frankslog
ga toch naar augustus
31 juli 2005, 06:27 lees reacties
Boodschappen in Ermelo en in Putten, pas na enen weer thuis. Door het glas van de voordeur zie je al dat de post geweest is. Deur open, er blijkt weer iemand dood te zijn. Of is het een bedankt-voor-de-belangstelling-briefje van de in-correcte van der Hoevens?
Rijk en beroemd, dat willen we allemaal wel worden. Mij is het nooit gelukt (maar ik krijg zo langzamerhand wel heel veel kortingbonnen van Gamma!) Sneeuwuil is veel rijker dan ik, en ook wel een beetje beroemder. Maar nu heeft ze een belangrijke stap gezet: het overlijdensbericht betreft Marten Toonder!
Wanneer was het, ruim een half jaar geleden? We zagen op de buis het laatste vraaggesprek met Marten Toonder en hij was niet vrolijk. Twee keer weduwnaar, drie van z'n vier kinderen dood, een hand die niet meer kon tekenen of schrijven. Hij zat in het Rosa Spierhuis, daar mag nogal veel.
Sneeuwuil vond dat hij niet Tom Poes, maar een echt levend poesje moest nemen, om hem op te vrolijken. Ze stuurde hem een brief met dit voorstel. Ze had al een soort uitgezocht, als ik me niet vergis verklaarde ze zich bereid zo'n poesje bij hem af te leveren.
Nooit antwoord gekregen, Marten was waarschijnlijk al te ver heen voor zo'n geintje. Maar wel in het adressenbestand terecht gekomen. Mooi om posthuum te zien dat hij de brief niet meteen in de prullenbak gegooid heeft...
Het plafond wordt van 'rigidur' gipsplaat. Om het raam naadloos te laten aansluiten op dat gipsplaat maak ik een rand, je ziet het onderste kwart stuk. De andere drie stukken waren nog niet klaar ten tijde van de foto, inmiddels wel. Tussen de lichtere balken komt steenwol, als isolatie. Dat vind ik heel leuk werk, zo'n rand netjes op maat maken. Niet zo heroïsch als het plaatsen van een raam, wel meer eisend van je handvaardigheid in het algemeen en je meetvaardigheid in het bijzonder.
Hij ziet er best goed uit, die rand. Nog wat kleine spijkertjes om 'm definitief vast te zetten, maar die durf ik er op Zondag niet in te slaan. Heb trouwens helemaal geen tijd voor ramen vandaag.
30 juli 2005, 06:08 lees reacties
Donner heeft weer iets: verheerlijking. Ik weet precies wat Theo van Gogh daarvan gezegd zou hebben. Laat 'ie liever de speedboten op water waar ook gezwommen wordt verbieden.
Een beetje wereldvreemd, die Donner. Toch mag ik 'm wel.
Nou we het toch over ministers hebben, Balkenende vond ik altijd een kleuter die heel langzaam iets wijzer wordt. Maar na 7-7 vond ik hem zo stompzinnig reageren dat ik merkte kwaad te worden. Leuke ervaring, kwaad worden, dat doe ik niet vaak.
Voor 't meest bescheiden baantje worden diploma's zeer op prijs gesteld. Maar een cursus 'minister' bestaat niet, geen diploma, je hoeft er dus niks voor te kunnen. Zelfs Mohammed B. kan minister worden.
Nou het toch over politiek gaat, waar hebben we die zorgverzekeraars eigenlijk voor nodig? Als je nou gewoon de premie deel maakt van de belastingen, dan is 'ie vanzelf inkomensafhankelijk. Als Zalm dan de rekeningen van arts, apotheek, ziekenhuis enzovoorts betaalt dan spaar je erg veel administratieve rompslomp. Die paar mensen die er niet helemaal bij horen, illegalen en zo, kan je makkelijk meenemen van het geld wat die verzekeraars nu zelf kosten.
Qua slaapkamer voornamelijk opgeruimd. De 'big shopper' die ik van Gamma kreeg gebruikt om al het asbest in te verpakken. Bijna had ik de hijsbalk ook opgeruimd, net op tijd bedacht om er latten van te zagen. Dat geeft enorm veel zaagsel, fijn om het asbeststof mee op te vegen.
Het bouwafval+asbest naar de Ullerberg gebracht. Ik was een beetje bang voor de milieuheffing waar ze mee dreigen, maar kennelijk vonden ze één tasje niet de moeite. De slaapkamer is nu heel ruim en heel licht.
Tot het heel donker werd: de enorme regenbui waar ik op wachtte. Alle gootstukken blijken te werken, geen drup door dak en raam. Ideaal weer. Nou maar eens een wat minder interessant werkje: behang krabben...
29 juli 2005, 06:20 lees reacties
Dat dakraamlijstje, met die punten, dat klopt voor geen meter.
De regenradar liet niks verkeerds zien dat onze kant op kwam, daarom maar begonnen met het Gat In Het Dak. Dakpannen verwijderen, panlatten afzagen, dat is zo gebeurd. Raam en kozijn scheiden: het zware deel is het raam, het kozijn is vederlicht. Een beetje passen en meten, dan zit het kozijn er in. Maar nu.
Die gootstukken, dat is een intelligentietest. Het hele raam is erg mooi gemaakt, maar om de gebruiksaanwijzing te snappen is een I.Q. van 180 niet verkeerd. Tenslotte blijkt alles maar op één manier te passen, een manier die logisch is maar alleen achteraf uit de gebruiksaanwijzing af te leiden. Ik hou een smalle strook V-vormig materiaal over. Nergens blijkt waar die zou moeten, ik heb ook niet het gevoel dat er ergens iets ontbreekt. www.dakstra.com zegt dat het een ondersteuning voor (ingekorte) dakpannen is. Zonder internet kan je geen dakraam plaatsen!
Hoewel het geen drup regent liggen er toch veel druppels. Ik sta even verbaasd, tot ik begrijp dat het m'n eigen zweetdruppels zijn. De oude wasbak moet weg, maar nu functioneert hij nog: glaasje water!
Dakpannen inkorten, dakpannen smaller maken, geen probleem. Het raam kan er in. Omdat het nogal zwaar is, ruim een vierkante meter dubbel glas, en omdat het zo'n anderhalve meter omhoog moet, gaat Sneeuwuil me helpen.
We tillen samen het raam, met veel gewring en geduw krijgen we het ongeveer op z'n plaats, maar niet helemaal. Het blijkt dat ik niet goed genoeg weet hoe het eigenlijk gemonteerd moet worden. We sleuren het raam weer uit het kozijn en laten het zakken. Een klein beetje gebutst is het wel, maar het is nog heel.
Dan gaat Sneeuwuil muiten. Ze gaat klusjesmannen bellen ter assistentie. Onze eigen Eddy Jansen neemt z'n telefoon niet op, een andere belt na een tijdje terug uit Griekenland. Ja, het is echt bouwvakvacantie.
Ik schroef een stukje scharnier van het raam en probeer hoe dat met het kozijn verenigd kan worden. Na wat geschuif blijkt hoe het moet, anders dan wat we eerst probeerden. Dat had ik beter van te voren kunnen doen.
Het raam is nog steeds te zwaar, en het wordt niet lichter. Tijd voor een hijskraan.
Ik heb de verwijderde balk nog, ruim 2,80 meter. Ik heb ook nog wat katrollen. Ik heb ook een heel lang nylon touw. Daar moet iets mee te knutselen zijn...
Ik zet de balk rechtop in het kozijn, katrol aan de balk, andere katrol aan het raam, touw, we kunnen hijsen. Bij gebrek aan andere hulp wil Sneeuwuil wel weer meedoen. Ik hijs het raam zo hoog mogelijk, net hoog genoeg om met de scharnierconstructie te doen wat kennelijk gedaan moet worden. Sneeuwuil friemelt aan de ene kant, ik aan de andere. Tegelijkertijd kan ik het raam kleine stukjes ophijsen of laten zakken. Het lukt. De balk kan weg, het raam functioneert alsof het nooit anders gedaan heeft.
Maar die geplande drie uur, het was meer in de buurt van de zes...
28 juli 2005, 06:19 lees reacties
Hebben jullie dat wel gezien, dat ik de regenradar aanklikbaar heb gemaakt, in dat grijze vak rechts? Kijken jullie ook wel eens naar 'andere weblogs'? En wisten jullie dat m'n persoonlijke tolrecord op 672 staat?
