ga naar juli

dinsdag 30 juni 2009, 23:19 lees reacties

Vandaag de eerste dag van de bessenpluk. De struiken zitten voller dan we ooit eerder zagen, en we komen hier al sinds we naar Amsterdam verhuisden. Onze plukervaring is nog ouder, vanuit Radewijk gingen we naar Duitse plukterreinen. De terreinen waren daar minstens zo mooi als hier maar de bessen niet. Meestal doen we meerdere rijen struiken, nu hebben we aan een struik of zeven genoeg. Na een uurtje heb ik 1 kilo, maar Sneeuwuil heeft er 2.

De foto toont meerdere nog groene bessen, we kunnen dus nog wel eens terug gaan als die 3 kilo op zijn. Thuis, even de bessen in de koelkast dan shoppen. Onder meer naar de boekwinkel waar we Onweer kopen.

Weer thuis, post uit Hong Kong. Dat pakket is een hele week onderweg geweest. En de afzender is ook nog een klein weekje onderweg naar het postkantoor geweest, ik bestelde het de 18^e. Niet pijlsnel, wel spotgoedkoop. En netjes verpakt in een solide kartonnen kokertje:

Zoals jullie weten zit er een héél dun tl-buisje in. Nu nog zien of ik dat ongeschonden in de laptop krijg, en of het dan nog werkt ook. Nu te warm voor dat werk. Niet te warm voor een voettocht naar AH. Dan kom je langs Action, we brengen een in het geheel niet gepland bezoek en geven ruim €23 uit. Dan moet je wel enorm veel gekocht hebben, bijvoorbeeld bakjes (€2,99) voor blauwe bessen.

Tussendoor begin ik te lezen in 'Onweer', ik ben op bladzij 20. Ik schreef onlangs dat ik moeite had mij te identificeren met een spons, identificeren met een 13-jarig meisje gaat moeiteloos. Iets meer moeite heb ik met de stoere politieman Fabio. 'Onze' Fabio is een zachtaardig jongetje, twaalf jaar maar klein voor z'n leeftijd, heel intelligent. Binnenkort meer over deze Fabio.

Voor Montessori sympathisanten onder de lezertjes: Montessorry. Zit er soms een kleinkind op die school? Heeft een kind misschien die tekst geschreven? En Tiên, in het gastenboek, die komt ons ook bekend voor...

maandag 29 juni 2009, 23:27 lees reacties

Mijn verstekzaagmachine heeft probleempjes. Ten eerste zaagt hij niet precies onder 45° en ten tweede maakt hij een beetje rafels. Als je een latje met een fraai profiel hebt dan moet je daar telkens hoekjes uithappen als je een lijstje wilt maken.

Een latje met rechthoekige doorsnee is makkelijker, dat kan je telkens omdraaien (om z'n lengteas). Dat heeft het voordeel dat je minder afval hebt maar het nadeel dat een fout verdubbeld wordt. Als de hoek bij de bovenste rode pijl 44° is, dan is de hoek bij de onderste pijl dat ook, samen 88°, het zou 90° moeten zijn. Twee graden lijkt niet veel maar dat is zeer zichtbaar!

Sneeuwuil maakte grote tekeningen waar grote smalle lijsten omheen moesten. Kleine foutjes zie je dan niet, bovendien werden de lijsten geverfd. Nu maakt ze miniatuurtjes waar een tamelijk breed lijstje omheen moet dat ook nog eens blank moet blijven. Dat jullie niet gaan denken dat ik het makkelijk heb.

Fietsen. Ik kom langs de blauwe bessenkwekerij en zie het bord links met allemaal keurig ingelijste plakkaten. Te veel verkleind om leesbaar te zijn, daarom een stukje uitgeknipt. Mijn horloge zegt MON 6-29, morgen zal het (d.v.) TUE 6-30 zeggen. Even uit m'n hoofd, 30-7=23, er is geen dinsdag de 26ste. Gingen ze nou vorige week al open? Doet er niet toe, in elk geval zijn ze het morgen van plan.

Nou Miranda nog even verwerken, dan ga ik proberen de verstekzagert op andere gedachten te brengen. Het is wel erg warm in de schuur...

zondag 28 juni 2009, 22:55 lees reacties

Vroeg in de morgen, 06:15 of daaromtrent, bekijk ik de mail en ander wereldnieuws op mijn laptop. Meestal komt dan Al Poontah of haar zuster Anemoon op mijn muishand liggen waardoor ik een vreemde selectie van het nieuws te zien krijg. Na hun bezoek van hedenochtend doen de muisknoppen het niet meer, wat het werken met de laptop wat moeilijker maakt. Vooral het terrugggaan in je tekst om fouten te verbeteren is lastiger. 100X zo'n pijltjestoets, en dat met die hitte...

Rik had het vandaag over Spons Bob, een mij niet geheel onbekend verschijnsel. Als je eventjes alle tv kanalen bekijkt is er een vrij grote kans dat je hem te zien krijgt, ook in de supermarkt kan je hem aantreffen. Ik vraag me al jaren af waarom.

Sprekende dieren, in verhalen is dat heel gewoon. Wij leggen onze katten dagelijks teksten in de bek, daar hebben ze geen moeite mee. Een appel of peer met armpjes en beentjes, iets onwaarschijnlijker maar nog wel acceptabel. Maar een spons? In een verhaal moet je je toch enigzins in de hoofdrolspeler kunnen verplaatsen? (Ik moet toegeven dat ik dat stukje tekst bij 'Serie', zie de link, wel intrigerend vond.)

Hoe komt de bedenker aan dit bedenksel? Als hij mij gevraagd had of ik het een goed idee vond, een verhaal over een spons op de zeebodem dan zou ik gezegd hebben dat ik blauwe mannetjes in een bos leuker vind. (Ook nogal onwaarschijnlijk en toch zeer populair, die mannetjes (en dat ene blauwe vrouwtje))

Zou Oliver Sacks daar z'n volgende boek niet eens aan kunnen wijden, aan de bedenker en de fans van Sponge Bob? Dit alles overdacht ik terwijl ik door een nog niet te warm maar wel te klam bos fietste. Nu ga ik de muis uit elkaar nemen en er het kattenhaar uit verwijderen.

zaterdag 27 juni 2009, 23:06 lees reacties

Onze tv heeft een kwaal. Sinds ongeveer een week heeft hij moeite met huidkleur, dat was dus al voor het verscheiden van Michael J. Op het moment dat we het er over eens zijn dat er een nieuwe moet komen herstelt hij zich weer, maar gisteravond was het weer mis. Sneeuwuil wil naar de winkel voor een 'gewone' tv. Met 'gewoon' bedoelt ze model 1990, zo eentje die net zo dik als hoog is. Een kort bezoek aan de site van S&F is voldoende om haar te overtuigen dat die niet meer verkocht worden.

Hedenmorgen, we meten nauwkeurig hoe groot het gat is waar de tv in moet passen, reizen daarna af naar de Kringloper. Een apparaat dat mij wel bevalt is al verkocht maar we vinden iets anders, met precies dezelfde afmetingen als die kleurenblinde. Een vriendelijk mannetje van de Kringloper helpt ons een werkende antennekabel te vinden, beeld verschijnt. Afstandsbediening is er niet bij, de kleur is niet geweldig maar hij kost maar €17,50. We nemen hem, het vriendelijke mannetje tilt het ding in het autootje.

We tillen de oude tv uit het gat dat meteen weer gevuld wordt. Discussies met Sneeuwuil, ik mag de tv niet alleen tillen. Ik wil het toch maar ik durf niet, ze houdt me scherp in de gaten. We dragen de nieuwe tv naar binnen en de oude naar buiten.

