naar september

zondag 31 augustus 2008, 23:27 lees reacties

Ik plakte twee jaar geleden triplex op aluminium. "nu nòg sterker" staat er op de verpakking van de kit, en "10 jaar garantie". Nu verwacht je dat ik het spul ga afkraken, maar nee, het is geweldig. Gisteren met grote moeite het triplex van het aluminium gescheiden, waarbij een laagje van het triplex sneuvelde. Vandaag wilde ik de boel weer aan elkaar plakken, in een iets andere stand. Ik was er geestelijk op voorbereid dat het een hele toer zou zijn om weer kit uit de spuit te krijgen, want dat is het meestal na twee jaar.

Ten eerste had ik geen tang nodig om het schroefdopje er af te krijgen. Ten tweede wou de kit moeiteloos stromen. Ten derde plakte het ook nog steeds. Nogmaals, geweldig.

De mechanische rekenmachines staan nu op een plank die iets te maken heeft met de voorgaande alinea's. Een heel gesjouw, die dingen voelen aan alsof ze geheel uit lood vervaardigd zijn. Er zijn er bij die nodig een onderhoudsbeurt moeten hebben maar daar is nu geen tijd voor. Ik moet snel verder met het kamertje zodat het eventueel als kraamkamer kan dienen.

Al Poontah moet over een dikke week gaan werpen maar ze is nog helemaal niet dik. Veel meer dan éen kitten zal dat niet opleveren, maar ook in dat geval is een kraamkamer gewenst. Nu is een eetkamer gewenst, ze wil wel eten maar ze is erg snel afgeleid.

Ik plakte achtenveertig jaar geleden linoleum op een trap. Met lijm met een zeer typische geur, in water oplosbaar. In de gang alhier ligt vast bruin tapijt, erg lelijk, maar erg goed gelegd. Op de trap en de bovengang ligt hetzelfde tapijt. Iemand sproeit ergens op dat tapijt, waarschijnlijk Anemoon. (Katers sproeien, maar onze kater is gesteriliseerd. Poezen zien ook kans die sproeigeur achter te laten, vraag me niet hoe. Zelfs als ze gesteriliseerd zijn.) We waren al langer van plan om dat tapijt door iets linoleumachtigs te vervangen.

Vandaag kotst Bereklauw de gang vol. Ik maak een klein hoekje tapijt los om te zien wat er onder zit. Tot onze blijde verrassing zijn dat best aardige tegels. (Niet waar, van die verrassing, de oostelijke buren hebben precies diezelfde tegels.) Op de tegels is hardboard gelijmd, op dat hardboard is het tapijt gelijmd, dit alles met precies diezelfde lijm als die ik achtenveertig jaar eerder gebruikte.

Ik trek het tapijt er uit, tien minuten werk. Ik trek het hardboard er uit, elf minuten werk. Nu heb ik tegels, met een dikke lijmlaag. Als je die laag flink nat maakt en je wacht een uurtje dan is hij vrij gmakkelijk te verwijderen, na twee uur heb ik zowat een vierkante meter klaar. Het ruikt net als achtenveertig jaar geleden...

zaterdag 30 augustus 2008, 23:17 lees reacties

Simon verkoopt z'n caravan. (Ik dacht dattie 'm net had? O nee, jan '06.) Hij moet daarvoor naar de stalling in Kootwijkerbroek. Na afloop van de (geslaagde) transactie komt hij hier.

We bespreken eerst Jules, die is gisteren, twee maanden oud, naar de fysiotherapeut geweest. Omdat hij bij voorkeur op z'n ene kant ligt krijgt hij een afgeplat hoofd. Bijna altijd komt dat vanzelf weer goed maar voor het zeldzame geval dat het niet goedkomt word je naar voornoemde therapeut gestuurd. Die keek maar deed niks.
Eerder al dat ziekenhuis wat niks opleverde, geen wonder dat de zorgkosten zo stijgen.

Vervolgens bespreken we KPN. Die behandelen Simon niet zo netjes, wat ze nogal schoorvoetend ook wel toegeven. Simon zoekt een baan buiten KPN, wat niet zo moeilijk lijkt.

Tenslotte, waarom moest die caravan weg? Simpel: te klein. Ze hebben nu een vouwwagen die veel groter is (indien uitgevouwen) waarmee ze zondag naar Cadzand gaan. Zondagmiddag begint het slechte weer, kunnen ze mooi de waterdichtheid van die vouwwagen testen.

In Ermelo is de jaarmarkt, moeilijk te onderscheiden van de braderie. Een belangrijk verschil is dat het overdags plaatsvindt en dat er een kinderkleedjesmarkt aan gekoppeld is. Daar gaan we heen, Sneeuwuil ziet een zeer fraaie olifant die een kruikenzak blijkt te zijn. Hij bevat zelfs een kruik, nog met water gevuld, en dat alles voor €0,50. Die nemen we, ik moet hem dragen maar Sneeuwuil is zo slim om het water er uit te laten lopen.

Verder hebben we alles al...

vrijdag 29 augustus 2008, 23:14 lees reacties

Alweer een droom:

Ik krijg spam op m'n computer: een nieuwe visboer geeft ter gelegenheid van de opening van zijn winkel drie vissen aan elke bezoeker. Een of ander dier, ik vermoed een hond, zit mee te lezen. Hij verdwijnt de straat op, is bliksemsnel weer terug met drie vissen. Die schrokt hij op.

Ik wis de spam en op hetzelfde moment kotst die hond de drie vissen weer uit. Nog helemaal heel van kop tot staart liggen ze op straat in de goot. Einde droom.

En dat terwijl ik van achter de computer de straat helemaal niet kan zien...

We maken ons ernstige zorgen over Grietje. Niet over Grietje zelf (die is volmaakt) maar over het feit dat ze nog niet verkocht is. Je hoort zo'n dier aan te bieden via Kittentekoop, Marktplaats is een beetje voor de tweede keus. Omdat Sneeuwuil er geen vertrouwen meer in heeft componeert ze een tekst voor, jawel, Marktplaats: .

Sneeuwuil staat op het punt deze tekst met drie foto's op Marktplaats te zetten, dan gaat de telefoon. Een dame uit Amsterdam die dringend een crème gemarmerd poesje nodig heeft! Ze kan pas volgende week zondag komen kijken, maar ze klinkt zo overtuigend dat we 'verkocht' op de Bontgoed site zetten.

God bestaat. En wij kunnen nu die €500 zelf opmaken...

donderdag 28 augustus 2008, 23:27 lees reacties

Een net gemaakt kastje toch weer iets veranderd. Een plan voor een plank bedacht. Bezoek van Bert R., voor éen keertje niet op de fiets. Bezoek van de meisjes, maar toen was ik al uitgeknepen voor een siësta in Suikervlied.

Tijdens de siësta het plankplan verder uitgewerkt. Ik moet nodig drie vloerplanken van 210 cm. hebben. En een stalen pijp. Ik fiets op de terugweg langs Gamma, koop wat ik hebben wil. Nu wordt het moeilijk, iets van ruim twee meter gaat niet in de fietstas. Maar met twee snelbindertjes laat alles zich heel redelijk langs de fiets vastsnoeren, je kunt zelfs nog fietsen met de fiets.