De regenradar heeft het heel druk, dezer dagen. En dat terwijl ik een gat van meer dan een vierkante meter in het dak wil maken. Dat moet ik zorgvuldig plannen:
- Oude balk weg, dat is gebeurd.
- Raveling maken, moet van te voren.
- Dakbeschot verwijderen, kan ook van te voren.
- Dakpannen verwijderen, een kwartier.
- Panlatten inkorten, tien minuten.
- Het nieuwe raam, zonder glas, plaatsen, een half uur.
- Alles controleren, dan blijkt dat het hele zaakje drie centimeter hoger en twee centimeter naar rechts moet, anderhalf uur.
- Alle gootstukken aanbrengen, een half uur.
- Het draaivenster (met glas) inhangen, drie minuten.
Nou, dat is dus 15+10+30+90+30+3=178 minuten, dat mag je wel op drie uur afronden. Voor ik eraan begin ga ik de regenradar bestuderen, om te zien of het wel zolang droog blijft. Riskant, al mijn tijdschattingen zouden wel eens veel te optimistisch kunnen zijn. Waar heb ik dat blauwe dekzeil toch gelaten?
Op dit moment (6:22) is het warm en mistig, de Eiffeltoren is niet te zien. Buien trekken over Zuid-Nederland. Een flinke bui boven Roosendaal, die is binnen drie uur hier. Nu beginnen? Nee, zo vroeg mag ik nog geen burengerucht maken.
De dakpannen boven het gat laten de regen ìn het gat lopen, die tellen dus bij het gat. Als ik nou de lengte meet van de onderrand van het gat tot de nok, dan even iets met Pythagoras en de breedte van het gat dan kom ik op zo'n 6 m2. Bij een flinke Nederlandse bui valt 20 millimeter regen, dat betekent 120 liter water in het gat. Zou Sneeuwuil dat kunnen bijhouden met dweilen terwijl ik rustig doorwerk?
Toch nog maar eens zoeken naar het dekzeil.
27 juli 2005, 06:29 lees reacties
We hebben besloten dat Dromdrosje geen nakomelingen moet krijgen. Ze is heel mooi, vriendelijk tegen ons, maar toch wel tamelijk gek. Bovendien zijn jonge Heilige Birmaantjes niet om aan te zien. We gaan naar Putten, afspraak met de dierenarts voor sterilisatie. We leveren Dromdrosje af en keren huiswaarts.
Weer thuis. Ik breng de Balk aan. Kort opgeschreven, maar nog een heel gedoe voor hij ongeveer zo zit als ik hem hebben wil. Dan gaan we weer naar Putten.
Daar is, net als twee weken eerder een boekenmarkt. Sneeuwuil koopt alles wat ze vinden kan over Bolke de Beer. Geen echt oude exemplaren: de illustrerende foto's zijn vervangen door heel behoorlijke tekeningen. (Boeken van de 'Bob Evers' serie blijken tamelijk zeldzaam. Ik probeer een exemplaar in te zien maar dat zit in dichtgeplakt plastic, voor €8,00. Zo graag wil ik nou ook weer niet weten wat ik nù van die boeken zou vinden.) Ik koop, in een belendend pand, een flesch oude genever. Tevreden keren wij huiswaarts.
Ik morrel nog wat aan de Balk, totdat hij precies zit zoals ik hem hebben wil. Dan even naar de lokale middenstand. Een zeer grote vader heeft een klein dochtertje, ongeveer vier jaar. Hij koopt iets bij de reformwinkel en betaalt precies gepast. Hij wil de winkel verlaten, dan zegt het dochtertje met opmerkelijk lage stem: "Zij heeft jou niet betaald!". Het begrip 'wisselgeld' had ze kennelijk nog niet onder de knie. Dan mogen we weer naar Putten, nu om Dromdrosje weer op te halen. Ze blijkt wel bijgekomen na de narcose maar is nog heel erg rustig. Tevreden keren wij huiswaarts.
De Balk staat vast met een paar houten spieën, ik smeer er cement naast en onder om hem voor de eeuwigheid te fixeren. Nu maar wachten tot de cement is uitgehard, eerder durf ik de oorspronkelijk balk niet weg te halen. Omdat ik toch iets moet doen ga ik het behang maar afweken, wat een enorm rotwerk is.
Even wat anders doen, Sneeuwuil heeft nog meer diamanten nodig. De handelaar van vorige week is er niet, wat zijn concurrenten aanbieden bevalt Sneeuwuil niet. We kopen niets. Ik bedenk dat het publiek nu veel lelijker is dan dat van vorige week. Dan klaagt Sneeuwuil dat het publiek zo lelijk is...
Twee waarnemingen met hetzelfde resultaat, dat is statistisch significant. Nu de oorzaak nog. Dit lijstje brengt de verklaring: Noorderlingen zijn lelijk. Of zouden we allebei beïnvloed worden door het wat minder mooie weer? Ontevreden keren wij huiswaarts.
Daar blijkt Dromdrosje weer in de krabpaal te klimmen alsof er niets gebeurd is. Toch nog iets om tevreden over te zijn!
26 juli 2005, 06:08 lees reacties
Ik las, vanaf zo ongeveer 1950, een aantal boeken van de Bob Evers serie. Niet slecht, ook niet erg goed, er zijn nog merkwaardig veel fans. Ik herinner me van al die boeken nog maar één fragmentje, waar het gaat over een handig iemand die geholpen wordt door iemand die minder handig is. De letterlijke tekst weet ik niet meer, maar het kwam hier op neer dat je dan beter niet geholpen kon worden.
Nu werd ik geholpen door iemand die minstens zo handig is als ik, misschien nog wel handiger. En ik ben héél handig, al zeg ik het zelf. (Letterlijk, met m'n handjes, verder niet.) Daar heb je echt iets aan! Ik bedoel natuurlijk de aankoop en het vervoer van Balk, Raam en nog een aantal snuisterijen, met assistentie van Mascha. Dat Balk ten onrechte in het vak van 330 centimeter lag hadden we allebei niet gezien...
Nog wat foto's
€35,00 aan kortingsbonnen! Toen nog rommel afgevoerd naar de Ullerberg, en overtollige stoelen meegegeven, dat komt het Lebensraum op de étage zeer ten goede.
Ze had ook nog snijbiet uit eigen tuin meegebracht, vers gesneden. We aten het 's avonds, zeer eetbaar. Sneeuwuil overweegt nu een snijbiet plantage.
25 juli 2005, 06:16 lees reacties
We waren in Zwolle. Ellen heeft huisarrest, wegens een tweede staaroperatie, evenals de eerste zeer geslaagd. Ze ziet nu met beide ogen helder in de verte.
Ellen heeft een I-top voor mij, een heel interessant hi-tech tolletje waarover we al met elkaar correspondeerden. Een tol die op z'n bovenzijde laat zien hoeveel slagen hij heeft gemaakt. En dat met een stilstaand beeld terwijl hij ronddraait!
Zou je meteen snappen hoe dat werkt als je het niet al op een website gelezen had? Op de betontegels van Ellen's patio kom ik niet boven de 500 slagen.
Ellen's buurhuis staat nog steeds te koop. We zouden wel weer eens kunnen verhuizen, maar of de katten zo'n patio wel groot genoeg vinden? Een serieuzer probleem is dat Zwolle geen Lidl heeft.
Terug even langs IJsselvliedt (met dt!) en door Elburg. Het voortuintje van het huis dat we daar hadden was bijna helemaal bestraat. Wij hadden daar wat stenen uit laten halen en in de gaten allerlei plantaardigs gezet. De volgende bewoonster heeft het weer helemaal laten bestraten. Een gaatje is opengehouden: voor de door ons geplante gingko biloba. En maar klagen dat de economie zo slecht draait, aan ons ligt het niet!
Thuis. Op de houten vloer draait het tolletje beter, Sneeuwuil breekt mijn record, en daarna haar eigen record met 554 slagen. De katten vinden het machtig interessant, moeten met harde hand op een afstand worden gehouden. Het tolletje blijkt ook de toekomst te kunnen voorspellen...
Straks komt Mascha, met haar busje. Omdat het busje voor z'n jaarlijkse examen geslaagd is mag het nu De Balk vervoeren. (Tekst van Mascha.) (Balk enkelvoud, door al het passen en meten heb ik één balk laten vervallen.) Daarmee is het busje niet vol, het mag ook Het Raam meenemen. Wat zal ik nu waanzinnig veel kortingsbonnen krijgen!