Het is 11:30, tot 12:00 kan je naar het milieupark om oude apparaten te storten. Dat doen we meteen ook maar, we zijn wel erg dynamisch vandaag. Er staan diverse tv's en computermonitoren in het milieupark, jammer dat je ze daar niet even kunt proberen. Een ventilator is er, ook een naaimachine, een broodrooster en in een apart hokje diverse koelkasten. Erg fijn allemaal, we hebben heel wat zelfbeheersing nodig om niets mee te nemen.

Weer thuis, een brief van de Koninklijke Bibliotheek. In januari j.l. ging het over 'Mathijs het wilde poezenkind", een werkje dat we bij 'Het Geheugen van Nederland' vonden. Dat Geheugen is iets van de KB, Sneeuwuil correspondeerde met het Geheugen, schreef zelfs een stukje over Mathijs. Dat stukje staat nu in een publicatie van het Geheugen. Ik zoek even naar de website van de KB, of het daar misschien ook te lezen is maar die site is juist dit weekeinde wegens onderhoud gesloten...

Nu even kijken of er geen zoogdieren in het gat zitten, dan mag de tv er in. De oude afstandbediening is zo'n universele, die kan je instellen op 'Nordmende', het merk van de tv. We zien meteen al een leuk programma met wilde zwijnen, je kunt ook andere kanalen kiezen maar niet boven de 9. Waarschijnlijk is er van alles instelbaar maar het lukt me niet om bijvoorbeeld Ned. 1 te krijgen. Nordmende, een oud en vertrouwd merk, bestaat niet meer, er is dus geen website waar je een gebruiksaanwijzing kunt vinden. Het zou wel eens zo kunnen zijn dat je de originele afstandbediening moet hebben om de kanalen in te stellen.

De buurman timmert, Sneeuwuil stuurt me naar Suikervlied voor m'n siësta. Ze kijkt eerst even op de regenradar of ik wel voor de buien heen en weer kan, dat kan. Kortste weg door het bos, rust, kortste weg weer terug. Het begint al een heel klein beetje te regenen, het onweer wacht tot ik dit zit te tikken. Intussen heb ik een noodoplossing voor het Ned. 1 probleem bedacht: kijken via de videorecorder. Dat werkt.

Het weer van dit moment, 16:15. Vanavond is de jaarlijkse ringrijderij, via onder meer het Hanengewei. Al dat weer rechtsonder schuift naar linksboven, we vragen ons af of het evenement wel door gaat. (17:00, er is 35 mm. regen gevallen en het regent nog!)

Uren later, na die 35 mm. is er nog 2 mm. regen gevallen, maar daarna werd het droog. De ringrijderij lijkt toch afgelast, geen paard gezien.


vrijdag 26 juni 2009, 23:15 lees reacties

We gaan naar de boekwinkel om een verjaardagskaart te kopen. Even zoeken, ja, maandag is Jules één jaar. Als alles goed is komt 'ie op dit moment weer thuis, na een vacantiereisje naar Italië. Hij zal wel blij zijn dat hij thuis is.

Kaarten, er zijn veel te veel kaarten, zoals er van alles veel te veel is. Kaarten met ontzettend grappige teksten, er moet iemand zijn die die teksten maakt, 'verjaarskaartentekstschrijver', dat is een beroep. En kaarten met ontzettend grappige teksten voor als je verhuist, als je pensioen krijgt, als je in het ziekenhuis ligt, als je uit het ziekenhuis komt, als je je rijbewijs haalt. Misschien ook wel voor als je je rijbewijs niet haalt. Dan nog de kaarten die bij openvouwen muziek maken en/of met lichtjes gaan knipperen. Er is zo veel keus dat er geen keus bij is.

We vinden wel een boekje, niet echt voor een 1-jarige maar wel iets dat door de brievenbus kan. Er valt me al een brief in die er wel bij kan.

Mijn computers hebben, nee , dat kan jullie niets schelen. Maar het maakt het tikken van 't log wat lastiger. Niet dat er verder iets gebeurd is of het zou het derde bezoek aan de kweker deze week moeten zijn. Sneeuwuil weet nog een klein randje waar drie plantjes moeten. Ik moet haar erg in de gaten houden, de plantlocatie is vlak naast de fontein, straks zit het pompje weer vol zwarte grond.

Dat ziet er heel serieus uit, maar je wilt het niet. Klikken op 'unsubscribe', dus. Of toch niet? Als je met de muis wijst naar die knop zie je linksonder op 't scherm de geadresseerde, waar dat unsubscribe naar toe gaat. Als dat adres eindigt op .cn klik dan maar niet, MSN woont echt niet in China!

donderdag 25 juni 2009, 23:24 lees reacties

Het lijkt wel epilepsie, wat Al Poontah heeft. Vooral 's avonds zit ze raar te schokken, maar ze eet normaal, doet overdag ook normaal. Dan krijgt Sneeuwuil een rugkwaal: er prikt iets, ik moet krabben, dat helpt. Even later prikt het weer, nader onderzoek is gewenst.

Er blijkt een soort van doorntje in haar gewaad te zitten. Ze weet precies van welke plant dat doorntje afkomstig is, en ze stelt meteen een Poontah-diagnose: doorntjes in haar vacht! Kammen helpt, tot Poontah weer met die plant in aanraking komt. Sneeuwuil heeft die planten al verwijderd maar er blijkt er nog eentje te staan...

De meneer van de airco wil de airco poetsen. Omdat die dingen op drie punten in ons huis zitten is het nergens veilig, ik ga voor mijn siësta naar Suikervlied. Prachtig fietsweer, een klein omwegje is gewenst. Ik kom niet vaak op het oefenterrein van Onze Jongens, dus daar maar eens heen. De wegen zijn zo omgeploegd door militaire voertuigen dat die maar moeilijk te berijden zijn maar er zijn ook smalle paadjes, dat gaat heel goed.

Er is wel wat geknal in de verte, ergens rechts, het pad gaat naar links, dat lijkt goed. Maar dat is het niet, het pad buigt naar rechts, ik zie soldaatjes met volledige bepakking. Ze rennen een stukje, gaan dan liggen schieten, ik hoop met losse flodders. Even verder gaat het pad toch weer naar links, ik zie de soldaatjes niet meer maar ik hoor ze wel.

Nu zie ik ze weer, links van het pad, het zal wel een andere groep zijn maar ze lijken erg op de eerste. Ze lopen ook met volledige bepakking, daar lijkt het me iets te warm voor. Nu gaan ze ook liggen schieten, richting eerste groep. Ik fiets precies midden door een slagveld!

Die filmpjes uit Uruzgan, daar zie je soms een eenzame fietser door de vuurlinie fietsen. Ik heb het gevoel een nuttige functie te vervullen bij de oefening. Mijn baard is wel wat minder indrukwekkend dan de gemiddelde Afghaanse. Ook jammer dat ik geen tulband heb, maar je doet wat je kan.

woensdag 24 juni 2009, 23:11 lees reacties

Het voordeel van verjaardagen is dat je boeken krijgt die de Kringloper niet heeft. Ik kreeg de twee links, Sneeuwuil gaf zichzelf het boek rechts. (Ze kreeg ook nog wat andere, voor, door of over poezen.)

Musicophilia is een fascinerend boek (zoals de meeste boeken van Oliver Sacks.) Ik vroeg me dat al eerder af, waarom de meeste mensen iets in muziek zien. Na lezing vraag ik me dat nog steeds af, maar een beetje minder. Die link aan het begin van deze alinea kan ik aanbevelen, Sacks spreekt (ruim een uur) over Musicophilia.

Het boek van Paulien Cornelisse stelt wat minder hoge eisen aan de lezer. Sneeuwuil is behalve met de tekst ook erg blij met de plaatjes. Terecht. Jullie kennen het natuurlijk, dat moet wel, zeven drukken in een paar maanden. Op haar website een aantal columns die nog nieuwer zijn dan het boek. Dat van die puntjes, dat kan nu dus echt niet meer...

