frankslog
Nee, het is geen juni '05! Lees dat stukje over favorieten, link in het rechterblok.
30 juni 2005, 06:30 lees reacties
De overeenkomst tussen gewassen betontegels en hoge flensnaven is dat ze allebei uit de mode zijn. De geharde lezer herinnert zich natuurlijk september 2004 waar de flensnaven ook al langs reden.
M'n eerste huis met een tuin, ik geloof dat dat helemaal geen tegels had. Het tweede, zo'n 40 jaar geleden, had ze wel. Veel te weinig, daarom maakte ik er randen van baksteen tussen. Die bakstenen kon je in die buurt gratis vinden, er was van alles in aanbouw. Maar prachtig, dat was het.
Er was een tijd dat gewassen betontegels tweedehands werden aangeboden. De prijs daalde in de loop der jaren tot onder nul: je krijgt nu geld toe als je ze mee wilt nemen. Ik ken iemand in Zwolle die een terras maakte (liet maken) van omgekeerde tegels, dat ziet er heel goed uit.
Boven het tweede putje, wat ik nu ook gedempt heb, lag een gewassen betontegel met een hoekje er uit. Die heb ik vervangen door een 'hele', waarvan ik niet weet hoe ik eraan kom. Hier gevonden, misschien?
Nou moet ik die oude kwijt. Ik zou met Sneeuwuil en de tegel naar de Ullerberg kunnen gaan. Dan gaan we samen naar de meneer van de weegbrug. Daarna storten we de tegel, op de terugweg ga ik alleen naar de meneer van de weegbrug. Sneeuwuil weegt hetzelfde als zo'n tegel, dus hoef ik niets te betalen. Wel erg ingewikkeld, en een kostbare autotocht bovendien.
Plan B, ik snij de tegel in vier stukken met mijn haakse slijpertje. Ik gooi een kwart tegel in de grijze kliko. Die mag a.s. maandag naar buiten, als hij leeg weer terug komt gooi ik er weer een kwart tegel in. Half augustus of daaromtrent ben ik dan van alle brokstukken af. De eerste fase van dit plan heb ik uitgevoerd.
Vandaag is het mode om erg veel baksteentjes in je tuin te leggen, bij voorkeur gecombineerd met buxusheggetjes. Wat zou daar in 2020 van over zijn?
29 juni 2005, 06:21 lees reacties
Het kost erg veel zelfbeheersing. Ik heb me stellig voorgenomen er niets over te schrijven, het is tè makkelijk. Maar het is heel moeilijk er helemaal niets over te zeggen. Ik kan wel op m'n handen gaan zitten, maar dan komt er geen log. Zou hij nou met geen enkele adviseur gepraat hebben? Of zouden die allemaal gezegd hebben dat het vier keer de beste keuze was?
Verder is er, jammer genoeg, ook niet veel om over te schrijven. Dat ik één van de twee putjes gedempt heb, dat ik een stinkende rioolbuis gesloopt heb, dat ik nog een beluchter onder de gootsteen gemonteerd heb, dat is het wel zo ongeveer.
Ja, toch nog iets. Ik kwam met mijn fietsje weer bij het Beekhuizer Zand. Met dit warme weer lijkt het nog meer op een woestijn. Vandaag lijkt het Irak wel, want er wordt geschoten, een mitrailleur. Even verder stuit ik op een groepje oefenende soldaten. Camouflagepakken voor in het bos, op het zand val je dan wel erg op. Vooral als je ook nog camouflage-schmink op je smeert. Je zou een pak moeten hebben dat binnenstebuiten kan, met een zand- en een boskant.
Ik kom langs het enige vennetje wat we hebben tussen Ermelo en het Uddeler meer, toevallig vlak bij de Toverberg. Er zitten drie kraaien vrij rustig aan de kant: daar kan ik wel eens een anaglyph van maken. Bij de tweede foto blijken de kraaien nogal van plaats te zijn veranderd. Ik moet ze nu wegwerken van de tweede foto en dan de kraaien van de eerst foto er in stoppen. Als dat lukt zet ik 'm bij de anaglyphen. Dat ga ik nu proberen, geen tijd meer om te tikken.
Dat met die kraaien, dat lukt wel. Het levert ook wel een technisch redelijke anaglyph op, maar het is een waardeloos plaatje. Het heeft helemaal niet de sfeer die ik wilde vastleggen, delete dus. Ik knip even die drie kraaien uit:
Dat fragment is te ver, met te weinig diepte, voor een anaglyph. Er zijn wel wat anaglyphen die je misschien nog niet gezien hebt, maar die kraaien zijn er dus niet bij.
28 juni 2005, 06:24 lees reacties
We zitten op het terras, onder de parasol. De katten zorgen voor het amusement door van voor in de voorkamer tot achter in de achtertuin te rennen, en vice-versa. Er is maar één ding wat de zaak bederft en dat is het putje. Het putje stinkt.
Ik besluit nu maar ineens mijn bypass-plan uit te voeren. M'n weblog doet 't toch niet, er zijn dus ook geen reacties te verwerken. Ik kruip onder de vloer om de maat van de dikke buis (die met dat verkeerde afschot) te nemen. 100 mm, dat is vreemd. 100 mm is namelijk een maat voor een regenpijp, en dat is niet hetzelfde als een rioolbuis. Eens kijken wat Gamma daarvoor heeft.
Gamma heeft van alles. Een T-stuk, verloopstukken, buis, een bochtje, een syphon, voor €50 handel. Het is altijd een heel gezoek voor je alles bij elkaar hebt. Toevallig is er weinig wat ik leuker vind dan riool-onderdelen uitzoeken.
Ik kruip weer onder de vloer en zaag de dikke buis door. Dat vindt die buis niet leuk, hij begint erg stinkend water te lozen. Gelukkig had ik dat voorzien, ik kan het water in een meegesleepte emmer opvangen. Nu kan ik de buis nog nauwkeuriger opmeten: hij blijkt 103 mm in doorsnede te zijn. Een standaardmaat van lang geleden.
Gamma heeft van alles, maar geen verloopstuk naar 103. Maar we hebben in Ermelo ook een Wildkamp, die heeft dat wel. Ik pas mijn plan aan, nog wat andere bochtjes en verloopstukjes, voor €14 handel. De Wildkamp catalogus 2005/06, die had ik nog niet, meenemen, soft porno voor rioolliefhebbers. Ze hebben zelfs fietskleding. Je zou denken dat je geld toe krijgt als je zoveel reclame aan je lijf hangt, maar nee. Ik denk opeens aan bridgen.
Nou nog even een gaatje in een muurtje hakken, de andere kruipruimte bekruipen, even onder de gootsteen alles demonteren. Dan alles in elkaar lijmen, kijken of het lekt.
Als ik het overlees lijkt het een fluitje van een cent, en dat is het ook wel. Maar wat er niet bijstaat is dat je, wanneer je moeizaam naar het punt gekropen bent waar je wezen moet, merkt dat je toch nog een stuk gereedschap vergeten bent. En als je dan het gereedschap gehaald hebt dan heb je het bochtje wat je wilde monteren ergens laten liggen.
Kortom, het is anders dan een fietstocht, maar net zo inspannend. Je ziet wel veel minder.
27 juni 2005, 06:24 lees reacties
Een gekleurde paaltjeswandeling, die wordt steeds zeldzamer. Niet de wandeling zelf, maar de paaltjes. Ze worden steeds meer vervangen door een paal met daarop geschroefde metalen pijlen. Zou dat goedkoper zijn? Minder onderhoud? Gemakkelijker te wijzigen? Eigentijdser? Ik weet het niet.
Al fietsend mijd ik paaltjes en pijltjes als het even kan, zodat ik geen wandelaars hoef te overrijden. Maar soms moet je wel even, soms zijn er dan zelfs wandelaars die tegen je praten.
"Mag ik u iets vragen?"
"Ja, natuurlijk!", ik doe altijd net alsof ik niet contact-gestoord ben. Een middelbaar echtpaar, zij bijna onzichtbaar, hij doet het woord:
"We volgen de groene pijlen en volgens mij hadden we allang weer bij de parkeerplaats moeten zijn."
"De parkeerplaats bij het Roode Koper?"
"Ja!"
"Als u de groene pijlen blijft volgen komt u er wel."
"Maar hoe ver is het nog?"
"O, dat durf ik niet te zeggen..."
Hij blijft aandringen op een schatting, ik blijf ontwijken, zeg tenslotte maar twee kilometer. Niet zoveel dat ze besluiten ter plekke te overlijden, maar ook niet zo weinig dat ze al te enthousiast gaan rennen. Hij neemt er genoegen mee.
Gauw verder fietsen. Had ik die vrouw achterop m'n fiets moeten nemen? Zo'n bospad is goed te befietsen maar niet met iemand achterop. Hadden de man en ik met de fiets moeten lopen met de vrouw achterop? Gelukkig bedenk ik dat allemaal pas als ik al weer kilometers verder ben.
Woensdag komt het krantje pas. "Uitgeputte wandelaars komen om tijdens groene pijltjes wandeling". Ik sla het krantje deze week maar over.
