Sneeuwuil, de vorige M.B. is ook mooi. Heb je de rechter kolom gezien? Voor dagen dat er niets gebeurt, maar niet alles achter elkaar opmaken!

Gezaagd, gelijmd. De lijm moet drogen, tijd om naar de markt te gaan. Ooit woonden we ergens waar een weekmarkt was waar je sokken kon kopen. Sokken die zeiden dat ze 20x sterker waren. Sterker dan wat zeiden ze er niet bij, maar sterk waren ze wel. In Ermelo was een winkel die ze had, maar die is inmiddels gesloten.

De markt in Ermelo is een treurige toestand. Een groot terrein, nog niet half gevuld met kramen. Er is een sokkenkraam, die heeft allerlei rare sokken. Ik herinner me het merk, Stapp, maar dat hebben ze niet. In Elburg was het marktterrein veel groter, het stond ook helemaal vol. Bovendien woonden we er heel dicht bij, hadden ze daar die sokken? Ik had toen tien paar moeten kopen...

Thuis, de lijm is droog, ik zaag en ik lijm. Weer lijm die moet drogen, ik ga maar eens Googelen. Deze Stapp is het in elk geval niet. Als je naar stapp sokken zoekt vind je er veel van het type 'horse'. Nader onderzoek wijst uit dat die niet voor een paard zijn maar voor de berijder. Dat lijkt me enorme onzin, speciale paardrijsokken. Zoeken naar stapp sokken -horse, dat levert wel wat op, sokken van €8,63 per paar!

Nee, ik ga wel naar Action, drie paar merklozen voor €2,95!

maandag 29 september 2008, 23:26 lees reacties

Heel lang geleden viel de sluisdeur van de muur, zie aug reacties. Daar had ik toen wel wat aan gedaan, maar er zat nog steeds een gat in de muur. Eindelijk gerepareerd met snelcement. Dat begint na zes minuten hard te worden, dus veel langer kan je daar niet aan prutsen.

Daarna iets met een lat en iets met een schakelaar/stopcontact. Beiden in verband met de hangkast. Dat klinkt weinig ingrijpend, maar ik was er uren mee bezig. Voor iemand die wel wat beleeft, zie Martin Bril.

zondag 28 september 2008, 23:08 lees reacties

Een rij koeien. Opvallend, omdat ze een heel grote wei tot hun beschikking hebben. Foto van gisteren, door al het gedoe met de computer niet verwerkt. Vandaag nog meer gedoe, maar nu werkt alles weer zo ongeveer als het moet. Even buitenshuis gelopen, niets beleefd. Nou, dan ook nog maar even de wei, ongeveer de helft wilde op de foto:

zaterdag 27 september 2008, 23:16 lees reacties

Twee heren op de fiets, ze zien er Indiaas uit. Ze spreken me aan in het engels, dat klinkt ook nogal Indiaas. Ze zoeken naar white towers, dat zegt me niets. Ze hebben een stukje Google Maps geprint, maar zo klein dat er nauwelijks iets herkenbaars op staat. Ze wijzen waar die white towers zouden moeten zijn, die kant kan ik ze wel op sturen. "Is it permitted to ride a bicycle in the forest?", nou dat kan ik tenminste bevestigen.

Ik ga eens wat meer gedichten verwerken in dit log. Hier is een goed begin:

Niet te lang, en het rijmt, wat wil je nog meer. Misschien een tekst die wat minder rammelt?

Bijna windstil weer, ik fietste door het boerenland richting Nijkerk, over de dijk terug. En dan kom je langs een bank die bovenstaand plaatje draagt. Even op de bank zitten, slok water, uitzicht:

Ik moet toegeven, dat heeft het Waterschap netjes voor elkaar. Maar nu bedenk ik pas wat die "white towers" geweest moeten zijn, de Witte Burchten!

Ik moet eens met het begin beginnen. Met Sneeuwuil naar Gamma, ze kiest muurverf. Met Sneeuwuil naar de marmoleum winkel, ze kiest Van Gogh. Met Sneeuwuil naar Zeeman, wat ze daar kiest weet ik niet want ik kijk bij de buurwinkel. Zo'n hele grote HD-TV, een film over honden, heel erg mooi. Maar dan een dame die iets met honden doet, close-up. Zo'n kop is dan een halve meter hoog en haarscherp, zo goed heeft ze zich nog nooit in de spiegel gezien. Om gillend de winkel uit te rennen. Ik ren (inwendig) gillend de winkel uit.

Daarna dus fietsen, toen weer thuis en nu heeft de computer een probleem. Anderhalf uur geprutst, nu kan ik dit weer tikken. Maar krijg ik het ook nog het www op? Disk C: en D: zijn verwisseld, dat duurde even voor ik daar achterkwam. En hoe komt dat nou? Mysterieus.

vrijdag 26 september 2008, 23:26 lees reacties

Eindelijk krijg ik eens de waardering waar ik al zo lang naar snak:

Durf ik die bijlage te openen? Ja, ik durf het, melding van drie virussen, nee, toch maar niet. Jammer, zal ik nooit weten watvoor boek ik geschreven heb...

Fietsen, bos en hei, de bostoren. Ik hou wel van uitkijktorens, vooral als het niks kost om ze te beklimmen. Die bij Nunspeet bijvoorbeeld, hoewel wat je daar ziet nogal tegenvalt, voornamelijk een reeks boomtoppen. De kerktoren van Elburg beklimmen is veel leuker, maar dat kost dan ook €1,00.

Wat die bostoren gaat kosten kan ik (nog) niet vinden, maar hij wordt gebouwd met een bijdrage van Europa. Ik hèb er dus al voor betaald!

Het Journaal van zes uur 's avonds. Vroeg in de morgen was er iets met een vliegtuig in Keulen, een Fokker 50 bevatte twee terroristen. Die zijn twaalf uur later echt niet meer op dat vliegveld, dat vliegtuig is al lang in Amsterdam. Toch zetten ze een meisje op de stoep voor het gebouw van het vliegveld, die mag een verhaaltje vertellen.

Even later, Eén Vandaag, een ander meisje op dezelfde stoep. Omdat er geen terrorist te zien is gaat ze maar praten met een duits nieuwsmannetje, die ook al geen nieuws heeft. Als afsluitend beeld laten ze dan nog een vertrekkend vliegtuig zien, maar geen Fokker. Als ze nou eens een foto van die stoep lekker groot bij die meisjes thuis op de muur plakken. Dan kunnen ze voortaan gewoon thuisblijven. En meteen ook maar een foto van het Joegoslavië Tribunaal, daar staan ze ook graag voor.

donderdag 25 september 2008, 23:33 lees reacties

Volgens de bereklauw is het herfst, maar er omheen is het nog aardig groen. Op de hei is het een beetje oorlog, erg veel stilstaande militaire voertuigen. Om de vijf minuten éen schot, wat zou daar nou de bedoeling van zijn?