Avonturen? Ja, de kweker, maar dat is zo dagelijks dat het geen avontuur meer is. En nieuwe batterijen voor Sneeuwuil d'r horloges. Ze heeft een zilveren en een gouden horloge, althans qua kleur, beiden met een lege batterij. De juwelier vraagt ongeveer een tientje voor een batterij+plaatsing, dat zou ik toch goedkoper moeten kunnen. Probleem is, hoe gaan de horloges open?

Er is niets dat duidt op schroefdraad, ik probeer een scherp mes op de rand. Lukt niet, maar een nader onderzoek wijst uit dat het toch zo moet. Hetzelfde mes met dubbele kracht, nu wil de achterkant wel los. Tweede horloge, zelfde recept.

Onze electronicawinkels hebben die enorm kleine batterijtjes niet, maar de Hema wel. Samen kosten ze wel €8,40 maar als je dat aftrekt van 2x10 heb je toch €11,60 verdiend! Dat maakt de schade bij de kweker weer een beetje goed. (Nu zou ik graag drie puntjes doen, maar ik durf niet meer.)

Voskuil ben ik net aan begonnen. Ik heb het gevoel dat hij wel heeft bijgeleerd in de tijd tussen dit boek en 'Het Bureau', een definitief oordeel hoort u later.

dinsdag 23 juni 2009, 23:14 lees reacties

	Okkie beklimt de gaasdeur
	om beter te kunnen zien
	wat hier gebeurt
	Beekhuizerzand, Leuvenum, Staverden, schapen, dertig kilometer, heel mooi en fijn allemaal, maar geen logstof. Veel andere fietsers, veel naafdynamo's. (Goed te herkennen omdat de eigenaren fietsen met licht aan zonder het te merken.) Bijna thuis gebeurt er eindelijk toch iets: een levengevaarlijke slang kruist mijn pad. Ik dacht eerst dat er iets van plastic lag, maar het bewoog niet als plastic. Als ik dichtbij kom met de camera blijft hij doodstil liggen, als ik een tikje tegen z'n staart geef wil hij wel even kronkelen. Pas als ik een paar meter afstand neem gaat hij er vandoor. Jammer dat je aan het gras kunt zien dat het maar een heel klein slangetje is. Na wat googelen lijkt het me een 'gladde slang'.

Nog wat verder, de eerste huizen van Ermelo op honderd meter, steekt er een hert heel langzaam de weg over. Ik zie ze de laatste weken wel vaker, herten, en dan bedoel ik niet die in het hertenkamp.

Thuis. Sneeuwuil heeft zoveel uit de tuin gerukt dat er grote open plekken zijn ontstaan. We moeten nodig naar de kweker, die om de hoek en die drie kilometer verder, dezelfde waar we een week geleden ook al waren. Bruin, oranje, geel, blauw, prachtige planten allemaal, vraag me niet hoe ze heten. Weer thuis, Sneeuwuil wil alles zelf planten, ik mag ze alleen maar water geven. Dat mooie weer kost wel een paar centen...

maandag 22 juni 2009, 23:13 lees reacties

Veel werk aan Miranda d'r site, voornamelijk omdat ze haar materiaal op een nogal moeilijke manier verstuurt. Bij iedere foto moet een naam en dat lijkt niet altijd te kloppen.

En dan nog m'n eigen computergedoe, ik moet nodig even naar buiten. Niet veel zon, als ik langs het hertenkamp fiets net wel. Ik zou wel eens kunnen proberen om de foto's te maken die ik gisteren niet maakte. Er komt een oud vrouwtje op een heel oud fietsje met nog oudere fietstassen vol met nauwelijks jonger brood. Dat vrouwtje kan ik wel weg-photoshoppen, maar alle herten staan nu bij het hek, dat schiet niet op.

De zon houdt er ook weer mee op, ik fiets door het bos naar Suikervlied, even naar de thermostaat kijken. Nou, die is heel mooi, de rest is ook OK, ik ga het rondstam huisje bekijken. Dat huisje bevalt mij en ook het dak is erg mooi:

Ik fiets heel langzaam verder richting hei, ik wil nou eindelijk wel eens een foto van een zandhagedis. Die dieren verbergen zich al als ik nog honderd meter verder ben, weer geen zandhagedis. Bos en hei zijn doodstil, maar in de buurt van de Paalberg maakt het bos een metalig geluid. Dat blijkt het Klimbos te zijn, lijkt me wel iets voor Olle, maar niks voor zandhagedissen.

zondag 21 juni 2009, 23:11 lees reacties

Bij de mail:

Niks aanklikbaars, het maakt nergens reclame voor, waarom doet iemand dit? Het lijkt een gedicht, sommige woorden zijn gedeeltelijk herkenbaar: posit...ion, pounce, pony, ceremony, pu...nch, toy, vo...lunteer. Die woorden googelen, dat blijkt te werken. Het maakt de bedoeling van die verminkte tekst niet duidelijker...

Onder een andere mail deze prachtspreuk:

De auto is een onmisbaar hulpmiddel bij het zoeken naar een parkeerplaats.

Je ziet wel, weinig te melden vandaag. Veel tijd besteed aan iets computerachtigs en dat tenslotte allemaal weer weggegooid. Na een flinke regenbui toch nog even een eindje lopen. Rijden doe ik altijd met alles wat ik heb, dus ook de camera. Lopen niet. De wandeling is fraai maar zonder iets opmerkelijks, tot ik langs het hertenkamp kom.

Weer thuis, Sneeuwuil vraagt of ik nog iets beleefd heb. Nou, niet dus, tot ik langs het hertenkamp kwam. Ik geef een romantische beschrijving van het hertenkamp, hoe de herten daar lagen, dat er een struisvogel was, dat de zon heel mooi door de wolken scheen, enzovoorts. Sneeuwuil haakt bijna af, maar dan komt het, dat waarvoor ik de camera nodig had.
"Logstof!" begrijpt Sneeuwuil, "ga nog even terug met de camera". "Nee" zeg ik, "de fiets dan", zegt Sneeuwuil. Puur eigenbelang, die is bang dat er morgenochtend geen log is. "Nee" zeg ik weer, ik bewaar het voor een andere keer.

Zou bijna een verjaardag vergeten: Okkie is drie vandaag. Groot feest, zeven katten op bezoek.

zaterdag 20 juni 2009, 23:11 lees reacties

Bezoek, Iris+Auke. Dan bezoek van Rik+Olle+Rakker en vertrek van Auke. Honden kunnen niet schuldbewust kijken maar wel smekend. Rakker is gewend in enkele seconden de hoeveelheid runderhart te verslinden die voor acht katten de dagelijkse portie vormt. Ook nu krijgt hij die portie weer. De katten zijn hem nog niet vergeten, ze doen alsof er niets aan de hand is.

Sneeuwuil heeft het erg druk met het schuin afsnijden van stelen, de groene kliko raakt overvol. Ook wij raken overvol met allerlei variaties op taartgebied. Een overdosis koolhydraten, als dat maar goed afloopt.

R+O+R vertrekken weer, Iris blijft. Die brengt de nacht eenzaam in Suikervlied door, Auke is op een mannenbijeenkomst in Amersfoort. Na al dit feestgewoel nog vier verjaardagen, vier keer nul.

vrijdag 19 juni 2009, 23:12 lees reacties

Achter ons huis was een keukenwinkel. Die winkel is verhuisd naar iets veel groters op het industrieterrein. Wat je van hun oude pand kon zien is een soort lage schuur, je moet echt je best doen om 'm te zien. Er is een deel met een verdieping maar dat is verder weg, kortom, ideale achterburen. Het complex staat te huur, eigenlijk zouden wij het moeten huren om te zorgen dat er niets verkeerds in komt.

