frankslog

Naar november!

Het gaat de goede kant uit met mijn biologische klok. Gisteren 05:18, nu al weer 13 minuten later! Eind van de week ben ik helemaal bij!

Kennen jullie Solo? Een kaartspel wat vijfjarigen aardig kunnen behappen. Wij kunnen maar nauwelijks meekomen.

Sneeuwuil bezit al heel lang een speeldoos die werkt met een soort ponsband. Een brede strook papier met gaatjes, de gaatjes bedienen drie octaven in het apparaat. Je kunt zelf banden ponsen, wat een heel precies, tamelijk lastig werk is.
De kinderen nemen een strook papier, ponsen daar willekeurig een heleboel gaatjes in, draaien die strook door het apparaat. Niet van Mozart te onderscheiden!

Ik heb het ook nog druk met m'n java-programma. Niet zozeer met het programma zelf, meer met de computers waarop het moet werken. Dat gaat helemaal niet vanzelf.

Java is bedacht door Sun. Het programma waarmee de meeste lezertjes het internet doorzoeken is gemaakt door Microsoft, vaak als Micro$oft geschreven. Sun en Microsoft hadden ruzie. Uiteindelijk betaalde M $20000000 (geen tikfout, zeven nullen) aan S, maar echt vrienden zijn het nooit geworden. Daarom zijn er nog steeds wat kunstgrepen nodig om een java programma te laten werken.

Deel van die kunstgrepen moet ik in de code van deze bladzijden verwerken. Een andere kunstgreep moet bij de computers die moeite hebben met java worden toegepast. Bij Sun kan je vinden wat ik bedoel, rechts op de bladzij die je krijgt als je op Sun klikt. Klik daar op dat schermpje met het kopje koffie en volg de aanwijzingen op. Dan kan je de laatste versie van sudoku laten werken.

Teveel tijd verspild aan het prutsen met een onwillige computer. Wel de vloertegels nog even gevoegd. Toen bezoek van de Biginietjes.

Fabio wil timmeren, dan wil Mila ook timmeren. Gelukkig heb ik twee hamers en tweehonderd spijkers en een massa houtafval. Dat was dus makkelijk, maar ze willen ook zagen. Fabio zaagt heel fanatiek maar niet erg effectief, Mila vraagt meteen of iemand anders voor haar wil zagen.

Dan willen ze tekenen, ze tekenen katten, vooral Mila is daar erg goed in. Na een aantal katten wil het bij Fabio nog wel eens een tank worden.

Nog even ge-javaad, maar alleen aan de interne structuur van het programma, van buiten is het nog precies hetzelfde.

You'll never walk alone is een raar liedje. Je kan het als ringtone krijgen, wat het dubbel raar maakt. Meneer Towers zingt het als er geld wordt ingezameld, maar daarvoor helpt het niet erg goed. Wie er met je mee walkt wordt uit de tekst niet duidelijk maar sommige sites impliceren zo iemand als Jezus.

Ik wil best wel eens met iemand uit wandelen, maar never alone, dat gaat me wel wat ver. Fietsen doe ik bij voorkeur alleen, anders haak je toch maar met de sturen in elkaar. Ik denk dat Jezus niet eens kàn fietsen, dus het risico dat hij meegaat is niet zo groot. (Hoewel, hij kon ook op het water lopen...)

De vloertegels zijn ongeveer 32 centimeter in het vierkant. Met de tegelsnijmachine kan je daar een puntgaaf reepje van een centimeter afsnijden, een reepje dat niet breekt! Geweldig! Jammer dat dat reepje nou net afval is, de rest van die tegel is wat ik nodig heb. De vloer is op het voegen na klaar. Een vloer voegen is het makkelijkste werkje dat er bestaat maar je moet wel even wachten tot de tegelplak droog is.

Het sudoku ding is er in een iets uitgebreide versie.

De Bigini's werden door hun navigatiesysteem een beetje de verkeerde kant uit gestuurd, arriveerden pas laat. Toch nog even tijd voor een ontmoeting van mens en dier.

Dromdrosje leert lezen

Op 5 juli ging het over sudoku. De Telegraaf schreef, veel later, over de inwoonster van Heerhugowaard die een sudoku wedstrijd won. Omdat de Bigini's ook uit HH komen gaat het vandaag over sudoku.

Zelfs 2Vandaag had het erover. Daardoor ging ik denken over een java-programmaatje om iets met een sudoku te doen. Een eerste versie werkt nu. (Merk zojuist dat het niet met alle versies van Internet Explorer werkt! Wel met Firefox of Opera. notitie voor mijzelf) Ik ga er nog mee verder!

Vanmiddag verwachten we de Bigini's dus. Ik bedenk met schrik dat niet iedereen weet wie dat zijn! Over Fabio en Mila ging het kortgeleden nog; dat zijn dus de kleine Biginietjes.

Ik zit heus niet de hele dag te programmeren, ik ben ook de vloer van het badkamertje aan het tegelen. Weer enig gepuzzel, maar het grote voordeel van vloertegels is dat ze blijven liggen waar je ze neerlegt. Een wandtegel wil nog wel eens naar beneden zakken als je 'm niet in de gaten houdt.

De hele week nog niet bij de dierenarts geweest, daar moeten we wat aan doen. Met Wolfi en Bontje in de auto. Wolfi ziet kans om het deurtje van z'n kooitje te forceren, zit opeens voorin de auto. Hij is niet dol op automobielen, maakt daarbij mauwgeluiden die je anders nooit hoort. Sneeuwuil weet hem te vangen, we veroorzaken geen verkeersramp. Bontje hoor je bijna niet.

In het dagelijks leven is Bontje heel wild en Wolfi heel rustig, in de auto is dat net omgekeerd. In de wachtkamer van de DA is nog meer stress verwekkends: een enorme herdershond. Wolfi gromt, Bontje kijkt belangstellend.

Doel van het bezoek: Wolfi krijgt z'n 'gewone' inenting, Bontje wordt getest. De verplichte test voordat ze uit vrijen mag, uitslag OK. Sneeuwuil vraagt nog even wat er met de katten moet als wij beiden aan kippengriep overlijden. De DA wil wel zorgen dat de katten herplaatst worden. Dus, erfgenamen, die katten even naar Putten, van Damhof 5. Letten jullie op, dat ze geen deurtjes openmaken? We bedenken nog een constructie waardoor eventuele medische kosten voor de katten gedurende het eerste jaar betaald worden.

Op de terugweg mag Wolfi in z'n kooitje bij Sneeuwuil op schoot. Die kooitjes, van Gamma, waren erg goedkoop, iets te goedkoop. De handgrepen hebben neiging tot loslaten, deurtjes blijken forceerbaar. Als ik, eindelijk, klaar ben met dat badkamertje ga ik alle kooitjes modificeren.

Weer thuis, Wolfi gromt weer als hij het hondje van de buren hoort. Bontje doet net of er niets aan de hand is.

Nu gaan we zitten wachten, tot Bontje krols is...

Dat is dus niet waar, dat ik aldoor java-programmeer. Nu zit ik alweer uren te lezen.

Bij 2Vandaag zagen we een charismatische meneer, Arthur Rörsch, spreken over klimaatverandering. Ik vond dit artikel aardig. Engelstalig, over Lomborg, of nederlands uit niet geheel onverdachte bron (lastig dat ze de plaatjes na nummer 1 niet genummerd hebben).

