Vrijdag, Linda haalt Dweiltje. Vrijdagavond, zaterdag, zondag: Linda schrijft veel email over het gedrag van Dweiltje en de twee andere katten. Geblaas en gegrom, lijkt ons heel gewoon, maar het is niet wat je droomt: vrede op aarde. Maandag, Linda heeft een therapeut gevonden...

Nog eens zaterdag, Iris is er. Ze heeft nog een week werk, daarna gaat ze twee cursussen doen: data science en statistiek.

Ik bekijk teletekst:

Toen ik twaalf jaar oud was verhuisden we van Schiedam naar Naarden. Halverwege de zesde klas van de lagere school. Als je die klas afmaakte kreeg je een papier waar op stond dat je de lagere school met vrucht doorlopen had. Dat papiertje heb ik niet, de school in Naarden vond een half jaartje onvoldoende basis voor zoiets.

Daarna was ik vele jaren in diverse gebouwen waar een middelbare school gevestigd was. Er zal wel onderwijs gegeven zijn maar daar heb ik weinig van gemerkt. Tot mijn achttiende had ik dus niks op papiergebied, toen haalde ik mijn rijbewijs! (In 1 keer!)

Je mag mij dus wel laagopgeleid noemen, en oudere, dat ben ik ook. Twee redenen tot somberheid maar ik ben niet somber. Om dat op te lossen moet ik jonger worden (gaat niet lukken) of hogeropgeleid. Ik heb wel een beetje zin in die cursus data science...

vrijdag 22 februari 2013, 14:45 lees reacties

Drie theelepels citroenzuur op 600 milliliter lauwwarm water. Dat water, dat lukt wel, maar citroenzuur?

De luchtreiniger reinigt niet alleen, hij kan ook lucht bevochtigen. De lucht wordt door een filter geblazen dat in een waterbak staat. Dat filter is lichtelijk verkalkt, de gebruiksaanwijzing geeft bovenstaand recept voor een badje. Maar de drogisten werken niet mee. De eerste verwijst me naar de tweede, de tweede wil wel een pot van 800 gram bestellen, ik dacht meer aan zo'n 80 gram en dan NU.

Dat was gisteren. Vandaag waren we bij de Etos, ik liep meteen door naar de ontkalk-afdeling. Sneeuwuil maakte contact met meneer zelf, die wilde mij wel alles over ontkalkers vertellen. Toen ik hem duidelijk maakte dat ik een heel bijzonder filter wilde ontkalken verdween hij opeens in het magazijn. Binnen enkele seconden was hij weer terug met een pot citroenzuur kristallen, €1,00 per ons! Ik had 'm wel een kusje willen geven, maar ik heb me beheerst.

Op weg naar de weegschaal pakte hij zo'n puntzak voor zelfschepsnoep, daar ging dat ons kristallen in. Toen kwam het mooiste moment van de dag, de drogistentip: als je de inhoud van die zak in een potje wilt doen (en dat wil ik) dan moet je niet de zak leegschudden. Je moet hem boven het potje houden en dan de punt afknippen.

Thuis, een schoon potje, zak erboven, knip, het lijkt wel toverij. Ik zou de drogist nog wel een kusje willen geven maar om nou helemaal terug te gaan naar de Etos, ik beheers me weer.

Nog een mooi moment, eentje dat ik verwachtte, track&trace zegt dat het nieuwe luchtfilter op het postkantoor is. Er heen, terwijl het waterfilter ligt te weken. Weer thuis, alle filters op de enig juiste manier in het apparaat, het apparaat aanzetten, wachten op de heilzame werking.

Tussendoor nog een heel raar moment: de post brengt iets wat een rouwbrief lijkt. Het is een condoleancekaart van de Dierenkliniek Putten. Zou het de bedoeling zijn dat je daarom lacht? Dat doen we namelijk wel...

woensdag 20 februari 2013, 19:02 lees reacties

Juli 2011, Noeska heeft een tia. Vorig jaar, weer een tia. Vandaag, de derde tia. Na het ontbijt kotst ze alles uit, wankelt daarna naar achter de radiator van de cv. Dat is een geliefde verstopplek, we moeten de kamer zo ongeveer afbreken om haar te vinden. We stoppen haar in een doos, ze heeft niet de neiging om daar uit te komen. Ik doe eindelijk eens iets aan de zijkanten van de radiator zodat men daar niet meer achter kan verdwijnen.

