frankslog

Het slechte nieuws hebben jullie in de reactie van Iris kunnen lezen: geen ijssculpturen, geen schapen, wel stromend water.

Het goede nieuws: 7 maart. Die prijs, €5,99, was dat niet 4,99?

De gipsplaten zitten waar ik ze hebben wilde, om de rioolbuis in de KVR. Nu ga ik de vloer van alle vloerbedekking ontdoen, de muren verven, nieuwe vloer leggen, klaar.

Van Carnaval merk je in Ermelo echt helemaal niets (ja, dat zei ik al), maar het blijkt ook crocusvacantie te zijn. Crocusvacantievierders zijn grote Lidl en Aldi klanten, ze veroorzaken files bij de kassa en op het parkeerterrein. Straks komen er nog Drie uit Breda, die gaan naar Suikervlied.
Een week te vroeg voor lammetjesdag...

Als ik een terrorist was dan zou ik eerst deze nieuwe site bestuderen. Alles waar ze voor waarschuwen zou ik niet doen: nooit een bom in een tas stoppen en die dan verdacht achterlaten. Nee, ik zou een echt grote bom in een grijze kliko bouwen. Met afstandsbediening. Die dan in de nacht voor grijze klikodag voor het gebouw wat ik wil treffen neerzetten. En ik zou me natuurlijk tooien met de mij gratis toegezonden button.
(Welk doel dient die button? Gratis, ja, wel van mijn belastingcenten! Als je zonder button loopt, ben je dan vóór terrorisme?)

Grijze klikodag vandaag: bron van inspiratie.

Die gekke Wilders krijgt volgens de politieke barometer twee zetels. Twee teveel, maar het is nog te overzien.
Ik schrok even van NU (26 februari 2006 14:14): De Groep Wilders-Partij voor de Vrijheid zakt van acht naar zes zetels. Hoe ze daaraan komen snap ik niet. De LPF naar nul, daar zijn NU en de barometer het over eens (ik ook).

Ik wil helemaal niet over politiek schrijven, ik wil niet eens schrijven. Wat ik wil is gipsplaten schroeven. Maar ik heb te weinig van die speciale schroeven en nul gipsplaten, dat schiet dus ook al niet op.

Dan komen Iris en Auke. Ze waren bij Corry in Apeldoorn, zomaar, alle apparaten werkten. Ze eten bij ons, gaan de nacht doorbrengen in Suikervlied. Maandag kiezen: de schapen in Ermelo of de ijssculpturen in Madurodam.

Discussie: I&A hebben wel een groot huis, maar geen ligbad. Auke wil een bad, Iris wil een raampje in de badkamer. Probleem: badkamer grenst niet aan buitenmuur, het raampje komt dus uit in een belendende kamer of de gang. Voorlopig besluit: een rond raam dat uitkijkt op de gang. Moet het bad geheel van mozaïek voorzien worden? Ik herinner me Picasiette. (betere, aanklikbare, foto's) Auke wil wel...

Iris heeft haar laptop bij zich, ze geeft een demonstratie van het downloaden van muziek. Op Auke's verzoek kopieert ze wat cd's uit Sneeuwuils smartlappen verzameling. Dan komt er een e-mail van Simon:

Dat ziet er goed uit. Eens even rekenen: 27 feb - 21 mei = 9 maanden. Die schommel lijkt me een handige parkeerplaats.

(voor wie zich afvraagt hoe dat kan, zomaar ergens internetten: de laptop herinnert zich 23 januari)

Intussen is het 06:45. Over ruim twee uur mag ik naar Gamma, gipsplaat kopen!

We zijn om 16:30 besteld in Putten, op de receptie. We zijn om 16:10 al in Putten, veel te vroeg. De route naar het feest voert langs AH, dus nog maar even wat boodschappen improviseren. 16:25 weer verder, dan blijkt het éénrichtingverkeer in Putten met de auto anders dan met de fiets, we moeten een beetje omrijden. 16:33, bij de feestzaal.

In de feestzaal een minstens 100-koppige menigte. Er worden grote dienbladen met zeer gele cake rondgedragen, die cake wordt ook gegeten. Verder is er nog weinig zichtbaar op consumptiegebied. De menigte heeft waarschijnlijk de voorafgaande kerkdienst bijgewoond, daar heeft men het bruidspaar al de hand geschud.

Het bruidspaar is midden in de zaal opgesteld, met een klein rijtje on- of anderskerkelijken die ze de hand schudden. Wij sluiten ons aan, schudden, spreken iets toepasselijks, zwerven de zaal in. We doen alsof we een zitplaats zoeken, als het bruidspaar door nieuwe handschuddingen wordt afgeleid glippen we de deur uit.
16:40, we staan weer buiten.

Ter verhoging van onze feestvreugde nog even naar de bloemenwinkel. Ik heb geen haast, de geplande gaten in de muur had ik al geboord toen de buren in de kerk zaten. Toch wel een beetje haast: het feesttenue zou ik wel weer willen uitrekken. Ik heb zelfs echte schoenen aan, op een boerenbruiloft schijnt men geen klompen te mogen dragen.

Later: het buurhondje even naar buiten laten. Het hondje lijkt erg blij ons te zien. De buren hebben een betegelde gang, die tegels schijnen wij ook te hebben. Onze gangvloer zit vol kattenhaar, heb wel een beetje zin de tegels bloot te leggen. De buurkamer heeft kurk op de vloer, ziet er wel wat frisser uit dan bij ons. Houden katten van kurk?

Die lokale gemeenteraad, dat zegt me niet zoveel. Ik ga bij het stemmen maar af op wat ik landelijk zou doen, en daar vind ik het ook moeilijk. Bos komt onvoldoende uit de verf, Halsema bevalt me ook niet erg, D66 heft zichzelf zo ongeveer op, blijft over Jan Marijnissen. Maar hebben we een SP in Ermelo?

Er was een verkiezingsmarktje in het winkelcentrum. Alle partijen zijn aanwezig met een kraam, maar geen SP. De SP blijkt onderdak te krijgen bij Progressief Ermelo, en daarin zitten PvdA, Groenlinks en D66. Dat maakt de keuze wel een stuk eenvoudiger. Ik vind een lijstje uit 2002:

Gemeenteraadsverkiezingen 6 maart 2002
Ermelo Gelderland 26678 inw. 21 zetels Opkomst 2002: 66,3 % Opkomst 1998: 67,7 %
	2002			1998
partij	stemmen	perc.	ztls	stemmen	perc.	ztls	winst
CDA	4194	31,7	7	3361	24,6	6	7,1
Gemeentebelang	2050	15,5	3	2066	15,1	3	0,4
ChristenUnie	1944	14,7	4	2046	15	4	-0,3
VVD	1838	13,9	3	2225	16,3	3	-2,4
Progressief Ermelo	1489	11,3	2	2121	15,5	3	-4,2
SP	815	6,2	1	939	6,9	1	-0,7
SGP	777	5,9	1	795	5,8	1	0,1
Gelovig Democratische Unie	109	0,8	0	102	0,7	0	0,1

Waarom de SP niet meer meedoet snap ik niet, de GDU blijft het wel proberen. Dat terwijl je ruim 600 stemmen moet krijgen voor één zetel.
Die Progressieven doen het niet zo geweldig: van 3 naar 2. Zouden ze die 1 van de SP er deze keer bijkrijgen?

