naar april
maandag 31 maart 2008, 05:44 lees reacties
Bezoek van Vivian en Geneviève. Moeder en dochter, Maine Coon fanaten. Vivian wil een kopie van Al Poontah, daardoor was er al zoveel e-mail contact dat ze een echt bezoek nodig vonden. En ze wonen helemaal in Burgerbrug.
Uit een vorig leven weet ik waar dat is. Toen maakten we nogal eens de tocht van Zundert naar Den Helder. Een heel eind langs het Noord-Hollandskanaal, met plaatsnamen als St. Maartensvlotbrug en Burgervlotbrug. Vooral dat Vlotbrug vond ik fascinerend, in het langsrijden heb ik nooit dat vlot goed genoeg kunnen bekijken.
V&G zijn aardige lieden, behalve poezen hebben ze ook een functionerende dekkater, dat kan je aan ze ruiken. (Kunnen we die kater niet eens nemen? Dan kan ik over de vlotbrug rijden!) De 16-jarige G. neemt op de juiste manier deel aan het gesprek. Ze tekent ook, eens even zien of ik dat kan vinden. Ja, hier, ze tekent gaarne aliens, ze dicht ook in nederlands en engels.
Citaat:
And though I will not die without you I likely won't survive For it is thy image that my eyes keeps locked And from my sleep doth deprive
Ik dacht, een stijlbreuk, maar zo schreef ik niet toen ik 16 was en nu nog niet, en ook nog in het buitenlands. Regel 1&2 vind ik leuk, 3&4 een beetje too much. Gelukkig bekent G. eerlijk waar zij die regels vandaan haalde...
Zo'n lange tocht, om daar wat rendement van te hebben moet je lang blijven zitten. Dat doen ze dan ook, ik mag zo nu en dan wel even weg.
Dan ga ik even scannen, de vier dia's in de transportslee verwisselen. Opeens valt mij op
dat die dia's een beetje kunnen rammelen in die slee. Ze worden wel tamelijk zachtzinnig getransporteerd, maar dat zou toch wel eens wat extra onscherpte kunnen opleveren. Ik ga een elastiekje in vieren knippen, die stukken plak ik dan op strategische punten zodat de dia min-of-meer klem zit.
Scannen: ja, zichtbaar beter. Ik heb al bijna 300 dia's gescand, ik begin weer bij nummer 1...
zondag 30 maart 2008, 06:32 lees reacties
Sneeuwuil koopt kleren bij de Kringloper voor €1,00. Vervolgens verft ze die kleren, verft ze dan nog eens, soms ontkleurt ze alles weer. Leuk, het houdt haar van de straat, maar die verf kost wel bijna €8,00. Verven gaat in de wasmachine, als je die kosten erbij rekent kom je ruim boven de €8,00.
Even naar het centrum, ik ga Dylon Vert Bouteille/Dark Green/09 kopen. Ik loop door de Stationsstraat, de belangrijkste lokale winkelstraat. Het is me al vaker opgevallen dat daar zo enorm veel kappers zijn. Ik heb me al vaker voorgenomen ze te tellen maar dat is me nog nooit gelukt. Teveel andere interessante winkels, vermoed ik
Ik zoek ze maar even op het www: Bruin, Hairfactory, Jo, Cosmo, Hizi, Carla, Salomé, Alanya. Acht stuks, buiten de Stationsstraat zijn er nog twaalf. Ermelo heeft 26267 inwoners. De hele kleintjes gaan niet naar de kapper, de kalen ook niet. Sneeuwuil knipt zichzelf en mij, ik schat dat er maar 10000 klanten voor de kapper zijn. 500 per kapper, zelfs als ze zich eens in de 25 dagen laten knippen zijn dat maar 20 klanten per dag. Kan je daarvan leven?
Door dat gekapper van Sneeuwuil houdt ze zoveel geld over dat ze nog wel vijf keer zoveel textielverf kan kopen!
Andere werkzaamheden: scannen. Meer werkzaamheden: meer scannen. Dan weer alles opnieuw scannen met andere instellingen van hard- en software. Ik ben nog niet 100% tevreden, ik ben bang dat ik alles per dia moet instellen. Ik had zo ongeveer een week werk geschat, dat wordt dan heel erg veel meer.
De markt in Collioure, 1980. Genomen met de Olympus spiegelreflex. Die had een belichtingsmeter, je moest zelf een wijzertje op een cirkeltje zien te krijgen. En je moest eigenhandig de afstand instellen. Een van de twee wilde wel eens mis gaan, als het erg spannend werd waren ze er allebei naast. Je had ook nog een DIN instelling, als die fout was kon je een hele film onder- of overbelichten.
Soms was alles goed: zo'n dia kan je aardig scannen. Deze hier is redelijk scherp, maar hij heeft veel contrast. Bij projectie zie je dat het daar enorm zonnig is, een dia kan dat contrast wel aan, maar de scanner heeft er moeite mee. Ik heb het contrast wat verminderd, daar wordt het plaatje niet mooier van. De muur op de achtergond was felwit, als ik dat op de scan zichtbaar maak zijn de gezichten onherkenbaar. Het leven is niet eenvoudig.
zaterdag 29 maart 2008, 05:55 lees reacties
Helemaal links, een hele dia gescand, lijkt wel aardig. Maar als je een stukje uitknipt, Iris in de Chassezac, dan zie je dat het een tamelijk vaag plaatje is. De dia zelf, uit 1978, is redelijk scherp.
Ik zoek het www af, hoe kan je de Epson Filmscan beter laten scannen? Een tekst daarover is onvindbaar, wel teksten die het een goede scanner noemen. Niet geweldig goed, 1200 dpi, maar dat is ruim voldoende om je dia's optimaal op het scherm te krijgen. Ik besluit de scanner maar eens uit elkaar te nemen.
Dat is nog niet zo eenvoudig, heel veel schroefjes en heel veel kabeltjes die los moeten. Ik begin wel te begrijpen hoe hij werkt, ergens in de weg tussen de dia en het oogje dat hem moet scannen zit een spiegeltje. En dat spiegeltje is nogal stoffig.
Op dit plaatje zie je links een lensvatting en rechts een spiegeltje onder 45°. Een wattenstaafje doet wonderen bij het spiegeltje, maar om er bij te kunnen moest ik van alles losschroeven. Dat lensje ligt nu ook los, kan een paar millimeter heen en weer schuiven.
Nu ga ik al deze onderdelen weer tot éen geheel samenbreien. Dat lukt vrij gemakkelijk, maar als ik de scanner probeer laat hij alleen het 'error' lampje branden. Na lang zoeken zie ik dat ik toch éen kabeltje vergeten ben terug te steken. Om dat alsnog te doen moet het ding weer helemaal uit elkaar.
Nou, dat doe ik dan, demonteren/monteren, ik kan het steeds sneller. Nu werkt de scanner wel, het plaatje is frisser maar buitengewoon onscherp. Maar ik begrijp nu waarom er ergens een gat in een metalen onderdeel zit: daar kan je een schroevendraaier in steken waarmee je het lensje kan verschuiven. Ik schuif het lensje midden tussen de twee uiterste standen en doe nog een scan. Het begint ergens op te lijken. Links een kopie van het knipsel hierboven, rechts het laatste resultaat:
Volgende plan: ik ga een special tool maken om het lensje op een reproduceerbare manier heen en weer te schuiven. Het duurt namelijk bijna een minuut voor je het resultaat van een nieuwe instelling kunt zien. Als de vorige stand beter is dan de volgende moet je die vorige wel terug kunnen vinden.
Een staafje van precies 5 mm. doorsnede past precies in het gat naast het lensje. Daar vijl ik een excentrisch uitsteeksel aan van ongeveer 1 mm. Daarmee kan ik het lensje met heel kleine stapjes verschuiven. Staafje zoeken, vijlen, heel veel keer dezelfde messcherpe dia scannen, na twee uur heb ik een goede instelling. Het houdt je wel van de straat!
vrijdag 28 maart 2008, 06:01 lees reacties
Dat ovaal is ruim 8x11 centimeter, het plaatje is geborduurd. Of je zo'n plaatje nou echt nodig hebt is weer wat anders, maar helemaal niks is het niet. Maar laat ik eens bij het begin beginnen.
Jaap en Gerda, je weet wel, Wolfi z'n adres, dansen. Niet de hele dag, maar minstens éen keer per week, ergens in Harderwijk. Ze kennen daardoor een ander dansend echtpaar, Cees en Anneke. C&A hebben een zus van 74, Nellie, die 'anders begaafd' is.
Bij een eerder bezoek aan J&G was al eens ter sprake gekomen dat Nellie zo gek is op poezen. Ze is ook erg blij met poezenfoto's. Sneeuwuil laat erg veel foto's twee of drie of vier of vijf keer afdrukken. Dat kost niet veel en als je er meer neemt kost het nog minder. Per foto dan.
