Iris stuurde jibjab. Van zo grote schoonheid dat ik het nu weer doorstuur. Geluid moet aan!
Eens even de administratie bijwerken:
A-S-d-N-A-f-A-Z-l-v-He-ap-AP-ap-O-O-sH-Z-R-A-El-Er
Hoofdletters: steden waar ik gewoond heb. Kleine letters: steden waar ik tijdelijk gewoond heb. Kortere verblijven dan twee maanden niet meegeteld zijn het er 22, als ik me niet vergis. A is natuurlijk Amsterdam, AP krijgt twee letters om die stad niet als Amsterdam te tellen. Tijdens de laatste fase, A-El-Er, hadden we ook het zomerhuisje. Tijdens de allerlaatste fase, Er, hebben we zelfs twee zomerhuisjes. (Zie 25 juni 2004)
Het aardige van verhuizen is de nieuwe omgeving die je krijgt. Het minder aardige is de organisatie er omheen en het sorteren en inpakken van alle verzamelde rotzooi. Opbouwen is veel leuker dan afbreken.
Nu is alles, na de laatste verhuizing, zo'n beetje opgebouwd en vervolgens gaan we het zomerhuisje afbreken. Dat is de verkeerde volgorde! Psychische problemen zijn te verwachten! En zelfs letterlijk afbreken: het huisje gaat echt verdwijnen.
Bij alle huizen die ik tot op heden verliet was het "uit het oog, uit het hart". Ik vrees dat dat bij dit kleinste van alle verlaten huizen niet zo zal gaan. (Ik wil dat vrezen, want diep in mijn hart ben ik geweldig sentimenteel. Maar ik ben bang dat het huisje over een jaar nog maar een vage herinnering is. Diep in mijn hart ben ik namelijk ook geweldig oppervlakkig.)
Enige oppervlakkigheid is wel handig bij het overleven.
Bij overlezen van het vorige zie ik het pas: walvis en visnet in één stukje. Wat had ik daar niet een ontzettend leuke grappen over kunnen maken. Gemiste kans.
Een stukje aan het kattenhek gebreid, maar nu alweer te warm. Ik maak het vannacht wel af.
Bij 24° doen de poezen het niet meer. Ze liggen al vanaf een uur of elf (a.m.) te slapen. De demo 'hortensia slopen' voor Bert Rombouts mislukte deerlijk. Daarom maar verder over Bert.
Bert had grote bezwaren tegen het rijmen van 'tiger' op 'tiger'. Daar had hij wel gelijk in, maar ik vind die lady uit Riga (zie 24 juli) verder zò goed, dat één klein foutje wel mag. Hij wist een aardige limerick te citeren, maar omdat mijn hersens gesmolten zijn kon ik 'm niet onthouden. Overigens had Bert deze bijdrage:
Nou weet je waarom ik het voor Google wat moeilijk maak om dit te vinden. Hier snapt toch geen ene outsider iets van.
Een pakket visnet arriveerde. Maar buiten was het meer dan 27° in de schaduw, terwijl het hek zeer zonbeschenen is. Wel begonnen met ophangen, maar toen de katten nagevolgd. Zo nu en dan, net als de katten, één oog geopend om Bert zijn schilderijen te zien. Eigenlijk foto's van de (met glas) ingelijste schilderijen. Foto's tonen soms wat vreemde reflecties. Bert vond dat wel iets toevoegen aan zijn kunst.
Op een keeper
"Kijk, op elf uur een minke walvis!"
Zorgt ervoor dat ik een flinke bal mis.
Buitenspel,
Dat nou weer wel.
Maar het maakt toch dat ik gal pis.
Beide katten in het hele huis laten als ze de hele dag geslapen hebben, dat kàn je doen. Ze gaan dan wel midden in de nacht samen op je bed springen, of bij het eerste ochtendgloren hardloopwedstrijden onder het bed houden. Je komt zo wel veel slaap tekort. Het gekke is dat we dat alles nog leuk vinden ook.
Het kattenhek krijgt van boven een soort visnet, zoals bij Arno. Helemaal onderaan bij de kattenfotoverzameling zie je ons voorbeeld. Net hangt aan soepele stangen. Arno gebruikt laselectroden van 4 mm, ik dacht aan fiberglas stokken omdat die niet kunnen roesten.
Naar Hendriks Kampeerwereld gefietst. Fiberglas blijkt veel te stug, maar:
Ouderpaar heeft ruzie met kinderpaar. Vader en moeder gaan de winkel uit, naar hun fietsen. Kinderen blijven in de winkel, de oudste roept zeer dwingend z'n moeder. Ik kon het niet helemaal volgen maar ik dacht dat er discussie was over moeders aankoopbeleid: geen snoep. (Ja, Hendriks heeft écht alles!)
Vader komt terug en zegt zeer luid en kwaad: "Nu gaan we terug naar de camping!"
Kind reageert wel met body language, maar een dialoog kan je het niet noemen. Het kleinere broertje gaat zwijgend mee naar buiten en gaat bij moeder achterop de fiets.
V: "En je gaat in de caravan en je komt er de hele dag niet uit al wordt het 40°!"
K: meer body language.
V: "En dan zullen we wel eens zien wie er de baas is!"
K: b.l.
V: "En nu fietsen. Nu fietsen!"
K: fietst vrolijk maar niet geheel risicoloos onder een steunbalk van het gebouw door, richting drukke Harderwijkerweg.
V: "En nu stoppen! Stoppen!!"
K: stopt net op tijd
Hier scheidden zich onze wegen. Een klein beetje spijt dat ik ze niet tot op de camping gevolgd ben om de afloop te kunnen melden heb ik wel. Maar de schuurdakrand wil plamuur en het hek wil vast ook nog van alles.
Bovendien werd het maar 24°.
De computer van HetNet verslikt zich wel eens als ik hem een nieuwe versie van frankslog voorzet. Dan krijgen jullie een foutmelding te zien. Ik let niet goed op en zie niet altijd dat mijn computer zegt dat er iets fout ging. Gistermiddag om 14:38 ging het fout, pas om 22:52 gecorrigeerd na een melding van Yvonne.
Ik besef dat een niet werkend frankslog ernstig geestelijk letsel kan veroorzaken. Ik kan wel beloven dat ik in de toekomst nauwkeuriger zal werken, maar reken daar maar niet op. Bovendien was de computer van HetNet zelve een paar keer 'down' tijdens deze maand, buiten mijn schuld dus.
Als echt alles kapot is stuur ik wel een handgeschreven versie per postduif.
Dat vat het toch wel aardig samen, de tien geboden, de grondwet enzo. Het wetboek van Strafrecht is hierbij vergeleken gezeur over details.
Je zou kunnen zeggen dat het wat negatief geformuleerd is, dan moet anders kunnen:
Dit toont toch wel overtuigend aan dat 'posi' veel moeilijker is dan 'nega'.
Mattheus en Lucas: "En gelijk gij wilt dat u de menschen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks" is mij wat te kort door de bocht. Stel je eens voor dat die dikke buurvrouw van de overkant een trui voor je breit. Dat doet ze omdat ze verwacht dat jij daarna een trui voor haar breit. Denk eens aan al die wol die daarin gaat zitten, haar omtrek schat ik op minstens twee meter. Wij hebben ook zo'n bankje, dat is 1,20 meter breed.
Ik lees een boek van Michael Moore over de toestand van Amerika na 9/11. Op de een of andere manier inspireerde dat me tot het bovenstaande. Ik ben op bladzij 74, ga nu weer verder lezen.
Daar valt me de bek van open. Kom ik op bladzij 127: "remember that lesson about treating people the way you would like to be treated? It still works!" Heb echt niet vooruit zitten bladeren, kennelijk zit die boodschap er al van bladzij 1 in.
Michael Moore is geen groot literator, wel een journalist. Het boek "Dude, Where's My Country?" leest als een trein, verbijsterend en leuk tegelijk. Voor de veel slechter geïnformeerde Amerikanen nog veel verbijsterender dan voor Europeanen.
Meer dan 3.000.000 hits met Google, dat haal ik niet met mijn naam. Overwegend anti-Moore sites, lijkt me na een vluchtige blik. Mijn pro-Moore gevoel is gedicteerd door mijn anti-Bush gevoel. Moet ik, om achter de waarheid te komen, nou echt al die sites gaan lezen?
Ik ga maar eens verder met het kattenhek.
Voor mij oud nieuws, maar toch leuk om te zien dat het zelfs bij Donner begint door te dringen. Dit las ik bij NU
Dat die gevangenen ook nog van hun migraine verlost worden staat er niet bij, maar dat zou wel eens zo kunnen zijn.