Nu zie ik bij Funda dat er appartementen aan het Hanengewei gebouwd gaan worden. Niet erg duidelijk waar precies, Funda zegt huisnummer ong 0, ong zal wel ongeveer betekenen, helpt niet echt. Het punt dat het kaartje van Funda aangeeft, daar staan al huizen. De foto's van de omgeving kloppen wel met dat punt maar er zal toch wel een kleine vergissing gemaakt zijn.

Wij wonen bij het kruisje. Ten zuiden daarvan, dat is het voormalige keukencentrum. Als je dat nou afbreekt dan kan je daar dat bouwwerk van het eerste plaatje van vandaag neerzetten. Nogal afschuwelijk maar in elk geval geen varkensslachterij. In principe zou dat kunnen, het terrein heeft als bestemming 'industrie'.

Ho, 'industrie', dat is niet 'wonen'. En het terrein is niet bereikbaar vanaf het Hanengewei, het moet dus wel ergens anders zijn. Ten noorden van het gemarkeerde Fundapunt is wel wat ruimte, maar dan moet je wel een groot stuk van twee tuinen afpakken, ook niet erg waarschijnlijk. Helemaal gerust ben ik nog niet...

Een korte maar heftige regenbui, geen fietsweer. Ik ga te voet Ermelo in, ik moet nog pakpapier hebben. Meteen maar even langs de makelaar, vragen waar bouwwerk komt. Een vriendelijk dame schat mij in als behorende tot de doelgroep, ze wil mij wel een tas vol documentatie geven. Daarin zit een kaart die precies aangeeft waar het gebouw komt maar dat weet ze zonder kaart ook wel. Het voormalige Groene Kruisgebouw, nummer 79, helemaal aan het andere eind van het Hanengewei! Funda vergist zich 300 meter.

Dat was het goede nieuws, nu het slechte. Ik kan maar één soort kattenpakpapier vinden en dat is heel afschuwelijk. Ik zal me moeten behelpen met oude nummers van het Ermelo´s Weekblad.

donderdag 18 juni 2009, 23:12 lees reacties

Een TL-buis van dertig centimeter lang en twee millimeter dik, denken jullie dat zoiets bestaat? Het model van een korte breinaald dus? Ja, dat bestaat en het is heel goed mogelijk dat jullie er eentje hebben, misschien zelfs nog wat langer maar net zo dik. Zo'n ding wordt gebruikt om het scherm van een laptop te verlichten.

Ik had al eens iets via E-bay in Hong Kong gekocht voor dat doel (schermverlichten dus), nu wil ik ook nog zo'n TL-buisje. De laptop waar het allemaal voor bedoeld is is nog steeds niet klaar, ik besteedde teveel tijd aan andere zaken. Paypal kent mij nog, het bestellen gaat bliksemsnel. (Het afleveren ging de vorige keer niet zo heel traag. Ik vraag me wel af of je zo'n dun glazen buisje wel ongeschonden kunt versturen.)

Een oud onderwerp: het kattenkwartet. Nog steeds niet gevonden, ik geef toe dat we er niet dagelijks meer naar zoeken. Sneeuwuils vriendin Jo meldt per mail dat er een verassing onderweg is, ze zegt er niet bij wat het is. Sneeuwuil raadt miniatuur cavia's, fout. Dan droomt ze 'kattenkwartet' maar zegt dat niet tegen Jo. En ja, vandaag brengt de post het kattenkwartet van Ella van Schaik! Verpakt in kattenpakpapier.

De meisjes komen, ze worden gedwongen het kwartetspel te doen, Marleen moet omgekocht worden met een ijsje om mee te doen. Het spel wordt onderbroken door de telefoon: de huisdokter. Hij heeft met het CBR gebeld, alles komt goed. Verder met het spel, Marleen wint zeer overtuigend. Mensen zonder korte termijn geheugen kunnen beter niet kwartetten. Sneeuwuil heeft de katten uit het kattenpakpapier geknipt, men wil die knipsels inlijsten. Ik zeg dat ik geen latje heb maar Sneeuwuil weet er toch een te vinden. Nu moet ik binnen een half uur twaalf stukjes lijst zagen, dat lukt.

Men verwerkt de stukjes hout, Sneeuwuil maakt haar product ook nog goudkleur. Maar is het wel helemaal vierkant? Volgende vraag: waar haal je dat pakpapier? Ik moet van alles inpakken...

Elsevier heeft een lijst van plaatsen waar het goed wonen is. Hier de top 50. Gaarne uw aandacht voor de nummers in rood: 1, 12, 17, 32, 37.

woensdag 17 juni 2009, 23:11 lees reacties

Om de een of andere reden verloopt Sneeuwuil d'r rijbewijs iets te vroeg, namelijk vandaag. Juist vandaag komt er een brief van het CBR! We willen al een juichend telegram aan de ombudsman sturen om hem te prijzen voor z'n enorm snelle ingreep maar bij lezing van de brief besluiten we toch nog even te wachten. De brief is namelijk van mevrouw de dokter van het CBR. Ze heeft drie maanden zitten twijfelen na ontvangst van Sneeuwuils verklaring. Goedkeuren, afkeuren, nee toch niet, ja toch wel, een innerlijke tweestrijd zonder weerga. Maar na drie maanden was ze er uit: ze wil contact met onze dokter.

De post brengt de brief om 12:45, om 13:00 is het telefonische spreekuur. Sneeuwuil meldt zich als de bliksem aan voor dat spreekuur, ze mag kennelijk als eerste, om 13:00 belt de dokter. Die denkt dat ze zich geen zorgen hoeft te maken, hij wil wel een kopie van de brief, die breng ik. Veel gezeur is erg, maar het ergste is dat ze zo langzaam zeuren...

Ik fiets na m'n boodschap bij de huisartsenpost nog een rondje. Ik kom langs allerlei punten die ik al eens beschreven heb en allerlei punten waarover niets te schrijven is. Het graan groeit goed, een groot haverveld, ernaast een nog groter tarweveld, even verder een kleiner veldje, lijkt ook wel tarwe maar dan anders. Rogge? Nee, er blijken twee soorten tarwe te zijn! Velden en veldje in de buurt van dit punt.

dinsdag 16 juni 2009, 23:02 lees reacties

Al eerder schreef ik over onze zoektocht naar koekepannen. We kochten er tenlotte eentje bij AH, iets te goedkoop. Nu wil Sneeuwuil een Echte Koekepan en Blokker is nog steeds aan het verbouwen. Reden voor een reisje naar Harderwijk.

Het oude centrum van Harderwijk is leuk. Heel handig is dat er maar één winkelstraat is, als je het daar niet kunt vinden dan is het er niet. Sneeuwuil komt bijna nooit buiten Ermelo, die wil alle winkels zien. Het is me nooit eerder opgevallen, maar er zijn enorm veel schoenenwinkels. Er zijn zelfs meerdere sportschoenenwinkels. We bezoeken ze allemaal. Daarna nog C&A waar Sneeuwuil twee groene gewaden koopt.

Tenslotte Blokker, Sneeuwuil koopt uit bamboe vervaardigde slippers. Lijkt me niet voor de eeuwigheid maar ze zijn wel erg goedkoop. Dan een koekepan en een wok, allebei erg duur zoals het hoort.

Terug langs de benzinepomp, daar komen we niet vaak. Dit is zo'n pomp waar je eerst je pinpas in een gleuf moet stoppen voor je benzine krijgt. De pomp weigert mijn pas, hij weigert ook de pas van Sneeuwuil. Gelukkig weigert hij ze voor het tanken, anders hadden we al die benzine weer uit de tank moeten halen. De volgende pomp met hetzelfde systeem slikt Sneeuwuils pasje wel.

Nu nog even naar Lidl voor de zaken die te zwaar zijn om lopend te halen. Terwijl we in de rij voor de kassa staan vindt Sneeuwuil nog waren voor Auke. Die blijkt toevallig zelf net voorbij de kassa te staan. Levensgroot, wel van karton, maar toch. En niet helemaal zo groot als Auke, die maat karton bestaat niet.

