frankslog
Daar is de volgende maand!
30 september 2005, 06:14 lees reacties
Buiten is het 13.5°, 9:30 uur, wel veel zon. Zal ik of zal ik niet? De verwarming aftappen, bedoel ik. Waarschijnlijk is er geen hond die het merkt voor de avond valt. De vraag is natuurlijk of er ook geen kat is die het merkt...
Ik doe het. In de 'oude' douchecel kan dat heel gemakkelijk: de inhoud van de c.v. stroomt zo in de afvoer van de douche. Nu kan ik twee solderingen aan dikke buizen veranderen en daar mijn 'nieuwe' leidingen op aansluiten. Een heel gedoe, maar dat had ik voorzien. Om 11 uur precies kan ik de boel weer vullen. Het manometertje precies op 1, nou zien of er iets lekt.
Verticaal de 'oude' buizen, horizontaal wat ik erbij bedacht. Die derde dikke buis is de gasleiding, die zilverkleurige het water.
Kat of hond merkten niets, er kraaide zelfs geen haan naar. De kamerthermostaat even op 23° anders gebeurt er niets. Werkt, zelfs de computerkamer heeft nu weer verwarming. Nu het koude en het warme water nog, iets minder gedoe.
Het laatste stukje, mijn leidingen aan de bestaande, doe ik met knelkoppelingen om de waterleiding zo kort mogelijk af te sluiten. Maar er is een grote kans dat die Vogel die ik hier telkens tegenkom het toch merkt. Even waarschuwen dus, dan begint ze meteen al het beschikbare vaatwerk met water te vullen omdat ze diep in haar hart niet gelooft dat het ooit weer goed zal komen. Dat moet dan maar, dat vullen bedoel ik.
Nou, dat valt mee: ze laat mij de ketel vullen en een teiltje. Dan mag de hoofdkraan dicht en ik kan de leidingen doorzagen. Even afbramen, de knelkoppelingen erop en de hoofdkraan kan weer open, twintig minuten later. Nu wordt het spannend, waar lekt het? Valt alweer mee, nergens een druppel. Nou nog even een emmer vullen via de thermostaatkranen, werkt ook zoals gedroomd.
De badkuip mag op z'n plaats.
29 september 2005, 06:37 lees reacties
Vroeg in de morgen hoor je hier bijna niets. Zacht gefluister van de computer, maar daar ben ik zo aan gewend dat ik bewust moet luisteren om het te horen. Leest echt niemand meer een krant? Want krantenbezorgers hoor ik ook niet. De katten hoor ik alleen als ze iets groots omgooien, wat ze niet continu doen.
Vandaag even een lekker kletterende regenbui. Hij klettert wel erg hard, zit er misschien hagel bij? Van achter dit toetsenbord kan ik wel de lucht zien (op dit moment een zwart vlak) maar niet de straat. Geen tijd om op te staan en naar het raam te wandelen, dit stukje moet eerst af. De bui is al weer verder getrokken, eventuele hagel zal nu wel gesmolten zijn.
Een vriezer, op twee meter afstand, die kan soms aardig te keer gaan. Nu staat hij zo rustig te zoemen dat ik ook dat geluid alleen maar hoor omdat ik dit schrijf. De wasmachine en droger zijn nog stil op dit vroege uur.
Wanneer was het, dinsdagmorgen? Toen gooiden de katten die loodzware koperen trommel van het kastje. (Koperzwaar zou je beter kunnen zeggen, heel dik koper. Als we nou toch nauwkeurig gaan doen, messing dus eigenlijk.) Dat geeft zo'n donderend geweld dat alle bewoners van het Hanengewei rechtop in het bed zitten: "de dag des oordeels!".
Sneeuwuil hoort meer van de buren. Om een uur of zeven schuiven die met hun schuifpui, vermoedelijk om Jet naar buiten te laten. Jet is een hondje, dat soms ook nog wel eens een kef laat horen. Op vrijdag gaan diezelfde buren om diezelfde tijd stofzuigen. Kippen, hebben ze die nog? Al enige tijd geen getok meer. Voor dat alles zit ik nu te ver weg om het waar te nemen.
Nu is het doodstil. De vriezer vindt het koud genoeg, het koffieapparaatje is al lang klaar, de computer heeft het nog niet warm genoeg om hard te gaan ademhalen. Alle inwoners van het Hanengewei zijn gepensioneerd of werkloos, of ze sluipen onhoorbaar naar hun werk. Het waait wel, maar met een windrichting die onhoorbaar is. Ik kan hier toch geen geluiden gaan fantaseren, alleen maar om dit stukje lang genoeg te krijgen?
28 september 2005, 06:11 lees reacties
Kassa is erg kouwelijk. Enig begrip kan je daarvoor hebben, iemand met zò weinig vacht... Ze gaat daarom graag op het toetsenbord van een laptop zitten. Dit leidt soms tot vreemde resultaten binnen de computer, vaak alleen maar tot geluidshinder omdat de computer protesteert tegen het te lang indrukken van een toets.
Om andere redenen, waarvan ik de details niet zal melden, heeft Kassa een pro-bioticum nodig. Even naar de DA in Putten dus. Daar zien we de snuggle safe voor €29,95. We overwegen dat even, besluiten dan dat we dat zelf ook wel kunnen samenstellen.
Dankzij allerlei lichamelijke problemen in de loop der jaren beschikken wij over niet minder dan twee coldpacks. Die wonen in de vriezer, voor onmiddelijke inzet gereed. Stop je ze enkele minuten in een pan met warm water dan zijn het plotseling hotpacks geworden. Die samen in een doosje (nog overgehouden van een zending van Exotic India, zie 4 feb.) en je hebt net zoiets als een snuggle safe.
Kassa wil best naast dat doosje liggen, maar ze peinst er niet over om er bovenop plaats te nemen. Terwijl het toch wel aangenaam warm is, ongeveer de temperatuur van een laptop. Misschien moeten we er een toetsenbord op tekenen.
Maar toch mooi €29,95 uitgespaard!
27 september 2005, 12:06 lees reacties
www.goedkoophosting.org/ is echt goedkoop, heeft daarom niet alle apparatuur dubbel. Als er iets kapot is dan is de ene man van dit eenmansbedrijf heel druk bezig dat te repareren. Dat lukt meestal heel goed, maar vandaag duurde het tot half twaalf zo ongeveer. M'n stukje wilde ik al om 7:00 uploaden...
27 september 2005, 06:22 lees reacties
Dit plaatje moet je uitknippen en plakken op het plaatje van gisteren, dan kan je zien hoe hard ik gewerkt heb. Ten eerste zijn er voegen toegevoegd. Niet pergamon, niet camee, maar beige. Al die kleuren blijken een marge te hebben waardoor ze grotendeels samenvallen. Hoe ze heten hangt meer af van de naamgever dan van de eigenlijke kleur. 'Beige' kreeg z'n naam van iemand met heel weinig pretenties.
Vervolgens kan je ook een fraaie kraan ontdekken. Die zit vast met twee grote moeren die om de leiding vallen, alleen bereikbaar met een pijpsleutel. Als de leiding verbonden is met de rest dan is de betreffende moer onbereikbaar geworden. Als daar iets blijkt te lekken, dan heb ik een probleem.
Net buiten de foto, ook nog de aftakking naar de douche. Al dit fraais wordt onbereikbaar door de badkuip. Als ik heel veel zelfvertrouwen had dan zou ik gewoon denken dat ik heel zorgvuldig gesoldeerd heb en dat ik best die kuip kan plaatsen zonder te testen of er iets lekt. Zoveel zelfvertrouwen heb ik niet, dat betekent dat ik alles even moet aansluiten en onder druk zetten voordat ik die kuip op z'n plaats zet.
De onderste twee buizen zijn voor de c.v. radiator. Iedere deskundige ziet dat de koudwaterleiding nog ontbreekt. Ik had me bij de aankoop vergist met het aantal 15 mm T-stukjes, daarom is dat nog niet klaar. T-stukjes bestaan in verschillende maten, ook nog combinaties van verschillende maten. Het aantal wat je nodig hebt blijkt altijd twee keer zoveel als je momentele voorraad te zijn.
De poezen waren onbeschrijfelijk leuk, dat beschrijf ik dus niet. Dat Bontje graag op snoeren bijt is minder leuk, het snoer van de telefoon is bijna doorgebeten. We denken nu over een snoerloos apparaat, een CT 1, omdat we bang zijn voor DECT.
Ik ga nog maar een stukje voegen.
