frankslog

Ik het al vaker gezegd, als je 'vanzelf' hier komt dan klopt er iets niet. Klik hier voor een oplossing. Of ga gewoon naar augustus.

83.229.80.10

Dit is een voorbeeld van een IP-nummer. Iemand heeft vanaf dit nummer frankslog bekeken.
Er zijn altijd vier groepen cijfers. Meestal kan je aan de linker cijfers zien in welk land de computer met dit ip-nummer staat. RIPE vertelt mij, onder meer, dat die computer in Sulaimania, Iraq staat. En Google vertelt mij dat dit een stad in Koerdistan is. Ik begin te vermoeden wie die bezoeker is...

Wij hebben zoveel voorpret dat wij niet kunnen fietsen. Voorpret betreft een koopster voor Al Poontah. Die voorpret is terecht, er verschijnt een oude dame begeleid door een jong paar. De oude dame, van onze leeftijd, heet vreemd genoeg De Jong. Het jonge paar heeft iets met een dierenwinkel te maken. Zij heeft er elf jaar gewerkt, wat zijn rol is wordt niet geheel duidelijk. Mevrouw de Jong is een klant van de dierenwinkel, ze heeft nog meer katten.

Mevrouw de Jong bestelde enige tijd geleden een Heilige Birmaan kitten bij een Birmanenfokster, deed een aanbetaling van €100. Toen de tijd daar was om het kitten af te halen zei de fokster dat ze te laat was en dat ze haar aanbetaling niet terugkreeg omdat de fokster zoveel kosten had gehad. Deze ruzie is nog onopgelost. Om zoiets niet nog eens te ervaren liet ze zich nu door het jonge paar vergezellen.

Mevrouw de Jong wil Al Poontah en Abrikoos, eigenlijk ook Azzurro en Angelina. Nou is Angelina al verkocht, maar die andere drie, dat zou kunnen. We verbieden haar al te impulsief te reageren, ze mag pas na enige bedenktijd bellen wat ze nou echt wil.

Middag, toch nog maar een stukje fietsen. Aan een boom geplakt zit een pamflet over ene Harley, geen motorrijwiel maar een poes.

In de Jordaan zat op iedere boom wel een dergelijke tekst. Terwijl ik het geheel absorbeer komt er een poes aanlopen, ik denk even dat het Harley is. Qua kleurstelling klopt het wel, maar het modelletje is toch wat anders. Als je het mij vraagt is Harley een kater.

Dieren van de menselijke soort zijn nooit tevreden. Hebben ze een paard, proberen ze er eentje te fokken zo klein als een kat. Hebben ze een kat, moet 'ie een paard worden. Stokmaat heet dat geloof ik, geschat minder dan 1 meter. In dezelfde wei lopen er nog twaalf van die maat, allemaal anders gekleurd.

Verder, het is toch wel vrij warm, gelukkig regent het drie druppels. Ik kom in de buurt van Nijkerk, besluit door het oude centrum te fietsen. Nijkerk is zo'n oord waarvan de Michelin gids 'a voir éventuellement' zou zeggen. Met andere woorden, geen klap aan, maar de omgeving is OK. Het gaat wat harder regenen, een makelaar heeft een luifel. Daar vind ik het huis van mijn dromen.

De regen stopt, ik start. Dat huisje, toch maar niet...

Thuis, nu begint het echt te regenen (13 mm).

18:30, mevrouw de Jong belt, ze neemt Azzurro en Abrikoos wel, Al Poontah niet. Ze bestelt bovendien een lapjeskat uit het volgende nest!

Geen gymnastiekleraar te zien op dit plaatje. Niet veel anders ook, als je al die zandkorrels niet meetelt. Toch heeft het wel wat, het Beekhuizerzand in de ochtendmist. (Ja, ik was hier al eerder.)

Verder, ik kom langs een tak van de Hierdense Beek, die heeft geen druppel water. Even verder, de belangrijkste tak, die stroomt nog een heel klein beetje. Een paar centimeter regen blijkt niet genoeg om de beken weer op peil te krijgen. Leuvenumse bos, dus.

Zoiets helders in het mistige bos, het lijkt wel een neon-reclame. Maar waar maakt het reclame voor?
Dan alweer een mistig vergezicht:

Schapen, op de achtergrond koeien. Op de originele foto nog net zichtbaar, die koeien, maar je moet echt goed weten waar ze zijn om ze te zien. Die schapen blijven niet zo op de achtergrond. Ik weet niet of ze me aanzien voor een herder of voor iemand die mogelijk versnaperingen uitdeelt, maar ze worden erg opdringerig. Gauw weer verder.

Later, we doen lopend boodschappen. Eindelijk weer eens een temperatuur die dat mogelijk maakt. Lidl heeft blauwe bessen voor €4,00 per pond, te duur. Weer thuis belt Sneeuwuil de bessenkwekerij, die zegt volop bessen te hebben. We weten al dat ze daar €4,50 per kilo zijn. Reden voor nog een klein fietstochtje.

Iets meer dan een kilometer door Ermelo, dan ben ik in het bos bij Oud Groevenbeek. Dat grenst, naadloos, aan de bessenkwekerij. Het is nu echt prachtig fietsweer, vreemd genoeg schijn ik de enige te zijn die dat door heeft. Ik koop bessen, fiets via wat andere heel leuke bospaadjes terug naar Ermelo. Nee, een schokkend avontuur is het niet, je zou zelf eens door dat bos moeten fietsen. (Suikervlied heeft twee fietsen!)

Sneeuwuil verzoekt kitten te koop haar advertentie te verwijderen en er drie nieuwe voor in de plaats te zetten. Dat verwijderen gebeurt, maar de drie nieuwe gaan tijdelijk de mist in. Dan, telefoon, er is iemand ongerust over het verdwijen van de advertentie! Die ongeruste komt straks kijken naar Al Poontah.
Het verwijderen van een advertentie lijkt meer resultaat te hebben dan het plaatsen ervan.

Nog meer sensatie. Via Bontgoed kan je een geheime bladzij bereiken waarop de bezoekers worden geregistreerd. We kunnen daarmee zien waar ze naar kijken en of iemand nog eens terug komt. Die bladzij was opeens iets Turks geworden, met Turkse muziek erbij. Werk van een Turkse hacker. Wat voor doel dat heeft snappen we niet, misschien vond hij dat we Turkse Van katten moesten gaan fokken...

06:06, dikke druppels op het dakraam, de straat lijkt droog. De regenradar toont de staart van een bui boven Ermelo, ik durf wel te fietsen. Ik wil nog eens naar de duizendpoot gaan kijken. (Zie 10 juni.) Ik kom langs Suikervlied, bedenk dan dat ik geen water getapt heb. De kraan aldaar levert water wat lekkerder is dan dat in Ermelo-centrum, bovendien veel kouder.

Verder, door het bos, naar het Solse Gat. De duizenpoot blijkt klaar, he grootste verschil met m'n vorige bezoek is dat alle werktuigen zijn verdwenen. Omdat ik stilsta kan ik even naar de stilte luisteren, zonder geruis van fietsbanden en geknerp van fietspaden.

Het blijkt helemaal niet zo stil te zijn. Een vliegtuig van oost naar west, even later gevolgd door eentje van west naar oost. Daarna iets wat lijkt op gerommel van onweer. De dichtstbijzijnde schuilplaats is het Boshuis, maar dat is nog dicht. Ik weet dat daar een bord van natuurmonumenten staat, met een dakje erboven. Voldoende om even een bui af te wachten.

Vijf minuten later ben ik bij het Boshuis, niets meer te merken van gerommel. Was het misschien het samenkomende geluid van twee vliegtuigen? Ik ga maar verder, zo ongeveer richting Schaapskooi. Dan krijg ik een eerste blik op de hei, en daarmee een blik op een groot stuk lucht. Donkerpaarse wolken, dat lijkt toch wel erg op onweer. Ik kan niet zien welke kant het opgaat, er is bijna geen wind. (foto: Ermelooose voorkeurspelling.)

Met wat omwegen langs Suikervlied weer naar huis. Nog steeds een zeer dreigende lucht, maar er valt geen druppel. Pas om 09:10 komen de eersten, en dat zijn dan wel heel dikke druppels. Alle buitenkatten komen op topsnelheid naar binnen. De regenmeter meet in enkele minuten drie millimeter.

Klopt dat wel, die regenmeter? Zijn diameter, bovenaan, is 79 mm. 39,5² x 3,14 = 49 cm². 10 mm regen moet dus 49 cc opleveren. Dat kan ik met de maatbeker controleren, blijkt redelijk te kloppen. Je kunt met een huishoud-maatbeker niet precies 49 cc afmeten, maar de orde van grootte klopt. Toch is er iets vreemds met de regenmeter.

De afstand tussen het eerste en het tweede streepje is ongeveer 6 mm. Omdat de meter conisch is staan de bovenste streepjes wat dichter bijelkaar dan de onderste. Maar tussen de bodem en het eerste streepje is 10 mm! Drie millimeter regen gemeten is dus in werkelijkheid bijna vier. Ik zou een nauwkeurig gedoseerd laagje kunsthars onderin de regenmeter kunnen aanbrengen. Ik kan ook iedere aflezing flink naar boven afronden...