24 juli 2005, 06:13 lees reacties
Dat is nou eens echt voordelig. Toevallig houd ik erg van spijkerpluggen. Als je veel latten op muren wilt bevestigen dan zijn ze heel handig. Wat is het jammer dat ik dat niet wil.
Ik kocht een heel fijne steenboor, daarbij kreeg ik die bon. En nog meer McDonald muntjes.
Ik kom nog eens in de schuldsanering door al dat voordeel. Achttien big tasties, echt low-carb lijkt 't me ook al niet.
Een ècht voordeel had ik wel: de vorige gebruiker van het gamma-karretje had z'n €0,50 muntje in het karrenslot laten zitten!
Ik moest vier rechthoekige gaten maken in de muur, met de haakse slijper gaat dat fenomenaal maar je komt niet diep genoeg. Verder met die boor, nog verder met hamer en steenbeitel. De gaten zijn klaar.
Maar nu. De afstand tussen twee muren is 310 centimeter. Ik wil twee balken van 330 verwerken. Kunnen die wel in dat kamertje? Het is maar 220 centimeter hoog. Schuin er in, dan helpt Pythagoras:
wortel(3102+2202)=380, ja, zou moeten kunnen. Die balken komen maandag...
Het dakraampje, daar is al dat gedoe voor. Dit soort raam kan je zover openklappen dat het plat op het dak ligt. Ik sta op een keukentrapje, half door dat open raam, heel comfortabel de dakpannen op te meten. Zo'n groot dakraam moet bij voorkeur aan alle zijden op 'hele' pannen uitkomen. Mooi uitzicht over de tuin en alle buurtuinen. Opeens is er veel commotie: de katers hebben een vogel te pakken. Ik zie 'm niet echt, maar er is veel gepiep onder een rozenstruik, Wolfi en Bereklauw staan er zeer gespannen bij.
Ik stort me van het keukentrapje, dat van de gewone trap, alarmeer Sneeuwuil, ren naar buiten, arresteer Wolfi. Sneeuwuil arresteert Bereklauw en sluit hem in de slaapkamer. De vogel ziet er nog redelijk goed uit, 'n vleugel is een beetje anders geworden. Sneeuwuil pakt hem op en zet hem in de buurtuin. We laten de arrestanten vrij die meteen naar de plaats delict snellen.
"Waar is die vogel nou toch gebleven?" zeggen ze tegen elkaar. Of de vogel nog lang en gelukkig leefde is onbekend. Als die nou ergens langzaam zit te sterven dan hadden we beter niks kunnen doen...
23 juli 2005, 06:25 lees reacties
Het zijn moeilijke tijden. Ik heb het slaapkamertje ontruimd zoals aangekondigd. Leidingen verwijderd, zachtboard dakbeschot verwijderd, alle overbodige spijkers er uit. Het moeilijke zit hierin dat je daar niets interessants over kunt schrijven.
Achter dat zachtboard had best een verborgen schat kunnen zitten, maar niks. In de eerder genoemde loze ruimte was plaats voor wel vijf skeletten maar zelfs die waren er niet. Gesloop, precies volgens plan, niets onverwachts.
Ik ben er toch wel de hele dag mee bezig geweest, geen tijd voor andere avonturen dus. Ik hou het maar kort.
22 juli 2005, 06:30 lees reacties
Een kast is klaar, nu de inhoud verplaatsen. Dat is echt van alles, een kraam op de rommelmarkt zou je er heel leuk mee kunnen vullen. Allerlei werken van Sneeuwuils moeder, onder meer een knipselboek over Zundert. Genealogieën van ongeveer alle boeren waarmee haar familie ooit iets te maken had. Een bladzij betreffende Wallstein. In een ingeplakte envelop bevinden zich recepten, afkomstig van mevrouw van der Wall. En niet alleen dat, ook een klein boekje, uit 1921, in het frans. Het beschrijft een yoghurtmachine!
Merkwaardig, ze warmen de boel op tot 50°C, dat lijkt me nogal veel...
Lastig dat Tony en Ian allebei Blair heten. Het zijn toch niet toevallig broers? Las op de BBC-site over een man "with wires protuding from his top". Ik zag meteen voor me dat die draden uit z'n schedeldak kwamen. Pas veel later besefte ik dat "top" ook een kledingstuk kan zijn.
Ik heb geen tijd voor al-dan-niet nep-bommen, ik moet het slaapkamertje ontruimen, dat waar die balken in moeten. Ik ga met mijn haakse slijpertje vier sleuven in de muur zagen, waar ik de vier Balkenenden in hoop te kunnen schuiven.
Een klein probleempje is nog het asbest dakbeschot. Daar moet een stukje af, voor het aan te brengen dakraam. Allerlei kwalen kan je er van krijgen, soms pas 60 jaar later. Dan ben ik 130.
Op de late avond nog een e-mail van Simon. Weinig tekst, veel beeld, zie de fotoalbums. Vergelijk de foto's van 10 met die van 21 juli: opeens wordt Dries een echt mens. Twee maanden oud: begin van zelfbewustzijn.
21 juli 2005, 05:39 lees reacties
Lekker vroeg vandaag. De katten gooiden met donderend lawaai hun katsteel om. Sneeuwuil vraagt om een haakje of zoiets, lijkt me wel een goed plan.
Een stierenoog? Waarom heet zo'n lamp 'bulleye'? Een draaibaar oog is per definitie een perfecte bol, dit ding is een halve ellipsoïde. Zo'n lampje voor in de schuur of buiten, ik monteerde er een in het donkerste hoekje van de kast die ik aan het maken ben. Hij zit heel netjes, is ook heel netjes aangesloten. Nu nog een gloeilamp erin draaien.
Tot mijn verbazing lukt dat niet. Je kan er wel een lamp induwen maar de schroefdraad is onvoldoende om die lamp vast te houden. Een keramisch ding wat uit een machine komt, hoe kan dat nou? Terug naar Gamma.
De Gamma jongeman ziet meteen wat er hapert, een metalen plaatje heeft een verkeerde stand. Hij zal dat wel eens even corrigeren. Ik kijk met grote twijfel toe, hij gaat dapper aan het schroeven.
Het lukt niet, we zijn het erover eens dat er iets niet klopt. Hij begint aan een reeks administratieve handelingen die ertoe moeten leiden dat ik m'n geld terug krijg. Hij vraagt me een andere te zoeken, zodat we kunnen zien of die beter is.
Die andere blijkt wel lampen toe te laten en ook vast te willen houden. Ik krijg een bon waardoor ik met het perfecte stierenoog langs de kassa kan. Ik krijg daar niet nog meer kortingsbonnen maar wel weer drie kartonnen munten...
Thuis gekomen zie ik dat dit oog een metalen ring heeft die bij het verkeerde exemplaar ontbrak. De lamp weer gemonteerd en aangesloten, er zij licht en ja hoor. Deze kast is klaar, nu nog een hangkast. Maar eerst nog piepschuim tegen het dak aanbrengen. Ik snij platen piepschuim met de broodzaag. Het zal wel erg piepen maar dat hoor ik toch niet. Het geeft ook veel hinderlijk afval wat een sterke neiging heeft zich te verspreiden. Als ik het werk beter gepland had dan had ik dat piepschuim mooi op zondag kunnen verwerken!
20 juli 2005, 12:01 lees reacties
Nieuw dagboek van Rik.
20 juli 2005, 06:17 lees reacties
Sneeuwuil is druk bezig met het reorganiseren van haar garderobe. Nodig wegens het iets krimpen van de totale kastruimte. Veel blijkt geschikt voor weggeven, c.q. in de kliko stoppen. Des avonds is er in Ermelo een grote braderie. Tientallen kraampjes gerund door Pakistanen bieden exotische kleding. Sneeuwuil vult haar garderobe aan.
Voor de amusementswaarde van deze tekst had ze natuurlijk net zoveel moeten kopen als ze eerder weggooide. Helaas, dat is niet zo, een klein tasje vol, meer niet. Mijn voorstel om de kliko (hij was toch net geleegd) mee naar de braderie te nemen sloeg op niets.
Tientallen kraampjes gerund door Chinezen bieden naast horloges van €5,00 sieraden van €3,00 aan. We schaffen ons de mooiste diamanten aan, toevallig bij een autochtoon.
Op 28 november j.l. schreef ik over het programma 'Draw' dat ik van Iris kreeg. De braderie levert me een nieuwe versie van datzelfde programma, voor €1,00. Nu allebei blij en tevreden keren we huiswaarts.
