ga naar juli!

maandag 30 juni 2008, 23:29 lees reacties

Waar blijven de foto's van Jules? Volgens de berichten moet het een prachtige baby zijn, maar wij geloven het niet meer. Ik bel Simon, hij belooft van alles maar ik zie nog niks.

Dan maar even naar Suikervlied. Sneeuwuil constateerde een lelijk gebrek aan vuilniszakken en keukenrollen, die ga ik bezorgen. Door het bos, terug over de hei, mooi fietsweer maar dat is het tegenwoordig altijd.

Sneeuwuil heeft inkopen gedaan, speciaal voor Marleen en Anouk, twee stressballen. Als het je even teveel wordt dan moet je een bal hebben om in te knijpen, bij hun vorige bezoek vroegen ze er om.
Een soort van kikker en een soort van zeeëgel, vooral de kikker reageert nogal heftig als je in hem knijpt.

En dan, als je er bijna niet meer in gelooft, toch nog foto's van Jules. En ja, hij is prachtig!


zondag 29 juni 2008, 23:45 lees reacties

12:30. Tanja+familie komt afscheid nemen, Simon belt dat de weeën begonnen zijn. Hier gebeurt nooit iets of alles tegelijk. Tanja wil nog eens, als G+G+G een week of acht zijn, het huisje is goed bevallen.

We gaan even naar Suikervlied, inspecteren. Alles piekfijn, ook het vogelbad lekt niet meer. Maar het vogelnest, zit daar nou iemand in? Het is te hoog om er in te kijken, maar de camera kan het. Leeg.

Op verzoek van Iris, mijn loopbaan. Ze probeert haar eigen loopbaan te plannen, zelf heb ik daar nooit zo bij stilgestaan: het gebeurde gewoon.

Klik hier voor een bespreking van "Tien dagen in een gestolen auto"

17:00. Simon belt, Jules is geboren, alles zit er op en er aan, moeder en kind maken het goed. Nog even in het ziekenhuis, straks mogen ze weer naar de Twiskestraat. Maar samen voor de breedbeeld tv, dat zit er niet in, vanavond.

zaterdag 28 juni 2008, 23:52 lees reacties

Even naar de Kringloper met een heel goed doel: meubilair dat al enige tijd in de schuur vertoefde wegbrengen. Sub-doel: borrelglaasjes scoren om gebroken exemplaren te vervangen. Dat lukt allemaal, nog even naar de bakker lukt niet wegens gebrek aan parkeerruimte. Misschien is zaterdag om 12:00 niet het ideale moment.

Ziehier de gebruikelijke samenstelling van de groep in de reiswieg. Okkie weet niet of ze bij de kinderen of bij de moeders hoort, voor zover wij waarnemen zuigt ze niet bij Bontje, ze poetst de kittens wel. Miezelientje komt ook wel eens op bezoek, Nouschka en Anemoon kijken zo nu en dan even voor de beleefdheid, de rest negeert de kittens. Die hebben in twee weken al drie keer hun geboortegewicht bereikt!

Nog even te voet naar de bakker, 14:00 is wèl het ideale moment, minimale wachttijd. Bijna geen brood meer, maar ik kom voor de keiharde koeken waaraan Sneeuwuil verslaafd is. Ook bij de groenteboer (rode grapefruits) is de wachttijd nul.

Een computerprobleem, met die foto hierboven. Ik ben er al anderhalf uur mee bezig, er werkt iets niet. Vier functies doen wat ik verwacht, de vijfde niet. En die vijfde is net zo opgezet als die andere vier, gek word je ervan. Gelukkig is het beoogde doel volkomen onbelangrijk. Nu eerst maar eens een glaasje Shiraz.

Dat helpt! Ook Giraf doet het nu.

Even bladeren naar 1 juli 2007, de ringrijderij. Dezelfde paarden komen langs, naar ik aanneem minus het span dat vorig jaar op hol sloeg. Maar eigenlijk wou ik nog wat schrijven over dat computerprobleem. Je begint ergens aan, je volgt een weg naar een doel, maar dat bereik je niet. Ergens ben je een verkeerde zijweg ingeslagen. Dan begin je nog eens bij het begin maar dan neem je weer diezelfde zijweg. Een soort blindheid voor je eigen fouten die moeilijk te doorbreken is. Uiteindelijk blijkt het dan een heel klein foutje te zijn, maar het kostte wel meer dan een uur om het te vinden. Nog niet erg, wel erg dat ik het volharden in dit soort fouten al doe sinds ik computers programmeer...

vrijdag 27 juni 2008, 23:07 lees reacties

10:30, bezoek van Gerlinda. Een lang gesprek over M&Y&A, Gerlinda praat verstandig, ze bevalt ons wel.

Samen naar Suikervlied, het vogelbad heeft weer een ander gaatje gevonden om uit te lekken. Ik smeer nu alles in met gips. Dan wachten tot het hard wordt.

Sneeuwuil organiseert het interieur, vooral de kaarten. Ik veeg nog een beetje, heel kalm aan. Er komt een roodborst bijna op de bezem zitten, hij blijft wachten tot ik de camera gepakt heb. Ik neem zestien foto's, omdat hij toch niet helemaal stil zit zijn er maar acht waar wat op staat. Bovendien denk ik er niet aan dat ik met mijn linkeroog door de zoeker moet kijken, ik zie een gevallen blad voor een vogel aan.

Sneeuwil is klaar met organiseren, ik ben klaar met vegen, het gips is nog niet hard. Naar huis, wachten op onze bezoekers.

Avond, nicht Tanja met man en dochters arriveren. Het zijn vier kattenfanaten, ze zijn dus aan het goede adres. Ze gaan twee nachten in Suikervlied doorbrengen met twee doelen: het aaien van katten en het halen van een tent in Kampen. Schoonmoeder woont in Kampen, heeft tent. We gaan ze even de weg wijzen.

De oudste dochter, 14, is een Anna Woltz fan, we hebben een paar boeken die ze nog niet kent. Ze zat in de auto, onderweg naar Suikervlied, al te lezen. Men vindt Suikervlied prachtig, wij gaan weer naar huis.

Tijdens de terugrit bedenk ik pas dat ik vergeten ben het pompje aan te zetten...

donderdag 26 juni 2008, 23:44 lees reacties

Een heel dun straaltje, maar laat ik bij het begin beginnen:

Even naar Suikervlied, het vogelbad saneren. De bak is groezelig groen, het pompje is grondig verstopt. De tuinslang samen met een borstel verwijdert het groen. Het pompje moet even uit elkaar, omdat we hier een identiek pompje hebben is dat geen probleem. Bak vullen, pompje inschakelen, het werkt!

Het werkt zelfs al te goed, behalve de geplande waterval komt er ook een heel dun straaltje water uit de achterkant van het bouwsel. Wel mooi, maar buiten de bak, ik schat dat het water zo in een halve dag op is. Ik zoek in de berging, vind nog wat gips. Pompje uit, gips in het gaatje, nu wachten. (nicht Tanja+aanhang komt, vandaar.)

De berging bergt ook de CV installatie, toevallig zie ik dat de waterdruk bijna 0 is. De vorige eigenaar van Suikervlied had een wasmachine in de berging. Die machine is weg, maar de kraan is er nog. Aan die kraan zit een vulslang voor de CV. Ik kan me niet herinneren ooit de CV bijgevuld te hebben in 5? 6? jaar, maar vullen kan geen probleem zijn. (AH, in de diepste put kocht Sneeuwuil aandelen AH, even later kocht ze van de winst Suikervlied. Zomer 2003, 5 jaar dus.)

Dat is het wel, het vullen, een probleem, ik kan nergens iets vinden waar die vulslang op past. Een gat met binnendraad ziet er waarschijnlijk uit, maar de slangkoppeling heeft ook binnendraad. Ik zoek in de rommel naar iets buisvormigs met buitendraad, vind dan een kraan. Heel toevallig met passende draad! Ik schroef alles aan elkaar, het vullen lukt. Als ik nou in 2013 nog maar weet hoe ik het gedaan heb!

Die gips zal nou wel hard zijn, ik zet het pompje weer aan. Een heel dun straaltje komt uit de achterkant van het bouwsel. Het blijkt dat ik de gips smeerde in iets wat een gaatje leek maar dat niet het gaatje was. Nog eens gips, dan weer huiswaarts. Vanmiddag even de pomp aanzetten.

Thuis, de assistente van de dokter belde dat ze het hartkastje terug wil hebben. Heel goed, ik vind het maar een lastig ding met al die draden, en er gebeurt toch niks. Nou ja, éen keer, midden in de nacht, opeens wordt er wat sneller geklopt. Dat heb ik opgenomen, om toch iets op te nemen. Ik moet het nog doorbellen, dat doe ik. Een computerstem zegt dat ik 0 moet drukken als ik klachten heb, zoniet, dan even wachten. Na 10 seconden is er een dame die me opdraagt op de 'send' knop te drukken. Ik druk, het kastje begint te piepen, duurt wel een minuut. De telefoon weer aan m'n oor, de dame is er nog en die kan meteen het filmpje zien. Wel wat snel, maar overigens OK, zegt ze.

