Op zijn honderdste? Dan heb jij nog even tijd om te oefenen. Gelieve hierbij aan te treffen een kopie van de Vlaamse mondharmonicabeginnerscursus die ik laatst in een dolle bui bestelde.

In Noordduitsland twee badewannen vol per kwadraatmeter!

Nu het toch over draden gaat: wat ik zo krankzinnig vind, is dat zo'n beetje alle laptops een ander stekkertje aan hun voeding hebben. Laatst moest ik vanwege vervoersproblemen een dagje thuis werken maar ik was uitgerekend de avond daarvoor mijn laptopvoeding vergeten op kantoor. In ons huis vond ik een stuk of zes laptopvoedingen, allemaal met een ander stekkertje. De goede zat er niet bij.

We hadden wel een stekkertje dat paste, maar daar zat dan weer geen voeding aan. Er zat helemaal niets aan, het was een geheel los, eenzaam stekkertje. Toen zeulde Auke een transformator zo groot als een caviahok de kamer in en fabriekte die op een of andere manier aan het stekkertje. Juist op het moment dat de laptop leeg was, was Auke klaar en kon ik weer verder werken. Ik was vanzelfsprekend erg onder de indruk, maar waarom kunnen de fabrikanten niet gewoon een standaard bepalen? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?

Gefeliciteerd met je fabelachtige regenoogst. Ik kom niet verder dan 60 mm. Maar uit Ophemert komt de melding dat daar 1 centimeter viel.

Over draden: ik heb een draadloze verbindingsset van KPN, om de tv-ontvanger te koppelen aan het modem, dat boven staat. Dit gaat via het stroomnet, dus eigenlijk toch langs draden, al zitten die dan in de muur.

Enne.waarom staat er eigenlijk 'net' in de linkerbovenhoek?

De draadloze draad; hoe lang moeten we daar nog op wachten? Apparaten worden met karrenvrachten de woning binnengereden en allemaal hebben ze één of meer draden. De draadloze draad zou voorafgegaan moeten worden door de adapterloze adapter. Het is een schande dat we na ruim een eeuw elektrische tijd nog altijd met die snoeren moeten rommelen.

Draden en de ruitenwisser: overblijfselen van een voorbij verleden.

Rik

Het lijkt me nog een heel gezoek, maar ik denk dat jullie het beste af zijn met een zwart-wittoestel.

Rik

Ja, erg gelachen met Toon Hermans gisteren. De man die uit het ziekenhuis kwam had een snee van wel veertig centimeter, maar de snee van zijn vrouw was nog tien centimeter langer. Zoals mijn opa placht te roepen: godsammeliefhebbe!

Als je klaar bent met Gohar kan die tv misschien weer terugkomen. Natuurlijk doet hij het dan nog niet, omdat ze denken dat jullie bejaarden zijn. En dan kan ik er aan komen knutselen, want ik heb intussen ook al een onwillige computer aan de gang gekregen!

Met het oog op de programma's is het sowieso beter om de tv met het scherm naar beneden plat op de grond te leggen.

Rik

Dag Frank,

Je site is uit de lucht, dus doe ik het maar eventjes zo:
iets vreselijk leuks, maar misschien kennen jullie dit al:
op You Tube zoeken naar (o.a.) Simon's Cat in "the Box", zooooo leuk!

Groet ook aan Sneeuwuil,

Yvonne.

Daar links naast Leo staat, als ik mij niet vergis, zijn toenmalige vriendinnetje Ellen. De achternaam weet ik niet meer.

Wij waren ook in De Moeren, het was daar heel erg gezellig en Auke en ik hebben heerlijk geslapen, ook al lagen we dan OP in plaats van IN de tent, want we hadden onze tentstokken vergeten.

Frank,

Om toe te voegen aan je lijst van prioriteiten: een tweepersoons elektrische racerolstoel bouwen.

Ik reed er gisteren (met moeite) eentje voorbij ergens tussen Muiderberg en het Naarderbos. Duidelijk huisvlijt. Twee van die ouderwetse rolstoelzetels naast elkaar, een conventionele stuurinrichting in het midden, zowel vanaf de bestuurdersplaats (links) als vanaf te passagiersplaats (rechts) te bedienen. Twee oudere maar zo te zien alleszins valide personen, man en vrouw, die met zichtbaar plezier zachtzoemend over het bochtige fietspad scheurden. Ideaal voor jou en Sneeuwuil, ging het meteen door me heen. Kun je haar op jullie beider gemak al die interessante weggetjes en paden laten zien die je tot nu toe alleen bij wijze van eenzame fietser.

