naar oktober
woensdag 30 september 2009, 23:24 lees reacties
NSGZF.
Erwin Krol zei het ook, geen regen van betekenis. Ik vraag me af wat het dan is, een atoom zuurstof en twee atomen waterstof en daar dan miljarden van. Zuur, nou nee, stof, dat zeker niet, water, ja, dat moet het wel zijn. Toch regen?
Een korte fietstocht, maar met enig resultaat. Rustig door het bos rijdend kan je mooi over je problemen nadenken. Het probleem van het stilstaande olifantje bijvoorbeeld. Ik besteedde er weer enige uren aan, zonder resultaat. Maar al fietsend bedacht ik dat het probleem misschien wel uit meerdere delen bestaat. Als je deel A oplost en deel B niet dan werkt het nog steeds niet. Je zoekt een andere oplossing voor A, dat helpt niet omdat B er nog is.
Thuis. Ik reduceer deel B tot een minimum: alleen maar het naar buiten brengen van de tekst: "hij doettut". En hij doettut inderdaad, probleem A is dus opgelost, nu stort ik me met volle kracht op B!
Nu stuurt Sneeuwuil me iets door dat ik heel toevallig al in de NRC gelezen had. Om het te horen is het nog leuker. Maar nou weer verder met probleem B.
Probleem B opgelost. Fietsen werkt!
dinsdag 29 september 2009, 23:24 lees reacties
NSGZF. Om 02:32 het overbekende spook, twee lichtflitsen. Nu zodanig dat je tussen de flitsen een zeer bewogen konijn kon herkennen. Dat zal dan de oplossing van dit raadsel wel zijn...
Het plaatje overbrengen naar de USB-stick om het hier te kunnen publiceren was me teveel moeite. Geloof me, er was echt niks aan.
Het regent niet veel, maar je wordt er toch wel nat van. Ik ga naar huis, ik maak het bovenstaande. Daar ben je toch gauw twee uur mee bezig en dan wil het nog niet als je Firefox gebruikt. En terug moet 'ie omkeren, ja, weer een uur later, dat doet 'ie.
Nog ruim een uur bezig, Firefox wil nog steeds niet. Zat ik maar in een urn.
maandag 28 september 2009, 23:11 lees reacties
Was dat nou 2008 of 2007? Herfst, Dries in een wagentje of Jules in dat wagentje met Dries lopend? Even zoeken, nee, 2006! Deze wandeling was het, Joke kloeg over het ontbreken van vliegenzwammen. Nu, drie jaar later, (opa reageert niet meer zo snel) valt het me ook op, nogal wat paddestoelen, de hele vorige week maar twee vliegenzwammen tegengekomen.
NSGZF. Om twee uur 's nachts reageert de webcam, ik kan niet ontdekken waarom. Een uur later nog eens, ik doe alle kunstjes met contrast en helderheid die ik ken, niks te vinden. Dan maar een eindje verder fietsen, het bos tussen de Toverberg en Putten. Paddestoelen ja, vliegenzwammen nee, inderdaad. Tot ik opeens een hele verzameling zie, even later nog meer en weer wat verder nog een groep. Alles binnen 100 meter, daarna weer niks.
Er zijn wat puntgaven, er zijn wat 'vanzelf' gebarstenen en er zijn nogal wat aangeknaagden. Toch ligt er nooit een dood eekhoorntje of dood kaboutertje naast.
Verder, omdat ik alleen maar naar vliegenzwammen zoek een wat ongewone route. Die levert niets meer op qua vliegenzwammen maar wel qua urnenveld. Het grootste urnenveld van Nederland, 2500 jaar oud, nooit eerder gezien. Na een crematie ging de as in een urn en die ging in een heuveltje. Erg opvallend is het niet, je moet weten waar je kijken moet om te zien dat er echt wel veel kleine heuveltjes zijn. Een soort armeluis grafheuvel. Ik wil ook wel daar in een urn, maar dat zal wel weer niet mogen. (Nee, niet meteen, t.z.t!)
zondag 27 september 2009, 23:20 lees reacties
Van 05:30 tot 09:30 aan een computerprogrammaatje geprutst, dat mailformulier. En dat terwijl ik al een perfect werkend formulier had, maar ik wou het nog wat anders, intern nog wat mooier. Daar komt nog bij dat ik helemaal geen mailformulier nodig heb, de simpele knop doet het prima. Misschien moet ik er een bestelformulier voor Miranda d'r kittens van maken. Of voor Sneeuwuil d'r tekeningen, dat maakt in principe niks uit.
Bezoek van I&A, ze waren zaterdag bij Corry, vannacht in Suikervlied. Er worden vetlagen besproken en bijzonder leuke eenwielers. Sneeuwuil is van haar geloof gevallen: ze heeft een tulband gebakken, de eerste na vele jaren low-carb. De feestvreugde is groot. Ik geloof er nog steeds in, in low-carb, maar een enkel stukje tulband moet kunnen.
Corry wordt ook besproken. Zie een jaar geleden over revalidatie na een operatie. Die operatie was niet helemaal geslaagd, haar rechterarm is niet erg bruikbaar. De chirurg vindt dat een uitdaging, hij gaat het 9 oktober nog eens proberen.
Avond, ik ben de hele dag nog niet buiten geweest, gauw nog even NSGZF. Uiteraard geen foto's, alle apparatuur stond in de kast. Ik stel alles weer op, dan nog een stukje bos en hei. Niet te ver want de zon gaat opeens onder. Er is wel een sympathieke halve maan, maar als lichtbron heb je daar niet veel aan. Weer thuis, toch nog even verder met dat mailformulier...
zaterdag 26 september 2009, 23:12 lees reacties
NSGZF. Erger nog, ik heb de hele installatie weer afgebroken, bezoekertjes! Het vogelbad was bijna leeg, komt dat door de droogte of zijn er dieren die er uit drinken? Zal wel niet, want die dieren zouden dan wel op de cam komen. Het vogelbad schoongespoten en gevuld.
In bos en hei is de Unicef Loop. Wat dat precies inhoudt is me niet duidelijk, zal wel iets met een Goed Doel te maken hebben, maar er loopt wel veel te veel mensachtigs door het bos.
Ik ga naar huis, verder met m'n mailformulier. Onverwachte problemen zonder tal, met daaraan toegevoegd stomme vergissingen, maar het begint een klein beetje te werken.
Nou wilde ik nog iets sjaggerijnigs schrijven over de speech van Balkenende bij de UN. Helaas, dat gaat niet door, het is eigenlijk best een goede speech. Niet dat er nou meteen nieuwe inzichten duidelijk worden maar hij brengt de oude heel netjes onder woorden. Zou 'ie dat zelf geschreven hebben? Hij sprak zonder op z'n papiertje te kijken...
vrijdag 25 september 2009, 23:08 lees reacties
NSGZF, maar ik heb de instellingen van het programma veranderd. De cam keek om de seconde, kijkt nu om de halve seconde. Behalve een ontzettend saaie vogel was er niets te zien. Het bos was ook nogal saai, gauw weer naar huis.
Thuis heb ik het nog steeds heel erg druk met het schrijven van computerprogramma's. (Nu: een mailformulier, dat levert onverwachte problemen op.) Heel leuk, maar ik ben bang dat de lezertjes deze mededeling ook saai vinden. Jammer, jullie zullen het ermee moeten doen.
