ga naar februari!

donderdag 26 januari 2012, 09:36 lees reacties

Sneeuwuil is bezig met de vervaardiging van een halssierraad. Een zilveren band met daarin een tekst, bijvoorbeeld zoiets:

Wit is zilver, rood is het blad van de werktafel. Het geheel wordt met een figuurzaag uitgezaagd. De buitenomtrek zagen is een hele inspanning maar echt moeilijk is het niet. Om de letters uit te zagen moet je eerst een gaatje boren, dan het zaagje uit de figuurzaagbeugel losmaken, zaagje door het gaatje, zaagje vastmaken, weer zagen. Een heel gedoe, maar ook niet echt moeilijk.

Het probleem zijn de gaatjes. In de A, bovenin, heb je maar ruimte voor een heel klein gaatje. De O is heel gemakkelijk, als je de goede boor hebt gebruikt hoef je niet eens te zagen. Letters zoals de E zijn wel veel zaagwerk maar geen extra boorwerk.

Sneeuwuil boort gaatjes. Tussen de letters met een wat dikker boortje, dat gaat heel vaak goed. Bovenin de A, maar ook tussen de poten van een M of een W gaat het, met een heel dun boortje, heel vaak fout. Dan breekt het boortje. De financiële klap, daar komen we wel over heen, maar het puntje van de boor zit nu heel vast in de zilveren plaat. Je kunt proberen er naast te boren, maar daar is weinig ruimte. Als je tijdens dat boren met je nieuwe boor het afgebroken puntje raakt dan breek ook de nieuwe boor...

De beste oplossing is het om de tekst aan te passen. Een woord als RABARBER niet gebruiken, de reeds genoemde A zorgt voor problemen maar ook de B en de R zijn geen lolletje. Een woord als ZOELOE is veel gemakkelijker te boren. We gaan op zoek naar een tekst die de moeite waard is maar geen enkele A, B, H, K, M, P, R, W of X bevat.

zondag 22 januari 2012, 06:47 lees reacties

Bezoek. Leonard heeft een nieuwe vriendin, Marjan, en een nieuwe motorfiets, Harley. De vriendin komt hij laten zien, de motor staat in de stalling.

Marjan heeft twee belangrijke eigenschappen: ze heeft drie poezen en ze woont op maar dertig kilometer afstand (in Lelystad). Als Leonard nou eens in Lelystad gaat wonen en Simon in Almere dan zijn die twee onder handbereik. Nog een belangrijke eigenschap: ze leest boeken! (Van Leonard is bekend dat hij waarschijnlijk wel kan lezen maar hij doet het nooit.)

Het contact Marjan-Leonard is zo nieuw dat hij zonder haar op reis gaat. Je kunt van Lelystad met één trein naar Schiphol, dat gaat Leonard maandag doen. En vervolgens twee weken op bezoek bij een vriend in Aruba. Ter compensatie gaan ze samen, in september, op de Harley naar Oostenrijk.

Nog een laatste eigenschap van Marjan: ze werkt in dit museum, lijkt me wel iets om over een paar jaar met Dries en Jules naar toe te gaan.

vrijdag 20 januari 2012, 22:43 lees reacties

Elke morgen, zodra ik m'n ogen open doe, denk ik: "hadden we maar glasvezel!" Maanden, wat zeg ik, jaren lang. En dan, eindelijk, glasvezel.

We hebben al sinds het begin der tijden twee koperdraadjes. Daar was ooit de telefoon op aangesloten, nu komt over die koperdraadjes ook het hele Internet binnen. Veel meer tekst dan ik kan lezen, wat er per dag aan youtube filmpjes bijkomt krijg je niet in tien dagen bekeken. Nog meer snelheid levert niets op. Niks eindelijk dus.

Heel veel papieren brieven over glasvezel, ook dat nog. Het is wel aanleiding om me eens in de tarieven te verdiepen. Ik wist wel dat 'Internet+bellen' een optie is. Dat hadden we al, maar dan met twee abonnementen, eentje voor het Internet en eentje voor de telefoon. Nu pas kom ik er achter dat de combinatie een tientje per maand goedkoper is! We wonen hier zo ongeveer 100 maanden, heb ik zo maar €1000 verspild!

