ga toch naar juli!

woensdag 30 juni 2010, 23:23 lees reacties

Je moet wel uitkijken dat ze je camera niet natspuit. Sneeuwuil geeft een parasol water, niet met het doel hem te doen groeien. De parasol hoorde bij de inboedel van Suikervlied, z'n leeftijd is daarom onbekend. Niet zo heel vaak gebruikt, maar nu lijkt 'ie ons wel op z'n plaats voor het bezoek van Corry.

De parasol blijkt nogal te stinken. Hij blijkt ook een beetje gekrompen, we hebben de grootste moeite, samen, om 'm uitgeklapt te krijgen. De stank wordt veroorzaakt door schimmel, vandaar de spuitactie.

Sneeuwuil heeft ook alle groeisels vlak langs het huis al water gegeven, ik heb de fontein gevuld, de tuinslang was dus al in de buurt.

De fontein wil natuurlijk niet. Ik maak het pompje schoon, het draait, stopt plotseling. Wil wel weer draaien na een zetje, stopt dan weer. Gelukkig herinner ik me het ringetje. Er is van alles in Suikervlied, maar de voorraad ringetjes is zeer beperkt. Een asje van een millimeter of twee, het kleinste ringetje dat ik kan vinden is een ring, wel een centimeter. Een helder ogenblik: ik buig een ringetje van een stukje ijzerdraad. Niet erg mooi maar het blijkt functioneel: de fontein klatert.

Ho, de eerste alinea had natuurlijk moeten zijn: 'Even naar Suikervlied'. Nu zijn we al weer thuis, straks gaan we weer om Corry te installeren.

16:30, even naar Suikervlied. Om 17:00 wordt het Hanengewei opgesierd met dranghekken: de Ronde van Ermelo. Net hadden we de paardjes, nu weer de fietsjes. Om te doen liever de tweede, om te zien toch liever de eerste. Het maakt ook veel lawaai, dat fietsen, aan de lantarenpaal voor ons huis zit een luidspreker...

Corry heeft, thuis, computerproblemen. Daarom heeft Sneeuwuil het Reisverslag op haar laptop vastgelegd. De laptop gaat mee naar Suikervlied, Corry mag het verslag lezen. En dat zonder internetverbinding, wat is de techniek toch mooi.

Corry zat ons al op te wachten, onder de inmiddels droge parasol. We helpen haar installeren, Sneeuwuil doet nog wat huishoudelijks, ik pruts wat in de tuin. We proberen de tv, die doet het erg matig, kan zo gauw geen oorzaak vinden. Zou hij z'n instellingen een beetje vergeten door te lang helemaal 'uit' staan? (Simon, kom 'm eens opnieuw instellen!) Dan weer naar huis, we moeten twee straten verder parkeren. Nou ga ik toch nog maar even naar de fietsjes kijken.

Wat zeg ik, één luidspreker? Het zijn er twee, vlak voor onze voordeur, ze moeten het hele Hanengewei bedienen. En dat doen ze, 'het peloton ligt 38 seconden achter op de kopgroep, wat gaan ze daar aan doen?' en meer van die berichten. Fietsjes kijken zonder gehoorschade lukt niet.

En het reisverslag, vol drama deze keer!

dinsdag 29 juni 2010, 23:34 lees reacties

Dat plaatje hierboven komt van Wolderwijdweer. Je moet even studeren om het helemaal te begrijpen. Drie kolommen per dag, iedere kolom is dus acht uur breed. De 27ste en de 28ste een piek in de buurt van 16 uur, op de 29ste is de piek al om een uur of 13, om 16 uur is het nog maar 20°C.

Vroeg ik de morgen schuur ik m'n deuren, daarna verf ik m'n deuren. Sneeuwuil had ook een deuren probleem: die van de vriezer heeft vannacht op een kiertje gestaan. Je krijgt dan erg veel rijp, die moet er uit. Ik had niet in de gaten dat er sprake was van een noodtoestand: niet alleen rijp maar ook ontdooide voorraden. Sneeuwuil komt telkens binnen in de schuur om weer wat voorraad in de groene kliko te dumpen.

Daarna is ze bezig nieuwe voorraden te koken of te kopen, nogal stormachtig. Daar komt nog bij dat Corry een paar dagen in Suikervlied gaat zitten, Sneeuwuil kookt maar meteen voor drie personen.

Ik knutsel rustig verder aan een computerprogramma. Dan even shoppen bij Aldi, het is wel erg warm. Weer thuis besluit ik de airco aan te zetten en alles van de keuken te verven dat niet demontabel is. Dat zijn allerlei randjes, niet erg zichtbaar, ik doe ze daarom met acryl. Hopelijk droogt dat voordat de katten gaan kijken of het droog is.

Ik zet dus de airco aan, ongeveer 15:30. Ik loop nog wat heen en weer naar de schuur voor verfspullen, dan valt het me al op dat het afkoelt. Nog even en het is buiten kouder dan binnen: airco uit en deur open! Nou, de verf zit er op, om 16 uur, even dit tikken. Klein regenbuitje, daarna is het al weer boven de 24°C.

maandag 28 juni 2010, 23:12 lees reacties

Waarom voetbal mij zo ongeveer 13°C laat

Al zeg ik het zelf, ik ben tamelijk handig. Ik kan iets maken dat niet meteen weer in elkaar valt maar ik kan niet ballen. Jongleren met twee sinaasappels lukt nog net, met drie niet meer. Ondershands iets in de prullenbak gooien lukt soms, overhands een bal gooien kan ik niet.

In 1957 moest ik een handgranaat gooien. Er was een vak gemarkeerd met witte linten, daar moest 'ie in. Nou, de richting klopte wel zo ongeveer maar hij haalde de afstand niet. Gelukkig was het een oefengranaat zonder lading. (Later moest ik nog een keer met een echte. Je stond achter een dikke aarden wal, als de granaat maar over de wal kwam dan was het voldoende. Hij knalde verschrikkelijk hard, je kon niet meer zien waar hij terecht kwam.)

Ik kan dus niet handballen, en nog veel minder voetballen. Als er, 1950, bij gymnastiek teams moesten worden samengesteld dan werd ik altijd als laatste gekozen. Ik weet dat dit een populair thema is in de Nederlandse literatuur, maar bij mij was het echt zo. Terecht.

Mogelijk ben ik erfelijk belast. Even googelen op sportprol levert dit op. Een beetje fietsen, dat kan ik. Een stukje Tour kijken, dat wil ik wel...

Een rondje fietsen, bijna te warm. Nog even shoppen, bij Lidl is het bijna te koud.

De kittens van Hanna verwerkt. Leuke mormeltjes. Verder geprutst aan een eigen computerproject. Nu ga ik zitten wachten tot de zon onder gaat zodat de schuur begaanbaar wordt. Die granaat, 24 okt '06, opa vervalt in herhalingen.

Hier een vervolg van een reisverslag.

zondag 27 juni 2010, 23:07 lees reacties

De bovenkastjes in de keuken hebben rode deuren, de tijdelijke MDF-deuren zitten voor de onderkastjes. De vrijgekomen deuren heb ik vanmorgen met afbijt ingesmeerd en een uurtje later afgekrabd. Dat gaat geweldig, maar ze moeten op sommige punten nog eens. Intussen is de temperatuur in de schuur veel te hoog, tijd voor wat anders.

Sneeuwuil wil vlierbloesem voor het maken van vlierlimonade. We hadden nooit weg moeten gaan uit de Beukendreef, daar stonden geweldige vlierstruiken. Hier, in de Hanengeweituin staat er ook een maar die heeft ze al kaalgeplukt.

Naar de Toverberg! Onderweg zien we vlieren die wat dicht bij de weg staan. We nemen vanuit de Toverberg het paadje met de vervaarlijke hobbel, gaan daarna een ander paadje in, lopen een rondje (eigenlijk een rechthoek) niet 1 vlierstruik! Ja, langs het fietspad, maar daar wordt je telkens overreden door fietsers.

De weg binnen de Toverberg tot het einde, daar weer een stuk niet te donker bos, niet 1 vlierstruik! Via de Driehoek naar Suikervlied, daar ook niks maar dat wisten we. Wel een leuk huisje op de Driehoek maar we hebben al een leuk huisje.