Ik stem P.E.

Sneeuwuil vindt een e-mail van Corry Hoekstra, over het tv-programma 'Boemerang'. We hebben het niet gezien, want we keken naar het kunstschaatsen. Daar hebben we iets aan gemist: het ging voor wel de helft over suiker. Over hoe slecht suiker wel is.
Gelukkig zet de KRO de hele uitzending op internet, zo zitten we 's morgens vroeg al naar een beeldje van 4x3 centimeter te kijken. Het geluid is wel op ware grootte, dan doen de afmetingen van het beeld er niet zoveel toe.

De uitzending bevat voor ons weinig nieuwe feiten, maar het is leuk om je overtuigingen nog eens bevestigd te krijgen. Mooi toeval bij deze uitzending: de gehate Anita Witzier was vervangen door de geliefde Yvonne Jaspers. Nog mooier: Yvonne blijkt net zo'n anti-suikerfanaat te zijn als wij.

Ze vragen om onze ervaringen, ik kan het niet laten te reageren (zoek met Ctrl-F naar abbing)

17 januari schreef ik over het wegwerken van schuimplastic, spaanplaat en latten. Nou, dat schuimplastic en dat spaanplaat is weg, maar die latten lagen nog steeds buiten. Een beetje rare latten, met erg veel spijkers, nee, nieten, er in. Maar wel lekker stevig, eigenlijk zonde om op te stoken. Nu mogen ze naar binnen, op temperatuur komen.

In het oude slaapkamertje (daar moet ik eens een andere naam voor bedenken, computerkamer, schilderkamer, katvrijeruimte: ja KVR, dat is het) in de KVR dus, loopt een dikke verticale rioolbuis vanaf het nieuwe badkamertje naar een dikke horizontale buis in de kruipruimte. Die buis ga ik omtimmeren, met wat geluiddempend materiaal tussen buis en omtimmering. Nou weet ik waar ik die latten voor bewaard heb!

Straks, als de buren nog niet terug zijn van de receptie en wij al wel, dan ga ik gaten in de muur boren. Niet om bij de buren te gluren, maar om wat latten vast te zetten, als basis voor de omtimmering.

Als een bed 80% van het vloeroppervlak van een kamer beslaat, en je maakt het bed half zo groot, hoeveel neemt het vrije vloeroppervlak toe in procenten? Goeie vraag voor de volgende cito-toets. Meerkeuze vragen zijn dat, het moet dus in deze vorm:

1. 20%
2. 40%
3. 120%
4. nog meer

Als je in het oude slaapkamertje kijkt dan kies je zonder verder na te denken voor 4.

Het ging al eerder over het feit dat je voornamelijk dat ziet waar je oog voor hebt. Dat is in het bijzonder het geval op rommelmarkten, maar in het gewone leven doet zich dit verschijnsel ook voor.

Sneeuwuil merkt dat het oostenwind is, ze gaat op de barometer kijken om wetenschappelijk vast te stellen wat voor luchtdruk daarbij hoort. De barometer bevind zich nog in het voormalige slaapkamertje. Ze komt terug en meldt: "lekker hoog".

Ik vraag: "zag je nog iets?" Zij vraagt dan natuurlijk wàt ze had moeten zien, ik pleeg in dergelijke gevallen niets meer te zeggen. Ze gaat nog eens naar het kamertje en ziet dan pas de enorm toegenomen ruimte.

Zou ik nog kunnen fietsen? Zou ik m'n fiets nog kunnen vinden onder al het schuurstof van het schuren in de schuur? Zou het niet te koud zijn? Antwoord, 3x: weet niet, ga het proberen. Het lukt me de fiets te vinden, een beetje afstoffen, een beetje lucht in de band. Fietsen lukt ook, al twee 'ja' antwoorden.

Ik fiets over de hei, oostenwind tamelijk mee, niet al te koud. Nevelige verten, lang niet gezien. Langs de schapen: onzichtbaar. Door het bos, wind tegen, maar dat merk je niet in het bos. Langs Suikervlied: het staat er nog. Nog even langs de postbussen: niets. Terug naar huis, kort tochtje, wel koud maar niet tè.

Cito antwoord

De buurman wilde, 50 jaar geleden, boer worden. Hij had gehoord dat er in Putten (dicht bij de Pollekamp, ook dicht bij zijn geboortehuis) een boerderijtje te huur zou komen. Eigendom van jonker de Wit, die had er wel zestig. Hij naar de jonker, maar die kon maar niet beslissen. Eindelijk, op een zaterdagmorgen, mocht hij bij de jonker komen.

"Je kunt de pacht krijgen, maar dan moet je wel vandaag nog in ondertrouw". Dat kon toen nog, op zaterdagmorgen, maar zijn bruid was niet in de buurt. Die woonde een half uur fietsen van Putten, had geen telefoon. Er werd iemand met een taxi naar haar toegestuurd om haar op te halen. Dat lukte, de ondertrouw lukte ook.

Tien dagen later, een dinsdag, zou het boerderijtje vrij komen. Het mocht om de een een of andere reden geen moment leeg staan, en het paar mocht er niet ongetrouwd in. Daarom moesten ze dinsdag trouwen. Dat bleek een dure dag te zijn: 100 gulden, twee weken loon in die tijd. Maar als je voor halftien kwam, dan was het gratis.

Ze trouwden, betrokken het boerderijtje, hebben 18 jaar geboerd. Daarna was het door alle schaalvergroting niet leuk meer, hij werd toen concierge bij een Ermelose scholengemeenschap.

Dit hele verhaal werd ons in sneltreinvaart verteld door de buurvrouw. Ze waren j.l. dinsdag 50 jaar getrouwd, a.s. zaterdag hebben ze een receptie in een uitspanning te Putten, wij mogen ook komen. Maar omdat ze daar lange tijd zitten moet iemand het hondje uitlaten. Gewoonlijk chartert ze daar een familielid voor, maar die zitten allemaal op genoemde receptie. Nu mogen wij, na onze receptiegang, het hondje uitlaten.

Geen zware taak, hondje hoeft alleen maar even in de tuin losgelaten worden en daarna weer ingesloten.

Handig: ik kan de details van het bovenstaande controleren, die staan in het Ermelo's Weekblad. Als je 50 jaar getrouwd bent, of een soortgelijke prestatie geleverd hebt, dan komt er een echte journalist je interviewen. De buurvrouw had kennelijk hetzelfde verhaal al aan het krantje verteld. Het was duidelijk te merken, dat ze geoefend had! (Ik had één fout: 28 waar nu 18 staat.)

Negentien tenen

Van een tweepersoons matras twee eenpersoons maken gaat heel goed met een broodzaag. Zou er nog wel eens iemand brood zagen? Wij in elk geval niet, brood is hier verboden voedsel. De broodzaag was er wel aan toe, om weer eens wat te doen.

