frankslog
naar oktober 2006?
zaterdag 30 september 2006, 06:00 lees reacties
- het is best een handig ding
- maar als 'ie hoog zit dan moet je schuin
- ja nou ja, dan wacht je tot 'ie op het plafond loopt...
Terug van een rondje boodschappen. De buurvrouw stormt op ons af met een rechthoekige doos die de post bij haar afgaf. Een doos van bijna een meter lang, doorsnede ongeveer vijftien centimeter in het vierkant. Aan mij geadresseerd, grote blokletters, met een dikke viltstift geschreven. De afzender houdt zich heel erg koest.
Even de boodschappen opruimen, de auto opruimen, dan de doos uitpakken. Er zit een fraai apparaat in. Een foto hoef ik niet te maken, die staat op www.bugaway.nl. De enige naam die ik op die site kan ontdekken is Marjolijn. Er staat ergens een foto op de site, een dame die wel wat lijkt op de enige Marjolijn die ik ken, maar dan met geverfd haar. Voorschoten, in die buurt woont de mij bekende Marjolijn ook. Naam met 'ei', dat wel.
Het blijft een mysterie. Dan vind ik deze website (2004), die vermeldt de achternaam Haller. Kennelijk een andere Marjolijn. Maar wie is dan de afzender? En waarom? Maar de binnenvliegende hommels zullen er wel blij mee zijn.
Een helder ogenblik. Het ding is niet voor onze hommels, maar voor alles wat in Suikervlied binnenvliegt! Zie de reactie van Romke op 25 september. In Suikervlied zitten ook veel meer spinnen dan hier, maar de nok van het dak, dan moet je wel op de tafel gaan staan.
Een rondje fietsen. Microklimaat: het Beekhuizerzand is minstens 5° warmer dan de Elspeetse hei. Lidl had een tijd geleden een snelheidsmeter voor de fiets met thermometer. Vond ik toen onzin, nu heb ik spijt als haren op mijn hoofd dat ik 'm niet gekocht heb. Goed opletten of de aanbieding herhaald wordt.
Kennen jullie Azzurro en Abrikoos nog? Die zo nodig in Ede wilden wonen? Sneeuwuil probeert al een paar dagen Jannie te bellen, om eens te horen hoe het gaat met A&A, èn met een commercieel doel. Jannie wilde eigenlijk Angelina ook nog hebben, nu is er een kans op een nieuwe Angelina. Die moet dan wel met een B beginnen, Berendina dus.
Jannie is nogal allenig, met haar vijf katten. Ze kan eigenlijk niet lang van huis zijn, we maakten ons lichte zorgen over het feit dat ze de telefoon niet opnam. Visioenen dat ze daar dood lag, met die vijf katten om zich heen. Ze is nogal dik, van honger zouden de katten niet omkomen, maar na een week of wat is vers voer gewenst. Even naar Ede, om te zien wat er aan de hand is.
Nee, niet naar Ede, de telefoon wordt eindelijk wel opgenomen. Jannie is enthousiast over A&A, ook over het vooruitzicht op een eventuele Berendina. Alweer zorgen om niets...
vrijdag 29 september 2006, 06:07 lees reacties
Staywell heet het kattenpoortje maar het stayt niet well. 15 april: montage van een nieuw poortje. Nu: de doorzichtige flap zit vol sterren en barsten, vooral dankzij de Maine Coons. Ik plak het net zoals ik het vorige poortje plakte, weer een tijdelijke oplossing. In Engeland verkopen ze reserve flaps, die heb ik in Ermelo nog niet kunnen vinden. Het is bijna de moeite waard om even in Harwich een dozijntje flaps te gaan kopen. £3.68 dat is €5,44. Te duur, een flap van Lexan moet ik hebben, van dat inbraakwerende plastic...
Het vogelbad was, sinds het vorige weekeinde, toe aan een onderhoudsbeurt. Dat is geen kattepis, zou je willen zeggen, maar dat is het wel. Bontje heeft alle natte plaatsen gemarkeerd, het bad, de wasbak, de gootsteen en dus ook het vogelbad. Dit gedrag hangt samen met de krolsheid, dat juichen we dus zeer toe.
Na het bezoek van iemand uit de jongste categorie kleinkinderen moet het pompje van het vogelbad uit elkaar. Daar ging het al vaker over, doe maar vogelbad in het zoekding in de linkerkolom. Zo'n 50 hits, waarbij opgemerkt moet worden dat hier twee verschillende vogelbaden meetellen. Een kiezelsteentje verwijderen, het pompje doet het weer. Meteen maar zoveel mogelijk water er uit en zo fris mogelijk water er in.
Vertoonde Bontje haar krolse gedrag vorig weekeinde al? Rook het kleinkind erg naar kattepis? Behalve dat het stinkt is het wel een leuk werkje, het pompje ontmantelen en de hele infrastructuur schoonmaken. De zon is eindelijk eens niet zo overdreven warm. Klaar, het bad klatert weer.
De dagelijkse fietstocht, door bos en veld. Ik kies mijn route zo dat ik weinig andere fietsers tegenkom, dat lukt heel aardig. De warmste september sinds het begin der tijden, dat geloof ik meteen.
Is Okki nou ziek of niet? Ze eet niet zo veel als de eerste dagen dat ze hier was, springt wel vrolijk rond. Het kan zijn dat de besmetting met van alles wat de groep van acht allang verwerkt heeft haar parten speelt. Haar thermometeren is geen mensenwerk, we wachten nog maar even af. Misschien is onze waarneming gekleurd door het Kassa-trauma.
donderdag 28 september 2006, 06:08 lees reacties
Bontje is krols. Even bladeren in het log, omstreeks 20 maart was de eerste dekking. AMJJAS, zes maanden geleden. Van de rasclub mag ze drie nesten in de twee jaar hebben, gemiddeld een nest om de acht maanden. Het derde nest tien maanden na het tweede, dan komen we op de voorgeschreven acht maanden gemiddeld.
Al Koontah is Bontje goed bevallen, ons ook. Sneeuwuil belt met Angela, die heeft geen bezwaren. We hopen maar dat Al Koontah die ook niet heeft. Belangrijk: hij is nog niet gecastreerd.
Nog even een rondje fietsen. Het lijkt wel of het steeds drukker wordt met fietsende bejaarden. Zag op de buis een programma over anorexia. Een meisje noemde als een symptoom '20 kilometer gaan fietsen als je die dag nog maar 30 kilometer gefietst hebt'. Mijn rondje Toverberg-Schapen-Roode Koper-Ermelo is 18,5 kilometer, voor mijn gevoel iets te kort. Zou ik anorexia hebben?
Avond, naar Driebergen. Volgens TomTom maar een half uur rijden, maar we komen bij een omleiding. Die volgen we, na een aantal kilometers zegt TomTom niet meer 'probeer om te keren', hij berekent een nieuwe route. Dan stuiten we op de volgende omleiding, opeens zijn we in Austerlitz.
Sneeuwuil zit met het (open) kooitje met Bontje op schoot. Meestal maken poezen veel misbaar tijdens autoritten maar Bontje is heel rustig. We twijfelen wel even of we Anemoon niet mee hebben genomen, die is bijna even groot als Bontje, het minieme kleurverschil zie je in het donker niet. We moeten ergens naar rechts, maar dan besluit TomTom om zich van de voorruit los te maken en zich in de diepte, achter het kooitje, te storten.
Dit kruispunt of het volgende? Sneeuwuil ziet kans om TomTom op te diepen en weer te plakken waar hij hoort maar z'n stemmetje is bijna onhoorbaar geworden. Goed naar TomTom's teksten kijken, die teksten goed interpreteren, dan lukt het toch om met weinig vertraging bij Al Koontah te arriveren.
Het kooitje met Bontje maken we open in Koontah's kamer. Na korte tijd komt Bontje naar buiten, ze lijkt de ruimte wel te herkennen. Koontah is niet erg groot voor een Maine Coon, maar weinig groter dan Bontje. Ze gaat op hem af, geeft hem wat flinke tikken. Hij vlucht voor haar, blijft op enige afstand zitten kijken. Bontje snuffelt verder door de ruimte, hernieuwt dan de aanval.
Er wordt nog niet gepaard, misschien zonder publiek? We gaan naar huis, TomTom ontwijkt uit zichzelf een van de twee omleidingen, die ene kost maar een minuut of vijf. Zaterdag gaan we naar Den Haag, het plan is om op de terugweg Bontje weer op te halen. TomTom z'n stemmetje doet het weer, door het gegrabbel na z'n val was er een instelling de mist in gegaan. Gelukkig niet het reisdoel, anders zaten we nu in Maastricht of Groningen...
Thuis. Okki wil niet eten, wilde ze 'smorgens ook al niet. Ziek? Ze mag met ons mee naar bed. Daar gaat ze heel vrolijk heen en weer springen, bij het kleinste aaitje luid spinnend. Zo heel erg ziek lijkt ze niet, maar eens zien of ze straks wil eten...
woensdag 27 september 2006, 06:18 lees reacties
Sneeuwuil pleegt, zoals bekend, CD's te lenen van de bibliotheek. Daarvan maken we kopietjes, dat gaat heel gemakkelijk. Nu had ze ook twee DVD's geleend, Georges Brassens en Charles Trenet. Brassens liet zich net zo makkelijk kopieeren als een CD maar Trenet was beveiligd. Het aardige is dat je dan op het internet in ongeveer twee minuten een gratis programma kan vinden om die beveiliging te kraken. Er is nog één probleem: het gekraakte resultaat op de harde schijf is te groot geworden voor een DVD. (Later nog 10 minuten gezocht: gratis samenpersprogramma gevonden.)
