Een fietsaanhanger kan misschien geregeld worden. Er rijden nu twee prototypes rond van mijn eenwielige fietskar. Als ze sterk genoeg zijn, dan gaan ze in productie!

Dat kan niet, he, dat zogenaamde fietsfilmpje van Rik, dat bestaat niet, dat is godsonmogelijk! En dat terwijl ik net een verhaal van Tsjechov over een doodskistenmaker die vijftig jaar lang met zijn vrouw in een éénkamerwoning zonder haar ooit eens te.

We hebben er een in staat van ontwikkeling. Al drie jaar trouwens. Het leuke is dat ik er ook op pas. 'Ook' mag eventueel worden weggelaten.

Maar nou die schijfremmetjes... Hoe krijg ik dat voor elkaar.

Dries met oma mee naar "het Piratenschip". Hij heeft ook in het bed van de kapitein gelegen!

Stroopwafels! Foei. Ik wilde nog wat kwijt over de motorsportavonturen van Olle en mij. Ongeveer twee keer in de week bezoeken we een terrein met putten, rioolbuizen, betonplaten en boomstammen. We leren snel. Ik leer soms iets te snel. Na een uur denk ik: nu kan ik ook wel tegen zo'n betonplaat omhoog. Ze staan min of meer loodrecht en de eerste twee meter gaan moeiteloos, ritje naar de bakker. Dan kom ik erachter dat ik net iets te weinig gas heb gegeven en lazert de hele combinatie naar beneden. Het is ook wat, een nieuwe sport als je 47 bent. Maar als ik dan thuis mijn schaafwonden lik en op zoek ga naar de jonkies, begrijp ik precies wat me zo fascineert. Speciaal voor de milieufanaten: een fietsfilmpje uit Edinburgh.

http://www.youtube.com/watch?v=Z19zFlPah-o

Rik

Die ocicatten spreken me wel aan! Als er ooit nog een uit het nest dondert, dan hebben we best belangstelling. Hij ziet eruit als iemand die mee op vakantie kan en dat is een niet onbelangrijk criterium voor een goede relatie met een kat. Verder zijn hier deze week aangeboden: een zeer jong konijn, een Kroatische vrouwtjeshond die heel lief was en alleen maar soms een fietser beet en een zo goed als nieuw zijnde dove drugshond (type: Mechelse Herder), compleet met een lijst commando's, variërend van 'wiet' tot 'kill'. Maar die begint vermoedelijk al bij onze voordeur te blaffen dat er binnen drugs liggen en bovendien zie ik me al de keel schor schreeuwen als we belaagd worden. We zijn dus knap kritisch als het op dieren aankomt, maar zo'n luipaard mag er wel in. Rik

Wat al warme belangstelling voor het kattenkwartet!
Die waar Iris mee gespeeld heeft, dat was in kleur, met foto's, en voornamelijk informatief. Kwijt dus.
Die zwart/witte die Yvonne bedoelt en niet kan vinden is tamelijk hoogwaardig. Tekenares Ella van Schaik, al bijna even oud als ik. En dus niet meer te krijgen. Oude aanbiedingen ervan op Ebay maken dat duidelijker dan me lief is.
Maar aan de andere kant is dat natuurlijk juist heel goed nieuws. Want wat moet ik met m'n plan als er al een mooi zwart/wit kattenkwartetspel bestaat?
Het lijkt me toch al niks voor kinderen, zonder kleur. En met kleur is weer niks voor mij, want daar krijg ik telkens zo'n hoofdpijn van. Ik ben een kunstenares met enige beperkingen. En van potlood rust ik uit. Ik kan dus wel eens gaan hopen op allemaal volwassen en zeer verfijnde kattenfreaks, die gezellig samen gaan zitten kwartetten als de kinderen naar bed zijn. Met mijn kwartet. Ik zie het helemaal voor me!
Intussen: Marja had gelijk toen ze vreesde dat iedereen alleen maar z'n eigen kat uitgeportretteerd wou hebben, en niet de mijne. Ik krijg wel af en toe vererende opdrachten, die ik dan vadsig weiger. Te lastig, met foto's maken. Maar vanmiddag gaan we toch kijken naar een Ocicat die graag geportretteerd wil worden, omdat die in Ermelo woont.

Heb me wild gezocht, maar: gevonden! Het Kattenkwartet (het mijne…..)
Rood doosje met groene kat er op en 12 Kattegorieën!
Uitgave van “Het Kattenkabinet”, distributie: Art Unlimited Amsterdam.
Maar nu ik in het doosje kijk, zie ik, dat het niet het kwartetspel is, dat ik eigenlijk zoek…..
Ook ik had er een met leuke getekende poezen, volgens mij in een zwart/wit doosje.
Dus: verder zoeken!