Ik bestel 'Internet+bellen'. Begin deze maand werd er een grote doos bezorgd, inhoudende het afgebeelde kastje, wat kabeltjes, andere snuisterijen, een CD en een boekje. Een boekje op A5-formaat, ruim een halve centimeter dik. Erg veel woorden, erg veel plaatjes maar als je het goed leest zou je het wel op één A4tje kunnen samenvatten. Teksten zoals
Stekkers: als je de stekkers goed aansluit op het apparaat, hoor en voel je een klik. Dat betekent dat de stekker goed is aangesloten.
heb je nou niet echt nodig.

Woensdag j.l. ging het nieuwe abonnement in, ik mag het kastje aansluiten. Ik begin al om 05:30, ik wil klaar zijn als Sneeuwuil wil internetten en mailen. Het kastje begint zodra het is aangesloten driftig te knipperen met erg veel lampjes. Het boekje zegt dat dat geknipper de eerste keer wel een half uur duurt, het lijkt nu wel langer te duren. Na drie kwartier nog geen internet, de telefoon geeft alleen de 'in gesprek' toon. Ik bekijk de aansluitingen nog eens: toch een kabeltje niet geklikt...

Daarna werkt het kastje probleemloos. Gelukkig zorgt Sneeuwuil voor een nieuw probleem: die wil gaatjes van 0,6 mm. in een plaat zilver van 2 mm boren. Ze doet dat met haar hangmotor. Die motor hangt ergens aan het plafond, het glimmende deel zit er aan met een flexibele as. Aan het glimmende deel zit een boorkopje waarmee je inderdaad zo'n krankzinnig dun boortje kunt vastklemmen. Sneeuwuil houdt dat glimmende deel in haar hand en boort. Ze neemt aan dat ze een heel vaste hand heeft, toch breken er erg veel boortjes. Behalve dat dat een boortje kost heb je ook het probleem dat het afgebroken puntje in de zilveren plaat blijft zitten. Niet fijn.

Ik stel voor dat ze een boorstandaard gebruikt. Ik heb een Proxxon, een klein boormachientje, mèt standaard. De Proxxon heeft een beetje moeite met het vasthouden van dat dunne boortje, ook kan je niet goed zien wat je doet omdat de machine in de weg zit. Als het glimmende deel van de hangmotor nou eens in de standaard van de Proxxon paste, maar dat doet het niet. Het past wel in een stukje plastic rioolbuis, en dat past, met een plaatje zink er omheen, in de Proxxon standaard! Nu is Sneeuwuil al uren tevreden aan het boren.

Alle problemen opgelost, wat nu weer eens?

maandag 16 januari 2012, 23:07 lees reacties

Vorig jaar knutselde ik een schakelaar aan m'n fiets. Koen verdacht die schakelaar van niet-waterdicht zijn. Omdat ik altijd precies alles doe wat mij wordt opgedragen schafte ik mij een andere schakelaar aan:

In heel Ermelo vind je die niet, zo'n fraaie schakelaar. Mooi passend bij de reeds aanwezige hoofdschakelaar, maar ik moest er helemaal voor naar Harderwijk. Nog € 3,00 ook. Ik had 'm al minstens twee weken, eindelijk er aan toe gekomen om 'm in te bouwen. Het is niet helemaal zeker dat dit exemplaar waterder dicht is, ik heb 'm wel met wat dicht-kit gemonteerd.

Dat kettingblad, van vorige week zondag, dat verwisselde ik vorige week woensdag. De deur van het autootje viel uit elkaar, gerepareerd, vorige week zaterdag. Gedoe met telefoon en internetkabels, zulks ter voorbereiding van nog meer gedoe. Met dit soort prutswerkjes vliegen de dagen om, maar echt fraaie logstof?

Erg veel tijd besteed ik aan een klein stukje van een website. Dat wil maar niet hetzelfde werken met Google Chrome en Internet Explorer. (Chrome werkt beter dan IExp!) Ga ik nou weer mee verder. (uuuren later: het werkt nog steeds niet met IE...)

vrijdag 13 januari 2012, 22:56 lees reacties

Ik bekijk de website van het KASKI
Er zijn 4.166.000 katholieken, althans, zoveel waren er in 2010. Daarvan gingen er 266.300 naar de kerk, 1 van de 15 zo ongeveer. We hebben nu een conservatieve bisschop (binnenkort kardinaal), Wim Eijk, om te proberen het aantal kerkgangers nog eens te halveren. Met het CDA is dat al gelukt, wat daarvan over is gaat zich nou ook nog splitsen...

(Er zijn maar 1.751.000 Protestanten, maar daarvan zitten er wel 386.100 elke zondag in de kerk, 1 van de 5. Hun honderdduizend auto's staan dan hier voor de deur.)

