ga naar november

vrijdag 24 oktober 2014, 10:57 lees reacties

Een selfie, gemaakt met behulp van Google Maps. Op 16 september meldde ik gefotografeerd te zijn door Google, nu is dat te bewonderen bij Streetview. Foto genomen ter hoogte van Emmalaan 2 in Putten volgens Google. Het lijkt wel alsof ze m'n fietstas extra onscherp gemaakt hebben. Zouden ze vermoeden dat daar bommen en granaten in zitten?

Een Groot Probleem. Sneeuwuil heeft ooit een kookboek vervaardigd. Recepten netjes getikt op haar laptop, toen geprint op A5 papiertjes die in een ringband passen, met een hele rij gaatjes dus. Omdat we tegenwoordig tarwevrije vegetariers zijn moet het kookboek worden aangepast. Ze is al dagen aan het werk en wil nu wel eens printen. Helaas, de blaadjes zijn op. Bruna heeft blaadjes met lijntjes, met kleine ruitjes en met grote ruitjes maar geen blanco blaadjes. Hema, hetzelfde. Primera, nooit van A5 gehoord, althans niet van A5 met gaatjes. Ik fiets naar Harderwijk, een iets grotere Bruna en een veel grotere Hema: zelfde assortiment.

Ik kan er wel even een website van maken. Automatisch omzetten van RTF in HTML, helemaal foutloos gaat het nog niet. En de inhoudsopgave moet ik met de hand doen, daarmee ben ik nog niet ver gekomen...

Intussen heeft ze de papiertjes bij een webwinkel besteld, de verzendkosten kunnen we alleen maar terugverdienen door de recepten dagenlang niet uit te voeren.

donderdag 16 oktober 2014, 12:36 lees reacties

'voor' en 'na', vijf minuten werk maar helaas alleen virtueel.

Toen we ons pand betrokken kon je tussen twee bomen door een golfplaten dak ontwaren. Een industrieel gebouw uit de jaren '50, een goede kanshebber voor een eerste prijs als 'lelijkste gebouw van Ermelo'. We zijn erg blij dat de bomen zo ver in de breedte groeiden dat het prijsdak niet meer te zien is. Minder blij zijn we met het feit dat de bomen ook in de hoogte groeien, de zonnebloemen vragen zich af wat er met de zon gebeurd is.

Er zit veel dood hout in, vanuit het fotostandpunt onzichtbaar. Ik haal het dode hout weg maar daar worden de bomen niet lager van. Ik kan een punt bereiken waar de bomen ooit gesnoeid werden maar als ik daar snoei wordt het dak zichtbaar, ik moet minstens drie-en-een-halve meter laten staan. Na lang wikken en wegen besluit ik dat er een vakman moet komen.

Lang geleden werd de tuinman een hovenier. Die laatste titel is al weer verouderd, ik zie tuinautootjes met de tekst 'landscaping' rond rijden. De vakman die wij vinden noemt zich op zijn auto 'Groen en Groei' , zomaar in het nederlands! Hij komt kijken, ziet wel mogelijkheden en schat ook nog eens een prijs: €250.-
Volgende week gebeurt het.

Dat bedrag loop ik dus mis. Aanleiding om eens goed te overdenken wat ik met €250.- zou kunnen doen: niets. Ik heb alles wat ik nodig heb, mijn aangeboren gierigheid maakt het me onmogelijk om dat soort bedragen uit te geven. Dan komt er een mail van de leverancier van de kookplaat: als ik een beoordeling schrijf voor de Kieskeurig site kan ik €2500 winnen. Daar kan ik tien keer niks voor bedenken, maar ik doe het toch, die beoordeling schrijven. Ik geef ze voor alle punten een 10 omdat ik ècht heel tevreden ben over de winkel en het geleverde product. Maar je gaat je wel afvragen wat de waarde van Kieskeurig recensies in het algemeen is als de recensenten met geldprijzen gelokt worden...

zondag 12 oktober 2014, 07:08 lees reacties

Hier zien wij Okkie en Dromdrosje die probleemoplossend bezig zijn. Het rode kratje, met twee plankjes, past precies onder de oven. Zouden we de oven naar voren schuiven dan valt die (nogal zware) oven niet met een daverende klap op de vloer. Goed plan.
Nodig, omdat O&D de nieuwe inductiekookplaat willen inbouwen.