26 juni 2005, 06:12 lees reacties
Omdat de poema steeds verder oprukt houden wij het kattenpoortje 's nachts gesloten. Het plaatselijke krantje maakt ook melding van een bunzing, die hier vlak in de buurt kippen doodbijt. We vermoeden wel dat de katten een bunzing zouden kunnen doodbijten maar dat is geen experiment wat we aandurven. (hee, poema?)
Als het nou echt heel warm is dan hebben we wat morele problemen met dat opsluiten. Het zevental zit dan in een kamer waar het tegen de 30° is, en blijft. Wij hadden wèl de buiten-slaapkamerdeur open: zouden de katten los lopen dan zouden ze snel met z'n zevenen op ons bed komen zitten. En dan niet stil zitten...
Dat morele probleem blijkt onzin als één van die katten Rozepoot is. Zo zag het het kattepoortje er uit nadat Rozepoot het 'geopend' had. Rozepoot, Bontje en Wolfi zaten buiten, de rest vond het door zo'n gat kruipen niet in overeenstemming met hun waardigheid. Gelukkig was onze deur toen al dicht, om het onweer buiten te sluiten. Je kan net niet zien op de foto dat het poortje van het merk "Staywell" is. De fabrikant kende Rozepoot niet!
Een nieuw poortje kopen is geen oplossing, Rozepoot weet nou hoe 't moet. Ik heb nog wat stukjes perspex, ik zaag twee halve manen. Ik zou ze met boutjes en moertjes kunnen bevestigen, aan twee zijden van het originele deurtje. Dat origineel kan je moeilijk vervangen omdat er een magneetrand aan zit. Ik ben bang dat Rozepoot moertjes los kan draaien. Je zou de moer-zijde buiten kunnen houden, maar dan is Rozepoot er in twee dagen wel achter dat ze een schroevedraaier moet regelen.
Ik heb een lijmpistool, zo'n ding dat met van die lijmstaven werkt. Die staaf wordt verwarmd, het pistool produceert geen kogel maar een druppel warme lijm. Een streep warme lijm om de perspex plaatjes, als die is afgekoeld is het lijmen klaar. Ik hoop dat het originele plastic en die twee lagen perspex door dat lijmen één onverbrekelijk geheel gaan vormen. Ik hoop ook dat deze opstapeling sterker is dan het origineel...
25 juni 2005, 18:56 lees reacties
Het is wel heel lang geleden, en meestal lette ik niet zo erg op, maar de schepping in de biologieles? Daar heb ik toen nooit iets van gemerkt. Dat jaartje op een Christelijk Lyceum, nooit iets van schepping gehoord, althans niet bij biologie. Wanneer zou dat er nou in gekomen zijn?
25 juni 2005, 06:11 lees reacties
We wandelen in het bos bij Garderen. Jammer, daar staan de verkeerde soort bomen: niet genoeg schaduw. We rijden naar het Leuvenumse bos. Eigenlijk gaat het vooral om het rijden, dan werkt de airco. Klappertandend van de kou komen we op de parkeerplaats bij de Poolse Weg.
De bomen zijn hier beter, we lopen naar een beek, en nog een beek. Sommige beken bevatten alleen nog maar modder, geen water. De wilde zwijnen hebben daar enorm in zitten wroeten. Het bos is hier heel mooi maar nou niet bepaald koel.
Zo'n twee meter onder het maaiveld is het zomer en winter 10°. Als ik nou de tuin eens afgraaf tot twee meter diep. Dan leg ik daar een hele lange dikke buis neer, dan die twee meter grond er weer overheen. De buis vul ik met water, dat wordt dan ook 10°. Die buis koppelen aan de pomp van de centrale verwarming is een fluitje van een cent, centrale koeling dus.
Ik dacht iets nieuws uit te vinden, het eindelijk helemaal te gaan maken. Maar zoiets bestaat al in 't Rieshout, te laat dus.
Te warm om iets nog beters te bedenken...
24 juni 2005, 06:09 lees reacties
Boekenfestijn in Apeldoorn, dat klinkt goed. Het begint op donderdag, om tien uur 's morgens. Sneeuwuil is, voor haar doen, al heel vroeg klaar om af te reizen, vol verwachting gaan we op pad. Autorijden met airco bevalt ons goed met deze buitensporige buitentemperaturen.
Het is in de Americahal, ons goed bekend van de rommelmarkten die daar regelmatig gehouden worden. Daarom nemen we aan dat het om een soort van boeken-rommelmarkt gaat, maar we hadden het kunnen weten: gratis parkeren, gratis toegang en een gratis kop koffie. Bovendien vier dagen, tot en met zondag...
Het blijkt een verzameling nieuwe ramsj, voor nieuwe ramsj prijzen. Die prijzen zijn wel redelijk, maar toch het tienvoud van een rommelmarktprijs. Je kan een krat op wielen pakken. Die word je geacht te vullen en dan bij de kassa bij de uitgang af te rekenen. Sneeuwuil is heel erg kwaad, ik kan nog wel lachen om onze miskleun. We staan snel weer buiten.
Gelukkig wisten we niet dat de poema nu in de buurt van Apeldoorn rondloopt, anders hadden we nog een teleurstelling gehad.
Op de terugweg analyseert Sneeuwuil de gebeurtenis. Je gaat vol verwachting naar zoiets toe, vol adrenaline. Als het dan helemaal niet blijkt te zijn wat je dacht, waar blijf je dan met die adrenaline? Snel iets vinden wat wèl leuk is lukt natuurlijk niet, heel kwaad worden dan maar.
We komen langs Tuincentrum Fonteijn in Uddel. Ik weet dat er nog drie geraniums op Sneeuwuil's programma staan, ik stel voor om die dan maar te gaan scoren. Ze is enthousiast over dit omwegje, we rijden de parkeerplaats op. Het eerste wat me opvalt is een prachtig plastic zwembad, zo groot en diep dat je er echt wel een paar slagen in kunt zwemmen. Dan zie ik een motorfiets van takken, helemaal op ware grootte, erg mooi gemaakt.
Even verder de geraniums, het meest armzalige zooitje wat ik ooit gezien heb. Heel in de verte nog meer planten, maar we komen eerst door een kas met ongeveer 100 zwembadjes. Rechts zien we rijen vervallen kassen, verwilderde veldjes, een rij roestige winkelwagentjes. Een enorm terrein, en een enorme puinhoop.
Die verre planten blijken zowaar geraniums te zijn, maar net zo armzalig als de eerdere. We besluiten ook hier maar weer snel te vertrekken. Sneeuwuil zit met een nieuw adrenaline-high. De Ermelose AH verschijnt aan de horizon, dan dat maar. Ze hebben alles wat we hebben willen, behalve oude boeken en geraniums.
Thuis even Googelen op boekenfestijn, dat had ik eerder moeten doen. En www.fonteijn.nl bestaat wel maar werkt voor geen meter.
23 juni 2005, 06:04 lees reacties
We gaan weer naar de Fokko Kortlanglaan, zie 16 juni, het meubelparadijs van de kringloopwinkel. We kijken nog eens naar de ongelofelijk smerige hoekbank, besluiten 'm te nemen. Dan beginnen er keiharde onderhandelingen over het afvoeren van de vorige bank. We betalen €50,00 voor de bank en €5,00 voor het vervoer.
De kringloopchauffeurs houden niet van logistieke problemen. Ze hebben aparte dagen voor het ophalen en voor het afleveren van spullen. Sneeuwuil ziet kans ze te overtuigen: ze gaan de bank brengen en meteen de oude meenemen. Een geheel nieuwe reeks handelingen voor de kringloper! Als de auto arriveert blijken deze chauffeurs weer van niets te weten maar ook zij laten zich door Sneeuwuil overtuigen.
De katten zijn opgesloten in de tuin en in de aanpalende slaapkamer. Een stuk of vier liggen er op ons bed, Rozepoot heeft haar eigen kleine hoekje in de kast, Kassa heeft een geheim verstopplaatsje, Dromdrosje zwerft over het terras. Maar ze krijgen niet de kans via de voordeur het pand te verlaten. Ook zich laten verpletteren door een stuk bank is zo onmogelijk.
Ik had al gemeten en gerekend: het zou best kunnen dat de drie delen van de bank alle drie net naar binnen zouden kunnen. Dat valt niet tegen, het gaat werkelijk. Eén ding valt een beetje tegen, de bank is minder vuil dan hij aan de Fokko Kortlanglaan leek.
De bank is, zoals te doen gebruikelijk, wat te hoog. Ik verwijder alle 17 pootjes. (17? 6+8+5=19.) Anders gezegd, ik verwijder alle pootjes, hou dan 17 van die plastic doppen over. Geen pootjes maakt de bank beter passend voor Sneeuwuil, maakt het ook moeilijker voor de katten om er van alles onder te deponeren. Even lekker stofzuigen, dan haken we de drie delen aan elkaar, het blijkt dat we dat samen zonder veel moeite kunnen.
