Nu je toch aan het citeren bent durf ik ook wel met een citaat te komen. De schrijver Erwin Mortier zei het zaterdag bij het afscheid van Hugo Claus. Dat afscheid werd live uitgezonden op Nederland 2, maar ik heb het niet gezien en het staat jammer genoeg niet op uitzendinggemist.

De Belgische kardinaal Daneels keurt het af dat Claus voor euthanasie heeft gekozen. Erwin Mortier daarover: "Het is een bittere ironie dat de man die ons uitsprak als wezens die zich nimmer volkomen kunnen beschaven, postuum nog de les wordt gespeld door lieden waarvoor hij steeds een heilzaam gebrek aan ontzag heeft vertoond: prinsen van allerlei slag, kerkvorsten (...), het slag volk dat hem al van in zijn prilste jaren heeft willen kleineren. Louter en alleen omdat de keuze van zijn levenseinde niet de hunne is, komen ze weer van onder de plaveien gekropen en spuien hun laffe gal. De eigen morele superioriteit celebreren boven het lichaam van een geliefde dode is geen heldendaad. Meneer de kardinaal schaam je."

Beelden van het afscheid van Hugo Claus (inclusief het citaat) zijn te vinden in het archief van het NOS-journaal.

Frank,

Ik viel paf achterover van bewondering voor je aanpak van die vage scanner, maar welke uitsteeksels heb je in vredesnaam nog méér, naast excentrische uitsteeksels? Heb jij trouwens ook verstand van hoe tyfusherrie zich voortplant in appartementencomplexen en wat daartegen te doen valt behalve verhuizen?

Hebben alle Roscam Abbingen met geboortejaren tot en met 1946 wel gezien dat Albert Heyn het Verkadebiskwieblik verkoopt dat wij meer dan een halve eeuw geleden meenamen op onze kampeervakanties? Een Woltz uit 1984 meldde dit en kreeg opdracht er onmiddellijk een aan te schaffen. Zo'n blik voorzag zes personen drie weken lang van versnaperingen, bovendien zaten we erop in die eerste vakanties met nul stoeltjes. Wat ik niet meer zeker weet, is of we echt maar één blik hadden met een laag biskwie per vakantieweek, of misschien toch drie blikken. Wie weet dat nog? Het tijdstip waarop een volgende laag mocht worden aangebroken, was in ieder geval wel een issue, daar in Bretagne en Oostenrijk.

Oh, dan staat je detectieslot nog aan. Zo komt de TomTom erachter dat je in een Ford Fiësta rijdt. En dan vind hij honderd al erg hard.

Rik

De gongslagen in de TomTom zijn bedoeld voor mensen die de maximumsnelheid overschrijden; ik dacht met meer dan zes procent. Maar je kunt het uitzetten.

Rik

Als ik met de TomTom reis , wat overigens super is voor iemand met een niet bij geboorte meegeleverd oriëntatievermogen, mis ik vaak de keuzemogelijkheid tussen de snelste en de kortste weg. Ja je kunt de snelste zonder snelwegen nemen maar dat is meestal niet de leukste.
De kortste gaat dwars door alle dorpskernen. In Frankrijk betekent dat vaak dat je bij het nachtkastje rechtsaf moet om dan vervolgens tuseen de groente- en de viskraam door op de markt het 'centrum' weer te verlaten. Ik wacht op 'de toeristische route' die wel van A naar B gaat en dan zonder zandpaden. Die komt vast.

Anja

Jouw Tom Tom Poes heet dus Lucy.

Helaas is het niet roken in hetzelfde verdomhoekje als lange mannen op doortrappers geschoven: daar doen ze niet aan mee.