Dat wordt niks, maar het stuk Drieërweg binnen de bebouwde kom? Daar staan wel vlieren en ze bloeien prima. Een 30 km weg, daar wordt je niet zo erg platgereden. Voor vlier hoef je dus niet ver. Naar huis, Sneeuwuil kookt vlier, ik tik dit. Ik wacht tot het wat koeler is, dan ga ik nog een beetje afbijten!

Hier een begin van een reisverslag.

zaterdag 26 juni 2010, 23:17 lees reacties

Sneeuwuil gaat naar de boekenmarkt bij de kerk. Omdat we zo druk naar pop-up kaarten gezocht hebben valt ze voor een pop-up boek van Harry Potter. Het zit erg vernuftig in elkaar maar het is niks voor Jules en Dries. Misschien zijn ze wel in voor een demo van het up-poppen:

Dit is een van de vier kwarten, je ziet wel dat het niet perfect is. Als de vloer van de étage vlak zou zijn dan zou de tafel er ook wat normaler uit zien. Je zou de vloer een klein latje willen geven maar dan kan je 'm niet meer un-poppen. Nou ja, het hele ding, bijna 40 centimeter hoog, voor €2,00.

Weinig wind uit het NNO, warm maar niet tè, een mooi moment voor een tochtje naar Elburg. De kortste weg gaat door een stukje Harderwijk langs de spoorlijn, niet de duurste buurt. Maar twee uitbundig oranje versierde huizen, een paar simpele oranje vlaggetjes, niet wat je van zo'n buurt verwacht. Even verder, vlak bij het woonwagenkamp, een moskee. Die heeft een enorme rood-wit-blauw vlag, talloze oranje vlaggetjes en zelfs iets met de tekst 'hup holland hup'! Of ze in Harderwijk ook goed geïntegreerd zijn!

Ik kom Elburg binnen via de Beekstraat, de straat langs de centrale waterloop. In het nog centralere centrum staat de muziektent. Daar is een heer bezig met een electronisch kastje. In het kastje blijkt een kompleet orkest te zitten. Naast hem staat nog een heer die zingt, begeleid door voornoemd orkest. Wat dichterbij gekomen herken ik de zanger aan z'n hoedje: André Hazes. Je kunt wel zien, en vooral horen, dat hij al weer een hele tijd dood is.

Het is nogal druk bij de muziektent en in de andere centrale straat (haaks op de Beekstraat), die vermijd ik. De andere straatjes zijn redelijk stil, via de Hondegatstraat kom ik op de Bas Backerlaan, niet veel veranderd. Dan over het dijkje buitenom naar de haven. De Kringloper is open, ook daar is niet veel veranderd. Het is er wel erg warm, ik durf daarom niet naar boven. Dan nog even door dat straatje waar de Amerikaanse Sering inmiddels is uitgebloeid, via het Bagijnendijkje naar de Nieuwstadsweg. Die is wel veranderd, nieuw asfalt en misschien wel drie centimeter breder.

Wat verder heet 'ie Oude Zeeweg, dat is een weg waar ik erg van hou. Nu helemaal, het beetje wind dat er is heb ik mee. De weg is breed genoeg voor landbouwwerktuigen maar verder verboden voor auto's, daardoor weinig last van andere fietsers. Er is niet veel te beleven, maar dat is juist het mooie ervan.

In deze buurt zijn twee stenen leeuwen in het oranje verkleed, ze houden ook nog diverse vlaggen vast. In deze buurt verwacht je dat nou net niet, mijn wereldbeeld is aan een flinke revisie toe.

Bijna 60 kilometer gefietst, dat haal ik nog net. Als ik de achterpoort open maakt zet Sneeuwuil de koffiemachine aan, wat is ze toch goed afgericht! Dan de telefoon: Iris is weer thuis, na haar wandeltocht. Haar reisverslag komt nog op de Sunny Wife site. Ze is nogal een Potterfan, misschien kunnen we haar dat pop-up boek aansmeren...

En alsof dat allemaal niet genoeg is, krijgen we ook de jaarlijkse paarden nog:

	Het meisje dat ernaast staat is geen reuzin, die paardjes zijn echt zo klein
	vierspan
	Links de handen van Sneeuwuil. Rechts een verzameling voornamelijk meisjes, waaronder Yvonne en Marleen.
	Een beetje zenuwachtig, we dachten dat hij op hol zou slaan. Maar nee, tenminste niet binnen het bereik van mijn camera.

vrijdag 25 juni 2010, 23:39 lees reacties

We proberen een prentbriefkaart aan te schaffen om de zending voor Jules op te leuken. De boekwinkel heeft een verbijsterende voorraad. Meer dan tien zuilen met kaarten, enigzins in categorieen gerangschikt. Als je die allemaal hebt doorgewerkt blijkt er ook nog een hele wand met kaarten te zijn.

Ik weet wat ik in een volgend leven ga doen: geen prentbriefkaartenfabriek opzetten. Teveel concurrentie. Tenslotte kopen we een heel eenvoudige kaart. Sneeuwuil heeft een pakket voorbereid, voor de boekwinkel staat een bank. Daar op gezeten beschrijven we de kaart. Naast de boekwinkel is een brievenbus, het pakket blijkt te passen.

Via het verdere winkelcentrum naar huis. Ik ga meteen weer verder per fiets, er moeten boeken naar Suikervlied. En ik moet, tegen beter weten in, even kijken of dat nest al herbouwd is. Nee, het platte stukje blijft hopeloos leeg. Het goede nieuws is dat de boeken in de kast passen.

Nu nog wat toeristisch fietsen. Als je vanaf de Toverberg naar het fietspad rijdt dan kan je na vijf meter links weer rechts, een heel smal paadje in. De gemeente heeft er een bordje bijgezet, het is daardoor een officieel paadje, m'n fietsstuur past maar net tussen de stammetjes van de bomen. Het paadje komt uit op een pad via een vervaarlijke hobbel.

Op dat pad ligt een eivormig tasje. Een ei van ongeveer 10x15, er zou net een fraaie compact camera inpassen, of een telefoon met GPS. Het tasje draagt het merk Batavus, het heeft een handig clipje waarmee je het aan je fiets kunt hangen. Wel even doorduwen tot de klik, anders verlies je het bij de eerste vervaarlijke hobbel.

Vol verwachtig rits ik het tasje open: een setje bandenplaksel (zonder bandenlichters!) en een sleutelbos. Een van die sleutels komt me bekend voor, zo eentje heb ik ook. Dat is de sleutel van het posthok en het aanpalende wasmachinehok en sinds kort ook van het Leeshuisje. Kortom, de verliezer is een bewoner van de Toverberg. Ik stop het tasje in mijn tas om het bij een volgend bezoek te apporteren.

Verder fietsend bedenk ik dat één van de sleutels een autosleutel is, de andere een voordeursleutel. Lastig, als je die niet hebt, ik keer om, ga naar het kantoor van de Toverberg. De oude Paulus wijdt mij in in een geheim: de sleutel van het posthok is gemarkeerd met het nummer van het huisje! Nou je het zegt, op mijn sleutel staat 120, het nummer van het niet meer bestaande Kleine Huisje...

Ik ga naar huisje 84. De bewoners zijn er niet, die maken een fietstocht. Of ze zijn lopend naar huis, hun auto staat er wel. Ik hang het tasje aan de deurknop. Ik stel me voor dat ze op de terugweg alvast de sleutel van het fietsenschuurtje willen pakken en pas dan merken dat het tasje verdwenen is. Wanhopig rukken zij zich de weinige haren uit de kop om dan te zien dat het tasje op magische wijze tot hen is weergekeerd.

Terwijl ik dit zit te tikken bedenk ik dat het misschien niet zo'n goed idee was, de deursleutel aan de deur hangen. De dief die daar gebruik van maakt heeft meteen een Volvo stationcar tot zijn beschikking om de buit af te voeren. Toch nog maar even naar de Toverberg, ik heb vandaag nog maar 10 kilometer gefietst. Tijdens de fietstocht probeer ik te bedenken wat ik moet doen als ik de fietsers daar aantref, de laatste haren uit de kop rukkend bij een leeg huisje en een verdwenen Volvo.

Het valt mee, een ouder echtpaar zit op het terras van nummer 84. Twee vrolijk glimmende fietsen staan vrolijk te glimmen. Het merk kan ik zo gauw niet zien, het zou me niet verbazen als dat Batavus is. Ik fiets verder, een ander rondje door het bos.