Het leukste wat ik zo'n 20 jaar geleden in Peking zag was een Chinees die fietste met een schrijfbureau op de bagagedrager. Paste heel goed, ladenblokken links en rechts. Het geheel was wel tamelijk breed maar toen waren er nog nauwelijks auto's. Nu ga ik mijn plankplan uitvoeren.

Al Poontah moet binnen twee weken kittens produceren, maar ze is nog helemaal niet dik. Ze eet heel weinig, in de groep laat ze haar bord door anderen leegeten als je niet oppast. We zetten haar daarom apart in wat nu mijn computerkamertje is. Ze gaat dan wel eten, maar stopt daar bij het kleinste geluidje weer mee. Als Sneeuwuil bij haar blijft zitten, muisstil, dan gaat het iets beter. Het beste gaat het als ze naast de eetsessie gaat liggen.

woensdag 27 augustus 2008, 23:15 lees reacties

Sneeuwuil heeft eindelijk het recept om snel rijk te worden: poezenschilderijen maken. Tot zover kost het alleen maar geld, maar vervolgens de werken verkopen voor een goede prijs. Ze doet een marktonderzoek, natuurlijk door op Marktplaats te kijken.

Een zeer bekende kattenschilderes is Henriëtte Ronner. Bij e-bay vind ik:

the last auction result:

Henriette Ronner-Knip A Happy Family                    13 x 17.7 in Oil   100,294 USD
Henriette Ronner-Knip Ginger And White                  7.5 x 9.1 in Oil    46,462 USD
Henriette Ronner-Knip A Kitten On A Blue Striped Pillow 7.9 x 6.3 in Oil    37,234 USD

Henriette Ronner-Knipp  
(Dutch, 1812 -1909 ) 

Een engelse komma, lees een punt. Een ton, dat is toch niet niks, zelfs als het $$$ zijn.
Marktplaats heeft ze ook, bijvoorbeeld deze, heel leuk, voor maar €125!

Nageschilderd, zegt de advertentie, zelfs dan kan het bijna niet voor dat bedrag. We zoeken even buiten Marktplaats, vinden dan Easy Art. Ongeveer dezelfde prijs, maar dit is op doek geprint. Geen 'echt' schilderij, wel een heel goede reproductie.

Sneeuwuil besluit een mailtje aan de meneer uit Delft te sturen. Die zegt wel 'handgeschilderd' maar ze gelooft 'm niet. Het duurt een dag, maar dan komt er antwoord. De meneer blijkt in Ermelo te wonen! Geen truc, hij weet niet dat Sneeuwuil in Ermelo woont, hij zegt dat de schilderijen door een aantal Vietnamezen gemaakt worden. Hij zegt er bij dat ze wisselend van kwaliteit zijn. Sneeuwuil ligt 's nachts wakker van het idee dat ze een bijna echte Ronner voor bijna niks kan krijgen, ze wil nu zien hoe goed ze zijn.

Sneeuwuil heeft het boek over H.R., met dat boek onder de arm gaan we naar een adres vlak achter de Ford-garage. De man blijkt abn te spreken en een wat melancholieke uitstraling te hebben. De schilderijen zitten opgerold in kokers, uit de eerste koker komt Maria met d'r Kind, ongeveer een meter hoog, niet slecht. Sneeuwuil merkt op dat het voor een Boeddhist vreemd moet zijn om Maria te schilderen, maar deze schilder schijnt een Christen te zijn, die hebben ze daar ook.

De volgende koker bevat de gitaarles, alweer niet slecht, maar de kattenkopjes zien er toch wat vreemd uit.

Eén plaatje komt van een site met reproducties, het andere komt uit de 'nageschilderde' verzameling. Wat is wat?

Nog een koker, nu Napoleon op een paard. Erg mooi, als je van het genre houdt. Wel eentje die veel verkocht wordt. Dan komt er een koker met twee Ronners. De eerste werd afgekeurd door de klant, een tweede, zelfde plaatje maar heel anders, ook. Terecht.

De Vietnamezen sturen een foto van het schilderij als dat af is. Dan moet de klant aan de hand van die foto zeggen of er nog wat veranderd moet worden. Als je na die procedure het schilderij krijgt en het bevalt je toch niet, zou je dat dan durven zeggen? Sneeuwuil durft, na een uur, te vertrekken zonder iets te kopen...

dinsdag 26 augustus 2008, 23:26 lees reacties

Zagen, schroeven, plamuren, schuren, schuren met de andere machine, verven, lakken, sjouwen. Ook nog boren met twee machines en éen gaatje met het fretboortje wat ook best handig is. Beitelen, zou ik bijna vergeten.

Geen tijd voor avonturen.

maandag 25 augustus 2008, 23:24 lees reacties

Door het reisje naar Hilversum de derde kop koffie van die dag overgeslagen. De nacht daarna speelt mijn caffeïne verslaving op, migraine en misschien daardoor deze droom:

Een rustig stromende rivier. Aan de overkant is poes Nouschka aan het zwemmen, ze zwemt tegen de stroom in, blijft zo ongeveer op dezelfde plaats, we kunnen dat heel mooi bekijken. (In het niet-gedroomde leven houdt Nouschka veel van water, dat klopt.) Dan valt er een egel in het water en die egel kan niet zwemmen. Hij pakt Nouschka bij de schoudertjes, daarmee is hij gered maar hij duwt Nouschka onder water.

We zien dat dat niet goed gaat aflopen, ik loop over een brug naar de overkant om Nouschka te gaan redden. Op de brug staan huisjes, ik heb daar een hokje met tuingereedschap. Ik wil een hark of zoiets pakken maar ik zie alleen een schep, die dan maar. Verder naar de andere oever maar ik wordt wakker voordat ik daar ben. Ik weet nog wel dat ik van plan was die rot-egel gewoon te laten verzuipen.

Nu eerst maar eens een Imigrannetje.

zondag 24 augustus 2008, 23:28 lees reacties

Ik verplaats kastinhoud. Een hele stapel harde schijven. 20 GB, 40 GB, 80 GB, 1700 MB. Die van 1700 hoort voor in het rijtje, als je hem als 1,7 GB noteert. Die van 80 GB zou nog wel leuk zijn voor erbij in de laptop, maar daar krijg je hem er met geen mogelijkheid in.

Mijn eerste computer had helemaal geen harde schijf, de tweede en de derde ook niet. De vierde, omstreeks anno 1991, had een schijf van 30 MB, nu is 1000x zo groot niet interessant meer...

Twee moederborden, niet zonder moeite vind ik jaartallen, 1995 en 1998. Waarde: €0,00. Het is niet alles goud wat er blinkt maar hier is dat wel zo. Al het goudkleurige is goud, als je dat er af zou krabben had je misschien wel éen gram! In de kliko ermee!