Droogtrommels zijn zo mogelijk nog fascinerender:

Die Wäschemitnehmer in der Trommel Metall mit einem Kunststoffrahmen isoliert montiert und haben einen Anschluss nach Außen mit einem Schleifring. Auf der Oberfläche der Innentrommel und den Mitnehmern lagern sich Seifenpulverrückstände ab und isolieren die Trommel. Dadurch kann die Feuchtigkeit nicht mehr abgetastet werden und der TR schaltet ab. Nimm Stahlfix und einen Topfschwamm und reibe, vor allen dingen die drei Mitnehmer mit gutem Druck ab. Hinterher mit einem Lappen saubermachen. Du kannst mit einem Messgerät vorher und nachher die Wäschemitnehmer nachmessen. Die Prüfspitzen dabei aber auflegen. Wenn das nicht reicht, muss ein Zusatzerdbesen montiert werden.

Dus die staat ook weer braaf te knorren, zonder Zusatzerdbesen.

Rik

Ik moet kiezen of ik een vervolg op Wilders schrijf of op de wasmachine. Eenvoudige keuze: de wasmachine doet het weer en Wilders is nog steeds niet in orde, dus daar kan ik geen einde aan breien.

Welaan: de deurschakelaar was stuk. Zover waren we. De stekker die eruit stak, had een bruingebakken contact. In de schakelaar zelf had een soort keramisch aspirientje ook voor brandsporen gezorgd. Toen ik hiernaar op internet op zoek ging, las ik in veel verhalen (ongelofelijk hoeveel mensen hun deurschakelaar op internet zetten) dat de kortsluiting in de schakelaar vaak zijn weg zoekt naar de printplaat. 'Ja, und dann ist die ganze elektronik rausgeknallt.' Ook las ik over de triac die eraan gegaan kan zijn.

Eerst heb een dagdeel vruchteloos staan morrelen. De dag erop had ik de printplaat er binnen tien minuten uit. Kennelijk had ik dat dagdeel nodig gehad om moed te verzamelen. De plaat was in zijn geheel beroet en een aantal onderdelen was zwartgeblakerd. Hoopgevend. Met de plaat onder mijn arm toog ik naar een bedrijf waar ze computers repareren. Het staat sowieso professioneel om met een printplaat een winkel in te lopen, maar met een geblakerde printplaat maak je pas echt indruk. Het zaakje werd gerund door een moeder, een dikke stagiaire en een hond.

De vrouw keek naar de plaat. 'Die zekering is doorgebrand,' zei ze. 'Da's een weerstand,' zei ik. 'Da's ook weer waar,' zei ze. Het sloeg geen deuk in mijn vertrouwen, want de puinhoop in de winkel en de stapels printplaten die her en der tegen de muur stonden, maakten bepaald een professionele indruk. Toen begon de vrouw aan de plaat te snuffelen. 'Die roet komt ergens anders vandaan, want ik ruik geen kortsluiting hier.' Ze poetste met haar vingers de doorgebrande weerstand, die als nieuw tevoorschijn kwam. 'Die plaat is prima. De roet komt ergens anders vandaan.'

Aha. Die roet kwam natuurlijk uit de schakelaar, die dertig centimeter onder de printplaat zat. Die had immers staan roken en bakken. En die arme plaat mankeerde niets. Een kwartier later zat hij weer in de machine en toog ik naar Wimke Joosen, de onbetwiste wasmachinesloper. 'Tuurlijk jongen. Ik heb nog wel een slotje jongen. Dat gaan we even zoeken jongen.' In Breda is 'jongen' een eretitel. Als ze je mogen, zeggen ze 'jongen' of 'kul'. 'Kul' betekent trouwens 'jongen'. Wimke Joosen verdween in een Malle Pietje-magazijn en kwam na twee minuten terug met een gebruikte schakelaar en een verse stekker. 'Kijk eens, kul, hier gade gij het mee doen.

Een kwartier later stond de wasmachine weer tevreden te malen. Had ik mezelf niet uren tijd en ergernis kunnen besparen door meteen een ander slotje te kopen? Want ik was door de indianenverhalen op internet immers danig op het verkeerde been gezet. Achteraf vind ik het toch nuttige uren. Mijn Lavamat heeft geen geheimen meer voor me, ik ben een prima computerreparateur en een prima onderdelenboer op het spoor gekomen en ik ben erg content met de als nieuwe wasmachine, die niet meer denkt dat de deur open staat. Bovendien heb ik de ervaring nodig.