Nu is het 10:10, regen is gestopt, thermometer zegt 21.5°C. Wat later, toch weer 28°

De katten zijn overgeschakeld op één maaltijd per dag. Volgens de theorie kan dat. De theorie zegt ook dat je een maaltijd op een vast uur kunt laten vervallen. Als dat uur voorbij is zouden de katten niet moeilijk meer doen. Merkwaardig genoeg blijkt die theorie te kloppen!
De kittens kregen nog wel wat: brokjes. Dit om ze te wennen aan hun toekomst, die waarschijnlijk op brokjes gebaseerd zal zijn. Niet volgens onze theorie, die brokjes, maar wel erg gemakkelijk en goedkoop. Ongeveer de helft van de kittens vindt brokjes geen eten, zelfs als ze niets anders krijgen. Dat zou wel eens problemen kunnen geven na hun verhuizing.

Overigens, Boris V krijgt ook brokjes.

'Gymnastieklerarenweer', een uitdrukking van Sneeuwuil. Zo'n 15°C, strakblauwe hemel, heel helder. Als we het over één ding eens zijn dan is het wel dat gymnastiekles iets verschrikkelijks is. Gymnastiekleraren vertrouwen we daarom ook niet, ze zouden wel eens opeens les kunnen gaan geven. Het bijbehorende weer, daar zijn we het minder over eens. Sneeuwuil verafschuwt het, die heeft liever wat zon met veel nevelige verten. Ik vind het wel leuk, zo erg helder, vooral als er een vergezicht te bekijken is.

Donderdag, 06:45, geen gymnastieklerarenweer. Het is niet al te warm, zonnig en toch drukkend. Is daar een woord voor? Bedompt? Bijna windstil, ook dat nog. Ik fiets door het boerenland, ik vind elke keer weer een weggetje dat ik nog nooit eerder vond. Dan wordt het wel warm, trui uit, water drinken. Bedompt en warm, kan dat?

Ik kom thuis, m'n sleutel van de tuinpoort in de aanslag. Op dat moment laat Sneeuwuil de katten naar buiten, nou moet de poort dicht blijven. Er is daar, buiten de tuinpoort, een parkeerplaatsje waar net mijn fiets op past. (Niet dat er op dat pad achter de huizen veel verkeer is, zeker niet zolang het buurhuis onbewoond is.) Ik loop om naar de voordeur. De koffie staat inmiddels klaar.

Veel later, even een boodschap per fiets, die staat toch al buiten de katten-zône. Nu is het echt warm, 29°, niet meer bedompt. Eigenlijk is dat aangenamer, fietsend maak je bovendien je eigen wind. Die fiets-vierdaagse, die had best door kunnen gaan.

De draadloze muis is heel goed. Klein probleempje: als ik een stukje tik, zoals het bovenstaande, dan valt de muis in slaap. 'boodschp', stond in de vorige alinea. Daar wilde ik naar toe muizen, ging niet. Toevallig merkte ik dat de muis weer wakker wordt als je even op het scrollwiel drukt. Die muizenslaap zal wel zijn om de accuutjes te sparen.

Nog meer muiswerk, bekijk deze foto's en kies de mooiste.

De laatste het mooist? Dat is goed geantwoord. Die laatste is een combinatie van de twee eerdere foto's. Ze zitten in deze doos speciaal voor een reclamefoto: dit drietal is nog niet verkocht.
Sneeuwuil heeft nu twee dozen aan elkaar geplakt, met het doel er zo zes op een rij te krijgen. We zetten de doos zo hoog in een kast dat ze er niet uit durven springen. Het blijkt ondoenlijk om ze alle zes tegelijk in de goede houding te krijgen. Maar met photoshop zal 't wel lukken!

De 'drie op een rij' staan nu op Marktplaats. Omdat 't daar toch niets kost met drie verschillende advertenties, de bewerkte prachtfoto is niet nodig...

Ik heb er ook eentje voor de verzameling stommiteiten.

Ik maak, bijna dagelijks, twee liter yoghurt. Ik heb drie vaten van twee liter. Ik meng 50 cc fabrieksyoghurt met 2 liter gesteriliseerde melk in vat 1. Het vat wat ik de vorige dag mengde, vat 2, is ongeveer een etmaal verwarmd op 40°. Ik verwissel vat 1 en 2. Vat 3 was al verwarmd, staat nu ongeveer een etmaal in de koelkast. Dat vat schuif ik op zodat er ruimte komt voor vat 2. Vat 3 is geschikt voor consumptie, althans de inhoud.

Best ingewikkeld als je het zo opschrijft, als je het echt doet valt het enorm mee. Maar vanmorgen was ik niet helemaal helder. Het prepareren van vat 1, dat lukte wel. Maar daarna zette ik 1 in de koelkast en 3 weer in het verwarmapparaat en 2 op de plaats van 3.

Daarom kregen we zojuist (13:00) lauwe yoghurt hetgeen een walgelijke ervaring is.

Hebben jullie allemaal wel op Koerdistan geklikt? Gisteren, laatste regel?

Ik heb ook iets goed gedaan, twee dingen zelfs. Ten eerste heb ik een draadloze muis voor de laptop gekocht. Dat touchpad werkt heel goed maar een muis werkt beter, vooral voor het bewerken van foto's of tekeningen. De kittens zijn zwaar teleurgesteld. Een muis vinden ze leuk, maar een muis zonder staart, daar is niks aan.

Ten tweede heb ik het netwerk aan de gang gekregen! Voorts veel tijd besteed aan het verwijderen van overbodige software van de nieuwe laptop, en aan het installeren van software die ik wèl wil.

Dit heeft nou echt nergens iets mee te maken. Gewoon iets wat me opviel. Map24 is wat mooier geworden. Maar als je met je muis op een heidegebied wijst dan zegt 'ie moeras.

Nog wat anders, economie. Als je bij de horlogewinkel een nieuw batterijtje in je horloge laat zetten dan is dat erg duur, €10 of iets in die buurt. Als je dat bij de Hema laat doen is het goedkoper, maar nog steeds meerdere Euroos. Bij Blokker kan je voor €1,00 een kaart kopen met daarop 10 batterijtjes. Verschillende maten, van klein tot heel klein. De allerkleinste, van die maat zijn er twee, past in mijn horloge.

Je houdt dan acht iets grotere batterijtjes over. Als je erg veel geluk hebt past er wel eens eentje in een rekenmachientje, een hoorapparaat, een stappenteller, een vetmeter, een binnen/buitenthermometer, een bloeddrukmeter of een teller voor je fiets. Met iets minder geluk moet je dat achttal weggooien, ben je nog steeds goedkoper uit.

Het is 06:00, ik wil naar de Alpe d'Huez. Omdat ik om 09:00 weer terug wil zijn, voordat de hitte toeslaat zoek ik een wat minder ambitieus doel. Via zes kilometer 'vals plat' fiets ik naar Drie, toch zo'n kleine 50 meter boven de zeespiegel.Ik had al voorzien dat ik nog hoger wilde, de Torenberg, dichtbij Het Aardhuis, richting Apeldoorn.

De topografische atlas van de ANWB bevat kaarten met een kilometernet. De mazen van dat net zijn 2x2 cm, 'n millimeter op de kaart is dus vijftig meter op het terrein. Even meten op de kaart, de coördinaten van de Torenberg zijn 187,3 en 472,3 kilometer. Hij is 102 meter hoog, hoger vind je niet in deze buurt. (Benoorden Velp, 110 meter, hoogste punt Veluwe, te ver.)

Ik heb (al jaren) een Garmin GPS. Dat is net zoiets als een TomTom, maar dan zonder kaarten. Hij is zo gemakkelijk te gebruiken dat ik binnen een minuut die coördinaten erin gestopt heb, met de naam TORNBG, langere namen passen niet op het schermpje. De Garmin past in een houdertje op m'n fiets, op het schermpje verschijnt een pijl die naar de Torenberg wijst. Anders dan bij de TomTom moet je nu ook je eigen verstand een beetje gebruiken. Die pijl kan je meestal niet precies volgen, een sloot, een hek, of een huizenrij staan in de weg.

Tot voorbij Uddel weet ik de weg wel zonder hulpmiddelen. Ik fiets over het Speulderveld, nevelig en koud. We hebben misschien geen katoesja's maar toch wel extremistische koeien. Ik zie de kudde nergens, maar het terrein is groot en licht golvend. Een stukje bos, ijskoud, ik zou wel een tweede trui willen. Dan weer hei, het wordt al wat warmer. Dan eindigt de weg in een T-splitsing, de Aardhuisweg. Rechts ga je naar Apeldoorn, links naar Uddel, maar ik wil rechtdoor. Ik herinner me de topografische kaart, rechts zijn hekken, links zouden paden moeten zijn. Links dan maar.

De weg daalt een beetje, dat is eigenlijk niet de bedoeling. Ik was al op minder dan drie kilometer van de Torenberg, maar er is niet het kleinste paadje het bos in. Tenslotte, al ruim vier kilometer van de Berg der Bergen, een weg. Niet helemaal de goede richting, maar toch. Dan vind ik de rudimenten van een weg die precies richting Torenberg gaat. Er is zoveel bosafval naar gebulldozerd dat je er met de fiets niet doorkomt.