Bij de vorige tia herstelde ze vrij snel, ze bleef wel het kopje scheef houden. Nu gaat het herstel wel erg langzaam, ik ga de luchtreiniger maar eens reinigen. Dat lijkt nooit eerder gebeurd, er komen dikke lagen stof uit. Uit de waterbak haal ik allerlei exotische groeisels, ik ben ruim een uur bezig. Nu staat 'ie geruisloos te draaien, Sneeuwuil neemt een lichte rooklucht waar. Je schijnt dat dure filter te kunnen wassen...

Weer eens naar Noeska kijken, er zit weinig vooruitgang in. Een afspraak met dierenarts Koen, we gaan naar Putten. Noeska is zo tam dat we haar in een doosje vervoeren, een van die doosjes waar altijd een kat in ligt. Koen is het met ons eens, dat wordt niks meer. Ik mag Noeska op schoot houden als ze de twee voorgeschreven prikjes krijgt. Als het afgelopen is neemt Koen haar mee in het doosje. Doosjes hebben we toch genoeg.

Weer thuis. Nog zeven katten, vrijdag vertrekt Dweiltje, de afbouw van het bestand gaat sneller dan we dachten. Ik ga dat filter wassen.

dinsdag 19 februari 2013, 23:23 lees reacties

Tijdens een bezoek van A+R, zondag, liet Rob het woord 'luchtreiniger' vallen. Een feit is dat er erg veel kattenstof door onze woning zweeft. Een ander feit is dat Sneeuwuil soms symptomen van iets wat een allergie zou kunnen zijn vertoont. Reden om het internet eens te doorzoeken naar luchtreinigers.

Het type Sharp FU-S63E lijkt me wel wat. Volgens Samsom hebben we geld zat, maar een nieuwe Sharp kost ruim € 300.- Volgens Henk Krol, de bejaardenfluisteraar (helaas niet zelf bedacht, die prachtterm) moeten we binnenkort naar de voedselbank, ik kijk maar eens op Marktplaats. Jawel, in Wezep is er eentje voor €75.-! De verkoopster, Linda, zegt er bij dat er wel een nieuw filter in moet. En zo'n filter kost €100...

Ik bied de vraagprijs, krijg snel een positief antwoord, helaas zonder adres. Ik probeer een tijd af te spreken, dat lukt, maar nog steeds geen adres. Dan wil Sneeuwuil nog weten of er geen kattenschimmel in het masjien zit, nee, maar nog steeds geen adres. Dat begint er verdacht uit te zien maar als ik nog eens eenregelig om het adres vraag krijg ik het!

De Tomtom brengt mij naar een parkeerplaats in de buurt van het Schepersbos. Dat blijkt niet per automobiel bereikbaar, Tomtom zegt: zoek het maar uit. Ik loop een straat in met links de oneven nummers en rechts eveneens de oneven nummers. Te hoog, die nummers, aan beide zijden, ik loop een andere straat in. Daar zijn de nummers wat normaler, ze wijken niet veel af van wat ik zoek. Een hoek om, hier hebben de huizen helemaal geen nummer. Een huis dat het wel een zou kunnen zijn heeft een hart op de deur. Het hart is voorzien van de namen 'Linda' en 'Henk', een aanhanghartje toont de naam 'Jelle'.

Linda? Ik besluit te bellen, de bel is onhoorbaar. Ik probeer het nog eens, weer niks, maar nu heeft Jelle mij gezien. Linda doet open en blijkt inderdaad de gewenste Linda te zijn. Linda prijst Jelle om zijn opmerkzaamheid en vertelt mij dat de bel kapot is. Henk verschijnt ook, ik krijg te horen dat men vroeger rookte en daarom de luchtreiniger gebruikte. Sinds de aanwezigheid van Jelle, ik schat hem op vier jaar, wordt er binnenshuis niet meer gerookt, al die tijd stond de machine op zolder. Ik tel €75 neer en snel weer naar Ermelo.

Is het vandaag 19 feb? Op 16 feb veranderde ik de Bontgoed site. Op die verandering wordt zo snel gereageerd dat ik de site al weer moet veranderen. Dat doe ik. Even mijn aankoop proberen, met het vervuilde filter zal hij niet veel doen. Lucht bevochtigen, dat doet hij wel. Morgen ga ik 'm grondig schoonmaken, en zo'n duur filter bestellen...

zondag 17 februari 2013, 18:31 lees reacties

Goed nieuws, Hidde is weer thuis.

Zo te zien heeft 'ie er zin in!


zaterdag 16 februari 2013, 10:36 lees reacties

Vorig weekeinde: Lisa en Nick in Suikervlied. Dit weekeinde: Anja en Rob in Suikervlied. Ze doen niks geks, althans niet binnen mijn blikveld, geen logstof. Hun neefje/kleinkind, Hidde, die wel. Vandaag in het ziekenhuis, een operatie aan de darmpjes. Het schijnt geen zware ingreep te zijn, toch iets waar je voortdurend aan denkt. Jammer dat mijn gedenk geen enkel effect heeft.