Bij ons laatste bezoek aan J&G had Sneeuwuil dan ook een grote set foto's bij zich, en wat kattenbrokjes voor Wolfi. Inmiddels hebben de foto's Nellie bereikt. C&A zijn daar, namens Nellie zo dankbaar voor dat we een kaart kregen. Die met de geborduurde rozen, tekst van C&A en een tekst van Nellie:
Avond, bezoek van Aafke, de koopster van Flosje. De eerste keer kwam Aafke met haar zuster, toen dachten we dat die haar dochter was. Nu komt Aafke met iemand die haar zuster lijkt maar haar moeder blijkt te zijn. Ze zijn enthousiast over Flosje, moeder heeft mooie verhalen over honden. Nog ruim twee weken, dan mag F met A mee.
donderdag 27 maart 2008, 05:57 lees reacties
Met de nieuwe TomTomkaart naar Ede. In Voorthuizen is net een nieuwe rotonde geknutseld, dat wist ik niet en TomTom weet het ook nog niet. Dan door Barneveld, langs twee enorme kerken in aanbouw. Net dinsdagavond in een van de vele actualiteiten programma's over gehoord. De ene van de Gereformeerde Gemeente, de andere, een halve kilometer verder, van de Gereformeerde Gemeente in Nederland. Duidelijk Gods Hand bij de samenstelling van de kaart.
In Lunteren gaat het fout. Ik negeer een vaag straatje, Lucy zegt streng: "probeer om te draaien". Dat doe ik, ik kom terecht in een voetgangersgebied waar je maar op éen manier weer uit kunt: zoals je gekomen bent maar dan andersom. Heel gevaarlijk, zo'n gebied met een afsluitpaal die opeens uit de grond kan komen, het loopt goed af. Zo nu en dan klinken er drie gongslagen uit de TomTom, geen idee wat dat betekent. Verder vinden we Bontje probleemloos.
Ze heeft geen enkele belangstelling voor Diesel, ze moet ook niet erg veel van ons hebben. Bontje is wel ideaal voor autoreisjes: ze geeft geen kik. Er zijn katten die zolang de motor loopt keihard mauwen.
Geertje, die uit Poppenwier, die Anemoon zou krijgen, die heeft al een paar weken een kater. Die kater is heel blij en tevreden, ze gaat hem deze zomer in haar tuin laten aan een tuigje. Ze vraagt, per e-mail, wat Anemoon daar van zou vinden, van dat tuigje. Kennelijk geen geld voor een behoorlijk hek. We vermoeden dat ze eigenlijk van Anemoon af wil en dat vinden we allebei heel goed. Sneeuwuil belt, het is zoals we dachten. We houden Anemoon, we gaan gewoon zitten wachten tot er vanzelf eentje afscheid neemt. Dat zou nog wel eens tien jaar kunnen duren.
woensdag 26 maart 2008, 05:50 lees reacties
Nieuwe software voor de TomTom, dat gaat heel gemakkelijk. Maar zandwegen herkennen, daar moet je ook nog een nieuwe kaart voor kopen. €49,95, erg veel geld, maar als je zo voorkomt dat je in de modder blijft steken...
Na een korte aarzeling bestel ik de kaart, ik betaal hem met Ideal, vervolgens gebeurt er helemaal niets. En morgen willen we toch naar Ede, Bontje halen. Het dekken lijkt niet erg te lukken. Het paar zit in een mooi kamertje boven de woonkamer van Jeanine, ze hoort alles wat er gebeurt. Vooral Bontje is zeer luidruchtig bij de paring, maar Jeanine hoort niets.
De post is nog niet bijgekomen van de paasdagen, ook op scannergebied gebeurt er niets. Ik ga nu maar eens mailen met TomTom, en dan een eindje lopen, het is heel helder weer.
Terug van de wandeling, 15:15, het sneeuwt maar ik zie de postbode net ons pand verlaten. Jawel hoor, het ontbrekende onderdeel. Gauw installeren, scanner aansluiten, scannen. Je verwacht het niet, maar het werkt zo maar in éen keer. De scanner slikt vier dia's per keer, doet er dan drie minuten! over om dat te scannen. Gelukkig heb ik een andere computer om dit te tikken.
3500 dia's, 3500x3/4=2625 minuten, 2625/60=43,75 uur, 44/8=5,5 werkdagen. Een paar uur later, TomTom heeft dat geld zitten tellen, nu krijg ik de kaart. Ze willen 'm eigenlijk niet geven, het gaat heel traag. De nieuwe kaart is (uiteraard) groter dan de oude: te groot! Maar ik kan 52 stemmetjes verwijderen, van Fins tot Oud-Kantonnees, nu heeft TomTom ruimte genoeg.
Even proberen, de kortste weg naar Jeanine. Een sjagrijnig bericht dat de kortste weg langer duurt en meestal ook meer benzine kost, dat is een vernieuwing waar ik niet op zit te wachten. Maar dan, een andere route, niet meer via Garderen, maar via Barneveld. Maar daar zijn geen zandwegen...
dinsdag 25 maart 2008, 05:54 lees reacties
Klokslag 12:00 naar Suikervlied. Daar treffen we I&A, Corry en een gedekte tafel aan.
Een bavarois, dat zal wel iemand uit Beieren zijn. Of anders iets met veel suiker en vruchten, op geheimzinnige wijze luchtig gemaakt. Hier zien we iets nieuws: een bavarois van zomererwten. Zomererwten? Ja, zomererwten, dat woord bestaat echt, éen hit bij Google. Door Iris gemaakt, niet zoet maar zout.
Hier zie je wat er nog meer op tafel stond en wie er aan die tafel zaten. Links moet je Auke er nog bij denken. Twee soorten brood zijn ook net buiten beeld. Samengevat: er is ruim voldoende te eten.
Daarna nog koffie met taart, we komen vandaag geen koolhydraten tekort. Een heel mooie sneeuwbui gratis er bij.
Corry was op reis in Spanje, de reisleidster aldaar was Kien Timmermans. Een naam die misschien sommige lezertjes nog wat zegt. Corry was bijzonder tevreden over Kien.
Eens even zien of ik de foto met de nichtjes van Kien nog kan vinden, zo ongeveer 1975?
1977 was het. Foto's door de ruit, wat veel tegenlicht, boom naast het huis aan het Klompven, Iris onherkenbaar in het midden.
Hier verdwijnt Iris links van het plaatje. Dia's, geprojecteerd en daar foto van gemaakt. (De diascanner: het ontbrekende computerding heb ik op Marktplaats gevonden. €5,00 + €2,00 verzendkosten. Ik hoop dat de verkoper het deze tweede paasdag op de bus doet, dan heb ik het morgen. Als alles werkt ga ik als eerste deze twee dia's scannen, eens zien of dat niet wat beter kan. De kleuren zijn geprojecteerd heel mooi, gefotografeerd blijft er niet veel van over.)
Avond. Geen Nova op de tv, maar wel het programma over het Kinder Surprise Ei. Een chocolade ei, met daarin een plastic speelgoedje, steeds weer iets anders. Ik merk nu pas hoe saai Sneeuwuil is. Er zijn vrouwen die vanuit Slovenië naar Italië en Oostenijk rijden, 700 kilometer op een dag, om een hele serie van die surprises compleet te krijgen. Er zijn van die eieren waarvan de inhoud voor €4000 verhandeld wordt! Dat is nog eens wat anders dan die smurfen. (Er bestaan ook eieren met een smurf er in...)
maandag 24 maart 2008, 05:59 lees reacties
De weigerachtige Tomtom doet het weer. In z'n achterste zit in een gaatje waar 'reset' bij staat. Prik je daar in met een balpen dan gebeurt er niets. Ik dacht dattie echt kapot was tot ik in hetzelfde gaatje prikte met een opengebogen paperclip. Dat leidde tot reanimatie, zelfs zonder geheugenverlies.
Een reisje naar Jeanine in Ede, om Bontje te laten dekken. Helemaal zeker is het niet maar Bontje lijkt wel krols. Bij een vorige gelegenheid was ik van Jeanine via de kortste weg naar huis teruggekeerd. Een fraaie toeristische route werd ons door Tomtom gepresenteerd. Diezelfde route wilde ik, nu in omgekeerde richting. Maar van B naar A blijkt heel wat anders dan van A naar B.
We werden een zandweg ingestuurd die ik me niet van de vorige rit herinnerde. Na een paar honderd meter was er weer asfalt, maar na een paar kilometer was er weer een zandweg. Eerst heel goed berijdbaar, na een tijdje wat modderig. Even later heel modderig, we bleven maar net niet steken. Nog wat verder extreem modderig maar met een grasveld er naast. Dat grasveld vertoonde al autosporen, daar konden we nog wat sporen bij maken. (De Hoeverweg.) In het menu van Tomtom zou de keuzemogelijkheid 'geen zandwegen' moeten zitten.
Ede. Jeanine heeft een heel mooie bruidskamer. Bontje inspecteert de kamer, ze lijkt geen bezwaar tegen een verblijf te hebben. Diesel, de kater, bekijkt haar wel maar doet nog niks. Afwachten, maar wij gaan verder.
