ga toch naar oktober!

donderdag 30 september 2010, 23:27 lees reacties

V-fiets, RAT, e-bike, joshua, ecocycler, internetfietsen, en nog veel meer. Allemaal sites waar je spullen kunt bestellen om je fiets te elektrificeren. Een fietswiel+motor, een accu, nog wat kleinigheden. Het duurste onderdeel is de accu, daarin zitten de prijs/kwaliteitsverschillen voor een deel. Ik wil over 1800 dagen zoiets aan m'n fiets hangen, ik vermoed dat dan een prijs van €600 redelijk is. Elke drie dagen €1,00 in de spaarpot!

Na een koude nacht is de schuur koud. Bij een zonloze dag warmt 'ie niet op, het is om 14:00 in de schuur kouder dan buiten. De deur open zetten is geen optie, dan komen acht katten kijken wat je aan het doen bent. Niet alleen kijken, ze gaan ook helpen. Voor een mens in de schuur is die kou niet zo heel erg, maar het is wel lastig dat alles wat je aanpakt zo koud is. Je gaat daardoor minder nauwkeurig werken. Ik ben wel twee uur bezig met het grove werk, nu komt het fijnere, dat kan ik binnen naast de centrale verwarming doen.

Hee, de dertigste! Ik schreef op 3 september dat ik op 1 november zou juichen als de tv het dan nog zou doen. Nou, 1 oktober, een klein prematuur juichkreetje: de tv doet het nog steeds!

woensdag 29 september 2010, 23:04 lees reacties

Op de laatste boekenmarkt verwierf ik 'The Man who Mistook his Wife for a Hat'. Ik heb redelijk wat van Oliver Sacks gelezen, dit, misschien wel het bekendste boek, kwam ik nooit tegen. Nu dus wel, ik vond een korte paragraaf over TGA. Een man was de laatste 30 jaar kwijt, ik maar een week of drie. Er staat een ex-libris stempel in het boek van een Ermelose dokter, de dokter die ons keurde voor het rijbewijs toen we 70 werden. Toen had ik die TGA nog niet gehad, anders had 'ie me vast afgekeurd...

Een pad waar acht vliegenzwammen staan, niet genoeg. Maar vijftig meter verder staan er minstens twaalf, het is echt wel een goed vliegenzwammenjaar.
Er staan ook wat kale stelen met aangevreten hoeden er naast (dus niet die van de foto). Je zou daar een dood zwijn naast verwachten, of minstens iemand met enorme buikpijn maar niks. Zouden ze toch niet zo giftig zijn?

Erg mooi weer, erg mooie paden, maar geen avonturen. En telkens schrijven over wat ik nou weer heb doorgezaagd of aan elkaar geplakt wordt te saai. Ik stop voor vandaag met het log, ik ga nog wat zagen en plakken.

dinsdag 28 september 2010, 23:02 lees reacties

Geen wind, geen regen, geen zon, samen te vatten als geen weer. 'Alles van waarde is weerloos' zei een bekende dichter, en daar houd ik mij aan, fietsen dus. Eerst even naar Gamma, een koppelstuk voor 125 mm. rioolbuizen. Als mal voor het buigen van perspex, maar eigenlijk is het ding zelf al ongeveer wat ik hebben moet. Als ik er nou eens een raampje in zaag en daar een klein stukje perspex inzet..., ja, dat ga ik doen.

Tegenover Gamma is de Natuurwinkel, daar is een Gedroogde Mango Actie! Ik koop twee pakjes, gedroogde mango's zijn ook zeer geschikt om je schoenen mee te verzolen. Sneeuwuil verslindt ze (de mango's, niet de schoenen). Verder.

Hei, bos, Putten, een jaartje niet opgelet dan staat er opeens best aardige nieuwbouwwijk, Bijsteren.

De foto die ik zondag had willen maken. Was beter geweest, beter licht en die vrachtauto stond er niet voor. Maar het kan niet wachten, ze zijn al bezig de ruimte tussen de balken op te vullen. Via de Klaarwaterboslaan (alleen voor het adres zou je daar willen wonen!) door Putten, door het bos, Ermelo.

De opgraving bij de Oude Arnhemse Karweg vordert, de kuilen van vrijdag zijn weer dicht. Een nieuwe kuil, de graafmachine graaft op drie meter diepte telkens een klein laagje weg, men doorwoelt het verse oppervlak met troffeltjes. Ze vinden niets leuks, de metaaldetector levert ook geen pot met gouden munten op. Naar huis.

Het koppelstuk met de zaag benaderd, dat gaat goed. Nou de rest nog.

maandag 27 september 2010, 22:59 lees reacties

Van de E en de T is niet veel meer over, van de O nog minder. Volgende rij, de A en de K kapot, de L is nergens. Tenslotte de N, de M is er nog bijna helemaal. Dit lijstje van de letterfrequenties begint met ENATIRODSLGVHK. Vraag: waarom zijn de L en de K zo versleten en de R helemaal niet?

Sneeuwuil d'r toetsenbord. Van haar vorige laptop verving ik het toetsenbord, niet alleen omdat het er net zo uitzag als dit maar ook omdat sommige toetsen niet meer klikten. Bij mijn laptop is er van sommige letters een heel klein hoekje af, ik doe het meeste tikwerk op een 'gewoon' toetsenbord, nog in Amsterdam gekocht. De toetsen zijn van opzij erg smerig, maar hun bovenvlak is nog alsof het zo uit de winkel komt. Waarom kunnen ze laptops niet zo maken? (En waarom kan Sneeuwuil niet blind typen?)

Een nieuw toetsenbord voor Sneeuwuil? Nogal veel werk, ik zie dat er stickers bestaan, die ga ik bestellen! (Met verzendkosten €4,04, daar heb je geen nieuw toetsenbord voor!)

Uren in de schuur. Ik probeer perspex te buigen. Dat gaat goed als je het voorzichtig verwarmt. Heel voorzichtig verwarmen: het wordt buigzaam zoals dik papier, een seconde later wordt het zo buigzaam als een natte dweil. Je krijgt er dan geen strakke bocht meer in. Ik maak een mal van stukken spaanplaat, probeer daar omheen te buigen. Gaat iets beter maar eigenlijk is het nog niks. Misschien kan ik het gebogene voor een modern kunstwerk laten doorgaan. Maar het is wel leuk werk als de regen op het schuurdak klettert.

zondag 26 september 2010, 23:10 lees reacties

Omdat we zo oud zijn kost het maar €2,00, maar dan wel per persoon. Gratis krijg je een stempel op je hand, het lijkt zomaar een inktklodder, bij nadere beschouwing blijkt het een damesportret! Zulks om aan te tonen dat je echt wel betaald hebt als je er uit en weer er in wil.

Voor die 2x2 Euro mag je in het H.F. Witte Centrum in De Bilt, daar is een mineralenbeurs. Sneeuwuil wil haar verzameling prachtstenen aanvullen, ik heb wel zin in een reisje. Ik verwacht dat ik sneller klaar ben dan Sneeuwuil, ik neem mijn e-book mee. Mineralen, ruw en geslepen, fossielen, gereedschap om mineralen te bewerken, enzovoorts. Best leuk, maar ik heb het na een uurtje wel gezien.

Er is in het pand iets caféachtigs, nogal donker, bovendien zijn alle zitplaatsen bezet. Ik kan in de auto gaan zitten met m'n e-book, ik kan ook gaan kijken wat er in de buurt te beleven is.

De buurt is een zeer saaie woonwijk, naast het Centrum is een heel vrolijke fietstunnel. Daar loop ik doorheen, ik kom op een soort van industrieterrein/scholenbuurt. Een houten bruggetje leidt naar een terrain très vague. Het is niet duidelijk hoe het zo geworden is en of er plannen mee zijn. Ik stuit op een zeer modderig pad, begrensd door enorme braamstruiken. (Linksboven op de foto hiernaast, uit 'maps' geknipt.) Er is maar één optie: dezelfde weg terug.