Weer thuis, een brief van de ombudsman. Die heeft een voorbeeldfunctie, moet dus snel reageren. Dat lukt hem dank zij de computer, de brief is een automatisch vervaardigd schrijven dat slechts de ontvangst van haar e-mail bevestigt. U hoort nog van ons...

Nu heeft Sneeuwuil een enorme behoefte aan Plumbago. Dat is een plant, ook 'mannentrouw' geheten, ze kon hem onlangs bij de kweker om de hoek niet krijgen. Ze belt met alle kwekers in de buurt, dan alle kwekers niet echt in de buurt, tot Nijkerk aan toe. Niemand heeft mannentrouw, ze willen er wel allemaal grappig over doen. Dan nog eentje wat dichterbij, die weet het niet. Over een uur terugbellen.

Een uur later, jawel, de laatste drie plumbago's van West-Europa! Snel erheen, daar komt van het een het ander zodat we met veel meer dan drie planten huiswaarts keren. Dan de planten planten, maar eerst wat planten verplanten. Het resultaat is prachtig, we hopen dat de katten er niets aan vinden...

maandag 15 juni 2009, 23:20 lees reacties

Volgens plan naar Gamma. Ik koop niet die stoel maar wel het latje. Over de stoel en z'n soortgenoten heb ik me al vaker verbaasd. Ik heb het plaatje teveel verkleind, daarom de tekst eronder nog even daar rechts. 'Garden' staat er, dat is toch 'tuin'? Een zwarte stoel in de zon, hoe warm zou die worden? Zouden er veel mensen bij de spoedeisende hulp komen die op zo'n Gammastoel gingen zitten?

Thuis. Ik maak het lijstje, als ik het goed begrepen heb is dit het laatste. Sneeuwuil heeft nu het plan miniatuurtjes in olieverf te gaan maken, die willen héél andere lijsten. Over ingelijste miniaturen gesproken: het oog van een naald.

Is die winkel maandag gesloten? (ja) Nienke en Guido gingen pas maandagavond terug naar huis.

Leuk leesvoer: the taming of the cat. Citaat: "The discovery comes from the Mediterranean island of Cyprus, where 9,500 years ago an adult human of unknown gender was laid to rest in a shallow grave. An assortment of items accompanied the body—stone tools, a lump of iron oxide, a handful of seashells and, in its own tiny grave just 40 centimeters away, an eight-month-old cat, its body oriented in the same westward direction as the human’s." Die 'lump of iron oxide' was 9500 jaar geleden natuurlijk een ijzeren gebruiksvoorwerp, waarschijnlijk een blikopener.

zondag 14 juni 2009, 23:06 lees reacties

De Ermelose kringloper heeft bijna geen engelstalige boeken. Onlangs scoorde ik er toch een (€0,50) waarvan de titel mij vagelijk bekend voorkwam, 'Cryptonomicon'. Het is een dikke pil, ik ben zowat halverwege, nu weet ik zeker dat ik het niet eerder las. Nou ja, zeker, misschien toch wel. Ik schrijf er zelfs heel enthousiast over. Heel handig, alles wat ik vier jaar geleden las kan ik nu gaan recyclen.

Dit boek, nooit van gehoord, schijn ik ook al te kennen als ik mijn log mag geloven.

Links het weder van 12:00. Nienke en Guido zitten in Suikervlied. De schuifpui open en dan de houtkachel stoken, raad ik aan. Maar dat horen ze niet...

Er valt 5 mm regen, dat was het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat de dakgoot niet meer lekt. Nog meer goed nieuws: een lijstje van 40x34 bijna klaar en een van 40x30 half bijna klaar. Slecht nieuws is er ook: net niet genoeg lat voor nòg een 40x30 lijstje. Morgen om 9:00 naar Gamma!

Voor raar nieuws kijken we naar Buitenhof. De Hoop Scheffer valt me mee of eigenlijk tegen wegens niet raar. Max Pam heb ik wel eens beter gehoord, een klein beetje raar. Maar dan komt Rita, die overtreft mijn stoutste verwachtingen. Van 20 naar 1 en toch nog zo positief denken, psychologen hebben daar vast wel een woord voor.

Sneeuwuil schrijft een brief aan de ombudsman. Ik schreef al eerder over Sneeuwuils problemen met het CBR. Dat CBR beweert dat er helemaal geen problemen zijn, het is erg moeilijk om een geschikt e-mail adres te vinden zodat je kan zeggen dat die problemen er wèl zijn. De ombudsman kent het probleem. Ze hebben het over zo'n 10.000 70-plussers in 2006 die niet op tijd hun nieuwe rijbewijs kregen. Drie jaar later is het nog niet veel beter...

zaterdag 13 juni 2009, 23:26 lees reacties

Ik fiets een heel eind door het bos kom dan hier. Links en rechts van het pad is een rode beuk geplant. Er stonden twee enorme rode beuken, die bleken niet het eeuwige leven te hebben. Op de foto links, helaas niet van mij, zijn de rode beuken wit, klik er op voor een vergroting. Onder die vergroting staat dat rechterbeuk gekapt is maar intussen is ook de andere gesneuveld. En nu dus herplant, ik moet hier na 2100 nog eens gaan kijken. En rechts en links is op mijn foto links en rechts.

Op een dag als vandaag kom je iets meer mensen tegen dan op een maandag in januari. Het blijft mij verbazen dat je van die 16000000 Nederlanders er toch lang geen 160 tegen komt. Zou je het volk geen groot plezier doen als je de Veluwe verving door een enorm winkelcentrum? Ik was ook even in ons eigen winkelcentrum, daar waren minstens 1600 mensen...

vrijdag 12 juni 2009, 23:20 lees reacties

Prachtig weer om een gat in de dakgoot dicht te maken. Ik had een drie-delige ladder, nog uit Radewijk afkomstig, hij woonde bij het Kleine Huisje. Daar zijn nu nog twee delen van over, het smalste deel heeft iemand op de Toverberg 'geleend', de rest verhuisde naar het Hanengewei. Nu blijkt dat ik aan één deel genoeg heb om comfortabel in de dakgoot te kunnen rommelen. Het is wel heel moeilijk om dat deel uit de schuur te krijgen, je moet daarvoor eerst alle kattenkooitjes verwijderen. (Zoals jullie allen weten hangen die aan het dak van de schuur.) Heel vreemd is dat er nogal wat slakken op de ladder zitten, bij nader inzien blijken het lege slakkenhuizen te zijn.

Ook vlak onder de dakgoot zijn onbewoonde slakkenhuizen te vinden, nogmaals heel vreemd. De dakgoot wil graag schoongemaakt worden, ik haal er een emmer vol met, ja met wat? uit. Het lek is een losgeraakte soldeernaad, als ik heel dapper was zou ik hem opnieuw solderen. Dat is me iets te gecompliceerd, ik smeer er dakgotenkit op. Nu wachten op de volgende regenbui om te zien of er niet nòg een gaatje zit.

Nu verschijnt Sneeuwuil. Ze heeft op Marktplaats een groene broek gekocht. Het allergraste groen, het is even wennen maar die kleur vinden we nu heel mooi. Minder mooi is een witte bies op de naden. Die wil Sneeuwuil wegwerken met behulp van de naaimachine. Om vlak naast die bies te kunnen naaien heeft de naaimachine een speciaal voetje, bedoeld voor het inzetten van ritssluitingen. De naald prikt naast dat voetje, als je niet oppast dan schuif je met de stof ook je vinger onder de naald.