Bij mij thuis mogen er hooguit 3 sigaretjes gerookt worden, dus langzaamaan sla ik het er wel uit, hoop ik.

plus dat de prijs van dit i.c.m. een Rohlof naaf me wel van het roken afhoudt. Een jaar niet een pakje per dag roken, en het is betaalbaar zullen we maar zeggen!

http://commutebybike.com/wp-content/uploads/2007/09/dummy11.jpg

"In het menu van Tomtom zou de keuzemogelijkheid 'geen zandwegen' moeten zitten"

Dat krijg je nou als je telkens de nieuwste snufjes het eerst in huis wilt hebben.

Mag ik dan eventjes ter verdediging mijn eigen inbreng oproepen? Ik was de enige die de keuken niet aan het blauwstomen was, oftewel; ik rook niet!

Een heel verhaal vandaag - ben je weer eens geraakt door de wind in de wilgen? Zo'n gaatje als jouw ouwe tomtom zou ik trouwens ook wel willen hebben.

Bij een superkruidenier waar ik gisteren was verkochten ze kippenvlees in de vorm van platte kuikentjes.

Geen kooitje meer nodig,

Rik

Bereid je wel voor op een kraan die piept als een nest jonge struisvogels. Ik heb ooit zo'n ding in de muur geschroefd en de buren praten er nu nog over.

Rik

Fascinerend, die robot met zijn gekke pootjes! Ik ben altijd erg snel bereid om alles en iedereen zielig te vinden. Mensen, katten, computers, fietsen, verzin het maar. Toch had ik het niet echt moeilijk toen Big Dog een trap kreeg. Dat kwam misschien door de intentie waarmee de trap werd uitgedeeld. De trapper was duidelijk niet agressief. Ik dacht nu toch vooral: wat een knap gemaakte robot!

Ik heb hier nog wel een geinig karretje voor de mobiele oudere; geen MEGA, maar wel afkomstig uit dezelfde Franse fabriek. Met afneeembare polyester hardtop, elektrische ramen en cd-speler. De kilometerstand is even hoog als de leeftijd van de eigenaar: 81. Wegens lentefeest nu te koop voor € 11.000,-

Rik

Deze robothond zag ik laatst al eens op de (Vlaamse?) televisie. Volgens mij zitten zijn voorpoten achterstevoren, of zie ik dat verkeerd? Zijn er al aaibare robotkatten die geen vaste klandizie bij de scharrelslager vergen? O ja, hoe ervaren wij het als die hond een trap krijgt? Hij vervolgt onverstoorbaar zijn weg, dus het raakt hem als het ware niet. Vannacht de laatste twee delen van Dekaloog van Kieslowski gezien. Grandioos! Maar nu realiseer ik me bovendien dat er totaal geen trappen werden uitgedeeld. Okay, er werd één neus omgedraaid, tot bloedens toe...

Ik heb je de MEGA al eens aanbevolen. Een hoop ruimte en een Japans tweecylinder dieselblokje dat 1:40 loopt. Ook te krijgen met elektromotor!

En dan de dagvraag van Olle: 'Wat wordt groter: een brood met meer meel of een brood met meer gist?

Nou? De onbekende factor is natuurlijk wat 'meer' is, maar het is beslist een filosofisch probleem, waarop wij geen antwoord hebben.

Rik

De dikke adder is het koersrisico: je moet je geleende dollars in euros omwisselen voordat Reaal ze op een spaarrekening wil zetten. Aan het eind van het jaar haal je je euros weer op en koopt er dollars voor om je lening af te lossen. Als de dollar dan net een procentje duurder is dan vandaag ben je net je winst kwijt. Als de dollar nog duurder is geworden kan het ernstig in de papieren lopen. Voor de particulier niet aan te raden. (Professioneel wordt het op zeer grote schaal gedaan en dan vaak op heel korte termijn. Wereldwijd gaat in de geldhandel dagelijks vele malen meer om dan in de aandelenhandel).
Koen

