naar augustus

donderdag 31 juli 2008, 23:42 lees reacties

Te warm, te nat, te druk met andere zaken, nog steeds niet naar Suikervlied. Meestal ga ik even kijken hoe bezoekers de zaak achter laten. Nu 07:00, 20°, fietsen.
Suikervlied is smetteloos, alles staat, zit of ligt waar het staan, zitten of liggen moet. Alleen het onderschuifbed, dat hebben M+H+G+N+G op z'n kant laten staan. Waarschijnlijk om aan te tonen dat ze er best iets mee wilden. Ik klap het in en schuif het onder.

Nou nog een rondje over de hei, kan nog net qua temperatuur. (Hei begint al bloei) Verder door het bos, het wordt al tamelijk klam. Weer thuis.

Sneeuwuil is aan het stofzuigen! We verwachten vanavond een kijker voor Grietje, eentje die meteen reageerde op de advertentie bij kittentekoop. (Scroll bijna helemaal naar beneden of zoek naar Sneeuwuil als je de advertentie wilt zien.) Er was ook al belangstelling voor éen van de katertjes, maar van iemand die een dekkater zocht. Dat heeft Sneeuwuil afgeraden, vanwege het rare nest (1 dood, 1 hazelip)

Hebben jullie dat ook, die nieuwe spamgolf? Een mailtje met tamelijk spannende titel en dan een tamelijk spannende inhoud die niets met de titel te maken heeft. Iets aanklikbaars dat vaak naar Oost-Europa verwijst. Het mailadres van dit log gebruik ik nooit voor iets anders, éen van de lezertjes moet een besmette computer hebben...

Voorbeelden:

Navitel is een keurig Pools bedrijf dat systemen verkoopt waarmee je de plaats van een vrachtauto kunt vaststellen, als mijn kennis van het Pools voldoende is.

http://escuelamontemar.com/montemarweb.htm bestaat, is een, zo te zien, best aardige school. Zou daar ene Brinkerhoff werken? Ene Brinkerhoff die e-mailt via http://www.aju.co.kr/, in Korea dus. Niet erg waarschijnlijk.

Klik je op de link in de e-mail (ik heb 'm NIET aanklikbaar gemaakt!) dan krijg je een bestand met een Trojaans Paard er in. Dat wil je niet, nooit op klikken dus. Bij de eerste mail hetzelfde verhaal.

Slecht bericht over Reva: ze is de pijp uit. Misschien is het wel een goed bericht, Reva groeide maar haar gekke gedrag gaf wel te denken. Waarschijnlijk is ze aan inwendige bloedingen gesneuveld. Rouwstemming bij Judith, Sneeuwuil biedt haar Okkie aan. (Okkie is de zuster van Judith's moederpoes, wij durven nu niet meer met haar te fokken.)

Bij mij ook even een rouwstemminkje. Okkie kan erg goed gordijnenklimmen, maar qua band heb ik veel meer met Nouschka.

Avond. Leuk bezoek van koperspaar voor Grietje. Zij werkt 70 uur per week in een slagerij, vandaar dat ze Maine Coons kan betalen, gemalen runderhart is ook geen probleem.

woensdag 30 juli 2008, 23:45 lees reacties

Heet dat neusbrug? Even googelen, ja, duidelijk. Daar wil ik een magneetje laten implanteren. Als ik netjes wil zagen met m'n decoupeerzaagje (raar woord, couperen snap ik, zaagje is wat dubbelop, maar de-couperen, is dat niet ontzagen?) leg ik het te zagen artikel plat neer. Ik trek een lijntje, ik zaag op of net naast het lijntje. Op of ernaast bepaald door het feit waar het potlood besloot het lijntje te maken. In principe gaat dat heel goed, ook wel omdat ik al op duizenden lijntjes gezaagd heb.

Ik moet dan wel verticaal naar beneden kijken en dan valt mijn leesbril omhoog. Dat wil zeggen, het zou omhoog zijn als ik horizontaal zou kijken. De bril schuift zo ver richting schedeldak dat ik het lijntje met het blote oog moet waarnemen. Dat gaat niet zo goed, ik zie twee lijntjes. Tussen die lijntjes in zagen geeft vreemde resultaten. Ik stop de zaag, duw de bril in de gewenste stand, zaag verder. Na een seconde schuift de bril weer, rampzalig.

Zou de zorgverzekeraar die ingreep betalen? En als het dan gebeurd is zal je zien dat de neusbrug van de bril van niet-magnetisch materiaal is! Ik bedenk nu dat ik wel een lusje van ijzerdraad kan maken, van de ene brilpoot, onder mijn neus door naar de andere poot.

Het Journaal zegt iets over smog in Peking. Toen ik daar was, ongeveer 1980, reden er niet veel auto's, fietsen of lopen was zeer populair. Ik gaf een computercursus in een hotel, op de bovenste etage, 10 hoog of zoiets. Je had een aardig uitzicht over de stad, het Zomerpaleis, dat wil zeggen, een paar dakjes ervan, was te zien. Verder veel flatgebouwen die in elke wereldstad zouden kunnen staan.

Het was winter, goed weer, naar mijn idee tamelijk helder. Maar op een dag was er achter het Zomerpaleis opeens een compleet bergmassief verrezen. Bergen die eerder in de smog verborgen waren, toevallig was er nu een ècht heldere dag. Voor een smogprobleem had je al die auto's van vandaag helemaal niet nodig...

dinsdag 29 juli 2008, 23:17 lees reacties

Is Nouschka krols? Zullen we even naar Ede, naar de kater uit Woerden? Nee, toch maar niet, het past niet in de planning. (Opluchting, dat stuk tussen Voorthuizen en Ede is erg saai, op weg naar Lent kom je er telkens langs.)

Lent: goede berichten over de gewichtstoename van Reva.

Ermelo: omdat Reva is opgehoepeld kan ik eindelijk weer eens timmeren. Ik durfde niet teveel gedruis te maken toen ze hier was, daarvoor en daarna moest ik aldoor autorijden en sociaal doen.

Even naar Gamma, geen tijd meer om te loggen.

maandag 28 juli 2008, 23:23 lees reacties

06:30, ik geef Reva 3 cc melk. Lijkt niet veel 3 cc, maar als het 3% van je hele gewicht is dan is het heel wat. Ze gaat tevreden verder met slapen. Was het een uur later? Sneeuwuil is wakker geworden van het gepiep van Reva. Gepiep, je kan wel geschreeuw en gebrul zeggen, maar dat is zo gek voor iemand die in je hand past. Maar Reva piept, ze wil niet nog meer melk, wat wil ze wel? Heeft ze buikpijn? Verstopping? We weten het niet, maar als ze anderhalf uur op maximale sterkte gepiept heeft komt Bontje even kijken. Ze likt Reva, biedt even een tepel, Reva is stil. Ze krijgt niet of nauwelijks melk binnen, toch is ze stil.

Dat miste ze dus: moederliefde.

Naar de apotheek voor hotpacks. Sneeuwuil maakt van een lapje konijnenbont een hoes voor een hotpack, doet daar een wekkertje bij. Dat wekkertje is een aanrader van een kittenopvangrelatie: getik doet denken aan spinnen van moederpoes. (Geen electrische wekker nemen, dus.) Hotpack opwarmen: een complete kunstmoeder!

Dan wordt er gecommuniceerd met Judith uit Lent, daar woont de moederpoes, Tooske. Zaterdag schreef ik dat die wel melk maar geen goeie tepels heeft. Judith heeft eens flink aan die tepels getrokken, nu zien ze er veel beter uit. Ze wil het eigenlijk wel weer eens proberen met Reva. Lukt het nog niet, dan is er plan B.