Ik zou kunnen gaan lopen, maar dat kost me minstens een uur. De terugtocht wordt dan wel erg warm. Ik geef het op, ik laat Garmin zoeken naar HANGEW. De pijl volgend kom ik via Uddel op het andere fietspad over het Speulderveld, de koeien zijn nog steeds onzichtbaar. De trui moet nu echt uit, maar verder geen avonturen.

Later, de boekenmarkt in Putten. Ik besluit dat ik nodig boodschappen moet doen in gekoelde winkels, maar Sneeuwuil gaat dapper de markt op. Ze zoekt nu de serie 'Kleine Beer', met tekeningen van Maurice Sendak, omdat Azzurro zo op kleine beer lijkt. Met succes, wat Marktplaats niet had heeft de markt.

Waarschuwing: het is niet alles Sendak wat Sendak heet! Who the fuck is Chris Hahner?

Avond, bezoek van een paar uit Maassluis. Ze hebben belangstelling voor Azzurro, maar ze willen ook nog een andere katertje bekijken. Ze zijn niet verkeerd, ze zien wel wat in Azzurro, maar we denken toch dat ze 'm niet nemen...

Via Ellen wat foto's en wat tekst van Mascha uit Koerdistan.

Bezoekers, een paar. Hij 52, zij 35, ze hebben trouwplannen en verhuisplannen. Ze willen even bij ons kijken hoe het nog steeds te koop staande buurhuis eruit ziet. Ze komen uit Uddel, spreken Uddels. Dat is voor 75% verstaanbaar, maar omdat hij erg veel praat kom je wel op 150%. Ze lijken me tegen zwakbegaafd aan, maar heel aardig. We zien ze wel zitten als buren.

Dat laptopje met dat grote scherm, dat is speelgoed voor zes kittens. Dat ze over het toetsenbord lopen, dat is normaal. Dat ze in alle snoeren bijten is ook wel normaal maar ongezond. Ongezond voor de kittens en voor de snoeren. En gauw even dichtklappen en opbergen is er niet bij.

Daarom heb ik iets heel revolutionairs gedaan. Ik ben naar de computerwinkel gegaan en heb een gloednieuwe, grote, laptop gekocht. Dat levert in eerste instantie ook weer grote problemen op, mijn thuisnetwerkje wil deze nieuweling niet kennen...

Ander probleem, het Ermelose Internet doet hetzelfde als gisteren: 'het niet'. Ik kan dus ook niet even gauw opzoeken wat voor kunstgrepen ik moet uitvoeren om dat nieuwe ding wel te laten communiceren.
Hij is nu bezig z'n eigen 'herstelschijven' te maken op twee DVD's. Ik denk dat dat wel een uur gaat duren, ik zit nu dus weer op het oude laptopje met het kleine schermpje te tikken. Allemaal heel spannend en interessant, voor mij. Jammer, niet voor de loglezertjes.

Nu maar hopen dat het internet het straks weer doet zodat ik m'n dagelijkse portie tekst kan afleveren...

05:41, m'n log van gisteren. Daarom, om 05:55 fietsen, koud, gele trui aan. Dankzij het nieuwe tuinpoortslot kan ik nu zonder problemen het perceel verlaten. Ik fiets 30 kilometer, voornamelijk door het bos. Op sommige plekken zijn er erg veel afgewaaide takken en sporen van overstrominkjes, even verder is de grond weer helemaal droog en stoffig. O, stonden maar overal regenmeters!

Ik zie drie andere mensen, nul andere dieren. Dan wordt het al bijna te warm voor de trui.

Weer thuis: geen internet! Een lampje wat groen hoort te zijn is oranjeachtig. Op zich geen ramp, maar ik wil programmeren. In een taal waarin ik nog niet echt doorkneed ben. Vroeger zou ik een boek gekocht hebben, nu gebruik ik het internet voor alle programmeerproblemen. (Vroeger kocht ik ook veel computerbladen, voornamelijk om de floppydisk die je erbij kreeg, met allerlei belangwekkende software. Later was dat een CD, nu een DVD. Die bladen koop ik nooit meer: alles is te vinden op het internet. Maar dan moet 't wel werken...)

Ik heb m'n laptopje voorzien van een 'echte' muis en een groter scherm. Nu kan ik 'm gebruiken als m'n 'grote' computer met dit verschil dat het laptopje zich binnen het bereik van de airco bevindt. Kortom, het hoofd is koel, de geest is scherp, nou nog de info van internet.

Eindelijk zegt HetNet:

Onderwerp:	ADSL storing Ermelo (opgelost)
Tijdstip Melding:	23-07-2006 15:40
Korte uitleg:	Als gevolg van een storing kon u op 23-07-2006 tussen 09:35 en 15:40 in enkele gebieden in de regio Ermelo niet bij ons inloggen via het ADSL-netwerk. Onze excuses voor dit ongemak. De storing hebben wij inmiddels verholpen.

Lastig dat je zo'n melding niet kunt zien tijdens de storing...

Corry uit Apeldoorn is op bezoek in 't Hof van Putten. Daar is een harer christelijke kennissen op vacantie (Een Zeeuwse, is het die op de foto? Die met Zeeuwse kap?) Op Sneeuwuils verjaardag bestudeerden we de TomTom, ongeveer de volgende dag kocht Corry er ook een. Dankzij de TomTom kon ze, rondtoerend in de buurt, de Toverberg vinden waar ze even rondkeek. En daarna ons.
Ze vertelde in de Stentor iets over wilde katten te hebben gelezen. (H. Redschaad, dat is Huub!)

Om wilde dieren te zien hoef je niet te gaan fietsen. Deze twee met die dikke vacht lijken weinig last van de warmte te hebben:

Vòòr negenen kan je buiten nog wel wat doen. Een plankje opmeten voor het tuindeurslot bijvoorbeeld. In de schuur is het dan zelfs iets koeler dan buiten, maar daarna gaat de temperatuur snel richting 30°

Dan maar eens naar Suikervlied, zien welke deuren er open staan. Ze blijken alledrie stevig op slot. Binnen is het blinkend schoon, klaar voor een volgende bezoeker. Omdat we nu al halverwege zijn rijden we door naar Garderen.

Op zaterdag is in Garderen de kleedjesmarkt. Het hele grasveld voor de kerk is dan vol met kinderen die hun waren proberen te slijten, vaak heel leuk, altijd heel goedkoop. Maar nu is er nog geen kwart van de gebruikelijke hoeveelheid aanbieders en aanbiedingen, te warm. Weinig kopers, die vinden het ook te warm. Sneeuwuil vindt nog wel een boek.

Weer thuis. Opeens, ongeveer 14:45, een onweer, de katten komen allemaal binnen. In korte tijd valt er 4 mm. regen. Nog belangrijker, in korte tijd daalt de temperatuur tot 23°, een ideale gelegenheid om het slot van de tuinpoort te monteren. Mijn gereedschap wordt wel een beetje nat, ikzelf ook. Maar een uurtje later zit het slot er in!

Nu, 16:00, is het 25°: de airco kan uit en de deur kan open. Ik zou wel elke minuut de temperatuur willen noteren en dan een mooie grafiek maken. Gelukkig is er een meneer in Harderwijk die dat voor me doet:

Het weerbericht heeft het om 18:00 uur over buien die voor vanavond bedoeld waren. God woont in de Bilt.

'Deur', ik gebruikte dat woord deze maand al 10 keer in dit log. (Het tikprogramma is zo vriendelijk dat voor mij te tellen) Alle gelogde maanden: 171 keer. Het nadeel van een programma dat zoiets kan tellen is dat je dat dan laat doen. En dan nog publiceren ook. Deze alinea bevat 318 tekens, nog zo'n nutteloos feit.

Deur dus. Ik ga een slot op de tuinpoort zetten dat je met een sleutel kunt bedienen, van beide zijden. Dat lost het probleem van 17 juli op. Ongeveer 10:30 wandel ik naar Gamma om een geschikt slot te kopen. Omdat ik mij terdege had voorbereid lukt dat snel en goed, 10:45 wandel ik weer naar huis.

Ik constateer dat de warmte in dat kwartier bijna onverdragelijk is geworden. Niet onmogelijk, maar een nadere analyse is gewenst. Dat lukt nog net voor mijn hersens gesmolten zijn. Het kleine beetje wind dat er was had ik op de terugweg mee. Windsnelheid=loopsnelheid, ik liep steeds in dezelfde liters lucht waarin ik na Gamma terecht was gekomen...

Ter plekke van de tuinpoort is het veel te warm, dat slot moet wachten. Het doel van het slot was het mogelijk maken om het perceel per fiets te verlaten. Dat komt dus goed uit: voor fietsen is het ook veel te warm.

Tijdens mijn siësta nemen N+O+R+T afscheid, die gaan controleren of de drukte op de A27 echt zo groot is als voorspeld. Wij gaan een wat korter tochtje maken, naar de dierenarts. De kittens krijgen de voorgeschreven inentingen en Froukje krijgt een chip. Bontje mag ook mee omdat Sneeuwuil denkt dat de ontvoering van de kittens haar teveel zal aangrijpen.

Plan veranderd: Bontje wil echt niet mee, althans niet in een kooitje waarin al drie kittens zitten. Nu stoppen we er vier in het ene kooitje en twee met Froukje in het andere. Precies in evenwicht als je in elk handje een kooi neemt.