Een reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn, naar de Rijnhal, in Arnhem. Daar is een kattenshow waar Miranda met een kater en een poes staat. Op deze groepsfoto, vlnr, een heer, Miranda, het achterhoofd van een dame. De heer en de dame komen uit Venhuizen, het zijn de fokkers van Noeska. Vervolgens de kater Thor, Sneeuwuil en nog een dame. Die dame heeft een dekkater, maar van de verkeerde bloedgroep. Buiten beeld nog een dame met een dekkater van de goede bloedgroep maar wel helemaal in Heerenveen.
Rechts Thor wat scherper, al te veel vacht heeft hij niet. Als dat de partner van Okki moet worden krijgen we naaktkattenkittens.
Op de foto hier links zie je Miranda met Cato. Cato was genomineerd voor zoiets als de Nobelprijs, maar ze kreeg 'm niet. We zijn hier op de terugweg van het nominatiegebeuren, Miranda is niet al te treurig, Cato is er doodmoe van geworden. Dat kan ik meevoelen.
Na de Rijnhal nog even naar Anja, in Velp. Via de nieuwe brug (intussen ook al weer hoogbejaard, maar voor mij nog steeds nieuw), Tomtom weet een goede weg zonder modderpaden. We treffen Thomas en Lisa met hun partners aan, A&J.M zijn naar de hei. Met Ger, maar die kennen de meeste lezertjes toch niet. Een leuk gezelschap, maar ze roken allemaal, daar stinkt het ons teveel. Als we weer weggaan komen A&J.M&G net weer thuis, na het bliksembezoek nog een klein bliksempje.
De terugweg weet ik wel zonder Tomtom, maar dan blijkt de Schelmseweg afgesloten. Via allerlei fraaie en minder fraaie omwegen kom ik toch op het punt waar ik het weer weet, de Apeldoornseweg. De snelweg dan maar, door flinke sneeuwbuien naar Ermelo. En over een paar dagen weer naar Ede, maar dan niet over al die zandwegen...
Avond, een bliksembezoek van Iris vanuit Suikervlied. Sneeuwuil heeft op de kattenshow een kussentje gekocht, gevuld met valeriaan, speciaal voor Maine Coons. We zagen bij de kussenstand hoe een kater geheel uit z'n dak ging, dat doet Bereklauw ook. Daarna valt hij in een diepe slaap. Flosje volgt z'n voorbeeld: woest spelen met het kussentje en daarna in slaap vallen. Anemoon is ook zeer geïnteresseerd, de Rexen niet of nauwelijks. Als dat gespeel klaar is gaat I. weer naar S. Wij mogen 2e paasdag in S. op bezoek!
zondag 23 maart 2008, 06:21 lees reacties
Vrijdagmiddag kwamen M&Y een paaskado aanbieden. Heel mooi, maar met de bijwerking dat ze meteen toegang tot ons pand kregen. Daar hadden we nog wat oneetbare paashazen (zie vrijdag j.l.), die mochten M&Y versieren, voor moeder en vader Pauli.
Het kooitje bevat paaskuikens en een vogel aan de buitenkant. We hadden het in de boekenkast opgesteld, daar stond het niet lang. Daarna aan een haakje onder de kattenloopplank, Anemoon probeerde het maar ze kon er net niet bij.
Zaterdag bleek Al Poontah er wel bij te kunnen, de buitenvogel was opeens gevlogen. Daarom een decimeter ijzerdraad tussen kooi en haak, tot op dit moment lijkt de kooi onbereikbaar. Bovendien kwam Poontah binnen met de enigzins verfomfaaide vogel in haar bek zodat ik daar niet naar hoefde te zoeken. Wel even ontfaaien.
Tijd om eens naar Gamma te wandelen. Geen originele gedachte, half Ermelo kwam op de 10% korting af. Het probleem met kranen is dat ze in een afgesloten kast zitten, je moet dus een personeelslid charteren voor de ontsluiting. Omdat het erg druk was zag ik dat somber in, maar er was een lid ter plekke dat telefoneerde over douchedeuren. Toen het gesprek was afgelopen was hij bereid mij een kraan te overhandigen. Mooi €2,75 verdiend!
Ik had een goed idee, de gereedschapskist met alle steeksleutels chambreren. In de schuur zal het niet veel warmer dan 3° zijn, dat zijn de steeksleutels dan ook. Nu had ik de kist voor mijn wandeling al open bij de wasbak gezet, de ganse inhoud was heerlijk om aan te vatten. Zo'n kraan vervangen is een leuke bezigheid, na demontage van de oude kraan kan je ook dat onbereikbare hoekje eens even lekker schoonmaken.
De nieuwe kraan werkt perfect, nu maar eens even naar Suikervlied. De thermostaat moet op 20°, er zijn wat kinderboeken die daar horen en ik heb de opdracht de koffievoorraad te controleren. En er is al weer een waanzinnige hoeveelheid oud papier. (Lees ESTA van deze maand over de papiercontainer. Nu is er niks te halen, tenzij je erg van karton houdt.)
zaterdag 22 maart 2008, 06:14 lees reacties
Ruim veertig jaar geleden was het wonder van de mengkraan nog niet zo algemeen. In onze voormalige douche zat een wasbak met rechts een koude kraan en links een warme. De keuken was al eens gebrekkig gerenoveerd, daar zat wel een mengkraan. Vier jaar geleden betrokken we het Hanengewei, nog iets eerder werd tegenover ons kleine huisje een net zo klein huisje afgebroken. Op de berg afval die toen ontstond trof ik een mengkraan aan. Die vond ik zo mooi dat ik hem aan mijn kranenvoorraad toevoegde.
Een granito aanrechtje, identiek aan ons aanrechtje, belandde ook op de afvalberg. Het gootsteentje was, zoals te doen gebruikelijk, uitgevoerd met zwarte en witte tegeltjes. Een aantal daarvan heb ik er toen uitgepeuterd om daar ons gootsteentje mee te repareren. Niet vermoedende dat ons kleine huisje niet veel later ook gesloopt zou worden...
De vorige alinea kan je overslaan, niet meer dan een anecdote. Terug naar het hoofdonderwerp: mengkranen. Een van de betere uitvindingen van de vorige eeuw is de keramische schijf. Ik bedoel de keramische schijf die in een kraan het leertje vervangt. Het leertje is al geruime tijd van plastic, het werkt wel redelijk maar de keramische schijf werkt veel beter. De gevonden kraan, die heeft keramische schijven.
Een van mijn werkjes voor we het Hanengewei betrokken was de keuken een beetje opfrissen. Een nieuw aanrechtblad, met daarop die mooie mengkaan. En nog 100 andere kleinigheden, daarna had ik de vorige mengkraan over, zo eentje met leertjes van plastic. Het leek me wel handig om die op de wasbak in de douche te zetten. Je houdt dan wel twee gaten over, waar de oude kranen zaten. Daar heb ik iets heel onopvallends mee gedaan, kom maar kijken. De douche wordt niet meer gebruikt, (zoek 'badkamertje') maar de wasbak wel.
Die wasbak is een oude wasbak, iets ouder dan het huis. Dat betekent dat hij een opstaande rand van ongeveer vijf centimeter heeft aan de achterkant. Er is maar weinig ruimte tussen de knoppen van de kraan en de opstaande rand. Ik kan de knop heel goed draaien als ik hem met twee vingers vastpak, maar M&Y&A hebben niet diezelfde oerkracht. Sneeuwuil klaagt ook. Een ingreep met kranenvet helpt een beetje, maar niet echt overtuigend.
Een excursie naar Gamma. Een ander model kraan. En ja, dat bestaat, voor €27,50. Dat is niet voor niks, maar om al dat vrouwvolk tevreden te houden heb ik dat er wel voor over. Maar nu heeft die gekke Gamma weer een actie: op zaterdag 10% korting op alles. Dat scheelt zomaar €2,75! Het is vrijdag! Dan doen we het nog maar een dagje met de oude kraan...
(Het interview met Anna, nu wel bij Napels.)
vrijdag 21 maart 2008, 06:01 lees reacties
Een bezoek aan Wolfi, bij Jaap en Gerda. We vragen ons af of hij ons nog herkent, hij doet niet alsof hij ons niet wil kennen. J&G krijgen mooie poezenkaarten van engelse kennissen, Sneeuwuil bekijkt de plaatjes, doet daarna een grafologische analyse van de beschreven zijde. Na een half uurtje mogen we weer verder.
Alweer naar de scharrelslager? Ja, maar het voert te ver om dat precies uit te leggen. De weg van Ermelo naar Putten dus, daar mag je 80 maar we gaan maar 70. In de oogsttijd wordt je vaak opgehouden door tractoren met aanhangers, dat zal nu wel niet zo zijn. De auto voor me haalt in, ik rij nu achter die trage.
Dat blijkt een bromauto te zijn, van 'Easystreet'. Dat staat er achter op geschilderd, het plaatje met 45KM is ook aanwezig. Easystreet is een bedrijfje van de blindeninstelling, die blinden krijgen natuurlijk geen rijbewijs.
