Naar AH, we rekenen heel goed, toch hebben we voor €29,88 gekocht. Nu blijkt dat bij de smurfberekening het bedrag vóór de bonuskorting geldt, toch twee smurfen, een pak van ons hart.
Een ander bezoek aan AH, heel redelijke tuinklompen voor slechts €4,99. Ik loop al de hele winter op mijn voortreffelijke Biosuper klompen, die zijn wel zo ongeveer aan vervanging toe. Ik koop nog wat voer, dan nog voldoende koffie om net de €15 te overschrijden. Nu krijg ik een heel ingewikkelde bon, ik had wel wat minder kunnen kopen...

Yvonne komt alleen op bezoek, Marleen en Anouk spelen met virtuele katten op de Nintendo. Yvonne kan nu met de zeer geliefde Dromdrosje spelen, die wordt anders door Marleen geannexeerd. Even later komen M&A alsnog, echte katten zijn misschien nog iets leuker dan de Nintendodieren.

Yvonne houdt meer van giraffen dan van katten, Anouk houdt meer van onderwaterdieren. Ik zeg dat we dan wel giraffen nemen, wat Anouk een giechel ontlokt. Ze begint meteen bezwaren op te noemen, als eerste dat ze niet in de kamer passen. Sneeuwuil stelt voor het plafond te verwijderen, maar dan heeft Anouk nog een bezwaar: als ze dood zijn is het zo lastig om ze te begraven. Een slang is wat dat betreft veel handiger, die kan je oprollen. Later zijn ze in de tuin, dan vraagt Anouk hoeveel katten hier begraven zijn. (3)

Anouk heeft al een stuk of tien smurfen, M&Y samen nog niet éen. We horen dat pa Anouk politieagent is. Die acties om meer loon bij de politie lijken me nogal misplaatst. Naarmate we meer aan Anouk gewend zijn bevalt ze ons steeds beter.
17:00, ze gaan naar huis. Even later is Anouk er weer: ze ruilt haar babysmurf tegen onze boodschappensmurf. Nu zijn we helemaal Anoukfans.

donderdag 28 februari 2008, 06:06 lees reacties

Speciaal voor Iris: Lammetjesdagen:

1-2 maart	Ede
8-9 maart	andere kudde in Ede
15 maart	Ermelo
16 maart	Loenen
???	Rheden

Die in Rheden (tegenover je oom Bert M.) is nogal onduidelijk over de datum. Na 30 maart waarschijnlijk, zijn de lammetjes dan nog wel lammetjes?

Even naar Suikervlied, nu om de daar aanwezige smurfencollectie te halen.

Dit zijn hoog bejaarde smurfen, nog uit Oisterwijk. Gezien de prijzen op Marktplaats zou het toch wel eens voor €100 handel kunnen zijn. Ze mogen mee naar huis, Sneeuwuil stopt ze meteen in een sopje. Hebben jullie de reactie van Sneeuwuil gezien, betreffende de AH smurfen?

(Het gaat wel erg vaak over smurfen. Even tellen, valt mee, het gaat vaker over Sneeuwuil.)

Ook nog even iets bij Gamma kopen, een zwarte snoerschakelaar, ter vervanging van een witte. Weer een kans op een Toyota RAV4! Ik heb het zo druk met het zorgvuldig opbergen van mijn kraslot dat ik vergeet de schakelaar mee te nemen. Ik ben al halverwege het parkeerterrein met m'n fietsje, dan hoor ik iemand heel luid en heel hoog 'meneer' roepen. Ik kijk om, de cassière, met de schakelaar! Geweldige service, daar bij Gamma! Nou die Toyota nog...

woensdag 27 februari 2008, 06:24 lees reacties

Even naar AH. Zelfs de uitstaldoos van de smurfenverzameldoos is verdwenen, OP=OP=OP. Dat ziet er somber uit, maar misschien weten M&Y niet dat die verzameldoos bestaat. We moeten de onze maar verstoppen. Of onze doos twee keer kopiëren in inlands eiken.

Mijn andere computer staat al uren te rekenen, het smurfenprobleem...

Sneeuwuil heeft op Marktplaats een aantal exemplaren van "De Aarde en haar Volken" gevonden, ingebonden jaargangen van een tijdschrift van omstreeks 1900.

Deze vorm van transport lijkt me wel iets. Moet die ezel wel een ingebouwde Tomtom hebben.
Boeken bekijken, nog wat oninteressante boodschappen, geen spannende avonturen, iets te veel regen.

Smurf op Marktplaats, prijzen waar je niet goed van wordt. Hier kan je zoeken naar Flosje. En dan dit nog.

dinsdag 26 februari 2008, 06:00 lees reacties

Zal ik mijn fraaie fietstocht beschrijven? Of een diepgravende analyse van wat dan ook? Of toch maar een populair onderwerp, iets waar veel op gereageerd wordt?

Dat laatste dan maar. De smurfen. Ik loop naar AH, met als enige boodschap nog twee smurfenverzameldozen. De uitstaldoos waar je ze uit kon pakken staat er nog. Erg duidelijk zie je de tekst OP = OP, en op zijn ze. Na vandaag elke dag kijken of de voorraad toch niet aangevuld wordt...

Om de teleurstelling te verwerken even naar Action, daar kom ik toch langs. Ze hebben nog steeds de wetenschappelijke rekenmachine voor €1,49, wat jammer dat ik er al twee heb. Vlak daarnaast pennen:

Zou er in de andere pennen inkt zitten die je eerst moet raspen en het raspsel dan met water vermengen? Staat er niet bij. Nu naar huis, Sneeuwuil het slechte nieuws meedelen. Ze draagt het heel dapper.

Nu nog even mijn smurfenprogramma. Als ik twee verzamelingen van 10 smurfen uit een voorraad van 30 pak dan is de kans 1 op 19371 dat het lukt. Het probleem is dat de computer al bijna een minuut staat te rekenen voor dit resultaat. Twee verzamelingen van 15 uit een voorraad van 40, die kans wil ik weten. Ik vermoed dat zoiets uren gaat duren, ik moet een beter algorithme bedenken.

maandag 25 februari 2008, 06:11 lees reacties

Dat je je dikke viltstiften altijd bij je hebt, dat kan ik me met enige moeite nog voorstellen. Maar dat je midden in het bos je spuitbus meeneemt, dat niet. Je kameraad leent niet jouw spuitbus even, die heeft er zelf een bij zich. En het is echt midden in het bos. Er is daar een stuk omheind waar ze de invloed van de zure lucht vast willen stellen, daar schijnt veel electriciteit voor nodig te zijn.

Ik ben aan het bezuinigen: maar éen foto, die linksboven, de andere plaatjes zijn uitgeknipte vergrotingen. Het is niet zo'n erg recent project, zure regen, die valt niet meer. Op de kopse kant van de kast staat nog 'Hoogspanning'. Dat is oude spelling, tegenwoordig moet je 'hoge spanning' zeggen, zie linkerzijkant. Een puriteinse ambtenaar zal wel gevonden hebben dat hoogspanning een germanisme is. Hochspannung, hij zou wel eens gelijk kunnen hebben. Maar iedereen zegt nog steeds hoogspanning.

'Hoge spanning', dat klinkt veel minder hoog. Als hoge spanning 10000 Volt is, dan is hoogspanning wel 100000 Volt. Dat vond die ambtenaar ook, daarom zet hij er tegenwoordig LEVENSGEVAARLIJK bij. Hoogspanningsmast, mag je dat nog zeggen? Hoge spanningsmast klinkt toch als een spanningsmast die hoog is.

Het werd dus toch nog aardig fietsweer. Rondje langs bovenbesproken kast, Garderen, Speuld, Houtdorper veld, Ermelose hei. Het lijkt niet algemeen bekend dat het goed weer is, ik heb weinig last van medelanders.
Omdat ik 's winters minder fiets is mijn conditie minder, een verschijnsel dat zich elk jaar voordoet. De laatste tijd werd het wel erg veel minder, fietsen kostte steeds meer inspanning. Nu is alles weer in orde. Geneesmiddel: banden eens flink hard opgepompt!

Voor de tocht bezig geweest met een computerprogramma dat berekent hoeveel smurfen je moet hebben om een redelijke kans op twee complete series te maken. Voorlopige uitkomst: veel.

zondag 24 februari 2008, 06:39 lees reacties

Boodschappen doen is niet zo eenvoudig meer. Ja, bij gewone winkels wel, maar bij AH! Daar moet je terwijl je je karretje vollaadt telkens het totaal van de kosten uitrekenen. Als je voor €14,95 bij elkaar hebt moet je gauw nog iets van €0,05 erbij vinden. Bedragen van €2,99 kan je afronden, maar als je dat tien keer doet haal je toch net de €30 niet. En als je nou voor €46,50 hebt en daar zijn bonusdingen bij waardoor je net onder de €45 komt, wat dan?