Ze gaan nou dat onderzoek nog eens over doen. Het zou kunnen dat nederlandse gedetineerden anders reageren op minder suiker dan engelse of amerikaanse, maar erg waarschijnlijk is het niet. Niet onderzoeken, gewoon geen suiker meer geven.
Als je toch persé wilt onderzoeken: de rapportage van de bewakers vergelijken, vòòr en nà de suikeronthouding. Kan 1 mannetje in 1 middag doen, kosten hoogstens €200,00.
Zo'n goedkoop onderzoek gelooft natuurlijk niemand.
DEN HAAG - De Dienst Justitiële Inrichtingen van het ministerie van Justitie stelt pogingen in het werk om in ons land te experimenteren met diëten in gevangenissen. Minder suiker in de voeding zou de agressie van de gedetineerden kunnen verminderen.
Minister Donner van Justitie beloofde eerder in antwoord op Kamervragen om onderzoeken in de Verenigde Staten hiernaar te bezien "op bruikbaarheid en toepassing in het Nederlandse gevangeniswezen".
Dieetmaatregelen kunnen helpen tegen gedragsstoornissen bij kinderen met ADHD. Uit onderzoek in een Engelse jeugdgevangenis blijkt dit ook te gelden voor gedetineerden. Na toediening van extra vitamines, mineralen en vetzuren daalde agressief gedrag met een kwart.
Voor beleidsmedewerker Zaalberg bij de Dienst Justitiële Inrichtingen zijn de resultaten aanleiding om te pleiten om ook in ons land onderzoek te doen. Hij wil dat samen met universiteiten doen en benadert jeugdinrichtingen om hieraan mee te werken.
Hebben jullie wel gezien dat Jacq terug is van Terschelling? Die heeft niet het hele internet nodig om aan onderwerpen te komen. En geen plaatjes. En geen grappen die niet in de context passen. Diepe droefheid is mijn deel: ik zal nooit een groot schrijver worden. Zij wel, ze is het al, nouja schrijfSTER dan.
Om het totaal aantal ogen van R&B op vier te houden heeft Sneeuwuil hun nagels geknipt. Gelukkig zijn ze geen van tweeën polydactiel. Bovendien hebben we ze vannacht gescheiden. Bereklauw mocht de kamer houden, Rozepoot kreeg de rest van het huis. ,,,m ]cxxx (Ze passeerde net van rechts naar links). De rest van het huis impliceert de slaapkamer. Als ze moe is van het rondlopen komt ze tussen ons in liggen spinnen. Spinnen klinkt zo tevreden dat je daarbij zelf heel goed kunt slapen.
Straks komen de klusjesmannen weer, nu om het dak van de schuur op te lappen. Een beetje spijt dat ik het niet zelf doe, dan had ik wel €500,00 verdiend. Dan had ik met dat geld een Sony DSC-V1 camera kunnen kopen. Die heeft het voordeel dat 'ie zonder merkbare vertraging werkt: het leuke kunstje dat R of B doet staat er dan wèl op, en niet de vage achterkant van een weglopende kat.
Voor jullie is het beter zo. Nu probeer ik nog om iets te schrijven, met een nieuwe camera zou je ontzettend veel foto's krijgen. Met die oude, nog steeds prima werkende S20 krijg je er al teveel. Zoals deze van één minuut geleden. Rozepoot pakt een verhuisdoos uit.
Maar Frank, wil je zeggen dat nog steeds niet alle verhuisdozen zijn uitgepakt?
Daar gaat het helemaal niet om: kijk nou eens wat er op die doos staat. In het kantoor van de verhuizer staat een grote bak met lappenkatten. Of eigenlijk hangt 'ie, die bak. Geen lapjeskatten, maar katten uit textiel vervaardigd. Achteraf gezien toch wel een soort van voorteken van wat er in ons nieuwe huis ging gebeuren.
Eigenlijk was het vorige verhaaltje alleen maar nodig om van het limericksyndroom verlost te worden. Dat lijkt te zijn gelukt.
Toen nog een bliksembezoekje waarbij veel belangstelling voor R&B was.
Toen boodschappen waaronder ogenzalf halen voor R en/of B. Tijdens het spelen raakt er nogal eens een katteklauwtje in een katteoog.
De limericks verdwenen vèr achter de horizon.
Nou werk ik al een halve eeuw met computers en nog maak ik bestanden weg. Ik had een heel scherm volgetikt en daarna op een cruciaal moment NEE in plaats van JA geklikt.
Het ging over polydactylie, zie plaatje links. Dat is ook een licht geval van syndactylie, enigzins aan elkaar gegroeide tenen. En toen een heel verhaal over de Amish, waar dit meer voorkomt dan in andere bevolkingsgroepen. Zo'n lang verhaal, dat je je ging afvragen wat de bedoeling van al die tekst over genetica was.
Google vindt, als vierde hit, het verhaal waar ik naar toe wilde: bij Maine Coons kwam polydactylie bij 40% van de katten voor. De dragers van het gen reisden mee met Puriteinen vanuit Engeland.
Het heeft dus te maken met Amish (mensen) en Puriteinen (katten), het moet dus wel veroorzaakt worden door een vreemde vorm van Goddelijk straffen.
Toen herinnerde ik mij een kat met de naam Poly. Gezien bij een van onze bezoeken aan catteries, maar welke? De katten-websites besnuffelen leverde nog niets op. En toen klikte ik NEE waar het JA had moeten zijn, moet bijna wel weer een straf van God zijn.
Research van Sneewuil wijst uit: Het woord 'spinnen' zoals in 'katten spinnen' wordt gebruikt omdat het geluid doet denken aan het snorren van een spinnewiel. Het franse 'ronronner' is, in vergelijking, waardeloos. Het italiaanse 'far le fusa' heeft misschien met 'fuso' te maken: spoel, dus spinnewiel. (Zie ook: wordreference)
Ik voeg hieraan toe dat je wel "Die Katze spinnt" kunt zeggen maar dat duitsers dan toch iets anders horen dan je bedoelt, vooral als het er eentje van deze 15.000.000 is. Een duitse kat schnurrt, wat net als het engelse 'purr' zeer matig is als klanknabootsing.
Een aalmoezenier uit de Lier
Vroeg aalmoezen voor een dier.
"'t is voor een operatie,
ik bedoel transplantatie,
m'n aal moes 'n nier."
Nee Frank, zowel deze als de vorige is fout. Je gebruikt woorden zonder ze te verklaren. Dat heeft niets met Van Dale te maken.
Een aamborstige smid aan het aambeeld,
Is nou niet direct iets wat het oog streelt.
WAO voor die man,
Dat vind ik er van,
Hoewel de minister niet meespeelt.
Zo, twee tegelijk, dat schiet op.
Een grote boot vaart op de Rijn
Zou dat soms een rijnaak zijn?
De schipper van de aak
is heel zeker van zijn zaak:
Hij houdt zijn rijnaak rein.
Het grote voordeel van kunstmatige hortensias is dat je ze weer kunt herstellen wanneer iemand ze gedemonteerd heeft. Zelfs wanneer dat twee iemanden zijn.
Dank zij de reacties al twee goede bijdragen voor DDVDIDVVL. Als dat zo door gaat kunnen we binnenkort naar de drukker en steenrijk worden.
"And now for something completely different" Opeens begreep ik waarom het water op de foto Admiralengracht heet.
Als autobestuurder zie je maar weinig van de omgeving: alleen de auto's voor je. Iets dergelijks blijkt bij bootjes zo te zijn, als je niet zelf de Admiraal bent zie je veel meer ter land, ter zee en in de lucht. Mijn degradatie tot passagier beviel me uitstekend.
Denken over limericks kostte al erg veel tijd, en toen heb ik nog zitten googelen. Zo krijg je zelfs in Ermelo de zondag wel om.
OEDILF, the Oxford English Dictionary in Limerick Form. De Limerick als versvorm schijnt vooral in Engeland én in Nederland populair te zijn. Als je van engels en limericks houdt dan ben je uren zoet na het klikken op voorgaande link.
Als je googelt op "lady from riga" dan krijg je allerlei versies. Zoals Meander zich deze lady herinnert is de grap niet zo sterk. Delven in mijn herinnering levert op:
There once was a lady from Riga
Who rode with a smile on a tiger.
They came back from the ride
With the lady inside
And the smile on the face of the tiger.