Een reisje naar Lent! We laten ons niet meer door TomTom doodlopende wegen in sturen, we zijn er zo. Tooske en Reva worden met elkaar geconfronteerd, Tooske pakt haar kind in haar nekvel en wil met haar verdwijnen. Dat wordt voorkomen door ze samen op te sluiten, na enig aandringen wil ze het kind wel neerleggen, ze begint het fanatiek te likken. Reva vindt dat prima, geen gepiep.

Na enige tijd neemt Judith Tooske op schoot, met Reva er bij. Die krijgt nu de kans een tepel te zoeken en dat lukt! Tot grote opluchting van het hele gezelschap, in elk geval van het menselijk deel van het gezelschap. (Later zal blijken dat Reva toch wat weinig binnenkrijgt, dat wordt met de fles aangevuld. Ze krijgt wel voldoende moederliefde en daar ging het om.)

Dan Miranda nog. Die heeft een kater, Thor, uit Jutland. Een van haar poezen is krols, het is de bedoeling dat Thor die poes dekt. De bedoeling van Miranda, niet van Thor, hij doet het niet. Oplossing: een andere kater lenen.

Die kater bestaat, hij woont in Woerden, bij Monica, die kwam al vaker in dit log ter sprake. (Wij leenden ook wel eens een andere kater van Monica, voor Okkie, overigens zonder resultaat.) Judith gaat vanavond naar Woerden om die kater voor Miranda te halen. Nu komt plan B: Monica heeft een nestje rexen van twee dagen oud, daar zou Judith Reva kunnen doordrukken. Maar het lijkt er op dat plan B niet nodig is.

We zijn wel benieuwd hoe dat afloopt, want wij willen die kater ook wel eens hebben voor Nouchka.

zondag 27 juli 2008, 23:41 lees reacties

Reva heet dat kleine rexje, vraag me niet waarom. De eerste kennismaking met Bontje was niet veelbelovend, maar dat werd vrij snel beter. Bontje was bereid bij Reva te gaan liggen, die begon heel fanatiek te zoeken. Zonder iets te vinden in die dikke vacht. Bij een volgende poging lukte het wel tot ieders grote tevredenheid. Het zou mooi zijn als we Bontje met Reva zonder Bontjes eigen kittens 's nachts ergens konden parkeren. Dan kan Bontje de nachtvoeding doen...

Eerder vandaag, een sobere plechtigheid: de teraardebestelling van de naamloze zus van Reva. Onder éen groene zode. (We vrezen dat de overledenen in Lent in de groene kliko verdwenen zijn, wegens gebrek aan tuin.)

De drie Coon-kittens en het Rexje. Bovenaan, midden, dat is een Steiff varken, bedoeld als gezelschapsdame voor Reva als de anderen verdwenen zijn. Als je Reva niet kunt vinden op bovenstaande foto kijk dan op de uitsnede hieronder:

Dan nog een afscheidsbezoek van M+H+G en Nienke en Guido. Ze waren met z'n vijven niet in staat het onderschuifbed in te klappen! Heel enthousiast over de kittens, ze mogen meemaken dat Reva zuigt, wij dus ook enthousiast. Guido beviel ons goed.

zaterdag 26 juli 2008, 23:08 lees reacties

Om 07:00 is het nog 19°. Even naar de regenradar kijken, er is niets in aantocht. Nou nog even van alles op het www lezen, 07:30, ik ga. Via allerlei omzwervingen kom ik op het landgoed Hell. Zo'n bordje met 'opengesteld', vrije toegang op wegen en paden, maar wegen en paden zijn er nauwelijks. Ik neem het enige pad, erg modderig, onder die modder zie je soms dat het een heel oude klinkerweg is. Iets verder houdt de modder op, maar ook de klinkers. Gras, met heel vage tractorsporen. Een heel end verder wordt het gras weer modder, dan kom ik op een viersprong. Ik probeer rechtdoor, stuit dan op een schrikdraad dwars over het pad. Aan de andere kant van de schrikdraad een grote kudde koeien die heel langzaam op weg is naar een wei.

Terug, links op de viersprong. Een vrij redelijk zandpad tussen twee maisvelden door. Het pad is niet helemaal recht en de mais is al zo hoog dat je niet ziet waar je heengaat. Nou, naar het eind van het pad. Terug, rechtdoor op de viersprong, je moet die viersprong maar even tekenen om te zien waar ik nou weer heen ga. Een modderpad, met enorme plassen over de hele breedte, wel erg mooi en erg stil.

Google Maps, de viersprong, zonder mais. De zuidelijke tak zit onder de bomen.

Okkie heeft een zuster, die zuster woont in Lent. (Voor de slechte verstaander, twee Devon Rex dames, dus.) Die in Lent heeft een paar dagen geleden vier jongen geworpen. Of geworpen, de dierenarts moest ze er met veel kracht uit trekken. Vanmorgen waren er twee dood, eentje halfdood en eentje behoorlijk levendig. Judith, de eigenares van de moeder, belde Miranda, de fokster van de moeder.

Lent, even voorbij Valburg, da's niet zo ver van Ommen. Miranda werd erbij gehaald. De moederpoes heeft wel melk, maar geen goeie tepels, Miranda wist dat wij een melkgevende poes hebben. Vandaar het idee om die twee overlevenden bij ons te laten logeren. Een reisje naar Lent!

TomTom brengt ons in een uur naar Lent en bijna in de nieuwbouwstraat die we zoeken, maar niet helemaal. Een Turk staat aan z'n auto te scharrelen, die glimlacht vriendelijk als we hem ons probleem voorleggen. Hij heeft een dochter die perfect NL spreekt, die bovendien perfect op de hoogte is van het TomTom probleem, we zijn niet de eersten die hier stranden. Ze wijst ons de weg, maar ik begrijp het verkeerd, we komen weer op hetzelfde punt uit. Dan maar even lopen, een tiental meters naar de gezochte straat. Die blijkt heel lang te zijn, dus nog een paar honderd meter...

Twee dikke zussen, uit dat materiaal hadden er gemakkelijk drie gekund. Hun echtgenoten bemoeien zich nergens mee, die zijn naar een bruiloft in Roemenië. En twee heel scharminkelige kittens. De ene wil wel zuigen, de andere krijgt sondevoeding. We krijgen een demonstratie hoe je die sonde inbrengt, gaat nogal makkelijk. We nemen de kittens mee, en Miranda, we komen toch langs Ommen.

Thuis. Bontje wil wel even aan de logées snuffelen, Bereklauw blaast tegen ze, de rest heeft niet veel belangstelling. Er wordt een druppeltje gedronken, maar meer dan een druppeltje is het niet. We zien het tamelijk somber in.
(Terecht somber, nu, 23:00, is de scharminkeligste niet meer onder ons.)

vrijdag 25 juli 2008, 23:30 lees reacties

07:00, ik ga fietsen voordat het warm wordt. Heel fijn, op de paden die ik meestal neem komt je toch al bijna niemand tegen, nu dus helemaal niemand. Een of ander hert had wel gemogen, maar die waren ergens anders.

Later naar Lidl. In de eerste plaats voor kattengrit, in de tweede plaats voor bronwater, in de derde tot tiende plaats voor alles wat we plotseling ook nodig denken te hebben. Vaak moet je in éen lange rij voor de kassa, nu zijn er zowaar drie kassa's bemand. Ik kies de rechter rij, maar Sneeuwuil wil naar de linker.

"Kijk, die mevrouw is..." welk woord gebruikte ze, zoiets als uitgekookt, maar het begon met 'a'. We hebben het er lang over gehad, toch weet ik het niet meer. Deze alinea valt in duigen als ik dat woord niet kan reproduceren. Straks misschien? Hoe dan ook, we wisselden van rij, naar de middenste. Dat hadden we beter niet kunnen doen.