Ik heb met Sneeuwuil afgesproken, om 13:00 bij de klok. Gelukkig heb ik m'n stempel en heeft zij haar gele jas aan, ik vind haar snel om 12:55. Ze wil nog een uur, ik besluit tot een andere wandeling. Groenekan, dat zegt me wel wat, een leuke weg, je zou niet zeggen dat je vlak bij een grote stad bent. Copijn, de boomkweker, dat zegt me ook wel wat. Beukenburg, daar zou ik wel heen willen maar ik heb een afspraak...

14:00 bij de klok. Sneeuwuil wil eigenlijk nog niet mee maar ze is uitgeput. Naar huis, niet helemaal de A28, binnendoor via Nijkerk en Putten.
Net voor Putten zien we dit bouwsel. Als ik op de fiets was geweest had ik een foto gemaakt, nu behelp ik me met dit technische plaatje van het www. Ik werkelijkheid kijk je niet van boven, in werkelijkheid is het een stalen constructie, balken die allemaal vers verzinkt zijn. (niet groen maar zilverkleurig) Lage zon, best een fascinerend beeld. Gelukkig staat er een bord bij: het wordt een kerk. (mis de reacties niet!)

Thuis, handjes wassen. Om de dame er af te krijgen heb je een schuursponsje nodig. En dan e-book lezen, eindelijk.

zaterdag 25 september 2010, 23:36 lees reacties

Het niveau van meneer Visser haal ik niet, ik ga iets heel anders proberen.

Vanmorgen dee m'n computer het niet meer. Hij dee 't niet meer omdat ik iets teveel gewist had. Deskundigen: een partition editor is iets moois, maar zelfs als je denkt precies te weten wat je doet zie je toch wel eens iets over het hoofd. Een paar uur later werkte 't weer, zelfs met iets meer diskruimte. Van de schrik ga ik ook backups maken, al een half jaar niet gedaan. Daardoor geen tijd voor gepruts met machientjes.

Vanmiddag weer het dilemma: fiets of niets? Opgelost door Miranda. Die had op haar laptop ook iets teveel gewist, ze beschouwt mij als deskundige. Ze heeft een telefoonabonnement waarbij het er weinig toe doet hoe lang je belt. Een 'uur' wordt vaak gebruikt als synoniem voor 'lang', hier was het echt een uur van zestig minuten. Zonder resultaat. Extra complicatie: vijf kittens die over haar toetsenbord lopen.

Ze heeft een deskundige in de buurt, ene Robert. Ze belde Robert maar Robert wou niet komen. Ze hoorde later dat er huiselijke problemen waren en dat Robert was opgenomen. Als tussenzin kwam nog langs dat Robert in Uruzgan had gezeten. Miranda gaat nu wachten tot Robert weer terug is. Eindelijk einde gesprek, ik was zelf al aardig aan een opname toe.

Frisse lucht, niet fietsen maar toch zeker een eindje lopen. Sneeuwuil heeft, sinds het bezoek van Bert, een gedroogde mango verslaving. Ik ga kijken of je in Ermelo gedroogde mango's kan vinden. Ja. Terugweg langs Expert, daar staan computers waar je aan kunt komen. Even zien of Windows 7 zo werkt als Miranda beweert. Ja, dat lijkt er wel op. (Zelf ben ik nog maar nauwelijks Windows 3.1 ontstegen)

Na Expert gaat het enorm hard regenen, leuk om te zien, niet leuk om doorheen te lopen: kortste weg naar huis. Daar aangekomen is het weer fraai zonnig, maar ik trap er niet meer in. Naar de schuur, zoals ik in de eerste alinea zei, ik ga iets heel anders proberen!

vrijdag 24 september 2010, 23:11 lees reacties

Ik neem twee plastic pluggen van 10 mm. Die smelt ik in een koperen buisje. Dat moet een zuiger worden, ik hoop dat het plastic bij het afkoelen net voldoende krimpt. Afwachten...

Geen fietsweer, lopend boodschappen. Omwegje via de Oude Arnhemse Karweg, een 'terrain vague'. Daar fietste ik gisteren langs, men was archeologisch aan het graven. Een graafmachine groef heel kleine laagjes weg, een heer met een spade en een meisje met een metaaldetector zochten. Op een andere hoek van het terrein nog twee gravende meisjes. Ik kreeg niet de indruk dat ze iets vonden.

Vandaag zag ik twee verse kuilen, wel een een meter of vier diep. Maar de gravers pauzeerden, zo te zien was er nog steeds niet veel gevonden. De hele Oude Arnhemse Karweg is een beetje 'vague', wat mij goed bevalt. Ik vrees dat er bouwplannen zijn. Het wordt wel steeds warmer, toch fietsweer?

Gelukkig, een paar druppels regen, niet fietsen, ik kan verder met de Stirlingmotor. Het eerder genoemde buisje is afgekoeld, met wat moeite krijg ik het plastic er uit. De krimp valt mee of tegen, het is maar hoe je het bekijkt, iets minder krimp had wel gemogen, de zuiger beweegt nu wel heel erg soepel.

Die grijze klont op de foto, dat is 'm, vers uit het buisje. Hij krijgt een oogje voor het koppelen van de drijfstang. Ik verbeter allerlei andere onderdelen, steek het waxientje aan: niks. IJsklontje er bovenop: nog niks. Toch teveel gekrompen. Hier ben ik heel tevreden mee, als dat ding eenmaal draait vormt hij geen logstof meer!

donderdag 23 september 2010, 23:11 lees reacties

Even zoeken naar mijn fiets bij de fietsenmaker. Op het eerste gezicht is er niets gebeurd, de trappers zitten nog waar ze zaten. Als ik beter kijk zie ik dat het nieuwe exemplaren zijn, precies hetzelfde type als de oude. Dat was eigenlijk niet de bedoeling maar ik ga niet zeuren. Zelfs niet over de rekening: €6,95 voor de trappers en €7,50 loon. Ze draaien fenomenaal, die nieuwe trappers. Achteraf besef ik dat die kapotte al enige tijd raar aanvoelde. Misschien had ik 'm met tijdig onderhoud nog kunnen redden.

Ik maak de fietstocht die ik gisteren wilde maken, het weer is vandaag nauwelijks minder. Ik zie veel mensen gebogen naast het fietspad staan, die fotograferen dan één vliegenzwam. Er zouden dit jaar zo veel en zo grote paddestoelen zijn. Nou, veel, dat klopt, maar groot? Helaas heb ik geen van mijn schuifmaten bij me maar een doorsnede van vijf centimeter halen ze geen van allen.

Buiten de verharde paden zijn wat meer paddestoelen. Ik neem mij voor om een groep vliegenzwammen te fotograferen op voorwaarde dat die groep minstens tien exemplaren bevat. Een groep van meer dan vijf zie ik vandaag niet.

Het is een heel goed torrenjaar. Van deze dikke zwarte torren zijn er elk jaar veel, ik heb de indruk dat het er dit jaar nog eens dubbel zo veel zijn. Ze scharrelen graag over zandpaden, ik probeer ze te ontwijken. Dat zal niet altijd gelukt zijn, sorry, torren!

Weer thuis. Sneeuwuil zit te smeden, ik wil mij melden maar wordt weggerukt door de bel. Marleen, of ze mogen komen. De vaste afspraak met de meisjes is er niet meer, we hebben ze tijdens de vacantie nauwelijks en daarna helemaal niet meer gezien. Sneeuwuil heeft een slotje gesmeed, ze was net aan een pauze toe, de meisjes zijn welkom. Ze zitten nu 'stap op' te spelen alsof ze niet weggeweest zijn.

Voor allerlei gebloei hoef je de tuin niet uit:

woensdag 22 september 2010, 22:59 lees reacties

Het is 02:55 op een digitale klok, ik wandel buiten omdat ik niet kan slapen. Omdat ik toch wel slaperig ben kan ik die 02:55 niet goed interpreteren. Gelukkig kom ik langs een kerk met een ouderwetse klok: vijf voor drie, midden in de nacht. Ik kom langs een school waar iets aan de hand is, alle ramen zijn verlicht, er is veel volk. Ik loop door de school, een middelbare aan de leeftijd van wat wel de leerlingen zullen zijn te zien. Wat men hier doet is niet duidelijk, alles gaat heel rustig en serieus. Ik kom weer buiten, dan wordt ik wakker.