Onze smurfverzameling tot op heden. Door ze een beetje gunstig neer te zetten lijken het vijf verschillenden, maar de twee buitensten zijn dezelfden (ja, die poes hoort erbij en die in het midden ligt op een kussen). Door hun verpakking kan je echt niet zien wat je krijgt, het kassameisje had gisteren drie dezelfde. Dan kom je wel in aanmerking voor slachtofferhulp.

De winkel zit ook nog vol met pluchen smurfen. Daarvoor heb je spaarpunten nodig en ook nog €3,99, dat is dus niks voor ons. Maar de gratis verzameldoos, die moeten we natuurlijk wel hebben.

Een probleem is dat Gerlinda een vaste Lidlklant is, en dat M&Y daarom op ons aangewezen zijn om smurfen te verwerven. We moeten dus niet alleen vijftien verschillende smurfen scoren maar dat dan ook nog eens twee keer. Als ze echt random verdeeld zijn bij aflevering aan de winkels dan zou je kunnen uitrekenen wat voor kans je hebt op zo'n collectie als je er bijvoorbeeld 40 in totaal hebt. Zo uit mijn hoofd: niet zo'n erg grote kans. Dan heb je wel voor ruim €600 boodschappen gedaan, en op 24 maart loopt de actie af. M&Y: vergeet het maar...

zaterdag 23 februari 2008, 06:09 lees reacties

Ze zeggen dat er vorig jaar meer boeken verkocht zijn dan ooit tevoren. Nieuwe boeken, al dat antiquarische wat Sneeuwuil koopt zit daar niet bij. Even een stukje van de lijst, daar wordt je niet vrolijk van. (Of juist wel, het is maar hoe je het wilt bekijken)

591.888	J.K.Rowling	Harry Potter en de Relieken van de Dood
554.908	Sonja Bakker	Bereik én behoud je ideale gewicht!
521.926	Khaled Hoseini	De vliegeraar
453.566	Khaled Hoseini	Duizend schitterende zonnen
379.065	Sonja Bakker	Bereik je ideale gewicht
	200.000 tot 300.000
	Sonja Bakker	Zomerslank met Sonja
	Rhonda Byrne	The Secret
	Esther Verhoef	Close-up
	100.000 tot 200.000
	Sonja Bakker	Gezond genieten met Sonja
	Nici French	Tot het voorbij is
	Kluun	Komt een vrouw bij de dokter
	Simone van der Vlugt	Het laatste offer
	Youp van ’t Hek	Iedereen is eigenaar van iets
	Adriaan van Dis	De wandelaar
	Joris Luyendijk	Het zijn net mensen
	Kluun	De weduwnaar
	Carlos Ruiz Zafón	De schaduw van de wind
	Arthur Japin	De overgave
	Francine Oomen	Hoe overleef ik met/zonder vrienden
	Pascal Mercier	Nachttrein naar Lissabon
	Connie Palmen	Lucifer
	Heleen van Royen & Marlies Dekkers	Stout

Eén troost: als ik de lijst wat langer had gemaakt dan had je op plaats 78 Rupsje Nooitgenoeg aangetroffen, 1971, op éen na het oudste boek in de top 100. Het alleroudste is, merkwaardig genoeg, Het Groene Boekje, 1954, op plaats 57. Iets eerder, op 55, staat het duurste boek: de Bosatlas, €129.95.

Twee inspiratiebronnen voor het log van vandaag, in de tweede plaats de kadobon. Er bestaan nieuwe boeken voor €10! Maar m'n eerste reden was het feit dat ik me afvroeg of er nog nieuwe papieren encyclopedieën worden verkocht. Ik zie ze nooit meer in de boekwinkel, maar dat komt misschien omdat ik er niet naar zoek. Winkler Prins bestaat nog, maar op papier maken ze alleen nog supplementen.

Encarta, (1993, encyclopedie op CD van Microsoft) toen die uitkwam wilde ik hem graag hebben, maar ik was weer te gierig. Wat later kreeg ik 'm ergens bij kado. Toen was Internet al zover opgerukt dat ik er niet meer dan éen keer naar gekeken heb.
Winkler Prins werkt samen met Encarta, tegenwoordig zijn het 4 cd's of 1 dvd. Ik heb niet de minste neiging om daar geld aan uit te geven. Het zal ook wel meer dan €10 kosten.

Toen we nog in Zundert woonden kwamen we nogal eens in Antwerpen. Meestal was ons doel het Bouwcentrum, als daar een grote rommelmarkt was. Soms gingen we naar het 'echte' centrum, naar De Slegte. Als ik me niet vergis kochten we daar de Nouveau Larousse Illustré, uitgave van ongeveer 1900. De zeven delen willen niet zeggen wanneer ze gedrukt zijn, blijven daardoor altijd 'nouveau'. Er is een supplement waarin de jongste feiten van 1905 zijn. Heel mooi, maar de Meyers was mooier.
Larousse bestaat nog steeds, maar ik vermoed dat ook zij niets meer op papier verhandelen. Voor €1 per maand mag je in de on-line versie kijken, is me te duur en, erger nog, te lastig.
De Brittanica dan, engels is toch wat makkelijker dan frans, maar die kost €1 per week! Je kunt wel gratis een artikel lezen waarom Wikipedia niet deugt. Geen echt neutrale bron...

Harderwijk volgens de franse Wikipedia, en Harderwyk volgens de oude Nouveau Larousse. Over het aantal inwoners zijn ze het niet helemaal eens. Hardes, in de franse Wiktionary, heel goed. Harderic weet 'ie niet, maar Harderie wel. En dan is er nog de vierde druk van de Meyers, compleet, bij Wikimedia. Doe mij maar Wiki!

vrijdag 22 februari 2008, 05:42 lees reacties

Een wiebelend tafeltje. Ik maak een net blokje voor onder een poot, het wiebelt niet meer. Schemerlampen die verplaatst moeten worden. Lijkt eenvoudig maar er is van alles met hun snoeren. Een haakje aan de schuifdeuren anders gemonteerd. Een kastplank, nee, eigenlijk is het niet eens een kastplank. Maar ik heb 'm veranderd. Van dat soort werkjes, wel leuk om te doen, het kost ook nogal wat tijd, maar hoe schrijf je daar een spannend verhaal over? Niet dus.

Nog even fietsen, boeken naar Suikervlied. In de tijd dat we soms wekenlang in het Kleine Huisje zaten heb ik de hele omgeving van de Toverberg grondig verkend, ik dacht dat ik elk paadje wel kende. Nu fiets ik een stukje over die paadjes, zie dan toch nog een onbekend omwegje. En een onbekende open vlakte, maar dat komt omdat daar alles zojuist gekapt is. Een berkenbos was het, nu hebben ze alle berken schuin afgezaagd. Waarom schuin?

Thuis, Yvonne is er. Nog even naar de middenstand, maar niet de middenstanders die smurfen etcetera uitdelen. Weer thuis, Miranda aan de telefoon. Die heeft een computerprobleem dat ze heel verward met mij wil delen. Ik snap er niet voldoende van om het probleem op te lossen. Ze heeft een deskundige om de hoek wonen, maar daar heeft ze ruzie mee. Ik geef haar tenslotte de raad om het maar weer goed te maken met die deskundige.

Ik geef het toe, avonturen kan je het niet noemen...

donderdag 21 februari 2008, 06:10 lees reacties

Deze GPS is eigenlijk een fietscomputer, maar wel met achteruitkijk tv. Hear-rate, ook handig, maar ze zullen wel heart-rate bedoelen, wat natuurlijk ook héél handig is. Een cardiogram op het schermpje, dat nog net niet...

De meisjes hadden een dag eerder zowel katten- als hondenvoer bij zich, op de een of andere manier hadden ze dat kado gekregen. Het doel van het kattenvoer is duidelijk, het hondenvoer hadden ze het hondje van de buren toegedacht.

Yvonne maakt een begeleidend schrijven, ze gaan met Sneeuwuil naar de buurvrouw. Die toont zich blij met het hondenvoer, maakt meteen een afspraak voor een tegenbezoek de volgende dag, woensdag dus.

Woensdag, bezoek van de buurvrouw. Ze krijgt al half maart haar aanleunwoning, die betrekt ze dan met haar Alzheimerende man. Ze is nogal fel en druk, maar ze neemt het leven wel zoals het komt. Als God in z'n oneindige wijsheid besluit dat je man maar eens onwijs moet worden dan accepteer je dat. Of zoiets.
Wel mooie verhalen: man kan eigenlijk geen tv meer kijken. Bij een voetbalwedstrijd zegt hij: "waarom krijg ik de bal nou niet eens".

Als ze weer vertrekt overhandigt ze me een kadobon, omdat ik altijd haar kliko bij haar achtertuin parkeer. De buurman was daar mee begonnen, onze kliko meenemen. Het werd een beetje een wedstrijd, wie het eerste bij de vuilniswagen was. De laatste jaren won ik aldoor...
(Nou je het vraagt, een Iris cheque van €10,00!)