De computer heeft erg veel tijd nodig voor dat DVD gedoe. Die tijd gebruik ik om twee ringen van precies 63 mm. doorsnede te zoeken. De wielen die ik van de tractor (zie 24 sept.) sloopte wil ik aandrijven met zo'n breed postelastiek dat moet passen op die ring. 63 mm, dat is de binnendiameter van de 'velg'. Het is nogal onwaarschijnlijk dat ik een precies passende ring zal vinden. Iets kleiner kan ook wel, de details van de montage moet ik nog bedenken.
Ik zoek in alle dozen, kisten, bakken enzovoorts die ik heb, ik vind niets wat voldoende in de buurt komt. Een stuk buis zou natuurlijk ook goed zijn, daar kan ik dan ringen van zagen. Maar niets.
Later willen we even naar de Kringloper, daar kan ik fijn verder zoeken. Ik begin met mijn schuifmaat te vergeten maar ik vind bij de Kringloper al snel een lineaal. Nu iets cylindrisch, plastic of metaal, van 63 mm. Nou is er bij de Kringloper enorm veel wat rond is, maar dan een beetje conisch, daar heb ik niets aan. Er is waanzinnig veel wat niet alleen conisch maar ook keramisch is, daar heb ik nog minder dan niets aan. Kort gezegd: ik vind niets.
Er is altijd weinig kinderspeelgoed bij de Kringloper, dat neemt het 'personeel' mee voor de kleinkinderen. Iets met pasklare wielen is ook daar niet te vinden. Midden in de Kringloper krijg ik wel een ander idee. Als ik nou eens een ring zou zagen van een stukje regenpijp? Die is dan wel wat te groot, maar dan zaag ik hem open. Dan kan ik die ring makkelijk wat kleiner buigen, het overlappende stukje afzagen, de ring met secondenlijm vastplakken...
Weer thuis. Een stukje plastic regenpijp, dat heb ik. Om dat netjes recht af te zagen is niet zo makkelijk. Ik doe er een stukje afplakplakband omheen, zo recht mogelijk. Nou netjes langs dat plakband zagen, erg mooi wordt het niet. Dat zagen doe ik in de schuur, die staat nogal vol. Bij de zoektochten eerder deze dag verplaatste ik mijn verstekzaagmachine om hem daarna weer te vergeten. Nu pas denk ik eraan dat je daarmee heel gemakkelijk niet alleen schilderijlijstjes op maat kunt maken. Je kunt er ook heel snel heel netjes twee precies even brede ringen mee maken!
Alles bij elkaar hebben die ringen me wel drie uur gekost. Als ik meteen de uiteindelijke methode had gebruikt was ik in een kwartier klaar geweest. Gelukkig was het toch geen fietsweer...
dinsdag 26 september 2006, 06:01 lees reacties
Zo tussen Putten, Nijkerk en Voorthuizen is een stukje Nederland dat er op de topografische atlas heel anders uitziet dan op Google Earth. Volgens de atlas is er hei met zo nu en dan een vennetje, volgens G.E. is het er vol met vreemde vlekken, en wat meer vennetjes. Dat wil ik wel eens zien, ik fiets erheen.
De weg tussen Putten en Voorthuizen is wel mooi maar erg druk en lawaaiig. Ik wil ergens rechtsaf, maar er zijn heel weinig zijwegen. Eindelijk vind ik een onopvallend bospad, dat zegt bij Landgoed Gerven te horen. Geen drukbezocht terrein, het pad is soms bijna onzichtbaar. Maar het brengt me weg van de lawaaiweg. Het brengt me ook langs twee soorten vennen: oude en nieuwe.
Wat zoeken op het internet maakt duidelijk dat de provincie hier bezig is om nieuwe natuur te maken. Meer curieus dan mooi, ik kom in 2016 nog wel eens kijken. Na nog wat verder googelen zie ik dat de nieuwe foto's van G.E. van ongeveer 2005 zijn, klopt wel met die nieuwe vennetjes.
De heenweg was voornamelijk door windstil bos, de terugweg door winderig boerenland. Wel wind met de goede richting, ik waai vanzelf naar huis. Daar weer verder met de robot...
maandag 25 september 2006, 06:15 lees reacties
Vijf man bezoek! Nou ja, drie mannetjes en twee vrouwtjes. Zoveel tuinstoelen hebben we niet, Leonard neemt er eentje mee uit Suikervlied. (Die gaan we straks weer terugbrengen. We blijven slepen met tuinstoelen.)
Romke en Leonard hebben op de Hoge Veluwe het burlen van de herten gehoord, hun reisdoel is bereikt. Joke en Simon komen zomaar, ter verhoging van de feestvreugde. Dries is vooral blij met het vogelbad, hij ziet kans zich zeer nat te maken. Hij is ook blij met de poezen, vooral de kleintjes zijn aaibaar.
Dries is in het algemeen vriendelijk en vrolijk, tijd voor een Driesfilmpje. Achtergrondgeluid: Simon vertelt over z'n nieuwste gadget. Een telefoon waarmee je filmpjes kan maken, dat is in 2006 heel gewoon. Maar deze heeft een echt toetsenbordje, je kan er ook mee internetten. Op ons terras maken we verbinding met ons eigen draadloze netwerk. Werkt probleemloos.
Ik demonstreer de robot. Ik heb z'n voelsprieten veranderd, ik heb ook het programma een klein beetje verbeterd. Hij werkt nu best redelijk, om 'm nog beter te laten werken moet ik er bijna alles aan veranderen. Ga ik doen.
Het bezoek heeft nog niet genoeg van het bos, we maken een boswandeling. Het gezelschap is opvallend harmonisch, daar loop je echt voor je plezier mee. (Voor het weblog was een flinke ruzie leuker geweest, dat zat er helemaal niet in.) Ik mag het karretje met Dries duwen. Na enige tijd valt hij in slaap, blijft doorslapen als het karretje over boomwortels schudt en schokt. Ik wou dat ik zo kon slapen...
Later is er een incidentje. Dries krijgt Olvarit, Simon heeft Olvaritresten aan z'n vingers, Okki likt die vingers af. Dat is zo lekker dat ze daarbij Simon in z'n vinger bijt, een bloedend wondje als gevolg. Toch gaan J&S&D volgende maand een weekend in Suikervlied doorbrengen!
zondag 24 september 2006, 06:06 lees reacties
Bij de Volkskrant weten ze wie de beste lijsttrekkers zijn. Hee, nummer 1 en 2, ben ik het helemaal mee eens. Wat heb ik toch een middelmatige meningen.
Hier is een robotfilm.
Het valt een beetje tegen dat de katten niet of nauwelijks geïnteresseerd zijn. Verder is de robot technisch nogal onvolmaakt. Aan de voorkant zitten twee ijzerdraden die obstakels moeten voelen. Soms loopt het ding ergens tegenaan zonder dat die draden geraakt worden. Ook de hoogpolige berber is een onneembare hindernis.
Even naar Action. Een tractor met flink grote wielen, die wil ik wel. Hij kost €2,79, ik wil er wel twee. Alleen de teksten op de doos zijn al €5.58 waard:
De doos bevat, behalve de tractor, een doosje dat met een snoer aan de tractor verbonden is. In dat doosje moeten batterijen, er zitten knoppen op waarmee je de tractor kunt besturen. De teksten op de doos melden wel dat je die batterijen apart moet aanschaffen maar niet hoe de besturing werkt.
Het lijkt of er twee besturingsknoppen zijn, het is er maar één. Meer dan vooruit en achteruit zit er niet in. En hij rijdt veel te hard. Een kind van 2006 wordt niet blij van deze tractor, ik wel. De wielen en het motortje zijn heel bruikbaar. Bovendien is er een zittende boer.
Ruim 30 jaar geleden maakten we samen met de kinderen een poppenboerderij. Heel mooi, iedereen deed mee. Er was een boerenwagen waar we een passend plastic paard voor hadden. Wat we niet hadden was een 'zittende boer', die term zit nog steeds in ons geheugen. Nu, 30 jaar te laat, hebben we niet één maar twee zittende boeren.
Ik zet een boer bij Sneeuwuil's bed. Ze herkent hem meteen: "een zittende boer!" Bij nadere beschouwing vindt ze dat hij wel erg op Jan Marijnissen lijkt. Overigens, de boerderij is tijdens de lange reeks verhuizingen verdwenen...
zaterdag 23 september 2006, 05:52 lees reacties
Een zware dag. Een aantal CD's gebrand. Van die verzamel CD's, Sneeuwuil kiest de mooiste nummers van vijf CD's en die moet ik dan op één CD zetten. Dat is niet moeilijk, maar je maakt gauw fouten. Verreweg het meeste werk is het maken van de drie papiertjes: twee voor de doos en de sticker.
Even pauze. Met de auto naar Suikervlied, we krijgen bezoekers. Het vogelbad bevat groenig drab, dat moet er uit, de bak wordt geschrobd, dan gaat er kristalhelder water in. (Kristalhelder betekent eigenlijk niets: er bestaan veel kristallen die helemaal niet helder zijn) Het pompje probeert weer de zaak te saboteren, ik breng hem met de tuinslang op andere gedachten.