26 september 2005, 06:07 lees reacties
Dit is een sfeerbeeld van de plek waar ik gaarne mijn zondagen doorbreng. Let op de achtergrond, die is al betegeld! (Maar nog niet gevoegd.) En let op de voorgrond, een tegelsnijmachine!
Links zie je nog een stukje badkuip, die met z'n pootjes omhoog staat. Rechts zie je de douchecel in wording. Die kan ik pas afbouwen als de badkuip op z'n plaats staat omdat ik 'm er anders niet meer inkrijg (zie 3 september).
Ik heb al heel wat getegeld in bijna alle huizen waar ik gewoond heb. Die geglazuurde tegels kan je heel goed bewerken met een glassnijder. Een vaste hand en vrij veel kracht heb je wel nodig. Gaat heel vaak goed.
Nu was ik toch aan het geld uitgeven aan al die vierkante meters tegel, daarom heb ik mezelf ook maar getracteerd op een tegelsnijmachine. Eigenlijk een heel grote glassnijder, de vaste hand wordt geleverd door een soort glijbaan waarlangs het snijwieltje geleid wordt. De kracht om de tegel te breken krijg je via een hefboom. Het leuke van die machine is dat het altijd (tot op heden tenminste) goed gaat, dat je de tegels heel mooi op de millimeter nauwkeurig kunt afsnijden. Het gaat zo fijn dat het veel zelfbeheersing vraagt om niet alle tegels te versnijden.
Soms gaat het toch fout, dat versnijden. Maar dat komt dan omdat ik weer eens fout gemeten heb. Als je met de rolmaat van rechts naar links meet dan staan de cijfertjes op hun kop. Op z'n kop lezen is geen probleem, 6 en 9 verwisselen doe je niet gauw omdat je ook de cijfers ernaast wel meeneemt. Fout gaat het bij mij als ik bijvoorbeeld 12,5 moet aflezen, dat zie ik soms als 13,5. Ik weet dat ik van rechts naar links meet maar de millimeters tel ik dan van links naar rechts.
Geen heel erge fout: de tegel wordt te groot, daar kan je nog wat aan doen. Ik zie ook wel kans om er eentje te klein te maken. Die bewaar ik, blijkt heel vaak later ergens precies te passen!
Wat is tegelen toch heerlijk.
25 september 2005, 06:30 lees reacties
Was ik nou maar naar dat feest van Iris en Auke gegaan, dan had ik wat om over te schrijven. Want hier in Ermelo gebeurde niet veel. Ja, in het badkamertje, daar wel van alles. We hebben tegels gekocht, gewoon bij Gamma. Voorbereiding voor het tegelen dus.
Even boodschappen doen, ondermeer bij Aldi. Ik zie mijn kans schoon om toch nog die accuutjes te verwerven. Een grote bak, waarin twee andere klanten al wanhopig staan te grabbelen. We zijn te laat, de maat AAA is er in grote getale maar AA is al verdwenen. En die moet we nou net hebben! (Verwarrend: meer A'tjes, dat is de dunnere.) Heel charmante acculaders hebben ze wel, maar als ik niks heb om te laden dan ook geen lader.
De beste manier om hier in huis veel aandacht te krijgen: jezelf van het juiste label voorzien.
Verder met het voorbereiden van het tegelen. Voor de boodschappen had ik ergens een laagje cement aangebracht, nu bedenk ik dat ik daarmee een constructiefout maak. De cement begint net hard te worden, maar nog niet zo hard dat ik die fout niet kan corrigeren. Daarna mag alles verder drogen.
Op zondag kan ik geruisloos een heleboel tegels verwerken. Dat wordt, d.v, een topdagje!
24 september 2005, 06:16 lees reacties
| - | Waar ben je geweest? |
| - | Bij ALDI in Nunspeet! |
| - | Waarom? |
| - | Nou, ik wilde toch die accu's kopen voor m'n GPS kompas? |
| - | Maar waarom Nunspeet? |
| - | Ik weet een heel mooie weg naar Nunspeet, waar ik al heel lang niet geweest was. Langs Hoophuizen, een camping waar we in 1975 waren. Die foto, L&S in de 'Roek', dat was daar. En de weg was inderdaad nog steeds even mooi, en nu nog doodstil ook. Maar dichtbij Nunspeet zag ik een andere weg waar ik nog nooit geweest was en die heb ik toen genomen. |
| - | Dus je ging niet naar Nunspeet? |
| - | Nou die weg maakte een bocht en tenslotte kwam je toch bij Nunspeet uit. Maar toen was het een principekwestie geworden, dus ik ging niet naar Nunspeet. Via een andere prachtweg kwam ik bij Hulshorst. Daar kwam ik in het mulle zand terecht, daarom ben ik zo laat. |
| - | En de accu's? |
| - | Die zou ik in Ermelo gekocht hebben als het niet al zo laat was. Maar omdat ik natuurlijk vergeet om die nieuwe accu's op te laden heb ik er niet zoveel aan. Als ik er toevallig wel aan denk om ze op te laden, dan denk ik er vanzelf wel aan ook de oude op te laden en dan heb ik die nieuwe alweer niet nodig! Bovendien heb ik maar één oplader. |
| - | Je hebt wel tig opladers, dacht ik. |
| - | Maar die zijn niet allemaal voor NiMh accu's. |
| - | En je zou ze toch als reserve meenemen? |
| - | Dat was wel de oorspronkelijke gedachte, maar ik geloof nooit dat ik dat organisatorisch rond krijg. Op het moment dat ik echt de weg kwijt ben en als dan de accu's net leeg zijn dan zal je zien dat het reserve stel thuis stilletjes in de lader zit. |
Ik kan beter gewoon thuisblijven.
23 september 2005, 06:19 lees reacties
Eindelijk eens iets wat we hard nodig hadden: veilinghuis Ermelo. Ze zijn heel modern, alles wat ze te veilen hebben staat op hun website.
Jammer, ze hebben niet gigantisch veel. Wat ze wel hebben, daar staan prijzen bij! Waarschijnlijk heeft een helderziende hier het toekomstige hoogste bod ingevuld...
Ergerlijk, dat screenshot van die 'mountenbike' is van gisteravond. Hebben ze er gauw vannacht toch eentje opgezet! Wel met een heel slechte foto.
Je ziet, ik doe best wel moeite om niet over het badkamertje te schrijven. Zaterdag is dat geen probleem: dan is, bij de opening van het veilinghuis, die kleedjesmarkt nummer tig geweest en dan kan ik fijn schrijven wat we daar weer voor prachtigs gescoord hebben.
Het is jammer dat de meeste lezertjes geen HTML kennen. Want ik zou best nog even door kunnen gaan over de code van die veilingsite. Die is namelijk ook nogal bizar.
Goed, de dagelijkse fietstocht dan maar. Door het bos naar Garderen. Langs de draaiende molen richting Kootwijk. Het fietspad in die richting is te vol, ik neem het eerste bospad. Ik wilde eigenlijk naar rechts, maar dat eerste pad gaat toevallig naar links. Heel mooi bos, doodstil. Nog wat verder wordt de autoweg naar Apeldoorn hoorbaar, weer de eerste links dus. Tijd om m'n GPS-kompas aan te zetten, maar dat zegt dat z'n accuutjes leeg zijn. Straks even langs Aldi, voor reserve accu's. Gelukkig weet ik dat de zon zo ongeveer in het zuid-westen staat: ik vind Ermelo.
Een ANWB paddestoel meldt Drie 4, ik overweeg een foto te maken, maar bij nader inzien is het niet leuk genoeg. Een oude kennis van ons maakte een soortgelijke grap bij 'Achtmaal 5', een verkeersbord in Zundert. Bij een volgend bezoek maakte hij die grap weer. Een van de moeilijkste dingen bij een grap is onthouden aan wie je 'm al verteld hebt.
Goed nieuws! Misschien dat het badkamertje toch nog af komt voor 1 november (2005).
22 september 2005, 05:49 lees reacties
Wij komen nogal eens in Nijkerk. Daar is een grote Intratuin, het is een tamelijk aardig oud stadje, en er is wel eens een boeken/curiosamarkt. Het belangrijkst, daar woont onze tandarts.
Sneeuwuil heeft iets met paardenbloemen. Vooral met paardebloem-pluis, ze maakte al heel lang geleden een kastje met het schilderijtje hier rechts. Het allerleukste van Nijkerk is een verkeersplein. Midden op dat plein een fontein in de vorm van een paardenbloem-pluis!