Ik breng het kastje terug, de assistente stelt voor dit nog even kort te sluiten met de dokter. Een merkwaardig soort Newspeak, kortsluiting betekent volgens mij en alle andere technici een verkeerde verbinding. Als ik niet meteen 'ja' zeg bekent ze dat ik het zelf mag weten, van dat kortsluiten. Ik zeg dat ik wel wacht tot het erger wordt, dat mag ook.

Bezoek van Yvonne solo. Anouk zit thuis, Marleen zit ook thuis, ze hebben het iets te bont gemaakt. Lekker rustig, dat wel, maar het levert weinig logstof op...

woensdag 25 juni 2008, 23:45 lees reacties

Hercules
Rijksmuseum

- heeft een tijd lang geen spam gekregen, maar de laatste maand toch wel 1 à 2 per dag. Er zijn virussen die in het adresboek van je e-mail programma kijken. Naar die adressen gaan ze vervolgens spam sturen. Het lijkt er op dat een van de lezertjes het virus gedoe niet helemaal onder controle heeft. AVG, gratis, goed, gemakkelijk...

Vandaag kreeg ik dit:

Make money this way, dat lees ik natuurlijk. Maar niks money maken, mijn member moet god-sized worden. Niet helemaal eenduidig, moet mijn member zo groot worden als een hele god of zo klein als een goddelijk membertje?
De URL heb ik niet aanklikbaar gemaakt, die doet het namelijk niet. De enige die money maakt is KPN, voor nog wat meer bytes boven het maximum waar ik recht op heb.

Ik wil de begroeiïng achter het gaas snoeien. Dat gaas wordt naar het schrikdraad geduwd, als het nog niet stevig contact maakt hoor je het tikken. Je kunt het gaas terugduwen, dan werkt het schrikdraad weer op volle kracht. Maar als je dat getik mist, dan onstaat er een volledige kortsluiting zonder dat je het merkt.
Vermoedelijk hebben alle katten enige ervaring met het schrikdraad, ze proberen nooit meer er overheen te komen. Maar er zou er eens eentje alles kunnen vergeten, gelokt door een smakelijke vogel of een lekkere kater. Snoeien dus.

Ik zet het schrikdraad even af, wil dan het gewas te lijf. Dat wordt me door Sneeuwuil verboden in verband met de teken. Ik ben de tel kwijt, maar het zouden er wel tien kunnen zijn, tekenbeten dit voorjaar. Tien beten, voorzover ik weet zonder blijvende gevolgen, maar Sneeuwuil gaat het zelf doen, zij wordt nooit gebeten. Ze is ruim twee uur bezig, ruimt dan alles netjes op, zet zelfs het schrikdraad weer aan. Zo gemakkelijk heb ik nog nooit gesnoeid.

Het voortdurende verhaal van de meisjes. Sneeuwuil wil een conferentie beleggen, we zijn een beetje bang voor a.s. donderdag. Mail en telefoon: Gerlinda heeft geen tijd, die gaat het hele huis ontsmetten. Yvonne heeft hoofdluis...
Sneeuwuil googelt hoofdluis: hondenluis is niet kattenluis is niet mensenluis, als de kittens luis hebben dan is het niet van Yvonne. Misschien krijgen wij die luizen wel, is weer eens wat anders dan teken.

dinsdag 24 juni 2008, 23:25 lees reacties

Ik zet de Etrexhouder op m'n fiets, ik ga een Etrextocht maken. Ik wil uit de tuinpoort, Miezelientje wil mee, Sneeuwuil houdt haar vast. Dan wil Nouschka ook nog mee, die houdt ze met een voet tegen. Ik glip met m'n fiets de wereld in, de poort gaat weer op slot. Ik zet de Etrex in de houder, maar dat lukt niet. Na enig gefriemel merk ik dat ik de houder achterstevoren heb gemonteerd, niet zo slim. En de schroevendraaier woont achter de gesloten poort...

Ik fiets naar Suikervlied, daar wonen ook schroevendraaiers. Houder omkeren, dat ziet er beter uit. Ik fiets het terrein af in zuidelijke richting, een lange helling. Dan weer een stukje vlak, nog een hellinkje, door het bos richting Drie, daar is het zo tussen de 50 en de 60 meter hoog. Via Garderen en Speuld weer naar huis.

De Etrex heeft ruim 700 punten vastgelegd, met hoogten tussen de 11 en de 109 meter. 11 lijkt me wat weinig, maar 109 is wel twee keer teveel. In horizontale richting is alles OK.

M&Y&A. M&A maken ruzie met Y, in overleg met de moeders is besloten dat A éen keer per week mee mag en dat Y de andere keer een vriendin mag meenemen. M&A zijn het daar helemaal niet mee eens, ze proberen steeds opnieuw een discussie hierover te beginnen. Marleen zegt: "Als dit probleem niet is opgelost kom ik donderdag niet". Sneeuwuil zegt: "Het is al opgelost." Ik geef een demonstratie poppetjes knippen, wat Anouk wel een minuut kalmeert maar Marleen niet.

Tijdens al dit gekrakeel zegt Y opeens: "kijk, een bloemetjeszwaan".

Bij het afscheid noemt A. Sneeuwuil een kutwijf, een mooie reden om haar voorgoed de deur te wijzen. Als ze hierop wordt aangesproken zegt ze dat ze Yvonne bedoelde en dat mag natuurlijk wel. Jammer, die reden gaat niet door. We wachten met enige spanning op de donderdag...

(A. neemt Ritalin, gaat met een taxi naar een Zeer Bijzondere School, enig medelijden is wel op z'n plaats, enige tolerantie ook. Als we echt als gastouders gaan functioneren dan willen we toch wel die €3,00 per uur.)

maandag 23 juni 2008, 23:32 lees reacties

Maandagmorgen, 08:30, een topmoment. Alle winkels zijn dicht, behalve de supermarkten. Geen verkeer, heel veel parkeerplaats. Ideaal om grote hoeveelheden zware waren in te slaan. 09:00 is nog iets topper, dan is de eerste klantengolf die voor de dichte deur stond te wachten verwerkt en dan is ook Gamma open. Nu is het 10:00, de waren zijn opgeborgen, jammer dat ik niks nodig had van Gamma.

Nu eens even zoeken naar een programmatje om de Etrex aan mijn computer te koppelen. Ja, bij Garmin, maar die willen dollars. Verder zoeken levert freeware op die zich met weinig tegensputteren laat installeren.

Hier kan je zien waar Ellen heeft rondgefietst. Je kunt het zelfs heel precies zien met Google Maps, bijvoorbeeld N52 15.3182', E5 39.9279' brengt je naar het Solse Gat. Op 18 juni heeft ze een berg beklommen, 51 meter, dat kan, maar waarom zijn al die andere hoogten 0,0?

De laatste drie zijn mijn toevoegingen. Vrijwel hetzelfde punt, ergens in onze achtertuin. Daar zijn kennelijk behoorlijke hellingen, de hoogteverschillen zijn aanzienlijk. Kortom, van de hoogte krijg ik de hoogte niet.

zondag 22 juni 2008, 22:59 lees reacties

We bespreken de oranje vlaggen die nog steeds ons uitzicht sieren. Op dat moment -dat zou ik graag schrijven maar het was minstens 20 minuten later- komt er een mannetje naar buiten die de vlaggen verwijdert. Die weet hoe het hoort.

We verwachten Iris&Auke, die hebben de nacht doorgebracht bij de breedbeeld tv in Suikervlied. Maar hoe laat komen ze, hebben ze hun verdriet verdronken en zijn ze nu twee katers rijker? Sneeuwuil durft nog niet te bellen, en ik bel nooit. Als ik even niet oplet is er toch gebeld, we mogen ze omstreeks 12:00 verwachten.

Belangrijk, want de wasmachine van Iris is weigerachtig, ze wil bij ons twee wassen doen. Inclusief drogen duurt dat toch wel een uur of vier, en ze moeten nog terug naar Den Haag. Maar het wasprobleem is al opgelost: ze is de hele was vergeten...

Nog wel even tijd om de Etrex te proberen. Die zegt in de tuin dat die 11 meter hoog is. Ik hou het ding 1 meter boven het tuinpad, dat is dus 10 meter hoog, klopt heel aardig. Als ik de tuin inloop zegt de kompasroos zuid, minder dan een meter terug en hij zegt al noord. (Die gewassen betontegels van de jaren '60 hebben éen voordeel: ze liggen in een patroon dat zich precies om de meter herhaalt.) Dat is veel beter dan mijn GPS12, ik ga maar eens sparen voor zo'n Etrex...