Sneeuwuil is binnen allerlei aan het regelen. Wat precies onttrekt zich aan mijn waarneming, dat laat ik maar zo. Ik mag even op het terras zitten, in de schaduw is het best uit te houden.
Weer thuis, nog een CD kopieeren. En dat allemaal terwijl ik eigenlijk de robot wil programmeren. Ik had beloofd niet meer over hem te schrijven tot hij wat deed: hij doet nou wat! Het heeft veel bloed, zweet en tranen gekost, maar het is zover: ik kan hem een programma laten consumeren. Het programma deugt van geen kanten, maar dat is een andere zaak.
Dat van die tranen, dat klopt niet. Zweet wel, maar dat had meer met de temperatuur van de computerkamer te maken. Bloed ook wel een beetje. Bij het slopen van de bank, een week geleden, sprong er een veer iets verder dan ik verwachtte wat een wondje opleverde. Als ik lang moet denken over de robot dan zit ik aan dat wondje te peuteren, vandaar dus. Meer walgelijke details worden niet verstrekt.
Het programmeren van een microprocessor is erg leuk. Bij een 'gewone' computer gebeurt er van alles in bijvoorbeeld Windows waar je weinig greep op hebt. Bij een microprocessor is dat niet zo, je moet zelf nee, dat wordt veel te technisch. Wie dit begrijpt die weet het al, wie het niet begrijpt zal het weinig kunnen schelen.
Romke en Leonard arriveren. Ze gaan dit weekeinde in Suikervlied bivakkeren. Voornaamste doel: naar Vierhouten om aan een burltocht mee te doen. Het weer doet niet helemaal wat het eerst beloofde maar dat is juist goed voor die herten. Die zijn wat activer als het minder warm is.
vrijdag 22 september 2006, 05:39 lees reacties
Gisteren was ik in Nijkerk. Ik heb wel eens gedacht dat daar de hemel was: Formido, Karwei en Big Boss vlak bij elkaar. Heel handig als je een vergelijkend warenonderzoek wil doen. Dat wil ik, ik zoek een sorteerdoos. Ik ging bij deze Nijkerkse drie op bezoek, daarna wist ik zeker dat dit de hemel niet was.
Ze hebben alledrie bijna hetzelfde assortiment, tegen bijna dezelfde prijzen. Big Boss heeft wat meer klompen, Karwei is wat rommeliger, Formido heeft wat meer in het algemeen. Een fraaie sorteerdoos voor heel weinig geld hebben ze geen van allen.
Vandaag was ik in Stroe, niet omdat het daar nou zo leuk is maar omdat de fietstocht erheen mooi is. De vorige eigenaar van ons vorige huis ging in Stroe wonen om daar een restaurant te beginnen. Zo te zien werd dat niets, er was nu een pannekoekenhuis gevestigd. Er bleek zowaar een Hubo in Stroe te zijn, die bleek dezelfde sorteerdozen te hebben als daar in Nijkerk.
Terug via Garderen, allemaal mooie, rustige weggetjes. De mij bekende Garderense Doe-Het-Zelf winkel bleek te zijn ingeruild tegen een autohandel. Die hadden vast geen sorteerdozen...
Verder terug via Drie (De houten tor, die is net buiten het natuurkampeerterrein aldaar. Werk van Harry.) Er loopt een man op het pad, zwarte broek, wit overhemd, zwarte tas. Het lijkt wel zo iemand die Gods Woord aan het uitventen is. Maar wat doet die hier, zover buiten de bebouwde kom? Dichterbij gekomen zie ik dat het Midas Dekkers is, dat is helemaal verbazingwekkend.
Thuis. Ik heb allerlei sorteerdozen. De inhoud bestaat uit boutjes, moertjes, schroefjes, ringetjes, weerstandjes, condensatortjes, transistortjes, vijltjes, mesjes, centerponsen, spijkertjes, spoeltjes, stekkertjes en nog wat van dat soort zaken. Als ik dat alles eens goed reorganiseer dan hou ik minstens een lege doos over...
donderdag 21 september 2006, 06:15 lees reacties
De Arkenheemse polder, bij Nijkerk. Een tamelijk brede weg, niet voor auto's. In de verte zie ik iets wat een struik lijkt, maar eentje die wel erg dicht bij de weg staat. Ik stop even voor een slok water en voor het stoppen zelf. Gestopt heb je een andere blik op de wereld dan fietsend.
Na een paar minuten ga ik verder. Heeft die struik zich nou verplaatst of lijkt dat maar zo? Als ik dichterbij kom zie ik dat het een electrische rolstoel is, groenachtig, met een roodachtige begeleider. Een wat overdreven bloeiende struik dus. Die stoel is wel erg ver van de bewoonde wereld gerold, zouden de accu's leeg zijn? Nog wat dichterbij, er zit een scharrelend vrouwspersoon in de rolstoel. Ze is waarschijnlijk mobiel aan het bellen naar een instantie met een acculader, heeft net ontdekt dat het accuutje van het mobieltje ook leeg is...
Nog dichterbij. Het in de rolstoel geïntegreerde boodschappenmandje blijkt een forse verrekijker te herbergen. De berijdster blijkt druk bezig met het bladeren in een vogelgids. Niks accuproblemen, 'Wat vliegt daar', dat is het. En er zijn erg veel vogels in de Arkenheemse polder.
Ik wilde die rolstoel midden in de polder dramatisch vastleggen op de foto. Dat heb ik een beetje overdreven, ze staat er wel op, op die foto met de koeien, je moet wel weten waar. Daarom dit kleine uitvergrotinkje, zelfs daar is de rode vlek maar nauwelijks waarneembaar. Wat zou de actieradius van zo'n voertuig zijn?
woensdag 20 september 2006, 06:17 lees reacties
Druk, druk, druk. Eerst van alles aan elkaar solderen, dan merken dat het niet werkt, dan uitzoeken waarom het niet werkt. Vervolgens allerlei doen met kattenfoto's, ook nog een website voor Miranda in elkaar zetten. Geen tijd voor prinsjesdag.
Uitzoeken waarom het niet werkt: er is een heel actieve groep die de hele dag zit te mailen over microprocessoren. Als je daar een vraag stelt krijg je meestal binnen een uur meerdere antwoorden waarvan er minstens één bruikbaar is. Zo'n groep waarvoor je je moet aanmelden heeft een groot voordeel: het filtert de idioten een beetje. Terwijl ik wacht op antwoord kan ik dan die foto's doen, heel efficiënt.
De nacht van 4-5 september mocht Wolfi bij ons in bed slapen. Dat experiment doen we nog eens over. Hij is het weer heel eens met de gang van zaken, maakt heel kleine mieuwgeluidjes, verder heel rustig. Conclusie: je kunt beter een oudere heer dan een jonge meid mee naar bed nemen.
Verder niets leuks voor het log. Nou wordt het weer goed weer, zou ik tijd hebben om te fietsen? Wie weet wat voor buitensporige avonturen ik dan beleef. Nu is het maar magertjes...
dinsdag 19 september 2006, 06:09 lees reacties
Nieuwe filmpjes bij Bontgoed. Ik heb op deze computer geen Realplayer, maar Real Alternative. RP zeurt nogal met reclame, RA doet dat niet. De ruimte die RA op je schijf inneemt is nog steeds groot, maar veel kleiner dan RP.
Okki mocht weer met ons mee naar bed, nu als enige. Ze rende nog veel doller heen en weer dan de vorige nacht. Toen het licht uitging kwam ze tot rust, maar om 01:30 vond ze dat de rust lang genoeg geduurd had, ze begon op en neer te springen. Aaien helpt meestal om poezen rustig te krijgen maar niet bij Okki. Ze denkt dat je wilt spelen, begint enthousiast in de aaiende hand te bijten. Kortom, een onhoudbare toestand. Oplossing: Okki weg, naar de andere katten. Heb niets meer gehoord...
Ik beloofde op 11 september het R-woord niet meer te noemen maar gistermiddag bracht de post een pakketje waar ik al een week op wachtte. Ik ga nu solderen, geen tijd meer om te tikken, tot morgen!
maandag 18 september 2006, 05:04 lees reacties
Precies op de afgesproken tijd arriveert Miranda in haar autootje. Okki heeft in J's nek plaatsgenomen, wel met alle ramen dicht. Okki wordt in een transporttas gestopt, daarna komen J&O naar buiten en hier naar binnen. Okki is vier weken jonger dan A&A maar ze lijkt wel tien weken jonger, zo klein. Ze is veel mooier geworden sinds we haar voor het laatst zagen.
De andere katten zijn in drie soorten te verdelen: vriendelijk, onverschillig, vijandig. Van de eerste soort, vriendelijk, is er maar één, Dromdrosje. Vooral Bontje is tamelijk vijandig, Bereklauw moet ook niet veel van Okki hebben, de rest negeert haar voornamelijk. Okki begint met graag dichtbij Miranda te zijn, later wil ze ook wel met ons te maken hebben.
Miranda demonstreert hoe Okki haar wang likt als ze "kusje" zegt. Na enig aandringen van Sneeuwuil zegt ze, net zo vriendelijk, "donder op", met het te verwachten resultaat: Okki likt haar wang. Zover hebben wij het nog niet gebracht, gelikt worden, wat we ook zeggen.