Om een bezoek aan de tandarts op te leuken maken we vaak een klein omwegje, om dat plein met die fontein. Tot onze diepe droefheid was de fontein verdwenen, de laatste keer dat we dat omwegje maakten. Het plein en de bak waren er nog wel maar niets wat een associatie met een paardenbloem opriep. En de tandarts, althans zijn mondhygiëniste, had ons ook al zo mishandeld!
Was het metaalwerk tijdelijk verdwenen voor groot onderhoud? Ik weet het niet, maar gisteren spoot de fontein weer in volle glorie. De tandarts zou in z'n afsprakencomputer een database moeten hebben met de dagen dat de fontein niet functioneert.
Mijn fietstocht voerde mij naar de DA in Putten, om katten-levertraan af te halen. Dit ter bevordering van Kassa's vacht. Als ze nou toch niet doodgaat mag ze wel wat mooier.
Die fietstocht zette ik voort via het boerenland+bos richting Nijkerk. Tijdens dat fietsen bedacht ik hoe ik nou precies de badkraan moest aansluiten.
Nog een aardige eigenschap van Nijkerk: de plaatselijke Formido grenst aan Big Boss, met Karwei op een steenworp afstand. Ik koop twee aansluitnippels.
Op 29 mei 2004 ging het niet over zebra's en wel over een korte boerderij. Ik passeer de toen beschreven fenomenen op de terugweg. Die boerderij heeft weer de 'normale' lengte gekregen en van die niet-zebra's zijn er heel veel meer. De kalfjes van vorig jaar? Heel interessante genetica, die deze tekening zo nauwkeurig kopieert. Daarbij de donkere kleur naar keuze zwart of donkerrood.
21 september 2005, 06:25 lees reacties
De dierenarts, 7 september waren we er voor het laatst, dat wordt wel weer eens tijd. Froukje en Kassa mogen mee. Kassa krijgt nog steeds haar onstekingsremmer, haar koorts lijkt daardoor weg. De DA bevestigt dat, we besluiten het maar eens zonder medicijn te proberen. Het begint erop te lijken dat ze de FIP aan het overwinnen is, wat weinig minder dan een wonder is.
Froukje heeft nergens last van, maar ze moet gekeurd worden. Ze is namelijk alweer krols, we denken over een bezoek aan een dekkater. Die dekkaters willen alleen maar met goedgekeurde poezen, en dan willen ze daar nog geld voor ook!
Haar bloed blijkt volmaakt in orde, maar de DA vindt haar nog wel erg jong. Hij meent te weten dat verder uitgroeien stopt als ze eenmaal gedekt is. Sneeuwuil vindt haar groot genoeg, de DA zegt: "dekken maar dan!"
Een kort fietstochtje, naar Suikervlied. Ik heb daar nog wat gereedschap, misschien net dat wat ik hier niet vinden kan. Ik zoek een blokkenzaag.
In Radewijk bouwde ik ook al een badkamertje, van (toen nog) Durox blokken. Die kan je heel goed zagen, vooral als je de speciale zaag daarvoor hebt. Het speciale van die zaag bestaat hieruit dat 'ie heel grove tanden heeft, tandafstand tegen de twee centimeter. Ik was ook toen al te gierig voor zo'n zaag, maar ik had een oude, gewone. Met de slijpsteen heb ik die grove tanden gegeven, dat werkte goed. Zou ik bij het vertrek uit Radewijk gedacht hebben dat ik die zaag in geen geval meer nodig had? In Suikervlied vind ik alleen maar een ijzerzaag, en die heb ik in het Hanengewei ook al.
Straks maar eens naar de kringloper, kijken of ik een nieuwe oude zaag kan scoren...
20 september 2005, 06:39 lees reacties
Witte Fietsenplan verontrust Speuldenaren
SPEULD, maandag. De inwoners van Speuld zijn ontevreden over de uitvoering van het Witte Fietsenplan. "Dat ze niet allemaal wit zijn is tot daar aantoe", zegt een bewoner, "maar probeer er maar eens op te fietsen! Meer naast dan op het fietspad!".
De wethouder vermoedt dat er iets niet goed gecommuniceerd is naar de leverancier. Hij belooft de instelling van een commissie die een diepgaand onderzoek zal gaan bevorderen.
Ik stop midden op de hei, op een hoog punt, een koepelgraf. Ten eerste voor het uitzicht, het is enorm helder. Ten tweede om te constateren waar de wind nou eigenlijk vandaan komt. Het blijkt echt volkomen windstil te zijn. Doe nog maar wat van die dagen!
Bij thuiskomst blijkt het bestelde bad gearriveerd te zijn. Nu nog even alles opstellen, aansluiten, proefdraaien. klaar! O nee, de tegels hebben we nog niet. Bij Praxis zijn nu de Tegelactieweken...
19 september 2005, 06:19 lees reacties
We willen wel eens zien hoe de Twiskestraat eruit ziet. De Twiskestraat is een doodlopende weg die ontspruit aan de Landsmeerderdijk. Dat blijkt een stukje van de route van de Dam-tot-Damloop te zijn. Op dezelfde dag dat wij naar de Twiskestraat willen loopt er een grote groep mensen van de Dam, via de IJ-tunnel naar de Dam in Zaandam.
Dat valt mee, de Twiskestraat is nog goed bereikbaar, maar het zou wel eens onmogelijk kunnen zijn om er, enkele uren later, per automobiel weer uit te komen. We trekken ons daarom tactisch terug tot een punt buiten de looproute en gaan te voet nog eens naar de Twiskestraat.
Die dakgoot is niet zo krom: ik plakte drie foto's, uit de hand genomen, aan elkaar. Rechts voornamelijk druiven, inmiddels door de vogels opgegeten. Een indruk van het huis(je) krijg je zo wel, maar niet van het buurtje. Huisjes van vòòr 1920, met een redelijk stukje grond. Sommige wat nieuwer, sommige met een meer dan redelijk stukje grond. Je heb het gevoel in een dorpje te zijn, Kadoelen. En dat binnen de ringweg om Amsterdam!
De buren rechts zitten achter deze heg, bovendien achter deze sloot met eenden. Let op het vlechtwerk dat als afrastering dient. Het is de bedoeling om dat te verhogen zodra Dries gaat lopen. Hij moet ook leren zwemmen, maar of zwemmen lukt in die sloot? Sneeuwuil vindt een schoffel en peilt de sloot. Ongeveer 25 centimeter water en daaronder wel een meter modder. Maak 'm maar lekker hoog, die afrastering!
Over Dries gesproken, die is nu bijna vier maanden oud. Flink gegroeid, hij past nog maar net in z'n kinderwagen. De Twiskestraat lijkt me heel wat leuker voor een kind om in op te groeien dan de Panamalaan. Er blijken in de buurt nogal wat pasgeborenen te zijn en wat zwangere moeders. Wat dat betreft zit het wel goed met Dries z'n toekomst. Weinig foto's van Dries? Ja, tegen ons wilde hij niet lachen...
De achterburen hebben zelfs een idyllisch weitje, een belangrijke verzamelplaats voor eenden. Daar weer achter klinkt nu muziek, maar dat heeft alles met de D-t-D te maken. Gewoonlijk is het enige wat je hier hoort eenden gesnater.
Die wilgentenen schijnen hier lokaal nogal gemakkelijk verkrijgbaar te zijn. Anders weet ik nog wel een weggetje in Dedemsvaart waar ze te vinden zijn. Daar werden ze voor een soortgelijk doel gebruikt.
Het huisje is al heel netjes verbouwd, ze hebben wel geschilderd, al het geel door wit vervangen (als het ons huisje was zouden wij al dat wit weer geel maken. Verf, goeje handel). Veel originele stijlelementen, zoals makelaars dat noemen, zijn behouden gebleven. Zelfs een badkamertje met ligbad zat er al in! Niet al teveel kamers, net wel ruimte voor een zusje voor Dries. Geen foto's, ga zelf maar kijken, echt de moeite waard.
Die zandbak lijkt een beetje een voortijdige aanschaf maar hij werd achtergelaten door de vorige bewoners. Die lieten ook een gordijn met geappliceerde dieren achter en een vaatwasmachine. Deze artikelen worden ons aangeboden: het gordijn valt niet bij J&S in de smaak en de vaatwasmachine is te klein voor een pan. Sneeuwuil is heel enthousiast over het gordijn, ze voelt ook wel wat voor de vaatwasmachine. Ik niet, er is hier maar één vaatwasmachine en dat ben ik.
