frankslog
Naar februari
donderdag 31 januari 2008, 06:16 lees reacties
De grote vraag is, staan er sneeuwklokjes bij Suikervlied?
Nee, niks. Of ja, toch! Maar het houdt niet over. Ik heb de opdracht ze te laten staan. Het oude papier ben ik al kwijt, de thermostaat staat op 20°. Echt weer om met een autootje 60 te rijden, dat wil het nieuwe verkeersbord op de Drieërweg. Wegens overstekend wild.
Nu weer eens heel wat anders:
Links een foto van een T-stukje in de leiding van de CV. Tijdens de bouw van het badkamertje door mijzelve aangebracht, zie 30 sept '05. Rechts een uitvergroot detail. Ongeveer éen druppel per minuut. Nu moet ik de CV aftappen om dat beter te solderen, maar we verwachten bezoekers.
Ik ga m'n fiets poetsen, een werkje dat zich makkelijker laat onderbreken. Nee, ik ga niet poetsen, maar Thomas uitleggen hoe hij ons huis kan vinden. Ik lijk Tomtom wel.
Thomas + Bart, ze gaan, met nog twee man, brainstormen in Suikervlied. Over fietsenmerknamen en alles wat verder langs komt. Thomas koopt frames voor baanfietsen in België, voor ongeveer €30 tot €50, daar plakt hij stickers op met de nog onbekende merknaam en hij verkoopt ze dan aan een winkel voor €200 als ik het goed onthouden heb. Gouden handel.
We bekijken alle poezen nog even, dan komen Marleen + Anouk, met handen vol kunstproducten. Kunstproducten die op de niet-reguliere woensdagmiddag gebruikt worden als toegangsbewijs. Zie hier voor een schilderij van Anouk. Thomas + Bart vertrekken, Yvonne komt ook nog (zonder kunstproduct!), ik ga het schilderij bij Bontgoed zetten.
Intussen vertoont Sneeuwuil een filmpje van Nouschka aan Yvonne, Marleen, Anouk en Nouschka. En daar maakt ze dan weer een filmpje van...
woensdag 30 januari 2008, 06:02 lees reacties
Gewoon huisvuil is nauwelijks een probleem. Soms moet je een beetje puzzelen om alles in de grijze kliko te krijgen, soms is de grijze kliko zo zwaar dat hij bijna niet meer verrijdbaar is. Maar meestal is er alleen maar reden tot grote tevredenheid. De groene kliko krijg je bijna niet vol. Soms snoeit Sneeuwuil alles in de tuin, dan loopt hij over. Die overloop gaat dan, als niemand kijkt, in de grijze kliko.
Lege flessen, dat is wat anders. Het gemakkelijkst zijn die zonder statiegeld, maar je moet ze nog wel naar de glascontainer dragen. De flessen met statiegeld, dat is al heel wat moeilijker. Sommige flessen willen echt teruggebracht worden naar hun winkel van oorsprong, je wordt geacht nog te weten waar je elke fles verworven hebt. De machine van SuperCoop accepteert veel soorten fles, maar die stelt je weer voor een ander probleem. Je mag op een knop drukken om een flessenbon te krijgen, maar daaronder zit nog een knop. Als je daarop drukt krijg je een bon die vermeldt dat je het bedrag wat je toekomt aan het Ronald Macdonaldhuis geschonken hebt. Je moet wel keihard zijn om dan op de bovenste knop te drukken.
Het allerergste is het oude papier. Dat wordt eens in de maand op zaterdag opgehaald, maar ik weet na vier jaar nog steeds niet welke zaterdag. We hebben een abonnement op 'Esta', we krijgen twee huis-aan-huis krantjes, dat is het wel zo ongeveer. Geen reguliere dag- of weekbladen. Toch hebben we altijd enorme bergen oud papier. Gelukkig heeft de Toverberg een papiercontainer. Woensdag moeten we er even heen, de thermostaat op 20° zetten en de sneeuwklokjes oogsten, dan kan ik het autootje weer volladen.
Klompven, Beukendreef, Zundert, Radewijk, Amsterdam, Hanengewei, wat is de overeenkomst? Allemaal oorden waar we ooit problemen met de riolering hadden. Den Bosch en de Toverberg, twee probleemloze locaties wat dit betreft. Zes tegen twee, het lijkt wel normaal om rioolproblemen te hebben. Gelukkig werkt de riolering hier nu perfect...
dinsdag 29 januari 2008, 05:47 lees reacties
Het woord 'antibiotica' is algemeen bekend, met 'probiotica' lijkt dat minder het geval te zijn. In woord en geschrift kwam het de laatste week nogal eens langs. Soms wordt het als merknaam opgevat, vaak als enkelvoud. Merkwaardig.
Ik heb grote problemen met de probiotica in Lidl yoghurt. Tot ruim een week geleden zat daar een bacteriestam in die de yoghurt lekker zuur maakte. Ik gebruik die yoghurt om gesteriliseerde melk in nog meer yoghurt om te toveren, zoals al vaker uiteengezet in dit log. Dat gaat heel goed, het resultaat is heel zuur, wat betekent dat de melksuikers in melkzuren zijn omgezet. Als suikerhaters willen wij dat.
Nu heeft Lidl opeens, zonder mij te waarschuwen, het recept van de yoghurt veranderd. Of ze hebben pech gehad met de bacteriekweek, in elk geval maak ik nu yoghurt die veel te zoet is, eigenlijk niet te vreten. Ik moet dus een andere ent-yoghurt gaan zoeken.
Het aanbod bij Lidl is te beperkt, daarom naar Super-Coop. Die heeft veel soorten 'milde yoghurt', dat is duidelijk niet wat ik zoek. Ze hebben ook 'volle yoghurt' zonder nadere aanduiding, die ga ik maar eens proberen. Wel €0,20 duurder dan bij Lidl, maar ik heb maar 5cc nodig om 2 liter te maken. Dat scheelt €0,01 per 2 liter eindproduct, dat moet dan maar.
Ik maak een mengsel met de 'nieuwe' yoghurt, dat moet dan 24 uur op 40° staan. Daarna minstens 12 uur afkoelen voor je een smaaktest kan doen. Waanzinnig spannend, gelukkig heb ik wat afleiding met het construeren van een schepje en het repareren van een laptop. Die werkjes zijn klaar, nu moet ik wachten...
Stel je een kaboutertje voor met een klein belletje. Dat kaboutertje rijdt mee op mijn fiets. Het belletje is klein voor het kaboutertje dus ontzettend klein voor mij. Gelukkig is het kaboutertje onzichtbaar, als ik een vies oud kereltje wil zien kijk ik wel in de spiegel. Helaas is het belletje ook onzichtbaar maar niet onhoorbaar. Als de fiets fietst belt de bel. Ik hoor niet zoveel, maar gerammel van mijn fiets, dat hoor ik wel. En dit, vooral op een gladde weg, ragfijn getinkel. Ik vrees dat ik alle boutjes, moertjes en schroefjes zal moeten inspecteren. Kan ik mooi doen terwijl ik op de yoghurt wacht.
Het lijkt wel een laagje slagroom op de hei, 'erica con panna montata'. Ik had een foto met ook nog het silhouet van de herder maar daar waren de schapen onherkenbaar. Er stonden wat hinderlijke bomen in de weg, ik zocht een beter standpunt. Toen ik dat gevonden had was de herder al buiten beeld. Geen schaap die 'm bij kon houden.
Laatste nieuws: met de yoghurt is het helemaal goed gekomen! Nou het belletje nog...
maandag 28 januari 2008, 05:53 lees reacties
Zaterdagavond, Sneeuwuil ruikt een brandlucht. Sneeuwuil ruikt heel vaak een brandlucht, ik bijna nooit. We proberen te vinden wat er in de fik staat. We vinden niks, we gaan Flos maar eens wegen. 322 gram, niet slecht vergeleken met eerdere nesten.
Zondagmorgen. Sneeuwuils laptop schakelt over op batterij, terwijl z'n stekker toch in het stopcontact zit. Zou daar binnen iets gebrand hebben? Ik schroef hem weer uit elkaar, net als een maand eerder. En inderdaad, in een stuk isolatieband is een rond gaatje gebrand. Het heeft contact gemaakt met een condensatortje, dat is hieraan overleden. Ik isoleer de boel opnieuw, zet het ding weer in elkaar. Eén condensatortje minder, dat moet kunnen, er zitten er nog erg veel in.
Maar nee, het gaat niet, de batterij wil niet opgeladen worden. Ik schroef de laptop weer uit elkaar, ik begin al aardig ervaring te krijgen. Bij nader onderzoek blijkt dat het afwezige condensatortje een spoeltje moet zijn. Nu snap ik het, met een spoeltje te weinig wil er geen stroom lopen. Zo heel kritisch zal het niet zijn, ik zoek in mijn spoeltjesvoorraad, vind iets wat er goed uitziet. Solderen, weer alle schroefjes erin, stekker in 't stopcontact: hij doet 't!