De digitale wekker-met-grote-cijfers zegt 5:55, nog vijf minuten, dan mag ik opstaan! M'n eerste werk: dit filmpje over honden bekijken.

Het zou wel eens de laatste mooie fietsdag kunnen worden. Ik fiets over de hei, doel onbekend, het zal wel de buurt van Garderen worden. Dan kraakt de linker trapper: in tweeën. Met een beetje moeite is er nog mee te fietsen, maar Suikervlied is niet ver. Daar staan drie fietsen die wel aan een trapper-transplantatie willen meewerken, bovendien is daar een speciale pedaalsleutel.

Mijn eigen voormalige fiets heeft heel nette trappers, die wil ik! Probleem: ik krijg de trapper niet los. Ik zie kans op de sleutel te gaan staan en een beetje te springen maar er is geen beweging in te krijgen. Technisch onderlegde lezertjes: dat van de linkse en de rechtse draad dat weet ik!

Ik fiets naar huis, totale tocht precies 11,1 kilometer. Ook thuis lukt het niet, zelfs met de hamer op de sleutel slaan heeft geen effect. Als allerlaatste optie bedenk ik de fietsenmaker. Erheen!

Een jongeman vindt dit wel een uitdaging. Hij heeft een erg mooie electrische takel waarmee hij de fiets op een prettige werkhoogte hangt. Hij heeft een pedaalsleutel die nog iets langer is dan de mijne, hij doet erg z'n best, het lukt niet. Een collega weet precies waar je met twee hamers moet slaan, zonder resultaat. De baas komt er bij, hij spuit kruipolie maar nee. Ik mag de fiets laten staan, hij krijgt dan regelmatig een spuit kruipolie, misschien morgen...

Eigenlijk ben ik wel blij dat dit drietal niet moeiteloos die trappers eraf kreeg.

De Stirlingmotor is klaar! Een waxientje er onder, bovenop kan je nog net een smeltend ijsklontje waarnemen. Alles beweegt soepel, de temperatuurverschillen zijn optimaal, er zijn geen luchtlekken, kortom, de omstandigheden zijn ideaal. Er is maar één probleem: hij draait niet!

Je voelt wel als je 'm met de hand draait, dat hij liever de ene dan de andere kant uit wil. Maar draaien zonder hulp is er niet bij. Ik denk dat ik de steunpoten wat langer maak zodat de zijdelinkse druk van de zuiger op de cylinder kleiner wordt. Zuiger en cylinder polijsten zou ook wel kunnen helpen.

dinsdag 21 september 2010, 23:03 lees reacties

Een persoon maakt een cylinder met een zuiger. De zuiger heeft een slag van 14 mm. De persoon buigt een krukas van ijzerdraad, hij maakt een kruk van eveneens 14 mm. Wat doet deze persoon fout?

Bert heeft, in z'n afwezigheid, z'n huis laten schilderen. De schilders hadden de voorplaatjes van de stopcontacten weggehaald en later weer teruggeplaatst. Heel goed, zo hoort dat. Maar één plaatje hadden ze weggemaakt!

Ik sprak onlangs mijn tevredenheid uit over de stopcontacten bij onze Kringloper. Dat is voor Bert reden om ons te bezoeken. Hij heeft een niet weggemaakt plaatje bij zich, we gaan kijken of we er bij de Kringloper net zo een kunnen vinden. Dat lukt, een iets afgerondere vorm, maar de plaats van de gaatjes en de schroefjes precies als bij het voorbeeld.

Sneeuwuil vindt een dichtbundel van Herman van Veen: 'gebonden'. Omdat die bundel openvalt bij een gedicht dat haar bevalt koopt ze 'm. €0,50 voor een verzameling rijmloze verzen! Niet helemaal niks, wel bijna, die bundel, toch is er minstens een 7de druk van. Merkwaardig.

Bert heeft nog een probleem: een kleinkind wordt 5. Voor dat kleinkind gaan we na het succes bij de Kringloper naar Action. Daar is redelijk veel kinderspeelgoed, maar niets wat Bert leuk genoeg vindt. Ik ben het daar wel mee eens, dit probleem blijft onopgelost.

Het plaatje rechts is niet het kleinkind maar een door Bert vervaardigd schilderij. Niet slecht, vinden wij. Nu weer eens verder met de Stirlingmotor, een betere krukas buigen.

Om 20:30 komt Bontje weer mauwend binnen, ze legt weer dezelfde vogel in de kamer. Daarna gaat ze weer naar buiten, we hopen om de tweede vogel aan te dragen. Jammer genoeg doet ze dat niet, een foto van twee vogels zit er niet in.


maandag 20 september 2010, 23:19 lees reacties

Een koperen buis van 12 mm ø, daar heb ik heel veel stukjes van. Een buis van 12 mm, die is van binnen 10 mm. Ik heb ook een stukje ijzer van 10 mm ø, dat past heel goed in zo'n stukje buis. Een zuiger met een cylinder! Stukje buis netjes recht afzagen, stukje ijzer idem, stukje blik enzovoorts. Ik ben heel tevreden aan het prutsen.

Dan moeten er veters gekocht worden. Sneeuwuil kan al weer een beetje lopen, misschien gaat het met veters in haar Ecco's nog beter. Naar de Eccowinkel, die heeft alleen maar 'gewone' veters, niet de gewenste kleur, ook niet de gewenste lengte. De schoenmaker dan, maar die blijkt de hele maandag gesloten. Andere boodschappen lukken beter.

Thuis. Gaatje boren van 1,5 mm, mijn Proxxon heeft een standaard, daarmee gaat het heel gemakkelijk. Nu moet er een zwaar pakket naar het postkantoor, ik neem de fiets maar even, 1800 meter, heen-en-weer. Nog eens thuis, twee koperen onderdelen solderen op dat stukje blik. Dan komt er mail van Miranda, haar site bijwerken. (De laatste keer voor dit nest!) Intussen is dat soldeerwerk afgekoeld, ik boor nog een gaatje.

Bontje komt mauwend binnen: ze heeft een vogel gevangen!

Haar kameraden komen de vangst bekijken, ze hebben hun terechte twijfels. Maar met al die onderbrekingen schiet de Stirlingmotor niet op.

zondag 19 september 2010, 23:13 lees reacties

We kijken naar Buitenhof. Wijffels, dat is een van de betere CDA-ers. Hij heeft het over een assenkruis om het politieke veld te verdelen. Ik mis iets in het begin van het gesprek, een horizontale as van links naar rechts, dat zal wel. Maar die verticale as, wat staat daar bij? Even zoeken op de website levert niet direct iets op. Ik moet echt nog eens de uitzending bekijken, na 5 minuten blijkt dat verticaal de sociaal-culturele vraagstukken staan. Wat nou precies waar staat, misschien komt het na minuut 6 maar ik haak af. Wijffels ziet niet veel in Verhagen, zoveel is me wel bijgebleven.

Max Pam vertelt dat Hitler katholiek was. Dat meende ik al te weten, toch 'Mein Kampf' maar eens gedownload. Ja, katholiek, geen atheïst, Ratzi! (Zou Ratzi als HaJotter toch moeten weten.)

Bij het opruimen van de schuur kwam ik de rudimenten van een Stirling motor tegen. In Elburg heb ik geprobeerd zoiets te maken. Dat werd erg mooi, maar meer dan anderhalve omwenteling wou hij niet maken. Een tweede versie deed het helemaal niet, een derde werd nooit voltooid. Met de resten van die derde werd ik nu geconfronteerd en dat was schokkend. Intussen had ik op Youtube al -tig filmpjes gezien van wèl draaiende Stirling motoren. Ik probeer nu een vierde versie, als jullie niets meer van mij horen dan weet je nu waar ik mee bezig ben.

zaterdag 18 september 2010, 22:59 lees reacties

Ik zoek al dagen naar die prachtige schuifmaat. Ik heb een Proxxon boormachientje, met standaard, met freesjes, boortjes, slijpschijfjes, enzovoorts. Daar in de buurt zou je een schuifmaat verwachten. Er boven is een plank met boeken, ik zoek zelfs achter alle boeken, maar niks. Ik herinner me een kleine blokhaak, ook nergens te vinden. En een steekpasser, spoorloos.