Miranda wil een website hebben, zoiets als Bontgoed. Sneeuwuil wil dat ik haar en Miranda in ongeveer tien minuten leer hoe je een website maakt en onderhoudt. Dat kan niet, vooral niet als je dat eigenlijk helemaal niet wil weten. Nu ga ik de site maken, (heel simpel: een uitgeklede kopie van Bontgoed), plak daarin de tekst en de plaatjes die Miranda me gaat mailen. Daarna ga ik haar wat URL's sturen van cursussen zodat ze zelf verder kan leren. (Met een kopie aan Sneeuwuil?)
Intussen is er een enorm aantal foto's gemaakt, het is tijd voor een nieuw fotoalbum.
De nacht mag Okki met ons doorbrengen. Om haar tegelijkertijd aan de groep te laten wennen nemen we er daarvan ook eentje mee, Anemoon. Er wordt enorm snel heen en weer gerend over de bedden, als het licht uitgaat komt men enigzins tot rust. De beide katten spinnen, Okki het hardst. Soms komen ze elkaar tegen in het donker, dan wordt er nog een beetje gegromd en geblazen. Dan komt er nog een dier, dat jaagt mij vroeg het bed uit, de eerste mug van dit jaar...
zondag 17 september 2006, 06:09 lees reacties
Een zandpad door een stukje hei. Op dit pad zag ik, jaren geleden, een hagedis. Ik liep daar zonder camera, een ernstige fout. Een dier van een centimeter of twintig, pas later kwam ik er achter dat zoiets 'zandhagedis' genoemd wordt. Nu fiets ik hier mèt mijn camera. Net zo'n rustige, warme dag als tijdens die ontmoeting.
Die eerste zandhagedis is niet blijven wachten. Ik fiets zo langzaam mogelijk in de hoop een van z'n familieleden te zien voordat die mij ziet. Dat lukt niet, ik vermoed dat ze allemaal naar een zandhagedissencongres zijn, op een ander stukje hei. Ik zou natuurlijk de zaak kunnen bedonderen door een van deze foto's te stelen.
De Googletocht leert me wel dat de wereld niet echt zit te wachten op nog een zandhagedissenfoto...
Later die dag zijn we met de auto bij Suikervlied, maar enkele honderden meters van het hagedissenpad. Door een verkeerd uitgevoerde wisseltruc hebben we daar teveel en op het Hanengewei te weinig tuinstoelen: ik frommel twee stoelen in het autootje. Het is er heel rustig, de temperatuur is precies goed. Als ik nou eens even een ren voor de katten zou construeren dan zouden we daar wel weer eens een tijdje kunnen wonen. Waarschijnlijk regent het als die ren klaar is, dat dus maar niet. En Huub maakt veel bezwaar tegen aanbouwsels. En erger nog, geen internet!
Suikervlied verwacht bezoekers, volgend weekend, ik haal een verse Recreatiekrant. Daarin kan je vinden waar je moet zijn voor een burltocht. Burlen is het geluid van hertenheren in deze tijd van het jaar, geen spelfout. Het is heel fascinerend om dat te horen, er worden tochten georganiseerd naar plekken waar je dat kunt meemaken. Zelf heb ik het nooit gehoord, je moet daarvoor 's avonds je huis uit, dat gaat te ver. Via internet heel wat gemakkelijker hoorbaar.
Weer naar huis. Sneeuwuil begint als een razende de gisteren aangeschafte gordijnen in ongeplooide lappen te veranderen. Die lappen worden gewassen en gedroogd en dan weer tot andere lappen aan elkaar genaaid. Tenslotte maken ze de groene stoelen definitief zandkleurig. Dit alles in een tempo alsof ze in een chinese kledingfabriek werkt. Ze mag wel een extra kommetje rijst.
Op 7 september sloot ik het UPC ding aan. Sinds dat moment heb ik zo nu en dan geprobeerd de voordelen ervan te ontdekken, dat is niet gelukt. Wel de nadelen, de videorecorder gaat moeilijk doen. Sneeuwuil houdt bovendien niet van nieuwe knopjes, ik gooi het ding er weer uit. Ik heb de doos nog, het zou dus simpel moeten zijn om alles terug te sturen. Maar ik vrees dat het terugsturen weer logstof gaat opleveren...
zaterdag 16 september 2006, 06:05 lees reacties
Sneeuwuil heeft in de buurt van Amersfoort een Grand Foulard gescoord, via Marktplaats. Die gaan we halen.
Het verbaast me nog steeds dat die TomTom van alle postcodes weet welk adres daar bij hoort. We vinden het adres, de lap valt niet tegen, we nemen 'm. De verkoper wijst ons op een rommelmarkt die op dat moment aan de gang is, wij willen ook nog naar een lokale kringloper.
De rommelmarkt heeft TomTom gauw gevonden, maar hij wijst ons geen comfortabele parkeerplaats. Dan maar verder naar de kringloper. Die levert niets met bruikbare motortjes er in, wel twee boeken, en enorme gordijnen. Sneeuwuil snuffelt aan heel veel kledingstukken, gelukkig koopt ze die niet allemaal. TomTom brengt ons weer snel thuis.
De Grand Foulard over de bank, de gordijnen over de stoelen. We hebben nu een zalmkleurige bank en zandkleurige stoelen, dat alles op die blauwe berber van vorige week. Een en ander is van grote schoonheid. Er is nog wel wat werk aan die gordijnen, gelukkig ga ik daar niet over. Maar de stoelen zijn opeens weer groen...
vrijdag 15 september 2006, 06:03 lees reacties
Voor de warmte weer toeslaat de hele bank gesloopt en het afval in het autootje geperst. Om 11:30 bij de Ullerberg. Ik ken de Ullerberg alleen maar als geurloze stortplaats, nu stinkt het er gigantisch. De bakken met computers en de stapels huishoudelijke apparaten zijn verdwenen, bij de fietswrakken is niets bruikbaars, het is mijn Ullerberg niet meer. Maar mijn belangrijkste doel, het kwijtraken van de bank, is bereikt. Het kost wel €6,44, ook dat nog.
Later even naar Putten, de scharrelslager. Weer thuis: Froukje is verdwenen.
Froukje heeft na de confrontatie met het schrikdraad niet meer geprobeerd over de muur te komen. Door mijn worsteling met de bank staat mijn fiets niet op z'n reguliere plaats, maar ongeveer een meter van de muur met het schrikdraad. Mogelijk heeft Froukje kans gezien om via het zadel van de fiets toch ongeschokt de bovenkant van de muur te bereiken.
We weten dat katten zich heel goed kunnen verstoppen, we zoeken huis en tuin af. We speuren in de afgesloten buurtuin: geen Froukje. Sneeuwuil rammelt met het kattensnoep, zeven katten komen aangestormd, geen acht. Ze gaat zelfs met die rammelaar de straat op, geen succes. We openen nog eens alle kasten waar ze mogelijk in kan zitten, maar niets.
Froukje is gechipt, als iemand haar bij een instantie als het dierenasyl aflevert dan krijgen we haar wel terug. Maar dat kan dan lang gaan duren. Aanstaand weekend komt Miranda Okki brengen. Miranda is ook de fokster van Froukje. Anemoon is net zo groot als Froukje, we kunnen A. voor F. laten doorgaan. Maar Miranda weet vast het verschil tussen een Maine Coon en een Devon Rex. Miranda kom ik liever niet onder de ogen, ik moet dit weekend iets dringends buiten de deur bedenken, het verven van Suikervlied?
Sneeuwuil belt met Amivedi en de NDG. Ik ga in de tuin alle takjes en blaadjes afknippen die in de buurt van het schrikdraad komen, beter laat dan nooit. Ik kom daarbij telkens de vier Coons tegen. Ik snoei voor zover bereikbaar ook in de buurtuin, om daarin te komen moet je de makelaar vragen of je het nog steeds te koop staande huis mag zien. Steeds geen Froukje zichtbaar.
Al dat bankafval: van de bekleding had ik twee grote zakken geknoopt. Froukje zal toch niet in zo'n zak gekropen zijn? Toen ik de zakken via de KVR naar de auto sleepte zat ze wel te kijken. Maar waarschijnlijk had ze dan tijdens de autorit wel gemauwd. En anders heeft ze nu een heerlijk leven op de Ullerberg, ik zag daar nòg een kat.
Ik was vanmorgen erg vroeg op, ik ga na anderhalf uur zoeken nog maar een uurtje slapen. Ik ga liggen, lekker bij de airco en kijk Froukje recht in haar gezicht. Tussen onze bedden hebben we een gordijntje om hinder te voorkomen als de een wil slapen terwijl de ander leest. Achter dat gordijntje, onzichtbaar als je vanaf de deur in de kamer kijkt, daar lag ze...
donderdag 14 september 2006, 06:00 lees reacties
Vroeg fietsen, dat kan ook. In het bos is het lekker koud, stukjes hei heb je echt nodig om weer te ontdooien. Opeens een mededeling van Vodafone op m'n mobieltje dat de houdbaarheid van m'n beltegoed op is. Ik bel bijna nooit, maar het beltegoed blijft maar een jaar geldig. Je zou denken dat ze lekker de rente van dat ongebruikte tegoed kunnen innen maar dat vinden ze niet voldoende. Het zij zo, maar om iemand dan midden in het bos daarmee lastig te vallen...