De tijd die ik anders besteed aan het schrijven van dit stukje gebruik ik nu om een java programmaatje te maken. Ik moet bekennen dat mij dat, zodra ik eenmaal een drempel over was, zeer fascineert. Die drempel wordt veroorzaakt door het feit dat ik erg veel vergeten ben van java. Gelukkig blijk ik het toch niet helemaal vergeten te zijn, parate kennis vertoont lacunes, maar ik weet nog wel waar ik de aanvullingen kan vinden. Nu heb ik nog steeds problemen, niet met java maar met denken in het algemeen...

Nog even wat anders. Het vloertje van de douche heeft een afvoerroosterje in een van de hoeken. Dat vloertje moet dus een heel klein beetje schuin, in de richting van die afvoer. Ik wil er heel grote vloertegels op leggen, net als in de rest van het kamertje. Alweer een heel gedoe, om dat netjes voor elkaar te krijgen. De tegelsnijmachine blijkt ook die grote vloertegels heel goed aan te kunnen, dat maakt het leven een stuk eenvoudiger.

Even reclame maken voor Bisonkit. Dat is al lang niet meer alleen maar van dat spul wat op bandenplak lijkt. Onlangs kocht ik mijn eerste Poly Max spuit, duur, maar heel erg handig. Tegels op metaal plakken bijvoorbeeld, gaat uitstekend! En waterdicht kitten, ook heel goed. 'Supersterk' zegt Bison zelf, daar ben ik het geheel mee eens. Ik herinner me niet precies wat het kost, tegen de €10, maar ik ben er nu aan verslaafd.

Ik ben gaarne bereid tot een roofoverval om geld te krijgen voor een nieuwe spuit.

Eindelijk het perfecte weer om rustig door te werken aan het badkamertje. Op beide dakramen klettert de regen, ze lekken allebei geen druppel. Binnen is het 18°, de ideale werktemperatuur. Donderdag dreigt het alweer mis te gaan: heel warm weer...

Als er iets moet drogen of als ik even aan lichamelijke rust toe ben dan probeer ik een Java-programmaatje te maken. Het kost me enige moeite om daar weer in te komen, ik heb me daar ongeveer twee jaar geleden voor het laatst echt in verdiept. Als ik iets leuks af krijg dan krijgen jullie dat zeker te zien.

Die storm van vannacht, daar merkte ik niet veel van, maar de katten wel. Ze waren erg hard aan het rondstampen, zo, dat ik telkens wakker werd. Vandaar dat ik zo extreem laat ben vandaag.
Als hier ooit een orkaan zou komen dan wordt de schade niet door het weer maar door de katten veroorzaakt.

Die rommelmarkt, zaterdag, was in de Calluna sporthal, een complex dat ook een zwembad bevat. Rik & Olle gingen op zondag daar zwemmen, kwamen daarna heel enthousiast bij ons. Nog beter dan het zwembad in Putten!

Dan gaat Rik Noëlle halen, die bleef in Suikervlied om puin te ruimen. Wij spelen kleurentorentjes met Olle. Een spel dat opvalt door de eenvoud van de spelregels, dat kunnen we tenminste begrijpen. We winnen allemaal een keer, het blijkt dat Olle heel goed tegen z'n verlies kan. Zie Carmiggelt voor meer tekst over dit spel.

Ik heb geen tijd om te zwemmen, wel om heel veel tegels te voegen. Er ontbreekt nog één ding aan het badkamertje, een wasbak. Nee, nog een ding, een verwarmingsradiator. Nou je het zegt, een deur is er ook nog niet. Zou ik op 1 november klaar zijn met bouwen?

Rik verschijnt weer, met Noëlle. Hij meldt de aanwezigheid van een skelter bij het oude ijzer van de Toverberg. Met een wrak stoeltje en wat achterstallig onderhoud. Eigenlijk wel aantrekkelijk maar ik laat me niet afleiden: eerst die drie dingen voor het badkamertje!

De herfstvakantie is voorbij, Olle en z'n ouders keren terug naar Breda. Dan blijkt er in de buurt van Alkmaar herfstvakantie te heersen, Fabio, Mila en hun ouders komen het a.s. weekend. Die weten nog niet wat er allemaal is afgebroken en opgebouwd op de Toverberg...

Wat leesvoer voor de zondag. Leuk nieuws: moses.creighton.edu/JRS/2005/2005-11.html, gelovigen zijn a-socialer naarmate ze geloviger zijn. Google bevestigt een ander vooroordeel.

Zaterdag waren we op een rommelmarkt, in een sporthal. Een sfeerloze ruimte, met tamelijk veel aanbod van nieuwe waren. De stand vlakbij de ingang had een mountainbike, maar hij was me te opzichtig en te duur(€55,00). Sneeuwuil scoorde twee boekjes van Okkie, omdat ze die in haar jeugd zo prachtig had gevonden. Kapotte ruggetjes, beduimeld, tamelijk duur: €1,00 per stuk. Verder was er niets wat ons tot kopen verleidde.

Olle en z'n ouders gingen ook naar de rommelmarkt, iets later dan wij. Rik belde nog om te melden dat er een mooie mountainbike stond! Later bleek dat ze veel meer leuks gezien en gekocht hadden dan wij, zoals drie videobanden van National Geographic. Eentje over katten, die we meteen met z'n allen bekeken, eentje over honden die we voor een later moment bewaarden. Nog eentje, waar ging die nou weer over?

Wolfi keek ook naar de kattenfilm, als er een filmkat mauwde probeerde hij achter de tv te kijken. De andere vijf vonden er niets aan.

Om ons geluk compleet te maken was er 's avonds 'Commisaris Rex' op de tv. Op Talpa, ik heb steeds volgehouden dat we die niet konden ontvangen maar Rik verraadde dat wat overdags Nickelodeon is na 18:00 uur Talpa wordt. Rik memoreerde dat ik 35 jaar eerder een radio installeerde en daarbij beweerde dat die Veronica niet kon ontvangen. Talpa dus wel, heb zelfs de videorecorder ingesteld zodat we al die prachtprogramma's voor de eeuwigheid kunnen bewaren.

(We nemen altijd heel veel op, dan hoef je er niet naar te kijken.)

Bron: NU

Een heel goed plan. Telefonische verkopers hòren in de gevangenis: deze zitten er al.

Technisch lijkt het me geen probleem om zoiets als de nee-nee sticker op de brievenbus ook voor de telefoon te maken. Telefooncentrales zitten tegenwoordig vol met computers, zoiets is niet moeilijk te programmeren. Iedereen die toch probeert je per telefoon iets aan te smeren: opsluiten, zonder telefoon.

Ik heb wel het gevoel dat het afneemt, telefonisch verkopen. Of misschien sta ik, als hopeloos geval, wel op een zwarte lijst. Daar hoop ik dan nooit meer af te komen!

E-mail spam, lijkt ook wel wat minder te worden. Viagra wordt mij nog wel dagelijks meerdere malen aangeboden, maar verder niet veel. Het kan zijn dat het spamfilter van Planet veel tegenhoudt. Spammers moeten ook worden opgesloten, met computer maar zonder internet.

Nu hier toch over gaat: de Kampioen kwam, in een plastic vlies. In datzelfde vlies was een roze envelop bijgesloten: "Persoonlijk document, meteen openmaken"

... en dan nog anderhalf kantje tekst. Alle munten voor 9,95. 1+2+5=8, centen, tientallen, hele euroos. Als je snel rekent kom je op 8,88 maar helaas is €5 geen munt... Gouden handel: 3,88 verkopen voor 9,95! Maar dat de ANWB hieraan meewerkt is diep treurig.