De eerste regel hoort op een plaatsnaam te eindigen, maar die eis heeft men in de OEDILF laten vallen. Deze uit de OEDILF, over ailurofobie (angst voor katten), bijvoorbeeld:
aelurophile / aelurophobe
(pronounced "ee-LOOR-a-file" and "ee-LOOR-a-fobe")
An aelurophile's fond of the touch
Of tomcats and kittens and such.
Their whiskers, their fur,
Their feline allure.
But aelurophobes? Well, not so much.
DDVDIDVVL, De Dikke van Dale in de vorm van Limericks, dat is er nog niet. Van Dale begint met een zwerm afkortingen. Het eerste 'echte' woord is aad.
Een vat in ovalige vorm
Dat is in friesland de norm
Ze noemen het aad
Nou nog twee regels waaruit blijkt dat een aad (of ade) iets is om melk mee af te romen. Ik kom er niet uit, maar ik mag niet naar het volgende woord voordat ik deze bevredigend heb opgelost. Ja, daar komt weer een regel:
Een vat in ovalige vorm,
Dat is in friesland de norm.
Ze noemen het aad,
Het is niet voor de vaat,
maar wel voor afromen en dan nog eindigend op ..orm, nou zie ik het even niet meer.
Het grote voordeel van een limerick is dat hij kort genoeg is om hem zonder papier te maken. Als je zwijgend voor je uit zit te staren dan vermoedt je omgeving diepe gedachten. Maar jij bedenkt alleen maar een limerick!
Er is een houthandel in de Kawoepersteeg. De klusjesman had hardhouten palen gebruikt voor het kattenhek. Ik maak daarin een mensendeur van hout in dezelfde stijl. Gamma heeft wel alles maar bijna geen hardhout, daarom naar de Kawoepersteeg.
De prangende vraag is: "Wat betekent Kawoeper?" Google kent het als Kawoeper Hoeve en dat blijkt een hondenfokkerij te zijn. Geen adres, maar vast wel aan de Kawoepersteeg gelegen. detelefoongids kan er niets mee, de nationaletelefoongids doet beter z'n best: die suggereert andere namen. Er is één vermelding van de achternaam Kawop. Best bijzonder, een naam die maar één keer voorkomt, maar Frans Kawop woont in Lochem, heeft dus niets met een steeg in Ermelo te maken. (Steeg betekent in deze buurt niet een heel smal straatje in de stad, maar een zandweg midden in het boerenland.)
Verder googelen, nu op kawoep. En ziet: dat verwijst naar het Streekarchivaat Noord-West Veluwe. Notaris Vitringa heeft in 1817 iets opgeschreven over de Kawoep, verkoop van hout. En in 1813 is er een kwitantie van de Kawoep bij Veldwijk. Maakten ze daar een kattenhek? Met Veldwijk Ermelo heeft Google niet de minste moeite. Nu het bekende gekkenhuis achter het station, in 1813 een landgoed. Op dezelfde plaats, alleen de spoorweg moest nog uitgevonden worden.
Nou je het zegt, de baas van die houthandel zag er wel uit alsof hij zo'n 200 jaar oud was.
De broer van de vrouw van de garagist is er slecht aan toe. De garagist gaat hem morgen in Zeeland bezoeken, wil daarom vandaag de Ford overdragen. OK bij mij: het vervoer per aanhanger is klaar.
Dus nu snel de Volvo uitruimen. Tot de inventaris behoren gewone dingen, zoals wegenkaarten, plattegronden en ijskrabbers. Een zonnebril op sterkte, ook redelijk normaal. Maar we hebben ook een centimeter, twee rolmaten en drie parapluus altijd bij ons. Enkele kilos zand en bladgruis zijn voor eigen rekening binnengeslopen, die laat ik erin.
Conclusie: wij willen heel graag weten hoe groot dingen zijn en wij zijn erg bang voor regen.
Koepelgraf is een mooi woord, maar grafheuvel dekt de lading beter. Een heuvel, vaak een heuveltje, meer is het niet. We hebben er een heleboel, in bos en hei. Afhankelijk van de terreinbeheerder worden ze al dan niet gemarkeerd met paaltjes of alleen maar schoongemaaid. (Jullie hebben weer geluk gehad: de accu van de camera was leeg. Anders had ik ook nog een foto van een fel oranje slak gelogd.) De gemeente Ermelo doet er soms een bijsluiter bij, met steeds dezelfde tekst:
Ze hebben kennelijk ergens zoiets als een zerk gevonden waarop stond
En nooit een met sterfjaar 2851 v. Chr of 1 n. Chr.
Foto's uit Eindhoven! De eerste foto toont een kat met een trui aan. Dat is de moeder van 'ons' kitten. De trui is een afgeknipte mouw van een kledingstuk van de catteryhoudster, dient als zoogblokkade. Moet goed strak zitten anders wringen de jongen zich er nog tussen. Op foto 4929 en 4937 zie je wat er gebeurt als die trui uitgaat. Alle afgebeelde katten zijn nabije familieleden.
Als je iets verder teruggaat zijn alle zoogdieren familieleden.
Mogelijk zijn alle dieren familieleden. Misschien is al het aardse leven wel één familie. Leven elders in het heelal zal wel geen familie zijn.
TROS: "De grootste familie van Nederland" is een duidelijk voorbeeld van zelfoverschatting.
Als je even 15 jaar niet oplet sluiten ze de hele boel. Philips bedoel ik. In stadsdeel Strijp worden grote fabrieksgebouwen veranderd in appartementen. Die gebouwen schijnen architectonisch zo bijzonder te zijn dat ze ze niet willen afbreken. Ik werkte veel periodes binnen bijna 25 jaar in een van de gebouwen van het aanpalende Strijp T. Vlak bij Strijp R kan je poesjes halen. Philips personeel vind je hier nauwelijks meer.
Toen ik, zo'n 40 jaar geleden, voor het eerst in Strijp S kwam was daar nog volop Philips productie. Ze hadden in die gebouwen liften met liftbediende. Die liftbediendes hoorden eigenlijk in de WAO maar die was toen nog niet uitgevonden.
Er waren ook heel bijzondere trappen. Tamelijk gewoon is een trap in een zigzagvorm. Hier was een dubbele zigzag: twee gescheiden trappen dus. Dat waren, voor 1940, de mannen- en de vrouwentrap. Liederlijk gedrag van de arbeiders werd zo onmogelijk gemaakt.
Een bezoekje aan 's-Hertogenbosch na het bezoek aan de poesjes. Het uithangbord hangt nog uit, maar wat hangt daaronder? Eventjes naar Funda!
Nou, da's niet voor niks. We dachten nog even over terugkopen maar zien er toch maar van af. Die twee roestvrijstalen waskommen bevallen ons niet: je tandenborstel moet je zeker in je binnenzak bewaren.
Gon en Louis (de keramische overbuurman) wonen er nog, aan de etalage te zien. De man die ernaast woonde moest 15 jaar geleden al gedotterd worden, dus die zal er wel niet meer wonen. Zijn winkel bestaat nog wel, was veel mooier geworden. Sneeuwuil verloor er haar zelfbeheersing.
Vandaag naar Eindhoven. Daar schijnt een charismatisch Main Coon meisjeskitten te wonen. Eindelijk een adres wat ik kan vinden: vlak bij de plek waar ik een aantal jaren werkte.
Vannacht geslapen in het ingekorte bed. Alle plannen voor deze week al op maandag uitgevoerd. Ik zou niet meer over a.v.. praten, maar 3x naar de U....b... geweest: 1x groen, 1x puin, 1x oud ijzer en apparaten. Die laatste tocht inspireerde me tot het 19 juli 20:41 stukje. Ik wil maar zeggen, best tijd om eventjes naar Ehv. te rijden.
Nog een reden om naar Ehv te rijden: nog een M. C. blokkeert de weg voor een Abessijn die op de shortlist stond. En ik vind kattensoort Abessijn maar eng. (Hè, dat is eruit. Een hele opluchting.)
Nog iets merkwaardigs: ik vind meisjespoezen leuker dan jongetjes, daarbij geheel voorbijgaande aan eventuele karakterverschillen. Katers staan erom bekend toeschietelijker te zijn, maar toch.
Een prachtig nieuw apparaat dat ik al lang had willen hebben, met alle toeters en bellen. Een gespecificeerde rekening: het apparaat, drie toeters, vier bellen. En dan nòg een regel: bijdrage in de verwijderingskosten.
Net nieuw, moet je niet alleen gaan denken over het wegsmijten, maar zelfs ervoor betalen. Je bent al iets minder blij met je aankoop. Toevallig heb ìk het geluk dat het hier om een virtueel apparaat gaat. Andere mensen kopen echt iets tastbaars, ik zie hun depressie al naderen.