Sneeuwuil wil een andere bank. Wij zitten altijd in onze groene stoelen, de katten liggen op de rode hoekbank. Die bank zou best wat kleiner kunnen.
Woensdagmiddag kan je naar de Kortlanglaan, daar vinden we een lelijk bankje van het goede model, prijs €20, bezorgen €5. We doen het, de kringloper gaat diezelfde middag nog bezorgen.
Gauw naar huis, de oude bank moet naar buiten. Die wil de kringloper niet meer hebben, ik ga hem slopen. Uit ervaring weet ik dat die dingen met wat spaanplaat en een paar latten enorm solide in elkaar zitten. Maar met een breekijzer en geholpen door Anemoon en Al Poontah lukt het wel. Die kleine poesjes zijn helemaal niet bang, als je een nijptang bijna op hun kop laat vallen doen ze maar een heel klein stapje opzij. Een deel is al in hapklare brokken, straks het andere. Dan kan alles achterin het autootje, naar de Ullerberg.
RP steekt haar roze poot uit naar Al Poontah
op een oude lap op de nieuwe bank
Stel, er is een wetsvoorstel: "alle mannen van boven de 70 moeten minstens 20 kilometer per dag fietsen". Stel, er is een kamermeerderheid voor, dan is dat de wet. Stel je wilt dat artikel in de grondwet opnemen, dan moet je twee derde meerderheid hebben. Ik heb nooit opgelet bij Staatsinrichting (heet dat nu maatschappijleer?), maar zelfs ik weet dat. De commotie in de Kamer over een uitspraak van Donner begrijp ik daarom niet.
woensdag 13 september 2006, 05:57 lees reacties
De muiswinkel is naast Aldi, daar komen we dus vanzelf wel eens langs. Even naar binnen om naar de draadloze muis te vragen. De stotteraar is er, gaat heel snel op zijn computer tikken om te zien hoe het met de muizen staat. Het zo zeer gewenste typetje blijkt helemaal uit de administratie verdwenen. Lichte paniek, hij belooft ons te bellen als er meer zicht op een muis is. Ons telefoonnummer blijkt nog wel in zijn administratie voor te komen...
Sneeuwuil wil 'Lichamelijke oefening' van Midas Dekkers hebben. De boekwinkel, weer een eindje verder, had dat voor haar besteld. Ook daar kunnen ze dat in hun administratie niet terug vinden. Ze geven wel hun toestemming als Sneeuwuil zegt het ergens anders te willen proberen, op voorwaarde dat ze eventueel succes komt melden. Bruna, een eindje terug, blijkt een stapeltje te hebben.
Rare lui, die Ermelose middenstanders.
Nou de dagelijkse fietstocht. Dat wordt een kort verhaal: 'te warm om te fietsen'. In plaats daarvan loop ik even met de lege flessen naar Lidl. Flessen van spuitwater van het type 'Classic', dat staat tenminste op de fles. Klassiek, dat is natuurlijk veel beter dan al dat moderne water. De flessen leveren met elkaar wel €2,00 op! Jammer, ik heb opdracht daar feta van te kopen, maar het wisselgeld (€0,60) kan ik wel inpikken.
De buitendeur van de KVR wil niet meer goed op slot. Als ik dreigend met een vijl kom aanlopen zegt hij gauw dat het probleem aan de scharnierkant zit. Daar blijkt een tamelijke houtachtige tak van de passiebloem te proberen om binnen te komen. Weg met die tak en het slot is weer OK. De buitendeur van de keuken wil ook niet meer goed op slot. Daar probeert de passiebloem ook binnen te dringen maar daar had ik 'm al enigermate gemold. Daar moet echt een beetje gevijld worden. Vijlen, boren, zagen, schroeven of spijkeren, eigenlijk zijn bezigheden in die categorie de enige die ik, diep in mijn hart, echt als 'werk' beschouw.
De rest van de tijd gestudeerd op het onderwerp dat ik niet meer zou noemen. Ik ben wel tevreden over mijn vorderingen.
dinsdag 12 september 2006, 06:18 lees reacties
Rik wijst mij op een NU bericht over Google Earth. het fotomateriaal van Nederland is heel veel verbeterd. Je kunt nu bij het Hanengewei de dakramen zien! Die schuur met de witte randen, dat is onze schuur. De witte rechthoeken zijn de dakkapellen, ik denk dat daar water op staat. De donkerste strook is de schaduw van het huizenblokje: het is ongeveer 12:00 uur.
Den Haag is nog steeds het allerscherpste stuk Earth...
Veel tijd besteed aan dat wat ik niet meer zal noemen. Daarna, met de zes 'volwassen' katten naar Daan, de dierenarts, voor hun jaarlijkse prikken. De katten maken enorm veel misbaar tijdens de autotocht, het lijkt het Operakoor van St. Petersburg wel. Zodra de auto stil staat zijn zij ook stil, de aanwezigheid van grote honden in de wachtkamer lijkt ze koud te laten.
Daan is heel tevreden over hun toestand. Alleen de kiezen van Wolfi bevallen hem niet en Bereklauw is iets aan de dikke kant. Hij geeft een kort college over het verband tussen dikte en suikerziekte. Dan gaat hij even de mist in door het merkwaardig te vinden dat vooral katten die veel koolhydraten krijgen gevoelig voor suikerziekte zijn. We houden veel van Daan, daarom vergeven we het hem maar. Ook al omdat de rekening meevalt: 'catterytarief'!
Alweer fietsweer. Weinig wind, ik mag eindelijk eens zelf bepalen waar ik heen fiets. Ik kom in een bos waar het echt helemaal stil is. Zelfs windstil, ik stop even om naar de stilte te luisteren. Wel drie minuten lang is er zelfs geen vliegtuig te horen. Of God nou wel of niet bestaat, dat weet ik niet, maar de hemel bestaat wel. Ergens halverwege Elspeet en Vaassen is die.
maandag 11 september 2006, 06:22 lees reacties
Veel robot problemen. Nee, niet waar, één heel groot robot probleem. Dit is de laatste keer dat ik erover zeur, ik schrijf pas weer over de robot als hij werkt. Nu even vertellen wat ik probeer te doen, je kunt alles tot de tweede lijn zoals de onderstaande overslaan.
De robot heeft twee motoren. Als die even hard draaien rijdt hij vooruit, als de ene harder draait dan de andere maakt hij een bocht. Hij heeft ook twee voorbumpers, beweegbaar, met een klein schakelaartje. Hij kan zo voelen of hij links of rechts tegen een obstakel botst. De microprocessor kijkt naar de twee schakelaars en bestuurt de twee motoren met een heel simpel programma:
- links en rechts geen obstakels: beide motoren volle kracht vooruit
- links een obstakel: beide motoren even achteruit, dan de linkermotor even vooruit en de rechter nog achteruit, dan beide motoren vooruit.
- rechts een obstakel: zelfde verhaal als vorige met rechts en links verwisseld
- zowel links als rechts een obstakel, als je bijvoorbeeld recht tegen een vlakke muur rijdt: de ene motor vooruit, de andere achteruit zodat het ding om z'n eigen as draait
Zo krijg je een robot die alleen maar kan rijden, daarbij obstakels ontwijkend. Allerlei slimmere programma's zijn denkbaar, maar dit is voldoende om te zien of de zaak in principe werkt. Het programma schrijven is een fluitje van een cent, het ding met de wieltjes maken is een fluitje van enkele tientallen euri. Tot zover weinig problemen die bovendien allemaal opgelost zijn.
Het programma maak ik op de computer. Dan moet dat programma via een kabel in de hersentjes van de robot gestopt worden. En daar zit het probleem: het lukt me niet om dat voor elkaar te krijgen.
Gelukkig is er een actieve groep microprocessor gebruikers. Die zijn gaarne bereid elkaars problemen te bespreken in een soms heel merkwaardig engels. Een heel aardige groep, de sfeer is aanzienlijk beter dan bij, bijvoorbeeld, de migrainelijst. Met microprocessors werken is kennelijk beter voor je humeur dan migraine hebben.
De groep vindt wel dat ik goed op weg ben, maar ze vinden tamelijk unaniem dat ik nog een onderdeel van €23,13 moet aanschaffen. Geestelijk ben ik daar nog niet helemaal aan toe, maar ik krijg er wel zin in...
We verwachten I&A, die waren bij Corrie in Apeldoorn. De telefoon belt, het is Corrie, Auke heeft z'n gereedschapsbakje vergeten. Geen nieuws, nieuws is het pas als Auke niets vergeten heeft. Tijdens het gesprek verschijnen I&A, er wordt besloten dat Corrie het gereedschap wel even komt brengen. Ze maakte toch al graag autotochten, nu ze een TomTom heeft helemaal.
We bespreken of God bestaat. Nou, in Ermelo bestaat hij nog, elders niet of nauwelijks. Omdat Sneeuwuil en ik als kind nooit zijn lastig gevallen met religie is het voor ons een probleem waar we vrij ontspannen over kunnen praten.
Er ligt een mooie appel op de tafel. Die appel is niet alleen mooi, hij smaakt ook goed, heeft daarbij precies de goede consistentie. Allerlei appelachtige producten halen het niet bij een echte appel, die zou je nooit zelf kunnen maken. Het mysterie van die appel, dat koppelt Sneeuwuil aan een vaag godsbesef.