We hebben, na lang nadenken, het telefoonprobleem in Suikervlied opgelost. Zolang daar iemand woont parkeer ik mijn mobieltje daar, dat doet het namelijk wel! (en dan maar hopen dat ze m'n beltegoed niet helemaal opmaken)

Woensdag niets gezien van Olle en z'n ouders, juist de dag waar we wel openstonden voor wat entertainment. Donderdag verschenen ze weer, Rik had volgens z'n eigen melding een dagje vogelgriep gehad. Het zeven-uur-zwemplan was dus ook afgeblazen. Telefonisch contact met Suikervlied is onmogelijk tenzij je een mobieltje van KPN of Vodafone hebt. Voor de andere mobilisten ligt de Toverberg te diep in het bos. We wisten dus van niks.

Sneeuwuil bedacht dat hier wel erg weinig te doen was voor Olle, snelde daarom naar Action om viltstiften en magneetstaafjes te kopen. Twee pakketten nog wel, die staafjes, en ze kosten wel €0,99 per pakket!

Als je Olle iets voorstelt dan gaat hij daar meestal niet op in. Hij zag de staafjes wel, maar vroeg er niet naar. Na enige tijd haalde ik ze uit hun verpakking en begon er mee te spelen. Toen zag hij er wel wat in, hij ging meespelen, is er de hele middag mee bezig geweest.

Rik had tijdens z'n griepaanval een boek gelezen waar hij zeer enthousiast over was, iets over een autist en een hond. Even googelen, ja, dat moet het zijn. Lijkt me ook wel iets. Marktplaats heeft 't niet, ebay wel: the curious incident of the dog in the nighttime. Het bod staat op £0,50. Het nadeel van ebay is wel dat ze zoveel van je willen weten, anders zou ik £1,00 bieden.

Dan Antiqbook maar even proberen:

Dan heb je wel wat, met een dust jacket in fine condition, maar niet helemaal mijn soort van prijsklasse. Bijkomend probleem: er blijken twee versies te zijn!

'Everything is illuminated' van Jonathan Safran Foer heb ik intussen gelezen. Grappig en tragisch, maar dat kunstje van het vreemde engels van een Oekraïniër duurt wel wat lang. Nu lees ik 'De harde kern' van Frida Vogels. Een kennis van Voskuil, het boek doet in de verte denken aan 'Het Bureau'. Ik had veel moeite om erin op gang te komen, nu ben ik zover dat ik het wel uitlees.
Sneeuwuil kocht nog een deel, en een dagboek...

Kassa leeft niet meer.

Kassa lag 's morgens vroeg op haar geliefde plekje op de radiator, wilde niet eten, wankelde later naar het waterbakje, wankelde daarna naar haar doosje onder de warmtelamp. Voorzover we konden zien leed ze niet maar het was duidelijk dat ze achteruit ging. Het wonder van begin september werd niet herhaald.

De dierenarts had meteen tijd, om kwart over negen waren we er. Een verdovingsprikje, vijf minuten later het echte prikje. Kassa werd geaaid, stierf tevreden spinnend. Binnen drie kwartier waren we weer thuis.

Het opperwezen zorgde voor een passend decor: de eerste sombere dag na een eindeloze reeks zondagen. Ik groef een gat in de tuin op de enige plek waar wat gras groeit. Ik spaarde een flinke zode zodat het grafje netjes gesloten kon worden. Die andere zes vinden het leuk om in omgewoelde grond te graven, dat is in dit geval minder gewenst.

Nog meer symboliek: na de begrafenis vielen de eerste regendruppels.

Olle verscheen, met z'n ouders. Zouden ze echt hun plan gaan uitvoeren, 's morgens om 7:00 uur naar het zwembad in Putten? Om dat te verifiëren zou ik nu zelf naar het zwembad moeten, gaat me iets te ver. Olle's zwembroek, gekocht voor €0,20 bij Zeeman, die zou ik wel eens willen zien!

De relativiteitstheorie uitleggen in words of four letters or less, dat kan dus. Er wordt een beetje valsgespeeld, Isaac Newton wordt Izzy genoemd, Ari is Aristoteles. Mijn probleem zijn niet de lange woorden maar te weinig lettertekens. De lamp boven de tafel gaat nu uit.

Ik hib ook problim: lumpju mit klyn ligtbunl. Kunt tikun vintun: tyuiop, ghjkl, bnm. Nooit mikkilyk tikkun. Politik tik ik lomp, kuil, kuip, puik, gin ku. Hulp, hulp.

De lamp boven de tafel moet aan. Dat USB-lampje is leuk, maar de bundel is te smal. Een verlicht toetsenbord zou mooi zijn, maar dat krijg ik weer niet in m'n laptop. Nog zo'n USB-lampje dan, maar ik heb maar één stopcontactje...

Bij gebrek aan echte problemen behelp ik me met dit non-probleem. Ik kan toch niet weer over tegelen schrijven? Als je één tegel ergens op kan plakken dan kan je dat ook met een paar honderd tegels. Dat deed ik dus, een paar honderd tegels plakken. Morgenochtend hoef je niet te kijken: dan gaat het over voegen (tenzij Olle en/of z'n ouders iets opmerkelijks doen).

Toch nog een echt probleem, Kassa's koorts is teruggekomen. Ze zit de hele dag en nacht onder de rode lamp. Als er eten verstrekt wordt wankelt ze daar nog wel naar toe, ze eet een klein beetje en wankelt weer terug. Het lijkt een aflopende zaak...

Bruna heeft ze, heel nette lege doosjes voor cd's. Een pakje van vijf kost €2,50. Eens even hoofdrekenen, als ik me niet vergis is dat €0,50 per stuk. Kan, maar echt goedkoop is het niet. Even naar Trekpleister en Kruidvat, levert niets op, hebben alleen dvd's. Tenslotte naar Blokker.

Daar hebben ze pakjes van tien voor €4,99. Dat zal bij de kassa wel naar boven afgerond worden zodat je weer op €0,50 per stuk uitkomt.
Met één tamelijk groot verschil: in elk Blokker doosje zit een blanco cd!
Zou Bruna zich wel eens afvragen waarom de omzet in cd-doosjes zo tegenvalt?

Op weg naar huis kom ik langs de voormalige Action winkel, staat al bijna een jaar leeg. Nu zijn ze er wat er nog aan interieur was aan het slopen. Een grote container met afval voor de deur: gipsplaten en van die profielen. Precies diezelfde profielen die ik net aan het plaatsen ben...

Dan nog maar even naar de huidige Action. Ik koop voor €1,17 een lampje wat past op het USB-contact van mijn laptop. Als de nacht valt kan ik mijn toetsenbord niet meer zien. De lettertoetsen kan ik blindelings redelijk goed vinden, maar alle rare tekens niet. Die zitten op m'n andere computer net anders.

Bontje kan niet meer bij de snoeren,
behelpt zich daarom maar met het lampje.

Die €1,17 wordt wel afgerond naar 1,20. Ik had nog zo'n lampje moeten nemen voor Sneeuwuil dan had het afronden me maar één cent gekost!

Gisteren was Kassa koortsvrij, ze begint op het antibioticum te reageren. Wel veel trager dan een maand geleden, we vertrouwen nog niet op een goede afloop.
En, nu je er naar vraagt, ik ben ook nog druk aan het tegelen, aan het waterleiden en aan het rioleren.
Over Olle en z'n ouders slechts te melden dat ze niet gisteren maar vandaag komen.

Een zondagtochtje naar de Toverberg. Een stapel oudijzer en een stapeltje oudkarton mogen mee, die kan je daar zo fijn in de container gooien. Auke en Iris zijn het weekend op de Toverberg, met het doel hun zieke moeder/schoonmoeder in Apeldoorn te bezoeken. Met andere woorden, Auke en Iris zijn er dus niet.

