²/R enzovoorts. Die R, die is te groot, ik moet nodig naar de Kringloper voor een andere.

Nu nog even een werkje wat wel wil: Digidee, zie woensdag j.l. Het werkte niet, ik heb een nieuwe id aangevraagd, ik mocht dezelfde naam gebruiken. Er kwam snel een brief met een code, ik deed de voorgeschreven handelingen. Ik wilde weer hetzelfde wachtwoord gebruiken maar dat mag niet. Hee, en het gezeur begon omdat het wachtwoord niet herkend werd! En nu herinnert de Digidee computer het zich opeens wel! Lijkt op pure pesterij. Ik kies een ander wachtwoord, dat werkt. De digidee van Sneeuwuil gaat probleemloos, net als Sneeuwuil zelf. Snel namen en wachtwoorden in een granieten plaat beitelen, voor volgend jaar...

zaterdag 7 maart 2009, 23:07 lees reacties

Gemiste kans: geen dieven op de zwijnenfoto. Aan de andere kant, als ze binnen waren geweest en als mijn apparatuur daar stond te werken dan hadden ze de laptop ook wel meegenomen. En dus de foto's...

Het gemiddelde televisietoestel doet, bij de Kringloper, €35, die dieven zijn dus ook nog eens erg zielig. Een heler met enig verstand zal er niet meer dan €10 voor geven, zo kom je niet eens uit de kosten.

Sommige terreinen hebben een hek en een slagboom, de Toverberg heeft dat niet. Ik moet toch maar eens gaan kijken of alles er nog staat in Suikervlied...

Uren later. Op de foto links is weinig te zien, wat groene sprietjes op de voorgrond. Z'n enige doel is Sneeuwklok te overtuigen dat er (nog) geen sneeuwuiltjes bij Suikervlied bloeien. Net buiten beeld is het niet ingeslagen raam, waarachter de niet gestolen tv. (Dat dubbele glas, ingeslagen, dat zou pas ernstige schade zijn!)

Ik fiets verder, langs de molen in Garderen. Die ligt mooier dan 'onze' molen, maar waarom draait 'ie niet? De lange helling af, een beetje wind mee, een beetje zon, prachtig. Maar ook aan de langste helling komt een eind, ik trap weer. Bos en hei, weinig mensen, nog even de schapen, wat meer mensen. En vreemde toestanden in de lammerwereld:

Die zwarte lijkt me een rammetje, wat de witte betreft schiet mijn inzicht te kort.
Maar de witte moet hoe dan ook eens naar de schapenfluisteraar...


vrijdag 6 maart 2009, 23:12 lees reacties

Naar het gemeentehuis, Sneeuwuil haalt een 'eigen verklaring'. Jeugdige lezertjes weten niet wat dat is, maar die willen dat ook helemaal niet weten. Maar het is iets dat €24,50 kost en dat je nodig hebt als je je rijbewijs wil verlengen. Daarna naar de middenstand in de buurt om tenslotte weer bij de Kringloper uit te komen, we willen nòg meer lijstjes.

Na een lichte lunch gaan we naar Putten, het industrieterrein. Ik maak een enorme omweg, veel te laat herinner ik me het weggetje naar de eendagskuikens. Zo ongeveer tegenover die kuikens, daar moeten we zijn, bij Accent Graficenter, als je het weet is het heel gemakkelijk te vinden.

Iets moeilijker is het een deur te vinden waardoor je naar binnen kunt maar ook dat lukt. Accent is een drukker met allerlei mooie machines. Wij willen fotocopiën die wat beter zijn dan dat wat de machine bij de supermarkt maakt. De drukker spreekt een beetje vreemd nederlands, hij staat ook niet echt te popelen om ons te helpen, maar tenslotte leidt hij ons toch naar een van de mooie machines.

Een echte Xerox! Die heb ik lang niet gezien. Sneeuwuil wil zien hoe haar schilder- en tekenwerk er uit gaat zien volgens die Xerox. Niet slecht, de kleuren zijn iets te mooi en tekeningen iets te zwart-wit maar het is stukken beter dan wat we eerder deze week uit de machine bij de SuperCoop haalden. Ik heb het sterke vermoeden dat je nog wat met instellingen kunt doen, maar daar heeft de drukker geen zin in.