Nog wat leesvoer nodig? Nieuwste boek van Dawkins? Twee hoofdstukken er uit:
Creationists, now they're coming for your children
The truth dogs reveal about evolution
donderdag 24 september 2009, 23:07 lees reacties
Dit spook snelde langs om 02:37:34. Verder niks, de storingen zijn voorbij. Dat vertrouw ik niet, iets wat 'vanzelf' weer goed werkt zal ook wel 'vanzelf' weer kapot gaan.
Ik begin te vermoeden dat de webcam te traag werkt om spoken scherp in beeld te krijgen. Ik probeer 't door naar de cam te wuiven, een snelle hand voor de lens ziet 'ie soms, meestal niet. Zo'n cam heeft geen sluiter, de 'sluitertijd' is in feite de tijd dat het programma naar al die fotocelletjes kijkt. Nou je het zegt, het programma, dat zou wel eens de moeder van dit probleem kunnen zijn. Gelukkig zijn zwijnen niet zo snel.
Vrij veel westenwind, maar als ik midden op de hei ben is het opeens windstil. Ik ga even op een comfortabel heuveltje zitten om dat goed waar te nemen, dan hoor ik een stofzuiger. Die hoor ik wel vaker, vanmorgen nog, maar meestal niet midden op de hei. Als ik wat beter luister zie ik dat het een klein electrisch vliegtuigje is, het modelvliegveld is niet ver (250 m. volgens Maps). Het vliegtuigje doet de ene looping na de andere, dat motortje moet behoorlijk sterk zijn. Dan zwijgt de stofzuiger, z'n accuutje zal wel leeg zijn.
Nu verschijnt er een man met een enorm zweefvliegtuig, ik schat een spanwijdte van twee meter. (Of het is een mannetje van 80 cm., dan is de spanwijdte 1 meter.) Hij doet niet moeilijk met een touw, hij gooit het tuig zo in de lucht, meteen stijgt het naar grote hoogte. Op de foto nog groot zichtbaar, even later is het nog maar een klein streepje. Kennelijk ook met een electromotor, maar nu helemaal geruisloos. Dat zou verplicht moeten worden, geruisloze motoren!
Het begint opeens flink te waaien, bovendien komt er een echte F-16 met bijbehorend lawaai overvliegen. Tijd om huiswaarts te keren. We verwachten de meisjes, hun moeder doet op donderdagmiddag een of ander betaald werk.
Marleen verschijnt met een vriendin, Yvonne verschijnt niet. Wat nu, 112 bellen? Het is de eerste keer dat moeder werkt op deze middag, het is ook de eerste keer dat Yvonne afwezig is. Sneeuwuil belt moeder, die blijkt toch wel te weten waar Yvonne is. Had ze wel even kunnen melden...z
zzzzzzzzz
(De z van het toetsenbord deed het opeens niet meer, gerepareerd. Daarna alle gemiste zz hierboven ingevuld.)
woensdag 23 september 2009, 23:11 lees reacties
De eerste foto die de webcam vastlegt is meestal van mijn rug, als ik wegfiets. De laatste is weer mijn rug, nu in de andere richting, de volgende dag. Die laatste heeft nummer 476, er zijn dus erg veel foto's genomen. Dat komt voor een deel door een vreemde storing:
Er zit een patroon in dat overeenkomt met de structuur van de camera zelf, iets in z'n binnenste is niet helemaal lekker. Hierboven is een erg gestoord voorbeeld, op veel foto's zie je alleen wat kleine vlekjes. Niet heel storend maar je krijgt wel veel foto's.
Wat later (dinsdag, 15:26 om precies te zijn) dit:
Wat is dat? Te veel rechtop voor een konijn, een haas misschien, maar dan zijn de oren te klein.
Even een wat grotere uitsnede, moeilijk te zien met dat infrarood. Toevallig weet ik dat het Corry is, ze had duidelijk de webcam in de gaten, ze moest dus wel bekennen dat ze een tijdje in de tuin van Suikervlied gezeten had.
Corry woont in een flat in Apeldoorn. Behalve de fraaie rode banken, eerder beschreven, is er ook een fraai uitzicht met veel groen. Mooi groen, maar wel wat ver weg, in de tuin van Suikervlied is het groen aanzienlijk dichterbij. Van Apeldoorn naar Ermelo, dan is Suikervlied maar een kleine omweg.
Ook nog een spook, dit keer om 23:11. Na mijn bezoek aan Suikervlied nog een rondje bos en hei, de hei is uitgebloeid, de paddestoelen zitten in de zwijnen, de zwijnen zijn onzichtbaar. Verse wroetsporen aan de randen van de Toverberg, nog niet in de tuin van S. Het zal nou toch niet lang meer duren voor ik een écht zwijn voor de camera krijg...
dinsdag 22 september 2009, 23:19 lees reacties
Shoppen in Ermelo. We kopen één tube tandpasta, gaan dan via Wibra richting Zeeman. Een rechte lijn kan je trekken tussen deze twee etablissementen. Precies bij het midden van die lijn bevindt zich de duurste schoenenwinkel van Ermelo. Sneeuwuil wordt getroffen door de aanblik van een paar blauwe laarzen. Ze kosten ongeveer twee maandsalarissen, wel maandsalarissen uit 1959. Ze twijfelt nog, verder naar Zeeman, dan verder naar huis.
Later, NSGZF. Waanzinnig mooi weer weer, door het bos richting Putten.
Een rare, mij onbekende winkel. Ze doen alsof ze kunst verkopen, deze kaart stelt het werk van een kunstenaar voor maar volgens mij is het een boomstronk. Zo'n kaart kost €2,00, veel geld maar voor m'n weblog heb ik alles over. Die naam 'Kunsterette', dat geloof je toch niet. Op de achterkant staat dat de kunstenaar Jan de Boswachter heet, het begint steeds meer op een flauwe grap te lijken, ik heb spijt van mijn €2,00.
Verder door het boerenland. Dat is een heel stuk groter geworden: de helft van de mais is gemaaid, eindelijk weer eens een vergezicht. Nog verder, voor ons huis staat een rood autootje dat mij bekend voorkomt. We hebben bezoek van Corry. Sneeuwuil is nog eens op stap geweest, ze heeft de laarzen gekocht. Het blijkt dat Corry ook laarzen kocht in dezelfde prijsklasse, de winkel had ook nog keus boven de €300. Wordt het nou nog wat met die crisis?
Nader onderzoek naar de Kunsterette, schokkend!
maandag 21 september 2009, 23:22 lees reacties
Anti-dérapante. Anti, dat weet ik, dé, dat zal wel zoiets zijn als dé in défibrilleren, ont. Een dubbele ontkenning, ze hadden korter rapante kunnen zeggen. Maar wat is dat, rapante. Frans, begrijp ik uit de rest van de opdruk, verder kom ik niet. Weer thuis, googelen, levert niets duidelijks op, wel dit:
Ik ga maar eens bij het begin beginnen. Ik poets mijn fiets, de rechter trapper heeft wel erg veel speling. Even zoeken naar passende pijpsleutels, eerste moer los, tweede wat vaster, nee, helpt niet. Ik haal de hele trapper er af, die blijkt nog vier kogeltjes in twee kogellagers te hebben. Bovendien is het edelplastic waaruit hij vervaardigd is gescheurd. Tijd voor nieuwe trappers.
Ik loop naar Action, die had ze ooit, trappers, nu niet meer. Ik loop naar Gamma, die heeft ze. Heel nette pedalen, twee talige verpakking, Pédales Anti-dérapantes, Pedalen Anti-slip. Rapante, dat moet 'stroef' zijn, maar Google wil dat niet zeggen.