Weer om heel ver te fietsen maar ik ben nog een beetje beneveld door een anti-migraine pil. Die pil werkt heel goed, maar hij werkt ook bij. De schaapskooi, dat haal ik nog net.

Weer thuis, M+Y+A. Omdat er geen kittens meer zijn komen ze nog maar éen keer in de week, ze doen nu iets met kraaltjes, heel vredig. Ik ben wel blij dat ik Obama niet ben. Nog blijer dat ik McCain niet ben.

woensdag 24 september 2008, 23:19 lees reacties

Het lijken er wel duizend. Het zijn tientallen kattenfilmpjes die samengeperst moeten worden zodat ze op een dvd passen. Dat kan de computer alleen, maar je moet hem wel telkens een klein duwtje geven. Ik doe tussendoor allerlei kleine werkjes, met een schaafje en een beiteltje. En een klein beetje gips. Geen avonturen waar je een log mee vol krijgt.

In Engeland hebben ze nog melkboeren. En glazen melkflessen, kijk zelf.

dinsdag 23 september 2008, 23:11 lees reacties

Een reisje naar Hilversum. Corry ligt al zes weken in het ziekenhuis, het begint er op te lijken dat ze binnenkort naar een revalidatietoestand mag. Een huis van de Johanniterorde, daar is ze zeer over te spreken. Ze heeft zo'n 60 jaar geleden in de verpleging gewerkt met zusters uit die Orde, ze is daar nog steeds enthousiast over.

(Dat blauwe geval op de voorgrond lijkt een boodschappentas maar het is een steunkussen voor arm/schouder.)

Over het Hilversumse ziekenhuis is ze minder tevreden, zorg er voor dat je daar niet terecht komt.

Op de terugweg laat ik, voor de variatie, Tomtom de kortste weg wijzen. Dat begint goed, een laan door een donker bos brengt ons in Baarn. Tot onze verbijstering heeft zelfs Baarn een industrieterrein, we weten nu waar dat is.

Verder, door de polder naar Bunschoten, het industrieterrein. Er aan grenzend, Spakenburg, het industrieterrein. Dan een leuk stukje polder, maar het regent wel erg hard. Een stukje Nijkerk: het industrieterrein. Dan zelfs nog een stukje A28, dat was nou net niet de bedoeling. Na de afslag wel aardig boerenland, maar dat ken ik al zo goed. Langs de kangoeroetjes naar Ermelo, het industrieterrein...

(Niet helemaal waar, Spakenburg-Bunschoten is éen gemeente, met éen industrieterrein. Maar ik had een miniem omwegje kunnen maken via Putten, dan kom je over het industrieterrein.)

maandag 22 september 2008, 23:13 lees reacties

Het begrip 'macro' betekent, als het over software gaat: een kunstje waardoor je met éen actie een hele reeks andere acties uitvoert. Die regel hierboven, met datum en tijd, en die twee grijze vakjes, die maak ik met een macro. In mei 2004 maakte ik die macro. Dat kost een kwartiertje denkwerk, maar daarna heeft het me minstens 1000 keer klok kijken en 200000 toetstikken bespaard.

Nu overweeg ik een macro waarmee ik met éen muisklik de volgende tekst maak:

Een reisje naar Putten, even naar de dierenarts

De twaalfde waren we daar, hoogste tijd voor weer eens een reisje naar enzovoorts. Een wond bij het oog van Rozepoot werd toen ook al behandeld, zonder succes, dierenarts Annemiek mag het nog eens proberen. We zijn tien minuten te vroeg maar we zijn meteen aan de beurt. Tien minuten later zijn we weer op weg naar huis, €50 lichter.

Het wordt marmoleum-click, maar welke kleur?

Kamer op het noorden, tamelijk donker, ik wil dat lichtste grijs maar volgens Sneeuwuil zie je daar alles op. Alles, wat zou dat zijn? Het meeste wat daar rondzwerft is lichtgrijs stof, lijkt me onzichtbaar. En het plafond moet net zo geel als de muren.

Ik ben maar eens begonnen met alle gaten in de muren weg te werken. Met Roodband, gelukkig is dat niet rood.

Nog even over Jules, hij is geen zeven (zoals ik gisteren zei) maar twaalf weken oud!

zondag 21 september 2008, 23:17 lees reacties

Vandaag de dam-tot-damloop en de autovrije dag in Amsterdam. Reden voor Jules, Dries, Joke en Simon om de stad te ontvluchten. Naar Ermelo dus.

We dachten dat Jules zich wel in een monstertje veranderd zou hebben, nooit kregen we eens een foto te zien. Nu blijkt dat hij een prachtige baby is, zeven weken, helemaal niks mis mee. Dat Dries prima is wisten we al, maar hij praat inmiddels grammaticaal perfect, leuk om te horen. We hebben nauwelijks kinderspeelgoed maar dat heeft hij helemaal niet nodig, hij speelt wel met de katten. Vooral de Rexen, de anderen houden wat meer afstand.

We eten taart met slagroom, volgende week moeten we nodig weer eens aan de low-carb. Als we helemaal vol zijn gaan we naar de witte pauwen van Staverden. (De pauwen waren saai en afstandelijk, niemand liet een staart zien.) Het bijbehorende park+kasteel vallen in de smaak, dan zijn er ook nog een waterval, koeien en een jong poesje, maar het mooiste zijn toch wel glijbaan+schommels. Nog een Driesfoto, met pauwenveer.

Weer thuis, weer met de katten spelen. Dan krijgen we ook Leonard nog op bezoek. Die jongens komen ongeveer eens in de tweehonderd dagen, de kans dat ze allebei tegelijk komen is dus erg klein. Nu gebeurt dat, niet van te voren afgesproken. De tafel staat binnen korte tijd vol Tomtoms en laptops. Dat ding van Blokker is heel aardig voor nog net geen €90!