Het kan allemaal nog zoveel beter. Mijn spaans is niet helemaal wat het zou moeten zijn, gelukkig vertaalt de krant 'El Pais' zichzelf in het engels. Halverwege het artikel vertelt bisschop Demetrio Fernández een nieuwtje dat hij gehoord heeft van kardinaal Antonelli, een meneer die nog wel eens paus zou kunnen worden. Het nieuwtje betreft het feit dat de UNESCO bezig is in de komende twintig jaar de halve wereldbevolking homosexueel te maken. Een gewoon mens vraagt zich af waarom de UNESCO dat zou willen, maar niet deze bisschop en deze kardinaal.
Of er een spaans KASKI bestaat kan ik niet vinden, ik behelp me met wikipedia. Interessant, een organisatie die zo fanatiek bezig is z'n eigen glazen in te gooien en toch blijft doen alsof er niets aan de hand is.

zondag 8 januari 2012, 22:49 lees reacties

Van het Reformatorisch Dagblad wist ik dat, dat de website op zondag alleen maar mededeelt dat je maar eens op een werkdag terug moet komen. Maar deze fietsenmaker doet z'n webshop op zondag ook op slot. Terwijl de computer alles doet, zelfs op zondag zegt die dat 'ie het niet doet. Het zoveelste bewijs dat gelovigen knettergek zijn.

Het grootste kettingblad van mijn fiets heeft vlijmscherpe puntjes, met andere woorden: het is versleten. Ik wil een nieuw blad, maar Jan Verschoor wil het niet geven. Gisteren waren I&A hier, I had een schaal bij zich waarvan ze beweerde dat die uit Suikervlied afkomstig was. Ik fiets naar Suikervlied om de schaal daar te bezorgen en om even naar het kettingblad van de daar aanwezige fiets te kijken. Een prachtblad, dat ga ik omruilen! Wel veel regen...

De voorspelde Horror Winter komt niet. Maar de ware Horror Winter is dat wat we nu beleven: veel te warm, veel te nat en veel te veel wind. Nu is er nog niet veel aan de hand, maar de Horror zit in het feit dat het weer elk jaar wat extremer wordt. Ik raad alle lezertjes aan zich een huisje op de Toverberg aan te schaffen, twintig meter boven de zeespiegel.

Gisteren waren I&A hier, ik zei het al. Ze waren bij Corry, Auke installeerde een computerprogramma waarmee Corry met haar bekenden kan chatten-met-beeld, met als bijzonderheid dat die bekenden behalve sprekend ook tikkend kunnen communiceren. Ze kunnen zichzelf ondertitelen, erg handig voor Corry die steeds dover wordt. Corry had in tijden niet zo'n goed gesprek gevoerd.

Sneeuwuil was de halve zaterdag bezig met het uitzoeken van muziek voor onze crematies. Iris wil dat dat toch wel een gebeurtenis wordt met driehonderd mensen. Wij voelen iets voor een wat goedkopere oplossing maar daar wil Iris niet van horen. Gelukkig kennen wij bijna niemand, ze krijgt zeker geen driehonderd en waarschijnlijk geen dertig man bij elkaar. En die mogen dan niet naar de plaatselijke snackbar maar naar dit of dat of die. Niet ver van elkaar, je zou er een kroegentocht van kunnen maken. Maar willen ze onze cd's wel draaien? Sneeuwuil heeft meer dan een uur muziek, ik kan het wel binnen een kwartier. We denken nog wel tien jaar de tijd te hebben om een en ander uit te zoeken.

donderdag 5 januari 2012, 06:56 lees reacties

Mijn nieuwe videorecorder is de beste van de ongeveer tien waarmee ik ooit te maken had. Ik kreeg hem zonder afstandsbediening (AB) waardoor je hem niet alle kunstjes kunt laten doen die hij in huis heeft. Ik kocht bij Action een AB voor €1,49. Enkele kunstjes konden daarmee wèl, maar niet alle.

In Suikervied staat een tv met een kapotte AB. De tv heet Thompson, die AB noem ik daarom ABT, de AB uit de eerste alinea ABA. Ik had ergens een universele AB van Philips, ABP dus. Die ABP doet het met de Thompson maar wel via een heel ingewikkelde weg.