Tien jaar geleden vertrokken we van Zundert naar Radewijk. We keerden in het najaar nog even terug voor het vieren van de 80ste verjaardag van tante Erne, onze voormalige buurvrouw, bleven een nachtje in 'de Roskam'. Dit jaar waren we al uitgenodigd voor haar 90ste verjaardag maar dat gaat niet door. Corry belde dat ze, na een korte ziekte, is overleden. Corry is onze kennis in Achtmaal, we waren daar eerder dit jaar. Toen werd tante Reina begraven.
Moeten we naar de begrafenis? Ze is het laatste Zundertse familielid dat ouder was dan wij, dus waarschijnlijk hoeven we daarna nooit meer...
19 juli 2005, 06:22 lees reacties
Thomas en James komen met een busje. (Wie is Thomas? Zoon van Anja. James? Vriend van Thomas.) Ze laden Sneeuwuils elektrieke piano in. Die stond op de plaats waar de veelbesproken kast komt. Thomas heeft een tijdelijk baantje bij Brassa, de eigenaar van de bus. Behalve piano's haalt Thomas er ook zitzakken mee uit Oisterwijk, of all places.
Gamma heeft een Voordeelpas. Omdat ik gek ben op voordeel en omdat ik binnenkort nogal wat ga besteden bij Gamma wil ik zo'n pas. Dat blijkt niet moeilijk, geen pas krijgen is veel moeilijker. Een Gamma-tas die ik eigenlijk niet wil moet je ook.
Ik koop wat piepschuim, twee stukken MDF en nog wat klein spul, samen voor €36,56. Mijn voordeelpas levert me een kortingsbon van €1,00 op, maar dat is nog niet alles. Ik krijg ook drie kartonnen munten waarmee ik bij McDonald drie "Big Tasty's" kan krijgen. Of nee, nu ik het nader bestudeer blijkt me dat zo'n munt me alleen maar het recht geeft een Big Tasty voor €2,50 aan te schaffen. Moet ik dat goedkoop vinden?
Dan krijg ik nog een bon voor 30% korting bij Madame Tussauds, dat vind ik niet genoeg. 50% korting bij "Sea Life" in Scheveningen, dat is andere koek. Ik mag daar met vier personen heen, de korting geldt tot 30 Augustus.
Ik ga minstens €500 bij Gamma uitgeven, ik vrees dat ik dan 20 keer met drie anderen naar Sea Life moet om echt voordeel te hebben. Als ik dan 80 keer die reis moet betalen dan kost me dat aanzienlijk meer dan die hele korting. Nee, het is nog erger: ik moet 4x50%=200% van de toegangsprijs betalen, 20 keer: 4000%!
En ik heb helemaal geen tijd voor Sea Life, bouwen, dat moet ik!
18 juli 2005, 05:56 lees reacties
Waarom gaan de buren nou niet eens gezellig op familiebezoek? De familie woont in Putten, dat is toch niet te ver? Dan kan ik gezellig zagen aan m'n kastplanken. Nu durf ik dat niet, om rede van de ZondagsRust.
Geruisloos plannen maken, dat zal ook wel niet mogen maar dat merken ze niet. Maar m'n plannen zijn klaar, ik wil ze gaan uitvoeren. Fietsen, mag dat? Het verstoort in elk geval hun rust niet.
Raar weer, het weerbericht zegt 25°, de thermometer 18°. Trui aan dan maar, een gele trui, dat wel. Al fietsend merk je dat je op de grens tussen het warme en het koude weer zit, de temperatuur wisselt per 10 seconden. Een fietsthermometer, dat moet ik hebben.
Zodra fietsers zien dat de omgeving enigzins groen is gaan ze tegenliggers groeten. Ik doe net alsof ik dat leuk vind, dus ik groet terug. Je moet wel inschatten of ze wat gaan zeggen anders reageer je te laat. Er zijn er nogal wat die "hallo" zeggen. Vroeger dacht ik dan we zijn toch niet aan het telefoneren maar dat is heden ten dage niet zo zeker meer.
Er zijn er die voluit "Goedemiddag" zeggen, met een perfecte articulatie. Ik houd het op "dag", lekker kort en toch lang: een hele dag! Een onverstaanbare grom, dat hoor ik liever. Soms zijn er twee echtparen die als groep opereren. Dan moet je echt goed opletten: al dan niet groeten, links niet in hun sturen verstrikt raken, rechts niet teveel brandnetel en/of braamcontact. Dat alles vier keer binnen vier seconden.
Fietsen is topsport.
17 juli 2005, 06:50 lees reacties
We krijgen bezoek van Gerard. Hij is bijna twee meter lang èn breed. Hij gaat iets voor ons maken.
Ik maak ook iets: het aangekondigde gat in de loze ruimte. Dat wordt kast, daarnaast nog meer kast, weer ergens anders nòg meer. Als je je zorgen gaat maken dat we wel erg veel kast krijgen: ik heb een heel grote kast afgebroken. Die stond op de plaats waar de badkuip gepland is. Per saldo krijgen we wat minder kast: weggooien van kastinhoud zal niet te vermijden zijn.
Onze noordelijke buurvrouw, 95? had bezoek van een insluiper. Via de tuin stond hij opeens in de keuken, probeerde haar te overtuigen dat hij een bankmedewerker was. Toen ze hem voldoende krachtig had toegesproken verdween hij, om even later via de slaapkamer op de begane grond weer binnen te komen. Omdat hij geen poot aan de grond kreeg gebeurde er uiteindelijk niets. Nu zijn twee klusjesmannen een stukje manshoog hek en een afsluitbare poortdeur aan het aanbrengen. Moeten wij dat ook doen? Via ons visnet kom je vrij gemakkelijk in onze tuin en vandaar in de buurtuin...
Dan naar een rommelmarkt. Sneeuwuil vraagt aan kraamhouders hoe oud ze zijn. Een niet grijze, niet geverfde vrouw van 72 verkoopt haar een houten poes waarvan de staart een kurketrekker is. Even verder staat een mannetje van 78 dat we wel kennen van dit soort markten. Hij handelt in parelsnoeren en aanverwante zaken. Sneeuwuil koopt een leuke bloedkoralen ketting. Ronde kralen, ik schat een millimeter of zeven. In één van de kralen zit een wit puntje, we denken even dat het bloedkoraal slordig geverfd plastic is. Gelukkig ontdekt Sneeuwuil dat het een ingesloten stukje schelp is!
Verder naar Putten. We kopen bosbessen. Als je je zorgen gaat maken dat we wel erg veel bosbessen kopen dan is dat terecht. We kopen als experiment ook nog een fles bosbessensap.
Tenslotte naar de Puttense Formido. Die heeft een grote afdeling kunstplanten. Ook een grote afdelingen echte planten, maar die leven bij ons niet lang. Bij de kunstplanten is iets geschikts wat er heel echt uitziet, maar dat kost €99. Iets te gek. Echte planten en de katten laten opzetten, dat zou ook een oplossing zijn. Ik koop vijf latjes ter afwerking van het genoemde gat.
Verder met slopen, opruimen van het gesloopte, denken over de nieuwe kast.
16 juli 2005, 06:18 lees reacties
Ze maken reclame voor fietsbuitenbanden die zo sterk zijn dat je binnenbanden minder lek raken. Opmerkelijk is dat die bewering klopt. Maar slijten doen ze wel.
Ik schreef al over de slag in m'n fietswiel. Ik verving het voorwiel en spande de spaken van het achterwiel. Alles was vrijwel volmaakt, toch wiebelde het achterwiel nog. Ik zag eigenlijk niets aan de band, en het wiel was OK. Dan maar eens zien wat er gebeurt als je voor- en achterband verwisselt.
Dat had als resultaat dat nu het voorwiel wiebelde. Daarom een nieuwe band.
Te warm om te fietsen. Eigenlijk ook te warm om de étage te reorganiseren, toch maar begonnen. De architect van deze huisjes (er staan er wel 100 in Ermelo, meestal precies hetzelfde, in zeldzame gevallen gespiegeld) heeft in zijn oneindige wijsheid nogal wat loze ruimte geschapen. Ik ga daar nu kastruimte van maken. Het denkwerk daarvoor is klaar, nou nog even opruimen wat in de weg staat.