Even verder naar het parkeerplaatsje in het bos. Vroeger kwam ik hier heel vaak, vanuit ons kleine huisje liep je heel makkelijk het bos in. Nu ben ik hier al minstens een jaar niet geweest. Soms is een bos onherkenbaar veranderd als ze flink gekapt hebben, dat is hier niet zo. Een beetje uitgedund, het is hetzelfde bos gebleven, maar nog mooier. Er zijn nog meer mensen die het bos mooi vinden, iets teveel naar mijn smaak.

Straks ruilen we Auke en Iris tegen Olle met z'n ouders, het schijnt herfstvacantie te zijn.

Sneeuwuil heeft Muziekweb ontdekt. Daar kan je tien cd's lenen die je bij de plaatselijke bibliotheek kunt afhalen. Dat doet ze, ik kopiëer ze, de volgende dag brengt ze de originelen weer terug. Dan moet je wachten tot die cd's weer op hun basis, in Rotterdam, zijn teruggekeerd. Daarna kan je de hele procedure (bestellen-afhalen-kopiëeren-terugbrengen) herhalen met tien andere cd's. Göran Söllscher is zeer populair.

Merkwaardig, dat 't màg, kopiëeren voor eigen gebruik, een cd voor veel minder dan een €. Tot op heden leenden we maar één cd met een kopiëerbeveiliging. Het grootste probleem is het verkrijgen van lege doosjes, en dan niet die hele platte...

Helemaal terug naar 13 februari, daar vind je tekst over onze warmtelamp, met foto. Nog verder terug, naar 20 januari, het kattenhokje. De lamp is nu eindelijk in gebruik, boven dat hokje.

Dat is nu een ziekenkamertje voor Kassa. Haar toestand is nog niet veel beter, daarom krijgt ze dit warme plekje. Sneeuwuil experimenteert met de hoogte van de lamp en de thermometer, Kassa hoeft niet nòg warmer te worden.

Het hokje was in eerste instantie bedoeld voor barende poezen. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig om een poes aan het baren te krijgen, daar heb je een dekkater voor nodig. Die zijn moeilijker te vinden dan we eerst dachten, die in Apeldoorn bijvoorbeeld wil niet. Sneeuwuil correspondeerde met de eigenaar:

(Wilco z'n klok loopt ongeveer een half uur vòòr.) Sneeuwuil was verbolgen door de toon van dit antwoord. Dat inspireerde haar tot het volgende:

Nu hebben we er eentje op het oog in Echten, dat blijkt dicht bij Hoogeveen te zijn. 80 kilometer, dat halen we nog net. Het e-mail contact verloopt wat rustiger en vooral positiever.

Kassa blijft doen alsof ze het nog eens een maand volhoudt. Ze slaapt erg veel, maar ze eet vrij normaal.
Haar kop is nog steeds prachtig, haar lijf leek toch al nergens naar. Ze krijgt een heel klein beetje vacht, heel onregelmatig verdeeld. Als ze ooit aan een schoonheidswedstrijd mee wil doen dan moet ze dat zwempak vooral aanhouden.

Qua badkamer kan ik het bereiken van een mijlpaal melden: al het hersenwerk is klaar. Ik moet het alleen nog maar uitvoeren.
Ik blijf hopen dat het toch wel eens slecht weer zal worden, dat zal de productiviteit zeer ten goede komen.

Het aanslepen van het bouwmateriaal is vrijwel voltooid. Vandaag kocht ik de pergamon wc pot, de pergamon bijpassende bril en nog wat tegels. Omdat ik in een assertieve bui was ging ik even langs de Gamma-balie. Op 9 oktober maakte ik melding van de diefstal door Gamma van €2,50. De baliejuffrouw bleef ontkennen dat er iets mis zou zijn. Een baliemeneer kwam erbij, hij had iets meer argumenten. Hij gaf tenslotte wel toe dat ik mijn kortingsbon beter in m'n zak had kunnen houden, maar verder ging hij niet.

Nu doe ik dat, de bon in m'n zak houden tot ik zeker weet dat het totaalbedrag niet nèt boven een veelvoud van €25,00 is...

Sneeuwuil zoekt een echtgenoot voor Bontje. Hij moet aan een aantal eisen voldoen:

1. hij moet een Maine Coon zijn,
2. hij moet een witte bef hebben,
3. hij moet niet te ver weg wonen.

Er blijken pretendenten in Zaandam, Lelystad en Apeldoorn te wonen. Apeldoorn, dat is een haalbare afstand, maar de kater aldaar is nog wel erg jong. Nou maar afwachten wat Bontje ervan vindt.

Ik knip een stukje uit het Ermelo's Weekblad.

Omdat wij bijna naast het politiebureau wonen is dit verhaal toch wel een beetje mijn verhaal. Misschien ben ik dit slimme stel wel tegengekomen.

Je besluit dief te worden, je steelt het een en ander, en de slachtoffers merken het niet eens! Dan ga je de gestolen waar bij de politie terugbezorgen en dan zeuren ze nog over rijbewijs en verzekering. Die jongens kunnen toch beter een ander vak kiezen, bollenkweker bijvoorbeeld...

Fietste langs Suikervlied, daar was niets merkbaar gestolen. Maar de buitenkraan, zal ik die maar eens afsluiten en aftappen? Nachtvorst volgende week! Dan blijkt de kraan het hele jaar nog niet open te zijn geweest. Aan de plantengroei is dat niet te merken, weelderig is het juiste woord.
Ik had even vrij genomen, het zou wel eens de laatste veel te warme dag kunnen zijn. Niemand tegengekomen in het bos en de hei.

Kassa doet nu net of ze blijft leven. Ik lees 7-12 september van dit log, het lijkt alsof de geschiedenis zich herhaalt.

Ik begin de dag met het plakken van een heleboel tegels. Dan wordt het warm genoeg om de katten naar buiten te sturen. Wie niet naar buiten wil mag naar de slaapkamer. In de katvrije keuken kan ik nu de diepvriezer van z'n plaats schuiven. Onder die diepvriezer zit namelijk het luikje waardoor de kruipruimte bereikbaar wordt.

Sneeuwuil zet haar laptop ook in de slaapkamer. Ik maak een constructie waardoor het toetsenbord onbereikbaar wordt voor de katten, maar zo dat de warmte van de laptop wel voelbaar blijft. De bedoeling is natuurlijk dat Kassa daarop plaats neemt, maar die snapt het weer eens niet. Gaat onder het bed zitten.

Daar doe je nou al die moeite voor! De basis van de constructie is het rooster van de afgedankte afzuigkap, Sneeuwuil voegde een zacht maar dun lapje toe, echt een ideale ligplaats. Ik zou er zelf wel willen liggen, maar Kassa dus niet.

Het is goed kruipen in de kruipruimte. In juni kroop ik daar ook al, daarom zijn er nu bijna geen spinnenwebben, heerlijk. In de spouwmuur naar het buurhuis zit een gat waardoor het tocht, het is dus lekker fris.

Nu moet ik een dikke rioolbuis afzagen, daar een T-stuk aanzetten, één tak van de T naar de buis waar het in juni al over ging, de andere tak via twee 45° bochten naar de buis waar het badkamertje op moet gaan lozen. Erg veel passen en meten, in en uit kruipen. Tenslotte zit alles min of meer zoals ik het bedoeld had.

Dan merk ik dat een koppeling van de verwarmingsbuizen, in de buurt van bovengenoemd T-stuk, lekt. Vorig jaar is er ergens een radiator bijgezet, met van die moderne buizen. Die worden aan elkaar gezet met koppelingen waarvoor je een speciaal machientje moet hebben. Met dat machientje en de goede soort buis wordt dat erg mooi en sterk. Hier kwam de nieuwe buis aan de oude, kennelijk gaat dat niet altijd perfect.