Dries blijkt tot zijn grote tevredenheid in een kattenkooitje te passen. Ja, die klep kan ook nog dicht!

zaterdag 20 september 2008, 23:06 lees reacties

Tot nog toe heeft al dat getimmer bijna niets gekost. Door een kast af te breken had ik telkens materiaal voor een andere kast. Omdat je toch wat afval produceert worden de kasten wel steeds wat kleiner. Nu ben ik toe aan de laatste kast: geen materiaal meer.

Naar Gamma:

Helaas, van die kortingbonnen mag je er maar éen gebruiken, en dat alleen op de volgende vrijdagavond. Geen 30% korting, wel bijna €180 betalen. Had ik toch €18 kunnen verdienen door een week te wachten...

Nu komt het zware werk: alle aankopen naar binnen en naar boven slepen. Sneeuwuil helpt: éen plaatje MDF. Daarna verbiedt ze me om verder te gaan, ze is bang voor m'n hartritme. Gisteren klopte mijn hart ongeveer een uur lang met dubbele frequentie, maar dat was niet na veel lichamelijke inspanning. Nou, goed dan, ik stop wel even, ik fiets naar Suikervlied voor een siësta, erg mooi weer.

Suikervlied heeft al enige tijd nieuwe buren. Kleine kindertjes, drie of vier (aantal en leeftijd), ouders die zachtjes murmelen maar onzichtbaar blijven. Lijkt niet verkeerd.

Weer thuis, timmeren. De hangkast wil deuren, een klein hokje op de overloop wil ook een deurtje. Nou, eerst maar eens een drempeltje. Het mooie van dit werk is dat er geen haast bij is, ik kan een uur prutsen aan dat drempeltje. Nou ga ik dat deurtje doen...

vrijdag 19 september 2008, 23:16 lees reacties

Soms heb ik een aantal lege flessen. Die van Lidl zijn zo speciaal dat je ze alleen bij Lidl in een machine kunt stoppen die daarvoor een bon teruggeeft. Ontzettend moeilijk om die bon niet weg te maken en bovendien tot bij de kassa onthouden dat je 'm hebt. Vaak lukt dat.

Gewonere flessen kan je bij de buren van Lidl kwijt. Vroeger zat daar Super de Boer en die had een sleuf. Naast de bon producerende machine was een paal met een sleuf, daar kon je dat bonnetje in stoppen. Die paal werd zo nu en dan geleegd door een Goed Doel, een uitstekend idee. Je hoeft niet op die hinderlijke bon te passen en je doet ook nog een goed werk.

Super de Boer is, zoals de meeste Supers de Boeren, verdwenen. Vervangen door SuperCoop. De flessenmachine is ook vervangen, hij staat gelukkig nog wel in dezelfde hoek. De paal met de sleuf is verdwenen, maar daarvoor heeft de machine twee knoppen. Druk je op de bovenste dan krijg je de boven beschreven bon. Druk je op de onderste knop dan gebeurt er iets in het binnenste van de machine waardoor het statiegeld wordt bijgeschreven op de rekening van een Goed Doel. Dat is in elk geval de bedoeling, ik vertrouw er maar op dat het echt gebeurt.

Tot de vorige keer was elke €0,50 aan statiegeld goed voor een maaltijd voor een Indiaas straatkind. Omdat ik in de winkel was voor Kip Tandoori vond ik dat een erg goed Goed Doel, maar het doel was veranderd. Mijn €0,50 zou nu naar het Algemeen Ouderen Fonds gaan, een Fonds waar ik nog nooit van gehoord heb, en die vervelende rotouderen, die hebben toch al AOW? Ik neem lekker de bovenste knop, ik leg de bon in het winkelmandje. Voorzichtig lopen, anders wappert de bon uit het mandje. De Kip Tandoori was overigens uitverkocht, zou dat iets betekenen? Yoghurt, die is er wel, kost met die bon maar de helft. En ik heb de bon nog, en ik vergeet 'm niet!

Thuis even googelen: Ouderenfonds, het bestaat echt. Een citaat van hun site:

Het Ouderenfonds wil eraan werken om alle ouderen een goede toekomst te geven.

Dat gaat niet lukken...

donderdag 18 september 2008, 23:19 lees reacties

Wat was nou ook weer de omtrek van het voorwiel van mijn fiets? De fietscomputer heeft last van Global Amnesia, maar niet Transient. Een gammel contactje aan de batterij? Hij doet het wel maar hij denkt dat mijn fiets heel grote wielen heeft, hij geeft een snelheid van 25 aan terwijl ik meestal de 20 niet haal. Juni 2007 kocht ik het ding, ik ga eens aan een nieuw batterijtje denken.

Ik fiets naar Harderwijk, op een grasveld midden in de stad tien kamelen. Of zijn die met twee bulten dromedarissen? Even verder, Circus Renz, een terrein dat ik ken van de jaarlijkse rommelmarkt. Mijn doel is Kwantum, kijken of die de soort vinyl tegels hebben die ik zoek. Nee. Ik heb wel zin om weer van dat klik-marmoleum te nemen, zoals in het slaapkamertje. Tamelijk duur, maar heel goed.

Nog even naar de computerwinkel, muizen met draad lijken wel uitgestorven. Draadloos is wel fijn, maar die soort kan erg zeuren over de accuutjes. Mijn Wacom muis is draadloos zonder accu, tovenarij. Het muizenprobleem kan wachten, eerst de kasten.

De Bigini's zijn heel erg blij met Hans en Grietje, maar Hans snottert. Waarschijnlijk een reactie op de tweede enting die wij hem mochten laten geven, wat te laat na de eerste. Zijn fokster spaarde zich op die manier kosten, niet erg fraai, Sneeuwuil stuurde een mail op poten naar die fokster. Sneeuwuil consulteerde bovendien dierenarts Annemiek per telefoon, die stopte meteen wat antibiotische pillen in een envelop, ze ging die envelop ook nog hoogstpersoonlijk naar de brievenbus brengen. Die heeft tenminste hart voor de zaak.

En het waren dus kamelen.

woensdag 17 september 2008, 23:10 lees reacties

What makes people vote Republican? Dat stuk heb ik helemaal gelezen, daarom geen tijd om ook nog een log te schrijven. (Er is ook niks te schrijven. Getimmerd en gefietst, verder nietst.)

dinsdag 16 september 2008, 23:09 lees reacties

We gaan vandaag niet naar Corry, omdat die al een andere bezoeker krijgt. Je weet wel, Corry, in het ziekenhuis in Hilversum. We hadden wel dat plan, daarom het bezoek van de meisjes afgezegd. Sneeuwuil heeft dat niet gemeld, dat ons plan niet doorgaat: lekker rustig, geen meisjes.