Vroeger werden apparaten in elkaar geschroefd. Ging het kapot, dan kon je het open (laten) schroeven en een onderdeel (laten) vervangen. Een modern apparaat kan vaak niet open of er zitten onderdelen in die niet te krijgen zijn. Of er is een specialist nodig voor de reparatie. En die specialist kost meer dan het hele apparaat. Weg er mee dan maar (het apparaat, niet de specialist).
Mensen zijn duurder dan dingen. Daar zou ik toch eigenlijk blij mee moeten zijn?
Al ruim een week geen bezoek meer gehad via Google. Ik heb geen googlefobie, ik wil alleen geen dwaalsporen veroorzaken. Iemand die alles van separatorvlees wil weten moet niet hier zijn.
Een groot bezwaar van Google vind ik dat het veel te goed werkt. In een seconde heb je duizend hits, de inhoud is vaak letterlijk hetzelfde. Bij al die niet-relevante info ontbreekt nu dit log.
Een ieder die iets van mijn zieleroerselen wil weten is welkom.
In Amsterdam hadden we een mooie servieskast. Als je nou op 2 juli goed naar die panoramafotos gekeken had dan had je hem twee keer gezien. Van Amsterdam verhuisde die kast naar het kleine zomerhuisje, de twee 'binnen' fotos dus. Gisteren hebben we die kast naar het grote zomerhuis gesleept. Wil iemand de kast hebben die daar stond? Ikea, hij zal wel Knud of Lars of Sven heten.
In Amsterdam hadden we een mooie tafel. Ooit met het bootje vervoerd van een winkel in de Utrechtse straat naar de Egelantiersgracht. Die tafel stond in het kleine zomerhuisje. Omgeruild met de tafel in het grote zomerhuis. Wil iemand de tafel hebben die daar stond? Ikea, hij zal wel Markör of Lagfors of Ottenby heten.
In het kleine zomerhuisje zaten bedden met van die slappe spiralen. Daar krijg je erge pijn van in je rug, ik heb er daarom dwarsgespannen spiralen in gelegd. In Amsterdam hadden we een zeer fraai maar erg smal bed dat opeens via den Haag naar Ophemert reisde. Op 3 juni beschreef ik wel héél kort een reis door Nederland. Tijdens die reis dat bed nog even gezien.
Ik was heel tevreden met die dwarsgespannen spiralen, kocht ze daarom in Amsterdam ook voor het nieuwe bed. Verhuisde, verhuisde, nu zijn ze hier. Het gewone van die spiralen is dat ze 2 meter lang zijn. Het bijzondere van de spiralen in het kleine zomerhuisje is dat ze 190 centimeter lang zijn.
Het kleine zomerhuisje komt uit een tijd dat de mensen nog kleiner waren. De wanden van het slaapkamertje staan 190 centimeter van elkaar, een langere spiraal kàn er niet in.
Nou ga ik het bed hier 10 centimeter korter maken en er dan die korte spiralen in leggen. Dat komt heel goed uit omdat het slaapkamertje hier zo klein is: dat wordt dan 10 centimeter groter.
Ik bedoel maar, verhuizen is een heel gedoe.
Jammer dat Bereklauw geen duits verstaat, nu moet hij de onderschriften lezen. Met zijn dyslexie is dat nog niet zo simpel.
Deze krimi kon hij aardig volgen maar de ontknoping verbijsterde hem toch wel.
- Je bent vandaag wel heel erg vroeg!
- Ja, dat zit zo:
Bereklauw en Rozepoot liggen vaak heel vredig samen op een stoel. Minstens zo vaak zijn ze aan het stoeien, soms aan het vechten. De grens tussen vechten en stoeien is niet erg duidelijk.
Als ze erbij piepen of grommen dan vindt Sneeuwuil het vechten. Ze denkt dat Rozepoot net zo op haar rust gesteld is als zij zelf, daarom heeft ze de katten vannacht gescheiden. Bereklauw in de woonkamer, Rozepoot in de rest van het huis.
De rest van het huis, dat is inclusief de slaapkamer. Rozepoot heeft een heel stuk nacht dingetjes voor zichzelf gedaan, maar om halfzes betrad ze de slaapkamer. Ze betrad niet alleen de slaapkamer, maar ook ons. Spinnend, dat wel. Een teenbeweging is reden voor een sprong. Van slapen komt niet veel meer.
De kat is een nachtdier, ik moet er ook maar eentje worden. Sneeuwuilen moet je niet te vroeg wakker maken, daarom verlaten Rozepoot en ik de slaapkamer en sluiten de deur.
Een structurele oplossing willen ze altijd. Daar ga je toch anders over denken als je zelf deel van de structuur bent.
Enorm onweer, 18°, kan weer denken! Zal ik het nou heel goed doen, goed genoeg doen of laten doen? Optie één is het leukst, optie twee het goedkoopst, optie drie wat al te makkelijk.
Het dak van de schuur bedoel ik. De klusjesman en ik hadden onafhankelijk van elkaar eenzelfde dak in gedachte. Echt een dak anno 2004, dat 30 jaar meegaat. Sneeuwuil voelde veel meer voor een dak dat er precies zo uitziet als het huidige in 1970. Eigenlijk heeft ze daar wel gelijk in: optie twee dus.
Nieuwe planken eromheen, nieuwe randen op die planken, een nieuwe laag bitumenspul en het dak zal onze tijd wel uitdienen. Twee dagen werk als je een beetje kalm aan doet. Bijkomend voordeel van deze versie: weinig afval!
In afwachting van de klusjesmannen, nog even de ultieme gutterfoto gemaakt.
Mijn vaste leesvoer op zaterdag: Randi, al jarenlang. Als je dus denkt: "waarom schrijft 'ie nou niks" dan is dat omdat ik Randi zit te lezen.
Als ik dat uit heb schrijf ik nog niks omdat de klusjesmannen straks terugkomen om hun werk af te maken. En dan schrijf ik helemaal niks meer omdat ik de antikatnetten ga aanbrengen.
Ik vergeet het dak van de schuur. Nog een heel goed reden om niets meer te schrijven.
Bereklauw kijkt graag naar natuurprogramma's. Vooral uitzendingen met wolven hebben zijn interesse.
De klusjesman bracht een maat mee, al om kwart voor acht vanmorgen. Hij bracht ook palen en gaas mee, zette de palen heel netjes in de grond, maakte ook het gaas heel netjes aan de palen.
Toen begonnen hij en z'n maat enigzins verlekkerd naar het dak van de schuur te kijken. Daar hadden ze gelijk in: het is echt een lekker dak voor klusjemannen. De klimop groei er niet alleen op maar ook doorheen. De kanten rotten en lekken. Het midden ook, maar meer in het geniep. Het blijft nog wel een jaar min of meer een dak, maar geen tien jaar.
Boven het gaas komt een soort slaphangend visnet. Dat kunnen katten niet beklimmen zodat ze niet AWOL kunnen gaan. Behalve boven het gaas komt het net ook aan schuur en tuinmuur. De deadline voor de oplevering van het kattenbuitenverblijf moet dus nà het herstellen van het schuurdak liggen.
Zelf doen of laten doen, dat is de kwestie.
Die kan beter fotograferen dan ik. Scroll naar het eind: heule mooie vliegen. Hij heeft een Powershot G2, die kan op een afstand van 6 centimeter foto's maken. Mijn, eveneens Powershot, maar S 20 moet minstens 12 centimeter afstand houden. Bovendien gaan 'mijn' vliegen vliegen als ik zo dichtbij kom.
Hij heeft dan wel een iets betere camera, toch knaagt de gedachte dat het daar niet helemaal in zit aan mijn levensgeluk.
Niet klagen maar dragen en bidden om kracht dan maar weer eens.
Zojuist een autootje gekocht, met airco. Steenkoud geworden tijdens proefrit, kwamen klappertandend terug bij garage. Garagist had Berner Sennenhond via marktplaats gekocht. Ried ons ditzelfde marktplaats voor het verkopen van ons aanhangertje, omdat geen trekhaak meer.
We doorzoeken nog steeds het internet. Niet meer naar katten, maar naar autos. Onze 12 jaar oude Volvo wil zòveel nieuwe dingetjes om goedgekeurd te worden dat we beter afscheid van hem kunnen nemen. Jammer genoeg zijn we nogal verwend, we willen ook in z'n opvolger airco.
Hoewel de gemiddelde levenduur van een auto veel korter is dan die van een kat, zijn ze toch veel duurder. Tenzij je de kiloprijs neemt, dan is een kitten 10x zo duur als een auto. Dan is er nog omkatten. Een omgekatte auto, dat lijkt me ideaal.