We hebben een fles HG spul aangeschaft om de bank te reinigen. Besproeien en droogwrijven is het voorschrift. Een witte handdoek wordt lekker grijs. Na droging doen we nog een rondje, de handdoek wordt nog grijzer. Nu mogen de katten wel eens komen kijken.
Bereklauw en Bontje snuffelen vrij intensief, de rest gelooft het wel.
Nou nog even een overzichtfoto. Die bank is wel wat aan de hoge kant, van mij zou er wel twintig centimeter af mogen. Sneeuwuil is heel blij met die hoogte, ze kan zelfs met haar hoofd leunen. Als ik dat zou willen zou hij nog twintig centimeter hoger moeten zijn, maar misschien krimp ik nog wel voldoende.
Precies op tijd serveert Sneeuwuil een maaltijd, die we begeleid door 2Vandaag opeten. De bank doet het! Het was de bedoeling dat er zeven katten op de opengebleven plaatsen zouden zitten, maar dat weten ze nog niet allemaal.
Nu nog maar eens een rondje sproeien en droogwrijven...
22 juni 2005, 06:18 lees reacties
Lidl heeft allerlei soorten appels, maar de namen van die appels corresponderen niet met de namen op de weegschaal. Een dame probeert een bon voor Jonagolds te produceren, maar dat lukt niet. Ze weet kennelijk niet dat een Jonagold bijna net zo oneetbaar is als z'n voorouders. Ik kom voor Elstar, maar die hebben ze helemaal niet. Ik pak daarom twee Braeburns, maar ook daarvoor laat de weegschaal het afweten. De dame ziet dat met belangstelling, ik stel voor om de appels dan maar Elstar te noemen, want die doet het wel. We gaan beiden over tot dit frauduleus gedrag. (Ik vermoed dat een Braeburn iets duurder, maar een Jonagold iets goedkoper is dan een Elstar. Voor Lidl maakt het niets uit, maar de dame betaalt een partje van mijn appels.)
Bij de kassa is een rijtje. Vooraan een bejaarde Ariër, daarachter een dik en een dun meisje. Het dikke meisje heeft alleen maar een pakje batterijen, daar word je niet dik van. Het dunne meisje heeft niets, maar ze legt wel twee beurtbalkjes op de band. Het kassameisje is die wetsgetrouwe waar al eerder een conflict mee was.
De Ariër heeft een net met sinaasappels. Het kassameisje ziet dat het net gescheurd is, ze zegt: "Daar hoort twee kilo in te zitten, maar dat zit er niet in". Ik vind dat heel mooi van haar, ze vraagt de man of hij ze wil omruilen. Daar reageert hij nogal aarzelend op, zij zegt "Zal ik ze even wegen?".
Hij blijft aarzelend doen, dan blijkt bij de weging dat er méér dan twee kilo in het net zit. Kennelijk schat zij haar klanten beter in dan ik. Ze belt niet 112 maar stelt voor er een sinaasappel uit te halen, dan is de rest precies twee kilo. De man gaat akkoord, blijft doen alsof hij van niets weet.
De meisjes voor mij hebben geen problemen. Die dunne zonder aankopen legt alsnog een pakje shag tussen de beurtbalkjes. Dan ben ik aan de beurt, intussen behoorlijk zenuwachtig. Zou het kassameisje een echte appelkundige zijn? Het verschil tussen Braeburn en Elstar is wel te zien, als je weet waar je op moet letten. Ik laat heel uitbundig mijn tas zien, om de indruk te wekken dat ik goudeerlijk ben. Dat blijkt te werken, ze weegt de appels nog wel even, maar klaagt niet over de soort.
Achter mij komt de dame die Jonagolds voor Elstars wil laten doorgaan. Wat daarmee gebeurt onttrekt zich aan mijn waarneming, ik ben al buiten. Nu is er nog maar één horde te nemen: zal Sneeuwuil mijn zwendel ontdekken?
Ik verwijs gewoon naar de bon, daar staat toch Elstar?
21 juni 2005, 09:03 lees reacties
Bij de dag 20 juni stond de tijd 9:09, extreem laat. Gelukkig waren de meeste lezertjes nog later, die hebben dus niks gemerkt. Toch een verklaring voor deze laatheid.
Sneeuwuil merkt meestal dat ik om zes uur opsta. Meestal vind ze dat niet erg, maar voorafgaande aan zo'n topdag als de 20ste wil ze ongestoord slapen. Ik wijk in zo'n geval uit naar ons zolderkamertje, waar een zeer comfortabel bed staat. Maar het kamertje was nu zo'n 30°, en niet van plan om snel af te koelen.
Ik had al opgeschept over hoe koel het in Suikervlied is. De oplossing van het warme kamerprobleem ligt dan voor de hand. Met het fietsje, voor het eerst na zonsondergang: een wonder, het licht doet 't! Een lekker koel tochtje, een lekker koel bedje, ideaal. Bovendien is het er doodstil, maar dat wist ik al.
Volgende morgen, nu zou ik m'n weblog moeten updaten, maar Suikervlied heeft geen internet. Zes uur, het is nog lekker koud, een ideaal moment voor een fietstocht. Met een trui aan, zelfs.
Ik fiets eerst naar het kijkscherm in het Speulderbos. Daar kan je, midden in het bos, vanachter een schutting met kijkspleten, dieren begluren. Herten, reeën, wilde zwijnen: ze doen allemaal hetzelfde namelijk zich niet laten zien. Misschien is 06:15 al te laat voor ze.
Die zon die net op is, dat geeft prachtige lichteffecten in het bos. Ik denk over een anaglyph, maar ik denk ook dat ik straks langs een nog mooier punt kom. Dat gebeurt niet, geen anaglyph dus, maar het pad buigt wel richting zon. Dat blijkt een probleem met die lage zon, ik kan nog maar net het pad zien. Had ik nou m'n petje-met-klep maar bij me.
De oplossing is een pad inslaan wat niet zo pal richting zon loopt. Dat lukt, ik kom langs het Uddelermeer, nog meer bos, nog een heel stuk hei. Om halfnegen arriveer ik in Ermelo, daar blijken Sneeuwuil, Bereklauw, Rozepoot, Wolfi, Dromdrosje, Bontje, Froukje en Kassa allemaal wakker.
A&I komen, via ons op weg naar hun moeder/schoonmoeder in Apeldoorn. We krijgen heel veel feesteten, er gaat zelfs een pakket mee naar Apeldoorn. Het gesprek gaat meer over het nieuwe huis dan over de Portugese vacantie. Auke brengt het aangekondigde boek Quicksilver mee. Zie er goed uit, maar eerst lees ik de "Hitch Hiker's Guide to the Universe". Dat staat vol met citeerbare regels, had ik nou maar nog een beetje geheugen...
Alweer zo laat, vandaag. We waren nu samen de hitte ontvlucht, hebben in alle vroegte nog iets plantaardigs gedaan in Suikervlied. De katten keken ons niet begrijpend aan toen we via de voordeur verschenen. Die moesten hun ontbijt, wij moesten onze koffie en de grijze kliko moest nog naar binnen. Toen eindelijk tijd voor dit log.
20 juni 2005, 09:09 lees reacties
Omdat het te warm was voor iets anders in de relatief koele kamer naar 'Buitenhof' gekeken. Politici met maar heel weinig charisma, daarna Ben Verwaayen met heel wat meer. Of je 'm als minister zou willen hebben is weer wat anders, maar je kon er tenminste naar luisteren.
Voor de β's: Ben gaat bij British Telecom alle telefonie over internet doen, de ouderwetse telefoonaansluiting verdwijnt helemaal in 2010. Ik denk dat hij dat goed bekeken heeft.
Ik bedenk dat ik de politieke barometer gemist heb. Eens even kijken:
| Tweede Kamer 22 / 01 / 2003 |
Peiling 23 10 / 06 / 2005 |
Peiling 24 17 / 06 / 2005 |
||||
| Partijen | % | Zetels | % | Zetels | % | Zetels |
| CDA | 28,6 | 44 | 20,6 | 32 | 19,4 | 30 |
| PvdA | 27,3 | 42 | 27,6 | 43 | 28,0 | 43 |
| VVD | 17,9 | 28 | 16,0 | 24 | 15,1 | 23 |
| SP | 6,3 | 9 | 12,9 | 20 | 14,4 | 23 |
| LPF | 5,7 | 8 | 0,9 | 1 | 1,4 | 2 |
| GroenLinks | 5,1 | 8 | 6,4 | 10 | 6,0 | 9 |
| D66 | 4,1 | 6 | 3,3 | 5 | 3,8 | 5 |
| ChristenUnie | 2,1 | 3 | 4,7 | 7 | 4,8 | 7 |
| SGP | 1,6 | 2 | 1,7 | 2 | 1,4 | 2 |
| Wilders | 0,0 | 0 | 3,9 | 6 | 4,4 | 6 |
| PRDV | 0,0 | 0 | 0,3 | 0 | 0,3 | 0 |
| Andere partijen | 0,9 | 0 | 1,7 | 0 | 1,0 | 0 |
| 100 | 150 | 100 | 150 | 100 | 150 | |
De SP, in zetels, even groot als de VVD. Als van Aartsen en van Bommel zo doorgaan dan wordt de SP misschien niet nog groter maar de VVD wel nog kleiner.