Overeenkomst tussen de drie genoemde afwezigen: niet van dat grofstoffelijke gereedschap, ze zouden best samen ergens naar toe kunnen zijn. Dan herinner ik me dit dagelijks gebruikte ladenkastje. Ik heb de laden heel netjes van labels voorizen, zo is er bijvoorbeeld een la ' gereedschap '. En ja hoor, daar zijn ze! Als je iets laat slingeren heb je meer kans het toevallig te vinden dan wanneer je ergens een nette plaats voor maakt en dat dan vervolgens vergeet...

Naar AH, Sneeuwuil wil mee, ze vertrouwt mij niet waar het verse vruchten betreft. En passant een stoffer+blik van Action en nog zes van die schaaltjes, dat mag ik alleen doen. Gall&Gall, Madeira, kan niet fout want ze hebben maar één soort. Dan AH, Sneuuwuil leunt op de winkelwagen, het gaat niet pijlsnel maar dat kan op zaterdagmiddag toch niet bij AH.

Weer thuis, alles is goed afgelopen. Nu wil ik fietsen naar Hendriks voor een busje campingaz, voor mijn soldeerbrander. Hendriks is een leuke winkel, maar gelegen aan de weg naar Harderwijk en die weg is vandaag erg druk, ik wil naar het bos. Daardoor kom ik in Harderwijk, bij, waar anders, Gamma. Die heeft het gewenste busje gas, heeft overigens precies hetzelfde assortiment rook-enzovoortsmelders als in Ermelo.

Terug door een stuk bos waar ik nooit eerder was, een heel leuk kronkelend paadje. De zon begint een beetje mee te doen, handig om de koers te bepalen. Verdwalen is moeilijk, na enige tijd hoor ik bovendien veel hondengeblaf. Dat zal het dierenasyl wel zijn, ik weet precies waar dat is. Een beetje rechts aanhouden dan kom ik wel weer thuis. Ja, gelukt!

vrijdag 17 september 2010, 23:12 lees reacties

Eerste werk: twee rookmelders en een hittemelder aanbrengen. We hebben nu vijf van die melders. Je moet een beetje moeite doen om ze te installeren en daarna hoop je dat ze niks melden...

Sneeuwuil is ontroostbaar: haar verzameling eierdopjes is onvindbaar. Geen bijzonder mooie doppen, plastic, ze gebruikte ze om emailpoeder in te wassen. (Dat schijnt nodig te zijn.) We gaan naar Blokker, zij met de krukken. Die krukken zijn geen groot succes, na Blokker strompelt ze zonder krukken. Blokker is ook geen groot succes, geen plastic eierdopjes.

De drogist heeft gedistilleerd water, dat heb je nodig bij dat email. En heel goedkope tandenborstels, om smeedwerk schoon te poetsen. Dan nog Lidl, Sneeuwuil gebruikt de winkelwagen als rollator.

Thuis, ik loop alleen naar Action voor eierdopjes. Plastic niks, porselein wel maar te omvallerig. Porseleinen schaaltjes, zes voor €1,19, die lijken me heel geschikt.

Thuis, alweer. Sneeuwuil is getroost. Onverwacht bezoek van Jaap en Gerda. Ze komen een kattenprint halen die ze op de tentoonstelling kochten. Jaap vertelt zoals altijd veel verhalen, voornamelijk over Wolfi. We krijgen een kattenkalender, een jaarlijkse traditie. We moeten beloven eens naar Wolfi te komen kijken. Goed, als Sneeuwuil weer kan lopen.

Nu m'n dagelijks wandeling naar Gamma. Gamma is een franchiseformule, zeggen ze zelf, misschien is het assortiment niet overal precies hetzelfde. Onze Gamma heeft geen gasmelders.

Sneeuwuil heeft het motto 'Gouverner c'est prévoir'. Vorige winter wilden we een sneeuwschuiver toen het sneeuwde: niet te krijgen. Nu wil ze bijtijds een sneeuwschuiver aanschaffen, maar Gamma heeft ze (nog) niet. Misschien is er éen dag, ongeveer eind november, dat ze ze wèl hebben. Die zijn dan natuurlijk de volgende dag uitverkocht...

donderdag 16 september 2010, 23:05 lees reacties

Nog een klein randje bij de tafel, de lamp netjes ophangen, klaar! Sneeuwuil kan gaan smeden, maar ze heeft een knieprobleem waardoor ze nauwelijks de trap op kan. Ik heb een beginnend rugprobleem, ik ga haar daarom niet naar boven dragen. Ze scharrelt op krukken door de kamer, ze is er zeker van dat het 'vanzelf' weer over gaat...

Een beetje opruimen, dat kan ik. Geen dingen verplaatsen die meer dan een kilo wegen. Niet te ver reiken naar spinnenwebben. (Die zijn er volop in de schuur, niet zo'n klassiek web maar van die wolken van spinrag.) Op m'n computerstoel zitten, dat gaat heel goed. De ervaring leert dat op de fiets zitten ook heel goed gaat maar het is geen fietsweer.

Het voordeel van schrijven over werkjes is dat je niet aldoor over de katten schrijft. Daar gebeurde ook van alles, als de ene klaar was met kotsen begon de ander. Kots afgewisseld met diarree en dat dan dagenlang. Nu is iedereen weer normaal.

Verder met opruimen. Iris maakte bij haar laatste of nee, voorlaatste, bezoek reclame voor rookmelders. In Amsterdam, op dat bovenhuis, hadden we die. Weliswaar in ongeopende verpakking in de kast, maar toch. Twee verhuizingen later leken ze verdwenen, nu vind ik ze onder een dikke laag stof terug in de schuur. Ze doen het nog, een keiharde piep, ze mogen op de boven- en benedengang. Geïnstalleerd, een werkje dat ik nog net behappen kan.

Sneeuwuil weet erg veel van rookmelders. In de keuken moet een hittemelder, in de voorkamer en in haar smeedkamer een rookmelder. Een wandeling naar Gamma, die heeft erg veel rook-, hitte- en koolmonoxyde melders in verschillende prijsklassen. In de gang er tegenover laat een oud vrouwtje zich voorlichten over deurbellen. Er bestaan draadloze, die kan je meenemen als je bij de buren op bezoek gaat. Ze bestaan ook met een instelbare melodie, de verkoper stelt een kerstliedje voor in december. Het is erg moeilijk om me te concentreren op de rookmelders bij zoveel info over deurbellen.

Een poederblusser voor de smeedkamer? Gamma heeft een hele zwerm, wat te zwaar om mee te wandelen. Misschien is een kraan met vijf meter slang wel zo gemakkelijk. Ik koop een hittemelder en een pakket van twee rookmelders. Morgen ga ik ze wel eens aan het plafond schroeven, eerst de gebruiksaanwijzing eens lezen. "Boor de gaatjes met een 4,75 mm boortje". Zo'n (steen!)boortje bestaat op het gansche EU continent niet, het zal wel de vertaling van een rare inchmaat zijn. Dit helpt als je snapt dat dat 3/16 inch is. De bijgeleverde plugjes lijken erg veel op 5 mm...

woensdag 15 september 2010, 23:20 lees reacties

Weer uren in kleine hoekjes gekropen. Alle stopcontacten zitten waar ik ze gedacht had, geen kortsluiting, wel 230 daar waar het wezen moet.

Tussen de hangmotor, hoog boven de tafel, en het bijbehorende voetpedaal, op de grond, heeft de fabrikant een zwart snoer gedacht dat geen centimeter te lang is. Middenin zit een stekker met een contrastekker, daar zou je een verlengsnoertje kunnen aanbrengen. Helaas een snoertje met amerikaanse stekkers, dat kan ik zo gauw niet vinden. Ik soldeer een stuk zwart snoer ergens tussen, netjes geïsoleerd met zwart isolatieband. Als je het niet weet zie je het niet.

Allemaal niet zo indrukwekkend, toch wel tamelijk dagvullend. Nog even met Sneeuwuil naar Action. Naast Action is de wereldwinkel, we zien een prachtig wild zwijntje in de étalage, waarschijnlijk van plaatijzer. Even naar binnen, daar staat er nog eentje, bijna ware grootte. Jammer dat we echt geen zwijntjes nodig hebben.