Dan belt Huib, van M+H+G+G, hij wil nog eens in Suikervlied, met M+G, waar G blijft is niet bekend. Nu, vandaag. Zaterdag komt Nienke ook, met ene Guido. (N&M zijn samen een zeer twee-eiigetweeling.) Snel even naar Suikervlied, even zien of alles OK is. Alles is OK. Sneeuwuil plukt besjes en hoe heten ze, die blauwe, ja, hortensia. Laurierkers, dat heeft nergens iets mee te maken maar het is nog een naam waar ik nooit op kan komen. We plantten ze ooit bij het kleine huisje.

Klokslag 15:00 verschijnen M+H+G. Even poesjes aaien, dan gaan ze naar Suikervlied.

De drie kittens kunnen nog niet altijd de bak vinden. Een hoek van de gang stinkt, maar wat stinkt er nou precies? Dat gordijn, dat kan wel eens even naar buiten. De kokosmat? Dat is een oud onderwerp. Of de mat nou stinkt of niet, hij is grondig versleten. Gauw nog even naar Formido voor een nieuwe mat.

Even mat op maat snijden, heel mooi, heel fris. Nu maar hopen dat hij fris blijft...

donderdag 24 juli 2008, 23:09 lees reacties

Iris, Auke en Obama zijn in Berlijn. I&A gingen speciaal voor O naar B.

Ik ben al dagen niet bij Blokker geweest, zouden ze de zwarte bakjes al weer hebben? Een warme wandeling, ze hebben een hele stapel van de grotere maat zwarte bakken, en maar éen bakje van de gewenste afmetingen. Dat schiet niet op, maar er is dus wel aanvoer. Volgende week nog eens kijken.

Ik ben nu bezig met het fijnere timmerwerk, dat betekent dat ik telkens moet wachten op het drogen van de lijm voor ik verder kan. Daarom heb ik tijd om deze regels te tikken. Nu even naar Action, voor plamuur.

Plamuur, dat hebben ze. Verf hebben ze ook, maar die bevalt me niet. Stopcontacten moet ik ook hebben, maar het soort wat Action heeft wil ik niet. Dan alleen maar die ene tube plamuur.

Bij de kassa een dame die erg veel (spaar)lampen wil kopen. Als ze mij ziet naderen met die tube vraagt ze of ik erg veel haast heb. Mijn standaard antwoord op dat soort vragen is dat ik de hele dag de tijd heb. Dat is aanleiding tot een stortvloed van informatie.
"Dat is hier zo heerlijk, die rust. Dat heb je in de Randstad niet, ik kom uit Rotterdam en ik begin bij Amersfoort al langzamer te rijden."
Ik beken uit Amsterdam te komen, maar al weer vier jaar in Ermelo te wonen. Behalve al die lampen heeft ze ook nogal wat kunstbloemen. "Ja, dat u niet denkt dat ik die bloemen in m'n huis ga zetten maar ik heb een broer die niet goed is, die woont in Ermelo. Hij houdt van planten maar hij geeft ze nooit water, nou maken we een kunstbloementuintje voor hem". Ik wil zeggen dat wij er ook niet vies van zijn, van kunstbloemen, vanwege de katten, maar dan zegt het kassameisje dat ze in september in Amsterdam gaat wonen, in een studentenflat.
De dame vraagt meteen wat ze gaat studeren, geschiedenis. We zeggen dat dat een leuke studie is.

We bespreken nog even de Kringlopers in Amsterdam, Rotterdam, Harderwijk, Putten en Ermelo. (In Amsterdam teveel klanten, in Rotterdam is er een die voor haar boeken reserveert, die in Harderwijk vindt ze leuk, ik maak reclame voor Putten en Ermelo) Kortom, voor action naar Action!

woensdag 23 juli 2008, 23:10 lees reacties

Ik wil niet weer over gezaag en geschaaf schrijven, maar dat was wel wat er gebeurde. Later, bosbessen plukken. Veld zes, er waren erg veel groene bessen, en maar een paar blauwe. Gelukkig mochten we daarna naar veld twee. Sneeuwuil sorteerde mijn bessen, alles wat niet blauw genoeg was moest er uit. Samen hadden we toch nog twee kilo.

Toen nog even naar de Kringloper, omdat we toch in Putten waren. Ze hadden wel wat nieuwe engelstalige boeken, maar geen Rankin. Sneeuwuil scoorde een zeer nette nieuwe jas. Nou nog even Ermelo centrum, wat maken we toch veel mee. Helaas, nauwelijks iets logwaardigs...

dinsdag 22 juli 2008, 22:45 lees reacties

Hier zou ik de eerste regel van zondag j.l. kunnen herhalen, 7 x gexxxx.

M&Y hebben vacantie, toch komen ze op hun vaste tijd ons bezoeken. Ze maken erg weinig ruzie, wel maken ze Nouchka heel erg nat. Die heeft daar helemaal geen bezwaar tegen, alles wat je met haar doet vindt ze leuk. Sneeuwuil maakt er filmpjes van maar M&Y willen niet dat ze op Youtube komen. Niet duidelijk waarom ze dat niet willen, maar als je de filmpjes wil zien zal je hierheen moeten komen.

Nu ga ik nog wat xxxxen.

Avond, te weinig beleefd vandaag, we gaan naar de braderie. Dat is een jaarlijks terugkerend fenomeen dat zeer druk bezocht wordt. We zien zeer weinig van onze gading. Niet alle Nederlanders zijn erg mooi, er zijn er wel heel veel van. Helemaal aan het eind van de Stationsstraat waar dit gebeuren zich afspeelt, is de kerk. Daar zijn tijdens de braderie altijd tweedehands boeken, maar zelfs daar is niets bij. Een boek over evolutie (dat moet een erg vrijzinnige kerk zijn...) wel mooi, maar veel te zwaar om weer helemaal naar huis te dragen.
Via een weg zonder braderie weer naar huis, daar is het toch leuker.

maandag 21 juli 2008, 23:07 lees reacties

(Stukje gewist, namelijk de reden van Sneeuwuils woede...)

Sneeuwuil verschijnt, tamelijk woedend. Ik probeer haar te zeggen dat enige gelatenheid helpt, maar daar wordt ze alleen maar nog kwader van. Omdat ze nu toch officieel wakker is ga ik ook maar eens in de muur boren...

Sneeuwuil gaat van kwaadheid het hele huis poetsen en zelfs de ramen lappen.

Het oostelijke buurhuis staat leeg, heel fijn, dan kan ik daar ongeremd in de muur boren. Maar ook heel gevaarlijk, wie wordt de nieuwe buurman?

zondag 20 juli 2008, 23:00 lees reacties

Weer een hele dag gezaagd, geschaafd, geschuurd, geboord, geschroefd, gebeiteld. Gedacht hoe ik verder ga, ook dat nog. Gelukkig komen Iris+Auke, we mogen met ze naar de Chinees. Eerst even poesjes kijken, die zijn nu optimaal leuk. Ze beginnen nu 'echt' te eten, dat betekent dat ze het gebruik van de kattenbak moeten leren. Dat gaat bijna, maar niet helemaal, vanzelf.

Op weg naar de auto komen we M+Y tegen, die maken gauw nog even duidelijk wat hun vacantieplannen zijn. Dan mogen we naar Putten, De Chinese Muur.

Auke vertelt over KPN, hij werkt voor ze. Telefoon, Internet en TV, dat kan allemaal door hetzelfde draadje. Dat moet je dan wel goed organiseren, dat probeert Auke te doen. Probleem is dat iedereen het eens moet zijn met de oplossing van een probleem, je kunt het niet van bovenaf opleggen. Consensus is te zeer gebruikelijk bij KPN.