Even naar Suikervlied. Dat airco'tje in dat kleine autootje doet het veel beter dan die van onze vorige auto. Hoewel die 'nieuwe' zeer donkergroen is en de vorige wit was, maar dit terzijde.
In Suikervlied was het maar 19°, we laten de luxaflex zakken om dat zo te houden. Een goed adres om ons terug te trekken als we thuis dreigen te verdampen.
19 juni 2005, 06:48 lees reacties
Veel te mooi weer voor het fietspad, dat wordt dus het bospad. Dat gaat een hele tijd goed, ik kom helemaal tot Drie zonder hinderlijke mee- of tegenliggers. Daar is een stukje waar je de medemens niet kan vermijden, maar even verder is het weer eenzaam bospad.
Niet dus. Een groep wandelaars, ieder met twee veel te lange wandelstokken. Ze zijn niet invalide of zo, nee, het gaat om 'nordic walking'. Die tekst staat tenminste op iemand die ik voor de leider van de groep aanzie. Gelukkig gaan ze niet echt hard, na een kort sprintje mijnerzijds zijn ze onzichtbaar en onhoorbaar. Maar dan, op een ander pad, weer zo'n groep met te lange stokken.
Daarna gaat het weer een hele tijd goed. Via de Garderense molen (mooi uitzicht!) naar weer een ander bospad. Ik kom langs een heideveldje, aan de andere kant van dat veld is kennelijk ook een pad. Op dat pad loopt, je raadt het al, een hele groep met te lange stokken. Van een afstandje kan je pas goed zien hoe vreemd ze lopen.
Een stukje onvermijdbaar fietspad. Zelfs daar lopen er twee, ik begin te vermoeden dat ik aan het hallucineren ben. Plotsklaps zoveel mensen met deze vorm van krankzinnigheid, dat lijkt me statistisch niet mogelijk.
Dat is dus wel mogelijk: 18 juni, Nordic Walking Dag!
18 juni 2005, 06:12 lees reacties
Een beetje een redelijke digitale camera maakt plaatjes van zo'n drie miljoen verschillende puntjes. Duurdere camera's hebben meer puntjes, je zou er een willen die twee keer zo goed is als die van 3M. Twee keer zo goed in de hoogte èn in de breedte, dus 12M. Als je nou een kijkschermpje hebt dat ook 12M is, en je knutselt daar een vergrootglaasje bij dan heb je eigenlijk geen spiegelreflex meer nodig: voor je gevoel kijk je door een spiegelreflex.
Dat kijkschermpje moet wel afneembaar zijn, met bijvoorbeeld een meter kabel tussen het schermpje en de eigenlijke camera. Je bent dan heel vrij in je camerastandpunt: met gestrekte armen boven je hoofd, plat op de grond, over je schouder, ik noem maar wat. Het kijkschermpje moet je dan met een of andere constructie voor je zoeker-oog monteren, het eerste wat me invalt is zo'n postelastiek.
(Een kabel van een meter kàn, maar draadloos is nog leuker. Lost meteen het probleem op waar je die kabel moet laten als je de twee delen aan elkaar klikt.)
Omdat het kijkschermpje met dat lensje in een doosje zit heb je geen last van het feit dat zo'n schermpje in vol zonlicht niet of nauwelijks te gebruiken is. Of je er net zo kritisch mee kunt scherpstellen als met een 'echte' spiegelreflex weet ik niet helemaal zeker, maar met een goede autofocus hoeft dat ook niet.
Als we nou toch aan het uitvinden zijn, doe dan ook maar anti-shake. Als je twee keer zoveel puntjes in je beeld hebt wordt je camera twee keer zo gevoelig voor getril van de fotograaf. En je wilt natuurlijk ook een flinke zoomlens, waardoor het getril nog meer invloed krijgt.
(Omdat de sensor van een digitale camera kleiner is dan een 'normaal' kleinbeeldnegatief is de lens ook naar verhouding kleiner. Daarom is veel zoom minder moeilijk. Verwisselbare lenzen hoeft daarom van mij niet.)
Dit bij elkaar fantaseren, dat is zo gebeurd. Die camera maken, dat is wat anders; op dit moment bestaat hij nog niet. Als ik zie hoe snel het allemaal gaat bij de digitale cameras zou het me niet verbazen als hij eind 2006 wel bestaat. Omstreeks 2010 is hij dan nog betaalbaar ook!
Bij Aldi nemen ze Liebfraumilch wel heel letterlijk. Het product wordt aangeboden in een kartonnen pak waarvan vorm en afmeting nauwkeurig overeenkomen met die van een pak UHT melk.
17 juni 2005, 06:35 lees reacties
Jan Mulder, niet die van RTL maar een fotograaf. Heeft nergens iets mee te maken, maar ik vond de foto's heel mooi.
Op 29 mei begon ik Cryptonomicon te lezen. Ruim 900 bladzijden, nu net uit. Heel fascinerend, het helpt wel als je weet wat bijvoorbeeld Unix is. Door al dat lezen geen tijd voor andere avonturen. Het boek verwijst naar counterpane, via die link kwam ik bij passwordsafe, een dingetje om al de wachtwoorden die je in de loop der tijden verzameld hebt samen in één bestand te zetten. Dat bestand is op zijn beurt met een wachtwoord beveiligd. Voordeel: alleen dat laatste wachtwoord hoef je te onthouden.
Dit kan jullie natuurlijk niks schelen. Jullie zijn allang vergeten dat je een wachtwoord nodig hebt om bijvoorbeeld je e-mail te kunnen lezen. De computer heeft dat jaren geleden ergens onthouden, het lijkt nu allemaal vanzelf te gaan.
Dat ik dit nou opeens zo interessant vind komt door dat boek, Cryptonomicon. Dat gaat, onder veel meer, over geheimschrift, zoals de titel al impliceert.
Ik volgde ooit een computercursus waar de instructeur een codeer/decodeer probleem van geheimschrift als voorbeeld nam. Wel 40 jaar geleden, maar ik ben er nooit meer helemaal van genezen.
Nu even iets heel anders: Kassa in het oerwoud:
16 juni 2005, 06:34 lees reacties
We gaan naar de Fokko Kortlanglaan. Die laan kruist de spoorlijn, vorig jaar is daar de overweg afgesloten. Er is nu zowaar een kort en een lang stuk van die laan, wij gaan naar het korte stuk.
In een voormalige boerenschuur staat de meubelvoorraad van de kringloper. Elke woensdagmiddag mag je daar komen kijken, dat deden we vorige week ook al. Sneeuwuil wil een hoekbank, ter vervanging van de niet zo comfortabele bank die we nu hebben en van twee groene stoelen.
De groene stoelen kochten we bij de kringloper in Roosendaal, één dag voordat we van Zundert naar Radewijk verhuisden. Ze bevallen mij nog steeds uitstekend maar ze passen niet meer in Sneeuwuils masterplan. De bank kwam niet zo lang geleden van de kringloper in Putten, die bevalt ons eigenlijk vanaf dag 1 niet zo heel goed.
Kortom, naar de Kortlanglaan. Vorige week zagen we daar al een hoekbank, die we als te hoog afkeurden. Nu bekijken we hem nog eens nader. Hij is ongelofelijk smerig, maar nergens kapot. En hij kost maar €50,00. We kunnen proberen 'm schoon te maken, we moeten 'm in elk geval ontsmetten voor de katten. We krijgen een optie tot volgende week.
We zijn al vlakbij Harderwijk, daar is Leen Bakker. Even daar kijken.
De laatste keer dat ik Leen Bakker bezocht was samen met Iris, toen die in de Balistraat ging wonen. Vrijwel haar gehele interieur werd door Leen geleverd.
Het Harderwijkse filiaal heeft banken waarvan alleen de prijs ons goed bevalt. Een model dat we eventueel zouden overwegen blijkt uitverkocht. De buurman was ook een meubelwinkel, maar die is inmiddels vertrokken, het pand staat te huur.
Dan maar naar een echte meubelwinkel. Op weg daar naar toe komen we langs de Kwantumhallen. Even naar binnen, ze blijken alleen maar tuinbanken te hebben, dat gaat ons iets te ver.
De echte meubelwinkel heeft rare banken, de allergoedkoopste duurder dan de allerduurste van Leen. Het is wel een heel grote winkel, maar achterin is het aardedonker. Om 14:30 uur zijn er kennelijk nog zo weinig klanten geweest dat nog niemand gemerkt heeft dat daar het licht niet brandt. Op de tast vinden we banken, maar niets wat ons bevalt.
Dan maar even naar Putten. Eerst een winkel die zo waanzinnig sfeervol is dat we er meteen weer uitrennen. Daar in de buurt eentje die er behoorlijk uitziet. De verlichting werkt met sensors, als je in de buurt komt worden er opeens allerlei prachtbanken verlicht. Best veel keus, maar toch niets wat ons voldoende bekoort.