Sneeuwuil zoekt mooie steentjes en heel kleine kraaltjes, soms heeft Action die. Nu niet, dan maar nog een winkel verder, Gall&Gall...

Weer thuis vinden we Ermelo's Weekblad. De voorlaatste bladzij. Zo'n kruisje met daarachter een ondertekenaar die zelf al dood is, vind ik nogal belachelijk. Dan heeft dit meer zin:

Ik vermoed dat Woody een hond is, Bliksem en Storm zullen wel katten zijn.

dinsdag 14 september 2010, 23:19 lees reacties

In veel Ermelose woningen vindt het volgende gesprek plaats:

- Jan, we wonen hier al veertig jaar.
- ja Marie.
- ik ben een beetje uitgekeken op die dingen, Jan.
- ja Marie.
- ik bedoel, ik wil wel eens wat anders!
- maar Marie, we hebben in 1995 nog behangen.
- nee, dat is het niet, Jan.
- en in 1999 alles geschilderd, drie keer, omdat jij telkens een andere kleur wilde.
- nee Jan, ik bedoel de stopcontacten.

Jan schroeft de oude stopcontacten van de muur, alles om de discussie te bekorten. Nieuwe stopcontacten, dan ook maar nieuwe schakelaars, hij is nou toch bezig. Marie brengt het oude spul naar de Kringloper. Deze conversatie dus, al heten de hoofdpersonen soms anders.

Het was me al eerder opgevallen bij de Kringloper, een grote hoeveelheid electraspul. Soms iets te veel gebarsten, iets te incompleet of écht al te antiek. Maar voor het grootste deel niks mis mee. Ik koop deze verzameling. Sneeuwuil haat snel knipperende plaatjes, daarom gaat dit heel langzaam. Klopt niet helemaal, de lasdoos komt van Gamma. Die kostte €0,99, de rest was €1,50 bij de Kringloper. (De goedkoopste versie van die dingen bij Gamma is 5x zo duur!) En, zoals je ziet, alle schroefjes zijn er!

Nou dit alles netjes monteren. Het grootste probleem daarbij is dat je in allerlei kleine hoekjes moet wezen, dat vereist gymnastiek die ik als vrij uitputtend ervaar. Gelukkig is het helemaal geen fietsweer, de fiets put me vandaag niet uit. Rustig timmeren in de schuur (of rustig tikken) is veel minder vermoeiend.

Ik heb alles wat ik nodig heb qua electra. Iemand belangstelling voor een kortingbon?

maandag 13 september 2010, 23:21 lees reacties

De vijfhoekige deur moest nog een beetje beschaafd worden, en een beetje blauw. Hij lijkt krom, maar dat heeft de camera er bijbedacht. Sneeuwuil wil een massa haken om al haar gevaarlijke branders op te hangen. Zodanig dat de branders wel grijpklaar zijn en niet de boel in de fik steken. Die krijgt ze.

Nu een tochtje naar de Croonenburgh, al de tentoongestelde kattentekeningen terughalen. De tentoonstelling heeft €60 opgeleverd voor Het Goede Doel. Meneer de Jong (bijgevallen door mevrouw de Jong) wil dat we met de kattenkunst naar een winkeltje gaan. Een winkeltje waar ze allebei enthousiast over zijn, ik weet toevallig waar dat winkeltje is! Erheen!

De deur staat open, toch is de winkel gesloten. Er is een man aan het verven, er staat een groep van een vrouw/man of zes belangstellend toe te kijken. We kijken even naar binnen, ziet er inderdaad leuk uit. We komen nog wel eens op een onmaandag.

Een eindje fietsen, het zou wel eens de laatste mooie dag kunnen zijn. Ik zie een echtpaar, beiden met een camera, om een paddestoel staan. Een donkerbruine paddestoel, ook nog in een donker hoekje, die foto zal niet veel moois worden.

Wat kapotte viegenzwammen, wat hele stoeltjes, en deze op de foto rechts. Nog niet ontdekt door de zwijnen, wel door een eekhoorn die wat voor de rest van de week bewaard heeft.

Thuis. Miranda stuurt steeds meer foto's voor haar website. De kittens zijn allemaal verkocht, gaan bijna de deur uit, de foto's zijn dus alleen voor ons vermaak. Miranda zet tegenwoordig zelf teksten op de foto's, die teksten zijn daarom moeilijk te corrigeren.

Een tweede laagje blauw op de vijfhoekige deur. Het laatste restje uit de pot, het is blauw genoeg. Nu denken over stopcontacten. Nee, er kan nog steeds niet gesmeed worden, maar we vorderen goed.

zondag 12 september 2010, 23:26 lees reacties

Ik krijg mail van Gamma. "Alleen voor Voordeelpashouders!" staat in de aanhef. Diverse artikelen die ik niet nodig heb, maar dat ding linksonder: €60,00 voordeel! Er zit een nadeel aan: ik heb geen idee wat het is. Misschien zit achter die prijskaart een hangmotor die dit keer niet hangt maar staat. Dan is het onderdeel met de bocht een flexibele as en dat daar rechts een spantang. Of is dit nou tunnelvisie?
(het plaatje is precies zo slecht als in de mail.)

Het bureau-dat-een-smeedtafel wordt bevatte ook een verticaal rek voor cd's. Heel ruimteverkwistend, tussen twee cd's was lucht ter dikte van éen cd. En nu niet echt nuttig. Ik sloop het rek, maak twee plankjes. Open van achteren, ook niet erg handig, ik maak het dicht.

De hangmotor hing gisteren al, nu iets verstandigs met z'n snoeren (aan de korte kant) en stopcontacten. Het blokje voor onder de polijstmotor: nee, toch maar niet. Of toch maar wel? Nee, toch maar niet. Het lijkt de koranverbranding wel. Tenslotte: toch maar wel en dan dubbel zo dik. De lijm droogt...

(Even iets voor mezelf, wanneer heb ik voor het laatst mobiel gebeld? 18 april, zie conclusie aldaar.)

Eindje lopen door de regen. Volgens de berichten zouden er veel paddestoelen zijn, heel groot bovendien. Ik zie er niet éen, wel veel wroetsporen, misschien is er een verband.

Thuis, de lijm droogt nog steeds, dan maar iets anders. Sneeuwuils smeedkamer heeft een heel klein zijhokje met een vijfhoekige deuropening. Ooit maakte ik een vijfhoekige deur maar door een verandering van het plan stond die nog steeds in de schuur. Nu, met voortschrijdend inzicht, moet de deur tòch voor het hokje.

Ik heb erg veel scharnieren, de twee mooiste mogen aan de deur. Scharnieren inhakken, zowel in de deur als in de deurpost, is best een leuk werkje. Niet moeilijk, je moet het wel netjes doen. Eerst de deur, twee halve scharnieren met in totaal zes schroeven. Dan de deurpost, het moeilijkste moment is het bepalen van de plaats van de bovenste scharnier. Drie schroeven er in, nu kan ik de deur er aan hangen. Dan kan je niet meer fout gaan met de plaats van de onderste scharnier.

Die onderste zit wel in een klein donker hoekje, m'n beitel vindt het ook lastig. Na wat gepruts past de scharnier, hij krijgt een schroef in het midden. Daarna kan ik het gat boren voor de bovenste schroef, eigenlijk is twee schroeven wel genoeg. Maar ik heb al het nodige gereedschap in dat kleine donkere hoekje, ook maar even een gat boren voor de onderste schroef. Snel, bijna de deadline van 17:30 bereikt. (1 oude genever.)

Het boorgat begint water te spuiten, ik heb een leiding van de verwarming geraakt. Dat had ik van te voren kunnen bedenken maar helaas. Sneeuwuil heeft een grote glazen schaal die ze snel onder de straal houdt. Dan nog een emmertje, toevallig in de buurt. Ik wil de verwarming aftappen, kan de slang niet vinden, o ja, daar is 'ie. Ramp bezworen. Nu leiding repareren maar eerst die oude genever...