Na Buitenhof begon ik met schroeven, tot 21:00 zitten prutsen (met de wettelijk voorgeschreven pauzes), geen stap buiten de deur, geen avonturen. En Plasterk vond ik ook niet geweldig, Désanne deze keer wel.
zondag 27 januari 2008, 06:18 lees reacties
Het moet er nu maar eens van komen. Flos woont niet meer in het zijkamertje, ik kan het katvrij maken. Dan kan ik onder de vloer kruipen en de koppeling natrekken, de CV lekt nog steeds een heel klein beetje. De katten er uit, het bed opzij, het luikje open. Nee, eerst m'n oudste kleren aan, de looplamp, de steeksleutels, de CV flink op druk brengen.
Eindelijk onder de vloer. De koppeling blijkt gortdroog te zijn, althans aan de buitenkant. Een dubbel gevoel: mooi dat deze koppeling niet lekt, maar waar lekt wat dan wel? In de put bij de voordeur zit een overdrukbeveiliging, daar kan je gemakkelijk bij. Nou, die is het ook niet. Onder de vloer van de woonkamer dan, betekent wel dat alle katten er uit moeten. Nee, een andere keer, zo erg lekt het nou ook weer niet.
Ik ga maar eens een schepje maken. Ik heb nog wat stukjes plaatijzer, ik heb ook een heel goede blikschaar, ooit door Sneeuwuil afgedankt. Plaat van bijna een millimeter dik, dat knipt echt heerlijk. Ik boor gaatjes van 3,5 mm, daarna maak ik ze groter met de 8 mm. boor. Zo gaat het redelijk netjes.
Ik vouw een schepvorm, na lange tijd kan ik mijn popnageltang weer eens gebruiken. Het resultaat voelt redelijk stevig aan, maar nou nog een handgreep.
Ik vind nog een stevig stukje aluminium hoekprofiel, dat mag met popnagels aan m'n schepbak. Nu moet er nog een handgreep aan...
Ooit hadden we die slap opgehangen visnetten om de katten binnen het perceel te houden. Al te slap: de ijzerdraden verving ik door draadeinden. Dat was het ook niet helemaal, vandaar het schrikdraad. Maar dat is de reden dat ik over nogal wat draadeinden van 8 mm. beschik. Daar zou ik wel eens een handvat van kunnen maken. Ik heb ook een heleboel kurken, omdat ik het zonde vind om ze weg te gooien. Die plastic dingen, dat is geen probleem, maar een kurk van kurk in de kliko? Nee.
Het blijkt erg moeilijk om een kurk netjes in de lengte te doorboren. De boor vindt het spoor van de kurkentrekker, is daar niet van af te brengen. Nou, het moet maar zo.
Uit onze collectie, links het schepje Model I, rechts Model II. Model I schept geweldig, maar het zeeft erg langzaam. Model II, uitgevoerd met meer gaatjes, is het ultieme schepje. Model I is niet meer leverbaar, Model II is onbetaalbaar.
zaterdag 26 januari 2008, 06:10 lees reacties
Dat gisteren gekochte gele schepje van €1,25 is het niet helemaal. Juist bij z'n polsgewricht, waar hij het sterkst zou moeten zijn, is hij het zwakst. Goede waarnemers zien links van de bak het gespalkte schepje, niet echt een succces. Rechts staat nog een schepje, dat wacht nog even met in stukken breken. (De doofpot wordt gebruikt om het geschepte op te slaan.) Sneeuwuil memoreert dat Formido in Putten een gigantische dierenafdeling heeft gekregen.
Als ik nou eens door het bos naar Putten fiets, dan kan je vlak bij de Welkoop uitkomen. Vandaar kan je met halve wind naar Formido, daarna met wind mee naar huis. Lijkt me een haalbaar plan, ik doe het. Eerst even de fiets poetsen en de ketting smeren, het geheel is bijna onherkenbaar door de opgedroogde modder. Best goed fietsweer!
Bij Welkoop zie ik al van verre een prachtig rechthoekig schepje, met een solide handvat, hout zo te zien. Als ik dichterbij kom lijkt het toch iets anders. De buitenmuur van de winkel behelst de afdelingen varkens-koeien-paarden-vogels-knaagdieren-katten-honden, ik keek richting 'paarden'. Nu zie ik wat het is, een roskam, die deugen niet. Niet als kattenbakschepje bedoel ik, verder deugen roskammen juist heel erg. Er naast hangt een zweetmes in roestvrij staal en nog eentje in plastic. Zou ik ook wel willen hebben, voor mezelf na een fietstocht.
Bij 'katten' vind ik een schepje dat een broertje is van die gele. Daarnaast eentje die iets steviger lijkt, voor €1,50. Je kan moeilijk middenin de winkel gaan proberen schepjes door te breken, ik waag het er maar op.
Nu nog even naar Formido. De afdeling 'dieren' is inderdaad groot, maar ze hebben dezelfde slappe schepjes die ze overal hebben. Een ding valt wel op: alle schepjes zijn overal goedkoper dan in de dierenwinkel in Ermelo! Ik koop geen schep, wel een liter smeerolie, ik gebruikte net de laatste druppels uit de oliespuit voor het smeren van de fietsketting.
Zoiets dacht ik ook meteen, over die probiotica. Ik vermoed dat al die doktoren die ooit zo afstandelijk waren op cursus zijn geweest. Daar hebben ze iets te goed geleerd dat ze hun gevoelens moeten tonen. 'Aangeslagen', 'geschokt', dat zal echt wel zo zijn. Maar hadden ze ook niet een klein cursusje statistiek kunnen volgen?
vrijdag 25 januari 2008, 05:35 lees reacties
Het Journaal toont kinderen die niet weten wat 63/9 is. Of die het leuker vinden om giechelend te zeggen dat ze geen idee hebben. Ik lig wakker, ga dan hoofdrekenen:
Je hebt 9 witte damstenen en een zwarte, samen in een ondoorzichtige zak. Je pakt er vijf uit, was is de kans dat ze allemaal wit zijn?
De eerste is makkelijk: kans 9/10. De tweede is niet veel moeilijker, kans 8/9. Die twee kansen moet je met elkaar vermenigvuldigen, dat komt heel mooi uit: (9/10)x(8/9)=8/10. De derde heeft een kans van 7/8, kan je weer mooi vermenigvuldigen met 8/10. Ik spring meteen maar naar het einde, dan heb je nog 5 witte en 1 zwarte, kans 5/6. Dus:
(9/10)x(8/9)x(7/8)x(6/7)x(5/6)
Zelfs een hedendaags schoolkind kan berekenen dat daar 5/10 ofwel 1/2 uit komt. Best een grote kans. Ik slaap nog niet, ik doe het nu nog eens met twee keer zoveel, 18 witte en 2 zwarte stenen, waarvan ik er 10 moet pakken. Dat wordt een wat lastiger rijtje:
(18/20)x(17/19)x(16/18)x(15/17)x(14/16)x(13/15)x(12/14)x(11/13)x(10/12)x(9/11)
Dat kan ik niet meer uit m'n hoofd, ik val in slaap. Later ben ik weer wakker, ik bedenk dat ik dat rijtje moet splitsen:
(18/20)x(16/18)x(14/16)x(12/14)x(10/12), (17/19)x(15/17)x(13/15)x(11/13)x(9/11)
Van de eerste helft blijft 10/20 over, van de tweede 9/19, samen 9/38, bijna 1/4. Nu neem ik 27 witte en drie zwarte, ik maak in gedachten meteen maar drie rijtjes. Omdat ik nu toch wel aardig slaperig ben lukt dat niet helemaal meer, er zal wel iets in de buurt van (1/2)3 uitkomen, 1/8 dus.
Nu ben ik helemaal wakker, ik neem er een papiertje bij, en ik stop 300 damstenen in de zak, waarvan 15 zwarte. (285/300)x(284/299)x(283/298).... enzovoorts. Dat wordt wel erg veel werk, waar heb ik al die computers voor?
Daar komt een enorm klein kansje uit, 0,0000211 of ongeveer 1/50000.
Het gaat me natuurlijk om die 300 mensen met alvleesklierontsteking. Iets te veel doden, maar wat is de kans dat er eigenlijk niks aan de hand is?
De 15 zwarte stenen zijn de 15 mensen die meer overleden in de probiotica groep dan in de placebogroep. 1/50000 is niet veel, maar als er wereldwijd 5000 van dit soort dubbelblinde onderzoeken jaarlijks gedaan worden zal er gemiddeld eens in de 10 jaar zoiets gebeuren. Gevolg van het blinde toeval, niet van de probiotica...
donderdag 24 januari 2008, 06:10 lees reacties
Eindelijk, het log doet 't weer. Ik heb nu vier keer zoveel ruimte voor dezelfde prijs, dankzij de toegenomen concurrentie op webhosting gebied. Ik had de vorge ruimte in drie en een half jaar bijna volgekregen, ik zou nu dus weer ruim tien jaar vooruit moeten kunnen.
Heb ik al drie dagen niet over het ontbijt van Flos geschreven? Dat komt omdat ze het niet krijgt, dat ontbijt. Ik weeg haar elke morgen, ze blijkt dan in de nacht voldoende gegroeid te zijn. Als ik haar te lang op de weegschaal laat liggen komt Anemoon haar halen. Ze pakt Flos in d'r nekvel en neemt haar mee. Dan blijkt dat ze niet goed weet waarheen, Anemoon heeft een beetje genoeg van het zijkamertje.