Dan, met I&A op het terras. Veel dreigende wolken, soms bijna te warm, dan echt wat onweer. Alles regent even nat, maar die hagelstenen als pingpongballen krijgen we niet. Ik scan voor Auke een bladzij uit Esta: 'lichamelijke opvoeding'.

I&A gaan, ik verstuur de scan, dan loop ik een klein rondje door Ermelo. Eigenlijk is het te warm om te lopen, nu zit ik dit te tikken in de koele kamer, in E. is op z. toch niks te beleven.

zaterdag 21 juni 2008, 23:53 lees reacties

Even gewassen textiel naar Suikervlied, even naar de kweker, even shoppen. Als we thuiskomen ligt er een brief op de mat. Afzender Marleen, klik voor de brief. Best wel redelijk dramatisch, die brief, maar erger is dat het maatje whisky nog op het aanrecht staat. En dat was bedoeld voor Suikervlied...

Ik fiets naar Suikervlied met de whisky. Was er geen hevig onweer voorspeld, of is dat voor morgen? Nu goed weer, maar dat schijnt niet algemeen bekend te zijn. In Suikervlied even een koffiepauze, ik zie nu pas goed hoe schoon de ruiten zijn. En buiten, zelfs het houtwerk is gepoetst. Ellen heeft als hobby ramen lappen!
Ik fiets terug via een pad wat ik niet eerder nam, kom langs deze boom:

Daar moet ik nou een passende tekst bij bedenken, half verrot en toch nog een groen blaadje of zoiets. Ik overweeg al fietsend wat betere variaties, dan ben ik al weer thuis.

Tot mijn niet al te grote verbazing tref ik daar Marleen en Yvonne aan, heel vredig bij de poesjes, ze bewonderen de nèt open oogjes. Een zeer idyllisch tafereel, en het is niet eens hun dag.
Sneeuwuil was al bezig met het componeren van een antwoord op Marleens brief, dat hoeft nou niet meer.

Nog meer goed nieuws: 16:45, TNT brengt het nieuwe toetsenbord. Er is vanavond toch niks op de tv, kan ik mooi dat toetsenbord monteren!

Dat valt tegen, ik heb zo veel ervaring met het de/monteren van Sneeuwuils laptop dat ik in tien minuten klaar ben met het verwisselen van dat toetsenbord. Ik overhandig de laptop, Sneeuwuil heeft intussen toch iets gevonden op de tv...

AH heeft een briljante inkoper: precies vandaag zijn de Welpies op!

vrijdag 20 juni 2008, 23:31 lees reacties

Slecht nieuws

Volgens de SP: Wat Wilders wil, Wat Verdonk wil

Sneeuwuil krijgt een verjaarskaart. Kaart gekocht bij de Hema, maar de afgebeelde kater is Mo, mischien beter bekend als Crocus, bijna éen jaar oud.

Nog meer feest, bezoek van Corry. Met een kado, een heel leuk kattenboekje, aangeschaft tijdens haar vacantie in Zwitserland.

De Etrex die Ellen mij te leen gaf is erg leuk speelgoed. (Voor wie dat nog niet gegoogeld heeft, Etrex is een TomTom voor mensen zonder auto.) Zou Ellen het goed vinden dat ik de hoogteaanduidingen op de kaart van voeten naar meters heb omgeschakeld?

Op Sneeuwuils toetsenbord is de N bijna onvindbaar door slijtage. Dat begrijp ik, mijn N is ook nog maar half. Maar haar A is nog onvindbaarder, hoe zou dat nou komen? Niet zo erg, ze kan blind tikken, maar dat steeds meer toetsen het helemaal niet doen, dat is lastig. 5, 6, ctrl, delete en de accenten, om er enkelen te noemen. Een nieuw toetsenbord kost niet veel, maar dan moet je wel naar Hongkong. Daarom toch maar iets in Nederland besteld. Als je soms wat rare e-mails van haar krijgt dan weet je nu hoe dat komt.

Sneeuwuil kijkt naar Turkije-Kroatië, dat komt goed uit, dan kan ik als eerste 'tien dagen in een gestolen auto' lezen. Erg leuk boek, het beste van Anna tot op heden.

donderdag 19 juni 2008, 23:37 lees reacties

Grietje, Giraf en Gijs hebben in vijf-en-een-halve dag hun geboortegewicht verdubbeld! Doe dat maar eens na.

Ik schreef een week geleden over het Welpie. Bedacht door Ungatoys blijkt nu. (klik boek!) Even naar Suikervlied om vier Welpies op de tv te plakken (voor de volgende bezoekers) en Ellen af te halen. In een gigantische regenbui, hèt moment om te vertrekken.

Ellen eet bij ons, gaat dan weer richting Zwolle. Ze heeft me haar Etrex geleend, ze beweert dat die het ook doet onder een dik bladerdak, dat wil ik wel eens zien. (Ellen, het USB kabeltje van mijn camera past op de Etrex!) Nu eerst eens ontdekken hoe je het ding aanzet...

woensdag 18 juni 2008, 23:56 lees reacties

We kijken naar Het Gesprek met Anna, besluiten dan dat we niet langer zonder tien dagen in een gestolen auto kunnen. Redelijk weer, we lopen naar het centrum. Je komt eerst bij Hartenberg, goed voor tijdschriften en papierwaren, minder goed voor boeken. Vevolgens Bruna, zojuist verbouwd en een paar meter groter geworden. Toch nog te klein voor die auto, niet voor erg veel Carry Slee. Tenslotte Riemer en Walinga, sfeervolle christenhonden.

Zoals te doen gebruikelijk staan de boeken alfabetisch op auteursnaam, even voorbij Wilmink, rechtsonder dus, daar moeten we wezen. Er gaapt een Woltzvormige leegte, Sneeuwuil gaat naar de balie om het boek te bestellen, de Stoere Prinses ook maar meteen, die heeft zeker geld genoeg. Het baliemeisje is bezig een boek in te pakken, eerst een papiertje, dan een handje gekleurde sprieten, dan nog een glashelder vlies, prachtig, Sneeuwuil spreekt haar bewondering uit.

We zijn aan de beurt, Woltz, nooit van gehoord, maar de gestolen auto, die is wel bekend. Het meisje loopt vastbesloten naar de kast met 'jeugd' en pakt daar, zo ongeveer bij de M, dat boek! Dat nemen we, het krijgt dezelfde behandeling met gekleurde sprieten. Het meisje vertelt dat haar vader nooit ontbijt op bed wilde vanwege alle kruimels, daarom gaf ze hem nu voor vaderdag een boek op bed. Een boek, op dezelfde wijze verpakt als onze aankoop.

(Het Gesprek was met Theodor Holman. Tijdens onze Amsterdamse periode kregen we via AT5 een overdosis Holman, we mochten hem niet erg. In dit gesprek vonden we hem een heel stuk opgeknapt.)

Later, M&A, illegaal, het is hun dag niet. Sneeuwuil werkt ze naar buiten, tegelijkertijd Mascha naar binnen. Die was iets aan het doen in Bodegraven, op weg naar Balkbrug ligt Ermelo op de route. (Ze solliciteerde bij een bedrijf dat on-line lesmethodes maakt, engels in dit geval. Mascha is bijna 'juf engels'.)

Nog later, met Ellen en Mascha naar de chinees in Putten, welbekend van dit log, dezelfde tafel ook nog. Onthouden, voortaan neem ik altijd 33.

Veel later, oms bezoek is weg, Sneeuwuil bekijkt de reeks foto's die ze gemaakt heeft. Wat rode ogen, maar daar kent ze een kunstje voor. Dat kunstje gaat mis, ze merkt het pas nadat ze de foto heeft opgeslagen. En de camera heeft ze al gewist...

Gered door Undelete Plus, zeer aan te bevelen, nog gratis ook!

dinsdag 17 juni 2008, 23:54 lees reacties

Het project van Anja, Buurtbanken, is geopend. Op die foto lijkt ze er weinig vertrouwen in te hebben, later gaat het beter, kijk bijna aan het eind van de (lange) reeks.

We halen Ellen van de trein. Even naar huis, Grietje, Giraf en Gijs bewonderen, dan via AH naar Suikervlied. Ellen gaat daar een paar dagen wonen. Ze heeft interessante fietsroutes in haar Etrex gezet, zal mij benieuwen of we haar ooit nog terugzien. Het is wel prachtig fietsweer!

Ik fiets een rondje, kom Ellen niet tegen. Ik kan nog steeds uitgestrekte stukken bos vinden die geheel nieuw voor me zijn. Met graanveldjes er in, rogge, dacht ik.

Ik zit wel erg vaak m'n bril te poetsen, vooral het rechterglas, maar het helpt niet. Ik houd de bril achterstevoren voor mijn snavel, nog steeds is het rechteroog wazig. Conclusie: staar in het rechteroog. Zo'n staar schijn je er polyklinisch uit te kunnen laten wippen en er dan een plastic lensje laten monteren, Google weet er alles van. Er bestaat zelfs een instelbare lens, kost wel €1750,00 per oog.