Simon's jarenlange vriend Raymond verschijnt. Hij merkt op dat hij het passeren van de D-t-D wel iets vond hebben, een zwijgende menigte met alleen maar het geplof van honderden voeten. Alleen daar waar publiek staat is muziek en ander gedruis te horen.
Het vaatwerk op de foto bevatte een koolhydraatarme lunch, inmiddels verwerkt. Perfect huisje, er is zelfs een heel grote Lidl op iets meer dan een kilometer!
We vertrekken weer, met het gordijn. De D-t-D is hier een soort volksfeest. Men zit langs de route, de straat is versierd, en op die straat veel lopers die 16 kilometer een heel eind vinden en wat spaarzame echte hardlopers. Ik hoor wat Raymond bedoelde. Wij kunnen nog net, via een smal stoepje, onze auto bereiken. Een heel leuk reisje, voor herhaling vatbaar.
18 september 2005, 06:07 lees reacties
We gaan naar Formido, op zoek naar tegels, geïnspireerd door die advertentie (zie 9-11). De vloertegel moet behalve prachtig ook nog niet glad zijn. Ook niet glad wanneer nat, we hadden een gietertje met water moeten meenemen. De wandtegel moet passen bij de vloertegel en ook bij al het pergamon spul. We komen er nog niet helemaal uit, dan maar naar de kringloper.
Sneeuwuil koopt daar heel dunne bloesjes. Ze heeft een nieuwe vriendin die dunne bloesjes nodig heeft. Deze dame, Wil geheten, heeft drie katten, waarvan er een voortvluchtig was, reden tot kennismaking. Ze woont drie huizen verder in oostelijke richting, iets jonger dan wij. Dat laatste is heel bijzonder in onze straat.
Wil is van de kerk, gaat met de kerk een reisje maken naar Jordanië, vandaar de dunne bloesjes. Toch best een aardig mens. Sneeuwuil vroeg haar hoe ze het in haar hoofd haalde uitgerekend naar Jordanië te gaan, ze kregen geen ruzie. En ja, die kat is ook weer terug.
Ik kondig aan dat ik naar Suikervlied ga, om de eerder genoemde blikschaar te zoeken. Dan pas zegt Sneeuwuil dat zij wel een blikschaar heeft. Dat blijkt inderdaad waar, een knots van een blikschaar die moeiteloos de eveneens eerder genoemde profielen verslindt! Ze zou dit weblog eens wat nauwkeuriger moeten lezen. Nu kan ik zonder de hele buurt krankzinnig te maken tot diep in de nacht profielen bewerken!
17 september 2005, 06:25 lees reacties
Nou dat was een fluitje van een cent. Eigenlijk van €50,00 en erop fluiten lukt niet best. Een prachtig gat, en de cylinder die eruit kwam, helaas in drie brokken. Op aanraden van de boormeneer hield ik het teiltje tegen het plafond gedrukt, een klein beetje gruis ontsnapte maar geen druppel water. Half uurtje werk, alleen het teiltje heeft iets van z'n oude schoonheid verloren wegens aanraking met de boor.
Bij Gamma kan je een set huren: boormachine, boor en stofzuiger: €47,95 voor een halve dag. Zo had ik dus ruim twee euro kunnen verdienen zonder met water te knoeien. Maar die boor is niet geschikt voor beton...
Verder met de profielen en de Ytong blokken. Ik kocht twee thermostaat kranen, één van die twee moet met een gipsplaat verenigd worden. Hoe, dat moet ik nog bedenken. De andere komt bij het bad, ook daarvan weet ik nog niet precies hoe.
Ik kocht ook een T-stuk. Dat plaatje klopt niet: de verticale buis is 110 mm, de horizontale poot is 40 mm. Waar het om gaat is wel duidelijk: die horizontale poot is niet precies horizontaal. Waar het getal 88,5 staat, daar is dat de hoek. Als de verticale buis precies verticaal staat dan maakt de aftakking een hoek van 1,5° met de horizon. Daaruit volgt een afschot: tan((pi/180)*1.5)=0.02618592, ongeveer 26 mm per meter, wat anders dan dit! Een ding is wel zeker: je moet een T-stuk niet ondersteboven monteren.
Nu ga ik uitrekenen hoeveel tegels ik nodig heb.
16 september 2005, 06:07 lees reacties
Dries verhuist vandaag, naar Twiskestraat 19 in Amsterdam-Noord. Joke, Simon en hun telefoonnummer, 020 4198364, gaan mee. (Simon gaat terug naar z'n roots, hij werd op minder dan acht kilometer van z'n nieuwe adres geboren. Nu je het zegt, Leonard woont nog geen anderhalve kilometer van z'n geboorteplaats.)
De foto links werd om 11:55 genomen, die rechts om 11:56. Van vredig gelik naar lichte paniek binnen één minuut. Reden: ik zaagde een ijzeren profiel door, met mijn decoupeerzaagje. Ook met de handzaag nogal oorverdovend, waar heb ik die blikschaar toch gelaten?
Werken met die profielen gaat heel goed. Voor gipsplaten heb je speciale schroeven, die blijk je zonder speciale trucs gewoon in zo'n ijzeren profiel te kunnen draaien. Niks geen gaatjes voorboren, gewoon schroeven. Heel gemakkelijk en heel stevig. Ik ga maar eens een heel huis bouwen van gipsplaat.
Zoals je ziet gebeurt er wel iets. Ik heb natuurlijk de enige plaat met een interessante uitsparing op de foto gezet. Nou, hij zit er nu in en hij past precies.
Het kostte nogal wat moeite om een afspraak te maken met de meneer die een groot gat in de betonvloer gaat boren. Op 26 augustus ging het daar al over. De meneer z'n vaste telefoon wordt nooit opgenomen en z'n mobieltje staat meestal uit. Maar toch, eindelijk een afspraak, donderdag om drie uur!
Het gat in de vloer van de badkamer is ook het gat in het plafond van onze huidige slaapkamer, op de begane grond. Ik bedek daar alles zo goed mogelijk met een plastic dekzeil, Sneeuwuil zet nog een teiltje neer in de hoek. Het boren kan beginnen.
Dat boren gaat heel mooi en redelijk snel, een watergekoelde diamantboor van 12 centimeter. Het blijkt wel dat we de hoeveelheid water niet helemaal goed hebben ingeschat. Door het vallende puin is ook het teiltje omgevallen, daardoor is het dekzeil weggegleden, het bed staat blank. Boven ons bed zijn boekenplanken, ongeveer 20% van de boeken kunnen we weggooien. We gaan vannacht maar in Suikervlied slapen...
Dat had kunnen gebeuren, maar de meneer die het gat moet boren zei de afspraak af. Hij komt vandaag.
15 september 2005, 06:30 lees reacties
Een groot nadeel van het internet is dat je er zoveel interessants kunt vinden. Daardoor blijf je verder kijken en kom je aan een eerlijk stuk handwerk niet meer toe.
Bij het KNMI vond ik deze grafiek. De gemiddelde temperatuur op de aardbol, zeggen ze. Juister zou zijn, het gemiddelde van de aflezing van de thermometers die mochten meedoen. Zouden het, gedurende 150 jaar, thermometers op precies dezelfde plaats in precies dezelfde omstandigheden zijn?
Zo ben je gauw een uurtje bezig met één grafiek, terwijl er nog zoveel meer is. Vroeger was alles beter, toen werden zulke grafieken ook al gemaakt maar je kon er niet zo gemakkelijk bijkomen. In de jaren vijftig, op de fiets naar De Bilt, daar heel beleefd vragen of er misschien zo'n grafiek was. Ja, die was er, maar dan wist je niet dat er nog zoveel meer is. Bovendien was de temperatuur toen net aan het dalen.
How deep is the ocean?, nee ik bedoel hoe diep in meters? Nou, 4000 meter gemiddeld. Nou moet ik nog weten hoeveel water uitzet als het 1° warmer wordt. 210x10-6 volume toename per graad levert even googelen op. Ik neem een vierkante meter oceaan, dat is dan gemiddeld 4000 kuub. 840000x10-6, nog geen kuub erbij. Om precies te zijn, het water stijgt 84 centimeter.
Die graad stijging hebben we al, maar de zeespiegel is nog lang geen 84 centimeter gestegen. Het zeeoppervlak is wel een graad warmer maar het duurt nog wel even tot al die 4000 meters in de diepte ook opgewarmd zijn. (De zeespiegel is al ongeveer 15 cm gestegen in de laatste 100 jaar. De preciese waarde kan ik zo gauw niet vinden, ik ben een beetje uitgegoogeld.)