Tijdens de boodschappen even naar de boekwinkel. Die christenhonden denken dat lezen Gode welgevallig is, we hebben dus enkele redelijk goede boekwinkels. Gezocht naar het boek van Foer (zie gisteren), dat was er! Snel doorbladeren toonde wat teveel typografische grappen naar mijn smaak. Niet iets om echt op af te knappen, maar toch wel een reden om bijna €20 in m'n zak te houden. (Dat schrijf ik nou wel, maar die €20 had ik al uitgegeven aan de fietsband.)
Om 18:30 is het opeens prachtig fietsweer, en ik heb m'n nieuwe band nog niet geprobeerd. Zeven van mijn acht huisgenoten (Ik tel alleen Zichtbare Zoogdieren als huisgenoot) kan het niets schelen dat ik ga fietsen, maar die achtste (de eerste bedoel ik) vind het maar niks. "Energieverspilling!"
Maar ik moet wel, om mijn conditie een beetje op peil te houden. Na de winter, als ik weinig gefietst heb, rij ik meestal in de derde versnelling, nu in de vierde. Het scheelt ook dat je in de zomer maar vijf kledingstukken aan hoeft. Ik fiets een rondje van achttien kilometer, ik kom één mannetje tegen. Ideaal. Alle banden en wielen bleken perfect. Nu maar eens een gat naar die loze ruimte maken!
15 juli 2005, 06:13 lees reacties
Het gaat slecht met de economie, Nederland is de slechtste van Europa.
Voor een nieuwe knie moeten 70 formulieren worden ingevuld. Dat invullen kost meer tijd dan de hele operatie.
Twee berichten die ik erg graag lees. Ik heb namelijk een bedenkelijk karakter, ik vind het heel leuk als de club van Balkenende slecht scoort. Dat de NPS wordt opgeheven, hoe moet ik dat nou in dit tekstje erbij slepen? Kan niets bedenken, dus dat laat ik maar.
Dat de Betuwelijn en de HSL wel doorgaan en Amsterdam-Lelystad-Groningen (de Zuiderzeelijn) niet, daar kan je jammer genoeg Balkenende niet helemaal de schuld van geven. Wel van de toekomstige groei van Schiphol.
Mijn karakter is nog bedenkelijker dan ik al meldde: al die problemen in het land kunnen me eigenlijk niets schelen. Het enige waar ik me echt druk over maak is het volschrijven van m'n weblog op een dag dat er niets gebeurde.
Dan gebeurt er toch nog iets, in Nova: Jonathan Foer, twee, drie, vier.
14 juli 2005, 06:23 lees reacties
Ik schreef al vaker over de kruipruimte, en hoe graag ik daar rondkruip. Onder onze houten vloeren is het goed kruipen, maar er is ook een stuk betonvloer waar je niet onder kan. De gang, wc en douche. Ik besloot dat ik zo niet langer voortkon. Tussen de ruimte onder het beton en de ruimte onder het hout staan muurtjes, daar kan je een gat in maken.
Dat deed ik, en toen bleek dat die hele ruimte onder het beton gevuld is met heel mooi, schoon, zand. Ik zou dus al dat zand, naar schatting zes kuub, moeten afvoeren. Teveel werk, maar gelukkig hebben we de katten. Ze waren me alle zeven gevolgd en hadden toegekeken bij het maken van het gat. Ik vermoedde al dat dat zand er zou zijn, daarom had ik veertien mandjes gevlochten en die paarsgewijs de katten op hun rug gebonden.
Froukje zei meteen al dat ze geen mandjes kon dragen, Dromdrosje ging zo liggen rollen dat ze de mandjes geheel vernielde en Kassa rende zo hard dat ze de mandjes verloor. De andere vier klommen met volle mandjes uit het kruipluik en stortten het zand achter in de tuin. Rozepoot was daarna onvindbaar, Bontje en Wolfi gingen achter elkaar aanrennen, alleen Bereklauw kwam terug. Kwam één keer terug, daarna ging ook hij iets anders doen.
Doel van de hele operatie was het bereiken van de douche-afvoer, aan de onderzijde. Die afvoer stinkt, ik wilde hem vervangen zonder het granito kapot te maken. Simon had een goed idee: afvoer zo laten en een extra sifon in de leiding zetten. Dat gaat dus, voorlopig, niet door.
Het plaatsen van een dakkapel, met een hijskraan over het huis, is een leuke sensatie. Dat is een groot voordeel, een nadeel is dat een dakkapel eigenlijk heel lelijk is. Omdat je een slaapkamer voornamelijk gebruikt om te liggen heb je weinig aan al die ruimte waar je kan staan. We veranderen het plan: een lekker groot dakraam inplaats van de dakkapel.
Dat betekent wel dat ik een dikke balk moet doorzagen. Dat betekent weer dat het dak instort. Ik moet dus eerst twee andere dikke balken aanbrengen, dan die eerste eruit en dan dat groooote raam erin. Meer werk voor mij dan die dakkapel, dat is nog een voordeel!
Nu eens zien wat de langste balk is die in een Ford Fiësta past. Meer dan twee en minder dan drie meter? En ik heb 3,30 m. nodig. Marktplaats heeft wel een imperiaal, maar da's helemaal in Breugel. Ik denk dat ik met Sneeuwuil naar Gamma moet, en dan terug lopen, met een balk op elke schouder. Zij mag voor.
13 juli 2005, 06:16 lees reacties
Eerst even langs de veel genoemde Pollekamp, bosbessen, dan naar Putten.
De boekenmarkt in Putten is zeer zonnig. Bij de helft van de kramen zit de exploitant in de schaduw van de kraam, wij bezoeken alleen de andere helft. Het probleem van al die markten is dat ze ongeveer tien keer zo duur zijn als de kringloper. Zelfs Sneeuwuil koopt bijna niets.
Bolke de Beer is geïllustreerd met foto's. Heel lang geleden, in Oisterwijk, beweerde ik dat er platte dieren op die foto's stonden. Men keek mij toen heel vreemd aan, bekijken van één Bolke boek was voldoende om mijn ongelijk te bewijzen. Foto's, dat wel, maar van 3-D dieren. (met integrale tekst van deel 1.)
Na al die jaren vind ik nu een iets andere uitgave (rechts). Iets later dan de bekende, met een andere fotograaf. In elk geval met platte dieren! Eindelijk blijkt dat ik niet aan het hallucineren was. Te gierig om het boek te kopen, kon geen platte dierenplaatje vinden.
(Hildebrand en twee fotografen)
Sneeuwuil vindt een kinderboek van L.M.Montgomery. De uitbaatster vraagt: "U zoekt Krakelbraak?" Verbijstering slaat toe, maar dan blijkt dat Krakelbraak de maker van de kaft is. Een kaft met heel veel klaverblaadjes, 1924 stijl. Best mooi. Ik sta niet in voor de juistheid van de naam Krakelbraak, maar ongeveer zo klonk het. Kennelijk zijn er verzamelaars van kaften.
Dan mogen we naar A.H. waar de airco op volle kracht draait. Dan naar de scharrelslager waar het ook redelijk koel is. Tenslotte naar Lidl, die geeft z'n geld niet uit aan het koelen van klanten.
12 juli 2005, 06:16 lees reacties
Voor iemand die nooit zijn huiswerk maakte houd ik er wel erg veel van. Als anderen het maken, bedoel ik. (een, twee, drie) Ik las Cryptonomicon, van Neil Stephenson, lees nu Quicksilver, van dezelfde schrijver. Cryptonomicon speelt in de 20ste eeuw, een perfect mengsel van Wahrheit en Dichtung. Quicksilver gaat over de tijd van Newton en Leibnitz. Niet alleen over die tijd, ook over (onder veel meer) die personen en hun ontdekkingen.
Quicksilver is de eerste van drie opeenvolgende delen, ieder zo'n 900 bladzijden. Ik hoop maar dat Auke die andere delen ook heeft, en ze ook aan mij wil uitlenen. Het is geweldig leesvoer voor mensen met een wat β-getinte interesse. Stephenson heeft niet alleen z'n huiswerk heel goed gemaakt, hij kan ook geweldig goed schrijven. (Beter dan Dan Brown. Nee, die is nou eens niet aanklikbaar. Met dat 'zoek' ding in het rechtervak kan je 'm toch vinden. Zoek brown. Eén woord dus.) Stephenson heeft ook, mijns inziens heel belangrijk, tien keer zoveel gevoel voor humor als Dan Brown. Of misschien is het wel zo dat zijn gevoel voor humor meer past bij het mijne.