Iris gaat een business plan opstellen voor haar bed&breakfast. Zij denkt aan iets kleins, Auke ziet het wat groter, iets met 20 kamers bijvoorbeeld. Het is duidelijk toekomstmuziek, we hoeven nog niet naar een leuk huisje voor ons in de Voerstreek te gaan zoeken. (Maar wat denken we hiervan? Nee, versteende tuin(en), ruimte voor hoogstens éen schaap.)

Auke wil de B&B combineren met een handel in zonnepanelen. Hij verwacht zo'n enorme groeimarkt op energiegebied dat je toch wel redelijk rijk wordt, zelfs al doe je het niet zo heel erg goed. Zou best waar kunnen zijn.

De Chinees is drukker dan ooit, toch is er nog een tafel voor ons. Ik neem altijd 33, het ziet er nu wel heel anders uit dan de vorige keer maar het smaakt hetzelfde, heel goed. Sneeuwuil wil geen kinderijsje, maar wel de verassing. Dat mag.

zaterdag 19 juli 2008, 23:07 lees reacties

Marjolein+H+G+G gaan weer naar huis. Ondanks de regen zijn ze zeer enthousiast over hun bezoek, Huib verklaarde Bambi te hebben gezien in de buurt van het huisje. Die komen nog wel eens terug.

Ik fiets via de Driehoek, daar loopt een echtpaar met een hondje. Vroeger zaten hondjes aan een riem en echte honden aan een ketting, tegenwoordig zitten ze aan een heel dunne draad. Het hondje snuffelt ergens rechts, het echtpaar kijkt naar rechts, ik vermoed de draad daarom passeer ik ze links.
Nu blijkt dat er links ook een hond is, aan een draad met precies dezelfde kleur als de rode split van de weg. Onzichtbaar dus, die draad, onzichtbaar ook de hond wegens achter een struik. De draad raakt verstrikt in mijn achterwiel, met razende snelheid haal ik de hond naar binnen. Binnen een seconde is hij éen geheel met de derailleur geworden.

Dat zou logstof zijn! Maar helaas, ik fiets zo langzaam (m'n epo vergeten) dat ik alle draden op tijd waarneem. Het echtpaar splitst zich, ik kan er tussendoor.

Suikervlied is smetteloos, alles wat verstelbaar is staat in de goede stand, met uitzondering van het onderschuifbed. Dat is een geweldig goed ontwerp, het uitklappen van de poten is zo eenvoudig dat iedereen het kan. Het inklappen van de poten is ook niet moeilijk, je moet alleen even weten hoe. Net als ik de oogjes wil sluiten barst er een onweer los.

Een dik uur later, het regent nog steeds. In mijn fietstas zit een nog nooit gebruikte poncho, een soort tent van geel nylon die heel goed blijkt te functioneren, kurkdroog kom ik bij de tuinpoort. Bij het slot zie ik een eikenblad, merkwaardig, er is geen eik in de buurt. Nader onderzoek wijst uit dat het hier om een zeldzame vlinder gaat, die heeft een droog plekje gevonden. Hij blijft een paar uur zitten, pas als de zon weer zichtbaar is gaat hij verder.

vrijdag 18 juli 2008, 23:26 lees reacties

Gezaagd, geboord, gelijmd, geschroefd, gelopen. Dat laatste naar Gamma voor nòg meer materiaal. Geen avonturen, niets te loggen. Maar je kunt altijd nog naar Bontgoed kijken.

donderdag 17 juli 2008, 23:05 lees reacties

Bezoek van Yvonne met Marie, nieuw voor ons. Marie heeft een heel lage stem waar ze heel verstandig mee over poezen praat. Sneeuwuil bespreekt dit bericht met Y+M.

Marie heeft ook twee poezen, recent aangeschaft in de pluktuin. Nu ontstaat er veel verwarring, Sneeuwuil denkt dat ze de bosbessenkwekerij bedoelt, daar zijn altijd veel poezen. Maar Marie heeft bloemen geplukt, het zal dus deze tuin wel zijn, ruim drie kilometer verder. 'Poezenpluk', dat staat er niet bij.

Even later is er opeens een tekenwedstrijd, Sneeuwuil moet zeggen welke tekening de mooiste is. Ze biedt een snoepje aan als ze haar oordeel niet hoeft uit te spreken, dat wordt geaccepteerd. Ze maken nog een tekening, nu kan Sneeuwuil zeggen dat de eerste van de een de mooiste is en de tweede van de ander. Iedereen blij en tevreden, wij ook want de deadline van vijf uur is bereikt.

woensdag 16 juli 2008, 23:28 lees reacties

Even naar de Hema, voor een taart. Sneeuwuil gaat mee, de echt belangrijke beslissingen mag ik natuurlijk niet zelfstandig nemen. We verwachten bezoekers tussen 12:00 en 13:00, klokslag 12:30 zijn ze er.

Marjolein+Huib+Gijs+Geeske (die zijn meteen met het G-nest begonnen!) komen naar de poesjes kijken. Marjolein is de zus van Tanja, zie 27 juni. Geeske(12) is wild enthousiast, de emotie wordt haar bijna teveel. Gijs(14) zit heel rustig de kittens te aaien, van hem merk je niet veel. Iedereen mag zeggen wat zij of hij wil drinken, Geeske zegt "niets, graag."

Nieuws uit Zundert, Nellie en Pieter erfden van tante Erne haar helft van het huis in de Moeren. Pieter heeft Nellie uitgekocht, hij heeft dus de hele helft. M+H logeren daar wel eens, G+G kamperen dan in de wei, met de kinderen van P+Els. Pieter schijnt met het klimmen der jaren minder gek te zijn geworden.

Na een uurtje vertrekt men naar Suikervlied, om daar enkele dagen door te brengen.

Ik zaag, ik boor, ik plak. Als de lijm moet drogen, een rondje fietsen, eerst naar Gamma, zes dopmoeren. Dan naar Blokker. De zwarte bakjes zijn nog niet aangekomen, ik fiets naar Putten. Daar is dan wel geen Blokker, maar wel een Marskramer, die zou ze ook moeten hebben, niet dus. Ik probeer Formido, die heeft allerlei bakjes maar niet de gewenste. Door bos en hei weer naar huis.

De lijm is droog, nog meer zagen, boren en plakken.

dinsdag 15 juli 2008, 23:15 lees reacties

Een mooie bedekte lucht, dan gaat vast niemand bosbessen plukken, wij dus wel. Misrekening, we hebben moeite met het vinden van een parkeerplek, het bessenveld is vol met plukkers. Gelukkig is het veld waar we vandaag in mogen nogal groot, er zijn genoeg bessen. Een uurtje plukken, dan hebben we drie kilo. Naar huis.

Middag, nog beter weer: een beetje regen. Ik zaag stukken MDF op maat, ik plak er latjes op, ik doe iets met draadeinden, werk genoeg. Het is de dag voor M&A, maar A is spoorloos. Marleen weet zich heel goed alleen met de poesjes te vermaken, niemand om ruzie mee te krijgen, uitstekend. Ze vertrekt, dan zegt Sneeuwuil dromerig: "ik ben een roofvogel kwijt". Daar heb ik geen passend antwoord op, ik ga nog maar wat plakken.