Dat betekent wel dat we ons niet moeten laten zien. De route van school naar huis van M+Y is langs onze voordeur en langs de parkeerplaats van ons autootje. Sneeuwuil heeft het autootje op een geheime plaats geparkeerd, alles om geen bezoek te krijgen. Beginnen wij mensenschuw te worden?

Als wij er niet zijn plegen M+Y voor het raam te gaan staan om met de katten te communiceren. Het is dus zaak om geruisloos te timmeren, ik zal maar iets gaan verven...

Bovenstaande grap is niet zo grappig als je Schrödingers kat niet kent. Meer grappen hier, meestal wat minder moeilijk. Tenzij de kattenspelling een probleem is...

maandag 15 september 2008, 23:09 lees reacties

Ik kom om 06:30 de kamer binnen en constateer een kittenvormige leegte. Negen kalme katten kijken mij aan zonder iets te zeggen. Waar is het geroffel van kleine voetjes, Gijsje die in mijn tenen bijt, Grietje die mij beklimt en dan in mijn nek zittend aan mijn oor knabbelt?

Zal ik er nog een weggepinkte traan tegenaan gooien of zou dat iets teveel worden? De waarheid is dat ik om 06:30 de kamer binnen kom en 1: de Senseo aanzet en 2: de laptop. Daarbij denk ik voornamelijk over de dooie draadloze muis die zich niet laat re-animeren. En 3: het kattenpoortje mag open, de katten mogen zelfstandig regelen of ze binnen of buiten zijn. Heerlijk rustig.

Zou je een kopje koffie met je linkerhand kunnen vasthouden? Er gebeurt iets met je vingertoppen als je die gloeiende kop vasthoudt waardoor ze niet meer goed werken op het touchpad. Links touchen, nee, dat is het ook niet. Ik moet een muis!

Wat later, ik ga verder met de legkast. Zagen, schuren, boren, datzelfde rijtje wat ik al eerder beschreef. Sneeuwuil komt binnen, zegt dat het hanggebeuren een decimeter hoger moet. Sneeuwuil is niet buitengewoon groot, maar ze heeft wel buitengewoon lange gewaden. Zes schroeven los, zes schroeven wat hoger vast. Er is nu nog wel een enkel kledingstuk dat de bodem van de kast raakt maar hoger is architectonisch niet mogelijk. Lijmen, nu stop ik tot de lijm droog is. Tijd om te fietsen, koud maar mooi. De bospaden zijn erg modderig, mijn fiets en ik ook.

Weer thuis, de lijm is droog, ik geef de kast de finishing touch. De slaapkamer naast de kamer waar ik bezig ben, daar liggen zeven katten, alleen de Rexen zitten in de woonkamer. Nu kunnen ze door het poortje, nu is het mooi weer, en dan krijg je dit...

zondag 14 september 2008, 23:12 lees reacties

Jolanda, Mila, Fabio. Lang niet gezien, Mila is wat groter geworden, Fabio merkwaardig genoeg niet. Er is al bepaald dat Mila Grietje krijgt en Fabio Hans, men is zeer enthousiast. Sneeuwuil probeert ze duidelijk te maken dat katten vooral zichzelf hebben.

Hun namen, Zwabber en Frummel, zijn nog niet echt ingeburgerd, 'het jongetje' en 'het meisje' hoor ik nog al eens. De vader van Jolanda had het over Stoffer en Blik, wat we als briljant mogen categoriseren.

Marleen en Yvonne worden ook uitgenodigd voor een zeer kort afscheidsbezoek, ze vinden Mila wel OK, over Fabio hoor ik geen mening. J+M+F+H+G vertrekken, wij zetten alle kattenpoortjes open. Erg handig dat we niet meer telkens moeten opstaan om katten er in of er uit te laten.

Heeft het volgende iets met het vorige te maken? Langs paranormale weg misschien wel: de draadloze muis van de laptop doet het niet meer. Een oude draadmuis heeft een niet passend stekkertje, wat nu? Ik ga maar eens een muis opereren.

Later, er komen stromen foto's van de Bigini's, men is nog steeds zeer enthousiast. Helaas, de kunst van foto's verkleinen is nog onbekend in Heerhugowaard. Ik zie stromen foto's, traag door oneindig laagland gaan.

zaterdag 13 september 2008, 23:12 lees reacties

Gijs is op reis. Naar ergens in de buurt van Rotterdam, met die politieagent. Die vertelde dat ze de nachtjes slapen aftelden, nachtjes tot het halen van Gijs. Een politieagent, het zijn net mensen.

Nou Hans en Grietje nog, dan zijn we even klaar met de kittens. We moeten even bijkomen van de keizersnee van Bontje met twee dooien, de twee dooie Rexen uit Lent, de echo van Poontah, de tweede echo van Poontah, de operatie van Poontah, de eerste annulering van de koop van Grietje, de tweede annulering van de koop van Grietje, de derde annulering van de koop van Grietje.

Ik vergeet nog wat kots en diarree. Dweiltje kotste voor het eerst, mooi wel in de gang. Je weet wel, waar ik net die vloerbedekking uitgerukt had. Die tegels zijn dan ideaal. Bereklauw was aan de diarree, moest in het bad, vluchtte daarna de tuin in. Onvindbaar. Uren later, de afhalers van Gijs waren net weg, nog steeds onvindbaar. De tuin staat vol kletsnatte zonnebloemen, erg veel verstopplaats dus. Hij is dan wel gechipt, maar toch. Blijkt 'ie gewoon onder ons bed te liggen...

Veel kattencontact, dat heeft nog wel wat, maar als gevolg daarvan veel menselijk contact, dat wordt wel eens wat tè veel voor twee a-sociale bejaarden.

Toen nog een persoon aan wie ik via Marktplaats een Medion tablet verkocht had. Die was tenminste gauw weer weg. (Ik heb een weliswaar veel kleinere maar veel betere Wacom tablet, nog uit de tijd dat we twee adressen hadden waar computers stonden.) €20 gevangen, maar wat kostte dat ding indertijd? Omstreeks 50 gulden?