Het huis staat al enige tijd te koop, maandag komt de eerste kijker. Jullie hebben dus nog een kans.

Die actie van dat jaar gratis boodschappen bij AH is al weer afgelopen, nu krijg je bij €15 aan boodschappen een smurf. Het echtpaar voor mij bij de kassa heeft meer dan €150 uitgegeven. De cassière wordt daar buitensporig enthousiast van: "U krijgt tien smurfen, als u geluk hebt tien verschillende!" Ze stopt de smurfen in de handen van de verbouwereerde man, hij heeft geen passende reactie in voorraad.
Dan mag ik, ik besteed maar net €16. Je kunt goed horen dat ze mij maar niks vindt: "Wilt u een smurf?" Ik zeg "ja natuurlijk!" luid en duidelijk. De man na mij zegt: "ja, je kan tegenwoordig niet meer zonder."
Ultiem geluk: tien verschillende smurfen...

Weer mooi fietsweer, anders dan Erwin Krol voorspelde. Maar na een halfuur krijgt hij toch gelijk, steeds meer nevel. Door het boerenland, die nevel heeft wel wat. Als ik thuiskom zijn Marleen en Anouk er weer, ze hebben zich toegang verschaft door bij de kerk rhododendron takken te plukken en die aan te bieden.

Marleen organiseert een kattencircus, het programma gaat hierbij. De katten werken niet echt overtuigend mee, toch is er telkens applaus. Sneeuwuil is het publiek, ze wordt telkens aangespoord te applaudiseren.

M'n nieuwste logo:


woensdag 20 februari 2008, 05:46 lees reacties

Nou moet ik van Gamma weer een Toyota winnen. Bij eerdere acties kon je een VW kever of een VW busje winnen, oud maar gerestaureerd, dat had nog wel iets. Maar deze veel te grote suvve Toyota, alsjeblieft niet. Dan maar een mountainbike! Gratis tanken levert niet genoeg op, we tanken bijna nooit.

(Die Toyota kost wel €30000, die zal op Marktplaats toch wel €20000 opbrengen? Ja, doe toch die Toyota maar.)

Ik ging dus even naar Gamma, nog vier knietjes kopen. Nog steeds ter voorbereiding van het werk aan de CV. Het echte werk moet nog even wachten, tot het wat minder koud is.

Grijs weer, het lijkt iets beter te worden, toch nog maar even naar Suikervlied. Er is een pot Completa die al dagen staat te wachten om daarheen vervoerd te worden.

De tuin van Suikervlied.
De ganse Veluwe is voorzien van een solide zandlaag. In het bos ligt er op die zandlaag een laag bosafval. Dat blijkt maar matig geschikt om vogelbaden op te zetten. Het ding staat al maandenlang scheef, ik ga het maar eens rechtzetten. Bezoekers helemaal uit Argentinië kan je niet met een scheef bad ontvangen.
(Die vage vlek links op de rechter foto is een stukje ijsschots.)

Het wordt steeds mooier weer, een wolkeloze hemel. Jammer dat de zon nu zo ongeveer onder is. (Dat had ik al genoteerd voordat Erwin Krol bijna dezelfde tekst uitsprak.)

Waarom zou een Etrex in de USA de helft kosten van wat het ding hier kost? Ik vermoed dat ze in China gemaakt worden, van Peking naar Washington D.C. is verder dan van Peking naar Amsterdam, daar zit het niet in. Als je wat mensen bij elkaar zou kunnen krijgen die er ook een willen zou het lonen om een retourtje New York te nemen en een aantal Etrexen te kopen. Waarschijnlijk krijg je wel problemen met invoerrechten, 3,5% en btw, 19%. Ze zijn waterdicht, de optie 'als bolletje behandelen' is te overwegen...

Yvonne maakt een tekening: een pak melk dat in het water drijft. Helaas neemt ze 'm mee naar huis voordat ik een fotootje kan maken.

dinsdag 19 februari 2008, 06:26 lees reacties

Wind zo ongeveer uit het noorden, heel weinig wind. Dus richting Harderwijk om avonturen te beleven. In Harderwijk is het zò spannend dat zelfs de zwanen er bij inslapen. En dat in water dat maar een paar graden boven 0 is.

Ik fiets verder, ik volg de oude stadsmuur aan de binnenkant, voorzover mogelijk. Dat zijn de leukste straatjes en zo kom je vanzelf op de Vischmarkt.
Die gevel, daar schreef ik al eerder over. Het pand is even in gebruik geweest, staat nu alweer te huur. Als je goed kijkt kan je nog net lezen dat daar ^djonge Hond UITGEVERY SINDS 2007 gezeten heeft. Als iemand een uitgeverij wil beginnen, de huur is €1000 per maand.

Verder langs de stadsmuur, dan kom je bij de haven. Hoe de muur daar vroeger was is niet meer te zien, wel dat daar Digideals is. Die is dicht op maandag en een etalage hebben ze ook al niet. Dan maar over het bruggetje, langs de molen, door een vage woonwijk, langs de moskee.

Linksaf, dat is wel met de wind mee, maar rechts zijn wel erg veel vage woonwijken. Ik kom bijna vanzelf bij de steile trap, ik sleep mijn fietsje er tegen op. Over de spoorlijn en over de A28. Wat meer vrachtauto's, verder lijkt de A28 wel rustiger dan j.l zondag. Gauw verder.

Op het Beekhuizerzand is een bulldozer bezig de rechthoekige wal weer op te ruimen. Netjes hoor, maar zouden ze die oefening nooit eens willen overdoen? Verder, ik merk nu dat ik dit ritje bijna nooit in deze richting maak, het torentje wordt zichtbaar.

Het torentje staat op een afgedekte vuilstortberg. Vroeger was er vanaf dat torentje weinig te zien, maar er zijn wat bomen gerooid. De foto laat maar weinig toren zien, want het gaat me om de diagonale verstevigingsbalk.

Weet je wat, ik gooi er nog een zelfportret met toren tegen aan!

Ik kon het niet laten, ik maakte een panoramafoto vanaf het torentje. Terwijl ik dat deed dacht ik het al: dit panorama, daar is niks aan. Een stukje Beekhuizerzand en verder erg veel dennebomen. Gewist.

maandag 18 februari 2008, 06:29 lees reacties

We maken een wereldreis. Relatief gezien, meestal komen we niet verder dan Harderwijk of Putten, nu helemaal naar Zwolle!
Ons reisdoel: de IJsselhallen, meer in het bijzonder de rommelmarkt aldaar. Vroeger gingen we daar veel vaker heen, nu, door Marktplaats, is dat veel minder geworden. Toch willen we proberen of er zonder internet nog iets te beleven is.

Ik zag die kattenprint, dacht wel aardig, maar ik heb 'm niet nodig. Sneeuwuil keek beter en zag dat het een originele pasteltekening was, ze kocht hem voor €1,00! Die brengt op Marktplaats vast veel meer op.

Een rekenmachientje, dat is éen meer dan wat er tegenwoordig op de meeste rommelmarkten te vinden is. Het ziet er erg smerig uit, met grote slijtplekken, het moet ook nog €80,00 opbrengen. Nee, laat u maar. Een aardig verrekijkertje, maar misschien vind ik een nog aardiger verrekijkertje. Dit model, maar helaas niet dit merk. En nee, ik vind niks aardigers, en nog eens nee, ik vind dat kijkertje niet meer terug. Misschien niet gemotiveerd genoeg.

Ik koop tenslotte hetzelfde wat ik bijna altijd koop: niets. Sneeuwuil heeft van alles gescoord, bovenvermelde pastel, boeken, kleren, sjaal, vaasje, sieraden. Na afloop even naar Ellen, die zowaar thuis is. We waren bang dat die het land aan het bereizen zou zijn met haar nieuwe Etrex. Etrex is een Tomtom voor wandelaars en fietsers.

Die Etrex heeft iets wat mijn ouwe trouwe GPS niet heeft: een kleurenschermpje met een kaart. Nog iets, hij vindt zelfs binnenshuis voldoende satellieten. Ik mag er mee spelen, ik heb al gauw in de gaten dat we in Zwolle zijn. Heel mooi.

Nu moeten we gauw weer naar huis, Flosje moet eten, de andere katten moeten bevrijd worden. (We hebben het trauma van Miezelientje die ontsnapte nog niet helemaal verwerkt, daarom sluiten we de menigte op als we zelf op stap gaan. Een beetje zinloos, als we thuis zijn doen we het poortje open maar controleren het her en der van de katten vervolgens niet.)

Een schapenboek, dat vergat ik nog te noemen bij Sneeuwuil's aankopen. Even later, Flosje is verdwenen! Eigenlijk kan ze nergens heen, geen reden tot paniek, maar toch hebben we geen rust.