De dierenarts is heel tevreden over de kittens. Ze worden allemaal betast en beluisterd, krijgen hun inenting. Dan krijgt Froukje een prik met een heel dikke naald: de chip gaat er in. Ze geeft geen kik, ze vindt de autotocht het ergste. Weer thuis, Bontje lijkt niemand gemist te hebben.

Nu geen tijd meer. Voor 1 augustus moet ik de hele nieuwe spelling nog bestuderen.

Vroeg in de morgen, niet bepaald koud maar het is uit te houden in de tuin. Ik snoei al het struikgewas wat in de buurt van het schrikdraad komt. Soms raak ik, met een tak, het schrikdraad, dan schrik ik even.

Uit een ooghoek zie ik Froukje op de leuning van een tuinstoel staan, ze kijkt naar de bovenkant van de tuinmuur, zie foto rechts. Ik verplaats de tuinstoel en ga door met snoeien. Froukje kijkt nu vanaf het maaiveld naar de bovenkant van de tuinmuur.

Ik probeer wat rozentakken te verzamelen zonder al te veel met doornen in aanraking te komen. Dan zie ik aan de houding van Froukje dat er wat gaat gebeuren. Ze zit twee meter van de muur, rent daar opeens op af en klauwt zich dan verticaal omhoog. De muur is 1,87 m. hoog, ze bereikt bijna de top maar raakt dan het schrikdraad. Ze springt op de grond en stuift geschrokken naar binnen.

Niet goed te zien op de foto: er zijn twee schrikdraden en twee aarddraden parallel langs de muur gespannen. Baksteen isoleert, als je alleen maar een schrikdraad aanraakt schrik je niet. Als je met je ene poot de aarddraad raakt en met de andere de schrikdraad dan schrik je. In het ideale geval raak je met elke poot een andere draad. Het ging zo snel dat ik niet kon zien of dat gebeurde.

Even later verschijnt Froukje ongebroken aan het ontbijt, gaat daarna weer eens loeren naar de bovenkant van de muur. Ze zal wel denken over isolerende rubber handschoenen.

De scharrelslager krijgt vacantie en de poezen zijn met veel. We halen een grote voorraad lams- en runderhart. Sneeuwuil pakt nog wat andere waren, voor ons, uit de diepvries. Ze heeft haar handen al vol met ik weet niet meer wat, klemt het diepgevrorene tegen zich aan. De slager geeft haar een bakje, "anders bevriezen uw borsten". We doen wat giechelig over die uitspraak, hij zegt dan "ik dacht nog veel ergere dingen want wij zijn slagers". Hij is daarna opvallend vriendelijk maar dat kan ook komen omdat de kassa ruim €200 zei.

We hebben de hele terugweg nodig om te analyseren wat er nou precies gezegd werd. Behalve een notitieboekje zou je ook altijd een geluidopnameding bij je moeten hebben.

Ik lees "Het Grote Boek van de Poezenkrant". Op bladzij 3 is een stukje NRC afgedrukt, Heilig verklaarde fopspenen, maar zo klein dat het net onleesbaar is. Met een vergrootglas? Twee leesbrillen over elkaar? Dat hoeft dus niet, het blijkt integraal op het WWW te staan. Piet Schreuders noemt het stuk hilarisch. Dat klopt.

Op de achtergrond Noëlle, Tien en Olle. Ze grabbelen in een grote bak halfedelstenen die Sneeuwuil voor dat doel bewaart. De buitenthermometer zegt 33.7°, binnen is het 25°. Terwijl ik dit tik stijgt de buitentemperatuur naar 34.6°, en ik moet nog naar de Hema...

We brengen N+T+O terug naar Suikervlied, die willen nog zwemmen. (Rik is in Breda aan het geld verdienen.) Dan even met de auto naar het vrijwel uitgestorven centrum, daar is de geheel uitgestorven Hema. De 20x30 afdrukken zijn fantastisch, maar die 11x15 had ik beter 10x15 kunnen nemen. Nu valt er links en rechts een half oortje weg.

17:10, weer thuis. Thermometer: 35.2° Ik hou erg van extreme weersomstandigheden. Vooral als ik weer thuis in mijn klimatisiertes Zimmer zit.

10x15 kost 19 cent bij de Hema, www.foto.com doet 't voor minder dan de helft. Dat duurt wel iets langer, en de verzendkosten zijn €1,79. Even precies:

• Hema: 0,99+10 x 0,19=2,89
• foto.com: 1,79+0,08 x 10=2,59

Voortaan maar weer naar foto.com, vooral als je meer dan 10 foto's moet hebben. De afdrukkwaliteit van de Hema is net zo goed als van foto.com: geweldig.

De man van het paar uit Millingen belt. Ze gaan toch nog maar even door met rouwen, niet meteen een nieuw poesje. Wij zijn er niet zo rouwig om. Het paar uit Maassluis heeft nog steeds belangstelling maar ze werken allebei dusdanig in ploegendienst dat ze pas a.s. dinsdag Azzurro komen bekijken.

Nacht. Froukje heeft het weer gedaan: niet binnenkomen voor het Laatste Avondmaal. Sneeuwuil ging haar zoeken, rammelend met het kattenbrokjesblik. Froukje liet een miauwtje horen, ze bleek zich buiten de afrastering te bevinden. Hoe komt ze daar? Froukje laten chippen? Meer schrikdraad? Waarom doet ze dat?
Die laatste vraag, daar weten we het antwoord op: ze is bang voor kinderen...

Tegenover ons, kleine huurappartementjes. Woninkjes op de begane grond, een zelfde aantal woninkjes op de eerste étage, onder een plat dak. De woonkamer pal zuid.
Wat een geluk dat we geen christenen zijn, want dan zouden we onze bejaarde overburen moeten uitnodigen om bij onze airco te komen zitten. Zo vanaf een uur of elf tot zonsondergang. Daar links, dat zal wel een weduwe zijn. Daarnaast een echtpaar, dat zijn er al drie. Daarnaast, dat weet ik niet precies, die zijn waarschijnlijk al bezweken. Dan nog twee vrouwen, vijf in totaal.
Nee, ik kijk maar niet meer uit het voorraam. Laten ze maar bij AH gaan zitten.

Veel geprogrammeerd vandaag, zelfs een boek gelezen. En eventjes naar buiten om het vogelbad bij te vullen, dat zuipt nu water. Verder geen avonturen...

We waren al drie keer eerder in Ommen, dat weet ik nou wel te vinden. Voor ons amusement zetten we Tomtom aan. Die stuurt ons toch een beetje anders dan de mij bekende route, namelijk via Wageningen-Hoog. We zien een erg leuk huisje, (Hartenseweg 30, 6705BJ, Wageningen, € 495.000 k.k.) erg mooi gelegen. Gelukkig hebben we geen geld meer voor zoiets, anders moesten we nu weer verhuizen. (Wel een huis waar veel werk aan is...)

Miranda dus, met twee nestjes Rexen, twee weken tussen de geboortedata. Een kitten met effen lijf en gestreepte poten, daar komen we voor. Sneeuwuil bedenkt de naam 'okapi', af te korten tot Okki. We besluiten dat dat best kan als meisjesnaam. Okki laat zich tot spinnen verleiden, volgens Miranda voor het eerst. Verkocht.

Links in beeld, dus. Rechts was al verkocht, is bovendien net haar tante Froukje.

Er was eens een paar in Millingen aan de Rijn met drie Maine Coons. Vrijdag kreeg er eentje een beroerte: dood. Maandagmorgen had een andere een hoestbui: dood. Toen hadden ze dus nog één Maine Coon. Maandagavond waren ze bij ons, met belangstelling voor Abrikoos. Kittens kijken helpt bij het rouwproces, moet ook een kameraad opleveren voor de eenzame Maine Coon. Ze hebben bedenktijd tot woensdag.

Dan komt er nog een mail van een ander paar, uit Maassluis (ook aan de Rijn maar dat weten ze daar niet). Belangstelling voor Azzurro. Wil nou niemand Al Poontah hebben?

Dan wordt er weer gebeld, nu voor een hondje. Een hondje, ja zelfs dat blijken we te hebben. Kleinkinderen van de buren hebben kans gezien een pluchen hond in onze tuin te krijgen. Ze mogen 'm terug, kost ze niet eens €450,00.
Volgens Sneeuwuil is 't een konijn.

Laatste nieuws: Google kan bontgoed vinden. Er was al een bezoeker uit Alaska. Azurro als sledehond?

De kattensluis werkt uitstekend, maar als ik nou eens om 06:30 zou willen fietsen? Het huis door de achterdeur verlaten, daarbij de katten terugschoppend, dat lukt wel. De fiets door de tuinpoort, dat is geen probleem. Dan fiets ik òm, naar de voordeur, omdat de tuinpoort alleen van binnen kan worden afgesloten.

Omdat de sluis nog in de nachtstand is staan er nu twaalf katten klaar om naar buiten te stormen als ik de voordeur open doe, deze methode durf ik dus niet te proberen.

Niet omfietsen, wel de fiets buiten de poort parkeren, terug door de poort, poort op slot, terug in huis, huis op slot. Tot zo ver kan het, maar nu moet ik de voordeur uit. De deur van de KVR dicht, de katten uit de gang in de kamer schoppen, kamerdeur dicht, sluis in dagstand, ik naar buiten.

