zondag 31 oktober 2010, 23:06 lees reacties
We kijken niet naar Buitenhof, we hebben allebei iets tegen van Haersma Buma. Een ongefundeerde afkeer, niet zo mooi van ons maar wat zal je er aan doen?
Iets heel anders. Wat zou er toch met al die muisarmen gebeurd zijn? Een paar jaar geleden had iedereen zoiets, nu hoor je er nooit meer over. Er wordt misschien iets minder gemuisd omdat men een laptop met zo'n touchpad heeft. Maar dan zou je een padvinger verwachten. Bedoelde u padvinder, zegt Google. Nee...
Nog iets heel anders. Eigenlijk mag het morgen pas, maar door die verzette klok ben ik zelf ook een beetje van slag. (Ubuntu kan het ook, stilzwijgend op wintertijd overschakelen!) Ik zou na twee maanden juichen, ik doe het nu al. Ik bedoel de tv die nog steeds functioneert, dankzij een nieuwe condensator.
Omdat ik geen zin meer had om over garantie te zeuren heb ik zelf die condensator vervangen. Een gewoon mens kan dat niet, die dringt aan op reparatie. Het apparaat gaat dan naar de reparateur met een goede kans dat die het defect niet constateert. Dan krijg je het kapotte ding terug maar je moet wel €45 betalen. Hoe zou een gewoon mens daar uit komen?
Een rondje lopen, redelijk goed weer, niets beleefd. Weer verder met, ik durf het bijna niet meer te zeggen, Ubuntu. Twee uur later: Apache werkt, nog iets beter dan onder Windows XP!
zaterdag 30 oktober 2010, 23:07 lees reacties
Moeilijk hoor, fotograferen. Achter glas, dus zonder flits. Ook dan zie je vaag delen van je eige op de foto. Sneeuwuil heeft deze verzameling afgebladderde Indiase diertjes allemaal bijgeschilderd, met zorgvuldig gemengde verf in de originele kleuren. Toen nog in de blanke lak, als nieuw zijn ze. De schaal is soms wat merkwaardig, een kip is net zo groot als een olifant. Nu nog een plaats om ze op te hangen, een plaats waar ze ook nog niet te veel spiegelen, bijna onmogelijk.
Naar Gamma, eens zien of de sneeuwschuivers binnen zijn. Als ik het pand betreed is mijn eerste waarneming een dame met een sneeuwschuiver. Ik vermoed dat ze die achterin rechts gevonden heeft, jawel, sneeuwschuivers, in twee maten zelfs. Ik neem de grootste.
Verder niks nodig, naar de kassa. In de rij achter me zegt een man: "kijk, die meneer heeft er ook een!" Als ik me omdraai zie ik bovengenoemde dame, nu, behalve met een sneeuwschuiver ook uitgerust met een echtgenoot. Ik merk op dat ik vorig jaar te laat was, de dame meldt dat dit ook haar probleem was.
Ik zou nog wel verder willen lopen, maar met een sneeuwschuiver is dat minder aantrekkelijk. Een beetje regen, nog minder aantrekkelijk. Naar huis, dit tikken en verder met Ubuntu. (Alleen voor de freaks, nerds of geeks onder de lezertjes: Apache werkt nog niet zoals ik het wil.)
vrijdag 29 oktober 2010, 23:01 lees reacties
De wind komt uit de richting van de Turfweg. Daar was ik op 20 augustus om een panoramafoto te maken. Dit plan werd verijdeld door de enorme maisplantage. Ik zou wel eens kunnen kijken of er al gemaaid is.
Bovenstaande alinea is een kopie van een alinea van 4 oktober. De mais is nu overal wel gemaaid, dus naar de Turfweg! Heen door het bos, terug over de hei, dan kom je dicht in de buurt van Suikervlied. Even kijken hoe dat er bijstaat. Het mosveld blijkt geheel omgewroet te zijn, het wordt tijd om de camera weer op te stellen.
Probleem: de bijbehorende computer is die waar ik Ubuntu op installeerde. En daarmee ben ik nog niet helemaal klaar. Ik kan natuurlijk wat foto's van het vorige seizoen nemen en die gespiegeld op het log zetten, dat merkt niemand. Maar eigenlijk heb ik wel voldoende zwijnenfoto's, ik wil iets bijzonders. Een olifant, dat zal wel weer teveel gevraagd zijn, maar een edelhert, dat moet toch kunnen. Maar nu nog even niet.
Het bos doet erg z'n best met herfstkleur. Het pad is soms wat moeilijk berijdbaar door de tractorsporen, de houthakkers waren bezig. Er liggen veel stammen klaar om opgehaald te worden. Dat doen ze elke herfst, kappen, ze doen het heel netjes, ze kappen niet meer dan wat er in een jaar bijgroeit, er blijft even veel bos.
Het maisveld is geoogst maar waar is dat prachtige panorama nou gebleven? Een erg gewoon veld, met een bosrand. Rechts van die bosrand kan je wat verder kijken, maar erg bijzonder is het niet. Ik kan het beeld dat ik in m'n herinnering heb niet meer terug vinden. Conclusie: er is niks mis met de Turfweg maar 'vaut le voyage', dat niet. Ik zal toch niet onder de invloed van geestverruimende middelen zijn geweest bij de eerdere waarneming?
Terug, met wind mee over de hei. De schaapskudde steekt net het fietspad over, even stoppen.
Met tegenlicht krijgen de schapen een gouden glans, eens even zien of dat te fotograferen is. Nou, niet helemaal, in werkelijkheid waren ze veel mooier.
Thuis. Sneeuwuil heeft iets met de lijstjes gedaan, ik moet er ook nog iets mee doen. We willen foto's maken maar dat moet met daglicht. En het daglicht doet het niet meer...
donderdag 28 oktober 2010, 23:04 lees reacties
Soms sla je een verkeerde weg in bij het oplossen van een probleem. Die weg leidt tot niets, toch blijf je proberen steeds verder te komen. Dat lukt, steeds verder in de problemen. Ja, het gaat weer over Ubuntu, het probleem was op woensdag. Donderdag één helder momentje, het probleem blijkt helemaal niet te bestaan...
Nu een reisje naar Putten, we willen naar de scharrelslager. Maar eerst naar de Puttense Kringloper, Sneeuwuil wil een heel bijzonder lijstje. Wonder boven wonder, de Kringloper heeft zelfs twee van die lijstjes! Ze koopt ze allebei. U krijgt waarschijnlijk wel een foto te zien als de lijstjes gevuld zijn.
Dan de slager, een hele doos vol runderhart. Na de slager rijden we meestal over de Bosrand, maar die blijkt afgesloten. Dan de eerste rechts, de Driewegenweg, bekend van radio en tv. Er staan hier leuke huizen, zo oud als wij of nog iets ouder. Sneeuwuil vermoedt dat je in zo'n afgelegen huis wel gauw vermoord zal worden. Daar heeft ze, in dit geval, niet helemaal ongelijk in.
Het aardige van het Putterbos is dat je er met de auto door mag rijden. (Als ik met de fiets ben vind ik dat een groot nadeel van het Putterbos.) Je kunt zelfs tot de bebouwde kom van Ermelo over zandwegen door het bos rijden, dat doen we. Fraaie herfstkleuren zien terwijl je bij de (auto)kachel zit, het heeft wel iets.
woensdag 27 oktober 2010, 23:02 lees reacties
We mogen de griepprik gaan halen, dat zou wel eens logstof kunnen opleveren. Het is erg druk, men parkeert zelfs in de bermen. Een onafzienbare stroom leeftijdsgenoten naar en van het Gezondheidscentrum. Daar binnen is een klein, snel bewegend rijtje. We melden ons aan, worden een gang ingestuurd waar de prikkers staan te wachten. We krijgen de prik, staan na ongeveer tien seconden weer buiten. Niks te loggen dus.