In theorie zou ze de trap op kunnen, maar of ze veel verder dan de derde tree zou komen? In theorie zou ze ook naar het zijkamertje kunnen gaan en daar onder het bed kruipen. In theorie zou ze zelfs door het kattenpoortje naar buiten kunnen gaan. Een probleem is dat ze nog niet reageert op het gebruikelijke lokmiddel: rammelen met kattenbrokjes.

Na lang zoeken blijkt ze tòch achter de bank te zitten. Eindelijk rust.

zondag 17 februari 2008, 07:28 lees reacties

Mijn eerste printer was een Epson, een matrixprinter, zo eentje met een inklint. De tweede was een HP, een inktspuiter met maar een soort inkt: zwart. De derde was weer een Epson, omdat die toen zo goed was in het afdrukken van kleurenfoto's. Nu heb ik al weer jaaaren een HP, die inkt+kop is toch wel wat handiger dan de vaste kop van de Epson.

Zoals alle fabrikanten van computerspul wil HP dat je een formuliertje invult. Ze beloven je dan, ja, wat eigenlijk? Ben het vergeten, maar heb kennelijk wel dat formuliertje ingevuld, ik krijg vrij regelmatig e-mail van ze. Vaak gaat het over het bedrukken van T-shirts of iets dergelijks, niet bijster interessant.

Door de mail waar ik dat stukje uitknipte voelde ik mij wel aangesproken. Om beide redenen behoor ik tot de doelgroep: zowel valentijn als trouwdag genegeerd. De trouwdag noodgedwongen: geen idee wanneer dat was. Een kleine veertig jaar geleden, waarschijnlijk 1970, winter, nauwkeuriger lukt niet. Wat ik niet begrijp is dat je dat goed maakt door een printer te kopen. Of is dat half jaar Quest de goedmaker?

En wie moet nou bij wie iets goedmaken? Ik zou Quest waarschijnlijk wel leuk vinden maar Sneeuwuil heeft vast geen tijd voor meer dan bladeren door het blad. Na dat halve jaar 'gratis Quest' mag je bijna €50 per jaar gaan betalen. Scientific American is maar $44, dat is heel wat minder voor veel meer leesvoer. Het grootste probleem is natuurlijk dat ik al een HP printer heb...

Gefietst door bos en hei, in het bos waren de plassen bevroren. Tijdens het fietsen het plan voor de thermostaatkraan verder uitgedacht. Daarom ook nog even naar Formido in Putten. Terug over een heel aardige zandweg. Dacht ik, maar die hebben ze gauw even bestraat! Nog steeds een aardige weg, maar bestraten, was dat nou wel nodig?

zaterdag 16 februari 2008, 06:13 lees reacties

Jolanda en Max, de kopers van Crocus en Chocotoff laten nog veel van zich horen. C&C, die nu Luca en Momo heten, gaan woest door het kattenpoortje zodat de flap in stukken is. Dat is een bekend veelbesproken probleem, de kattenflap. Maar Luca en Momo maken het nog erger: ook de witte 'kozijn' rand is aan flarden.

J&M hebben behalve de katten ook twee zoons, Joram en Gijs. Joram (met een m) heb ik al eens beschreven, hij is de karate-fan, hij doet iets met webontwerp. Gijs is wat minder oppassend, maar internetten kan hij wel. Hij heeft via een datingsite een dame in Buenos Aires, Argentinië, gevonden. Die dame, Alma, is orthopedisch chirurg. Gijs is nu twee weken naar B.A. voor een nadere kennismaking. Ze maken fotos, die zetten ze bij Photobucket, wij mogen ze zien.

Veel te veel foto's in de dierentuin, maar ook een paar van Alma en/of Gijs. Zo ziet een orthopedisch chirurg er dus uit. "Het snoepje van de week", jongere lezertjes moeten hier maar even kijken om te zien wat dat betekent.

Alma had voor de aankomst van Gijs alvast twee trouwringen aangeschaft. Gijs heeft geen duidelijk vak geleerd, spreekt uiteraard geen spaans. Omdat z'n moeder Argentinië wel wat ver vindt wil Alma naar Spanje emigreren. Daar kan Gijs net zo goed geen vak en geen spaans kennen. Zou ze een werkvergunning in de EU krijgen?

Nu wil Alma ergens in mei naar Nederland komen. Sneeuwuil heeft ze voor dat bezoek een paar dagen Suikervlied aangeboden, vandaar het bovenstaande. G&A willen foto's van Suikervlied zien, nou, dat kan. Die laatste foto, toch nog de schapen met tegenlicht, hier wat netter verwerkt:

Moeilijk weer: tegen de wind in zou je nog wel een jas erbij willen, met de wind mee is het veel te warm. Ik ga maar naar huis, die Suikervlied pagina maken.

vrijdag 15 februari 2008, 06:06 lees reacties

07:15, ik zet het kattenpoortje open. Dat is 's nachts dicht, de katten zijn dan binnen. 07:25, de oostelijke buurvrouw belt aan. "Een van je katten zit bij mij achter de bank. Het hondje was zo aan het blaffen dat ik dacht...". Wat ze nou precies dacht weet ik niet meer, maar ik ga met haar mee.

Miezelientje heeft maandenlang verbijsterd naar het kattenpoortje gestaard, pas sinds enkele dagen snapt ze hoe ze er door kan. En die was het, Miezelientje. Ze zit zo klein mogelijk onder de cv-radiator. Ze laat zich heel gewillig oppakken en op de arm nemen, ik voel haar hartje kloppen, daar is mijn hartritme niks bij.

Weer thuis, Sneeuwuil staat onderaan de trap, minstens zo geschokt als Miezelientje. We verzoeken de andere katten binnen te komen, doen het poortje dicht. Dan gaan we bespreken hoe Miezelientje het schrikdraad heeft overwonnen.

De Rexen klimmen graag in de gordijnen, de Coons doen dat nooit. Behalve Miezelientje, die is daar ook nogal handig in. De Coons, althans Anemoon en Al Poontah, klimmen wel graag in de struiken. Die snoei ik altijd zo dat ze het schrikdraad niet raken, maar als je hoog genoeg in een struik klimt kan je misschien over het schrikdraad heenspringen. Eerst maar eens wachten tot het licht wordt buiten.

Het schrikdraad prikt zoals het hoort. Een struik achterin de tuin is wel erg hoog, daar knip ik een flink stuk af. Een vlier, in de hoek, die kan ook wel wat kleiner. Die grote struik daar rechts, daar moet aan gezaagd worden. We laten de dieren weer vrij, we gaan kijken wat er gebeurt. Ze beginnen het snoeihout uitgebreid te onderzoeken, lopen dan een beetje doelloos heen en weer, er gebeurt eigenlijk niets.

Eerst maar eens even naar de scharrelslager. En even stofzuigen. Dan is Miezelientje weer weg!

De tuin doorzoeken wordt steeds simpeler naarmate er minder in staat, daar is ze niet. Ze is niet per ongeluk in de schuur opgesloten, ook niet in de kast waar de stofzuiger woont. Boven zijn een aantal schuilplaatsen, Rozepoot kan je daar vaak vinden maar Miezelientje niet. Sneeuwuil besluit via de achterpoort de buurtuin te gaan bezoeken, ik moet gauw weer de poort achter haar sluiten. Dat bezoek levert niets op.

Sneeuwuil wil nu met het blik brokjes langs alle achtertuinen wandelen. Rammelen met die brokjes is een beproefd lokmiddel. Ze gaat naar binnen om de brokjes te halen en treft daar Miezelientje heel rustig op de bank zittend aan...

Intussen is Al Poontah bovenin een gesnoeide struik geklommen. Ze zit in te schatten hoe ze van daar uit op het schuurtje van de buren kan springen. We besluiten nog maar eens een flink stuk van die struik af te halen. Ik zaag het stammetje zo schuin mogelijk door zodat het geen goed startpunt voor een sprong vormt. Dan zit Al Poontah in de struik bij de achterpoort, ook die wordt vele koppen kleiner gemaakt.

Boer zoekt vrouw of Joran van der Sloot, die halen het niet bij katten voor de broodnodige sensatie.

donderdag 14 februari 2008, 05:52 lees reacties

We hebben twee tafelkleden met hetzelfde uiterlijk, maar het ene is twee keer zo groot als het andere. We hebben ook twee tafels enzovoorts. De kleinste tafel staat hier, onder mijn laptop, de andere staat in Suikervlied. Dinsdag meldde ik dat het Suikervliedse tafelkleed in de was moest, Sneeuwuil deed daar het Hanengeweise bij. Wassen en drogen, daarna zelfs strijken! Ik ga het brandschone kleed naar Suikervlied brengen.