Als ik een goede bui heb kan ik ook wel in die Appel geloven. Maar meestal heb ik aan Darwin voldoende. Desgewenst kan je wat god bij die theorie doen maar nodig is dat niet.
Auke wil graag debatteren, ons overtuigen van zijn standpunt, namelijk dat God niet bestaat. Wij zijn, met dat heel vage geloofje, slechte discussiepartners. Hij had beter bij een van onze buren op bezoek kunnen gaan.
Corrie verschijnt, met het gereedschap. Nu gaat het gesprek voornamelijk over poezen. Rozepoot en Wolfi hebben wel een beetje zin om naar Den Haag te verhuizen. Auke en Sneeuwuil zijn voor, Iris en ik nog niet helemaal. Het is wel zo dat Wolfi zich waarschijnlijk beter zal voelen in een huis zonder andere katers. Was Den Haag maar niet zo'n roteind weg, dan kon je het eens een paar dagen proberen. Autotochten, daar zijn de meeste katten niet echt dol op. Nader bericht volgt.
C&I&A gaan naar hun huizen, Sneeuwuil let op dat niemand iets vergeet. Daarna kijken we tv.
Complottheorieën over 911...
zondag 10 september 2006, 06:29 lees reacties
Gistermorgen, 05:00. Iets maakt een metalig geluid op het dak, we zijn beiden klaarwakker. Het dakraam heeft een metalen rand, als een vallende eikel nou net die rand treft? Dat moet het wel geweest zijn. Ik ga verder slapen, bedenk dan dat die eik op de Toverberg staat, onwaarschijnlijk dat die z'n eikels drie kilometer verder laat vallen. Ik slaap niet meer.
Erger nog, vrijdag was er helemaal niets gebeurd. Een heel gewoon rondje boodschappen, gevolgd door een heel gewoon rondje fietsen. Veel zware studie betreffende het programmeren van microprocessoren, dat is geen basis voor een goed verhaal. Kortom, ik heb nul bytes log.
Vorige week maakte ik het Miele verhaal, ik had een voorraad van één, nu dus van nul. Zaterdagmiddag stond ik voor de keus: verder aan de robot of naar buiten, avonturen beleven. Ik wist dat I&A zondagavond komen, ik wil ze graag verbluffen met een robot die het doet. Maar zonder avonturen is er niets te loggen, bovendien is het wel erg mooi weer...
Fietsen dus. Het dichtsbijzijnde bos wordt verknoeid door de schietclub. Die schieten daar, zoals elke zaterdag, op kleiduiven. Het bos wat verder wordt verknoeid door de motorcub. Die racen daar, zoals elke zaterdag, op hun crossbaan. Ze maken zoveel lawaai dat ik de modelvliegtuigclub niet kan horen. Het Speulderveld, de grote stille heide dan. Daar schalt een luidspreker van kilometers ver. Onverstaanbaar, het zal wel iets met paarden zijn, aan de andere kant van de hei is niets, behalve de KNHS.
De luidspreker schalt met steeds grotere tussenpozen, ik fiets toch maar verder. Op deze hei blijkt een andere modelvliegtuigclub te opereren, met zweefvliegtuigen. Die zijn tenminste lekker geruisloos. Ik blijf even kijken, erg goed vliegen doen ze niet, zo zonder motor. De luidspreker is intussen helemaal stilgevallen, ik durf nu wel verder.
Bij de KNHS is een enorme drukte van auto's met paardentrailers, het evenement is kennelijk afgelopen. Ze willen wel allemaal dezelfde kant uit, ik kies de andere kant. Eindelijk rust. Ik kom langs Staverden, daar hangt een spandoek van de Open Monumentendag. Er is daar een soortement kasteel, je zou denken dat dat het 'monument' is, maar nee. Wat dan wel is niet helemaal duidelijk, er is wel een heel netjes onlangs gerestaureerde schuur. Of bedoelen ze de watermolen? Die moet nog gerestaureerd worden, voor de tweede keer binnen een tiental jaren.
Bijna thuis. De kerk bij ons aan het eind van de straat is ook een Open Monument, ik ga even naar binnen. Best een mooie kerk, heel eenvoudig, witte muren, dak met houtkleurig hout, plavuizen vloer. Het enige met wat meer kleur is het orgel, ik kom te laat om het te horen spelen.
Nog een paar honderd meter, thuis. Sneeuwuil heeft het metalige geluid geanalyseerd. Een verzameling kunstbloemen blijkt zich uit een kast tegen de radiator van de verwarming te hebben geworpen. Mooi, geen onopgelost raadsel.
Nu gauw verder met robot programmeren!
zaterdag 9 september 2006, 06:06 lees reacties
"Miele", zei vrouw Miele, "ik ben heel tevreden met de wasmachine, de droger, het strijkijzer, enzovoorts. Maar kun je nou niet eens een stofzuiger maken? Eentje die geweldig zuigt maar niet zo'n pestherrie maakt?".
Miele was altijd in voor een uitdaging, hij ging meteen naar z'n werkplaatsje. Pas na drie dagen kwam hij er weer uit, mèt een stofzuiger.
Vrouw Miele was heel blij, ze bakte meteen een boterkoek. Toen ze de koek op hadden ging ze de kruimels opzuigen met de nieuwe stofzuiger. Nou, dat ging heel goed. De stofzuiger maakte wel een pestherrie, maar niet zo'n pestherrie. Hij zoog daarbij geweldig, precies zoals ze gevraagd had. Ze ging meteen maar de hele kamer zuigen, dat was al in geen jaren gebeurd.
Nou, dat viel tegen. De stofzuiger was erg zwaar, bijna niet te verplaatsen. "Miele", zei vrouw Miele, "hij is zoals alles wat jij maakt heel goed, er is geen betere zou ik bijna zeggen. Maar kan je er geen wieltjes onder maken?"
"Vrouwen", dacht Miele, "altijd wat te zeuren". Hij mompelde "wieltjes, waar moet ik die nou vandaan halen?"
"Mielinetje is nou zeventien, ze speelt bijna nooit meer met haar poppenwagentje. Die wieltjes zou je best kunnen gebruiken" zei vrouw Miele. Miele ging weer aan het werk, de wieltjes kwamen onder de stofzuiger. Een paar weken ging dat goed, maar toen bleken het toch wel erg poppenwagenwieltjes te zijn. Miele was intussen bezig met het uitvinden van een nieuwe koffiezetter, die liet de wieltjes voor wat ze waren.
De stofzuiger, met die wieltjes, kwam in de handel, wij kochten er een. Zo komt het dat we twintig jaar later nog steeds met een stofzuiger zitten die nog niet over z'n eigen snoer kan rijden. Maar zuigen, dat doet 'ie nog als op dag één.
vrijdag 8 september 2006, 06:07 lees reacties
Woensdagavond. Er mag GEEN KAT mee naar bed. Even later is Dromdrosje tot helemaal bovenin de sluisdeur geklommen. Sneeuwuil wil dat belonen, laat haar toch boven komen. Dromdrosje is van nature nogal toeschietelijk maar als ze in haar eentje is verdubbelt dat nog eens. Op je komen liggen en neusjes geven is het minste wat ze doet. Na een tijdje, bijten in alle bereikbare stukjes mens. Even later is dat, gelukkig, klaar, ze gaat tevreden liggen slapen. Hebben we eigenlijk acht solitaire katten?
Even wat anders:
- Laaggeletterdheid kost 537 miljoen. Opgeschreven door een laaggecijferde.
- Dat zijn wel onze buren...
Sneeuwuil zit Marktplaats door te bladeren. Tafelkleden, vloerkleden, poesjes. Ze vindt een blauw berbertapijt, probeert dat via e-mail te kopen. De verkoopster is zò laaggeletterd dat de communicatie op niets uitloopt. Bijna niets: een telefoonnummer kwam onbeschadigd door. Mondeling lukt het wel, men wordt het eens over de prijs (€65,00), we krijgen een adres te horen, ergens bij Utrecht. Erheen.
De verkoopster had de berber net gekocht, ook op Marktplaats. Daarna had ze daar een bank gekocht, ze vond dat berber en bank niet bij elkaar kleurden. Vandaar. Een grote zware rol, niet zonder moeite krijgen we hem in het autootje geperst. Naar huis.
Dat waarschuwingslampje voor een lege tank, doet dat het eigenlijk wel? De benzinemeter staat op nul, maar het lampje brandt nog niet. Ik zou heel graag naar een benzinepomp willen, maar er is er geen. Om benzine te sparen rijd ik wat minder snel, toch begint de motor te sputteren. Op een doodstille weg is de motor eindelijk ook doodstil. Gelukkig heb ik mijn mobieltje bij me. Ik zet het aan, het maakt verbinding, ik begin het nummer van de Wegenwacht te componeren, dan is ook het accuutje leeg. Alle mobielen laten me in de steek, ik loop naar de pomp...
De vorige alinea is maar half waar. Feit is dat we twijfelen aan het waarschuwingslampje. Feit is ook dat er tijdig een benzinepomp in zicht kwam.
Sneeuwuil is aan het onderhandelen over nog iets kleedachtigs, ook in de buurt van Utrecht. Ik moet iets aan haar computer doen, zodat Marktplaats onbereikbaar wordt.
Maar die berber is heel goed, de katten nemen hem met veel belangstelling in bezit. De hele kamer lijkt opeens wat minder puinhopig. Nou nog een stukje tegelvloer in de keuken, dat versleten parket ziet er niet uit. Parket in de keuken, toch al niet zo'n briljant idee.