Vervolgens veel tijd besteed aan het omzetten van de tekst van Mila, van DOC naar HTML, zie zaterdag 11:59. Net klaar, komt er nog eentje. Als ik die verwerkt heb komt 'ie bij Bontgoed, kijk maar bij 'kunstkat'. Mila is dyslectisch, ik merk dat dat een pluspunt is.

zaterdag 13 september 2008, 11:59 lees reacties

Hans en Grietje krijgen andere namen, zie verhaal van Mila

vrijdag 12 september 2008, 23:28 lees reacties

Wat er in de wereld gebeurt interesseert ons niet meer. We hebben alleen nog maar oog voor het gedrag van Hans in de groep. Dat gedrag is eigenlijk heel goed, maar de andere katten vinden het maar een raar beestje. Daar hebben ze wel een punt.

Hij wil graag met alles spelen, een prop papier is heel erg leuk. Daar willen Grietje en Gijs zich ook wel mee bemoeien, het lijkt soms wel even alsof ze met z'n drieën spelen.

Dan is het tijd om weer eens naar de dierenarts te gaan. Grote katten moeten de jaarlijkse enting hebben, Hans moet nog een kittenspuit hebben en iedereen die nog geen chip heeft moet een chip. We hebben vier grote kooien, maar we kunnen geen goede verdeling over die kooien bedenken, Hans mag in z'n eentje in een klein vijfde kooitje. Bereklauw mag ook in z'n eentje, maar dat is omdat hij zo groot is. Vijf kooien, dat is wel zo ongeveer het maximum wat in het autootje kan.

Dierenarts Annemiek begint precies op tijd, controleert en prikt iedereen, is in precies een half uur klaar. Dan volgt de administratie, dat kost precies een kwartier en €200. Alles zonder een seconde wachttijd.

Weer naar huis, iedereen bevrijden, dan nog even naar de Kringloper die zowaar een zeer fraaie kattenbak heeft. Geen kooitjes, maar wij hebben nog een half gammel soort waarvan we er wel een of twee kunnen missen.

Misschien wel door deze gedeelde ervaring is Hans al aardig in de groep opgenomen. Niet te aardig alstublieft, zondag gaat hij naar Heerhugowaard!

donderdag 11 september 2008, 23:27 lees reacties

Ik maak een hangkast, anderhalf keer zo breed als de vorige hangkast. Het sloopafval van de vorige gebruik ik voor de nieuwe, er is dus een moment dat alle hangkleren even moeten zweven. Met enige moeite doen ze dat. De nieuwe kast komt in een kamer die als noodopvang voor een nieuw katertje moet dienen, ik moet dus alle rommel katveilig verwerken. Het wordt prachtig.

Een reisje naar Nijkerkerveen, we halen een katertje als maat voor Grietje, Hans dus. We weten de weg door de vele bezoeken met Poontah. Google weet een veel kortere weg, maar die is via een viaduct dat nog in aanbouw is. (Hiero, let op het verschil tussen 'kaart' en 'satelliet'. De werkelijkheid is zo ongeveer het gemiddelde van beide beelden.)

Omdat we toch langs Putten komen even naar de Kringloper voor een kattenbak en een transportkooi maar niks. Verder, rechts bij de roestvrijstalen hekjes, kat-en-hond, in het bijzonder Loïs, de moeder van Hans. (De vader is de alom bekende Figo.)

De afstamming van Hans is nogal vaag, maar hij is in elk geval geen familie van Grietje. Mocht er een nest gemaakt worden (nu niet gepland, maar je weet maar nooit) dan is daar genetisch gezien niets tegen. Hans laat zich heel gewillig in een kooitje stoppen, hij is heel rustig en op z'n gemak in de auto, anders dan de meeste andere katten.

We zetten Hans in z'n kooitje in de gang, halen daar Gijs en Grietje bij. Hans wordt bevrijd, er is wat geblaas, vooral van Grietje, Gijs gelooft het wel.

links Grietje, rechts Hans, rechtsonder Gijs.

Ze hebben wat te eten, maar daar hebben ze geen tijd voor. Nu gaat de deur naar de kamer open, confrontratie met de rest van de groep. Meer geblaas en gegrom, maar het valt mee. Ze vinden Hans waarschijnlijk te scharminkelig om echt bang te worden. (Je kan wel zien dat Hans de helft kost van Grietje, als Grietje niet gratis zou zijn.)

16:30 kwam Hans binnen, nu is het 18:30, hij speelt met alles wat hij tegenkomt. De anderen blazen nog wel eens even, maar hij trekt zich er niets van aan. Een probleemloze persoonlijkheid. Ik kan nog wel even verder met de hangkast, de boven genoemde noodopvang lijkt helemaal niet nodig.

woensdag 10 september 2008, 23:30 lees reacties

Alweer fietsweer. Grote stapelwoken: tijdens zo'n wolk voor de zon jas aan, wolk weg = jas weg. Dat is een recept om snel gek te worden, jas permanent weg. Ik heb liever last van de kou dan last van de warmte.

Van de ruim 5000 wilde zwijnen zijn er ruim 3000 afgeschoten. Onder meer ter bevordering van de verkeersveiligheid. Ik zou het redelijk vinden om ook minstens 300 automobilisten af te schieten.

De jagers klagen dat er nu zoveel eikels zijn dat de zwijnen niet meer op het lokvoer afkomen. Ik zie, in de verte, dieren, zouden best zwijnen kunnen zijn, onder iets wat best een eik zou kunnen zijn. Ik stop en maak een foto, maximale zoom en net weer een dikke stapelwolk, dat wordt niks. Even uit hijgen van het fietsen, nog een foto, iets beter. Het zijn er drie, dat wat op een tak lijkt, rechts, is een tak. De derde staat wat verder, zichtbaar tussen de twee op de voorgrond. Ik zet de fiets op de standaard en loop heel voorzichtig richting zwijnen. Daar moeten ze niks van hebben, ze zeggen 'knor' en verdwijnen.

Ik fiets naar het punt (52.273081, 5.655813) waar ik ze zag, en ja, veel eikels, lekker!

Weer thuis, het Ermelo's Weekblad, kop boven een artikel:

Nou nog even over Grietje. Het lijkt er op dat ze naar de familie Bigini (Jolanda) gaat. Het lijkt er bovendien op dat ze deze partner krijgt. Kind van de ons bekende kater Figo!

Het zal zo ongeveer 1968 geweest zijn, ik mocht met een commercieel Philips mannetje mee naar het CERN om te proberen daar een computer te slijten. Een ringetje van 300 meter was toen in aanbouw. Die computer hebben ze niet gekocht...

dinsdag 9 september 2008, 23:18 lees reacties

Zoals ik al zei, Anita heeft een nestje Coons, ongeveer even oud als de baby. Ze heeft ook de beide ouders van dat nestje, ouders met hele echte stambomen. Omdat ze zelf ook de ouder van een nestje is kwam het er niet van om op tijd alle administratieve handelingen te verrichten die nodig zijn voor het krijgen van stambomen van de kittens.