Gelukkig niks gevonden.

donderdag 24 juni 2010, 23:29 lees reacties

Ja, natuurlijk weet ik dat, alkyd over acryl, dat gaat niet. Er is een test: wrijven met een lapje met spiritus. Als het plakkerig wordt dan is het acryl. Ik doe die test: niet plakkerig. Eerst ontvetten en dan schuren, dat weet ik ook. Gisteren deurtjes geverfd, vanmorgen zouden ze droog moeten zijn. En dat zijn ze niet, niet echt droog. De koelkastdeur, die wel, zelfs in één keer mooi gedekt.

Ik wacht tot morgenochtend. Als ze dan nog niet droog zijn haal ik alle verf er af met afbijt.

Mooi fietsweer, hier is het mooi. Boerenland met bomen, ik verval in herhalingen, maar daar is het ècht prachtig. Terug richting Putten.

Een Muis die bouwt, het wordt pas leuk als je dat linkerbord kan lezen. Even vergroten:

Ja Sneeuwuil, dat is onze eigen dierenarts! Volgend jaar maart moeten we dus iets verder voor een bezoek, maar ik weet precies waar het is. Hij pakt het groot aan, hij bouwt een hal waarin je giraffes kunt behandelen.

Nu Ermelo, weer even naar Gamma. Ik koop wat MDF om tijdelijke kastdeurtjes te kunnen maken, die barricade is niet erg practisch. Twee platen van 61x122, ik weet uit ervaring dat die precies onder mijn arm passen. Jammer, ze zijn wat te zwaar om mee te fietsen, ze mogen samen op een trapper staan. Ik wandel heel comfortabel naar huis.

Nu deuren maken. De schuur is wel wat warm, maar een simpel deurtje maken is niet veel werk. Je moet de afstand tussen de scharnieren wel heel precies goed hebben. Drie deurtjes zijn klaar!

woensdag 23 juni 2010, 23:31 lees reacties

Vier blauwe deuren en de deur van de nieuwe koelkast rood geverfd. Ze hangen aan een waslijn in de schuur, morgen mogen ze nog eens.

De deuren van de onderkasten naar de bovenkasten, de onderkasten enigzins gebarricadeerd. Okkie ziet wel kans er toch in te komen, maar ze kan er weinig kwaad. Een slokje bleekwater, maar dan moet ze wel de kinderveilige dop overwinnen.

M'n nieuwe vriendinnetje wil zoiets. Dat kan (maar dan met haar foto's).

Shoppen. Sneeuwuil heeft het boek Een Duizelige Dino gevonden op Marktplaats, maar ze wil een nieuw exemplaar. Dit voor de verjaardag van Jules, de 29ste wordt hij twee.

Riemer, de 'echte' boekwinkel, heeft de Dino niet, wel een aantal andere boeken die kunstjes kunnen. De meesten met zeer natuurgetrouw electronisch geluid, maar ze bevallen ons maar matig. Pop-up boeken, die heb ik wel eens mooier gezien. Zeeman, omdat we er toch langskomen, heeft niks. Bruna dan, we vinden iets wat er mee door kan maar het is niet puntgaaf. Dan kan je beter iets van Marktplaats nemen...

We proberen Blokker, die heeft een paar boekjes maar het stinkt er te erg. Een of ander plastic product met iets te ruim gedoseerde weekmaker. (De weekmaker zorgt ervoor dat iets van plastic pas nà de garantietermijn in stukken breekt.) Gauw weer naar buiten.

Bijna zouden we Hartenberg vergeten. Daar vinden we een boekje waarvan de plaatjes op magische wijze van kleur veranderen, zoiets als mijn keukenplaatje van maandag j.l. Wel puntgaaf, dat moet het worden.

Nou nog even de bloemenwinkel die vreemd genoeg ook stinkt. Vis of pis, we kunnen niet kiezen. Sneeuwuil koopt heel rare bloemen. Dan de dierenwinkel, Supercoop, Lidl, het is al halfvier en ik moet nog naar Suikervlied!

Fietsen, warm, weinig andere fietsers. Maar Suikervlied, ik was er al bang voor:

Het platte stukje is leeg, de resten van het nest liggen op de grond. Ik speur onder de belendende struiken, niets te vinden. Je kan hopen dat ze de wijde wereld zijn ingevlogen maar dat is nogal onwaarschijnlijk. Wikipedia beweert dat ze na twee weken het nest verlaten, maar toch niet door van twee-en-een-halve meter hoog naar beneden te vallen. Zelfs als ze 11 juni geboren zijn dan zijn ze nu nog geen twee weken...

dinsdag 22 juni 2010, 23:37 lees reacties

	Dit is de oostgevel van Suikervlied.
	Dit is een uitsnee van de foto hierboven. Let op het platte horizontale stukje.
	Voor de westgevel staan teveel bomen, ik heb de foto gespiegeld. De westgevel is heel anders dan de oostgevel, maar dat platte stukje is hetzelfde.
Op het westelijke platte stukje was het nest. Ik weet even niet wat ik zie, maar het hele nest is van het platte stukje geschoven, het hangt er zo'n beetje bij.
Even goed kijken, het zijn er echt maar twee. Ze zien er goed uit, dat wel.
	Dat platte stukje, eigenlijk het uiteinde van een balk, is heel geschikt voor een nest. Maar mevrouw Vogel had moeten beginnen met een laagje Bisonkit. In de herfst zal ik drie stevige spijkers in de rand van het platte stukje slaan, om toekomstige nesten te stabiliseren. Die groene bol onder het platte stukje is de nestruïne. Ja, ik heb gekeken of er nog iemand inzat. Leeg. Ik heb op de grond gezocht, geen spoor. Twee vogels, voldoende voor het in stand houden van de soort...

Rondje bos&hei. Ook daar is het moord en doodslag maar dat onttrekt zich aan mijn waarneming. Heel in de verte witte bergjes, die waren er gisteren niet. Door het gezoomde zoekertje van de camera kan ik zien wat het is, ik had al zo'n vermoeden:

maandag 21 juni 2010, 23:33 lees reacties

Zouden ze me gemist hebben, gisteren? Als ik naderbij sluip zie ik één snavel naar boven wijzen. Zo geruisloos mogelijk klim ik op een stoel, dan is er nog een snavel. Merkwaardig kleurverschil. Nog merkwaardiger dat de rest geen snavels heeft, ze althans niet laat zien. Moeder is weer op stap, ik wacht maar ze komt niet. Klein rondje bos&hei, even shoppen, even naar Gamma. Dat verven van de keuken, het moet er nu maar eens van komen. Ik heb nog een pot rode verf, zes jaar geleden verfde ik daar de vensterbank van de keuken mee. Vorige week verfde ik die vensterbank opnieuw, met die verf. Prachtig, maar wel erg rood. Ik heb nog een andere pot verf, donkerder rood, ik verf een proefplankje. Ja, dat is het! Jammer, acryl en ik wil alkyd...

Naar Gamma dus. Histor is wat duurder dan Gammaverf, ze hebben allebei enorm veel kleuren, maar niet precies dezelfde. Ik neig naar Histor, neem kleurstaaltjes mee. Sneeuwuil gaat toch voor de Gamma variant.

Wat kan ik toch enorm snel verven!

zondag 20 juni 2010, 23:07 lees reacties

Sneeuwuil krijgt een cadeau.

Dan gaan we, alweer, op reis. In Rheden woont broertje Bert, die wordt 80. Zijn kinderen hebben een barbecue in gedachten, wij denken regen en 12.8°.

Een kleinkind van Bert maakt een foto van Bert met zijn zusters. Rechts voor zie je nog net dat het barbecueplan doorging.

De temperatuur viel nog wel mee, hoewel de jarige vrij snel naar binnen vertrok. Windstil, althans op dat terras. Weinig regen als je onder het zonnescherm bleef. En wat de barbecue produceerde was niet slecht. Later mochten we allemaal naar binnen, er werd muziek gemaakt waarbij de drie dochters van Bert heel verdienstelijk zongen. Het lied "Father, how are you today", op de melodie van "Mother, how are you today". (Rechts op de foto Guido op een electrische piano, buiten beeld een gitarist, dezelfde heer die op de foto daarboven met de barbecue doende is.)