Overigens levert de google zoektocht erg veel omgekatte weblogs op. Merkwaardig.
autobedrijfgertvandenberg blijkt toch een website te hebben, maar niet zo dat je hem kan vinden als je de naam niet weet. Merkwaardig.
De enige auto uit mijn verleden die ik echt leuk vond was de DKW. Er was discussie of DKW "Das Kleine Wunder" betekent of "Das Krankenhaus Wartet". Die had ik in 1970, nu bestaat zelfs het merk niet meer.
Toen, in 1970, had Sneeuwuil een 2CV, daar kan ze ook nog sentimenteel over doen. Mede daarom willen we eigenlijk weer een bestelwagentje, maar dan wel met automatische versnelling en airco. En zonder al de roest die bij een 2CV hoorde.
Overjarig jeugdsentiment.
Ik denk dat ze Bereklauw (aan die naam moet ik nog wel even heel erg wennen...) in Doetinchem veel tranquilizers gaven. Na een paar dagen Ermelo springt hij bijna net zo hoog als Rozepoot. De een rent nu net zo vaak en net zo snel achter de ander als de ander achter de een.
Ook in de kittenwereld slaat de commercie toe. Bij de dierenarts kregen we een tasje met allerlei voer en bij Yvonne uit Doetinchem weer een ander tasje, met weer ander voer. Sneeuwuil serveert ze alle soorten en doet daar nog zalm uit eigen voorraad bij. Ben benieuwd wat het kittengewicht over een maand zal zijn.
Nu is Rozepoot iets meer, Bereklauw iets minder dan een kilo.
Zo goed, Sneeuwuil?
Tussen de Harten- en de Wolvenstraat, opzij de Keizers- en de Herengracht. De huizen zijn 10 tot 15 meter diep: een kleine 80 meter tussen de achtergevels: enorm diepe achtertuinen, midden in de stad.
Soms op een 'open tuinen dag', een 'open atelier dag' of een van de andere open dagen kan je in zo'n helemaal afgesloten blok kijken. Soms kan je vanaf de etage van een winkel een blik werpen maar meestal blijven de tuinen onzichtbaar. Fascinerend.
Ik heb wel (met map24) het grootste blok uitgezocht. Elders in Amsterdam zijn de tuinen aanzienlijk kleiner! (Groot hè, die foto. F11 en veel scrollen helpt)
Op mijn wandeling terug van de garage zag ik nòg meer dan op mijn fietstochten. Ermelo is een boerendorp, vroeger dus vol boerderijen met grote erven. Van die boerderijen zijn er niet veel meer, maar van het oude stratenplan is nog veel terug te vinden. Wel met veel meer huizen langs de straat, maar nog steeds met een groot terrein achter die huizen. Vaak volgebouwd met schuren, schuurtjes, stalletjes en andere vage bouwsels die het gluren verhinderen. Soms is opeens een koolveld zichtbaar tussen twee huizen.
Ook fascinerend.
Het grootste veld van het Ermelo-kaartje is niet zo romantisch ingevuld. Gamma liegt dat ze rechts van de Dwarsweg zitten, ze zitten links van het autobedrijf. Gert van den Berg, het enige autobedrijf in West-Europa zonder eigen website! Er is ook nog een raar nieuwbouwstraatje, zo nieuw dat map24 het nog niet kent.
De weg van linksonder naar rechtsmidden verbindt garage & huis. Klaar met Ermelo, terug naar huis om dit allemaal op te schrijven.
Niets nieuws vandaag? Nee, technisch gesleutel aan het log, onzichtbaar voor jullie. Google negeert mij steeds meer, maar nog niet helemaal.
Nu ga ik de auto naar de APK brengen voor nog meer technisch gesleutel. Gaan jullie jacq maar lezen.
In het Leuvenumse bos ontstond filevorming wegens traag fietsende echtparen. Het mooie van fietsen in het bos is dat je in zo'n geval het eerste paadje links kan nemen. Liefst een zanderig zandpad, daar durven die echtparen niet op. Paadjes waar niet teveel zon komt en niet teveel paarden, die zijn uitstekend te befietsen.
Nog eens links en ik kwam in een stuk bos waar ik nog nooit geweest was met veel steile heuvels. Als ze maar steil genoeg zijn, dan is tien meter hoog al genoeg voor een heuvel. Ze zouden ze eigenlijk met Bonsai boompjes moet beplanten, dan lijken ze honderd meter hoog. Of je moet jezelf wijsmaken dat de bestaande bomen sequoias zijn.
M'n GPS niet bij me, zou ik dit mini-berglandschap nog terug kunnen vinden?
We willen opeens weten wat 'maniculata' betekent. Wie de liedjes van Jaap Fischer nog kent, kent in elk geval de term. Ga je zoeken dan vind je zelfs een 'geranium maniculata'.
Ik ga voorlopig voor 'kleinvoetig', maar hoor gaarne van iets beters.
J.M. en ik hebben allebei belangstelling voor paleontologie. Dat is, simpel gezegd, onderzoek van fossielen. Onze belangstelling betreft in het bijzonder fossielen en evolutie. J.M. vond in de ramsj het boek "From Lucy to language" en kocht voor mij ook een exemplaar. Kom je dat boek ooit tegen, koop het dan, al is het alleen maar voor de afbeeldingen. Dit is Lucy.
Ik kijk niet alleen plaatjes, ik lees ook alles. Soms pauzeer ik even, dan ga ik op het internet snuffelen over Lucy en haar soortgenoten.
Een heel ander onderwerp zijn minister-presidenten. Lubbers en Kok waren één week aan het begin van hun ministerschap klungelachtig, maar daarna groeiden ze heel snel in hun rol. Balkenende was geruime tijd klungelachtig maar begint er nu een beetje in te komen. Lubbers werd een beetje gek, toen met Brinkman, aan het einde. Kok werd een beetje gek na het einde: nu met z'n Shell commisariaat. Wie weet hoe gek Balkenende nog wordt...
Ook over minister-presidenten was ik op het internet aan het snuffelen.
Bij beide snuffeltochten kwam ik www.drees.nl tegen. Deze site, van de kleinzoon van de oude Drees, gaat onder meer over creationisme. Creationisten zijn, in de extreme vorm, christenen die denken dat de aarde in zeven dagen geschapen is. De fossielen zijn erbij geschapen om ons geloof op de proef te stellen. Vooral in de U.S.A. een veel voorkomende vorm van waanzin.
(Even iets heel anders: leuk stukje: het Dreesmuseum.)
Bij het zoeken naar Lucy kom je vaak op een creationistensite terecht, daar zijn er veel van. Sommige zitten goed in elkaar, dan duurt het even voordat je doorhebt dat je met een anti-evolutionist te maken hebt. Voor beginners, bij rae vind je al gauw wat 'rae' betekent.
Via Drees kwam ik bij Kuitert. Een dominee die niet in God gelooft. Wat wil je nog meer.
"Hee, je tarra is 39 kilo minder!"
"ja, ik ben 39 kilo afgevallen."
"Maar je zit toch niet in de auto tijdens het wegen?"
"Dan zal het de verbruikte benzine tijdens al die kattenreizen wel zijn."
De tuin is woest en ledig, het aanhangertje is opgeladen. Nu nog een tochtje naar de Ullerberg.
Dit wordt de voorlopig laatste aflevering van het vervolgverhaal over de Ullerberg. Ik neem mij ernstig voor niet meer over afval te schrijven.
Nog eentje dan, om het af te leren:
Vroeger, toen alles nog niet zo goed geregeld was, had je kleine zandafgravingen die meteen dienst deden als vuilstort. Vroeger kocht je cement los, je haalde zand, en je mengde dat met de spade. We gingen ooit met z'n drieën, zo'n dertig jaar geleden, op zo'n afgravinkje tussen Oisterwijk en Tilburg zand halen. Daar lag, behalve zand, van alles. Dit ontlokte aan Iris de uitroep:
"O, allemaal kadootjes voor mij!"
Hierboven ziet men een kat die onderzoek doet naar het gutteren van varens. De conclusie van het dier kan samengevat worden als: "varens gutteren niet". Zijn partner, helaas buiten beeld, onderschrijft deze waarneming.
Sommige katten beleven nog meer dan de onze. Sommige kikkers nòg meer. Zie ook het, eveneens engelstalige, antwoord.
Hij kan het, zo maar, de eerste keer. Op het plankje klimmen, dus. Rozepoot heeft het, na die eerste keer, niet herhaald. Hij (we weten nog steeds niet hoe 'ie heet, het zal vanzelf wel 'grijs' worden) is vandaag veel gymnastieser dan meteen na de reis van gisteren.