De meeste radiatoren zijn ooit vervangen, in de smeedkamer zitten nog de originele, zo oud als het huis, aangesloten met 15 mm. buis. Probleem is dat ze niet helemaal leeglopen als je ze aftapt, daardoor kan je er niet aan solderen. Loszagen is de oplossing. Een heel gedoe, maar wel logstof!

zaterdag 11 september 2010, 23:06 lees reacties

Ik schreef al vaker over mijn waardering voor industrieterreinen. Vooral vergeleken met winkelcentra, die zijn overal hetzelfde. Industrieterreinen zijn overal anders! Vandaag is er een 'open dag' op een nieuw gedeelte van het industrieterrein, daar moet ik heen!

Veel bedrijven die niks maken, ze handelen voornamelijk. In dingen waar ze folders van hebben, daar kom ik niet voor, zoiets google ik wel. Ik ga naar binnen bij een drukkerij, ik hou wel van drukkerijen. Ze hebben veel bedrukt papier maar hoe ze dat bedrukken houden ze geheim. Vreemd genoeg staat er wel een mooie verpakkingsmachine. Hij weegt snoepjes af, doet die in een plastic zakje, plakt dan een soort zegel over het zakje om het af te sluiten. Leuk om te zien. Heel leuk wordt het als een zakje niet goed open gaat, dan worden de snoepjes gedeeltelijk op de grond gestrooid. Het half gevulde zakje wordt verder verwerkt, de machine merkt dat niet. Een menselijk persoon veegt de vloer, die verdacht plakkerig is...

Het is niet erg duidelijk wat deze activiteit met het achterliggende bedrijf te maken heeft. De uil wordt net voltooid als ik kom kijken, de zager begint aan een dolfijn. De andere belangstellenden hebben het, na die uil, wel gezien, ik blijf als enige kijken. Na een tijdje heb ik het ook wel gezien, maar je kan zo'n man toch niet alleen achter laten? Gelukkig komt er weer een ander groepje kijkers, ik kan ongemerkt verdwijnen.

Een wel aardig bootje, een plastic sloep. Het bedrijf waar dat bootje voor staat is voornamelijk een enorme hal met enorme stellingen. Tot zes hoog bootjes, sommige uit dezelfde mal als die wel aardige, andere wat groter en afschuwelijk. Maar alleen maar handel, ze maken hier niks.

Nu maar eens de kortste weg naar het bos, dat is toch nog wat leuker. Weer in de buurt van het centrum zie ik een rare vlag op de kerk. Toevallig weet ik wat die vlag betekent: 'open monumenten dag'! En dat betekent weer dat je voor niks in het pas geopende Pakhuis mag. Best de moeite waard, als je wil weten waarom moet je maar op de link klikken.

Thuis. Een blokje voor onder de polijstmotor en nog 1001 kleinigheden. Dan een bliksembezoek van Iris en Auke. Ze zijn op ziekenbezoek geweest bij Corry. Nu eens geen gewrichten maar de ademhaling, ook een oude kwaal. Zuurstof in het ziekenhuis.

Iris maakt nog steeds zeep, soms zelfs bijna transparant. Auke gaat een congres leiden in de Van Nelle fabriek. (Die heeft al lang niets meer met koffie en thee te maken.) Auke heeft weer een boek geschreven. Klik maar niet op die link, daar wordt je niet wijzer van...

De Van Nelle fabriek, daar liepen we omstreeks 1943 naar toe vanuit Schiedam. Een grote zandvlakte, met daarop die fabriek. De foto komt van het www, natuurlijk ging ik niet mee met jongens die over een voetbal beschikten. Verder klopt het plaatje wel ongeveer, vooral de kleding. Ik was 8 of 9, misschien iets jonger dan deze groep. Die fabriek vond ik mooi, al lang voordat ik wist dat je die mooi moet vinden.

vrijdag 10 september 2010, 23:16 lees reacties

Ik heb vier schuifmaten. Je zou denken, dat zijn er drie teveel en eigenlijk is dat wel zo. De oudste heb ik al ruim een halve eeuw, hij is een beetje vlekkerig, moeilijk af te lezen. In Hardenberg kocht ik een nieuwe, bij de heel fijne plaatselijke ijzerwinkel. Erg mooi, erg duidelijk.

Toen we naar Amsterdam verhuisden hadden we ook het Kleine Huisje. Twee adressen: dat is een reden om van alles dubbel te hebben. Omdat je niet meer weet wat zich waar bevindt neem je soms een bijzondere moersleutel mee naar de plaats waar je al een bijzondere moersleutel hebt. Ga je terug naar waar je vandaan kwam dan vergeet je dat. Dat blijkt als je na de terugreis de bijzondere moersleutel nodig hebt: onvindbaar. Reden om er nog een aan te schaffen...

Dan heb je er drie. Nog een reden om iets te kopen: een bijzondere buitenkans. Op de Noordermarkt, een heel leuke van-alles markt, dichtbij ons adres in Amsterdam, was een dame die een fraaie schuifmaat verkocht. Ze wist niet wat het was, ze vroeg er één gulden voor. Ik herinnerde me dat wel, van die drie schuifmaten, toch nam ik die vierde er ook nog bij.

Nu is Sneeuwuil aan het schuifmeten. Ze heeft een oeroude schuifmaat, je moet echt graag willen, dan is hij goed afleesbaar. Ik ruil hem tegen het exemplaar van de Noordermarkt, ik heb toch dat prachtstuk uit Hardenberg nog. Probleem: waar heb ik die?

Even naar Suikervlied, daar heb ik redelijk veel gereedschap, voornamelijk voor het repareren van fietsen. En ja, een schuifmaat, het is die hoog bejaarde! Maar waar is die hele mooie nou? (Had ik maar nul schuifmaten, dan had ik een reden om deze te kopen.)

Geen toegang, dat is duidelijk. Honden en paarden apart noemen is overbodig. Wel toegang voor eenden, dat zou er moeten staan. En libellen.

Fijn dat het maar een korte fietstocht was, als ik weer thuis ben gaat het stortregenen. Ik kan nog net de schuur bereiken, ik maak vijl- c.q. zaagpennen. En de klemconstructie voor genoemde pennen. Lijm droogt, ik ga tikken. Dubbelfunctie: ik moet ook op de bel letten, we verwachten twee paketten. Het is al laat, een uur of vier, ik vergeet de hele post, naar de schuur, verder met de zaag- c.q. vijlpennen.

Dan komt, toch nog, de post. Gelukkig heeft Sneeuwuil haar in de gaten. Een pakket met een hangmotor, nog een pakket met van alles. Onder dat 'van alles' is een klein polijstmotortje, ik installeer het. Intussen koppelt Sneeuwuil twee slangen aan een nieuwe soldeerbrander, we zijn benieuwd hoe die het doet. Nou, uitstekend, de vlam is niet van een aardgasvlam te onderscheiden. We zijn vooralsnog zeer tevreden over deze zendingen!

donderdag 9 september 2010, 23:13 lees reacties

De dame van het gasbedrijf in Putten, we waren er al eerder, dacht: 'pilaar', maar het is een doorstroombegrenzer. Een pilaar ziet er bijna hetzelfde uit, maar dit ding stopt het uitstromende gas als de slang zou breken. Mooi! Die kopen we, en twee meter slang en twee slangklemmen. Sneeuwuil heeft nog een brander, minstens 40 jaar oud, nu kan ze weer volgas branden. (De drukregelaar die ze eerder kocht is voor een wat fijnzinniger brandertje.)

Verkeerde volgorde: voor deze tocht hing ik de vangla onder de tafel. Te laag, Sneeuwuils knietjes passen er niet onder. Geen probleem, de ladegeleiders zijn zo geschapen dat je ze in stappen van 1 centimeter 5 centimeter kan verstellen. De hoogste stand blijkt goed te zijn.

Naar Putten dus, na het gas de scharrelslager, verder geen avonturen. Weer thuis: Bontje kotst, Al Poontah kotst, men is aan de diarree. Ze kotsen buiten, je hoort het maar je ziet het niet. Hadden ze dat maar wat eerder gezegd, we kwamen zo ongeveer langs de dierenarts. Nu moeten ze maar vanzelf beter worden.