Oude mechanische rekenmachines hebben nog enige verzamelwaarde, aan al dat computerspul heeft niemand meer iets. Van deze heb ik een ouder model, nummer 81768! De meeste anderen in mijn verzameling zijn nieuwer. Deze is echt wat waard, maar die heb ik niet...

Dillemma: plankruimte maken voor mijn machines of ze verkwanselen?

Een avondreisje naar Corry, Hilversum, ziekenhuis. Corry heeft een medicijn dat ze dagelijks neemt. Thuis heeft ze dat in de vorm van een olieachtige suspensie, het ziekenhuis geeft het haar in poedervorm. Ze heeft moeite met die poedervorm, maar het ziekenhuis verstrekt de suspensie niet. Ze is mans genoeg om een vriendin die op bezoek zal komen langs een apotheek te sturen voor de suspensie.

Dit verhaal is voor ons aanleiding een plan te maken voor een ijzeren voorraad geneesmiddelen waarvan we verwachten dat een ziekenhuis er moeilijk over doet. Die gaan we verstoppen in een uitgehold boek, welk boek is nog onderdeel van de onderhandelingen. Paracetamol komt er niet in, dat is geloof ik het enige middel dat je altijd overal krijgt.

zaterdag 23 augustus 2008, 23:24 lees reacties

Bezoek van Anita en Theo, (zie 2 aug) nu vergezeld van hun kleindochter (Romy, ongeveer zes, foto zie Sepje 10 weken) Weer mooie verhalen, nu over de ouders van Anita, in het bijzonder de ruzie met die ouders. Later komt het bloedverlies van Al Poontah ter sprake, daarna draagt Anita haar bloedverlies van dezelfde aard bij (liters). Die zwangerschap heeft toch nog de vader van Romy opgeleverd, er is dus hoop voor Al Poontah.

Heel leuk bezoek, maar het kost wel veel tijd. Dat schreef ik drie weken geleden, dat kan ik nu herhalen. Heb bijna niet gefietst deze week en het is mooi fietsweer en het is ook nog maar 15:30, fietsen!

De wind komt uit Harderwijk, dus naar Harderwijk. Daar is een heel grote Blokker, daar ga ik zwarte bakjes zoeken, ik moet er nog steeds twee hebben. Er is een afdeling plastic teilen en kommen maar geen bakken. Ze hebben een étage, een pijl wijst naar 'seizoensgebonden artikelen'. Daar moet ik dus niet zijn, maar ik zie van beneden toch wel erg veel plastic voor het hele jaar. Ik probeer het toch maar, en ja, een stapel van minstens tien bakjes!

Ze passen heel aardig op de bagagedrager van mijn fiets, ik fiets terug langs het Wolderwijd. Erg veel Duitse kampeerauto's met windsurfers, goed surfweer. Via het boerenland weer naar huis, kijken of de bakjes ook in de kast passen. (Ja dus, ze zitten er al in. Op de foto van 15 aug kan je er twee laadjes bij-photoshoppen.)

vrijdag 22 augustus 2008, 23:21 lees reacties

Voor de 22ste zou ik Orwell kunnen vertalen, ook hier zijn enorme slakken, ook hier is het warmachtig met buien. De large beetle ontbreekt helaas, die had ik wel eens willen zien.

Verder weinig te melden. Het verplaatsen en sorteren van allerlei zaken, daar krijg je wel je dag mee vol maar niet je log.

Gelukkig is er altijd nog spam:

Wat zou de taal van het origineel zijn? En welk krakkemikkig programma zou dat vertaald hebben?

donderdag 21 augustus 2008, 23:25 lees reacties

De dierenarts verstrekte pijnstillers voor Okkie, maar ze doet zo erg alsof er niets aan de hand is dat we ze niet geven. De pijnstillers voor Anemoon, wat eerder gesteriliseerd, hebben we ook nog. Misschien iets voor ons, als wij eens pijn hebben?

09:35, de deurbel. Ik hoor gegiechel, door het golfjesglas zie ik iets dat groter is dan M+Y. Ik doe de deur open, twee dames, de voorste zegt:
   "Meneer, ik ben blij dat u de deur open doet".
Ze hebben duidelijk de uitstraling van Jehova's getuigen, ik zeg:
   "Ja, maar ik doe hem meteen weer dicht!".
Ze heeft nog een antwoord:
   "Vindt u ons niet aardig genoeg?"
   "Ik vind u erg aardig maar uw boodschap niet!"
Dat slikt ze, ze wenst me zelfs nog een prettige dag. Vreemd om in Ermelo langs de deuren te gaan, de helft van de bevolking is al van de kerk en de andere helft duidelijk niet. ('helft', dat schat ik uit m'n hoofd.) Het lijkt me dat hier weing potentiële Getuigen te vinden zijn.

Ik sloop een laag, breed, boekenkastje. Ik maak een smal, hoog, boekenkastje. Bijna geen afval, maar éen nieuwe kruiskopschroef nodig. Ik sorteer de berg papier die uit het oude kastje kwam. Garantiebewijzen van een computer die al lang in de computerhemel is. Een reinigingscartridge van een printer die in dezelfde hemel vertoeft (nee dat is geen papier, maar het woonde wel in dezelfde kast). Allerlei nieuws uit 1998. Gebruiksaanwijzingen van apparaten die in de computerhel thuishoren. Ik krijg in totaal iets minder kastruimte, het lijkt er op dat dat ruim voldoende is.

15:30, de deurbel. Ik hoor hem in gedachten, maar niet in werkelijkheid. Het is de dag voor M+Y maar ze komen niet. hoewel ze zeer welkom zijn ervaren wij het toch als een onverwachte vacantiedag. Vreemd.

De tv: nog meer over al dan niet reanimeren. Het leukst vond ik de directrice van een huis in Haarlem (of was het den Haag?) die opmerkte dat ze in de zes jaar dat ze in functie was niet éen geval had meegemaakt waar al dan niet gereanimeerd moest worden. Much ado about nothing.

woensdag 20 augustus 2008, 23:43 lees reacties

Om 08:00 met Okkie naar de dierenarts. We hebben ooit Okkie zonder succes laten dekken, we hebben zeer onlangs het avontuur met haar zuster in Lent gehad. Bovendien is Okkie erg luidruchtig en opdringerig als ze krols is, reden om haar te laten steriliseren. Vandaar dit reisje.

Weer thuis, de praktijktest van de gisteren beschreven deur. Men vindt het maar vreemd, maar Anemoon heeft al door dat je er op kunt staan. Niet zichtbaar, er is een horizontale plank van ongeveer een decimeter breed. De kleintjes kunnen naar verwachting wel in het gaas omhoog klimmen maar stuiten dan op die plank.

(Het gaas ziet er vreemd uit, maar dat is een fotoprobleem. Ik weet hoe het komt, ik weet ook wat ik er aan kan doen, maar dat is te veel werk.)