Alle winkels hebben gemeen dat ze erg weinig klanten hebben. Zo'n groot pand, zo'n grote voorraad, dat moet betaald worden. Door die weinige klanten...
Net niet ernaast is er iets wat zich Outlet Store noemt. Ze zeggen dat ze wel 50% goedkoper zijn dan anderen maar dat merk je niet aan de prijzen.
Een zeer lange jongeman benadert ons. Ik vermoed dat wij de eerste bezoekers van die dag zijn. Hij hoort Sneeuwuils wensen aan, voert ons dan langs z'n hele collectie. Als Sneeuwuil dan zegt dat er niet bij is wat ze zoekt zegt hij: "U moet misschien uw eisen wat bijstellen". Daar heb ik wat aan, die uitspraak ga ik onthouden.
Het zou wel eens die bank van de kringloper kunnen worden. Bewerken met lysol, dan wat frisse lappen erover, probleem opgelost!
15 juni 2005, 06:31 lees reacties
Mijn schoonmoeder placht te zeggen dat ze een huis wilde dat aan de voorkant naast de Hema en aan de achterkant midden in het bos stond. Die Hema weet ik niet helemaal zeker meer, wel dat een stedelijk centrum de bedoeling was. Haar huis stond aan alle kanten midden in het Bredase Montensbos, wat dus nièt de bedoeling was.
Een echt bos was het ook niet, maar het echtere Mastbos was vlakbij. Niet dat zij daar ooit kwam...
Ons huidige huis benadert het ideaal beter: de Hema is 500 meter van onze voordeur, het dichtsbijzijnde bos 900. Mijn ideaal is een bos met een weitje erin, liefst met een of meer reeën, nul mensen. Daarvoor moet je iets verder.
Hier fietste ik, ergens in de driehoek Nijkerk-Putten-Voorthuizen. De Veldhoefweg is een goed befietsbare zandweg, gaat over in de soortgelijke Huddingweg. Weitjes met koeien, akkers met graan, brede houtwallen ertussen. Stukjes echt bos, heideveldjes, zelfs die ene ree. Geen mens, geen auto, soms zelfs een kabbelende beek.
Na zo'n anderhalve kilometer Veldhoefweg inderdaad een hoeve. Lelijk jaren '60 bouwsel, maar wel prachtig gelegen. Zouden de bewoners heel erg gelukkig zijn? Of zouden ze erg naar de Hema verlangen?
Dat stukje kaart plukte ik van Map24. Die laadt weliswaar erg traag maar heeft heel gedetailleerde kaarten. Ook kan je daar heel leuk afstanden op meten, zo bepaalde ik die 500 en 900 meter in Ermelo.
Michelin werkt veel vlugger, maar benoemt niet elk zandweggetje, heeft geen afstandmeting. Wel heel mooi: toont huisnummers als je ver genoeg inzoomt.
Wegenkaarten vind ik bijna zo leuk als anaglyphen.
14 juni 2005, 06:38 lees reacties
Ons low-carb dieet houdt in dat je veel vet mag eten. Dat doen we ook, maar kennelijk eten we niet alles op. Er blijft voldoende over om de afvoer van de gootsteen te verstoppen, het is nu zover. Onder de spoelbak bevindt zich geen zwanenhals of iets dergelijks. De buis verdwijnt met een sierlijke bocht onder de vloer.
De kruipruimte, daar mag ik gaarne vertoeven. De bocht in de buis zet zich voort en eindigt bij de buitenmuur. Ga je nu buiten kijken waar die buis blijft dan zie je 'm niet. Onder de gewassen betontegels, iets nieuws toen dit huis gebouwd werd, moet 'ie zitten. 22 september heb ik al geschreven over dit rioolprobleem.
September tot de volgende juni: O, N, D, J, F, M, A, M, ruim 8 maanden. Ik dacht toen, in september, dat ik het vuil van 40 jaar verwijderd had, dat blijkt iets te optimistisch. Ik herhaal de handelingen als in september, met evenveel succes als in september. De afvoer doet 't weer.
Nu moet ik eens denken. Ik kàn natuurlijk iedere 8 maanden die reeks handelingen uitvoeren, maar echt handig is dat niet. Ik kan de gewassen betontegels (de soort van 60x40, geen vedergewicht) een beetje verzagen en van een ring voorzien. Dan zijn de twee putten beter bereikbaar, bovendien kan ik dan makkelijker onthouden waar die putten precies zitten. Onder de tegel met de ring, dus.
Er is nog een probleem met die riolering. Vanaf het tweede putje loopt, onder het huis door, een buis die uiteindelijk bij het gemeenteriool in de straat uitkomt. Die buis heeft, zoals elke eerlijke rioolbuis, afschot. Jammer genoeg is dat afschot de verkeerde kant uit, het water moet dus een beetje bergopwaarts stromen. Zelfs in Ermelo heeft water daar niet zoveel zin in.
De echte oplossing zou een bypass zijn. Onder de spoelbak een ruime sifon, vandaar een buis onder de vloer die ergens op een geschikt punt in het riool komt, zodanig dat ik die buis met dat verkeerde afschot niet meer gebruik. De putjes kan ik dan ook dempen. Daar ga ik eens een halfjaartje over dromen...
Ik ben aan een grondige modificatie van mijn Stirlingmotor begonnen. Het Stirling principe maakt gebruik van temperatuurverschil. De gisteren gelinkte Fransman heeft een machientje gemaakt dat op de warmte van z'n hand loopt. Hij is blij als hij griep heeft: dan is z'n hand warmer.
13 juni 2005, 06:28 lees reacties
Jacq schreef op 9 juni j.l. dat ze haar lichaam wel wilde verkopen voor een weblogstukje. Ik snap niet hoe dat een stukje op kan leveren, ik weet wel dat de nood soms hoog is. (Overlezend snap ik het wel: dat verkopen an-sich, daar kan je wel drie dagen over schrijven.) Ik probeer wel eens een stukje in voorraad te maken, maar dat lukt niet. Ik schijn de dwang van die zelfbepaalde deadline nodig te hebben om te kunnen schrijven.
Sommige dagen zijn makkelijk, dan is er echt iets aan de hand. Met het beschrijven van het kleinste gebeurtenisje krijg je wel een schermpje vol. Maar als er nou eens echt helemaal niets gebeurt? Ermelo op zondag, het weer toch meer om binnen te blijven, de katten doen niks geks, wat moet je dan?
Ik zou over Donner en den Engh kunnen schrijven. Dat is ten eerste niet zo heel actueel meer en ten tweede is Donner veel minder krankzinnig dan ik eerst vermoedde. Geen onderwerp dus.
Te laat besef ik de gemiste kans: twee keer naar de kerk. De kerkgangers, daar is vast wel wat over te zeggen, de preek, die is vast wel goed voor wat citaten. Nu kan ik alleen maar mijn waarnemingen van buitenaf noteren, en die vind ik niet leuk en niet interessant genoeg.
Stirling motoren, vinden jullie dat leuk? Ik heb geprobeerd dit machientje na te maken. Dat is goed gelukt, alleen wil het niet draaien. De site is een leuke puzzel: een heel vreemde vertaling frans->engels.
Ik zou wel een trucfoto kunnen maken, zo, dat het machientje lijkt te draaien...
12 juni 2005, 06:39 lees reacties
Sneeuwuil heeft gember gekocht, om kip te marineren. Soms eten de katten niet alle kip, wat overblijft mogen wij dan. De gember is in z'n oervorm, die moet dus geraspt worden. Per ongeluk bij AH gekocht, 10 minuten later zien we dat Lidl 'm ook heeft, gember als wortel.
Maar waar is de rasp? Ooit hadden we drie huizen/huisjes tegelijkertijd, waarschijnlijk ook drie raspen. Zoals ik recentelijk meldde zijn alle verhuisdozen nu echt uitgepakt, maar we vinden de rasp niet. Even naar Suikervlied om daar de rasp te halen. We nemen maar even aan dat eventuele bezoekers daar niet komen om nou eens lekker te raspen.
De klok van Suikervlied loopt perfect gelijk, maar daar kom ik niet voor. Wel voor de rasp, die ook hier onvindbaar is. Best veel kastjes, met best veel inhoud, maar geen rasp. Terug via de Action, om daar het raspenaanbod te bestuderen.
Ze hebben een soort plastic huisje waarvan de vier muren (metalen) raspen zijn, alle vier van andere aard. De 'begane grond' van dit huisje is een afneembaar bakje, waarin het geraspte geacht wordt terecht te komen. Niet slecht bedacht, niet duur, maar te ruimtelijk. In ons kleine huisje is alleen maar plaats voor een platte rasp.
Dan maar naar Blokker. In het centrum van Ermelo is allerlei muzikaals bezig. Een soort van fanfareorkest dat heel langzaam speelt, het lijkt wel een slaaplied. Ze spelen wel allemaal ongeveer hetzelfde, ze hebben ook nog redelijk veel publiek. Een wat frisser stelletje staat op z'n beurt te wachten, maar daar kan ik nou weer niet op wachten.