Niet slim, de prijs van een kitten daalt daardor van €500 naar €250. Maar er waren twee kittens verkocht, ze had dus geld genoeg voor Grietje. Niet dus, de koop van die twee werd vandaag geannuleerd, waardoor zij de koop van Grietje moest annuleren. (Sneeuwuil had al gezien dat die twee op Marktplaats verschenen, ze had dus al een vermoeden dat er iets niet klopte.)

Vandaag is Mila jarig, wordt acht. Ooit is er sprake van geweest dat de familie Bigini een kitten kado zou krijgen, nu hebben we er opeens eentje over. Probleem is wel dat Sneeuwuil al €420 heeft toegezegd aan de dame van de kittenopvang...

We kunnen nog even hopen dat Anita haar handel ergens anders slijt, dan wil ze toch Grietje graag. Maar wij worden wel lichtelijk krankzinnig van al dit gedoe.

Ik ga maar eens naar Gamma, materialen kopen voor de bovenkamer. De vloer, hang- en legkasten. Gewoon hard werken, dan vergeet je alle zorgen. En kit, diezelfde kit die ik onlangs van de gangvloer geweekt heb. Ik had het spoelwater niet weg moeten gooien maar laten indrogen, dan had ik nu kit gehad.

maandag 8 september 2008, 23:20 lees reacties

Sneeuwuil wil Anita bellen, je weet wel, die op Grietje geboden heeft. 10:00, is dat te vroeg? Nee, niet te vroeg, maar dan belt de telefoon zelf al: Anita! Net op tijd heeft Sneeuwuil door dat dit Anita uit Amsterdam is, met alleen maar goede berichten over Sepje. Gelukkig belt ze niet zo lang.

Nu belt Sneeuwuil Anita in Apeldoorn. Die is er niet, inspreken enzovoorts. Dan gebeurt er zò lang niets dat we aan Anita beginnen te twijfelen. Om 12:30 zegt Sneeuwuil er niet meer in te geloven, op maandagmorgen zijn de winkels dicht dus waar kan ze helemaal heen zijn? Ik zeg consultatiebureau, we weten dat ze een baby van twee maanden heeft.

12:45, Anita belt: ik was naar het consultatiebureau, maar ik wil graag even komen, met de baby. 15:00, Anita staat op de stoep. Een dikke dame, 28, heel vrolijk, veel katervaring, ze wil Grietje wel. De baby staat in zo'n draagding, heet dat niet Maxi-Cosi? op de bank, de poezen komen allemaal even kijken. Als de baby krijst moeten ze er niet veel meer van hebben, alleen de Rexen blijven belangstelling tonen.

Thuis heeft Anita ook een nestje Coons. Soms ligt er een kitten bij de baby, als die met de handjes zwaait dan gaan de kittens daar op af. De baby had al een keer een schram van een kattenpoot. De oogjes zitten er nog in. Anita werkte in de thuiszorg, dat doet ze nu alleen nog maar in d'r eigen thuis. Lijkt ons wel een goeie voor Grietje, voor die baby weet ik het niet zeker. (Ze heeft een website die niet helemaal bij de tijd is.)

Over een week of twee gaan we Grietje brengen!

zondag 7 september 2008, 23:01 lees reacties

Bezoek van Anita en Theo, de kopers van Giuseppe. Ze komen hem halen (en betalen). Theo heeft een verhaal voor ons geprint. Als je twijfelt of je katten moet gaan fokken, lees het dan.

Mail van de dame die €375 op Grietje geboden heeft. Uit Apeldoorn, ze lijkt niet verkeerd, wel lastig dat ze ook Anita heet. Dan biedt Frogz €400, waar Anita binnen drie kwartier overheen gaat met €420. Helemaal eerlijk is het niet, we weten dat Frogz dezelfde is als Garang. Maar het is voor het goede doel, het is bovendien een test voor Anita.

Sneeuwuil heeft de dierenfoto's gevonden bij Ouwehands, maar ze wil er niet heen. Ze wil geen eind rijden om een aap te zien, vooral omdat we dat zelf al voor 98% zijn. Ik heb daarom twee kaartjes beschikbaar. Wie wil wel?

zaterdag 6 september 2008, 23:09 lees reacties

Ik win nooit wat. Ik doe altijd mee aan alle acties van Gamma, nooit krijg ik eens een Volkswagen of een caravan. Nu is er een uitzondering op deze regel, ik win iets bij Pets Place, de dierenwinkel: twee toegangsbewijzen voor Ouwehands dierenpark in Rhenen.

Ik vraag Sneeuwuil wat ze er van vindt, die gaat eerst de website bestuderen. Ze heeft al snel door dat je daar kunt trouwen en dat er allerlei pretparkachtigs is, maar dieren, die lijken er niet of nauwelijks te zijn.

Conclusie: Sneeuwuil wil er niet heen. Geeft niet, ze is er al. En als ze nou wat beter gezocht had...

E-mail van ene Evelien over de advertentie betreffende Grietje, maar geen bod. Ze vindt het wel een erg mooi idee.

Even later een eerste bod op Grietje, van ene Garang, €350. Die naam komt ons bekend voor, het is de naam waaronder Vivian haar kralenhandel drijft. (Ze kwam 1 september ook al langs, zie 31 maart j.l. voor de eerste kennismaking) Vivian had belangstelling voor een Poontahkitten, omdat dat er letterlijk niet inzit was er contact, Sneeuwuil wees haar op de advertentie.

Direct na het bod is er een emotionele mail van Vivian, verkopen bij opbod vindt ze heel erg, ze wil ook wel €500 betalen. Door haar kralenhandel heeft ze veel Marktplaats ervaring ze weet dat mensen vaak €1 bieden voor iets dat €50 waard is. En dat er dan een tweede bod komt van €1,05. Om ons dat te besparen doet ze dat openingsbod.

Sneeuwuil gaat de mail beantwoorden, dan is er telefoon: Vivian! Nog eens veel emotie, maar ze begrijpt nu wel dat we Grietje niet zo maar aan de eerste de beste meegeven.

Nood-Holland, een terechte spelfout.

Bezoek van bijna een chimpansee en zijn wijfje. Ze zijn op bezoek geweest bij hun schoon/moeder in het Hilversumse ziekenhuis.
Corry heeft na haar schouderoperatie longontsteking gekregen, gevolgd door een darmoperatie. Daarna raakte de nieuwe schouder uit de kom. Ze was er slecht aan toe, nu gaat het weer iets beter. Het impliceert wel veel bezoeken van haar kinderen.