Een uurtje later blijkt dat de kleintjes inderdaad in het gaas omhoog klimmen maar dat ze daarna zonder erg veel moeite op de horizontale plank klimmen. Om dat te verhelpen neem ik een plank van twee decimeter breed, dat is afdoende. Nog even naar Gamma, voor een beter grendeltje, het deurproject is klaar.

14:15, naar Putten. Even naar de Kringloper, omdat we er toch zijn, dat levert weinig op. Dan naar de dierenarts, Okkie is al weer bij kennis maar nog heel erg rustig. Zo rustig dat we nog wel even met haar naar Formido durven voor een droogloopmat en voor dierenvoer. De mat van onze dromen hebben ze, maar de dierenafdeling is opgeheven. Ze zijn erg dynamisch bij Formido, als je net weet waar je alles kunt vinden bouwen ze de hele winkel weer om. Nou, dan nog maar even naar de Ermelose dierenwinkel.

Een DVD is net zo groot als een CD. Niet ongeveer zo groot, maar echt op de honderdste millimeter precies. Op een DVD kan wel zes keer zoveel informatie als op een CD, maar dat zie je niet aan de schijf zelf.
Een CD zit in een doosje dat een klein beetje groter is dan die CD. Logisch, anders zou je hem er niet in krijgen. Een DVD zit in een doosje dat ongeveer anderhalf keer zo groot is als een CD doosje. Welke gedachte zou daar nou achter zitten?

dinsdag 19 augustus 2008, 23:21 lees reacties

Als het heel laat is en heel donker, dan ga ik nog wel eens naar buiten. Bijvoorbeeld om een maansverduistering te zien (Sneeuwuil wees me er op, heel mooi!) of de sterrenhemel of zo maar voor de buitenlucht. Ik kom dan vrij vaak een slak tegen. Een slak met een huisje, ik weet nu dat die huisjes heel erg breekbaar zijn.

De volgende morgen is dat niet zo'n leuk gezicht, scherven van het huisje temidden van, ja, van wat? Een vormeloze massa, waar geen slak meer in te herkennen is. Het merkwaardige is dat de plaats van het delict enkele uren later weer brandschoon is, iemand ruimt het op.

Vanavond was ik wat vroeger buiten, in de schemering. De vorige avond had ik weer zo'n krakende ontmoeting gehad, nu zag ik een dikke rode slak bezig met het consumeren van de boven beschreven massa. Als je een slak kapot trapt wordt die dus gewoon gerecycled!

Ik was ook aan het recycelen. Het schot van 3 augustus is niet meer! Omdat buurman Peter een muur bouwde hield ik palen, latten en gaas over, dat wat vroeger het kattenhek was. Een deel daarvan is een scharnierend deurtje geworden waar de grote katten overheen kunnen en de kleintjes niet. We kunnen nu zelf ook weer naar buiten dankzij een geheim knipje. De katten vertrouwen het nog niet helemaal...

maandag 18 augustus 2008, 23:31 lees reacties

Zoals jullie hebben kunnen zien zijn Giuseppe en Gijs verkocht, voor Grietje is belangstelling:

Een rode wat? En de prijs staat bij de advertentie in Kittentekoop. Sneeuwuil was licht geïrriteerd maar ze bleef beleefd:

Die c in distinti, daar zal O. Koster wel over gevallen zijn, antwoord:

Nou zijn Maine Coons tamelijk stom, maar zo stom als Sneeuwuil, nee, dat halen ze op geen stukken na. Zou 'onbeschoft' in het italiaans iets anders betekenen dan in het nederlands?

De tekst van www.angelschateaux.it is niet door O. Koster geschreven. Waarschijnlijk is het een computervertaling van een Engels origineel, men heeft beseft dat correctie door O. Koster weinig zinvol zou zijn. Vooral 'info' is dolkomisch.

Er is ook een Poolse dame op Texel die belangstelling voor Grietje heeft...

Met het autootje naar de garage, APK enzo. Vorig jaar ging ik naar dezelfde garage, kreeg toen die TGA. Sneeuwuil heeft een veel slechter geheugen dan ik, die heeft het altijd over 'je afkorting' als ze TGA bedoelt. Ik kan haar wel wijsmaken dat het AGF moet zijn.
Ik heb het in het afgelopen jaar nog éen keer in veel lichtere vorm gehad, toen wist ik zelf dat er een gat van een paar uur was. Nu niets aan de hand met mij of met het autootje!

De garage is net voorbij de spoorwegovergang. Helaas, ik was net iets te vroeg...

zondag 17 augustus 2008, 23:21 lees reacties

Ik heb een latje nodig. Ik heb een latje, maar dat is nogal vies en oud. Het leuke van een bandschuurmachine is dat je daarmee zo'n latje weer helemaal nieuw kunt maken, daar wordt het wel iets kleiner van. De machine moet nodig een nieuwe schuurband hebben. Dat gaat heel gemakkelijk als je een bepaalde knop in een bepaalde stand zet.

Die knop zit vast, er is geen beweging in te krijgen. De oude band er af, dat lukt nog wel maar de nieuwe wil er niet op als die knop niet doet wat ik wil, en dat doet 'ie niet. Nu heb ik een bandschuurmachine zonder schuurband, daar heb je niet veel aan.

Ik ga hem maar eens demonteren. Omdat alles onder het schuurstof zit is het al een toer om de schroefkoppen te vinden. Het blijkt dat het hele binnenwerk vol stof zit, voor een deel stof gemengd met vet van de machine. Een harde klont, die blokkeert de knop. Na veel gepruts is alles schoon, de knop wil weer, de nieuwe band zit er op. Ik ben wel anderhalf uur bezig geweest, zo komt mijn werk nooit klaar. Gelukkig hebben we nog geen nieuwe buren, ik mag op zondag schuren!

Een politieagent en een bouwvakker aan de deur. Er was een tamelijk vage afspraak dat we om 13:00 bezoek konden verwachten en het ìs 13:00. Ze komen voor Gijsje, als speelkameraad voor een ander Maine Coontje.

Hij is de politieagent, zij heeft HBO bouwkunde. We krijgen vaker een paar op bezoek, meestal is zij enthousiast en komt hij mee omdat zij ons huis niet kan vinden. Hier is het omgekeerd, hij heeft de grootste belangstelling, zij zou eventueel Sepje wel willen, maar die is al verkocht. Hun foto kan je bij Bontgoed.nl vinden.

Hij heeft een nicht die het andere Coon katertje levert. Het dier is niet zo heel verre familie van Gijs, ze hebben dezelfde grootvader, ze schelen maar drie dagen in leeftijd. De mensen bevallen ons wel. Ze blijven wel anderhalf uur zitten, niet lang als je over een huisgenoot voor de komende tien tot vijftien jaar moet beslissen, wel lang als je liever wilt bandschuren...

zaterdag 16 augustus 2008, 23:26 lees reacties

Ik monteer de, nee, dat kan jullie natuurlijk niks schelen. Maar het is een heel gedoe met stukjes ijzer en stukjes aluminium. En ik maak iets 45 mm lager, ik heb het er heel druk mee.