Wat nu? Een koppeling waar ik, zonder speciaal machientje, niet veel mee kan. Ik pruts iets met hele goeie kit, plakband, ty-wraps. Nou maar zien of de cv op druk blijft. Alles bij elkaar een heel gedoe. 60 kilometer fietsen is minder uitputtend, maar dat levert geen badkamertje op.

Kassa doet niet mee met het avondmaal, ze ziet er uit alsof ze het deze nacht op zal geven. We besluiten haar mee naar ons bed te nemen. Daar begint ze tevreden te spinnen, eindelijk eens een echt warm plekje. Als wij even wakker worden dan wordt zij dat ook, spint weer. Als ik opsta laat ik haar spinnend achter. Deze nacht heeft ze overleefd...

Het dagprogramma is veranderd. Eerst naar de garage, schade schatten. Het jongetje van de garage vindt nog een minuscuul deukje. Samen met de wat grotere deuk: €1200,00. Het hele autootje kostte maar €5000,00!

Een flink stuk tegelen. Ook dat is niet volgens plan, eigenlijk wilde ik onder de vloer kruipen om de riolering aan te sluiten.

Dan de griepprik halen. Pijnloos, korte wachttijd, in één woord prima. Alleen parkeren die bejaarden zo ongelukkig dat we maar nauwelijks weg kunnen komen, net niet nog een deuk erbij gemaakt.

Dan maar weer eens naar de dierenarts. Vanmorgen viel Kassa op omdat ze niet kwam eten. Ze heeft een eigen verstopplaatsje, op de radiator van de cv. Daar was ze bijna niet vandaan te krijgen. De thermometer ging heel snel naar boven de 40°. Vandaar de verandering van de plannen, de dierenarts kon ons een uurtje na de mensenarts hebben.

Wat er nou precies mis is met Kassa is niet duidelijk. De dierenarts meet dezelfde hoge temperatuur. Het enige meetbare wat nog niet gemeten is, de bloedsuiker, wordt gemeten. Normaal. De DA wil haar toch nog een kans geven, ze krijgt weer een antibioticum en een koortsremmer. De vorige keer werkte dat heel goed en snel maar het is niet iets waar je tot in het oneindige mee door moet gaan...

Ook nu lijken die twee prikken weer te werken. Omdat Kassa altijd warme plekjes opzoekt heeft Sneeuwuil een kledingstuk voor haar vervaardigd. Dat het nogal op een zwempak lijkt is geen kwestie van design maar van toeval.
Kassa houdt, als enige kat, veel van water. Om te drinken, niet om in te zwemmen.

Weten jullie nog wie Wil is? Wil, nooit van gehoord? Wil, dus. Wel een beetje bij de les blijven!
Wil heeft twee kinderen geadopteerd. De oudste is Jasper, oud genoeg voor een rijbewijs. Hij werkt bij Crea&Activa, mag soms met een redelijk grote bestelbus rijden. Wil zei dat 'ie dat ding niet voor de deur maar op het parkeerterreintje moest zetten. Hij kwam toen op het idee om achteruit tussen twee auto's te parkeren.

Eén van die twee auto's was onze trouwe Ford Fiësta. Die heeft nu z'n eerste deuk erbij en een knipperlampje eraf. Jasper beschreef zijn misdaad in een heel net briefje, dat we onder de ruitenwisser aantroffen. Het rampje gebeurde donderdag j.l., wij merkten het vrijdag pas. Het autootje rijdt net zo goed zonder dat knipperlichtje in z'n rechterflank.
Als wij de reparatie moesten betalen dan zou ik een nieuw lampje kopen, de brokstukken van het bijbehorende oranje glas aan elkaar plakken en de deuk laten zitten. Maar nu, verzekering dekt de schade.

Jasper kwam zich melden, z'n baas was niet al te kwaad, gaf een schadeformulier mee. Jasper en Sneeuwuil vullen het formulier in, Jasper wil gewaarschuwd worden als Bontje kinderen krijgt. Jasper ziet eruit alsof hij uit Kashmir komt, hij komt ook echt uit die buurt. Ik denk dat ze daar nu bijzonder weinig belangstelling voor een deukje in een auto hebben.

Eigenlijk komt het heel goed uit. We gaan straks de griepprik halen, de kortste weg naar de priksters leidt langs de Ford-garage. Meneer Hordijk mag de schade schatten.

Wat Bontje betreft, die is voor het eerst krols. Misschien dat ze de volgende keer naar de kater mag...

Brocolli is niks om een afzuigkap te testen, de kamer was geheel geurloos vanmorgen. Of nee, dat bedenk ik nu pas: de test is 100% succesvol! Nou, vanavond dan maar eens uien.

We willen naar Rheden en Velp. De kortste weg, dat is via Garderen, Stroe, Harskamp, Otterlo, Schaarsbergen. Toevallig wel zowat de mooiste route van Gelderland. Maar vandaag valt het tegen. Ten eerste regent het nogal, ten tweede is er bij de Harskamp een kilometers lange omleiding. Volg de letter A, ze hebben wel honderd AA's.

De Harskamp, daar kwam ik in 1957 voor het eerst, soldaatje spelen. Ze hadden daar een stormbaan met prikkeldraad waar je met je geweer onderdoor moest kruipen. Terwijl je kroop werd er met een mitrailleur net boven dat prikkeldraad geschoten terwijl ze kleine springladingen naast je lieten ploffen. Je werd geacht dat als 'echt' te ervaren, maar iedereen besefte dat het maar een spelletje was. Je grootste zorg was om niet teveel zand in je geweer te krijgen, want daarmee moest je later nog schieten op bewegende doelen.

De omleiding brengt ons uiteindelijk aan de zuidzijde van de Harskamp waar we de goede weg weer terugvinden. Die brengt ons uiteindelijk op de Schelmse Weg, dat is echt de allermooiste weg van Gelderland en het regent bijna niet meer. Schreef ik dat nou al eerder? Ctrl-F, het beste middel tegen Alzheimer.

We komen bij ons eerste reisdoel, B&I&N. N=Nienke, die heeft opeens een complete edelsmederij, doet zelfs een echte opleiding tot meester-edelsmid. Erg veel kralen en erg mooi draad om kralen te rijgen. Veel mooier dan wat we bij Ctrl-F vonden! Ik bewonder een knijpringetjestangetje. Hun 'nieuwe' kat blijft onzichtbaar.

Naar ons tweede reisdoel, A&JM. Anja maakte een boek over Schuytgraaf in opdracht van de bouwer van deze nieuwe Arnhemse stadswijk, zuidelijk van de Rijn. We kenden het al zo ongeveer in electronische vorm. Mooi gedrukt en mooi gebonden is het nog veel mooier dan op het computerscherm. Heel leuk, iets waar je mee kunt binnenkomen als je nieuwe schrijfopdrachten zoekt. Een van de twee katten aldaar is aaibaar.

Terug, niet via de Harskamp. Dan maar de snelweg, die via Apeldoorn neem ik niet, die ken ik te goed. De snelweg via Ede is snel, tot Voorthuizen. Daar is zowaar een omleiding, volg de letter A. Tot het einde van Voorthuizen geen A te zien, ik sla op goed geluk linksaf. Geluk, inderdaad, de weg naar Putten blijkt niet opgebroken. Weer thuis.

De katten acteren dat ze blij zijn ons te zien.

Als wij 's morgens de kamer binnenkomen dan worden wij opgewacht door de hele kattengroep. Het kan zijn dat ze erg naar ons verlangen. Het zou ook kunnen dat ze weten dat er dan wat te eten verstrekt wordt. Alleen Wolfi begrijpt er niets van, die probeert de gang in te komen. Daar is niet veel te beleven en nog minder te eten.