Het 2p. bed moet ook 2 1p. bedden worden. Doormidden zagen werkt niet, dan hou je alleen maar brandhout over. Ik maakte van wat afvalmateriaal een nieuw hoofd- en voeteneind, waar de 'oude' zijkanten bij passen. Niet al te moeilijk, maar toch wel tijdrovend.

Jullie zien al wat er gaat gebeuren: màànden lang verhalen over wat ik nu weer aan of in het oude slaapkamertje vertimmerde. Nou, zo lang als het geknutsel op de étage zal het niet duren, de mogelijkheden zijn nogal beperkt.

Froukje, links op de foto, wordt nog dagelijks omgekeerd. De tepeltjes lijken erg weinig veranderd sinds 29 januari, drie-en-een-halve week geleden. Ze lijkt wel wat dikker, maar we vrezen dat dat komt door teveel eten...

In het kleine huisje was een bed dat een beetje uit elkaar viel. Zo'n bodem met verende latten, na een aantal jaren veren die zoveel dat de latten eruit vallen. Ik legde er twee dwarsgespannen spiralen in, dat was prima. Wel wat kort: 1,85 meter. Dat bed zat klem tussen midden- en achterwand, kon dus niet langer. Ik ben zelf 1,84 m., geen probleem dus. Het hele kamertje was maar 1,85x1,85, wel het leukste slaapkamertje dat we ooit hadden...

In Amsterdam maakte ik zelf een bed. Eigenlijk alleen maar de rand van een bed: daar kwamen ook dwarsgespannen spiralen in. Precies dezelfde als in het kleine huisje, maar dan 15 centimeter langer. Toch wel iets prettiger.

Die spiralen van twee meter verhuisden mee naar Elburg en vandaar naar Ermelo. Het oude slaapkamertje in Ermelo is zò klein dat je alleen maar dwars om dat bed heen kon schuifelen. Toen het kleine huisje afgebroken werd heb ik daar de spiralen uitgehaald en het bed in het Hanengewei 15 cm. korter gemaakt. Toen konden we redelijk ruim om het bed heen. De langere spiralen mochten zelf rust houden.

Het nieuwe slaapkamertje is wat ruimer, daar maakte ik weer een zeer simpele rand voor de lange spiralen. We hebben er nu al weer drie nachten geslapen, die 15 cm. is een heel verschil! (Sneeuwuil hoor ik er niet zo over...)

Het bed in het oude slaapkamertje wordt omgebouwd tot een éénpersoonsbed, voor noodgevallen. De spiraal die overblijft wordt eronder opgeborgen. Een en ander zo, dat een 'undo' mogelijk blijft, voor het geval dat we de trap niet meer op kunnen. Verder komt er een tafel voor onze computers, maar eerst moet alles er uit. Er moet zo'n vloer in komen als waar ik 25 augustus j.l. over schreef, die is me erg goed bevallen.

Best een mooie site van het minlnv. LNV, die V is geen visserij, als je lang genoeg zoekt zie je dat visserij er nog wel bij hoort. Als je lang genoeg naar 'katten' zoekt vind je iets over een paspoort, maar nog steeds geen letter over katten en H5N1...

In de buurt van de contactdoos van de UPC-kabel hang ik mijn antenneversterker op. Kabeltje naar de doos, kabeltje naar de tv: het werkt. Nu boor ik een gat, door de onderste plank van een kast en door de vloer.
Ik kocht 20 meter kabel, die wurm ik door het geboorde gat. Voor dat 'ie er helemaal in verdwijnt zet ik een antennestekker aan het eind, die mag in de versterker. Nu ligt er dus negentien-en-een-halve meter kabel in de kruipruimte.

Alle katten de kamer uit, het luik naar de kruipruimte moet open. Het luik zit bij de achtergevel, de kabel ligt bij de voorgevel. Tussen voor en achterhelft is een muurtje met een gat. Ik kruip naar het gat, dan blijkt dat ik maar nauwelijks door dat gat kan! Er lopen ook nog versperrende verwarmingsbuizen en m'n trui blijft overal haken.

Dan is het tijd voor een lichte lunch en voor Buitenhof. (Wij vonden Betsy Udink een rare mevrouw. De laatste minuut was het leukst.) Daarna de katten weer weg en ik zonder trui onder de vloer, zo koud is het niet.

Zonder trui pas ik toch een beetje te precies in het gat. 'Door je rug gaan' kan door te zwaar tillen maar ook door teveel gymnastiek. Ik krijg een visioen dat ik door dat gat gekropen ben en dat er dan een werveltje verschuift: ik kan niet meer voor of achteruit. Ik kan nog wel Sneeuwuil beschreeuwen, die belt 112. Even later arriveert de brandweer, die kunnen met al die brandweerkleding helemaal niet door het gat in dat muurtje. Ze zagen daarom met de kettingzaag een gat in de vloer.

Toen m'n visioen zover gevorderd was besloot ik dan maar niet door het gat te kruipen, maar iets anders te bedenken. Een lange lat met een haak zou handig zijn, maar die krijg je niet onder de vloer. Bovendien hèb ik helemaal geen lange lat met een haak. Stevig ijzerdraad, dat heb ik wel. Daarmee lukt het om de kabelkluwen richting gat te trekken!

Nou kan ik de kabel met de hand bereiken, ik pak het einde en duw dat in weer een andere kruipruimte. Nu mag het luik weer dicht, maar ik moet nog even een ander luik openen om de kabel bovengronds te krijgen. Dat is niet moeilijk, ook dit luik kan dicht, de katten mogen weer binnen.

Nu nog even de kabel naar boven, gelukkig is daar al een geschikt gaatje voor. Stekker aan het eind van de kabel, in de tv. Nu wordt het spannend: zou het werken? Niet dus. De tv kan z'n kanaalinstellingen wel onthouden maar geen twee jaar lang. Voorlopig stel ik alleen Nederland 3 in. Prima beeld!

Sneeuwuil hoort een duidelijk gemieuw, maar ze ziet niet waar het vandaan komt. Na enig gezoek maakt ze het kruipluik open: daar staat Froukje. Ze laat zich gewillig bij haar nekvel pakken. Kennelijk waren niet alle katten de kamer uit...

Sneeuwuil was in het nieuwe bad, ik onder de nieuwe douche. Jammer genoeg niet tegelijkertijd: dat was een mooie test voor de thermostatische kranen geweest. Maar 1 voor 1 werken ze uitstekend.

Ja, het omwisselen van 'boven' en 'beneden' is eindelijk gelukt, het boven slapen ging uitstekend, de sfeer van het slaapkamertje bevalt ons goed. Op 10 juli 2005: de eerste badkamertekening. JASONDJ, ruim zeven maanden geknutseld!

Bij het puinruimen kwam het tv-tje uit het kleine huisje tevoorschijn. Dat is een redelijk nieuw apparaat, we besluiten het op het nieuwe slaapkamertje te installeren. Daarvoor moet ik een plankje maken, dat is een kwartiertje werk. Dan moet er ergens een stopcontact komen, een halfuurtje werk.

Het erge is de antenne. De kabel komt ergens links-voor het huis binnen, daar moet een aftakking op komen naar rechts-achter-boven. Zelfs in dit kleine huisje is dat wel 15 meter. Er moet dus een kabel onder de vloer naar een punt waar hij door de betonnen etagevloer kan komen. Lijkt me wel een leuk werkje voor deze zondag.