Weer thuis, bezoek van Bianca. Sneeuwuil heeft een blik KMR, Kitten Milk Replacement. Dat is duur spul voor kittens, het dreigt over de datum te raken en we hebben (voorlopig) geen kittens. Ze heeft het blik aan de ons onbekende Bianca aangeboden om zich bemind te maken.
We rekenen er op straks beiden door de Mexicaanse griep geveld te zijn, of beiden in het St. Jansdal te liggen. Dan moet Bianca aantreden. Sneeuwuil wil haar ook de sleutel geven, dat leek me niks. Na een korte blik op Bianca lijkt ze me zeer betrouwbaar, ze mag de sleutel.
Ik monteer de trappers, dan NSGZF. Wel fijn dat ik het bos weer voor mezelf heb.
Bianca heeft ons een sticker geschonken. Als de boel afbrandt terwijl we in het Jansdal liggen worden de katten gered. In het daarvoor bestemde vakje heeft Sneeuwuil een 8 geschreven, we plakken de sticker op de deur. Nu kan er echt niets meer mis gaan...
zondag 20 september 2009, 23:32 lees reacties
Zelfcensuur. Opeens een gedachte die mij de zaterdag getikte tekst danig doet inkorten. En dan nog het panorama dat niet deed wat ik bedoelde door een niet... nou ja, iets technisch. Een slecht begin van de dag. Maar wel een mooie oplossing bedacht voor nog iets technisch. De zon komt door de mist, misschien wordt het toch nog wat.
NSGZF. Bodemgefriemel, zo'n raar lichtspoor als gisteren maar nou van de andere kant. Wanneer legde ik die tegels recht? Ze wiebelen weer, geen webcam nodig om te zien hoe dat komt. Een verse molshoop is wettig en overtuigend bewijs.
Goed weer, dat schijnt algemeen bekend te zijn, het bos is veel te vol mensen (minstens één per zijpad), gauw naar huis.
Even tussendoor: als ik nog één keer de tv hoor over 'dat voel je in je portemonnee' of nog één keer 'de broekriem aanhalen' dan smijt ik er een baksteen doorheen. 'Je broekriem aanhalen tot je het voelt in je portemonnee', daarvoor maak ik een uitzondering. En ik neem, in het kader van de bezuinigingen, een virtuele baksteen.
Nee, het wordt niks met de avonturen. Maar ik moet nog wel een computerprogramma verfijnen...
zaterdag 19 september 2009, 23:02 lees reacties
Te veel lawaai van de buurman, ik besluit om voor mijn siësta naar Suikervlied te gaan.
Eindelijk weer eens een plaatje, gisteravond, 19:35. Verder een vreemd lichtverschijnsel, ik kan niet bedenken wat het zou kunnen zijn:
Dat scherpe vormpje onderaan is de bovenkant van een parasolstandaard. Links zie je vaag het vogelbad, beter te zien bij het konijn. Maar die lichtvlek, eigenlijk twee vlekken, wat is dat nou?
Siësta, daarna fietsen. De windrichting is moeilijk vast te stellen, eerst maar eens naar de hei. Daar waait het een klein beetje uit het zuid-oosten, ik besluit tot Garderen. In Garderen wordt ik toegeroepen "Ha buurman!" Peter en Petronella zijn met hun electrische fietsen naar Garderen gereden, naar een uitspanning.
In Garderen hebben ze niet alleen zwarte kousen maar ook zevenentwintig zwarte paardjes. Een vader fietst met zoon en dochter. De dochter met voorgeschreven roklengte, aan de manspersonen kan je minder duidelijk zien dat het christenhonden zijn. "Handen aan je stuur!" zegt vader tegen zoon. Die zegt: "waarom?" Vader zegt: "omdat ik het zeg!" Zoon doet het, die opvoeding met 'spaart de roede niet' is toch wel ergens goed voor.
Weer bijna in Ermelo, een moeder met een dochter, 42 en 12, schat ik. Ze staan met hun fietsen een beetje vreemd langs de kant van de weg, moeder kijkt niet al te vrolijk, het kind veegt tranen weg. Een momentopname, ik zie ze ongeveer twee seconden toch springen bij mij maar net niet de tranen in de ogen. Vreemde reactie, misschien huilt het kind om iets waar ik alleen maar om kan lachen.
Of zijn het er achtentwintig? (Die bruine niet meegrekend!)
vrijdag 18 september 2009, 23:12 lees reacties
Veel moderne programmeertalen lijken op de programmeertaal C. Omdat ik C vrij goed ken denk ik dat ik al die moderne talen ook wel snap. Niets is minder waar, hoor je dan te zeggen, maar erg veel is minder waar. Ik snap PHP, om maar iets te noemen, niet helemaal, toch wel een beetje. Vanmorgen wel twee uur bezig geweest met 'de scope van variabelen'. Die is in PHP anders dan in C, weer wat geleerd!
NSGZF, wel erg mooi weer, erg oostenwind, naar Elspeet dus. Ik kom bijna langs dat bloemenveldje van gisteren, maar aan de verkeerde kant van een serieus hek. Gisteren was het licht te slecht voor een fraaie foto, nu is het goed. Maar twee dagen achter elkaar naar hetzelfde doel, dat kan niet. Ook vanaf deze weg valt de vreemde verkaveling op. (zie Google Maps) Verder, langs kasteel Staverden.
Bij Staverden staat een vrachtauto Solexen in te laden. Voor dat je nou denkt 'wat moet ik met die mededeling?', de Solex is een bromfiets uit ongeveer 1950. Je weet wel, met het motortje boven het voorwiel. Dat daar Solexen worden ingeladen is dus op z'n minst merkwaardig te noemen. Ik kom nog meer Solexen tegen, bereden door vrolijke toeristen. Ik weet dat dit bestaat, daar zal het wel mee te maken hebben.
(Je kan ook tochten per e-step maken. Een foto van jezelf op zo'n vervoermiddel lijkt me funest voor je zelfbeeld.)
Nou maar eens rechtsaf, wat minder rare toeristen. Dan linksaf, Elspeet. Daar neem ik de weg naar Vierhouten, buiten het dorp zie ik een groot gebouw dat er onlangs niet was. Een megastal? Daarvoor is de architectuur wat te futuristisch, het zou een kerk kunnen zijn als er niet zo'n raar torentje op stond. Dichterbij, het is een kerk, het torentje moet nog een fraaie koperen spits krijgen, die staat al klaar. Overal in NL sluiten ze kerken maar in Elspeet worden ze niew gebouwd!
Het bos in, een fietspad, 'stiltegebied' zegt een bordje. Niet zo erg stil, met een autoweg op een meter of tien, ik neem de eerste links. Een slecht berijdbaar pad, maar wel stil als je het gekraak van de takken waar ik overheen rijd niet meetelt. Dan de hei tussen Elspeet en Vierhouten. Mooi, met heuveltjes en zandwegen met veel bochten, moeilijk te zien waar je naar toe gaat. Ik begin een andere autoweg te horen, dat moet Elspeet-Nunspeet zijn.
Die weg steek ik over, nog meer bochtige zandwegen. Een helicopter, zo'n enorme met twee hefschroeven is aan het oefenen in laagvliegen. Ik schijn het enige te zijn wat beweegt op de hei, een leuk doel om even naar toe te vliegen. Ik zou graag schrijven dat de helicopter me bijna raakte, maar er zat minstens 50 meter tussen. Hij was wel erg goed te horen, met die twee schroeven. Ik fiets verder, de Liesberg, die ken ik. Een fantastisch uitzicht.