Blokker heeft ook een ruimtelijke rasp, ditmaal driehoekig. Uit designoogpunt misschien aantrekkelijk, maar niet echt handig. En een halfronde heel fijne rasp met aangebouwd bakje, zal wel voor nootmuskaat of zoiets zijn. Bijna geef ik het op, dan vind ik nog een raspen-rek.
De gewone, ouderwetse, platte rasp. Een goedkope versie, met dikke plastic randen. Aantrekkelijk qua prijs, maar door die randen toch dikker dan nodig. Daarnaast hangt de ultieme prachtrasp, roestvrij staal, lekker scherp en lekker stevig. En hij heet ook nog Profi Chef.
€6,39, wel duur, maar ik laat me eens een keertje gaan...
11 juni 2005, 20:27 lees reacties
Dat had nog veel erger gekund...
11 juni 2005, 06:24 lees reacties
Het kassameisje van Lidl eist dat we het doosje met melkpakken uit het kinderzitje van het winkelwagentje op de transportband zetten. En dat we de twee pakken kattegrit die in wankel evenwicht op de rand van het winkelwagentje balanceren eveneens op de band zetten. Samen 32 kilo. De voorschriften blijken aangescherpt, er mag geen microgram winkelwaar in het wagentje blijven. Ik weiger. Ik vind het best dat ze me niet vertrouwen, ik bèn onbetrouwbaar, maar niet dat er onredelijke eisen gesteld worden. Ze zegt dat de chef er dan bij moet komen.
Het mooist zou zijn om nu de waren op de kar en op de band te laten voor wat ze zijn en kwaad weg te lopen. Maar dan zitten wij zonder melk en de katten zonder grit. De chef verschijnt, Sneeuwuil maakt duidelijk dat wij geen gewichtheffers zijn, ik wijs hem er op dat we onmogelijk wat dan ook kunnen smokkelen. Hij heeft duidelijk een cursus crisisbeheersing gevolgd: hij dwingt ons voor deze éne keer niet het winkelstandpunt te eerbiedigen, zegt ons dat we de volgende keer een medewerker moeten charteren om de waren te tillen. Thuisbezorgen, dat willen we, maar zover gaat Lidl niet...
Het weerbericht valt tegen: het is veel mooier weer dan voorspeld. En een lange fietstocht past niet in het schema voor deze dag: kattevoer maken. Dan maar een korte, het weerbericht lijkt weer mee te vallen: er komt zwaar weer.
Gauw naar huis, ik ga een pad in wat ik niet ken. Het lijkt de goede richting te hebben maar wordt dan nogal vaag. Een tweesprong, ik moet kiezen. De zon is niet meer te zien, ik heb geen idée van noord of zuid. Ik kies links, even later kom ik op een punt dat me bekend voorkomt. Met meer geluk dan wijsheid had ik goed gekozen! Bijna thuis, dan blijkt ook dat zware weer nogal licht. Maar ik heb tenminste voldoende tijd voor het volgende programmapunt.
Sneeuwuil heeft na lange studies bepaald hoe kattevoer eruit moet zien. Runderhart, lamshart, kip en nog wat geheime toevoegingen worden gemalen, door elkaar gemengd en ingevroren. De meeste grondstoffen zijn al ingevroren, die moeten dus eerst voldoende ontdooien om ze te kunnen bewerken, maar niet zoveel dat het eindproduct al half bedorven de vriezer ingaat.
Ik mag twee afwasteilen vol met bovengenoemde grondstoffen door elkaar mengen. Met de hand, dat is dus een tamelijk koud werkje. Sneeuwuil weegt porties van dat mengsel af en stopt ze in diepvriesdozen. Een portie moet de dagelijkse behoefte van zeven katten dekken.
Idée: ik heb zo'n ijzeren roergeval om bijvoorbeeld gips te mengen. Dat ding gaat in de boormachine, die zet je op z'n laagste snelheid. Dan een emmer met water en gips, en roeren maar. Werkt echt heel geweldig. Zou ik met dat roerijzer geen kattenvoer kunnen mengen?
Ik doorzoek de hele schuur, geen roerijzer te vinden. Dan bedenk ik dat ik het voor het laatst gebruikte in Suikervlied, toen ik daar een beetje aan het bouwen was, nu bijna twee jaar geleden. Ik zou het ding kunnen gaan halen, maar dan staat het ongemengde mengsel al die tijd op te warmen. Toch maar met de hand, dan. Zou ik kunnen onthouden dat ik het roerding mee moet nemen als ik weer eens in Suikervlied kom? Dat voer maken is een twee wekelijks ritueel, ik heb dus nog wel even de tijd.
10 juni 2005, 06:30 lees reacties
Nieuw poezenalbum.
Trekking, vroeger werd daarmee bepaald dat je weer niks gewonnen had in de loterij. Tegenwoordig betekent dat je op reis gaat en soms een klein stukje zèlf moet lopen. Vreemd genoeg in alle talen. Heeft dat met de Grote Trek te maken? Eens even etymologisch zoeken:
1849 (n.); 1850 (v.), "to travel or migrate by ox wagon," from Afrikaans trek, from Du. trekken "to march, journey," originally "to draw, pull," from M.Du. trecken (cf. M.L.G. trecken, O.H.G. trechan "to draw"). Especially in reference to the Groot Trek (1835 and after) of more than 10,000 Boers, who, discontent with the English colonial authorities, left Cape Colony and went north and north-east. Slang Trekkie "fan of the TV series 'Star Trek' " first recorded 1976.
Gevonden bij www.etymonline.com, wat heb ik toch een fantastisch taalgevoel.
Aldi heeft een D/H trekkingbroek. De D-maten worden met andere getallen benoemd dan de H-maten, terwijl het toch om dezelfde broek gaat. Mysterieus. Nog meer mysterie: Teflon. Het basismateriaal, zal wel katoen zijn, heeft dankzij Teflon allerlei bewonderenswaardige eigenschappen gekregen. Sneeuwuil laat mij twee broeken kopen, terwijl ze me ook al een spijkerbroek liet kopen. (En op 31 mei ook al!) Maar nu heb ik dus een broek, nee twee, waar je een koekepan van kunt maken.
Met m'n nieuwe broek op m'n oude fiets. Tussen Nijkerk en Spakenburg, in de Arkenheemse polder. Ik zie een zwanenpaar met zwaantjes, eindelijk weer eens een niet-3D foto! Die polder is een heel erg vogelgebied, overal staan borden van Natuurmonumenten die zeggen hoe geweldig veel vogels hier wel zijn. Handig, als je niet weet wat al die vliegende dingen zijn. Kieviten, die herken ik tenminste, en zwanen dus. Die zwarte klodder op de foto is een waterhoen. Ik heb wel een foto waar dat waterhoen beter opstaat maar daar kijken de zwanen weer niet leuk genoeg. Dat ik het waterhoen van de ene foto kan plakken in de andere, dat geloven jullie toch wel? Dan hoef ik dat niet te demonstreren.
Rechts op de foto zie je nog een stukje van de zeedijk. Een echte dijk, nog met de hoogte die hij al had toen het Randmeer nog Zuiderzee was. Dat is leuk om over te fietsen, veel uitzicht. In de andere verte, niet op de foto, bijna pal zuidelijk, de kerktoren van Amersfoort, ooit het nulpunt van de topografische kaart.
Even verder op mijn fietstocht tref ik dit paar aan. De jongen komen net uit het ei. Je moet wel goed kijken om ze te zien. Hier zou geluid bij moeten zijn: vader Zwaan staat kwaad te sissen.
Er zit nog wel een redelijk brede sloot tussen mij en de familie Zwaan.
Nog iemand die lawaai komt maken. Hij maakt zelfs een paar rondjes, waarvoor? Gelukkig verdwijnt hij ook weer snel. Er is ook zo'n militair ding, met twee rotors, die blijft ver genoeg weg om 'm bijna niet te horen. Aan de horizon zie je onhoorbare beweging op de A28.
Even eerder had ik ook al geluid moeten hebben: onzichtbare maar zeer hoorbare kikkers. Nog maar even een close-up van de jongen proberen:
09 juni 2005, 06:29 lees reacties
Geen verschil tussen ziekenfonds en particulier, daar ben ik voor. Een bijster originele gedachte is het niet, maar toch. Ik snap niet helemaal wat die verzekeraars er nog mee te maken hebben als de minister de premies en de uitkeringen vaststelt. De verzekering int de premie, en als je 't niet betalen kan krijg je via de belasting wat geld terug. Veel te ingewikkeld, maak die premie onderdeel van de belasting, dan wordt 'ie vanzelf inkomensafhankelijk. Dan mag de belastingdienst alles betalen, heb je de hele verzekeraar niet meer nodig.
Daardoor spaar je zoveel geld dat je dat no-claim gedoe niet meer nodig hebt. Mensen die ten onrechte naar de dokter gaan zijn zò zielig dat ze dat van mij best zonder extra kosten mogen doen. Wie het over 'marktwerking' heeft wordt verbannen naar Rottum. Was ik maar minister van Volksgezondheid.