En de robot, hoe gaat het daar mee? Dank u, heel goed. Mechanisch en electronisch is de eerste versie klaar. Nu moet ik hem nog programmeren. Daarvoor moet ik eerst studeren...
donderdag 7 september 2006, 06:16 lees reacties
Dinsdagavond. Er mag weer een kat mee naar bed, maar we weten niet welke. Sneeuwuil besluit af te wachten wie er mee wil. Dat blijken Dromdrosje en Froukje te zijn. Dromdrosje trekt zich terug op de overloop, Froukje zit voornamelijk onder een tafeltje. Dat is geen succes, Sneeuwuil gaat ze ruilen. Ze komt terug met Rozepoot. Nou, dat wist ik al, dat die wel bij ons wil. Bijzonder gedrag vertoont ze niet, ze neemt plaats ter hoogte van Sneeuwuils knieholte en blijft daar de hele nacht onbewegelijk liggen. Daarmee Sneeuwuil dwingend ook onbewegelijk te blijven liggen.
05:55, ik sta op, neem Rozepoot mee. Die mag naar beneden, achter de kattensluis. Ik mag weer naar boven, de vier diodes solderen en nog wat weerstandjes en condensatortjes. De robotbouw vordert gestaag, nog niet klaar.
Om 09:15 naar het postkantoor. Ik trek nummertje 315, de teller staat op 308. Dat ziet er gezond uit, maar dat zag ik al toen ik binnenkwam. De dienstdoende beambte weet zelfs mijn pakket te vinden. Na een nauwkeurige controle van mijn identiteit mag ik het zomaar meenemen!
Ik draaf snel naar huis, het pakket past maar net onder mijn arm. Er zijn prachtige, zeer uitgebreide boeken bij, eentje over de installatie, eentje over het gebruik. Er is zelfs een korte samenvatting van die twee boeken. Het grootste probleem bij de installatie zijn Anemoon en Al Poontah, Sneeuwuil sluit ze buiten de kamer.
Als alles is aangesloten moet je een kwartier wachten totdat het digitale-tv-ding zichzelf heeft ingesteld. Dat kwartier mag je optellen bij al die kwartieren in het postkantoor, dan kom je op dik een uur. Maar dan werkt het zomaar. Het beeld zou mooier moeten zijn, nou dat was al prachtig. Maar je krijgt wel allerlei leuke zenders erbij. Ik denk wel dat ik het ding wil houden, na de proeftijd van een half jaar. Nou nog een digitale videorecorder...
De wind waait uit Spakenburg, ik fiets naar Spakenburg. Vanaf Nulde over de oude zeedijk, een leuk maar smal fietspad. Er zijn tamelijk veel mensen die het ook een leuk fietspad vinden...
De schapen rukken massaal op, je ziet ze veel meer dan paarden. Paarden zie je weer meer dan ponies, ponies meer dan koeien. En alle soorten in steeds meer kleurvarianten.
Spakenburg dus, of is het Bunschoten? De botters heten allemaal BU met een nummer. De botter op de foto is de Groote Beer, die naam dacht ik te kennen. Ja, dat klopt. Klik even op dat tekstje, interessant.
Klik op de foto voor een groter panorama
Scroll ook naar rechts
woensdag 6 september 2006, 06:06 lees reacties
Sneeuwuil heeft een grote voorraad brillen. Daaruit put ze een exemplaar met sterkte 4. Heel zeldzaam, bijna nooit te koop, wel ideaal als je kleine draadjes en dingetjes wilt solderen. Over solderen gesproken, ik had een fijn, klein kniptangetje. Dat tangetje is nergens te vinden, ik heb nu nòg een iets fijner, niet kleiner, tangetje gekocht. €4,95, moet ik dat nou bij de kosten van de robot tellen? En onderdelen uit mijn voorraad, sommige wel 25 jaar geleden voor 1 gulden gekocht, moet ik daar nou de samengestelde interest bijtellen?
De ma-di nacht, Wolfi wordt voorgetrokken. Hij is nogal een Einzelgänger, lijkt niet altijd dolgelukkig. Inplaats van hem naar de psychiater te sturen mag hij nu als enige de nacht bij ons doorbrengen. Hij heeft enkele seconden nodig om de situatie naar waarde te schatten, is dan opeens zeer aanhalig. Ik merk de hele nacht niets van hem, Sneeuwuil zoveel te meer...
De tepeltjeskijkdagen zijn weer begonnen, Froukje wordt elk uur omgekeerd. Drie weken geleden was Rocco hier op bezoek, volgens de theorie zouden de gevolgen daarvan NU zichtbaar moeten worden. Er is nog niets te zien...
Als er na de verkiezingen blijkt dat ik tot mijn 72ste moet doorwerken dan word ik geen electronicamonteur. Ik doe het nu een uur of drie, monteren, ik krijg erge pijn in mijn rug. Of zou de stoel wat lager moeten, of de tafel wat hoger? Ja, daar heb ik nou geen tijd voor, ik ben bijna klaar met monteren, dan kan ik gaan programmeren. Programmeur, dat wil ik worden!
Er ontbreekt toch nog iets aan mijn geluk: vier diodes. Ik ga naar Harderwijk, daar weet ik, zoals ik 31 augustus al schreef, een electronicawinkel. Ik ken nu alleen de etalage, die doet het ergste vrezen. Het regent bijna niet, fietsen dus.
Als iets meevalt is dat de regen, die valt namelijk niet. Als er nog iets meevalt dan is het wel die electronicawinkel. Via een lange gang kom je in een kleine, raamloze, zeer volgepakte winkel. Ze hebben allerlei echt voordelige aanbiedingen, die ik helaas niet nodig heb. Ze hebben ook de diodes, ze kosten maar €1.-, niet per stuk maar per vier! (Snik! Dat had goedkoper gekund.)
De winkel is vlakbij het Wolderwijd, daar fiets ik even langs. Met dit nevelige weer is het echt wijd, je ziet de overkant niet. Van die rietvelden, die heb je bij sommige stukjes Rivièra ook. Dat spaart mooi 1000 kilometer fietsen. Alleen is aan de Rivièra het water wel wat helderder...
dinsdag 5 september 2006, 06:12 lees reacties
Sneeuwuil heeft een plan: "we laten vannacht alle binnendeuren open en zien dan wat er gebeurt". De zo-ma nacht dus.
Al snel blijkt dat Al Poontah en Anemoon dit een prachtig plan vinden, Bontje, Dromdrosje en Rozepoot vinden het ook wel interessant. Terwijl wij in onze bedjes liggen te lezen wordt er nogal heen en weer gerend, als het licht uit gaat is men redelijk rustig. Je heb de neiging tamelijk verkrampt te gaan liggen, maar dat blijkt niet nodig: de katten passen zich wel aan als de ondergrond verandert.
Midden in de nacht hoor ik geklater, er wordt geplast. Het slaapkamertje is maar een ruime meter van het badkamertje, als daar geklaterd wordt kan je dat goed horen. Ik verdenk Sneeuwuil maar die ligt braaf te slapen. Het moet een van de katten zijn, maar wie? Ik ga snel en toch geruisloos kijken, de maan schijnt toevallig door het dakraampje. Er springt iemand van de wc, twee andere iemanden staan er bij te kijken. Wie het nou was wordt niet duidelijk.
Het zou wel mooi zijn als de katten geheel uit zichzelf op het idee zouden komen op de wc te plassen. Dat zou heel wat gesleep met kattengrit onnodig maken, nog even afgezien van de grote financiële voordelen!
Later, 04:30, ligt Dromdrosje erg warm bovenop mij, de anderen maken gedruis. Ik besluit nog even naar de KVR te ontsnappen. Daar ligt Bereklauw in een mand te slapen, hij laat zich met mand en al verplaatsen. Dan kan ik de binnendeur sluiten en de buitendeur openen. Buiten is het niet koud, toch heel helder: ik zie een meteoortje. Dan nog even slapen...
Vrijdag j.l. lag er een briefje in de bus. De post wilde een pakket bezorgen maar we waren niet thuis. Het briefje hield in dat ze het de volgende dag nog eens zouden proberen.
Zaterdag j.l. lag er een briefje in de bus. De post wilde een pakket bezorgen maar we waren niet thuis. Het briefje hield in dat we het pakket maandag na 13:30 mochten komen halen.
Maandag, 13:30, het postkantoor. Ik trek nummertje 23, de teller staat op 0, dat gaat lang duren. Eerst maar de andere boodschappen. Terwijl Sneeuwuil in de rij staat bij een kassa ga ik weer naar het postkantoor. Nummer 24 wordt net verwerkt, ik trek een nieuw nummertje, 49. Dat gaat echt lang duren. Sneeuwuil komt binnen en overtuigt me dat ik beter later, op een rustiger uur, terug kan komen.
Ik fiets via de duizendpoot naar Garderen. Zie 10 juni j.l. De duizenpoot is nogal bruin geworden, ik kan niet zien of hij in de buitenbeits gezet is of dat de natuur hiervoor gezorgd heeft. Blank, zoals op de foto's, was hij mooier. Verder naar Garderen. Mijn doel is de Meermarkt, eens zien of dat ene pakje kokosmelk er nog is. Nee, helaas...