(Je oog stelt scherp door het lensje te vervormen. Een camera stelt scherp door de lens te verschuiven. Het kringspiertje dat diende om je natuurlijke lensje meer of minder bol te maken wordt gekoppeld aan de kunstlens om die te verschuiven. Erg goed bedacht, maar ik zou wel het bonnetje bewaren.)

Yvonne met haar moeder, Anouk met haar moeder, dan Marleen, vijf bezoekers. Er schijnen conflicten te zijn tussen Sneeuwuil/Anouk/Marleen. De moeder van A analyseert heel scherp dat A zich bij ons wat teveel thuis begint te voelen, oplossing: bij wangedrag de deur wijzen na niet meer dan éen waarschuwing.

Dit bedoelde Marja: "Het Gesprek", Theodor Holman met Anna Woltz.

maandag 16 juni 2008, 23:52 lees reacties

Eén voordeel van al dat voetbal is wel dat er enorm veel detectives vertoond worden, tot Derrick aan toe. Er zijn wel wat slechte bij, onder te verdelen in twee soorten: of er is veel te veel tijd voor een veel te kort verhaaltje, of er wordt veel te veel in 45 minuten geperst. Veel te veel namen, vooral.
Soms is er een goede met rare vertalingen: een oude man ligt weken lang dood in z'n flat, de buren melden: 'he didn't check his mail'. Met andere woorden, z'n postbus puilt uit. De vertaler schreef: 'hij controleerde z'n e-mail niet'. Vaak gaat er wat verloren bij een vertaling, hier kwam er een 'e-' bij.

Ik koop de eerder genoemde dynamo, maar als ik ook remblokjes wil kopen wordt ik door twijfel overvallen. Is het nou het ene of het andere model? Het zal wel het ene zijn, maar waarom zie ik dan steeds het andere voor me? Ik bewaar de remblokjes voor een volgende sessie. Nu naar Suikervlied.

Je zit daar wel goed op het terras. De rust wordt een beetje verstoord door Huub, die met z'n tractor heen en weer rijdt, maar verder is het er nogal idyllisch. Als ik nou ook nog een boutje had voor de dynamo zou ik helemaal gelukkig zijn. Er is van alles in de berging, vrij veel gereedschap, spijkers, verf, maar geen boutjes. Dan vind ik een kapotte dynamo, inclusief boutje! Mijn dag kan niet meer stuk, zoals dat tegenwoordig schijnt te heten.

21:45. Nou belt Jannie, (dus niet Jeanine, maar wel uit Ede) een oud haantje is geroofd en vier kuikentjes. Bezoek van een wezel? Jannie vraagt: "Marja, heb je nog zwart/witte kuikentjes?"

zondag 15 juni 2008, 23:38 lees reacties

We kijken Buitenhof. Nee, ik kijk Buitenhof, Sneeuwuil belt met Miranda. Die nieuwe directeur voor het Rijksmuseum, Wim Pijbes, vind ik wel leuk. Als je miljardair bent en je krijgt zo'n 3,5% rente dan is dat een ton per dag. Omdat je niet weet wat je met al dat geld moet doen ga je maar kunst kopen. Jammer genoeg zijn er nog meer miljardairs die dat ook doen, kunst wordt wat duur. Moeilijk om daar als museum nog tussen te komen.

Als je nou eens een digitale 6x6 camera had, eentje met gigapixels. Je neemt de moeite om de zaak mooi te belichten, je maakt een perfecte foto van het Melkmeisje. Je maakt een printer die al die gigapixels kan drukken, metersgroot als het moet, in dit geval is A2 voldoende. Dan kan je al een kopie maken waarbij je van drie meter afstand het verschil met het origineel niet ziet. Het zou best eens kunnen zijn dat die eerste kopie een paar ton kost, maar als je de spullen eenmaal hebt...

Leuker is het als je twee van die foto's maakt, waarbij je de camera zijdelings verschuift. Je krijgt dan een stereopaar, zodat je ook de structuur van het origineel vastlegt. Vervolgens neem je een 3D printer zodat elke kwaststreek voelbaar wordt op de afdruk. Daaroverheen de kleurenprint, nu zie je van dertig centimeter afstand het verschil niet. Nog even vernissen, dan ruikt het zelfs naar schilderij. Zo maak je kopieën van alle meesterwerken, die hang je in een heel goedkoop museum. Beveiliging is nauwelijks nodig, niemand steelt een kopie. Je print met watervast materiaal, ook airco is niet nodig. Zo verdien je de apparatuurkosten heel snel terug.

Vraag: zou het publiek het pikken?

Grietje, Giraf en Gijs groeien als de bekende kool. Na 48 uur lijkt Bontje al weer aardig hersteld van de ingreep. Sneeuwuil is nog steeds aan het bijkomen, die moet bij een volgende keizersnee ook maar onder narcose.

zon zater dag 14 juni 2008, 23:41 lees reacties

Sneeuwuil probeert mijn biologische klok te verzetten. Daarom publiceer ik mijn logjes vanaf nu 's avonds laat in plaats van 's morgens vroeg!

Kraambezoek van M&Y&moeder, men is heel tevreden over de kittens en over hun namen. Grietje is éen van de namen van Marleen en Giraf is het lievelingsdier van Yvonne. Met Gijs hebben ze niet zoveel, dat is een kind van Jo&Max.

Sneeuwuil heeft de afgelopen nacht heel weinig geslapen, dat gaat ze nu doen. Ik ga naar Suikervlied, we verwachten een bezoekertje. Eentje die wil fietsen, op een damesrijwiel. Dat is daar, een damesrijwiel, maar er waren klachten over de versnelling. Hoe we aan die fiets komen weet ik niet, misschien hoorde ze wel bij de inventaris van Suikervlied.

Lang geleden zat de MUA in Suikervlied, die was in een vorig leven fietsenmaker, hij zou kijken wat er mis was met de versnelling. Ik heb nooit gehoord dat hij dat gedaan heeft, misschien heeft een andere bezoeker iets slims gedaan maar de versnelling doet het. Ik rij een rondje over de Toverberg in de eerste, de tweede en de derde versnelling: bijna volmaakt. Niet helemaal, het verstellertje raakt het handvat.

Ooit is een remhandel vervangen: links en rechts zitten verschillende types. Als ik het verstellertje nou eens wat anders monteer, ja, dat doe ik. Werkt beter. De remmen doen het, maar een beetje afstellen kan geen kwaad. En wat lucht in de banden is ook niet verkeerd. De reeks handelingen valt heel erg mee, ik kan ook nog wel wat bladeren harken.

J.l. november werkte dat heel goed om een hartritmestoring op te wekken, nu gebeurt er niets. Niet genoeg bladeren? Naar huis, via Action. De fiets heeft geen dynamo en Action heeft die wel, als ik me niet vergis. Ja, €1,79 maar de rij bij de kassa weerhoudt mij. Ik vermoed dat het bezoekertje niet na zonsondergang wil wielrijden, maar ik wil het fietsje weer helemaal OK maken. Een standaard, dat zou ook niet gek zijn. Maandag zal de kassarij wel wat kleiner zijn.

Bontje zit nog steeds met haar kinderen in een reiswieg in het zijkamertje. Ze zegt dat ze dat saai begint te vinden, ze wil er wel eens even uit. Dat mag, intussen nemen we de reiswieg mee naar de kamer. Bontje moet even gewezen worden waar haar kinderen gebleven zijn, dan gaat ze er weer rustig bijliggen. De andere acht katten kijken op gepaste afstand toe, de rexen willen wel even in de reiswieg. Alles gaat zeldzaam vredig, dat is wel eens anders geweest.

zaterdag 14 juni 2008, 06:24 lees reacties

Ik heb de 'holterfoon'. Een klein kastje om je harttoestand vast te leggen. Drie draden naar borstplakkers, net als bij een echt cardiogram. Als je voelt dat er te snel of te onregelmatig geklopt wordt dan kan je op een knop drukken. Er wordt een aantal seconden een meting gedaan, die wordt in het kastje bewaard. Dan kan je een telefoonnummer bellen, vervolgens hou je het kastje voor de telefoon. Je drukt op een knop en het kastje begint zeer luid te piepen. Uit dat gepiep maken ze bij de telefoon waar je naar belt een cardiogram.

Het kastje werd me toegezegd in november, een probleem is nu dat ik de laatste tijd niet of nauwelijks hartritme problemen constateer...

Zo ongeveer 18:00 is Bontje zover. Er wordt flink geperst, na enige tijd verschijnt er een placenta. Dat is niet de goede volgorde, het bijbehorende jong komt niet. Sneeuwuil belt de dierenarts, uiteindelijk wordt besloten dat we naar de praktijk in Putten gaan. Daar blijkt de avondvierdaagse bezig te zijn, we zijn een aantal minuten te laat.