Ja, dat zou kunnen. Alleen kan wie nu toevallig in de KVR zit geen bak bereiken. Wat is het leven toch ingewikkeld.

Nee het is juist eenvoudig want het is veel te koud (15°) om zonder poolkleding te fietsen. Ik ga nog even wat PHP programmeren, dan wordt het vanzelf wat later.

Om 9 uur is de sluis al een uurtje in de dagstand, ik kan het pand volgens de normale procedure verlaten. De temperatuur is goed, lekker warm op de hei, lekker koud in het bos.

Ik zie de Elspeetse schaapskudde op een voor hun ongebruikelijk terrein, en op zondagmorgen ook nog! Het blijkt dat de Vlaamse televisie ze wil filmen. Wat schapen betreft is dat een goede keus, die in Elspeet zijn veel mooier dan die in Ermelo. Maar de herderin, die heeft ongeveer een kwart van het charisma van de Ermelose herderin. De honden zijn in Ermelo ook veel leuker. Ik besluit me er niet mee te bemoeien.

Verder, het wordt al bijna te warm en bijna te druk, maar ik ben ook al bijna weer thuis!

Nu, maandag, gaan we naar Ommen. We gaan een nichtje van Froukje bekijken en misschien wel kopen. Daarna natuurlijk even naar de Hema.

(We hebben zes katten. We houden Anemoon, we overwegen Al Poontah te houden. Nou nog een kind van Saartje, dat is de zus van Froukje, erbij. Voor iemand die zich afvraagt of we gek geworden zijn: het antwoord is ja.)

Ik deed geheugentesten. De tests zitten goed in elkaar, de website is soms wat weigerachtig. Nog eens proberen helpt. De uitslag van de eerste test:

Deze score vond ik zo bemoedigend dat ik nog een test deed:

Er zijn nog meer testen die me wel leuk lijken, maar nu even geen tijd.

14:00, zo ongeveer. Een overval. Binnen één minuut arriveren Iris & Auke, gevolgd door Romke & Leonard. Binnen tien minuten gaat het gesprek over Romke haar vak, cognitieve psychologie, in het bijzonder het herkennen van gezichten. Het blijkt dat Auke net een boek over dat onderwerp aan het lezen is, ik deed net die bovenvermelde testen.

Het is onze eerste kennismaking met Romke, het bevalt ons goed. Behalve over psychologie gaat het, natuurlijk, ook over jonge poesjes. En over voetbal: de drie vrouwen weten daar alles van, de drie mannen bijna niets. Het schijnt dat Romke zelfs kan uitleggen wat buitenspel is (gelukkig doet ze dat niet).

Leonard gaat kennismaken met de ouders van Romke, in Apeldoorn. Iris & Auke gaan voor één keer niet naar Apeldoorn maar op bezoek bij N+O+R+T in Suikervlied. Wij gaan even rust houden. Nee, toch niet, ik doe nog even de Alzheimertest. Jammer, vergeten wat het resultaat was...

Jullie denken toch niet dat ik aan krap zes uur slaap per nacht genoeg heb? Ik doe er 's middags nog een uur bij, onder het zachte gefluister van de airco. Meestal is Rozepoot daar bij, vandaag ook Dromdrosje en Wolfi. Die liggen dan op onze bedden, in een donker, erg warm, kamertje.

Als de airco een minuut of vijf aanstaat begint Dromdrosje het koud te krijgen, ze gaat dan bovenop mij liggen. Meestal lukt het om haar tot een compromis over te halen: tegen mij aan liggen, niet op. Na een minuut of tien krijgt Wolfi het koud, die mauwt dat hij er uit wil. Ik gooi zowel D als W eruit, ik hou het bij Rozepoot. Die begrijpt tenminste dat mijn rustuur heilig is.

De OEDILF kent onze berenklauw niet, 'bear claw' is iets eetbaars, 'bear ear' is heel merkwaardig.

het is een pracht van een plant,
maar neem 'm niet in de hand.
vergeet 'm maar gauw,
die berenklauw,
dan blijf je bij je verstand.

Dat bedoel ik, de stijl van de OEDILF.

N+O+R+T verschijnen, op 2,5 rijwiel. T is Tien, een half-vietnamees meisje uit Breda, klasgenoot van Olle. De hele rijwielen zijn apparaten die bij Suikervlied horen, de halve is een aanhangfiets. Olle is binnenkort jarig (vraag me niet wanneer) en krijgt een aanhangfiets. Dit is dus een demonstratie van deze fiets, prachtig, met veel versnellingen.

Ze komen ook nog even binnen, Tien wil de poesjes zien. Nog nooit een kind gezien dat zo vanaf minuut 0 op haar gemak is. De poesjes zijn iets minder op hun gemak, de oudere generatie is helemaal onvindbaar.

Avond, nog even naar AH. Ik leer een nieuw woord: 'gemaksvlees'. Ik krijg visioenen van vlees dat zo fijn gemalen is dat je er een breezer van kunt maken. Of nog gemakkiger, dat je het per infuus kunt toedienen. Je zou er vegetariër van worden.

Nacht. Froukje verschijnt niet op het appèl. Het verstrekken van voer is voor alle katten altijd reden om uit al hun schuilhoeken te komen, deze keer is Froukje daar niet bij. We zoeken in huis en tuin, onvindbaar. Heeft ze via een tuinstoel kans gezien om het schrikdraad te omzeilen? (We weten dat Wolfi dat kan.)

Om 06:10, bij daglicht, speur ik nog eens in onze tuin, en in de buurtuinen. Geen Froukje...

08:15, Froukje meldt zich bij de keukendeur. Ze wil niet zeggen waar ze aldoor gezeten heeft.

Eigenlijk zou ik op het dak van de schuur moeten zitten, om die randen te vervangen. Maar het kwam er niet van, ik heb ze nog niet eens opgemeten. Als het wat minder warm maar nog wel zo droog is dan maar?

Olle kwam op bezoek, zonder N+R. Hij vindt alles wel interessant, dat komt goed uit want wat we nog aan speelgoed hebben staat in Suikervlied. Een boek over dieren waarbij je iets ingewikkelds met bijbehorende stickers moet doen fascineert zowel hem als Sneeuwuil.

Later. Noëlle neemt Olle weer mee, wij gaan boodschappen doen. Sneeuwuil maakt allerlei zeer gecompliceerde berekeningen. Dat is nodig omdat de scharrelslager met vacantie gaat terwijl we nu twaalf katten hebben die allemaal erg veel eten. Na een conferentie met voornoemde slager geloof ik wel dat het goed komt met het kattenvoer.

Ook nog even naar Action, daar komt het dierenboek met stickers vandaan. Er zijn meerdere versies, Sneeuwuil koopt ze allemaal. Die wil altijd op alles voorbereid zijn.

Nog later. Heb vandaag nog geen stap gelopen, alleen maar auto gereden, dus even een rondje lopen.
Als ik alle huizen in de buurt van na 1950 wegdenk dan blijft er niet veel over. Er zijn nog wat boerderijtjes van voor die tijd, wie weet hoeveel er gesloopt zijn. Ik kom langs één van die boerderijtjes, dat heeft zelfs nog een redelijk stuk grond. Daar lopen gekke kippen met bevederde poten. Vooral de kuikens zien er niet uit, de veren aan hun poten zijn groter dan hun vleugels.

De kittens doorbreken vandaag de gewichtsgrens van 1 kilo! En dat terwijl ze op 20 mei nog geen ons wogen. Het is wel duidelijk waar al dat kattenvoer blijft. (Zie ook voeding, scroll helemaal naar 't eind.) In twee maanden 10x zo zwaar, zouden ze over nog eens twee maanden tien kilo zijn? En over vier maanden honderd?

weer eens wat anders.

Ik fiets door het boerenland, ideaal fietsweer. Langs het Wolderwijd, door Harderwijk, door een fietstunneltje onder de A28 naar een verzameling huisjesterreinen. Ik was al vaker op dit punt, je kan linksaf via een fietspad Ermelo bereiken maar je kan ook rechtdoor.

uitgezonderd
bestemmingsverkeer

Tot op heden werd ik afgeschrikt door dat verkeersbord. De weg loopt dood, tenzij je daar ergens moet zijn. Als je daar dan geweest ben dan loopt de weg niet meer dood. Zou dat ergens gecontroleerd worden, of je bestemmingsverkeer bent?

Ik besluit het er op te wagen. Links en rechts terreinen, voornamelijk opvallend door de grote aantallen borden van makelaars die huisjes aanbieden. Maar de weg loopt zonder onderbrekingen of opvallende markeringen door naar een andere, mij bekende, weg. Geen enkel probleem dus.

Thuis ook geen enkel probleem. Alle katten zijn gezond, Froukje lijkt toch niet krols. De sluisdeur functioneert in dag- en nachtstand. De schuifdeuren functioneren (maar dat deden ze al). Het vogelbad klatert zonder haperen. Alle computers onder ons dak functioneren.

Per ongeluk kijk ik naar buiten. In 2004 lieten we het dak van de schuur saneren. Dat zag er heel goed uit toen het klaar was. Zàg, dus.

		multiplex...
...niet watervast

Het geluk is niet helemaal volmaakt. Gelukkig.