Bontje is enorm opgeknapt na haar operatie aan de darmpjes, dat wel...

Nog meer nieuws? Eerst het goede? Ik ben klaar met behangkrabben. Een stukje achter de gordijnrail, nog geen drie meter, kostte me een halve dag, toen nog een uur om de gordijnrail beter te monteren. Jammer dat er nou nooit eens iemand achter onze gordijrail komt kijken.

Ander nieuws, niet goed maar ook niet slecht? Binnen afzienbare tijd zijn wij allebei tachtig. We vrezen dat de regie over de kattengroep ons dan wel eens te veel zou kunnen worden, we overwegen daarom vier dieren de wijde wereld in te sturen. De twee rexen, Al Poontah en Bontje blijven hier. Sneeuwuil wil eigenlijk Dweiltje niet kwijt en ik heb zo'n mooie band met Anemoon maar zo schiet het niet op.

Laatste nieuws: de muur van de slaapkamer, kan die niet wat strakker? Zelfde kleur geel, de roller nog even niet schoonmaken. Maar eerst dit probleem oplossen:

<SCRIPT LANGUAGE="JavaScript">

function setOpacity(v){
	document.getElementById("txt").style.opacity = v;
}

function alrtTxt(t){
	document.getElementById(t).style.visibility="visible";
	setOpacity(0.4);
}

function okBtn(t){
	document.getElementById(t).style.visibility="hidden";
	setOpacity(1);
}
</script>

...en dan nog een paar honderd van dit soort regels. Er zit een klein schoonheidsfoutje in, ik zoek al dagen maar ik kan het niet vinden. Toch maar eerst die muur doen?

zondag 10 februari 2013, 11:21 lees reacties

Negen jaar geleden hadden we net het huis aan het Hanengewei. De westelijke muur van de woonkamer moest rood, de oostelijke muur moest geel. Omdat er nog zoveel meer moest liet ik al het behang dat nog in redelijke staat was zitten waar het zat. Het resultaat was niet slecht, maar ik had geen rekening gehouden met Dromdrosje. Dat kan je me nauwelijks kwalijk nemen want Dromdrosje was nog niet geboren, waarschijnlijk nog niet eens geconcipieerd.

Toen Dromdrosje eenmaal bij ons was bleek een van haar hobbies behangkrabben te zijn. Waar nog stukken behang bereikbaar waren hingen na korte tijd de rafels er bij. Vorige maand vonden we opeens dat negen jaar rafels wel lang genoeg was, al het behang moest er af en de kale muur moest weer geel of rood worden. Dit prachtplan werd doorkruist door een van ònze hobbies: dwangvoeren...

Jongstleden dinsdag hebben we de gansche kattenpopulatie hersteld verklaard, het moment om met de behangoperatie te beginnen. Wel leuk om dat zorgvuldig te doen, daardoor duurde deze bezigheid tot hedenmorgen 10:15 uur. En dat waren alleen nog maar de gele muren, ik moet nog beginnen aan een stukje rood. Zaterdag leek het werk weer te stagneren: twee kotsende katten en eentje die niet wou eten, maar een dag later waren ze weer normaal.

Normaal, behalve Dweiltje. Sneeuwuil wilde een tulband bakken, daarvoor had ze zachte boter nodig. Een botervloot uit de koelkast in de magnetron, dat moet kunnen. Kan ook, maar het ging wat beter dan gepland. De boter was ongeveer handwarm en dus gesmolten. Sneeuwuil was niet voorbereid op die vloeibaarheid, bij het aanvatten van de botervloot ging er een portie boter over Dweiltje. Er zijn katten die niet erg protesteren tegen een bad, maar Dweiltje behoort niet tot die groep. Dweiltje ziet er nu niet uit, maar de tulband is uitstekend!

zaterdag 2 februari 2013, 10:50 lees reacties

Maandag met Poontah naar dierenarts Koen, geen kwalen gevonden, dwangvoeren dus. Dat doen we ma-di-wo-do-vr, Bontje en Poontah, om de anderhalf uur. Aan iets anders kom je niet toe.

Vrijdag, telefonisch consult bij Koen (de dierenarts, niet die op Aruba). We stoppen met dwang, kijken wat er gebeurt.

Nu, zaterdag, ontbijt: Bontje eet bijna normaal, Poontah iets minder dan normaal. We overwegen onze kleren maar eens te wassen...

nog even naar januari?