15 meter kabel, dan moet je een antenneversterker hebben. Bij de echte electronicawinkel blijkt die zo ongeveer €70,00 te kosten, ik dacht dat €10,00 een normalere prijs was. Maar ik moet ook nog naar Gamma voor een stukje gordijnrail. Gamma blijkt een antenneversterker van €17,00 te hebben. Eigenlijk ook te duur, maar kan ik de zondag in zonder antenneversterker? Nee!

Vanavond vanuit ons bed Woestijnruiters kijken?

Ze bedoelt: ik ken wel één heel moeilijk woord, pathogene, maar verder weet ik van niks. Antwoorden maken, dat klinkt als "wat zullen we nou weer eens verzinnen". Maar dàt antwoord is er nog niet. Wordt vervolgd.

We keren Froukje meerdere malen per dag om, ze begint er al helemaal aan te wennen. Minstens drie tepeltjes toont ze dan, maar iedere schouw lijkt heel erg veel op de vorige. Anders dan bij de on-dekking van Bontje moest hier vooruit betaald worden, wel met de toezegging dat je terug mocht komen als het niks werd. Dat wordt dus -tig keer naar Woerden. Komen we, met een klein omwegje, toch langs als we naar Kedichem gaan. Ook daar moet je van te voren betalen.
Zullen we naar Nieuwegein verhuizen? Dat is precies tussen Woerden en Kedichem...

Ik had dat bericht al eerder gezien, maar ik was het al weer vergeten. Helemaal vers is het dus niet.
Ik ben nu blij dat ik nooit overgegaan ben uit de derde klas van de HBS terwijl ik het toch vaak genoeg geprobeerd heb. Wel een beetje een onzin bericht: ieder jaar extra onderwijs kwam overeen met een extra 0,3 procent achteruitgang per jaar, alsof je 0,3% achteruigang zou kunnen meten. Voor de eerste koffie heb ik wel 11,7% achteruitgang. (Ik bedenk nu tot mijn schrik dat ik wel heel wat jaren extra onderwijs heb gehad. Zou alleen maar aanwezigheid in de klas ook meetellen?)

NU heeft 't overgenomen van het ANP, de echte bron is hier. Wat uitgebreider bij de BBC. Of zou de BBC gelijk hebben?

Een ander berichtje, zou een paar jaar geleden het belangrijkste nieuws geweest zijn: weer een BSE koe. Het blijkt nummer 81 in Nederland sinds 1997 te zijn...

De Geer, Gerbrandy, Colijn, Annie Schmidt: "gaat u rustig slapen, de regering waakt." Wie van de drie heren dit tot vlak voor W.O. II zei is niet zo duidelijk, wel dat de dame het citeerde.

Sneeuwuil schreef een e-mail aan minister Veerman:

Daar kwam een pijlsnelle reactie op:

Ester kan wel heel snel e-mailen, maar zou ze ook kunnen Googelen? Dat naschrift, dat zal het minlnv er wel automatisch onderzetten. Heel verstandig.

Wij kennen, behalve de knobbelzwaan, ook de Rimmelzwaan. Die schrijft wel wat anders dan Ester.

Wat moeten we hier nou mee? Sneeuwuil wil niet teveel drukte maken omdat ze verwacht dat onze katten dan de eersten zijn die geruimd worden. Aan de andere kant kan je het geven van verkeerde voorlichting niet maar laten gaan. Ze gooit er nog een e-mail tegen aan:

En dan volgt een stuk van de tekst van Rimmelzwaan. 17:28, Ester is al naar huis.

De katten blijken het niet zo erg te vinden dat ze niet naar buiten mogen, ze gedragen zich niet anders dan anders. Zo halen we het einde van de ophokplicht wel.

A laat een huis bouwen. Als het klaar is verhuist hij en hij verkoopt z'n huis aan B. Die verhuist een weekje later en verkoopt z'n huis aan C. Lekker makkelijk allemaal. Moeilijker wordt het als A geen nieuw huis laat bouwen maar het huis van C koopt. Als B en C hun plan niet veranderen kan zoiets alleen maar als ze allemaal op dezelfde dag verhuizen.

Wij willen van beneden naar boven verhuizen, en vice-versa. Dat kan dus niet. We zouden 'beneden' in een verhuiswagen moeten laden en die een rondje via Maastricht laten rijden. Dan kunnen wij intussen 'boven' naar 'beneden' brengen. Als de verhuiswagen weer hier is laten we de inhoud 'boven' brengen.

We bedenken dat het ook met een niet al te grote doos kan. Je laadt een doos vol te A. en je leegt hem te B. Een beetje persen, want B. is eigenlijk vol. Maar dan kan je wat van B. in de doos stoppen. Twee dozen, dat zou nog handiger zijn.

Daar waren we dus mee bezig, Sneeuwuil vooral. Het zijn namelijk voor een groot deel haar spullen en ze wil ze niet alleen verplaatsen maar ook sorteren. Zelfs, gedeeltelijk, weggooien of naar de kringloper brengen. Er komt van alles te voorschijn waarvan we niet eens meer wisten dat we het hadden. En we wonen hier nog maar net twee jaar...

Ik smeer intussen waterbeits op het geschuurde kastje, als het droog is moet daar blanke lak overheen. Dan wil Sneeuwuil van een iets te hoge plank een doos pakken.
We hebben een aantal zeer fraaie, zeer wormstekige, gematte stoelen. De sporten zien er goed uit, maar dat zijn ze niet. Midden op de stoel staan is geen aanrader maar het kàn. Op een sport staan kan ook, maar dan breekt de sport. Behalve dat beitsen plak ik een stoel.

We vinden de door Sneeuwuil vervaardigde klok. Lag op een plank omdat we er geen plaats voor hebben. Sneeuwuil wil dat ik 'm repareer, maar is hij wel kapot? Ik hang 'm even aan een spijker, hij loopt, maar niet langer dan een kwartier. Een beetje schoonmaken en een heel klein drupje olie: hij zou nu nog steeds lopen als z'n gewichten de vloer niet raakten.

In de kamer hangt een Friese staartklok. Die mag niet lopen omdat de katten dan met de gewichten gaan spelen. Er is een andere klok die wel mag: daar zitten de gewichten binnen de kast. De Sneeuwuilklok dan maar in de gang?

Geen goed idee, we hebben besloten dat de katten in het hele huis mogen. Dit omdat we ze opgehokt hebben, ze mogen voorlopig niet meer in de tuin. H5N1 is dodelijk voor katten, en wij aaien die katten aldoor.

Ik vrees dat de klok weer in een kast komt...

We hadden het allebei, zie 30 januari, een tranend oog. Sneeuwuil heeft 't weer terug. We proberen druppels, die niet helpen. We denken aan kattenmedicijn, katten kunnen er ook wat mee, met tranende ogen. Een derde ooglid hebben ze ook nog, meer ruimte voor allerlei vuil of vunzigs.