Frank,

Die mail lijkt me van een Somalische kaper afkomstig, alles beter dan tyfusherrie, inderdaad, en waarom niet gewoon een paar van die tinnetjes groene textielverf?

Er is een kattenkwartet in de familie geweest. Ik weet het zeker. Ik heb daar nog mee gespeeld, onder andere met Sneeuwuil en Zus.

Voor kwartetkaartjes moet je gewoon even langs de drukker. Die heeft kaartjes die ze in standaard formaat uitstansen! Ik zal even zoeken, maar je kan na printen zelfs "diep" laten lamineren, zodat het kunststof ook in het papier komt te zitten. Kan je er nog onderzetters, placemats, frisbees, dakgoten, stoeptegels en auto's met poezenprint van maken.

Even terugkomen op kometen sterren en planeten.

Ken je deze site http://www.worldwidetelescope.org/Home.aspx al? Het is een soort Google Sky maar dan met interactieve rondleidingen, weetjes en ditjes en datjes, best leuk!

Juist, een na-moderne bevredigingszoeker, dat heb ik altijd al gedacht, dat jij zo iemand bent. Geen ouderwetse, geen moderne, maar een postmoderne. En tevens dat het breken met morele en sociale conventies voor jou doel op zichzelf is geworden. Nooit eens lekker doen wat de anderen ook allemaal doen en kopen wat iedereen koopt. Een zijpad inslaan zelfs als er tegenliggers aankomen. Was er aan deze ontmaskering nog een veranderadvies gekoppeld, of vonden ze het niet erg bij Motivaction, dat je bent zoals je bent?

Frank fietskar wil?

Eén pad? Ik heb er minstens zes gebruikt. Steeds na het filteren van twee koppen citroenzuurmengsel een nieuwe ouwe pad, vindt Philips. (De lezertjes denken nu: Alweer over ontkalken? Get a life!)

Da's toevallig, ik kwam gisteren ook eindelijk eens op het idee om mijn Senseo te ontkalken. Zou het in de genen zitten, of ging het in jullie geval uit van Sneeuwuil?
Ik wist vagelijk dat er een terughaalactie was omdat bepaalde types door teveel kalk gevaarlijk kunnen worden, maar had me daar niet in verdiept. Nu zag ik op de site van Philips dat bepaalde bouwjaren van mijn type Senseo op de verdachtenlijst staan, maar mijn bouwjaar niet. Ook las ik dat bij ontkalken je géén azijn moet gebruiken. En over sparen gesproken: heb je al gebruikte pads gespaard, die heb je nodig voor de onkalkingsprocedure.

Frank, Wat een rijke dag had jij gisteren! Om jalours op te worden! Jaloers? En dan praat ik nog niet eens over de positieve grondhouding. Ooit had ik een schoonzoon die bij TNO ging werken op de afdeling Karton, dus Inpaktechnologie. Die heeft, zoals wij allen weten, een hoge vlucht genomen, zij het niet, veronderstel ik, door zijn toedoen.

Ja, die Rozepoot. Ze heeft inderdaad heel lang in de file op de A28 moeten staan maar we hebben haar uitgelegd dat het nog erger kon: wij werden tenminste nog omgeleid via een officieel nog niet bestaande weg. Wie vooraan stond (dus voorbij de laatste afslag vóór de file) heeft letterlijk uren stil moeten staan. Rozepoot doorstond alles zonder miauwen. Toen kwamen we eindelijk thuis, alwaar die andere twee natuurlijk tegen haar bliezen. Dat vond ze geloof ik nog tot daar aan toe maar dat grote, vreemde huis boezemde - en boezemt - haar wel wat angst in.
Auke en mij heeft ze zonder aarzelen aanvaard, dat is wel fijn. Ze laat zich gewillig optillen en aaien. De eerste nacht dachten we haar een plezier te doen door haar mee naar de slaapkamer te nemen en de andere katten buiten te sluiten. Maar ze wilde eruit dus we deden de deur maar weer open. En toen we wakker worden had ze zich dus verstopt. Pas om zeven uur 's avonds vonden we haar terug, in het (inpandige) fietsenhok, achter een krat en onder een kast. We houden haar nu in één kamer totdat ze een beetje gewend is. Er zijn in die kamer veel boeken waar ze achter kan zitten als het haar even teveel wordt. Ze heeft trouwens de bijbel in de kattenbak gegooid. Maar ook Auke's collectie atheïstische lectuur, die ernaast stond. "Ik ben agnost. Wij weten slechts, dat wij niets weten.", zo verklaarde ze.