Eén dag overgeslagen en nu moet ik nadenken over het kattenbakschepje, de paborekentoets, de computerdiagnose, en die drie of vier andere dingen die ik al weer heb vergeten. Heb vergeten of ben vergeten? Dat weet ik niet meer. Of eigenlijk zou ik moeten zeggen dat ik niet weet of ik dat ooit heb geweten. Een van die drie of vier andere dingen is dus taal. Rik pleit à la Paolo Freire voor descooling society, en daar zit wat in, zij het - soit! Onze Franse juf vond dat er in het boek niet genoeg uitleg werd gegeven over de suupzjonktief, dus deelde ze stencils uit met aanvullende informatie. Onnodig te zeggen dat die haar niet in dank werden afgenomen, dus sla deze zin maar over. Bij het eindexamen Nederlands liet de gecommitteerde, de hoogleraar moderne geschiedenis professor Manning, me een paar zinnen uit een boekje redekundig en taalkundig ontleden, zulks tot groot verdriet van de lichtbejaarde Vlaamse leraar Nederlands, oud-Indiëganger en auteur van een boekje over taal- en stijlfouten, die in de vijfde klas de naar een hoogleraarspost in Zweden vertrokken Amsterdammer De Rooy, die als nijvere promovendus figureert in het tweede deel van Het Bureau, was komen opvolgen, die me liever, die Vlaming dus, zou hebben geïnterpelleerd over zijn favoriete onderwerp "Karel ende Elegast een detectiveroman?", waarover ik tijdens zijn allereerste les temidden van de verbijsterde klasgenoten een kennelijk niet al te beroerd opstel had geschreven. Wat ik foutloos deed, dat ontleden dus, maar nadat ik "kunnen" of "kan" volkomen terecht een hulpwerkwoord van modaliteit had genoemd, vroeg die dekselse Manning "Wat is dat, modaliteit?", en daarop moest ik het antwoord. schuldig blijven, tot mijn verdediging aanvoerende dat ons dat nooit was verteld, zoals ik op vijf- of zesjarige leeftijd, met mijn oma bij de KNO-arts, gezegd schijn te hebben: "Ja, maar mijn moeder geeft me nooit een zakdoek." Kortom, vraag mij maar niks, want van het één komt het ander en zo vervolgens. Ik ga maar weer gauw verder in De wind in de wilgen (oorspr. The wind in the willows, Kenneth Grahame, 1908), dat ik voor mijn kleindochter kocht, voor als die vijf wordt, en dat me voor een kind van die leeftijd nogal moeilijk lijkt.

Ik vind wel dat die nieuwsloze mevrouw vaag is over internet. Waar mag ze wel naar kijken, waar niet naar? Ik heb hier in huis iemand zitten die vrijwel nooit televisie kijkt maar wel alles weet over de op handen zijnde Amerikaanse verkiezingen.

Ik ben begonnen aan de rekentoets en ik zal het maar toegeven: dat viel niet mee. Ik snapte de sommen wel, maar ik vond ze erg moeilijk en na vijftig minuten was ik nog lang niet halverwege en toen heb ik het maar opgegeven. Dan maar niet naar de PABO.

Nog even de Pabo toets: In een half uur kwam ik tot 56 punten. Met deels domme fouten: als je kan zien dat het antwoord 'ongeveer een kwart' moet zijn is het dom om 2,56 in te vullen in plaats van 0,265 (pleidooi voor 'begrijpend rekenen'), deels verkeerde aanname: 15 euro verdelen vatte ik op als vijftien munten van één euro, maar ze hadden blijkbaar wisselgeld (waar staat dat?), en een keer gewoon fout.
Maar ik heb met meer dan 60 jaar verschil met de gemiddelde Pabo kandidaat en veel meer dan gemiddeld cijferervaring natuurlijk wel een erg grote voorsprong. Ik vind de toets best pittig!