Even naar de dierenarts zou je zeggen, maar we besluiten de mensenarts te proberen. Er is zowaar even tijd voor ons, kunnen we de nieuwe dokter proberen. Hij valt niet tegen, nog steeds erg jong, hij kan heel snel tikken met vier vingers, op Ermelose school geleerd. Hij weet het verschil tussen een bacterie en een virus, dankzij de dierenarts wisten wij dat ook al. Sneeuwuil krijgt een recept voor druppels.

Het meisje van de apotheek: "Ik zal het even voor u klaarmaken". Je ziet voor je dat ze allerlei ingrediënten gaat afwegen, mengen, mengsel in een flesje, maar ze bedoelt: ik ga vijf minuten administratieve handelingen verrichten en dan vijf seconden een doosje uit de kast pakken. Nou, tien seconden, het doosje blijkt uit de koelkast te komen.

Thuis mag ik in elk Sneeuwuiloog een druppeltje laten vallen. Dat werkt wel even, waarschijnlijk omdat het spul zo koud is. De dokter wil wel weten wanneer het na enkele dagen niet duurzaam blijkt te werken maar hij weet dan geen andere kunstjes meer. Wij wel: de dierenarts...

Twee jaargangen van 'Metro' zijn gratis te vinden in een archief, dat moesten meer kranten doen. In alle kranten en krantjes zijn de brieven van lezers prachtig leesvoer, bij de tv-gids het eerste waar ik naar kijk.

Metro drukt het schrijfsel rechts af. Ze luisteren het op met de foto links. Daar wordt je niet vrolijk van. Zou daar nou een redacteur echt over nagedacht hebben?
(De uitsnede van die foto heb ik niet bedacht, stond precies zo in Metro.)

Uit protest ga ik het hele weblog van Jacq herlezen.

Een probleem waar ik al twee jaar géén last van had: er is nog minstens een decimeter ruimte in de grijze kliko die binnen drie uur na nu geleegd gaat worden. Uitzinnig zoek ik afval: het is er niet. Het lijkt wel of we eindelijk het puin de baas worden.
Niet helemaal: de hele étage is nog bedekt met een heel fijn waas van bouwstof: wat cement, wat zaagsel en veel gips. Het probleem is niet het aantal liters stof maar dat die liters over alles maar dan ook alles verdeeld zijn.

Een probleem waar ik nog maar net last van heb en wat zich in twee weken vanzelf oplost: de walgelijke winterspelen. Het saaie schaatsen, de belachelijke bobslee.
Het snowboard vind ik nog wel leuk, maar omdat we meteen zappen zodra er iets Turijns op het scherm komt zien we ook dat niet. Ik ga nog maar wat php programmeren.

Een probleem wat ik er net nog bij kon hebben:

Amersfoort, 13 februari 2006 


Geachte Heer abbing,

U heeft vanaf 17 januari 2006 1500 MB aan dataverkeer met uw ADSL Voordeel Surfen-abonnement verbruikt.
Daarmee heeft u uw datalimiet voor deze maand overschreden.

Op www.hetnet.nl kunt u uw internetverbruik per dag volgen. Onder 'Mijn Gegevens' bij 'Online rekening
bekijken' ziet u op uw online factuur bij Verbruikskosten precies hoeveel MB er op de teller staat. 
Voor het dataverkeer boven de limiet van 1500 MB wordt € 0,50 per 100 MB in rekening gebracht 
(€ 0,005 per 1 MB).

Op de volgende factuur gaan wij uw meerverbruik in rekening brengen.

Indien u zich in maart, april of mei 2005 heeft aangemeld als nieuwe Het Net klant voor 
ADSL Voordeel Surfen dan is de datalimiet gedurende de eerste 12 maanden niet op u van toepassing.

Met vriendelijke groet,


De medewerkers van Het Net

Allemaal de schuld van Sneeuwuil, dat gaat wel €1,50 kosten. Sneeuwuil zoekt aldoor zwarte dekkaters. Nou weer eentje in Kedichem. En we weten nog niet eens hoe de toestand van Froukje is...

We gaan naar Zwolle, niet naar de computerbeurs in de Broerekerk maar naar de rommelmarkt in de IJsselhallen. Er is van alles, maar geen Staffordshire spaniel paren, zelfs geen singles. Ook geen Kortoomsen die we nog niet hadden, en geen puur mechanische rekenmachines die kunnen vermenigvuldigen en delen. Wel opvallend veel Nintendo, iets wat we niet nodig hebben. De hele doelgroep heeft de nieuwste Nintendo, niemand lijkt nog wat over te hebben voor het model van vorig jaar.

We komen naar buiten, Sneeuwuil met diverse waren, ik met niets. Zoals gewoonlijk. Sneeuwuil heeft onder meer een Kortooms die we al hadden, zie verder in deze aflevering.
We proberen Ellen te bellen, maar de verbinding is erg slecht. Na het uitwisselen van namen en het melden dat we in Zwolle zijn wordt het gesprek afgebroken. Het kortste telefoongesprek ooit, maar toch met voldoende info: Ellen is thuis. We gaan er heen.

Een huis zonder katten is opvallend schoon. Sneeuwuil overhandigt het boek van Kortooms ter kennismaking, ze leent 'de Bosnimf' van Mary Burchell uit, ze retourneert Jonathan Foer. Dan gaan we even naar boven, Ellen's nieuwe beeldscherm bewonderen.

Prachtig scherm, maar nog belangwekkender vinden we de sportschool die Ellen bij de computer heeft ingericht. Haar hometrainer kenden we al, maar er is een crosstrainer en een roeimachine bijgekomen.

Vooral de crosstrainer bevalt ons. Als je 'm 'zwaar' afstelt dan is het dat: zwaar. Alof je een bergwandeling maakt, flink steil bergopwaarts. Sneeuwuil probeert ook de roeimachine, niet leuk genoeg. Ze meet de crosstrainer op: zou zo'n ding in onze oude doucheruimte passen?

Sufgetraind wankelen we weer naar buiten, rijden naar huis door de natte sneeuw. Thuis belt de telefoon: Iris vraagt om een netwerkkabel. Auke doet, in Apeldoorn iets ingewikkelds met de computer van Corry. Ik heb wel een kabel, maar is het 't juiste type? We besluiten eerst ja, later toch weer nee. (Er zijn twee soorten kabel die er precies hetzelfde uitzien...)

Vandaag de tweede tepeltjeskijkdag. De eerste leverde niets overtuigends op, we kunnen niet zien of Froukjes tepeltjes groter zijn geworden. Zou ze het goed vinden als we ze met de schuifmaat opmeten?

Daar ben ik nou bijna de hele dag mee bezig geweest, een grafiek van de bezoekersaantallen op mijn 'andere' website. Je kan precies zien dat ze om 12:30 lunchpauze hebben. Het avondmaal is wat minder scherp te zien: halfzes of halfzeven.
Het is nog een heel gepruts om dat een beetje netjes te maken.

Nee, niet de hele dag, heb ook een schoenenrek aan een kastdeur bevestigd. De deur van de kast om de cv-ketel, de enige plaats die nog kan en die niet al te ontsierend is. Sneeuwuil heeft veel schoenen, ik loop nog steeds op m'n Lidl klompen. Het paar wat ik nu gebruik is nog niet versleten maar het begint in tweeën te splijten. Ik durf pas aan m'n laatste reservepaar te beginnen als Lidl weer klompen aanbiedt...