Het is een erg leuk bestelwagentje, als ik niet meer door de keuring voor het rijbewijs kom wil ik er ook een. Bij het stoplicht mag ik 'm even van dichtbij bekijken, er staat heel vaag een merk in de achterdeuren, HEGA of zoiets. Verder, hij gaat rechts, wij links.
Na de scharrelslager wil Sneeuwuil nog even naar Lidl, dan zie ik hem weer rijden. Weer gaat hij rechts waar wij links gaan. Grote moeite om een parkeerplek te vinden, het lukt. Sneeuwuil wil paashazen van briochedeeg aanschaffen, die waren in Ermelo uitverkocht. In Putten zijn ze erg moeilijk te vinden, juist daarom zijn ze er nog. Missie geslaagd.
Thuis even googelen: MEGA heet 'ie.
Nog even een filmpje van een robot. Hoe ervaren jullie het als het 'dier' een trap krijgt?
donderdag 20 maart 2008, 06:28 lees reacties
Waarom zeggen ze 'procentpunt' als ze procent bedoelen? En, erger nog, wat is een basispunt? Fed verlaagt rente met 75_basispunten, als je het NU artikel leest begrijp je dat een basispunt 1/100 % is, 75 basispunten is 0,75%. Zeg dat dan!
Ik ga in de U.S.A. een miljoen tegen 2,25% rente lenen, dat zet ik dan bij Reaal voor 3,3%. Over een jaar heb ik ruim 1% van dat miljoen, dat is 10000. Beter plan, ik leen een miljard, dat levert 10 miljoen op. Er zit vast wel een dikke adder onder dit gras, maar welke?
De Kringloper in Harderwijk staat bekend om zijn grote aanbod op computergebied, we gaan er heen. Het aanbod van heden is een mooi rond getal: O. Sneeuwuil vindt een zijden blouse, we zoeken beiden naar 'De wind in de wilgen' maar we vinden het niet. Het personeel van deze kringloper is gerecruteerd bij Meerkanten, het plaatselijke gekkenhuis. De jongen bij de kassa weet wel wat alles kost, maar als de blouse een vlek blijkt te hebben haalt hij Erica er bij. Erica krabt een beetje aan de vlek, besluit dan dat de blouse voor halve prijs mag: €1,50.
Nu nog even naar Nunspeet, daar zijn twee kringlopers, dicht bij elkaar. De kleinste heeft veel boeken, maar nauwelijks apparaten, daarvan O computers. We zoeken weer naar DWIDW, we vinden 'De dag na Bethlehem', door Jan Gerhard Toonder, met illustraties van Marten T. en Phiny Dick, eerste druk, 1941. Lijkt ons een collectors item. Er staat een prijs in van €1, maar alle boeken gaan voor de halve prijs. Dan naar de grotere kringloper, weer O computers. En geen DWIDW, wel een heel mooie kom voor kattenvoer. Nou maar weer eens snel naar huis.
De vlek uit de blouse is niet bestand tegen wasbenzine, dat valt mee. 'De dag na Bethlehem', er is een echte antiquaar die er €26 voor vraagt. Maar er staan ook zes exemplaren op Marktplaats, ze willen er ongeveer €10 voor hebben, er zijn nog O biedingen. Ik vrees dat we het zelf moeten gaan lezen.
Een jaar of drie geleden wilde Sneeuwuil een goede CD-speler. Geheel tegen onze principes zijn we toen niet naar de Kringloper gegaan maar naar een echte winkel. Een CD-speler, daar krijg je vanzelf een radio bij. Ik heb het zaakje aangesloten en bovendien enorm veel radiokanalen ingesteld. Daarna hebben we wel CD's gedraaid maar nooit naar de radio geluisterd.
Nu krijgen we een tip, een interview met nicht Anna, live, een uur lang. Ik blijk nog te weten hoe de afstandsbediening werkt, '5' blijkt echt Radio5 te zijn, we horen een uur lang een heel leuk interview. Je kunt het interview nog horen bij Napels. Het interview zal op die site wel ooit te horen zijn, nu nog te vroeg...
woensdag 19 maart 2008, 05:56 lees reacties
Jullie zullen wel denken, wat horen we toch weinig over het kattebakschepje. Inderdaad, het laatste bericht is al weer vijf dagen oud. Maar er zijn vorderingen te melden.
Zoals de foto aantoont heb ik een nieuw bakje gemaakt. Ik heb een heel stuk van de troffel afgezaagd, je ziet hem nog als een vaag driehoekje onder het bakje. Gaten boren in het bakje is geen kunst, maar de troffel is keihard. Dat moet 'ie ook wel zijn, als troffel, maar voor mijn doel is het lastig. Ik heb drie kleine gaten geboord, voor de bevestigingsboutjes. Ik moest het boortje per gat drie keer slijpen. Daarna ben ik de grotere gaten gaan boren, twee zijn er klaar, na tig keer slijpen van de boor. En het is een echte HSS boor.
Even pauze. Je krijgt in de schuur erg koude voorpoten, van al dat koude gereedschap. Alleen de boor, die krijgt het juist weer veel te warm.
Jullie zullen wel denken, wat horen we toch weinig over de scanner. Dat klopt, ik heb een onderdeel nodig. Waarschijnlijk zit dat onderdeel in een van deze twee computers. En, nog waarschijnlijker, die computers staan niet meer op mij te wachten. Marktplaats? Kringloper? Of toch nog eens heel goed zoeken of ik zelf niet iets bruikbaars heb.
Bezoek van M&Y&A, ze hebben veel smurfen nodig. Marleen wil alle boodschappensmurfen, om daarmee een winkel te maken. Vervolgens gaan ze smurfen wegen en dan weer zeshandig pianospelen. Nee, vierhandig, Y mag niet mee doen. Sneeuwuil moet van alles regelen om de vrede te bewaren. Die heeft de Pabo helemaal niet nodig voor het belangrijkste vak. Nu leert ze Y het op éen na belangrijkste vak: hoe ze een e-mail naar Gerlinda moet sturen.
Nu moet ik nog elf gaten boren...
dinsdag 18 maart 2008, 06:01 lees reacties
(1) Geen nieuws
(2) Goed/slecht nieuws
(3) Filmpje
(1) vind ik een goed idee en (2) ik zou het willen weten. Wat vinden de lezertjes?
(3) er is nog hoop voor de USA. (Dit lijkt me iets voor Auke.) Nog een filmpje van dezelfde meneer.
Met Flosje naar Putten, haar eerste prik van de dierenarts. Ze wordt geheel gezond verklaard door de arts en schattig door de assistente. Enorme honden in de wachtkamer, leuk, toch wel blij dat onze dieren wat kleiner zijn.
Nog even naar de dierenwinkel, Anemoon moet wennen aan brokjes. Dat gedoe met gemalen hart is voor veel kattenverzorgers iets teveel van het goede. Daar krijg ik bijgaande bon.
Zou er nog éen klant zijn die behoefte heeft aan een zwart/wit foto op briefkaart formaat van zijn dier?
Geen bon, geen probleem zegt de bon, maar als je geen bon hebt weet je dat niet. Dus wel een probleem! Op de achterkant van de bon staat meerdere bonnen geen geldigheid. Dus met éen bon of met geen bon krijg je éen foto, met twee bonnen krijg je niks. Daar komt nog bij dat het 19 april geen zaterdag is, of moeten we wachten tot 2014?
maandag 17 maart 2008, 05:55 lees reacties
Regen, toch even naar buiten. Ik beloof Sneeuwuil een foto van een olifant, mocht ik die tegenkomen. Dat gebeurt niet. Om de scanner aan te sluiten heb ik nog een onderdeeltje nodig, dat vind je hier niet op zondag. Daarom:
Oud nieuws: HBO raad laat pabo-rekentoets ongemoeid. Niet zo heel oud, van vorige week. Ik wilde er al eerder over schrijven maar die toets is alleen maar te vinden als zo'n traag ladende PDF. Ik heb 'm hier wat handiger.
Kunnen de toetsers wel tellen? Opgaven 4 en 27, waar zijn die? In deze (wazige PDF!) versie is opgave 4 er wel maar daar zijn er in totaal maar 27. Hier zijn overigens wel de antwoorden.
Je moet minstens 47 punten halen, lukt dat bij de lezertjes?
Als kind was ik nogal eens (school)ziek, ik miste daardoor van alles. Als ik weer op school kwam ging het opeens over 'teller' en 'noemer', het heeft jaren geduurd voor ik die termen begreep. De tafels van vermenigvulding, daar heb ik nog steeds moeite mee. Maar die 47 punten, dat ging moeiteloos.
Grammatica, daar snap ik nog steeds niks van. Een naamwoord, Marie, of Jan, of Piet, dat snapte ik wel maar dat was dan fout gesnapt. Zelfstandig of bijvoegelijk, dat waren ze ook nog. En dat iets tegelijkertijd 'onvoltooid' en 'verleden' kon zijn, mysterieus. Gezegde, dat is alles nadat je het zegt. Ik kon onmogelijk onthouden wat een term betekende als ik de term zelf niet begreep. Voltooid deelwoord, voltooid snapte ik, maar wat werd er nou gedeeld?