De dochters wilden voor de verjaardag de muren verven. De kamer is inderdaad nogal doorrookt, maar Bert was te bang voor al die heisa. Nu kreeg hij voor z'n verjaardag dat de muren niet geverfd werden.

Twee van die dochters (de tweeling) dreigen binnenkort 50 te worden. Ze gaan dat vieren op het grasveld bij De Moeren (het stuk dat nog steeds van Pieter is). Kampeertenten en kampvuren. Leuk, maar voor ons iets te ver. In een tent met de acht katten lijkt ons niks.

zaterdag 19 juni 2010, 23:11 lees reacties

Sneeuwuil, hier hadde we moete kijke. Op ons reisje naar Arnhem wilden we binnendoor, over Otterlo. Daar werden we de wildernis ingestuurd vanwege een omleiding. Niet heel erg, je ziet weer eens wat ander natuurschoon. We wilden binnendoor omdat NU ons bang maakte voor files. Stilstaan in een file is minder leuk dan een eindje omrijden. We plannen nog een reisje door Gelderland, zo te zien omleidingloos.

Iris heeft geen last van omleidingen: route.

Tussen de buien door naar Suikervlied. Mevrouw Vogel is thuis, ze zit op het nest. Ik wil haar van dichtbij fotograferen, dan wordt ze opeens twee keer zo groot. Ik trek me gauw terug, voor je het weet is ze tien keer zo groot.

Geen fietsweer en over die regen heb ik al geschreven. Regende het nou maar eens wat anders, kikvorschen bijvoorbeeld. Of manna, past beter bij Ermelo. Nee, gewoon water en dan ook nog een heel klein beetje.

Ik kom langs Het Weitje, daar zou een voetbalwedstrijd op groot scherm te zien zijn. Er staat een soort afdak met een scherm en twee heren. Die zijn bezig met een beamer, mijns inziens te lichtzwak. En de wedstrijd begint al.

Later hoor ik in het voorbijgaan dat Honda meespeelt en dat Japan verliest. Had Toyota nou maar meegedaan...

vrijdag 18 juni 2010, 23:23 lees reacties

Dit jasje is niet bepaald waterdicht, gelukkig regent het maar een beetje. Nu gaat het wat harder regenen maar gelukkig is er een boom die mij wel droog wil houden. De boom begint, net als het jasje, te lekken, maar gelukkig regent het nog maar een beetje. Nog gelukkiger: Suikervlied is nog maar vierhonderd meter hier vandaan.

De vogeltjes zitten in een duidelijke eethouding, maar moeder is er niet. Waar is dat mens toch altijd? Ik ga even naar binnen, denken over jassen. Of trui en dan jas? Ja, dat doe ik. Weer even kijken, moe is nog aan het shoppen.

Ik wandel naar het kantoor, de 'Toverbron' halen. De Toverbron is een jaarlijkse publicatie met gedragsregels geldende op de Toverberg. De oude Paulus zit in het kantoor, Huub+aanhang is met vacantie.

Als ik terugkom komt zij ook net terug. Ze voert de jongen (foto rechts, er viel net een druppel op dat blad zodat het haar kop bedekt. Toen haar kop weer zichtbaar werd was het voeren al klaar.) gaat dan rustig zitten. Waarschijnlijk prikken de jongen in haar buik, dat rustig zitten duurt wel drie seconden. Het hele bezoek nog geen halve minuut. Ik begrijp nu waarom ze zo vaak afwezig is, ze zoekt vijf minuten naar eten, is dan een halve minuut hier. Pakkans 10%.

Een uitnodiging:

Enzovoorts. Een eerste optreden in een (zeer grote) woonkamer in Arnhem, vanavond, wij mochten ook komen.

Er is een dertigkoppig publiek, de helft stemt Groen Links, de andere helft D66, samen wegen ze nog geen 2000 kg, gemiddelde leeftijd 55, wij zijn de oudsten.

Bach, Scarlatti, Telemann, het leukste vond ik Brescianello. Ik ben niet echt een autoriteit op muziekgebied maar ik vond het prachtig, zeer de moeite waard. Moeilijk om te zien wie wat speelt terwijl we er toch tamelijk dichtbij zaten. Wie denkt dat 'ie iets miste kan volgende week nog naar de Nemerlaer, daar doen ze het nog eens. Die Apple op de voorgond heeft alles opgenomen.

donderdag 17 juni 2010, 23:30 lees reacties

Vier duidelijke snavels. Rechtsboven moet nog een kop zitten, gezien de stand van de vleugeltjes, vijf vogeltjes dus. En een oogje! Ik maakte een langer filmpje, een halve minuut, maar ze verroerden zich niet, filmpje gewist. Wel heel fijn dat ze niet meer zo oranje zijn.

Rondje bos&hei, erg veel andere fietsers. Als de zijkanten van het pad omgewoeld zijn door de zwijnen hebben die fietsers erg veel moeite met rechtshouden, mijn spiegeltje krijgt een tik. Het is een erg goed spiegeltje, het heeft al heel wat tikken gehad, het spiegelt nog steeds. De dame die de tik gaf (het is altijd een dame) slaat een kreet (altijd).

Een electrische rolstoel waar een echtpaar inpast. Ze beseffen dat ze wat breed zijn, rijden net niet een diepe kuil naast het pad in. Hij zegt "hola", zij giechelt. Ja, zoiets kom ik graag tegen. Dan een echtpaar op twee brommertjes. Heel rustige brommertjes maar ze stinken wel. Ze mogen helemaal niet op het fietspad maar de dichtstbijzijnde gezagsdrager is de schaapherderin, die doet er niets aan.

In het Leuvenumse bos kan ik afslaan naar een zandpad. Het begin is moeilijk berijdbaar maar iets verder is het prima. Ik kom niemand tegen, was dit pad maar tot onze voordeur...

De meisjes komen. Sneeuwuil wil naar Supercoöp om heel veel te kopen. Je krijgt daar namelijk dingen kado. Dingen die geluid maken als je er in knijpt, een geluid dat iets met voetbal te maken heeft. De meisjes hebben wel belangstelling, maar willen niet mee naar de winkel. Sneeuwuil gaat alleen, de meisjes kijken Tom&Jerry.

Deze dee 't nie. Er wordt verzocht om een operatie. In die oranje bal zit een plastic doosje met een doorsnede van drie centimeter. Daarin zit een luidsprekertje, een circuitboard met twee batterijtjes, een computer (dat zwarte rondje van 5 mm.) en een zigzag.

Die zigzag is onderdeel van de 'aan' knop, blijkt geen goed contact te maken. Ik overbrug de zigzag met het borduurschaartje waarmee ik de operatie uitvoerde. "Het is stil aan de overkant" zingt het ding. Bij twee zakken Senseopads krijg je twee van die dingen, ik zie nu pas dat ze 'buddies' heten. Ik probeer vast te stellen wat ze kosten, ik kom niet verder dan niks. Een gratis computer, jammer dat 'ie maar één ding kan...

woensdag 16 juni 2010, 23:24 lees reacties

'Ontelbaar' betekent meestal veel. Hier betekent het iets tussen de drie en de zes. Drie snaveltjes, dat is zeker. En er waren ooit zes eitjes, mevrouw zal er niet gauw nog eentje bij gelegd hebben. Gisteren waren er toch wel vijf, maar nu, ontelbaar dus.

Filmpje van het nest, alleen tijdens de laatste seconde gebeurt er wat.

Rondje bos, dan Gamma. We gaan de blauwe keuken rood verven. Alles zit behalve vol met kattenkrabbels ook vol met onze eigen krabbels, bij de deurknoppen. Het wordt een zeer gecompliceerde logistieke operatie. Het contact kat-natte verf moet namelijk vermeden worden.

Het geweldige design van de keuken heeft ervoor gezorgd dat boven en onder dezelfde deuren gebruikt zijn. Ik haal de bovendeuren er uit, verf ze in de schuur. Dan zet ik ze op de plaats van de onderdeuren en verf die. Dan is er nog een probleem: de randjes tussen de deuren. Daar wordt nog over nagedacht.