Vandaag tepeltjeskijkdag. Froukje zou nu de eerste tekenen van zwangerschap kunnen vertonen.
Over katten gesproken, wat zijn ze geweldig gezond, we zijn bijna vergeten waar de dierenarts woont. Van al dat goede voer wat ze krijgen maken ze wel erg veel nieuw haar. Het oude haar wordt door het hele pand verspreid, het toetsenbord van mijn laptop heeft een vacht, ook het scherm moet telkens met een vochtig papiertje gereinigd worden.
Onze laptops staan vaak met de ruggen tegen elkaar, daardoor ontstaat een A-frame huisje. Vooral Bontje vindt het leuk om daar in te kruipen. Ik vind het minder leuk dat ze dan in de snoeren gaat bijten, tegelijkertijd een wolk haar verspreidend.

De droogloopmat bij het kattenpoortje, heel fijn om die met een harde borstel schoon te maken. Als je de zelfbeheersing hebt om het twee dagen niet te doen, dan kan je de derde dag een stofblik vol verzamelen. In een week heb je genoeg haar om een zevende kat van te maken.

Mag je dat zeggen, dat je de schrijver Toon Kortooms zeer waardeert? Wij hebben een aantal boeken van hem hier in huis, misschien ook wel in Suikervlied. We hebben ze lang niet allemaal, volgens Wikipedia zijn er nog veel meer. Het (volgens Wikipedia) best verkochte boek ooit, Beekman en Beekman daar vindt Sneeuwuil helemaal niks aan, ik herinner me niet het ooit gelezen te hebben.

We gaan even naar Suikervlied om te kijken wat daar staat, kunnen we meteen het oude papier kwijt. Er blijkt maar één Kortooms te staan, eentje die we dubbel hadden. Er blijkt ook één sneeuwklokje te staan, dat mag blijven staan. We gaan even naar de kringloper in Putten.

Daar blijken ze twee exemplaren van Beekman en Beekman te hebben, verder niet veel van Kortooms. We vinden allebei nog wel wat andere boeken die we hebben willen. Het beste nieuws is wel dat er nog een Puttens stoplicht door een roundabout vervangen wordt.

Sneeuwuil wil alweer naar de benzinepomp. Ik zet altijd de dagteller op nul na het tanken. Vervolgens vergeet ik waar hij op stond en ook hoeveel liter er in de tank ging. Maar nu lever ik een geweldige intellectuele prestatie: 350/25=14 kilometer op een liter, niet slecht.

Naar Lidl. Lidlgroente is beter gesorteerd dan Aldigroente, met uitzondering van de gesneden andijvie. En ze hebben deze week niks leuks in de non-food sector. Maar verder wel alles wat we nodig hebben.

Weten jullie nog wie Hanneke is? De fokster van Kassa? Na de eerste kennismaking stuurde ze gemiddeld twee brieven per week. Na het sneuvelen van Kassa niet één meer. Nu is er ruzie tussen Miranda (fokster van Froukje) en Hanneke.

Even goed opletten: de dochter van Hanneke heeft een kater van haar moeder, Fahrenheit geheten. Fahrenheit mocht een poes en de dochter van die poes dekken. Poes en poes zijn van Miranda, zijn bovendien de moeder c.q. de zuster van Froukje.

Zijn jullie daar nog? Er ontstond al ruzie over de bloedgroep van Fahrenheit. Bovendien bleek dat Fahrenheit buiten mag rondlopen, waardoor z'n aidstest niets meer betekent. Meer ruzie, nu over de kosten van een nieuwe aidstest. Daarom mochten we nu een citaat uit een brief van H aan J vernemen, namelijk dat Sneeuwuil Kassa vermoord heeft omdat ze haar niet genoeg liefde gaf. Leuk hè, de kattenwereld.

Het lijkt de mensenwereld wel.

Ik schuur in de schuur. Eigenlijk is het te koud om te schuren, het snoer van de schuurmachine lijkt wel met viagra behandeld. Maar er is een kastje dat al heel lang geschuurd wil worden. Meestal laat zo'n kastje zich wel met wat voorzichtige hamerslagen tot platte platen reduceren. Die kan je dan lekker met de bandschuurmachine aanvallen. Dit kastje zit heel solide in elkaar, met gelijmde houten pennen. Die zou je kunnen uitboren, maar dat gaat me iets te ver.

Ik heb al voornoemde bandschuurmachine en een excenterschuurmachine, beiden uitstekend maar je komt er niet mee in de hoekjes. Ik ging naar Gamma om schuurschijven voor de excenterschuurmachine te kopen, zag toen een goedkoop machientje voor driehoekige schijven waarmee je wèl in de hoekjes kan komen. Dat machientje kocht ik.

Ik moet dat machientje wel even proberen, de kou trotseren dus. Het machientje schuurt uitstekend, wel een minuut lang. Twee hoeken worden heel blank eiken. Dan gaat het machientje opeens een stuk langzamer, het begint te stinken en te roken. Je krijgt twee jaar garantie, twee uur was wel voldoende geweest.

Weer naar Gamma. Het machientje wordt zonder problemen omgeruild, ze beweren dat dit de eerste is die terugkomt. Teruglopend krijg ik ook nog een mengsel van hagel, sneeuw en regen. Eerst maar eens even opdrogen en deze tekst tikken, dan nog even schuren.

Het nieuwe machientje schuurt fenomenaal, wel vijf minuten. Het had nog wel langer gewild, maar het is 5°C in de schuur, en het is ook nog eens vijfenvijftig over vijf. Morgen verder.

Morgen, dat is nu. Het weerbericht houdt het op 5°C...

Ik heb ooit met een van de eerste digitale voltmeters gewerkt. Die kostte toen bijna 1000 gulden, in de tijd dat bijna 1000 gulden een maandsalaris was. Werkte wel goed, maar het was lastig dat hij een stopcontact nodig had. Nu kosten ze bijna niets meer, gaan ze bovendien op een batterij.

Sneeuwuil kocht een apparaat dat vier AAA-batterijen nodig heeft, maar die batterijen kocht ze er niet bij. Ik zoek in mijn voorraad, vind vier frisse batterijen maar het apparaat werkt niet. Tijd voor de digitale voltmeter.

Helaas, de voltmeter wil niet. Hij werkt niet vanaf het stopcontact, hij kan dus z'n eigen batterij niet meten. Ik maak 'm open, de batterij is een beetje zweterig, dat ziet er niet goed uit. Hij wil ook niet los van z'n snoertje, na enig rukken en trekken is alles kapot. Batterij mag in de speciale batterijenpot, voltmeter mag in de Kliko.

Bij ons laatste bezoek aan Aldi waren me de digitale voltmeters al opgevallen. Je kon ze niet missen, een grote bak in de buurt van de kassa. Niet op de prijs gelet, dacht: "die heb ik al", maar vast veel minder dan 1000 gulden. Ik ren naar Aldi, koop voor €3,49 een voltmeter, voor €2,09 niet minder dan acht AAA batterijen.