Allerlei regels voor iets wat je vanzelf al wist vond ik enorme onzin. Ja, maar je hebt het nodig als je vreemde talen gaat leren! Alweer enorme onzin, die vreemde talen plegen een andere grammatica te hebben. "Plus que parfait" is wel 55 jaar blijven hangen dans ma memoire maar ik heb geen flauw idee wat het betekent. Quatre-vingts, dat vond ik leuk, maar dat is geen grammatica.
Wat rekenen betreft kan ik wel naar de Pabo, maar die taaltoets...
zondag 16 maart 2008, 05:34 lees reacties
Eens, heel lang geleden, kochten wij kleinbeeldfilm per meter. Als ik me goed herinner zat er 15 meter in een fraai lichtdicht blik. Daar kon je 10 keer een cassette mee vullen, 360 negatieven dus. Hoeveel blikken heb ik ooit gehad? Geen idee, wel dat het er veel waren, ook dat we nog steeds erg veel negatieven hebben.
Het hele proces van negatief tot afdruk was wel leuk, maar toch tamelijk veel werk. Vooral daarom ben ik dia's gaan maken, ik heb zeven dozen vol. Iedere doos bevat 10 magazijnen, ieder magazijn bevat 50 dia's, dat zijn er dus 3500. Ik heb al eens geprobeerd die dia's te projecteren en daar dan een digitale foto van te maken. Kan, maar meer werk dan het lijkt en de resultaten zijn zeer matig.
Er bestaan scanners, speciaal voor negatieven en dia's, toevallig had Aldi er een maar €149 is me veel te duur. Marktplaats dan, daar zijn er nogal wat, sommigen nog duurder dan Aldi. Ik bied €20,00 op twee niet al te gammele apparaten, maar wordt al snel overboden. Nou, dan maar niet, ooit worden ze nòg goedkoper. Je mag aannemen dat er vrijwel geen dia's meer gemaakt worden, als alle oude dia's een keer gescand zijn dan komen de scanners bij de kringloper.
Veel beter weer dan voorspeld was, geen druppel regen, wel een beetje zon. Ideaal weer voor de lammetjesdag, maar geen tijd. Ik heb wat werkjes voor Anja gedaan (www.buurtbanken.nl) daar ben ik rijkelijk voor beloond. Ik besluit voor éen van de scanners de vraagprijs te bieden, dat wordt geaccepteerd, ik ga 'm halen.
Een reisje naar Amersfoort, naar de Vermeerstraat. Ik zoek 'm op bij Googlemaps, prent me de kaart in, neem voor alle zekerheid ook de Tomtom mee. Amersfoort, daar ben je zo, de Vermeerstraat heb ik ook snel gevonden. Ik zoek nummer 60, in het begin van de straat is een huis waar met enorme bronzen cijfers 82 op staat. Cijfers van wel een meter hoog, nummer 60 kan niet ver zijn. Dat blijkt wel te kunnen, een paar huizen verder is nummer 90, de lagere nummers zijn dus ergens anders.
Aan de oneven kant zie ik nummer 513, dat voorspelt weinig goeds. Ik rij terug, misschien dat voorbij dat groenstrookje, maar hoe kan je daar met de auto komen? Ik ga de Tomtom maar eens aanzetten. Die besluit om het niet te doen, de oplaadkabel doet het wel, groen lampje maar schermpje niks. Dan maar te voet over de groenstrook. Geen nummer 60, maar ik begin er achter te komen dat de hele wijk dezelfde straatnaam heeft. Een doodopend armpje nummert gewoon door: aan beide zijden oneven nummers.
Een soort van parkje, daar voorbij nog steeds dezelfde straatnaam en zowaar: nummer 60! Maar daar woont geen Pluym maar ene Ribberink (als ik me dat goed herinner). Ik ga Sneeuwuil bellen, die moet me even de e-mail voorlezen van de scannerverkoper. Komt goed uit, ik moet toch eens per halfjaar bellen, anders vervalt m'n mobiele abonnement. En ja hoor, ik moet 160 hebben...
Omdat ik intussen een diepgaande kennis kreeg van de hele Vermeerstraat heb ik nummer 160 snel gevonden. Een ouder echtpaar (ik bedoel, nog ouder dan ik) en ze heten Pluym en ze hebben de scanner en ze willen mijn €49,00 wel aannemen. Pluym bekent dat de huisnummers tot boven de 1000 gaan, amerikaanse toestanden. Ik sta gauw weer buiten, ben ook gauw weer thuis.
Nou ga ik de scanner proberen! Of nee, eerst zien wat er mis is met de Tomtom...
zaterdag 15 maart 2008, 06:31 lees reacties
Sneeuwuil spaart postzegels. Ze wil alleen mooie plaatjes, bij voorkeur van dieren. Dit zijn de katten bladzijden. Daar links, net onder het midden, die drie van €0,44. Ik zal ze even uitvergroten:
Ik hoop dat je ziet dat het onze eigen katten zijn. Dat kan je bij TNT bestellen, je stuurt je foto's (in dit geval drie) en een paar dagen later krijg je je postzegels. Vreemd genoeg zonder iets betaald te hebben, zelfs zonder een rekening er bij!
Fietsen, naar de vogelkijkhut bij Nulde. Er is geen vogel te zien, behalve wat zwanen maar die heb ik al honderd keer gefotografeerd. Dan maar een ander soort katjes, die postzegel heeft ze vast nog niet.
Verder over de dijk, richting Nijkerk. Ik heb de wind pal tegen, fiets niet harder dan 14. Een binnenvaartschip, diep geladen, fietst precies even snel. We zouden tegelijk bij de sluis zijn aangekomen als ik niet linksaf was gegaan. Een klein beetje struikgewas houdt heel veel wind tegen, maar langs de dijk staat geen struikgewas, zelfs het riet is gemaaid. Maar nu heb ik wind mee, via boerenland en bos weer naar huis.
Sneeuwuil heeft meer beleefd dan ik. Eerst al die postzegels, zie boven. Daarna ging ze alleen naar AH wat meteen drie smurfen opleverde. Drie keer Azraël, de smurfenzendingen zijn onvoldoende gerandomiseerd.
vrijdag 14 maart 2008, 06:00 lees reacties
Ik weet een pad door het bos waar bijna nooit iemand komt. Misschien is dat bos niet populair omdat het grenst aan het industrieterrein van Putten. Geen erg romantische omgeving, maar in het bos merk je daar niets van. En kom je uit het bos, dan ben je vlak bij Formido, mijn eigenlijke reisdoel.
De storm is voorbij, het is nou gewoon veel wind. Westenwind, maar als je noord-zuid fietst heb je daar niet veel last van. Formido dus. Ik zoek in de bak met aanbiedingen. Een troffeltje van €5,00 en een identiek exemplaar van €2,50. Pas na bestuderen van de kleine lettertjes zie ik dat de dure van roestvrij staal is, dat lijkt me niet nodig. Er is nog een iets afwijkend model van €2,50 met een gat. Zo kan de troffel ook als kroonkurkenopener dienst doen. Die neem ik niet, al te weerzinwekkend.
Sneeuwuil is niet helemaal tevreden met het kattebakschepje (zie 27 jan '08). Het handvat, met de kurken, draait teveel en het schepje is te breed. Van die kurken, daar ben ik het mee eens, maar te breed, dat vind ik onzin. Nu ga ik een smaller schepje maken met als handvat het bijzonder fraaie troffelhandvat. De rest van de troffel komt onder het bakje, wat uitsteekt zaag ik af. Meer gaatjes, dat wou Sneeuwuil en ook daar heeft ze wel gelijk in. Meer gaatjes dus.
Anemoon is weer geheel bijgekomen na de operatie. Ze zit op de foto meer dan twee meter hoog in de bloemloze passiebloem. Ze kijkt een beetje misprijzend, ze zal wel vinden dat ik teveel lawaai maak: al die gaatjes voor het niewste model KBS.
Nu, 19:00, het schepje zelf is klaar, maar ik moet de corresponderende gaten in de troffel nog boren. De demente buurman slaapt al, niet in onze schuur maar wel heel dicht daar bij. Ik stel het boren uit, we kunnen nog wel een nachtje leven met dat enorm brede schepje.
Sex met dieren wordt verboden. Zou dat ook gelden voor dekkaters?
donderdag 13 maart 2008, 06:18 lees reacties
Balkende zegt nooit iets, hij geeft iets aan. "Ik heb aangegeven dat...", en dan volgt iets over Wilders of over iets anders. Meestal over Wilders.
Voor mij klinkt 'aangeven' iets vager dan 'zeggen', zou JP het daarom gebruiken?
Bezoek van M&Y met Gerlinda. Gerlinda vertelde over een discussie met Marleen, daarbij had ze ook iets aangegeven. Ik hoor dan helemaal niets meer van waar het over gaat, alleen het a-woord. M&Y hebben een te groot nierbekken, daar ging de discussie zeker niet over.