Een beetje voorzichtig in de fietstas frommelen, fietsen. Het is bitter koud, ik wou dat ik m'n wantjes aan had, maar die zitten onder het tafelkleed in de fietstas. De tocht is volbracht, ik ga het tafelkleed neerleggen. Dan blijkt dat ik het kleine kleed te pakken heb! "Het takkenwijf heeft me het verkeerde kleed laten meenemen" denk ik, niet helemaal redelijk. Dan valt me op dat voor- en achterkant er allebei als achterkant uitzien: het kleed zit nog een keer dubbel...

Ik leg het kleed heel netjes op de tafel, fiets dan weer verder, nu met mijn wantjes aan. Heel fijn, maar ik heb wel erge spijt dat ik 'takkenwijf' gedacht heb. Nog een eindje bos, een eindje hei, na acht kilometer ben ik al weer thuis.

Omdat we maar éen kitten hebben zijn de vaste bezoekdagen afgeschaft, met het doel de bezoeken iets te verminderen. Vroeger kwamen M&Y op dinsdag en woensdag, nu komen M&Y&A op dinsdag, woensdag en donderdag. Sneeuwuil probeert ze een poes te laten borduren met kruissteekjes. Marleen kan het wel, maar is veel te snel afgeleid door een levende poes. Anouk is niet in staat een kruisje te produceren, die mag een-op-een-neer doen. De jongste, Yvonne, doet het eigenlijk het beste.

M&A hebben nog andere verplichtingen, die verdwijnen. Sneeuwuil en Yvonne zitten samen te borduren, heel vredig. Ik heb ook andere verplichtingen, buurtbanken bijwerken.

woensdag 13 februari 2008, 05:34 lees reacties

Weer oostenwind, heel weinig oostenwind. Toch naar het oosten. Het Beekhuizerzand, de schijthuisjes zijn verdwenen. Is de oefening voorbij of moet het wat realistischer? (zie Stentor)Nou niet rechtsaf maar rechtdoor. Dan kom je bij een hoge brug over de A28 gevolgd door een nog hogere brug over de spoorlijn. In deze richting hellingen die dankzij alle versnellingen van mijn fiets goed te doen zijn. Maar de helling naar beneden is een steile trap, met een smal fietsgootje. Moeilijk te nemen obstakel, maar trap op is nog moeilijker.

Tussen Hierden en Hulshorst, dat is toch wel het sjiekste stuk van de West-Veluwe. Grote panden, maar die hebben we in Ermelo of Putten ook. Het mooie hier zijn de enorme percelen. Ik zoek een klein huisje met heel weinig grond, tussen huizen met heel veel grond. Dat is wel te vinden, maar juist dat is niet te koop.

Dan door het boerenland, richting randmeer. In Hulshorst zijn ook witte pauwen, ze staan voor zo'n nieuwbouwhuis uit 1800. Het huis heet 'Klein Klarenbeek', ik vermoed dat de beek op de linkerfoto, aan de overkant van de weg, Klarenbeek heet. En ja hoor, glashelder snelstromend water. Rechts van het huis staat een lelijk huis, dat heb ik eraf gelaten (Zo nemen makelaars ook altijd hun foto's) Daarnaast is een houthandel, die had er wel weer op gemogen, maar dat lelijke huis er tussenuit knippen, teveel werk.

Er zijn twee identieke pauwen, maar die andere wilde niet poseren.

Er is zo weinig wind dat het randmeer bijna rimpelloos is. Zo krijg je twee zwanen voor de prijs van éen. Je kunt wel zien dat ik een nieuw contract heb bij de meneer uit Tilburg, ik gooi ongeremd m'n foto's op het www.

Verder, het bruggetje over de Hierdense beek heeft een leuning waar je heel fijn op kunt zitten. Ik mag een slok water (niet uit de beek). In de verte zie ik een man met allerlei uitsteeksel aankomen. Als hij dichterbij komt zie ik dat de uitsteeksels een statief met een telescoop zijn. Hij stopt even om het weer met mij te bespreken. Als dat onderwerp is afgehandeld zegt hij vier of vijf flamingo's te hebben gezien. We kijken in de goede richting maar van hieruit zijn ze onzichtbaar.

Er vliegt iets over, de man blijkt ook nog een gewone verrekijker te hebben. Die kijker richt hij op het overvliegende, meldt dan "de bruine kiekendief, een aardig roofvogeltje". Ik zeg dat ik de flamingo's maar eens ga zoeken, dat vindt hij een goed plan.

Zwanen, die zijn er genoeg. En ganzen, een stuk of duizend. Schapen, paarden in alle maten. Het is niet overal mogelijk dichtbij het randmeer te komen, en daar zitten die flamingo's, onzichtbaar.

dinsdag 12 februari 2008, 06:20 lees reacties

Bij Lidl hadden ze grote problemen met het spellen van Maasdamer. Waarschijnlijk daarom verdween die kaas uit het assortiment. (5 okt '07) Vier maanden heb ik me moeten behelpen met een twee keer zo dure kaas, die toch net een beetje minder smaakte. Maar ze hebben bij Lidl niet stilgezeten. Ze bedachten een nieuwe verpakking en een nieuwe naam: Maasdam! Gelukkig is de kaas nog hetzelfde...

Oostenwind, eindelijk kan ik weer eens de andere kant uit beginnen. Wel eerst nog even naar Suikervlied: volgens Iris moet het tafelkleed in de was. Daarna fiets ik over de hei richting Elspeet, vandaar naar Leuvenum. In Elspeet staat een mooi huis, zo te zien uit 1800, maar ik heb 'n jaar of drie geleden gezien dat het in aanbouw was. Iemand anders vond het ook mooi, nu is er nog zoiets in aanbouw. Straks is heel Elspeet uit 1800, de inwoners zijn het al.

De nogal overdreven blauwe hemel zit vol met condensstrepen. Strepen, echt in alle richtingen, een enkele met een bochtje maar de meesten kaarsrecht. Die gaan vast niet allemaal van A naar B, ook C naar D lijkt populair. Ik denk zelfs dat het alfabet niet genoeg letters heeft. En dan alle vluchten van B naar A en van D naar C nog! Zou dat nou wel echt nodig zijn, al dat gevlieg?

In bos of hei geen mens te zien, fietsers die alleen het weekend vrij hebben zijn niet te benijden. Thuis tref ik dan toch een fietser, Bert nam ons op in zijn route vanuit Utrecht. Hij krijgt een kopje thee en wat druppels olie voor de ketting.

Achteraf, een fotootje van de vliegtuigstrepen bij zonsondergang. Eentje viel er af bij het op maat maken van de foto. Als je heel goed kijkt zie je er vijf, plus die ene. Ik kijk hier naar veel minder dan een kwart van de hemel, (5+1)x5 is waarschijnlijk veel te laag geschat. Minstens 30 vliegtuigen boven Ermelo! Het zoveelste bewijs dat de wereld krankzinnig is.

Nog even iets heel anders. Klik hier om te zien wie Feddema is.


maandag 11 februari 2008, 05:43 lees reacties

Bezoek van Iris, reden voor een excursie. (Zie zondag voor de locatie van Auke.) We gaan naar Kasteel Staverden. Er is lang aan de restauratie van kasteel en bijbehorend park gewerkt, nu is het zo ongeveer klaar. De witte pauwen, daar hoefde niets aan gerestaureerd te worden. Ik wist niet dat die beesten zo goed kunnen vliegen. Om de een of andere reden vliegen ze niet over het hek om hun deel van het park, toch is dat hek maar net twee meter.

Ze willen hun staart wel tonen, maar achter hun hok zodat wij het bijna niet kunnen zien. Was het maar 13 juni 2006.

Nu nog even door het park, dan kom je bij een boerderij annex landschapswinkel. Die winkel is niet eens nodig om Sneeuwuil mee te lokken, ze vindt het park zo al prachtig, dat is het ook. De winkel blijkt bovendien op zondag gesloten. Koeien, kalfjes, paarden, dat allemaal wel. En erg veel mensen.

Er is een beek met waterrad, dat placht via een generator stroom op te wekken. Dat vonden ze een te moderne toevoeging, de generator is verdwenen, het rad staat stil. Gaan ze nou ja of nee dat rad weer een molen laten aandrijven? Het gebouw ernaast heet wel 'De Molen'...

De tuin van het kasteel bevat een kas die nog gevuld moet worden, een vogelhok... Hoe heet dat, een heel groot vogelhok, minstens zes meter hoog, een heel gebouw, een aviarium? Ik kan niet op het goede woord komen, de vogels zijn er ook nog niet. Dan is er nog iets wat wel een theeschenkerij zal worden, maar ook de thee is nog niet gearriveerd. Hier lees ik dat de witte pauwen in dat 'aviarium' moeten, is dat nou wel een goed plan?
Aanrader: Staverden bezoeken over een paar maanden, als alles klaar is en dan niet tijdens het weekend.

Dat theekoepeltje kende ik al, het is wel fris geverfd. En er staat stijlvol meubilair, ziet er uit alsof het 100 jaar oud is, maar het zal wel gloednieuw zijn. We hebben alles gezien. Nou ook nog maar even naar de schapen.