We verhuizen daarom moeder+kind naar de woonkamer. De andere katten hebben weinig belangstelling, behalve Miezelientje. Die gaat soms bij Anemoon liggen zuigen, soms gaat ze met Flos spelen alsof die ook ruim vier maanden is. Omdat dat een beetje teveel op zinloos geweld lijkt proberen we dat Miezelientje af te leren. Lukt niet.
Soms gaan we bij Flos zitten oppassen, soms sluiten we Miezelientje op in het zijkamertje, soms wachten we tot iedereen slaapt. Gelukkig slaapt iedereen nogal veel. Voor de nacht durven we dat niet, dan gaat Miezelientje met de twee Rexen in het zijkamertje, de rest in de woonkamer. Tot op heden is er niemand doodgebeten. (Donderdag, 06:00, gewicht 272, dat is 7 gram meer dan gisteravond.)
woensdag 23 januari 2008, 06:11 lees reacties
Zomers is er in het Leuvenumse Bos een kabbelend beekje. Er zijn een aantal zijtakken die allemaal min-of-meer droog staan. Er is een waterval (met de naam 'Waterval') waar het water wel tien centimeter valt. Nu is er een woeste stroom, sommige bruggetjes worden overspoeld. De zijtakken staan vol water, de meeste stromen zelfs. Al die regen is toch wel ergens goed voor.
Bij de YMCA gebouwtjes is een breed pad in een stromende rivier veranderd. Ik zou er wel overheen kunnen fietsen, maar als ik nou ergens blijf steken? Ik neem toch maar een omweg, de temperatuur is niet helemaal zo dat je graag met natte voeten fietst.
Ik doe het weer, de foute volgorde. Eindelijk eens een andere windrichting, ik fiets langs het Beekhuizerzand. Er is ergens midden in de zandvlakte een wal opgeworpen. En er is iets gebouwd. Ik fiets verder, vanaf een iets hoger punt kan je zien dat er vierkant van wallen is gemaakt. Het zal wel iets militairs zijn, Kamp Holland in het klein.
Eens even inzoomen op dat gebouwtje, het zijn er twee. Hier is de ARBO-wet aan het werk. Zouden ze die in Uruzgan ook hebben? Het kamp is onbewoond, Taliban is er ook niet. Die komt misschien wel na vertoning van de Wilders film. Er komen twee van die enorme helicopters overvliegen, dat past er wel goed bij. Ik ga maar eens verder, nu pas kom ik bij de bovengemelde YMCA gebouwtjes.
Weer thuis, Marleen, Yvonne, Anouk. Sneeuwuil geeft wel eens iets weg, dierenpostzegels, poezenfoto's, snuisterijen in het algemeen.
Anouk: "ik ben niet hebberig want daar krijgen mensen later misschien spijt van"
Marleen: "ik ben wel hebberig!"
Nu nog waar ik mee had moeten beginnen. Ik schrijf elke dag een mailtje aan de meneer in Tilburg, maar hij reageert niet. Ik stuurde hem €25, van ABN naar RABO. Dat wil wel eens traag gaan, maar het duurt nu al bijna een week. Misschien moet ik hem maar eens een papieren brief sturen.
dinsdag 22 januari 2008, 06:13 lees reacties
Van de grote hoeveelheid kostbaar voedsel die aan de voorzijde in onze katten verdwijnt maken zij, voor een belangrijk deel, CO2. Heel gunstig, dat verdwijnt ook weer aan de voorzijde. Aan de zijkant maken ze vacht. Om daar mee door te kunnen gaan verspreiden ze de oude vacht door het hele huis. Haren verzamelen is best leuk mensenwerk. Uit de achterzijde van de dieren komt dat wat ze over hebben, zowel in vaste als in vloeibare vorm. Ze hebben daarvoor twee bestemmingen: de tuin en de kattenbak.
De door Sneeuwuil beschreven kattenbak functioneert uitstekend. Hij is gevuld met Lidl kleikorrels, voeg je daar wat vloeistof aan toe dan vormt zich een harde bal die gemakkelijk te verwijderen is. De 'vaste vorm' is al iets hards, daar hoeven die kleikorrels niets aan te doen. Een enkele keer ligt er zoiets hards in de kamer, dat kan je gewoon tussen duim en wijsvinger oppakken zonder last van smetvrees te krijgen.
De tuin functioneert eigenlijk nog beter, wat daar gebeurt ontrekt zich grotendeels aan onze waarneming. Natuurlijke processen zorgen ervoor dat een en ander verdwijnt. Sommige dieren geven de voorkeur aan de tuin, vooral de dames Coon. Alleen als het erg slecht weer is bezoekt men de bak.
En dat is het, erg slecht weer. Men bezoek de bak zo frequent dat zich erg grote ballen vormen. Om die te verwijderen heb je een zeefachtig schepje, zodat je de droge klei niet meeneemt. Tot zover niets aan de hand, maar nu...
Ben ik in een al te uitbundige bui? Ken ik mijn eigen kracht niet? Ik wil een enorme bal opscheppen en het schepje breekt. We hebben een reserveschepje, maar dat is al gammel geboren, ik ga naar de schepjeswinkel. Die hebben twee soorten slappe schepjes voor ongeveer €4,50. Ik zou het ervoor over hebben als ze maar niet zo slap waren. Ik kom langs Gamma, even kijken of daar iets is wat zich tot zeefschepje laat ombouwen. Nee, niks. Ja, Barbie, die heeft een mooi schepje!
Het WWW heeft wel een mooie, maar daar heb ik op dit moment niks aan. Ik besluit de kapotte schep te spalken. Ik bewaar altijd alle restjes aluminium profiel, nu weet ik, eindelijk, waarvoor. Eigenlijk zou ik de kapotte schep moeten klonen in roestvrij staal...
maandag 21 januari 2008, 06:21 lees reacties
Onweer, wind en regen. Ik trotseer alles om avonturen te beleven. Onweer was er niet, om te weten waar in het bos de wind vandaan komt moet je echt helemaal stil staan. En regen, die was er het eerste uur niet. Avonturen ook niet, helaas. Er fietst bijna niemand, behalve ik. Er wordt wat getraind voor marathons, er worden wat honden uitgelaten, verder geen mens te zien. Ik kom in Garderen langs het huis dat I&A niet gekocht hebben, ook al geen memorabele gebeurtenis.
Vorige week was er een georganiseerde ATB-tocht. De door de deelnemers aan die tocht bereden paadjes zijn nu modderpoelen, nog een week regen heeft dat niet beter gemaakt. Ik ben erg blij dat ik niet met zo'n tocht hoef mee te doen, en dat niet in de eerste plaats om de modderpaden. Bij mijn tocht hoef ik die paden alleen maar te kruisen. Dat levert net voldoende modder op voor een interessante uitstraling.
Het tweede uur, een enkel drupje regen. Een mooi pad over de hei, door zorgvuldig plannen had ik daar de wind mee. Ik kom langs de tennisbaan, niemand gelooft dat daar met dit weer getennist wordt. Terwijl ik nog wel een regel tekst over de tennisbaan heb, opgedaan eerder deze week.
Ja, nou weet ik het weer, maandag bracht ik een fiets naar Suikervlied en ik liep terug. Als je de kortste weg neemt door het bos dan kom je langs de tennisbaan. Die is tegenwoordig afgeschermd met een ondoorzichtig groen vlies, maar het onmiskenbare geluid van een racket tegen een bal wordt niet tegengehouden. Zo te horen een dames-dubbel, ze praten met een korte hapering als ze een bal slaan. "En dan nog twee - - dagen buikgriep!" Toen ging ik pas opletten, de tegenpartij antwoordt maar die is te ver weg om te verstaan. Tegen dat de buikgriepster weer aan het woord is ben ik zelf te ver weg.
Een beetje mager qua avontuur, zes woorden van bijna een week oud en wat modder. Maar ja, Ermelo op zondag...
zondag 20 januari 2008, 06:59 lees reacties
Ik geef Flosje haar ontbijt: twee spuiten, elk met 4 cc KMR. De eerste spuit gaat er tamelijk vlot in maar bij de tweede gaat ze erg tegenstribbelen. Dat iemand die nog niet eens haar ogen open kan doen zo weerbarstig kan zijn! En ze heeft geen nachtvoeding gekregen, toch groeit ze.
Er zijn twee mogelijkheden:
- er gebeurt een wonder: Flos verandert lucht in kat
- Anemoon heeft tòch wat melk
Anemoon ziet er nogal plat uit wat tepels betreft. Acht tepels, drie centimeter doorsnee?
Dat zou dan 8 x pi x 1,52 = 56 cm2 zijn. Als die tepels 2 mm dikker dan helemaal plat zijn is dat al 11 cc. Ik ga voor mogelijkheid 2.