Paniek. Niet Saartje maar Hanna. Drie poezen van Miranda waren zwanger. Catootje, die was schijnzwanger. Saartje, die heeft haar kittens laten verdampen. (Dat kan, maar dan moet je 'resorberen' zeggen.) Hanna is nog zwanger. Ik moet de aankondiging dat die drie zwanger waren aanpassen. Ik zeg dat alleen Saartje zwanger is, meteen belt er een verontruste klant. Hanna dus. Er is altijd veel belangstelling voor de kittens van Miranda, haar klanten zitten kennelijk de hele dag naar de website te kijken. Drie uur geleden die fout gemaakt, nu al op de vingers getikt.

Mijn lijfblad, Ermelo's Weekblad, wordt bezorgd. Het CDA is bijna gehalveerd, maar dat wist ik al. De SGP is een beetje gegroeid, dat wist ik ook al. Een SGP raadslid wordt geciteerd: "Het is een klap voor de christelijke politiek in algemene zin. Maar God Die overal boven staat volvoert Zijn raad soms met een kromme stok". Even googelen, dat is ABN voor SGP'ers, dat van die kromme stok...

Hier alles over de vuvuzela.

dinsdag 15 juni 2010, 23:24 lees reacties

Altijd een beetje buiten adem, als ik bij Suikervlied aankom. Gevolg: een niet al te vaste hand. Nu ga ik eerst even diep adem halen voor ik in het nest kijk.

Ik ga op een stoel staan, dan kan de camera net in het nest kijken. Het lukt om met redelijk vaste hand een foto te maken. (Niet waar, ik neem er tien en kies de beste.) Vier vogeltjes, iets wat de rug van de vijfde zou kunnen zijn, maar waar is nummer zes? Hij ligt niet op de grond onder het nest, daar zou hij waarschijnlijk niet lang liggen. Wel mooi dat ze wat aan dat oranje gedaan hebben.

Ik ben heel hardleers. Ik vraag me af waarom ik buiten adem ben, is m'n conditie zo slecht dat ik na drie kilometer rustig fietsen al sta te hijgen? Dan herinner ik me dat ik al eerder twijfelde aan die conditie en toen de banden oppompte. Ik geef elke band dertig slagen met het pompje, kijk nog even naar het nest. Mevrouw is er weer, ik ga fietsen.

Nou dat scheelt, tot mijn verbazing ben ik weer verbaasd. Vederlicht fiets ik over de hei. Een heel smal paadje, rechtboven mij een buizerd. Kijken en fietsen op dat smalle paadje gaat niet samen, ik stop. De buizerd is heel mooi tegen de blauwe lucht, ik wil een foto. Mijn fiets ontvalt me als ik de camera pak, tegen dat ik me van die fiets bevrijd heb en de camera schietklaar heb is de buizerd al kilometers verder.

Daar rechts zijn ze aan het schieten, een beetje links dan maar. Het bos, ik kom een dame+vouwfiets tegen. Ze vraagt waar de heidevelden zijn, da's makkelijk, gewoon rechtdoor. Als je een Tomtom te duur vindt kan je toch wel in een simpele kaart investeren?

Nog even langs Lidl, al mijn aankopen kunnen in de nieuwe fietstas, heel handig.

maandag 14 juni 2010, 23:39 lees reacties

Rik wees er al op, de vogeltjes zijn oranje. Vandaag gaan ze echt iets te ver, ze proberen samen een voetbal voor te stellen. Even naar binnen voor vers water, als ik later weer kijk zit mevrouw weer op het nest.

Terugfietsend kom ik langs een huis met tekst. Op de grote ruit in de voorgevel heeft men, met oranje plakletters, de tekst HUP HOLLAND HUP aangebracht. Erg mooi gedaan, in een halve cirkel. Vrij grote letters, toch vrees ik dat de tekst niet leesbaar is vanuit Zuid Afrika. (later merk ik: wel vanuit Denemarken)

Iets verder, kindertjes, 3 à 4 jaar, geheel in het oranje, een muts met oren, eveneens oranje. Voor wie het nou nog niet snapt is ook de Nederlandse driekleur op de onschuldige voorhoofdjes aangebracht. Lijkt me een geval van kindermishandeling. Omdat de kindertjes niet zichtbaar lijden laat ik het maar zo. Hun moeder was zo oranjemoe na deze verkleedpartij dat ze een hardblauwe jurk aantrok. Wel met een oranje ceintuur.

De professor vertelt van alles over de Beker, maar ook dat hij nog nooit een wedstrijd gezien heeft. Hij vreest er dit jaar niet aan te kunnen ontkomen.

Heel iets anders, ik probeer dat Javascript te vertalen in Java. Dat zijn allebei computertalen, op de naam afgaand zou je denken dat ze bijna hetzelfde zijn. Niet dus. Tien jaar geleden kon ik vrij redelijk in Java programmeren, nu moet ik de simpelste dingen opzoeken. Zowat een halve eeuw geleden ontstond de computertaal Fortran. Als je in die taal PRINT zei dan produceerde de computer een tekst. Zowat 40 jaar geleden ontstond de computertaal C. Daar moest je PRINTF zeggen om hetzelfde te bereiken als in Fortran. In Javascript is het heel omslachtig: document.write, in PHP heel kort ECHO. Maar wat was het nou ook alweer in Java? Iets weer helemaal anders dus.

Zoals ik al vaker merkte, kunstjes van voor je vijftigste, die blijven je wel bij. Daarna moet je ze telkens weer opgraven, telkens dieper. Gelukkig blijft de basisgedachte 'computer programmeren' door de eeuwen heen hetzelfde.

Al dat gepeins begeleid door het geluid van de tv, Sneeuwuil kijkt naar de voetbalwedstrijd. Erg spannend is het niet, geloof ik, maar NL wint wel. Na de wedstrijd gaan we nog even shoppen (nieuwe kattenbordjes bij Action, die verbruiken we tamelijk veel). Voor de cafés staan in oranje gehulde mensenmenigten. Dat neem ik maar aan, dat het mensen zijn, voor mij is het een onbekende diersoort. Ze lijken ongevaarlijk maar ik begrijp niets van hun gedrag.

zondag 13 juni 2010, 23:18 lees reacties

Weer uren aan dat Javascript geprutst. Ik bedenk telkens weer iets waardoor het nog wat beter werkt terwijl het uiteindelijke resultaat volkomen onbelangrijk is. Ik leer wel erg veel van Javascript, ook dat is onbelangrijk. Ik ben het volgende week toch weer vergeten.

Even naar Suikervlied, kijken hoe mevrouw Vogel het maakt. Heel goed, zo te zien. Ze zit en ze blijft zitten, de jongen zijn onzichtbaar.

Voor Sneeuwuil hoef ik geen moeite te doen, die kijkt de hele dag schermvullend naar haar (bijna) soortgenoten.

De actie om siliconenolie in mijn kreunende zadel te spuiten heeft goed gewerkt, het kreunt niet meer. Op een vitaal punt zit een simpele kruiskopschroef met houtdraad in het plastic. Die schroef heeft bedacht dat hij zich wel eens los kan werken, dank zij die olie. Het zadel wiebelt nu. Niet zo erg dat je er afvalt, maar je krijgt wel het gevoel dat je er afvalt. Ik hoor wel eens dat je gevoel minstens zo belangrijk is als de feiten.

In Suikervlied staan drie fietsen met eenzelfde aantal zadels. Dat smalle zadel van mijn vorige fiets, als ik... Dat doe ik. Als ik klaar ben zit mevrouw Vogel nog steeds op haar nest.

Op het gazon liggen resten van dode struiken, bij een vorig bezoek uit de heg gehaald. Ik ga ze zodanig verkleinen dat ze in een vuilniszak kunnen, eenzelfde procedure als die ik op het Hanengewei volgde. Huub wil, om onnaspeurlijke redenen, geen takken bij het tuinafval. Maar een vuilniszak in de container, dat mag wel. Ik knip wat de snoeischaar behappen kan. Even kijken of mevrouw Vogel zich al verplaatst heeft. Ze zal toch niet aan zondagsrust doen?

Ze is er vandoor! Gauw even de camera in het nest laten kijken. Veel moois is het niet, maar dat laatste ei is nu ook een vogeltje geworden. Er is er minstens één met een snavel maar voor de rest geef ik geen enkele garantie.

Een stukje door het bos, dat andere zadel is perfect!

Bezoek van Iris en Auke. Auke is enthousiast over windmolens op 10 kilometer hoogte. Daar waait het ten eerste harder en ten tweede constanter. Die molen laat je op als een vlieger, het is niet de bedoeling dat je een toren van 10 kilometer bouwt.