Omdat we nou toch aan het rijden zijn ook nog maar even shoppen in het centrum. Hema, groenteboer, Blokker, nergens gebeurt wat. Geen winkeldieven, geen begin van brand, om nou zelf iets te stelen of de boel in de fik te steken gaat me wat te ver. Weer thuis, Ermelo's Weekblad is bezorgd. Ook dat bevat niets dat het citeren waard is. Het is wel erg goed weer om verder te gaan met Ubuntu...
dinsdag 26 oktober 2010, 23:08 lees reacties
Fietsweer? Twijfelachtig, toch maar even proberen. Ergens halverwege stop ik. Een paard in de wei komt belangstellend kijken. Ik graaf diep in m'n fietstas, ik vind één want. Nog dieper graven, de tweede! Ze zijn zo verfomfaaid dat het moeilijk is het verschil tussen links en rechts te zien, uiteindelijk lukt het. Het paard vindt er niet veel aan.
Met minder koude handjes is fietsen leuker, maar eigenlijk is het rotweer. Sneeuwuil had bovendien op de regenradar gezien dat het tegen drieën zou gaan regenen, dus naar huis.
Daar staat een computer die wel met de ene maar niet met de andere webcam wil. En ik wil die andere! Een heel gedoe om dat aan de gang te krijgen, maar je zit droog en warm. Het lukt, de webcam maakt een pracht opname van de grijze kliko waar hij op uitkijkt. 'kliko in de regen', zo'n foto, daar is vast wel een markt voor.
maandag 25 oktober 2010, 22:57 lees reacties
Stel, iemand heeft tijd en gelegenheid voor niet meer dan één fietstocht op de Veluwe, en ik moet een advies geven daarvoor, wat zou ik zeggen? Dat overdacht ik tijdens de fietstocht van vandaag, een stuk van mijn route zou ik zeker in dat advies opnemen.
Ik bedoel het stuk van (50) naar (51), met veel berg en dal. (50)-(53) is ook niet slecht, langs het Beekhuizerzand, een soort woestijntje. Plaatje geknipt uit deze best aardige fietsrouteplanner. Best aardig, maar het zijn alleen de officiële fietspaden, en ook die niet allemaal.
Ik dacht nog allerlei anders. Onder meer over de man die naar Spanje ging om daar het einde van de wereld af te wachten, hoe heette die nou ook alweer? Een Nederlander, hij zat met een aantal volgelingen op een berg die niet zou vergaan, als ik me goed herinner. Het gekke was dat hij niet gek was, in elk geval niet helemaal, want hoger opgeleid. Ik zou 'm wel herkennen als ik 'm hier in het Leuvenumse bos tegenkwam, niet onsymphatiek, maar z'n naam?
Weer thuis, even googelen. Ik kan de man niet vinden, maar wel dit boek, ook nogal komisch. Citaat van de laatste bladzij:
Wanneer dit boek wordt uitgegeven tegen het einde van de zomer van 2006 (en de verdeling ervan op volle toeren zal draaien tegen de herfst) zal er nog maximum twee jaar overblijven, voordat de wereld in de ergste tijd van de gehele menselijke geschiedenis gestort wordt.
Amerikaans, iemand heeft dat boek van 153 bladzijden nog vertaald ook! Zou de beheerder van de site niet weten dat het al 2010 is? Maar die man op die Spaanse berg, wie was dat nou?
zondag 24 oktober 2010, 23:28 lees reacties
"Een haarstukje?" zegt Sneeuwuil.
We kijken naar Buitenhof, de eerste gast is een of andere superrechter met een onmiskenbaar haarstukje. Hoe groot is het precies, is de rest geverfd, hoort die vreemde lok (voor de kijker links) er ook bij? Moeilijk om bij zoveel vragen ook nog te horen wat hij zegt. Hij zegt het wel in Algemeen Beschaafd Nederlands, met grote nadruk op ALGEMEEN. Dat hij Geert heet zal wel weer toeval zijn.
Sidney van den Berg. Omstreeks 1960 minister, ik herinner me in verband met hem voor het eerst de uitdrukking 'het vermijden van de schijn' gehoord te hebben. (Ja, het lange termijn geheugen doet 't nog.) Dat had die Schalken moeten doen, de schijn vermijden. Holman, daar heb ik ook mijn bedenkingen over, maar dit stukje is wel ongeveer wat ik had willen schrijven.
(Dit heeft niets met het voorgaande te maken maar het is wel fascinerend leesvoer.)
Verder in Buitenhof twee heren en een dame over de pensioenen. Omdat ze het alledrie grotendeels met elkaar eens waren was het slaapverwekkend saai. Ze hadden er wat Fransen bij moeten zetten! Intussen is het redelijk mooi weer geworden, een rondje lopen. Mooi hoor, Ermelo, maar weinig logstof en op zondag helemaal geen logstof. Ik ga verder met Ubuntu...
zaterdag 23 oktober 2010, 23:35 lees reacties
De molen moet draaien op zaterdag, omdat 'ie altijd draait op zaterdag. Nu zijn twee halve zeilen voldoende om 'm op volle snelheid te laten lopen. Dat komt ook omdat hij niet echt maalt, dat mag om de een of andere reden niet. Een enkel drupje regen maar binnen bij AH, naast de molen, heb je daar geen last van. Geen weer voor langere voet- of fietstochten.
Het computerkamertje opruimen, een mooie taak voor deze dag. Ik bewaar altijd alle boutjes, moertjes ringetjes en andere dingetjes. Ik stop ze in het dichtstbijzijnde doosje. Na een jaar heb ik erg veel doosjes waarvan ik niet meer weet wat er in zit. Alle doosjes legen en de inhoud sorteren, een zware taak maar wel nuttig. Omdat ik besluit alles weg te gooien dat echt nergens meer bruikbaar voor is hou ik zelfs een heel klein beetje ruimte over!
Intussen staat de Ubuntu-computer helemaal zelfstandig iets moeilijks te doen. Ha, hij is klaar! De webcam werkt nu beter dan ooit, ik zou de hele zaak weer in Suikervlied kunnen zetten. Vreemd genoeg worden alle bossen doorgewroet door de zwijnen, maar het mosveld van Suikervlied is nog onaangetast. Er is dus geen haast bij die installatie.
Nog steeds geen weer voor welke tocht dan ook, maar ik moet even naar buiten. Ik wil bakjes waar alles wat er op het tafeltje in de computerkamer rondzwerft in kan. Blokker heeft iets, maar veel te groot en veel te duur. Kruidvat heeft niks, Gamma heeft ook niks, Action heeft een set van drie stapelbare bakjes voor €1,98. Dat ga ik proberen!
Het halve tafelblad is vrij, ik ga maandag nog zo'n set van drie halen. De Ubuntu computer staat op een laag kastje, pijn in me rug als ik lang tik. Nu kan die computer, althans scherm+toetsenbord op de vrijgemaakte tafelhelft, ideaal.
vrijdag 22 oktober 2010, 23:09 lees reacties
Ik kan dat lijstje van gisteren bijna herhalen. Het begint nu om 06:00, Ubuntu werkt maar het draadloze ding wil niet. Ik lees via een andere computer teksten van het internet. Ja, ik moet een programmaatje van het internet hebben, maar daar kan ik met de eerste computer niet bijkomen. Een vicieus cirkeltje, dat ik doorbreek door een verbinding met een draad te maken. Probleemloos.
Ook nog een heel eind gefietst door bos en veld, maar niets logwaardigs beleefd. Weer thuis ga ik verder met computerprutsen, ik vorder langzaam. Even een stukje poezentekst:
ADR is het afdruiprek, daarvoor passen precies zeven borden. Het achtste bord staat samen met Dromdrosje in de gang. De andere zeven katten zien wel eens kans om op het aanrecht te springen, ze lopen dan heel moeizaam langs de zeven borden. Alleen Al Poontah doet, sinds ze voor het eerst op de aanrecht kon springen, de bordenloop. Zie dit filmpje van juni '07.