Even naar Lidl voor bananen. Zaterdagmiddag is een slechte tijd, er zijn nog vijftien grasgroene bananen. De naastgelegen SuperCoop heeft er nog erg veel, van grasgroen tot kanariegeel, ik koop ze daar zonder op de prijs te letten. Terug, over het parkeerterrein. Een groep mensen staat bij de geopende achterklep van een auto. Ik hoor van verre al bewonderende kreten, ik zie tussen de groep door iets wat wel een Berner Sennenhond zou kunnen zijn. Een man zegt trots: "z'n vader was 41 kilo en hij is al 31 kilo". Vreemd, trots zijn op het gewicht van je hond. Ik probeer te berekenen wat het kost aan voer om al die kilo's in stand te houden. Moeilijk, vast meer dan 8 cc KMR.
Sneeuwuil wil een nieuwe foto van Flos voor de site, met open ogen. Die zal ze er dan bij moeten fotoshoppen, want Flos houdt haar ogen stijf dicht. Dan maar een foto van Flos slapend, dan zie je niet dat die ogen geeneens open kunnen...
Leuk leesvoer.
Om 06:33 geef ik Flosje weer haar ontbijt. Zaterdagmorgen woog ze 201 gram, nu 218. Dat vindt ze wel genoeg, ze wil maar éen druppel drinken. 8,5% gewichttoename, als ik zes kilo zwaarder zou zijn dan een dag eerder zou ik dat ook wel genoeg vinden.
zaterdag 19 januari 2008, 06:23 lees reacties
Dat de Kringloper geen dode konijnen in het assortiment heeft, daar heb ik nog wel enig begrip voor. Maar ook geen konijnenbont! We vinden een jasje met bontkraag, bruikbaar qua vorm en afmetingen, maar nylonbont. Daarom nog even naar GoedGoed (2e hands kleren), die heeft ook niks. Zie het log van vrijdag voor de reden van het bontzoeken.
Later, even lopen, nu zoek ik een heel klein zuigflesje. Die bestaan wel, in de speelgoedwinkel, maar ze zijn slechts te koop samen met een bijpassende pop.
Deze pop zit in een doos met de tekst "Mami, ich hab' Fieber!". De pop bevat een mechaniek waardoor z'n wangen zich rood kunnen kleuren. Bovendien heeft hij een kloppend hart wat je met de bijgeleverde stethoscoop kunt beluisteren. Ik ontdek een gat in de markt: een pop met hartruis en/of ritmestoringen!
Ik ben al ruim 40 jaar allergisch voor speelgoedwinkels. Door het huidige aanbod wordt het er niet beter op, gauw weer naar buiten. Ik kom langs de beddenwinkel, die heeft geen bedden meer maar slaapsystemen. Waarom heeft de schoenwinkel ernaast geen loopsystemen? De wereld in het algemeen en de winkelwereld in het bijzonder: ze worden steeds krankzinniger.
Weer thuis tref ik dezelfde bezoekers aan als gisteren: Marleen, Yvonne en Lisanne. De ouders van Lisanne zijn gescheiden, maar ze wonen wel op hetzelfde erf. Altijd handig als je wat vrijstaande opstallen ter beschikking hebt. Ik hoor dat de vriendin van vader in Winschoten woont en dat Winschoten in Utrecht ligt. Net voordat ik in hoongelach uitbarst besef ik dat ik Linschoten had moeten horen. Al die poezen van gisteren, dat is dus daar, net ten zuiden van ons regelmatige reisdoel Woerden...
vrijdag 18 januari 2008, 06:04 lees reacties
Pixelqi, een laptop voor $75! Over twee jaar te koop, met een scherm dat in zonlicht te lezen is! Zou dat waar zijn? In 2010 nog eens kijken, de $ is dan €0,33...
Even naar buiten, geen leuk fietsweer, ik loop. In de bibliotheek lees ik het NWT blad. Het leukste deel daarvan staat ook op het WWW. Terug via Lidl.
In het Lidl pand staan tamelijk hinderlijke kolommen. Ik loop zonder kar, ik wil alleen een pak yoghurt, dan zijn de kolommen niet zo hinderlijk. Voor de kassa staat ook een kolom, een man zonder zichtbare koopwaar leunt tegen de kolom. Als je een decimeter van de kolom staat dan kan je comfortabel leunen, maar deze persoon staat wel vier decimeter van de kolom. Het ziet er uit alsof hij die kolom overeind moet houden, ik haat hem. Ergens tussen 1 en 4 decimeter afstand is een omslagpunt waar onopvallend in haatwaardig omslaat, ik schat bij ongeveer 24 centimeter.
De rij schuift op, de man staat los in de ruimte. De vrouw voor mij is zo verdiept in de Lidl-folder dat ze de man zachtjes aanrijdt met haar kar. Hij draait zich om en schuift de kar vijf centimeter terug. Zijn vooraanzicht bevalt me ook helemaal niet. Hij had ook een stapje van vijf centimeter naar voren kunnen doen.
De rij schuift weer, de man kan nu leunen op het rek met sigaretten. Dat was het doel van z'n bezoek: éen pakje sigaretten, nog een reden om hem te haten. Maar ik heb behalve de yoghurt ook nog vier rollerballpennen voor €0,99 gescoord, dan hebben de katten weer iets om weg te maken.
Bezoek van M&Y met een nieuwe vriendin. Heet ze Sanne? Hadden we niet al een Sanne of hoor ik alles verkeerd? Sanne heeft een poes die ze zelf geboren heeft zien worden. Ze kent ook veel poezen in Winschoten en ze woont aan de Eendenparkweg: een ideale omgeving voor poezen. Ik moet echt eens wat beter opletten.
Sneeuwuil wil een stukje bont om een kunstmoeder voor Flos te maken. Een zuigfles bekleed met kattenbont, zoiets zal wel de bedoeling zijn. Maar waar haal je bont vandaan? Ze bespreekt het met de bezoekers, een van de grote katten demonteren vindt men geen goed plan. (Lisanne hoor ik nu.) Maar bont, hier heb je bont.
(even noteren: dit heb ik nog niet helemaal gelezen. Leuk voor Chomsky fans.)
donderdag 17 januari 2008, 06:16 lees reacties
Nee, frankslog is niet kapot, frankslog heeft de rekening niet betaald. De meneer uit Tilburg dreigt nu met incassobureaus. Daar ben ik natuurlijk heel erg van geschrokken, ik heb meteen betaald. En wel even gemeld dat ik nooit een rekening gezien heb, maar mischien is die wel als spam door de computer opgeslokt. En ik heb meteen meer ruimte besteld, de 100MB is bijna vol. Nog even wachten tot de banken hun ding gedaan hebben.
Zou dat een leuke bijverdienste zijn, omslagfoto's maken voor de Wachttoren? Ik fietste tegen de wind door het bos, met wind mee langs het Nuldernauw, richting Wolderwijd. Ambtenaren kunnen soms heel aardig allitereren. Toen ik even omkeek zag ik bovenstaand beeld. Het veranderde per seconde, voor het allermooiste plaatje was ik net te laat.
Nog een mooie aardrijkskundige naam, helaas onbekend bij Google Maps. Als je schakelt tussen 'kaart' en 'satelliet' zie je een bruggetje verschijnen/verdwijnen. Dat bruggetje is de Wittekatbrug. Hanengewei kent Maps wel, er is er kennelijk maar éen op de wereld. Ik wou maar dat deze alinea wat beter paste in de tekst, zal ik hem maar schrappen? Of zal ik ook nog vermelden dat Yvonne (nee, niet Y. Pauli!) daar net om de hoek woont?
Nou, Flos nog even. Ze groeit nu als kool, omdat Anemoon nogal uithuizig is wordt ze bestraald door een warmtelamp. Die kochten we al minstens twee jaar geleden, voor al die Rexen nesten die we zouden krijgen. De eerste Rex sneuvelde, de tweede Rex was steriel, de derde Rex wordt ook niet zwanger, de vierde Rex is nog te klein. Met andere woorden, de lamp was beschikbaar om een Maine Coontje warm te houden. Sneeuwuil voedt om de drie uur, ik mag de voeding van 06:00 geven. Wat ik gisteren zei, van die twee liter melk, dat is dan elke drie uur!
woensdag 16 januari 2008, 06:09 lees reacties
Mijn goeroe, Uffe Ravnskov heeft 13900 hits bij Google, Malcolm Kendrick heeft er 9880. De teksten die je zo vindt gaan over cholesterol. Kendrick is een iets nieuwere ster, met het voordeel dat hij leuker schrijft dan Ravnskov. Hun conclusie is dezelfde: cholesterol verlagende medicijnen zijn goed voor de medicijnenfabrikant, verder niet. Zoiets lees ik graag. Deze tekst vat het aardig samen. Wel wat lang, en engels, maar dan hoef je dit boek niet te kopen.
Ik lees dat graag omdat ik na een jaar of tien braaf Zocor geslikt te hebben daar al vier jaar geleden mee gestopt ben. Ergens knaagt er een twijfeltje: zo maar iets anders doen dan de dokter zegt. De dokter die mijn hartruis constateerde liet mijn bloed prikken. Gelukkig liet hij niet het cholesterolniveau meten...