Verder, ik bereik verharde wegen. Er rijdt een Trabant, een paar minuten later nog een Trabant. Als dit de Trabi-Safari is dan zijn ze een beetje verdwaald. Weer verder, met al die bochtige zandwegen is het laat geworden. Ik fiets wat sneller, helpt niet, ik ga Sneeuwuil maar eens bellen, dat ik niet ontvoerd ben door die helicopter. Door het snelle fietsen trilt alles een beetje, in het electronische telefoonboekje zit Mi vlakbij Ma, ik bel Marja en zeg dat ik bijna thuis ben. Deze mededeling wordt niet begrepen, maar ik herken het stemgeluid, geholpen door de wetenschap dat Ma bijna hetzelfde is als Mi. Tenslotte lukt het telefoneren, even later lukt het ook om thuis te komen.
donderdag 17 september 2009, 23:11 lees reacties
NSGZF
Over de hei, het is veel kouder dan ik dacht. Bewolking met gaten er in, het lijkt met die belichting alsof de hei is gefotoshopt. Ondanks de kou veel andere fietsers, ik neem gauw het eerste bospad rechts. Een stuk bos dat ik niet ken, aan de paden te zien komt er bijna nooit iemand. Er is een hek dwars over het pad dat zich open laat maken.
Verder, een vreemd gevormde kavel boerenland met erg veel bloemen. Nogal paradijselijk, windstil door het omringende bos. Het pad loopt dood bij een hek dat dusdanig geblokkeerd is dat het niet zonder ijzerzaag te openen is. Geen andere ontsnappingsmogelijkheden, ik zal terug moeten over het pad dat mij hier bracht. Terug, dus. Voor mij uit loopt een man, hoe kan dat? Zat die in een hol onder de grond? Ik laat hem maar een flink eind voor me uit lopen...
Via iets meer reguliere wegen naar huis. Daar wacht een interessant programmeerproject, vanmorgen begonnen, iets recursiefs, ik zal jullie er niet mee lastig vallen maar dat kost moeite. Maar dan komen de meisjes. Lang geleden ging het over de dierenopvang, een soortement van schaalmodel van een asiel. Marleen wenst nog steeds hokjes, Sneeuwuil heeft een kistje, daarin moeten twee deurtjes komen. Of ik die maar even wil maken. Ik laat Marleen op het kistje tekenen wat ze bedoelt.
Zagen, dat is geen probleem, het kistje is opgetrokken uit buitengewoon zacht hout. Maar nu moeten er scharniertjes komen, die blijkt Sneeuwuil in voorraad te hebben, met spijkertjes van minder dan een millimeter dik. Die spijkertjes gaan heel gemakkelijk in het hout, ze gaan er bijna net zo gemakkelijk weer uit. Dat wordt niks. Het uur van vertrekken nadert, Sneeuwuil redt de zaak met plakband als scharnier. Garantie tot de hoek van de straat...
Vooral Yvonne heeft nogal wat snot bijgedragen (en niet veel anders). Nu mag blijken of ouderen echt zo immuun zijn voor de Mexicaanse griep. (Ik heb een lichte neiging om een net hokje met twee deurtjes uit een redelijk stukje triplex te vervaardigen. Maar (a) wil ik me niet teveel met het project van Opa Pauli bemoeien en (b) vind ik programmeren veel leuker.)
woensdag 16 september 2009, 23:11 lees reacties
Ik fiets en ik denk over het woord 'forens'. Bestaat dat woord nog? Mijn vader was een forens, hij reisde per trein naar z'n werk. Het was ook een werkwoord, 'forenzen', ik denk dat het alleen maar gold voor treinreizigers, niet als je de auto nam. Voor 1956 nam hij meestal de trein, daarna onttrok het zich aan mijn waarneming.
(Even zoeken, de A1, dat was toen nog zoiets als de weg van Ermelo naar Putten. Zelfs al heb je een auto ter beschikking dan neem je toch liever de trein. Vooral als je naar Noord moet terwijl er nog geen IJ-tunnel is. Het bootje van Bergmann was er wel, ik vind Kees niet terug op deze foto. Du Croo en Brauns, nu heet het daar Meeuwenlaan, toen Valkenweg, voor de tunnel kwam. Het bootje ging van het Amsterdams Koffiehuis naar de Valkenweg.)
Forens, foreign natuurlijk, vreemdeling. Omdat vreemdelingen niet deugen is een forensische arts een dokter voor mensen die in de cel zitten. Of voor mensen die zomaar opeens dood in huis liggen. Tegenover ons huis parkeert een auto in de kleuren van een ambulance, geel met een flinke scheut groen erdoor. En met het opschrift forensische arts. En allerlei lampen die wel zullen kunnen knipperen. Dat doen ze niet, knipperen, er is kennelijk niet veel haast bij. Even later vertrekt de arts, dan verschijnt er een lijkwagen. Het beladen van die wagen kunnen we niet zien, wel dat hij langs ons huis rijdt, voorafgegaan door een lopende heer in het zwart. Richting 'Varenhof', geen volgauto, met deze snelheid toch wel een tocht van tien minuten.
Op een van de balkonnetjes aan de overkant verschijnt een jeugdig paar, ons onbekend. Hebben die vanmorgen oma in verregaande staat aangetroffen? Zijn ze nu de erfenis aan 't verdelen? Onze hoop is gevestigd op het Ermelo's Weekblad...
Naar Suikervlied, 250 foto's van bewegende blaadjes. Ik ga daar een afkrtng voor bedenken: NSGZF. Ik fiets over het naastgelegen terrein, de Driehoek, dan kom ik langs de postvakjes. Daar zit een deur voor waardoor je net kunt zien of er in vakje QR iets ligt. Medebewoners met een Q zijn er niet, met een R wel een paar. Soms ligt er langere tijd dezelfde brief voor ene R, nu ligt er iets nieuws. Deur open met de speciale sleutel, nee, niet voor deze R. Ik zie wel dit biljet van de Apenheul, Sneeuwuil, moet je daar niet eens heen? Die slagzin, 'Wat je ziet ben je zelf' bevalt mij wel maar kan dat, in de Bible Belt? Kennelijk wel, er is maar een heel klein hoekje van het biljet afgescheurd.
Over het Ermelo's weekblad gesproken:
Géén grip, zullen ze bedoelen...
Ik verwijder een boom, om de katten te amuseren zet ik 'm nog even in de kamer, Sneeuwuil maakt foto's. Ze vonden het interessant maar niet zo geweldig als we hoopten. De boom mag in mootjes in de groene kliko
dinsdag 15 september 2009, 23:21 lees reacties
We lopen door een bos, langs de rand, tussen de bomen zijn de eerste huizen van een mij onbekende stad zichtbaar. Bij een boom zit een varaan. Een raar model, meer dat van een kameleon, toch weten we dat het een varaan is. Omdat het nogal koud is beweegt hij niet, ik ga op de grond zitten om een goede foto te maken. Dan verschijnen een vos, een eekhoorn en een geit. Omdat ik de camera paraat heb kan ik die ook mooi fotograferen. De geit heeft dezelfde tekening als Dromdrosje.
Veel later, inmiddels wakker. Sneeuwuil toont mij de regenradar, er is een enorme bui, met z'n oostelijke rand zo ongeveer bij Hulshorst. Niet veel wind, maar wel uit het oosten, binnenkort zal het hier wel regenen.
Ik moet nodig naar Suikervlied, ik wil fietsen maar ik ga lopen met mijn paraplu. Leuk, lopen, ik ken de route heel erg goed, toch zie je weer andere dingen dan fietsend. Krap een half uur, ik maak wat kleine omweggetjes: ruim een half uur. Ik heb de hele zomer op sandalen gelopen, nu voor het eerst schoenen met sokken. Daar had ik beter nog een maandje mee kunnen wachten.