Ik merk nu dat ik geen idee heb van wat een nierbekken is. Ooit wel eens opgevangen dat het kan ontsteken. Ik vermoed dat je nieren in dat bekken zitten, maar even googelen toont aan dat dit vermoeden onjuist is. Dat gele, dat is het nierbekken.
Nierbekken, dat was dus het volgende woord waarin ik me vastbeet. Zo kan ik nooit een gesprek volgen, heel gevaarlijk. Sneeuwuil gaat even de kamer uit, Gerlinda zet het gesprek met mij voort, ik moet als de bliksem de draad zien terug te vinden. M&Y zijn niet achterlijk, dat zal Gerlinda dan ook wel niet zijn, heeft ze gemerkt dat ik niet oplette?
Dat ze als kind van 12 een nierbekkenonsteking had zo groot als een voetbal, dat heb ik wel opgevangen, maar dat was het vorige onderwerp. Overigens denk ik bij 'aangeven' alleen aan de belasting...
Internet is fantastisch: De Atlas van Blaeu
Mooi plaatje:
De aardbol. Als je al het water (+ sneeuw & ijs) zou verzamelen in een aparte bol dan zou die zo groot zijn als het doorschijnende blauwe bolletje links. Zou je alle lucht in een aparte bol stoppen dan kreeg je het lichtblauwe bolletje rechts.
Alle bollen op dezelfde schaal. Andere mensen hebben het nagerekend, het klopt. Alleen de Noordpool, die zou op de linkerbol niet wit moeten zijn. (bron)
Alle mensen bij elkaar, 6 miljard? Gemiddeld 70 kilo? 6 x 70 x 109 liter. De derde machts wortel, 670(1/3)=8,75034012, van 109 is die wortel 1000, dus 8750 en een beetje. Ik had het over kilo's, dat zijn in dit geval vrij precies liters, dat zijn kubieke decimeters. Alle mensen samen passen dus in een kubus van 875 x 875 x 875 meter, onzichtbaar op de schaal van het plaatje. Nu ik er nog eens over nadenk, de meeste mensen zijn kinderen, veel lichter dan 70 kilo. Die kubus is dus nog veel onzichtbaarder.
Een pixel, dat is het kleinste puntje wat je op je scherm kunt afbeelden. De aardbollen op het plaatje zijn 140 pixels in doorsnede. De echte aarde is bijna 13000 kilometer in doorsnede, éen pixel is zo'n 100 kilometer. De mensenkubus is minder dan 1/100 van het kleinste puntje op 't scherm. Toch ziet dat onzichtbare stofje kans om dat bolletje water en dat bolletje lucht aardig te verknoeien.
Het is nog niet helemaal verknoeid, maar we blijven ons best doen...
woensdag 12 maart 2008, 05:32 lees reacties
Naar Putten, de dierenarts, Anemoon wordt 'geholpen'. Met andere woorden, gesteriliseerd. Haar kinderen zijn geweldig maar haar optreden als moeder laat veel te wensen over. Het zal wel iets hormonaals zijn, maar melk heeft ze niet of nauwelijks, koesteren van haar kittens gelooft ze ook wel. Anemoon gaat, zoals eerder opgemerkt, naar Poppenwier.
Na het wegbrengen van Anemoon moest Sneeuwuil getroost worden, daarom een bezoek aan Action. We schaffen ons een magnolia als potplant aan.
Een prachtplant, nog vol knoppen ook.
Later, even naar Suikervlied, met het autootje, zonder Sneeuwuil. Het oude papier wegbrengen en de magnolia in Suikervlied zetten. We zullen Magno wel missen, maar gelukkig hebben we de foto's nog. En als het al te erg wordt gaan we gewoon even kijken. Hier zou hij toch maar gesloopt worden.
Verder, via Drie naar Putten, over de op éen na mooiste weg van NL. Anemoon ging om 13:00 onder het mes, om 16:00 mag ik haar weer meenemen. Ze is nog niet helemaal wakker, in de auto is ze nog rustiger dan anders.
Thuis. Anemoon loopt al weer rond alsof er weinig gebeurd is. Sneeuwuil geeft de eerste schilderles aan M&Y&Sanne in het katvrije zijkamertje. Voor Anemoon wel fijn dat de kamer nu kindvrij is.
Geen Anouk? Nee, die loopt nou een les achter en die is toch al niet zo handig. De les behelst het mengen van kleuren, er is nog niets geproduceerd dat voor publicatie rijp is. Marleen is te ADHD voor netjes mengen, die kloddert meteen een hart met een pijl, te lelijk voor publicatie.
dinsdag 11 maart 2008, 06:08 lees reacties
Al die papieren bankafschriften doorbladeren, dat is geen lolletje. Maar wij zijn enorm bij de tijd, wij kunnen internetbankieren! Maar helaas, het doorbladeren van computerschermpjes is bijna nog lastiger. Je kunt allerlei kunstjes doen op de ABNAMRO site, maar zoeken naar een tekst in je eigen bij- en afschrijvingen, dat niet.
En het is al zo moeilijk om te weten naar welke tekst je moet zoeken. Vroeger kreeg je een rekening van tandarts Verhulst waar 'tandarts' bij stond, tegenwoordig is dat een rare afkorting. Na enig puzzelen kom ik er achter, D.F.A., dat is de tandarts. Nou D.F.A. zoeken in alle schermpjes van 2007, niet leuk. Maar ik heb een helder ogenblik: je kunt het hele overzicht downloaden. Dan kan je met een programma dat wel kan zoeken in dat bestand kijken, dat lukt.
Nog meer geluk: ik kom met alles wat ik bij elkaar gesprokkeld heb net boven de drempel voor 't aftrekken van ziektekosten. Bij de belastingaangifte dus.
Overigens wel heerlijk weer om met die aangifte bezig te zijn. Sneeuwuil wil naar buiten, naar het centrum, maar wel met de auto. Nou voor deze keer dan.
De Markt blijkt helemaal vol geparkeerde auto's, maandag, 14:00. En dat terwijl de winkels tot 13:30 dicht zijn. Er is nog een plek vrij, vlak achter de Expert. De Expert is die winkel met wasmachines en televisies, ze hebben behalve een voordeur ook een achterdeur. Ik stel voor door de winkel te lopen, dan bereiken we zonder regen en wind de echte winkelstraat. Sneeuwuil is bang dat ze kwaad worden als je zonder iets te kopen door hun winkel loopt, daarom bekijken we wat koelkasten. Eentje die groot is van binnen en klein van buiten, die hebben ze niet.
We bereiken zonder problemen de voordeur van de Expert, vandaar is het maar enkele stappen naar Bruna. Sneeuwuil wil zwarte punaises, maar die bestaan niet, althans niet in het assortiment van maandag 14:10. Dan maar aubergine. Wel heel donker aubergine.
Nu weer enkele stappen van Bruna naar Aldi. Heel saaie boodschappen, niks met smurfen of zo. Dan weer terug door de Expert, nu bekijken we daar de camera's. Te duur bij de Expert. Dan weer in het autootje.
De kortste weg naar huis, maar dat valt tegen. Ermelo is bezig het gehele centrum tot 30 Km zone om te bouwen. Dat schreef ik al eerder, maar ze zijn nog steeds bezig. En elke week op een andere plek. Het lukt, dank zij mijn grondige kennis van het Ermelose centrum (iets minder dan 1 km2) Daarna ga ik nog even te voet naar AH, voor mijn broodnodige lichaamsbeweging.
Daar word je wel nat van.
maandag 10 maart 2008, 06:07 lees reacties
Mooi regenweer, tijd voor het restaureren van de krabpaal. Er wordt met veel woest geweld in geklommen, soms drie katten tegelijk, samen nogal wat meer dan tien kilo. De paal bestaat uit twee delen, halverwege een plateau. Dat plateau zit zeer solide met stevige schroeven en pluggen aan de muur. Het lukt niet om dat plateau van de muur te rukken, tenminste niet in éen keer. Maar als je dagelijks vele malen aan dat plateautje rukt lukt het toch. Schroeven weer vastdraaien helpt even, nu neem ik grotere pluggen en bijpassende schroeven. Eens zien hoe lang het nu blijft zitten...
Nog steeds regen, nou maar weer eens even aan de belastingaangifte.
13:30. Sneeuwuil belt met een nieuw vriendinnetje, ik ga naar buiten, loopweer.
15:30. Weer thuis, Sneeuwuil belt nog met het vriendinnetje, zo erg nieuw is het niet meer.
Het vriendinnetje heeft een website:
http://www.freewebs.com/vivianscapullo/index.htm. Capullo, dat schijnt een cocon te zijn. Het www lijkt me zo ongeveer het tegenovergestelde van een cocon.
Freewebs, dat is ook wel interessant. Daar kan je gratis een website maken, ik begrijp de economische basis niet. Ik ga het ook eens proberen, ja, dat gaat heel gemakkelijk, in ongeveer 20 minuten gemaakt. Ik koos de 'free' optie, uiteraard. Met advertenties, wat zou dat nou opleveren?