Omstreeks kerst '11 waren I&A in Suikervlied, iets later Thomas en Corinne. Thomas doorgrondde de werking van de ABP en maakte daar een beschrijving van. Een heel goede en heel duidelijke beschrijving, niks meer aan doen zou je zeggen. Maar omdat mijn nieuwe videorecorder van het welbekende merk Philips is vermoedde ik dat hij met de ABP nog wat meer kunstjes zou kennen. Naar Suikervlied dus, om de ABP door de ABA te vervangen.

Erg veel modder in het bos, dankzij de houthakkers en natuurlijk de regen. Rijden door de modder gaat heel goed met het electrisch aangedreven voorwiel en het voetmatig aangedreven achterwiel. Je moet wel bidden dat er geen verborgen obstakels zijn die je tot stoppen dwingen, midden in een modderplas. Bidden helpt, in dit geval.

In Suikervlied blijkt de kamerinrichting een kwartslag gedraaid. Vind ik wel leuk, je zit zo iets comfortabeler voor de tv. Die doet het wel met de ABA maar dan zonder teletekst. Dat is niet acceptabel, sommige bezoekers eisen ondertiteling via bladzij 888. Ik besluit de ABP dan maar eventjes te lenen om te zien wat de videorecorder ervan vindt.

Terug door ander bos. Daar is niet gekapt, dus nauwelijks modder. Thuis probeer ik de ABP en dat valt niet tegen, de videorecorder kent bijna al z'n kunstjes. Het zou wel handig zijn als ik de kapotte ABT kon repareren. Als ik nou eens de contacten poets en er twee nieuwe batterijen tegenaan gooi? Dat lijkt te helpen, z'n infrarode LED knippert vrolijk. (kan je zien met een digitale camera.)

Weer naar Suikervlied door weer wat andere modder. De ABT doet 't inderdaad, nou moet ik wel Thomas z'n beschrijving aanpassen. De ABA heb ik over, is er iemand die een zgan afstandbediening nodig heeft? Terug langs het vennetje. Geen opvallend hoge waterstand aldaar. En in het bos niet één omgewaaide boom...

maandag 2 januari 2012, 22:56 lees reacties

1988, 23½ jaar geleden. Een reisje naar Dieren, het crematorium, Sneeuwuils moeder. Een klein reisje, we kwamen van een kampeerterrein bij Arnhem waar we op dit sterven gewacht hadden. De moeder van Sneeuwuil en dus ook van Bert, woonde in Velp, om de hoek bij Anja. Bert zelf woonde toen al in Rheden, nog dichter bij Dieren, heel handig allemaal.

Vandaag weer dat reisje, nu wordt Bert gecremeerd. We mogen in een zaaltje met de kist. Anja speelt gitaar, kinderen en kleinkinderen lezen door Bert geschreven limericks voor. Een dame van het crematorium bedient heel vaardig de cd-speler, een heer van het crematorium zit heel netjes op een stoel. Ik bespreek met Iris wat de functie van die heer zou zijn. Zij bekent dat zij zelf ook wel eens het beroep van 'uitvaartverzorger' heeft overwogen. Daar valt je de bek toch wel enkele millimeters van open.

Er was vraag naar voorwerpen die op de kist gezet kunnen worden. Sneeuwuil draagt nevenstaande foto bij, op A4 formaat, gescand uit een album, in lijstje van Action. Probleem: we weten niet wie de foto gemaakt heeft! Ina waardeert deze bijdrage zeer, mogelijk heeft ze de foto zelf gemaakt. Tanja weet de namen van de katjes nog: Jansen en Tilanus. Locatie: Oude Wetering, een woonboerderij, omstreeks 1975?

Na afloop gaan we naar een uitspanning in Doesburg om een broodje te eten. Het wordt, zoals te doen gebruikelijk, best gezellig. M, F, A, I, Ina, Geeske, N+M+T, p+p+p, 4xkk = 16 m/v, een gezelschap dat te overzien is. Maar zodra er meer dan een tegelijk aan het woord is versta ik weinig. Ik beperk me tot sfeer proeven en die sfeer is OK.

Na die vorige crematie maakten we een verdere kampeerreis. In Domrémy (de geboorteplaats van Jeanne d'Arc) ging Sneeuwuil opeens naar de plaatselijke telefooncel. (stel je eens voor, een tijd dat nog niet iedereen minstens 1 telefoon bij zich droeg! Gelukkig was Frankrijk toen zeer rijk voorzien van telefooncellen.) Daar belde ze Bert: "ik wil de Moeren erven". Zo is het allemaal gekomen....

nog even naar vorig jaar?