I+A gaan de nacht in Suikervlied doorbrengen, dan morgen weer op ziekenbezoek...

Auke probeert een discussie te beginnen over Sarah Palin maar helaas zijn we het helemaal eens. Ken je de Decision Chart? En de e-mail van buurvrouw Anne? Jammer dat de Republikeinen dat allemaal niet lezen.

vrijdag 5 september 2008, 23:20 lees reacties

De jaarlijkse vrij-zaterdag van de Boeldag, een heel grote rommelmarkt, bijna aan het eind van de straat. We gaan er even met de auto heen, ik heb niets nodig maar Sneeuwuil wil trommeltjes hebben. Trommeltjes om de kittenkopers wat zorgvuldig gekozen kittenvoer mee te geven. Voer wat de kittens willen eten, waarvan ze niet gaan kotsen en waarvan ze geen diaree krijgen.

Veel meubels, weinig fietsen deze keer. Wel grote stapels computers, printers, scanners, etcetera. Maar dat heb ik allemaal al. Nul mechanische rekenmachines. Wel weer oneindige hoeveelheden vaasjes, bordjes, kommetjes, kannetjes, schoteltjes, kortom: keramiek. Dit alles verkocht door zeer goedwillende leden van de Ermelose kerken.

Als ze nou zaterdagmiddag, na afloop, al het overgebleven keramiek eens in deze machine stopten!

Ik ben Sneeuwuil al lang uit het oog verloren, ze wil niet meer met mij in het openbaar gezien worden. En dat terwijl ze zelf besloten heeft dat ze mijn haar laat groeien! Ik loop naar huis, Sneeuwuil mag de auto om haar aankopen te transporteren.

Regent het? Nee, of ja toch, een enkel drupje, fietsweer dus. Ik moet de koffiepads in Suikervlied aanvullen, daarheen! Het is nu echt rustig in Suikervlied en omgeving, op een paar helicopters na die laagvliegoefeningen doen. Ze verdwijnen, mooi moment voor een siësta. Daarna een kop koffie, er zijn nu toch pads genoeg. Een paar minuten in de zon op het terras, daarna weer fietsen met die drupjes, best lekker weer. En dan weer verder met opruimen...

Dan opeens een e-mail: de koopster van Grietje haakt af. Ze wist het zo zeker, vorige week, dat ze ongezien Grietje wou hebben, maar niet dus. Gelukkig heeft Sneeuwuil de advertentie nog die ze al voorbereidde, zie Marktplaats.

donderdag 4 september 2008, 23:30 lees reacties

Gisteren de hele dag niet naar de dierenarts, hoog tijd dat we weer eens gaan. Nu met de drie kittens, voor hun tweede enting. Een nieuwe dierenarts, Annemiek. Ze is erg enthousiast over de kittens, merkt allerlei details op. Ze heeft zelf een hond en een kat, ze vindt katten het leukst. Bovendien kan ze heel goed chippen!

Weer thuis, verder met opruimen. Saai en moeizaam, vandaag vind ik niets wat ik al heel lang kwijt was, alleen maar dingen die ik het liefst al heel lang kwijt zou zijn.

Bezoek van M+Y+eentje die me vaag bekend voorkomt. Ze zien de kleintjes vandaag voor het laatst...

Even over de tv. Er moet een verbod komen op de uitdrukking 'droge voeten houden', ik hoorde 'm een keertje of duizend. Maar misschien kijken we teveel naar actualiteitenprogramma's. Even over De Pers. Ik haat de tekenstijl van de dagelijkse cartoon, maar inhoudelijk vond ik hem vandaag erg leuk. 'Inhoudelijk', dat woord haat ik ook een beetje.

Nou nog maar eens even iets groen verven.

woensdag 3 september 2008, 23:16 lees reacties

Stel, je hebt een messing T-stuk en drie koperen buizen voor je op tafel liggen. Dan is het niet moeilijk om dit viertal tot éen geheel te solderen, als je tenminste een vuurvaste tafel hebt. Ook als dit verschijnsel zich voordoet op een comfortabele hoogte voor een muur is er geen probleem.

In het echte leven is de boven beschreven situatie zeldzaam, meestal moet je ergens vlak bij de vloer en vlak bij een hoek zijn. Dan lukt het nog wel, solderen, je moet de vloer een beetje nat houden en je moet het niet erg vinden dat de muur een beetje schroeivlekken krijgt.

Naast het badkamertje is een kast waarin de CV-ketel zit. Daarachter is nog een kleine ruimte, daar zit onder meer het expansievat. Daar zitten ook waterleidingen, warm en koud, CV aan- en afvoer, een rioolbuisje, electriciteit en gas voor de ketel en de draad van de thermostaat. Kortom, een gezellig hoekje.

Veel van die leidingen splitsen zich, er is daar dus een grote groep T-stukken. En éen van die T-stukken lekt een heel klein beetje. De 'heen' leiding van de CV, je moet de CV elke week wel wat bijvullen. Dat T-stuk zit op een plek waar ik slechts in de lotuszit bij kan, met m'n schoenen uit.

Even opnieuw solderen, zou je zeggen. Probleem is het aftappen van de leiding, je krijgt er niet al het water uit. Je moet de leiding doorzagen en dan het T-stuk net zo lang verwarmen tot het droog is, pas dan kan je solderen. Maar je kunt niet goed zien wat je doet, je moet bovendien de doorzaging herstellen voordat je weer water in de buizen kan laten. Pas dan kan je zien of het nog lekt. Nee, in eerste instantie, maar als de ketel de boel flink verwarmt waardoor de druk hoger wordt, dan wel, een veel kleiner klein beetje, maar toch.

Goed weer, geen CV nodig, andere dingen te doen, definitieve reparatie wordt op de lange baan geschoven. Nu, minder goed weer, het kamertje is bijna klaar, we hoeven vandaag niet naar de dierenarts, het moment om nog eens in dat kleine hoekje te kruipen. Met een knel-T-stuk. Dat is bedoeld voor schone koperen buizen, niet voor iets waaraan al gesoldeerd is. Ik moet het T-stuk krachtig toespreken om het toch op z'n plaats te krijgen. Dat lukt. Klaar.

Als het nou nog lekt hoef ik alleen maar een extra draaitje met de waterpomptang te geven...