Dat gebeurt, naald door de vinger. Ze weet zich te bevrijden maar de naald is kapot. Ze plakt een pleistertje en ze vervangt de naald maar daarna wil de naaimachine niet meer naaien, hij mist veel steken. Ik mag er naar kijken, niet de vinger maar de machine, maar ik zie niet meteen iets verkeerds. We hebben nog een tweede, identieke, machine voor de onderdelen, ik zal eens zien of die het doet.

Maar eerst een eindje fietsen. Deze ene zwaluw probeert zomer te maken, maar dat lukt niet erg. Mooie wolken, dat wel, maar je moet er van houden. Ik fiets naar de vogelkijkhut waar niet veel vogels te zien zijn vanwege een overvloed aan struikgewas. Wel langs het pad erheen deze drie lelijke jonge eendjes.

Weer thuis. De tweede naaimachine is erg vuil en erg ongeolied, allebei makkelijk te verhelpen. Hij wil daarna wel draaien, hij wil zelfs naaien. Hij slaat ook wel eens een steek over maar veel minder dan de oermachine. We besluiten dat dit dan maar 'de' machine moet worden. Sneeuwuil zet advertenties op Marktplaats, een en twee, daarna naait ze met succes haar groene broek.

Sneeuwuil wil tot elke prijs een naaimachine van dit type houden, ze denkt dat ze niet meer met een nieuwe overweg zal kunnen. En dat terwijl ze wel elke drie jaar weer een andere videorecorder kan programmeren! Intussen kan ik proberen te doorgronden waarom de eerste machine niet wil. Echt versleten is hij niet (dat zijn naaimachines nooit).

donderdag 11 juni 2009, 23:18 lees reacties

Het lijstje van dinsdag j.l. hangt, met een tekening van Bontje. Ik maak, helemaal zonder drama, het volgende lijstje. Wie daar in komt is nog onbeslist.

Dat plaatje links, daar moet je wel heel goed zoeken. Plaatje rechts is er een heel klein stukje van, een beetje opgefrist, een merel dus.

Niet echt fietsweer, toch fietsen, het begint een heel klein beetje te regenen. Ik ga maar richting Suikervlied, als het echt gaat regenen kan ik daar schuilen en als het bij drie druppels blijft dan kan ik nog een kruiwagen vullen met bosproducten. (Zondag j.l. maakte ik al twee kruiwagens vol maar er ligt nog meer. Veel meer.)

Nu helemaal droog, toch naar S. Als ik wat spullen uit de berging haal hoor ik een merel heel geweldig zingen. Kruisen, mollen en nog allerlei, ik ga een filmpje proberen. Niet voor het beeld, maar voor het geluid. Behalve die merel is het doodstil op de Toverberg, maar dan komt er toch net één auto de opname verstoren. Ik probeer het nog eens, nu lijkt de merel er wat minder zin in te hebben. Hij mag ook nog even op de foto, zie boven.

Kruiwagen vol, ik poets de vensterbanken buiten nog even, Suikervlied is weer als nieuw. Thuis beluister ik mijn filmpje, dat valt erg tegen. Er was de een of andere machine die mij ter plekke niet opviel maar die toch wel al te hoorbaar is. Jullie zullen het zonder merelgeluid moeten doen.

Dan nog even naar Lidl, onder meer courgettes. Die moet je afwegen, maar bij de kassa worden ze nog eens gewogen, ze wegen opeens 12 gram meer. De baas van het filiaal zit zelf achter de kassa, niet zo'n erg vrolijke heer. Zonder iets te zeggen laat hij me twee cent meer betalen. Als zijn weegschaal nou twee cent minder rekende dan die in de winkel wat zou hij dan doen? LIDL SOEST klopt niet en hij wenst me geen prettige dag. Zou hij echt denken dat ik de zaak voor €0,02 probeer te bestelen?

Nog meer vragen:

• Waarom zou een homosexuele docent op een orthodox christelijke school willen werken?
• Dat AWACS is ervoor om vijanden van héél ver te zien aankomen. Welke vijanden?
• Kan Klink niet vervangen worden door Bussemaker?
• Mexikaanse griep is omgedoopt in Nieuwe Influenza. Hoe gaan ze de volgende griep noemen? Nieuwste Griep?
• Waarom hebben de meisjes Sneeuwuil niet in het krantje zien staan? Ze zullen toch geen Nee-Nee sticker hebben?

woensdag 10 juni 2009, 23:06 lees reacties

Eindelijk beroemd:

Bron: Ermelo's Weekblad.

dinsdag 9 juni 2009, 23:14 lees reacties

Daar, vlak onder het plafond, is de enige plaats waar nog kunstwerken kunnen hangen. Drie stuks zijn klaar, we hebben acht katten, er moeten er nog vijf naast. Het lijstje van Al Poontah, 34x40, die prestatie moet ik vijf keer herhalen. Eerst maar eens eentje.

Verstekzagen gaat heel gemakkelijk met zo'n machine, maar je moet het wel de goed kant uit doen, dus niet zoals op de foto. Gelukkig was dit het 'lange' latje, ik kan er dus nog een korte van maken. Ik maak een nieuwe 'lange', nu met de verstekken goed. De tweede versie van een latje meet ik door de eerste als maat te gebruiken. Na het zagen merk ik dat ze één centimeter te kort zijn. Daar kan is dus nog twee korte van maken, maar dan heb ik er drie...

Het stuk glas, het is 40x50, daar moet dus een reep vanaf. Ik zet een streepje bij 34 cm. Vervolgens houd ik heel netjes rekening met de dikte van de glassnijder zodat m'n ruitje niet een paar millimeter te groot of, erger nog, te klein wordt. De kras komt heel aardig op de goede plaats. Ik leg de ruit met de kras precies op de rand van de tafel. Nu moet je met veel zelfvertrouwen doen alsof er niets aan de hand is en de reep die je weg wilt hebben met een lichte maar toch krachtige handbeweging afbreken. Dat deed ik al honderd keer goed, maar deze keer gaat er een nogal flinke driehoek van het 'goede' stuk mee richting afval. Een beetje geluk: 30x40 zit er nog net in...

Eindelijk de juiste latjes, ik plak ze aan elkaar, dat kan niet fout gaan. Dan moeten de deuveltjes er nog in. Ik heb erg veel spiraalboren, vreemd genoeg maar eentje van 4 mm. en dat is nou net de dikte van de deuvels. Ik boor een gat, de precieze plaats en de diepte op het gevoel, dat gaat goed. Ik boor nog een gat, ook goed, maar bij het derde gat zie ik kans het boortje te breken. Een boortje van 4 mm. dat breekt, onbegrijpelijk. En het afgebroken stuk blijft in het lijstje zitten, pas na veel gepeuter wil dat er uit. Ik slijp een nieuwe punt aan de boor en boor het vierde gat. Dat gaat goed, maar het lijstje is er niet mooier op geworden...

De achterkant van het geheel is hardboard, dat moet dus ook 34x40 worden, dat gaat zomaar ineens goed. Eigenlijk ging alles goed, die foto van dat foute verstek is een foto van een stukje afval. En die latjes, ik zaag al een kleine 70 jaar rechtuit en toch minstens 40 jaar verstek, zulke fouten als beschreven maak ik niet meer. Glassnijden, dat gaat echt nog wel eens fout, maar deze simpele snee ging prima. Het drama van alinea 2 , 3 en 4 is slechts compensatie van het gebrek aan echte drama's.

...zoiets, dus...

maandag 8 juni 2009, 23:19 lees reacties

Droom: Ik loop langs de Amstel, aan de kant van Carré, op weg naar een fietsenwinkel. Ik weet dat Leonard en Simon daar aan het inkopen zijn. De fietsenwinkel blijkt geen fietsen te hebben, alleen maar onderdelen. Die zitten in bruin kartonnen doosjes, ongeveer 15x15 cm., 10 cm. hoog, er zijn er enorm veel. De doosjes zijn rood bedrukt, er staat niet op wat er in zit, alleen maar een code.