Stephen Hawking stelde een vraag via Yahoo Answers. Deze vraag: "hoe kan het menselijke ras de volgende 100 jaar overleven?". Wel een leuke vraag, ik vraag me af hoe je 'overleven' specificeert. Is het voldoende dat er één vrouwtje en één mannetje overblijven of moet minstens een kwart van de wereldbevolking minstens 65 worden? De antwoorden hebben als grootste probleem dat het er veel te veel zijn.

Elke zomer is er in Putten een reeks boekenmarkten, j.l. dinsdag was de eerste. Ze worden altijd goed bezocht door een publiek van voornamelijk onze leeftijd. Sneeuwuil koopt een enkel boek, voor mij zijn ze daar te duur: ik kan niets leesbaars vinden onder de €3,00. Ik heb een lichte neiging even naar de Kringloper te gaan, 500 meter hier vandaan.

Weer thuis. Het probleem van de sluisdeur wacht. Ik ga naar Gamma, bekijk tuinheksluitingen, zie geen kans die in mijn deurontwerp te integreren. Nog meer magneten zou kunnen, maar dan wordt het voor niet-katten ook te moeilijk om de deur open te krijgen. Dan vind ik een boerenklinkstel, dat lijkt me heel bruikbaar. Nu nog wat gepruts om het te monteren, daarna wachten tot de nacht valt.

Elke zomer is er in Ermelo een reeks braderieën, j.l. dinsdagavond was de eerste. Ze worden altijd goed bezocht door een publiek dat veel jonger is dan wij. Het gemiddelde gewicht van een braderie-bezoeker is twee keer dat van een boekenmarkt-bezoeker. N+O+R waren per fiets naar de boekenmarkt, daar zagen we ze niet, op de braderie komen we ze wel tegen. N & S zijn het er over eens dat er te weinig indiakleding is. Toch weet Sneeuwuil nog een heel aardig kledingstuk te scoren.

De braderie beslaat bijna de hele lengte van de Stationsstraat. Helemaal aan het eind heeft de kerk een rommelmarktje georganiseerd, met een boekenmarktje. Daar koop ik een boek voor €0,50, zo'n prijs, dat bedoel ik. Een braderie zou aangenamer zijn als er niets gebraden werd.

Weer thuis. N+O+R bezoekn ons. We eten heel kleine aardbeien, gekocht op de braderie, afkomstig uit Breda. Even ander nieuws: Froukje lijkt krols, moeten we naar Woerden om Rocco te lenen? Dan is eindelijk het moment van de waarheid aangebroken: bedtijd.

We sluiten de sluisdeur achter ons. De twaalf katten lopen voornamelijk in de gang, maar ze kunnen kiezen uit twee kamers. Rozepoot probeert de sluisdeur te openen, het lukt haar niet. Ze klimt, samen met Froukje, in de deur, snuffelt aan het boerenklinkstel, maar geeft het dan op. Een rustige nacht volgt...

De zevende van deze maand schreef ik over een modificatie van de kattensluis zodat de katten 's nachts ook naar de KVR kunnen maar niet naar boven. Dat was niet zo moeilijk, de sluisdeur moet in de 'open' stand vastgezet kunnen worden en dan moet er wat gaas boven. 'Open' is dan de nachtstand.

Tot op heden was het maximale gezelschap dat wij konden ontvangen twee volwassenen met een niet te groot kind, meer paste niet achter de sluisdeur. J+D+S, N+O+R, ik noem maar wat. Als we nu de sluisdeur in de nachtstand zetten en we sluiten alle kamerdeuren dan kan er wel een voetbalelftal in. Dat had ik niet van te voren bedacht, ik kan niet kiezen of dit nou een voor- of een nadeel is.

Ik had nog een deurmagneetje maar we waren bang dat Rozepoot daar weinig moeite mee zou hebben. De ijzerwinkel om de hoek heeft hele mooie deurmagneten, ik kocht de zwaarste. Uiteraard de duurste, €4,50 dat is zo ongeveer tien gulden! Voor de invoering van de euro had je daar een hele deur voor.

Nu wachten we vol spanning wat de nacht gaat brengen. Gaan de katten uitzinnig aan de sluisdeur staan rukken omdat ze zo graag bij ons willen zijn? Gaan de kleintjes in de KVR onder het bed zitten zodat ze onvindbaar worden?

23:23. Bedtijd. Kamerdeur open, KVR-deur open, sluis in nachtstand. Men gaat eerst maar eens met z'n twaalven in de gang zitten. Wij gaan de trap op, doen de sluis achter ons dicht. Alles werkt zoals we hoopten. We trekken ons terug in de slaapkamer.

Na een minuut of vijf horen we gemauw wat wel heel dichtbij lijkt. Bereklauw blijkt, samen met Rozepoot, voor de deur te staan. De sluisdeur is dicht, hoe komen ze dan hier? Het moet wel zo zijn dat Rozepoot de deur opende, R en B erdoor glipten, een derde de deur dichtduwde. We brengen ze weer naar hun kant van de sluis.

Sneeuwuil stelt zich verdekt op zodat ze nog wel de sluisdeur kan zien. Ik wil eigenlijk slapen, maar ik begrijp dat dit probleem te actueel is, ook maar verdekt opstellen dan. We hoeven niet lang te wachten, dan zien we dat Rozepoot inderdaad kans ziet de sluisdeur open te trekken, ze blijkt weinig moeite te hebben met die dure deurmagneet.

We kiezen voor een pragmatische oplossing: Rozepoot mag boven slapen! Ze heeft dan geen bak, maar tot 06:00 houdt ze dat wel vol. Tevreden keren we terug naar ons bed, Rozepoot komt erbij liggen. Het is intussen wel 23:59, ik wil nou echt wel eens slapen. Dan verschijnt Bontje...

Als zelfs die de sluisdeur open kan krijgen rest er maar één conclusie: de deur deugt niet. We verzamelen iedereen in de woonkamer, zoals op vorige nachten. Intussen denken we over een slot dat de katten beneden houdt maar ons niet voorgoed boven...

Het internet doet 't niet! Een meevaller: ik had m'n dagelijks logje al verstuurd. Kennelijk was dat net teveel...
Uren later, we kunnen het WWW weer bereiken. We voelen het allebei als een groot gemis, geen internet. Misschien moeten we eens een maand of wat in een klooster gaan zitten om af te kicken. Wel een klooster waar je met 12 katten in mag!

Vaderland of moederland, dat kan allebei, Google vindt ze in de verhouding 8:1. Vadertaal en moedertaal blijkt ook allebei te kunnen, nu in de verhouding 1:700. En dan tel ik moerstaal nog niet eens mee! Iets bevestigd zien wat je toch al dacht, altijd fijn. Ik weet niet meer hoe ik hier nou op kwam, ook niet wat de constatering voor mogelijk nut zou hebben. Zinloos gepeins tijdens een wandeling, dat is het.

Openrijten. Ook een leuk woord, eigenlijk ken ik het alleen maar met 'oude wonden' ervoor. Dat is wat de kittens doen. Ze klimmen wat minder in onze enkels maar als ze het doen, dan in een oude wond. Dat klimt veel gemakkelijker!

Rik meldt dat het vogelbad in Suikervlied weer werkt na reiniging van het pompje. Het pompje heeft een filter aan de zuigkant, het zou ook een filter aan de perskant moeten hebben.

Olle nodigt mij uit aan zijn tand te voelen, hij is aan het wisselen. De tand scharniert minstens 60° naar achteren en naar voren. Ik voel het meteen in m'n eigen tanden terwijl het toch wel ruim 60 jaar geleden is dat mijn tanden dat konden.

Die foto links heeft niets met die tand te maken, het lijkt wel de eerste opzet van een graancirkel.

De graancirkel in zijaanzicht. Huisvlijt met de tondeuse (die links in beeld).

20:00. Er wordt weer gebald, heb ik mooi tijd om wat PHP te programmeren. Na veel zwaar PHP-denkwerk wil ik wel eens zien hoe het met het ballen staat. Het is 1-1, ik kom net op tijd voor de kopstoot van Zidane, voer voor psychologen.

Ik dacht dat mijn enige permanente bron van moeilijkheden het vogelbad was. Op 23 april deed zich het eerste probleem voor: het ding viel om. Op 25 april blijkt het water 'vanzelf' te verdwijnen. 10 mei, er is sprake van sabotage.

Dan een hele tijd niets. Niets, omdat ik jullie niet steeds met mijn problemen wil lastig vallen, maar ik moet nog steeds het water vaak bijvullen. Vorige week was het pompje weer eens verstopt, nu zonder menselijke interactie. Ik begrijp nog steeds niet hoe, maar inwendig schoonspuiten van het pomphuisje hielp. Het bad klatert weer, maar gisteren hoorde ik een vreemd geluid. Onidentificeerbaar, wel samenhangend met het pompje, vanzelf weer verdwijnend. Dat loopt vast niet goed af...

Nou de andere permanente bron van moeilijkheden: het andere vogelbad, dat in Suikervlied. 1 juni, dat zou je achterstallig onderhoud kunnen noemen, niet echt een probleem. Gisteren fietste ik naar Suikervlied met als enig doel het vogelbad te reinigen en het te vullen met kristalhelder water. Ik laat het pompje niet draaien als er geen bewoners voor het huisje zijn. Het water wordt dan een groene brei die gemakkelijk te verwijderen is. Dan even spuiten met de tuinslang en het bad is weer als nieuw. De stekker van het pompje er in en het bad begint niet vrolijk te klateren. Wat nou weer, het pompje draait niet en het past niet in mijn schema om dat nader te onderzoeken.

