Naarden, deel VI
Voorbij flitsende beelden.
Van Doornik wilde een raam in een slaapkamer aan de voorkant. Dat mocht van de Gemeente, als wij ook zo'n raam maakten. Half doe-het-zelf, half vakwerk. De ramen zaten even hoog, met één steendikte verschil.
IJsbloemen op dat raam, ijs waar m'n adem op de deken bevroor.
Nieuwe Bruynzeel keuken, met zelfs een koelkast! Ellen bakte een taart, bij het demonteren van de springvorm schoot hij weg. Al het gebruikte gereedschap zwom nog in een sopje, de taart sprong daarbij. Snel afgespoeld, afgedroogd, opgegeten. In mijn herinnering stond ik er naast, misschien heb ik alleen het verhaal maar gehoord.
Onze beerputten, ging het daar al over? Ja, op 22 september. Als een beerput dichtgeslibd was moest je een nieuwe laten maken. Cirkels van bakstenen die verticaal niet gevoegd werden, mooi werk.
De Jan Toebacklaan was halfverhard, daar kwam riolering en asfalt. Een echt stomende stoomwals reed dagenlang door de straat, onvergetelijk. Betonnen rioolbuizen, de periode tussen gres en plastic, een historicus zou kunnen vaststellen wanneer dat was.
Even terug naar Schiedam: daar lagen in het riool kettingen. Daar kon je een bak aan koppelen, met nog een ketting. Zo kon je de bak heen-en-weer trekken om het riool schoon te maken. Voor een manspersoon van onder de tien zeer belangwekkend.
En die keer dat ik heel laat thuis kwam en de keukendeur achter me dicht deed (Die was nooit op slot). Waarom ging de ruit kapot? Er viel een scherf uit, en nog een, en nog een. Minutenlang bleven die scherven rinkelend er uit vallen. Hoorden Kees&Zus niets of dachten ze 't zal wel goed zijn?
De Naardense wallen. Heel mooi vuurwerk bij het 600-jarig bestaan in 1950. Eindelijk eens een rotsvast jaar.
Je kon toen niet helemaal om Naarden heen lopen. Ook niet varen: de dubbele gracht was op twee plaatsen afgedamd. Deel van de dijk om de Zuiderzee. De Muider Trekvaart kwam (en komt) uit in het zuidelijke deel van de buitengracht. Daar was een aftakking: de Haven van Bussum! In 1946 kwam daar zelfs nog wel eens een vrachtscheepje.
Mooi om te schaatsen, door de stervorm van Naarden was er altijd wel een stuk waar het niet waaide.
Bij het Comeniusmuseum was een kazerne. Daar verbleef ik, 1957-58. Het weggetje 'over de tol' was vroeger de spoorbaan van de tram naar Huizen.
Ooit kocht ik, in Loosdrecht, het wrak van een kano. Op een zelfgemaakt karretje sleepte ik die achter de fiets naar huis. Daar trachtte ik met teer de bodem dicht te maken, wat nooit helemaal lukte. Ik vernieuwde het dek met multiplex van het niet helemaal watervaste soort, zoals later bleek. Via het Van Woerkomslootje kon je door de Bussumse haven naar de buitengracht varen.
Samen met Ru (zie Naarden II) maakte ik die tocht. We droegen de kano van de zuidelijke naar de noordelijke gracht en voeren naar het Fort Ronduit. De A1 was er nog niet, zodat we van daar de kano naar het IJsselmeer konden dragen, we wilden naar Pampus. Er was, door de harde wind, nogal wat golfslag. Hoewel het IJsselmeer daar ter plekke 40 centimeter diep is durfden we de oversteek toch niet aan.
De watertoren, wat hebben ze daar nou een rare kop op gezet! Toen ik er dagelijks langsfietste, richting Hilversum, wazzie veel mooier, zie briefkaart hieronder:
De watertoren bij Laren heeft ook wel iets. Helemaal gebouwd van 'mislukte' stenen. Je kon hem, na het betalen van een gering bedrag, beklimmen. Zou dat nog kunnen?
Het monument voor de gevallenen in W.O. II. Als je er langs liep met de spaniel Petto dan blafte hij ertegen. Geen hond die ik goed gekend heb.
Bussum, Frederik van Eedenweg. (Er is van alles aan de hand met FvE en Bussum. Zoek zelf maar, ik ben niet zo'n FvE fan.)