"The Corrections" ligt ook nog te wachten om gelezen te worden, ik moet over dat badkamertje denken, ik moet iets met een fietsband doen en dan gaan we straks naar de boekenmarkt in Putten: nog meer boeken! Ik zou bijna vergeten dat die DVD-filmpjes nog niet goed genoeg zijn...
11 juli 2005, 06:11 lees reacties
Joke en Simon komen een Dries-demonstratie geven. Zie het filmpje van gisteren en het nieuwe fotoalbum. Dries blijkt als de spreekwoordelijke kool te groeien. Simon is enthousiast over zijn werk, Joke gaat ook weer werken. Ik vang iets op over kolven en invriezen, kennelijk kan de crèche ingevroren moedermelk verwerken. En dan gaan ze half september nog verhuizen ook.
Het bezoek vertrekt. Even gauw het filmpje op het web zetten, dan zo'n 40 foto's bekijken. Nee, niet allemaal in het genoemde fotoalbum, wegens beperkte webruimte.
Ik heb de hele dag nog nauwelijks bewogen, hèt moment voor een avond-fietstocht. Op zondag blijkt dat een ideaal moment, alleen de harde kern van de fietsers is nog op pad. Bos en hei hebben precies de goede temperatuur, er is bijna geen wind.
Ik kom langs de Toverberg, midden in het bos aldaar vind ik de mededeling rechts. Die boom staat wel 1,5 kilometer van de Bovistlaan. Als Skunkie echt zover loopt dan vinden ze 'm nooit. Hoewel, z'n uiterlijk is opvallend genoeg en mogelijk ruik je 'm.
10 juli 2005, 17:35 lees reacties
10 juli 2005, 11:58 lees reacties
'Maximumsnelheid caravans moet hoger'
Uitgegeven: 10 juli 2005 11:35
Laatst gewijzigd: 10 juli 2005 11:42
DEN HAAG - Het CDA en de VVD pleiten voor het verhogen van de maximumsnelheid voor auto's met caravans. Volgens Tweede-Kamerlid Atsma van het CDA ontstaan iedere zomer weer problemen doordat automobilisten met een 'sleurhut' niet harder mogen dan tachtig kilometer per uur. Hij heeft minister Peijs van Verkeer gevraagd of de maximumsnelheid naar negentig kilometer per uur kan.
"Vrachtwagens kunnen ondanks hun begrenzer vaak net iets harder rijden dan tachtig, raken geïrriteerd door caravans en gaan inhalen", aldus Atsma zondag. Het Tweede-Kamerlid zegt de afgelopen dagen al regelmatig gevaarlijke inhaalmanoeuvres te hebben gezien.
Heeft nu ook Atsma al een hersenbeschadiging?
10 juli 2005, 06:20 lees reacties
Een plestikke badkuip, daar zijn we het over eens. Blik is wel goedkoper, maar ook kouder. Maar moeten er nou ook waterspuiters in? En luchtspuiters? En onderwaterverlichting? Dat blijkt allemaal te kunnen. Baden in weelde wordt dan wel heel erg letterlijk. Sneeuwuil denkt dat de waarde van het huis evenredig met de extra kosten stijgt.
Voor mij is dat allemaal niet nodig, ik was me nooit en ik twijfel aan die waardestijging. Behalve al die kuip-franje kan je ook nog allerlei kuip-vormen kiezen. Sneeuwuil keurt de allersimpelste af, dat wordt dus de op-een-na-simpelste.
De bovenkant van deze tekening is de achterkant van het huis, de étage. Die afvoer, dat vereist nog wat hersenwerk en/of spierkracht. En dat bad, dat klopt dus niet, moet vijf centimeter breder zijn.
Voor een dakkapel aan de achterkant hoef je geen vergunning meer te vragen, maar je moet wel een halve meter van de scheidingsmuur blijven. Er komt dus een stukje schuin plafond in de rechter kamer. Ik overweeg meneer Klaassen te vragen een dakkapel aan ons huisje toe te voegen.
We denken dat het badkamertje leuker is met het bestaande schuine dak, dat blijft dus zo. Wel moet er een wat beter geïsoleerd dakraam in. Voorlopig heb ik weer wat om over te denken, en daarna iets om te doen.
Voor de broodnodige variatie:
Weer even wat anders dan de stoel.
09 juli 2005, 06:29 lees reacties
Ik heb nou even geen tijd, ik moet op al deze links klikken. En sommige starten zo waanzinnig traag...
a1 kozijn, Aanblik, Aclass, Allwindow Harkema, Alpomat kunststof, Alupro, Arjolux dakkapellen, Barning, BeRoVe Veenendaal, Bouw en dakservice, Bouwaanvraag dakkapel, Bouwspecialiteiten Schagen BV, Braas dakkapelspecialist, Dacotec, Dakkapel het noorden, Dakkapel inbouw, Dakopbouw Verhey, De dakkapel, de dakkapellenspecialist, De Dakvensterspecialist, Formule, Franken, G.Klaassen, Gloudemans gevelprodukten, HB Dakkapel, Isopro, Jansma Burdaard, JKR Janssen raamsystemen, Jordens, K.S. Nederland, Keradak Dakkapelspecialist, Keurkozijn, Klok, Klompenburg/Kuzu Bouw, Koning Bouw, Kozijntechniek, Kozijnvisie, Luxbouw Services, Meindert Kap, Monch, Moveha, Mulder, Nieuw Perspectief, Onderhoudsbedrijf Schoonen, Pekel gevelsystemen, Plastotherm, Polyester Dakkapellen, Prefab dakkapel, Prosman, Raku, Ramencentrum kunstof, Ruiter Dakkapellen, S&W Helpdesk Bouwregelgeving, Timmerbedrijf Oussalem, Timmerbedrijf R. Mares, Timmerbedrijf Vermeulen, TR bouw, Trespa, Ubbink, V.d Graaf, Vadeko, van Ginkel Montage, vd Veeke, VNKozijnTechniek, Windak, windows en trends, Zwetsloot Dakkapelkozijnen
En er is toch al zo'n crisistoestand. Wij bewaren jenever en whisky in de vriezer. Wegens recente productie van kattenvoer stond de vriezer in z'n hoogste versnelling. Nu zijn zowel jenever als whisky bevroren. En het is 17:45!
Sneeuwuil peutert met een scherp voorwerp in de flessen. Er komt een mengsel van ijs met zeer geconcentreerde jenever c.q. whisky naar buiten. Dat in de glaasjes, een milliseconde in de magnetron, we zijn gered!
08 juli 2005, 06:01 lees reacties
Een groepje jongelui plaatst bommen. Je kent ze niet, je weet wel dat leven of dood voor hun niet zoveel uitmaakt. Je zou een passende maatregel willen nemen, maar die is er niet.
Maatregelen, dat is de korte weg. De lange weg is om te proberen beter te begrijpen wat die jongelui drijft, en dan iets aan die drijfveren te doen.
Politici nemen de korte weg, al leidt die tot niets.
07 juli 2005, 06:30 lees reacties
Een speling van het lot zorgt ervoor dat de Ronde van Ermelo langs onze voordeur komt. Met je ene oog zie je binnen op de buis de Tour en met het andere oog buiten die Ronde. Wat minder spektakel, het zal ook wel wat minder hard gaan. Wel veel natter dan de Tour.
Ik werd zelf ook nogal nat tijdens mijn dagelijkse fietstocht. Het jasje wat in mijn fietstas woont bleek niet opgewassen tegen de bui waarin ik terecht kwam. Je kan wel gaan schuilen, dat deed ik ook, maar als een bui langer dan 10 minuten duurt wordt dat toch al te vervelend. Dan maar liever nat.
Het bewerken van video's op de computer is een zeer tijdrovende bezigheid. Sommige stukjes film moet wat meer helderheid en/of contrast krijgen (of juist wat minder). Daar wil de computer wel voor zorgen, maar hij heeft daar een uur voor nodig. (Ja, toevallig, precies 62 minuten.) Het resultaat valt tegen, ik verander de instellingen en ik ga weer een uurtje wat anders doen.
Sneeuwuil helpen met kattenvoer maken, bijvoorbeeld. Of met een andere computer zoeken naar een beter programma om video's te bewerken. Of fietsen, in de regen...
Sneeuwuil is opeens jaloers. Op alle badkamers, van haar kinderen, broers, zusters, schoonzusters, zwagers. Allereerst jaloers op Mascha die in een klein huisje toch een mooi badkamertje heeft. We gaan speuren naar ruimte in ons huisje waar we zoiets kunnen maken.