Naar huis, ik haal het eerder genoemde briefje, ga naar het postkantoor. 16:30, de teller staat op 690, ik trek nummertje 735. Bijna twee keer zoveel wachtenden voor mij! Even hoofdrekenen: van 13:30 tot 16:30, dat zijn 180 minuten. In die tijd zijn er 690 nummers afgewerkt, bijna vier klanten per minuut. Dat zou betekenen dat ik maar ruim 10 minuten hoef te wachten.
Ergens klopt er iets niet, de uiteindelijke wachttijd is bijna een half uur. Het pakket wat ik wil afhalen wil ik eigenlijk helemaal niet afhalen. Het is een digitaal-tv-ding, mij door UPC door de strot geduwd. In een gang naast de balie staan grote stapels dozen waar kennelijk digitale-tv-dingen inzitten. Allemaal voor medeburgers die ook die twee briefjes in de bus kregen. Ergens klopt er nog iets niet: mijn pakket blijkt nog niet bij de stapel te staan...
Ik was al kwaad op UPC, nu ben ik ook kwaad op TPG. Maar tegelijkertijd ben ik UPC en TPG heel dankbaar: logstof!
maandag 4 september 2006, 06:26 lees reacties
De meneer uit Tilburg is weer druk aan het sleutelen, hij verontschuldigt zich nu voor het veroorzaakte leed. De 'hosting provider' dus. De bereikbaarheid van frankslog zou beter moeten worden. We wachten af.
Ik heb al lang geen electronica gesoldeerd, ik merk dat mijn leesbrilletje het niet haalt. Twee brillen over elkaar, dat werkt. En een vergrootglas om de opdruk van die millimeter grote onderdeeltjes te zien. Leuk werk. Ik ben nog niet halverwege, wat zeg ik, kwartwege, toch maar even pauzeren.
We gaan naar een rommelmarkt in Dronten, in de Meerpaal. Daar waren we nog nooit eerder terwijl Dronten toch niet zo ver is. We mogen voor het bejaardentarief naar binnen, maar zelfs dat is teveel: we hadden geld toe moeten krijgen. Wat een waardeloze boel. Sneeuwuil merkt op dat ze in zo'n nieuwe polder natuurlijk geen oude spullen hebben. Conclusie: nooit meer naar Dronten.
Wel vijf jaar geleden waren we voor het eerst in Dronten, op zoek naar een rommelmarkt. Die bleek afgelast te zijn, de organisator begreep zelf dat het waardeloos was. Dat hadden we moeten onthouden.
We woonden toen afwisselend in het kleine huisje op de Toverberg of in ons 'echte' huis in Amsterdam. Terug, van Dronten naar Ermelo gingen we toeristisch even naar Elburg. Daar stond een leuk huis te koop, maar niet op zondag.
Maandag de makelaar gebeld, afspraak, huisje bekeken. Het stond op een hoek, tussen even diepe buurhuizen. Geen millimeter tuin of binnenplaats, bovendien kwam al het verkeer in de vesting langs die hoek. In een andere hoek van de vesting is een doodstil straatje, daar stond ook een huis te koop. Dat toen maar gekocht. (En na twee jaar weer verkocht, het veranderde economische getij maakte die hoge hypotheek minder prettig.)
Nu gaan we weer even toeristisch naar Elburg. Het wel en het niet gekochte huis zijn geen steen veranderd, de botters liggen ook nog in de haven. Het blijft een aardig stadje, maar we verlangen er helemaal niet naar terug. Bij het ideale huis in de ideale stad zijn Aldi, Lidl, Gamma en Action op loopafstand: dat ideaal hebben we gevonden. Stedeschoon, daar hebben we de tv voor.
We bespreken of er een huis is waar we naar terugverlangen. Ik kan niets anders dan Radewijk bedenken, Sneeuwuil heeft het over het huis van haar jeugd, in Aerdenhout. Voldoen geen van beiden aan de A&L&G&A eis, we blijven in Ermelo.
zondag 3 september 2006, 06:15 lees reacties
Even naar de bibliotheek, geleende CD's terugbrengen. Vandaar is de kortste weg naar Blokker dwars door de muiswinkel. Daar is het te druk, zowel de stotteraar als de fee zijn onzichtbaar, ik kom maandag nog wel een keer. Blokker heeft nog steeds de goede en goedkope CD's, ik koop een pak van tien (meer kan ik niet dragen).
Dan naar Bruna, zo ongeveer naast Blokker. Het kostbaarste van een CD is niet de CD zelf, ook niet het doosje, maar de sticker. Die van Bruna zijn me veel te duur, dus ook nog maar even naar Action. Die had ooit heel voordelige stickervellen, maar die zijn op. Een viltstift dan maar...
De post brengt nog wat electronica. Ik heb nu alles, mechanisch en electronisch, om een robot in elkaar te zetten. Ik heb ook alle nodige documentatie gevonden wat het programmeren betreft. Ik kan geen smoes bedenken om geen perfect werkende robot af te leveren. Maar het is heel aardig fietsweer...
Mijn verhaal van 24 augustus klopt niet helemaal.
In Ermelo wordt groot onderhoud aan de wegen gedaan. Het gewraakte bord kom je daarom overal tegen. Er blijken (minstens) twee versies te bestaan. De ambtenaren mochten zelf beslissen welke e ze zouden afplakken, dit in het kader van 'minder regelgeving'.
Ik kom langs de Toverberg, ik stop even bij Suikervlied om mijn waterfles te vullen. Het water is namelijk gratis op de Toverberg. Verder, bos en hei, het bos ruikt herfstig. Het weer lijkt dit jaar wel per maand te veranderen. Dit weer van nu heel september? Heb ik geen bezwaar tegen.
zaterdag 2 september 2006, 06:08 lees reacties
Bij een rondje boodschappen even naar het Kruidvat. De muisverzameling blijkt zoals door Rik beschreven. Geen van de aangeboden muizen benadert echter ons ideaal, een uitermate subtiel minimuisje. We vinden het nog te vroeg voor een bezoek aan de stotteraar. Verder, mensenvoer kopen.
Vandaag is de jaarlijkse boeldag, daar moeten we even heen. Sneeuwuil koopt manden en kussens voor poezen, ik koop twee CD-ROM-spelers. Met de bedoeling ze te slopen: er zitten drie motortjes in! De eerste kost €0,50, voor de tweede vraagt een andere verkoper €5,00. Ik vertel hem dat ik net zo'n ding kocht voor een tiende van die prijs, dan besluit hij dat €1,00 wel genoeg is.
Er speelt een levend jazzbandje, nogal goed. De muziek van toen ik vijftien was, dat gaat nooit helemaal over. Er staan nog wat heren van mijn leeftijd te luisteren. Dat verschijnsel heb ik al vaker opgemerkt, oudere heren als enig publiek van een jazzband.
Het wordt steeds beter weer, tijd voor een fietstocht. Mijn eerste reisdoel is de muiswinkel. De stotteraar is vervangen door een allochtone fee, die heel goed de ene draadloze muis van de andere kan onderscheiden. Het beoogde model is nog niet aangekomen, het wordt echt een dagelijks reisdoel. Volgens de fee zou de Uebermaus diezelfde middag nog kunnen opduiken, maar ik geloof er niet meer in.
Verder door bos en veld. Ik kom door Putten, daar is een groenachtig terrein tussen twee woonwijken. Heel lang en smal, als je het middenpad neemt lijkt het een enorm groot park. Ongeveer in het midden is een stukje wat ik nog niet eerder zag, daar wonen drie varkens. De buurt heeft geen GFT-bak meer nodig.
Nu maar eens naar huis, er moeten nog CD-spelers gesloopt worden.
vrijdag 1 september 2006, 06:36 lees reacties
Wel vijf uur besteed aan het maken van een zwenkwieltje voor de robot. Met mijn uurloon van €7,81 kost dat dus €39,05. Dat wieltje zou ik in een winkel voor die prijs nooit kopen.
De post bracht zowaar een pakketje uit Amersfoort met het grootste deel van de electronica. Nou het pakketje uit Veldhoven nog, dan alles monteren, dan programmeren en dan kan ik eindelijk zien of dat zwenkwieltje goed zwenkt. Een bijna ondragelijke spanning.
Sneeuwuil wil ook een draadloze muis. De winkel verwachtte hem diezelfde dag nog binnen te krijgen. Die dag is nu gisteren, vandaag weer naar de winkel. De muis is er niet, reden: de verpakkingsmachine van de leverancier is kapot. Je zou denken dat alles wat die leverancier levert al verpakt is, maar kennelijk moet het nog verpakter. De man in de winkel is heel vriendelijk en hulpvaardig, maar hij stottert. Je durft daarom niets te vragen, voor je het weet begint hij aan een antwoord en dat kan wel eens lang gaan duren. Morgen ga ik weer naar de winkel, proberen hem alleen maar vragend aan te kijken.
Nou nog maar eens even wat anders. Okki is bezig met de modificatie van de gordijnen van Mirandas keuken. Let op hoe handig ze de gordijnrail managet. Die andere, die toekijkt, is Draky. De katten van Miranda heten allemaal Lotje, Brechtje, Froukje, etcetera. Ze moest al even slikken bij de naam Okki. Toen bedachten de kinderen van haar andere klant de naam Draky. Twee keer slikken dus.
Ongeveer de 23ste van deze maand kan Okki aan onze gordijnen gaan werken!
Nog even naar augustus?