Het wordt weer prachtweer, een rondje fietsen door het boerenland. Helaas, weer geen avonturen. Weer thuis, dit tikken, verder met de schuur opruimen, ook niet echt logstof. Echt spannend is het elke dag om 17:55. Wil de tv aan of niet? Tot op heden, sinds j.l. vrijdag, wèl.

woensdag 8 september 2010, 23:18 lees reacties

Een doos vol prachtige spullen, sommige regelrecht van de Kringloper, brengen we naar de Kringloper. Sneeuwuil vindt daar twee enorme papegaaien, geverfd balsahout, nogal afgebladderd, snavels grotendeels ontbrekend, voor slechts €1,00 per stuk. Het lukt me haar ervan te overtuigen dat ons huisje vol is. Een klein kastje met een ruitje dan maar? Ja, prachtig, en een boek. (Plaatje links komt van het internet, eigenlijk een opblaaspapegaai. Plaatje rechts is plaatje links, gespiegeld en een beetje groen gemaakt. Vandaar die intacte snavels.)

Verder, naar de schaapskooi. We willen twee van die schapenkussentjes. De katten houden daar erg van maar ze krabben ze wel stuk en ze maken ze vuil. Na enig gebruik gaan ze er zeer verfomfaaid uitzien. De twee dames in de schaapskooi zijn erg blij met een klant, misschien wel de eerste vandaag.

Het is opeens mooi weer, we maken nog een klein rondje over de hei. Dan gauw AH en gauw naar huis. Sneeuwuil heeft allerlei smeedspul besteld, ze wacht op de rekening. Als die er is (per e-mail) betaalt ze 'm in de hoop dat de bestelde waren vrijdag bezorgd worden. Het wordt spannend: kan de vangla wel op tijd vangen?

Thuis, de rekening is er, Sneeuwuil betaalt. Die vijlpennen, die hebben ze niet, die mag ik maken. Nou even kijken of de lijm van de vangla al droog is. (drie uur later) Ja! Nu even wat ijzerwerk, nog een randje plakken, morgen vangla onder het tafelblad schroeven. Het lijkt er op dat ik die deadline haal.

dinsdag 7 september 2010, 23:25 lees reacties

Iris wees ons op het bestaan van het jubileumnummer van Vrij Nederland. Ze vieren hun 75ste verjaardag, met allerlei terugblikken. Heel veel lezenswaardigs, ook over de advertenties. Ongeveer in 1969 waren in het bijzonder de contactadvertenties iets wat nog niet eerder op die manier in Nederland vertoond was. Ruim 40 jaar geleden was ik abonnee van VN én lezer van die advertenties. Dat Iris onlangs haar 40ste verjaardag vierde is geen toeval.

Het verhaal over het neefje van Renate Rubinstein las ik gefascineerd, verder diagonaal, het is wel erg veel leesvoer. Maar om flink wat waar voor m'n geld te krijgen ga ik de rest ook spellen. (Pas op de terugweg van m'n winkelwandeling kreeg ik in de gaten dat ik een heel pakket gekocht had. Niet alleen VN, maar ook het nog dikkere Hollands Diep. Ook maar lezen dus...)

Nu is het tijd voor de vangla. Iets te gemakkelijk, ik heb alle materialen, ik weet precies hoe groot hij moet worden. Ik kan ook denken over iets moeilijkers: de uitsparing voor de vijlpen. Sneeuwuil heeft een dik boek dat ongeveer hetzelfde bevat als deze website. Ze bladert er al dagenlang onafgebroken in, maakt allerlei notities en heel ingewikkelde berekeningen. (Bijvoorbeeld: hoeveel millimeter is een meter.)

Hier kan je kiezen uit vijlpennen. Een stukje vervangbaar hout dat uit je werkbank steekt. Daarop leg je je werkstuk als je wilt vijlen of boren. Om te zagen heb je een soortgelijk stuk hout met een V-vormige inkeping. Het probleem is dat het stuk hout een uitsteeksel heeft waarmee je het in een gat in je werkbank kan stoppen. De bovenkant van het stuk hout wil Sneeuwuil precies even hoog als het blad van die werkbank hebben. De kant-en-klare bevestigingen zijn voor dat 'precies even hoog' niet geschikt.

Nee, ik ga niet iets moeilijks maken als ik de vijlpen nog niet heb. Dan eerst maar de vangla!

maandag 6 september 2010, 23:16 lees reacties

De wind waait uit Uddel, dus naar Uddel. Bij een boerderij wordt was te drogen gehangen. Vrouw in lange zwarte rok hangt heel veel witte was op, maar ook minstens tien zwarte sokken! Man en vier zonen, elke zondag schone sokken naar de kerk? (Vergeleken bij Uddel is het in Ermelo een losgeslagen bende.)

Na Uddel waai ik heel snel naar huis. De wekelijks mail van Miranda, haar site bijwerken. Dan schuur opruimen, niet erg spannend. Dan leuke excursie: Sneeuwuil wil naar de ijzerwinkel, vijlen kopen. Die hele fijne vijltjes, daar heeft de winkelmeneer er maar een paar van. De winkelmeneer is nieuw voor mij, hij is erg deskundig, hij wil proberen nog wat fijne vijltjes in te kopen. Een plaatwals heeft 'ie niet.

Die brief van Klink, dat vond ik leuk. De principiële protestant tegenover de flexibele katholiek. Het viel me dan ook tegen dat Klink toch weer met de fractie meedeed. Erg mooi dat hij er vandaag toch uitstapt!

Die kabinetsformatie, dat wordt niks. Als alle politici aan de beurt zijn geweest dan zullen ze wel aan de gewone burgers beginnen. Ik wil wel minister worden. Wel van een ministerie dat de geparfumeerde zeep kan verbieden. Fietsers, meestal vrouwen, soms ook mannen, kunnen zo'n enorme rozewatergeur verspreiden dat je er niet goed van wordt. (Vandaag niet: teveel wind.) Omdat ik ook alle drugs zou legaliseren kan ik de ambtenaren die bij de narcoticabestrijding overbodig worden inzetten bij het (streng) handhaven van mijn antiparfumwet.

zondag 5 september 2010, 23:06 lees reacties

Goed nieuws: er zijn nog 150-34=116 zetels die de PVV niet heeft. Nog meer goed nieuws: het CDA is kleiner dan de SP. Heel veel meer goed nieuws kan ik er niet uit peuteren.

9 juni, toen waren de verkiezingen. Ik heb het werk van meneer de Hond opgesierd met een rode verticale streep, zo goed mogelijk bij 9 juni. Sinds die tijd is de toestand in het land niet enorm veranderd, de veranderingen in de peiling zijn dus voornamelijk een gevolg van het gedrag van de gekozenen tijdens de formatie.

Je ziet wel dat het leuk is om een winner te kiezen: de opmars van de PVV gaat vlak na de verkiezingen gewoon door. Voor PvdA, CDA en VVD gaat het omgekeerde van die theorie niet op: ze waren voor de 9^de al aan het zakken. Nu staan PvdA en VVD gelijk, samen een regeerakkoord schrijven lijkt opeens niet zo vreemd. (Het zal wel een vreemd akkoord worden.)

Er is maar één stabiele partij, Groen Links. Bij het begin van de grafiek 13, bij het einde weer 13. Jammer dat ze tijdens de verkiezingen net een dipje hadden...

Over de Hond gesproken, kennen jullie deze al?

Ik wil een PDF omzetten in tekst en dat dan hier plakken. Maar een tabel, dat wordt zo'n puinhoop, ik maak er maar een plaatje van:

PvdA+SP+D66+GrLi=30+15+10+10=65 , ChrU+PvdD=5+2, totaal 72. Niet genoeg, zelfs niet met gedoogsteun van de SGP. Ook niet erg waarschijnlijk. Nee, nieuwe verkiezingen, vrees ik.

zaterdag 4 september 2010, 23:10 lees reacties

Is hier een UFO geland? Bomen ontworteld, zowel naar links als naar rechts.
Een groepje ontwortelde bomen zie je wel vaker, een rare windvlaag kiest één stukje bos. Maar dan liggen ze allemaal dezelfde kant uit, meestal naar het oosten. Harde wind komt namelijk, zoals wij allen weten, meestal uit het westen.