Wij zijn intussen binnengekomen, hebben de andere zes begroet en de etensgeuren van de vorige avond opgesnoven. De afzuigkap, doet 'ie het eigenlijk wel? Maar eerst krijgen de katten eten. De slager maakt tegenwoordig netjes afgepaste zakjes lams- en runderhart zodat het bereiden van het voer heel gemakkelijk gaat. Wolfi beseft dat hij aan de verkeerde kant van de deur staat, we laten hem binnen om zich bij de mauwende groep te voegen.

Ze hebben vaste eetplaatsen: de rexen op de tafel, Wolfi op het ladenkastje, Bereklauw en Rozepoot vlak voor de aanrecht op de grond. Alleen Bontje en Dromdrosje varieëren van plaats, soms bij de rexen, soms helemaal in de woonkamer.

Nu hebben we tijd voor de afzuigkap. Op volle kracht kan hij maar net een blaadje papier vasthouden. Filter vuil? Ja, dat wel, filter er uit en nog eens proberen. Dat blijkt heel weinig verschil te maken, toch besluiten we het filter maar eens te wassen.

Later ben ik bij Gamma voor wat aluminium profielen, ik heb een douchedeur bedacht. Even een excursie naar de afzuigkappen, zien of ze ook schone filters verkopen. Dat doen ze wel maar niet in een vorm die past bij onze afzuigkap. Maar ze hebben ook een hele rij afzuigkappen!

Ze zijn allemaal electrisch aangesloten, je kan de ingebouwde verlichting laten werken en je kan de ventilator op verschillende snelheden laten draaien. Ik zoek een foldertje dat als blaadje papier kan functioneren, om te proberen hoe of zo'n kap dat opzuigt. Nou, waardeloos. Dan besef ik dat de uitblaasopeningen niet zijn aangesloten. Je kunt bij de installatie van de kap kiezen of je de spruitjeslucht van boven of van achteren wilt laten uitblazen. Tot je die keuze maakt zijn beide uitgangen afgesloten.

Terug naar huis. Ik doe verslag van mijn belevenissen, Sneeuwuil wil meteen naar Gamma en naar de bibliotheek. De bibliotheek? Ja, de bibliotheek, maar dat is een ander verhaal. Gamma dus, bij het rijtje afzuigkappen is er één met twéé ventilatoren, we besluiten die aan te schaffen in de hoop dat die erg hard zuigt. Hij kost €99,00, we moeten dus nog iets van €1,00 zoeken om de maximale korting in de wacht te slepen.

De wand met boutjes, moertjes, haakjes, oogjes, draadeinden en nog veel meer. We vinden een klein doosje roestvrij stalen kruiskopschroeven. Naar de kassa, ik heb nog een kortingsbon van €2,50 van m'n vorige bezoek.

De kassa belazert de boel: hij trekt eerst de vorige kortingbon af en berekent over het nieuwe totaal de nieuwe korting. Met andere woorden, hij vreet m'n bon van €2,50 op! Ik protesteer luid en duidelijk, de cassière is het met mij eens maar ze is machteloos tegen de kassa... (En die kassa is best slim: als je een pergamon bad koopt krijg je een extra kortingsbon voor pergamon sanitairkit!)

We vertrekken, ik heel blij met het materiaal voor dit stukje: dat is wel €2,50 waard. Dat ik nog een hele tijd bezig was met het slopen van de oude afzuigkap en dat we die avond brocolli aten, ook dat is een ander verhaal. Dat het gewassen filter in de grijze kliko verdwijnt is triest, dat ik maar weinig aan het badkamertje deed is ook betreurenswaardig. Maar de afzuigkap zuigt harder dan de oude, lijkt daarbij wel een fractie minder lawaai te maken.

Daarbij is 'ie ook nog eens waanzinnig fraai van uiterlijk!

Ellen suggereerde om m'n foto's bij een gratis fotosite te zetten. Ik krijg net een e-mail van die site die ik al gebruikte, dat ze nu 500 MB ter beschikking stellen. En zo'n link blijkt te werken, ze zullen daar niet blij mee zijn. Via de 'gewone' weg kom je langs allerlei aanbiedingen waar zij hun inkomsten mee hopen te verwerven.

Een plaatje zonder klikken, zo in de tekst plakken, dat kan ook. (Die foto's hadden wel wat scherper gekund!) Dit lost inderdaad mijn probleem van 6 oktober op, totdat ze bij mijn album zo slim zijn om deze zogenaamde 'deep links' onmogelijk te maken.

Vandaag extra vroeg. Ik had nog geen stukje voorbereid, behalve de eeuwige onderwerpen bad&kat was er niets vermeldenswaards gebeurd. Ik zou het stukje van 8 oktober 2004 hier kunnen plakken en eens zien of iemand dat merkt.

Nee, dat gaat teveel over touw en over het katsteel. Dat touw begint al aardig pluizig te worden maar het is nog niet kapot. Ik denk dat het wel tot oktober 2007 stand houdt. Heb ik in elk geval een onderwerp op alle 8 oktobers!

Het weer dan maar? Dat het aldoor maar waanzinnig mooi weer is, wat mij veel tijd kost vanwege fietstochten? Met zo'n beetje nevel op de hei zie je de contouren van verre bossen heel mooi. Op een foto komt dat niet over, ga zelf maar kijken, bij de schaapskooi en dan het dichtsbijzijnde koepelgraf.

Laat ik eens proberen over echte problemen te schrijven.

Dat knipte ik uit een (5 september) publicatie van het CBS. De kop lijkt me tegenspraak met de laatste regel. Veel kranten en ook NU plukten iets uit dit bericht. NU geeft het hele CBS verhaal met eigen woorden weer, zonder de interne tegenspraak. Zowel CBS als NU vermelden de oorzaak van de toename maar heel zijdelings: de afname van sterfte aan andere kwalen, met name hart- en vaatziekten.

De New Scientist zegt:

Ook hier een statistiek waar wel iets op af te dingen is. De AIDS slachtoffers zijn ruim onder de 40, de meeste hart/vaat doden ruim boven de 60. Daarom mag je die totalen niet zonder meer vergelijken. Overigens een heel leesbaar artikel. Het verwijst naar een verbijsterend ander artikel, net zo leesbaar, over obesitas. (1 billion= 1 miljard.)
Ik ben wel blij dat ik de baas van de wereld niet ben.

Nou, eens kijken wat ik nou heb. Lang genoeg is het wel, echt vrolijk wordt je er niet van. Maar ik wàs al zo vrolijk, dat kan best een beetje minder. Nu ga ik weer over tegels denken, m'n geruisloze weekend-werkje.

Kijk, dat zijn nou dieren waar je wat aan hebt.
Die zeven katten hebben wel eens een muis of een mus, maar die laten ze zich afpakken door Sneeuwuil. Muis of mus krijgen de vrijheid weer, gaan twee of drie keer naar Slachtofferhulp en er is niets meer aan de hand. (Teletekst is te kort. Pythonpopulatie bestaat uit vrijgelaten huisdiertjes.)

Ze hoeven nou niet meteen alle zeven te ontploffen, maar iets meer spektakel zou me erg goed uitkomen. Ik kan toch niet weer schrijven wat ik nou precies aan het badkamertje deed en waar ik nou weer fietste. (Ik fietste naar de lijmwinkel en kocht duur spul om op de wanden van de douchecel te smeren.)

Door dat python-bericht zag ik ook dit bij teletekst:

Het beste nieuws van vandaag. Moge dit het begin van een trend zijn!