Iris bespreekt haar reisplan. Ze gaat met de trein naar Kalmthout, tussen Roosendaal en Antwerpen. Vandaar gaat ze lopen, via Antwerpen, Brugge en Gent naar Oostende. Daar denkt ze een week over te doen, dan weer de trein vanaf Oostende. Alleen, Auke past op de katten. Goed plan, als er geen burgeroorlog uitbreekt.

140/7=20 km/dag, dat moet te doen zijn. Bekijk de kaart (Ik vermoed dat het zoiets wordt). Ze belooft veel foto's te maken.

zaterdag 12 juni 2010, 23:19 lees reacties

Urenlang bezig met wat Javascript. Daarmee kan je de computer iets laten doen, maar om 'm dat te laten doen wat je bedoelt is een heel gepruts. Nu werkt het, met de drie belangsrijkste bladerprogramma's.

Tijd voor wat anders. Sneeuwuil bewerkt het land, ik wordt streng toegesproken als ik in de buurt kom. Ze is bang voor mijn rug en voor de mogelijkheid dat ik de verkeerde groeisels verwijder. Wat zou het zwaarste wegen?

Intussen is het goed fietsweer, ik moet nodig even naar Suikervlied.
Mevrouw Vogel is weer uit, ze komt net thuis als ik op vrij grote afstand sta te kijken. Gauw een foto, ze gedraagt zich ongewoon, gaat niet op d'r eieren zitten, vliegt snel weer weg. Ik krijg geen kans voor een betere foto.

Dit vereist nader onderzoek. Ik laat de camera in het nest kijken, het mysterie is opgelost. Zo te zien zijn ze net uit het ei, eentje zit er nog in.

Ik zal ze niet langer storen, ik fiets verder. Zelfs de Toverberg is niet helemaal vrij van oranjegekte maar in het bos merk je er niets van. Een randje Putten, een stukje Ermelo, geen straat is helemaal oranjevrij maar meestal valt het wel mee.
Helemaal christenvrij is Ermelo ook niet, CDA+CU+SGP=42%:

Putten is iets christelijker, maar het haalt niet bij Nunspeet, CDA+CU+SGP=55%, waarbij de SGP de grootste is. Ermelo en Nunspeet houden allebei evenveel van de PVV:

vrijdag 11 juni 2010, 23:28 lees reacties

Je hebt eigenlijk maar twee soorten horloges, met wijzers of met cijfers. De soort met wijzers kan je verder verdelen in de ondersoorten mechanisch of electronisch. Die met cijfers zijn altijd electronisch, electronisch betekent bijna altijd dat er een kwartskristal klopt in het lijfje van het horloge.

Een goedkoop kwartshorloge loopt beter dan een duur mechanisch horloge. Wie de laatste soort kiest is niet goed bij z'n hoofd. De twee horloges hier rechts, allebei kwarts, koop je bij de Kijkshop voor de vermelde prijzen, ze hebben ook nog eens een batterij die 10 jaar meegaat. De Kijkshop heeft nog goedkopere.

Voor honderdvijftig keer zoveel kan je een Rolex kopen. Automatisch, dat betekent: mechanisch, dus koper niet goed bij hoofd. (Het kan nog iets duurder.)

De aanleiding voor al dit gezeur is een reclamebord dat bij de horlogewinkel staat. Een wijzerhorloge wordt altijd afgebeeld op de stand tien-over-tien. Altijd, behalve nu. Wat blijkt, men heeft nog een variant op het horloge met wijzers gevonden: het horloge met één wijzer!

Dit is een ideaal horloge voor mensen die ongeveer willen weten hoe laat het is. Je zou denken dat één wijzer goedkoper is dan twee. Dat klopt, goedkoper dan een Rolex, maar toch nog wel ruim €1000. Die crisis, wordt dat nou nog eens wat?

(Zelf ben ik maar licht gestoord, ik heb zoiets. Loopt, uiteraard, altijd perfect, maar een gewoon kwartshorloge doet daar nauwelijks voor onder.)

donderdag 10 juni 2010, 23:21 lees reacties

Zodra ik kon lezen ben ik aan de boekenkast van mijn ouders begonnen. Misschien iets later, ik moest eerst sterk genoeg zijn om de enorm zware schuifruiten te kunnen bewegen. Sommige boeken waren onverteerbaar, Miskotte of Ter Braak, daar knapte ik al af op de naam van de schrijver. Merijntje Gijzen (die reeks stond in een andere boekenkast) vond ik prachtig. En natuurlijk Meyers Konversations Lexikon in twintig dikke delen.

Een titel die ik lang niet begreep was De Geze Genden. Plaatjes van dat boek staan er voldoende op het www maar nergens is de rug te zien. Die heb ik hier, uit mijn herinnering, gereconstrueerd. Er stonden nog wat gouden streepjes op en waarschijnlijk ook wel de naam van de schrijver, Aart van der Leeuw. De boektekst is makkelijk te vinden, ik merk dat ik die ken.

Op mijn e-book staat Pallieter, ook die behoorde tot de ouderlijke verzameling. De tekst is Vlaams, als Pallieter spreekt superVlaams, als zuster Charlot spreekt zelfs super²Vlaams. Ik herinner me niet dat me dat als kind opviel, maar ik was al enigzins gehard door het lezen van Merijntje. Ik herlees Pallieter, honderd jaar geleden echte literatuur, de tekst lijkt me nu iets voor twaalfjarigen. Curieus.

In 1994 fietste ik langs de Nethe. De diascanner overdrijft de kleuren maar dat doet Pallieter ook:

De h in Nethe is afkomstig van Felix Timmermans.

Ik zoek naar Meyers op het www, ik vind heel veel, maar niks voor niks. Ik ga iets heel anders doen, opeens valt mij de zin 'Plaketten bis Rinteln' in. Ik weet dat die tekst op een van de Meyers ruggen stond, met van die Duitse letters. Eens kijken hoe het www reageert op die zin: Zeno komt te voorschijn, met de hele Meyers!

'Plaketten bis Rinteln' is deel 16, Rinteln is een plaatsnaam (in de buurt van Kassel) op bladzijde 950. De scan is een beetje kort afgesneden, maar alle steekwoorden staan aanklikbaar erboven. Dan krijg je de tekst in 'gewone' letters. Een groot voordeel boven de originele Meyers: je kunt zoeken zoals we dat in 2010 gewend zijn. En de plaatjes zijn onverminderd prachtig:

Je ziet dat ik veel kan computeren met een rugprobleem. Fietsen gaat ook, even naar Suikervlied. Mevrouw Vogel is weer op stap. Ik ga zo ver weg staan dat ik net het nest kan zien. Ze komt niet, er zit wel iemand te piepen in een boom. Als ik een keertje om het huisje heen loop is ze er weer!

woensdag 9 juni 2010, 23:01 lees reacties

Fietsonderhoud, 06:15. Het zadel kreunt sinds een paar dagen, althans als je er op gaat zitten. Vroeger hadden zadels heel veel spiraalveren die enig geluid maakten. Tegenwoordig is een zadel een groot blok plastic met nog maar twee spiraalveren. Een wonder dat zoiets kan kreunen. Ik spuit siliconenolie op alle punten waar ijzer en plastic elkaar raken, dat helpt.

Een groter probleem is de snelheidsmeter, die wil een nieuw batterijtje. Dat heb ik, het past, het is niet uit zichzelf leeggelopen, lijkt probleemloos. Maar de snelheidsmeter is z'n instellingen kwijt en ik ben de gebruiksaanwijzing kwijt. Hij heeft maar twee knoppen, dus zo gek veel mogelijkheden zijn er niet. Ik kocht 'm op de Lindengrachtmarkt, Amsterdam, dus wel tien jaar geleden, de gebruiksaanwijzing is daarom ook uit mijn geheugen verdwenen. Googelen levert niets op, tenslotte vind ik toch nog een papiertje van een soortgelijke snelheidsmeter. Er is nog een derde, verborgen, knopje...

Ontbijt, 08:59, kattenbrokjes. Zeven dieren hebben een vaste plaats waar ze hun bordje verwachten. Ik vul de bordjes en deel ze uit. De achtste, Noeska, staat niet op een vaste plaats, die zwerft ergens tussen voor- en achterkamer. Sneeuwuil heeft de gewoonte haar met haar bord op de boomstamtafel te zetten. Ik zet haar altijd bij haar bord op het aanrecht, ze heeft geen bezwaar tegen deze verschillende benaderingen.