Daar is zowaar een parkeerprobleem, filevorming voor de ingang. En een lammetjesprobleem. Er zijn er 33, maar ze zijn onzichtbaar. Op de hei zijn veel meer mensen dan schapen. In totaal hebben we wel genoeg dieren gezien, we gaan maar weer eens naar de tien dieren die we thuis hebben.

Auke belt, het rollenspel is klaar met rollen, Iris gaat hem halen. Na een (hoop ik) grondige schoonmaak van het gehele pand krijgen ze hier nog een uitstekende (verwacht ik) maaltijd.
Ze zijn er weer. Gesprek over hologrammen, over de nederlandse taal en over het exploiteren van een hotel. Bij dat hotel zijn wat schapen en wat varkens, geen koeien, niet om op te eten maar omdat het leuk is voor de gasten. Auke wil wel een paard. En een Ierse Wolfshond.

zondag 10 februari 2008, 06:13 lees reacties

Het is al bijna te warm om te fietsen, Suikervlied haal ik nog net. De thermostaat, ja, waarop? Toch maar op 20°, in het huisje is het veel kouder dan er buiten. Nog even een sneeuwklokjes check, die van de foto staan er nog, half verrot, er is niets bijgekomen.

Ik fiets nog even naar het hoogste punt van de hei. Daar heeft de natuur voor een hellinkje gezorgd waar je heel comfortabel kunt zitten, dat doe ik. Windstil, een beetje lawaai van twee modelvliegtuigjes. In de verte het lawaai van het motorcrossterrein, in de andere verte, 180° daartegenover, het lawaai van de schietbaan. Je zou bijna gaan denken dat het op de hei een pestherrie is, toch is het er heel vredig.

Grotere kaart weergeven

Die vlek middenin het plaatje, dat is een boom met schaduw, het punt van de vorige alinea. Daar moet je wezen voor een mooi uitzicht. Als je een paar keer op - klikt zie je linksonder de schaapskooi verschijnen. (Als je nog een paar keer op - klikt zie je de hele wereld.) Die kaart is voor mezelf, om nou eens op te zoeken wat ik zie vanaf dat punt. Gaat nog iets mooier met Google Earth, dan krijg je de hoogte er bij. Mijn uitkijkpunt is 40 meter hoog, wat ik zie, tussen Uddel en Apeldoorn, is een berg van 100 meter. Als je op de kaart naar het zuid-oosten schuift kan je de schaapskudde vinden, iets voorbij de Postweg!
Nou ga ik maar eens richting huis, ik heb nog meer te doen.

We hadden de verdorde zonnebloemen laten staan, kale sprieten van anderhalve meter. Tegen de inkijk, maar nu moeten ze toch maar eens weg. Met de hulp van drie katten doe ik dat, de zonnestammen afplukken en in de container persen. Als je de container even open laat staan zit er een kat in, die moet je niet te ver naar beneden duwen met de volgende bos afval. En meteen is er inkijk, inspraak zelfs. Buurvrouw Petronella begint via de gaasdeur achterin de tuin een gesprek over de openingstijden van Gamma. Zij denkt tot vier, ik denk tot zes uur op zaterdag. Ik zeg zoiets als maandag is er weer een dag, daarop antwoordt zij "dat is wel te hopen", wat me enorm van haar meevalt.

Die thermostaat, dat was voor I&A, die hebben hun schoon/moeder van Schiphol gehaald en naar Apeldoorn gebracht. I komt zondag bij ons, A organiseert dan een rollenspel in Suikervlied. Dat doet hij wel vaker, zo'n spel. Iets wat geenszins in mijn denkraam past, maar hij doet er geen kwaad mee. Suikervlied zal er ook wel tegen kunnen...

zaterdag 9 februari 2008, 05:55 lees reacties

Marjon de Hond zegt het al dagenlang, dat het wel lente lijkt. Wat zuidenwind, ik fiets een grote cirkel om Putten. Ik kon niets vinden wat los zat aan mijn fiets, toch is het belletje (29 jan 08) verdwenen. Maar nu rammelt er weer iets anders, in het trapritme.

Een oud onderwerp, de plastic rand die probeert te voorkomen dat je broek tussen de ketting komt. Maar toen ging het over de vorige fiets, net geen jaar geleden. Deze fiets heeft een rand die op het tandwiel geklikt is, soms besluit die rand zichzelf los te klikken. Dan krijg je aanloopgeluiden in het trapritme, maar de rand zit daar waar de ontwerper hem gedacht heeft.

Soms liggen er zoveel takken op het pad dat er allerlei andere geluiden zijn, dan hoor je geen vreemd gerammel. Maar soms is het pad zo'n zandpad met een beetje leem, heel hard en glad met dit weer, dan hoor je het en daar kan ik niet tegen. Na een grondig onderzoek ontdek ik de oorzaak: de onderste drukknoop van mijn jas is los, beide knoopdelen hebben een kortstondige ontmoeting bij iedere rondgang van de trappers. Daar kan ik wat aan doen...

Bos waar ik al heel vaak was, maar telkens vind ik weer een nieuw weggetje. En bij de oude weggetjes zorgen de houthakkers voor nieuwe vergezichten. Dan nog het wisselen van de seizoenen, ik ben nog lang niet klaar met de Veluwe.

De Huinerweg, niet zo'n erg mooie weg door het boerenland, maar er staat wel een aardig huisje te koop. Onvindbaar bij Funda, dat dan maar niet. Even verder, de Knapzaksteeg. Links een kattenpension, recht daar tegenover een viskwekerij, dat komt wel heel goed uit.

Weer thuis, ik heb 31,4 kilometer gefietst. Had ik echt een mooie cirkel gefietst dan had die een doorsnede van precies 10 kilometer! Niet alleen 'tussen bête en bèta', het kan ook allebei tegelijk. Ik bedacht al fietsend dat ik wel eens op Marktplaats kon kijken, bij 'webontwerper' gezocht. Dan vind je niks, wel bij 'website':

hallo ik ben salih ik wil een eigen website makken maar ik weet niet hoe ik heb wel de naam van site www.handelplaats .com wie wil mijn site sponzeren waneer echt goed geld binne kom ga ik huis terug betallen gaat om een site die lijk ne zo als markplaats maar ietsjes anders is handelplaats is een serieuse oproep graag echte redaktie s onvang ik vriendelijk dank salih

Ik weet het, het is tegen de netiquette om iets over spelling te zeggen, maar het werd me even te machtig. Lang gepuzzeld over 'huis', hij zal wel 'heus' bedoelen. Ben er maar niet op in gegaan, hij heeft al iemand gevonden. Lijkt me geen rijkmakerij.

vrijdag 8 februari 2008, 06:08 lees reacties

Middagpauze, M&Y&Sanne&Gerlinda. Het heeft nu een naam, PDD-NOS, wat Marleen heeft. Gerlinda, moeder van M&Y, heeft haar laten testen. Ze meldt ook nog een IQ van 113, dat zal ze wel verkeerd onthouden hebben, wij schatten haar hoger in. En het lijkt ons een heel lichte vorm, PDDtje-NOSje. Men was op weg naar school, een flitsbezoekje

Dan een bezoek van Lisa. Ze gaat voor een stage drie maanden naar Londen, komt nog even een kattenkooitje terugbrengen. Haar twee katers hebben een homosexuele relatie, compleet met nekbeet. Een beetje gek, als je dat niet eerder gezien hebt.
Zie aug 07 voor het begin van deze katerrelatie.

modearnhem, dat doet Lisa. Ze hebben daar iets teveel vormgevers, dat levert een moeilijk te doorgronden website op.

Lisa heeft een camera (Ixus 55) die niet meer 'aan' wil, of ik er even naar wil kijken. Kijken helpt niet, de accuspanning meten dan maar. Helpt ook niet, accu is OK. Canon wil er ook wel even naar kijken, maar alleen kijken kost al €51...

16:00. M&Y&A, nu voor hun 'echte' bezoek. Alweer een kattenfeest, ze moeten eens wat anders bedenken. Nog even met Lisa naar Action, ze koopt acht zilveren schalen voor €0,36 per stuk. Gaat die ook een kattenfeest geven?

Een dag waarop er van alles gebeurde. Daar zou je toch wel wat over kunnen schrijven? Wel wat, zie boven. Maar een goed gestructureerd stuk proza, dat lijkt er niet in te zitten. Nog een logovariatie dan maar.

donderdag 7 februari 2008, 05:53 lees reacties

De persoon van de dierenwinkel in Ermelo neigt een beetje naar arrogante kwal. Omdat een kwal wel past in een dierenwinkel gaan we er toch naar toe. Antihaarbalpasta. Bereklauw had gisteravond z'n bordje leeg, begon daarna de kruimels van een andere bordje op te eten. Vervolgens kotste hij precies dat tweede bordje vol, voor de verandering eens niet op de droogloopmat, perfect. Sneeuwuil vermoedde een haarbal, maar die was dan niet uitgekotst. Daarom dierenwinkel.