Op het filmpje kon je een plastic kom waarnemen waarin het kattenvoer gemengd wordt. Bereklauw mag als enige, na de maaltijd, die kom schoonlikken. Dat doet hij heel goed, je hoeft de kom niet meer af te wassen. Soms probeert hij daarna nog wat eten van iemand anders te stelen. Het merkwaardige is dat hij dat altijd uitkotst, het lijkt wel of hij een geweten heeft.
De gekheden van Dromdrosje en Noeska heb ik gisteren al besproken. De ander vier doen nooit iets geks, nu moet ik nodig verder met Ubuntu.
donderdag 21 oktober 2010, 23:06 lees reacties
- 05:55 opstaan
- 06:05 senseo en laptop opstarten, kattenluikje openen
- 06:08 kop koffie, mail bekijken
- 06:20 andere weblogs lezen
- 06:41 naar het computerkamertje. De computer die ik gisteren, maar dat staat al bij m'n antwoord op de reactie van Rik. Demonteren en remonteren dus. Die grotere disk (nou, zo groot is 'ie nou ook weer niet: 80 GB) organiseren. Uren kost dat.
- 12:45 shoppen. Buitenlucht, je zou bijna vergeten dat die er is.
- 14:01 verder met die disk, ik wil Ubuntu erbij zetten. De Ubuntu cd wil niet wat ik wil, proberen op andere computer, daar wil 'ie ook niet. Enzovoorts, enzovoorts...
Ik ben dus de hele dag druk bezig, maar logstof nee.
De katten hebben allemaal een vaste plaats om te eten. De vier dames Maine Coon op de tafel, de Rexen in de vensterbank, Bereklauw op de grond voor de keukenkastjes, Dromdrosje helemaal alleen in de gang. Als ze zien dat er een maaltijd wordt voorbereid gaan ze allemaal op die vaste plaats staan.
Allemaal, behalve Noeska. Die gaat wel op een vaste plaats staan, tussen de kamer en de keuken, maar dat is vier meter van haar bord in de vensterbank. Ik pak haar elke keer op en draag haar naar dat bord. Het komt goed uit dat zij de lichtste is van de hele troep.
Vanavond pakte ik haar toevallig achterstevoren op. Ik zette haar daarom achterstevoren bij haar bord. Ze keek er even naar en liep toen terug naar haar standplaats tussen de kamer en de keuken. Toen ik haar nog eens oppakte en haar met haar kop vooruit bij haar bord zette begon ze met smaak te eten!
woensdag 20 oktober 2010, 23:14 lees reacties
Sneeuwuil is, soms, een big spender. Zo kocht ze héél lang geleden laarzen bij Zwartjes. Dit zijn niet precies dezelfde, die kon ik niet vinden, maar de prijs was wel zoiets. Na korte tijd liet de zool los bij de neus, ik weet zeker dat ze er niet mee gevoetbald heeft. Terug naar Zwartjes, die reageerde ongeveer zo: "da's dan pech".
Iets minder lang geleden heb ik ze zelf geplakt, met matig succes. De laarzen proberen happen te nemen van de vloer waardoor Sneeuwuil op haar snavel dreigt te vallen. Nu zag ik bij Gamma een nieuwe soort lijm die 5x sterker is. 5x sterker dan wat, dat staat er niet bij. Een tube kost €3,41 en je krijgt €2,00 terug als je een reeks zeer gecompliceerde handelingen bij www.pattex.nl verricht.
Zoals te doen gebruikelijk heeft iemand de lijm verkeerd in het vak gehangen. Misschien een klant maar het zijn wel vijf tubes die de weg kwijt zijn, dat zal wel het werk van een vakkenvuller zijn. Geen €3,41 maar €6,49, daar moet ik even over denken. Maar voor 6,49-2,00=4,49 heb je geen nieuwe laarzen...
Na 48 uur is de lijm pas helemaal droog, ik kan wel eens even een grotere disk in een computer gaan zetten. Die computer zit zo raar in elkaar dat ik wel 48 uur nodig heb.
dinsdag 19 oktober 2010, 23:02 lees reacties
Vandaag gebeurde er niets. Daarom terug naar vrijdag, toen zagen we Naema Tahir op de tv. We dachten: da's niks, die Naema. Zondag zagen we haar weer, bij Buitenhof. Toen dachten we: Naema is geweldig! (Bolkestein leek me heel licht aan het Alzheimeren.)
Zondagavond zagen we 'Den Uyl en de affaire Lockheed'. De acteur die Den Uyl speelt lijkt meer op Den Uyl dan Den Uyl zelf. De overige acteurs lijken helemaal nergens op, het accent van Bernhard is een gemiste kans. De koningin lijkt sprekend op de actrice die helemaal niet op Annie Schmidt leek. Hoewel we weten hoe het afloopt is het toch heel spannend.
Sneeuwuil beleeft wel wat: die bestelt een boek!
Ik lees een boek, 'A dark adapted eye'. Geschreven door Ruth Rendell, ik dacht dat het een detective was, had er daarom minstens een jaar geleden wel €0,50 voor over. Het bleek een roman te zijn, waarschijnlijk wel met een moord er in, maar met erg veel personen, ik haakte af.
Toch wel zonde van die €0,50, ik begin opnieuw en raak gefascineerd. Bij Wikipedia lees ik over Ruth Rendell (alias Barbara Vine) dat de miskleun met de Tennis Club die in het boek voorkomt haar eigen miskleun was. Leuk. Nu ga ik verder lezen.
maandag 18 oktober 2010, 23:03 lees reacties
Om Putten heen, zo'n beetje richting Nijkerk. Er staat nog veel mais op het veld, maar veel akkers zijn al geploegd. Ik had met deze windrichting ook wel naar de Turfweg gekund, maar dan zal je zien dat de mais daar nog net niet geoogst is.
Ponies zijn behoorlijk racistisch. Daar links staat een ezeltje, rechts drie ponies. (Die zwarte is bijna onzichtbaar achter een struik) Zou er nog mais te vinden zijn? Ze zijn wel fanatiek aan het zoeken. Het bouwwerk aan de horizon dat op deze kerk lijkt is deze kerk.
Ik kom op een raar pad, links en rechts twee meter hoge hekken. Een beetje een bocht, ik kan niet zien waar het heen gaat. Na een paar honderd meter kan ik dat wel zien: een afsluitend hek, eveneens twee meter hoog. Ik wil al teleurgesteld omkeren dan zie ik een poortje, net breed genoeg voor m'n fiets. Omkeren, dat doe ik niet graag, ik kies het poortje.
Ik kom op een terrein met allemaal dezelfde vacantiehuisjes die me enigzins bekend voorkomen. Het is 'De Heihaas', ooit huurden wij daar een huisje. Dat was toen we van Radewijk naar Amsterdam verhuisden, we zochten toen een zomerhuisje op de Veluwe. Dat zoeken is dus gelukt.
Een asfaltweg. Toevallig kies ik een richting waardoor ik de achterkant van de wegwijzers zou kunnen zien. Maar die achterkanten zijn zo onopvallend dat ze me niet opvallen, ik kies een zijweg die ook nog doodloopt. Dan moet ik wel omkeren, tot mijn grote vreugde zie ik nu de voorkanten van de wegwijzers. Erg veel dingen waar je heen kan, gelukkig is een van die dingen de uitgang!
Deze weg ken ik, hoe je weer thuis komt door het bos weet ik ook. Een zandweg die een maand of wat geleden opgehoogd werd me los zand, bijna onberijdbaar. Nu is dat zand zodanig vastgereden dat het wel beton lijkt, ik vlieg met de wind mee naar huis. Daar ga ik 'Onweer' lezen, ik ben het voldoende vergeten om het weer leuk te vinden.
zondag 17 oktober 2010, 23:04 lees reacties
Sneeuwuil heeft altijd gelijk. Ze ziet dat ik mijn fiets afstof, ze vermoed terecht dat ik ga fietsen. Ze zegt 'zondag', ik zeg dat het zo koud is dat de meeste mensen bij de kachel blijven zitten. Dan zegt ze 'herfstvacantie', daar weet ik niets op maar ik ga toch.