Geen idee waarom, maar ik heb van oudsher een groot zwak voor Rozepoot. Wil Iris alsjeblieft ook hier vertellen hoe de verhuizing doorstaan wordt?

Het waren niet zomaar hortensia's hoor, maar KLIM-hortensia's! En dat was om de dooie dood geen loze verspilling, maar dringend noodzakelijke bedekking van de nog altijd kale muur die buurman Peter vorig jaar optrok.
Omdat bijna alle groenblijvende clematissen die ik vorig jaar hoopvol probeerde inmiddels bevroren zijn, diende er nu ijlings berust te worden in niet-groenblijvende groeisels, die dan tenminste gaan groeien. En rap een beetje, zo hopen we.

Oh jee, ik kan die foto niet scrollen.

En wat deed je om Sneeuwuils computer sneller te maken? Dan doe ik dat met die van mij ook even.

Die zwevende vlekjes heten, geloof ik "glasvochtloslatingen", iets met maculadegeneratie, of iets dergelijks. Niets aan te doen! Wel wanneer je aan het begin van hun ontstaan lichtflitsjes hebt en dan naar de oogarts snelt, dan kunnen ze het "laseren" tegenwoordig.

Ik moet me nu spoeden naar de trein, maar ik zal het morgen wel even opzoeken in de brief van de oogarts.

Ze kunnen zeer hinderlijk zijn, die vlekjes...

Dan bevinden onze vlekjes zich waarschijnlijk in het glasachtig lichaam, daar valt zonder er een enorme bende van te maken niet bij te komen. Ik denk dat het niet mogelijk zal zijn die drab te "verversen" ik moet er dus maar mee leven met die vlekjes.

Tja nu dan toch het onderwerp fotografie ter sprake is gekomen…

Ik heb een nieuwe smartphone een Samsung Omnia. Je kan er uiteraard mee bellen en verder is het net een I-phone maar dan met een 5Mpixel camera met een hele hoop belangrijke maar vooral onbelangrijke features. Het ding heeft autofocus, macro-stand, een led-schijnwerper, anti-shake… Dit zijn voor een camera toch wel prettige features. Maar dan… automatisch panorama’s maken, allerlei kunstzinnige effecten, maar het leukst en meest onzinnige is toch wel glimlach detectie en gezichtsherkenning (deze camera heeft dan ook absoluut geen last van prosapagnosie!)

Het is niet altijd een straf om rijles te geven ;-)
Ik glimlach zelden, maar dankzij de Omnia weet ik nu hoe dat moet!

Maar je vraagt je wel af of deze dames überhaupt rijles gehad hebben. http://www.youtube.com/watch?v=SbiYHND7lK4

Leonard R.A.

Wat goed dat zo'n staaroperatie relatief moeiteloos verloopt en vooral pijnloos! Dat is een tandheelkundige behandeling inderdaad meestal niet, daar weet ik alles van. Ik zie al jaren (zeker al 25 jaar) een soort vlekjes in mijn gezichtsveld meedraaien met m'n oogbewegingen, vooral bij het turen naar een horizon of een lichtbron zoals mijn monitor tijdens Word. Ik heb begrepen dat dit littekentjes zijn van minuscule bloedinkjes in het netvlies. Dus mocht ik aan de beurt zijn over een jaar of 20 voor zo'n operatie zouden die vlekjes dan weer verdwenen zijn? zou ik een leuke bijkomstigheid vinden :-)

Kan je nou al stereo kijken, waar je je zo op verheugde?
Niet alle mensen met een vertebril of vertelenzen hoeven na een staaroperatie een nieuwe bril c.q. lenzen. Als je geluk hebt (zoals ik) krijg je zulke uitgekiende lensjes ingeplant dat je voortaan zonder hulpmiddelen goed in de verte kan zien. Er zijn sterk bijziende mensen (zonder staar) die zo genoeg hebben van hun bril dat ze kunstlensjes laten plaatsen. En ik ken iemand die graag leest in bed en dan een leesbril lastig vindt. Toen ze een staaroperatie moest ondergaan koos ze lensjes waarmee ze geen leesbril meer nodig heeft. Mijn oogarts houdt denk ik niet van zulke fratsen, hij heeft me niet verteld dat ik de sterkte kon kiezen.
Ik vond de operatie wel eng maar kreeg geen valium