De nieuwe voltmeter heeft een miniem verschil met de oude: het woordje 'UIT' vervangt het woordje 'OFF'. Speciaal voor Aldi hebben ze een nieuwe voorkant gemaakt! Ik kan nu zien dat er echt een slechte batterij in m'n verzameling zat: het voornoemde apparaat werkt nu. Wel met een gebruiksaanwijzing die we zelf eventjes moeten ontdekken...

Wat jammer dat D66 bijna verdampt is: ik ben opeens voor een gekozen minister-president. Wat jammer dat het CDA de volgende MP niet zal leveren. Anders had ik op Gerd Leers gestemd, al dan niet met de Heideroosjes.

Het hierboven besproken apparaat is een plastic papegaai, gevuld met electronica. Als je hem toespreekt dan kan hij het gehoorde herhalen. Op het ritme van de tekst beweegt hij zijn plastic snavel. Hij heeft ook nog eens een magneet in z'n lijf waarmee je hem op de koelkast kan plakken. Zijn we al 36 jaar getrouwd? Na al die jaren kan het koopgedrag van mijn partner me nog steeds verbazen.

Op de digitale Aldi voltmeter krijg je ook nog eens 36 maanden garantie. 3,49x2,2=7,68 gulden, nog niet één procent van 1000! Reken je de geldontwaarding mee dan kom je in de promilles. Wat zou dat ding aan de poort van de Chinese fabriek kosten?
Ik zal maar niet gaan klagen over het woord 'servicedienst' in het garantiebewijs...

Een dag eerder hoorde ik aldoor "APK keuring". Daar wou ik grappig over doen, maar op de tiktijd was ik het al weer vergeten. Gelukkig was er de dag erna een nog veel mooiere: "We leven in een mondiale wereld". Jan Peter, daar kan je op rekenen!

Dan de Goudstikker collectie. Je hebt 'm zowat integraal langs zien komen op de buis, er is veel bij wat je op een rommelmarkt zou laten staan. Er zijn ook best aardige werken, er zwerft voldoende rond op het www. Deze zou best bij ons aan de muur mogen:

...ware het niet dat onze muren vol zijn.

Als je nou eens echt je best zou doen om dat perfect te fotograferen. Vervolgens zou je het op ware grootte heel zorgvuldig moeten afdrukken. Van dat papier met lichte linnen-bubbeltjes. Dan die foto in een goede kopie van de oorspronkelijke lijst monteren. Het zou wat mogen kosten, maar meer dan enkele duizenden euroos zal het niet zijn.

Dan hang je de kopie op de plaats van de echte en je gaat wachten tot iemand het merkt. Een Goudstikker-kind dat zegt "Hee, die hebben we thuis ook!" mag niet meedoen.

Een kleine twintig jaar geleden was er zoiets gedaan met het werk van Jeroen Bosch. Een oost-europese professor, als ik me goed herinner, had alles gefotografeerd. Goed nagemaakte lijsten, een kompleet nagemaakt drieluik, dat alles werd toen tentoongesteld in den Bosch. Zag er goed uit, intussen heeft de techniek niet stilgestaan. Nu zou dat nog veel mooier kunnen.

Dat boven afgebeelde schilderij is een Sisley, heeft niets met Goudstikker te maken, hangt wel in Boymans. Het is niet eens een echte Sisley, het is een geschilderde kopie, je kan 'm net zo groot krijgen als je wil. Bijvoorbeeld 50 inch breed (50x2.54=127 centimeter) voor zo'n $600. Zo'n verwisseling met het origineel zou helemaal niemand merken...

De erfgenamen van de familie Bloch-Bauer willen deze Klimt terughebben (soortgelijke geschiedenis als Goudstikker). Nou, geef terug dat ding, voor $850 heb je een nieuwe!

Speciaal voor Sneeuwuil: nog een linkje.

Eindelijk weer eens wat gedaan wat niets met computers te maken heeft. De spiegel, al een dikke week geleden aangeschaft, eindelijk onwrikbaar op z'n plaats gehangen. Nog een reeks kleinigheden daar in de buurt afgewerkt. Een beer gespalkt.

Ik breng een pakje naar het postkantoor, maak nog een verdere wandeling, helaas zonder camera. Ik bedenk dat ik de plaatjes die ik wilde maken wel van het internet kan plukken. De eerste foto had ik bij het Kruidvat willen maken: "Naaimachine 29 steken". Dat is in elk geval een duidelijke garantie, maar het is wel wat weinig. Op de tweede foto zou je een Landrover Discovery zien.

Een derde foto had ik op het terrein van Veldwijk (het gekkenhuis) kunnen maken. Of eigenlijk een hele serie foto's van de gebouwen. Een enkel Jugendstil bouwwerk, de rest wat minder klassificeerbaar maar toch wel stijlvol, in een zeer ruim park. Een deel van dat park wordt nu bebouwd met dure appartementen. Ik vind ze wel mooi passend bij de oudere bebouwing, het zijn er wel wat veel. Die foto's kan je opgoogelen...

Nou, die aanbieding van het Kruidvat blijkt van de vorige week te zijn, geen bijbehorend plaatje meer te vinden. De brievenbus, waar dat pakje met veel moeite in ging, had ik ook moeten fotograferen, maar dat hoorde ik later pas. Het Journaal: alle brievenbussen moeten oranje. Dat had ik makkelijk kunnen photoshoppen.

Dan die Landrover. De rand om het nummerbord zegt dat 'ie van een Ermeloos bedrijf afkomstig is. Let op: Landrover Discovery! Op de achterruit zit een sticker van de Julianatoren, een pretpark op niet minder dan 30 kilometer afstand.
Een foto van de achterkant van een Landrover, die is wel te vinden. Ons eigen nummerbord er in plakken, een verkleininkje van die sticker op de ruit, daarnaast de sticker op leesbare grootte. Kan, maar wel veel werk voor een niet zo waanzinnig leuk plaatje. Niet eens leuk genoeg voor een èchte foto, laat ik het maar vergeten.

Een ding is zeker. Als je een computer hebt met Windows XP, met Internet Explorer, met Javascript 'aan' en met een scherm van 1024x768 dan hoor je bij ongeveer 80% van de wereldbevolking. Dan kan je frankslog zien zoals ik het bedoel. Idee: geen absolute cijfers maar percentages bij het analyse ding!

Saai hoor, een vervolgverhaal met telkens dezelfde aflevering. Mijn analyse begint steeds beter te werken, zie ook waar vandaan? Zoekmachines waar ik nog nooit van gehoord had, curieuze forums, wat niet al.
Dat ik beroemd ben, dat wist ik al, maar zo beroemd... (kijk bij antwoord)
Deze omgeving is nog mooier, zoek naar life.

- Dat is wel erg kort.
- Ja, maar er gebeurde verder niets.
- En je boswandeling dan?
- "Ik wandelde in het bos", ook niet echt spannend.
- Nou, de naam dan die we vergeten waren?
- Ik dacht meteen Richard.