Veronique, de dierenarts, is ook gehinderd door het gewandel, die is nog wat minuten later. Diagnose: het wordt zo niks, een keizersnee. Ze probeert een assistente te vinden, lukt niet, dan Daan, de opperdierenarts, maar. Die komt, hij wil zelf de ingreep doen. Het jong dat de uitgang blokkeerde blijkt dood te zijn, er zijn vier levende broers/zusters. Eentje is niet OK, een hazenlip, we krijgen de raad daar niet mee verder te gaan.

Veronique fatsoeneert een navelstreng

Thuis, onze stand is 3-2, de eerste helft N-F is net voorbij, 1-0. Bontje is nog maar half bij na de narcose, de drie jongen kunnen al aardig zuigen. Zou er nou nog narcoticum in die melk zitten?

Musicophilia, notitie voor mezelf, wilde ik bekijken, maar kwam er niet aan toe.

Sneeuwuil stuurt me, om 01:42, een e-mail met deze foto:

vrijdag 13 juni 2008, 06:05 lees reacties

Bijna half juni, iets meer dan twee maanden terug, precies half april? Even zoeken: 11 april schrijf ik over de reis naar kater Diesel in Ede. 12 april, Jeanine meldt dekkingen. Datum schrijfsel is datum gebeurtenis + 1, dus dekking was op vrijdag 11 april. Daar 63 dagen bij tellen, of, makkelijker, 9 weken. Uitkomst: vrijdag 13 juni. Nee zegt Sneeuwuil, dan tel je de vrijdag dubbel. Scherp opgemerkt, donderdag 12 juni dus. Hee, dat is nu...

Vandaag niets beleefd, veel tijd besteed aan het nog fijner instellen van mijn twee meest gebruikte computers, heel leuk voor een ander soort van log. M&Y&A, aangevuld met ene Lisette op bezoek. Ze mogen even heel voorzichtig aan Bontje voelen, hoe de kittens bewegen. Verder niets te loggen.

Toch sensatie, Bontje is verdwenen. Uren geleden ging ze de tuin is, ze is nu onvindbaar. Sneeuwuil rammelt met snoepjes, de andere acht komen er op af, maar niet Bontje. Dan gaat het regenen, maar niet hard genoeg, Sneeuwuil helpt met de tuinslang. Vooral de Maine Coons vinden dat heel leuk, ze gaan heel hard door de tuin rennen, maar zonder Bontje. Sneeuwuil wil de dierenarts bellen maar beseft bijtijds dat dat niet erg zinvol is.

Nog even binnen zoeken, maar nee, daar is ze echt niet, ze moet buiten zijn. Buiten staan ook nog de afgedankte stoelen, onder een dekzeil, te wachten op afvoer naar het stort. De ene staat zo op de andere dat er een comfortabel hol ontstaat. Onzichtbaar, door het dekzeil, maar niet helemaal onbereikbaar...

Daar zit ze dus, we laten haar maar zitten, maar na een paar minuten vindt ze zelf dat ze wel eens binnen kan komen. Sneeuwuil stopt haar met haar doos in het afsluitbare zijkamertje. En nu aan het werk, baren!

Laatste nieuws, vrijdagmorgen. Bontje heeft de nacht doorgebracht op mijn bed, ik heb geslapen in het zijkamertje. Dat was dan wel al het nieuws...

donderdag 12 juni 2008, 06:31 lees reacties

Kees, de garagist, belt dat het ruitensproeierpompje gearriveerd is, naar de garage dus. Ik had zelf al geprobeerd te zien wat er mis was met het pompje maar ik kon het hele pompje niet vinden. Nu wordt duidelijk waarom niet: je moet eerst het rechtervoorwiel verwijderen...

Kees z'n personeel is er niet, er zijn klanten in de showroom, er komt een klant z'n auto halen en dan ook nog dat pompje. Hij werkt heel snel en heel handig, nog even twee nieuwe ruitenwissers, reservoir vullen, 10 minuten werk. Tegelijkertijd informeert hij nog naar mijn gezondheid, hij weet nog van de TGA. (zie: 8 aug '07) Hij houdt niet van contant geld, je hebt altijd het gevoel dat hij het voor niks doet.

Terug via Lidl, kattengrit en melk. Dan naar AH, van alles. Bij de kassa hebben we recht op Welpies, Sneeuwuil stelt ze ter beschikking aan de volgende klant. M&Y&A zijn al voorzien van Welpies in alle kleuren. Wel een interessant verschijnsel, de Welpie. Iemand bedenkt een gek langharig leeuwtje, AH laat er vervolgens 24000000 vervaardigen. Er is ook een grotere versie, wat je precies moet doen om die te verwerven wil ik niet weten. De winkel hangt vol met grote afbeeldingen van Welpie, ook niet gratis gedrukt.

Die hele actie kost meerdere miljoenen. De bedenker hoopt dat het Welpie net zo populair wordt als de Wuppie in 2006. Hij hoopt ook dat de eerste wedstrijd 3-0 wordt en niet 0-3. AH hoopt dat klanten die voor €14 in hun kar gestopt hebben nog een eurootje besteden: pas bij €15 krijg je een Welpie. Een vreemd vak, Welpie bedenker...

Ze liggen altijd graag in een doos, poezen. Deze doos voor 12 pakken melk is maar net groot genoeg voor Bontje, ze is ongeveer twee keer zo breed als voor haar zwangerschap. We laten haar weer buiten onze slaapkamer overnachten, het werd iets te gezellig. Nou ja, ik weet van niks, maar volgens Sneeuwuil komt Bontje midden in de nacht op haar zitten. Dat mag alleen als ze echt gaat bevallen en zover is het nog niet.

woensdag 11 juni 2008, 06:26 lees reacties

Weer naar Suikervlied, nu met de juiste afstandbediening. De TV blijkt 't helemaal zelfstandig te kunnen, dat instellen van de kanalen. Hij doet het wel een beetje anders dan de VCR maar dat mag niet hinderen. Alles werkt nu perfect, eigenlijk beter dan thuis. Bezoekers: die rode schakelaar op het stekkerblok!

Het instellen duurt wel even, tijd genoeg om een kop koffie aan de Senseo te ontlokken. Er komen dertig programma's langs, sommige maar even, andere wat langer. De TV blijft erg lang hangen bij reclame voor een apparaat tegen cellulitis, zou daar nou anders dan per ongeluk naar gekeken worden?

Bij de Puttense kringloper kocht ik een boek (€0,50) van de mij onbekende Ian Rankin. Een detective met literaire kwaliteit. De niet zo heldhaftige held heeft een klein boefje gevangen. Hij geeft hem 'De wind in de wilgen' om in z'n cel te lezen. Sneeuwuil vond een stel Rankins op Marktplaats, maar de aanbieder lijkt haar bod te laag te vinden.

Rankin schrijft al 20 jaar, waarschijnlijk te goed om veel bij de kringloper te belanden. Vanavond, een Rankin op de buis. In het boek (A Question of Blood) wordt nogal uitgebreid uitgelegd hoe je Siobhan uitspreekt, de naam van de vrouwelijke hoofdrol, nu kan ik het horen. Zo dus!

dinsdag 10 juni 2008, 05:53 lees reacties

Aangezien Nederland verplaatst is naar de sub-tropen kan ik alleen nog maar fietsen zonder mouwen. Een I-shirt, dus. Ik heb er eentje, van tamelijk glibberig materiaal, dat prima voldoet. Maar met ingang van deze week kan het niet meer, het is namelijk fel oranje. Ik ga naar de schuur om een scartkabel te zoeken en vind daar, geheel toevallig, een poetsdoek. En zowaar ook de scartkabel. De poetsdoek is een ooit afgedankt I-shirt, wit, met zwarte vlekken.

Sneeuwuil kookt het I-shirt, dat daardoor parelwit wordt. Wel met wat blauwe verfvlekken, als ik maar hard genoeg fiets ziet niemand dat. Als ik het aantrek is het wel wat nauw, en het décolleté is zo overweldigend dat het deel wat op de schouders hoort een sterke neiging tot afzakken vertoont. Dat wordt weer een poetslap. Toch maar oranje, of binnenblijven?

Opeens herinnert Sneeuwuil zich een geheime bergplaats van I-shirts. Daar blijken er zelfs twee te zijn, allebei zwart en allebei perfect passend. Heel blij en tevreden fiets ik, in het zwart, met de scartkabel, naar Suikervlied.

Die nieuwe TV is een beetje bol van boven, ik wil de DVD en de VCR er op zetten. Dat lukt wel zo'n beetje, maar het ziet er niet uit en erg stabiel is het ook niet. In de berging zijn restjes hout en wat gereedschap, ik ga een balkje zo bewerken dat het de DVD zo ondersteunt dat die precies horizontaal staat. De VCR is een paar centimeter smaller, die mag daar dan weer bovenop. Dat lukt, ik sluit alles aan. De tv heeft niet minder dan drie scart aansluitingen, ik had dus twee scartkabels moeten meenemen.

