Voor het eerst gepubliceerd in juni 2004, licht gewijzigd in april 2005.
Basis van deze tekst is dit verhaal van begin 2004. De oorspronkelijke link hiernaar toe staat in een anti-suiker tekst.
Als kind had ik al wel eens migraine: pijn in je halve kop, links of rechts. Een echt goeie aanval begint aan de ene kant en verhuist na een dag naar de andere. In bed, met de gordijnen zo dicht mogelijk, alleen eruit komen om nog eens te kotsen. Je gaat er niet dood aan maar soms zou je willen dat dat wèl zo was . . .
De laatste jaren nam de frequentie van de aanvallen toe, mijn alcoholtolerantie nam af tot nul. Gelukkig is er nu een heel goed geneesmiddel (Imigran: kosten in NL in 2002: €38.000.000, de verzekering, jullie dus, betaalt). Geen ècht geneesmiddel: het bestrijdt, meestal, de symptomen.
Update 3 april 2005.
Ik durf weer één oude genever te drinken.
Ik gebruikte gemiddeld twee imigrannetjes per week. Na de eerste suikerloze dagen meende ik al te merken dat de migraine verminderde, na twee maanden nam ik nog maar één imigran in de twee weken! (Overheid: zo bespaar je bijna €30.000.000.) Onlangs heb ik mijn persoonlijke record op zes weken zonder imigran gesteld.
Update 3 april 2005.
Ik gebruik nu ongeveer één imigran in de twee maanden. Na twee jaar low-carb zit er nog steeds enige vooruitgang in!
Nu is het dinsdag, 6 juli 2004. Toevoeging aan het verhaal:
Ik slaap vaak ongeveer 6 uur per nacht, dat compenseer ik door overdag 1/2 à 1 uur te slapen. Werkt meestal heel goed, maar gisteren kon ik niet goed wakker worden. Daarom een wandeling gemaakt door het dorpscentrum.
Tijdens de wandeling opvallend sjacherijnig. Ik vermoedde een opkomende migraine maar voelde geen spoortje koppijn, alleen maar genoemde slechte stemming. De gedachte "die gek met d'r hek" maakte me ook niet vrolijker. Bij thuiskomst een extra dosis koffie die me hielp de tijd tot het avondeten met iets betere stemming door te komen.
Tijdens het eten verdween de slechte stemming geheel, maar een klein spoortje koppijn verscheen. Na eten+afwas mooie wolkenlucht, daarom fietsen om panoramafoto te maken.
De koppijn nam toe terwijl de stemming steeds beter werd.
De foto's werden niks. De koppijn verdween, de stemming werd 'normaal'. Normaal is voor mij: tamelijk opgewekt zonder dat van de daken te schreeuwen.
De totale aanval duurde ongeveer van 15:00 tot 20:00 uur. Vroeger duurde een aanval zonder Imigran minstens 24 uur, daarbij kon je dan bijna niets doen. Nu, suikerloos, kan ik het in 5 uur! (De dag ervoor in R. een heel zoet, heel lekker bakseltje gegeten. Heeft dat er iets mee te maken?)