Ze is klein en licht, leuk om op te pakken, ook wij humanoïden hebben geen bezwaar. Maar vanmorgen 'schiet het in m'n rug', zoals dat heet. Ik laat haar net niet vallen, moet dan even rustig zitten. Meestal schiet het er dan wel weer een beetje uit, ook nu gebeurt dat. Toch even niet zwaar tillen.

Fietsen gaat goed met zo'n rug, maar het regent. Lopen gaat ook, ik ga naar Gamma, ik wil een voegenkrabbertje, zo'n ding om gras tussen tegels te peuteren. De Hema heeft ze ook, met ergonomisch gevormde handgreep voor €4,95, veel te duur.

Gamma heeft nog veel duurdere, van Gardena, maar ook de heel simpele van Stalo, rechts op de foto. Voor €2,50 krijg je niet alleen de krabber maar ook een onkruidsteker. Bij de kassa krijg ik bovendien een kado, links op de foto.

Ik zie niet meteen wat het kado behelst, ik lees 'silver protect', neem aan dat het een of ander poetsmiddel is. Dan zie ik het woord 'nivea', aanleiding om eens wat beter te kijken. Deodorant, (1) voor onder de douche en (2) als roller! Een spuitbus met zweetlucht, dat zou beter passen bij Gamma...

dinsdag 8 juni 2010, 23:18 lees reacties

Drama op Toverberg?

Mevr. V. te E. wordt vermist!

Zou het vandaag niet gaan regenen? Prachtweer, even kijken bij Suikervlied. Mevrouw Vogel is niet thuis! Ze zal toch niet de zenuwen gekregen hebben van mijn gefotografeer? Of is men opeens uitgevlogen? Of is mevrouw aan het funshoppen? Even het trapje erbij, met de foto hierboven als resultaat.

Ik berg de trap weer op, zo geruisloos mogelijk. Deur dicht, andere deur open, ik ga naar binnen. Van daaruit kan je net het nest niet zien, maar misschien wel een aanvliegende vogel. Ik wacht een paar minuten, niks. Nou, dan maar eens een kop koffie. Als ik die heel langzaam heb opgedronken is het wel tien minuten later, nog steeds geen waarneembare activiteit.

Ik sluip naar buiten, daar zit ze, alsof ze niet weggeweest is. Ze zal wel denken dat ze bij deze temperatuur wel even gemist kan worden. Ik fiets verder, weinig volk op de baan. Ik vermoed dat Erwin Krol regen voorspelt als hij zelf eens wil fietsen...

(Om 17:30 begon het toch, die regen. Om 18:30 was er 15 mm gevallen.)

maandag 7 juni 2010, 23:16 lees reacties

Een voetballer, Abe Lenstra of zo, heeft iets aan z'n hamstring. Dat is wereldnieuws, het Journaal praat er minuten lang over, het komt nog voor Joran. Een lichaamsdeel waar alleen maar een engels woord voor is, en ik ken het niet eens. Even googelen maakt duidelijk dat met 'ham' gewoon 'ham' wordt bedoeld, een stuk varkenspoot, of hier een stuk voetballerpoot. En een string, da's een touwtje, zal in dit geval wel een pees zijn. Dijbeenpees, dat snap ik. Normale mensen weten niet dat ze dat hebben, maar voetballers maken ze telkens kapot. 'To be hamstrung', mooi, maar onvertaalbaar.

Alle vuilniszakken in het autootje, we gaan naar de stortplaats. Het autootje wordt gewogen, we storten, het autootje wordt weer gewogen. 1070-1020=50 kilo, dat had ik goed geschat. Maar bij het berekenen van de kosten heb ik ergens iets fout gedaan, de rekening is €10,00! (ja, 10 centimeter wit onder de tabel...) Sneeuwuil wil de volgende keer naar een stil plekje in het bos, het is allemaal boswaardig afval. Ik hoop dat er de eerste 25 jaar geen volgende keer is.

Al dagen niet naar Suikervlied geweest, ik moet eens even gaan kijken hoe het met de vogel is. Sneeuwuil wil ook nog drie dikke boeken uit S., nou, die passen vast wel in de nieuwe fietstas. De vogel heeft een veelbelovende pluisverzameling, die moet ik wat beter bekijken.

Het trapje erbij, de vogel verroert geen veer. Maar wat is dat nou, dat pluizige naast haar? Een stuk van haarzelf, een heel klein fietstasje of een erg vreemd jong? Onbeslist, later in de week nog maar eens kijken.

Weer naar huis, ik heb een nieuw vriendinnetje. Ze heeft een site met foto's, probeert daar wat te doen met javascript en php. Om de een of andere reden denkt ze dat ik daar alles van af weet. Ze legt me een probleem voor, ik los het op, stuur de oplossing. Na ongeveer tien minuten meldt ze een probleem met die oplossing of een helemaal vers probleem, 13 mailtjes in twee dagen. Toevallig ben ik dol op computerproblemen, vooral als het met javascript of php te maken heeft.

zondag 6 juni 2010, 23:20 lees reacties

Buitenhof, statistiek met iets te weinig waarnemingen: iemand die er leuker uitziet praat ook leuker. En verstandiger.

Donderdag maakte ik die enorme berg takken. Vrij, zat, zon knipte ik de berg in hapklare brokken. Vandaag stopte ik alles, met de hulp van Sneeuwuil, in tien vuilniszakken. De berg was lekker droog, er was dus een beetje haast bij. 28°C volgens Wolderwijdweer, weinig wind, volgens mij, flinke bui om 16:00 volgens de weerradar, we zijn voor de bui binnen.

Dat de fiets er niet meer uit kan is niet zo'n probleem, het is zeer binnenkort toch geen fietsweer meer. Wel een probleem is de groene container. Die kan een zak bevatten, misschien anderhalve zak. Maar hij kan er niet uit om geleegd te worden, een patstelling heet dat, geloof ik.

Zaterdag, het oude papier, dan moeten die zakken echt weg zijn.

Als ik ze nou eens met z'n tienen achter in het autootje stop en daar morgen mee naar de stortplaats rij? Eens zien wat Dusseldorp hierover zegt. €50 per ton, ik schat dat het hele zaakje 50 kilo weegt, 50x50/1000=2,5 en ik had nog 1,25...

(Ik kan de tien zakken gratis in de container van de Toverberg pleuren maar ik ben te bang voor de toorn van Huub als ik betrapt wordt.)

En over autorijden gesproken, dat losse stekkertje, het maakt geen merkbaar verschil. Gisteren, tocht naar Doornspijk, autootje perfect op zandweggetjes en op de A28. Als garagist Kees nou elke zes jaar een stekkertje lostrekt waarna de auto weer als nieuw is dan kunnen we er nog lang mee doen.

(Als iets tegenvalt is 't het weer wel. Om 15:30 tien druppels, om 16:30 niks. En de radar zegt 't ook, onweer gaat niet door.)

zaterdag 5 juni 2010, 23:22 lees reacties

Het sportpark in Doornspijk, daar is een vlooienmarkt. Erheen. Parkeren €1, maar er is niemand om de euro in ontvangst te nemen. Toegang eveneens €1, hier is een heer met een geldtas. Sneeuwuil stopt hem bliksemsnel €1,00 in de hand waarna we het terrein kunnen betreden. 2x1=1.

Men blijkt wat moeite te hebben gehad om het voetbalveld vol te krijgen met de kramen, de paden ertussen zijn buitengewoon breed. Maar het is zeer aangenaam weder. Nog aangenamer zou het zijn als de geluidsinstallatie sneuvelde, die brengt een lied ten gehore. Daarin de regel 'zeg me nog één keer' en dat dan honderd keer.

De aangeboden waren behoren grotendeels tot de categorie 'braderie', wat heel wat anders is dan 'vlo'. We hebben het vrij vlug gezien.

Doornspijk, dat is tussen Elburg en Nunspeet, we kwamen er vaak langs toen we nog van Elburg naar het Kleine Huisje reisden. Nu besluiten we de kringlopers in Nunspeet nog even te proberen. Veel geluk, precies voor de deur van de leukste vinden we een parkeerplaats. Redelijk boeken, redelijke apparaten, redelijke prijzen, jammer dat ik niks nodig heb. De andere kringloper is honderd meter verder, erg christelijk. Veel te veel boeken, ook daar heb ik niks nodig.