Conclusie: je kunt maar beter op de Veluwe wonen, Suikervlied ligt op 30 meter boven N.A.P!
Vraag: zou Bush een verband zien tussen Kyoto en Katrina?
Dan zorgt de postbode voor heel iets anders:
Dat bollenveld, waar is dat in Ermelo? Doel voor een fietstocht! Maar die auto wil ik niet, doet me iets teveel aan Tora Bora denken. Die €100.000 is mooi meegenomen, kan ik deze fiets kopen.
Pas na nauwkeurig bestuderen van de adreskant zag ik de woorden "Readers Digest"...
14 september 2005, 06:21 lees reacties
Sneeuwuil tekent Kassa.
Gisteren had ik het over de onherkenbaarheid van een pad als je dat in de andere richting bekijkt. Vandaag weer een fietstocht, je zal zeggen: "what about het badkamertje?". Ja, de hele wereld staat in brand of overstroomt, maar op de Veluwe is het aldoor prachtweer. Dan kan ik maar een halve dag bouwvakken.
Puzzelen, dat is het bouwvakken nu. De douchecel zo schuiven dat hij onder het schuine dak past, en dan zo dat er ook nog een mens in past en dat de afvoer op een redelijk punt komt. Leuk om te doen, maar in deze fase weinig spectaculair. Een probleem is dat ik ook nog steeds betere ideeën krijg. Le mieux est souvent l'ennemi du bien.
Wat ik zeggen wilde is dat er nog andere manieren zijn om wegen onherkenbaar te maken. Tussen Hierden en Hulshorst is boerenland met nogal wat smalle kronkelwegen ertussen. Waarschijnlijk heel oude wegen, nu netjes geasfalteerd, met weinig verkeer. Ik fietste daar al eerder, nu weer in een helemaal nieuwe wereld. Oorzaak: de mais is bijna twee meter hoog!
Het weerbericht belooft dat het nu echt afgelopen is met het mooie weer. Dat zal de productiviteit zeer bevorderen. Ik moet wel oppassen dat ik niet teveel wand maak voordat Gamma de badkuip brengt...
13 september 2005, 06:09 lees reacties
Ik heb een beetje zitten prutsen bij dat badkamertje, bovendien is mijn plan een beetje veranderd. Ik breek een stukje af wat ik vrijdag maakte, ik maak het opnieuw, zonder gepruts. Dat moet je niet te vaak doen, als het ook nog eens af moet komen. Voor een keertje is het erg bewustzijnverruimend.
Een afschot van 1 op 100 voor afvoerbuizen, is dat nou veel of weinig? Hier zijn de meningen nogal verdeeld: 1 à 2 centimeter per meter tot 1 à 2 millimeter per meter! Zo om en nabij de 5 mm lijkt me een goed gemiddelde, dat past ook aardig in m'n laatste plan.
M'n dagelijks Gamma-tochtje. In het rijtje bij de kassa een man, ik met een karretje vol, dan een klein meisje, dochtertje van de man. Zij vind mij een beetje gevaarlijk, kan daardoor niet bij haar vader komen. Ik maak geruststellende geluiden, de kassadame ook, dat helpt. De kassadame wil nog iets leuks doen en geeft het kind een ballon. De vader spoort z'n dochter aan dankjewel te zeggen, maar ze blijft geheel verbijsterd naar haar cadeau kijken. Een Gamma-ballon, zwart, niet opgeblazen, dat lijkt nog het meest op niet nader specificeerbaar slachtafval.
Is Hilma Tieks nou een man of een vrouw? Hilma belt over het afhalen van de dakramen. Met een mannenstem, één probleem opgelost. Of niet? Een uurtje later staat er een heel mager, klein, aardig, persoontje voor de deur. Onmogelijk te zeggen of het een mannetje of vrouwtje is.
We bekijken de ramen, zhij beweert dat het geen zespans ramen zijn. Ik tel drie golven aan de boven- en onderkant, twee ribbels aan de zijkanten, ik reken voor 2x3=6, maar zhij blijft volhouden dat het negenpans ramen zijn. Hilma wil ze toch hebben, overhandigt mij €2,00 en laadt de ramen in de auto.
Hilma heeft een grachtenhuis in Hasselt, daar schijnt één gracht te zijn. We kunnen wel eens omrijden bij een bezoek aan Zwolle om te zien hoe de ramen het maken. Ten afscheid geeft ze me een heel klein, zacht handje. Daarmee krijgt ze nooit die ramen erin. (Zonder het te merken schrijf ik al 'ze'.)
Fietstocht via een pad met een markant begin en eind. Ik fietste daar al minstens tien keer. Vandaag, voor het eerst, in de richting eind tot begin. Die markante punten herken ik nog, van de rest geen meter! 'Men' lijkt niet te beseffen dat het prachtig fietsweer is, ik kom bijna niemand tegen.
Even een klein omwegje langs de Toverberg, het oude ijzer vooral. Plastic tuinstoelen in de ijzerbak, dan moet je wel erg kleurenblind zijn. Ze weten zeker niet dat ik daar een nette fiets met dikke banden verwacht. Niks dus. Huub heeft wel een derde dochter erbij, maar wat heb ik daar nou aan?
Sneeuwuil heeft vorige week foto's gemaild naar www.foto.com om ze te laten afdrukken. De post brengt een pakket met foto's. Die zijn onwaarschijnlijk mooi, we zien nu pas echt hoe goed die Sony camera is. Mijn best wel aardige HP printer is nergens, hiermee vergeleken.
12 september 2005, 05:51 lees reacties
Als iets me enorm is meegevallen is het wel het aantal reacties op mijn advertentie op Marktplaats. Er vroeg iemand om de maten van dat raam, ik heb geantwoord dat het zespans ramen betreft met een beschrijving van de soort dakpan. En zelfs met een fotootje.
Even later kwam er een automatische mail van Marktplaats dat er een bod was uitgebracht. Iemand die zich Hilma Tieks noemt. Als je zo'n naam in een boek tegen zou komen dan zou het je storen dat de auteur zoiets bedacht, maar zij of hij heet echt zo. Via het omgekeerde telefoonboek vond ik dezelfde naam bij d'r of z'n telefoonnummer. En via Google dat Hilma schrijft in de Zwartewaterkrant.
Het lijkt wel alsof de rexen weer ruzie hebben, maar dit is nou wat zij ruggespraak noemen. Ze hebben het hier over Kassa d'r kwaal, is dat nou echt iets of is het allemaal inbeelding?
Kassa is redelijk handig met de computer, ze googelt graag als ze ergens mee zit. Jammer is dat ze zo slecht kan spellen, als je zoekt naar 'vip' dan kom je op hele rare sites terecht. En dan maar zeuren dat zij zelf nergens op die site te vinden is.
Haar thermometeren is heel moeilijk. Een oorthermometer zou wel handiger zijn maar die zal, met die enorme zeiloren, wel te laag aanwijzen. Met veel geworstel kon Sneeuwuil 38,1 39,1° meten, dat is voor een kat geen nauwelijks koorts.
Eerlijk gezegd zit Kassa voornamelijk op die computer omdat die warm is. Eindelijk begrijp ik waarom zo'n ding schootcomputer heet.
11 september 2005, 06:12 lees reacties
Als je die profielen plaatst dan moet je niet meer twijfelen over waar je ze plaatst. Ik bedoel de profielen waar de gipsplaten op geschroefd worden. De gipsplaten die samen de vorm van het badkamertje bepalen. Ik pruts nog wat aan allerlei details, maar dan moet het echte werk beginnen.
Eerst maar eens even fietsen, over de hei en door het bos. Op zo'n heel smal, hol, heipaadje raken je trappers links en/of rechts de grond, m'n fiets zou tien centimeter hoger moeten zijn. Of de wielen twintig centimeter groter. Met banden heel hard oppompen haal je dat niet. Mooi nevelig weer.
Formido in Putten verschijnt aan de horizon. Even naar de douchebakken kijken. Ongeveer hetzelfde assortiment als bij Gamma, misschien een fractie duurder. En hetzelfde dilemma: 80x80 of 90x90, daar ben ik nog niet uit. Ze hebben wel aardige tegels.
Ik fiets verder, langs de geboortegrond van Rozepoot, opeens valt me de oplossing in. Ik maak de douchebak zelf, tegeltjes netjes waterdicht metselen, 80x90! Zo zie je maar dat fietsen overal goed voor is. Of het komt door Rozepoot d'r aura.