Yvonne wilde galgje spelen. Daar is een tamelijk goed werkende truc voor. De meest voorkomende letters in het nederlands zijn enotadril, in die volgorde. Als je daarmee begint kan je het woord vaak vinden, mij lukte het een paar keer.
'da..oo.' kon ik niet vinden, het was 'dagboog'. Bij een engelse galg neem je etaoin.
Het menselijk geheugen heeft rare eigenschappen. Waarom weet ik die letters nog? Heb ze nooit nodig, heel lang geleden wel eens iets mee gedaan en nu weet ik ze nog steeds. Had ik maar een delete knop, zodat ik ruimte kon maken voor iets nuttigers. M'n postcode of m'n telefoonnummer, ik noem maar iets. 3308, telefoon van 55 jaar geleden, ouderlijk huis. Delete a.u.b!
Gegeven: Er zijn twee katten, A en B. A heeft een 10 voor leukheid, B een 8.
Probleem: hoe leuk zijn A en B samen?
Antwoord: 36.
(Sneeuwuils fotocollectie A & B)
Hier zie je Rozepoot, die het katertje uit Doetinchem in de houdgreep neemt. Hun vechtpartijen zijn zeer de moeite waardvvvvvvvvvvvvvv x;;;;;;;;;;;;;;;;;;//////////, (ze liep even over het toetsenbord) steeds begonnen door Rozepoot. Hij doet dan mee, maar je ziet hem toch wel denken: "waar hep dat allemaal voor nodig?"
Wij zagen beiden dit katertje helemaal zitten. Het komt van een familie met 1 kind, 1 papegaai, 2 vissen, 3 honden en ontelbaar veel katten. Sympathieke mensen & dieren.
Vergeleken bij Rozepoot is het katertje erg rustig en erg klein. Volgroeid moet 'ie enorm groot zijn, maar dat schijnt wel drie jaar te duren. Er is een plan om Rozepoot met hem in het huwelijk te laten treden. Nu maar hopen dat hij haar niet te wild vindt, en zij hem niet te sloom.
Vergeleken bij Rozepoot is iedereen sloom.
Vandaag gaan we naar de Garderruiters. Ja, vier erren in totaal, geen garderuiters. Zijn we van poezen op paarden overgestapt? Nee, het gaat hier om een hal in Garderen van een paardenklub. In die hal is vandaag de jaarlijkse rommelmarkt waaraan we goede herinneringen hebben. Ten eerste dat de toegang gratis is, ten tweede dat het er niet regent. In de hal, bedoel ik. En ten derde, het belangrijkste, dat de verkopers amateurs zijn.
(Tegenover de hal staat een vrij omvangrijk landhuis, ik schat het op 'n miljoen eurootjes. In 2002 was dat half gesloopt, met de kennelijke bedoeling het eens flink te verbouwen. Een indrukwekkend hek eromheen was al klaar. In 2003 stond het er nog net zo half gesloopt bij. Viel de beurs een beetje tegen? Alleen het gras werd nog gemaaid. Ben benieuwd naar de toestand nu.)
Daarna gaan we naar Doetinchem of all places. Daar schijnt een charismatisch Maine Coon kitten te wonen. Dit dier heeft minstens één voordeel: hij heeft geen stamboom, is daarom nogal wat goedkoper. Het dier heeft ook een nadeel: we gaan naar hem toe op wat wel eens de drukste zaterdag van 2004 zou kunnen zijn.
Alle kittens in Nederland hebben een nadeel gemeen: ze halen het niet bij Rozepoot, zowel qua karakter, uiterlijk en uitstraling. Het blijft behelpen.
Een kat met suikerziekte. Een hond met suikerziekte. Rozepoot in de wachtkamer van de dierenarts. Merkwaardig, ook in de huisdierenwereld neemt suikerziekte toe. Vaak in dezelfde samenhang als in de mensenwereld: overgewicht.
Rozepoot in de spreekkamer. De dierenarts vindt het geen gek idee om haar, t.z.t, te laten dekken door een britse korthaar. Omdat er zoveel gesteriliseerd wordt is het kwijtraken van zelfs niet-ras jongen geen probleem, zegt de arts.
Sneeuwuil weer aan de computer. Zoeken naar katten van alle soorten, vormen, maten, kleuren en prijzen. Zoeken wordt een dagtaak...
Nog even gauw een forsythia gesloopt. Dat ging wel heel gemakkelijk voor zo'n enorme struik. Nu de afvoer nog, naar een plaats 'ergens in Nederland'.
Stronk uitgegraven. Andere stronk onderaards gekortwiekt. Even pauze: foto. Blijf daar maar eens atheïst bij.
Het zou vandaag wel eens een zware dag kunnen worden. We moeten naar Aldi, dan kan je op de markt parkeren. Maar de markt staat vol met de kermis. Wat normaal op de markt parkeert, winkelpersoneel, staat nu in de wijde omgeving de boel te verstoppen.
Bovendien wordt de omgeving van het station verprachtigd, waar je gewoonlijk kunt parkeren zitten nu stratenmakers in het zand te wroeten. Of er staan stapels stenen die wachten op verwerking.
Rozepoot wil weer eens naar de dierenarts, en ze wil dat wij meegaan. Die dierenarts is niet ver van de markt èn niet ver van het station zodat het plaatselijke mini-parkeervak ook wel vol zal zijn. Ze zal toch niet bedoelen dat we haar kooitje dat hele eind gaan lopen dragen?
Onze auto als politieauto beschilderen lijkt me de beste optie.
Dat viel mee: de gesloopte bomen konden in één keer in de aanhanger. Dat viel tegen: het was maar 180 kilo.
Sic Transit Gloria Mundi
Op de Ullerberg staan kratten met losgestorte computers, toetsenborden, printers, beeldschermen en klein spul. Omdat ze die kratten ook nog eens opstapelen kon ik er niets uithalen. Zou ik 90 kilo oude computers meenemen dan zou de weegbrug nog maar 90 kilo verschil aangeven. Die computers kan ik dan weer gratis storten.
Volgende keer ladder mee: €5,00 gespaard!
€24260000,00 voor een schilderij, iets kleiner dan een A4-tje. Ik heb me al eerder druk gemaakt over de prijzen van schilderijen, maar bij dit bedrag doe ik het gewoon weer.
Experts hebben er 10 jaar over gedaan om te zien of het een echte Vemeer was. In al die tijd hebben ze zich niet afgevraagd of het iets moois was. En als het dan al mooi was, of het niet bijna hetzelfde was als een andere Vermeer.
Een perfecte copie, waarom is die bijna niets waard? Je kunt heel mooi drukken op schilderslinnen. (Bij de Action zag ik zelfs een aquarel, afgedrukt op linnen!)
De mensheid is krankzinnig, zoals ik al eerder vermoedde.
Het komt allemaal door de vrijreizendag. Als je zo oud bent als wij zijn dan kan krijg je bij je NS kortingskaart zeven dagen dat je gratis door heel Nederland mag treinen. Het jaar dat je kaart geldig is verdelen ze in zes periodes. In iedere periode is er één kaartje geldig, en er is er nog een extra voor het hele jaar. Op 7 juli liep zo'n periode af, vandaag begint de volgende.
Een retour Rotterdam kost, met korting, €14,60. Laten we onze kaartjes verlopen dan hebben we het gevoel dat we bijna dertig eurootjes weggooien. Om geld te verdienen gaan we dus naar Rotterdam. Het kost ons nog wel 4X6 strippen om in Spijkenisse te komen, maar dat zijn de niet zo extreem dure bejaardenstrippen. Die verdienen we terug doordat de reis voorkomt dat we gaan funshoppen.
Vanuit de trein gezien is Nederland voor een groot deel bedekt met onafzienbare wouden. Voor een ander deel door weilanden vol koeien. (Je hoort wel eens dat het te duur is voor de boer om koeien buiten te laten lopen. Kennelijk weten lang niet alle boeren dat. Je hoort ook wel eens dat er van het 'groene hart' zo weinig overblijft, ook dat valt nou niet direct op.) De metro tussen Rhoon en Poortugaal deed met denken aan het boomkroonpad. (Daar moet ik ook nog eens heen. Helaas: Staatsbosbeheer belooft een routekaartje, maar ik zie niks.)
Op de terugweg, net buiten station Utrecht, een noodstop. Iemand trok aan de noodrem. Ik reis al 100 jaar met de trein, maar dat had ik nog nooit meegemaakt. De trein was al iets te laat, en nu nog later. Dus te laat in Amersfoort. Maar we hadden geluk: de stoptrein die we daar wilden nemen was ook te laat. We hadden nog meer geluk: we kregen geen hartstilstand van het rennen naar de stoptrein. Toen was het geluk op: de stoptrein bleef nog vijf minuten staan.