Want we hebben ook nog een kapotte droogtrommel.

Rik

"Ik wacht op je antwoord met groot ongeduld. Vergeet mij niet. Je nieuwe vriend,"

En jij laat zo'n eenzame ziel gewoon zitten in Zweden?

Rik

In het kader van insectenfotografie wil ik deze Grote Groene Sabelsprinkhaan graag onder de aandacht brengen!
Ik heb m zondag 8 augustus na een vaartochtje in de Biesbosch gespot op een tuinbank in Drimmelen
Zo’n slotboutkop is ongeveer 15 mm ik schatte het beestje 5,5 á 6 cm lang, erg fotogeniek diertje!

De Amercentrale mag uiteraard ook niet ontbreken! (gezien vanaf het Biesboschhuurbootje)

De avond ervoor zag ik met 3 vrienden een schitterende meteoriet, die bovendien fragmenteerde na zo’n 2 seconden!

Afgelopen vrijdag is de Avensis verkocht door een opkoper in Made, dus ging ik weer die kant op.

Na afloop in Breda bij Sirtaki gegeten. Het was terrasweer, maar ik heb wel een overdosis vlees gehad…

De Avensis is naar Polen en ik krijg steeds meer Priusleerlingen, dus weer een zorg minder.

Vraag voor Rik; speel je nog gitaar dezer dagen?

Brede sleuven kun je natuurlijk ook in twee keer doen. Het wordt ietsje minder mooi, maar als je toch een plank in die sleuf duwt zie je er niks van.

Die triacs zijn lekker goedkoop! Het probleem is dat wasmachinemonteurs niet kunnen solderen; ze vervangen alleen complete platen. Dus moet ik het zelf doen. Ik ben een heel eind gekomen met uitbouwen, maar na een uur kreeg ik een heleboel wasverzachter over mijn dij en toen ben ik ermee opgehouden. Het is wel een idee voor die drie euro, alleen hebben we dan in de tussentijd geen schone kleren. In het huis van de moeder van Noëlle staat een Miele van 35 jaar oud die nog nooit gemekkerd heeft dat de deur niet dicht was. Dan moeten we daar maar heen met de was.

Rik

Wij hadden de afgelopen dagen hetzelfde als jullie met de televisie, maar dan met de wasmachine. Hij meldde dat de deur nog open stond, maar wij wisten wel beter. Enig schroef- en denkwerk bracht een los contact aan het licht in de elektrische deurschakelaar. Na weer wat schroef- en denkwerk hoorden we een fijne klik: hij deed het! Maar de machine bleef mopperen dat de deur open stond. Toen eindeloos internetten: het blijkt dat het losse contact ervoor gezorgd heeft dat de triac (jij weet wat dat is Frank, een soort halfgeleider) die de deurschakelaar aanstuurt de geest gaf. Nu hebben we een wasmachine van twee jaar en twee maanden oud (de garantietermijn is net verstreken) die perfect werkt; alleen denkt hij dat de deur open staat en daarom gaat hij niet wassen. Nieuwe printplaat: € 300,-. Tweedehands wasmachine: € 100,-.

Maar het was fijn knutselen.

Rik

Meteen begonnen met de periodic videos. Erg leuk en nuttig. Nu snel door naar Lithium!

Het was heus niet alleen praten over zeep en over Wilders. Sommige aanwezigen hielden zich ook nog op andere manieren bezig.

Frank, sinds gisteren denk ik alleen nog maar aan jou! Preciezer gezegd, sinds ik gisteren begon aan "Getallen ontraadseld" van Alex Bellos, dat oorspronkelijk "Alex's Adventures in Numberland" heette. (Behalve die titel dus) briljant vertaald.

Niet alleen de tuin, ook het huis van Van Doornik hebben wij erbij getrokken, bleek mij een paar jaar geleden al spoorwegwandelend. Het door Kees gemetselde voortuinmuurtje was er toen nog, net als de vrijwel totale Gooise natuur, die (terecht) beter wordt beschermd dan die toch eigenlijk vrij lelijke Brink.