Ik maak, op verzoek van het vriendinnetje, het kattenkleurding in de stijl van Capullo. Werkt hetzelfde als het kattenkleurding van Bontgoed, maar dat kennen jullie al.
zondag 9 maart 2008, 06:06 lees reacties
Naar de Hema, fotohoekjes en fotosplitjes. Sneeuwuil heeft enorm veel foto's laten afdrukken die ze nu in albums gaat stoppen. De fotohoekjes zijn veel werk, bovendien ontsnappen de foto's als je bladert. Dus de hoekjes er weer uit, de foto's worden met splitjes geplakt. Ik ga fietsen.
Omdat ik toch in de buurt van Suikervlied ben ga ik daar mijn bidon even vullen met gratis water. De bloemen die ik ooit voor sneeuwklokjes aanzag zijn nu wel erg groot. Dat ronde ding op de foto is een munt van 2 euro, als referentie. Die munt is bijna 26 mm, dan zijn die bloemen wel 10 centimer!
Zijn dat nou echt wel sneeuwklok jes ken?
Ik was dus aan het fietsen, kwam lang geen 16 van de 16.000.000 nederlanders tegen. En ik vind nog steeds weggetjes die ik niet eerder vond.
Weer thuis, dan weer naar de Hema, nog meer fotosplitjes...
zaterdag 8 maart 2008, 05:55 lees reacties
Sneeuwuil heeft een electrische piano, op de vorige koninginnedag aangeschaft voor €5. Een prachtig apparaat, het kan 100 verschillende muziekinstrumenten nadoen. Ik wist niet dat er zoveel soorten bestaan, waarschijnlijk hebben ze er een aantal bijbedacht. Voor die prijs is het ding niet aanslaggevoelig, daardoor wat minder geschikt voor serieuze musici.
M&Y&A konden er heel aardig six mains op spelen, daarbij bliksemsnel de instrumentkeuze veranderend. Vlak naast mijn laptop, ik wou dat ik nog wat dover was.
Dat was een dag eerder. Intussen heeft Sneeuwuil bedacht dat ze moeten schilderen. We gaan naar Action en kopen een complete schilderuitrusting voor iets meer dan €16. Zes hele dikke (75ml) tubes acrylverf kosten samen €2,99, in een echte winkel heb je daar nog niet éen piepklein tubetje voor. Echte doekjes kosten ook bijna niets, er zijn zelfs doekjes waar al een landschap in grijstinten op voorgedrukt is (maar die nemen we niet). Een heel goed plan: met drie kunstwerken is het log gauw vol.
Dan staan opeens M&Y voor de deur, maar Sneeuwuil weigert ze de toegang. "Maar er zijn helemaal geen vriendinnetjes en we vervelen ons zo...". Een seconde later staan ze toch binnen. Het regent, zou dat er iets mee te maken hebben? Ze gaan kattensnoepjes uitdelen, succes verzekerd.
Vandaag een nieuw programma van het www geplukt. Erg mooi, heel goed werkend, gratis. Het aangifteprogramma van de belastingen. Er was even wat gedoe over aangiftes die ze weg gemaakt hadden, staatssecretaris de Jager ging er persoonlijk op toezien dat zoiets nooit meer zou gebeuren.
Als je nieuwe software gaat testen dan maak je natuurlijk even een kopietje van de gegevens die je voor de test gebruikt: al die nieuwe aangiftes. Daar hoef je geen staatssecretaris voor te zijn om dat te bedenken, het is zo ongeveer les 1 van alle informatica opleidingen: backups maken.
Een aangifte zal vaak niet groter dan 1K zijn, het gaat voornamelijk om de getallen. Als je erg veel bijzondere omstandigheden hebt kom je misschien tot 10K, laten we zeggen gemiddeld 5K. Er zijn waarschijnlijk veel minder dan 10 miljoen mensen die aangifte doen. Gewone mensen in loondienst met een huurhuis doen meestal geen aangifte, van een echtpaar doet er maar éen aangifte. 5K x 10 miljoen, dat is 50 Gigabyte. Dat lijkt enorm veel, maar probeer maar eens een disk te kopen die kleiner is: hoogstens tweedehands lukt dat nog. Kortom, veel drukte om een stom foutje. De Jager had wel eens mogen zeggen dat het aangifteprogramma toch wel prachtig is.
Dat die aangiftes slecht (door mensen) gecontroleerd worden is weer wat anders. Ik merkte nu pas dat ik al twee jaar iets vergeten ben waardoor ik meerdere eurootjes te weinig betaalde...
vrijdag 7 maart 2008, 06:00 lees reacties
Voor de winkel van de scharrelslager staat, zoals te doen gebruikelijk, een reclamebord. Sneeuwuil vermoedt dat de slager iets ludieks wil doen, ze leest voor: "Dikkeri Blap". Ik kan het net niet zien bij het parkeren van de auto, loop even terug en zie dan die tekst zonder de door Sneeuwuil uitgesproken spatie. We gaan de winkel binnen, Sneeuwuil zegt dat er een spatie na de e moet.
De slager heeft een goed verweer: er zijn allerlei soorten rib, dikke, fijne, magere en nog een die ik alweer vergeten ben. Met die spatie zou het een riblap zijn die dik is. Klopt, geen speld tussen te krijgen.
We weten dat de slager suikerziek is. De suikerspiegel heeft iets met de stemming te maken, de slager is buitengewoon vrolijk. We hebben hem ook wel eens buitengewoon sjagrijnig meegemaakt, zo erg dat je hem van z'n klanten weg zou willen houden. In z'n gekoelde vitrine zijn een aantal variaties op het thema 'riblap' te vinden. Met een tekstkaartje erbij, soms met een spatie, soms zelfs met een nieuwe regel voor riblap.
Als ik hem daar op wijs zegt hij: "Heeft u wel eens een pak slaag van de slager gehad?" Tijd om de winkel te verlaten, maar niet na hem op de kassa te hebben gewezen. Als die niet het enorme bedrag vertoont dat we moeten betalen loopt er een reclametekst:
DIKKE RIBLAP €14,80 PER KILO
Flosje eet mee van het zojuist gekochte runderhart, nog een keertje extra gemalen. Ze krijgt 150 gram per dag, ze weegt 1 kilo. Even omrekenen voor mezelf: 70 x 150 = 10500, ruim tien kilo, je zou er vegetariër van worden...
donderdag 6 maart 2008, 06:02 lees reacties
De belangstelling voor het smurfenruilen is maar matig, de ruilers (alleen maar meisjes) hebben weinig te bieden. Maar de heer van AH blijkt 15 zakken vol smurfen te hebben. Als het ruilen niet lukt kan je bij hem terecht. Voor Azraël, de kat, moet je twee gewone smurfen geven, maar katten hebben we al voldoende.
We doen ook nog wat gewone boodschappen. Als we in de rij bij de kassa staan stormt Sneeuwuil opeens naar het ruilgebeuren, waarom precies ontgaat me maar het is zeer dringend.
De dame vòòr mij doet voor twee huishoudens boodschappen, ze krijgt dan ook vijf smurfen. Ze vraagt mij of ik aan smurfen doe, ik zeg: "jazeker, voor mijn kleinkinderen!" (Hoe de relatie met M&Y&A nou precies zit, dat is iets te gecompliceerd om daar ter plekke even uit de doeken te doen.) Zij zegt: "ja, dat zeggen ze allemaal", maar ze overhandigt wel haar smurfen. En ik krijg er nog een van de kassadame.
Thuis. We hebben drie collecties compleet, en daarbij de katten dubbel. Nu kan ik geen smurf meer zien, ik moet nodig even fietsen.
Heel weinig wind, ik negeer de windrichting. Het bos is elke keer anders, maar het is onmogelijk daar elke keer wat anders over te schrijven. Als ik even stop voor een slok water hoor ik een specht. Het duurt even voor ik hem zie, als ik de camera pak vliegt hij meteen naar een veel verdere boom. Voor een echt mooie foto kan je beter even googelen. Wel wat de-motiverend. De kunst bij het Solse Gat is in nog geen twee jaar zo zwart geworden dat je de boom bijna niet meer terugvindt. Niet best voor Harry z'n motivatie.
Het lijkt wel alsof de motorcrossers bezig zijn, ik dacht dat dat alleen op zaterdag mocht. Even een omweg om het al te extreme lawaai te ontwijken, daardoor kom ik bij de schapen. Het gedrag van lammetjes lijkt veel op het gedrag van kittens, bijvoorbeeld met vier poten tegelijk in de lucht springen.
Klik voor lamfoto's, mis de horizontale scrollbalk niet.
woensdag 5 maart 2008, 06:05 lees reacties
Nog een smurfenpakket, van Bert. De zozeer begeerde koekepansmurf! Flosje heeft ook veel belangstelling, gelukkig kiest ze er eentje die we een aantal malen in voorraad hebben.
Het waait nou wel erg hard uit richting Harderwijk en ik wil niet weer naar Harderwijk. Oplossing: lopen, dan is de windrichting minder belangrijk. Het pad door Groevenbeek, lopend zie je weer heel andere dingen dan fietsend, ook andere paadjes. Onbefietsbare paadjes die daarom helemaal nieuw voor me zijn.