Er was een plan om naar het bezoekuur te gaan, vanavond, dat wordt omgezet in vanmiddag. Of kan ik beter bij het begin beginnen?

Corry, de schoonmoeder van Iris, heeft asthma. Dat wordt behandeld met prednison, een middel dat wel eens bijna zo erg is als de kwaal. Bij Corry veroorzaakt het botontkalking. Dinsdag was ze met haar dochter bij de school van haar twee kleinzoons in Hilversum, daar liggen de tegels op het schoolplein nogal scheef. Ze struikelde over een tegel, kneusde haar bekken en brak van alles in de buurt van de rechterschouder.

Ambulance, naar het ziekenhuis. Er moeten allerlei nieuwe onderdelen gemonteerd worden die het ziekenhuis niet in voorraad heeft. Die onderdelen schijnen van heel ver te moeten komen, pas a.s. woensdag wordt ze gerepareerd. Een week met een verbrijzelde schouder leven is geen lolletje maar Corry draagt het dapper.

Daar gingen we dus heen, het ziekenhuis in Hilversum, is weer eens wat anders dan het ziekenhuis in Apeldoorn waar Corry ook nogal eens is. Sneeuwuil componeerde een fruitpakket voor de linkerhand, ze weet dat Corry fruitverslaafd is. Corry heeft mooie verhalen, daar is ze goed in, zo nu en dan onderbroken door een pijnkreet. Daarna moesten we snel weer naar huis, de meisjes (M+I+A) zijn terug van vacantie, die moeten nodig naar de poezen.

Ik wil weer verder met al dat metaal maar ik moet eerst nog even allerlei levensmiddelen halen. Intussen schijnt Sneeuwuil uitgelegd te hebben waarom wij apart slapen. Als ik terug kom ziet Anouk (9 jaar) mij naderen. Ze zegt tegen Sneeuwuil: "Daar komt de liefde van je leven al slapen jullie apart".

Stel, je zit in een tehuis, zo'n instelling waar je niet levend weer uitkomt. Je zit daar niet omdat je nog zo fijn zelfstandig kan leven. Op een dag verspreidt de directie een pamflet waarin gevraagd wordt of je na een hartstilstand gereanimeerd wil worden. Ik heb twee vragen:

• zou je geschokt zijn door dat pamflet?
• zou je gereanimeerd willen worden?

Twee keer nee, dat zijn de goede antwoorden, maar de meeste AD-lezers denken daar heel anders over.

vrijdag 15 augustus 2008, 23:29 lees reacties

Nog maar éen keer naar de dierenarts deze week, we moeten nodig weer eens. Nu met de drie kittens voor hun eerste prik en met Nouschka en Miezelientje voor de jaarlijkse. De jonkies zijn prima maar de twee ouderen hebben slechte tanden, dat zou een virus kunnen zijn. Veearts Veronie gaat een viroloog in Utrecht bellen, reuze aardig maar het zal wel weer veel gaan kosten. (Veronie vindt negen katten helemaal niet veel, zij heeft zeven paarden...)

Thuis. Ik maak voorkanten voor de zwarte bakjes. Even naar Blokker, die heeft al weken éen bakje, ik wil er drie. Ik koop die ene in de hoop dat ze nu de voorraad gaan aanvullen. Ik zou naar Harderwijk fietsen als het weer niet zo wisselvallig was.

Sneeuwuil heeft een gat in haar hand. Ze heeft op Marktplaats al twee zendingen Rankin gekocht. Nu zoekt ze in Engeland, daar blijken ze 50 pennies te kosten. Ik was vroeger heel goed in dat engelse geld, maar sinds ze daar decimaal zijn gaan doen weet ik het niet meer. Tuppence-ha'penny, dat kon ik zeggen zonder met m'n ogen te knipperen.
Een £ is in mijn geheugen nog steeds tien gulden, nu blijkt dat nog maar €1,26 te zijn! Een Rankin kost dus maar €0,63, plus de verzendkosten. Maar ik ben blij met dat gat.

Het verzenden kost meer dan het boek! De boekwinkel is in Lowestoft, 100 km. noordelijk van Harwich. Ik ben wel eens in Harwich geweest, met mijn bromfiets, in 1955. Zou die boekwinkel er toen al geweest zijn? Rankin moest nog geboren worden, verzendkosten sparen was dus niet gelukt. Waarom is er geen veerboot naar Lowestoft?

donderdag 14 augustus 2008, 23:34 lees reacties

Ik zaag met de cirkelzaag. Je zou denken dat je daar cirkels mee kunt zagen, maar niet is minder waar. (Telkens als ik 'niets is minder waar' lees probeer ik iets te bedenken dat minder waar is. Dat lukt bijna altijd.) Met een cirkelzaag kan je juist buitengewoon recht zagen. Die twaalf zwarte bakjes krijgen een voorkant van MDF, die voorkanten moeten recht, haaks en allemaal hetzelfde zijn. Gaat heel goed met een cirkelzaag.

Bezoek van Jacqueline en Koen, die waren naar Groningen, en dan kom je langs Ermelo. Halverwege, in Assen, bekeken ze het terracottaleger, in Groningen iets moderners, eveneens uit China.

Jacqueline heeft een loszittend netvlies, dat schijn je met een laserbehandeling te kunnen repareren. Het lijkt me nogal griezelig, maar ze is er nogal rustig onder.

Kort bezoek, ik ga nog even naar Gamma. De boutjes met cylindrische kop zijn op, maar er zijn twee rijen boutjes met verzonken kop. Ja hoor, de vakkenvuller heeft ze verkeerd opgehangen, als ik een massa doosjes op de goede plaats hang vind ik de boutjes met de gewenste kop. Als geharde Gammaklant weet ik dat, dat die vakkenvullers niet allemaal echt gemotiveerd zijn.

Een nieuwe droogloopmat van de juiste maat kan ik ook niet vinden, en bij de droogloopmatten hangt niks verkeerd. Naar Blokker, maar die heeft 'm ook niet. Formido dan, Putten, dat haal ik vandaag niet meer. Ik ga die boutjes maar eens vastdraaien.

woensdag 13 augustus 2008, 23:22 lees reacties

Hier zie je Suikervlied van boven, uitgeknipt uit Google Maps. De vage witte lijn is de nok, het dak is dus a-symmetrisch. De vage witte stip ten noorden van de lijn is de kap van de schoorsteen van de houtkachel.
Ik kan beter even het zijaanzicht tekenen, ziehier:
Links is een klein stukje dak, dat kijkt naar ZZW, rechts het grote stuk, gericht op het NNO. Het terras, dat doet er niets toe voor dit verhaal, maar dat is naast het kleine stuk, die iets wittere, bredere lijn.

Onlangs maakt ik de goot schoon aan de ZZW kant, zie j.l. zaterdag. Vandaag maakte ik de andere goot schoon, die naast het grote stuk dak. Tot mijn niet geringe verbazing bevatte de goot veel minder rommel dan de andere. Niet alleen is het stuk dak boven die goot veel groter, de bomen staan er ook dichterbij. Onverklaarbaar.