Het laatste nieuws over Kassa is dat er geen nieuws is. Ze krijgt nog dagelijks twee druppeltjes ontstekingremmer, daarmee rent ze, klimt ze, speelt ze alsof er geen FIP bestaat. We durven al bijna te hopen dat het goed af zal lopen...
Als één ding zwaar tegenvalt dan is het wel het aantal reacties op mijn advertentie op Marktplaats. Ze kijken wel, maar precies 0 kijkers doet een bod. Zal ik een klein tuinhuisje bouwen, voor de katten? Schuin dak, ik heb ook nog wat dakpannen over, en dan aan elke kant zo'n prachtig gietijzeren dakraam!
Marktplaats stuurt telkens automatische mails waarin je aangemoedigd wordt de advertentie weer bovenaan te zetten voor een bedrag van €1,30 (de eerste plaatsing was gratis). Dus daar verdienen ze hun geld mee!
10 september 2005, 05:56 lees reacties
Het artikel over Afrikaanse armoede, in 'M'. Onder de laatste alinea nog een allerlaatste, Sneeuwuil valt erover. Het is een advertentie van Zwartjes. Kennelijk andere Zwartjes dan in het artikel, hun schoenen kosten € 239,95.
Die was me niet opgevallen, wel een pagina grote kwal en kwallin bij het artikel over moslimextremisme. Een zinvolle plaats: wekt een klein beetje begrip voor een moslimterrorist.
Heel lang geleden heb ik al eens gehoord dat de prijs van een krant net genoeg was om het onbedrukte papier te verspreiden, de rest van de kosten werd door de adverteerders betaald. En ik weet ook wel dat het, sinds de uitvinding van de tv reclame, wat moeilijk zit met de advertentieinkomsten. Maar toch.
Nou, voor het laatst nog even over 'M'. Over sporters op de World Transplant Games, sport dus, dat hoef ik niet te lezen. Toch er aan begonnen, en ook dat artikel is fascinerend. Het lijkt wel of het onderwerp er niet toe doet, als je maar goed kunt schrijven.
Nu valt me iets over schrijvers en reclame in. Dat moet ik op de een of andere manier in dit stukje zien te passen. Dat lukt niet, en zo'n lange aanloop wekt veel te veel verwachtingen. Hoe langer ik deze alinea maak hoe groter de kans dat ik aan het eind vergeten ben waarom ik er aan begon. Daarom nu, meteen, zonder mooie overgang:
Arnon Grunberg die het telefoonboek voorleest, prachtig. Die van de Postbank met Jan Mulder en Remco Campert is ook wel mooi, maar niet zò mooi.
Twee eiwitten in kattenbloed moeten een bepaalde verhouding hebben. Die verhouding levert een getal op. Is dat getal onder de 0,4 dan is het 99% zeker FIP, is dat boven de 0,8 dan is het aanstellerij van de kat. Bij Kassa is het, volgens Utrecht, 0,5. Vandaag is ze heel levendig aan het spelen met de anderen. (Nu even niet, ze vinden het tijd voor de zoveelste siësta.) We wachten af: nadere berichten volgen.
Avond. Ik besluit om m'n gipsplaten op stalen profielen te monteren. Meestal neem ik een houten latwerk, maar ik ben bang dat dat kromt trekt van het te verwachten vocht. Ik heb twee soorten nodig, ze worden geleverd in lengten van 2,50 meter. Ik meet de Fiësta, ik meet 'm nog eens, 2,50 meter zou er net in passen. Dan kijk ik nog eens beter, het ene profiel is geen 2,50 maar 2,60: dat past niet.
Terug naar huis. De profielen zijn niet erg zwaar, Gamma is niet erg ver. Mijn plan: ik ga Sneeuwuil halen, we pakken twee Gamma-touwtjes en we dragen de profielen lopend naar huis. Hoewel Sneeuwuil eigenlijk Dierenziekenhuis wil zien op de tv gaat ze toch mee.
We kopen de profielen. Sneeuwuil staat er op toch te proberen de profielen in de Fiësta te krijgen. Met veel wringen en duwen lukt dat zowaar, ze maken net geen krassen op de achterruit. Dat maakt de tocht naar huis heel wat sneller. We zijn nog ruim op tijd terug voor het Dierenziekenhuis!
09 september 2005, 06:52 lees reacties
Wetenschappelijk onderzoek. Links een stukje Rigidur gipsvezelplaat dat al een hele dag in een glas water staat. Rechts hetzelfde stukje, naast het afvalstuk waarvan ik het vanmorgen afhaalde. Niet gekrompen, niet gezwollen, niet veranderd. Nou ja, nat, dat wel.
Conclusie: ik maak de wanden van het badkamertje van Rigidur platen, dat lost het probleem van het transport van de Ytong blokken op. Ik zou het liefst nu meteen beginnen, maar dan krijg ik de bestelde badkuip niet meer op z'n plaats. Maar een stukje wand kan ik al maken...
Kassa is aardig aan het opleven, ze speelt en rent met de anderen, meer dan ze in het recente verleden deed. We krijgen een beetje hoop dat het gèèn FIP is, het resultaat van het bloedonderzoek hebben we nog niet.
Verder de hele dag bezig geweest met de afwerking van raampje+dak. En met het heel nauwkeurig op de vloer tekenen waar nou wandjes moeten komen. De douchecel krijgt een deur, schuif ik de hele cel te ver naar het oosten dan kan die deur niet open. Schuif ik 'm te ver naar het westen dan kan de deur van de nog westelijker gelegen kast waarin de c.v. ketel zit niet open. Ergens moet ik een compromis vinden. De makkelijke weg is om de cel 80x80 te maken, maar Sneeuwuil wil 90x90.
100x30, dat zou nog het beste passen...
08 september 2005, 06:20 lees reacties
Den Haag mag een Schilderswijk hebben, Harderwijk heeft een temperatuurbuurt. We zoeken de Kelvinstraat, de Reaumurstraat hebben we al gevonden dus Kelvin kan niet ver zijn. Sneeuwuil vraagt zich af of Kelvin wel een temperatuur is, maar de geharde bezoekers van het industrieterrein, want daar zijn we, weten wel dat 0 Kelvin heel erg koud is.
We vinden de Kelvinstraat en, half toevallig, de zeilmaker waar we naar op weg zijn. Sneeuwuil heeft een heel klein stukje draad, iets nylonachtigs, ooit in Amsterdam gekregen in een kralenwinkel. Dat soort draad wil ze hebben voor haar kralen, maar het is nergens in gewone winkels te krijgen. Wel bij deze zeilmaker! Hij heeft een klos waarmee ze de hele Noord-West Veluwe van halssnoeren kan voorzien. (Even afgezien van de benodigde kralen.) Dat is één probleem voorgoed opgelost.
Een nieuw probleem is dat de klos al aangebroken is, daarom rekent de zeilmaker een vriendenprijsje. Dat brengt met zich mee dat er een aantal draden uitsteken, maar dat er geen duidelijk begin is. Die klos ontwarren, dat wordt m'n volgende levensdoel als de kamertjes klaar zijn.
Omdat we nu toch op pad zijn even naar Gamma, om een wasbak uit te zoeken. En de kleur van het bad, pergamon? Iedere Gamma-toeleverancier heeft z'n eigen idee over wat nou pergamon is, sommigen noemen die kleur ook nog eens camee. Dingen waar je je heel erg druk over kunt maken, maar als 't eenmaal in je huis zit weet je nauwelijks meer wat voor kleur dat nou was. We bestellen een badkuip en 50 Ytong blokken. Dat laatste blijkt een probleem: Gamma wil wel blokken bezorgen maar alleen als je zelf een heftruck hebt om ze uit de vrachtauto te tillen!
Geen blokken dus. Ik kan er telkens tien gaan halen in de Fiësta, ik kan ook m'n plan veranderen. Voorlopig een probleem met onbesliste oplossing.
Weer thuis. De post heeft 'M' bezorgd, met twee fraaie, ongestempelde, postzegels. Nog even geen tijd om te lezen, ik moet nog een stukje dak isoleren en betimmeren. Dan belt de DA, Utrecht vraagt om ander Kassabloed. De details ontgaan me, maar Sneeuwuil gaat nog eens met Kassa naar de DA.
(De toestand van Kassa is nog hetzelfde, ze lijkt ietsje beter door de ontstekingsremmer. We weten dus nog niet 100% zeker dat het FIP is, voorzover je dat ooit 100% zeker kunt weten.)