Eigenlijk heel goed weer in het bos. Dat is niet algemeen bekend, ik kom niemand tegen. Weer naar huis, ook in de bebouwde kom zie je van alles wat je fietsend niet ziet. Een huis dat NOCHTANS heet, wat zouden ze daar mee bedoelen? Het buurhuis heet Only by Grace, dat snap ik beter.
Weer thuis. Het fijne weet ik er niet van, maar Marleen heeft zich misdragen, huisarrest, Yvonne komt alleen. Anouk komt niet omdat ze 'geen vriendin van Yvonne is', dat luistert allemaal heel nauw.
Yvonne ziet meteen dat een van de Gargamels geen neus heeft. Gelukkig had Sneeuwuil nog een Gargakop om dit gemis te herstellen.
Terwijl ik dit tik een flinke hagelbui, die heeft gewacht tot ik weer thuis was.
dinsdag 4 maart 2008, 06:40 lees reacties
Ik trotseer ijzige koude en loeiende storm om avonturen te beleven. Tegen de wind in zou je al gauw bij het Wolderwijd komen als het wat minder waaide. Nu kom ik er toch, maar niet gauw. Even stoppen om m'n rits wat hoger te ritsen en om m'n wantjes aan te trekken.
Langs het Wolderwijd heb ik de wind van opzij, die maakt zoveel lawaai dat de naastgelegen A28 onhoorbaar is. Ik zie dat ik om echte avonturen te beleven een surfplank moet aanschaffen. Er zijn een stuk of tien surfers, ze gaan waanzinnig hard. Ze vallen regelmatig om, dat lijkt me iets tè verfrissend. Nee, toch maar geen surfplank...
Bij Harderwijk staat de wind recht op de oever, er is daar bijna iets wat op branding lijkt. De zon op de golven, de zwanen, de meeuwen, leuk voor een foto, als ik die foto niet al veel te vaak gemaakt had.
Weer thuis, daar blijkt dat ik voor de echte avonturen gewoon thuis had moeten blijven. Op maandag is er meestal weinig post, maar soms heb je geluk. Zoals nu: twee smurfpakketten!
 | Hoe heten ze op dit moment, TNT? Wat een postzegel moet kosten, daar twijfelen ze ook nog aan. |
 | koortsachtig uitpakken |
 | AH in Tiel heeft veel Grote Smurfen, AH in Velp heeft veel slaapsmurfen. |
 | Veren uit Ophemert, ook zeer welkom. Pluimstokken zijn een zeer geliefd kattenspeelgoed, maar de fel gekleurde veertjes zijn heel gauw kapot. Katten zijn grotendeels kleurenblind, daarom repareren we ze met 'gewone' veren. Die zijn veel duurzamer. Die smurf rechtsonder heeft z'n neus gesmurft, die moet ik er even met secondenlijm aanplakken. |
Daar rechts, de boodschappensmurf en de pannekoeksmurf, daar hebben we er maar éen van. Erger nog, de smurfin ontbreekt helemaal! Maar we hebben ruim voldoende ruilsmurfen. En, buiten beeld, Sneeuwuil d'r eigen verzameling...
(deze alinea is overbodig door een reactie van Sneeuwuil)
maandag 3 maart 2008, 05:56 lees reacties
Een bliksembezoek van Iris en Auke, hun schoon/moeder ligt weer in het Apeldoornse ziekenhuis. Niet, zoals meestal, wegens asthma, maar wegens bijwerking van de asthmamedicijnen. Daar krijg je botontkalking van, met hevige rugpijn als gevolg. Reden voor de omweg over Ermelo: smurfen afleveren.
Een uurtje later, bezoek van Jo en Max, je weet wel, de kopers van Chocotoff en Crocus. Ook zij komen met smurfen. Met wat er nog te verwachten is zullen er wel twee complete verzamelingen zijn. En anders is er voldoende ruilmateriaal.
Veel gesprekken, over boeken, grafologie, reïncarnatie, katten en nog eens katten. Ik zou wel eens even naar buiten willen, de storm is wel zowat voorbij, maar J&M zijn geen wandelaars. Als ze weg zijn gauw nog even een rondje lopen.
Er bestaan minstens 400 verschillende smurfen, sommigen zijn buitensporig duur. Deze bladzij bewijst dat sommige mensen nog veel gekker zijn dan wij. (Ik moet Sneeuwuil scherp in de gaten houden: ze begint nu op niet-AH smurfen te bieden op Marktplaats. Er zijn 1839 advertenties met 'smurf'!)
Komt me bekend voor, deze gedachte. Vertaal 'livejournal' met 'frankslog'.
zondag 2 maart 2008, 06:12 lees reacties
Drie meisjes op bezoek, drie andere dan gewoonlijk. Geertje met haar nichtjes uit Poppenwier. Ze zijn op weg naar Rotterdam om een poes te halen, dan kom je langs Ermelo. Geertje krijgt Anemoon, zo half april. Ja, Anemoon gaat, zoals ik al zei, verhuizen.
Geertje, links op de foto, bevalt ons wel, ze heeft een huis met een omheinde tuin, ze is bereid schrikdraad te installeren en ze neemt die Rotterdamse. Als ze nou maar niet van de weg waait...
Dat was om 11:00, om 15:00 komt Aafke, met een zus en een vriend. Aafke gaat met de vriend in Ens wonen, in dat huis wil ze twee katten. Eén van die twee is Flosje, ze zijn het er erg over eens dat Flosje geweldig is. Die gaat dus ook half april op reis. Ook Aafke bevalt ons wel, ook Flosje krijgt een omheinde tuin. Ens, dat is in de Noordoostpolder, vlakbij Kampen, halverwege Poppenwier. Ik krijg de neiging iets slims te bedenken voor het afleveren van de katten maar dat zullen de ontvangers wel niet willen.
Best leuke bezoeken, maar ze kosten wel veel tijd, je komt eigenlijk nergens aan toe. Het was wel mooi weer om pijlsnel naar het zuid-oosten te fietsen maar omdat je nooit meer terug komt goed dat daar geen tijd voor was. Tussendoor net nog even tijd voor Gamma, een halogeenlampje kopen. Daar blijkt dat die er in twee soorten zijn: met de pennetjes op 4 of op 5 mm. afstand. Weer naar huis, afstand meten, weer naar Gamma, dan is het 14:55, zie boven wat er daarna gebeurt. 17:30, toch het verkeerde lampje gekocht. Verkeerd gemeten of verkeerd onthouden?
zaterdag 1 maart 2008, 06:32 lees reacties
Samen naar AH. Sneeuwuil heeft haar rekenmachine bij zich, om een lopend totaal te berekenen. We halen het niet, op geen stukken na. We staan bij de kassa achter een dame die voor zo'n zeventien euro afrekent. Sneeuwuil houdt het scherp in de gaten, wanneer het er op lijkt dat er geen smurf wordt afgeleverd spreekt ze de cassière hier op aan.
Die zegt dat ze nog niet zover is, dan overhandigt ze een smurf aan de dame voor ons. Die wil hem graag hebben, daar zitten we dus naast...
Yvonne komt, ze zijn er achter dat het vacantie is, vandaar. Wel de laatste dag van de vacantie. Y&S bespreken de moeder van Esmee, die niet wil dat E naar de katten komt kijken. Dan komen ook M&A nog, dat wil zeggen, Marleen komt maar Anouk blijft bij de stoeprand staan. Die mag ook al niet van haar moeder, omdat ze gisteren al geweest is. Dat kan ingegeven zijn door bescheidenheid, we geven moeder A het voordeel van de twijfel.
Nu vertrekken S&Y&M, richting moeder E. Y durft eigenlijk niet, maar S sleept haar mee. Mijn leven zou een stuk saaier zijn en dit log heel wat korter zonder S. (Zonder S impliceert zonder R, B, B, A, A, D, O, N, M en F. En dus zonder M, Y en A.)
Ze zijn vrij gauw weer terug, S heeft een vriendelijk gesprek met moeder E. Die zegt dat ze haar kinderen niet zo maar bij vreemden laat spelen. Er wordt afgesproken dat ze een keer meekomt met E. Ik moet nog zien dat dat gebeurt. Yvonne veronderstelt dat moeder E. bang is voor vreemden. S wil nu moeder A gaan bewerken, maar Anouk zegt laat maar. Is moeder A een hopeloos geval?
Yvonne weet dat je naar K3 en de Kattenprins kunt kijken. Kijken is OK, maar het geluid is meer dan we verdragen kunnen. Er gebeurt nog veel meer in het kader van de conflictoplossing, dat hou ik niet bij met tikken.
Dat verpakkingsmateriaal, plastic met luchtbellen, is heel populair, Sneeuwuil spaart het voor de meisjes. Vandaag kreeg ze een pakket waarin dat spul gebruikt werd. Dit keer met luchtbellen van wel drie centimeter doorsnee. Marleen ontdekte het: "dat is modern!", als hoogste lof.
Nog even naar februari?