Sneeuwuil heeft een laatste filmpje van de kittens geopenbaard, a.s. weekend vertrekken ze. Grietje heeft deze week de gewoonte aangenomen om in mijn nek te klimmen en dan in een oorschelp te bijten. Soms komt een broertje haar nageklommen. De broertjes zijn wat zwaarder, hun nageltjes komen heel gemakkelijk door een T-shirt heen. Geen lolletje, toch vind ik het leuk.

Zal ik nog wat over Google Chrome schrijven? Er zijn twee soorten lezertjes, de ene soort kan het niks schelen en de andere soort weet het natuurlijk al. Heel kort dus: Google Chrome wordt mooi, werkt snel, vooral met javascript. Punt.

dinsdag 2 september 2008, 23:24 lees reacties

Het al aangekondigde reisje naar Putten, met Al Poontah. We stoppen haar om half negen in het wachthokje van de dierenarts, om tien uur is er al telefoon van Daan. Er waren slechts de resten van éen kitten, dat is netjes opgeruimd. Maar A.P. is geen fokpoes meer...

Opgeruimd, dat wordt het kamertje ook zo langzamerhand. Wat opgeruimd moet worden is onder te verdelen in vier categoriën:

1. dingen waar al een vaste plaats voor is
2. dingen die de kortste weg naar de grijze kliko gewezen wordt
3. dingen die op Marktplaats mogen (lamp, meetapparaat)
4. dingen die misschien wel in categorie 2 of 3 moeten, of moet ik een vast plaatsje voor ze inruimen? Maar dan heb ik aan 16 laadjes/laatjes niet genoeg. Van die dingen waarvan je niet wist dat je ze nog had, die eigenlijk niet zoveel plaats innemen maar omdat het er toch nogal veel zijn wel veel plaats innemen

Vooral categorie 4 kost veel tijd. Sommige dingen zijn op mysterieuze wijze op boekenplanken terecht gekomen. Dat mag niet, de boekruimte houdt toch al niet over. De boeken zijn al een probleem an sich. Soms zet ik ze soort bij soort, soms zet ik ze alfabetisch op auteursnaam. Maar als het Penguins zijn heb ik de neiging groen bij groen en oranje bij oranje te doen. En dan de vaag gekleurden weer zo ongeveer naast oranje. Een halve meter Rankin, dat is makkelijk...

Hee, een heel goede koptelefoon. Kan ik dat ding dat het maar half doet eindelijk wegsmijten. Toch wel ergens goed voor, opruimen.

16:00, weer naar Putten, nu om A.P. te halen en om Okkie even te tonen. Die heeft van haar sterilisatie een bult over gehouden. Een bekend verschijnsel, die bult, maar na bijna twee weken zou het wel wat minder kunnen zijn.

Daan bekijkt Okkie: bult komt vanzelf goed. Dan krijgen we een anatomische les. Daan heeft bewaard wat hij uit Poontah haalde, eierstokken en de baarmoeder. De baarmoeder heeft twee takken, de ene tak is leeg, in de andere zit een knikker van anderhalve centimeter, dat had een kitten moeten worden. Die knikker was er niet vanzelf uitgekomen, had op iets langere termijn gezeur gegeven, goed dat alles er uit is.

Daan beschouwt het ene kitten van Anemoon en het niet-kitten van Poontah als pech, hij raadt aan om met Miezelientje (dochter van A.P.) gewoon verder te fokken. (We hebben nog een dekking van Figo tegoed, omdat het met A.P. niks werd.) We moeten zelf even rust hebben, maar dat weet Daan niet.

Een mail uit Cadzand:

Dat was maar behelpen in 1975, Arnemuiden, alleen maar miniwalg. Maar het weer was toen wel beter.

(PZC: Proviciale Zeeuwse Courant)

maandag 1 september 2008, 23:35 lees reacties

Nog drie uur lijm geweekt en weggesponst, nu hebben we een nog niet zo heel erg schone tegelvloer. Opeens weet ik hoe hij heet: Solnhofer zandsteen! Het geheugen van de mensch is merkwaardig, ik heb nooit iets gedaan met dat soort tegels, hoe weet ik dan de naam?

Een probleem zijn de voegen, een aantal is netjes lichtgrijs, zoals het hoort. Sommigen zitten zo vol lijm dat ze donkerbruin zijn, dat ziet er niet uit. Sneeuwuil vind die tegels niet mooi, ze zijn een prima ondergrond voor iets van Gamma, dan zijn de voegen geen probleem meer. (Ik vind ze wel leuk, die Solnhofers, met zo nu en dan een fossiel varentje.)

Sneeuwuil vertrouwt het niet, met Al Poontah. Ze groeit maar een heel klein beetje en over een dikke week moet de bevalling al zijn. We gaan even met A.P. naar de dierenarts.

We stoppen Poontah in een 'goed' kooitje. (We hebben ook een aantal half gammele, die gebruiken we alleen als we met erg veel dieren op stap gaan.) Ze houdt niet van kooitjes, ze ziet kans zichzelf langs het rooster dat de bovenkant afsluit naar buiten te wurmen. En ja, allebei de knipjes zaten er op! We stoppen haar terug, als je erbij blijft is ze minder in paniek.

In de wachtkamer van de dierenarts zijn veel enorme honden, daar worden Sneeuwuil en Poontah niet echt blij van, maar ze overleven het. Dan mogen we naar Daan, die bevoelt Poontah en constateert geen kittens. Dan nog maar even een echo: een soort overblijfseltjes van kittens, veel te klein voor ruim dag 50. (Volgens Daan, ik zie weer allerlei onherkenbare rommel.) Kortom, geen zwangerschap meer!

Een van onze katrelaties, Vivian, had een zwangere poes waarvan de kittens geresorbeerd waren. Dat vonden we nogal een vreemd verhaal en omdat we Vivian ook nogal vreemd vinden dachten we dat het onzin was, van dat resorberen. Maar Daan gebruikt het woord nu ook, "de kittens zijn geresorbeerd" en Daan is, voorzover we weten, niet gek.

De prognose is dat zo'n poes niet meer zwanger wordt, Daan adviseert om baarmoeder en eierstokken te verwijderen. Daar is geen haast bij maar als Sneeuwuil hoort dat het morgen kan beslist ze dat het dan maar morgen moet.

Nu ga ik met een borsteltje nog wat voegen doen. Lastig dat je moet wachten tot ze goed droog zijn voordat je het resultaat kunt zien.

Nog even naar augustus?