Heel dicht bij de dierenwinkel is de Kringloper, dan daar ook maar even heen. We hebben echt niks nodig, we gaan alleen even kijken. Sneeuwuil vindt al snel het boek "Poezen en katers", iets verder ook nog vijf fotoalbums en een gekke schelp. Ik zie een electrische fiets, van €1250 nu voor €450. Van 2002, is hoogstens 50 kilometer mee gereden, accu slecht.
Ik weet bijna zeker dat dit de fiets van An is, zie j.l. dinsdag. In 2002 heb ik die fiets nog bewonderd, toen An hem kreeg. We zaten toen veel in het kleine huisje, wat een andere buur van het Anhuis was. Ehlers-Danlos, maar daar heb ik al eens over geschreven. Sneeuwuil koopt haar vondsten, ook nog een kussentje en een paar heel aardige schoenen, ik koop geen electrische fiets.

(De techniek vordert snel. Die fiets heeft een motornaaf die wel twee keer zo groot is als de motornaaf van 2008. En een accucompartiment dat ook veel groter is dan wat je op recentere fietsen ziet.)

Het is goed weer, ik kan nu de CV wel eens een uurtje uitzetten, om dat lekkende T-stuk te solderen. Dan kan ik meteen een thermostaatkraan in het badkamertje aanbrengen, en een beter aftapkraantje op de begane grond. Eerst maar eens aftappen, dat lijkt eenvoudig, dat is het ook. Maar niet zo eenvoudig dat de leiding met het gewraakte T-stuk ook droog komt te staan. Een kort stukje leiding, met een klein beetje water, dat kan je wel droogstoken met je soldeervlam, maar hier lukt het niet. Die thermostaatkraan aanbrengen, dat lukt ook niet. Ik heb een 'special tool' nodig om de oude kraan te demonteren. Dat betere aftapkraantje, dat lukt wel, maar dat is ook wel erg simpel.

Ik ga de CV weer vullen en ontluchten, dan breekt de knop van het vulkraantje. Plastic, wordt nogal warm, daarom verdampt (waarschijnlijk) de weekmaker. (Van die weekmakertekst wordt je ook niet vrolijk.) Het betere aftapkraantje, vrijwel gelijk aan het vulkraantje, heeft een metalen knop! Ik maak een nieuw knopje van een stukje ijzer, niet mooi, wel functioneel.

Kortom, qua loodgieterij viel deze dag een beetje tegen. Maar ik heb intussen wel een beter plan bedacht. En die vijf fotoalbums, dat is toch ook niet niks!

Twee nieuwe Flosfilmpjes bij Bontgoed.

woensdag 6 februari 2008, 06:17 lees reacties

Als er eens een dag echt helemaal niks gebeurd is er gelukkig de e-mail nog. Edward Baker stuurt me dit:

Dichocarpous, dat woord bestaat, iets met vruchtvorming. Inveighed, kijk zelf maar. Edward probeert me niets te verkopen, er is niets waar je op kunt klikken, een virus zit er ook al niet in. Ik blijf me afvragen wat hiervan de bedoeling kan zijn, ik krijg iets dergelijks minstens éen keer elke dag.

M&Y komen, A is ziek. Ze organiseren weer een kattenfeest, in het zijkamertje. Net hoorbaar, niet verstaanbaar, dat levert niks op. De regenradar dan, die zegt dat het nu even droog blijft. Naar buiten, nog even avonturen beleven!

De Stationsstraat is opgebroken, althans een kruispunt aldaar. Zo te zien gaan ze daar een plateau maken, zo'n drempel die het hele kruispunt beslaat. Het wordt daar 30 km. gebied, niet zo heel erg zinvol, meestal rij je daar al 30 door de drukte. Het Hanengewei is vorig jaar van plateaus voorzien. Dat zijn de zachtzinnigste drempels van West-Europa, omdat zowel de Ringrijderij als De Ronde van Ermelo er niet door gehinderd mogen worden. Dat plateau in de Stationsstraat zal ook wel zoiets worden. Mooi hoor, maar een avontuur kan ik het niet noemen.

Weer thuis, M&Y zijn ook weer thuis. Sneeuwuil meldt dat Esmee, vriendin van Y, niet mee mag komen omdat haar moeder bang is dat Sneeuwuil Esmee kwaad zal doen. Ik wist niet dat die uitdrukking nog bestaat, 'kwaad doen'. Moe Esmee even kennis laten maken, zoals Moe Y ook deed, kan niet omdat Moe E en Moe Y niet met elkaar praten. Kunt u het nog volgen? Ik wel, maar met grote moeite. Toch nog een beetje tweedehands avontuur...

dinsdag 5 februari 2008, 05:46 lees reacties

Drie dingen van Lidl, vier dingen van Supercoop, maar een ding hebben ze niet: Nezo. Nezo, dat is zo zonder jo, met ne. We schijnen al bijna genoeg jodium binnen te krijgen, om dat haarfijn te regelen wil Sneeuwuil een grote pot Jozo en een kleintje Nezo.

Ik onderneem een queeste door gans Ermelo, ik begin te vermoeden dat 'ne' nergens betekent. Ik kom buurvrouw An tegen, we groeten elkaar vriendelijk. Buurvrouw An van de Toverberg, die heb ik nog nooit lopend in het centrum aangetroffen. Ik begin te twijfelen of ze het wel was, ik herinner me opeens het weblog van 14 aug '07. Mysterieus.

De Plusmarkt, daar kom ik niet vaak. Omdat er verder geen supermarkten binnen mijn loopbereik zijn moet ik nu wel. En ziet, ze hebben waarlijk Nezo! Duur, een heel klein potje voor €0,30, wel een mooie gelegenheid om zes stuivers kwijt te raken.

Het idee van de breezer bestaat ook op zoutgebied: zout met peper, gemengd, in éen potje. Ik schreef al vaker dat de wereld in snel tempo krankzinnig wordt, er zijn telkens nieuwe bevestigingen van die stelling. Lo-salt is er nog zo een, zout dat niet zo zout is. Een beetje minder gewoon keukenzout zal wel geen optie zijn...

Een waardevolle ontdekking! Nouschka komt weer aan mijn muishand snuffelen, dan aan de andere hand. Daarna vertrekt ze, met een zeer teleurgestelde blik in haar grote ogen. Ik snuffel ook maar eens even aan mijn muishand. Ik had m'n fiets gepoetst, daarna m'n handen gepoetst. Niet erg intensief gepoetst: ze ruiken nog een beetje naar fietsketting.
Een spuitbusje fietskettinggeur, dat moet ik hebben!

Even terug naar 06:15. Ik weeg Flosje, 460 gram. Geboortegewicht, drie weken geleden, 133 gram, dat doe je als mens niet na. Toch is ze sinds gisteravond maar 1 gram gegroeid, ik ga haar een spuit geven.
Die spuit staat klaar in de koelkast, ik hoef 'm alleen maar iets te verwarmen. Dat doe ik, dan pak ik Flos. Die wordt zo vaak opgepakt dat ze daar helemaal geen bezwaar tegen maakt. Dat wordt anders als ik de spuit in haar bekje probeer te stoppen, ze stribbelt nogal tegen. Een klein beetje in de ruimte spuiten, zodat zich een druppel vormt, daarna lukt het even. Maar na 3 cc begint ze zo te spartelen dat ik het opgeef.

Anemoon heeft dus maar éen gram geleverd vannacht. Ze wil verder ook niet al te veel van haar kind weten, driekwart van de tijd is ze elders. We overwegen nu om Anemoon te laten steriliseren en zelfs om haar naar een ander adres te laten verhuizen...

maandag 4 februari 2008, 06:01 lees reacties

Vroeger bouwde je een huis door eerst de binnenspouwmuur te bouwen. Daaromheen bouwde je dan een iets groter huis: de buitenspouw. Later werd de binnenspouw van cellenbeton gemaakt. Grote blokken, gauw klaar. Tegenwoordig zijn die blokken nog groter, ze worden precies op maat geleverd. Daarom zijn er veel meer maten, omdat het nu te moelijk wordt voor de bouwers staat er op ieder blok voor welk bouwwerk het bedoeld is en waar het moet komen.

Je stuurt je bouwtekening naar de betonfabriek en een week later krijg je al die blokken. Bouwtekening heb je niet meer nodig. Inspiratie voor deze tekst is een bouwwerk naast de ijzerwinkel. Winkel + 4 app. zag ik op een blok staan. Prachtig, nou nog een robot die de blokken stapelt. Voor de buitenmuur heb je nog steeds een ouderwetse metselaar nodig.

Nieuwbouw lezen. In Ermelo is altijd wat te doen.