Nu maar eens even over Flosje. Ja, ze heet Flosje, staat al met die naam op de Bontgoed site. Het lijkt er op dat Anemoon niet of nauwelijks melk heeft, net zoals bij het D-nest. Maandagavond was Flos zover onder haar geboortegewicht dat Sneeuwuil weer met KMR begon. (Als je echt alles over KMR wil weten zoek dan maar in dit log). Dinsdagmorgen om 06:00 was ze nog wat lichter, ik mocht toen een spuit toedienen voordat ik aan het log begon. Om een uur of negen vonden we allebei dat Flos op sterven na dood was.
Toch nog maar een spuit KMR, en de doos vervangen door een wat grotere woonruimte. Niet dat dat echt nodig was, voor dat ene kitten. Maar Anemoon leek die ruimte leuker te vinden, ze gaf Flos wat meer zuiggelegenheid. Dat zuigen zal wel goed zijn voor Flos d'r ziel, voor het lichaampje vertrouwen we maar op de KMR. Flos is weer aardig levendig. We zijn nu wel blij dat er geen zes kittens zijn!
Ik zou wel even naar buiten willen, maar het regent bakken. De radar zegt dat het om 16:00 droog zal zijn, daar wacht ik dan maar op. Om 16:00 verschijnen Marleen, Yvonne en Sanne. We gaan even naar Flosje kijken, Anemoon staat meteen klaar om deze bezoekers flink te krabben, die visite is gauw klaar.
Yvonne heeft een foto van Dromdrosje nodig voor haar werkstuk. Ze gaat met Sneeuwuil in de computer kijken naar de Dromdrosje mogelijkheden. Dan blijkt dat ze vijf foto's nodig heeft, en allemaal twee keer. Of ik dat maar even wil printen.
Nou goed dan, echt prachtig weer is het toch nog niet. Om 17:00 mag ik toch nog even naar buiten. Droog, veel wind, niet koud, niks te beleven. Dan nog maar even iets heel anders, alleen voor Iris. Die kilometers slaan op een klein stukje, ik schat dat het totaal ruim 300 km. is.
Zojuist, om 06:00 weer een spuit KMR in Flos. Ze weegt nu 150 gram, een spuit bevat 5 cc. Even op schaal: het is alsof je bij een mens van 60 kilo in 5 minuten 2 liter melk naar binnen perst...
dinsdag 15 januari 2008, 06:20 lees reacties
Kijk hier, doe Ctrl-F naar dirk, lees tekst van cees erboven, val om van verbazing.
Lees niet verder, 100% bullshit!!
Uit het rijke aanbod aan rijwielen bij Suikervlied koos Iris de fiets van de vorige eigenaar, die kregen we bij het pand kado. Een oeroude Gazelle 'Tour de France', maar hij doet 't. Ik bracht 'm terug, door naar Suikervlied te fietsen. Het aardige van deze nette herenfiets is dat hij racebandjes heeft. Racebandjes die door Auke keihard zijn opgepompt, dat fietst toch wel wat lichter dan die dikke ATB-banden, als je maar op de verharde weg blijft.
Ik doe een uitvinding: een dikke band met daarom heen een raceband. Op een zandpad zak je zover weg dat je voornamelijk door de dikke band gedragen wordt, op het asfalt raakt alleen de raceribbel de grond. Of bestaat dat al? (Schwalbe denkt er anders over...)
Terug loop ik over het terrein van de Paalberg. Voornamelijk om het nieuwe zwembad eens te zien. Erg mooi, een binnen- en een buitenbad. Het binnenbad is gesloten, er zijn heren doende met gereedschap. Het buitenbad is open, maar alleen omdat het niet dicht kan. Zou je in dat zwembad mogen als je geen Paalbergklant bent?
Weer thuis tref ik acht katten aan, verder niemand. Ik vermoed dat Anemoon in het zijkamertje zit met haar kind, maar waar is Sneeuwuil?
Lastig fotograferen, schuin door een spiegelende ruit. Als je goed kijkt zie je rechts door de weerspiegeling van een tuinstoel nog net de kop van Anemoon boven haar doos uitkijken, die is wakker.
Sneeuwuil heeft een tamelijk slapeloze nacht gehad omdat Anemoon niet duidelijk zei wat ze wilde. En omdat er misschien nog wel €500 geboren zou worden (gebeurde niet). Ik zei nog, ga even slapen, maar dat wou ze niet. Ze blijft wel telefonisch bereikbaar...
maandag 14 januari 2008, 06:09 lees reacties
Iris arriveert per rijwiel uit Suikervlied, Auke is per auto naar iets geheimzinnigs vertrokken. Wat later gaan Iris en ik naar de schapen, met het autootje. We zijn precies op tijd, de kudde verschijnt net aan de horizon. Het laatste stuk rennen ze om het hek binnen te komen. Dan gebeurt er nog van alles wat leuk is om te zien maar een beschrijving van al die gebeurtenissen lijkt me niets. Ga zelf maar kijken, omstreeks 15:00 uur.
Sneeuwuil heeft veel geld verdiend met de kittenhandel. Als je alle kosten er af trekt is er €2000 over. Omdat het fokken van raskatten immoreel is wil ze haar winst aan twee goede doelen schenken. Het dierenasiel hier in de buurt verwijst naar hun Vrienden, die willen dat je donateur wordt.
Een ander clubje dat haar sympathie heeft is de Poezenbel. Die vangen zwerkatten op, ze steriliseren ook wilde katten op campings. En ze willen ook donaties.
Ze stuurde naar beide instanties een e-mail waarin ze €1000 aanbood. Je mag dan een enthousiast antwoord verwachten, maar nee. Haar mail is een week oud, antwoord nul. Van de Poezenbel is dat enigzins te begrijpen: daar is sinds 17 november de computer kapot. (Zo'n computer is heel geschikt om mee te e-mailen). De Vrienden kijken kennelijk nooit naar hun mail.
Het is moeilijker dan het lijkt, goede werken doen...
We willen met I&A naar de chinees in Putten, voornamelijk voor het kinderijsje maar nog voornamelijker voor de verassing. Maar...
... dan begint Anemoon aan de bevalling. Het eerste kind verschijnt, Auke verschijnt eveneens. Op de foto links is Auke bijna onzichtbaar maar hij is er wel. Op de foto rechts zie je zelfs het kitten. Dat gele papier in Sneeuwuils hand is de bestellijst van de afhaalchinees, hier vlak om de hoek. Dan doen we dus, chinees halen. Sneeuwuil eet een kinderijsje uit eigen voorraad, zonder verassing. En het begint er op te lijken dat Anemoon het bij dat ene kitten laat!
Maar éen kitten. Gelukkig hebben we die €2000 nog!
zondag 13 januari 2008, 06:09 lees reacties
Ik werd gewezen op dit filmpje van een papieren draakje. Een print-knip-plak versie hier: Drie draken. Ik maak een draak, dacht even
ju3=======looooooooooo54kkkkkkkkkkkazzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzqwa Miezelientje loopt over het toetsenbord na mij met een zacht pootje in mijn gezicht te hebben geaaid. (Als mens door een poes geaaid worden, woorden schieten tekort.) Maar ik dacht dus even leuk voor de meisjes, zo'n draakje, maar het lijkt me te moeilijk knipwerk. Het duurt ook even voor we het 'zien', lukt beter als je met éen oog kijkt.
Als je bij AH binnenkomt is bijna het eerste wat je ziet de Telegraaf, we zien hem dan ook allebei. Ik heb wel eens moeite om m'n log vol te krijgen, zo'n hele krant vullen, dat is natuurlijk nog veel moeilijker. Knut en de opvolger van Knut dat is geen nieuws meer, gelukkig zijn er altijd nog mieren...
Nou eens even over de verwarming. Na het legen en weer vullen heel veel ontluchten. Zoek maar ergens in december voor het begin van dit verhaal. Na veel ontluchten weer een beetje vullen, klaar. Toch lijkt het alsof er nog wat water verdwijnt.
Simon vroeg om een steeksleutel 19 om een koppeling aan te draaien. Ik wist dat ik zo'n sleutel had maar kon hem niet vinden, Simon deed iets met een waterpomptang. De koppeling is nogal moeilijk bereikbaar, misschien wil hij nog wel een klein draaitje met een echte steeksleutel hebben.
Die steeksleutel ligt natuurlijk in Suikervlied. Het lijkt wat beter weer te worden, de Weerradar toont nog maar heel kleine wolkjes, ik fiets naar Suikervlied. En ja, 19 en 20! Geen maten die je elke dag nodig hebt maar in Suikervlied heb je ze nog minder nodig, ik stop ze in de fietstas. Verder fietsen, steeds meer zon maar hij staat al erg laag.
Die banken met dat schapenmozaiek, ik wist van drie van de vier waar ze staan, vind nu de vierde. Zie je dat, Sneeuwuil, heel gemakkelijk. Je neemt een bank en die plak je vol met van die vierkantjes zo uit de verpakking. Bijvoorbeeld een hert, deze hier rechts staat te burlen als je het mij vraagt. Ik fiets verder, even langs de schaapskooi, dat mozaiek is iets minder van 'hele' steentjes. (Slechte foto van die bank. Omdat ik graag de doorzichtzoeker gebruik lette ik niet op het schermpje van de camera. Ik had voor een andere foto de EV veranderd. De camera onthoudt dat als je hem uitzet. Pas thuis zag ik dat de foto erg onderbelicht was.)