Avond, ik zaag en plak nog meer. En nog meer. Al dat gezaag en geplak om dat eerder vermelde rek te maken. Ik heb alle zwarte Irisbakjes die Blokker had gekocht. Ik hoop dat ze hun voorraad op peil houden: ik moet er nog drie hebben. Iets maken op de computer vind ik leuk. Iets tastbaars maken nog leuker.

maandag 14 juli 2008, 23:23 lees reacties

Ik draai alle schroeven van de stoelen die we kwijt moeten nog eens aan. Dan gaat Sneeuwuil naar Lies, om te zien of die thuis is. (Lies en Henk, zie j.l. vrijdag.) Ja, is thuis, komt, bekijkt poesjes, neemt stoel mee, ik de andere. Lies is gezinsvoogd, Henk werkt in het ziekenhuis, maakt hartfilmpjes. Nu we dat weten herinneren we ons opeens de man die mijn hartfilmpje maakte, Henk! In z'n vrije tijd is hij beeldhouwer...

Even naar Gamma, ik koop planken+latten+lijm, ik ga nou echt beginnen aan het computerkamertje.

Een siësta in Suikervlied, daarna nog even een klein rondje over de hei. Als iets een mooi rustpunt is dan is een graf dat wel, ik pauzeerde vaak op dit koepelgraf.
Sinds kort is de fietsroute over het graf afgesloten, er is nog wel een pad eromheen. Eigenlijk ben ik het er wel mee eens, het fietsspoor is al flink uitgesleten, nog even en je kunt grafvondsten gaan doen. Maar of de afsluiting lang mee zal gaan? Vast niet zo lang als het graf...

Het valt me nu op dat er dit jaar veel meer van dit soort hekjes staan. Ze zouden moeten investeren in twee ijzeren strippen per hek, om horizontaal en verticaal wat deugdelijker te verbinden. Wist ik nou maar wie ze geplaatst heeft, dan kon ik weer eens een e-mail sturen. Als ze mij de strippen leveren wil ik ze er wel op spijkeren.

Klik op Boon voor de website van makelaar Boon. Klik dan op 'aanbod Begië', dan op 'woningaanbod', kies dan de plaatsnaam Haccourt. Daar wordt maar éen huis aangeboden, een watermolen met een binnenplaats en erg veel bouwsels om die binnenplaats. Daar wil Iris een bed&breakfast beginnen. De weide die erbij hoort moet door een kudde schapen bewoond worden. Ik ving ook iets op over varkens met wol, maar dat weet ik niet zeker.
Lijkt jullie dit een goed plan? Haccourt is twee kilometer van Visé, je komt er langs als je via Maastricht naar het zuiden reist. Het maalwerk van de watermolen restaureren lijkt me wel een uitdaging voor Auke.

Ik kijk even verder bij makelaar Boon, er is ook een watermolen in Duitsland, in Gerolstein. Veel goedkoper, veel mooiere omgeving, veeeel meer grond, maar of er nog een maalwerk in zit?

zondag 13 juli 2008, 23:05 lees reacties

Over de verstening van tuinen gesproken, daar spraken we over, zaterdag, dit is de voormalige tuin van Marja, je kunt de tegels tellen. Als je nog een stapje inzoomt kan je zien dat het tegels van 1 m² zijn! Nee, dan de huidige tuin van Marja. Je kunt wel zien dat Den Haag veel gedetailleerder op de foto staat dan Ophemert. Die ladders op het Haagse dak, waar zou dat voor zijn?

Ik fiets naar Suikervlied. De verstening daar is een beetje verzakt, ik wil vijf tegels rechtleggen. En de koffievoorraad aanvullen voor de a.s. bezoekers. Als je er eenmaal op let valt het op hoeveel tuinen er versteend zijn. Zullen wel tuinen van tweeverdieners zijn: geen tijd voor de tuin en wel geld voor stenen. (Dertig jaar geleden? Misschien wel een kleine veertig. Ik was in Watford, een week op bezoek bij Honeywell. In Watford waren voortuinen die geheel uit éen plak beton bestonden, met vier uitgespaarde gaten waar een (veelal dooie) plant in stond. Watford is niet zo mooi als Den Haag bij Maps, maar je kunt toch wel zien dat veel voortuinen niet groen zijn. Deze foto is een aardig voorbeeld.)

Nou, die volgorde lijkt weer naar niks. De dag begon natuurlijk met De Stoel. De vorige avond had ik de veren losgemaakt, een barst in het hout gelijmd en de schroeven aangedraaid. Nu moeten die veren weer gemonteerd worden. Ik heb twee handen nodig om een veer in een daarvoor bedoeld gat te duwen, met een derde hand moet er vervolgens een schroef ingedraaid worden. Ik probeer het tien keer met twee handen, je zou denken dat zijn er dan twintig. Maar een hand voor de veer en een hand voor de schroef, ik ben niet sterk genoeg.

Sneeuwuil helpt, ik duw de veer, zij schroeft. Na enkele minuten zit alles waar het zitten moet, de bekleding zit weer op z'n plaats, de stoel is weer als nieuw. Nu eens even zitten...

Sneeuwuil heeft een filmpje en nog een filmpje op Youtube gezet!

zaterdag 12 juli 2008, 23:03 lees reacties

Een reisje naar Haarlem. We pikken Ellen op bij het station, gaan dan gedrieën richting H. Een auto die midden op de snelweg bijna stilstaat maakt een noodremming dringend gewenst, dat doen we dan maar. Even later gaat 'ie weer verder, op normale snelheid. Het gekke is dat je dan geen reden voor dit vreemde gedrag kan vinden, geen files, geen wegversperringen, geen spookrijders. Wat verder, een grote groep die waarschijnlijk naar Spaarnwoude wil, toch niet meer vertragng dan een minuut of tien.

We arriveren bij Jacqueline en Koen, even later zijn Marja en Wout er ook. Jacqueline heeft een fraaie lunch samengesteld (zie ook jan '07), Koen heeft zes delen Ian Rankin voor mij. (Door Sneeuwuil met vèr vooruitziende blik in Haarlem gekocht op Marktplaats.)

Na de lunch gaan we, zonder Ellen, naar Sloterdijk. Zonder Ellen, anders krijgen we die stoelen er zeker niet in. Niet dat we Ellen hulpeloos achter laten, ze was toch al van plan met Marja en Wout mee te gaan. TomTom stuurt ons naar een drukke A9. We hebben geluk, we mogen op de invoegstrook blijven tot de volgende uitvoegstrook. Heel fijn om daar de enige te zijn terwijl vlak naast je alles stil staat. We vinden het adres waar we heen willen, kunnen zelfs voor de deur parkeren. De stoelen zien er op het eerste gezicht goed uit, ze zitten goed, we nemen ze. Ze blijken heel goed in het autootje te passen, we rijden zonder verdere avonturen naar huis.

De bekleding van de stoelen zit met ritssluitingen in elkaar, dat is duidelijk. Maar er zijn twee houten uitsteeksels waarvan de functie niet meteen duidelijk is. Er is een mogelijkheid om de bekleding aan die uitsteeksels te haken, dat lukt Sneeuwuil met enige moeite bij de ene stoel. De andere stoel denkt er anders over, die implodeert als ze het daar ook wil doen. Twee houten delen van de stoel zitten met een soort zelftappers aan het stalen onderstel. Tussen dat hout zitten veren, met enige voorspanning. Na een kleine 50 jaar vinden de zelftappers het wel eens genoeg om maar steeds die veren tegen te houden...

Tussen hout en staal horen twee afstandbusjes, die zijn er niet. Is de stoel al eens eerder in elkaar geknald, zijn we dus belazerd door de verkoper? Dan vinden we toch éen afstandbusje, maar waar is het andere? Half belazerd?