De winkelier wil niet dat je de doosjes open maakt, hij wil ook niet zeggen wat er in zit. Hij is van mening dat de echte fietsliefhebber die codes maar uit z'n hoofd moet kennen. Leonard en Simon doen er een beetje lacherig over maar ze bekijken de doosjes wel heel nauwkeurig. Nu merk ik pas dat ze allebei een enorm sterke bril hebben, zoiets als Annie Schmidt had. Zouden ze daarmee door die doosjes kunnen kijken? Einde droom.

Wat moet ik daar nou weer mee?

Fietsen, tussen Putten en Nijkerk. Veel koetjes, veel paardjes, nogal wat exootjes. Meer nog dan die allemaal bij elkaar: schapen! Hier is het elke dag Dag Van Het Schaap. Vooral van het gevlekte en het zwarte schaap, de witte worden zeldzaam. Was er maar eens een leeuw bij, had ik wat te loggen.

zondag 7 juni 2009, 23:12 lees reacties

Nog even over die rode en witte knikkers. Een mens heeft twee ouders, vier grootouders, acht overgrootouders, enzovoorts. Met andere woorden, drie generaties terug heb je 2³ = 8 voorouders. Laten we wat meer generaties nemen, bijvoorbeeld tien. 2¹⁰=1024. Een gemiddelde generatie kan (kon bedoel ik) je op 25 jaar stellen, 250 jaar terug, zo ongeveer 1750. Even zoeken hoeveel inwoners Nederland toen had: 1900000.

Terug naar de knikkers. Ik heb een zak met 1,9 miljoen knikkers, 1024 daarvan zijn rood. Ik pak er blindelings 1024, wat is de kans dat daar een rode bij zit? Ik kan hetzelfde kunstje doen als bij de oplossing maar dat is veel tikwerk. Een simpel programmaatje wil het vast wel uitrekenen. Ja, dat zegt 58% kans op alleen maar witte, dus 42% kans op minstens één rode.

Met andere woorden: een echtpaar heeft 42% kans op een gemeenschapelijke voorouder omstreeks 1750. Neem je nog een generatie, dus 2048 voorouders, dan zegt het programmaatje 11% kans op géén gemeenschappelijke voorouder. Kortom, we zijn allemaal familie van elkaar, en niet eens zo heel verre familie.

En ik weet wel dat ik soms wat kort door de bocht ga, en dat er allerlei te zeggen is over tamelijk geïsoleerde dorpjes, en dat we er recentelijk nogal wat vers bloed bij hebben gekregen, maar toch. Je achter-achternicht stemt PVV...

Een tekencrisis. Nee, geen tekenbeet, ik kreeg er dit jaar nog niet één. Al Poontah wordt getekend, en dat veroorzaakt een crisis. Een zwarte kat in potlood, daar moet je erg veel voor potloden en dat bezorgt Sneeuwuil zoiets als een tennisarm: een potloodvinger. Ze probeert de zwarte vlakken aan te vullen met pastel. Dat glimt bijna niet en potlood glimt wel, het resultaat is niet om aan te zien.

Dat was gisteravond, vandaag smeert Sneeuwuil de hele tekening in met pastel, tovert daar dan de witte snorharen in, het resultaat is prachtig. Ze snijdt meteen een passe-partout. Nu moet ik een van de gisteren gekochte lijsten versnijden. Het glas moet op maat en de plastic rand moet weg. Ik kan het nu redelijk snel, ik weet hoe ik moet meten, snijden, zagen. Ik plak drie van de twee vier houtjes aan elkaar, ga dan wachten tot de lijm droogt.

Tijdens dat drogen kan ik wel even naar Suikervlied, het terras aanvegen. Als je dat niet zo nu en dan doet dan wordt het steeds kleiner door het oprukkende grasveld. Daar waar het gras bedoeld is groeit het maar matig maar op het terras zoveel te meer. Een lekker rustig werkje, precies het goede weer ervoor. Onzichtbare buurkinderen: "Weet je hoe het komt dat ik hoger kan springen dan jij? Dat komt omdat ik ouder ben." Wat moet ik dan hoog kunnen springen!

Terug met een heel klein omwegje. Er zijn nog minstens twee kleine eendjes, er zijn meerdere volwassen vrouwen en er is een eendje dat ik niet kan determineren, oud of jong?

Thuis, het derde latje lijmen. Later, de deuveltjes. Klaar op wat schuren na, daarvoor moet de lijm echt droog zijn.

Een jeugdportret. Je zou het een kwartslag kunnen draaien. Ik heb een wat oudere gratis versie van Helicon (4.88) gevonden waarbij het corrigeren van de tonvorming werkt!

zaterdag 6 juni 2009, 23:03 lees reacties

Naar de Kringloper, nog meer lijstjes. Sneeuwuil vindt van alles, onder meer een lijstje met dit plaatje, maar dan in kleur. (Kon alleen deze grijzige vinden op het www.) maar dan zonder dat tekstblokje. (Gevonden met Bing.) We staan bij de kassa, een dame zegt dat dat zo'n leuk plaatje is en of wij wel weten waar dat vandaan komt. Nee. Nou, 'welterusten, kleine beer', daarna volgt een enthousiaste samenvatting van het hele verhaal. Omdat het Sneeuwuil alleen om het lijstje gaat demonteert ze de zaak ter plekke en geeft ze de plaat aan de enthousiaste.

Die verdwijnt heel blij, wij betalen een voor Kringloopbegrippen enorm bedrag, maar we hebben heel veel lijsten. Nu wil Sneeuwuil verhuizen en naast die enthousiaste gaan wonen. Jammer, die is spoorloos verdwenen...

Ter uwer informatie: schrijver, illustratice

Al dagen niet gefietst, even naar Suikervlied. Daar bloeit het een en ander:

ja, algen, da's ook bloei. Ik fiets nog wat verder.

Twee jaar geleden vielen de twee topevenementen in deze regio op dezelfde dag. Ik veronderstelde dat dat domheid was maar het is nu weer zo. Muziek bij de schapen: het Schaapscheerdersfeest.

Deze foto is van nogal grote afstand genomen, maar ik spaar zo wel €1,00. Inflatie, in 2007 was het maar €0,50! Men haalt niet uit de euro wat er in zit: men kijkt voornamelijk naar iets anders dan naar het schaap. Dat andere evenement, vijf kilometer verder, kost €6,00, daar kan je niks gratis zien, daar hoef ik dus niet heen.

Terug over de hei, daar loopt een deel van de kudde, ongeschoren. Ik denk om de een of andere reden over een probleem uit de statistiek. Je hebt een zak met tien rode en negentig witte knikkers. Je pakt er blindelings tien uit, wat is de kans dat daar minstens één rode bij zit? Nu kom ik in een stukje zo mul zand terecht dat ik een paar meter moet lopen, ik vergeet de knikkers maar even later zijn ze er weer. (oplossing) Het principe had ik fietsend bedacht, maar het was iets teveel hoofdrekenwerk.

vrijdag 5 juni 2009, 23:08 lees reacties

Groots en meeslepend, het zit er niet in, vandaag. Wat kleine klungelwerkjes, nog meer gepruts met kromlijnige foto's, geen logstof. Lees dit maar.

Dan gebeurt er toch nog iets, Anemoon vangt een vogel, de eerste dit jaar. Vooral de dames Coon hebben veel belangstelling. De vogel piept heel hard, daardoor merken wij dat er iets aan de hand is. Sneeuwuil probeert Anemoons bek open te breken maar dat lukt niet zonder verdoving. We besluiten dat het 'de natuur' is en laten het maar zo.

Een kwartier later zitten de vier dames achter in de tuin, zonder vogel. Die scharrelt onbereikbaar tussen het op dit moment zeer uitbundige gewas, weer een goede reden om het maar zo te laten.