Dan de andere vragen:
1) Als conceptual art is het afsluiten van het nieuws misschien best een leuk idee, maar ik zou het niet willen. Geen televisie zou ik geen groot probleem vinden, maar zonder NRC zou ik mij niet blij voelen. Je leeft nu eenmaal in deze tijd en dan wil ik ook achtergronden weten (en onder andere recensies lezen van boeken en films die mij boeien).
2) Ik denk dat ik zou willen weten 'hoe lang ik nog heb' als mij iets ernstigs mankeerde. Maar zolang de foutmarge (of onzekerheidsmarge) nog meer is dan 'heel veel' procent denk ik dat het geen goed idee is.
3) Mooie filmpjes. Jammer alleen dat ook hier geldt dat er meestal mensen naar kijken die er door worden aangesproken. De 'andere kant' vindt het waarschijnlijk vreselijk.

Kalender: Waarom is bij jou 19 april geen zaterdag? Hebben jullie in Ermelo geen schrikkeljaren? Je eigen kalender doet het wel goed!

Koen

744:24 = 31. Een maand inderdaad. maar moet je de nachten wel meerekenen? Nachts kijk je geen t.v., maar je doet ook niks anders. Zijn mijn bêtahersens mogelijk niet helemaal in orde, als ik vind dat je die 744 eigenlijk niet moet delen door 24, maar door het wakkere gedeelte van een dag, =16 uur?
Dan wordt het namelijk nog veel erger, en kijk je 744: 16 = 46,5 dagen TV, = 1½ maand!

Dat is wel een forse dagelijkse dosis die jullie tot je nemen. Ik lees een krant, kijk (even) naar het Journaal op internet, naar NOVA alleen als de onderwerpen me interesseren (1 x in de week zo'n beetje), verder geregeld naar Pauw en Witteman. Als er groot wereldnieuws is naar CNN en BBC World.
Een computer kan niet zien hoe levenslustig je nog bent.
Stom dat ik dat niet begreep van die percentages. Ik kan wel sommetjes maken, maar inzicht, ho maar.

(1) Je een jaar lang afsluiten van het wereldnieuws vind ik geen goed idee. Dan kan je ook wel ophouden met lezen omdat er zoveel boeken zijn. Jonge kinderen behoeden voor veel televisie kijken lijkt me wel heilzaam, maar dat is wat anders.
(2) Je hoort zo vaak over artsen die er wat betreft prognose helemaal naast zitten, dat het me beter lijkt nooit te beweren hoe lang iemand nog te leven heeft. Maar ik zou wel ongeveer willen weten waar ik aan toe was.
(3) Leuk!!
Nog even over de rekentoets: bij opgave 1 gaat het toch om gewone deelsommetjes? Wat moeten die percentagetekens daar dan? Ik zie het vast helemaal verkeerd.

Even een blik geworpen op de rekentoets, ik ga hem doen, maar heb meteen al valsgespeeld. (opgezocht wat een hectometer ook weer is, dat kan ik nooit onthouden). Ook al slaag ik voor de toetsen, dan aarzel ik nog mij aan te melden bij de PABO, want ik vrees dat ik niet meer dan twee leerlingen tegelijk zou aankunnen.
Ik ben het niet eens met de visie dat je zo weinig hebt aan grammatica. Volwassenen die weinig of geen school hebben gehad en een andere taal moeten leren, kunnen alleen met heel veel moeite en goede lessen nog een redelijk niveau bereiken. Mensen die wel geleerd hebben hoe hun eigen taal in elkaar zit hebben er meestal minder moeite mee en komen ook op eigen houtje een heel eind.
Frank, ik heb het je al eens eerder voor de voeten geworpen: je mag al die rare grammaticatermen dan niet onder de knie hebben, hoe je moerstaal in elkaar zit weet je heel goed.