Ik heb al een plan, Sneeuwuil heeft een iets ander plan. Zo krijgt een tamelijk saaie dag toch nog een opwindend slot.
06 juli 2005, 06:36 lees reacties
Een van de betere uitvindingen van de vorige eeuw is de kruiskopschroef. Een van de problemen van de kruiskopschroef is dat er twee soorten van zijn. Met een schroevendraaier voor de ene soort kan je de andere soort schroef best kapot krijgen. Daar hadden de Verenigde Naties nou es voor moeten zorgen, dat er maar één soort kruiskopschroef gebruikt wordt.
Voordeel van de kruiskopschroef is dat je schroevendraaier niet uit kan glijden, je kan daarom heel gemakkelijk motorisch schroevendraaien. Een schroef draaien gaat zo nog makkelijker dan een spijker slaan. En sinds ze hebben uitgevonden dat een motortje ook andersom kan draaien kan je een kruiskopschroef ook weer heel gemakkelijk er uit krijgen.
Voordeel van de spijker is dattie zo goedkoop is. Nadeel van de spijker is dat je constructie niet al te gammel mag zijn, hij moet namelijk bestand zijn tegen je hamerslagen. Nog een nadeel: probeer een spijker er maar eens uit te krijgen als je 'm lekker diep in een stuk hout geslagen hebt...
Het Lelijke Tafeltje maakte ik met kruiskopschroeven. Sinds de komst van de hoekbank heeft het Lelijke Tafeltje geen functie meer, de laptops zijn verhuisd naar de keukentafel. Het Lelijke Tafeltje stond ruimte in te nemen in de schuur. Dankzij het feit dat de elektrieke schroevendraaier ook achteruit wil was het Lelijke Tafeltje in enkele minuten tot onderdelen van de houtvoorraad gereduceerd. (Een houtsplinter moet wel hèèl klein zijn voor ik 'm weg wil gooien.)
Nog een ding wat ruimte innam: een kattennest. Een soort grote pan van schuimplastic, bekleed met imitatie berenvacht. Populair bij de katten, maar verwijderd wegens onze schimmel-vrees. Omdat we het nog niet weg wilden smijten stond het nog in de schuur, nu hebben we toch tot afscheid besloten. In de grijze kliko dus.
(Inmiddels geleegd, die kliko. Er mag weer een kwart tegel in!)
Nu is er nog iets: één van de twee groene stoelen. We hebben besloten dat er een in de kamer mag blijven, de andere staat in de schuur. Om die naar de kringloper te brengen, daarvoor moet ik geestelijk nog wat groeien...
05 juli 2005, 06:32 lees reacties
Nou, dat hebben jullie al kunnen zien: ik heb de hele dag op de computer zitten kijken om te zien of het buiten regent. Toen ik even opkeek zag ik dat de regenmeter 15 mm gevangen had, valt een beetje tegen. De temperatuur is ook al zo gewoon.
Eén van de weinige katten zonder oogprobleem was Cassandra. Die begint er nu ook eens mee, een licht ontstoken oogje. Even naar Putten om bij de dierenarts een nieuw wondermiddel te halen.
We wandelen met onze parapluutjes nog even door Putten. Deze wereldstad heeft één winkel die in Ermelo onbekend is: Xenos. Sneeuwuil betast alle glazen, alle kussentjes, alle tafelkleden. Tenslotte koopt ze niet veel meer dan twee potjes zongedroogde tomaten. Ik vergrijp mij aan een afwaskwast, ik ben verslaafd aan een bepaald model met een bepaalde kleur dat alleen bij Xenos te krijgen is.
Weer thuis proberen we Kassa 1,5 cc van het middel toe te dienen. Dat bevalt haar slecht, ze begint ervan te schuimbekken. Voor een volgende toediening maakt Sneeuwuil een yoghurtmengseltje. Kassa houdt nogal van yoghurt, de meeste katten zijn het daarmee eens.
Eén van de bewoners van ons pand neigt naar obesitas. Nee, twee, maar Rozepoot blijft niet op de weegschaal zitten.
Bereklauw zegt dat Maine Coons zo zwaar hòren, wij doen maar net of we dat geloven.
Ellen wees mij op sudoku. Pas op, dit is een tamelijk verslavend spelletje. Heel simpele regels, wisselend moeilijk te spelen. De link koppelt naar een versie die je op het scherm kunt spelen, maar er zijn er heel veel meer
04 juli 2005, 12:05 lees reacties
Het blijft maar warm en droog in Ermelo. Op wetteronline kan je de buien aan zien komen, met minder vertraging dan bij de Weerkamer.
laatste nieuws 13:20
Om 13:03 vallen er drie druppels, 13:13 de eerste bliksemstraal, met bijbehorende regen. Het weerkaartje is van 13:00.
04 juli 2005, 06:32 lees reacties
Een reisje, eerst naar Zwolle. Daar halen we Ellen (onze fotograaf) op en gaan verder, over een binnenweggetje naar Balkbrug, we komen langs Vinkebuurt. Daar is een voetbalwedstrijd gaande:
Huige is er ook nog steeds, een onzichtbare modewinkel midden in het boerenland.
Verder naar Balkbrug, we zien dat Veldzicht van nog wat extra prikkeldraad voorzien is. Zou dat nou helpen bij het niet terugkeren van proefverlof? Een straatje rechts en we zijn bij Mascha en Jamal, het doel van dit reisje. Was het vijf jaar geleden dat we hier voor het laatst waren?
Een paard en een hond zijn inmiddels veranderd in een verzameling Vlaamse Reuzen. Ondanks het recentelijk overlijden van een reeks jongen zijn er toch nog heel veel over. Lekker rustige dieren, als je onze katten gewend bent. Worden het er teveel, dan gaan ze naar Marktplaats. Jamal is bovendien in staat en bereid ze pijnloos te slachten. Dat vind ik mooi, je dieren liefhebben (wat zonder twijfel het geval is) en ze ook op kunnen eten.
Er wordt, met enige moeite, een barbecue ontstoken. Jamal heeft allerlei eetbaars samengesteld, dat wordt geroosterd. Het resultaat krijgen we hier te eten. Dat het behalve erg eetbaar ook nog erg mooi was zie je niet helemaal op de foto. Wel dat het eetterras een idyllisch plekje is.
Een foto waar Sneeuwuil en ik allebei op staan, zeldzaam. Tegenover Jamal moet je Ellen er bij fotoshoppen om een goed beeld van de bijeenkomst te krijgen.
Dan zijn er nog videofilmpjes van het bezoek wat Mascha en Jamal aan Irak (Kurdistan) brachten. Je denkt dat heel Irak is zoals Bagdad, dat blijkt helemaal niet zo te zijn.
Na ons gevoederd te hebben gaan Mascha en Jamal de inwoners van Meppel voederen, wij vertrekken. Op de terugweg komen we weer langs Vinkebuurt.
In die bocht zat toch Buiter, de betonfabriek? Kennelijk verhuisd. We stoppen in Vinkebuurt-centrum, Ellen neemt de foto die bovenaan dit stukje staat. Een skeelerend paar komt langs, zij voorop. Ze roept tegen haar partner: "Dit asfalt is hemels vergeleken met vorige week".
Ik herinner me opeens Erik Hulzebosch, de schaatser/skeeleraar, die werd gesponsord door Buiter. Dat Erik eerder bij de Wildkamp werkte heeft helemaal niets met dit stukje te maken.
Dit citaat van Erik ook niet:
03 juli 2005, 06:17 lees reacties
We bezoeken de meer genoemde Pollekamp, de bosbessenkweker. We schaffen ons bosbessen aan voor eigen gebruik en om weg te geven. Het verkoopmeisje neemt uitgebreid de tijd voor ons, de bessen worden zò mooi verpakt dat het jammer is om de verpakking te openen. Die voor eigen gebruik gaan gelukkig gewoon in een papieren zak.
Goed nieuws: de zaak wordt niet verkocht (dat was vorig jaar wel het plan).
Om nog even in de eendenstijl te blijven fiets ik over de Eendenparkweg. Dat eendenpark zal er vroeger wel geweest zijn, nu zijn er voornamelijk bungalowparken en boerenschuren. In één van die schuren kwamen we wel eens, daar zat de kringloper voordat hij naar de Kortlanglaan verhuisde. In een andere schuur blijkt een feestje te zijn.
Niet helemaal duidelijk wie het organiseert, en wat er georganiseerd wordt. Er staan wel veel Harley Davidsons en veel amerikaanse auto's. Sommige hebben een papier aan zich hangen waar op staat dat ze een prijs gewonnen hebben. Kennelijk een schoonheidswedstrijd voor amerikaanse vervoermiddelen.