Even doorgronden hoe die veren vastzitten, losmaken, de schroeven vastdraaien. Dat lukt, als ze nou in 2050 even aangedraaid worden is er tot 2100 niets aan de hand.

vrijdag 11 juli 2008, 23:07 lees reacties

Sneeuwuil is niet tevreden met onze prachtige Gelderland stoelen. (zie eind mei) Een feit is dat je moet weten hoe je gaat zitten om niet pijnlijk in aanraking te komen met een stuk binnenwerk wat daar niet voor ontworpen is. De kleur bevalt haar ook niet, en stof om hoezen te maken schijnt niet te koop te zijn. Reden om Marktplaats te gaan bekijken.

Ze vindt deze advertentie. Die twee op de voorgrond, dat is de soort die we hebben, ze wil die twee achteraan hebben. Ik smeek haar dat niet te doen, ten eerste omdat ze helemaal uit BoZ moeten komen, ten tweede omdat we er niet bepaald op vooruit gaan. Ze staat op het punt Rik te bellen, die woont daar toch in de buurt, die brengt ze dan wel even met z'n kampeerauto.

Heb ik voldoende gejammerd? Het lijkt er wel op, ze zoekt weer verder. Nu vindt ze een collectors item, dat ziet er beter uit. Wel duur voor iets wat tevens als krabpaal dienst gaat doen, maar ja, collectors item. De stoelen wonen in de buurt van Sloterdijk, het toeval wil dat wij zaterdag in Haarlem zijn, zo'n 20 kilometer daar vandaan.

We kunnen gaan kijken, maar zouden die stoelen in de Fiësta kunnen? We gaan even passen met onze stoelen, worden dan aangeroepen door een verre buurvrouw. Ze wil de stoelen wel hebben, als wij het plan hebben ze naar de Kringloper te brengen. Ze komt op ons af, vergezeld van een echtgenoot, Lies en Henk. Ze zien wel dat onze stoelen er slecht aan toe zijn. Belangrijker: ze passen redelijk ruim in het autootje, maar die Sloterdijkse stoelen zijn waarschijnlijk iets groter...

Heb ik al? Ja ik heb al geschreven over de verplaatsing van mijn computers. Daarom ben ik de oude computerkamer aan het opruimen, ik kom een heel aardig 15" tft scherm tegen dat ik nooit gebruik. Ik zet het j.l. maandag op Marktplaats voor €50. Ene Jozina reageert, ze biedt €40,00, ik zeg OK. We wisselen mailtjes uit, ze wil vrijdag komen. Ik vraag hoe laat, geen reactie. Donderdag vraag ik het nog eens, dan bekent ze er van af te zien.

Ik verwijder de advertentie, zet hem er opnieuw op, nu met een vraagprijs van €40,00. Een uurtje later is er een meneer die de vraagprijs biedt, ik zeg na 17:00 thuis te zijn, hij komt om 16:58, geeft geld, pakt scherm, kijkt even poesjes, is om 17:05 weer verdwenen.

Nu heb ik geld om een ladenkastje te maken, voor alle rommel die ik nog niet weg wil gooien. Blokker heeft zwarte plastic bakken, ik maak een rek waar ze in kunnen glijden. Twaalf van die bakken, dat zou goed kunnen, kost 12x2,99=35,88. Ik hou nog wat over voor de glijconstructie! (Dat IRIS logo, dat is het merk van de bakken, echt waar.)

donderdag 10 juli 2008, 23:14 lees reacties

Weer een reisje naar Nijkerkerveen. Figo heeft z'n plicht gedaan, afwachten wat Al Poontah er van maakt. Conny, de Figo-eigenares, heeft iets meer tijd voor ons. We mogen mee naar de woonkamer, daar zitten twee poezen met zeer fraaie nesten. (En veel honden, en veel jonge hondjes.) Behalve het fokken van honden/poezen heeft ze ook een kattenpension en een hondenschool. Ook bezoekt ze met een verzameling dieren bejaardenhuizen. Vroeger was dat vrijwilligerswerk, nu wordt ze ervoor betaald. Vooral de Heilige Birmaan is populair, er willen er wel drie bij een bejaarde op schoot. Zie aaiproject, op Connie's computer zag je die drie Birmanen, ik kan ze op haar site nog niet vinden.

Dan gaan we naar het kantoor, voor het uitgebreide papierwerk dat bij een dekking hoort. Daar zitten twee papegaaien, de ene zegt, heel goed gearticuleerd, "Hallo". In tegenstelling tot de meeste katerhouders is Connie in principe voor het uitlenen van haar kater. Ze vind het natuurlijk gedrag dat de poes thuisblijft en dat de kater op stap gaat. Nou je het zegt, ja, klopt.

Weer naar huis, we gaan stofzuigen en de kattenbak legen, daarna het paarkamertje poetsen. Figo stonk oorverdovend, hij verspreidde niet alleen de gebruikelijke katerlucht maar hij was ook lichtelijk aan de diarree. Het kamertje is nu weer lentefris.

Later bezoek van M&Y zonder A. Bij het vorige bezoek van M&Y&A heb ik M&A erg duidelijk gezegd dat ze maar eens moesten ophoepelen, ze waren telkens aan het ruziemaken met Y. Nu is het zeldzaam vredig, was er maar een nette manier om van A af te komen...

De nacht valt. De katten worden in de kamer verzameld, ze krijgen het laatste avondmaal. Na de maaltijd ontsnapt Al Poontah naar de gang, naar de gesloten deur van het zijkamertje. Ze springt naar de deurknop, een mislukte poging om de deur te openen. Was het wel gelukt, dan zou de teleurstelling des te groter zijn: geen kater.

woensdag 9 juli 2008, 23:06 lees reacties

Het begint er nu toch op te lijken, met Figo en Al Poontah. Je hoort zo nu en dan de gebruikelijke poezenkreet. Als je dan gaat kijken zie je het gebruikelijke poezengerol. Donderdag gaat Figo weer naar huis, dan kan ik beginnen aan mijn computertafel plan. Wel na grondig luchten van het kamertje, het stinkt enorm. Dekkaters wonen meestal in een apart hokje, ergens op de verste hoek van het territorium, ik begrijp nu waarom.

Ik heb de computer waar ik meestal m'n log op tik een beetje in de war gemaakt. Om 'm weer uit de war te halen kost veel tijd. Er is dus weinig te tikken, wat goed uitkomt als je toch niet kan tikken. Nou ja, een enkel regeltje op deze computer, dat dan nog wel.

dinsdag 8 juli 2008, 23:30 lees reacties

Miezelientje, hoe oud is die nou? Volgens de bontgoed site is ze 14 september geboren, nog geen 10 maanden dus. Maar om op alles voorbereid te zijn gaan we met haar naar Putten, voor de snap test. De vorige test, bij Al Poontah, werd door Daan gedaan. Daarvoor werd Poontah's keel kaalgeschoren om de halsslagader te vinden. Daan deed dat scheren nogal ruim, daarom vroeg Sneeuwuil nu om een behandeling door Veronie.

Veronie scheert een miniem stukje Miezelientje. Een assistente houdt Miezelientje in de houdgreep, Veronie prikt. Op dat moment trekt Miezelientje zich met oerkracht terug, de naald glipt uit de ader. Nu is de naald niet meer steriel, een volgende poging moet met een nieuwe naald. Als er zo vier naalden besmet zijn wordt de assistente weggestuurd, Veronie neemt Miezelientje zelf in de houdgreep. Een assistente met prikbevoegdheid gaat het proberen.

Miezelientje maakt geluiden die we nog niet eerder gehoord hebben, terwijl het toch onze makkelijkste kat is. De assistente vult een spuit met een klein druppeltje bloed, niet genoeg. Er worden nog wat naalden verspild, nog een druppeltje, nog een spuit, een derde druppeltje. Samen net genoeg voor de test. Alles bij elkaar nogal een veldslag, dat hebben we nog nooit zo meegemaakt. Maar Miezelientje slaagt voor de test, met minimaal vacht- en bloedverlies.