Thuis. I&A kondigen overnachting in Suikervlied aan met daaropvolgend bezoek. Dus weer even erheen om de thermostaat op 20° te zetten. Als de minister nou eens zou gedogen dat we in Suikervlied gaan wonen dan kopen we het buurhuis voor de bezoekers, zou heel wat reistijd schelen. Want ook op de Toverberg staat het buurhuis te koop!
Laatste nieuws qua Anemoon: geen nieuws...
zaterdag 12 januari 2008, 06:10 lees reacties
Vooral Yvonne ziet er veel in om met een hamer het servies aan stukken te slaan. Zulks om scherven te krijgen waarmee je dan weer een mozaiek zou kunnen maken. Om splijtbaar materiaal te vinden gaan we naar de Kringloper. Ik kijk bij de interessante apparaten, computers vanaf €30, een defect laptopje voor €5 maar geen hogedrukreinigers. Ik koop niks, Sneeuwuil koopt een kattenboek maar niets om stuk te slaan. De mooie kleuren zijn te duur, de goedkope dingen zijn te klein.
Nee, helemaal de verkeerde volgorde. Eerst naar Lidl, voornamelijk om een doos van de juiste afmetingen te vinden. Sneeuwuil verplaatst een grote hoeveelheid bananen, dat levert de perfecte doos op. Wel met een groot gat, maar ik vind een stuk karton wat zich na wat persen precies in de doos laat passen. De bedoeling is dat Anemoon in die doos gaat baren.
Het wordt steeds erger met de volgorde, ik moet bij de vorige nacht (don-vrij) beginnen. Anemoon doet alsof ze wel eens zou kunnen gaan werpen. We nemen haar mee naar de slaapkamer, met een niet-perfecte doos en een kattebak. Die doos hadden we wel kunnen laten, ze ligt voornamelijk op ons bed. Als ik wegsluip om even te plassen merkt ze dat meteen, ze gaat mee. Ze wil dan zien wat er zo leuk klatert, je moet erg oppassen om niet op haar kop te piesen.
Een slapeloze nacht? Nee, dat niet, maar wel een nachtje met onderbrekingen. Vandaar dat ik de volgorde niet helemaal goed kan krijgen. Zo'n prik, zou dat helpen? Na de Kringloper denken we over de staafmixer. Die hebben we ooit nieuw gekocht, maar waar is hij gebleven? Omdat Sneeuwuil helemaal op babyvoer is overgeschakeld zou een staafmixer wel handig zijn. Na enige tijd weten we weer dat hij waarschijnlijk in Suikervlied te vinden is!
Het regent licht, even naar de Weerradar kijken. Geel, donkergeel, lichtbruin boven Ermelo, dat is geen fietsweer. Ik ga lopen met mijn paraplu. Een heel aardige wandeling, eerst een stukje woonwijk, dan een groter stuk bos. In Suikervlied is het kouder dan daarbuiten, de thermometer aldaar zegt 9° binnen en 11° buiten! En ja, de staafmixer is er ook. Hij is een twee delen te splitsen, twee jaszakken krijgen elk een deel. Maar de regen valt tegen, te weinig om de paraplu te ontrollen, ik had best kunnen fietsen.
Anemoon brengt weer een nacht op ons bed door. Sneeuwuil heeft een mooi nest voor haar gemaakt, in de perfecte doos, die gezet in een kast die Anemoon zelf heeft uitgekozen. Maar ze blijft toch maar op ons bed liggen, geworpen wordt er niet. Is ze eigenlijk wel zwanger?
vrijdag 11 januari 2008, 06:40 lees reacties
Sneeuwuil ziet een advertentie van Action in het Ermelo's Weekblad: zelfklevende edelstenen, voor €0,79 per portie. Het door onze bezoekers versieren van koek-kerstbomen was een groot succes, daarom was ze al op zoek naar iets soortgelijks. We gingen naar de Krea-Shop om te zien wat er op mozaiek gebied bestaat. Kort samengevat: heel erg veel. We bespreken met de eigenaar wat je moet doen met alles wat je maakt. Hij bekent dat hij Tiffany doet, behalve een zelfstandig naamwoord is dat ook een werkwoord. Best moeilijk, smalle bochtige reepjes glas snijden. Hij heeft een zolder vol Tiffany. Sneeuwuil beperkt zich, dat mag wel met hoodfletters, BEPERKT ZICH tot het aanschaffen van een boek over het maken van mozaiek. In dit kader lijken die zelfklevende edelstenen niet gek.
Later, even naar Action, maar de edelstenen zijn al uitverkocht...
(Kandel, een notitie voor mijzelf: ik was tot Kupfermann gekomen met lezen.) Deurbel! Marleen, Yvonne en Marylou. Marylou heeft het zozeer gewenste charisma, maar Yvonne heeft een mitella. Ze heeft woensdag geschaatst in Harderwijk, ze vertelt dat ze heel hard kon schaatsen maar kennelijk ook heel hard vallen. Yvonne heeft twee foto's van Dromdrosje nodig: een om ergens op te plakken en een om in een map te stoppen die ze nog niet heeft. Gouverner, c'est prévoir.
We keken naar 'Europa' maar na twee afleveringen loopgraven haakte Sneeuwuil af. Ik bekijk het nu via de website dat bevalt me heel goed. De Kandel link betreft de autobiografie van een meneer uit Wenen die naar ik vermoed heel aardig past bij de aflevering van 13 januari.
Blijft de vraag: waar is Esmee? Volgens Marleen vinden pappa en mamma het niet goed dat Esmee komt. Sneeuwuil probeert er achter te komen hoe dat zit, dat wordt niet erg duidelijk. Nu belt ze mamma, Gerlinde, om opheldering. Sneeuwuil en Gerlinde zijn het er over eens dat Marleen wel een beetje dominant kan zijn maar toch heel aardig is. Ik hoor natuurlijk maar de helft van het gesprek maar het lijkt me dat er iets moois tot stand komt: meer Marylou dan Anouk én ook nog Esmee in de toekomst.
Anouk zit op een bijzondere school, maar mamma Anouk wil niet zeggen waarom. Helaas kunnen we nu Anouk niet meer met goed fatsoen haten...
een zeeslak
donderdag 10 januari 2008, 05:59 lees reacties
De wind is nogal westelijk, ik fiets naar het westen. Dan kom je al gauw in de buurt van de A28, de wind waait het bij die weg horende lawaai al naar je toe voor je auto's langs de horizon ziet bewegen. De eerste rechts dan maar, boerenland. Nogal kleinschalig en rommelig, dat is wel leuk voor een voorbijfietser. Maar iets opzienbarends waar je een log mee volkrijgt levert het niet op.
Ik had gisteren (dinsdag) beter op moeten letten. Marleen, Yvonne en Anouk waren op bezoek. Anouk heeft geen charisma, daarom zouden we extra aardig voor haar moeten zijn. Maar wij zijn slecht, we zijn niet aardig. We laten net niet merken dat we haar haten, dat dan wel weer wel.
M&Y&A houden een kattenfeest buiten ons blikveld. Na enige tijd verschijnt Yvonne huilend, met een klacht over Anouk. Dat is niet de eerste keer, Sneeuwuil zegt dat een volgende keer Yvonne een vriendinnetje mag meenemen. Die vriendin heeft ze, de ons onbekende Esmee. Probleem: het blijkt niet te mogen van Marleen, zij beschouwt ons als haar eigendom omdat zij ons 'ontdekt' heeft. Als Sneeuwuil opmerkt dat zij toch eigenlijk de baas in haar eigen huis is begrijpt ze dat wel, "maar dan ben ik helemaal alleen".
De discussie gaat verder maar ik let niet op, ik vrees dat ik dit zat te lezen, het stuk van dinsdag j.l. Ik had een filmpje moeten maken, niet zozeer voor het beeld maar voor het geluid. De deadline van 17:00 uur wordt overschreden, tenslotte verdwijnt men zonder slaande ruzie om 17:05.
Ik heb dus van alles gemist. Ik weet nu wel dat je een tekst waar 'kwantummechanica' in voorkomt moet wantrouwen als die tekst niet door een goedgekeurde natuurkundige is geschreven. Maar dat wist ik al.
woensdag 9 januari 2008, 05:50 lees reacties
Het was nog leuker geweest als die boom er al stond maar ik vermoed dat de bank eerder was. Of, nog waarschijnlijker, ze zijn hier tegelijk gegroeid. Maar over een jaar of vijftig wint de beuk het van de bank!
Rian, heb jij de viltstiften bij je?
Ja René, kijk maar
Nee Rian, die is veel te dun, heb je geen dikkere?
Ja René, kijk maar
Nee Rian, ik bedoel een witte!
Even kijken René, ja, deze dan?
Prachtig Rian, hoe schrijf je Rian?
O René, dat weet ik niet precies, doe maar R i A N.
Ik doe niet aan verjaardagen, dus had ik Neeltje niet uitgenodigd. Als ik geweten had dat ze zo overdreven zou reageren...