Het fietspad is vol, het eerste zandpad niet. Op het tweede zandpad wordt een hond uitgelaten, dan weer een stukje fietspad. Daar staat een hele groep stil, als ik daar voorzichtig tussen door fiets willen ze weer in beweging komen. Net geen ramp, toch neem ik maar eens een mij bekend heel smal paadje.
Daar is het heel fijn, ik kom langs een afgeplagd heideveld. Sneeuwuil heeft zwarte kiezelsteentjes nodig, die liggen daar. Veel witte, één rode, heel veel zwarte. Erg glad zijn ze niet, die zwarte (gladheid is ook een eis!), wel erg licht. Bij nader inzien zijn het konijnenkeutels. Hartvormige kiezels zijn ook gewenst, ik kan ze niet vinden.
Aan dit fijne pad komt een eind, ik kom op het verharde pad richting schaapskooi. Daar is een fiets-file. Omdat men binnen de file communiceert maakt men rare zwenkingen, ik durf ze niet in te halen. Bovendien is er ook een tegenliggende file. Ik sukkel langzaam mee tot de schaapskooi. Daar is voldoende keus uit zandpaden om de fietsers kwijt te raken. Omdat de paden breed zijn heb je niet heel veel last van de talrijke wandelaars.
Ik probeer een stiller stuk bos te vinden maar overal wordt gewandeld. Ik mag dit wel de slechtste dag van 2010 noemen qua bosbelasting. Ik ga maar eens naar Suikervlied, mijn waterfles vullen. Ook hier zijn de paden gevuld met wandelaars. Ik herinner me de ramp.
Ik maak een hekje, ik mag wel zeggen een verschansing. Als moe Vogel besluit het nog eens te proberen op die plaats dan gaat het in elk geval niet mis omdat het nest naar beneden dondert.
Terug langs de postvakjes, er is zowaar een brief. Een brief voor Friso R. A., woonachtig in het Kleine Huisje. Dat is een heel oud verkeerd adres. De brief komt van een hockeyclub.
Thuis even Googelen, er zijn twee Friso's. De meest voorkomende is een 18 jarige wielrenner, die heeft geen tijd om te hockeyen. De andere, zou dat z'n vader zijn? Die is iets bij de Europese Commissie, ik probeer z'n e-mail adres te vinden maar dat lukt niet. Die heeft vast ook geen tijd om te hockeyen. De brief mag bij het oude papier. Dat mail ik naar de hockeyclub. Nooit gedacht dat ik nog eens met zo'n instelling zou mailen...
zaterdag 16 oktober 2010, 23:31 lees reacties
Sneeuwuil verwacht aidastof, ik allerlei metaalprofielen. We zijn het bijna vergeten maar Sneeuwuil weet het nog. De Gelreweg, da's hier om de hoek, ik loop er even heen. Nummer 49 blijkt helemaal het andere eind te zijn, er is een ijskoude wind maar de gedachte aan al dat moois houdt me gaande.
Aidastof, dat is een soortement raster om op te borduren. Sneeuwuil wilde me een stuk meegeven voor de kleur en het aantal draden per millimeter maar omdat ik alleen metaalprofielen verwacht nam ik dat niet mee. Na een barre tocht zie ik een aankondigend bord tegen een lantarenpaal leunen. Geen geparkeerde auto's, heel erg druk is het niet.
Dan komt er toch eentje parkeren, man stapt uit, gaat naar de 'garage'. Ik kom achter hem aan, hij blijkt de eerste klant te zijn. De aangeboden waren zijn een zielig zooitje. De man ziet wel iets in een Spirograph, maar hij beseft dat z'n tweejarig dochtertje er nog niet helemaal rijp voor is. De verkoopster denkt dat drie jaar oud wel oud genoeg is. Ik hoef me er niet mee te bemoeien, de man ziet van deze aankoop af.
De verkoopster vraagt of ik creatief ben. Dat ontken ik, maar ik zeg dat m'n vrouw dat wel is. Daarop begint ze me allerlei materialen voor het maken van kaarten te tonen. Om haar af te leiden vraag ik of ze de aquarellen zelf gemaakt heeft, dat blijkt zo te zijn. "Crea-Bea", zegt de man, nogal onbegrijpelijk, maar misschien is hij dichter van beroep. Niet al te slecht, die aquarellen, maar ik heb ze niet nodig.
Ik heb helemaal niets nodig. Er is geen aidastof, er zijn geen metaalprofielen, er zijn een stuk of tien boeken die ik ook al niet nodig heb. Ik heb de indruk dat de man heel graag iets wil kopen maar ook hij kan niets vinden. Hij vraagt wel naar allerlei babyspullen maar die worden niet aangeboden.
Dit gebeurde allemaal buiten, ik keek even in de garage maar zag niets belangwekkends. Toch gaat de verkoopster met de man de garage binnen. Daardoor heb ik de kans weg te sluipen zonder iets te kopen. Geen andere klanten in het verschiet...
Uren besteed aan, ik zou graag iets anders schrijven maar de waarheid boven alles, Ubuntu en Stirling. Niets nieuws te melden.
Bezoek van I&A. Goede gesprekken over de carrière van Iris en over visolie. Iris is zò vegetarisch dat ze geen visolie mag, een standpunt waar wel wat voor te zeggen is. Vegetarische visolie, wat ze al niet uitvinden vandaag de dag.
vrijdag 15 oktober 2010, 23:17 lees reacties
Dapper Drake, Edgy Eft, Feisty Fawn, Gutsy Gibbon, Hardy Heron, Intrepid Ibex, Jaunty Jackalope, Karmic Koala, Lucid Lynx, Maverick Meerkat. Eft moet ik even opzoeken: een eft is een newt. Een reeks alliteraties, allemaal een eigenschap met een dier. Daar ben ik vandaag mee bezig geweest.
Om u niet langer in het ongewisse te laten, dit zijn allemaal codenamen van verschillende versies van Ubuntu. Er verschijnt namelijk elk half jaar een nieuwe versie, ik had Lucid Lynx, maar Rik vond dat ik wel eens op Maverick Meerkat kon overstappen, dezelfde versie die Leonard geïnstalleerd heeft. In elk geval twee lezertjes die dit interesseert en misschien nog wel twee. Wat de Ubuntu organisatie na Zetetic Zebra moet beginnen weet ik niet.
Een rondje in de regen gelopen, verder gebeurde er niets. Dat Ubuntu is mooi, maar het vreet erg veel tijd.
donderdag 14 oktober 2010, 23:10 lees reacties
De feiten onder ogen zien, als het echt niet anders kan dan doe ik dat wel. Die feiten zijn:
- ik kan geen behoorlijke zuiger maken zonder draaibank
- ik kan geen behoorlijke cylinder maken zonder draaibank
- ik heb geen draaibank
Ik moet dus eerst een draaibank maken. Probleem is dat je daarvoor minstens een draaibank nodig hebt, liefst ook een freesbank. En om een freesbank te maken heb je een freesbank nodig en toch ook wel een draaibank. Ik raak verstrikt in een web van vicieuze cirkels.
(De vraag: hoe is de eerste draaibank gemaakt? hoort in dezelfde categorie als: wat was er eerder, de kip of het ei?)(Hij heeft wel een draaibank. En een freesbank.)
Niet echt fietsweer, toch maar een eindje fietsen, dat kan ik tenminste. Richting Harderwijk, even bij Praxis kijken of die een kant-en-klare zuiger met cylinder in de aanbieding heeft. Nee natuurlijk, als ze 'm wel hadden mocht ik 'm toch niet kopen. Dan kan ik ook wel een kant-en-klare Stirlingmotor kopen.