Over de Jan Toebacklaan: niet alleen onze tuin en die van Van Doornik zijn samengevoegd, ook de bijbehorende huizen, zo constateerden Marja en ik een paar jaar geleden tot onze verbijstering. We kwamen er langs toen we de mooie wandeling Sijsjesberg liepen. De voorgevels zijn onaangetast gebleven, maar de woonkamers zijn één geheel, een raar gezicht.

Het pleintje waar ouders des Bouvrie hun alsmaar uitdijende winkel hadden heette de Brink (niet verrassend, aan het eind van de Brinklaan). Inmiddels is het een rotonde geworden.

Op de tegenoverliggende hoek was de Rozenboom, een etablissement waar Kees op zijn zoektocht naar waarheid en wijsheid een tijdje op zondagochtend naar Dominee Harder ging luisteren.

Studio Irene (inmiddels afgebroken) lag zo'n honderd meter verder aan het eind van de Kerkstraat. Daar had je ook 'De jonge Strik', waar ik mijn fotospullen kocht. Het was een afsplitsing van Strik in de Nassaulaan, die zijn naam niet in de oude Strik heeft veranderd.

Als je nu in Bussum komt heb je een kaart nodig om de weg te vinden. Op een kaartje uit 1832 in een boekje dat ik van Marja kreeg is het centrum al net als in onze tijd. De grote veranderingen zijn van de laatste dertig jaar.

Nu we het toch over kostbare oudheden uit Bussum hebben: Frank, heb je gezien dat de jou welbekende psychiater Keilson (nu honderd jaar oud!) plotseling doorbreekt in Amerika?!

http://www.nrcboeken.nl/nieuws/ny-times-looft-nederlandse-schrijver-keilson

Die lamp schijnt (!) toch nog zeshonderd euro te doen. Het bewijs dat we nooit iets weg moeten gooien komt vandaag opnieuw uit Amerika en is nog gaverder dan dat stripboek:

Experts: Ansel Adams photos found at garage sale worth $200 million - CNN.com

Rik

Gisteren bij Bilthoven bijna doodgereden door een DHL-wagen die met hoge snelheid door een bocht ging en mij, rechtdoorgaand, geen voorrang gaf. Of die met ladegeleiders onderweg was?

Ik vind het wel wat, dat huis. Een stijlkamer uit 1975. Je hoeft er niets meer aan te doen. Vooral de c.v.-ketel in de schouw vind ik een vondst. En die traplift is zo goed als nieuw want het grote bewonersbed staat beneden.

Het enige wat je nog moet doen is op dat houten plankje aan de voorgevel 'Nooitgedacht' schilderen.

Klaar.

Rik

Ik heb toen ik veertien of vijftien was een Sjors album van Jochem Poort met hem geruild tegen een Parker. Die Parker had ik eerder van hem gekregen, nadat hij hem zelf gestolen had bij de kantoorboekhandel in de Stationsstraat. Twee maanden later kreeg ik bij een Tilburgse striphandelaar 200 gulden voor de Sjors. Doet nu in redelijke staat € 900,- en in nieuwstaat € 1.750,-.

Toch meer dan ik aan rente over die 200 gulden zou hebben gekregen, maar in redelijke staat te weinig om de hypotheek een maand mee te kunnen betalen. Maar toch weer meer dan die Parker. Keer uw kasten om!

Rik

Ja, je schijnt met boeken zo heel af en toe meer te kunnen dan alleen maar lezen.

The Escapist : News : Superman Rescues Family From Homelessness

Rik

Wat die Duitse ladengeleiders betreft: Blum is inderdaad de afkorting van Blumotion. Ook van Blumoon trouwens. You saw me standing alone, without a song in my heart, without a love of my own.

Ladegeleiders zijn zo onderschat altijd! Ik haat het als een lade heen en weer gewrikt moet worden bij het sluiten.
Wat natuurlijk helemaal prachtig is, dat als je de lade dichtduwt, dat het gewicht opgevangen wordt door de geleider en hem zacht sluit. zo kan je nooit de lade dichtslaan.

Die ga ik denk ik eens bestellen voor mn nieuw te bouwen keukenblok.