De paling hoef ik niet te zoeken, er was vanmorgen een mail van Guido dat er helemaal onderin hun bagage... Maar wel de webcam installeren, netjes instellen, tien minuten werk.
Ik loop terug via een ander bospad. Er is nog steeds geen regen gevallen, die bui schijnt zich bedacht te hebben. Wanneer schreef ik over al die torren? Er zijn er nog een paar, ik kan ze nu beter bekijken, ze lijken wel van hoogglans zwart plastic gemaakt. Misschien zijn ze dat wel, veel leven zit er niet in. Even verder, een dikke gele stuifzwam, daar scharrelen er twee overheen, die zijn echt van tor.
Torren, hoe vaak schreef ik daar over? Tor, 10, torren, 5. Het programma waarmee ik dit tik kan tellen. Je kunt kiezen voor 'hele woorden' tellen, als je 'tor' zoekt dan doet 'toren' niet mee, maar 'torren' ook niet. Die tel ik daarom apart maar dan wordt de boktor genegeerd. Die telling (zie reactie van Bert) is dus nog niet zo eenvoudig. Jullie kunnen hem niet controleren omdat ik nog niet alle maanden heb geupload.
Thuis, geen druppel. Even kijken wat de radar zegt. Links nu, rechts vijf minuten in de toekomst, 100 kilometer in 5 minuten, daar moet iets gerepareerd worden. Ook bij de weerradar lijkt de bezuiniging te hebben toegeslagen. Veel uren later, nog eens de weerradar. Juist op het moment dat 'heden' overgaat in 'toekomst' gaat het fout, nog steeds...
En boktor kwam nul keer voor, maar nu zijn het er twee.
maandag 14 september 2009, 23:19 lees reacties
83.192.221.53, 83.198.103.154, 83.192.82.201, drie IP-nummers die wel wat op elkaar lijken, op verschillende dagen, allemaal in de buurt van Amiens. Begin ik eindelijk door te breken in Frankrijk of zit daar een mobiel lezertje? Behalve deze observatie gebeurde er vandaag
niets
Nou ja, één zwijn dat door het Leuvenumse bos denderde en een heleboel computer gepruts. Dan toch nog iets: Nienke en Guido komen de sleutel van Suikervlied terugbrengen. Ze zijn in Harderwijk geweest, Nienke kocht een pond paling en Guido een niet gespecificeerde hoeveelheid haring. Sneeuwuil maakt een enthousiast geluid over de paling, Nienke heeft de helft van het pond nog over, die krijgt Sneeuwuil, als bedanksel voor het gebruik van Suikervlied.
Guido gaat de paling uit de auto halen maar kan hem niet vinden. Nienke komt er bij, kan hem ook niet vinden. Grote vraag: waar is de paling? We hopen in de koelkast van Suikervlied. Het is me te laat, te koud en te nat om nog naar S. te gaan. Ik moet de webcam ook nog installeren, alles moet toch maar tot morgen wachten. Zo werd het toch nog spannend...
zondag 13 september 2009, 22:54 lees reacties
Het weerbericht zegt harde wind uit het noord-oosten. Dat blijkt precies te kloppen, dat het niet al te warm is was ook voorspeld. Het beloofde kleine beetje regen, dat is er niet, dus fietsen richting Harderwijk. Dan vallen er drie druppels, dus ook dat deel van de voorspelling klopt.
Even later vallen er dertig druppels, op het kerkplein in Harderwijk zelfs driehonderd. Daar schuil ik even onder een (nog) niet lekkende boom. Ik overweeg m'n regenjasje, maar het is niet koud genoeg. In dat jasje bewaar je zoveel zweet dat je daar dan erg nat van wordt. Dan herinner ik me mijn nooit gebruikte poncho, helemaal onderin de fietstas. Het is een enorme gele tent die ook mijn fiets wel droog wil houden.
Ik fiets verder, buig af langs wat er van de Zuiderzee over is, in zuid-westelijke richting dus. Wind mee, nu wordt het zelfs onder de poncho veel te warm. De vraag poncho aan of poncho uit wordt door de natuur opgelost: de regen houdt op. Je kunt daar langs het water goed zien wat voor weer er aan komt, blauwe lucht.
Het is erg druk met windsurfers, die hebben geen last van de regen omdat ze toch al nat zijn. Ik ben niet zo droog als ik wel zou willen zijn, en hier is een wel aardig weggetje om huiswaarts te keren. Dat doe ik.
zaterdag 12 september 2009, 22:56 lees reacties
Sneeuwuil heeft een verzameling mysterieuze kwalen. Ze manifesteren zich vanzelf, ze gaan ook vanzelf weer over. Een van die kwalen is blaasontsteking, dinsdag, of was het woensdag? daarna weer niet, vrijdagavond wel, toch wel serieus. Nu is het zaterdag, 07:30, een perfect moment om even naar de dokter te gaan. Die is er niet op zaterdag, nog beter, we mogen naar de spoedeisende hulp.
Ik heb al eerder de lof gezongen van het St. Jansdal, het ziekenhuis in Harderwijk. De SEH kunnen we vinden na een eerdere zoektocht. Ergens aan de achterkant van het gebouwencomplex is een ingang. Ga je daar naar binnen dan tref je na enkele meters al een dame die alles weet. Ze hoort een verslag van Sneeuwuils wederwaardigheden aan, verwijst vervolgens naar de wachtkamer. Daar zitten twee heren, de ene met een krant, de andere met een meisje dat op een aantal stoelen ligt.
Na enige tijd wordt er gevraagd naar een dame met blaasontsteking maar met een ons onbekende naam. De man met de krant reageert, het blijkt zijn vrouw te betreffen, hij had een vat met ochtendurine gebracht. Dat had ik ook wel kunnen doen...
Weer even later mogen wij naar een echte dokter. Die zegt blaasontsteking maar dat wisten we al. Hij produceert ook een recept waarmee we naar de apotheek van het ziekenhuis mogen. Richting uitgang komen we langs de dame die alles weet, weet ze ook waar de apotheek is? Ja, achter u. En inderdaad, als we ons omdraaien zien we een klein apotheekje dat wel een medicijn wil geven. Ongeveer 08:00 staan we weer buiten, naar de spoedeisende hulp in Harderwijk ga je echt voor je plezier.
Weer thuis, ik fiets meteen maar naar Suikervlied. Geen foto's, erger nog: ik breek de installatie af, Nienke en Guido komen dit weekeinde.
Dit zei ik dinsdag ook al, maar nu is het klaar. Net de laatste foto's van Miranda verwerkt, nog volgens de oude, omslachtige, methode. Met een volgend nest ben ik in vijf minuten klaar.
Maandag installeer ik de webcam weer, dit mag ik niet missen:
vrijdag 11 september 2009, 23:12 lees reacties
Dat van die postduif vond ik wel leuk. Ik heb mijn USB-stick geladen met wonderbaarlijke beelden van de webcam:
Een webcam heeft een heel klein sensortje, als je dat vergelijkt met een negatief van een oude kleinbeeldcamera. De scherptediepte is naar verhouding groter, mijn hand op twintig centimeter is niet messcherp maar heel goed als hand te herkennen. De eerste twee foto's werden om 15:12:56 genomen, de laatste om 15:12:58, alles in twee seconden dus. Iets heel groots heel onscherp is waarschijnlijk iets heel kleins vlak bij de lens. Een vliegje...