Al fietsend krijg ik wel een nieuw Stirling idee. U hoort van ons als dat idee iets oplevert.
woensdag 13 oktober 2010, 23:07 lees reacties
Een beetje nat, een beetje koud, ideaal weer om me verder in Ubuntu te verdiepen. Jammer dat dat de meeste lezertjes nog minder interesseert dan de Stirlingmotor. Gevolg van het verdiepen is wel dat ik het steeds leuker ga vinden, dat Ubuntu.
Nu willen we naar de Kringloper, maar die heeft lunchpauze. Dat is een mooie gelegenheid om naar de Carwash te gaan. Daar zijn we een beetje aan verslaafd, aan de Carwash. Omdat we zulke sterke karakters hebben geven we daar niet vaker dan eens in de twee à drie jaar aan toe.
Ruim een maand geleden waren we bij de schaapskooi. Een zandweg met grote regenplassen, het autootje zat vol nat zand. Een dag later zat het vol droog zand, ik hoopte dat het er wel af zou vallen, maar nee. De Carwash dus.
We nemen de duurste behandeling, dat houdt onder meer in dat alles volgespoten wordt met was waardoor je niet meer naar buiten kunt kijken. Je moet maar hopen dat het autootje ooit weer in één geheel naar buiten komt, met intacte passagiers. Dat gebeurt, het resultaat is prachtig.
Buurman Peter wast zijn auto wekelijks, voor de deur. Hij mag 'm ook graag stofzuigen. Hij zal wel tevreden over ons zijn, dat zand was wel erg goed zichtbaar. Stofzuigen hebben we niet gedaan, maar dat ziet buurman Peter niet.
Nu de Kringloper. Sneeuwuil wil een vuur- en zuurvast pannetje om accuzuur in te koken. Dat lijkt een vreemde liefhebberij, maar accuzuur is verdund zwavelzuur, ze verdunt het nog verder. Dan is het geschikt om zilver mee schoon te maken. Een aluminium pannetje kan er niet tegen. Een goed geëmailleerd pannetje zou kunnen, maar die zijn er niet veel bij de Kringloper. Een vuurvast glazen schaaltje dan, ja, maar dit schaaltje zegt niet dat 't vuurvast is. Toch maar proberen.
Thuis. Sneeuwuil kookt water in het schaaltje, geen probleem. Intussen is het zomaar vanzelf prachtweer geworden, ik ga een rondje fietsen. Wind uit het noord-oosten, ik ga ongeveer die richting. Midden tussen de weilanden stop ik om de windrichting nader vast te stellen. Wat blijkt, het is volkomen windstil. Aan de horizon kan ik net de windmolens in de Flevopolder zien, er draait er niet één, ik mag zelf kiezen waar ik heen wil.
Drielanden, een net voltooide nieuwbouwwijk van Harderwijk. Best aardig qua architectuur, heel veel huizen met zonnecellen en zonneboilers. Terug langs het Randmeer, de molens staan nog steeds stil, goed dat die zonnecellen er zijn!
dinsdag 12 oktober 2010, 23:15 lees reacties
Sneeuwuil gelooft alles wat ik zeg, kritiekloos. Als ik een tekening maak van een aluminum koekje met een gat dan leest ze de begeleidende tekst niet, ze neemt zonder meer aan dat het klopt wel. Ze vindt het moeilijk, met nog wat toelichting lukt het ongeveer. De stap 5-2=3 wil ze nog wat duidelijker zien. Voor lieden die niet zo lichtgelovig zijn anderen, klik hier en scroll naar week 7. Voor wie het nog steeds niet gelooft: interference fit.
Fietsen, eerst even naar Suikervlied.
Het bijzondere van het grasveld aldaar is dat er niets bijzonders is. Ja, wat kleine paddestoeltjes, maar verder niets. Een nadere beschouwing leert ons dat het gras helemaal uit zichzelf in mos is veranderd, ideaal. Ergerlijk is het ontbreken van wroetsporen, op veldjes binnen de bebouwde kom zijn die er wel. Ik ga gauw verder.
Bij het oude ijzer zie ik een tiental gasmeters. Vreemd, er zijn toch geen tien huisjes afgebroken? Ik wil er wel eentje, maar om die nou op de bagagedrager te gaan meezeulen, toch maar niet. Verder, hoewel er misschien best leuke onderdeeltjes voor een Stirling motor inzitten...
Soms is iets uit zichzelf al leuk genoeg. Het is dan erg verleidelijk om commentaar toe te voegen om het nog leuker te maken. Terwijl het effect van dat commentaar vaak averechts is. 'Op je handen zitten' is een goede raad, maar dan kan ik de rest ook niet tikken.
Even naar de Snuffelhal, misschien zie ik daar iets wat best wat leuker kan door commentaar. O nee, eigenlijk wist ik dat wel, gesloten. Verder.
Vierhouten, daar wil ik heen. Dat wilde ik j.l. vrijdag ook al, nu ben ik er bijna. Stukje bos, stukje hei, veel tegenwind, Vierhouten! Een dorp van niks, maar dat wist ik al. De omgeving is OK.
Glooiende heidevelden hebben we in Ermelo ook, maar hier zijn de heuveltjes wat steiler en de dalletjes wat dieper. Ik sta op een heuveltje dit panorama te fotograferen, merk dan het het toch wel koud is. Gauw verder.
Toen ik vrijdag dit pad nam verdwaalde ik, ik neem het nu weer. De zon linksvoor, die zo houden, moeiteloos kom ik op het punt waar ik heen wil. Ik zou m'n GPS apparaat wel in de fietstas kunnen laten wonen maar dan zal je zien dat de batterijen zichzelf leeggemaakt hebben als je het ding nodig hebt. Batterijen opladen en er aan denken ze mee te nemen is een te grote intellectuele inspanning, daar moet ik toch eens wat op vinden.
Thuis. Sneeuwuil verzoekt me te waarschuwen als ik m'n banden oppomp, dat deed ik vandaag met m'n kleine pompje. Pompen klinkt net als een kotsende kat. Twee wielen, twee kotsende katten.
maandag 11 oktober 2010, 23:13 lees reacties
Het nadeel van de lage zonnestand gecombineerd met erg veel zon is dat je zo goed kunt zien dat de ruiten vuil zijn. Vooral daar waar de katten erbij kunnen. Het voordeel van idem is dat je er eens toe komt de ruiten schoon te maken. Ik wil dat op mijn manier doen, maar ik krijg heel veel instructies van Sneeuwuil. Sterker nog, ze gaat zelf mee doen. Welk sponsje en welke kant van dat sponje, wat voor patronen je met de wisser moet maken, hoe warm het water moet zijn, van alles. Maar het resultaat is oogverblindend. Nu eerst eens een rondje fietsen!
Weer thuis, prachtweer voor een werkje in de open lucht. De foto, dat zwarte gat in het midden is een stukje koperen buis. Ik steek, volgens voorschrift, een plastic zak in brand. Die begint dan plastic te druipen, de druppels moeten in de buis vallen. Na enkele seconden is de brand breder dan de buis, de druppels vallen er naast. Dat is niet erg, druppels genoeg. Er vallen ook druppels op klaar liggende stukken plastic zak, dat blijkt voldoende te zijn om die ook in brand te steken. Ook niet erg, plastic zakken genoeg.
De griptang die de buis overeind houdt wordt een beetje onherkenbaar. Als de brand geblust is krab ik de tang schoon, dat gaat veel te gemakkelijk. Er is plastic verbrand, wat overblijft lijkt weinig structuur te hebben. De buis is nog niet echt koud, ik ben benieuwd hoe de plastic prop die het doel van de operatie is er uit komt...
De prop, de zuiger dus, komt vrij gemakkelijk uit de buis als die voldoende koud is. Hij lijkt ook stevig genoeg, wel een beetje kort. Dat is op te lossen door het experiment te herhalen met twee plastic zakken. En dan niet alles eromheen in de fik steken. De buis moet schoongemaakt worden, wat nogal gemakkelijk gaat. Nu pas blijkt dat de zuiger wel erg soepel door de buis glijdt, hij is teveel gekrompen bij het afkoelen. Het procédé doet het dus maar het eindresultaat is in dit geval onbruikbaar. Ander merk tas proberen?