Kunnen jullie dat, 99x99 uit je hoofd? Ik wel, met een kunstje. Met een ander kunstje kan ik 33x47 uitrekenen, of 86x94. Ik denk dat je kinderen geen kunstjes moet leren omdat die maar zo beperkt toepasbaar zijn. Je moet de kunstjes wel demonstreren, omdat er wel een paar kinderen zullen zijn die zo'n kunstje leuk vinden. Puur amusement. Ik denk dat van de Craats het daar wel mee eens zou zijn.

Om kinderen inzicht te geven in vermenigvuldigen en delen moet je ze een rekenmachine geven. Niet zo'n zakjapanner, maar een ouderwetse, mechanische. Als je de ene kant uit draait telt 'ie op. Als je heel vaak draait vermenigvuldigt 'ie. En als je andersom draait kan je aftrekken en delen. De 'wagen' een stapje rechts of links: delen door 10 of vermenigvuldigen met 10. Lijkt me heel leerzaam.

Nu wordt ik echt krankzinnig van Nouschka:

Ze kijkt even op van mijn muishand, dan ziet ze mijn tikhand. Nog lekkerder. Ik stop.

zondag 3 februari 2008, 06:15 lees reacties

Ik moet zes dingen doen vandaag. Het eerste is even naar Suikervlied, kijken of dat er nog staat na het bezoek van vier heren. Ja, het staat er, het is smetteloos, de thermostaat staat waar die staan moet. Het droogloopmatje ligt anders, maar dat is een verbetering. Nou die andere vijf dingen, maar ik mag nog een eindje funfietsen.

Ik kom voor de duizendste keer langs de schaapskooi, nu staan er wat schapen naast. Ze hebben zich zo opgesteld dat ze heel mooi tegenlicht hebben, doorschenen vachten met daarachter de donkere schuur. Een prachtfoto zit er wel in, maar het hek is hinderlijk. Iets dichterbij, een beetje naar rechts, de camera pakken... Vergeet het maar, nu staan ze met z'n allen in de schaduw van de schuur. Rotbeesten.

Tijdens het wachten op Brenda gisteren ("Wachten op Brenda", iets voor de bouquetreeks?) poetste ik mijn fiets. Ik had hem opgetakeld, daardoor kon ik het gewricht van de standaard een drup olie geven. Bij de schapen zette ik de fiets op de standaard, dat ging waanzinnig soepel. Ik had dan wel de teleurstelling dat die schapen zo contraproductief bezig waren maar dat werd voor een belangrijk deel gecompenseerd door de geweldige standaarduitklapervaring.

De vijf andere dingen, daarvan zijn er vier bij AH. Tijdens het terugfietsen probeer ik me te herinneren wat het moet zijn, ik kom niet verder dan drie artikelen. Bij AH is het erg druk, maar ik heb die drie binnen anderhalve minuut. Maar wat was nou het vierde? Dan weet ik weer dat ik me afvroeg of alles samen wel in mijn linnen tasje zou passen. Door die associatie weet ik het: bananen. Die passen altijd, het ligt er maar aan hoeveel je er neemt. Missie geslaagd.

Het zesde ding is het schrijven van dit stukje. Ik wilde schrijven over 'een meisje die' maar Google levert me meteen al iets wat veel mooier is dan wat ik wilde schrijven. ('daar was laatst een meisje loos, die wou gaan varen als lichtmatroos') En over de rekenles, maar dat schrijft Jan van de Craats veel beter.

Nog iets over poezen dan maar. Of de laatste Flosfoto!

zaterdag 2 februari 2008, 06:06 lees reacties

Even terug naar 6 december. Toen lieten we negen kittens chippen, een chip ging niet helemaal goed. Een week later werden Das en Effe Dimme afgeleverd aan Brenda. Weer wat weken later ging Brenda naar haar dierenarts, ik geloof dat ze D&E te mager vond. De dierenarts vond dat niet, controleerde ze even helemaal, alles OK. Behalve de chip van Effe Dimme, die intussen Zoë heet. Geen chip te vinden.

Nu verwachten we Brenda met Zoë om naar Daan, onze dierenarts, te gaan. Ze is aan de late kant, we zetten ons autootje al voor de deur, staan al met jassen aan buiten, dan komt ze eindelijk. Tijdens de transfer van Brenda en Zoë van haar naar ons autootje (het hare is nòg kleiner dan het onze) passeert er nog een autootje. Daarin zit Thomas, die de sleutel van Suikervlied overhandigt. Geen tijd voor een hartroerend afscheid, we moeten naar Putten.

We zitten een paar minuten in de wachtkamer, dan komt Daan ons al halen. Zoë mag uit het kooitje, voor het eerst dat ik haar goed zie. Het is een leuk katje geworden, lijkt wat groter dan haar zus Miezelientje. Ook Daan z'n chiplezertje leest niks, hij brengt een nieuwe chip in, nu in éen keer goed. We zijn in vijf minuten klaar, dan nog tien minuten administratieve handelingen betreffende de nieuwe chip.

Half vier als we weer thuis zijn? Zou best kunnen. Brenda komt nog even binnen met Zoë. Is het zeven weken geleden dat Zoë richting Zelhem vertrok? Ze lijkt zich nog aardig thuis te voelen. Het maatverschil met Miezelientje is er niet echt, wel staat Zoë iets hoger op de poten. Brenda lijkt zich ook aardig thuis te voelen, maar om kwart voor zes vertrekt ze toch. Een geslaagde operatie, nog gratis ook!

Tussendoor lange telefoongesprekken met Miranda, die heeft opeens problemen met foto's e-mailen. Het is bijna onmogelijk om zo iemand te helpen, vooral als ze een mij onbekend programma gebruikt. Ik stel voor dat ze ons buurhuis koopt zodat ik wat makkelijker kan zien hoe ze computert, maar ze wil niet. Veel later is het toch gelukt, ze stuurt zes foto's die ik op haar site zet. Nog een geslaagde operatie!

vrijdag 1 februari 2008, 05:49 lees reacties

Naar Putten, eerst even de Kringloper. We vinden boeken die ons wel aanstaan, Sneeuwuil schaft zich voor €0,10 'De Pozzebokken' aan, de versie met tekeningen van Peter Vos. Bij het verlaten van de boekenafdeling vinden we Thomas met drie maten. Ze zijn via Drie en Garderen gefietst.

Bij het verlaten van de Kringloper vinden we een kluit fietsen. Drie, jawel, baanfietsen en éen gewone racefiets. Mag die wel meedoen?

Dan nog even naar de scharrelslager. De storm blaast ons terug over de N303 naar Ermelo, daar merk je weinig van. Links en rechts bos, maar door de windrichting staat dat nogal stil. Zou er iets omwaaien dan viel dat evenwijdig aan de weg, maar er gebeurt niets.

Een brief van de notaris, neef Henk verkoopt zijn optrekje aan de Rucphenseweg in Zundert. Toen Sneeuwuil haar nabijgelegen stuk van 'De Moeren' verkocht moest ze dat eerst aan alle ooms en tantes van moederszijde aanbieden, èn aan hun kinderen. Neef Henk heeft last van dezelfde voorwaarde. Iets minder last: de ooms en tantes zijn intussen allen gesneuveld. Maar Sneeuwuil had het huis van neef Henk mogen kopen. De Moeren B.V. koopt een bijbehorend stuk bos, met de zwemvijver.

We vullen een papier in, Sneeuwuil wil het huis niet, ze wil ook het bos niet van nicht Ella afpakken. In 2005 had Henk ook al verkoopplannen! Het ingevulde papier moet terug naar de notaris, ik breng het naar de brievenbus, kom daarbij weer Thomas met zijn drie maten tegen, ze zien mij niet. Niet echt lekker fietsweer...

M&Y, zonder A. Achteraf heb ik spijt, maar ik word erg kwaad op Marleen. Ik zit het bovenstaande te tikken, mijn laptop als tabletop, achter de laptop ligt Bereklauw. Marleen benadert hem met een pluimstok, als hij niet reageert geeft ze een tikje met de pluimstok. Als hij nog niet reageert gaat ze hem steeds harder slaan. Ik merk het onbewust maar als Bereklauw begint te blazen wordt dat bewust. Ik wist niet dat hij het kon, blazen. Ik zeg misschien iets te luid maar wel heel duidelijk tegen Marleen dat haar gedrag me niet bevalt, ik ontneem haar de pluimstok, voor het eerst heeft ze geen weerwoord. Later zegt Sneeuwuil tegen Marleen dat ze een beetje gek is, "maar wel heel slim" is nu het weerwoord. Dat klopt dan wel weer. Zo'n heel erge spijt heb ik nou ook weer niet.

De afwezige Anouk begint de dag met een ritalinnetje. Vergeleken bij M&Y is A een slome. Als ze nou eens een half ritalinnetje nam en de andere helft aan Marleen gaf?

Nog even naar januari?