Om 00:10 is er nog iets, waarschijnlijk een konijn, deze afbeelding bespaar ik de lezertjes. De dagelijkse fietstocht was alleen maar heen en weer naar Suikervlied. Totaal precies 6 km, ik heb een nog iets kortere route gevonden maar geen avonturen beleefd.
Weer thuis, verder met het verfijnen van mijn PHP/Java/Javascript maaksels. Dat schreef ik gisteren, daar ging ik vandaag mee door. Vroeger waren computers van buiten heel groot maar van binnen klein en traag. Toen had het zin om je programma's zo efficient mogelijk te maken. Nu is je computer zo snel dat je niet eens merkt of hij 10 of 20 milliseconden ergens mee bezig is. Toch kan ik het niet laten om te proberen al mijn maaksels nog een procentje kleiner en sneller te maken. Volmaakt zinloos, wel leuk om te doen.
donderdag 10 september 2009, 23:11 lees reacties
Dweiltje maakt het goed, dank u. Ze is nog een beetje tam, maar ze eet wel. Ik ga stofzuigen, we verwachten de meisjes. Later horen we dat Yvonne iets griepachtigs heeft, Sneeuwuil wil ze liever zonder virussen op bezoek. Ze komen niet, ik strooi de inhoud van de stofzak weer door de kamer.
Een pakje naar de brievenbus, die staat bij het Ribespad. Zou via dat pad de allerkortste route naar Suikervlied te vinden zijn? Ik probeer het, nee, 3,1 km net als de 'gewone' route. En webcamfoto's van iets belangwekkends zijn er ook al niet.
Het pakje bevatte een sleutel van Suikervlied. A.s zaterdag komen Nienke en Guido maar ons huis is dan onbereikbaar vanwege de ringrijderij. Dit evenement was deze zomer gepland maar er was toen zo'n noodweer dat het niet doorging. Een heel jaar niet ringrijden, dat schijnt niet te kunnen.
Nog een stukje bos en hei, er zijn opvallend veel dikke zwarte torren. Die zijn er de hele zomer wel maar nu zijn het er echt extreem veel. Ook veel militairen, ze leveren een veldslag. Een heislag, in dit geval, zonder bermbommen weinig realistisch.
Weer thuis, verder met het verfijnen van mijn PHP/Java/Javascript maaksels. Ik doe dat op twee computers, die, wat dit betreft, 100% hetzelfde zijn. Iets werkt wel op de ene, niet op de andere. Ik dreig GEK te worden, drie avonden achter elkaar, dan vind ik bij de niet werkende een / teveel...
En nog een schilderijlijstje!
woensdag 9 september 2009, 23:12 lees reacties
Wanneer was 't, zaterdagavond? Op onze (toen nog nieuwe) bank twee vochtsporen. Eentje zo helder als water, de andere met wat roods er in. Een minuut eerder zat ik daar nog, Sneeuwuil denkt meteen dat ik aan het bloeden ben. Niet dus, we bekijken alle katten, komen tot de conclusie dat het Dweiltje was. Telefoon met de dierenarts, die is niet al te gealarmeerd.
Het katten-avondmaal, Dweiltje eet alsof er niets aan de hand is. Ze is nog nooit krols geweest, dit lijkt een beetje op een menstruatie maar dat doen katten niet, menstrueren. Wel kunnen ze bloeden tijdens de ovulatie dus misschien is Dweiltje echt krols! Daar is ze dan heel laat mee, we vertrouwen het niet erg. Meer dierenartstelefoon: blaasontsteking?
De volgende dagen is Dweiltje nog vrolijker en vriendelijker dan gewoonlijk, ze maakt helemaal niet de indruk ziek te zijn. Ze heeft dan wel een calici infectie gehad maar daar heeft ze nu weinig last van.
Een nestje van Dweiltje, leek ons heel leuk maar ook heel riskant, voor je het weet hebben de kittens ook calici. We doen er nogal sentimenteel over maar hakken dan een knoop door: steriliseren. Een afspraak met de dierenarts, woensdag kan het. Om 09:00 brengen, om 15:00 halen. Dierenarts Veronie doet de ingreep.
Bij het afhalen van Dweiltje krijgen we nog een gratis college van Veronie. Dat doet ze graag, met allerlei vaktermen erbij, nog even en we kunnen zelf het dierenartsenexamen doen. Daan, de opper-dierenarts, komt nog even naar Dweiltje kijken. Sneeuwuil citeert "Ik ween om bloemen in de knop gebroken" maar daar heeft 'ie nog nooit van gehoord.
Weer thuis wil Dweiltje even naar buiten, ze loopt nog wat wankelend. Nu ligt ze in een doos te slapen. Even later, bakbezoek, Sneeuwuil fotografeert:
Het is 16:00, gauw nog even naar Suikervlied. Foto met drie vogels bij het vogelbad, verder niks. Gauw weer naar huis om dit te tikken.
Nu het goede nieuws: de vochtsporen op de bank lieten zich 100% verwijderen.
dinsdag 8 september 2009, 23:03 lees reacties
Ik probeer die foto's met onderschriften te maken. Het werkt wel, maar ik heb intussen bedacht dat ik het nog wat ga veranderen. Ik ben uren lang zoet.
Wat later. Sneeuwuil is met enorme snelheid de tuin aan het wieden, ik maak een schilderijlijstje. De schuur is nog lekker koel, de tuin is net warm genoeg. We zijn tegelijk klaar, alleen de lijm is nog niet droog. Ik moet nog drie lijstjes, die moeten wachten tot het regent.
Nu fietsen, Suikervlied. De apparatuur heeft voortreffelijk gewerkt maar er kwam niks langs, nog geen veldmuis. Verder fietsen, bos en veld, ze mogen nog wel wat van dit soort dagen doen.
Ik zie een meisje van een jaar of twintig met een gebroken nek. Ze heeft althans een glimmend wit plastic geval aan waarmee haar kin op haar schouders steunt.
Dat is niet zo bijzonder, wel bijzonder is dat ze op een paard zit.
Terug door Ermelo, winkel in, winkel uit, ik zie een meisje van een jaar of tien. "Mam kijk!", ze wijst heel enthousiast in de lucht. Er vliegt een tweedekker, Mam reageert wel maar veel te koel naar mijn idee.
maandag 7 september 2009, 23:17 lees reacties
Midden in de nacht, de wekker. Of nee, de telefoon, of is het toch de radio? Iets piept, we kunnen niet meteen vaststellen wat, dan houdt het vanzelf weer op.
We hebben een draadloze telefoon, een centraal kastje en twee losse handsets. (Is daar een goed NL woord voor, voor handset?) Op het centrale kastje zit een knop, als je die indrukt gaan de handsets piepen. Handig als je ze niet kunt vinden. Minder handig als Dromdrosje midden in de nacht op die knop gaat staan...
Gistermiddag, kwart over vijf, een ree. Bij vol daglicht, daar doe ik nou niet al die moeite voor, ree! Infrarood is aan jou verspild.
Om half vijf zat er iets bij het vogelbad, een kat? Die webcam maakt van die kleine plaatjes, je kan niet goed zien wat het is. En dat daar rechts, het is toch geen kuikentjestijd? Wat later ging er iets mis met de laptop, hij dee 't nog wel maar de camera werd niet meer bekeken. Geen nachtfoto's.