Was ik maar minister-president. Dan zou ik mij de eerste burger van het land voelen. Als een of andere Belg mij burgerlijk zou noemen dan zou ik dat eervol vinden, zo zou ik dat de Rijksvoorlichtingsdienst in elk geval laten vertellen. Geen reden voor een tiendaagse veldtocht.
De tv toont een baas van een verzorgingshuis waar het wèl goed gaat. Eén van de redenen daarvoor is dat ze 'een managementlaag er tussen uit hebben gehaald'. Administratievolk laten ze daar ook ècht werken, ze leken het nog leuk te vinden ook. Als ik geen president kan worden maar wel minister van Volksgezondheid dan zou ik dat model verzorgingshuis verplicht stellen.
08 juni 2005, 06:28 lees reacties
De klok in Suikervlied staat stil. Er is daar wel een videorecorder met superieure intelligentie: die zet zichzelf gelijk met de klok van Teletekst. Maar we willen een analoge klok. Die is er ook, maar z'n batterij is leeg.
Door het matige weer nog bijna niet buiten geweest. Ik besluit om 19:10 uur op m'n fietsje een nieuwe batterij naar S. te transporteren. Ik fiets over de Driehoek, het buurterrein. Een vrouw vraagt mij waar de uilen zijn. Volgens haar informatie zouden die op de Driehoek wonen, ik moet bekennen daar nìet te wonen. Erger nog, niets van uilen te weten. Om haar te troosten zeg ik dat je ze wel eens hoort, ik zeg er niet bij dat dat in Zundert was. Het publikatiebord van de Driehoek toont waarlijk een foto van een locale uil. Verder. Om 19:28 zet ik de klok gelijk. Terug over een stukje hei en door een stuk bos.
Er zijn vrijwel geen andere fietsers, maar erg veel hardlopers. Overdag zie je die nooit, maar 's avonds komen ze kennelijk uit hun holen en gaan dan door het bos draven. Je merkt dat je dichter bij de bebouwing komt door het aantal hondenuitlaters. Geef mij maar een fiets.
Over matig weer gesproken, wordt dat nou nog wat met die klimaatverandering? Volgens het RIVM wel, de gemiddelde jaartemperatuur steeg ongeveer 1°. Als 't zo doorgaat wordt dat gemiddelde dit jaar in één keer gecorrigeerd...
07 juni 2005, 06:31 lees reacties
Een gedenkwaardige dag: ik maakte de laatste verhuisdoos plat. Ik maakte de doos leeg door de inhoud, vrijwel ongezien, in de grijze kliko te kieperen. Nu de doos nog naar het oude papier.
"3 mei 1940, wij draaien een nieuwe film". Handgeschreven titel in een film, gemaakt door onze Schiedamse buurman, Fons Blaisse.
Niks oorlogsdreiging, vrolijk gedoe van Koen, Ellen en Frank. Kees, Zus, Juul, zelfs Heleen.
Fascinerend.
De Blaisses hadden zelf geen kinderen, en je moet toch wat te filmen hebben. Dan de buurkinderen maar.
Ander filmpje even plakken, daarna alles naar de DVD meneer sturen. 09:50, het postkantoor blijkt op maandag pas om 10:00 te openen, tien minuten wegwerken in centrum Ermelo is niet zo eenvoudig. Ik loop wat rond, ben om 09:59 weer bij het postkantoor. Dan zijn er acht wachten voor mij...
In het postkantoor is wachten een feest: ze blijken 3D kaarten te hebben! Bittere teleurstelling: de ribbels zijn horizontaal, dat kàn dus geen 3D zijn. Is het ook niet: wel twee verschillende plaatjes, een eekhoorn verandert in een schaap als je de kaart kantelt. Iemand die dat 3D durft te noemen moet z'n normen en waarden eens heroverwegen.
De wachtrij is weg, ik mag m'n pakketje aanbieden. Nu afwachten wat de DVD meneer doet, meestal is hij redelijk snel. (Kreeg inmiddels e-mail dattie tot 25 juli met vacantie is! Hopelijk een tikfout.) Zouden onze kinderen belangstelling hebben voor deze filmpjes? Een extra DVD maken kost bijna niets, voornamelijk wat tijd. En tijd heb ik genoeg. Belangstellenden, anders dan E, K, M, meld je!
Mijn schoonvader hield ervan de boel groots aan te pakken. Als hij ging filmen dan was dat op 16 mm. Ik heb zowel de films uit Sneeuwuils jeugd als de projector geërfd. Helaas kan de DVD meneer niets met 16 mm, kennelijk is dat te zeldzaam om geld in de benodigde apparatuur te steken. Ik ga wel eens proberen zo'n film te projecteren en dat dan digitaal te filmen maar ik vrees dat het niks wordt: je kunt afspelen en opnemen niet voldoende synchroniseren. Een Menalda DVD zit er dus niet in...
06 juni 2005, 07:09 lees reacties
Ik was helemaal in Rotterdam. Dat is een stuk verder dan Ophemert, toch is de reistijd, op zondag, hetzelfde. Meer 120, minder 80, daarom. Wel slaapverwekkend, die snelwegen. We arriveren dus netjes op tijd in Rotterdam.
Niet teveel in de parkeermeter, dan zijn we fijn gedwongen niet te lang te blijven. Hanneke blijkt haar dochter Vanessa en haar kleindochters Aurora en Electa op bezoek te hebben. Nu snap je hoe ze op 'n naam als Cassandra komt.
Je snapt ook waarom ze Rexen fokt: die mensen-vrouwtjes zijn allemaal heel erg dik, alleen voor die mini-katjes is nog plaats. Hanneke zelf is een kopje kleiner dan Sneeuwuil, maar ongeveer twee keer zo breed. En ze heeft vijf keer zoveel praatjes.
Kassa blijkt bijna kaal, maar dat schijnt vanzelf in orde te komen, Froukje lijkt opeens een enorme vacht te hebben. Kale Kassa, het beetje vacht wat ze heeft lijkt nogal rood. Wat het uiteindelijk zal worden is, volgens de deskundigen, onvoorspelbaar.
Ook de terugreis verloopt zonder avonturen. We gooien Kassa in de groep. De meesten bekijken haar nauwelijks, maar Bontje en Froukje vinden het wel interessant. Daarbij klinkt luid gegrom. Dat blijkt bij nadere analyse door Kassa geproduceerd te worden, de anderen deinzen daar enigzins voor terug.
Een schoteltje B.A.R.F. verslindt ze zonder problemen, we moeten alleen de anderen een beetje wegslaan. Kassa kijkt alleen op van haar maaltijd om luid tegen de anderen te grommen. Dat klinkt meer als een Pitbull dan als een katje van net één kilo. Ze kan zelfs grommen en eten tegelijk! Het blijkt overbodig de anderen weg te slaan: dat kan Kassa geheel zelfstandig...
-, dat moet ik even noteren. Dat adres ken ik al, wordt straks toch weer anders. Die sluitring, dat is een mooie maat, die hele grote met zo'n klein gaatje, zo zie je niet vaak. Zou je op www.gmail.com kunnen klikken? Ha, die G is niet alleen van Gratis, maar ook van Google. Lijkt niet verkeerd, gmail.
05 juni 2005, 06:32 lees reacties
Ik was helemaal in Ophemert. Daar zag ik een auto met achterop iets over een website met zilver in de naam. Zo kwam van het een het ander: het weblog van Erik. Wel engelstalig!
Vinden we de bovenleidingpalen van de Betuwelijn mooi? Te weinig proefpersonen, maar die weinigen zeggen: lelijk. Nee, dan die betonnen bogen bij Maartensdijk!
En thuis een geboortekaartje. Dries. Dat hebben de meeste lezertjes ook wel in de bus gekregen, dus daar kan ik kort over zijn. Ik heb meteen een kamermuur met plaatijzer bedekt.
Nu naar Rotterdam, Kassa halen.
04 juni 2005, 20:57 lees reacties
Foto's uit Ophemert
04 juni 2005, 09:13 lees reacties
Ik heb m'n lijstje met 'andere' weblogs opgefrist. Voornamelijk dingen er uit, maar eentje erbij: de laatste. Kijk bijvoorbeeld naar april 2004 om de smaak te pakken te krijgen. En de next en de next en de next.
04 juni 2005, 06:34 lees reacties
| 33.477 | mei04 | 8.030 | 335/80= | 4,19 |
| 67.383 | jun04 | 25.695 | 674/257= | 2,62 |
| 92.714 | jul04 | 59.937 | 927/599= | 1,55 |
| 80.002 | aug04 | 53.696 | 800/536= | 1,49 |
| 90.130 | sep04 | 78.593 | 901/786= | 1,15 |
| 87.878 | oct04 | 116.661 | 879/1166= | 0,75 |
| 78.184 | nov04 | 100.886 | 782/1009= | 0,78 |
| 78.438 | dec04 | 145.277 | 784/1452= | 0,54 |
| 69.160 | jan05 | 82.666 | 692/827= | 0,84 |
| 66.088 | feb05 | 62.229 | 661/622= | 1,06 |
| 78.338 | mrt05 | 102.136 | 783/1021= | 0,77 |
| 85.576 | apr05 | 64.427 | 856/644= | 1,33 |
| 82.515 | mei05 | 77.974 | 825/780= | 1,06 |
Laten we eens wat statistiek doen. De eerste kolom is de lengte van mijn tekst. Iets geflatteerd: niet alleen de zichtbare lettertjes worden geteld, maar ook de onzichtbare codes die voor het fraaie uiterlijk zorgen. De tweede kolom zal duidelijk zijn, de derde is de hoeveelheid reactie-tekst. Net zo geflatteerd. Illustraties tel ik niet mee.