Het - en nu ga ik even een echt moeilijke term gebruiken- theoretische taalonderwijs is een monster. Dat ben ik volledig met je eens. Het probleem is dat die begrippen je wel iets gaan zeggen tegen dat je je er echt in verdiept, maar -zoals je ook al zegt- voor het leren van een vreemde taal zijn ze vrijwel nutteloos, al was het maar omdat je eerst moet leren hoe de termen in die vreemde taal luiden. Grammatica is vooral leuk voor puzzelaars en dus niet noodzakelijk geschikt voor alle kinderen; op dezelfde manier waarop een cursus bromfietstechniek niet geschikt is voor alle bromfietsrijders. Het onderwijs dat op onze scholen gegeven wordt is echter nog altijd zo log dat de gemiddelde Franse juf er vijf jaar voor nodig heeft om een scholier in het Frans een brood te laten bestellen. Het zoontje van een vriend dat op vijftienjarige leeftijd naar Bretagne emigreerde, leerde binnen drie maanden zo vlekkeloos Frans dat hij zijn eigen rapnummers schreef in die taal.

Het is een stokpaard van me. Haal de kinderen uit de klas en schop ze de wereld in.

Rik

Ja, Amersfoort en derzelver buitenwijken, daar ben ik vorig jaar een keer 's avonds minstens een uur lang kris kras doorheen gekruist, zonder tomtom of platteplattegrondgrond, en zonder thuis goed op die laatste te hebben gekeken, want anders had ik wel gezien dat de wijk Nieuwland links boven vlakbij de snelweg ligt, heel gemakkelijk te bereiken.

Heuj, je plaatjesplak doet het vandaag niet. Geen postzegel te zien.

Rik

"Maar hoe monteer je zo'n hengelkurk ondraaibaar?"

Daarvoor neme men wat lijm. Maar nu we het toch over montage hebben, hoe zou je een stuk onverlijmbaar (zwart) PVC pijp onderaan een carbon/ glasfiber skistok vastmaken?

Ja Iris, maar zo gul ben ik niet mijn mijn ontdekkingen; dan spek ik liever mijn eigen beurs met de malste biefstuk.

Rik

Ach, en ik wilde nog roepen: koop in een hengelwinkel zo'n kurken handvat.

Gedane zaken gaan te keer.

Rik

Nog eventjes Smurfen-praat.....

Dit verhaal wil ik vooral Oma Minke en Opa Frank niet onthouden: het gaat over onze geweldig slimme Dries, nog geen drie, maar nooit om een antwoord verlegen.....

Zondagmiddag kwam hij bij Oma Waaigat de trap opgeklauterd, met achter zich aan zijn mamma en pappa.
"Daar ben ik weer!" roept hij luid bij het boven komen en werpt me een stralende begroetingsblik toe.
Hij rent naar binnen, neemt in zich op wat oma allemaal voor hem heeft neergezet om mee te spelen.
Dan opent hij zijn knuistje en toont mij een Babysmurf, die hij gedurende de rit hier naar toe stevig heeft vastgehouden.
"Oma, heb jij ook een Babysmurf?"
Terwijl hij het vraagt, ziet hij de Babysmurf, die ik heel toevallig ook had gekregen en voor hem op een kastje had gezet.
Een vreugdekreet "Ooooooh! Jij hebt ook een Babysmurf! Die heeft een speen, hé!"
Natuurlijk wordt er druk gespeeld, ook met beide Smurfen en Dries voorspelt me, dat hij ze mee neemt in de auto en daar bedoelt hij dan mee, dat hij zich de tweede Smurf wil toeëigenen voor thuis.

Na een poosje spelen wil Dries even zeker weten, of ik de Smurf wel echt wil afstaan en hij vraagt: "Oma, wil jij jouw Smurf weer hebben?"
Dat is het moment voor een test, vind ik en ik zeg dan, dat ik niet meer weet welke Smurf van mij is.....
"Weet jij dat nog Dries? Ik kan het niet zien!"
Hij voelt dan even aan één van de Smurfen en reikt me die zonder enige aarzeling aan.
"Is die van mij, Dries? Weet je dat zeker? Welke is dan van jou....?"

Zijn antwoord is resoluut: "de warme!"