Dik papier, dat kan ook, dan kan het resultaat oningelijst in zo'n envelop met kartonnen rug verstuurd worden. We verlangen wel een beetje terug naar Zundert, de fotokopieerder daar, die had hart voor de zaak!

Nu nog even naar de Puttense Krinloper, nog meer lijstjes. En de kunstukken werden toch oningelijst verstuurd? We kunnen beter zoeken naar een stuk muur om al die lijstjes op te hangen, maar dat heeft de Krinloper nou weer niet.

Sneeuwuil maakte een foto die eigenlijk uitgeknipt moet worden en ingeplakt bij de tekst van gisteren:

Tenslotte, ik snap eindelijk waar dat slechte weer van de laatste weken door komt.

donderdag 5 maart 2009, 23:11 lees reacties

Sneeuwuil probeert met behulp van Marleen de ultieme foto van Bontje te maken. Zonder flits, zodat de ogen er mooi opstaan.

Bontje is niet dol op poseren.

Deze katten hebben het grote voordeel dat ze stil zitten.

Ik kom binnen met mijn camera om een foto te maken van Dweiltje. Ik tref bovenstaande scene aan, Dweiltje is onzichtbaar. Nou, dan dat maar.

Dweiltje, ooit heette ze Esmeralda, van het E-nest, ze is geregistreerd als Miezelientje, is heel bijzonder. De katten hebben allerlei speelgoed, tot opwindbare hamsters aan toe, maar ze spelen het liefst met proppen papier. Dat doet Dweiltje ook, het bijzondere is dat zij de proppen apporteert.

Ze brengt mij een prop, die moet ik weggooien, dan brengt ze hem weer terug. Recept Hond dus, met kleine verschillen. Als ik de prop negeer dan tikt ze op mijn arm. Als ik een gooigebaar maak zonder te gooien dan heeft ze dat in de gaten, ze blijft dan met grote ogen onbeweeglijk zitten wachten. De prop zo gooien dat ze niet ziet waar hij neerkomt brengt haar niet in verwarring, ze gaat zoeken in de goede richting.

Kortom, Dweiltje is hoogbegaafd. (Rozepoot is ook hoogbegaafd maar dat merk je niet meer sinds ik die kleine ronde deurknop geïnstalleerd heb.)

woensdag 4 maart 2009, 23:26 lees reacties

Vandaag veel tijd besteed aan het ruzie maken met Digidee. Een naam en een wachtwoord, dan kennen ze je bij, bijvoorbeeld, de belastingdienst. Ik heb in 2007 naam+wachtwoord op een geheim plekje genoteerd, na enig nadenken weet ik ook weer waar. Ik neem aan dat de belastingdienst mijn naam+wachtwoord ook ergens genoteerd heeft, maar ze willen me niet kennen. In 2008 werkte het nog!

Een tikfout gemaakt? Nog eens proberen, maar dan moet je een hele tijd wachten. Dat doe ik, ik moet ook nog dvd's kopiëren. Daarna, heel nauwkeurig tik ik het wachtwoord, maar nee. Ik moet een nieuwe Digidee aanvragen en dat komt per snailmail. Nou ja, ik heb nog wel even tot 1 april...

Tussendoor ruzie maken met die dvd's, maar die waren uiteindelijk wel tot medewerking bereid. En de foto rechts afdrukken op 18x24 op goed papier, Marleen gaat Dromdrosje naschilderen. Maar tijd voor iets interessanters was er niet!

dinsdag 3 maart 2009, 23:08 lees reacties

Dat ik zo goed kan rekenen dus. Zie je dat, hoe precies tot de rand dat vat vol is en hoe leeg de zakken? Ja, er ligt nog wel wat naast maar dat komt door mijn veegmoeheid, de diertjes hebben het intussen opgeruimd.

En ja, ze aten de brokken met lichte plasticgeur alsof er niets aan de hand was. Die brokken geuren zelf nogal sterk, daar kan geen plastic tegenop.