Nu tijd voor 'M', het artikel over armoede in Afrika. Zowel de tekst als de foto's zijn zeer indringend, Marja heeft niets teveel gezegd. Eerder te weinig, het artikel over zelfmoordterrorisme las ik ook met veel belangstelling.
Nou nog een oplossing voor die problemen...
07 september 2005, 06:25 lees reacties
Het zou wel eens de laatste regenloze dag kunnen zijn, dat dakraampje moet er maar eens in. Het kleine raampje is niet alleen licht maar ook heel simpel geconstrueerd. Inbouwen is daarom ook heel simpel. Voor 12 uur 's middags zit het er in, alleen nog wat dakpannen om maat zagen.
Kassa is al enige tijd nogal sloom. Een enkele vlieg vangen, dat wel, maar verder zit er weinig beweging in. We vinden haar erg warm, maar kattentemperatuur is zowat een graad hoger dan mensentemperatuur, Rexen temperatuur is nog wat hoger. Dat komt bij Kassa ook door het vrijwel ontbreken van een vacht. Ten eerste voel je zo'n kat beter, ten tweede stookt ze wat harder om op temperatuur te blijven. Sneeuwuil thermometert, meer dan 39. Mij lijkt dat niet zo extreem, haar wel. Maar weer eens naar de dierenarts
De DA vindt het wèl extreem, bovendien wijst zijn thermometer altijd nog wat hoger aan, nu 40,4. Even een bloed onderzoekje, het kan Kassa niks schelen als je haar bloed afneemt. We moeten wel een klein uurtje wachten, dan komt de DA de uitslag met ons bespreken. Teveel eiwit, maar welk eiwit dat kan hij niet vaststellen. Het bloed moet naar Utrecht, daar kunnen ze dat wel.
De DA neemt veel tijd voor de bespreking, ik voel al een buitje hangen. En ja hoor, het zou FIP kunnen zijn. Polleke heeft ons FIP-ervaring gegeven, we zijn dus niet erg blij met deze (zeer voorlopige) diagnose. Kassa lijkt de 'droge' vorm te hebben, marginaal minder ernstig dan de 'natte' die Polleke had. Kassa krijgt een ontstekingsremmende injectie, ook dat kan haar niets schelen.
Thuis lijkt het alsof die onstekingsremmer echt iets doet, ze is opeens veel levendiger. Spinnen op schoot en veel eten deed ze altijd al, maar nu is ze ook weer eens even buiten aan het rennen.
Ik zaag, alsof er niets gebeurd is, de dakpannen op maat. Het dak is weer waterdicht, dìe bui mag komen.
06 september 2005, 06:45 lees reacties
Boodschappen doen. Die zaagjes, je krijgt een doosje met tien stuks voor de prijs waarvoor een 'gewone' winkel je d'r nauwelijks eentje levert. Zelfs als het niet zo fantastisch goede zaagjes zijn is het spotgoedkoop. Maar Bruna is dicht op maandagmorgen.
Ik moet Durox blokken hebben. Een rand maken onder het bad en de wanden van de douche. Hebben ze niet, Durox blokken! Verbazing, maar dan blijkt dat Durox opeens Ytong heet. Als je even niet oplet dan veranderen ze zomaar de naam van dingen die altijd al dezelfde bekende naam hadden. Naar Bruna voor 'M' (hebben ze niet), naar Gamma om de diepte van een badkuip te meten zodat ik weet hoeveel blokken ik moet bestellen.
Bestellen, ja. De blokken zou ik eventueel nog in de Fiësta kunnen vervoeren, maar een badkuip, dat lijkt me iets te veel. Als ze dan toch moeten komen, dan ook maar voor die blokken.
Is het de laatste zomerse dag? Zou wel eens kunnen, na Gamma fiets ik de wijde wereld in. Ik kom bij de vogelkijkhut in Nulde, daar is geen vogel te zien. Even later, op het strandje, wèl. Mooie vogels, hoe ze heten weet niemand, maar hoe zouden ze genoemd worden?
Die zoetwaterstrandjes, dat is eigenlijk niks. Toch waren ze vorige maand nog overvol. En dat terwijl je bijna in de berm van de A28 zit. Nu is er bijna niemand. Ik besluit om al mijn electronica (GPS, GSM, camera, horloge) in m'n fietstas te verstoppen en de fiets op slot te zetten. Even zwemmen.
Probleem met de Veluwekant van de randmeren is dat ze heel ondiep beginnen en maar heel langzaam dieper worden. Bij sommige stranden sta je na 100 meter nog maar kniediep in het water. Bij dit strandje, bij Horst, wordt gewaarschuwd voor de grote diepte. Er is zo'n touw met rode ballen na een meter of twintig van de oever, daar is het wel een meter diep! Het blijkt dat ik nog steeds kan zwemmen.
Simon stuurt foto's. 52, om precies te zijn. Ja, zo komt m'n webruimte wel vol! Een harde hand is nodig: foto's een beetje verkleinen, een beetje comprimeren, een beetje verwijderen. Vooral dat laatste is moeilijk: gooi ik deze eruit en laat ik die erin, of net andersom. Een dilemma van een dikke minuut per foto, in totaal een uur. Zo hou ik geen tijd over voor iets anders...
Kijk maar bij de fotoalbums. Niet alleen Dries en z'n moeder, ook het nieuwe huis in de Twiskestraat en zelfs Pauline en Leonard.
Maar 'M' was nergens te krijgen.
05 september 2005, 06:34 lees reacties
Ik had met de katten afgesproken dat zij zouden helpen met het wegbrengen van bouwafval. "Jullie kunnen ook wel eens een steentje bijdragen", had ik gezegd.
"Steentje wegdragen zal je bedoelen", zei Rozepoot, zonder een seconde na te denken. Je begrijpt wie er die avond zonder eten naar bed ging.
De twee rexen verdwenen naar buiten. Even later hoorde ik dat ze ruzie hadden. Toen ik ging kijken zei Froukje: "die idiote Kassa denkt dat het een huisje is". Kassa zei: "Froukje beweert dat het 't wit van een heel groot ei is. Zoals bekend gooit Sneeuwuil soms dat wit weg, in zoverre is het niet ondenkbaar. Ik denk echter dat mijn gewaardeerde collega hier lelijk de plank misslaat!". Omdat ze geen van beiden voor rede vatbaar waren heb ik het maar zo gelaten.
Toen ik even later weer keek had Kassa inderdaad haar huisje als zodanig in gebruik genomen. Rozepoot kwam erbij en zei: "een kasbak". Dat was wel goed gevonden, maar de andere vijf gingen dat nu als een spreekkoor herhalen: "Kassa in de kasbak!", wat geen gehoor was.
Toen ik vroeg of ze nou nog eens begonnen met de afval afvoer zei Rozepoot (natuurlijk Rozepoot weer!) dat ze Kassa toch niet uit d'r huis konden zetten. Een waardeloze rotsmoes, maar de anderen vielen haar bij. Ik denk dat ik die hulp wel vergeten kan, ik zal het wel weer zelf doen.
Als alternatief zou ik die wasbak natuurlijk in het nieuwe badkamertje kunnen aanbrengen...
04 september 2005, 06:29 lees reacties
Er is maar één ding erger dan fietsende echtparen. Terwijl ik dat tik bedenk ik een paar dingen die nog erger zijn. Bijvoorbeeld een hele groep echtparen. Maar wat ik wilde schrijven is een fietsaanhangertje op een smal fietspad. Niet voorbij te komen.
Moeder trekt het aanhangertje, vader fietst er half achter, op een mountainbike. Hij wil wel sneller, probeert haar te duwen maar echt goed gaat dat niet. Op topmomenten benaderen ze de dertien km/uur. Ik denk over zijwegen, die zijn er wel maar ze bevallen me niet. Dan heeft de passagier van het aanhangertje een onderhoudsbeurt nodig. Moeder stopt, vader stopt, ik kan er, met enige moeite, langs.
Mooi fietsweer, dat wel. 's Morgens aan het badkamertje gewerkt, boodschappen gedaan en met Sneeuwuil naar Gamma. We bekijken baden, douchebodems, douchedeuren. Vooral douchedeuren, daar is waanzinnig veel keus in. Gewone klapdeuren, dubbele klapdeuren, kwartronde klapdeuren. Vervolgens dat rijtje nog eens, maar dan als schuifdeuren. Prijzen vanaf minder dan honderd tot bijna duizend €.
Na al dat serieuze gedoe mag ik fietsen. 's Avonds bewerk ik de tekening van het badkamertje nog eens. Verscheurd door schuldgevoel: eigenlijk moet ik een stukje voor het weblog maken, maar ik kan zo moeilijk aan iets anders denken dan aan dat badkamertje!