Hanna, Hommel, Huppel, Hema. M&Y&A bedenken alvast namen voor het H-nest. Figo is nog steeds hier, Poontah is al helemaal aan hem gewend maar of er nou gepaard wordt? Niet als wij kijken...
(Laatste aanvulling: ze staan zo nu en dan wel in ongeveer de juiste houding, maar of het nou gebeurd is weten we nog steeds niet.)

Anouk vraagt om een woordenboek. Nederlands, niet voor een bepaald woord, ze wil het gewoon lezen. Sneeuwuil overhandigt haar een deel van de Dikke van Dale. Ik vermoedde dat Anouk nog wat H-namen wilde vinden, maar ze heeft geen voorkeur voor deel 1, 2 of 3. Merkwaardig...

maandag 7 juli 2008, 23:06 lees reacties

Mijn belangrijkste bezigheid vandaag: het verplaatsen van een houten vis naar Suikervlied. Niet zo eenvoudig, ten eerste krijg je hem maar moeilijk in het fietstasje gefrommeld, ten tweede moet je dan bij Suikervlied aangekomen niet vergeten om hem weer uit dat tasje te halen. (Ik kan weken lang rondfietsen met allerlei vergeten waren.)

De vis is jaren geleden via een rommelmarkt aan komen zwemmen. Wat hij gekost heeft, een euro of misschien nog wel een gulden, ik weet het niet. Z'n grootste probleem is dat hij vrij zwaar is, maar niet zo zwaar dat een kat hem niet om kan gooien. Hij zou er waarschijnlijk wel tegen kunnen, om van een kastplank te vallen, maar een kitten dat daar toevallig onder loopt zou verpletterd zijn. Opeens kost de vis niet €1,00 maar €501,00.

De blauwe streep op de foto is het randje van de schouw. Geheel op eigen gezag heb ik wat eenden/zwanen/waterhoentjes verschoven om plaats voor de vis te maken. Ik ben zelfs zo ver gegaan om de rechtse vogelachtigen naar links te laten kijken! Zelfs al zouden de katten ooit besluiten in Suikervlied te gaan wonen dan zullen ze merken dat de vis onbereikbaar is.

Met Figo lijkt het niks te worden. Al Poontah is zo aan hem gewend dat ze samen van een bordje kunnen eten maar gedekt wordt er niet. Vannacht hadden ze zoveel deuren open gekregen dat Figo de hele groep kon bereiken. Is Dweiltje zwanger? Of Nouschka? Dweiltje is nog wat jong, en Nouschka is een maatje te klein. Goed opletten dus...

zondag 6 juli 2008, 23:18 lees reacties

Wanneer kochten we het 'Kleine Huisje'? Even in de foto's bladeren, december 1998, bijna 10 jaar geleden. Dat huisje was prachtig, zoals iedereen weet, maar de bijbehorende bedden waren dat niet. Twee van die oude, slappe, spiralen, 70x180. Ik zocht wat beters en vond dwarsgespannen spiralen. Weer 70x180, de afstand tussen twee wandjes was 180 centimeter dus iets langers paste er niet in. Iets breders wel, maar dan kon je zelf niet meer naar binnen. Helemaal gestrekt liggen was er dus niet bij, dat blijkt geen probleem te zijn.

We kochten het Huisje omdat we naar Amsterdam verhuisden. In Radewijk hadden we van die lattenbodems in de bedden. Dat kraakt en dat piept, als de latten er niet uit vallen dan breken ze, geen groot succes. Op de Amsterdamse bovenverdieping maakte ik een slaapkamer die meteen ook het bed was, daar kwamen ook dwarsgespannen spiralen in, een maatje groter dan de eerder genoemden.

We verhuisden naar Elburg, daar hadden we een slaapzaal. Ik moest wel iets maken waar de Amsterdamse spiralen op konden liggen, geen probleem, ruimte genoeg. We verhuisden weer, naar Ermelo, naar een piepklein slaapkamertje. Bovendien raakten we het Kleine Huisje kwijt, snik, maar we bewaarden de spiralen. In dat piepkleine slaapkamertje van het Hanengewei pasten alleen maar de korte spiralen, zelfs dan konden de kastdeuren bijna niet open, die vervingen we daarom door gordijnen.

Later maakte ik het huidige slaapkamertje, klein, maar wel zo groot dat daar de lange spiralen in pasten. De korte spiralen legde ik op elkaar, zodanig dat een éenpersoonsbed ontstond. Een en ander zodanig dat we er weer een tweepersoonsbed van kunnen maken als we de trap niet meer op kunnen. Omdat de katten een gordijn niet als deur beschouwen maakte ik schuifdeuren voor de kasten.

Omdat Sneeuwuil het raam dicht wil hebben 's nachts slaap ik wel eens in dat éenpersoonsbedje, met de deur naar de tuin wijd open, heerlijk. (Nu even niet, omdat Figo en Poontah daar bezig zijn. Of eigenlijk, niet bezig zijn.) Nu kregen we het idee om in dat kamertje behalve dat bed ook mijn computers neer te zetten. Ik ga een tafel maken met het bed erboven en de computers eronder. Ik probeer dat te tekenen met Google Sketchup. Een erg mooi programma, maar het duurt even voor je alle kunstjes kent. Je kunt er zelfs een filmpje mee maken. (Ja, ik weet dat de muur geen dikte heeft. En alle kastjes, ze maken gaat vlugger dan ze tekenen. En Youtube verdoezelt details.)

zaterdag 5 juli 2008, 23:02 lees reacties

Je rijdt je neus achterna tot je bij een grote verzameling roestvrijstalen hekkentjes komt, daar rechts. Helemaal zonder TomTom, weer een reisje gemaakt! Weer naar Nijkerkerveen!

Al Poontah is tè gestresst om aan paren te denken, dat wordt niks. We gaan haar terug halen, maar we krijgen Figo mee. Die is heel erg makkelijk, gaat uit zichzelf in z'n reiskooitje zitten. Poontah moet je echt met geweld in haar kooitje persen, en het dan bliksemsnel sluiten anders is ze er alweer uit.

Voorts de bontgoed site nog wat verder verfijnd. En een andere Anna Woltz gevonden. Zou die niet eens een boek van 'onze' Anna kunnen illustreren? (Ik zocht een interview in NRC Next, maar dat is onvindbaar. Ellen, komt het op de Anna-site?)

Poontah en Figo zitten al uren in het zijkamertje. Ze maken geen ruzie, maar daar is alles mee gezegd. Sneeuwuil laat Poontah even naar buiten, ze confronteert Dweiltje met Figo. Die snuffelen wat aan elkaar, na ongeveer éen minuut vindt Figo het tijd voor de nekbeet die aan de paring voorafgaat, Dweiltje wil wel. Sneeuwuil vindt haar nog te jong, ze gooit Dweiltje gauw naar buiten. Poontah komt weer binnen, Figo is nu in de goede stemming maar Poontah nog steeds niet...

Als er niet genoeg gebeurt is er altijd het Journaal nog. In Groningen en in de Achterhoek is het geld voor 2008 op voor de thuiszorg, die nemen geen nieuwe klanten meer aan. Zo'n bericht, daar moeten plaatjes bij. We zien een thuiszorgster die aan het afstoffen is, een werkje wat je best tot éen keer in de maand kan beperken. Ze stoft de boeken af, iets wat niet vaker dan éen keer per jaar hoeft. Dan stoft ze ook de ruggen van de boeken af. Zou dat nou toevallig zijn, deze beelden, of wil de cameraman aantonen dat sommige thuiszorgsters knettergek zijn?

vrijdag 4 juli 2008, 22:44 lees reacties

De kittenfoto's beter georganiseerd. Niet zo heel moeilijk, wel goed opletten dat je van de PHP geen puinhoop maakt. Is gelukt.