We hebben dat heel vaak, dat we zoiets als een naam vergeten zijn. Je kunt je suf peinzen, werkt niet. Vaak werkt het wel om het zoeken los te laten. Een uur of een dag later weet je dan opeens die naam. Dat werkte nu niet, ik dacht meteen "Richard', iets anders kwam er niet.
Even zoeken, de naam moet namelijk op dit weblog staan. Van Richard Dawkins tot Dominee Richards vind ik, maar niet de Richard die ik bedoelde, kennelijk is de naam anders. Een andere zoekterm valt me in, "kadoelen". En ja, ik vind de naam, de eerste en de laatste letter kloppen, de rest niet.

Nou dat schilderij nog. Lijkt dit nou op dit?

Iranium, vinden jullie dat geen fantastisch leuke woordspeling? Dat daar nou nog niemand op gekomen is!

De reactie van Ellen heeft ervoor gezorgd dat ik het analyseding nog leuker gemaakt heb. Alles bijelkaar toch wel drie uur werk, dat is dan €150.-. Het duurt even voordat je door hebt dat je soms 'referer' moet zeggen en soms 'referrer'.
Ik kan niet ophouden eraan verder te prutsen, dat zal ik dan maar voor niks doen.

Verder geen nieuws. Kattetepels in kattepels, geen veranderingen. Geen belangwekkende boodschappen gedaan, geen dwangbevelen bij de post. Ook geen wandelweer en ik had nog wel met de boswachter meegemogen. Voor €2,00 mag je mee op een wandeling. Ik zou eigenlijk eens mee moeten gaan om te zien wat voor andere mensen daaraan meedoen. Goede kans dat het voor 80% mensen zijn die hun weblog moeten volkrijgen.

Nog even de Mo-cartoons. Mijn grootste bezwaar is dat ik de meesten niet snap. Mijn op één na grootste bezwaar is dat ik de wèl gesnapte nauwelijks grappig vind. Mogelijk snap ik die ook niet...

Bontje is nog steeds lichtelijk krols, langer dan toen ze naar Lelystad mocht. Froukje is weer helemaal normaal, het is nog te vroeg voor tepelinspectie. Is bij die kleine kortharige wel een stuk makkelijker dan bij Bontje. Dat zou Boris Dittrich wel willen, dat hij onze problemen had. (En wij dan de zijne...)

Het kwam wel goed uit dat we deze week geen grote tochten hoefden te maken. Maar ook wij beginnen zo langzamerhand weer enigzins normaal uit onze ogen te kijken. Als de temperatuur nou eens naar de 10° zou willen gaan, dan kan ik het opruimen van de schuur afmaken. Dan het opruimen van de étage. Dan eindelijk eens slapen in ons nieuwe slaapkamertje en baden in ons nieuwe badkamertje, niet noodzakelijk in die volgorde.

Ja, dat lezen jullie goed: het hele bad-slaap-plan heeft ruim een maand gestagneerd. Gelukkig had ik wat te programmeren, m'n analyseprogramma werkt nu heel redelijk. Vier dagen werk, minstens vier uur per dag, zestien uur à €50,- totaal €800.-. Dat zou ik er nooit voor geven, terwijl mijn tarief heel redelijk is...

Was het in 1999 of iets later? M'n eerste pogingen tot een website, omdat ik aan het experimenteren was met Java. Na een paar jaar snapte ik er iets meer van, toen kon ik zien wie er naar mijn probeersels keek. 'Wie', dat is geen naam: op het www is iedereen een nummer, zoiets als 81.206.189.138. Dat was allemaal nog voor dat Google bestond.

Toen Google mijn dingetjes kon vinden kwamen er meer kijkers. Een van de meest gezochte onderwerpen was, door de jaren heen, kleuren. Soms was er tijdelijk iets anders populair, zou wel eens iets met huiswerk te maken kunnen hebben. Nu is er een opvallende belangstelling voor carnaval!

Viel me op omdat ik nu iets met PHP aan de gang heb waardoor automatisch een 'top tien' van bekeken pagina's gemaakt wordt. PHP programmeren doet je het snot vergeten.

Goed nieuws: Talpa wil alle voetbal. Nog beter nieuws zou zijn: Talpa krijgt alle sport. Sinds ze gestopt zijn met Commisaris Rex heb ik de Talpa instelling uit alle daarvoor in aanmerking komende apparaten verwijderd. Je zal maar aan het zappen zijn en dan plotseling bij Talpa uitkomen!

Ik was 51% voor de missie naar Afghanistan. Intussen gedaald naar 49% door alles wat de tv toonde. Met een neiging om dieper te dalen. De trend bij de Tweede Kamer bleek andersom...

Volgens Sneeuwuil hebben wij het omgekeerde van ADHD. Ik wil nou natuurlijk die letters omkeren, met DHD is dat al gelukt, nou de A nog. V met een streepje? Zoiets: VDHD. Omdat ik dat heb, VDHD, ben ik best tevreden met het resultaat.

Het snotniveau en IQ, dat schreef ik gisteren. Ik ga deze observatie uitbreiden tot het snotniveau en stemming. Soms duf als een konijn, soms (heel eventjes) neutraal, soms lichte euforie. Ik ben nu in de stemming om een heel lange, leuke tekst te tikken, maar dat kan bij de volgende regel omgeslagen zijn.

We zagen een stukje tv over ADHD, een jongen die vertelde dat het wel fijn was om te hebben want dan had je aan twee uur slaap per nacht wel voldoende. Ik haal momenteel net de vier uur, vul dat overdag met nog wat uurtjes aan, lang niet genoeg maar kan toch niet slapen. Het lijkt nu wel of ik vandaag om 06:06 begonnen ben maar vanaf 05:25 heb ik al andere werkjes gedaan. Om precies te zijn, het zetten van een kop koffie en wat computerwerkjes. En ik zet het jaar even op 2008 om te zien of het kalendertje schrikkelt.

Indrukwekkend is het niet, de VDHD lijkt weer toe te slaan.

Ik ben een website aan het maken over vliegende kikkers. Een heleboel bladzijden, met allemaal links naar elkaar. Als je zo'n link aanklikt dan vliegt er een kikkertje van de ene naar de andere bladzij. Niet vlak, over het scherm, maar echt ruimtelijk.

Zo langzamerhand begrijp ik dat ik lig te hallucineren. Dat ik websites maak, dat klopt. Dat ik daar, half slapend, over nadenk klopt ook. En een vliegende kikker als cursor, ik zit er niet echt op te wachten, maar het zou kunnen. Maar dit gaat te ver. Bovendien, het onderwerp, vliegende kikkers, niet echt mijn onderwerp.

Als ik niet slaap zit ik PHP programma's te maken. Soms struikel ik over een klein foutje, doe er twee uur over om dat foutje te vinden. Soms vorder ik opeens heel snel, heb ik opeens iets wat goed werkt. Kennelijk is het IQ op de een of andere manier gekoppeld aan het snotniveau.

Het aardige van programmeren is dat je iets maakt zonder rommel te maken en zonder fysieke inspanning. Bijna net zo leuk als het bouwen van een badkamertje, er kan niets mis gaan en het kost niks. Ik maakte iets om te analyseren wat de bezoekers van http://home.hccnet.nl/f.abbing/ uitspoken. Het is nog niet klaar, maar het begint te werken: analyse.