Ik heb het sterke vermoeden dat de crocusvacantie overal op aarde voorbij is, derhalve rust op de Toverberg. Tijd voor de grote zwijnenfotosessie, maar het is van dat vervelende weer. Goed weer voor zwijnen, dat wel, maar slecht weer om naar Suikervlied te fietsen met de laptop in mijn rugzakje en de rest van de apparatuur in de fietstas. Ik stel het nog even uit, maar ik stel het niet af!

Wordt het niet eens tijd om te emigreren?
$150K dat is maar €120K. En daar kan je best iets leuks voor krijgen.

NU hebben ze daar ook, dus een foto van de huizen in de Jan Toebacklaan hoef je niet te missen.

maandag 2 maart 2009, 23:16 lees reacties

Ik wil naar Pieper. Maar eerst, voor alle zekerheid, weeg ik een maatbeker, afgestreken vol met kattenbrokjes. Een halve liter weegt 250 gram, nu even heel moeilijk hoofdrekenen: 30 kilo is dan 60 liter. Ik had geschat dat 50 liter wel groot genoeg zou zijn, niet dus.

10:00, drie uur later dan ik van plan was, eindelijk naar Pieper. Er is een vat van 60 liter, het blijkt wel veel duurder te zijn dan het vat waar ik eerder over dacht, ruim €30. In het kader van de crisisbestrijding neem ik het toch.

Weer thuis, ik wil de twee zakken voer er al mengend in storten maar Sneeuwuil snuift aan het vat. Ja, het ruikt een beetje naar plastic, maar daar zal je niets van krijgen. Zij is bang dat de fijngevoelige bende van negen geen brokken eet die naar plastic ruiken, ik moet het eerst schoonwassen en dan uit laten dampen.

Met het vat in bad, de warme douche. Daarna een uurtje luchten, we ruiken niets meer. Nu een restje brokken er in en zien hoe men daar morgenochtend op reageert...

Fietsen, ik kom langs het Solse gat. Dat zou wel leuk zijn voor zo'n bol panorama, ik ga nog eens terug met een statief als er wat blaadjes aan de bomen zitten. Een stereofoto dan, kan je zien hoe diep dat gat is. Dat doe ik de dag na de staaroperatie, als ik zelf weer stereo kan zien.

Ik kom langs de schaapskooi waar geen mens te zien is. Schapen, die wel, en heel veel lammetjes. (Vrijdag j.l. 196 volgens de site.) Ik probeerde Iris te interesseren voor de lammetjesdag, maar ze merkte terecht op dat lammetjes leuker zijn op niet-lammetjesdagen. Er staan er vijf bij het hek, als ik ze wil aaien stuiven ze weg maar even later komen ze alle vijf weer terug. Hier een schaporama.

Bijna thuis, nu komt het goede weer eindelijk...


zondag 1 maart 2009, 23:07 lees reacties

Ik vind weer een krankzinnige fout bij NU. Ik knip twee stukjes scherm uit, zet ze netjes naast elkaar. Vervolgens bedenk ik een sarcastische tekst waar ik zelf erg om moet lachhen. Dan zet ik het hier bij 1 maart. Niks te zien? Dat komt omdat ik net op tijd ontdekte dat ik zelf krankzinnig ben...

Dan is er bezoek van I&A, op doorreis naar Corry. Iris heeft van alles meegebracht uit H.K. en Bali. We krijgen Balinees houtsnijwerk: het poezenpaar van bovenstaande foto. Ook heeft ze een USB-stick, gevuld met foto's. We krijgen een mooie indruk van Bali, zodat we die reis niet meer hoeven te maken.

Jammer, de bezoekers doen niks geks. Die denken er nooit eens aan dat ik m'n log vol moet krijgen.

I&A gaan naar Corry om te laten zien dat ze heelhuids terug zijn van hun reis, maar ook om Corry's Internet te repareren. Ik krijg de indruk dat het tweede minstens zo belangrijk is al het eerste.

We kijken op Marktplaats. Een tekening, heel mooi, maar dit is ook niet gek.

nog even naar februari?