Ook de afvalberg opgeruimd, nieuwe bezoekers zijn welkom.

Trapje nog eens gelakt, kleine dingetjes gezaagd, stopcontacten, enzovoorts. En naar Suikervlied gefietst, dus. In het bos merk je niet veel van de storm, het is wel een oorverdovend geruis. Erg spannend is het niet allemaal, maar ik ben er toch wel de hele dag zoet mee.

dinsdag 12 augustus 2008, 23:41 lees reacties

Maandag, 22:30, het kattenavondmaal. Helder rode vlekken op de vloer. Het lijkt bloed, maar uit welke bron? Te helder voor gemalen runderhart. Na enig speurwerk blijkt Al Poontah druppels te verliezen uit haar achterkant. Het is inmiddels bijna 23:00, Sneeuwuil belt Daan, de dierenarts. Die maakt een reeks geruststellende geluiden, morgenochtend vindt hij vroeg genoeg om eens te kijken.

Poontah is vijf weken zwanger, iets over de helft van de drachttijd. Volgens Daan is een spontane abortus nogal zeldzaam, dat geloven we dan maar. We proberen de kamer zo in te richten dat rondspattend bloed niet te veel schade doet, we draaien daarom de Gelderland stoelen ondersteboven. Niet drastisch genoeg, Sneeuwuil besluit Poontah mee naar bed te nemen. Alle katten stellen die voorkeursbehandeling op prijs, Poontah is geen uitzondering maar het kost Sneeuwuil wel wat nachtrust.

Dinsdag, 08:00, Sneeuwuil belt weer met Daan, we mogen om 08:30 Poontah even laten zien. Dat gebeurt, er wordt een echo gemaakt. Een mensenecho, daar kan je nog wel iets op herkennen, maar in zo'n kat is het maar een rommeltje. Volgens Daan zijn het kittens, maar ook hij kan niet zien hoeveel. Dan nog even een scopie in de poes haar poes, er is wat bloed te zien maar geen echte problemen. "Het is maar een incident", prachtdiagnose, maar oorzaak onbekend. Weer naar huis, we hopen er het beste van. (Doen we heel vaak, ergens het beste van hopen. Soms lukt het ook nog.)

Het kattenontbijt, men eet maar Poontah eet niet. Later, een extra maaltje, dat eet ze wel. En ze druppelt niet meer.

Het trapje vordert, de eerste laklaag zit er op. Poontah probeert nog steeds in het kamertje waar ik bezig ben binnen te dringen. In dat kamertje had ze de ontmoeting met kater Figo, ze wil zien of die er misschien toch nog zit. Natte lak en katten, niet zo'n geslaagde combinatie.

maandag 11 augustus 2008, 23:09 lees reacties

Tien sleuven gefreesd en me niet éen keer vergist! Meestal ben ik een derde van de tijd bezig met het corrigeren van mijn fouten. Eenzelfde periode met het zoeken naar gereedschap dat ik een seconde geleden nog in m'n hand had. Het grote voordeel van electrisch gereedschap is dat je het altijd kunt vinden door vanaf het stopcontact het snoer te volgen. Nu heb ik een houten trapje, geschroefd en gelijmd. Ik moet nog wel twee ijzeren haken bedenken.

Nog even naar Suikervlied, voorraden aanvullen, zonder avonturen heen en terug gefietst. De belevenissen van Orwell op 11 augustus houden ook al niet over. Jacq van 10 augustus, dat lijkt er meer op.

zondag 10 augustus 2008, 23:25 lees reacties

De dag begint bewolkt, daarna veel zon, geen maan.

Had ik nou maar de zelfbeheersing om het bij die ene regel te laten, zou ik een redelijk goede grap vinden. Maar ik heb 'm niet, die zelfbeheersing.
Bezoek van Jo en Max. Het zijn echt aardige mensen, met echt goede gesprekken, maar vier uur praten, dat is wel wat lang. Ik moet nodig een stukje zagen, nog nodiger frezen, maar nee. Praten over zagen en frezen, dat wel, kijken naar kittens, dat ook. Nu te uitgeput om nog te ti

zaterdag 9 augustus 2008, 23:24 lees reacties

Even naar Suikervlied. Sneeuwuil wil de aldaar aanwezige videobanden inventariseren, ik wil de aldaar aanwezige videorecorder omwisselen. Het apparaat dat we hier hebben is wel goed, maar we vermoeden dat die in Suikervlied beter is.

Mijn werkje is gauw klaar, dat van Sneeuwuil niet. Ik ga wat al te weelderige groeisels temmen, daarbij valt me op dat er planten in de dakgoot groeien. Hebben we Suikervlied al vijf jaar? Als ik me goed herinner heb ik toen de goten schoongemaakt, daarna niet meer.

Heel fijn, bijna nooit de goten schoonmaken bij een huisje in het bos. Er vormt zich dan een dikke, compacte laag, die kan je er in grote stukken uit pakken. Ik maak een berg op het terras, niet vergeten 'm op te ruimen voor de volgende bezoeker komt. Nou de goot aan de voorkant nog, maar daar is geen tijd meer voor, Sneeuwuil is klaar.

Even naar de kweker, groeisels voor tegen Peter z'n muur. Dan naar SuperCoop, de worstenbroodjes zijn al een hele dag over tijd. Er zijn ook nog goeie, die krijgen we weer voor niks. We verwachten binnenkort een failliet filiaal, maar tot dat moment is dit een ideale manier om aan je eten te komen.

Nou nog even naar Gamma, ik heb bedacht hoe ik een trapje ga maken. Dat ga ik niet beschrijven, als het af is maak ik wel een foto. Als ik dan ook nog het snoertje voor de camera gevonden heb komt de foto op het log. Een horizontale stalen buis zit al waar ik hem dacht, nou het houtwerk nog.

De Orwell Diaries. De eerste aflevering is iets spannender dan mijn weblog. Iets, niet veel...

vrijdag 8 augustus 2008, 23:26 lees reacties

Leuk nieuws in de Telegraph, het dagboek van George Orwell, met 70 jaar vertraging gepubliceerd als was het een weblog. Het dagboek begint op 9 augustus 1938, gaat door tot 1950. Ik voorzie een probleempje: 1938 is geen schrikkeljaar, 2008 is dat wel, soms zal er een dag te veel of te weinig zijn...

Het is 14:00, Sneeuwuil wil naar de boekwinkel. Die tijd is belangrijk want ze heeft op de regenradar gezien dat het om 14:45 gaat regenen. We wandelen naar de boekwinkel, kortste weg, iets meer dan vijf minuten. Ik bekijk de computerbladen, Sneeuwuil wil boeken bekijken.

Dit boek, om precies te zijn. Maar de boekwinkel heeft het niet, wel iets aanverwants. Reden: haar vriendin Jo komt zondag en die doet ELLF. We willen, niet veel wijzer, verder, zout kopen, het is zo ongeveer 14:20. Tot dit moment heeft het hier nog maar weinig geregend maar nu valt er een flinke stortbui. Is er iets mis met de regenradar? Wel leuk om te zien, die overdreven harde regen.