Oude Harley Davidsons hebben een detail wat ik me nog uit 1945 herinner, ze worden gestart met behulp van een fietstrapper. Kennelijk reden de ons bevrijdende Canadezen op Harleys, je zou toch denken dat die het wel bij engelse motoren zouden houden. Maar die trapper, dat vond ik toen heel belangwekkend, later nooit meer gezien. Het blijkt iets voor heel oude Harleys te zijn.
Amerikaanse auto's interesseren me alleen als ze ouder zijn dan ikzelf, die categorie ontbreekt. Allerlei kraampjes met lederen kleding sla ik ook over, om tenslotte te arriveren bij een Line Dance groep.
Een aantal in het zwart geklede personen met laarzen en cowboyhoeden maken dansbewegingen, op de maat van muziek. Die muziek komt uit een onzichtbaar apparaat, muziek waar ik wel van hou. De dansende personen zijn op het eerste gezicht alleen maar vrouwen, van middelbaar tot tamelijk jong. Ook bij nadere beschouwing is er niet één man bij. Het zullen wel de vrouwen van de Harley-hobbyisten te zijn. Ze hebben zo te zien veel geoefend, maar het resultaat van al die oefening blijft merkwaardig.
Ik krijg er veel behoefte aan een portie natuurschoon, wegwezen hier. Geen slecht volk, die mannen en die vrouwen, maar wel erg ànders...
Des avonds bezoek van Corry (schoonmoeder Iris). Die kan prachtig verhalen vertellen, ze zou best een eigen weblog kunnen vullen. Na een ziekte was ze volgens eigen zeggen vijf jaar ouder geworden, maar ik merkte dat niet zo.
02 juli 2005, 06:29 lees reacties
Bijna de hele dag besteed aan research betreffende aquaducten. Fransen laten graag de laatste 't' weg, maar niet altijd. Ze spellen ook graag 'aqueduc', maar niet altijd. Even aqueduct proberen, die doet het ook, zelfs akwaduk(t) en nog wat variaties worden gevonden:
| aquaduct | 195000 |
| aquaduc | 363 |
| aqueduct | 610000 |
| aqueduc | 128000 |
| aquadukt | 732 |
| aquaduk | 21 |
| aquedukt | 237 |
| aqueduk | 3 |
| akwaduct | 2 |
| akwaduc | 0 |
| akwadukt | 99 |
| akwaduk | 22 |
| akwedukt | 6760 |
| akweduk | 10 |
| akweduct | 1 |
| akweduc | 0 |
Hits met de nederlandse google, de franse heeft er nog 1000 meer voor aqueduct. Tenslotte de ultieme aquaducten site gevonden! Studenten van de Universiteit van Utrecht? Bij de foto's is er een bijna hetzelfde als die van Rik.
Sneeuwuil suggereerde al dat er ooit muurtjes op die dingen stonden, op sommige foto's zie je daar ook resten van. Eén mysterie opgelost!
Bijna de hele dag besteed aan het 'upgraden' van mijn computer. Die heeft nogal moeite met het verwerken van filmpjes. Dat upgraden bestond voornamelijk uit het overdenken van upgraden, maar ik heb ook iets echt gedaan: een upgrade van de DVD schrijver. Die had het moeilijk met de DVD's van Lidl, nu niet meer.
Ik heb al 'n DVD gemaakt, als proefje. Een probleem is dat de afstandbediening van de DVD-speler is verdwenen. Hebben de katten hem ergens anders gelegd? Vond Sneeuwuil hem niet mooi genoeg? Bijna de hele dag besteed aan het zoeken naar die zapper.
Bijna de hele dag, twee keer hetzelfde vind ik leuk, drie keer nog leuker maar vier keer, dat wordt te gek. Maar er zat dus ook nog een klein slagje in het achterwiel van m'n fiets. Door op de spaken te spelen als op een harp kan je heel goed horen welke spaak strakker staat dan de andere. Door de juiste spaken een heel klein beetje strakker te maken krijg je je wiel heel behoorlijk uitgelijnd.
Jullie zien wel dat ik het heel druk heb. Het is een groot wonder dat ik nog de tijd kan vinden om dit allemaal te tikken!
01 juli 2005, 06:12 lees reacties
De DVD meneer meldde op 7 juni dat hij tot 25 juli met vacantie ging. Dat bleek een tikfout, ik kreeg de films alweer terug, mèt een DVD. Daar is nog wel wat werk aan, sommige stukken zijn erg donker, andere stukken zijn erg beschadigd. Ik wil dat zo goed mogelijk repareren, dat duurt dus nog even.
Als ik schrijf over een brug dan zijn er lezertjes die daar nogal neutraal tegenover staan. Gaat het over een sluis, dan fronsen zij de wenkbrauwen. Bij 'aquaduct' haken ze af, ze gaan diagonaal lezen om te zien of er niet toch nog ergens een kat genoemd wordt.
Ten N.O. van Harderwijk is een heel stuk randmeer, ten Z.W. ook. Die beide stukken hadden een verschillend waterpeil, een paar decimeter onder NAP. Er waren sluizen nodig om die stukken met elkaar te verbinden. Die sluis was gecombineerd met twee bruggen, bij de openstaande sluisdeur was de brug omhoog. Uiteraard was dan de andere deur dicht, anders doet die sluis het niet. Daar kon dan de brug omlaag.
Op een dag besloot men dat een verschillend waterpeil nergens voor nodig is, de sluis kon opgedoekt worden. Het simpelst zou zijn om de deuren gewoon open te zetten, maar dan moest je nog steeds iets met die bruggen doen. De oplossing was een vaste, redelijk hoge, brug.
Botters en hun soortgenoten hebben een vaste mast. Die kunnen dus niet onder de brug door, of je zou die hele mast eruit moeten takelen (of de brug 16 meter hoog maken). Dat achtte men niet handig, daarom werd er ook nog een aquaduct gemaakt. Speciaal voor schepen met niet teveel diepgang, platbodems dus, zoals bijvoorbeeld botters. Nogal smal, eenrichting verkeer, zoveel botters zijn er nou ook weer niet.
Vanuit Harderwijk richting Flevoland daalt de weg eerst tot 8,5 meter onder NAP, onder het aquaduct door. Daarna stijgt de weg tot 8,5 meter boven NAP, het hoogste punt van de brug. Daar heb je een mooi uitzicht, het uitzicht onder het aquaduct daar is echt niks aan.
Even verder is er een rotonde, met bijbehorende fietstunnel, je kunt heel comfortabel afslaan richting Elburg. Dan kom je na een honderdtal meters bij een gemaal en een sluisje. Dat gemaal is er om de Flevopolder droog te houden. Het toevoerkanaal van dat gemaal is sinds kort toegankelijk voor (plezier)vaartuigen, daarvoor heeft men dat sluisje gemaakt. Niet breed, wel hoog.
Toen we nog in Elburg woonden reisden we wel eens via de polder naar Ermelo. Genoemde zaken waren allemaal in aanbouw, daarom nu een fietstocht om te zien hoe het allemaal geworden was. Nou, prachtig. Het sluisje puur functioneel, aan brug en aquaduct kan je met wat goede wil nog wel wat moois ontdekken. Ik probeer een anaglyph te maken van een en ander, maar voor een goed standpunt zou ik een boot moeten huren. Of een eindje zwemmen, dat lijkt me niet goed voor de camera. Alweer geen anglyph.
Terug kom je van de brug onder het aquaduct, 17 meter verschil op een vrij korte afstand. Het fietspad is met een goede asfaltmachine gemaakt, daar zit geen hobbeltje in. Toch hobbelt mijn fiets, dat dacht ik al vaker de laatste week. Op een 'gewone' weg merk je het niet zo, maar wel op zo'n mooi glad pad.
Thuis takel ik de fiets op. Er blijkt een slag in het voorwiel te zitten, maar dat zag je al fietsend ook wel. Nadere inspectie toont een scheurtje in de velg. Dat is mooi, bij aluminium ontdek je een scheur wel eens te laat. (Overbelast ijzer vervormt geleidelijk, overbelast aluminium scheurt plotseling.) Ik durf niet meer met dat wiel te fietsen, Leo Steijn levert me een nieuw wiel voor €29,50. Duur, maar door je voorwiel zakken zou nog wel eens veel duurder kunnen zijn.