Even een β-alinea: Treinen worden ongeremd met luchtdruk. Valt de druk weg dan remt de trein. Als een wagentje losraakt dan breekt de luchtslang en dan remt alles vanzelf. Heel goed bedacht.
Ooit, wel twintig jaar geleden, zat ik in een trein die eveneens een noodstop maakte. Dat was een trein die door een locomotief getrokken werd. Conducteurs en machinist zochten koortsachtig naar de noodrem waaraan getrokken was maar vonden niets. Uiteindelijk bleek dat een fazant tegen een kraan van de remleiding op de locomotief gevlogen was waardoor de kraan openging, de fazant sneuvelde en de trein stopte.
Spijkenisse
kan ik misse.
oud chinees spreekwoord.
De Spijkenisser poesjes halen het niet bij Rozepoot wat betreft uiterlijk en gedrag.
Leuk van Spijkenisse is de metro er naar toe. Nog leuker is de metro weer terug. Heel lang geleden was het eindpunt van de metro het Zuidplein, ik kwam daar toen wel eens. Ze hebben intussen niet stilgezeten in Rotterdam.
Nog eentje via google, vannacht: slavin+haar+knippen+tondeuse
Wat zou die nou verwacht (of gehoopt) hebben als antwoord?
Laatste Nieuws: de ronde van Ermelo passeert hier telkens. Ik heb een foto gemaakt en ook weer gauw gewist. Kijk maar naar de Tour, bijna nog interessanter.
Nou begint zij ook al. Met ballen bedoel ik. Voetbal nog wel. Ze is er heel goed in, maakt wel veel hands.
Een voetbal is gemaakt van regelmatige zeshoeken en vijfhoeken. Ik zie in dat je om een 5-hoek vijf 6-hoeken kan leggen en dat je dan een stukje bol krijgt. Maar een hele bal, kan dat zonder sjoemelen?
Volgens deze scheikundigen wel: twaalf 5-hoeken, gekoppeld aan twintig 6-hoeken.
Vroeger was een voetbal bruin, werd dan ook in de journalistiek "het bruine monster" genoemd. Zoiets als deze, geveild bij Christie's:
A brown leather football used in the 1953 F.A. Cup final. Sold for £5,640 September 2000 London, South Kensington |
Ze hebben mij ooit wijs gemaakt dat ze dat nieuwe model, met de zwarte 5-hoeken en de witte 6-hoeken gingen gebruiken omdat die beter te zien is op de TV. En nu, op dat vervloekte EK, hadden ze opeens een loodgrijze bal waar ze met een dikke viltstift ook nog een zwart kruis op getekend hadden. De logica daarachter ontgaat me.
Google vind nog steeds van alles. Deze zoekenden zullen wel teleurgesteld zijn:
Num Search Query Engine 1 Google separatorvlees 1 Google senseo verschillen oud nieuw 1 Google poesje in boom 1 Google senseo beker pads 1 Google poesjes asiel 1 Google lek vloerverwarming vloeistof 1 Google vis vijver in nijkerkDat komt ervan als je geen "" om je vraag zet!
Rozepoot laat computermuizen links liggen, ze loert op het toetsenbord. Ze overlegt wat ze met de vierde poot moet doen bij het indrukken van Ctrl-Alt-Delete.
De te rooien bomen zijn gerooid. Nou moeten ze nog afgevoerd worden, maar eerst gaan we naar Spijkenisse of all places. Daar schijnt een charismatisch Maine Coon kitten te wonen...
Zondag reden we van E. naar V, vandaar naar R. en toen weer terug naar E. De tocht was een groot succes, tot het laatste stuk. Daar zagen we, op de 'andere' rijbaan, een aangereden kat (Hebben jullie dat gemerkt: ik heb een hele dag niet over poezen geschreven. Vannacht niet geslapen van de afkickverschijnselen).
Die dode kat heeft Sneeuwuil tot een hek doen besluiten. We gaan nu iets maken, ten dele zelfs laten maken, met palen. Bovenaan die palen komen buigzame stangen, waaraan een net hangt. Die constructie is dusdanig slap dat katten er niet in durven klimmen, volgens Edana.
De onderste meter wordt voorzien van nertsengaas dat ook nog is ingegraven.
Voorafgaande aan de plaatsing van het hek moeten er wat bomen gemold worden, die toch al op de nominatie stonden voor inslapen. O nee, bij bomen heet dat rooien. Het zijn bomen van niks, dus dat mollen lukt wel. En ik weet al dat je van het kleinste boompje enorm veel kubieke meters afval krijgt, en ik besef ook dat ik die kuubs allemaal via onze slaapkamer naar het aanhangertje moet dragen. En dat ik dan naar de Ullerberg moet rijden. En nog eens, en nog eens. . .
Lees maar niet over migraine, dat schreef ik alleen maar als privé-geheugensteun.
Weer weer met mooie avondwolken. (zie ook: 02 juli 2004, 07:57) Fietsend naar de hei dacht ik: "nu zal m'n accu wel leeg zijn". Maar nee, de accu deed het. Een rondje van 9 fotos gemaakt, de camera wat hoger gericht, nog zo'n rondje, en nog een. Totaal 27 foto's die aan elkaar geplakt moeten worden. Dat lijkt moeilijk en dat is het ook. Gelukkig is er een programma dat die moeilijkheden oplost.
Thuisgekomen, foto's in de computer, ziet er goed uit. Plakprogramma: dan blijkt er in de hele reeks één foto te ontbreken. Sluiterknop half ingedrukt? Te vlug ingedrukt? Helemaal niet ingedrukt?
Samenvatting: deleten die zooi. Morgen is er weer een dag. Volgens Erwin Krol de enige mooie dag van deze zomer. De laatste kans!
Wat kan die Dekker of was het Ross charmant fotograferen!
Nou heeft Lidl weer een digitale schuifmaat. (Eigenlijk volgende week pas) Voor €14,99 kan je op 1/50 mm. nauwkeurig meten.
(voor de alfa's: dat is heel goed en goedkoop).
Met mijn schuifmaat van fl. 2,50 van de Noordermarkt kan ik, als ik mijn best doe, op 1/20 nauwkeurig meten. Een vel printerpapier is 0,10 mm dik volgens mijn meting. Klopt: een pak van 500 vel is 5 centimeter. . .
Nu al kan niemand meer met een rekenlineaal werken. Straks kan ook niemand meer een nonius aflezen.
Toen het stenentijdperk voorbij was waren er vast weblogs waarin geklaagd werd dat er niemand meer een vuurstenen mes kon maken.
Ik hou niet van sport. Nauwkeuriger gezegd, ik haat alle balspelen. De reden hiervoor is duidelijk: ik kan het zelf niet. Geen bal vangen en ook geen bal gooien. Racket, bat of stick, al die hulpmiddelen doen het in mijn handen niet.
De gymles op school. Twee partijen die geacht worden een balachtige strijd met elkaar te voeren. De twee aanvoerders kiezen hun medespelers. Ik was bijna altijd de laatste die gekozen werd, kwam er nog eentje nà mij dan kon je er zeker van zijn dat die een houten been had.
De optie "niet gekozen worden" bestond helaas niet.
Met mijn fijne motoriek was en is niet zoveel mis. Ik kan redelijk handig timmeren, loodgieten, fietsenmaken, tekenen. Het grovere werk, lopen, zwemmen, fietsen, schaatsen, dat lukt ook wel aardig. (zwemmen of schaatsen uiteraard afhankelijk van de watertemperatuur).
Maar ballen: no way.
Ik heb ooit (1995, Miguel Indurain) de hele Tour de France op de TV bekeken, toen ik een maand in het ziekenhuis werd opgesloten wegens Lyme. De Tour duurt ongeveer 100 uur en is ongeveer 4000 kilometer lang. Die mannen fietsen dus gemiddeld 40 km/uur. Ik fiets veel, helling af en wind mee haal ik wel eens de 40, maar gemiddeld kom ik niet verder dan 20 km/uur. Dat verschil tussen hun en mij fascineert me.
In 2003 won Lance Armstrong (alweer) in 5021 minuten en nog wat. De Tour was toen 3427 kilometer in totaal. De Rus Alexander Botcharov kwam op de 24ste plaats, net geen 50 minuten later. Maar één procent vertraging en niemand weet in 2004 je naam nog!