Rik moet dat plaatje van de slager naar - sturen. Dan komt het achterop het tijdschrift, in de vaste rubriek met per ongeluk grappige taaluitingen en lachen alle tweehonderdduizend leden (of hoeveel het er dan ook zijn) van het Genootschap Onze Taal zich een kriek. Deze maand o.a.: "intimiderende jongeren vinden mensen heel eng."

Zoeken op rekeningnummer, wat heb je daar eigenlijk op tegen? Bij de Postbank kan je gegevens die je nog nodig denkt te hebben in een adresboek zetten en daar heb je zo'n nummer snel gevonden. Je moet dan wel even veinzen dat je gaat overschrijven, anders krijg je het adresboek niet te zien.

Als ik mijnheer Bösendörfer zou zijn, zou ik mij in mijn graf omdraaien en dreigend tegen die jongens met die moeilijke naam zeggen: hebben jullie wel eens een pak slaag van de slager gehad?!

Fijn. Slagers. Nu kan ik eindelijk mijn foto gebruiken. De kwaliteit is niet best, maar het bewijs dat Albert Heijn met besmet vlees werkt is hiermee geleverd:

'Onze rosbief wordt gemaakt van de malste biefstuk.'

Gekker moet het niet worden.

Rik

Het bord "honden aan de lijn i.v.m. zwangere schapen" kan dus wel weg. Is het schaap helemaal links op de onderste foto misschien een hond? Geen beter licht dan tegenlicht. Dit geldt niet voor zin en wind. Heb jij geen bidon? Wat doen jullie met de resterende smurfen? O, Flosje mag ze hebben. En meenemen als ze het huis uit gaat. De verkaboutering van de samenleving, daar heb jij natuurlijk zelf ook aldoor aan gedacht. Ik zeg Jip en dan zeg jij...

Wat een leuke foto van Floss, ze loopt daar zo vastberaden met haar buit. Ik heb mijn minieme smurfenoogst aan een vriend gegeven. Waarom deze nuchtere 60-jarige smurfen spaart weet ik niet. Gelukkig had ik geen exemplaren waar jullie behoefte aan hebben. Wat AH Zwolle betreft: ik geloof dat daar een overkill aan gewichtheffertjes is.
Zelf heb ik goede herinneringen aan een eerdere smurfenversie, waar Mascha een volkje van had, met een paddestoelhuisje. Ze wenste vaak voorgelezen te worden uit smurfenstripboeken en nam daar uitdrukkingen uit over, b.v. "Ik wil nieuwe horizonten smurfen", als ze er op uit wilde.

Twee grote pelotons smurfen gearriveerd, uit Velp en uit Rivierenland. We zijn de gevers erg dankbaar voor deze ongehoorde overvloed..
Maar... een mannenoverschot dreigt! Géen smurfin, tot nu toe!!!! En slechts éen baksmurf (Bert, kom nou op met je baksmurf!) en éen boodschappensmurf, dus ook dat is uiterst kritiek. Gelukkig heb ik nu zóveel ruilmateriaal dat ik Woensdag makkelijk acht smurfen kan bieden voor éen smurfin, om maar eens iets te noemen.
Maar wie weet blijken ze wel landelijk schaars. Als ik AH was zou ik er wel eentje schaars hebben gemaakt.
De Gargamels - ook schaars maar net voldoende - deugen zelfs lichamelijk niet eens, ze dreigen op hun smoel te vallen. Eentje van de drie wilde ik daarom héel voorzichtig ietsje rechterop buigen, Riks waarschuwingen ten spijt. En ja hoor, meteen in meerdere gruzelementen. Maar "de-kop-van-Gargamel", misschien zou dat nog wel eens een waardevol item kunnen worden. Wat bloedvlekken langs de hals schilderen?

Er is een heel smurfenvolk naar jullie onderweg.
Anja

Nee, ik wil niet terug naar januari, zelfs niet even.