Nu de zware taak van het instellen van de kanalen. Er zijn drie afstandbedieningen, van de VCR, de DVD en de TV. Maar die laatste is natuurlijk van de TV die nu in Den Haag staat...

Simon gaf mij de afstandbediening mee, ik stopte hem in mijn rugzakje. Dat rugzakje dient voornamlijk voor het opbergen van de TomTom, ik heb het altijd bij me op wat langere autotochten. Daar zal dat ding dan nog wel inzitten. De TV heeft een aan/uit knop, maar geen andere knoppen voor handbediening, niks kanalen instellen dus.

Even naar Action, voor een tweede scartkabel. De 'profi' versie kost €1,29. Profi, daar hou ik van, vooral als er geen onprofi versie bestaat. Een stekkerblok met schakelaar is duurder: €1,95. Even rekenen, als de drie apparaten in 'standby' 4 Watt gebruiken dan is dat 1 Kwh in 10 dagen. Zwak punt, ik weet niet wat 1 Kwh kost, een dubbeltje? Dan heb ik dat stekkerblok binnen 200 dagen terugverdiend, als onze bezoekertjes de schakelaar op de juiste manier bedienen. De VCR heeft een klok, maar die is slim genoeg om zichzelf weer gelijk te zetten.

Thuis, even googelen voor de Kwh prijs. Zo ongeveer 17 cent, ik ben 1,7 keer zo blij met m'n stekkerblok!

We hebben twee werpdozen, maat 'bananendoos', gescoord. Die krijgt Bontje, om, je raadt het al, in te werpen. De theorie zegt a.s. zondag, maar het leek er nu al op. Ze mocht in een doos op de bovengang, zodat ze ons bed kon bereiken. Dat deed ze wel, dat bereiken, maar werpen, dat nog niet. Spannend, vier of zes?

maandag 9 juni 2008, 06:06 lees reacties

Een jubileum: de vijfde tekenbeet van dit seizoen. De dokter in Elburg suggereerde dat je enige immuniteit zou opbouwen. Ik twijfel daar aan, maar een feit is wel dat ik elk jaar veel gebeten wordt maar geen Lyme symptomen krijg. De meisjes, waaronder Sneeuwuil, scharrelen veel in de tuin, die hebben nooit een teek. Conclusie: ik ben lekker.

Iris en Auke komen op bezoek. Auke heeft een economisch model gemaakt betreffende zonnecellen, ik kan zo gauw niet vinden of er iets mis mee is. Een model op papier, nou nog dat model in de computer. Niet doodeenvoudig, maar wel te doen. We zitten op ons terras, vlak boven ons de zuidhelling van het dak. Daar mag Auke een proefprojest aanleggen...

(Ik zie niet zoveel in windenergie, wel in zonnecellen. Maar dit terzijde.)

I&A hebben Simon z'n tv bij zich, die gaan we naar Suikervlied brengen. Auke ziet kans om dat bakbeest helemaal alleen uit de auto te tillen en op het daarvoor bestemde tafeltje te zetten. Bovendien nemen ze de vorige tv mee naar het Haagse grootvuil.

Veel goede gesprekken, moeilijk om daar iets leuks over te schrijven. Ik heb meer aan een gek fragment, maar dat is er niet. Sneeuwuil verstrekt een maaltijd, I&A reizen weer af. Om 22:15 gaat Sneeuwuil nog even de tuin bewerken, ook wel een gek fragment. De teken zien hoofdschuddend toe maar bijten, daar peinzen ze niet over.

zondag 8 juni 2008, 05:57 lees reacties

Ermelo is weer eens het centrum van het universum. De wind komt van bakboord, ik fiets door het centrum, dan komt de wind van stuurboord. De windwijzer van de kerk is ook nergens meer zeker van, maar gemiddeld houdt hij het op zuidwest. Daarheen dan maar, langs het Veluwemeer. De stranden zijn vrijwel uitgestorven, er wordt ook bijna niet gevaren. Terwijl het toch best mooi weer is. Zouden ze allemaal naar de schaapscheerdag zijn?

De oude Zuiderzeedijk tussen Nulde en Nijkerk is voorzien van een mooi fietspad. Op dat pad loopt een groep, waarschijnlijk mensen. Dichterbij zie ik dat het vijf heren zijn van ongeveer mijn leeftijd. Ze hebben enorme verrekijkers bij zich, gemonteerd op eveneens enorme statieven. Opeens stoppen ze, stellen de kijkers op en gaan kijken. "Daar rechts van dat eilandje, bij die rotsen!" 'Basaltblokken zal je bedoelen', denk ik, maar zonder kijker zie ik niet wat er daar voor bijzonders is. Dan zegt er eentje: "In de randmeren zijn driehonderd krooneenden", op een toon alsof hij ze zelf geteld heeft. Toch wel een beetje een rare hobby, maar je doet er weinig kwaad mee.

Even verder zie ik de schoorsteen van het Puttergemaal roken. Ik had al eens opgevangen dat dat gemaal gerestaureerd werd maar dat ze al zover waren, dat wist ik niet. Nog wat verder, bijna bij de Nijkerkersluis, daar kan je van de dijk af de polder in, dan kom je vlak langs het gemaal. Het hek staat wijd open, er zijn wat geparkeerde auto's, er lopen wat mensen rond die er uit zien als bezoekers. Ik waag het er op, ik rij het pad op naar het gemaal.

De restauratie is klaar! Bovendien is het vandaag 'kikkermaaldag', zoals een papier vermeldt. En ja, je mag kijken bij de draaiende stoommachine. Je mag ook kijken in de naastliggende ruimte, bij de stoomketel, maar daar is niet veel te zien en het is wel veel te warm. Een mooie machine, misschien nog wel mooier dan Hertog Reinout, die dezelfde polder bemaalt. (bemaalde, dus.) Ook mooi dat er niet meer dan zes bezoekers zijn. Zeven, als ik mezelf meetel.

Het gemaal wil niet erg poseren, de ruimte is te nauw. En minstens éen van de zes bezoekers staat voor de machine. Bij dat hek stond er ook eentje maar die heb ik lekker weggepoetst.

Verder langs de Stenenkamerseweg. Daar staat al heel lang een boerderij te koop, maar het gaat nu over de buren van die boerderij. Daar ligt een keurige portemonnee op de weg. Ik hoor kinderen die proberen onhoorbaar te zijn, ik vermoed een draadje maar ik zie het niet. Ik maak een U-bocht om de portemonnee nader te bekijken en dan wordt hij veel te vroeg weggetrokken. Nog een U-bocht dan maar...

Langs de bosbessenkwekerij (26 juni begint het seizoen) over een stukje hei. Het is nog steeds mooi zonnig weer, toch vallen er drie druppels. Het valt me op dat het pad tamelijk nat is. Even verder, verharde weg, veel plassen. Thuis, ik ren naar de regenmeter: iets meer dan 4 mm. En nog steeds mooi zonnig!

Overigens, het Puttergemaal is niet bij Putten maar bij Nijkerk. Er bestaat een landgoed, 'Old Putten', dat is bij Elburg. En nou we het toch over putten hebben, ook nog even dit putdeksel. 'Nyloplast', dat is dus nylon of plastic, kan, lijkt veel op elkaar. Maar het is gietijzer...


zaterdag 7 juni 2008, 05:54 lees reacties

Niet alleen de airco binnenshuis, ook die in het autootje heeft een probleem, je merkt het maar nauwelijks als hij aan staat. Sneeuwuil belt met de desbetreffende deskundigen, ik mag het autootje naar de garage brengen. De garagist en z'n voltallige personeel (1 man) zitten buiten aan de cup-a-soup, dat komt wel goed met de airco. Ik loop terug langs de kortste weg. Nooit bij stilgestaan dat die weg bijna niet korter kan.

Die blauwe lijn is 1300 meter, maar lopend is het nog wat korter. De Hema is nog niet eens halverwege, Sneeuwuil! Later loop ik in omgekeerde richting, dan terugrit klappertandend van de kou. Ook het autootje heeft een pompprobleem, maar dan het pompje van de ruitensproeier. Defect, moet besteld worden. Nog iets, het klokje. Het loopt uitstekend, maar van de digitale cijfers ontbreken steeds meer segmenten. Het autootje is 10 jaar oud, het moet nog minstens 10 jaar mee. Zal ik het klokje zelf repareren of zal ik maar op mijn (perfecte) horloge kijken?

Bij (A) is de garage, wij wonen bij (B). Ik schreef al eens over prachtige straatnamen zoals Dwarsweg. Hier zie je ook de mysterieuze naam Jeugdkant. Het Abdij is ook tamelijk vreemd, om nog maar te zwijgen van Hanengewei.