Ja, dat kabinet. Trek je er maar niet teveel van aan. Ik bedoel: we hechten misschien teveel waarde aan het vermogen van de politiek. Zoveel stelt het uiteindelijk nou ook weer niet voor, die invloed van een kabinet. Dat Wilders erin zit is wel eng, maar dat zegt dit keer meer over het CDA en de VVD dan over Wilders. Want goedbeschouwd is Wilders niet meer dan een sprookje over goed en kwaad:

Alles was gezegd. Ook de slechte dingen. Vooral de slechte dingen. De haat was gezegd, met woedende blikken. Het onvermogen was gezegd, in stamelende zinnen zonder betekenis. De teleurstelling was gezegd, in klankloze woorden. De angst voor het onbekende werd gepreveld. En uiteindelijk had de laatdunkendheid gesproken: een koor van duizenden stemmers zong het lied van de zwijgenden. Hun stem werd gehoord door de roepende man die alles anders ging maken. Ziedaar de roepende man: zijn haar was in honing gedrenkt en hij had de zachte wangen van een slapend kind. De roepende man was hun held, want hij gaf de zwijgenden een stem en de naamlozen een naam. De roepende man gebruikte woorden die de zwijgenden verstonden. Want hij sprak de taal van hun hart en hij luisterde naar hen met hun eigen oren. Hij zei: 'Het gaat niet goed, maar dat ligt niet aan jullie. Het ligt aan hen!' En de zwijgenden waren blij, want het lag niet aan hen dat het niet goed ging, maar aan hen. Zo gaf de roepende man die alles anders ging maken een stem aan de haat, aan het onvermogen, aan de teleurstelling en aan de laatdunkendheid. De roepende man gaf de zwijgenden recht van spreken. En de zwijgenden waren blij, want eindelijk hadden ze een stem. De roepende man maakte een trompet van zijn handen en zei het telkens weer: 'Het ligt aan hen. Niet aan jullie. Ik wil jullie helpen. Ik houd van bejaarden en ik ben tegen dingen die jullie niet begrijpen, zoals Europa. En ik ben tegen het stenigen van homo's.' De zwijgenden dronken zijn woorden, want zij waren ook tegen het stenigen van homo's. Dus de roepende man had gelijk. Zo moest het zijn: voor bejaarden en tegen Europa en het stenigen van homo's. 'Het gaat niet goed', ging de roepende man met de zachte wangen en het honingkleurige haar verder. 'Het komt door hun! Zij roepen ‘homo’ naar onze homo’s, zij beroven onze bejaarden want zij haten ons.' Dat waren woorden die de zwijgenden begrepen, want zij haatten hun ook en daarom vonden ze het niet verwonderlijk dat hun zij ook haatten. De roepende man zag aan hun blikken dat de zwijgenden zijn taal verstonden en ging zachter spreken. Zijn blik werd vriendelijker en zijn woorden gematigder. Geleidelijk, haast onmerkbaar, nam de roepende man de gedaante aan van een liefdevol heerser, die van bejaarden houdt en niet van hun, maar wel van ons. De zwijgenden groeiden in aantal. Want er hield iemand van hen. Zelfs sprekenden sloten zich bij hen aan. Ze offerden hun stem op om bij de zwijgenden te horen. Het stomme leger groeide. Waarom zouden ze zelf nog spreken als de roepende man het zo mooi vertelde? Wie zou er nog zelf denken als al het denkwerk al gedaan was? 'Ik ben er voor jullie', zei de roepende man nu. 'Vrees niet, maar volg mij naar de toekomst, want ik ben jullie vriend. Ik zal jullie meevoeren naar de welvaart van weleer. Straks kan iedereen weer gewoon de hele dag bier drinken op de camping en onze vrouwen zijn overal veilig. En als jullie mij blijven steunen, dan breng ik ook de gulden weer terug, onze eigen Nederlandse gulden, en jullie zullen er veel van verdienen, want zij die onze banen stelen en onze bejaarden beroven zijn er dan niet meer. Voorwaar, ik breng jullie de zege waarop jullie recht hebben.' En de zwijgenden zwegen bevredigd. Zij hadden recht op de zege en niemand anders en zo was het. Eeuwenlang was hen de zege onthouden en leefden zij als een kaste van verliezers in een land van winnaars. Maar de held van honing bracht hen de zege. 'En onthoud het goed,' vervolgde hij: 'Wij leven voorwaar in een democratie dus we mogen alles zeggen over hun. Maar wee hem die iets zegt over ons! Die demoniseert en ontneemt de strijder zijn zwaard. Denk aan Theo van Gogh en Pim Fortuyn! Zij vielen voor de vrijheid en voor ons recht om over anderen dingen te zeggen die anderen niet over ons mogen zeggen.' De zwijgenden zwegen vol ontzag. Nog nooit had iemand hun zo goed begrepen.

Rik