De hosting provider, dat is de computer waar dit weblog woont, meldt:

Disk usage 49.06 Megabytes
Disk space available 50.94 Megabytes

Met andere woorden, ik ben op de helft. In 17 maanden. Ergens begin 2007 is de beschikbare ruimte vol. Als je nou kijkt hoeveel ruimte de teksten innemen, dat is nog geen 3 megabytes. Vanaf nu geen plaatjes meer, dan kan ik 50/(3/17)=283 maanden vooruit. Dat lijkt me voldoende.

Alternatief: doorgaan tot het op is en tegelijkertijd sparen voor meer Disk Space. Ander alternatief: de plaatjes van 2004 extreem comprimeren, daar kijkt toch niemand meer naar. Zodra het 2006 is hetzelfde doen met de plaatjes van 2005. Ik schat dat zo wel 20 mega te verdienen is.

Weet je wat nou echt leuk is? Een inbouwreservoir voor een wc. Daar krijg je zo enorm veel onderdelen en onderdeeltjes bij dat je wel een dag kunt puzzelen hoe dat allemaal aan elkaar moet. En de wc-pot zelf (pergamon!) tel ik niet mee, want die heb ik nog niet.

Gedwongen door de kleine werkruimte haal ik telkens een hapklare portie bouwmateriaal, die ik meteen kan verwerken. Liefst ook nog voor een veelvoud van €25,00 want dan krijg je de optimale korting. Toen Gamma net begon met die korting kreeg je één eurootje, maar dat hebben ze opgeschroefd naar twee-en-een-half. Kennelijk gekeken naar hun concurrenten.

Pas als ik alles op heb mag ik de wc-pot gaan kopen. Die kan dan meteen gemonteerd worden en dan mag ik weer iets. De radiator of de wasbak? Wat me op dat moment het allerfijnst lijkt.

Grote voordelen van toeristenoorden zoals Ermelo en Putten zijn dat er behoorlijke winkels zijn en dat er, buiten het seizoen, enorm veel parkeerruimte is. Dat zijn meteen wel de enige voordelen. Ja, de omgeving is ook niet slecht. De Puttense AH en Hema doen samen met een parkeerterrein. Zullen we nou vlak voor de deur van AH gaan staan of juist dichterbij de Hema? Teveel keus is bijna nog erger dan geen keus. Maar de snoerverslinder is OK.

Bontje bijt graag op snoeren, dat schreef ik al eerder. De laptop van Sneeuwuil wordt gevoed door een adapter, het snoer tussen adapter en laptop kan je dus gevaarloos doorbijten. Gevaarloos voor het bijtertje dan, de laptop houdt er na een paar uur mee op. Niet erg, was toch al door Kassa onklaar gemaakt.

Mijn laptop staat tegenover die van Sneeuwuil. In de mijne is de adapter ingebouwd, het snoer voert dus de hele netspanning. Daar kan je beter niet in bijten.

Er bestaan van die spiralen van plastic, om snoeren te bundelen. Dat leek me bruikbaar om zowel onze laptops als Bontje te beschermen. Gamma heeft dat spul niet, Blokker ook niet. Ik kon niemand anders bedenken in Ermelo, daardoor stagneert de uitvoering van dit beschermplan.

Fiets via bos en hei, opeens denk ik: 'Formido'. Meteen neem ik een pad naar Putten. De kortste weg is de Postweg, anders dan de naam doet vermoeden niet veel meer dan een (mooi) fietspad. Langs de scharrelslager, maar die heeft vast geen spiralen. Langs de Hema, zal ik daar even kijken?

En ziet, de Hema heeft zoiets! 'Snoerverslinder' heet 't, iets van grijs plastic, geen spiraal maar functioneel daarmee overeenkomend. Het zit in een tamelijk grote doos, die krijg ik niet in m'n fietstas erbij gepropt. Bovendien kost het €6,95 wat ik tamelijk prijzig vind. Toch maar even naar Formido.

En ziet, Formido heeft zoiets! Niet met zo'n mooie naam, in zwart of in wit, verder precies hetzelfde als bij de Hema. Wel veel duurder: €9,95. Ik besluit de Hema in Ermelo te bezoeken en m'n aankoop in m'n handje naar huis te transporteren.

Tussen Putten en Ermelo zijn verschillende mooie wegen. Ik neem een fietspaadje dat ik nog nooit in deze richting nam, het loopt een stukje langs de spoorlijn. Daar zie ik, door die andere richting, dat er betonnen bovenleidingspalen bij dit stukje spoorlijn gebruikt worden. En ik hou erg van betonnen bovenleidingspalen. Zie 5 juni!

Het pad brengt me, uiteindelijk, naar de Ermelose Hema. Die is iets kleiner dan de Puttense, daardoor hadden ze nèt geen ruimte meer voor de snoerverslinder! Dat komt goed uit, straks moeten we toch weer naar Putten, naar de scharrelslager. Vandaar is de Hema niet ver.

Sneeuwuil wil 'annawoltz' tikken maar de computer wil niet verder dan annaw. We overwegen het toetsenbord te demonteren, maar eerst proberen we wat andere letters. Even nieuw opstarten wil ook nog wel eens helpen, maar nu niet. Dan kom ik er achter: weer Kassa!

Gewone computers hebben naast hun toetsenbord zo'n numeriek blok. Bijna geen mens die dat gebruikt, maar het is er toch. Bij een laptop heb je daar geen plaats voor, daarom hebben ze dat numerieke blok bovenop de gewone schrijfmachine toetsen gelegd. Als je nou Fn met nog een toets die ik zo gauw niet kan namaken tikt dan krijg je dat numerieke bord. Letter O wordt cijfer 6, enzovoorts. Kassa heeft die toetscombinatie gevonden en bovendien kans gezien het zo verkregen numerieke blok te blokkeren. Vandaar dat de O het niet deed...

Nou niet kijken: hoe ziet dat numerieke blok eruit? Linker of rechter tabelletje? Op alle apparaten met een numeriek blok?

7	8	9		1	2	3
4	5	6		4	5	6
1	2	3		7	8	9
	0				0

Boodschappen, even naar AH. Daar blijkt een actie van de Hartstichting aan de gang: gratis je cholesterol laten meten. Ik ben gek op gratis, maar cholesterol is onzin, volgens Ravnskov. Sneeuwuil wil wel, ze dwingt mij om me ook in mijn vinger te laten prikken. Je moet eerst op een papiertje rode en groene hokjes aankruisen, als je twee of meer rode hebt mag je meedoen. Sneeuwuil vult twee papiertjes in, met wat valsheid in geschrifte komen we net aan de twee rode kruisjes. Er is een heel klein wachtrijtje dan laat ik mij als een lam naar de slachtbank leiden.

Slachten valt mee, een handig prikapparaatje prikt een gaatje, druppeltje bloed in machientje, machientje denkt drie minuten. Dan komt de uitslag, maar alleen het totaal! Daar hebben we helemaal niets aan, HDL, LDL en triglyceriden daar gaat het om, ook volgens de Hartstichting. Maar cholesterol meten is sowieso onzin...

We kopen koffie. Een pak voor Suikervlied, daar bleek de ijzeren voorraad uitgeput, wat net niet tot een crisis leidde. We brengen de koffie, er worden CD's omgeruild. Ik moet eens wat preventief onderhoud doen, daar. Maar eerst moet het badkamertje af, en daarna ligt er misschien wel een meter sneeuw. Twee kinderbedden, zijn die nog wel te improviseren? Nader bekijken, vòòr de herfstvacantie.