De laatste kolom geeft de verhouding tussen de kolommen 1 en 3. Mei '04 moest 't nog op gang komen. Dec '04 is een duidelijke topmaand, j.l. april een dieptepunt. Zoiets hoop ik nooit meer mee te maken.
Voor 2006 komt er een rooster zodat niet alle lezertjes tegelijk met vakantie gaan.
Ik neem een makeupspiegel (ik gebruik toch bijna geen makeup meer) en snij 'm in vier stukken. Die stukken zet ik op een plankje. De middens van de grote spiegels staan op de afstand van de halve breedte van m'n computerscherm. De kleintjes op 65 millimeter, de afstand tussen m'n ogen (die blauwgrijze dingen op de foto, dat is de spiegel-achterkant). Dat zou moeten werken, en dat doet het ook.
Werken, hoezo? Nou, ik zet een stereopaar naast elkaar op de hele breedte van het scherm en ik kijk daarnaar via die vier spiegels. Stereo, dat wel, toch is het resultaat zeer matig. Ten eerste zijn de plaatjes noodgedwongen kleiner dan een schermvullend anaglyph, ten tweede geven die simpele spiegeltjes een dubbel beeld. Ze zouden eigenlijk aan de voorzijde verspiegeld moeten zijn, nu krijg je een reflectie van de achterkant van het glas + een zwakkere van de voorkant. En omdat je per oog via twee spiegels kijkt, een vierdubbel beeld.
Maar als ik die spiegeltjes nou es heel nauwkeurig uitlijn? Precies haaks, wat haaks moet zijn? Dat zou het beter moeten maken, maar, vreemd, dat doet het niet. Prisma's, die moet ik hebben, ik heb al een idee om die zelf te maken. Vandaag heb ik daar even geen tijd voor...
03 juni 2005, 06:22 lees reacties
Eerst naar Aldi, voor een zonne-leesbril. Dan naar Blokker, voor een nieuwe eiersnijder. (Spellingsvoorstel: eiersneier.) Vervolgens naar AH, voornamelijk om dozen te scoren en naar de bank ernaast om geld voor Cassandra te halen.
Die dozen, dat was niet veel bruikbaars. Een doos voor een dozijn wijnflessen, daar heb je nou helemaal niks aan. Tenzij je wijn wilt verpakken, natuurlijk. (Jullie weten toch nog wel wie Cassandra is? Ze komt (d.v.) zondag.) Eén redelijk doosje, meer niet.
Tenslotte naar Lidl, daar vind je lege of leegbare dozen door de hele winkel. Een grote 'endive de France' doos, een doos met het opschrift 'Bokkepootjes' en de niet te missen doos voor 12 melkpakken. (Leuk woord, endive, ze noemen witlof daar andijvie.)
Thuis verspreiden we de dozen door de kamer. Binnen vijf minuten zit er in elke doos een kat. Bereklauw heeft zich voorgoed gevestigd in Bokkepootjes. De populatie van de andere dozen wisselt. De melkdoos wordt weer, zoals altijd, gebruikt om aan te knagen.
Nou zou ik graag weer verder gaan met tekst over de meetkunde van de stereo-fotografie, maar ik vermoed dat niemand daar nog iets over wil horen. Ik ben nog steeds aan het experimenteren, de resultaten zijn nog niet zo dat ze echt iets toevoegen aan de collectie. Ik knutsel verder.
02 juni 2005, 17:17 lees reacties
ander e-mail adres
Zie je je reactie niet verschijnen? Vreemde mededelingen over verstuurde reacties? Ik ben een beetje slordig geweest met de e-mail adressen, maar nu zou het weer moeten werken, via een nieuw adres: - Klik je op 'reageer', dan krijg je dat adres automatisch.
02 juni 2005, 06:40 lees reacties
Een groepje mensen maakt een plan met tien punten, op een A4-tje. Ze zijn het niet over alle punten eens, maar met wat geven en nemen komen ze tot een voor ieder aanvaardbaar compromis. Dan komen ze met hun plan naar buiten.
De buitenwereld mag zeggen of ze dat hele plan zien zitten, er wordt ze niet gevraagd met welke punten ze het niet eens zijn. Nou weet die buitenwereld niets van alle compromissen, ze zien alleen maar die tien punten. Het blijkt dat maar weinig mensen alle tien die punten accepteren. De meeste mensen vinden wel twee of drie punten niet geweldig, en daardoor het hele plan. Het resultaat zal zoiets zijn als bij 't referendum.
De politici wisten zo goed waarom ik nee stemde: te snel, te onduidelijk, nog meer redenen die ik al weer vergeten ben. Maar mij hadden ze niks gevraagd. Rouvoet for president! (Van NL, EU heeft geen president nodig.)
Je ogen kijken, normaal gesproken, dezelfde kant uit. Je kunt bewust maar één afwijking maken: scheel kijken. Dat is nodig voor objecten die heel dichtbij zijn. Andere afwijkingen zijn niet nodig, daar heeft de evolutie dus niet voor gezorgd. Ik dacht altijd dat je twee ogen samen een afstandmeter vormen, die hoek van een paar graden kan je omrekenen in een afstand. Dat dacht ik omdat ik niet lang genoeg dacht.
In een viewmaster kijk je gewoon recht vooruit, toch zie je diepte. Het werkt kennelijk zo dat je hersens uit die twee iets verschillende plaatjes diepte maken, de stand van je oogassen is onbelangrijk. Ik dacht ook dat de zijdelingse verschuiving van de twee beelden die je binnenkrijgt er iets toe deed.
Weer niet lang genoeg gedacht. Het is wel zo dat als je het linkerbeeld teveel naar links schuift, of het rechterbeeld teveel naar rechts, (wat op hetzelfde neerkomt) je moet gaan loensen, iets wat een normaal mens niet kan. (Volgens google is loensen hetzelfde als scheelkijken, volgens mij is het 't omgekeerde daarvan. Je oogassen staan iets naar buiten gedraaid. In de derde klas zat een meisje die dat had, ik vond dat wel mooi, kon daar m'n eigen ogen niet van afhouden. Tegenwoordig wordt dat allemaal gecorrigeerd, je ziet nooit meer eens een goede schele of loenser.)
Als je met je linkeroog door een ruitje naar een ding kijkt, en je trekt wat je ziet over op dat ruitje met een rode viltstift dan heb je al de helft van een anaglyph. Doe je dat nog eens met je rechteroog en een groene viltstift dan staat er op het ruitje een complete anaglyph. Maar wat nu als het ding zich voor het ruitje bevindt? Dat probeer ik al fietsend in meetkunde om te zetten.
Ik wil een boom fotograferen, zò, dat een zijtak uit je scherm lijkt te steken. Ik vind een aardige boom, midden op de hei. De anaglyph bevalt me wel, maar echt uit het scherm steken, nee. Dan maar een roos in de tuin, dat lijkt er iets meer op. Zie de anaglyphen, 'boom op hei' en 'roos'.
01 juni 2005, 06:23 lees reacties
Goed nieuws. In ongeveer dezelfde tijd die Dries nodig had om een mensje te worden is Simon van bouwvakker IT-er geworden. Zou dat iets met elkaar te maken hebben? Hij gaat zich bij de KPN bemoeien met telefoneren over Internet voor bedrijven. Als ik het goed begrijp gaat de KPN met zichzelf concurreren...
(Nou, dezelfde tijd, october 2004.)
Ander nieuws. Koud prachtweer, de windrichting iets te westelijk. Toch de excursie naar de beeldentuin in Garderen herhaald, nu op een werkdag. Dat is een verbijsterende ervaring. Omdat woorden tekort schieten maakte ik foto's. Geen anaglyphen, het is zo al eng genoeg. Bij de duizend of zo beelden en beeldjes was geen Eerste Hemdje.
Als je ooit in de buurt van Garderen komt dan moet je beslist even naar die Beeldentuin. Je leven zal daarna nooit meer hetzelfde zijn. Bekijk nou die foto's maar eens.
Heb je gezien dat die twee panorama foto's naar links kunnen schuiven? En die xxx-haan is deel van kipartistique (klik op de kip met de camera) De foto toont de nachtkant van deze haan. Hij heeft ook nog een dagkant, maar die vond ik niet leuk genoeg.
Qua prijsniveau, al die jongetjes en meisjes (de vierde foto) kosten ongeveer €80,- per persoon. En die koeien zijn op ware grootte! (Er staan ook twee giraffes op ware grootte, maar die zijn van vlechtwerk.)
Hier is hun eigen website voor als je er geen genoeg van kunt krijgen.