Later, weer thuis. Olle, Noëlle en Rik arriveren. Ze waren een week in Burgh-Haamstede wat heel goed beviel. Ze gaan nu een nog niet gespecificeerde tijd in Suikervlied doorbrengen. Dat was de reden dat ik het vogelbad aldaar wilde laten klateren. We moeten een huisje aan een echte beek hebben, maar dat schijnt ook geen oplossing te zijn.

Een derde bron van moeilijkheden is het gras in Suikervlied. Gelukkig is dat niet mijn probleem. Iris, je nam graszaad voor in de schaduw. Nou dat klopt perfect: in de schaduw is er een weelderig grastapijt. Maar in de zon? Een enkel verdwaald sprietje...

De Horsterweg. Ik fietste daar al iets tussen de 10 en de 100 keer, altijd van west naar oost. Iets wat me al eerder opviel viel me nu weer op toen ik voor het eerst van oost naar west over de Horsterweg fietste. Het leek wel helemaal onbekend terrein.

Ergens halverwege Nijkerk, een boerderij waar allerlei oude gebruiksvoorwerpen te koop worden aangeboden. Emaille vaatwerk, koperen kannen, glaasjes en vaasjes, een raar kacheltje, zelfs drie bromfietsen. Tussen de koopwaar liggen meerdere stukken karton, allemaal met de tekst 'gratis jongen poesjes'. De meeste koopwaar is geprijsd, erg goedkoop, alleen de poesjes zijn goedkoper. Een van de vaasjes heeft het opschrift GELD, kennelijk is zelfbediening de bedoeling.

We waren dit jaar al bij de Pollekamp, de bosbessenkwekerij. Een eerste portie, nog uit de kas, hadden we gauw verwerkt. Donderdag gingen we weer, toen hadden ze geen nieuwe voorraad, die zou de volgende dag geplukt worden. Zelf plukken mag pas tegen het eind van de maand. Om ons te troosten gingen we naar de Kringloper. Sneeuwuil vond een kleedje met ingeweven haan. Heel mooi, maar wat moet je er mee?

Vrijdag, ik passeer toevallig de Pollekamp op mijn fietsje, veel te vroeg. Wat later gaan we met het autootje naar de bessen, we krijgen de eerste oogst uit de buitenpluk. Sneeuwuil heeft intussen bedacht dat ze het kleedje met de haan op een van de panelen van de groene schuifdeuren wil aanbrengen, dus ook weer naar de Kringloper. Het hanekleed blijkt verkocht!

Sneeuwuil is nu foto's aan het maken met het doel afdrukken daarvan op de panelen van de schuifdeuren aan te brengen. Tegelijkertijd beantwoordt ze e-mails: er is nu ook belangstelling voor Azzurro.

Een paar links:

• voor Marja
• voor Sneeuwuil
• voor iedereen

Wat ik zou moeten doen: het bovenstaande opnieuw opschrijven maar dan met wat meer samenhang. De alinea's bevallen me wel, dat hak-op-tak niet. (Nee de eerste alinea bevalt me niet. Het feit is OK, de tekst deugt niet) Deze laatste alinea, dat wordt ook niks. Zou ik door de warmte bevangen zijn? Ik ga maar eens wachten op de volgende ijstijd.

Hee Mas, lees je dit? Stuur eens een reisverhaal!

De man uit Zwolle, schreef ik daar al over? Even zoeken, ja, dit is 'm. Hij verscheen weer, nu met z'n echtgenote, in het gangetje achter de tuinen. Sneeuwuil nodigt ze binnen, ze bekijken ons huis maar vinden eigenlijk de poesjes leuker. Wij zien ze wel zitten als buren, maar vooral hij maakt nogal geluiden dat hij het huis erg klein vindt. Dat kunnen we onmogelijk tegenspreken. Sneeuwuil wil hem verleiden, maar dan zal ze toch eerst dat zomerhuisje moeten zien te vinden. TomTom wil iets meer gegevens voor een zoektocht...

Verder gebeurde er vandaag niets, tenzij jullie willen weten wat ik bij Lidl, AH en de slijter kocht. Eten en drinken dus, geen leuke apparaatjes.
Sneeuwuil wilde bij de telefoon blijven, en die belde nog ook. Een kattendame uit Oude Pekela die op zoek is naar een rood katertje. Abrikoos dus! Ze gaat een nadere afspraak voor een bezoek maken. Oude Pekela, dat is wel ruim 150 kilometer!

De schuifdeuren zijn nu helemaal klaar. Ik wilde ze geel verven, Sneeuwuil zag meer in groen. Ze zijn groen. Volgende project: de kattensluis zo veranderen dat de katten 's nachts ook in de gang en in de KVR kunnen maar niet naar boven. Wat meer Lebensraum is gewenst, vooral op momenten zoals nu, als we er twaalf hebben.

Het veelbesproken dakraam kijkt naar het zuiden. Het dakvlak is tijdens de verbouwing van vorig jaar nogal goed geïsoleerd, het raam zelf heeft dubbel glas. Dat dubbele glas isoleert voor warmtegeleiding, niet voor straling. Het rolgordijn weerkaatst wel wat straling maar wordt daarbij veel warmer dan handwarm.

Een warm vlak van bijna 1 m² in een klein kamertje, dan is het kamertje heel snel heel warm. Zo warm dat het zonder airco onbruikbaar is. Als de zon onder is zou je het raam open kunnen zetten maar als de buitenluchttemperatuur ruim boven de 20° is terwijl het bijna windstil is helpt dat niet veel.

We zetten de airco aan om ongeveer 22:00. Als we om 23:00 het kamertje bezoeken is het aangenaam koud. Als je de airco maximaal aanzet moet je echt onder een dikke deken gaan liggen om het vol te houden. Als het licht uitgaat zijn er een aantal opties. Sneeuwuil houdt het liefste het raam dicht en de airco zachtjes aan. Qua temperatuur is dat prima, het lawaai van de airco valt mee, slapen dus. Om 03:33 begin je te merken dat de airco steeds dezelfde lucht laat circuleren, er zou wel eens wat zuurstof bij mogen.

Ik sluip naar beneden, naar de KVR. Daar staat een bed dat nu even vol ligt met de inhoud van een boekenkastje dat ik kwijt moest tijdens het maken van de schuifdeuren. Buitendeur open, boeken ergens anders opstapelen, verder slapen. Je komt de nacht wel door maar ideaal is het niet.

Een volgende nacht begint hetzelfde maar als het licht uitgaat gaat ook de airco uit en het raam open, mijn voorkeur. Ik beloof het raam te sluiten bij het krieken van de dag. Die kriekt om 05:24, maar het begint een uur eerder al behoorlijk licht te worden. Omdat het buiten niet of nauwelijks onder de 20° komt is het slaapkamertje warm maar niet te warm, een goed bruikbare oplossing.

Het is wel een vorm van gevaarlijk leven. Het dakraam blijft niet in elke stand staan als je het open zet, wel in ongeveer horizontale stand. Iets daar voorbij kan ook, dan is de ventilatie maximaal. Het raamoppervlak is, zie boven, ongeveer 1 m². Als er een bui van 10 mm valt loopt er 10 liter water langs wat gewoonlijk de bovenrand is in ons bed (Bètas onder u: ik negeer een cosinus). Gelukkig wordt de bui van 05:30 begeleid door donder en bliksem zodat ik op tijd het raam kan sluiten.

Nu maar eens even naar de regenmeter: 18mm!

Mijn electrische gereedschap woont, grotendeels, in een ladenkastje. Ze kunnen daar wonen terwijl hun stekkers in stopcontacten zitten, wat erg handig is. Mijn drie! schuurmachines wonen daar ook.

De schuifdeuren zijn klaar, ze schuiven geweldig maar er moet nog wat aan geschuurd worden. Ik ga naar de schuur voor één van de schuurmachines maar hij is niet thuis. Hij zwerft niet ergens op de werktafel, hij kan ook nergens anders in het huis zijn. Waar is het ding gebleven?

Lang nadenken helpt niet altijd maar dit keer wel. Suikervlied, binnen verven, veel gereedschap staat daar nog te wachten. Even naar Suikervlied fietsen is geen optie, het is ruim 30°. Een goed boek lezen dan maar...

Avond. Sneeuwuil wil de halve finale zien, de buitentemperatuur is redelijk. Net voor de aftrap spring ik op het fietsje. In het bos is het vele graden koeler dan in het dorp, de temperatuur is daar uitstekend. In Suikervlied is het ook wel uit te houden, het is veel beter geïsoleerd dan ons 'echte' huis.

De schuurmachine wil wel in de fietstas. Nog een omweg door het bos, veel koepelgraven zijn gemaaid waardoor ze beter opvallen. Mooi. Verder, naar huis, het is erg stil op straat. De rust van de wedstrijd, 0-0, daar heb ik dus niets aan gemist. Sneeuwuil is voor Italië, ik heb geen voorkeur. Tussen Hitler en Mussolini vond ik het 60 jaar geleden ook moeilijk kiezen.