Terwijl de garage sleutelt kan ik nog wel even een rondje fietsen. We plachten te zeggen dat het bos op z'n mooist is in de periode tussen onze verjaardagen. Dit jaar valt die periode minstens twee weken eerder. Ik probeer de bospracht in een foto-panorama te vangen. Als je dat nou eens een meter hoog en zes meter breed zou kunnen afdrukken, dan kwam het misschien over. Probleem is dat we geen muur hebben waarop je die afdruk kwijt zou kunnen. Het eenvoudigst is het om nog maar eens naar het bos te gaan. Dit punt: 52.260403, 5.644226. (Getallen afkomstig van Google Maps. 1° is zo ongeveer 111 kilometer. (niet zeuren over het verschil in lengte- en breedtegraden) 5.644226*111=626.509086 km, dat getal maal 1 miljoen is 626509086 en dat zijn millimeters! Google, dat kan je niet menen, haal maar minstens drie decimalen van die getallen af.)

De meneer van de huisairco belt. Hij vindt het niet zorgelijk dat het pompje wat langer loopt. In de gebruiksaanwijzing hebben ze het over een minuut of zes, het pompje maakt daar een uur of zes van. Ook dat vindt de aircomeneer niet zorgelijk. Voorlopig laten we het dan maar zo, wel zo makkelijk.

Iris, vandaag, zaterdag, worden de Ermelose schapen geschoren...

vrijdag 6 juni 2008, 05:57 lees reacties

Niet alleen met Firefox, zoals Iris opmerkte, ook met Opera en met Internet Explorer zie je niets van de lettertjes bij 'zoek'. Nog een ramp, het jaartal van de kalender is onzichtbaar. Waarschijnlijk zijn het witte letters op een witte achtergrond, het zal wel een gezamelijke oorzaak hebben. Heb ik met de code zitten prutsen? Ik herinner me dat niet, maar de oplossing is niet moeilijk. De lettertjes zijn nu groen!

De kap van de airco afhalen is niet moeilijk, als je maar weet hoe. Volgende probleem: hoe kom je bij het lekbakje? De zuigslang zit niet diep genoeg, of de sensor zit te diep. Moet ik nou echt dat hele ding van de muur halen? Dat gaat me iets te ver. Een beetje duwen aan de sensordraad, dat kan ik. Ik ga proberen wat daar het effect van is, 14:20, airco aangezet.

origineel, frans, hongaars, hebreeuws, ijslands, pools, russisch, arabisch, deens, duits, fins, nederlands. Ik stop wegens uitputting, niet omdat er niet meer zijn.

15:10, het pompje pompt, ik zet de airco uit. Nu eens zien hoe lang het pompje loopt.

De meisjes hadden een cd met het liedje 'kattepoot voor kattepoot' uit de Aristocats, wij hebben de video. Er ontstond twijfel welke versie de mooiste was, beide nl. gezongen, maar niet identiek. Nog eentje dan. 15:30, het pompje pompt nog steeds.

We verwachten de meisjes met hun moeder, maar Marleen komt alleen. Het wordt niet duidelijk wie er nog meer komen, maar Marleen mag samen met Dromdrosje in het zijkamertje. Ze wordt zorgvuldig geïnstrueerd hoe ze Dromdrosje moet behandelen opdat die niet onvindbaar wordt.

Even later, Yvonne met een ons onbekend vriendinnetje en moeder Gerlinda. Gelukkig, hebben we niet voor niets stofgezogen. We gaan op ons terras zitten, daar is het goed uit te houden. Vooral omdat Peter er niet is, als hij er wel is dan bedient hij een stampmachine om zijn terras vlak te maken. Gerlinda en Sneeuwuil voeren wel aardige gesprekken, voornamelijk over Marleen.

17:00, pompje pompt, 19:00, pompje is gestopt. Wat nu?

donderdag 5 juni 2008, 06:29 lees reacties

Is het nou koud of warm? De windrichting, ook al niet duidelijk. Toch maar een eindje fietsen. Het gedoe met de computer is zo ongeveer klaar, de draden voor de klimplanten zitten aan de nieuwe muur, het pompje, o jee, het pompje! De airco produceert met dit vochtige weer veel water. De airco in de slaapkamer kan dat water niet langs natuurlijke weg lozen, daarom is daar een pompje aangebracht. Als je de airco uitzet, dat doen we als we gaan slapen, dan moet dat pompje nog even doorpompen.

Vannacht stond de airco al wel een uur uit maar het pompje pompte nog. Sneeuwuil maakte me wakker: "het pompje pompt nog!" Dat pompje staat op een vlierinkje waar een normaal mens niet bij kan. Ik moest na middernacht het trapje uit de schuur halen, en de looplamp. Als je op het trapje staat kan je een klein luikje openen en dan zie je het pompje. En ja hoor, het pompte. Aan- en afvoer gaan met doorzichtige slangen, daardoor kon je zien dat er erg veel luchtbellen gepompt werden, waarschijnlijk dat het daarom zo lang duurde.

Ik kon geen instant oplossing bedenken, maar echt (brand)gevaarlijk leek het me niet. Het pompje staat op rubbervoetjes, ik zette het wat netter op een stukje muur zodat je het bijna niet meer hoorde. De volgende morgen was het gestopt. Waarschijnlijk moet de aanzuigslang wat beter in de opvangbak geprutst worden, dan moet ik eerst uitvinden hoe je die kap er afhaalt. Fietsen dus.

In het bos is het doodstil. Stil is het er meestal, maar met dit weer lijkt het nog veel stiller. Soms hoor je heel in de verte een auto die over het wildrooster bij het Roode Koper rijdt, maar verder niets, zelfs geen helicopters.
1954: stage bij de NRU. Die vonden de microfoons die je kon kopen niet goed genoeg, ze maakten ze daarom zelf. Of zo'n microfoon echt beter was kon je meten in een dode kamer. 'Dood' betekent hier geluidsdood, niet alleen kwam er geen geluid door de wanden, de wanden reflecteerden ook geen geluid. Piramides van tinslakkenwol absorbeerden alle geluid. Als je met z'n tweeën daar aan het werk was moest je richting oor van de ander praten anders was je onhoorbaar, heel vreemd.
Dat overdacht ik allemaal toen ik door het doodstille bos fietste.

Libellen, vorig jaar probeerde ik ze te fotograferen. Ik kom langs het punt waar ik toen stond met de camera, er zijn enorme libellen, kleine vliegtuigjes, mag je wel zeggen. Het lukt me niet om ze door de zoeker van de camera te zien, ze zijn veel te snel en toch te klein. Ik neem wat foto's, ongeveer in de goede richting, maar heb ik nou een libel?

1	2	3	4	5	6

1 en 2: libel met weerspiegeling, 3 en 4: niks, 5: twee uitsnedes, de onderste is echt de weerspiegeling van de bovenste al lijken ze niet erg op elkaar, 6: deze vliegt te dicht bij de oever, geen weerspiegeling. Je kunt wel zien dat digitaal fotograferen niks kost. Misschien als je er een hele dag voor neemt, camera in de tele stand, dat je dan...

woensdag 4 juni 2008, 06:05 lees reacties

Ik heb wel 50 minuten naar YouTube zitten kijken. Acht filmpjes van zes minuten, allemaal heel leuk. Derren Brown is een engelse illusionist en skeptikus. Omdat ze hem in de USA niet kennen is hij daar naar toe gegaan om aan te tonen dat je mensen van alles kunt wijsmaken. Onder steeds een ander pseudoniem bezoekt hij vooraanstaande 'deskundigen' op het gebied van Christelijke evangelisatie, ontvoering door aliens, helderziendheid, New Age theorieën en contact maken met de doden. De evangelist wilde een tweede ontmoeting, de rest accepteerde hem volledig bij z'n eerste bezoek. Hier is de eerste van de acht filmpjes.

Op mijn snelste en grootste computer heb ik nog steeds Windows 98. Na 10 jaar mag daar wel eens wat anders op, Windows XP Pro. Dat is nog steeds heel duur, maar op Marktplaats is het wat goedkoper. Voor €10 heb je al een illegale versie, dat zou wel eens niet helemaal kunnen werken. Je kunt ook iets krijgen wat legaal genoemd wordt, maar bij Microsoft kan je het niet kopen voor de Marktplaats prijs, €45. Ik vertrouwde het niet helemaal, toch maar geprobeerd.

Het blijkt te werken! Maar een en ander kost zoveel tijd dat ik aan logjes maken niet meer toekom. Bovendien is het 28° in de computerkamer...

dinsdag 3 juni 2008, 06:35 lees reacties

Met de twee zwarten, Al Poontah en Nouschka, naar Putten, de dierenarts, even de snaptest doen. Dat moet elk jaar, zonder geldige test wil geen kater ze kennen. Er zijn erg veel zwarte honden in de wachtkamer, een tamelijk onopgevoede die naar schatting zwaarder is dan z'n begeleidster. Ze wint het alleen dank zij haar rubber zolen op het linoleum.