Nu komt Sneeuwuil melden dat haar klomp gebroken is. Ze is aan het solderen, zilveren oogjes aan een zilveren plaatje. Daarbij gebruikt ze een vloeimiddel, fluoron. Ze klaagt al dagen dat het niet goed gaat, dat solderen. Eerst dacht ze te bang te zijn om de boel flink te verhitten, maar toen ze die angst overwonnen had wilde het soldeer nog niet lekker vloeien. Ten einde raad is ze toen een vloeimiddel van vroeger gaan gebruiken, borax. Nu vloeit het wel, maar haar klomp breekt.
Goed nieuws, dan kan ik me weer concentreren op het maken van de perfecte zuiger.
zondag 10 oktober 2010, 23:10 lees reacties
Je neemt een blok aluminium en daarin maak je een gat waarin een kogellager nèt niet past. Dan verwarm je het aluminium waardoor het uitzet. Het gat wordt dus groter, het kogellager past nu wel. Als de zaak is afgekoeld zit het kogellager muurvast. 's Gravesande zou dat meteen snappen.
Nu de demontage. Als je het blok aluminium opwarmt blijft het kogellager niet koud, ze zetten allebei uit. Het aluminium mogelijk wat meer dan het staal van het kogellager, het is te proberen. Maar in het kogellager zit een kunststof ring die de kogeltjes op hun plaats houdt. Die ring vindt het vast niet prettig om opgewarmd te worden...
Voorzichtig tikken met een hamertje, proberen de buitenring wel en de binnenring niet te raken. Er komt geen beweging in, wat minder voorzichtig dan maar. Ja, het lagertje valt uit het aluminium blok, een paar minuten zoeken, gevonden, het wil nog draaien!
Uurtje later, die 's Gravesande site bekeken. Zo'n vrouw wil ik ook wel! Rondje lopen, niets beleefd. Dan de lagertjes in de wasbenzine, nu lopen ze nog lichter. Ze passen mooi in een stukje buis, maar eerst moet ik een geschikte as zoeken. En ik wil een zuiger gieten, daarvoor moet ik moed verzamelen. Eerst maar eens die as.
zaterdag 9 oktober 2010, 23:34 lees reacties
Ik heb het al eerder gezegd (opa vervalt in herhalingen). Mijn eerste PC, twintig jaar geleden, had een disk van 30 MB. 33x zoveel is 1 GB. De computer waar m'n log op staat heeft een disk van 250 GB, 33x250=8250. In twintig jaar is de diskcapaciteit dus ruim achtduizend keer zo groot geworden. En dat terwijl het huisje van de laatste disk veel kleiner is dan dat van de eerste. Naar hedendaagse begrippen is 250 GB ook al weinig...
In de lade gemerkt 'computer' vind ik een disk van 8,4 GB. Een piepkleintje dus, hij zal nog wel functioneren maar ik denk niet dat ik 'm ooit nog ga gebruiken. Nee, ik ga hem slopen!
Bij Lidl kocht ik een erg leuk doosje schroevendraaierbits. Onder die bits zijn stervormige, precies passend in de schroefjes die het kastje van de diskdrive bij elkaar houden. Alle schroeven er uit, er blijkt sprake te zijn van twee schijven op een as. De schijven er uit, de as loopt op twee kleine kogellagers. Er is ook een armpje met de lees/schrijfkoppen, dat armpje blijkt te draaien op twee nog kleinere kogellagers.
Nu heb ik dus een heleboel afval en vier prachtige kogellagertjes. Mijn laatste Stirlingmotor wil bijna draaien, nu ga ik er een maken met die kogellagers!
Waanzinnig mooi fietsweer. Ik fiets een paar honderd meter naar het noorden, kom daarbij mevrouw Copijn tegen. Ze is nog dicht bij de Dillenburg maar ze scharrelt richting Hanengewei. Het gaat niet snel, maar als je lang genoeg scharrelt kom je er wel, zoals ze eerder bewees. Ze ziet er heel vredig uit, mij ziet ze niet. Ik buig af naar het oosten, er is nog steeds oostenwind.
Het fietspad is geen aanrader, het schijnt algemeen bekend te zijn dat het waanzinning mooi fietsweer is. Het eerste zandpad dat niet tè zanderig is dan maar. Daar is geen mens, ik neem een afslaand zandpad, ongeveer parallel aan het reguliere fietspad. Warm, jas moet uit.
Ik weet dat er links, rechts en recht vooruit reguliere fietspaden zijn, het is moeilijk die helemaal te vermijden. Nou dat pad recht vooruit, dat hoef ik alleen maar te kruisen, dat doe ik. Ik kom op een weg met veel tractorsporen maar er is een klein randje wat goed befietsbaar is. Leuk bos met veel hellinkjes, was hier nog nooit. Mijn kilometerteller zegt 5,4, ik ben dus nog bijna thuis en dan ontdek ik dit!
Via allerlei omwegen, de fietspaden mijdend, weer naar huis. Mevrouw Copijn zie ik niet, iemand anders zal haar wel opgeraapt hebben. Nu weer verder met de kogellagers.
vrijdag 8 oktober 2010, 23:03 lees reacties
Oostenwind, ik kan wel eens richting Vierhouten fietsen. Ergens halverwege zie ik een onbekend wegje naar de Stakenberg, misschien dat je zo wel kunt doorsteken naar Vierhouten. Ik probeer het, kom op allerlei stukjes privéterrein, wel leuk maar het schiet niet op. Ernaast is nog iets dat zich Stakenberg noemt, ook leuk, maar het leidt tot niets. Vierhouten komt later wel eens.
Thuis was het me al opgevallen, veel gevlieg. Vanuit het kamerraam zag ik een raar vierkant vliegtuig, gevolgd door twee helicopters. Nu ben ik in het Leuvenumse bos, daar word ik echt horendol van het vliegtuigen horen. Alle maten helicopters, dan weer een vrachtvliegtuig, afgewisseld door een rijtje straaljagers. Onzichtbaar, door het bos, dat wel.
Dat regeerakkoord, kan daar nog wat aan veranderd worden? Luchtmacht afschaffen? Of vervangen door zweefvliegtuigen en ballonnen, als het echt niet anders kan een Zeppelin met Stirlingmotor. Lijkt me ideaal.
Ik rij op een pad dat me niet erg bekend voorkomt. Je kan wel zeggen dat ik verdwaald ben. De zon is onzichtbaar, die wil wel eens helpen bij de oriëntatie. Oostenwind, maar de windrichting is in het bos moeilijk waarneembaar.
Ha, eindelijk, dit pad ken ik! Maar die vreemd aangevreten vliegenzwam ken ik ook! Zou daar vorig jaar precies zo'n vliegenzwam gestaan hebben? Verder, nog een zwam die ik al ken, het lijkt er op dat ik dit pad ken omdat ik er een half uur eerder ook al fietste. Dat kan een lange tocht worden, ik neem het eerste echt onbekende pad, daar vind ik een hoefijzer.
Zoals iedereen weet brengt dat geluk. Het is 15:33, het valt me op dat ik al een paar minuten geen vliegtuigen meer hoor. De vliegers zullen wel om 15:30 thuis moet zijn, uitstekend. Nog een minuut later kom ik op het verharde fietspad, nu weet ik het weer. Linksaf, bij de tweede splitsing rechtsaf, een pad dat ik al honderd keer nam.
Op dit stukje hei loopt vaak een schaapskudde, soms zijn er witte koeien. Nu staat er een monster met zes poten wel wat erg dicht bij het fietspad.
Je moet echt goed kijken om te zien dat het een koe met een stierkalf is. Geen erg grote koe, toch wel een maatje meer dan een Maine Coon. Ik loop er met een wijde boog omheen, de koeien kijken glimlachend toe. La vache qui sourit.