Het ballen begint weer, ik ga met het laptopje naar buiten. Het draadloze netwerk heeft het op die afstand een beetje moeilijk, of deze tekst ooit de wijde wereld zal bereiken is maar de vraag. Als ik het laptopje achterstevoren hou zodat z'n antennetje naar het huis kijkt dan wil 'ie wel zo'n beetje.

De tuindeur gaat dicht, ik word met de grote katten buitengesloten. De kittens krijgen een maaltijd, ze zijn er nu allemaal achter dat rauw vlees goed te eten is. Het voetballen lijkt klaar, nog steeds 0-0.

Nee, ze gaan nog een halfuur ballen. Geef mij de Tour de France maar. Hoewel, die massasprint is voor mij een reden om er niet aan mee te doen. Veel te gevaarlijk.

Schweinsteiger, die achternaam bestaat echt. Nog gekker: Varkenvisser, maar die speelt bij Excelsior. (Wat zoek ik toch een rare dingen, zou dat door de warmte komen? 06:41, bij de computer is het al 28,5°)

Als je op een kitten gaat staan dan piept het zeer luid en duidelijk, het klinkt alsof het uit een volwassen dier komt. Ze blijken goed tegen betreden te kunnen, letterlijk ongebroken vervolgen ze hun weg. Ze blijken bovendien absoluut niet haatdragend te zijn, ze beklimmen je weer net zo vrolijk. Ik probeer dan, vanwege de nageltjes in mijn blote enkels, net zo hard te piepen maar dat snappen ze niet...

We hebben nog meer huisdieren. Op de foto links zie je onze schuurdeur. De vreemde rode glans is reflectie van ons zonnescherm, maar daar gaat het nu niet om. Als je heel goed kijkt zie je bovenaan een klein stipje. Ik geeft toe het is bijna onzichtbaar,
ik zal het even uitvergroten.

Van deze dieren hebben we er een heleboel. Vreemd is dat er nogal wat zijn die dit hogere streven hebben. Wat zouden ze daar nou te zoeken hebben? Een dag eerder was hij er nog niet, heeft dus in één nachtje minstens twee meter geklommen. En dat met je hele huis op je rug. (Dat stukje oranje touw heeft niets met oranje te maken, wel met schrik.)

Het lijkt een erg goed bereklauw jaar te zijn. Langs de Leuvenumseweg staan er nog wel 100x zoveel als op deze foto. (Tussen Radewijk en Dedemsvaart was elk jaar een stukje berm met bereklauw. Altijd dezelfde vijf meter berm. Ik keek er elk jaar naar uit, maar het was nooit zo veel en zo groot als hier.)

Even naar 26 mei. Het ging toen, onder meer, over Fabio die aan de kangoeroe-wedstrijd (wiskunde) meedeed. De uitslag van de wedstrijd in heel Nederland is binnen, Fabio blijkt nummer 6 te zijn!

Een nietszeggend bericht. Als ze er niet bij zetten wat dit in procenten van het bestede bedrag is dan heb je er niets aan. Mijn berekening: €0,50 per persoon per dag, niet niks, wel bijna niks.

Nieuwe kittenfilmpjes op Bontgoed.

Ik lees net in 'esta' dat ik 120 wordt. In Delft had ik een oud fietsje dat door gebrek aan banden niet meer fietste. In Naarden had ik een nieuwe fiets, later in Amsterdam een heel oude. Toen erfde ik een fiets, de eerste met versnellingen, maar die werd gejat. In Heerlen kocht ik een heel aardige fiets voor honderd gulden. Dat was toen vrij veel geld, maar ik heb 'm heel lang gehad. In Zundert m'n eerste racefiets, m'n tweede, een derde van Simon gekregen. In Amsterdam de Brompton, toen van het oude ijzer van de Toverberg mijn huidige prachtfiets. Totaal tien stuks, ik ben ongeveer 65 jaar serieus aan het fietsen, ik doe dus 6,5 jaar met een fiets. Nog zeven fietsen, dat is 7x6,5=45,5 jaar. Nou, die laatste 3,5 jaar ga ik dan wel lopen.

De rails voor de schuifdeuren zitten op hun plaats, nu ben ik de schuifdeuren zelve aan het lijmen. Terwijl de lijm droogt kan ik dit tikken. Ik heb erg veel lijmklemmen, eigenlijk zou ik er nog twee keer zoveel moeten hebben. Ik moet nog 12 minuten wachten voor de volgende lijmsessie, even NU lezen dan maar...lijmen...andere werkjes...lijmen

Marja uit Hoorn, je weet wel, waar we met de TomTom naar toe reden, die woog haar kittens op een electronische weegschaal. Dan doen wij ook, maar de onze komt van Lidl of Aldi. Hij weegt heel nauwkeurig, maar veel te snel. Een bewegelijk kitten, dat maakt een bijna onleesbaar snelle reeks cijfers, waaruit je een gemiddelde moet gokken. Marja uit Hoorn had een Tefal weegschaal, die woog heel stabiel. Als je in de winkel weegschalen van verschillende merken probeert (door met de hand een halve kilo te duwen) dan blijken ze allemaal zo snel te zijn. Conclusie: die Hoornse kittens zijn buitengewoon sloom!

Een weegsschaal die een voortschrijdend gemiddelde van de metingen van bijvoorbeeld de laatste drie seconden laat zien, dat moeten we hebben. (Niet langer dan drie seconden: langer blijven de kittens niet in het bakje zitten.) Zou dat bestaan? (Ja, dat bestaat. Maar niet voor een Lidl/Aldi prijs...)

De kittengewichten willen wel eens lichte paniek veroorzaken:

(Paniek bij ons, niet bij de kittens.)

De Oude Arnhemse Karweg begint bij ons om de hoek. Na ongeveer een kilometer lijkt hij bij een nieuwbouwwijk te eindigen maar ingewijden weten dat ze even een zijsprong van een paar honderd meter moeten maken. Dan gaat de weg verder, nu als zandweg door het bos. Merkwaardig genoeg richting Putten, niet bepaald de kortste weg naar Arnhem. Na Putten verandert de naam in Harderwijker Karweg, daarvan kan ik de logica wel begrijpen. Maar dat je tenslotte in Stroe komt, dat is toch echt niet Arnhem...

Ik ben één meter in het bos, dan wordt mijn pad al gekruist door een eekhoorn. Daarna zie ik kilometers lang mens noch dier. Via allerlei omzwervingen kom ik in de buurt van de natuurcamping in Drie, daar zie ik een enorme tor. Uitgesneden in een boom, door Harry. Op 10 meter van de omheining van de natuurcamping staat een boom waar Harry net aan gaat beginnen. Op maandagmorgen gewekt worden door het geluid van een haakse slijper, dat hadden de campingbezoekers niet verwacht.

Ik ben nou toch in de buurt, even kijken hoe Suikervlied erbij staat. Ik ben op één meter afstand van het huisjesterrein, dan kruisen een konijn en een zwijn mijn pad. Suikervlied staat er mooi bij.

Ik heb aldoor met mijn gele trui aan gefietst, pas tijdens de laatste kilometer denk ik erover om 'm uit te trekken. 08:35, weer thuis, warm genoeg voor truiloos. Thuis tref ik 12 dieren en een mens aan, zoveel heb ik op de hele fietstocht niet gezien.

Te warm voor wat dan ook. Maar nu is het 16.3°, ik ga nu fietsen!

Ik las een verhaaltje in New Scientist:

‘Big Brother’ ogen maken ons eerlijker

De scene is bekend: de afdelingskoffiekamer, met een prijslijst voor thee en koffie aan de muur en een doosje waar je geld in stopt - of niet, omdat niemand kijkt.

Bij een onderzoek dat bazen naar de kopieermachine zal doen snellen is ontdekt dat niet meer dan een afbeelding van twee toeziende ogen de hoeveelheid geld in het doosje bijna verdrievoudigde.

Melissa Bateson en haar collega's op de Newcastle University, UK, hingen elke week nieuwe prijslijsten in de koffiekamer van hun psychologie afdeling. De prijzen veranderden niet, maar elke week was er een afbeelding bovenaan de lijst, afmetingen 15x3 cm, van bloemen of van de ogen van echte gezichten. De gezichten wisselden maar de ogen keken altijd recht naar de waarnemer.

In de weken met de ogen bovenaan de lijst werd er 2,76 keer zoveel betaald voor de dranken als in de weken met bloemen. "Eerlijk gezegd waren wij verbijsterd door de grootte van het effect" zei Gilbert Roberts, een van de onderzoekers, tegen New Scientist.

Bron: New Scientist (origineel is nog wat langer)

Fietsen, voordat het echt warm wordt. Een rondje Hulshorst, net niet Nunspeet, net niet Elspeet, Staverden, net geen schapen. Bij Hulshorst deze rode beuken, hier is een vergroting (scroll naar rechts!).

Vervolgens, met het autootje, naar Gamma, materiaal verzamelen voor de schuifdeuren. Dan puzzelen hoe ik alles zo moet monteren dat het niet al te lelijk is en wel kat-ondoordrinbaar.

Laatste nieuws: Sneeuwuils advertentie staat, eindelijk, op Kitten te koop, zoek naar Bontgoed als je niet alle advertenties wil zien. De kopers staan nog niet in rijen voor de deur.

Nog even naar juni?