Morgen gaat de grijze kliko en ik heb nog een schuur vol bank. Stukken spaanplaat, die kunnen weg. Zeer solide latten, dat is zonde om weg te gooien, het is wel erg veel werk om al die nietjes er uit te krijgen. Bekleding, die zat voor het grootste deel al in de kliko. Grote stukken schuimplastic, nee nou is 'ie vol...
zondag 6 september 2009, 23:01 lees reacties
Een historische opname, op de kop af tien jaar oud. Drie van de afgebeelde personen, L&S&I, heb ik wel eens aangeraden om Java, een programmeertaal, te gaan bestuderen. Om die raad te onderbouwen ben ik het eerst zelf maar eens gaan leren. Tenslotte is er eentje die het opgepikt heeft, een slagingspercentage van 33% bij raad aan je kinderen is niet slecht.
Ik heb zelfs een boek gekocht, bij Scheltema. Tien jaar geleden moest dat nog, nu kan je alles wat in zo'n boek staat op het www vinden. Wat ik leerde uit dat boek is Java programmaatjes maken. Die programmaatjes zijn bij uitstek geschikt om op een website te zetten. Vandaar dat ik ook leerde een website te maken. Gelukkig is dat zo eenvoudig dat je zelfs toen geen boek hoefde te kopen.
Die website onderhoud ik niet of nauwelijks, toch zijn er veel bezoekers. Al dat gedoe met Javascript, PHP en Java van de laatste weken had tot doel die bezoekers te tellen en nader te analyseren. Het werkt nu bijna goed...
Volgend project: de website van Miranda. Die stuurt wekelijks een zwerm kittenfoto's die ik op haar site moet zetten. Ik maak daar kleine versies van die je aan kunt klikken om de grote versie te zien. Dat is weinig werk, maar ik moet op de foto zetten wie er op staan. Dat is niet moeilijk maar tamelijk vervelend werk, bovendien moet het bij beide versies van de foto. Dat wil ik wat meer automatiseren. Met al die programmeertalen moet dat lukken. Erg urgent is het niet, over een paar weken verlaten de laatste kittens het pand. Er is niemand zwanger, geen nieuw nest in aantocht, dus ook geen nieuwe foto's.
Even naar Suikervlied, de webcam weer installeren. Er staan nog wat foto's van vorige week op de laptop, bij nadere beschouwing zelfs met twee konijnen. Maar konijnen, dat is wat al te gewoon, ik wis alle foto's inclusief konijnen. Nou nog even een rondje bos en hei. De laatste vacantiedag, geen stralend weer toch is het tamelijk druk, in het bos zelfs erg druk. Maar vannacht zal het wel stil zijn.
zaterdag 5 september 2009, 23:06 lees reacties
Sneeuwuil stuurt me naar AH voor, onder meer, een lampionplant. Geen simpele opdracht: ik moet ten eerste kijken of ze er nog zijn en vervolgens de mooiste plant uitzoeken. Dat lukt, Sneeuwuil keurt de plant goed, hij staat echt fantastisch bij de banken. Een andere aankoop is de Volkskrant, voor het interview met Laura's moeder. We vinden Laura interessanter dan Karst.
We willen de rode bankbekleding zo netjes mogelijk opvouwen zodat die weer in z'n eigen doos past. Dat blijkt niet mee te vallen, bovendien constateert Sneeuwuil wel wat veel krabsporen. Na één nacht met de katten kan je dat niet meer als 'nieuw' op Marktplaats zetten. Heel fijn, geen gedoe, en een reserve-set wanneer de beige lappen in de was gaan.
We hadden wel eens een foto kunnen maken van die krabbels, maar nu zitten de lappen al in de doos. Dat inpakken is geen prestatie die je graag herhaalt, maar gelukkig zitten op de beige bank dezelfde krabbels. De meest zuidelijke poot van de zuidelijke bank, die willen ze, de kleur kan ze niets schelen.
Verder erg veel tijd besteed aan een computerprogramma, geen logstof...
vrijdag 4 september 2009, 23:15 lees reacties
We beginnen de dag met het ontpoten van de ene bank die nog poten heeft. De banken hebben jurkjes aan, die slepen nu over de grond. We bespreken de opties om die kleding wat in te korten, overwegen omvouwen en vastplakken met van dat brede plakband. Als we dat eenmaal besloten hebben gaat Sneeuwuil het in een razend tempo doen. Binnen enkele minuten staan beide banken heel netjes laag, alsof het zo hoort.
De volgende activiteit is het bezoek aan de Boeldag. Die begint om 11:00 precies, wij zijn er een paar minuten later. Het is waanzinnig druk, bij de meubels is er nog wel door te komen. We zoeken ladekastjes, die van de goede maat zijn al verkocht. Daarna gaat Sneeuwuil in de tent met spullen, ik ga naar de kramen met apparaten.
Daar is het zo'n gedrang dat de apparaten bijna onzichtbaar zijn. Na een minuut zie ik Sneeuwuil weer, de tent is ook geheel onbegaanbaar. We besluiten het maar voor gezien te houden, we gaan 'gewone' boodschappen doen.
Later. De bezoekers in Suikervlied zijn weer verdwenen, zulks buiten mijn waarneming. Ik zou de webcam weer kunnen opstellen maar ik wacht tot maandag. Dan zijn alle scholen in NL weer begonnen, ik verwacht dat het dan doodstil wordt op de Toverberg en dat dat grote groepen zwijnen en herten lokt.
Nog later, ik loop nog even naar de Boeldag. Het is nog steeds druk maar niet meer zo extreem. Grote stapels videorecorders, allen voor €5,00. Jammer, heb ik niet nodig. Nog jammerder, van de rest heb ik ook niets nodig. Er wordt aangekondigd dat ze morgen om 9:00 uur een nieuwe voorraad curiosa hebben...
donderdag 3 september 2009, 23:18 lees reacties
Snel naar Ikea vanmorgen, snel twee sets beige bekledingstof, snel weer terug. Nee, dat laatste klopt niet, tussen Nijkerk en Putten (geen tien kilometer) is de weg opgebroken, ze sturen je een omweg in die wel honderd kilometer lijkt. Maar de banken staan nu in volle glorie, de ene mèt, de andere zonder poten.
Sneeuwuil heeft een voorkeur voor de pootloze versie, ik overweeg halve poten te maken. Ik vrees dat we over vijf jaar niet meer uit de pootloze bank kunnen opstaan. Of zou het juist een goede training zijn? (Ik had hier een foto, maar Sneeuwuil maakte net zo'n foto bij een reactie. Moet ik toch weer wat verzinnen om de ruimte vol te krijgen.)
Later, de meisjes komen. Ze spelen kattenopvang met katten die niet opgevangen willen worden. Dat doen ze op de bovengang, soms laten ze de katten praten, helaas niet zo dat ik het kan verstaan.
Nog later, Anja+Lisa+Noëlle+Olle, ze hebben Harderwijk bezocht. Ze mogen proefzitten op de banken, goedgekeurd. Veel gesprekken over van alles en nog wat, de meisjes houden zich verborgen. We bespreken de mogelijkheid van een bezoek aan de Boeldag. Noëlle en Olle kunnen niet, die vertrekken morgen vroeg naar Breda, ze moeten met Jacques naar het circus. Anja en Lisa willen wel, Lisa moet een kamer die ze nog niet heeft in Amsterdam inrichten.
Nog wat later, de meisjes gaan weer naar huis, zonder in de kamer te zijn geweest. Weer wat later, A+L+N+O vertrekken naar Suikervlied. Sommige katten hadden zich verstopt, die verschijnen weer. Alleen Dweiltje, die was iets teveel opgevangen, ze blijft weg. We zoeken overal, vinden niks. Heel veel later, we zijn tamelijk zeker dat Dweiltje buiten is. Ik ga bij de tuinpoort op de grond zitten om beter onder de struiken te kunnen kijken. Niets te zien, maar na een minuut is ze er opeens. Iedereen is dus weer waar zij of hij wezen moet.