Als ik wat beter kijk zie ik ontvellingen op alle omgevallen stammen. Een eindje verder nog meer van die kris-kras ontwortelde en ontvelde bomen. Kennelijk een nieuwe rooimethode: omduwen met een bulldozer. Ik zie er wel wat in, als ze tenminste de stronken ruimen na de houtafvoer.

De beken zijn nog aardig vol, klik waterspiegel voor een plaatje. Tik F11, daar ergens rechtsboven, dan wordt het nog mooier. Klik het plaatje om hier weer terug te komen.

Fietsen dus, ik kan het nog. Nu weer verder met het volgende project: het bureau van de kringloper omtoveren in een smeedtafel. We zijn er intussen achter dat die tafel een centimeter of acht hoger moet zijn. Omdat Sneeuwuil zilver wil figuurzagen heeft ze een vangla nodig. De dikte van de la + de hoogte van de figuurzaag + de maat van het stukje Uil dat onder die la zit, dat moet de tafelhoogte worden, zo ongeveer 83 centimeter. Dat betekent: genoemde 8 cm. erbij.

Iris & Auke zijn bij Corry op bezoek geweest, komen hier kaasfondu eten. Iris heeft zeep gemaakt, erg mooi. Jammer dat ik me nooit was. Gesprekken over edelstenen, schelpen en zeep. Iris wil transparante zeep maken, Sneeuwuil zegt transparante zeep met edelstenen. Daar ziet Iris niks in omdat transparant niet zo heel erg transparant is. Transparante zeep met schelpen, dat is heel wat anders!

vrijdag 3 september 2010, 23:26 lees reacties

Het rozerode kastje staat op z'n plaats. De apparaten blijken te passen. Na het aansluiten van alle draden blijken ze ook nog te werken. Het kost wel wat tijd om alles zo te krijgen als het wezen moet, geen tijd om de halve maan uit het bureaublad te zagen. Morgen is er (hoogstwaarschijnlijk) weer een dag.

Soms heb ik een moeilijk te bedwingen neiging om een steeksleutel te kopen. Ik heb heel veel steeksleutels, maar niet eentje van 30 mm. Bij de echte ijzerwinkel kost die zo ongeveer €25,00. Gamma heeft 'm niet los, alleen maar in een set die in z'n geheel ook zo ongeveer €25,00 kost. Action heeft ook steeksleutels, maar die gaan niet verder dan 24 mm.

Sneeuwuil heeft een nieuwe gastank, zie dinsdag j.l. Daar hoort een nieuwe drukregelaar bij en die heeft een grotere moer dan de oude, 30 mm. om precies te zijn. Ik heb natuurlijk een verstelbare sleutel die dit kan behappen maar die is heel groot en zwaar, niet iets voor Sneeuwuils poezele handjes.

We willen iets naar de Kringloper brengen, die is gesloten. Daardoor komen we er achter dat er vandaag Boeldag is. Dus naar de Boeldag! Ze hebben daar oude en nieuwe troep, goed gesorteerd. Ik vind snel de kraam met gereedschap. Al gauw heb ik een steeksleutel 28, die zou ik kunnen verslijpen. Ik zoek verder, de rest is allemaal kleiner. Dan, steeds dieper gravend, vind ik dat kleintje van de foto. Niet gemarkeerd, maar op de kraam ligt ook een lineaal: 30 mm! Hij kost me wel €0,50...

Er was ook een zending van Conrad, dit voor Sneeuwuil en een condensator voor mij. De tv doet het weer, maar dat verschijnsel ken ik. Ik juich pas als hij het op 1 november nog doet. Voorlopig is het erg fijn dat we Verhagen, Rutte en Wilders weer in breedbeeld kunnen zien.

Correctie, na 18:00 uur: Rutte zeker, Roemer misschien? Cohen, Halsema, Pechthold enzovoorts? Verhagen heb ik wel genoeg gezien.

donderdag 2 september 2010, 23:14 lees reacties

Sneeuwuil is als een razende haar schildersatelier aan het saneren. Dit met het doel er zowel een schilders- als een smeedatelier van te maken. Ik ben als een razende aan het scannen, twee documenten van Miranda.

De scanner wil niet. De scanner wil wel met Windows 98, niet met Windows XP. Ik zit enorm te prutsen, zonder resultaat. Dan herinner ik me dat de scanner wel wil met Ubuntu. Ik start Ubuntu, dan blijkt dat ik het wachtwoord vergeten ben. Ik probeer alle wachtwoorden die ik wel eens gebruik (r0sap0ta bijvoorbeeld) maar niks werkt. Via de Ubuntu dvd lukt het toch.

Patella Luxatie, het zou de naam van een dame van lichte zeden kunnen zijn. Dat is het niet, het betekent dat je wat los in je knieschijven bent. Als je springt schiet er van alles uit de kom. Miranda heeft ruzie met een dame die zegt dat Miranda's katten p.l. hebben. Hebben ze niet.

Het scannen is klaar, de website is bijgewerkt, de bel! Twee heren van kringloper 'Overnodig', die komen het bureau brengen. Lengte en breedte ongeveer een gemiddelde tafel maar hoogte bijna 1 meter 80. Verder dan de gang komen ze niet, dat is ver genoeg. Het zal ooit wel een bouwpakket van Ikea geweest zijn, met één inbussleuteltje kan je het in hapklare brokken verdelen. Dat doe ik.

Intussen heeft Sneeuwuil zoveel ruimte geschapen dat ik al wat brokken kwijt kan. Het bureaublad hou ik nog even, daar moet een halve maan uitgezaagd worden. Er zit een erg mooie ladegeleider onder, waarde minstens €10,00! Heel nuttig, Sneeuwuil wil een vangla. (Googelen op vangla levert onverwachte resultaten.)

Het rozerode kastje is klaar, het moet alleen nog neergezet worden. Dan moet er een netsnoer, twee luidsprekersnoeren en een antennekabel worden geïnstalleerd voor de in het kastje te plaatsen radio-cdspeler. Maar eerst moet ik nog wat bureau verwerken, anders kan ik het computerkamertje niet meer in. Het lijkt wel alsof we het erg druk hebben. Dat is ook zo!

woensdag 1 september 2010, 23:10 lees reacties

De woensdag wordt een vervolg van de dinsdag. De meubelafdeling van 'onze' kringloper is halverwege Harderwijk, de Kortlanglaan, een oude boerenschuur. Er zijn erg veel meubels maar niets bureauachtigs waar Sneeuwuil iets in ziet.
Wel twee stoelen, de verkoper vraagt €20,00. Sneeuwuil biedt €15,00, ze worden het eens over €17,50. Wij houden van dit soort stoelen, ondanks het feit dat ze niet onverslijtbaar zijn. De zittingen worden stukgekrabd, het frame valt in elkaar door de houtworm. Zie foto boven, een pootdetail. Ze hebben ook niet helemaal de originele kleur.

Tegenover deze schuur voor het goede doel is een schuur waar nog een rommelmarktje is, doel vermoedelijk de boer rijk maken. Sneeuwuil vindt daar boeken. Als we weer buiten staan zien we een pijl die wijst naar een pad achterom waarmee je een aangrenzende schuur bereikt. Langs een enorme hoeveelheid rommel bereiken we die schuur, nog meer meubels, niets van onze gading. Terug naar huis, uitladen.

Dan weer naar Putten, het monster dat we gisteren zagen nog eens bekijken. Het valt ons eigenlijk wel mee, er is wel wat van te maken. Sneeuwuil onderhandelt: voor €25,00 krijgen we de hele toestand thuisbezorgd, met nog een gratis krukje erbij. De dag vliegt om op die manier, ik ga nu eens kijken of de rozerode verf mooi gedroogd is. En de stoelen in een rustig hoekje zetten om te zien of de houtworm nog actief is.

Om wat aan jullie geestelijke vorming te doen, een stukje uit het Ermelo's weekblad:

De voorlaatste zin is heel sterk. In dezen alleen overtroffen door de allerlaatste zin.

nog even naar augustus?