Het is niet echt fietsweer maar als ik nou niet ga blijft er van mijn conditie niets over. Eerst de fiets even poetsen, er zit nog zoveel modder aan van de vorige tocht dat de derailleur niet meer wil. Dan nog even met die dure siliconenspuitbus en hij is weer als nieuw. Wind uit het zuidwesten, ik fiets zo ongeveer naar het zuidoosten. Langs bovenvermelde bank.
Terug, toevallig, langs het weer teruggevonden zwaartepunt. Zie ook 9 juni 2004.
dinsdag 8 januari 2008, 06:11 lees reacties
Als je toch in Amsterdam bent, dan loop je natuurlijk even door de Spiegelstraat. In een van de vele galeries aldaar hangt een kunstwerk van €12000. Idiote prijs, een ets, een tekening of is het toch maar een foto, kleurloos, rare afbeelding.
Ik was niet in Amsterdam en al helemaal niet in de Spiegelstraat, de vorige alinea slaat niet op de prachtplaat hierboven. (maar jullie dachten van wel! (hoop ik...)) Ik telefoneer bijna nooit 'gewoon' en mobiel nog minder. Toch loopt het accuutje van de telefoon langzaam leeg, als ik dan eens wil bellen dat ik met een gebroken been naast mijn fiets aan de voet van een duizendjarige eik lig dan lukt dat niet. Vandaag vond ik het wel eens tijd om de telefoon op te laden, maar waar is de lader? Ik vind er eentje, maar die is van een telefoon die ik ooit ingeruild heb. Ik vind er nog een, herkomst onbekend, stekkertje past, maar hij is van een ander merk dan de telefoon. Die durf ik niet te gebruiken, misschien ontploft de telefoon wel.
Ik zoek verder, tenslotte heb ik dertien opladers/adapters/stekkervoedingen gevonden. (In Amerika noemen ze zoiets een wallwart, muurwrat. Soms hebben ze wel eens een aardig idee in Amerika.) Maar ik vind geen oplader van het merk Nokia, en zo heet de telefoon. Eindelijk een helder moment: om de oplader niet in de massa te laden verdwijnen bewaar ik hem in z'n originele doos. In die doos, daar zit 'ie! Ik moet gewoon wat vaker opladen om niet te vergeten waar de oplader is.
Ik leg de Nokialader even bij z'n soortgenoten en maak bovenstaande foto. Onderste rij midden, dat is de Nokia. Misschien zou ik eens wat laders gewoon weg moeten gooien, bijvoorbeeld die ik dubbel heb. De apparaten die ze ooit gevoed hebben zijn allang defect en verdwenen. Maar die laders, daar is niks mis mee. Heel moeilijk om die weg te gooien...
maandag 7 januari 2008, 06:28 lees reacties
Driewielers, alleen voor Rik en Thomas (en voor mij).
Bezoek van Jolanda en Max. Heel aardige mensen, maar ze deden niks geks. Daardoor geen stap buiten de deur gezet. Nou ja, zes stappen, naar de schuur. En nog eens zes stappen, weer terug. Bij die twaalf stappen een heldere sterrenhemel, er gebeurde heel erg veel in de kosmos. Jammer, niet door mij waargenomen.
zondag 6 januari 2008, 06:24 lees reacties
Betreur je het nog steeds dat je ons westelijke buurhuis niet gekocht hebt? Dan krijg je nu een nieuwe kans: het oostelijke buurhuis staat te koop! De buurman is in snel tempo aan het Alzheimeren, hij gaat naar een inrichting. De buurvrouw gaat naar een bij diezelfde inrichting aanleunende woning.
Hanengewei 31, kijk maar bij Funda. Een bijzonder feit, mij onbekend: achter in de tuin staat een nette houten schuur. Dat is niet zo bijzonder, maar wel dat hij onderkelderd is. Wat zouden ze daar nou verstoppen? Ik hoop dat er een 'open dag' komt!
Dat schreef ik j.l. vrijdag. Daarna ging er iets mis, het kwam niet in het log van zaterdag. Ga ik de buurman achterna? Het is wel fijn die twee alinea's nog in voorraad te hebben want er gebeurde niets. Ja, de gordijnen zijn gekrompen, maar dat was al een paar dagen eerder.
Omdat de katten graag over de vensterbank lopen krijgen de gordijnen een vacht. De basiskleur van de gordijnen is lichtgeel, de vacht is lichtgrijs. Na ruim een jaar valt dat op, dan wassen we de gordijnen. Kennelijk deze keer een graadje warmer dan de vorige keer. Ja, er zitten van die mooie schuifhaakjes aan en ja, die staan al in hun uiterste stand. Er zit nog wel een flinke zoom in...
Twee alinea's toevallig teruggevonden en twee over gordijnen, wat nu? Een filmpje van Okkie die in de gordijnen klimt, maar juist nou ik dat nodig heb doet ze het niet.
Ha, een gekke droom. We lopen langs de Rucphenseweg, we zien een autootje met aanhanger. Zo'n autootje als op het plaatje, zowel autootje als aanhanger zijn bijna onzichtbaar omdat de aanhanger enorm vol ligt met blauwe lappen. Allerlei soorten blauw, zo nu en dan een ander kleurtje, alleen het glazen kapje van het autootje komt er boven uit. Er zit een paar in, man stuurt, vrouw achter hem, zoals te doen gebruikelijk bij die autootjes.
Even later zijn we in het bos, achter het Lang Drifke, daar waar al die rhododendrons staan. Het autootje komt er aan, de vrouw stuurt, de man is verdwenen. Ze stopt, heeft een of ander probleem. Sneeuwuil gaat naar haar toe, het blijkt dat ze kittens moet krijgen. Ik ga lege dozen zoeken, in het bos vind ik er maar drie. Gelukkig bedenk ik dat ze zich wel zal vergissen: geen zes kittens maar éen of twee babies, dan heb je aan drie dozen wel genoeg.
Sneeuwuil haalt de eerste baby er uit. Veel zwart haar maar dan wordt ik wakker. Waar de man gebleven is? Of, groter probleem: wat heeft dit allemaal te betekenen? Anemoon zal toch, over een week, geen mensje krijgen?
zaterdag 5 januari 2008, 06:13 lees reacties
Marleen komt een tekening brengen. Leuk, maar zoiets dient meteen als toegangsbewijs en dat past niet in ons strakke schema. Ze mag tien minuten aaien, dan gaan we allemaal de deur uit. Zij naar huis, wij naar Putten. De Puttense AH heeft nog Passendale! De Puttense ABN wil ons kennen! De Puttense Hema heeft ook iets wat we heel erg nodig hebben maar wat was dat nou? O ja, het kerstsnoep met 70% korting, voor Drie Koningen. En een kledingstuk. De Puttense Vögele heeft niks! Xenos heeft weer plastic tulpjes!
Dan de dierenwinkel, de winkel van de weigerende pinpasmachine. We zoeken pluimstokken, voornamelijk omdat de meisjes die zo nodig hebben. Die met veertjes zijn duur en gauw kapot, die met een elastiek waaraan iets balvormigs zijn duurzamer. De eigenaar van de winkel komt met een nieuwjaarshand op ons af en schenkt ons een serie pluimstokken. En ook nog een poezenkalender, de tegenwaarde van €60 wordt nog net niet bereikt.
Naar huis, we pakken onze aankopen uit op de keukentafel. Ik berg de pluimstokken op maar zie er een over het hoofd. Bereklauw heeft die al snel gevonden: een stok met een elastiek waaraan een muis hangt. Hij rent met de muis in z'n bek en de stok er achteraan de tuin in. Duidelijk een muis met kattenkruid, waarschijnlijk een sterk geurende variant.
Zal ik nou die tekening gaan scannen? Marleen heeft hem in achten gevouwen en dat zie je op de scan. Dat kan je wegwerken maar dan ben je uren bezig. En potlood, dat is toch al zo contrastarm. Ik zou die meisjes wel een pen met zwarte inkt willen geven. En goed papier. En een solide map. Ik doe het niet: te bang voor de stroom tekeningen die dan los zou komen. En de stroom andere meisjes die ook een pen en papier en een map willen...
Heb je die kalendersite wel goed bekeken? Dan heb je deze vast niet gemist!
vrijdag 4 januari 2008, 06:11 lees reacties
Die ene ken ik, even graven in het beetje geheugen wat ik nog heb: Marilou! En twee andere dames die me minder bekend voorkomen. Ze komen even naar de poesjes kijken, ze krijgen tien minuten. Daarna een diep zwart gat. Gelukkig brengt de post het boek over Lydia, het ziet er erg mooi uit, goed gebonden, prachtig gedrukt. De etsen had ik al heel vaak op de beeldbuis gezien tijdens het maken van de site maar gedrukt op goed papier komen ze veel beter tot hun recht. En dat foutje in de tekst, dat is bijna de laatste bladzij, etsenkijkers lezen dat toch niet allemaal.
Het zwarte gat wordt verder opgevuld door N&R&O, hond&kat blijven in de bus. We krijgen Passendale kaas, daarna vertrekken ze echt. (Ik weet wel dat die kaas een dag eerder was, maar ik heb 'm nu nodig in de tekst.) Nu is het zwarte gat nog wat dieper, maar dan belt Yvonne's moeder. Of ze Y bij ons mag parkeren. Ja, dat mag.