Alleen die set rode bankbekleding, die moet nog op Marktplaats...
woensdag 2 september 2009, 23:13 lees reacties
Je mag ergens op een website je postcode invullen en dan zegt Ikea hoe laat ze iets komen bezorgen. 'Tussen 11:51 en 14:51' zegt die site. Interessant, ze weten de grenzen tot op de minuut maar ze weten niet wanneer het binnen die grenzen, drie uur! gebeurt. Het klopte overigens wel, omstreeks 13:00 werden er twee banken bezorgd.
We vonden de rode banken bij Corry prachtig. We vonden het kleine stukje rood dat we meenamen ook prachtig, zolang het niet uitgepakt was. Het bekleden van de bank is een paar minuten werk maar we vinden het rood nu wel erg rood. Ik kan er wel aan wennen, Sneeuwuil niet.
Even naar AH, die heeft lampionbloemen. Jammer, die kleuren niet bij de bank, nooit meer lampionbloemen. Dat geeft de doorslag: morgen naar Ikea voor twee sets beige lappen. Erg saai, beige, maar qua kattenhaar juist heel goed. En alle bloemen passen daarbij.
Verder hebben we nu een enorme overdosis karton. Ik probeer er een klein pak van te maken, dat lukt maar matig. Je hebt in Ermelo allerlei afvalbakken maar niet voor karton. Je moet wachten tot ze dat komen ophalen, over een dag of tien.
Verdere gebeurtenissen, fietstocht en programmeerprobleem, leuk maar geen logstof. Ja, toch nog iets, de vernieuwde site van Leonard bekeken.
dinsdag 1 september 2009, 23:12 lees reacties
ik zag geen hert,
dat is snert.
ik zag wel een ree,
dat viel weer mee.
maar vorige maand zag ik een hert met een gewei
met het vel er nog omheen, toen was ik heel blij!
maar geen fotoapparaat,
toch een beetje kwaad.
Vanmorgen om 07:00 naar S., vandaar die ree. Er komen bezoekertjes, ik heb de webcam+computer even opgeborgen. Niet dat die nou zo in de weg zitten maar ze willen een verlengsnoer. En door dat verlengsnoer kan de wc-deur niet dicht...
Er was nu echt helemaal niks te beleven op fotogebied. Zal je zien dat het vannacht wemelt van de herten en de zwijnen. O nee, dat zal je dus niet zien.
Opeens is het tijd voor een reisje, naar Amersfoort. 101 Euro weg, dat had een waarschuwing moeten zijn maar het is het adres van Ikea. Een Guldenweg hebben ze daar ook, dat klopt tenminste. Zo'n 25 jaar geleden waren we bij Ikea in Den Bosch, deze lijkt me tien keer zo groot. We zoeken de bank 'Ektorp', die blijkt er als 1, 2, 3 of 4 à 5 zitter te zijn. 1 heet stoel, 4 à 5 is een hoekbank. De tweezitter, die willen we. Wil ik, bedoel ik, Sneeuwuil wil twee tweezitters.
Om echt tot de aankoop over te gaan moet je een bon laten maken. Een vriendelijk Ikeamannetje doet dat, hij moet veel telefoneren maar het lukt. Met de bon naar de kassa. Daar zijn er 22 van, van die kassa's, maar er zijn er maar drie in bedrijf. We moeten tamelijk lang wachten, dan wordt de bon verwerkt. Sneeuwuil wil betalen maar ze vindt het bedrag wat aan de hoge kant. Het vriendelijk mannetje heeft een bon voor twee driezitters gemaakt, die passen echt niet in onze kamer.
De dame achter de kassa, Sylvia, gaat ook veel telefoneren. Het lukt haar om de bestelling te veranderen in twee tweezitters! Er is wel een probleempje. De bank z'n romp en z'n vel zijn twee verschillende dingen, daardoor kan Ikea hetzelfde model in veel kleuren leveren. Twee rompen zijn op voorraad maar er is maar één rood vel. Wanneer dat andere vel leverbaar is weet niemand zeker, misschien vrijdag. We besluiten toch maar tot kopen over te gaan.
Dat heeft wel even geduurd met al dat telefoneren. Er onstaat wat gemor in de rij wachtenden. Een dame blijft er nogal vrolijk onder maar achter haar staat een heer. Hij lijkt wel wat op Pieter van der Hoeven, hij maakt duidelijk dat de gang van zaken hem niet bevalt. Sylvia blijft er heel rustig onder, ze geeft hem antwoord zonder zich kwaad te maken. Sneeuwuil prijst haar om haar stressbestendigheid, "daar worden we op getraind!"
Nu moeten we met de bon naar de afdeling Transport. Daar gaan ze ook niet over één nacht ijs. Ze halen de twee rompen en het ene vel uit het magazijn om zeker te zijn dat we dat geleverd willen hebben. Ja, het vel nemen we zelf wel mee, kunnen we zien of deze kleur rood wel in ons interieur past. Dan blijkt dat Ermelo al de volgende dag in de routeplanning zit, ergens tussen 8 en 18 uur krijgen we dus twee rompen!
Naar huis, een halfuur, Ikea is eigenlijk vlakbij. Nu moeten we de oude bank kwijt. Die zit zo vol kattenkrabbels dat de Kringloper hem niet meer wil. Hij is te zwaar en te groot om hem naar de stortplaats te brengen. Je kunt zoiets wel laten halen maar alleen op een bepaalde dag tegen een bepaald bedrag, ik ga de bank slopen. Dat heb ik wel vaker gedaan, ik weet dat er wel duizend nietjes in een bank zitten. In deze bank zitten er wel honderdduizend maar het lukt me om er hapklare brokken van te maken.
Een kam met grove tanden komt uit het binnenwerk, en een vlo van een vlooienspel en, als klap op de vuurpijl, een vijf gulden munt! Ik heb net het laatste brok naar de schuur gebracht dan laat Sneeuwuil een Iraniër binnen. Vorig jaar hadden we ook al een Iraniër, van Eneco. Deze Iraniër blijkt een collega, ook van Eneco, ons contract moet vernieuwd worden. Na het invullen van een papier moet ik via zijn telefoon met ene Samantha praten. Die zegt van alles en dan moet ik luid en duidelijk JA zeggen. Dat neemt ze allemaal op, de opname heeft hetzelfde gewicht als een ondertekend contract. Prachtig!
Intussen heeft Sneeuwuil samen met de Iraniër de tafel weggezet zodat ze het kleed in een andere stand kan draaien. Daarna zet ze met de Iraniër de tafel weer terug. We krijgen ook nog €75 cadeau van Eneco, vraag me niet waarom. (Wat een lang verhaal! En nou vergeet ik de lunch bij Ikea nog. We zaten bij het raam, precies op ooghoogte was een rand met witte stippen aangebracht. Als je ging staan keek je precies op wat dan je ooghoogte was naar een tweede rand met witte stippen. Niet dat er veel moois te zien was daarbuiten. En deze ramp. En de cabaretier, vorige week, die als kind dacht dat Nöken iets was wat je bij Ikea kon krijgen...)
Nog langer, het verhaal: Noëlle en Olle komen melden dat ze Suikervlied gaan betrekken. Dat wordt dus niks meer met de zwijnenfoto's deze week.
nog even naar augustus?