Weer een kwartier later heeft Al Poontah de vogel. Die piept nog steeds, maar nu met twee diepe wonden. We besluiten tot euthanasie, Poontah wil haar prooi wel afstaan. Een verongelukt vliegtuig met tig-honderd doden kan ons minder schelen dan één dooie vogel...

donderdag 4 juni 2009, 23:17 lees reacties

Op 23 mei waren we er ook al: Rehoboth, nu om te stemmen. Ook dat deden we al eerder, 11 juni '04. En op 8 maart '06, kijk even naar de alinea daarboven, het slot van 9 maart dus. Dezelfde verslaggeefster spreekt ons aan, Sneeuwuil moet bij de bus gaan staan met haar stembiljet half er in, ik moet net doen alsof ik nog aan het kleuren ben, de verslaggeefster maakt een foto. Was het maar a.s. woensdag, dan verschijnt Ermelo's Weekblad!

Sneeuwuil kiest Natasja Oerlemans om het toch een beetje in de familie te houden. Ik wil Kathalijne wel maar ik heb niet goed opgelet, ze blijkt lijstduwer. Judith, nooit van gehoord, toch die dan maar.

Verder, naar S&F, we willen een nieuwe dvd-speler. De vorige hield er na een half jaar mee op. Had ik het bonnetje nog maar! Als je op De vorige geklikt had dan wist je nu dat er een probleem was met 'gewoon' en 'breedbeeld'. De winkel heeft apparaten vanaf €29,95 tot zo ongeveer €299,55, we nemen op goed geluk een Sony van €49,94.

Toch weer een heel gedoe om 't dvd-ding op de plaats van de vorige te krijgen. Als dat klaar is blijkt tot onze diepe voldoening dat nu het omschakelen van 'breed' naar 'gewoon' vanzelf gaat! Alleen dat is ons al €49,94 waard!

Nog even terug naar dat kiezen, waren overal in Europa de stemmachines opeens afgeschaft? Sneeuwuil was erg blij met de terugkeer tot het rode potlood. Die kan wel een videorecorder programmeren maar ze is bang van de stemmachine. Het zal wel nachtwerk worden voor de uitslag bekend is...

woensdag 3 juni 2009, 23:20 lees reacties

Als je een foto maakt van een rechthoek, (bijvoorbeeld het lijstje om Dromdrosje van gisteren) dan heeft je camera de neiging om die rechthoek een beetje bol te maken. Dat kan je grotendeels opheffen met een heel dure lens, of door de foto van veel verder weg te nemen.

Als je een heel simpel lensje in je oog laat zetten, een lensje dat veel te simpel is voor de simpelste camera, dan heb je dat effect niet. Als je de Nachtwacht bekijkt, ik noem maar wat, dan is die netjes rechthoekig. Omdat God geen vlakke sensor gebruikte maar je netvlies op de binnenkant van een bol plakte is er al veel vervorming opgeheven. Verder gebruikte God een nogal zware computer om de info van het netvlies verder te verfijnen. Wat je denkt te zien is dus een beeld na wat editing van hogerhand.

De camera heeft een vlakke sensor, of, als het een hele ouwe is, een vlakke film. Dan krijg je wat de vakman tonvorming noemt. Die kan je door de computer laten wegwerken. Heel goed gaat dat met Helicon. Jammer genoeg doet dat programma het maar dertig dagen, daarna moet je $60 ophoesten. Zelfs met de huidige koers is me dat te veel, vooral omdat die tonvorming meestal helemaal niet opvalt.

Gisteren was de eerste dag van die dertig, het resultaat van Helicon is de reeds bekende Dromdrosje in een net rechthoekig lijstje. Een stukje van de originele foto:

Vandaag een groot deel van de dag bezig geweest om via freeware hetzelfde te bereiken. Dat is uiteindelijk wel gelukt, maar de reeks handelingen is stukken lastiger. Ik overweeg zelf iets te programmeren...

Toch nog even naar buiten, we willen naar het Gemeentehuis. Sneeuwuil moet voor het eind van de maand een nieuw rijbewijs hebben. Ze heeft daarvoor al in maart een reeks handelingen verricht, afgesloten met een brief aan het CBR. Nooit meer iets van gehoord. Zou het hier iets mee te maken hebben? Het Gemeentehuis weet van niks, geeft wel een telefoonnummer van het CBR. Sneeuwuil belt, probleem is bekend. Probleem is zo groot dat men niet eens wil beloven er iets aan te doen.

Zo'n bromautootje dan maar? Maar dan moet je een bromfietscertificaat hebben, en raad eens wie dat uitgeeft? Ja, die dus!

dinsdag 2 juni 2009, 23:23 lees reacties

Vroeg in de morgen een autotocht: Ford, airco te lauw en uitlaat te luid. Wandeling terug, zo rustig moest het centrum altijd zijn!

Sneeuwuil kan drie perfecte passepartouts per uur maken. Dat hou ik niet bij met de lijstjes, gelukkig is ze na dat uur weer dagen aan het tekenen. Dat doe ik dus, vandaag, één lijstje maken. De meeste tijd gaat verloren met het wachten op het drogen van de lijm...

Latjes zagen, met het verstekapparaat geen probleem. Wel een probleem is om ze niet een heel klein beetje te kort af te zagen, met die 45° hoek is het lastig meten. Drie latjes, dus twee hoekjes, plakken, dan uur wachten. Daarna laatste latje plakken, weer uur wachten. Nou nog deuveltjes.

Een deuvel, wat is dat nou weer? Dat zoeken we op met een gloednieuwe zoekmachine, dat moet een concurrent van Google worden. Hij is niet slecht, dit kan 'ie ook. De garage belt, klaar!

Een warme wandeling, een koele terugrit. Kees, de garagist, vond de airco koud genoeg maar hij heeft wel iets met buizen en potten onder de auto gedaan. Een wat geruisarmere terugrit, dus. Nu de deuveltjes schuren, lijstje klaar. Nee, nog niet, even kijken of het echt niet te klein is:

het past!

maandag 1 juni 2009, 23:18 lees reacties

De eerste van de maand, altijd al een zware dag wegens de reeks administratieve handelingen voor dit log. Nu extra zwaar vanwege de maandag die doet alsof het zondag is. Morgen moet de overvolle grijze kliko buiten staan, ik moet er dus aan denken dat het toch echt wel maandag is...

Fietsweer, Sneeuwuil zegt streng: "en geen uitdagingen!"
Bedeesd, zoals altijd, beloof ik dat. Een uitdaging zou zijn iets verder dan Elburg fietsen. Maar dan kom je in Oldebroek en daar wil je nog niet dood gevonden worden. Of, langs de dijk naar Noordeinde, dat is wel leuk, te laat bedacht, maar het mocht toch niet...

Wind opzij, zo ongeveer Staverden, daarna Speuld, de hei met de klaphekjes. Geen dieren te zien, maar het is daar nogal groot, met wat terreinplooien. In zo'n plooi kan makkelijk een kudde koeien. Weer naar Speuld, het huis dat ik voor Iris bestemd had staat er nog, nu met mooie koeien:

als ze merken dat ik foto's maak gaan ze netjes op een rij staan:

Er is een soortement oprijlaan, rechts staan de koeien, links de schapen. Ik doe wel even een panorama:

Die schapen zijn niet echt pijlsnel maar toch iets te snel voor mij. Als je goed zoekt zie je ergens een half spookschaap, komt door het plakken van het panorama. Moeilijk te zien dat er twintig schapen zijn. Als we die koeien wegdoen kan je daar best vijftig schapen houden. De koeien hebben meteen hun formatie verbroken toen ze zagen dat ik naar de schapen ging!

Verder, nog meer hei enzovoorts, weer vroeg thuis. Gelukkig maar, want Miranda heeft een nogal ingewikkelde bestelling. Dat zie je er niet aan af...

nog even naar mei?