16:00 uur, gauw verder, 16:15 thuis. Sneeuwuil heeft met Simon afgesproken dat ik hem na 16:00 uur opbel om naar z'n duim te vragen. Daar zat namelijk een houtsplinter in die er in het ziekenhuis uitgehaald is. Het lijkt alsof er nog een stukje splinter in zit. Simon heeft uit zijn klusjesmanperiode een rijke ervaring met houtsplinters, maar deze splinter trekt zich daar niets van aan.
Joke is bezig een webwinkel voor kinderspullen op te zetten. Ik kan verwijzen naar Babytools, we zijn het erover eens dat dat niks is. Joke wil zoiets. Oei, wat een lang gesprek, ik moet even gaan liggen.
donderdag 7 oktober 2010, 23:05 lees reacties
'Het is pet', in de jaren '50 een gewone uitdrukking, nu hoor ik 'm nooit meer. Google heeft toch nog ruim 1000 hits, met een verklaring. Van Dale kent het ook: knudde, niets waard. Intussen zijn we voldoende verengelst om niet op te kijken van de naam Pets Place, een keten van winkels met dierenspul.
Onze katten zijn verslaafd aan brokjes van Pets Place. We kopen altijd een grote zak van 15 kilo (sinds 25 feb '09). Vorige week wilde ik zo'n zak: op. Ze zouden bellen als ze er weer waren, voor een paar dagen zit er nog wat in het voorraadvat. Telefoon: brokjes zijn uit het assortiment! Er komt wat anders, maar wanneer?
Naar de winkel. Je kunt zelf brokjes scheppen en een zak vullen met de laatste rest van de gewenste brokjes. De winkelier vertelt dat de nieuwe brokjes waarschijnlijk identiek aan de oude zijn maar dat er een nieuwe verpakking komt. En een actie. Hoe de katten de periode tussen het eind van de oude en het begin van de nieuwe verpakking moeten overbruggen is onbekend. Hij weegt mijn zelf gevulde zak en rekent daarvoor de lagere kiloprijs van de grote verpakking, dat is wel weer netjes. Een paar weken overleven gaat lukken.
Toch maar even naar Pets Place in Putten. Die is in een straat met éénrichting verkeer. Ik fiets er wel eens door, maar dat mag je in beide richtingen. Ik kan me niet herinneren of ik er nu in mag, met het autootje vanuit Ermelo. Dat valt mee, we mogen doorrijden. Voor de winkel staan allerlei zakken dierenvoer, maar bij beter bekijken blijken het kussens te zijn, de winkel heet 'Klaas Vaak'. Vreemd, de winkel ernaast dan, nee, 'Baby Tools'. (is dat nou klein gereedschap of gereedschap voor babys?) Achteruit rijden is geen optie, we maken een rondje. Goed kijken, Pets Place is verdwenen!
Pets Place is dus toch pet...
woensdag 6 oktober 2010, 23:05 lees reacties
Even naar Suikervlied, de buitenkraan afsluiten. Twee keer per jaar kom ik het croquetspel tegen, dat staat in de berging voor de stopkraan. Croquetspel opzij, stopkraan open of dicht, afhankelijk van het seizoen, croquetspel weer terug.
Ik heb goede herinneringen aan het croquetspel aan de Jan Toebacklaan, ik weet dat Sneeuwuil goede herinneringen aan het croquetveld in Zundert heeft. Hier heeft deze sport nooit een grote vlucht genomen, om twee redenen:
- a: de A van Achjee, dat gras!
- b: de B van Ballen, die ontbreken.
Ik besluit mij te ontdoen van het croquetspel. Wie snel is kan het nog aantreffen bij de afvalcontainer, de plaats waar we het lang geleden zelf vonden. Bij al deze bezigheden en overwegingen hoor ik telkens het geluid van één hondenblaf, gevolgd door het geluid van een Size-X bladblazer. Telkens een pauze, na tien keer een wat langere pauze. Na een bezoek aan de afvalcontainer fiets ik langs de bron van het geluid.
Het blijkt een erg mooie machine te zijn, hij noemt zich 'mobiele houtzagerij'. Hij zaagt nette planken van ruwe boomstammen. Het blafgeluid wordt gemaakt door het aanzetten van de (horizontale) lintzaag, het eigenlijke zagen zorgt voor het bladblaasgeluid. Het gebeurt op de plaats waar nieuwe huisjes gepland zijn. Zou Huub echt houten huisjes gaan bouwen?
Naar huis, over de Driehoek, het naastgelegen terrein.
- ik wil een huisje in het bos, met rode steentjes, witte plankjes en rode dakpannetjes. En een groen grasveldje.
- dat kan, maar de rode steentjes zijn op
- en dat er dan eekhoorntjes binnenkomen!
- de rode dakpannetjes zijn ook op, ik neem maar grijze steentjes en pannetjes
- goed, als ik m'n huisje maar krijg.
- het groene gras was ook op en het grijze wil niet groeien. Grijze gravel dan maar? En een grijze bank, een grijze vaas, grijze bloembakken en grijze stoepetjes?
- ik weet niet zeker of ik dat nou wel bedoelde...
De grijze steentjes zijn van plastic, de witte plankjes ook. En de pannetjes zijn van plaatijzer. Links op de foto zie je het buurhuis. Zoiets stond hier ook, ik kan me voorstellen dat zo'n plat dak aan vervanging toe is. Maar hier is wel erg veel vervangen. Eekhoorns komen er vast niet in de buurt.
dinsdag 5 oktober 2010, 23:02 lees reacties
Een brief uit de USA, van de firma 'Royal Galaxy' uit Niagara Falls. De juiste vertaling van de firmanaam lijkt me Koninklijk Melkwegstelsel, het is dus niet niks. Ze hebben zelfs een website maar die doet je denken dat het wèl niks is. Gelukkig staat er op de envelop ook nog www.4keyboard.com, dat herken ik.
Er staat een adres bij, ik kijk met Streetview naar Royal Galaxy. Lijkt me een éénmansbedrijfje...
Acht dagen geleden bestelde ik een stickervel voor Sneeuwuil d'r toetsenbord. De brief bevat niets dan dat stickervel. Zwart plastic met een witte opdruk. Die opdruk lijkt ook plastic, versmolten met de onderlaag. Het maakt een tamelijk slijtvaste indruk.
Ik scheur de laptop los uit Sneeuwuils omarming, ik poets het toetsenbord met wat spiritus. Het zou leuk zijn als ik het verwijderen van een enorme laag vuil zou kunnen melden maar dat valt tegen. De stickers zitten in QWERTY volgorde op de onderlaag, dat is handig. Minder handig is dat je ze bijna niet van de onderlaag afkrijgt. Eigenlijk is dat juist wel handig, het betekent dat de lijmlaag niet al te slecht is. Ze passen goed, je moet het weten om te zien dat er iets met de toetsen gedaan is. Nu maar hopen dat ik me nergens vergist heb met plakken...
Het weerbericht zei fietsweer, maar dat heeft het niet tegen het weer gezegd. Even lopend shoppen, dan eindelijk weer eens verder met de Stirlingmotor. In stilte heb ik daar elke dag wel wat tijd aan besteed maar er waren zoveel onderbrekingen dat ik geen echte voortgang kon melden. Die voortgang kan ik nu nog niet melden, ik meld wel dat ik het project nog niet opgegeven heb. Het zou wel eens net zo lang als een kabinetsformatie kunnen gaan duren.
maandag 4 oktober 2010, 23:18 lees reacties
(Dierendag: mobiel gebeld. ONDJFM, 1 april 2011 onthouden!)
De wind komt uit de richting van de Turfweg. Daar was ik op 20 augustus om een panoramafoto te maken. Dit plan werd verijdeld door de enorme maisplantage. Ik zou wel eens kunnen kijken of er al gemaaid is.
Ik kom langs een aantal velden en veldjes waar de mais nog vrolijk overeind staat. Dan kom ik een aanhanger tegen vol gehakselde mais. Ergens wordt er dus al geoogst, maar waar?