Bij de keuze van een mobiele telefoon ben ik voornamelijk afgegaan op de naam van de provider: Libertel. Dat had ik wel kunnen laten, want na enige tijd werd Libertel overgenomen door Vodafone, en dat klinkt mij teveel als vodden-foon. Maar ik zit nu dus nog met die club.

Een probleem is dat ik bijna nooit bel. Ik heb die telefoon alleen om als ik met een gebroken been in het bos lig 112 te kunnen bellen. (Waar ik lig kan ik dankzij m'n GPS op een paar meter nauwkeurig medelen.) Je moet minstens één keer per jaar je beltegoed opwaarderen, anders wil Vodafone je niet meer kennen. Een opwaardeerkaart kost minstens €20,00, dat maak ik niet op in een jaar. (Een hedendaagse tiener zou dat nooit geloven...)

Nou kan je ook voor €10,00 opwaarderen via Girofoon. Alleen voor dit doel nam ik Girofoon (gratis) en voerde alle handelingen uit voor dat opwaarderen. Het leek gelukt te zijn.

Toen kwam j.l. vrijdag de bestelde, door track & trace voorspelde, draadloze telefoon. Die heeft ook alweer accuutjes, moest dus opgeladen worden. Zaterdag was het tijd om 'm eens te proberen: natuurlijk via het mobieltje.

- "Maar Frank, dat hele verhaal dat nu komt, dat het mobieltje niet en toen weer wel werkte en dat die nieuwe telefoon OK is, dat kan toch niemand wat schelen?"

- "Ander onderwerp dan!"

Sneeuwuil wil luxaflex. Haar laptop staat met z'n scherm richting keukenraam, de zon beschijnt dat scherm. Dat doet hij al maanden, komt het door de wat lagere zonnestand dat het scherm zo onzichtbaar is? Niet onwaarschijnlijk, of heeft Sneeuwuil een acute oogkwaal? Zou kunnen, maar dan heb ik diezelfde kwaal. Besmettelijke oogziekte dus?

Maar wat doet Kassa op dat toetsenbord? Ze staat met één poot op een toets die Fn heet, met de andere op eentje die met een negatief zonnetje, -o, gemarkeerd is! Eens even de toets ernaast proberen, met een positief zonnetje, +o...

Sneeuwuil wil geen luxaflex meer.

Iris & Auke zitten in Suikervlied. Iris bezoekt ons, Bontje blijkt dat heel leuk te vinden.

Bontje is nogal makkelijk van karakter, maar zò makkelijk, dat wisten we niet. Rozepoot, om maar iemand te noemen, verstopt zich boven in de boekenkast bij bezoek.

Wij mogen voor het diner ook naar Suikervlied. Ik heb een hele stapel karton, allerlei verpakkingen van Gamma-waren, die kan je op het huisjesterrein heel fijn in de container dumpen. Dat karton mag daarom ook mee.
In de oudijzerbak staat een compleet damesrijwiel, ze hebben nog steeds niet door dat ik daar een knappe ATB verwacht. In de houtbak tafelpoten, in de bak ernaast een blad en uitschuifbladen, kortom een hele uitschuiftafel. Bijzonder: op rommelmarkten zijn stoelen talrijk en tafels heel zeldzaam. We overwegen de tafel in te laden, uit pure hebzucht. We hebben 'm helemaal niet nodig, we hebben er ook helemaal geen plaats voor. Dus toch maar niet.

Verder, naar Suikervlied. Auke leest een boek over sportvoeding, de auteurs hebben nog nooit van low-carb gehoord. Iris bereidt low-carb mensenvoeding.

Zondag vertrekken I&A naar Corry, hun schoonmoeder/moeder in Apeldoorn. Suikervlied ligt nogal centraal wat geografie van ouderhuizen betreft.

In Groenekan daar woont een man. Nee hè, geen gedicht aljeblieft.

In Groenekan woont een jongeman die Etwald heet. Als hij een kitten was dan zouden we hem kunnen kopen en z'n naam veranderen in Edwald. Even googelen op Etwald geeft ongeveer 350 hits, bijna allemaal over deze Etwald.

De jongeman heeft een postorderbedrijf, ik kocht daar een telefoon. Die wordt verstuurd met wat vroeger de PTT heette en tegenwoordig TPG. Ze hebben daar nu ook het 'track & trace' systeem ontdekt. Daarmee kan je zien waar je pakket is.

Zouden ze in Groenekan een postkantoor hebben? Zou ik op kunnen googelen, maar er is vast wel iets waar ze pakjes aannemen. Die brengen ze dan vermoedelijk naar Utrecht, vlak in de buurt. Daar gaan de pakjes in een vrachtauto die ze verder vervoert, richting Ermelo.

Na een dik halfuur is de vrachtauto bij Ermelo maar daar stopt hij niet. Hij rijdt nog een klein uurtje door naar Zwolle, naar het postsorteercentrum aldaar. De vrachtauto wordt uitgeladen, de streepjescodes van de postpaketten wordt gescand en via de computer aan het WWW meegedeeld.

Dat vertelt die track & trace: m'n telefoon is in Zwolle! Ik vermoed dat hij straks van Zwolle naar Ermelo gaat, in weer een vrachtauto. In Ermelo wordt die vrachtauto uitgeladen. Wat zouden ze dan doen, weer scannen? Ik ga maar vaak kijken op de TPG site als ik even moet uitrusten van het bad plaatsen.

Vroeger, toen alles beter was, ging de post per trein. In een wagon van de PTT, bemand door PTT'ers. Die sorteerden de post tijdens de rit! Dat vond ik goed bedacht, waarom zouden ze dat afgeschaft hebben? Nu rijden er vrachtauto's heen en voor driekwart weer...

Al die foto's van Dries moeten jullie goed bewaren. Ze zijn namelijk zeer gezocht. Simon belde net dat de laptops, met foto's, in de nacht het pand hebben verlaten. Andere foto's maken is moeilijk omdat ook de nieuwe EOS verdween. Een zeer professionele inbreker verstoorde de nachtrust niet. We gaan Marktplaats in de gaten houden om te zien of een en ander daar opduikt. E-mailen met Simon, zou dat nog kunnen? Hij moet maar eens gauw een til timmeren, voor postduiven.

In de badkuip zit een sticker:

CETTE BAIGNOIRE COMPORTE UN FILM DE PROTECTION TRANSPARENT. NOUS VOUS CONSILLONS DE LE RETIRER DES LA MISE EN PLACE DE LA BAIGNOIRE.

THIS BATHTUB IS COVERED WITH A TRANSPARENT PROTECTIVE FILM. WE ADVISE YOU TO REMOVE IT AS SOON AS THE BATHTUB HAS BEEN INSTALLED.

DIESE BADEWANNE IST MIT EINEM TRANSPARENTEN SCHUTZFILM ÜBERZOGNEN. WIR EMPFEHLEN, DIESEN SOFORT VOR INSTALLERUNG DER BADEWANNE ZU ENTFERNEN.

QUESTA VASCA DI BAGNO COMPRENDE UNFILM DI PROTEZIONE TRASPARENTE. SI RACCOMANDA DI TOGLIERO AL MOMENTO DELL'INSTALLAZIONE DELLA VASCA.

ESTA BAÑERA LLEVA UNA PELICULA PROTECTORA TRANSPARENTE; SE ACONSEJA RETIRARLA UNA VEZ COLOCADO LA BAÑERA.

Consillons? Überzognen, installering? Unfilm? Nou ja, een spelfoutje moet kunnen. Erger is dat m'n beste vreemde talen, engels en duits, elkaar tegenspreken. Moet die film er nou voor of na de montage af?

Voorlopig laat ik 'm zitten, tot ik de rand ga kitten. (toch een gedicht!)