Onze dieren zitten samen in éen kooitje, Poontah heeft zich zo klein mogelijk gemaakt, Nouschka kijkt om zich heen, ze wil ook wel even uit het kooitje. Rexen zijn echt dapperder dan Maine Coons. We zijn nogal veel te vroeg voor onze afspraak maar de wachtkamer zorgt altijd voor vertier. Bovendien draait de airco op volle toeren.

We mogen met Daan mee, Poontah mag eerst. Ze wordt onder haar kin kaalgeschoren, daar moet je dan een halsslagader zien te vinden. Dat gaat nogal moeilijk, Daan moet vier keer prikken, de assistente piept zo nu en dan alsof zij geprikt wordt. Dat wordt ze ook, door Poontah's nagels. Nouschka doet niet zo moeilijk, bij haar is het in éen keer raak.

Daan vindt het niet nodig dat we op de uitslag van de test wachten, hij wil zelfs de formulieren wel een aangepaste datum geven. Het begrip 'later' blijkt moeilijk: hij denkt 'mei', Sneeuwuil denkt 'eind juni'. Ik denk hetzelfde als Sneeuwuil. Gesjoemel met data blijkt geen probleem te zijn...

Op weg naar huis komen we langs Jaap en Gerda, je weet wel, Wolfi z'n nieuwe adres. J&G moeten telkens een dag naar Den Haag, dan is Wolfi een dag alleen. Daar wordt hij heel gestresst van, hij is namelijk grondig verwend. Voorbeeld: als hij op de bak geweest is krijgt hij een snoepje. Sneeuwuil had met Jaap gebeld, toen bleek Jaap zelf minstens zo gestresst als Wolfi. We hebben nog een flesje Feliway, een soort tranquilizer voor katten. Dat flesje gaat Sneeuwuil even aan Jaap overhandigen. Alibi voor een heel kort bezoek: ik zit nog met de katten in de auto.

Weer thuis, ook hier draait de airco op volle toeren, maar we moeten nog even naar het Naaimodecentrum. Die zijn zich aan het opheffen, ze geven 40% korting, eens zien of ze meubelstof hebben. Bij de winkel zien we dat ze vorige week 50% korting gaven maar dat ze nu echt helemaal dicht zijn. De hoezen voor de twee Gelderlanders zullen nog even moeten wachten.

Te weinig lichaamsbeweging. Even naar de regenradar kijken: enorme onweersbuien draaien in klokrichting over Nederland. Het middelpunt van de draaiïng is Ermelo, daar gebeurt dus niets. Te warm om te fietsen, ik ga een eindje door een schaduwrijk bos lopen...

Ongeveer 19:00 uur, het onweer nadert Ermelo. Een enorm bijna continu gerommel dat steeds dichterbij komt. Ik pak mijn camera om eens wat mooie bliksemfoto's te maken, lange sluitertijd met klein diafragma ga ik eens proberen. Regen, heel grote druppels, in een kwartier bijna drie millimeter. Het rommelt al wat minder, de druppels worden kleiner, meer daglicht. En geen bliksem gezien.

Ik dacht, er komt vast wel iemand die beter analyseert waarom ik zo over kanker-embryo's denk dan ikzelf. En ja hoor, hier is hij!

maandag 2 juni 2008, 06:05 lees reacties

Gelukkig kan je de tekst van de Beus hier teruglezen. Luisterend kan ik er geen touw aan vastknopen, mijn hersens werken te traag. Maar heel langzaam lezend lukt het ook niet. Mijn hersens of de Beus, iets deugt er niet.

We kijken Buitenhof. Marijnissen is goed, beter dan ik hem in tijden gehoord heb. En Hagoort, die valt me heel erg mee. Behalve dat fragmentje over het knippen in BBC documentaires dan. Maar de Beus, die is me ooit ook wel meegevallen, maar nu niet.

De stoel Gelderland is lang geleden geboren met singelbanden. De eerste eigenaren lieten de stoel bekleden, daarbij werden de singelbanden vervangen door veren. Over het succes van deze operatie zijn de meningen verdeeld. De stoel heeft stalen poten, verbonden door een stalen vierkant. Daarin hangt een houten frame, de eigenlijke stoel. Het hout wordt gedragen door het staal, daarbij geholpen door drie boutjes aan iedere kant.

Ik snap niet precies waarom, maar door de modificatie is het houten deel iets kleiner geworden. Daardoor draagt het niet meer op het stalen onderstel maar op de boutjes. Die zijn niet gegroeid, daarom zijn ze nu een halve centimeter te kort. Aan de ene kant zitten ze lekker vast, aan de andere kant is er niet veel mee te beginnen. Kortom, de stoel heeft uitelkaarvalneigingen. Een scherpe waarnemer ziet drie glimmende boutkoppen op bovenstaande foto. Oorspronkelijk waren die bronskleurig, maar ik heb iets langere boutjes in mijn voorraad gevonden. Zilver, dat is toch weer een stapje hoger dan brons.

De aanleiding tot het nader bekijken van de stoel is dat ik Sneeuwuil beloofd heb nauwkeurig passende hoezen te maken. Nieuw bekleden zou het beste zijn, maar met katten die kotsen, piesen of krabben kan je aan het bekleden blijven. En dan vergeet ik Bontje d'r vliezen nog.

Op de foto hiernaast zijn Okkie en Nouschka vervangen door Anemoon en (als je goed kijkt) Bereklauw. Ik ga de foto gebruiken als basis voor een tekening van een hoezenpatroon.

zondag 1 juni 2008, 06:15 lees reacties

Een wit bestelwagentje rijdt een beetje vaag door de straat. We verwachten de Rus om 09:30, het is 09:15. Het wagentje stopt, zodanig dat we het gedrag van de bestuurder niet kunnen waarnemen. Grote vraag: is het de Rus die ons niet kan vinden? Even later zet hij toch koers naar ons adres.

Het is de Rus. Hem was nummer 32 opgegeven en Hanengewei 32 bestaat niet. En hij had het nummer van de telefoon die we ooit in het kleine huisje hadden. De Rus heeft met Geeske zitten bellen, die toch wel over de juiste gegevens bleek te beschikken. De stoelen zijn misschien wel 50 jaar oud, reeds voorzien van lichte kattekrabsporen.

De stoel die ik probeer past mij precies, wat mij betreft is het een verbetering. Sneeuwuil is nog niet 100% tevreden over de andere. Een groot voordeel is dat ze veel lichter zijn en dat ze geen draaivoet hebben. Die draaivoet is geliefd bij kinderen die zo hard mogelijk met de stoel gaan draaien, zeer tot ongenoegen van ons hoogbejaarden.

De Rus heet Nikolaj (met een K, zoals hij benadrukt) en hij wil wel een kopje koffie. Nikolaj is al negen jaar hier, spreekt met een flink accent maar grammaticaal heel goed NL. Hij heeft de taal op eigen kracht verworven, zonder cursussen, wel geslaagd voor het inburgeringsexamen. Hij is schoonmaker, z'n vrouw iets in de zorgsector. In Rusland was hij straaljagerpiloot. Hij heeft net een huis gekocht in Bilthoven, ergens moet hij nog wat verzwegen bijverdiensten hebben...

Nikolaj vertrekt, wij ook. Wij naar een rommelmarkt van het Ned. Herv. Zangkoor. Een kraam met hortensia's, een kraam met zomaar planten, een kraam met oliebollen, een kraam met wat boeken, nog een paar vage kramen. In een hoek van het kerkplein dozen met rommel, daar mag je in graven. Ik zie niets van mijn gading, Sneeuwuil wel, onder meer een pluchen poes.

Grote vraag: wat heeft een Zangkoor voor kosten? Reisjes naar andere kerken? Versnaperingen tijdens het reisje? Rode blouses? Dat van die blouses weten we omdat ze vroeger blauw waren. Van de fraaie blauwe stof is nog wat over, dat wordt te koop aangeboden. Wel braaf dat de koorleden hun eigen blouses vervaardigen.

Best redelijk fietsweer, eens even de regenradar bekijken. Uit het ONO nadert een grote bui, volgens de voorspelling blijft die net ten zuiden van Ermelo. Ik fiets de straat op, dan komt de kerktoren in zicht. Die zegt: wind pal noord, merkwaardig. Dan maar naar het noorden, dan kom je al gauw in Harderwijk. Aan de oever van het Veluwemeer aldaar heeft men in de bestrating een fraaie windroos aangebracht. Middenin een paal met een windzak, hier is de wind pal west, nu weet ik het niet meer. ZW dan maar, daar is het pad langs het Veluwemeer.

Na 100 meter zit er een vliegje in m'n linkeroog. Niet wrijven, knipperen, leert de ervaring. Nog eens 100 meter, een vliegje in m'n rechteroog. Het IJsselmeervliegjes seizoen is begonnen. (Het tekenseizoen ook, ik heb er al twee leren kennen.) Met beide ogen knipperend neem ik het eerste pad naar links, geen vliegjes meer. Het is inmiddels vrijwel windstil...

Nog even naar mei?