We gaan de winkel maar weer binnen, er zijn nogal wat mensen die dat doen, intussen begint het nog veel harder te regenen. Tot 14:30, zo goed als droog. Een put midden in de weg is een fontein geworden, hij spuit een dikke stroom water, eindelijk hebben wij ook eens wateroverlast! Het gaat weer regenen maar dan zijn we bij de SuperCoop. Het is daar erg koud, vooral als je een beetje vochtig bent. Zout hebben ze, een groot pak voor €0,15. Belangrijker: ze hebben kaas met uiterste datum vandaag, die krijg je voor niks!

Dubbel voor niks zelfs: de kassadame mag hem niet meegeven, maar wel iets soortgelijks met een 'goede' datum. Stel dat je iets krijgt van die overjarige kaas, dan krijgt SuperCoop een schadeclaim, dat is de theorie er achter. We krijgen dus een 'vers' stuk kaas voor niks, bovendien gooien ze dat oude stuk weg. De kassadame is het met ons eens dat je vooral kaas zonder veel gevaar kunt eten maar de hogere Coop leiding verbiedt het.

Weer buiten, 14:45, wat onweergerommel maar we zijn bijna thuis. Daar kijken we gauw naar de regenradar, we zien precies wat er gebeurde, wat Sneeuwuil om 14:00 zag is niet meer te reconstrueren.

donderdag 7 augustus 2008, 23:03 lees reacties

Naar de scharrelslager, om de feestvreugde te verhogen eerst naar de Puttense Kringloper. Er is iets met de parkeerplaatsen, die zijn er niet. Sneeuwuil mag naar binnen, ik rij rond tot er toch een paarkeerplaats is, nog wel vlak voor de deur van de Kringloper. Geen nieuwe Rankin, maar Sneeuwuil scoort een buitengewoon fraaie jurk voor €1,50.

Nu nog even naar de Puttense dierenwinkel, ik vind een half-legaal parkeerplekje. Er staan marktkramen, wordt er een braderie opgebouwd of juist weer afgebroken? Het verklaart wel het parkeerprobleem. Sneeuwuil gaat naar de winkel, ik blijf op de auto passen.

Er komt van alles voorbij, veel mensen die eens in een spiegel zouden moeten investeren. Genoeg te zien dus, maar het wachten duurt wel erg lang. Sneeuwuil is in staat om bij het verlaten van een winkel rechtsaf te gaan als ze eigenlijk linksaf wil, maar ze zou toch moeten merken dat er andere winkels langskomen dan op de heenweg. Misschien heeft ze tòch de papegaai geaaid, dan wacht ze nu op de ambulance.

Ik besluit de auto aan z'n lot over te laten en eens te gaan kijken, dan komt ze net naar buiten, zich van geen kwaad bewust. Een volgende keer stop ik een eierwekker in haar tas, ingesteld op tien minuten!

Nou nog even naar de dierenarts, antivlooien spul, ruim €100. Dan, eindelijk, de scharrelslager. Gemalen runderhart, nog eens ruim €100. Gelukkig zijn er al twee kittens verkocht à €500,00...

woensdag 6 augustus 2008, 23:31 lees reacties

Even naar de Kringloper, redelijk wat wegbrengen. Maar Sneeuwuil wil weer iets anders hebben, een drinkbak voor de katten. Die moet groot en zwaar zijn, anders gooien zij of wij hem om. Ze vindt iets waar DOG op staat, die nemen we. Rozepoot kan tamelijk goed lezen, maar geen engels. Die Maine Coons kennen natuurlijk wel engels maar lezen, daar hebben ze nog nooit van gehoord. Toch zetten we de bak neer met de tekst naar de muur gekeerd.

Al maandenlang krijg je bij Gamma bij alles wat je koopt een kraslot voor nevenstaande Hyundai. Die auto is zò groot dat je helemaal geen caravan nodig hebt. Die verkoop je dus, die caravan. Maar je krijgt 'm pas op 5 september, dan is het mooiste verkoopmoment toch wel voorbij.

Wel een goeie maand om met vacantie te gaan. De katten in de katavan, wij in de Hyundai. Een voortent van kippengaas, zou die erbij zijn? Toch heb ik liever die laptop, zou je kunnen ruilen?

Ik was dus weer bij Gamma, nog meer dopmoeren en grote sluitringen en plastic pootjes, allemaal voor de nieuwe computerkamer. De oude computer werkt weer, maar nu ga ik 'm weer afbreken. Al die dopmoeren etcetera moeten aangebracht worden. Einde, dus.

Nou, dat valt mee, het zit weer in elkaar. Veel stabieler dankzij de sluitringen. Maar nu moet ik het schuifplankje waar de scanner op staat reconstrueren. Weer einde.

dinsdag 5 augustus 2008, 23:13 lees reacties

Wegens werkzaamhaden bijna gesloten.

Ergens, linksvoor, komt het hele WWW binnen in onze woning. Vandaar ging er een kabel naar boven, die heb ik weggehaald om hem te vervangen door een kabel naar rechtsachter, op de begane grond. Ik moest de kruipruimte in, die bleek voor een belangrijk deel gevuld te zijn door spierwitte bladerloze takken. Uitlopers van de passiebloem op het terras. En dat terwijl ik bang was voor de reuzehooiwagen, die was er niet.

Niet erg moeilijk, een kabel door de kruipruimte. Wel veel gekruip, je wordt er buitengewoon vuil van. Met de oude kabel heb ik iets geprutst waardoor onze laptops functioneren, anders had ik dit niet kunnen tikken. Maar de computer die gewoonlijk het echte werk doet moet nog verhuisd worden, daarom weinig tiktijd.

Goed nieuws:
Baby Jules lag een paar dagen in het ziekenhuis met iets te hoge temperatuur. Men deed alle mogelijke testen maar stelde geen oorzaak vast. Hij kreeg een infuus om niet uit te drogen en antibiotica. Waarschijnlijk was het een virus (daar helpt een antibioticum niet tegen), z'n broertje importeert via de creche alle virussen van Amsterdam-Noord. Maar de temperatuur zakte, Jules is nu weer thuis.

maandag 4 augustus 2008, 23:19 lees reacties

Ik verwijder wel eens om mij vigerende redenen een stopcontact of een schakelaar, om 'm door een nieuwe te vervangen. (Dat las ik wel veertig jaar geleden, 'om mij vigerende redenen', heb ik altijd al eens willen gebruiken.) Het verwijderde is meestal niet kapot, of maar een heel klein beetje kapot, zoiets gooi je niet weg. Ik beschik nu over een krat vol van dat spul, voor schakelmateriaal hoef ik nooit meer naar de winkel.

Mijn timmerwerkjes zijn zover gevorderd dat ik aan het electra toe ben. In het hele kamertje zijn twee stopcontacten, dat moeten er veel meer worden. Een aantal met randaarde, tot mijn diepe dankbaarheid is dit huis geschapen met een aarddraad onder de vloer, net onder het punt waar ik dat randaarde ding wil knutselen.