Tijd voor een excursie. Eerst naar de benzinepomp anders halen we de andere doelen niet. Dan even naar Suikervlied, kleinigheden halen/brengen. Yvonne praat bijna onafgebroken heel langzaam. Bijvoorbeeld: Jan-Bast-z'n-schoen-stond-in-brand, een mededeling die we niet graag gemist hadden. (Jan Bast, dat is die met de snottebel.) Dan naar AH, gewone dingen en nog een stukje Passendale maar die is op. We proberen Supercoop maar die kent de hele kaassoort niet. Dan maar naar huis, Yvonne gaat kralen rijgen.
Als je googelt op Passendale krijg je eerst de slag bij, 1914-1918. Dan de kaas, met filmpjes. (De eerste gaat wel, de tweede iets beter.) Maar je krijgt geen adres in Ermelo waar ze die kaas verkopen. Ik loop op goed geluk naar de Bourgondiër, die kent 'm wel maar heeft 'm niet. Aldi sla ik over, de Plusmarkt heeft er nooit van gehoord. Meer mogelijkheden qua lokale kaashandel zijn me niet bekend, ik geef het op.
Weer thuis, men is doende met kralen. Twee hominiden en vier felidae, dat wordt niks. Men trekt zich, minus de katten, terug in het zijkamertje. Yvonne rijgt, Sneeuwuil restaureert een boek. De sprookjes van Andersen, Sneeuwuil zegt tegen Yvonne dat ze daar nog wat te jong voor is. Twee minuten later zegt Yvonne: "ik vond het niet aardig dat Anne Frank onder de douche mocht en dat er toen gas uit kwam". Om even duidelijk te maken dat ze niet te jong is voor de werkelijkheid en zeker niet voor welk sprookje dan ook? Het understatement beheerst ze goed...
donderdag 3 januari 2008, 06:00 lees reacties
De meisjes komen weer, kennelijk mogen ze ons op zon- en feestdagen niet lastig vallen. En dat terwijl we juist op die dagen de grootste behoefte aan lastigvallers hebben! Even later verschijnen N&R&O&hond, ze zijn aan het funshoppen geweest in Harderwijk.
Kennen jullie Opinio? Een weekblad met opinies, dat klopt. Het nummer van 21 december is voor de 90ste verjaardag van Heldring, ooit hoofdredacteur van de NRC. Er staan artikelen over een onderwerp door twee schrijvers, telkens een van onder de 25 naast een van boven de 75.
Rik brengt dat nummer voor ons mee, fascinerend leesvoer. Een van de stukken is van J.W.Oerlemans, het begin ervan kan je hier lezen. Niet verder vertellen, maar alleen de eerste alinea is van J.W., de rest is van Rik. Als je het helemaal wil lezen zal je Opinio moeten aanschaffen, ze zijn niet zo gek om alles on-line te zetten.
Het onderwerp van Thierry Baudet (24) en (de) Oerlemans(en) is In de schaduwen van morgen van Huizinga. (Dat hele boek staat dus wèl on-line.) Was ik maar een intellectueel dan had ik dat boek bij mijn geboorte gekregen: we zijn precies even oud. Nu moet ik bekennen het nooit te hebben gelezen. De paar citaten die beide artikelen geven zouden na wat hertalen vandaag bedacht kunnen zijn.
Sneeuwuil had op derde kerstdag in de Lidl-opruiming een pakket koek-kerstbomen gevonden. Vier kale koeken in kerstboomvorm, met het materiaal om ze te versieren. Ze verstrekt de drie kinderen een boom, ze heeft ook nog extra eetbare kleur, ze gaan met z'n drieën heel serieus aan het werk. Ik zag niet veel in die bomen, maar omdat ze toch bijna niks kosten heb ik niet gemekkerd. Dit vredige tafereel overtreft mijn stoutste verwachtingen.
Nou nog een onderschrift voor de foto helemaal boven: demo van de Nintendo met het poezenprogramma. Let ook op de achtergrond! En nog wat onderschriften voor ontbrekende foto's: 'het vliegtuigje van piepschuim' en 'Olle's kattenkrab'. En het laatste nieuws is dat Bredanaars pas donderdag richting Breda gaan.
woensdag 2 januari 2008, 06:00 lees reacties
Niet te koud, windstil, ik moet nodig een eindje fietsen. Straten met vuuwerkresten, het bedrag wat men aan vuurwerk uitgeeft lijkt omgekeerd evenredig met het modale straatinkomen. Door het bos, ik ga even kijken naar het huis dat ik wilde hebben na het winnen van de €20000000.
Putten, Vermeerlaan 3. Het lijkt heel aardig bij Funda, nauwelijks groter dan wat we nu hebben maar vrijstaand in een bosrijke buurt. In werkelijkheid valt het tegen, teveel huizen op te smalle kavels. Het kijkt uit op een heel groot heel lelijk huis. Daar kent men mijn stelling niet: heel rijke mensen die waanzinnig veel vuurwerk afstaken. Gelukkig heb ik niets gewonnen bij de Staatsloterij.
Het bos is mooi mistig, je hoort bijna geen geknal meer. Ik steek de Drieërweg over, zie daar Rik z'n bus rijden, waarschijnlijk met N&R&O&hond er in. Vlak bij de schaapskooi zijn kinderen bezig hun laatste rotjes te ontsteken. De schaapskooi is zo ver van de bebouwde kom dat die kinderen daar door hun ouders naar toe getransporteerd moeten zijn. Ik moet lang denken om te weten of ik dat goed of slecht vind. Wat minder rotjes kopen, dat zou het beste zijn. (Daar zou ik wel actie voor willen voeren: half zoveel vuurpijlen die twee keer zo mooi zijn.)
Weer thuis, als ik dit zit te tikken verschijnt Rik z'n bus binnen mijn blikveld, de veronderstelde inhoud van die bus blijkt te kloppen. Ook de wat minder heldhaftige katten beginnen aan Rakker te wennen. Sneeuwuil knipt nog een stuk van Olle's haar, heel verstandig dat ze woensdag weer naar Breda vertrekken.
dinsdag 1 januari 2008, 06:59 lees reacties
We halen dozen bij Lidl. Sneeuwuil gaat die op een rustig plekje neerzetten in de hoop dat de katten er iets in zien. Een rustig plekje, dat is dezer dagen nog niet zo eenvoudig. We gaan voor de bovengang, men wil wel even in de dozen. Het lijkt er op dat ze al redelijk aan het voortdurende geknal gewend zijn
Bezoek van N&R&O&Rakker. Rakker mag in de kamer, Nouschka wil wel nader kennis maken, de andere katten zitten op een veilige afstand, in de eerder genoemde dozen. Zowel dieren als mensen zijn zeer vredig, leuk voor die mens en dier maar niet voor het log. Rakker krijgt een portie lamshart die hij in ongeveer 20 seconden naar binnen werkt. Bij de katten sta je daar toch wel een minuut of vijf bij te wachten, misschien moeten we ze maar ruilen voor honden. (En je moet er wel bij blijven anders gaan de iets snelleren stelen van de trageren.)
Er gebeurt iets heel buitengewoons: Sneeuwuil mag Olle's haar knippen. Ze maakt er iets moois van, Olle ondergaat het met opmerkelijk veel geduld. Wat hij in z'n handen heeft is geen Nintendo maar een spiegeltje, hij vertrouwt Sneeuwuil wel maar niet blindelings.
Te laat bedenk ik dat ik foto's 'voor' en 'na' had moeten maken...
Rik belt met Anja. Ze hebben samen iets te maken met het boek over Lydia. Een van de bijdragers citeert Desiderata, er zit een drukfoutje in dat citaat.
Reden om eens te gaan Googelen. "desiderata vexations" heeft 34400 hits, "desiderata vexatious" maar 10300. Ik herinner me die eerste versie, dat zal dan wel de juiste zijn. Ik herinner me ook dat die tekst in de een of andere kerk gevonden is, dat blijkt niet zo te zijn, meneer Max Ehrman heeft 'm geschreven.
Citaatje:
Avoid loud and aggressive persons;
They are vexations to the spirit.
Rik dacht het al: als je 'vexations' in Word intikt dan maakt die er 'relations' van! Dat laatste woord staat in het boek wat ik nogal grappig vind. Maar pech voor de makertjes...
De katten hebben al zoveel meegemaakt dat ze nu niet erg bang meer zijn voor wat er na 00:00 gebeurt. Nouchka kijkt tamelijk geïnteresseerd, maar na vuurpijl 300 heeft ze het wel gezien. Ik kijk nog iets langer, tot vuurpijl 321.
Sneeuwuil heeft intussen eigenhandig haar foto's op de computer gezet en netjes uitgesneden. Het blijkt onmogelijk om zowel het vuurwerk als de toeschouwers op éen foto te krijgen. Je moet dus maar geloven dat we op deze foto echt naar het vuurwerk kijken. Ik vind vuurwerk zonde van het geld maar als er niemand naar kijkt nog veel zonderder. Ik ga proberen Nouchka nog even mee te krijgen!
Nog even naar 2007?