Zaterdag, omstreeks 12:00, telefoon van de chauffeur van het Keukencentrum, hij kan het Hanengewei niet vinden. Dat komt door allerlei activiteiten met de bestrating in het centrum van Ermelo. Ze zijn al een half jaar bezig, wel telkens op een ander stukje straat zodat je heel flexibel moet zijn om weer een andere blokkade te omzeilen. Ik probeer de chauffeur uit te leggen hoe hij moet rijden. Slecht uitgelegd, hij heeft nog wel 10 minuten nodig om nummer 33 te vinden.

De nieuwe kookplaat is groter dan de oude, ik moet het gat in de aanrecht wat groter maken. Mijn zaagje is van Bosch en de nieuwe kookplaat ook, dat moet dus wel lukken. Dat pleistertje kan er wel eens af, dat is nog van de griepprik, daaagen geleden. Ik ben heel lang bezig met het meten waar ik precies moet zagen. Het zagen zelf is zo gebeurd, het meeste werk is nog het opruimen van het zaagsel. Sneeuwuil maakt een fotoreportage.

Probleempje: de kookplaat wordt geleverd zonder stekker en de stekkervoorraad zit in het rode kratje. Gelukkig vind ik nog ergens een loslopende stekker...

Nog een probleempje. De bediening van de kookplaat is heel eenvoudig, maar er is een gebruiksaanwijzing bij. Als je die gaat lezen wordt je op zoveel dwaalsporen gestuurd dat je de neiging krijgt om van gekookt eten af te zien. Na enige studie komen we er toch wel achter dat het niet zo moeilijk is. Sneeuwuil ziet zelfs kans het kinderslot te programmeren, ze noemt het poezenslot. Zaterdagavond: warm eten!

vrijdag 3 oktober 2014, 16:07 lees reacties

Opeens is het oktober en ik was nog niet klaar met september!

Gelukkig hebben we de foto's nog, met een datum: 25 september. Sneeuwuil wil een ander vloerkleed. Dat heel goedkope hoogpolige reageert niet lekker op wat er uit voor- of achterzijde van een kat komt. Ze wil een pers, ze ziet er eentje op Marktplaats. Duur en helemaal in Amsterdam, bezichtigen is daarom uitgesloten. Ze doet een bod, gelukkig reageert de winkel niet of nauwelijks.

Ik zie twee perzen bij de kringloper in Harderwijk. De goedkoopste kwam ooit uit een winkel in Hoogeveen die we kennen. In Radewijk hadden we een heel aardig vloerkleed uit Hoogeveen, maar dat is tijdens een van onze vele verhuizingen verdwenen. Ik maak fotos, fiets dan snel naar huis om Sneeuwuil op de hoogte te stellen. Dat duurste kleed

dat wil ze wel eens zien. Weer naar Harderwijk, nu met het autootje. Het goedkope kleed is waardeloos, we nemen het dure. Naar huis, met onze laatste krachten tillen we die enorm zware boomstamtafel op en verwisselen de kleden.

Ik snij het oude kleed in repen van precies 50 centimeter. De opgerolde repen passen heel precies in de grijze kliko.

De laatste dag van september, ik heb er geen briljante tekst bij:

Intussen is het dan oktober geworden. Nieuw onderwerp: inductie koken. Klassiek electrisch koken heeft het nadeel dat die platen lang warm blijven na gebruik, we vrezen dat sommige katten stom genoeg zijn om over zo'n hete plaat te lopen. Inductief koken heeft het nadeel dat je er speciale pannen voor nodig hebt. Even naar Blokker, op ooghoogte staan geschikte pannen maar die kosten €100 per stuk. Iets verder kijkend blijken er toch wel wat voordeliger modelletjes te bestaan.

Naar huis, we bekijken de pannen die we hebben: één koekepannetje en één fluitketel zijn geschikt. Alle oude emaille pannen zijn waarschijnlijk ook geschikt. Even naar Suikervlied: daar blijkt een grote koekepan en een steelpan van de gewenste soort. Kortom, pannen genoeg.

Ik vergeet het voordeel van inductief koken te noemen: de minst gevaarlijke manier om je voedsel te verhitten. Zet je een kookplaat aan zonder pan dan gebeurt er niets. Haal je een verwarmde pan van de kookplaat dan is de plaat gauw afgekoeld, katveilig dus.

Een kookplaat van Marktplaats, daar word je niet vrolijk van. Ik besluit een nieuwe te nemen, ik weet al bijna welke...

nog even naar september?