Als ik een stukje zou schrijven dan zou dat gaan over wroetsporen van de wilde zwijnen. Daardoor worden smalle fietspaden nog smaller. Zo'n fiets met hele dikke banden, daar kan ik wel eens voor gaan sparen...
03 september 2005, 06:29 lees reacties
Vandaag is het Boeldag. Een jaarlijks herhaald twee daags evenement: een grote rommelmarkt waarvan de opbrengst geheel voor de (hervormde) kerk is. Hoewel we echt niets nodig hebben gaan we er toch heen.
Nogal wat badkranen. Zelfs eentje met keramische schijven, maar allemaal met rare knoppen. Ik keur ze allemaal af. Gelukkig maar, want we zijn nu aan het twijfelen of we aparte bad- en douchekranen nodig hebben of één omstelbare...
Weinig kinderspeelgoed. Iets wat we eigenlijk heel erg nodig hebben, een hijskraanauto, is er niet. Dan maar een tractor. 'Steering wheels', een citaat van 35 jaar geleden. Het was toen van het grootste belang dat elk model wielvoertuig steering wheels had, deze tractor heeft ze. Een beetje B-keus: als je de vooras heen en weer draait zie je een onbereikbaar stuurwieltje in de cabine meedraaien...
Er zijn ook, zoals elk jaar, veel meubelen. Een eiken kastje, heel zwaar, Sneeuwuil mòet het hebben. Ik probeer haar te overtuigen dat we al rotzooi genoeg hebben, maar ze is onstuitbaar. Jaren vijftig ding, zeg ik, zij denkt jaren twintig. Moet nog wel een beetje geschuurd en gelakt worden, het komt helemaal achteraan op de prioriteitenlijst.
Kijk nou es naar die poten. Hooguit 1 januari 1950, geen dag ouder! Wat zou de ontwerper gedacht hebben bij die twee étages?
Nu eens something completely different. Ik probeerde al eerder een afspraak te maken met een meneer die grote gaten in beton kan boren. Ik had 'm gebeld en hij zou terugbellen. Dat gebeurde maar steeds niet, en ik vergat 'm ook een beetje. Sneeuwuil vergat 'm niet, ze dringt aan op meer gebel. Dat doe ik, de man weet zelfs nog dat ik al eerder belde. Hij bekent dat hij m'n nummer wel noteerde maar het papiertje zoek maakte. Een vage afspraak voor volgende week vrijdag.
Nu naar Gamma. Ik koop een klein dakraampje, totaal maar tien kilo. En nog meer gipsplaten en balkjes, samen wel honderd kilo. En foldertjes. Alles naar boven slepen terwijl Sneeuwuil met de auto afreist naar de bij de Boeldag horende boekenmarkt. De foldertjes behelzen de afmetingen en capaciteit van c.v. radiatoren. Studeren dus.
Dan komt er een massa e-mail, ik scan nog wat Carmiggelt, ik bedenk snedige reacties op reacties. Ik denk over een nieuwe badkamer tekening. En Sneeuwuil draagt nieuwe oude boeken aan. Kortom, maar twee buisjes gesoldeerd vandaag.
Dan de avond: spoedoverleg! Als we het bad draaien, helemaal onder het schuine dak, de wasbak waar eerst het bad was, muur verplaatsen waar eerst de wasbak... Dat snapt niemand meer, stukje van nieuwe tekening:
Dat bad zit nou wel erg onder het schuine dak, het staat tegen een muur van maar 1,10 m. hoog. Als Sneeuwuil nou maar niet teveel groeit dan kan het net...
02 september 2005, 06:05 lees reacties
Koperen buis, 15 en 12 mm. Voor dat piepkleine badkamertje heb ik nog heel wat nodig. OUTOKUMPU staat er op, klinkt nogal Indonesisch, maar dan voor een autohandelaar. Google weet er wel raad mee, Fins, dat had ik zelf wel kunnen bedenken.
Over associaties gesproken, 'restoran' en 'depandans' denk ik nu, overgehouden uit wat toen Joegoslavië was. En 'centar', tenslotte 'stari papir'.
Zo schiet het badkamertje niet op, als ik bij iedere handeling eerst ga zitten googelen. Gelukkig staat niet op elk onderdeel een tekst. Googelen impliceert ook even naar de e-mail kijken, even aan de tekening van het badkamertje werken, even de toestand in de wereld overzien. Voor je het weet is het weer een uur later.
Dan eens naar beneden, daar staat de laptop. Die heeft een kwaal, hij wil wel internetten maar niet met m'n andere computer praten. Er zal wel een instelling fout zijn, maar welke? Een computer die het niet helemaal doet, voor je het weet is het weer een uur later.
Dat zijn er al twee, de uren later. En het worden er nog veel meer: vruchteloos allerlei instellingen controleren helpt ook al niet. En je moet erg oppassen dat je de zaak niet nog slechter maakt. Aan neigingen om de hele laptop in de grijze kliko te stoppen moet je niet toegeven: alle vrije klikoruimte is nodig voor bouwafval.
Dan heb ik de enige goede inval, een paar muisklikken en alles werkt weer. In een minuut gecorrigeerd wat al een week lang niet correct was...
De tekening van het badkamertje vordert, ik kom er zo langzamerhand achter hoe het moet. Iets komvormigs tekenen blijkt moeilijk. En aangezien bad, wc en wasbak allemaal komvormig zijn is dat nogal fundamenteel. Ik heb nu drie zeer primitieve kommen, ik kan daarmee al een anagliefje maken. Het resultaat is nog niet zo overtuigend dat ik het de wereld durf in te sturen.
Maar de basistekening staat nu op de plaats van de vorige.
01 september 2005, 06:51 lees reacties
Ik fiets richting Nijkerk, langs kleine weggetjes. Even voorbij Putten zie ik een straatnaambord:
Nog peinzend over de betekenis van deze naam kom ik op de:
en even later op de:
Geen nieuwbouwbuurt, allemaal heel oude weggetjes.
Verder, de brug over het Nuldernauw, richting Zeewolde. Ik fiets over een redelijk hard zandpad, met aan beide zijden struikgewas. De zon schijnt wel erg nauwkeurig in de lengterichting van het pad. En ik hèb wel een bidon, maar ik vergeet altijd om er water in te doen. Als ik dat toevallig wèl gedaan heb, vergeet ik het water. Dat is dan, na een maand of wat, niet zo heel fris meer.
Had ik maar een slokje onfris water! Maar nee, het blijft afzien. Als ik in Zeewolde aankom bij de veerpont over het Wolderwijd dan blijkt die pont net vertrokken. Een strandje vlakbij: ik zou m'n voeten wel eens even in het Wolderwijd kunnen steken. Maar naderbij gekomen blijkt het een hondenstrand: leuk voor honden maar niet zo erg leuk meer voor mensen.
Er is een hond in het water, z'n baasje wil hem iets laten apporteren wat zwaarder is dan water. De hond doet erg z'n best om het, onder water, te vinden. Een hond die aan het werk is, niet te dichtbij, dat is best leuk. Maar het vinden lijkt niet te lukken, bovendien zie ik de veerpont aankomen.
De ontwerper van deze pont heeft een schoenendoos als model genomen. Het is het lelijkste vaartuig dat ik ken, maar het is wel redelijk functioneel, het watertochtje is ook niet slecht. Een enkele reis is wel duur: €1,50, afstand 800 meter. (Niet nameten met Map24, daar staat die pont verkeerd ingetekend.)
Ik had me niet hoeven haasten voor de pont. Hij blijkt afgestampt vol met schoolkinderen. Kennelijk zijn de MBO/HBO mogelijkheden in Zeewolde nogal beperkt en moeten ze elke dag naar Ermelo. Het benedendek van de pont is grotendeels vol met fietsen, de kinderen zitten op het bovendek. Je kunt zien dat ze dit reisje vaker maken, het ontschepen gaat heel ordelijk maar ook heel traag.
De pont is leeg, wij (een handjevol fietsers) mogen er op. Er staat een machine die zegt dat hij frisdranken verkoopt. "Fris" blijkt onvoldoende gespecificeerd, ik koop een lauw blikje wat bij opening enorm schuimt. Na een paar slokken besluit ik de rest in de afvalbak te dumpen. De machine heeft nog een, handgeschreven, tekst:
Onnodig spelen met de automaat is verboden. Overtreding wordt gestraft.
Straf: omfietsen.
Omfietsen, ik schat een kilometer of tien.