Een stukje bos, een stukje hei, daar in elk geval niet. Een achterweggetje in Uddel, schuurtjes, bosjes, zelfs een klein maisveldje maar geen oogst. Tenslotte de Turfweg, ik zie al van ver dat ook daar de mais nog niet gemaaid is. Prima, het licht is toch al niet zo mooi meer als op het moment van vertrek.
In Speuld nog meer maisveld maar nergens oogst. Die aanhanger, dat zal toch geen hallucinatie zijn geweest? Of mais van 2009? De hei, bos, Ermelo, het terrein waar werd opgegraven. Alle kuilen zijn dicht, er ligt een gladgestreken laag zwarte grond over het hele terrein. Ik zie iets wat me een mooie witte potscherf lijkt. Het terrein is afgerasterd, maar niet al te nauwkeurig. Ik kan me door de afrastering wringen, de scherf blijkt van een moderne tegel te zijn...
Geen panoramafoto en geen bodemvondst. Maar het was mooi fietsweer. Thuis lees ik een stukje NRC, die voorspelling ga ik onthouden. Ik las in De Pers iets dergelijks, ook iets voor 'Onze Taal':
Eurlings pompt miljoen in haven Maasbracht
Uit Trouw
zondag 3 oktober 2010, 23:18 lees reacties
You have received a greeding e-card!
Ik dacht dat 't 'greeting' was. En in de mail staat 'recieved', is het nou ie of ei? Als je zonder klikken muist over de links bovenin de mail dan zie je linksonder steeds hetzelfde adres, iets met .cz. CZ? Daar zit Hallmark niet, dus maar niet klikken...
Er loopt een oud vrouwtje over straat. Een keurig oud vrouwtje, maar zo lopen er hier wel meer. Deze loopt links, dan rechts, ze zoekt iets, Sneeuwuil denkt een huisdier. Een echtpaar bestijgt een auto, daar gaat ze op af. Er volgt een vrij lang gesprek, dan vertrekt de auto, het vrouwtje hervat haar zoektocht.
Ze steekt de straat over, staat nu bijna voor onze deur, Sneeuwuil gaat haar aanspreken. Het vrouwtje wil naar huis, de Lion Cachetstraat, de Dillenburg. Ik weet waar de Lion Cachetstraat is, ik weet ook dat de Dillenburg daar niet is. (anderhalve kilometer) De Dillenburg is het bejaardenhuis, het vrouwtje is een beetje in de war. Soms is ze uit de war, dan vertelt ze dat ze terug wil naar vroeger, maar dat vroeger niet meer bestaat. Tien seconden later denkt ze weer dat ze toch wel in de Lion Cachetstraat woont.
Het vrouwtje is een dame geweest, aan haar taalgebruik te horen. Ze maakt grappen over zichzelf, haar achternaam is Copijn, 'koppijn zonder pijn', zegt ze. Sneeuwuil probeert intussen de Dillenburg te bellen maar daar wordt de telefoon niet opgenomen. Ik besluit het vrouwtje maar even in de auto te zetten en naar de Dillenburg te transporteren. Sneeuwuil kan niet mee, die verwacht bezoek.
Onderweg vertelt het vrouwtje dat ze dat wel vaker doet, op zoek gaan naar haar oude huis. Ze is dat niet van plan, maar toch gebeurt het. De Dillenburg is niet ver, ik breng haar naar binnen. Er blijkt een receptie te zijn, maar die is op zondag niet bemand. Een loslopende verpleegster blijkt mevrouw Copijn toch wel te kennen. Die is erg dankbaar dat ik haar heb thuisbezorgd, ze wil heel graag mijn onkosten vergoeden. Als ik lang genoeg volhoud dat ik het graag gedaan heb en dat die kosten echt wel meevallen mag ik weg. (Ik had haar wel €2,50 willen betalen voor de logstof.)
Thuis is het bezoek gearriveerd, Anja + Rob. Rob is het nieuwe vriendje van Anja, hij bevalt ons goed. Als hobby heeft hij gitaarbouw, wat voor Anja handig zou kunnen zijn. Als beroep doet hij iets met li-ion accu's in schepen, met mogelijk ook electromotoren in schepen. Dus ook wel een goed vriendje voor Auke, we staan ons exemplaar van Auke's boek aan hem af. Rob probeert z'n spullen in dit soort bootjes kwijt te raken.
Raar toeval: vorige week zondag geen oud vrouwtje, wel Copijn. Ik probeer in het Gelderse telefoonboek te zoeken. Dat zegt: probeer 'kozijn'.
zaterdag 2 oktober 2010, 23:05 lees reacties
We kijken om 10:00 al tv, het CDA congres. Die één minuut spreektijd, dat willen we zien. Behalve gewone leden spreken er ook raadsleden en statenleden, beroepspolitici zou je denken. Heel opvallend is dat de meesten hun tekst oplezen van een papiertje en dat ze dat niet binnen de gestelde tijd kunnen.
Zeer waarschijnlijk hebben ze wat moeite gedaan om die tekst netjes op te schrijven. Dan zullen ze wel minstens één keer voor de spiegel geoefend hebben. Zouden ze daar nou echt niet een klok-met-secondenwijzer bij gehad hebben?
Inhoudelijk kan ik er niet veel over zeggen omdat we meestal het geluid uit hadden staan. Ik ga maar eens een rondje fietsen. En dan weer CDA kijken...
Het gaat nu veel beter met de sprekers. Zal wel toeval zijn. Als ik de tv aanzet mag net Ab Klink, die doet 't heel goed, maar, zoals een uur of wat later blijkt, niet goed genoeg. Gek eigenlijk om door een CDA congres zo aan de buis gekluisterd te zijn. Krijgen we nou de Jager als minister van financiën? Ik schrik een beetje van de naam van deze journalist, misschien ten onrechte.
Opmerkelijk beeld: Camiel Eurlings die salueert als was hij Pim Fortuyn.
vrijdag 1 oktober 2010, 23:16 lees reacties
Het spannendste dat ik vandaag deed was mijn fiets poetsen. In het bijzonder de derailleur, die twee tandwieltjes zaten zo vol met een aangekoekt mengsel van olie en zand dat ze niet meer als tandwieltjes te herkennen waren. Iets wat heel erg vuil is schoonmaken is leuker dan wanneer het bijna smetteloos is.
Ik zat buiten, in de zon, bij dit werkje. De katten komen wel kijken maar ze proberen niet of je rijwielonderdelen kunt eten. Het zou wel kunnen dat ze niet lekker genoeg ruiken. Er zit er wel telkens eentje op de fietstassen, er is al vaker aangetoond dat de fiets dan niet omvalt.
Een nieuwe maand aansnijden is niet spannend meer, dat heb ik nu al zevenenzeventig keer gedaan. Maar verder niets te melden.
Gelukkig, Sneeuwuil zorgt voor sensatie! Ze heeft een ampul met toetswater. Toetswater, om te zien of iets zilverkleurigs echt zilver is. De ampul is hermetisch gesloten, je moet z'n kop afbreken om bij de inhoud te komen. Die inhoud is een bijtend zuur, maar hoe bijtend? Sneeuwuil wil de ampul overgieten in een flesje-met-stop. Dat wil ze boven de roestvrijstalen gootseen doen, maar kan die tegen dat zuur? Boven de porseleinen wasbak dan, als die er niet tegen kan is er weing aan verloren.
De wasbak kan er tegen. Sneeuwuil krijgt wat toetswater aan haar vingers, die blijken er ook tegen te kunnen. Even spoelen, dat wel. Nu een klein druppeltje op een stukje zilver: druppeltje wordt donkerrood, dat schijnt zilver te betekenen. Druppeltje op ander metaal: geen verkleuring, althans niet donkerrood. Je zou zelfs aan de verkleuring het gehalte aan zilver kunnen zien. Dan zal je wel dertig jaar ervaring moeten hebben.
Sensatie genoeg, nou weer eens even rust...
nog even naar september?