Verder naar Ermelo, via een toeristische route. Ik ken veel punten van die route, daar waar een fietspad het autopad kruist. Vanuit de auto toch weer anders. Er zijn wel veel fietsers op dat autopad, bordjes met  ttv , wat zou dat betekenen? Ik raad Tour Tocht Viets maar Sneeuwuil gelooft daar niet in. Toch genoeg reden om vandaag niet te gaan fietsen...

Nog even lopend shoppen, op het centrale pleintje kramen van de politieke partijen. Progressief Ermelo staat er, een samengaan van PvdA, D66, GroenLinks en SP. Hadden we die in de landelijke politiek ook maar!

vrijdag 4 juni 2010, 23:15 lees reacties

Poezen vinden alles wat niet heel doodgewoon is interessant. Hier doen ze alsof ze nog nooit een fiets gezien hebben.

Gisteren, iets terugbrengen bij de Hema, €3,00, die mocht ik houden! Vandaag, iets ruilen, in Harderwijk. Ruilen tegen iets wat €2,00 goedkoper is, zou ik die €2,00 ook mogen houden? Dan heb ik nu €5,00!

Action maakt reclame met een fietstas. De Action hier om de hoek heeft wel een kaartje bij het vak waar je de tas zou verwachten, maar niet de tas. De afbeelding toont een niet helemaal overtuigend soort grijs, maar dat kan meevallen. Niet dus, dat meevallen, onbeslist in Ermelo.

In Harderwijk is een Actionwinkel waar ik nog nooit binnen was maar ik weet waar hij is, naast de computerwinkel waar ik wel eens binnen was. Even kijken, ja, die heeft wel de tas. Het grijs valt in zoverre mee dat de tas ook in geheel zwart verkrijgbaar is, die neem ik. En wat zal ik nou eens doen met die €1,25 die ik over heb?

De klanten van Action spreken voornamelijk Duits. Die komen helemaal uit Kleve, Krefeld, Dortmund of Recklinghausen om op deze prachtige dag Action te bezoeken. Toegegeven, Action is zeer aantrekkelijk, maar hebben ze die thuis niet?

Nu weer gauw naar huis, ik heb een idee voor een computerprogrammaatje dat ik nodig even moet proberen. (Wat uren later: het werkt.)

donderdag 3 juni 2010, 23:17 lees reacties

Het werd steeds moeilijker om via het gangetje achter de tuinen ons huis te bereiken. Fietsend kwam ik regelmatig in de steeds uitwassende sparachtigen terecht. Ik knipte elk jaar af wat er het vorige jaar aangroeide, maar de basistakken groeiden ook. Daarom maar eens rigoreus ingegrepen. Gistermiddag, het hele gangetje lag vol takken. Er kwam een bijna vergaan mij onbekend betonnen paaltje tevoorschijn. Van andere paaltjes was alleen het betonijzer nog over, dat liet zich met de hand afbreken.

Vanmorgen om 06:00 de takken tot een berg gevormd, de katten waren nog binnenshuis zodat ik ongeremd de achterpoort kon openen. Nog wat meer gezaagd en geknipt, je kunt nu bijna met twee fietsen elkaar passeren. Niet eens zo heel veel werk, ik vermoed dat een vrije doorgang nu wel tot 2015 gegarandeerd is.

Erg mooi is het niet, maar dat is het gangetje so-wie-so niet. En misschien wordt het wel weer een beetje groenachtig. Echt weelderig groen hoeft niet, daar had ik nou juist te veel van. Van de tuin uit gezien is er niets veranderd.

Nu komt het grootste probleem: die takkenberg verwerken. Ik mag ze niet in onze kleine groene kliko stoppen. Sneeuwuil is aldoor agrarisch bezig, die vult zelf wel een kliko. En ik zou wel tien kliko's nodig hebben. Ik overweeg nu om de takken te versnijden tot tandenstokers.

Eindje fietsen. Lang geleden had ik het over een niet-bestaande fietsroute. Tot mijn grote vreugde zie ik dat er nu toch een klein beetje aan gewerkt wordt. Ik kom langs een kampeerterrein waar zich een file vormt. Kampeerauto's, auto's met diverse soorten aanhangers, auto's met een grote berg op het dak, zelfs auto's zomaar kaal. Ze hebben één ding gemeen: nummerborden wit met zwarte letters. Er zijn er vrij veel die naast al hun bagage fietsen vervoeren. Gelukkig hebben ze nog geen tijd gehad om die in bedrijf te nemen.

Dat ene overgebleven paaltje, moet dat niet weg?

woensdag 2 juni 2010, 23:20 lees reacties

Daar, luchtfoto, heb ik gefietst. Niet vandaag, minstens twintig jaar geleden, in de buurt van Den Bosch. Houtwallen, daar hout ik van.

Onregelmatig gevormde weitjes omgeven door allerlei bos, daar houd ik nog meer van. Die zijn hier in de buurt, vandaag ontdekte ik de allermooisten. Ik probeer ze terug te vinden op de luchtfoto van Google Maps, lukt niet. Die foto is op een moment genomen dat er weinig kleurverschil tussen bos en wei en beek was.

Even kijken bij Suikervlied. Die vogel zit nog steeds op dat nest. Geen spoor van een voedervogel of van jonge vogels. Naar huis, de topografische ANWB atlas heeft wel de beek, niet de weitjes.

Een prachtige dag, een prachtige tocht, helaas is dat geen garantie voor een prachtig verhaal...

Sneeuwuil leest 'Onverklaarbaar Bewoond', ik lees 'Het refrein is Hein'. Dat laatste boek is van 1994, Bert Keizer heeft in 16 jaar wel wat bijgeleerd, toch is ook Hein zeer de moeite waard. Nou even de heg snoeien, dan weer verder lezen.

En daarna kijken we een filmpje en nog een filmpje.

dinsdag 1 juni 2010, 23:25 lees reacties

Plumbago, iets met lood zou je denken, misschien wel een vreselijke ziekte die vooral loodgieters treft. Maar nee, het is een plant, 'mannentrouw' op z'n hollands. Sneeuwuil wil 'm maar ons kwekertje heeft 'm niet. De iets verdere kweker heeft 'm ook niet, Intratuin in Nijkerk heeft 'm wel.

Een reisje naar Nijkerk. Het autootje doet moeilijk, het gaspedaal blijft hangen. We stoppen even op een rustig plekje in Putten. Het autootje is een erg goed autootje, na zes jaar weet ik nog niet hoe de motorkap opengaat. Sneeuwuil vindt het instructieboekje, dat helpt. Weinig verkeerds te ontdekken onder de motorkap, bij het pedaal zelf voelt de kabel licht hakerig.

Met de rechtervoet is dat pedaal zo gemakkelijk te bereiken dat je niet snapt dat het met de rechterhand zo moeilijk is. Maar dat is het. Probleem niet verholpen, we zullen er mee moeten leven. Verder naar Nijkerk.

Die boom, die wil ik wel. Drie problemen: (1)hij past niet in het autootje, (2)hij past niet in de tuin, (3)hij kost €899,00. Sneeuwuil heeft wat bescheidener wensen.

Drie plumbago's en nog van alles. Een antikattenplant hebben ze jammer genoeg niet. Wel twee Vlaamse Reuzen, een ernstig geval van branchevervaging. Leeuwebekken, maar hebben ze wel de goede kleur? Iets heel helder groens, dan lavendel en vervolgens allerlei planten waarvan ik niet wist dat ze bestonden.

Terug, het gaspedaal hangt nog steeds. Thuis probeer ik de kabel en de terugtrekveer wat olie te geven, helpt niet. Sneeuwuil gaat haar aankopen in de grond stoppen, ik ga naar de garage.

Kees, de garagist, kent het probleem. Vroeger hadden auto's een carburateur. Daarvan kon je de werking door goed te kijken wel ongeveer snappen. Tegenwoordig hebben ze een computer. Kees maakt een stekkertje los, probleem opgelost. Maar dat stekkertje is toch ergens voor? Kees geeft wat uitleg, min-of-meer bevredigend. Tijdens het tochtje naar huis mis ik het stekkertje helemaal niet.

nog even naar mei?