Dan, een reisje, naar Nijkerkerveen. Begin mei waren we daar ook al, op bezoek bij Figo. Die is nu het reisdoel van Al Poontah, althans, dat hopen we. Ze lijkt wel krolsch, maar ze is daar nooit zo duidelijk in.

Nog steeds veel katten en heel veel honden in Nijkerkerveen. Poontah mag in een hokje, Figo mag even snuffelen, voorlopig met wat geblaas als enig resultaat. Figo is een mooie kater, maar z'n beste eigenschap is dat hij lekker dichtbij woont.

Ik probeer een nieuw project te tekenen. Ik besteed de meeste tijd aan het leren gebruiken van het tekenprogramma. Dat begint te lukken, maar de resultaten zijn nog niet rijp voor het WWW.

donderdag 3 juli 2008, 23:29 lees reacties

Sinds enige tijd hebben we een groot verlangen naar een frituurpan. We kijken op Marktplaats, we vinden er eentje in Amsterdam-Noord. "Schattige kleine friteuse", vermeldt de advertentie, €20,00. Amsterdam-Noord lijkt een beetje uit de buurt, maar dit speelde woensdag toen we toch naar Amsterdam-Noord wilden. De verkoopster woont op een flinke steenworp afstand van Jules.

We zoeken nog even verder op het WWW, het Veilinghuis in Ermelo heeft er ook een voor dezelfde prijs, misschien nog wat handiger. Op de terugweg komen we bijna langs het Veilinghuis, maar omdat we voor 17:00 thuis willen zijn stellen we het bezoek uit. (17:00 wordt de straat afgesloten wegens de Ronde van Ermelo, maar dat zei ik al.)

Vandaag naar het Veilinghuis. Ze houden hun website niet goed bij, de frituurpan is onvindbaar, waarschijnlijk verkocht. Als we ergens hadden kunnen parkeren waren we naar Blokker gegaan, maar nee. Later wandel ik naar Blokker, die blijkt een Tomadopan aan te bieden voor €15! Ik wandel terug, vraag de goedkeuring van Sneeuwuil, weer naar Blokker, ik koop 'm.

Even tijd voor een siësta. Het raam op een klein kiertje voor wat frisse lucht. Frisse lucht, vergeet het maar, een penetrante stank. Het lijkt een beetje op een oververhitte frituurpan, maar gemengd met andere geuren, ik ga maar eens even kijken.

Sneeuwuil probeert de frituurpan. Ze heeft blokken Diamantvet in het mandje gelegd en daarna de stekker in het stopcontact gestopt. Het verwarmingselement wordt warm, het vet begint te smelten, maar niet snel genoeg, het element wordt een beetje tè warm. Na enkele seconden doet de pan zijn lampje uit, hij doet niets meer behalve stinken.

Garantie, ja we hebben twee jaar garantie. Maar geldt die ook als je niet eerst de gebruiksaanwijzing leest? Ik schroef de pan maar eens open, ik vind een temperatuurzekeringetje dat gewerkt heeft. Daar moet een nieuwe in, eentje voor 215°. Voorlopig overbrug ik het zekeringetje, ik vul de pan met gesmolten vet, zet hem aan, het werkt...

woensdag 2 juli 2008, 23:13 lees reacties

Donder en bliksem worden voospeld. Zware windstoten, ook dat nog. Gelukkig zijn wij nergens bang voor, we vertrekken naar de Twiskestraat. Mooi weer, erg warm maar de airco is weer 100%. Als we aankomen vallen net de eerste druppels. Simon werkt halve dagen, die is thuis. Joke en Jules zijn uiteraard ook thuis, dat een kraamvrouw een week in bed bleef liggen, dat is iets uit een ver verleden. Joke komt met Jules op de arm de kamer binnen. (Dries zit in de crèche.)

Jules is een mooie baby. Hij is bovendien heel rustig, tijdens ons bezoek geeft hij geen kik. We maken foto's, we krijgen taart, het regent wat harder, een enkele donderslag. Simon zoekt nog even een leuk huisje voor ons, in Oostzaan, we gaan, met Simon, even kijken. Kerkstraat 95, bij Funda lijkt het heel aardig.

De zon schijnt alweer, via een aantal omwegen wegens opbrekingen vinden we het huis. Wat niet uit de Fundafoto's blijkt is dat het bijna onder de A8, de Coentunnelweg, ligt. Nee, dan liever Stoombootweg 19, veel dichter bij J&S&D&J. We brengen Simon terug naar de Twiskestraat, storten ons dan in het spitsuur. We hebben een deadline van 17:00 vanwege de Ronde van Ermelo. We halen het, 16:45 weer thuis. Best lekker rustig, zo'n file.

19:00 Toch nog donder en bliksem, de Ronde van Ermelo wordt ervoor onderbroken. Daarna gaan ze weer verder, in de regen, er valt 6 mm.

dinsdag 1 juli 2008, 23:28 lees reacties

De Pollekamp is open, de bosbessenkwekerij. Vorige week al een paar dagen, op maandag zijn ze dicht, op zondag uiteraard ook. Bijna de eerste pluk en voldoende warme dagen, onze verwachtigen zijn hooggespannen. Je moet eerst in de winkel een emmertje halen (je mag alleen hun standaard verfemmertje gebruiken omdat ze daar het gewicht van kennen). Het is een familie bedrijf, je hebt meestal te maken met mevrouw, haar dochters of kleindochters. Nu is de stamvader ook aanwezig, hij laat net een teek verwijderen.

We worden naar het vroege veld gestuurd, het veld onder een anti-vogelnet. Daar aangekomen worden de hooggespannen verwachtingen nog overtroffen, waanzinnig veel heel dikke bessen. Sommige in zo dikke trossen dat je de steeltjes niet ziet, pluk je er een dan blijkt die soms half groen te zijn, oneetbaar. Maar de meesten zijn geweldig.

Na korte tijd is mijn emmer halfvol en die van Sneeuwuil helemaal. Bij het plukken valt er wel eens wat in de emmer wat je er liever niet in hebt, al te onrijpe bessen bijvoorbeeld. We trekken ons terug naar een nogal afgelegen beschaduwde plek, Sneeuwuil gaat de foute bessen verwijderen.

Ze is al bijna klaar als de stamvader nadert. Die begint ons corrigerend toe te spreken, hij vindt dat bessen er uit gooien niet kan. Hij bedoelt natuurlijk de onbetaalde bessen. Sneeuwuil brengt er tegenin dat er nogal veel bessen gewoon afvallen, de grond onder de struiken ziet blauw. Hij blijft bij het standpunt dat je moet betalen wat je geplukt hebt, hij beweert bovendien dat groene bessen narijpen als je ze in de zon legt.

Sneeuwuil zegt dat ze wel twee ons extra in rekening laat brengen, hij vindt éen ons voldoende. Hij gaat iets met de bessenstruiken doen, wij gaan naar de winkel. Sneeuwuil biecht dat ons op, maar de schoon/klein/weet-ik-veeldochter vindt dat onzin. Ze zegt ook dat groene bessen wel blauw worden als je ze in de zon legt, maar niet zoet. We betalen €12,00.

Het tarief is €3,50 per kilo, de bestraffende toespraak had dus hoogstens €0,35 opgeleverd. Het is bekend dat je hersens aangetast kunnen worden van een tekenbeet, maar zo snel, dat wist ik niet. De volgende keer sorteren we tijdens het plukken.

Nog even naar juni?