Ik ga naar het eerder genoemde krat en bekijk de voorraad. Best veel, maar allemaal een beetje anders van model. Als er toevallig twee hetzelfde zijn dan zit er bij de ene toch wel een barst in de behuizing of de contacten zijn iets tè verbrand. Ik maak twee groepen, 'mooi' en 'lelijk' waarbij lelijk bestemd is voor een onzichtbaar hoekje. Helaas valt er maar éen in de categorie mooi, en die ene is juist een type dat ik niet nodig heb.

Conclusie: het zou beter zijn als ik de gehele inhoud van het nu voor de derde keer genoemde krat in de grijze kliko zou deponeren. Jammer genoeg ben ik daar lichamelijk nog net wel maar geestelijk helemaal niet toe in staat.

zondag 3 augustus 2008, 23:37 lees reacties

Ik zag een mooi filmpje over het Antikythera mechaniek, aanbevolen voer voor mensen met belangstelling voor astronomie en/of oude grieken en/of klokken en/of computers.

Ik zag een mooi filmpje op Youtube, gisteren stond dàt op m'n weblog. Op verzoek van Simon is het verwijderd. Marleen en Yvonne figureren wel eens in kattenfilmpjes, als je die op Youtube wil zetten moet je het eerst aan hun moeder vragen. Die zal dan wel 'nee' zeggen. Dit gras werd mij voor de voeten weggemaaid door de reactie van Sneeuwuil.

Vroeg gefietst. De kampeerterreinen zullen wel vol zijn, hun parkeerplaatsen lopen over, vooral die van de Paalberg. Maar de kampeerders weten hoe het hoort: ze blijven op het terrein, in het bos zie je ze zelden. Morgen, dan zijn ze weer allemaal bij Lidl en bij Action.

Dit is onze keukendeur. De witte rechthoek onder in de deur is het afgesloten kattenpoortje. Afgesloten, omdat de kleintjes niet naar buiten mogen. We willen ze niet aan een tuin wennen omdat ze die bij hun nieuwe huis ook niet altijd krijgen. Onder de zes weken snappen ze het hele poortje niet, dan is het voldoende als de deur dicht is, met het niet-geblokkeerde poortje.

Als de deur open staat zetten we een schot in de opening. Tot voor kort was dat alleen het onderste, bruine, gedeelte. Maar het bleek dat Grietje in staat was daar op te springen, daarom heb ik dat witte stuk erbij geïmproviseerd. Het grote nadeel daarvan is dat wij er zelf niet meer overheen kunnen stappen. Een keukendeur in twee delen, dat zou de oplossing zijn. Ik kan hem wel in tweeën zagen, maar ik vrees dat de ruit dan gaat protesteren.

Voorts getimmerd. Met dit weer is ook de schuur weer begaanbaar, ideaal.

zaterdag 2 augustus 2008, 23:20 lees reacties

Yvonne stuurde een filmpje:

Ik moest even uitzoeken hoe dat 90° kantelen ook weer ging, daarom wat vertraging.

Bovendien kwamen Anita en Theo uit Amsterdam voor Sepje. Theo is met VUT, maar op z'n eerste vrije dag werd hij chauffeur bij 'felicitaart'. Hij bezorgt dus taarten, tussen de 1 en 25 per dag.

Anita zit vol verhalen over dubieuze catteries, maar Theo zit minstens zo vol met verhalen over van alles. Wil je meer weten over de verhalen van Anita, vraag Sneeuwuil. Theo had wel een prachtverhaal:

Hij leerde voor timmerman, daarna voor bouwkundig tekenaar. Z'n eerste werk was de restauratie van een pand op het Prinseneiland, ik schat zo'n 40 jaar geleden. Na een jaar was dat klaar, de opdrachtgever en de aannemer komen kijken. Alles is piekfijn in orde, alleen de haak in de hijsbalk zit verkeerd om, die hoort met de open kant naar de gevel te kijken. Er is een klein raampje, bedoeld om een katrol aan de haak te hangen. Men steekt twee steigerplanken naar buiten, vijf man gaan binnen op die planken staan als tegengewicht. Theo is de jongste en de lichtste, die moet met een steeksleutel naar buiten kruipen. Moer los, haak in de goede stand, moer weer vast. Klaar, Theo kijkt naar beneden en wordt zo draaierig van de hoogte dat hij ter plekke flauwvalt. Zijn maats merken dat en trekken hem weer naar binnen.

Hierna heeft Theo zo genoeg van de bouw dat hij jongste bediende bij Nestlé wordt. Daar ontmoet hij Anita. Eind goed, al goed. Wil je ze dolgraag zien, A+T staan bij de kittenfoto's.

Heel leuk bezoek, maar het kost wel veel tijd. Kort voor sluitingstijd nog even naar Gamma. Onze Gelderland stoelen willen dopjes aan hun voorpoten. Die voorpoten zijn 15 mm. in het vierkant, de dopjes zijn rond. 4x15=60, dat delen door pi dan krijg je 60/3,14=19 mm. Die maat blijkt te bestaan en mijn sommetje blijkt te kloppen. Prachtpoten.

vrijdag 1 augustus 2008, 23:34 lees reacties

Even naar de Kreashop. Mevrouw is er weer, ze was lang afwezig omdat haar man in het ziekenhuis lag. "Hoe is het nu met uw man?" vraagt Sneeuwuil. Mevrouw zegt: "Die is al vier weken dood." Kanker, pijlsnel, nog geen 60. Erger, voor ons, mevrouw gaat de zaak sluiten...

Even later, weer thuis, er belt een koopster voor Sepje (de voormalige Giraf is omgedoopt in Giuseppe). Uit Amsterdam, maar ze kent de omgeving van Ermelo, haar ouders hadden een caravan in Putten. Tot recentelijk haar vader overleed, in de caravan. En nog recentelijker, haar zeven jaar oude Maine Coon kater dood, hersenbloeding. Twee rouwprocessen tegelijk, tijd voor een nieuw katertje.

Katten houden niet van kikkers, maar dat weten ze niet. Al Poontah is aan het kotsen, naast gewone kots ook een aantal haarballen, dat laatste is heel goed. Maar er ligt ook een kikker op z'n bruingroene rug, daarbij z'n felgele buik tonend. Hij lijkt nog helemaal gaaf, beweegt nog een beetje. Poontah weet nu wel dat ze niet lekker zijn, kikkers. Hopelijk onthoudt ze dat ook!

We brengen de kikker naar een rustig plekje in de schaduw, buiten het bereik van onze katten. Later ligt hij nog twintig centimeter verder, niet zo heel erg levend meer. Het zoveelste rouwproces.

De meisjes komen een afscheidsbezoek brengen. Ze gaan vannacht met de caravan naar Bretagne, pa Pauli wil dat stuk in éen keer rijden. Waarschijnlijk zal hij merken dat er meer mensen op dat idee kwamen. Ik vind het helemaal niet erg dat ik niet mee mag.

Nog even naar juli?