Ik ben blij dat het monsterlijke EK is afgelopen en dat de prachtige Tour begint.
kan ik de naam van dit weblog niet beter veranderen in
Rozepoot ging naar de dokter. Hoewel ze gezonder is dan Sneeuwuil en ik samen vond ze dat toch nodig. Moet je eens zien wat dat kost: (uitvergroting van een detail van het plaatje links)
meer details kwamen bij reacties terecht.
Datum Aantal Diergeneeskundige hulp BTW % Bedrag of geleverde medicijnen -------------------------------------------------------------------------- Betreft: ROZEPOOT 03/07/04 consult HK 19.00 18.17 Protexin pro-kolin dogs & cats 15 ml 19.00 22.60 0.33 Stronghold rose kitten / pup 6.00 8.70 ------- 49.47 =======
Ze wilde ook nog een hi-tech kattenpoort van bijna €30,00.
Binnenkort komen wij in aanmerking voor Bijzondere Bijstand.
Royal Canin, Eukanuba, Felix, Friskies, Sheba, Whiskas, Gourmet, Kitekat, Purina, Techni-Cal, ECOstyle, Lifetime Pet Food, Naturapet, Vobra, Yarrah, Animal Lovers, Biofood
toen had ik geen zin meer om verder te zoeken, er zijn er dus nog meer. Zeventien fabrikanten van kattevoer, met ieder soms iets minder, meestal veel meer dan zes producten. Ruim honderd soorten kattenvoer! Allemaal in NL te koop, in US nog veel meer.
De wereld is in snel tempo aan het gek worden, maar dat wist ik al.
Om even aan te tonen dat ik echt niet de hele dag aan het toetsenbord zit is hier links een afbeelding van mijn meest recente project.
Een zorgvuldig ontworpen plankje is met slechts één schroef bevestigd aan een eveneens zorgvuldig geselecteerde paal. Het geheel is, weer met één schroef, aan het (ook met zorg gekozen) pand verankerd. Alles echt Gelders handwerk, met uitzondering van het afschuren van het plankje en het indraaien van de schroeven.
Er wordt een beetje vals gespeeld. Rozepoot kan heel goed paalkimmen, doet dat ook graag. De laatste stap, van paal naar plank, heeft ze nog niet gemaakt. Menselijk ingrijpen zorgde ervoor dat ze op de plank terechtkwam.
Foto rechts, uitvergroot stukje van foto links, laat zien dat Rozepoot best veel nadenkt. Kort na het maken van de foto sprong ze op de tafel, die ruim een meter verder staat.
Had ik die sprong nou maar op de foto!
In 2003 leek het er echt op dat het klimaat veranderd was. Dit jaar is het weer terug-veranderd, en een beetje trugger dan echt nodig. Misschien moeten we nog wat meer CO2 produceren. . .
Over CO2 gesproken: er is 'natuurlijk' CO2 en 'extra' CO2 als gevolg van industrieëele processen. De verhouding natuurlijk/extra is 190/8, volgens sciforums. Moet ik nou echt geloven dat het veel uitmaakt of die 8 nou verandert in 4 of in 10? (ik noem maar wat).
Wat vinden jullie van meneer Schlörer?
Een belangrijke CO2 bron zijn we zelf: we ademen het uit. Als de hele mensheid eens een uurtje z'n adem inhield dan zouden er veel problemen zijn opgelost.
Lees techlog over favorieten, ook wel bookmarks genaamd.
Het begrip katvanger heeft ten onzent een geheel andere betekenis dan in de rest van Nederland.
Een extra dosis van de Senseo, dan ga je vanzelf weer schrijven. Zeker met dit dreigzame weer.
Als je veel lol voor weing geld wilt hebben, dan moet je voor €5,00 een jong poesje nemen. Zelfs als je de dik €100,00 infrastructuur erbij telt krijg je enorm veel waar voor je geld.
Rozepoot (dacht je dat al, dat het daarover ging?) kan heel lang dansen en springen en spelen met niets, of spelen met ons. Vooral dat laatste is erg leuk, maar onbeschrijfelijk.
Marktplaats, dus, in het zoekvakje kitten en je krijgt 500 advertenties. Van gratis tot honderden euri. Veel meer aangeboden dan gezocht.
Rozepoot heeft van Sneeuwuil een houten slabak gekregen, waar ze precies in past. Daarin kan ze liggen slapen, of een wilde rondedans doen met eigen staartvangst als doel.
De kosten van zo'n poesje worden ruimschoots gecompenseerd door de verminderde pillen-kosten. Eigenlijk zouden jonge poesjes door de ziektekostenverzekering verstrekt moeten worden.
één probleem is er wel: het wordt vanzelf een oud poesje.
Hee! Google kent een nieuw kunstje! Mooi!
Mooie wolkenlucht. Daar zal ik eens even een panoramafoto van maken. Omdat ik dat al vaker gedaan heb lukt me dat wel.
Zeven uur, avond van 1 juli. Ik pak camera, statief en fiets. Statief onder snelbindertje, camera aan riem, ik op fiets. De hei, zo'n beetje het hoogste punt. De zon staat laag, ik zet statief en camera in boomschaduw. De wolken zijn wat minder uitbundig. Ik maak de voorgeschreven reeks foto's voor een 360° panorama. Naar huis.
De reeks foto's in de computer, lijkt OK. Foto's samenvoegen tot één hele lange: het resultaat is niet om aan te zien. Het kunstje om het geheel te laten ronddraaien maakt het niet beter. Je kunt maar één ding doen met al die kilobytes: deleten.
Dit bedoel ik, maar dan tien keer zo breed, en 10 keer zo hoog. Dat de zon achter die boom zit, da's wel een aardig effect. Ik had nog een reeks foto's moeten maken, met de camera wat hoger gericht. Iets meer werk om dat allemaal samen te voegen, maar wel te doen. Helaas, te laat bedacht.
Ik heb een heleboel tijd verknoeid, en nu ook nog jullie tijd. Maar je ziet dat ik het heel druk heb met het maken van iets moois voor dit log. Als dat niet lukt zou ik me koest kunnen houden, maar dan denk ik aan jullie teleurgestelde gezichtjes: "vandaag niets nieuws bij frankslog", snik.
En wat kan je nog meer doen met tijd dan 'm verknoeien?
Een zware dag, de eerste van de maand. Zwaar graafwerk in de code van dit weblog om een nieuwe maand te maken. Zoals je ziet is dat gelukt. Maar er is nòg een groot probleem.
Juni heeft, jammer genoeg, dertig dagen. Mijn horloge weet dat niet: dat toont 31 als datum. Nu moet ik iets doen om het op 1 te krijgen, maar wat? Ik kocht het horloge begin mei bij Lidl. Toen moest ik dag, datum en tijd goed zetten, maar toen had ik de gebruiksaanwijzing nog. Mei is een erg fijne maand: 31 dagen! Als ik er vandaag in slaag om de datum goed te zetten dan heb ik drie maanden rust: juli èn augustus hebben allebei 31 dagen! Dat heeft weer het nadeel dat ik na drie maanden nog volkomener vergeten ben hoe ik dat ene knopje moet manipuleren. Alweer blijkt "ieder voordeel zijn nadeel te hebben".
Overigens, het horloge loopt 12 seconden achter, vergeleken met mijn DCF klokje. 12 seconden in ongeveer 50 dagen, dat is niet slecht. En er duikt een vage herinnering op: ik gooide de gebruiksaanwijzing weg omdat die toch niet klopte. Ik moet dus vijf keer in 't jaar reconstrueren hoe ik die ene dag wegkrijg en dan nog een keertje twee dagen! En dan praat ik nog niet over schrikkeljaren. Ik voorzie dat ik een groot deel van mijn tijd ga besteden aan het gelijkzetten van die tijd. Of, nee, als het gelijkzetten lukt beitel ik een zelfgeschreven gebruiksaanwijzing in een marmeren plaat. En dan maar hopen dat die plaat niet bij het nog af te voeren verbouwingspuin terecht komt.
Nou, als iets me is meegevallen dan is het dit wel. Knopje helemaal uittrekken, dan één klikje naar binnen, dan klein beetje naar rechts draaien: datum OK. Knopje weer helemaal uitrekken als de secondewijzer op de 12 staat, 'grote' wijzer op de volgende hele minuut zetten. Op DCF klokje kijken wanneer die hele minuut is, dan knopje helemaal indrukken. Punt.
Het www als marmeren plaat.
Tekstkleur: blauw is een 'gewone' link, blauw op geel is zoeken met Google.
Rode knop: reageer op een stukje. Heel in het algemeen reageren kan via frankslog